Ντροπή μας

Πάλι σημαίες, πάλι συνθήματα. Το «Κάτω ο Φασισμός» να γράφεται σε τοίχους, σε τραγούδια, σε κομματικούς λόγους. Ακόμα και σε ερωτικά ραβασάκια μέρα που’ ναι. Μια φωτογραφία με το τανκ να μπαίνει, μια φωτογραφία με το τανκ να βγαίνει. Γι’ αυτό το τανκ που μπαινοβγαίνει στις ζωές μας ούτε κουβέντα. Οι νεκροί δικαιώθηκαν αλλά οι ζωντανοί βλέπουν καθημερινώς την μπούκα του κανονιού ανάμεσα στα μάτια τους.
Θέλω μία χρονιά να φωνάξουν «Κάτω η Δημοκρατία». Να γραφτεί σε τοίχους και τραγούδια , σε κείμενο διαμαρτυρίας. Βαρέθηκα αυτή την χλιαρή δημοκρατία που μου έχει σβερκωθεί 35 χρόνια. Αν γι’ αυτή είχαμε νεκρούς, να .....
τους ενημερώσω στον Παράδεισο που είναι, ότι τσάμπα πήγαν. Αν είχαν τη ευκαιρία πριν σηκώσουν την γροθιά να δουν σε ταινία τι εστί Δημοκρατία στην Ελλάδα, τότε ίσως σήμερα να είχαν παιδιά κι εγγόνια. Ίσως αν αυτοί ζούσαν η δημοκρατία να έπαιρνε την σωστή της μορφή. Ο φασισμός έφτιαξε ήρωες, η δημοκρατία δούλους. Τόσο άπληστη που δεν σταμάτησε να πατά μόνο στους νεκρούς για να επιβιώσει, συνέχισε να ανεβαίνει στα ανθρώπινα ζωντανά σκαλοπάτια μέρα με τη μέρα. Η ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια κατά την ύπαρξή της δεν έχουν καμία ισχύ.
Τα θύματα της Δημοκρατίας πεθαίνουν ήσυχα. Τρομακτικά ήσυχα. Σε θαλάμους με 20 αρρώστους, σε δυάρια που η κούνια του παιδιού χωράει μόνο δίπλα απ’ το ψυγείο, σε σχολεία Αλκατράζ, σε Πανεπιστήμια φυτώρια βουλευτών και ανέργων, ακόμη και στις θλιβερές καφετέριες που σκοτώνουμε τον χρόνο μας πριν μας προλάβει αυτός. Η ανατροπή του φασισμού θέλει κότσια, η διατήρηση της δημοκρατίας θέλει ρουσφέτι. Και το ρουσφέτι είναι εύκολη υπόθεση. Δεν θέλει ανδρεία, ούτε αίμα. Μόνο υπογραφή. Μία εξευτελισμένη υπογραφή που η δύναμή της σε μεταλλάσσει αυτόματα σε δούλο του κάθε χλεμπονιάρη, του κάθε μέτριου που δημοκρατικά σε κυβερνά.

Για να έχουν δικαίωμα ύπαρξης κόμματα και πολιτικάντηδες έγινε αυτή η Δημοκρατία. Για να μπορεί ο κάθε μέτριος να έχει δικαίωμα κατάχρησης. Οι χούντες και οι βασιλείες μας στέρησαν τους άριστους και μείναμε με τους μέτριους, τους ηλίθιους, τους τεμπέληδες. Μείναμε με αυτούς που το φίλτρο της ιστορίας κράτησε για πέταγμα και εμείς το βάλαμε στην καλύτερα βιτρίνα της ζωής μας. Στην Δημοκρατία μας.

.
.
Φώτο: Misha Gordin


                           

                                Θυσιαστήρια

 

Η σύγχρονη ελληνική τραγωδία ουσιαστικά τώρα ανοίγει αυλαία και εκτυλίσσεται με μονόπρακτα στη Βουλή και με ιστορίες απελπισίας και αδιέξοδων διαδρομών στο χάρτη της κοινωνίας. Οι προβολείς του κόσμου είναι στον όμορφο αυτό τόπο, που οι ισχυροί θέλουν να χρεοκοπήσουν όμορφα. Κι ακόμη μια φορά απαλλοτριώνεται για να ξοφλήσει χρέη.

ΤΟ ΒΑΡΟΣ του πιο ισχυρού νομίσματος στον κόσμο καταπλακώνει ένα λαό και μαζί το μεταπολιτευτικό μοντέλο διακυβέρνησης, που νόμισε πως θα ξεγελάσει την Ιστορία για πάντα.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΖΟΥΝ ευρωπαϊκά έντυπα την κατάσταση στην Ελλάδα με τη δραματική λύση της Αθηναϊκής Συμμαχίας, αλλά δεν ξεκαθαρίζουν την πρώτη ή τη δεύτερη, αν και η πρώτη αποσυντέθηκε κάτω από το βάρος των ασήκωτων φορολογικών φορτίων που έβαλαν οι Αθηναίοι στους εταίρους. Οι φόροι που...
οι Ευρωπαίοι διά της κυβέρνησης επιβάλλουν, σε συνδυασμό με το κούρεμα του χρέους που μαγειρεύουν, θα μειώσουν στο μισό τουλάχιστον τα διαθέσιμα των Ελλήνων και θα διπλασιάσουν τα ατομικά χρέη τους πριν να το καταλάβουν. Και αυτό μάς λένε ότι είναι το καλύτερο σενάριο για μια χώρα που την πάτησε σαν τον Ικαρο. Πάνω που νόμισε ότι φτάνει στον ουρανό, πνίγηκε στο πέλαγος.

ΟΙ ΑΘΗΝΑΪΚΕΣ Συμμαχίες ανέδειξαν στρατηγούς, τον Κίμωνα η πρώτη και τον Χαβρία η δεύτερη, αλλά η σημερινή κρίση έχει πρωταγωνιστικό διεκπεραιωτή το συνταγματολόγο Ευάγγ. Βενιζέλο, που κατά τον πρόεδρο της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, νομίζει ότι είναι συνταγματάρχης. Το δράμα σήμερα έχει Ροντούλη και τα γομάρια του, Κανέλλη και το γαλόψωμο της φαμίλιας. Θα μπορούσε να έχει ως σενάριο, χωρίς θέατρο, πώς ένας συνταξιούχους των επτά χιλιάδων ετησίως μένει ταπί, χωρίς να φάει καν.

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ δράμα έχει τον καθηγητή Μόσιαλο, που άλλαξε επάγγελμα και σαν στραβάδι βρέθηκε στα δόντια των παλιοσειρών. Εχει μια αγανακτισμένη Κοινοβουλευτική Ομάδα, η οποία: αντί να πείσει τον αρχηγό της πριν από δύο χρόνια να κατεβάσει επιτέλους το πρώτο αξιόπιστο και δίκαιο φοροδοτικό σύστημα, να μαζέψει -αντί να αβγατίσει- το ξεχειλωμένο έλλειμμα των γαλάζιων, να ελέγξει τη φορολογικά ημιλαθραία τάξη των ελευθεροεπαγγελματιών και των υπερ-εχόντων, να καταθέσει πρόταση για άρση των βουλευτικών προνομίων, τώρα ολοφύρεται που σύρεται να ψηφίσει τα ληστρικά μέτρα για τους μη έχοντες.

ΑΝΤΙ να φωνάξουν που τα σκάφη για να φορολογηθούν έπρεπε να ξεπερνούν τα έξι μέτρα, αντί να δώσουν τους αστυφύλακες στις συνοικίες, αντί να μαζέψουν τους συναδέλφους τους που ζητούν δικαστικώς αναδρομική αύξηση συντάξεων, αντί να αποποιηθούν το όνειδος να θεμελιώνουν δικαίωμα με οκτώ χρόνια εργασίας, τρώγονται μεταξύ τους.

ΚΑΜΙΑ φορά στην Απω Ανατολή οι βουλευτές δέρνονται και μαλλιοτραβιούνται στα έδρανα, αλλά με στιλ. Εδώ διαγκωνίζονται στο βήμα της τηλεοπτικής ρηχής δημοκρατίας για μια τάχαμου εξιλεωτική ατάκα, την ώρα που οι βωμοί στα κοινωνικά θυσιαστήρια καπνίζουν.

Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΡΝΕΛΛΟ από enet, μοντάζ Γρέκι