Η Ελλάδα και ο τετραγωνισμός του κύκλου

Η Ελλάδα και ο τετραγωνισμός του κύκλου
| | 1 comment

* Παρά την έγκριση του «πακέτου βοήθειας», η Ελλάδα μπήκε σε μια επικίνδυνη και προσχεδιασμένη εποχή κοινωνικοπολιτικής αποδόμησης

Του Νικόλαου Α. Σταύρου
Μη όντας οικονομολόγος, θα αποφύγω κάθε συζήτηση σχετικά με τεχνικά θέματα για τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει και θα απορρίψω ευθέως τους οποιουσδήποτε ισχυρισμούς περί διεθνών ανησυχιών για την ευημερία του ελληνικού έθνους. Δεν υπάρχει καμία. Αντιθέτως, υπάρχουν στοιχεία για το ότι επί δύο δεκαετίες η Ελλάδα δεχόταν διασταυρούμενα πυρά από περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις, που έκλιναν προς την αναδιαμόρφωση των βαλκανικών συνόρων και του στρατηγικού περιβάλλοντος σε μια ευμετάβλητη περιοχή. Εχω επανειλημμένως γράψει για τη βαθιά νοσταλγία μεταξύ των απατεώνων και των απογόνων των χρηματιστών της οθωμανικής εποχής για τον βαλκανικό χάρτη όπως ήταν διαμορφωμένος πριν από το 1912.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως χώρα όπου ο «καπιταλισμός της καταστροφής» μπορεί να επιβληθεί με μέσα που φθάνουν οριακά πριν από τον πόλεμο, με απώτερο σκοπό τον ταυτόχρονο επαναπροσδιορισμό της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής.
Κατά τη γνώμη μου, οι μεθοδεύσεις της δεκαετίας του 1990 κορυφώθηκαν στη σημερινή ισχυρή καταιγίδα. Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με την εθνική χρεοκοπία, την αστική γκετοποίηση, έναν εν εξελίξει εθνικό κατακερματισμό, την παρατεταμένη εξωτερική παρέμβαση, την κοινωνική αναταραχή και την εκ νέου εκτόπιση των γηγενών από τους περιφερόμενους απατεώνες που κολυμπούν στα δώδεκα τρισεκατομμύρια δολάρια που έκλεψαν από το αμερικανικό κράτος.
Οι «αμερικανικής κατασκευής» απατεώνες αναζητούν διακαώς επενδυτικά κελεπούρια. Αν δεν μπορούν να τα βρουν, μπορούν σταθερά να κατασκευάσουν μερικά, με τη βοήθεια των Ευρωπαίων τραπεζιτών που παίζουν στοιχήματα στις αποτυχίες, ή μέσω της αθέμιτης εκμετάλλευσης των νομισμάτων, των παραγώγων, των ρίσκων, της αβεβαιότητας και ανάλογων αποστομωτικών κινήσεων.
Η περίπτωση της Ελλάδας είναι πράγματι μοναδική. Πρόκειται για κάτι περισσότερο από έναν εύσημο τρόπο περιθωριοποίησης της χώρας και μπορεί να αναδειχθεί σε μια δοκιμή για το πώς η ευρωζώνη μπορεί να αποδομηθεί και να επιστρέψουν οι παλιές καλές μέρες της απεριόριστης εκμετάλλευσης των εθνικών νομισμάτων από τους διαχειριστές των hedge funds και των τραπεζικών κολοσσών.
Στην περίπτωση της Ελλάδας τετραγωνίστηκε ο κύκλος: οι χρηματιστές δημιουργούν πρόβλημα μεγιστοποιώντας τα ρίσκα, αδέξιες κυβερνήσεις ζητούν τις «συμβουλές των ειδημόνων» για να αντιμετωπίσουν τα αναπόφευκτα. Δυστυχώς ζητούν συμβουλές από τους ίδιους ενόχους που δημιούργησαν το πρόβλημα. Οταν, δε, και οι νέες συμβουλές αποδεικνύονται σφαλερές, οι «σύμβουλοι» παίρνουν τα ρέστα τους και κάνουν τόπο για το ΔΝΤ και τους διαχειριστές των hedge funds. Στην αναζήτηση ψευτών για να μαγειρέψουν τα βιβλία της, η Ελλάδα επέλεξε τον καλύτερο στον τομέα τους: την Goldman Sachs.
Από τη στιγμή που δρομολογήθηκε μια διαδικασία χρεοκοπίας, το έδαφος ήταν πρόσφορο για τις μεγάλες δυνάμεις να φορτώσουν τα στρατηγικά τους πακέτα στους ώμους ενός προεπιλεχθέντος στόχου, όπως η Ελλάδα. Ας θυμηθούμε ότι ένα τεστ αντοχής του ελληνικού οικονομικού τομέα διενεργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του '90 για στρατηγικούς λόγους. Η τότε έφοδος των Σόρος και Ιρβιν Τραστ στη δραχμή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν πολύ ισχυρή για μια μετωπική επίθεση. Τότε ξεπεράστηκε η κρίση στην κούρσα του εθνικού νομίσματος, αλλά εξετέθησαν ωστόσο οι αδυναμίες τη χώρας.
Ο Σόρος και η παρέα του γνώριζαν ότι θα υπήρχε και «επόμενη φορά». Η επόμενη φορά ήταν προβλέψιμη, αλλά συχνά οι προβλέψεις καταλήγουν ως φωνές βοώντων εν τη ερήμω όταν οι διαμορφωτές της πολιτικής συγχέουν την εικόνα με την πραγματικότητα.
Υπάρχουν πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι τα Βαλκάνια βρίσκονταν στο επίκεντρο μιας γεωστρατηγικής μεταμόρφωσης πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ. Η σημερινή ελληνική κατάσταση μπορεί να ερμηνευθεί ως ωρίμανση των «μεγάλων σχεδίων» που καταστρώθηκαν στη δεκαετία του '90. Οι διαμορφωτές της ελληνικής πολιτικής και τα διανοητικά κουταβάκια που ενστερνίστηκαν τότε την ιδέα υποβίβασης της εθνικής κυριαρχίας και την αντικατάστασή της με νόμους της παγκοσμιοποίησης, αγνόησαν ή δεν αντιλήφθηκαν καθόλου τα σχέδια διάσπασης συμπαγών κοινωνιών.
Ας απαριθμήσουμε, λοιπόν, τι δεν έγινε αντιληπτό και τι πρόκειται ν' ακολουθήσει, αν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις:
1. Οταν το 1991 άλλαξε η κυβέρνηση στις ΗΠΑ, τα ακαδημαϊκά «αποδημητικά πουλιά» της συνομοταξίας των Δημοκρατικών μαζεύτηκαν στην Ουάσιγκτον φωνάζοντας χαρωπά: «Εχω μια απάντηση, παρακαλώ κάντε μου μια ερώτηση». Ανυπομονούσαν να ξαναφτιάξουν το παγκόσμιο σύστημα και τον κόσμο «αναπτύσσοντας» μια νέα μεγάλη στρατηγική που θα διασφάλιζε την αιώνια φήμη τους. Μεταξύ των πρώτων αποδημούντων ήταν ο Τζόσεφ Νάι από το Χάρβαρντ, που εγκαταστάθηκε στο Πεντάγωνο όπου γεννήθηκε και επωάστηκε το αβγό «ήπια ισχύς». Το έχαψαν αμέσως οι πρωτοκουλτουριάρηδες και οι συντονισμένες με την Ουάσιγκτον ελληνικές ελίτ, που η «μαλακιά δύναμη» τους φάνηκε ως μαγική φόρμουλα για τη λύση όλων των ελληνικών εθνικών θεμάτων: ήπια ισχύς και συναντήσεις τύπου Νταβός με απειλητικούς γείτονες ήταν η προσέγγιση για κάθε περίπτωση.
Ως εναλλακτική, που δεν ελήφθη ποτέ στα σοβαρά, η Ελλάδα θα απειλούσε κατ' επανάληψη να ασκήσει βέτο σε οποιουσδήποτε μελλοντικούς υποψηφίους ένταξης στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. που απειλούσαν καίρια συμφέροντα.
2. Το διάστημα 1990-92, «ειδικοί» που συμμετείχαν σε γνωστές δεξαμενές σκέψης, ανάμεσά τους το Ινστιτούτο Brookings, «προέβλεψαν» (θα έλεγα ενθάρρυναν) τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ως μια δοκιμή στη «μεταβίβαση εξουσίας» σε περιοχές και υποπεριοχές στην υπάρχουσα ακόμη τότε Σοβιετική Ενωση. Αλλά στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, επελέγη η σκληρή δύναμη (λέγεται πόλεμος) αντί της «μαλακής ισχύος» για έναν άλλο λόγο: ήταν εκεί που το ΝΑΤΟ δοκίμασε την αλλαγή δόγματός του από αμυντική σε επιθετική συμμαχία υπό το πρόσχημα «επιβολής ειρήνης». Ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης ήταν παρών κατά τη δραστική αυτή αλλαγή στη συνάντηση των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ στη Ρώμη, αλλά προφανώς του διέφυγε η σημασία της.
3. Το 1993, ο Σάμιουελ Χάντινγκτον παρουσίασε τη μεγάλη του στρατηγική στο δοκίμιό του «Η σύγκρουση των πολιτισμών» (Foreign Affairs, καλοκαίρι 1993) στο οποίο περιέγραψε την Ελλάδα ως μια «ανωμαλία» σε δυτικούς πολιτισμούς και συλλογικές οργανώσεις. Το 1995 πήγε ένα βήμα πιο πέρα συνιστώντας την αποβολή της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Κατά την άποψή του, «η Ελλάδα είναι μια ανωμαλία, ο Ορθόδοξος παρείσακτος στους δυτικούς πολιτισμούς... (και) δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις αρχές και τα ήθη και των δύο» (Η σύγκρουση των πολιτισμών και η αναδόμηση της παγκόσμιας τάξης, σελ. 162-63).
4. Ο Ρόμπερτ Κάπλαν, «θεωρητικός» θαυμαστής ισοπεδωμένης υφηλίου (πιθανόν για εύκολη διέλευση του χρήματος) και συγγραφέας του έργου «Τα Βαλκανικά Φαντάσματα», «συμπλήρωσε» την ιδεολογία του Χάντινγκτον ανακηρύσσοντας την Ελλάδα μέρος της Μέσης Ανατολής! Γράφοντας στην επιθεώρηση «New Republic» (2 Αυγ. 1993), ο Κάπλαν χρησιμοποίησε το γεωγραφικό του νυστέρι για να παραχωρήσει τα Βαλκάνια εκεί όπου ανήκαν πριν από το 1912. «...η περιοχή των Βαλκανίων», δήλωσε, «εκτός από την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, είναι η Μέση Ανατολή».
Πρόθυμος να καλοπιάσει την κυβέρνηση Κλίντον να βομβαρδίσει τους Σέρβους, προέτρεπε σε χρήση «σκληρής δυνάμεως» στα Βαλκάνια (το ένα τμήμα της Μέσης Ανατολής) για να στείλει μήνυμα στο άλλο της τμήμα. «Μία πολιτική αδυναμίας σε μία περιοχή της Μέσης Ανατολής θα δυσκολέψει τον εξαναγκασμό σε συναινέσεις λαών σε άλλη».
Ούτε λίγο-ούτε πολύ, τα Βαλκάνια προσφέρονταν και για λύση του Μεσανατολικού προβλήματος! Ταυτόχρονα, Αμερικανοί αξιωματούχοι εξυμνούσαν την εθνική «ποικιλομορφία» όπως υπήρχε όταν οι Ελληνες ήταν μειονότητα στη Θεσσαλονίκη.
5. Γρήγορη προώθηση της προϊούσας κρίσης: Σε ένα κύριο άρθρο («New York Times», 25 Απριλίου 2010), ο Κάπλαν επιστρέφει στο θέμα του Χάντινγκτον: ότι η Ελλάδα είναι μία ανωμαλία στην Ευρωπαϊκή Ενωση. «Υπάρχει ένα βαθύτερο αίτιο για την ελληνική κρίση που ουδείς τολμά να αναφέρει επειδή συνεπάγεται μία μοιρολατρική αποδοχή: τη γεωγραφία», γράφει ο Κάπλαν. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα δεν ανήκει στη ζώνη του ευρώ. Ομως, σπρώχνοντας την Ελλάδα έξω από την Ευρώπη προϋποθέτει έναν διαφορετικό ρόλο για την Τουρκία.
6. Ο Γκράχαμ Φούλερ του Rand Corporation παρείχε ένα μοντέλο και ο Πολ Κένεντι του Yale το εξευγένισε στο σύγγραμμά του «Κρίσιμα κράτη». Και οι δύο συνέστησαν κατεδάφιση του κεμαλισμού και της κοσμικότητας, συγχώνευση εθνικισμού και Ισλάμ σε ένα νέο κράμα που βαφτίστηκε «Νεο-Οθωμανισμός», που προτιμάται για την αναστήλωση της τουρκοαραβικής φιλίας. Αυτό θα επέτρεπε στην Αγκυρα να παίξει έναν κρίσιμο ρόλο εκτός συνόρων, εκτεινόμενο από τον Περσικό Κόλπο μέχρι το Σαράγιεβο, ένα ρόλος πολύ δύσκολο υπό κεμαλικό εθνικισμό.
Τέτοια δύναμη, σύμφωνα με τους νέους κηδεμόνες, δεν πρέπει «να αποτελεί τη φούντα της ουράς της Ευρώπης» αλλά της ανήκει ρόλος περιφερειακού τοποτηρητή. Σε αυτό το μοντέλο, δυσοίωνα αποκαλούμενο «Στρατηγικός Χώρος στην Εγγύς Ανατολή», η Ελλάδα, ξανά, αντιμετωπίζεται ως «μία ανωμαλία» διότι ανήκει στην Ε.Ε. και όχι στη «Μέση Ανατολή» που παραδόξως ανήκε υπηρεσιακά στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ μέχρι το 1972.
Ευρισκόμενη ακριβώς στο κέντρο του «Βαλκανικού τμήματος» της Εγγύς Ανατολής, όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνονται μερικοί, αλλά ανήκοντας στην Ε.Ε., περιπλέκει την αναγέννηση του Οθωμανισμού και τη νοσταλγία όσων ονειρεύονται νέους σουλτάνους να επιβλέπουν έφιπποι τους Αραβες.
Τα παραπάνω αποτελούν μία μικρή, πολύ μικρή συζήτηση για το στρατηγικό περιβάλλον στο οποίο προστίθεται η τρέχουσα κρίση της Ελλάδας. Περαιτέρω αναλύσεις των μελλοντικών επιπτώσεων είναι εύκολες. Ωστόσο, θα προσθέσω τη γνώμη μου για την άμεση απήχηση της παρουσίας του ΔΝΤ στην Ελλάδα -της μπουλντόζας που έχει ισοπεδώσει τον εθνικό πλούτο διεθνώς και τον έχει μεταφέρει σε οικονομικούς ολιγάρχες υπό το πρόσχημα της αποδοτικότητας.
1. Ο πυρήνας της «μαλακής ή ήπιας δύναμης» της Ελλάδας ήταν το τραπεζικό σύστημα και η περιφερειακή προβολή του έχει σχεδόν εξαλειφθεί ως παράγων άσκησης επιρροής στην εγγύς περιοχή του. Και εάν ως εκ θαύματος αναστηθεί, θα είναι υπό νέα, άγνωστη, ανεξέλεγκτη και υπόγεια διεύθυνση.
2. Ο τομέας ενέργειας όπως και οι επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα μπορεί να καταλήξουν να βγουν στο σφυρί του μειοδότη, κάτι που δοκιμάστηκε με τα Ναυπηγεία του Γκντανσκ και όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις της Σερβίας.
3. Τέλος, ολόκληρη η χώρα μπορεί να μετατραπεί/ ή να αντιμετωπιστεί ως μια τεράστια έκταση «οικοπέδων», με την προοπτική εμφύτευσης παρείσακτων αλλοδαπών κοινοτήτων μέσα στο εθνικό περιβάλλον. Σε μια φάση «επείγουσα ανάπτυξη» και ένδοια επενδύσεων, οικονομική αναγέννηση και εθνική αλλοίωση θα πηγαίνουν χέρι με χέρι. Οι υπογραμμιζόμενες εδώ προοπτικές θα επιδεινώσουν την κοινωνική αναταραχή σε γκετοποιημένα αστικά κέντρα και αργά ή γρήγορα η βιομηχανία «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» θα παρέμβει να προστατεύσει όλων των ειδών «θύματα». Σε έναν τέτοιο φαύλο κύκλο, η αναταραχή θα χρησιμοποιείται ως απόδειξη «αστάθειας» που θα επηρεάζει τη χρηματοπιστωτική αξιοπιστία της χώρας και θα δικαιολογεί ξένη επιτήρηση απεριόριστου χρόνου. Εύχομαι και προσεύχομαι να αποδειχθώ σφάλλων.
Πηγή

* Επίτιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Χάουαρντ, της Ουάσιγκτον

Αναδιανομή του πλούτου και του χρήματος εις βάρος των επενδυτών


Αναδιανομή του πλούτου και του χρήματος εις βάρος των επενδυτών
| | 0 comments

* Ο γερμανός οικονομολόγος Ελμαρ Αλτφάτερ κατακεραυνώνει τον φαρισαϊσμό των αναλυτών σχετικά με την ελληνική οικονομία
* Επιτίθεται στις γερμανικές τράπεζες που κοιτούν να σώσουν τις δικές τους επενδύσεις και όχι, όπως διατείνονται, την Ελλάδα

Με τα χρήματα σώζεις τα πάντα, όχι όμως την οικονομία σου. Το παράδοξο αυτό, λέει ο γερμανός οικονομολόγος Ελμαρ Αλτφάτερ, επιβεβαιώνεται άμεσα στην περίπτωση της Ελλάδας. «Τα 120 δισ. ευρώπου θα πάρει από την ευρωζώνη και από το ΔΝΤ φτάνουν σίγουρα βραχυπρόθεσμα για τη σωτηρία της» λέει. «Η οικονομική σταθερότητα μιας χώρας όμως δεν εξαρτάται μόνο από τη διαθέσιμη μάζα χρήματος. Ακόμη πιο σημαντικό ρόλο παίζει η υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Αν η Ελλάδα αλλάξει πραγματικά το φορολογικό σύστημα και τον κρατικό μηχανισμό της, και αν ακολουθήσει μια μετριοπαθή πολιτική στον τομέα των μισθών και των εισοδημάτων, τότε έχει πολλές πιθανότητες να βγει σώα από την κρίση. Χωρίς μεταρρυθμίσεις όμως, δεν θα πάει μακριά- όσα χρήματα και να μπουν στα ταμεία της».
Αισιοδοξία υπό όρους, αλλά πάντως αισιοδοξία. Ο κ. Αλτφάτερ είναι από τους λίγους αναλυτές στη Γερμανία που δεν παρασύρονταικαι μάλιστα μετά την εξαγγελία της παροχής του δανείου- από το σύνθημα «no future» (χωρίς μέλλον) για την Ελλάδα. Οι περισσότεροι το βλέπουν μαύρο και άραχλο. Στους τελευταίους ανήκει ο πρόεδρος της Deutsche Βank Γιόζεφ Ακερμαν. Η πρόσφατη δήλωσή του ότι τυχόν αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους «θα αποτελούσε πλήγμα για τις γερμανικές τράπεζες» αποτελεί, σύμφωνα με τον κ. Αλτφάτερ, μνημείο υποκρισίας και φαρισαϊσμού. Στην πραγματικότητα, λέει, η Deutsche Βank, η οποία έχει δώσει πιστώσεις πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ σε ελληνικές τράπεζες, πιέζει η αναδιάρθρωση να γίνει εδώ και τώρα. «Αν γινόταν αυτό,οι πρώτοι που θα αποζημιώνονταν θα ήταν οι διεθνείς πιστωτές, οι τράπεζες και τα funds, με επικεφαλής την Deutsche Βank» προσθέτει. «Τώρα όμως που μπήκε στο παιχνίδι και το ΔΝΤ, σε περί πτωση αναδιάρθρωσης θα ήταν αυτό που θα έπαιρνε, ως πρώτο, αποζημίωση. Η Deutsche Βank θα έπρεπε να αρκεστεί στο υπόλοιπο. Οσο λοιπόν μεγαλύτερη γίνεται η ανάμειξη κρατών και διεθνών οργανισμών στην Ελλάδατόσο χειρότερη η θέση των ιδιωτικών επενδυτών. Γι΄ αυτό και οι τελευταίοι θα ήθελαν την κατά το δυνατόν ταχύτερη αναδιάρθρωση, για να σώσουν φυσικά τις δικές τους επενδύσεις, και όχι, όπως διατείνονται, την Ελλάδα».
Για τα επόμενα δύο-τρία χρόνια πάντως, όπως προβλέπει, έχει αποκλειστεί το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ιδιώτες χρηματιστές θα μείνουν με άδεια χέρια. Το αντίθετο μάλιστα. Το γιγαντιαίο «πακέτο σωτηρίας» 750 δισ. ευρώ για ολόκληρη την ευρωζώνη εξυπηρετεί τις δικές τους απαιτήσεις. «Παίζουν σε πολλά ταμπλό» λέει. «Και προς το παρόν έχουν την τύχη να βγαίνουν σε όλα κερδισμένοι». Η τύχη είναι όμως, ως γνωστόν, άστατη. Η απόφαση της ΕΚΤ να σπάσει το ταμπού της μη αγοράς κρατικών δανείων - μεταξύ άλλων και «τοξικών», όπως τα ελληνικά και τα πορτογαλικά- θα προκαλέσει αναπόφευκτα πληθωρισμό. Και αυτός θα πλήξει και τους πιστωτές. «Θα χάσουν ανάλογα με το ύψος του πληθωρισμού» λέει. «Και αυτό θα φθάσει σε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ». Αυτό εξηγεί, σύμφωνα με τον ίδιο, και την αρνητική αντίδραση πολλών αναλυτών, που είναι αιχμαλωτισμένοι στη «λογική», δηλαδή στα συμφέροντα των αγορών.
Ο καπιταλισμός, λέει, βρίσκεται σήμερα μπροστά σε ένα δίλημμα: Ή κατάρρευση των οφειλετών ή πληθωρισμός. Μια τεχνική-οικονομική λύση δεν υπάρχει. Το πρόβλημα μπορεί να λυθεί μόνο πολιτικά. Και η λύση λέγεται «αναδιανομή»εις βάρος των πιστωτών και προς όφελος των οφειλετών. «Πρέπει να πάρουμε χρήμα από τους επενδυτές για να το δώσουμε στο κράτος» λέει. «Και το μέσο γι΄ αυτό λέγεται φόρος περιουσίας».
Πηγή

ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΠΟ ΠΕΡΙΟΥΣΙΟ ΝΕΟΤΑΞΙΤΗ


Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΒΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΦΤΑΙΕΙ, ΘΑ ΣΥΝΤΡΙΒΕΙ !

Πηγαίνει παντού στη θέση καθενός και μιλά ως κομμένη κεφαλή της Νέας Τάξης πραγμάτων

ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΠΟ ΠΕΡΙΟΥΣΙΟ ΝΕΟΤΑΞΙΤΗ
http://neotera.wordpress.com/
Από αύριο αναλαμβάνει και επίσημα καθήκοντα ως επικεφαλής των συμβούλων του Γιωργάκη ο παγκοσμιοποιημένος παράγων Leif Pagrotsky πρώην υπουργός από τη Σουηδία. Έγιναν δηλαδή τα αποκαλυπτήρια του περιούσιου προσώπατου και ρίχνεται στη μάχη εναντίον του ελληνικού λαού με απειλητικές διαρροές. Με τον επικοινωνιακό βομβαρδισμό περιμένουν ως θύματα εμείς να υιοθετήσουμε τις απόψεις των βασανιστών μας … Έτσι λειτουργεί η Νέα Διακυβέρνηση των ξενοκίνητων καθαρμάτων στη χώρα μας, απέναντι στους πρώην πια Έλληνες πολίτες” με επιθέσεις προπαγάνδας, αποδόμηση κάθε μορφής ενημέρωσης, βάσει σχεδιασμού που βασίζεται στη δήθεν επιστήμη των ΗΠΑ της Ψυχοκοινωνιολογίας….
Στο Πασόκ έχουν τρομάξει, ή τους έχουν πει να εμφανίζονται φοβισμένοι όταν τους ρωτούν για τον βίο και την πολιτεία του Παγκρότσκυ. Τον βλέπουν ως ρατσιστή ανθέλληνα, αλλά ταυτόγχρονα εκθειάζουν τις επιδόσεις του ! Κλασικά ανερμάτιστα κομματόσκυλα… Στα 59 χρόνια του θεωρείται Η γκρίζα προσωπικότητα της πολιτικής ζωής στη Στοκχόλμη. Τα αθώα πρόβατα από τους σουηδούς ξέρουν ότι λανσάρησε τη χαζοποπ μουσική τους παγκοσμίως. Ειδικός επί των ιδεολογικών και επικοινωνιακών ζητημάτων θεωρείται παγκοσμίως ως μέρος τρόϊκας που κινεί τα νήματα της παγκοσμιοποίησης μαζύ με τον μεγιστάνα Σόρος και τον οικονομολόγο Στίγκλιτς. Αυτοί οι τρεις εμφανίζονται να συνεργάζονται σε πολλές περιπτώσεις και δεν παύουν να εκθειάζουν δημόσια ο ένας τον άλλον.
Αν είναι να προγραφούν και να επικηρυχθούν δηλαδή ως εχθροί του γένους θα είναι και για τους 3 μαζί !)). Ιδού οι απόψεις του μακελάρη για την εξόντωση του ρωμέϊκου.
ΝΑ ΑΠΟΚΟΠΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Πίσω από τις κινήσεις των τελευταίων μηνών του Γιώργου Παπανδρέου βρίσκεται ο κ. Leif Pagrotsky, πρώην υπουργός εμπορίου της Σουηδίας. Είναι ο επικεφαλής των συμβούλων του για την χάραξη της στρατηγικής της κυβέρνησης. Είναι ο άνθρωπος που διαμορφώνει τη στάση και συμπεριφορά του πρωθυπουργού ως προς την κρίση που πλέον ξεφεύγει από τα όρια της χώρας μας.
Εσύ παλιομασκαρά να πηγαίνεις με τον φιλαράκο σου έξω να πιείς μια μπύρα . Εμείς να ψοφήσουμε επειδή κατακλέψατε όλο μας το βιός με τα εδώ ανδρείκελα της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης
Ο κ. Leif Pagrotsky έδωσε χθες μια διάλεξη στο πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, μέσω της οποίας αποκαλύπτεται ο τρόπος που ο Γ. Παπανδρέου δομεί την προσωπική του «αλήθεια» για να αντιμετωπίσει την κρίση, μέρος της οποίας είναι και ο ίδιος. Τα βασικά σημεία της ομιλίας του κ. Ρagrotsky είναι:
- Οι έλληνες ευθύνονται οι ίδιοι για την κρίση στην χώρα τους. Αλλά η κρίση έχει επιδεινωθεί εξαιτίας της έλλειψης βοήθειας από την ΕΕ.
Η Ελλάδα είναι από τις πιο διεφθαρμένες χώρες της Ευρώπης. Καμία δημόσια…..
υπηρεσία δεν παρέχεται χωρίς «φακελάκι». Η χώρα βρίσκεται σ’ αυτήν την κατάσταση εξαιτίας μιας λαϊκιστικής κουλτούρας.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη επιδεινώνει την κρίση. Στην κατάσταση που η χώρα βρίσκεται σήμερα περιορίζει τις εναλλακτικές επίλυσης της κρίσης.
Η νομισματική ένωση δεν λειτουργεί. Καμία χώρα της ευρωζώνης δεν τηρεί το Σύμφωνο Σταθερότητας, οπότε καμία δεν έχει το κύρος για να επιπλήξει την Ελλάδα.

Η ΕΕ έχει δείξει ανικανότητα στην λήψη αποφάσεων, κάτι που δημιουργεί απογοήτευση σε όλους εμάς που πιστέψαμε σ’ αυτήν.
Αυτά είναι τα σημεία της χθεσινής ομιλίας του επικεφαλής των οικονομικών συμβούλων του πρωθυπουργού, που αντανακλούν ασφαλώς τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση «θεωρεί» και αντιμετωπίζει την ελληνική, πολυδιάστατη πλέον, κρίση.
Μη μείνετε, όμως, στο «γράμμα» των διατυπώσεων αυτών. Προσπαθήστε να αντιληφθείτε τον πολιτικό λόγο εντός του οποίου εντάσσεται η διαλεκτική αυτή, ώστε να προσεγγίσετε την φύση της εξουσίας που ασκεί η κυβέρνηση και ενδεχομένως τον τρόπο που η ίδια αναπαριστά την ελληνική ταυτότητα και δομεί το (ελληνικό) Εθνικό Συμφέρον εντός της ΕΕ και ευρύτερα στον σημερινό κόσμο που έχει στρέψει την προσοχή του στην χώρα μας.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΩΣ ΡΑΤΣΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ, ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ…
Για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία μία δημοκρατική κυβέρνηση και οι σύμβουλοί της απευθύνονται στο διεθνές ακροατήριο και στην διεθνή κοινότητα, ταυτίζοντας αρνητικές δομές και λειτουργίες της διοίκησης και της οικονομίας με τα χαρακτηριστικά του έθνους και του λαού.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, ενώ ξεκίνησε να διασύρει την χώρα παγκοσμίως, αναφερόμενος σε παθογένειες της προηγούμενης κυβέρνησης, κατέληξε ο ίδιος κάπως συγκρατημένα και οι σύμβουλοί του ασυγκράτητα, να θεωρεί πηγή της ελληνικής κακοδαιμονίας τον ελληνικό λαό και την ελληνική κοινωνία.
Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται στον κόσμο να δομεί την ταυτότητά της για να νομιμοποιεί τη στάση της σε αντιδιαστολή, όχι με κάποιες άλλες πολιτικές, αλλά αποκλειστικά σε αντίθεση με το αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών που διαμορφώνουν την κοινωνική πρακτική στην Ελλάδα, την οποία τελικά ο Γ. Παπανδρέου ταυτίζει με κάποια δήθεν χαρακτηριστικά των ελλήνων.
Η διαλεκτική αυτή μεταστρέφει τον χαρακτήρα της κρίσης και συσκοτίζει απολύτως τα αίτια που βρίσκονται πίσω από αυτήν. Σύμφωνα με αυτήν δεν είναι το ελληνικό πολιτικό σύστημα, οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η σημερινή το αίτιο που προκάλεσε την κρίση, αλλά τα χαρακτηριστικά και οι δομές της ελληνικής κοινωνίας. Η διαπιστούμενη παθογένεια, λοιπόν, δεν αφορά στο καθεστώς, στην διαπλοκή, στην έλλειψη εθνικής αστικής συνείδησης κλπ, αλλά στο ότι οι έλληνες πολίτες είναι διεφθαρμένοι, κακομαθημένοι, αμετροεπείς, τεμπέληδες και αχάριστοι προς τους υπόλοιπους ευρωπαίους και γενικότερα τον κόσμο.
ΧΟΥΝΤΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ
Αυτή την στιγμή αυτή είναι η εικόνα που όλοι όσοι συνδέονται με την κυβέρνηση φροντίζουν να διαχέουν στον κόσμο. Με αυτήν την mental picture κρίνονται οι αντιδράσεις των ελλήνων πολιτών αυτή την στιγμή σε σχέση με τα μέτρα που τους επιβάλλονται για να … συμμορφωθούν σε κάτι το οποίο δεν έχουν καταλάβει ούτε οι ίδιοι που το επιβάλουν, τι είναι.
Οι αντίπαλοι του θεωρούν ότι μοιάζει με το Σαντάμ όταν βρέθηκε στην υπόγεια κρύπτη... Προβλέπουν ότι θα έχει την ίδια τύχη.
Είναι τόσο μεγάλη η αντίφαση που φτάσαμε οι σύμβουλοι της κυβέρνησης να θεωρούν και να δηλώνουν ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ επιδεινώνει την κρίση, την ώρα που ο πρωθυπουργός διακηρύσσει ότι οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης του κατατείνουν στην ενίσχυση του ευρώ.
Δηλαδή, οι έλληνες καλούνται να υποβαθμιστούν κοινωνικά και ασφαλώς στις περισσότερες των περιπτώσεων ατομικά, για να σωθεί το κοινό νόμισμα, το οποίο όπως οι ίδιοι διαπιστώνουν συντελεί στην επιδείνωση της κοινωνικό οικονομικής κρίσης της χώρας μας
Όχι, δεν πρόκειται για παραλογισμό, είναι και αυτό μέρος της στρατηγικής για την διάλυση της ευρωζώνης και τη δημιουργία ενός υπερεθνικού κέντρου οικονομικής διακυβέρνησης στην Ευρώπη. Ο κ. Παπανδρέου «παίζει» σε αυτό το στρατηγικό παιχνίδι πλέον συνειδητά, θυσιάζοντας την σταθερότητα στη χώρα και καταστρέφοντας την εικόνα της πατρίδας μας, για την οικοδόμηση της οποίας οι περισσότεροι Έλληνες έχουμε πληρώσει με αίμα, ιδρώτα και άφθονο χρήμα, τουλάχιστον από την μεταπολίτευση και εντεύθεν. Από πού άραγε αντλεί αυτό το δικαίωμα ο κ. Παπανδρέου; Γιατί οι Έλληνες να καταστούμε οι σύγχρονες Ιφιγένειας της πολιτικό οικονομικής βίαιης μεταρρύθμισης στο κόσμο;
Τι χρωστάμε στο πολιτικό σύστημα και μας διασύρει ελεεινολογώντας πάνω στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας; Ποιοι είναι αυτοί, επιτέλους, που μετατρέπουν την κολοβή ελληνική δημοκρατία σε ένα είδος αριστοκρατίας, μάλιστα με…πλασματικούς, πλαστούς ή φανταστικούς «τίτλους» σπουδών και κοινωνικής ταυτότητας;
Όχι. Όσοι αντιλαμβανόμαστε το παιχνίδι που παίζεται αυτή την στιγμή εις βάρος των συμφερόντων του 80% της ελληνικής κοινωνίας, δεν έχουμε το δικαίωμα να σιωπήσουμε και να κάτσουμε στα αυγά μας για να μην δικαιούνται επιπροσθέτως οι λαϊκιστές και τα όργανα του καθεστώτος να αναρωτιούνται πού πήγαν κι εξαφανίστηκαν οι στοχαστές, οι επιστήμονες, οι πραγματικοί δημοσιογράφοι και γενικά οι άνθρωποι της τέχνης και του λόγου.

Απο http://activistis.gr/.

Αναδημοσίευση απο http://gataros.blogspot.com/2010/05/blog-post_680.html