Ανατροπή του πολιτικού συστήματος, πατριωτική κυβέρνηση, τιμωρία των ενόχων και επιστροφή στη δραχμή.



Μελέτης Μελετόπουλος

  Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε προφανή και πρωτοφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα. Η εμπιστοσύνη της κοινωνίας προς τα κόμματα έχει καταρρεύσει. Το κοινωνικό συμβόλαιο διαρρηγνύεται βίαια.

   Η  κυβέρνηση, αφού κατέκτησε την εξουσία με ένα πελώριο ψεύδος («λεφτά υπάρχουν»), έχει στραφεί με μανία εναντίον της κοινωνίας, την οποία κατακρεουργεί  προκειμένου να περισώσει τα ολιγαρχικά της προνόμια. Η άγρια φορολογική επιδρομή, που αναιρεί την ίδια την έννοια της μικρομεσαίας ιδιοκτησίας, είναι το υποκατάστατο της περικοπής δαπανών. Η τρόϊκα δεν ζήτησε φορολογική εξόντωση των μικρών και μεσαίων στρωμάτων, των επιχειρήσεων και των ιδιωτών, η κυβέρνηση την επέλεξε, αρνούμενη να προβεί σε οιαδήποτε σοβαρή περικοπή δαπανών. Αλλά περικοπή δαπανών σημαίνει κλείσιμο των κομματικών εκτροφείων των ΔΕΚΟ, μείωση των υπέρογκων απολαυών των χρυσοκάνθαρων δημοσίων υπαλλήλων, κλείσιμο κάποιων από τα 25(!) πανεπιστήμια όπου βολεύθηκαν οι οργανικοί ψευδοδιανοούμενοι φίλοι των κομμάτων εξουσίας (και της ψευδοανανεωτικής αριστεράς), σημαίνει περικοπή της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα, κατάργηση των προνομίων της ολιγαρχίας και φυσικά είσπραξη του φόρου από μεγαλοσχήμονες διαπλεκόμενους ολιγάρχες,  φίλους των πολιτικών της Μεταπολίτευσης.  Όχι μόνον αυτά δεν έγιναν, αλλά, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Τραπέζης Ελλάδος, το τελευταίο εξάμηνο η κυβέρνηση αύξησε τις δαπάνες και προσέλαβε 24.000 δημοσίους υπαλλήλους(!).
    Η αντιπολίτευση αδυνατεί να λειτουργήσει ως εναλλακτική λύση. Όχι μόνον σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις είναι ανίκανη να απορροφήσει την δυσαρέσκεια (η οριακή άνοδός της οφείλεται στην κατάρρευση της κυβέρνησης, ενώ σε απόλυτους  αριθμούς η αντιπολίτευση παραμένει καθηλωμένη σε ποσοστά της τάξεως του 18-20 %). Αλλά και ουδείς εμπιστεύεται ως σοβαρό ενδεχόμενο διακυβέρνησης την «ηγετική ομάδα» που διαμόρφωσε ο Α. Σαμαράς  με δευτερεύοντα πρόσωπα της οικτρής διακυβέρνησης Καραμανλή.
     Οι επαναστατικές φαντασιώσεις της Αριστεράς, που μόλις αποκατέστησε τον άνθρωπο που προκάλεσε έναν εμφύλιο πόλεμο (και που στο τέλος διαγράφηκε από τις τάξεις του ΚΚΕ  ως πράκτορας)  Νίκο Ζαχαριάδη, αν δεν είναι γραφικές και εξωπραγματικές ,πάντως θεωρούνται απαράδεκτες και επικίνδυνες από την τεράστια πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Η μετατροπή της Ελλάδας σε σοβιετική δικτατορία, που απεφεύχθη με ποταμούς αίματος το 1944-9, ασφαλώς είναι γελοίο και να την φαντάζεται κανείς έστω και ως υποθετικό ενδεχόμενο είκοσι χρόνια μετά την παταγώδη αποτυχία και κατάρρευση του κομμουνισμού στην Σοβιετική Ένωση και την Ανατολική Ευρώπη και την μετατροπή της Κίνας σε καπιταλιστική υπερδύναμη.
    Συνολικά το πολιτικό σύστημα έχει αποκοπεί από την κοινωνία, όπως δείχνουν τα τεράστια ποσοστά απαξίωσης στις δημοσκοπήσεις και βεβαίως  οι συνεχείς και πρωτοφανείς διαδηλώσεις, οι προπηλακισμοί των πολιτικών προσώπων, τα μέτρα φρούρησης που ταιριάζουν σε τριτοκοσμικά δικτατορικά καθεστώτα. Η τυπική λειτουργία του κοινοβουλίου δεν συνεπάγεται ουσιαστική δημοκρατική ζωή και η διεξαγωγή εκλογών με συμμετοχή του ημίσεως του εκλογικού σώματος θέτουν σοβαρό ζήτημα όχι τυπικής νομιμότητας αλλά ουσιαστικής νομιμοποίησης του κοινοβουλευτικού καθεστώτος της Μεταπολίτευσης.
    Για πρώτη φορά μετά την εκτροπική περίοδο 1965-1974 υπάρχει τόσης μεγάλης έκτασης συζήτηση για την νομιμότητα της εξουσίας. Αμφισβητείται από έγκυρους συνταγματολόγους (τους πανεπιστημιακούς  δασκάλους μάλιστα των συνταγματολόγων υπουργών Βενιζέλου, Λοβέρδου κλπ.) η νομιμότητα των διαφόρων εξοντωτικών μέτρων ,εκτάκτων εισφορών, τελών μέσω ΔΕΗ, αναδρομικών πληρωμών, της παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας και της φοροδοτικής ικανότητας στην φορολογία, της κατάργησης των κοινωνικών δικαιωμάτων, του ίδιου του μνημονίου. Η υπερψήφιση διαφόρων μέτρων από την Βουλή δεν σημαίνει αυτομάτως την συνταγματικότητά τους.
    Το πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης οδηγεί τώρα την χώρα στην χρεωκοπία, στον εξευτελισμό και στον διεθνή διασυρμό, στην πλήρη αποικιοποίηση, εξωθεί την νεολαία στην μαζική φυγή στο εξωτερικό, την εθνική ακεραιότητα και αξιοπρέπεια στο βάραθρο.
    Το δε καταπληκτικό είναι η παντελής απουσία παραιτήσεων. Μετά από δύο χρόνια τραγικής αποτυχίας, με βαρύτατες συνέπειες για το σύνολο του Ελληνικού λαού, δεν βρέθηκε ένας αξιωματούχος του κράτους, πρωθυπουργός, υπουργός, υφυπουργός κλπ., να αναλάβει την ατομική έστω ευθύνη του για τα οικτρά αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής και να υποβάλει την παραίτησή του.
    Εξωθείται υπ’ αυτές τις συνθήκες η κοινωνία των πολιτών να απαιτήσει, μέσα σε συνθήκες χάους, την αυτοπροστασία της. Το 1843, το 1909, το 1922, το 1974 ο Ελληνικός λαός ανέλαβε τις ευθύνες του, ανέτρεψε με  συλλογικές, γνήσια λαϊκές και αυθόρμητες  διαδικασίες την φαυλοκρατία, ανέδειξε νέους, δημοκρατικούς θεσμούς και νέα, άξια ηγεσία, διέσωσε την αξιοπρέπειά του και εξασφάλισε την επιβίωσή του.
    Σήμερα, το περισσότερο που μπορεί να πράξει το πολιτικό κατεστημένο της Μεταπολίτευσης είναι να εξασφαλίσει την ευθανασία του, παραδίδοντας με ψήφο εμπιστοσύνης την διακυβέρνηση της χώρας σε μία κυβέρνηση προσωπικοτήτων και αποχωρώντας οριστικά από το προσκήνιο. Σε μία κυβέρνηση προσώπων που δεν θα προκύπτουν από τα κομματικά φυτώρια της Μεταπολίτευσης, δεν θα έχουν πελατειακές δεσμεύσεις, σκοτεινό παρελθόν, μαύρο χρήμα και εγνωσμένη ανικανότητα. Σε μία κυβέρνηση έντιμων και ικανών πολιτών, ηθικά απρόσβλητων, που θα λάβει άμεσα τα απαιτούμενα μέτρα για την διάσωση της Πατρίδας, θα αποκαταστήσει τον νόμο και την δικαιοσύνη, θα τιμωρήσει τους υπεύθυνους της εθνικής συμφοράς και θα προκηρύξει δημοψήφισμα για την κατάργηση του ολιγαρχικού, διαπλεκόμενου κοινοβουλευτισμού ,την αλλαγή του Συντάγματος και την εγκαθίδρυση μίας υγιούς και αποτελεσματικής προεδρικής δημοκρατίας.
 .
 *ο Mελέτης Η. Μελετόπουλος είναι  Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών   Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης
Πηγή


 Μια πρόταση για το μεγάλο πλιάτσικο


Αναρτήθηκε από " Ο Τρίτος "δρόμος


 


Ένα ακόμη εναλλακτικό σχέδιο «διάσωσης» της Ελλάδας μέσω γενικής πώλησής της
Κάθε εβδομάδα και μια καινούργια ιδέα. Η ιδέα αυτής της εβδομάδας συμπυκνώνεται σε μια αγγελία. «Ελλάδα: πωλείται όπως είναι… επιπλωμένη έναντι 125 δισ. ευρώ». Εμπνευστής της τελευταίας ιδέας «διάσωσης» της Ελλάδας μέσω της απογύμνωσής της είναι η εταιρία συμβούλων στρατηγικής (sic!) Roland Berger, με έδρα το Μόναχο, τακτικός συνεργάτης της γερμανικής κυβέρνησης που, κατά τις πληροφορίες, παρήγγειλε και την πρόταση αυτή.
Η πρόταση διέρρευσε μέσω Γα. λλίας, από την εφημερίδα La Tribune, αλλά προορισμός της ήταν μάλλον η ίδια η Γερμανία. Φαίνεται ότι η ιδέα μιας ολοκληρωτικής ιδιωτικοποίησης της κρατικής περιουσίας της Ελλάδας, που είναι και η ουσία του σχεδίου Eureca της Roland Berger, ενθουσίασε τους Γερμανούς βουλευτές που υπερψήφισαν με τεράστια πλειοψηφία τη διεύρυνση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, EFSF. Και η Ανγκέλα Μέρκελ άφησε να πλανάται πάνω από την ανήσυχη γερμανική κοινή γνώμη ότι τα λίγα λεφτά που βάζουν στο EFSF θα τα πάρουν πίσω και με το παραπάνω.  Το σχέδιο Eureca αποτελεί μια ακραία εφαρμογή νεοφιλελεύθερου πειραματισμού. Εν ολίγοις προτείνει τα εξής: 
Όλα τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους μέχρι την αξία των 125 δισ. ευρώ συγκεντρώνονται σε μια ή περισσότερες εταιρίες συμμετοχών. Τα περιουσιακά στοιχεία ομαδοποιούνται σε επί μέρους κατηγορίες. 
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω του EFSF ή άλλου μηχανισμού, εξαγοράζει την εταιρία με τα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας έναντι 125 δισ. ευρώ- η έδρα της εταιρείας ορίζεται, φυσικά, το Λουξεμβούργο, το «πλυντήριο» της διεθνούς τοκογλυφίας. Με τα χρήματα αυτά η Ελλάδα επαναγοράζει τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ κι επομένως μειώνει το ελληνικό χρέος κατά το αντίστοιχο ποσό των 125 δισ. Άρα, το χρέος μειώνεται περίπου στο 88% του ΑΕΠ. Έτσι, η ΕΚΤ απαλλάσσεται από την έκθεσή της στον «ελληνικό κίνδυνο». Η Ε.Ε., ιδιοκτήτης των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων πλέον, αναλαμβάνει την ιδιωτικοποίησή τους. Την ενισχύει, όμως, με ένα πρόγραμμα επενδύσεων 20 δισ. ευρώ για να βελτιώσει την αξία των περιουσιακών στοιχείων κατά 40 – 60 δισ. Κατά τους εισηγητές της πρότασης αυτό θα επιφέρει ετήσια ανάπτυξη 5% του ΑΕΠ, αλλά και των φορολογικών εσόδων κατά 4%. Κατά τους εισηγητές της πρότασης, τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας θα μειωθούν στο μισό, η χώρα θα αναβαθμιστεί πιστοληπτικά κι οι ελληνικές τράπεζες θα κερδίσουν 30 δισ. από τα ανατιμημένα πια ομόλογα που θα έχουν. Ταυτόχρονα, η χώρα θα πρέπει να δεσμευτεί σε ένα πρόγραμμα επιπλέον ετήσιας μείωσης του χρέους κατά 1% του ΑΕΠ το χρόνο, με στόχο να έχει μειωθεί κάτω από το 60% μέχρι το 2025. Αν το πρόγραμμα πώλησης των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων αποφέρει κέρδη, αυτά θα δοθούν στην Ελλάδα για να μειώσει κι άλλο το χρέος της. Αν, όμως, το πρόγραμμα αποδειχθεί ζημιογόνο, δηλαδή δεν συγκεντρωθεί το ποσό 125 δισ. και μείνουν απούλητα περιουσιακά, τότε η Ελλάδα υποχρεούται να ξαναγοράσει τα απούλητα περιουσιακά στοιχεία και να επεκτείνει το πρόγραμμα μείωσης του χρέους της κάτω από το 60% μέχρι το 2025. 
Δεν γνωρίζουμε ακόμη αν αυτό το εξωφρενικό σχέδιο απογύμνωσης του ελληνικού κράτους από κάθε περιουσιακό στοιχείο, δηλαδή, απόλυτης πτωχοποίησής του και μετατροπής της Ε.Ε. σε μεσίτη πωλήσεων, απηχεί και σε ποιο βαθμό απόψεις της ευρωπαϊκής ελίτ. Ξέρουμε, όμως, ότι η φιλοσοφία του υπάρχει ήδη σ’ ένα βαθμό στη εταιρία για την αποκρατικοποίηση περιουσίας ύψους 50 δισ. που έχει ήδη συγκροτηθεί. Ξέρουμε ακόμη ότι το μοντέλο αυτό, που ενδεχομένως συγκινεί για ιστορικούς λόγους τη Γερμανίδα καγκελάριο, πήρε την απόλυτη μορφή του κατά την ενοποίηση των δύο Γερμανιών. Η εταιρία Τρόιχαντανσάλτ που ιδρύθηκε για τον ίδιο σκοπό στην Ανατολική Γερμανία, μέσα σε 4 χρόνια ξεπούλησε αντί πινακίου φακής 8.500 επιχειρήσεις, άφησε χωρίς δουλειά σχεδόν 2,4 εκατομμύρια Ανατολικογερμανούς και μετέτρεψε την περιοχή σε παραγωγικό κρανίου τόπο. Ουσιαστικά αποτέλεσε ένα μεγάλο πλιάτσικο που δεν πρόσθεσε ούτε χιλιοστό ανάπτυξης. Αντίθετα, εκτός από εκκολαπτήριο σκανδάλων που περιείχαν δολοφονίες, διαπλοκή με το οργανωμένο έγκλημα και ατασθαλίες που παραλίγο να καταστρέψει πολιτικά τον τότε καγκελάριο Χέλμουτ Κολ, εξελίχθηκε σε μηχανισμό οικονομικής ερημοποίησης της ανατολικής Γερμανίας την οποία η δυτική αναγκάστηκε να αντισταθμίσει με ενισχύσεις 1,6 τρισ. ευρώ από το 1994 μέχρι σήμερα. 
Επί της ουσίας, η πρόταση είναι ένα σχέδιο με το οποίο οι πιστωτές της χώρας όχι μόνον δεν θα χάσουν ούτε ευρώ από τα χρήματά τους, αλλά θα βγάλουν και κέρδος από τον «αφρό» του κρατικού πλούτου που θα αποκτήσουν κοψοχρονιά, εν μέσω ύφεσης, καταβαράθρωσης του χρηματιστηρίου και γενικής υποτίμησης των περιουσιακών στοιχείων. 
Άλλωστε, κι επειδή ο κόσμος είναι μικρός, υπάρχει μια όχι και τόσο μακρινή σχέση των εμπνευστών του σχεδίου «πωλείται χώρα» με τον σκοτεινό χρηματοπιστωτικό υπέρκοσμο. Ο Roland Berger, ιδρυτής της ομώνυμης εταιρίας που εισηγείται το «Eureca», είναι και πρόεδρος του ομίλου Blackstone, άλλοτε μητρικής εταιρίας της Blackrock, της εταιρίας που σήμερα «ξεψαχνίζει» τις ελληνικές τράπεζες με επιλογή κυβέρνησης και τρόικας, αποκτώντας μεταξύ άλλων πρόσβαση σε πολύτιμα στοιχεία για τις κρατικές συμμετοχές στις τράπεζες και όχι μόνο. Σ’ αυτές τις διαχρονικές σχέσεις λένε πως το αίμα νερό δεν γίνεται. Ιδιαίτερα σε οντότητες που στις φλέβες τους δεν ρέει αίμα, αλλά χρήμα…
Από το “Δρόμο” 1/10/2011


 


 


Mε απατη επεσε και η Τροια

 


Αν υπαρχει κανενας στην χωρα να υποστηριξει οτι η διαχειριστες μας δεν εχουν κανει καλη δουλεια θα ειναι αδικος,εχουν πετυχει οσα ακριβως ηθελαν,και με το παραπανω.

Δεν κανει σε κανεναν εντυπωση,ουτε το συζηταει κανεις το οτι απο τον Οκτωβρη του 2009 εχει συμβει κατι περιεργο.....
Συγκεκριμενες καθυστερησεις μεχρι να αναγκαστουμε να παρουμε χειροτερα μερα κατω απο απειλες και εκβιασμους,προγραμματισμενες καθυστερησεις.
Ο Παπανδρεου  ξεκινησε την θητεια του και ενω γνωριζε την οικονομικη κατασταση την χειροτερεψε με δηλωσεις και κινησεις εντυπωσιασμου,με διαφορα επιδοματα που τα εκοψε στην μεση και νομοσχεδια για να υπαρχει αντιπαραθεση οσο αυτος συκοφαντουσε την χωρα στο εξωτερικο...περασαν 6 μηνες απραξιας στον οικονομικο τομεα,και οταν τα σπρεντς ειχαν εκτιναχτει στα υψη,και η ελστατ ειχε φτιαξει το ελλειμα κατα την προτιμηση του....μας εχωσε με δικη του αποφαση στο ΔΝΤ.......το οποιο ηταν η μονη επιλογη του απο οτι λεει και υπουργος του.
Απο την αρχη...ηταν η πρωτη επιλογη του.
Απο τοτε ζουμε ενα θεατρο σκιων,καθυστερησεις,βεβαιωσεις οτι δεν θα ξεπουληθει η δημοσια περιουσια ενω τελικα γινεται το αντιθετο,βεβαιωσεις οτι δεν θα απολυθει κανενας ενω τελικα γινεται και εδω το αντιθετο.
Και φτανουμε απο συμβουλιο σε συμβουλιο..στην μεγαλη νικη της 21ης Απριλ...Ιουλιου συγνωμη,και αρχιζει παλι το θεατρο..ολοι το θυμομαστε,θα παραιτηθω και θα πεσω στον γκρεμο,με εκβιασμους διοτι αν δεν το ψηφισουν χρεοκοπουμε.... πειθει τους βουλευτες του και τελειωνει και αυτο το δραμα.
Και οι απολυσεις ειναι μερος του μακροπροθεσμου,και ολοι περιμενουμε τοτε να κανει κατι,να εκτελεσει....οχι τον λαο αλλα αυτα που ο ιδιος εχει εκβιασει τους υπολοιπους να ψηφισουν.
Αντι αυτου εκεινος παιρνει το κανό και το ποδηλατο του και αρχιζει τουρνε στα νησια επι ενα μηνα και κατι,ενω ο ιδιος ελεγε τον Ιουλιο οτι δεν θα ξεκουραστει καθολου.
Και με την επιστροφη του αρχιζει η επαναληψη της τραγωδιας με αυτον σε υπερατλαντικο ταξιδι και τον αλλον να τον καλει πισω λογω κρισιμων θεματων...και να τον χανουμε τον Παναγη.
Για να καταληξουμε να ακουσουμε απο το στομα των Τροικανων οτι επι 6 μηνες η εξαιρετη κυβερνηση δεν εχει κανει απολυτως τιποτα,ειναι ανικανοτητα η σχεδιο αυτο?
Με μονο σκοπο να φερνει τα πραγματα εκτος ελεγχου και μετα με την απειλη και τον εκβιασμο να απαιτει απο τους υπολοιπους να ψηφιζουν χειροτερα μετρα απο εκεινα που θα εφαρμοζε αν ειχε κανει λιγη δουλεια?
Μιλαμε για ανικανους η για εγκληματιες απο προθεση?
Αυτο θελω να καταλαβω...απλα.
Και επειδη αυτο δεν θα τελειωσει εδω,και θελω να μπειτε και εσεις σε αυτη την παρακολουθηση της τακτικης αυτου του ασυδοτου ανθρωπου.....περιμενετε μεχρι τον Δεκεμβριο.
Εκει θα εχουμε αλλο επεισοδειο,με νεες απειλες,με νεους εκβιασμους,νεες υστεριες.
Προσωπικα πιστευω οτι ζουμε την παρανοικη επιθυμια ενας απολυτα ανικανου ανθρωπου ο οποιος εχει σχεδιασει και εκτελει τις εντολες αυτων που μοναδικο σκοπο εχουν την καταστροφη της Ελλαδας.
Και αν θυμομαστε λιγο πως επεσε η Τροια,με το να θεωρησει οτι το δωρο που της εκανε ο Οδυσσεας ηταν ειλικρινες και οχι απατη και να το φερει μεσα απο τα τειχη στην πολη.
Ετσι κι εμεις...θεωρησαμε την απατη δωρο,και δεν καταλαβαμε οτι το χαμογελο και η υποσχεση μπορει να κρυβουν απο πισω μια τεραστια παρανοια και ενα σχεδιο καταστροφης της χωρας.


ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΙΣΩ

Στην Αίγυπτο φωνάξαν: Θέλουμε τη ζωή μας πίσω.
Στην Συρία φωνάξαν: Θέλουμε τη ζωή μας πίσω
Στην Αθήνα φωνάξαν: Θέλουμε τη ζωή μας πίσω.
Στο Λονδίνο φωνάξαν: Θέλουμε τη ζωή μας πίσω.
Στη Νέα Υόρκη, έξω  από το δρόμο των τοίχων, των τοίχων της ντροπής, τη Wall Street, φωνάξαν: τα λεφτά σας ή τη ζωή μας
Στην Αργεντίνα  πήραν τη ζωή τους πίσω
Στην Ισλανδία, χώρα των πάγων, σπάσαν τους πάγους και  τα τείχη: Πήραν τη ζωή τους πίσω
Στον Ισημερινό, το Equador, η ισότητα επανήλθε...
Τη ζωή μας πίσω
Από ένα μικρό  αεράκι φουντώνει η θάλασσα.
Το κύμα σπάει  τον κυματοθραύστη
Θέλει τη ζωή του  πίσω 
Από ένα μικρό  ποίημα, θεριεύει η έρμη η ψυχή: Θέλει  τη ζωή της πίσω
Μας δώσατε αυτοκίνητα για να ατροφήσει το σώμα.
Κινητά για να είμαστε για πρώτη φορά τόσο κοντά και ακόμη πιο μακριά.
Αχρείαστο φαί για  να πεθαίνουμε χορτάτοι από παχύσαρκη  ασιτία.
Μας φιλοδωρήσατε για  να κλέψατε τα πάντα
Η βουή. Ο κρότος. Το σούρσιμο. Το βήμα προς την ελευθερία:
Θέλουμε τη ζωή μας  πίσω
Οι ψιλοκουβέντες, ο ψίθυρος, η σύσσωμη και ολόψυχη κραυγή:
Θέλουμε τη ζωή μας  πίσω
Τι καμώνεστε πως  δεν ακούτε τη βροντή;
Σάμπως αυτοί που  ζούνε στα ψηλά, άλλα ουράνια έχουν  για σκέπη;  
Τι αλληθωράτε με το βλέμμα καρφωμένο στους έρημους τόπους της πλεκτάνης σας;
Κούφια η ψυχή σας, κούφια και η σπορά σας. Ανεμογκάστρια τα μεγαλόπνοα σας.
Αλλά τ’ αγέρι  θα φυσήξει. Πρώτα απαλά. Σαν χάδι έτοιμο να αποσυρθεί όταν αγγίζει  αυτό που υβρίζει τη στοργή. Σαν  φύσημα που θέλει να μάθει στο χνούδι που πρωτοανατριχιάζει πως είναι να πετάς στους καθάριους ανέμους.
Ε, σιδηρά, για ποιον  σφυρηλατείς τα όπλα τα λολά;
Ε, αλογά, σε ποιανού  τα άρμα έζεψες τα ζα;
Γεια σου βρε  ψαρά, μα σε ποιανού τραπέζι θα αφήσεις  τη δική σου τη ψαριά;
Ε, αλευρά, για ποιον  νοθεύεις τα ψωμιά;
Ε αγροτιά, γέμισε ο  τόπος με πικρή σοδειά.
Ε εργατιά, τι χτυπάς την κάρτα σε αυτούς που σου  κλέψαν τη δουλειά;
Τώρα, με τα βλέμματα αδειανά, θωρούμε αυτό που μας κρύβαν από παλιά.
Στην έλλειψη φωτός  που παραδόξως γιγαντώνει τη σκιά. Με βήματα έντρομα μικρά, μες στην ασήκωτη σκλαβιά, θα τη ρημάξουμε τη δόλια την προβιά.
Ε αφεντικά, σκατά  τα κάνατε ξανά.
Και τα μελλούμενα και  τα σκοπούμενα, τα πάντα τα κακώς  νοούμενα τα βάλατε σε αεριωθούμενα, τις αρετές μας κάνατε πρόστυχα υπονοούμενα.
Ψιτ, γραβατωμένα  ανδρείκελα. Εσείς που γκρεμίζετε βωμούς για να μοιάζετε με θεούς. 
Εσείς που γελάσατε την κάθε αντιξοότητα. Ρίξτε μια  ματιά ξανά.
Γιατί όσα και  αν κλέψατε με αμείλικτη μικρότητα.
Όσο και αν εξυμνήσατε την κάθε ποταπότητα
Ρίξτε μια ματιά  ξανά…
Δεν είσασταν, δεν  είστε και δεν θα γίνετε ποτέ:
«Εμείς»
Η ανθρωπότητα.
Αν είμαι γάιδαρος λοιπόν, με καμτσικιές που πρέπει τους τόνος σου σκατά να καβαλήσω.
Τιμώ σου κάνω που ξανά και πάλι θα γκαρίσω.
Να τρέμουν τα αυτάκια σου όταν θα ακούσεις φωναχτά:

Θέλω τη ζωή μου  πίσω

Μεταφέρουν την χρεοκοπία του καθεστώτος στο λαό

 

 Περί αυτού ακριβώς πρόκειται και αν δεν ξεσηκωθούμε να τους πετάξουμε από την εξουσία, θα μας χρεοκοπήσουν όλους ανεξαιρέτως. Κανείς να μην πιστέψει ότι θα την γλιτώσει. Κανένα καθεστώς δεν λυπήθηκε το λαό που εξουσίαζε. Είναι γνωστό πλέον σε όλη την υφήλιο, το δείχνουν τα spreads, το δείχνουν οι παράλογες απαιτήσεις των κερδοσκόπων εταίρων μας στην ΕΕ, το λένε όλοι οι διεθνείς οικονομολόγοι, ότι το ελληνικό κράτος χρεοκόπησε. Τελεία και παύλα. Θέλετε κι άλλη απόδειξη; Ας μην δοθεί λοιπόν η επόμενη δόση μέσα στον Οκτώβριο (η οποία δυστυχώς θα δοθεί) και θα δείτε τι έχει να γίνει. Απομένει μόνο η επίσημη πιστοποίηση που θα ενεργοποιήσει τα CDS. Μετά πάπαλα… Από αυτό το κράτος, που όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτα στην ιδιωτική οικονομία, αλλά τουναντίον της βάζει συνεχώς εμπόδια, ζει, διατρέφεται και πλουτίζει ένα ολόκληρο κρατικοδίαιτο πελατειακό και σάπιο καθεστώς, που έχει κάτσει στο σβέρκο μας, με χρήματα που αρπάζει μέσω φόρων από τον ιδιωτικό τομέα ή με δάνεια από τοκογλύφους. Τα τελευταία, κατάφερε και τα αναπλήρωσε προσωρινά με τις δόσεις της τρόικας. Μπορεί λοιπόν το κράτος να χρεοκόπησε, αλλά οι πολίτες και οι περιουσίες τους δεν είχαν πάθει τίποτε μέχρι τώρα. Τώρα όμως, έρχεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και διατηρώντας με πολιτικό θράσος, αλώβητο το κρατικοδίαιτο καθεστώς, μεταφέρει μέσω του κρατικού καταναγκασμού, την χρεοκοπία του καθεστώτος στους πολίτες, αρπάζοντας με τη βία τις περιουσίες τους και τις καταθέσεις τους για να συντηρήσει το χρεοκοπημένο αυτό καθεστώς. Πρέπει να καταλάβουμε, όσοι τέλος πάντων δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα, ότι τα χρήματα που μας αρπάζουν, δεν βοηθάνε την πατρίδα, αλλά ταΐζουν μόνο το καθεστώς και πρέπει να αντισταθούμε. Εξάλλου αυτό το καθεστώς που εμείς με το αίμα μας ταΐζουμε, συζητά ξεδιάντροπα να χαρίσει την ελληνική δημόσια περιουσία, δηλαδή την ίδια την πατρίδα, μέσω του «Εύρηκα» στους τοκογλύφους, αρκεί να πάρει κι άλλα χρήματα για να φάει….

Σκεφτείτε και πάρτε τις αποφάσεις σας…
Το άρθρο 120 του Συντάγματος, δεν αποκλείεται πολύ σύντομα να φιλοξενήσει τους Έλληνες…
από το προεδρική δημοκρατία


     Καταραμένε Παπαδόπουλε…


 
Καταραμένε Παπαδόπουλε, 40 χρόνια μετά, και ακόμα 
τυραννάς τα καημένα παιδιά της νέας τάξης. Γιατί βρε άθλιε; Νομίζεις πώς δεν
θυμάμαι ότι μου στέρησες στο χωριό μου την λάμπα πετρελαίου και τον 
χωματόδρομο που τόσο αγαπούσα και μου έφερες ηλεκτρικό, άσφαλτο και 
τηλέφωνο στην καλύβα μου, και που έδωσες 20ετες άτοκο δάνειο για να κάνω 
σπίτι, με μόνο όρο μάλιστα να έχει την τουαλέτα μέσα! Και ειλικρινά τσατίζομαι 
γιατί ο άθλιος ο χουντικός κατάφερνε να φτιάχνει τόσα έργα σχεδόν δωρεάν, 
χρησιμοποιώντας την στρατιωτική ΜΟΜΑ! Γιατί ρε χάλασες την πιάτσα;
Σε πείραζε να δώσεις την δουλειά σε κανένα εργολάβο; Πέθαναν της πείνας 
οι άνθρωποι και κοντά σ’ αυτούς και τόσοι άλλοι μεσάζοντες και σύμβουλοι.
Ποιός σου είπε ρε παλιάνθρωπε ότι θέλαμε να γίνουμε Βιομηχανική χώρα και 
ξεκίνησες να φτιάχνεις σε όλη την Ελλάδα Βιομηχανικές περιοχές ξεκινώντας
από τα Οινόφυτα;
Αλλά ξέρω γιατί τα έκανες… Γιά να βρίσκουν χιλιάδες Έλληνες δουλειά εκεί, 
τόσα χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα και να ταλαιπωρούνται λες και πείραζε
να είχαμε λίγο νέφος περισσότερο; Ποιός σου είπε ρε ότι θέλαμε να παράγουμε 
προϊόντα; Εμείς να καταναλώνουμε θέλαμε!
Δεν φτάνει αυτό παλιοδικτάτορα, αλλά διέγραψες τα αγροτικά χρέη του πατέρα 
μου και όλων των αγροτών; Τους καλόμαθες, τους έλυσες τα προβλήματά τους
και τώρα κάθε τρεις και λίγο μπλόκα!
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά έστελνες και εκείνο τον Μακαρέζο και έκανε 
συμφωνίες ακόμη και με τους Κινέζους και τους πουλούσες τα αγαθά που έκανε 
εξαγωγή η χώρα και πέταξες στον δρόμο τόσους μεσάζοντες.
Άσε εκείνος ο Πατακός με το μυστρί του! Βρε μανία!
Κάθε μέρα εγκαίνια για σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια, γέφυρες, δρόμους 
και εργατικές κατοικίες! Μας ζάλιζες στα επίκαιρα όποτε πηγαίναμε σινεμά!
Τι κατάφερες ρε; Τί μαγείρεψες και πήρες βραβείο οικονομικής ανάπτυξης 
το 73 χωρίς να πάρεις δάνεια και να αφήσεις χρέη;
Δεν ντράπηκες να ταπεινώσεις το δολάριο επί τόσα χρόνια;Ακούς εκεί! 
Η δραχμή ισχυρότερη από το δολάριο!
Τί σου κάναμε και μας καταράστηκες για να φτάσουμε τα 300 δισεκατομμύρια 
ευρώ χρέη;
Αχρείε Παπαδόπουλε, αφού έτρωγες μόνο το φαγητό σου, στο τέλος δεν είχες
τίποτα να αφήσεις. Το μόνο σου περιουσιακό στοιχείο να ήταν η στολή σου!
Και αντί να την δωρίσεις τρομάρα σου στο κράτος είχες ζητήσει να σε θάψουν 
με αυτήν!
Εκείνο που δεν κατάλαβα είναι γιατί ξεκίνησες την ιστορία να βγάλεις 
τα πετρέλαια στον Πρίνο και ξεκίνησες να μας βάζεις σε περιπέτειες με τους
καλούς μας γείτονες τους Τούρκους;
Μια χαρά δεν κοιμόμασταν ήσυχοι; Ήθελες να μας κάνεις παραγωγούς πετρελαίου
σαν τους αραπάδες;
Tα εργοστάσια ενέργειας που κατασκεύασες π.χ. στην Μεγαλόπολη την Πτολεμαΐδα ή στους
Φιλίππους που τα έφτιαξες μάλιστα με τους Ρώσους κομουνιστές για ποιόν λόγο 
τα έκανες;
Σώνει και καλά να καταργήσεις όλες τις λάμπες πετρελαίου στα χωριά και γέμιζες 
στύλους και καλώδια όλη την ύπαιθρο! Βρε μανία.
Χώρια τα στάδια αθλητισμού σε όλη τη χώρα. Άκου λέει «κάθε πόλη και στάδιο 
κάθε χωριό και γυμναστήριο»! Άσχημα περνάει τώρα η νεολαία πίνοντας φραπέδες
στις καφετέριες;
Βρε άχρηστε αναχρονιστικέ, αντιδημοκράτη ποιός σου είπε ότι ήθελα να μπορώ 
να κοιμάμαι με την πόρτα ανοιχτή και να μην φοβάμαι μην μπει κανένας μέσα το 
βράδυ για πλιάτσικο;
Ακούς εκεί να μου κάνει κουμάντο στον αν θα αμπαρώσω την πόρτα μου ή όχι…
Ποιός σου είπε ότι ήθελα να νιώθω ασφαλής ρε παλιοφασίστα;
Γιατί βρε,
πλήγωσες ανεπανόρθωτα τους φίλους μου τους Ισραηλίτες.
Ακούς εκεί να μην δώσεις διευκολύνσεις στους Αμερικάνους και τους Εβραίους 
για χάρη των Αράβων που μας παίρναν όλο το ελληνικό τσιμέντο για τα έργα 
τους σε μια εποχή που όλοι οι πολίτες και το κράτος εδώ έκτιζαν και τα 
τσιμεντάδικά μας είχαν τρελαθεί στην δουλειά;
Ευτυχώς που μετά τα πούλησε η Νέα Δημοκρατία στους ξένους αφού το –
ΠΑΣΟΚ πρώτα τα… κοινωνικοποίησε και τα έκανε ζημιογόνα – και τώρα
επιτέλους έτσι ησυχάσαμε!
Δεν ντρέπεσαι βρε άθλιε εχθρέ της Δημοκρατίας;
Μας στέρησες ένα από τα βασικότερα ανθρώπινα δικαιώματα να μην τραγουδάμε
14 τραγούδια του Θεοδωράκη; Ξέρεις τι ψυχολογικά τραύματα μας προκάλεσε 
εκείνη η απαγόρευση; Τραύματα βαθιά που δεν έχουν επουλωθεί ακόμη!
Όλα αυτά τα γράφω γιατί μετά από τόσα χρόνια εξακολουθώ να ακούω τον
έξαλλο τον γείτονα μου, που μου τα πρήζει και να φωνάζει κάθε τέτοια μέρα 
ΖΗΤΩ Η 21 AΠΡΙΛΙΟΥ!
Bαρέθηκα να ακούω συνέχεια «Πού είσαι Παπαδόπουλε…» όταν πέφτω στα μπλόκα 
της Εθνικής οδού όπου διάφορες κοινωνικές ομάδες αγροτών – ποδοσφαιρόφιλων
και άλλων διαμαρτυρομένων ανθρώπων ασκούν το δημοκρατικό τους δικαίωμα –
πάντοτε υπό την προστασία της αστυνομίας – να σταματούν την κυκλοφορία, καθώς
και κάθε φορά όταν βρίσκομαι στο κέντρο των Αθηνών όπου φιλήσυχοι πολίτες 
εκφράζουν πολιτισμένα και ειρηνικά την αγανάκτησή τους για τις αδικίες σε βάρος 
τους, έχοντας επιπλέον παράλληλα την ευθύνη να προστατεύσουν τα καταστήματα, 
τους εργαζομένους και τους περαστικούς από τους προβοκάτορες φασίστες που 
σπάνε, καίνε και καταστρέφουν τα πάντα.
Άσε και αυτούς τους ταξιτζήδες που είναι όλοι τους πρώην χαφιέδες της ασφάλειας. 
Ούστ Φασισταριά!
Εγώ είμαι Δημοκράτης ρε, και ας πεινάω, και ας μου έχει βγάλει στο σφυρί η 
Τράπεζα το σπίτι, και ας είμαι άνεργος και εγώ και τα παιδιά μου και ας 
ταλαιπωρούμαι
όποτε χρειαστεί να πάω στα νοσοκομεία και ας κοιμάμαι κλειδαμπαρωμένος το
βράδυ 
μπας και κάνει ντου κανένας οικονομικός μετανάστης… αφού βέβαια ενημερωθώ 
πρώτα από την τηλεόραση για τις κλοπές, τις κομπίνες και τις μίζες τόσων και 
τόσων
πρώην υπουργών – πράσινων και γαλάζιων – που οι άνθρωποι τι έκαναν τελικά;
Εξαργύρωσαν τους κόπους και τους αγώνες τους για την εδραίωση της Δημοκρατίας
μετά την μεταπολίτευση!

Λίγο το έχεις αυτό; Είμαι Δημοκράτης ρέ! Τ’ ακούς;

Κείμενο αγνώστου Έλληνος “Δημοκράτη” από το Διαδίκτυο

Ο εκφυλισμός της ελληνικής “μεγαλοαστικής τάξης”


Η ιστορία με τους «στημένους» αγώνες, γνωστή εδώ και χρόνια στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, δεν είναι ξεκομμένη από το γενικότερο ημεδαπό οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο. 

Ο -σε μεγάλο βαθμό- παρασιτικός χαρακτήρας της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης, είχε κάποτε την έννοια της αποβιομηχάνισης Η μεταπρατική φύση του τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες εξελίχθηκε σε χρηματιστηριακή-τραπεζική, γενικότερα υπηρεσιών, εξυπηρετήσεων
 και διευκολύνσεων (Το εφοπλιστικό κεφάλαιο εξαιρείται καθώς οι δραστηριότητες του σε μεγάλο βαθμό ήταν και είναι έξω από τα στενά όρια της ελληνικής οικονομίας). Η πρόσδεση της λεγόμενης ελληνικής «αστικής τάξης» στο άρμα της εκάστοτε εξουσίας, εξασφάλιζε την αναπαραγωγή της. Παράλληλα δημιουργούσε νέους αντιπαραγωγικούς πόλους. Η ποιότητα των μελών της έφθινε, καθώς το δαιμόνιο της επιχειρηματικότητας, αντικαταστάθηκε από τον δαίμονα της πρόσβασης στα πολιτικά κλιμάκια. Η στενή αυτή σχέση που έμεινε στην καθημερινή ορολογία ως «διαπλοκή» ήταν στην πραγματικότητα ο εκφυλισμός της μεγαλοαστικής τάξης, σε μια εκδοχή «λούμπεν αστική».Οι«φωτογραφικοί» διαγωνισμοί ,τα «φιλέτα» του Δημοσίου ,η «επιστήμη των μεσαζόντων» γαλούχησαν Γενιές επί γενεών «αστών» κρατικοδίαιτους ,εξαρτώμενους, αντιπαραγωγικούς Δεν ήταν λίγες οι φορές που για να πετύχουν τους στόχους τους, «τάιζαν» ολόκληρα συστήματα. Στην πραγματικότητα  υπερτιμολογούσαν έργα και υπηρεσίες προκειμένου να πάρουν όλοι το «μερτικό» τους, να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι και να μην «κελαηδήσει» κανείς στα ΜΜΕ. Στην πράξη επιβάρυναν τον φορολογούμενο και το χρέος με δυσθεώρητα και αναίτια ποσά. Με λίγα λόγια η δομή των κρατικών προμηθειών κάθε είδους, έκρυβε από πίσω της μια θλιβερή παθογένεια. Οι αρχές της ελεύθερης οικονομίας αλλά και της λογικής αντικαταστάθηκαν από τις απαιτήσεις των συμμετεχόντων στο πάρτι.Ο εύκολος και γρήγορος πλουτισμός, οι «παράγοντες» του οικονομικού βίου που φύτρωναν σαν τα μανιτάρια και πόζαραν φιλάρεσκα για τις κυριακάτικες εκδόσεις, ήταν στην πραγματικότητα η ελληνική εκδοχή μιας  λατινοαμερικανικού  τύπου αστικής τάξης: Διαβρωμένη, εκφυλισμένη, αποϊδεολογικοποιημένη, η τάξη αυτή όχι μόνο δεν μπόρεσε να παίξει το ρόλο της ως εγχώριο «κεφάλαιο» αλλά ταυτίστηκε και με ξένα συμφέροντα και εταιρείες, απεμπολώντας την όποια εθνική της ταυτότητα. Οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι κονδυλοφόροι – προπαγανδιστές των «ιδανικών» της Νέας Τάξης, της Παγκοσμιότητας και της πολιτισμικής άλωσης δεν είναι παρά μίσθαρνα όργανα αυτής της χωρίς ιδανικά, αρχές και πατρίδα «αστικής τάξης». Το γεγονός ότι χάρις στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα αυτή η τάξη κατάφερε να αποκτήσει και τον έλεγχο του ΜΜΕ είχε ως αποτέλεσμα και τον εκμαυλισμό της κοινωνίας. Η οποία καθισμένη στον καναπέ της έπαιρνε μάτι στα απόκρυφα της «καλής κοινωνίας»και ονειρευόταν να γίνει σαν κι αυτήν. Επίορκοι δικαστές και αστυνομικοί, επαγγελματίες δολοφόνοι και κουστουμαρισμένοι εκτελεστές κρατικών συμβολαίων, λαθρέμποροι ναρκωτικών και ιδεών, ντοπαρισμένοι αθλητές και πουλημένοι διαιτητές, κράτος και παρακράτος, παιδεραστές και αργυρώνητοι προστάτες των ηθών, παρήλαυναν καθημερινά στα τηλεοπτικά «παράθυρα» και την ζωή μας, διαπλεκόμενοι με «ροζ ιστορίες» και σκοτεινές διαμεσολαβήσεις, υπό την αιγίδα σκανδαλοθήρων δημοσιογράφων που λάτρευαν μόνο το λογαριασμό τους στην τράπεζα. Αυτή ήταν η ζωή που πλάσαραν στον λαό. Καθ εικόνα και ομοίωση τους. Φτάσαμε όμως στο τέλος. Και στην αποκάλυψη της πραγματικής φύσης τους. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε ονόματα. Τους βλέπουμε όλοι στην τηλεόραση και τους διαβάζουμε στις δικογραφίες των κοριών. Ποια είναι η ουσία; Η καθημερινή συναναστροφή και η επιχειρηματική διαπλοκή σε  στοιχηματικές και άλλες μπίζνες των σπουδαίων και τρανών που αγόραζαν πολιτικούς και ΜΜΕ με άτομα του κοινού ποινικού δικαίου. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται πλέον μια πραγματικότητα πολύ διαφορετική από την γκλαμουριά και το «δήθεν» που αποπνέουν συνήθως τα ρεπορτάζ για τους γάμους, τα βαφτίσια και τις ευεργεσίες τους. Αλλά όπως έλεγε και ο Μαρξ «ο καπιταλισμός φτιάχνει το σκοινί που θα τον κρεμάσει». Θα “σφαχτούν” μεταξύ τους όσο η κρίση θα βαθαίνει.


Ένας γυμνός "Βασιλιάς" ονόματι Λαυρέντης Λαυρεντιάδης


Ο άνθρωπος που προσπάθησε να... εξαγοράσει όλη την Ελλάδα
Ο αυτοκράτορας είναι «γυμνός», και δεν είναι πλέον αυτοκράτορας. Ο δρ -όπως αρέσκεται να τον αποκαλούν- Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, τέως συνομιλητής του Μπάρακ Ομπάμα, βασικός χρηματοδότης της προεκλογικής εκστρατείας του ΠΑΣΟΚ το 2009, μαικήνας της τέχνης, μόνιμος κάτοικος εξωτερικού μεταξύ Ζυρίχης και Λονδίνου, τους τελευταίους μήνες βρίσκεται πλέον στο στόχαστρο της Τράπεζας της Ελλάδος και της Αρχής για την καταπολέμηση του βρώμικου χρήματος.
Μετά την αποκάλυψη ότι έχουν μπλοκαριστεί περιουσιακά του στοιχεία για υπεξαίρεση ύψους 51 εκατομμυρίων ευρώ από την Proton Bank, το 31,31% της οποίας αγόρασε στις 30 Δεκεμβρίου του 2009 έναντι 70.5 εκατομμυρίων ευρώ, καταγράφονται πλέον και οι λεπτομέρειες για...

τα όσα του καταλογίζονται.
Σύμφωνα με νέο δημοσίευμα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, της οποίας το 9.62% είχε εξαγοράσει από το Χ.Α. προ μηνών ο επιχειρηματίας, «στην Τράπεζα της Ελλάδος είχαν φθάσει από τις 2 Μαρτίου 2010 στοιχεία που έχρηζαν περαιτέρω διευκρινίσεων για τις ακριβείς πηγές προέλευσης των χρηματικών μέσων με τα οποία ο κ. Λαυρεντιάδης απέκτησε τον έλεγχο της Proton Bank.
Ο κ. Λαυρεντιάδης, δύο μήνες μετά την αγορά των μετοχών της Proton Bank επαναγόρασε τη Νεοχημική αντί 149 εκατ. ευρώ. Στις 2/3/2010 οι ελεγκτές της ΤτΕ έγραφαν ότι το τίμημα για την απόκτηση της Proton «καταβλήθηκε διαμέσου διαφόρων τραπεζών και εταιρειών του ομίλου και συμπερασματικά φαίνεται ότι πηγή προέλευσης του τιμήματος αποτελούν τα δάνεια». Οι ίδιοι γράφουν επίσης ότι: «...οι λογαριασμοί του Λ.Λ. στις τράπεζες συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με λογαριασμούς των εταιρειών Blue Island Properties. Dall, WGR Worldwide, WGR Global, WGR Universal, ELFE, Alapis και ΒΦΛ. Μεταξύ των λογαριασμών αυτών γίνεται διακίνηση μεγάλων ποσών, χωρίς προφανή σκοπό, με σκοπό να καθίσταται δυσχερής η αντιστοίχιση των πραγματικών εκροών με τις εισροές».
Πάντως, ο ίδιος ο επιχειρηματίας σε ανακοίνωση την οποία εξέδωσε χθες, επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Η επικοινωνιακή εκμετάλλευση της φερόμενης ανάμιξης του κ. Λαυρέντη Λαυρεντιάδη σε υπόθεση που διερευνά η Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, συνιστά άθλια επίθεση από σύμπλεγμα συμφερόντων που επιδιώκει να ελέγξει τις εξελίξεις στον τραπεζικό χώρο σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο. Η επιχειρηματική δραστηριότητα του κ. Λαυρεντιάδη κινήθηκε πάντα με απόλυτη νομιμότητα. Ο κ. Λαυρεντιάδης αρνείται κατηγορηματικά την οποιαδήποτε κατηγορία και ανάμειξή του σε σχετικές ενέργειες τις οποίες και χαρακτηρίζει ως ανυπόστατες και άκρως συκοφαντικές.

Ο κ. Λαυρεντιάδης δεν θα παραμείνει θεατής στην εξέλιξη της υπόθεσης αυτής, θα συνεργαστεί απολύτως με τις αρμόδιες Αρχές προκειμένου να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση όπου ενεπλάκη το όνομά του και επιφυλάσσεται παντός νομίμου δικαιώματός του, προκειμένου οι συκοφάντες και όσοι κρύβονται πίσω από αυτούς, να πάρουν την απάντηση που τους αξίζει.»

Από τα ψηλά στα χαμηλά
Την εποχή της μεγάλης του δόξας ο κ. Λαυρεντιάδης είτε προσωπικά είτε μέσω εταιρειών στις οποίες συμμετείχε ο στενός του συνεργάτης Πέτρος Κυριακίδης είχε εξαπλωθεί σε ένα πλέγμα ΜΜΕ με εξαγορές -συνήθως προβληματικών και ζημιογόνων- μέσων, ενώ συζητήθηκε πολύ το ενδεχόμενο αγοράς του Ολυμπιακού αφού προηγουμένως είχε αγοραστεί το 50% της εταιρείας που εκμεταλλεύεται το στάδιο Καραϊσκάκη από τον επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη.

Η σημαντικότερη κίνησή του στο χώρο των ΜΜΕ ήταν η εξαγορά σημαντικού ποσοστού της εταιρείας Πήγασος από την οικογένεια Μπόμπολα, μέσω της οποίας ο επιχειρηματίας ήθελε να αποκτήσει και πρόσβαση στο Mega.

Από εκεί και πέρα συζητήθηκε πολύ η προσπάθεια επιθετικής εξαγοράς της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία" που αντιμετωπίστηκε σθεναρά από την κυρία Μάνια Τεγοπούλου.
Στο κύκλο των ευρύτερων συμφερόντων του κ. Λαυρεντιάδη βρέθηκαν τα τελευταία χρόνια με τον ένα ή άλλο τρόπο η αγγλόφωνη εφημερίδα Athens News και το περιοδικό Free από τον όμιλο Λαμπράκη. Οι εφημερίδες Espresso και Ισοτιμία καθώς και μια σειρά περιοδικών από τον όμιλο Βαρδινογιάννη, ο ραδιοφωνικός σταθμός Flash και το κανάλι TV Magic από τον κ. Σωκράτη Κόκκαλη, το 49% της εφημερίδας Veto, η εφημερίδα Σφήνα, το κανάλι 10 από τον δημοσιογράφο Γιώργο Τράγκα, μειοψηφικό πακέτο του Σκάι, κ.λπ.
Τους τελευταίους μήνες όμως άρχισε η... υποχώρηση. Πολλά από τα ΜΜΕ αυτά έκλεισαν ή πουλήθηκαν όταν ο κ. Λαυρεντιάδης αποχώρησε από την Ελλάδα.
Who is who
Ποιος είναι όμως πραγματικά αυτός ο άνθρωπος ο οποίος από πολλούς χαρακτηρίζεται ως διάττων αστέρας στην οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου;
Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης είναι ένας αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας ο οποίος στα 18 του χρόνια ανέλαβε -μετά το θάνατο του πατέρα του Βασίλη- τις τύχες της σχετικά μικρής εταιρείας Νεοχημική, με έδρα το Αιγάλεω. Αντιμετώπισε -και αντιμετωπίζει ακόμα- μια σοβαρή ασθένεια, η οποία ονομάζεται νεανική ρευματοειδής αρθρίτιδα την οποία, όπως λέγεται, τον βοήθησε να αντιμετωπίσει ο κ. Πέτρος Κυριακίδης.
Σταθερά και με σωστές κινήσεις, η εταιρεία του (διανομή χημικών προϊόντων) άρχισε να αναπτύσσεται και να μεγαλώνει. Εξαγόρασε αρκετές επιχειρήσεις, όπως η Hoechst και η Henkel και τελικά μπήκε στο Χρηματιστήριο το 2003. Δυο χρόνια αργότερα, πακέτα μετοχών της εταιρείας άρχισαν να μεταβιβάζονται σε ξένους θεσμικούς. Το 2008, η Νεοχημική πουλήθηκε στην Carlyle Group αντί 700 εκατ. ευρώ, με την τιμή τής μετοχής να φτάνει τα 19 ευρώ, την ώρα που είχε εισαχθεί αρχικά στο Χρηματιστήριο με τιμή 1,39 ευρώ.
Η Alapis
Από το 2005, ασχολήθηκε και με τον ιδιαίτερα επικερδή κόσμο των φαρμάκων, όταν συγχώνευσε τέσσερις μικρές εταιρείες (Veterin, ΕΒΙΚ, Lamda Detergent και Elpharma) για να δημιουργήσει την Alapis. Δυο χρόνια μετά, εκταμίευσε 800 εκ. ευρώ από την αγορά, κάνοντας έναν κύκλο εξαγορών, κάτι που μετέτρεψε την Alapis στην πιο κερδοφόρα εταιρεία του κλάδου για το 2008 με τζίρο στο 1 δισ. ευρώ. Με την πώληση της Νεοχημικής, όλοι οι ξένοι επενδυτές (Sal Openheim, Satander, Fortis), που ήταν μέτοχοι, μεταπήδησαν στην Alapis, αγοράζοντας πακέτα από τον κ. Λαυρεντιάδη, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο τη ρευστότητά του.
Στο τέλος του 2008 ο κ. Λαυρεντιάδης ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από τη θέση του προέδρου της Alapis για να ιδρύσει μαζί με άλλους επιχειρηματίες και θεσμικούς επενδυτές private equity fund, που επιχειρεί από το Λονδίνο. Το fund με την επωνυμία, Lamda Partners, επενδύει κυρίως στην Ελλάδα κυρίως στους κλάδους της υγείας, της βιομηχανίας και του real estate. Εβαλε αρχικά 100 εκ. ευρώ για να καλύψει το δικό του μερίδιο, όμως είναι αλήθεια ότι δέχτηκε "πυρά", καθώς θεωρήθηκε ότι εγκατέλειψε την εταιρεία του. Ο ίδιος απέκρουσε τους ισχυρισμούς εκείνους, λέγοντας τότε ότι η διοικητική ομάδα παραμένει κανονικά και ο ίδιος κατέχει μέχρι σήμερα πάνω από το 22% της εταιρείας.
Συνομιλητής του Ομπάμα
Στις 7 Νοεμβρίου 2006, ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης ανακηρύχθηκε ως επιχειρηματίας της χρονιάς στην τελετή των πρώτων ελληνικών βραβείων του διαγωνισμού «Entrepreneur of the Year».
Λίγους μήνες αργότερα το «think tank center for Strategic and International Studies (CSIS)» ανακοίνωνε την ίδρυση της «Εδρας Μελετών Νοτιοανατολικής Ευρώπης Λαυρέντη Λαυρεντιάδη» στην Ουάσινγκτον, με πρώτο διευθυντή της έδρας τον Janusz Bugajski, διευθυντή του Προγράμματος «Νέες Ευρωπαϊκές Δημοκρατίες» του CSIS.
Ο δρ Λαυρέντης Λαυρεντιάδης όπως διαρρεόταν από τον ίδιο ήταν συνομιλητής του Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Ομπάμα και τακτικός συνομιλητής του εκάστοτε Αμερικανού πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα. Δεν είναι τυχαία άλλοτε η τοποθέτηση του τέως πρέσβη των ΗΠΑ Ντάνιελ Σπέκχαρντ στη θέση του προέδρου στην Proton Bank.
Χρηματοδότης του ΠΑΣΟΚ
Είναι γνωστό στους παροικούντες ότι στις εκλογές του 2009 ο κ. Λαυρεντιάδης, ο οποίος παραδοσιακά διατηρούσε κάλες σχέσεις με τη Ν.Δ., υπήρξε ο βασικός χρηματοδότης της προεκλογικής καμπάνιας του ΠΑΣΟΚ, καλύπτοντας όπως λένε οι φήμες το 80% των προεκλογικών εξόδων του σημερινού κυβερνώντος κόμματος. Ακόμη λέγεται ότι διατηρούσε έως το 2010 εξαιρετικές σχέσεις με τον τότε υπουργό Επικρατείας Χάρη Παμπούκη, τον σημερινό διοικητή του ΙΚΑ Ροβέρτο Σπυρόπουλο και τον σύμβουλο του Γιώργου Παπανδρέου, Νίκο Αθανασάκη.
Είναι μάλιστα αξιομνημόνευτη η εκδήλωση που διοργάνωσε τον Ιανουάριο του 2010 στην Αίγλη του Ζαππείου ο Λεωνίδας Κύρκος για να ζητήσει τη σύγκλιση των δυνάμεων της αριστεράς με τα κόμματα του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Η παρουσία του πρωθυπουργού μπορεί να έκλεψε την παράσταση αλλά οι προσεκτικοί παρατηρητές σημείωσαν την άνεση με την οποία κινήθηκε ο κ. Λαυρεντιάδης ανάμεσα στα μέλη μιας συγκέντρωσης η οποία φαινομενικά δεν θα του ταίριαζε. Ισως βοηθούσε και το γεγονός ότι ένας εκ των στενότερων φίλων και συνεργατών του κ. Κύρκου, ο Θεόδωρος Ασημακόπουλος αποτελούσε και συνεργάτη του κ. Λαυρεντιάδη στη διοίκηση της Proton Bank. Παλαιότερα δε υπήρξε άτυπος σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργείο Παιδείας λόγω και των στενών σχέσεων που διατηρούσε ο σημερινός πρωθυπουργός με τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο με τον οποίο ο κ. Ασημακόπουλος είχε από κοινού την εταιρεία τηλεοπτικών παραγωγών Theassis. Οπως λένε οι φήμες ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης ήταν μέσω του κ. Ασημακόπουλου ο οργανωτής και χορηγός της βραδυάς.
Οι σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ ατόνησαν όταν ο επιχειρηματίας άρχισε σταδιακά να αποσύρεται από το προσκήνιο αφού στο μεταξύ είχε ασκήσει πιέσεις στο πολιτικό σύστημα για να διασφαλίσει αντιπαροχές για την προεκλογική του στήριξη.
Μαικήνας της τέχνης
Μανιώδης συλλέκτης έργων τέχνης, ο ίδιος, έγινε γνωστός και για τις χορηγίες του σε αρκετές εκδηλώσεις οι οποίες λαμβάνουν χώρα στο Μουσείο Μπενάκη, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, στο Μέγαρο Μουσικής, καθώς και στο Ιδρυμα Καραμανλή.
Η αναχώρηση για Λονδίνο - Ζυρίχη
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η μετακόμιση του επιχειρηματία, αρχικά στο Λονδίνο και σήμερα στη Ζυρίχη, είχε να κάνει και με τις ανησυχίες του για τη ζωή του, εξ ου και η μετεγκατάσταση της συζύγου του και των δύο παιδιών του στην Αγγλία. Την εκδοχή αυτή αντικρούουν οι άνθρωποι του περιβάλλοντός του και αναφέρουν ότι έτσι κι αλλιώς ο κ. Λαυρεντιάδης βρισκόταν το μισό χρόνο της ζωής του μέσα σε ένα αεροπλάνο και ότι επρόκειτο για απόφαση που ελήφθη όχι κάτω από συνθήκες πίεσης αλλά για πρακτικούς λόγους.
Η αναχώρηση ήρθε λίγο μετά την αποχώρηση του κ. Λαυρεντιάδη από την εισηγμένη φαρμακοβιομηχανία Αlapis, τη Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου. Τότε ανακοινώθηκε στο Χ.Α. ότι ο κ. Λαυρεντιάδης περιόρισε τη συμμετοχή του στην Αlapis από 21,325% σε 6,119%. Αγοραστής του 15,206% και νέο αφεντικό στην Αlapis ήταν ο συνέταιρός του στη Lamda Ρartners (επενδυτικό fund με έδρα το Λονδίνο) κ. Μάριο αλ Τζεμπούρι. Ο κ. Λαυρεντιάδης τα τελευταία δύο χρόνια δεν συμμετείχε στο διοικητικό συμβούλιο της Αlapis.
Είχε επικεντρωθεί στη διαχείριση του fund της Lamda Ρartners, το οποίο έχει υπό τον έλεγχό του τις εταιρείες Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων και Νεοχημική. Το γεγονός όμως ότι πλέον η μόνιμη κατοικία του κ. Λαυρεντιάδη θα είναι το Λονδίνο- έχει μετακομίσει εκεί η οικογένειά του- και η Ζυρίχη, σε συνδυασμό με τις φήμες περί προβλημάτων στις εταιρείες του ομίλου στην Ελλάδα, δημιούργησε ερωτήματα στην αγορά και ανησυχία στις τάξεις των επενδυτών, κάτι που αποτυπώθηκε και στην αρνητική πορεία της μετοχής της Αlapis. Η εταιρεία με 1 δισ. ευρώ τζίρο έχει πλέον κεφαλαιοποίηση μόλις 146 εκατ.ευρώ.
Σήμερα, αρκετούς μήνες μετά, ενώ η συμπαθής φυσιογνωμία του κ. Λαυρεντιάδη λείπει από τα δεκάδες gala στα οποία συμμετείχε κάθε εβδομάδα, κανείς δεν γνωρίζει αν ισχύει, για τον ίδιο, η απάντηση «όριό μου είναι... ο ουρανός» που είχε δώσει σε κάποιον ο οποίος τον είχε ρωτήσει έως που θα φτάσει.
Από parapolitika

 

Ταπεινωμένοι και Καταφρονημένοι

 

 

Δυο χρόνια έκλεισε το σοσιαλιστικό αντιεξουσιαστικό κόμμα στην κυβέρνηση. Με αφορμή αυτήν την επέτειο χιλιάδες εργαζόμενοι για να εκδηλώσουν την χαρά τους προχωρούν σε διάφορα events, όπως καταλήψεις υπουργείων.

Στα δύο αυτά χρόνια η χώρα έκανε άλματα προς το παρελθόν. Μέχρι πρότινος το ταξίδι στο παρελθόν ήταν μια υπόθεση της επιστημονικής φαντασίας. Το ΠΑΣΟΚ όμως το έκανε πραγματικότητα.

Βρισκόμαστε ήδη στην δεκαετία του ΄50 και τρέχουμε ολοταχώς προς τα πίσω. Είναι ζήτημα δύο – τριών δόσεων για να φτάσουμε στις συνθήκες του 19ου ή και του 18ου αιώνα.

Εκτός από την επέτειο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία σήμερα είναι και η παγκόσμια μέρα των ζώων.
Ειδικά γιορτάζουν οι κότες, οι λαγοί, τα πρόβατα –ψηφοφόροι, οι χάνοι και τα γομάρια.

Εδώ και αρκετό καιρό συζητείται το σχέδιο να μείνει χωρίς χρήματα το κράτος ώστε να κηρύξει εσωτερική στάση πληρωμών με έναν διπλό στόχο. Να δουν τις πιθανές αντιδράσεις των πειραματόζωων και δεύτερον με το όπλο της στάσης πληρωμής μισθών και συντάξεων να κάμψουν τις όποιες αντιδράσεις...

απέναντι στο τελειωτικό χτύπημα ενάντια στην χώρα και στους πολίτες της.

Και αυτή η εποχή είναι η πιο κατάλληλη. Δεν κινδυνεύουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Αυτό για όσους αφελείς πιστεύουν ότι η κυβέρνηση παίρνει δανεικά για την Ελλάδα…

Ο υπερφίαλος Μπένι δήλωσε ότι είναι έτοιμος να δεχθεί την όποια ταπείνωση για να σώσει την Ελλάδα. Προφανώς δεν έχει καταλάβει την πραγματική ταπείνωση. Όταν θα φυγαδεύεται μεταμφιεσμένος σε Μπένι Χιλ για να σωθεί από την οργή των πολιτών.

Δεν θα γίνουμε Ινδία είπε ο Γιωργάκης. Φυσικό είναι. Τέτοιους υψηλούς στόχους είναι άτοπο να τους βάζεις.

Η τρόικα ζήτησε την κατάργηση της σύμβασης που προβλέπει τον κατώτερο μισθό. Καλά είναι. Θα μπορούσαν να ζητήσουν την κατάργηση γενικώς του μισθού. Εκτός και αν θα είναι το μέτρο για την επόμενη δόση.

Ο Γιωργάκης είναι κουρασμένος και έτοιμος να παραιτηθεί, έγραψαν οι Financial Times. Ο Γιωργάκης απάντησε αμέσως λέγοντας ότι αυτά είναι ελληνικά ομόλογα. Συγγνώμη, σκουπίδια, είπε. Μικρή έως ασήμαντη η διαφορά.

Εξάλλου ο Γιωργάκης γυμνάζεται καθημερινώς. Τελευταία ασκείται σε ένα καινούριο άθλημα: το πήδημα του λαού.

Αφού, ακόμα και ένα παιδί του δημοτικού, καταλαβαίνει ότι η μείωση των μισθών και η αύξηση της φορολογίας ανακυκλώνει την ύφεση και μεγαλώνει το πρόβλημα, γιατί η κυβέρνηση και η τρόικα επιμένουν σε αυτήν την πρακτική;

Ο προφανής στόχος είναι να υπάρχει ένα φθηνό και φοβισμένο εργατικό δυναμικό. Παράλληλα γίνεται και ένα πείραμα για να δουν τις αντοχές της μάζας καθώς ακολουθούν και άλλες χώρες.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο στοιχείο. Ένας εξαθλιωμένος λαός, χωρίς προοπτική, χωρίς τα απαραίτητα για την επιβίωση χειραγωγείται εύκολα και δεν έχει καθόλου αντιστάσεις.

Έτσι μπορεί εύκολα μια ξεπουλημένη κυβέρνηση να ξεπουλήσει τον πλούτο της χώρας. Την δημόσια περιουσία, τον ορυκτό πλούτο, να δημιουργήσει ζώνες εκμετάλλευσης όπου οι Γερμανοί ως σύγχρονοι αποικιοκράτες χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν θα εκμεταλλεύονται την ηλιακή και αιολική ενέργεια.

Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Σε μια συζήτηση που έκανε το ΕΠΑΜ, ένα κίνημα που δημιούργησε ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης, υπήρξε μια αναφορά σε κάτι τρομακτικό. Είπε ο Καζάκης ότι πιθανόν να σχεδιάζεται να δημιουργηθεί στην Θράκη ένα εργοστάσιο το οποίο θα υποδέχεται τα πυρηνικά και ραδιενεργά απόβλητα για να τα επεξεργάζεται.

Δηλαδή να έχουμε στην χώρα μας έναν σίγουρο καρκινογενή παράγοντα. Και στο όνομα της προσδοκίας ενός κουτσουρεμένου μισθού δεν θα αντιδράσει κανείς.

Αν υπάρχει πράγματι ένα τέτοιο σχέδιο, είναι πραγματικά τρομακτικό. Και θα είμαστε συνένοχοι αν καταδικάσουμε τα παιδιά μας να ζουν παρέα με τον καρκίνο.

Για την πτώχευση της Ελλάδας την μικρότερη ή καθόλου ευθύνη την έχουν αυτοί που καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα. Τα λαμόγια και οι πολιτικοί την βγάζουν καθαρή.

Α! θα αναλάβουν κάποια στιγμή την πολιτική ευθύνη. Ε, ας κάνουν και καμιά ΕΔΕ να ησυχάσουμε.

Προσοχή: Το ναρκωτικό τροϊκανίνη σκοτώνει. Σταματήστε τις δόσεις τώρα.

Μικρός Φωκίων

Ασήκωτο το βάρος της διακυβέρνησης

 

 


  


Δεν νομίζω ότι υπάρχει τούτη την ώρα πολίτης που μπορεί να υποστηρίξει ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου πιστεύει σ' αυτό που έχει υποσχεθεί να κάνει.
Ο πρωθυπουργός είναι σκιά του εαυτού του. Δίνει την εντύπωση ότι έχει περιέλθει σε κατάσταση μελαγχολίας. Ούτε τη στοιχειώδη υποχρέωσή του προς έναν καθημαγμένο και απελπισμένο λαό δεν δείχνει ικανός να εκπληρώσει. Σε συνθήκες πολέμου -δική του είναι η περιγραφή- το «στράτευμα», εκτός από σχέδιο και εφόδια, έχει ανάγκη από έναν ηγέτη που θα το εμψυχώσει και θα του δώσει ελπίδα και προοπτική νίκης. Τα εφόδια λείπουν, σχέδιο δεν υπάρχει και ο αρχιστράτηγος συμπεριφέρεται σαν να...
έχει συμφιλιωθεί με την ήττα.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο οποίος δήλωνε ότι αποφάσισε να πάρει τη θέση του υπουργού Οικονομικών για να προσφέρει στη χώρα και την παράταξη αποδεχόμενος τον κίνδυνο να θυσιάσει το πολιτικό μέλλον του, δεν μπορεί να πείσει. Οι ρητορικές δεξιότητές του και η ικανότητά του να παρουσιάζει το επαχθές ως σωτήριο και αυτονόητο δοκιμάζονται στη σκληρή πραγματικότητα και συντρίβονται.
Οι υπουργοί όταν δεν τσακώνονται για το ποιος είναι πιο συνεπής, λιγότερο νεοφιλελεύθερος, πιο επιδέξιος στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, περισσότερο ανθεκτικός στις πιέσεις, όταν δεν σπαταλούν την όποια ενεργητικότητά τους για να σκεφτούν με ποιον τρόπο θα είναι παρόντες και πολιτικά «αρτιμελείς» την επόμενη μέρα, αποφεύγουν να πράξουν το καθήκον τους, να εφαρμόσουν δηλαδή τις πολιτικές που ψήφισαν στα υπουργικά συμβούλια.
Κρύβονται, αφήνοντας τα προβλήματα που αναφύονται στο χώρο ευθύνης τους να κακοφορμίζουν, καθυστερούν να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει και οι δύο-τρεις που προσπαθούν αισθάνονται ως οι ηλίθιοι της υπόθεσης και έχουν αρχίσει να φλερτάρουν με τη φυγή για να γλιτώσουν ό,τι τους έχει απομείνει από το πολιτικό κεφάλαιό τους.
Οι βουλευτές του κόμματος βρίσκονται ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά: από τη μια τους προειδοποιούν ότι αν δεν πουν «ναι σε όλα» θα είναι υπεύθυνοι για τη χρεοκοπία της χώρας και από την άλλη, οι ψηφοφόροι τους κατηγορούν ότι έχουν προδώσει τις αρχές τους. Κόμμα δεν υπάρχει. Η λειτουργία του έχει περιοριστεί στα όρια των κεντρικών γραφείων του. Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι δεν διανοούνται να κυκλοφορήσουν χωρίς αστυνομική προστασία, τα κομματικά στελέχη ντρέπονται να δηλώσουν την ιδιότητά τους. Ακόμη και σε κοινωνικές εκδηλώσεις δεν μπορούν να παραβρεθούν. Τόσο δύσκολα δεν ήταν τα πράγματα ούτε το 1989, τότε που η δεξιά, η αριστερά, τα μέσα ενημέρωσης και η μισή κοινωνία φώναζαν «κάτω οι κλέφτες του ΠΑΣΟΚ!».
Οι δημοσκοπήσεις είναι ο αψευδής μάρτυρας. Πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ δεν ξεπερνά το 16% στην πρόθεση ψήφου. Πρώτη φορά παρατηρείται τέτοιας έκτασης αποσυσπείρωση του εκλογικού ακροατηρίου του. Πρώτη φορά εν ενεργεία πρωθυπουργός στο μέσον της θητείας του χάνει κατά κράτος από τον υποψήφιο πρωθυπουργό στην καταλληλότητα για τη διοίκηση της χώρας.
Ο Κ. Σημίτης, ακόμη και την εποχή που η Ν.Δ. είχε περάσει μπροστά περίπου οκτώ μονάδες (2003), εθεωρείτο καταλληλότερος του Κ. Καραμανλή. Ο Κ. Καραμανλής έχασε την πρωτιά από τον Γ. Παπανδρέου στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία μόλις ένα μήνα πριν από τις εκλογές του 2009 και ενώ όλα συνηγορούσαν υπέρ του εκλογικού θριάμβου του ΠΑΣΟΚ.
Οι δημοσκόποι λένε ότι το κόμμα που κυβερνά μπορεί να ελπίζει στην ανάκαμψη, έστω και αν υπολείπεται σε όλους τους δείκτες, εφόσον ο αρχηγός του κρατά το προβάδισμα έναντι του αντιπάλου του. Αν η κατάσταση μεταβληθεί και σ' αυτό το πεδίο, τότε έχει αγγίξει το «σημείο μηδέν» και μόνο ένα θαύμα μπορεί να αποτρέψει το μοιραίο.
Ο δικαιολογητικός αντίλογος από την πλευρά της κυβέρνησης οργανώνεται γύρω από δύο επιχειρήματα: Οι συνθήκες στη χώρα είναι πρωτόγνωρες και, συνεπώς, είναι λογικό να υπάρχει κλίμα δυσφορίας. Επίσης, η φερόμενη ως εναλλακτική λύση εξουσίας (Ν.Δ.), παρά το γεγονός ότι χαϊδεύει αφτιά, δεν έχει καταφέρει να πείσει. Σωστά είναι όλα αυτά. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει: Μπορεί μια κυβέρνηση που παραπαίει, που δεν πιστεύει στον εαυτό της, με έκδηλα τα εκφυλιστικά συμπτώματα, να συνεχίσει να σηκώνει το βάρος της διακυβέρνησης; Η απάντηση είναι προφανής: Οχι. Για το καλό της χώρας, αλλά και της παράταξης που εκπροσωπεί.

πό enet μοντάζ Γρέκι


Το θλιβερό τάνγκο Βενιζέλου

Του Δημήτρη

Ο κ. αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Ε. Βενιζέ­λος στην πρόσφατη συνέ­ντευξή του αναρωτήθηκε: «Υπάρχει έστω κι ένας Έλληνας πολίτης που πι­στεύει ότι μπορούσαμε χωρίς κίνδυνο για τη χώρα, χωρίς δραματικό κίνδυ­νο για τις περιουσίες, τις δουλειές, τα εισοδήματα και τις προοπτικές των Ελλήνων, να πάρουμε άλλες αποφά­σεις, πιο φιλικές, λιγότερο δύσκολες και δεν τις παίρνουμε;»
Προσωπικά αναρωτιόμαστε αν σή­μερα υπάρχει έστω κι ένας Έλληνας πολίτης που πιστεύει ότι ο κ. Βενι­ζέλος και η κυβέρνησή του λένε την αλήθεια. Υπάρχει έστω και ένας που πιστεύει ότι αυτές οι απανωτές απο­φάσεις στραγγίσματος του μέσου ελ­ληνικού νοικοκυριού και της ελληνι­κής οικονομίας θα μας σώσουν από την επίσημη πτώχευση; Υπάρχει έστω και ένας αφελής που σήμερα να πι­στεύει ότι υπάρχει μέλλον για τη χώ­ρα ακολουθώντας αυτό τον μονόδρο­μο που σε κάθε βήμα του αποδεικνύ­εται καταστροφικός;
Θυμάται άραγε κανείς τις δηλώ­σεις του κ. Παπανδρέου πριν από κά­μποσους μήνες, που μας έλεγε ότι τα συνέρια αναδιάρθρωσης, σαν κι αυτό που μας επιβλήθηκε με τις αποφά­σεις της 21ης Ιουλίου, ισοδυναμούν με καταστροφή της χώρας; Σε συνέ­ντευξή του στη γαλλική εφημερίδα «Le Figaro » (15.11.10) ο πρωθυπουρ­γός Γιώργος Παπανδρέου έλεγε για ένα πιθανό σενάριο αναδιάρθρωσης με «κούρεμα» του δημόσιου χρέους: «Αυτό το σενάριο δεν συζητείται καν. Θα είναι καταστροφή για τους Έλλη­νες πολίτες, δεδομένων των θυσιών στις οποίες συναίνεσαν» και τόνιζε ότι θα είναι και «καταστροφή για την εμπιστοσύνη προς την Ευρώπη και το ευρώ». Και γεμάτος με προσποιη­τή αυτοπεποίθηση εξακολουθούσε: «Συνεχίζουμε στην ίδια κατεύθυνση. Διαψεύσαμε, ήδη, όσους υποστήρι­ξαν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να τα­κτοποιήσει τους λογαριασμούς της. Συνεχίζεται η προσπάθειά μας».μπα μάγκες
Τότε ο πρωθυπουργός το έπαι­ζε και τζάμπα μάγκας απέναντι στη Μέρκελ, η οποία δήλωνε ότι η Γερμα­νία ήθελε να δει συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα στο κόστος μιας πι­θανής αναδιάρθρωσης του χρέους της Ελλάδας. Αυτό που υπονοούσε η Μέρκελ το είδαμε να συμβαίνει με τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου, οι οποίες βασίζονται σε μια συμφωνία για εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων (PSI) με συμμετοχή ιδιωτικών τραπε­ζών και φαινομενικό «κούρεμα» κα­τά 21%. Όμως την εποχή εκείνη ο κ. Παπανδρέου καυτηρίαζε τη στάση του Βερολίνου και την πρόταση για συμμετοχή τραπεζών και επενδυτών στον μηχανισμό στήριξης κρατών - μελών της ευρωζώνης, προειδοποι­ώντας ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και στη χρεοκο­πία μίας χώρας - μέλους. «Η γερμα­νική κυβέρνηση έχει υποστηρίξει ότι οι τράπεζες, που χρηματοδοτούν χώρες με υψηλά επίπεδα χρέους, θα πρέπει να είναι έτοιμες να αναλά­βουν το κόστος μιας πιθανής στάσης πληρωμών... Η θέση αυτή δημιούρ­γησε έναν κύκλο υψηλότερων επιτο­κίων για χώρες που φάνηκε ότι ήσαν σε δυσχερή θέση, όπως η Ιρλανδία ή η Πορτογαλία» παρατήρησε ο κ. Πα­πανδρέου και πρόσθεσε στον ίδιο τό­νο: «Θα μπορούσε να δημιουργήσει μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία... Είναι σαν να λες σε κάποιον που βρί­σκεται σε δεινή θέση, ότι του αυξά­νεις το φορτίο που έχει να σηκώσει». («Εξπρές», 16.11.10).
Τα θυμάται αυτά κανείς; Τις θυ­μούνται αυτές τις δηλώσεις η κυβέρ­νηση και ο κ. Παπανδρέου σήμερα; Πώς γίνεται κι αυτό ακριβώς που ισο­δυναμούσε με απόλυτη καταστροφή τότε, αποτελεί την καλύτερη δυνατή λύση σήμερα; Πότε μας κορόιδευαν; Τι διαφορετικό από αυτό που καταδί­καζε και απευχόταν τότε ο κ. Παπαν­δρέου είναι οι αποφάσεις της 21ης Ιουλίου;
Θυμάται κανείς τις απανωτές δη­λώσεις του προηγούμενου υπουργού οικονομικού κ. Παπακωνσταντίνου ότι «η αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας θα ήταν καταστροφή για την ευρωζώνη» («Κέρδος», 16.9.10); Και τόνιζε: «Είναι εντελώς εκτός συζήτη­σης η αναδιάρθρωση. Θα ήταν κατα­στροφή... Θα είχε επιπτώσεις στην ευρωζώνη… Ο λόγος που οι αγορές δεν έχουν ακόμη ανταποκριθεί, είναι ότι περιμένουν να δουν αν μπορούμε να μείνουμε εντός της πορείας μας». Κι έτσι έπραξαν. Όσο περισσότερο έμενε εντός πορείας η κυβέρνηση τόσο περισσότερο βυθιζόταν το κα­ράβι, τόσο περισσότερο αύξαναν οι πιέσεις των αγορών. Φτάσαμε στο σημείο τα ελληνικά ομόλογα να πλη­ρώνουν ασφάλιστρα έναντι κινδύνου για χρεοκοπία τα υψηλότερα από την εποχή που επινοήθηκαν τα CDS. Τε­λικά, για ποιον δούλευε και δουλεύει αυτή η κυβέρνηση; Πότε θα τελειώσει αυτή η κοροϊδία;
Πότε θα λογοδοτήσει κάποιος για όλα αυτά; Θυμάστε τον πρωθυπουρ­γό που σε συνέντευξή του στον κατε­ξοχήν εκπρόσωπο του γερμανικού κι­τρινισμού, την «Bild» (24.11.11), δή­λωνε ανερυθρίαστα: «Σας υπόσχομαι ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει και το τελευταίο σεντ»; Αυτή τη διαβεβαί­ωση έδινε ο τζάμπα μάγκας πρωθυ­πουργός στη μακροσκελή συνέντευ­ξή του, υπό τον τίτλο: «Στοιχηματί­ζετε ότι δεν θα πληρώσετε ποτέ τα χρέη σας, κ. Παπανδρέου;». Ο πρω­θυπουργός επισημαίνει ότι «η ελλη­νική οικονομία έχει μεγάλη δυναμική
και αυτή τη στιγμή βιώνει μία πραγμα­τική έκρηξη των εξαγωγών της, χάρη στις διαρκείς δομικές μεταρρυθμίσεις και τις θυσίες που υπέστη ο ελληνικός λαός την προηγούμενη χρονιά και συ­νεχίζει να υφίσταται».Όλα στους τοκογλύφους
Πού πήγε αυτή η «μεγάλη δυναμι­κή» της ελληνικής οικονομίας με την «πραγματική έκρηξη των εξαγωγών της» – η οποία είναι δημιούργημα του γνωστού ταλέντου του κ. Γεωργίου, προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, στη στατιστική μεθοδολογία – αλλά και η απόδοση των «δομικών μεταρρυθμίσεων» και των θυσιών «που υπέστη ο ελληνι­κός λαός την προηγούμενη χρονιά και συνεχίζει να υφίσταται»; Τι απέγιναν όλα αυτά; Τίποτε. Απλώς ήταν λόγια του αέρα. Το μόνο που μετρούσε και εξακολουθεί να μετρά για την κυβέρ­νηση είναι η υπόσχεση του πρωθυ­πουργού ότι «η Ελλάδα θα αποπλη­ρώσει και το τελευταίο σεντ» στους τοκογλύφους δανειστές της και στις κυβερνήσεις τους. Έστω κι αν χρεια­στεί να εξοντωθεί κοινωνικά και οικο­νομικά ο πληθυσμός της και να ακρω­τηριαστεί ως χώρα.
Αυτό το νόημα είχαν και οι δηλώ­σεις Βενιζέλου κατά την επίσκεψή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (22.9): «Ο κόσμος – και δικαίως – νο­μίζει ότι η κρίση είναι αυτή που ζού­με, δηλαδή η περικοπή μισθών, συ­ντάξεων, εισοδημάτων, η μείωση των προοπτικών που έχουν τα νέα παιδιά. Αλλά δυστυχώς αυτό δεν είναι η κρί­ση. Αυτό είναι μια προσπάθεια, πολύ
σκληρή, που κάνουμε να προστατευ­θούμε και να αποφύγουμε την κρίση. Γιατί η κρίση θα είναι η Αργεντινή του 2000, δηλαδή η πλήρης διάλυση της οικονομίας, των θεσμών, του κοινωνι­κού ιστού και της παραγωγικής βάσης της χώρας. Κι αυτό οφείλεται στο γε­γονός ότι, δυστυχώς, η ευρωζώνη αυ­τή τη στιγμή, δεν έχει το πολιτικό και θεσμικό επίπεδο που απαιτούν οι κρί­σιμες περιστάσεις. Και η νευρικότητα που υπάρχει σε μεγάλες χώρες – χώ­ρες που ηγούνται της ευρωζώνης – για δικούς τους εσωτερικούς λόγους, ξεσπάει επάνω μας. Εμείς πρέπει να είμαστε απολύτως συνεπείς στις υπο­χρεώσεις μας, πρέπει να εκπληρώ­σουμε όλες τις υποχρεώσεις, για να μη χρησιμοποιούνται επιχειρήματα ή άλλοθι εις βάρος μας ο Καταρχάς, θα πρέπει να πούμε στον μεγάλο και πολύ υπουργό μας να είναι πιο διαβασμένος όταν προσπαθεί να εκβιάσει τον λαό με πρό­στυχα διλήμματα. Η Αργεντινή δεν κατέρρευσε το 2000, αλλά το 2001. Εκτός κι αν η αναφορά του κ. Βενιζέλου στην Αργεντινή του 2000 είχε άλλη λογική. Ανεξερεύνηται αι βουλαί του Υψί­στου. Πόσω μάλλον του κ. Βενιζέλου, του γνω­στού κατά κόσμον Μπενίτο, όπως πολύ εύστο­χα τον έχει βαφτίσει ο Τζίμης Πανούσης.
Ας δούμε όμως αν η Αργεντινή του 2000, κα­τά Βενιζέλο, ή του 2001 οδηγήθηκε στην κα­τάρρευση γιατί ακολούθησε άλλη πολιτική. Τον
Μάρτιο του 2001, περίπου 50 χιλιάδες κόσμου διαδήλωναν στους κεντρικούς δρόμους του Μπουένος Άιρες για την 25η επέτειο της στρα­τιωτικής χούντας. Σύμφωνα με τους «Financial Times» (26.3.01), «πολλοί έκαναν συγκρίσεις ανάμεσα στη στρατιωτική χούντα του 1976 και το οικονομικό μοντέλο της αγοράς που ακο­λούθησε την επιστροφή στη δημοκρατία. Ένα πανό έγραφε: «Χούντα σημαίνει τρομοκρατία του αίματος. Αγορά σημαίνει τρομοκρατία της πείνας». Σας λέει τίποτε αυτό;
Το ΔΝΤ βρισκόταν ήδη στον δεύτερο χρόνο παρέμβασής του στην Αργεντινή προκειμένου να τη «σώσει» από την κρίση χρέους και την κα­τάρρευση. Οι πολιτικές που απαιτούσε να επι­βληθούν είχαν εκτινάξει την ανεργία στο 16%, το λαϊκό εισόδημα είχε βυθιστεί κατά 20%-30%, η εσωτερική αγορά πέθαινε κι όμως το χρέος αύξανε και η ύφεση βάθαινε. Τότε, σαν Ιππότης της Αποκαλύψεως πάνω σε μαύρο άλογο, εμφανίζεται ο Ντομίνγκο Κα-βάγιο, εκ του Χάρβαρντ και επιφανής πολιτικός του κατεστημένου. Κάτι δηλαδή σαν τον δικό μας Μπενίτο. Αναλαμβάνει τα ηνία της οικονομίας τον Μάρτιο του 2001 και υπόσχεται ότι θα σώσει πάση θυσία την Αργεντινή. Η κυβέρνηση του δίνει έκτακτες εξουσίες για να κινηθεί εν λευκώ. Το πρώτο που κάνει είναι να διαπραγ­ματευτεί μια εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων (PSI) με τις τράπεζες - δανειστές της Αργεντι­νής, με το ΔΝΤ και την Ουάσιγκτον, στην οποία μάλιστα υπόσχεται ότι η χώρα του δεν πρόκει­ται να εγκαταλείψει ποτέ το δολάριο. Να σας θυμίσουμε ότι η Αργεντινή είχε κλειδώσει το δικό της νόμισμα με το δολάριο για τους ίδιους περίπου λόγους που και η Ελλάδα βρίσκεται υπό καθεστώς ευρώ.
Πριν εφαρμοστεί η πρώτη φάση της συμφω­νίας PSI, ο μέγας και πολύς Καβάγιο ανακοι­νώνει ένα πρωτοφανές πρόγραμμα λιτότητας, φοροεπιδρομής και περικοπών σαν αυτό που ανακοίνωσε ο δικός μας Μπενίτο. Ο Αργεντίνος ομόλογος του κ. Βενιζέλου το ονόμασε πρόγραμμα «μηδενικού πρωτογενούς ελλείμ­ματος» και υποσχέθηκε ότι μέχρι το τέλος του ίδιου χρόνου τα δημοσιονομικά της Αργεντινής θα εμφάνιζαν πρωτογενή πλεονάσματα. Σας θυμίζει τίποτε αυτό;
Συνεχίζουμε: «Λιτότητα ή κατάρρευση» ήταν το δίλημμα που έθεσε στον λαό της Αργεντινής ο Καβάγιο, και το «Economist» (19.7.01) της εποχής το είχε αναδείξει σε κεντρικό του τίτλο. Λίγο νωρίτερα είχε προχωρήσει η πρώ­τη φάση της ανταλλαγής ομολόγων PSI με από­λυτη επιτυχία. Ο Καβάγιο δήλωνε περιχαρής: «Νικήσαμε όλους εκείνους που στοιχημάτιζαν εναντίον της Αργεντινής. Λύσαμε τις πιο επεί­γουσες ανάγκες μας και τώρα προχωρούμε μπροστά για το πιο σημαντικό: ανάπτυξη στην οικονομία της Αργεντινής». («The New York Times», 5.6.01).
Υποτίθεται ότι με την ανταλλαγή και την επι­μήκυνση της διάρκειας του χρέους που είχε πετύχει η κυβέρνηση της Αργεντινής, είχαν λυ­θεί οι πιο πιεστικές ανάγκες πληρωμής τοκοχρεολυσίων και έτσι θα μπορούσε με τα πλεο­νάσματα που θα εξασφάλιζε η αιματηρή λιτό­τητα να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη.
«Κούρεμα» 20%!
Μάλιστα, επίσημα η κυβέρνηση της Αργε­ντινής τότε έλεγε ότι είχε πετύχει ένα «κούρε­μα» του χρέους της τάξης του 20%. Η αλήθεια ήταν ότι λόγω των κρυφών τότε εγγυήσεων που είχε συμφωνήσει να πληρώσει στους τρα­πεζίτες το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους
είχε αυξηθεί κατά 28%. Μέσα σε δυο μήνες η ανέχεια σάρωσε κυριολεκτικά την αργεντίνικη κοινωνία και η ύφεση χτύπησε κόκκινο. Οι αγορές και το ΔΝΤ άρχισαν να πιέζουν για πε­ρισσότερα μέτρα, πιο αυστηρές περικοπές και πιο δραστική λιτότητα. Ο Καβάγιο σε μια κρί­ση πανικού έλεγε τον Ιούλιο του 2001: «Αν θέ­λουν [οι αγορές] μπορούν να προκαλέσουν την πτώχευση [της Αργεντινής]. Όμως η Αργεντινή δεν θα αποτελέσει την αιτία της πτώχευσης, οπωσδήποτε όχι. Η Αργεντινή θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, θα πληρώσει τους τόκους στο χρέος της». οι θεατές;
Σας θυμίζουν τίποτε αυτά τα λόγια; Να τι εί­πε ο κ. Βενιζέλος στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου: «Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος καθυστε­ρήσεων, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος αντιφά­σεων, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος εμπλοκών, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος κατά λάθος να οδηγηθούμε σε δραματικές εξελίξεις… Εμείς πρέπει να θωρακιστούμε απέναντι σε όλα αυ­τά. Και ο θώρακας είναι ένας και μόνο: Να εκ­πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας».
Έλεγε τίποτε διαφορετικό ο Καβάγιο της Αργεντινής του 2001; Αντίθετα, διαβεβαίω­νε, όπως κι ο κ. Βενιζέλος, ότι η «Αργεντινή θα επιστρέψει στην ανάπτυξη και, όταν αυτό γίνει, θα είναι πολύ έντονη». Και για να γίνει, εφάρμοζε την ίδια ακριβώς συνταγή: αδίστα­κτη λιτότητα, δραστικές περικοπές και γενι­κευμένη εκποίηση των πάντων μέσα από ιδι­ωτικοποιήσεις και γενικό ξεπούλημα.
Ύστερα από οχτώ μήνες ως υπουργός οικο­νομικών της Αργεντινής, ο Καβάγιο το μόνο που είχε μάθει να λέει ήταν ότι «εμείς πρέπει να τηρούμε τις υποχρεώσεις μας» και να πετσοκόβει νοικοκυριά και οικονομία σε τέτοιο βαθμό που έφτασε στις αρχές Δεκεμβρίου του 2001 να απαγορεύει τις αναλήψεις από τις τράπεζες για πάνω από 1.000 δολάρια τον μήνα και να εισάγει την πολιτική της δολαριοποίησης, δηλαδή την αντικατάσταση του εγ­χώριου νομίσματος από το ίδιο το δολάριο.
Στις 5 Δεκεμβρίου 2001 ο Καβάγιο δήλωνε ότι «αν η Αργεντινή το αποφασίσει, θα υπάρ­ξει στην πράξη 100% χρήση του δολαρίου». Ήταν κι αυτή μια ακόμη κίνηση να εξευμενι­στούν οι αγορές, που έβλεπαν την ύφεση να βαθαίνει και είχαν ήδη αρχίσει να ξεφορτώ­νονται μαζικά τα κρατικά ομόλογα της χώρας. «Όταν θα υπερβούμε τη χρηματιστική κρίση, η αντίληψη των αγορών ότι δεν μπορούμε να συμμορφωθούμε με τις υποχρεώσεις μας και ότι θα οδηγηθούμε σε πτώχευση και υποτί­μηση, θα διαλυθεί. Και τότε θα είστε σε θέση να δείτε την οικονομική επανενεργοποίηση» (Agence France -Presse, 6.12.01). Αυτή ήταν
η τελευταία επίσημη δήλωση του Καβάγιο πριν από την ολοκληρωτική κατάρρευση της Αργεντινής προς τα τέλη Δεκεμβρίου 2001. Μήπως σας θυμίζει τίποτε; Μήπως εντελώς τυχαία σας θυμίζει τις δηλώσεις των δικών μας υπουργών με πρώτον τη τάξη τον κ. Βε­νιζέλο;
Η Αργεντινή, την οποία αρέσκεται να επικα­λείται ο δικός μας Μπενίτο, κατέρρευσε γιατί οι υπουργοί και οι κυβερνήσεις της ήξεραν μό­νο να «τηρούν τις υποχρεώσεις τους» απένα­ντι στις αγορές. Ούτε που διανοήθηκαν ποτέ να «τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους» απένα­ντι στον λαό που τους εκλέγει, αφελώς ποιών. Αν λοιπόν δεχτούμε ότι ο κ. Βενιζέλος ξέρει τι λέει, ακόμη κι όταν αναφέρεται στην Αργεντι­νή, τότε πόσο καιρό του δίνετε μέχρι να επιφέ­ρει την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, όπως ακριβώς και ο ομόλογός του στην Αργε­ντινή Καβάγιο το 2001; Είναι μάλλον σίγουρο ότι η θητεία του κ. Βενιζέλου και της κυβέρνησής του δεν θα είναι μακροβιότερη του κ. Καβάγιο, ούτε και η κατάληξή τους καλύτερη.
Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη δική μας κατάσταση και σ’ αυτήν της Αργεντινής είναι το γεγονός ότι δίνεται μια τεράστια ευκαιρία στον ελληνικό λαό. Ίσως η τελευταία πριν επέλθει η πλήρης κατάρρευση, που έτσι κι αλλιώς προγραμματίζεται από τις αγορές και το πολιτικό προσωπικό της ευρωζώνης. Μή­πως ο ελληνικός λαός θα πρέπει να μάθει να κάνει στάση πληρωμών προς το κράτος, την κυβέρνηση και τις αγορές, πριν υποστεί ο ίδι­ος παύση πληρωμών προς όφελος των δανει­στών, των τραπεζών και των αγορών; Μήπως έτσι πάρει τις τύχες στα χέρια του, πριν τις παραδώσει ολοκληρωτικά στις δυνάμεις που του έχουν επιβάλει καθεστώς κατοχής και δουλοπαροικίας;
Μήπως έτσι αρχίσει επιτέλους αυτός να εκ­βιάζει ώστε να σταματήσουν πια να τον εκβι­άζουν με το πιστόλι στον κρόταφο; Είναι μια ιδέα. Άλλωστε τι έχει να χάσει ο λαός; Το πα­ράδειγμα της Αργεντινής, που προσφάτως τόσο αγαπά να επικαλείται ο δικός μας Μπενίτο, δείχνει ξεκάθαρα πού πάει το πράγμα.

 Χαρης  

Για ποιά εισοδήματα ζητάτε φόρους;

 dionisis nikas

Γράφει ο κ. Νίκος Μπογιόπουλος

Όταν λένε ότι μειώνουν το αφορολόγητο όριο στις 5.000 ετήσιο εισόδημα, ξέρετε τι στην πραγματικότητα λένε;Οτι από έναν εργαζόμενο με μηνιάτικο 350 ευρώ (μεικτά), θα του ζητούν να πληρώνει ...φόρο εισοδήματος! Ότι από αυτόν τον άνθρωπο, που στην τσέπη του θα έχει λιγότερα από 10 ευρώ την ημέρα και που μ' αυτά πρέπει να φάει, να πιει, να στεγαστεί, να ντυθεί, να μετακινηθεί, να πληρώσει νερό, τηλέφωνο, ρεύμα, πετρέλαιο και βενζίνες, να πληρώσει τις φωτοτυπίες για τα ανύπαρκτα βιβλία στο σχολείο των παιδιών, να συντηρήσει το σαρκίο του και αν έχει οικογένεια να παλέψει για να την κρατήσει στη ζωή,λένε στον άνθρωπο που με αυτά τα 10 ευρώ «πρέπει» να πληρώσει τα χαράτσια τους στη ΔΕΗ, στην έκτακτη εισφορά, στην αναδρομική φοροκλοπή, στον ΦΠΑ 23% κ.ο.κ.,ότι στο τέλος του χρόνου θα του ζητάνε να πληρώνει από πάνω και ...φόρο εισοδήματος!Οι «σωτήρες», οι «αντιεξουσιαστές», αυτά τα σοσια-ληστρόνια άνευ προηγουμένου, έχουν το θράσος να λένε ότι από αυτόν τον άνθρωπο των 350 ευρώ το μήνα (μικτά), από τον άνθρωπο που τον έχουν κυριολεκτικά στην πείνα, στην ανείπωτη εκμετάλλευση, που του έχουν ληστέψει και την τελευταία δεκάρα σε έμμεσους φόρους, που δεν του επιτρέπουν να καλύψει ούτε μέρος από τις στοιχειώδεις ανάγκες του, που του έχουν συνθλίψει το επίπεδο διαβίωσης, στο τέλος του χρόνου και κάθε χρόνο θα έρχονται, θα εμφανίζονται μπροστά του ως άλλοι «λυκόμορφοι φορολόγοι» - κατά την έκφραση του Ευγένιου Γιαννούλη του Αιτωλού - και θα του ζητάνε από πάνω να τους πληρώσει και ...φόρο!Αλλά για ποια εισοδήματα να τους πληρώσει φόρο; Για τα κλεμμένα; Για τα κομμένα; Για τα ανύπαρκτα εισοδήματα της απλήρωτης εργασίας που ένεκα η «σωτηρία της πατρίδας» τα τρώει η κλίκα των «αφεντικών»;Για ποια εισοδήματα ζητάνε φόρο; Για εκείνα του «απασχολήσιμου», για τα άλλα του «εργασιακώς έφεδρου» (!) ή για τα άλλα του «εκ περιτροπής» άνεργου;Για ποια εισοδήματα ζητάνε φόρο; Για κείνα που τα βουτάνε προκαταβολικά για να τα δίνουνε στους τοκογλύφους ή για τα άλλα που τα λεηλατούνε κανονικά, για να μειώνουν τους φόρους στους βιομήχανους και να γεμίζουν με «πακέτα» τους τραπεζίτες;Για ποια εισοδήματα ζητάνε φόρους; filotimia.blogspot.com

   2 χρόνια (Πα)ΣοΚ στην Ελλάδα


Να ζήσεις ΠαΣοΚ μου και χρόνια πολλά
στο σβέρκο μας κάθισες να τρώμε σκατά
παντού σκορπίζεις εξαθλίωση και τρόμο
και την χώρα ξεπούλησες χωρίς αιδώ και φόβο.

Του χρόνου νεκρό
σκατά στο λάκκο σου
 ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ 
ΝΑ ΜΗ ΒΓΑΛΟΥΝ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ!!

 



Πριν 2 χρόνια τέτοια μέρα -μερα των ζώων- φάγαμε το παραμύθι "λεφτά υπάρχουν" και τους βάλαμε συνεταίρους στη φτώχεια μας. Από τότε συστηματικά σηκωνουν ό,τι μπορούν από μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα κλπ. για να μας "σωσουν".
Εμεις πάλι σαν καλά ζωάκια έχουμε παγώσει και παρακολουθούμε άναυδοι γαυγίζοντας που και που χωρίς να δαγκώνουμε.
Η τακτική σόκ που έχουν ακολουθήσει οι ψεύτες έχει πιασει.
Δεν θα ειναι πάντα έτσι όμως...

Να τους χαιρόμαστε λοιπόν και να μη βγαλουνε τη χρονιά