Όλα τα ενδεχόμενα είναι πλέον είναι ανοιχτά...

Παγκόσμια ρόμπα έγινε ο ΓΑΠ εξαιτίας των απκαλύψεων των Wikileaks για τη δουλική συμπεριφορά του και το χαφιεδιλίκι στον πρώην πρέσβη των ΗΠΑ Σπέκχαρντ, ο οποίος είναι ο σημερινός επικεφαλής της κρατικοποιημένης Proton Bank!
Eιδικότερα Μέρκελ και Σαρκοζί οι οποίοι έχουν στα γραφεία τους τα ντοκουμέντα των Wikileaks γελάνε με την κατάντια του Γιώργου Παπανδρέου.Όλα πλέον είναι ανοιχτά... 
http://www.kourdistoportocali.com/

Το καλό είναι ότι τα πράγματα είναι απλά… Το κακό είναι ότι είμαστε ραγιάδες..

Τα πράγματα είναι πολύ απλά. 
Μέχρι το 2009, η Ελλάς χρωστούσε περίπου 330 δις ευρώ. Για το χρέος αυτό, οι σχέσεις με τους δανειστές μας, διέπονται από το ελληνικό δίκαιο και δεν υπάρχουν εμπράγματες εγγυήσεις (υποθήκες κλπ). Αν λοιπόν πτωχεύαμε το 2009, οι δανειστές μας δεν επρόκειτο να πάρουν τα χρήματά τους πίσω. Έτσι, για να εξασφαλιστούν, μας «ανάγκασαν» να δανειστούμε ένα πολύ μεγάλο ποσό, που σε καμία περίπτωση δεν μας ήταν αναγκαίο, συνοδευόμενο από εμπράγματες εγγυήσεις. 
Ο Παπανδρέου βρέθηκε στην θέση του εκλεγμένου πρωθυπουργού με μεγάλη πλειοψηφία, πρόθυμος να εκτελέσει τις εντολές εκείνων που τον «επέβαλλαν» με δημοκρατικές διαδικασίες, και με την συνέργεια των στερεών αποβλήτων της ενημέρωσης. Με επιτήδειους χειρισμούς, ο Παπανδρέου μας οδήγησε στα πρόθυρα της τεχνητής χρεωκοπίας και εν συνεχεία υπέγραψε το μνημόνιο, για να «μας σώσει».Τότε και μόνο τότε οι δανειστές μας ανακουφίστηκαν.  Ο λόγος είναι απλός. 
--Με το μνημόνιο οι όποιες διαφορές μας με αυτούς, δεν υπάγονται πλέον στην αρμοδιότητα των ελληνικών δικαστηρίων, αλλά των αγγλικών. 
--Με το μνημόνιο, σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής του χρέους μας, υπάρχουν πλέον εμπράγματες εγγυήσεις. 
Με απλά λόγια : 

Αν η Ελλάδα έλεγε το 2009, δεν θέλω ἤ δεν μπορώ να σας εξοφλήσω, οι καλοί δανειστές μας θα έχαναν τα λεφτά τους, δηλαδή 330 δις . Φρόντισαν λοιπόν να μας «μπουκώσουν» με τα δανεικά του μνημονίου (μέχρι στιγμής 62 δις περίπου), τα οποία τους επιστρέφουμε αμέσως, για την εξόφληση των παλαιών και επισφαλών απαιτήσεών τους. 
Αν υποτεθεί ότι σήμερα, αποφασίζαμε να μην εξοφλήσουμε τις υποχρεώσεις μας, το ποσό που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν και να πάρουν πίσω οι δανειστές μας,  είναι οι πέντε δόσεις του μνημονίου, περίπου 62 δις ευρώ, αφού είναι εξασφαλισμένοι πλέον με εμπράγματες εγγυήσεις. Όμως, για να καλυφθούν πλήρως και μέχρι του συνόλου των παλαιών απαιτήσεών τους, θα μας δανείζουν με το έτσι θέλω, μέχρι να φθάσουμε να χρωστάμε πάλι 330 δις, ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΜΕ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΕΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ. 
Τώρα για το θέατρο που παίζεται με κάθε δόση, πτωχεύουμε, θα πτωχεύσουμε, φόροι, μέτρα, απολύσεις κλπ,  θα το παρακολουθούμε υποχρεωτικά, έως ότου οι δανειστές μας, φέρουν και την οικονομία της χώρας στα «μέτρα» τους. Τότε και μόνον τότε, ο Παπανδρέου και η μνημονιακή παρέα του, έχοντας εκτελέσει το «συμβόλαιό» τους, θα αποσυρθούν. Εκτός εάν οι πολίτες αντιληφθούν ότι αύριο θα είναι πολύ χειρότερα, και μεθαύριο δεν υπάρχει. Εκτός αν οι έλληνες καταλάβουν ότι έπεσαν θύματα απάτης. Εκτός αν οι έλληνες σταματήσουν να συμπεριφέρονται ως γιουσουφάκια. Εκτός αν οι έλληνες αντιδράσουν…
Δημήτρης Μακρή

ΕΝΑΣ ΜΩΡΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Από πότε μωρέ η ελευθερία μετριέται σε χρήμα;
Μού ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι πού οι 'εθνοπατέρες' μας δεν μπορούν ή δεν θέλουν να σκεφτούν το αυτονόητο. Πώς οι βολευτές μας δεν βλέπουν την σίγουρη καταστροφή και επιμένουν να νοιάζονται μόνο για την καρέκλα τους. Πώς δήθεν προσπαθούν να μας σώσουν όταν είναι προφανές ότι μας εξαφανίζουν από τον χάρτη. Η καταστροφή είναι πια θέμα ημερών. Όλοι οι Έλληνες περιμένουμε να ακούσουμε μέχρι το τέλος του μήνα τον τρόπο της εκτελέσεως μας.

Το υποτιθέμενο δίλημμα είναι τόσο απλό:
Ο ένας δρόμος είναι να συνεχίσουμε την ίδια πολιτική, δηλαδή μισθούς πείνας, συνεχώς αυξανόμενοι φόροι, χρέος τεράστιο έστω και με κούρεμα 50%, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μας, παράδοση του ορυκτού μας πλούτου, εκχώρηση της κυριαρχίας μας στους ξένους επικυριάρχους και όλα αυτά για να πληρώσουμε το υπόλοιπο 50%!!!.
Η τέλεια καταστροφή. Ούτε καν συντρίμια και ερείπια. Σεληνιακό τοπίο.

Ο άλλος είναι ότι απλά λέμε ως εδώ. Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος, φεύγουμε από το ευρώ και κάνουμε το δικό μας κουμάντο. Και μάλιστα δεν...
αναγνωρίζουμε το χρέος μας ΠΑΝΤΕΛΩΣ νόμιμα κάνοντας χρήση του διεθνούς δικαίου. Έχει γίνει στο παρελθόν από άλλες χώρες, έχει γίνει στο παρελθόν ακόμα και από εμάς (Μεταξάς).

Στην ουσία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ κανένα δίλημμα. Είναι σαν να μας ρωτούν αν θέλουμε να πεθάνουμε ή να ζήσουμε κι εμείς να σκεφτόμαστε τι μας συμφέρει!

Τα επιχειρήματα όσων είναι υπέρ της πρώτης επιλογής είναι κυρίως τα παρακάτω:


1. Αν αρνηθούμε το χρέος μας επειδή δεν θα μπορούμε να δανειστούμε θα πρέπει να πάμε σε ισολογισμό εσόδων εξόδων ώστε να τα βγάλουμε πέρα κάτι το οποίο είναι αδύνατον.

Μα ο κυβερνητικός σχεδιασμός για το 2012 προβλέπει να έχουμε ισολογισμένο προϋπολογισµό και μάλιστα να έχουμε και 2 δις περίσσευμα! Και αυτό από δική μας προσπάθεια αφού όλα τα δάνεια θα πηγαίνουν στα παλιά χρέη! Γιατί λοιπόν στην δεύτερη περίπτωση αυτό είναι αδύνατον ενώ στην πρώτη θεωρείται φυσιολογικό;!!!

Αν αρνηθούμε το χρέος μας θα μπορούμε επιτέλους να χαράξουμε την δική μας πολιτική, αυτομάτως λόγω εθνικού νομίσματος θα γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί και αν χρειαστεί θα δανειστούμε από άλλες χώρες πλην της Ευρωπαϊκής ενώσεως, π.χ Ρωσία, Κίνα, κλπ. Το πιο σημαντικό, πού όλοι αποσιωπούν, είναι ότι η ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ είναι σίγουρο ότι θα σπεύσει να βοηθήσει. Τα βγάζουμε λοιπόν ΑΝΕΤΑπέρα μόνοι μας.

2. Αν πάμε σε δραχμή, όσοι έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό σε ευρώ, θα αγοράσουν την Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί.

Τι μεγαλύτερο ψέμα από αυτό. Για να πάμε στην δραχμή, σημαίνει ότι έχουμε εθνικοποιήσει τις τράπεζες μας. Σημαίνει ότι έχουμε απόλυτο έλεγχο του τι θα γίνεται και κυρίως του τι ΕΓΙΝΕ. Όλοι οι εξυπνάκηδες πού έχουν πάει τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό θα εμφανιστούν ως δια μαγείας στα αρχεία των Τραπεζών και θα ελεγθούν ένας προς ένας. Όσοι λοιπόν πήγαν τα λεφτά τους κάνοντας φοροδιαφυγή θα κληθούν να ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ. Με λίγα λόγια δεν θα αγοράσουν αυτοί εμάς αλλά θα πληρώσουν αυτοί εμάς. Ένας ακόμηΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟΣ πόρος για να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας.

3. Αν πάμε σε δραχμή, λόγω της υποτιμήσεως του νομίσματος θα μειωθεί η αγοραστική μας δύναμη.
Εν μέρει αλήθεια, αλλά και στην πρώτη περίπτωση δεν θα μειωθεί η αγοραστική μας δύναμη και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό; Κούρεμα 50% ή 60% σημαίνει αυτόματα και αντίστοιχο κούρεμα στους μισθούς μας κατά 50% ή 60%. Μισθοί Ινδίας.

4. Δεν μπορούμε να πάμε σε δραχμή γιατί δεν παράγουμε αρκετά ώστε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας.
Ερώτηση ανάξια σχολιασμού. Έχει απαντηθεί στο ερώτημα 1.

5. Δεν θα έχουμε λεφτά να εισάγουμε πετρέλαιο.
Λύνεται άμεσα μέσω διακρατικών συμφωνιών με χώρες πού έχουν άφθονο πετρέλαιο και έχουν έλλειμα προιόντων πού εμείς έχουμε περίσσευμα. Λύνεται άμεσα μέσω διακρατικής συμφωνίας με χώρα εκ του βορρά πού θέλει να αποκτήσει επιτέλους πρόσβαση στο Αιγαίο και που θα εγγυηθεί τα εθνικά μας συμφέροντα.


Το πιο σημαντικό της δεύτερης επιλογής είναι ότι μένουμε ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ του τόπου μας.

Δεν γινόμαστε δούλοι στην ίδια την χώρα μας.

Εδώ είναι ο τόπος μας και δεν τον ξεπουλάμε!


Από πότε μωρέ εμείς οι Έλληνες βγάλαμε κομπιουτεράκι για να μετρήσουμε πόσα θα χάσουμε για να δούμε αν μας συμφέρει να υποδουλωθούμε; 

Από πότε μωρέ η ελευθερία μετριέται σε χρήμα;

Είναι σίγουρο ότι μία κυβέρνηση πού θα ακολουθούσε την δεύτερη επιλογή θα είχε ΟΛΟ τον Ελληνικό λαό μαζί της. Όλοι οι Έλληνες θα γινόμασταν μία γροθιά και αυτό από μόνο του θα είχε ως αποτέλεσμα την έκλυση απίστευτης ενέργειας που δεν μπορεί να αποτιμηθεί ούτε με όλα τα ευρώ του κόσμου!

Ένας μωρέ εθνοπατέρας δεν μπορεί να σηκωθεί και να πει τα προφανή; Ένας μωρέ δεν μπορεί να γράψει στα παλιά του παπούτσια το κόμμα και να προτάξει το εθνικό συμφέρον;

Δεν υπάρχει έστω και ένας πού να μην είναι πουλημένος και ανδρείκελο των ξένων τοκογλύφων;

Ένας μωρέ δεν μπορεί να στείλει στο διάολο όλα αυτά τα σκατόψυχα ανθρωποειδή πού θέλουν να μας εξαθλιώσουν και να μας κάνουν σκλάβους στην ίδια μας την χώρα;

ΕΝΑΣ ΜΩΡΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!

Εκροές - εισροές: 5-1! Και τι συμβαίνει στην "πολιτισμένη" Ευρώπη

Γράφει: 
                             Ο Νίκος Μπογιόπουλος

«για κάθε 1 ευρώ που μπαίνει στην Ελλάδα ως υποτιθέμενη «επένδυση», τα ευρώ που βγάζουν από την Ελλάδα οι Ελληνες «πατριώτες» κεφαλαιοκράτες για να απομυζήσουν κέρδος πίνοντας το αίμα των λαών στο εξωτερικό... είναι 5!» 
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, μέσα στο α' εξάμηνο του 2011 η εισροή ξένων κεφαλαίων για άμεσες επενδύσεις στην Ελλάδα ήταν 177 εκατ. ευρώ. 
Το ίδιο διάστημα οι Ελληνες κεφαλαιοκράτες εμφανίζονται από την Τράπεζα της Ελλάδας να έχουν επενδύσει σε διάφορα σημεία του πλανήτη 882 εκατ. ευρώ! 
 Σημείωση: 

Αθροιστικά οι εκροές κεφαλαίων από την Ελλάδα τα έτη 2009, 2010, α' εξάμηνο 2011, 
ξεπερνούν τα 4,2 δισ. ευρώ!
 
* 
α) Τι σημαίνουν αυτά τα νούμερα που αποτυπώνουν τις εισροές και εκροές κεφαλαίων από τη χώρα: 
* 
Οτι ενώ ο ελληνικός λαός αφανίζεται, 
ότι ενώ στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» κόβονται μισθοί, συντάξεις, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα (κι όλα τούτα για να μειωθεί το κόστος των πλουτοκρατών, ώστε να κάνουν... «επενδύσεις» και να έρθει «ανάπτυξη»),
 
για κάθε 1 ευρώ που μπαίνει στην Ελλάδα ως υποτιθέμενη «επένδυση», τα ευρώ που βγάζουν από την Ελλάδα οι Ελληνες «πατριώτες» κεφαλαιοκράτες για να απομυζήσουν κέρδος πίνοντας το αίμα των λαών στο εξωτερικό... είναι 5! 
* 
β) Τι επιβεβαιώνουν αυτά τα νούμερα: 
* 
Πρώτον, ότι στα θησαυροφυλάκια της εγχώριας πλουτοκρατίας υπάρχει συσσωρευμένος πλούτος. Πλούτος που έχει κλαπεί από την εκμετάλλευση του Ελληνα εργαζόμενου, και που αναζητά κερδοφόρα διέξοδο στην παραγωγή. Και φυσικά η αναζήτηση του κέρδους ουδεμία σχέση έχει για το κεφάλαιο με πατριωτικά... «κουραφέξαλα», αφού ποτέ το ελληνικό και κάθε «εθνικότητας» κεφάλαιο δεν είχε πατρίδα και η μόνη του πατρίδα είναι εκείνη που κάθε φορά του αποφέρει το μεγαλύτερο κέρδος. 
* 
Δεύτερον, ότι η ελληνική πλουτοκρατία είναι αδυσώπητη μέσα και έξω από την Ελλάδα, είναι ιμπεριαλιστική και επιθετική, όπως κάθε πλουτοκρατία, ότι κερδίζει και κερδοσκοπεί μετατρέποντας την Ελλάδα σε θύμα και θύτη, ταυτόχρονα, στο πλαίσιο των διεθνών συμμαχιών της.
* 
Τρίτον, όσα λένε το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και οι φίλοι τους για «επενδυτικές ευκαιρίες» και «ανάπτυξη» δεν σημαίνουν παρά μετατροπή της Ελλάδας των εργαζομένων, των μισθών και των δικαιωμάτων τους σε Ινδία, σε Κίνα και σε ό,τι υποτίθεται αποτελεί... «κόκκινη γραμμή» για την κυβέρνηση. 
* 
Στην ουσία, δηλαδή, το εγχώριο κεφάλαιο όσα ζητάει και προωθεί μέσω των εφαρμοζόμενων πολιτικών 
(ακόμα φθηνότερη εργατική δύναμη, γενικευμένη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, χαμηλότερη φορολογία, απελευθέρωση όλων των τομέων της παραγωγής), 
δεν τα ζητάει γιατί θέλει να «επενδύσει» στην Ελλάδα ορμώμενο από λόγους... «πατριωτικούς». 
Τα προωθεί ώστε μέσα από την κατακρήμνιση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού, να μπορεί να «επενδύει» στην Ελλάδα με όρους ακόμα πιο εκμεταλλευτικούς, δηλαδή ακόμα πιο κερδοφόρους, χωρίς την ανάγκη να... μεταναστεύει. 
Τόσο εκμεταλλευτικούς, τόσο κερδοφόρους και τόσο «ελκυστικούς» όρους, όσο μπορεί να βρει στην Ασία, στην Αφρική, στη Βουλγαρία... 
* 
Υπ' αυτό το πρίσμα θα πρέπει να διαβαστεί η δήλωση όπως και ο ντόρος που δημιουργήθηκε κατά την επίσκεψη του αντικαγκελάριου της Γερμανίας απ' αφορμή την τοποθέτηση του τελευταίου, με την οποία καλούσε τους Ελληνες κεφαλαιούχους αντί να επενδύουν στο εξωτερικό να επενδύσουν πρώτα αυτοί στην Ελλάδα και μετά να περιμένουν να έρθουν στην Ελλάδα γερμανικές επενδύσεις. 

Στην ουσία, εκείνο που - ως εκπρόσωπος του γερμανικού κεφαλαίου - είπε ο Ρέσλερ στους Ελληνες καπιταλιστές ήταν να συνεχίσουν να είναι 
αρπακτικά, αλλά... με μέτρο. 
* 
Η τοποθέτηση Ρέσλερ δεν έγινε προφανώς διότι ο αντικαγκελάριος θέλησε να φανεί «φιλέλλην» και μάλιστα τόσο ένθερμος «φιλέλλην» ώστε να κάνει δημόσια παραινέσεις... πατριωτισμού στους Ελληνες κεφαλαιοκράτες. 

Ούτε διότι ο Ρέσλερ είναι τόσο αφελής, ώστε να πιστεύει πως το ελληνικό κεφάλαιο, όπως και κάθε κεφάλαιο, είναι δυνατόν να λειτουργήσει κόντρα στην αρπακτική φύση του. 

Ο Ρέσλερ, στο πλαίσιο της αλληλοδιαπλοκής, της αλληλεπίδρασης, της αλληλεξάρτησης και προπαντός του ανταγωνισμού του κεφαλαίου στο πλαίσιο του ιμπεριαλισμού, απευθύνθηκε από τη θέση του ισχυρού, κάνοντας στο ελληνικό κεφάλαιο 
την εξής σύσταση: 

Αυτή, τουλάχιστον, την περίοδο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, μην μπλέκετε στα πόδια του γερμανικού κεφαλαίου και στις μπίζνες που εκείνο θέλει να κάνει.
 

Φροντίστε - είπε ο Ρέσλερ στους φίλους του Ελληνες πλουτοκράτες - να ρημάξετε τον ελληνικό λαό μέχρι τα ακρότατα όρια. Και τότε η ελληνική επικράτεια θα έχει γίνει μια θαυμάσια πηγή «επενδυτικών ευκαιριών». Και για σας και για μας...
 

Μπορούν και χωρίς τρόικα... 

 

Στη μεν Γερμανία το ποσοστό των φτωχών ανήλθε στο 15,5% του πληθυσμού. 

Από αυτούς ένα 30% δεν μπορεί να εξασφαλίσει σε καθημερινή βάση ένα τουλάχιστον γεύμα, ενώ το 16% δεν μπορεί να εξασφαλίσει θέρμανση στην οικία του. Σημειωτέον ότι τα στοιχεία αφορούν στο 2009, δηλαδή την περίοδο προ εκδήλωσης της κρίσης, που σημαίνει ότι σήμερα η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο τραγική... 
* 
Στη δε Βρετανία οι εργαζόμενοι βιώνουν τη μεγαλύτερη κατά την τελευταία 35ετία πτώση του εισοδήματός τους. 
Η συνέπεια είναι πάνω από 1,4 εκατομμύρια άνθρωποι (εκ των οποίων 600.000 παιδιά) να προστίθενται στις στρατιές των φτωχών και απόκληρων...
 
*
 

Αυτά συμβαίνουν στην... πολιτισμένη Ευρώπη. Την Ευρώπη των μονοπωλίων. 

Παρεμπιπτόντως, θυμίζουμε πως ούτε σε Γερμανία, ούτε σε Βρετανία υπάρχει ΔΝΤ και τρόικα. 

Υπάρχει, όμως, καπιταλισμός και πλουτοκρατία. 
Οπως, άλλωστε, και στην Ελλάδα...
 

ΠΗΓΗ: 
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=13/10/2011&columnId=1821

Ρημάζουν την χώρα Παπανδρέου και Βενιζέλος Του Γ. Δελαστίκ* Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι θα φτάναμε στο σημείο οι εκπρόσωποι των βιομηχάνων και των εμπόρων να κατηγορούν δημοσίως τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου -είναι και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, τρομάρα του!- και την κυβέρνηση του ως... αντεργατικούς απατεώνες και δωσίλογους! Δυστυχώς, όχι μόνο έγινε κι αυτό, αλλά οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι δεν έχουν και καθόλου άδικο στις κατηγορίες τους! «Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μια χούφτα τεχνοκρατών "μερικής απασχόλησης" (Σ.Σ.: εννοεί την τρόικα) σε συνεργασία με κάποιους λίγους "πρόθυμους γενίτσαρους" θα δείξουν ευαισθησία στην προαλειφόμενη εξαθλίωση των Ελλήνων πολιτών», δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, Β. Κορκίδης. Καταπέλτης ήταν και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος: «Ο ΣΕΒ έχει πρωτοστατήσει στον αγώνα για να μην καταργηθούν ο 13ος και ο 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα και έχει με στοιχεία τεκμηριώσει στην τρόικα την άποψη ότι το κύριο πρόβλημα της ιδιωτικής οικονομίας δεν είναι το μισθολογικό», τόνισε. «Κακοστημένο θέατρο» Ο πρόεδρος των βιομηχάνων να υπερασπίζεται τους μισθούς των εργαζομένων εναντίον μιας κυβέρνησης «πρόθυμων γενίτσαρων» που θέλει να τους λεηλατήσει! Κυβέρνησης, μάλιστα, του... προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς! Ούτε το πιο διεστραμμένο μυαλό συγγραφέα θεατρικών έργων του παραλόγου δεν θα μπορούσε να γεννήσει πιο ψυχεδελική σκηνή, την οποία, όμως, βιώνουν δέκα εκατομμύρια Ελλήνων όχι ως αποκύημα παραισθησιογόνων φαρμάκων, αλλά ως οικτρή πραγματικότητα. «Η έμμεση επαναφορά του θέματος της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας παραπέμπει σε ένα κακοστημένο θέατρο, μέσω του οποίου οι υπαίτιοι της κρίσης επιχειρούν να φορτώσουν για άλλη μια φορά το κόστος των επιλογών και χειρισμών τους σε αυτούς που δεν ευθύνονται για την κρίση, στον ιδιωτικό τομέα και στους εργαζομένους του, που εξοντώνονται αργά και σταθερά στο βωμό της διατήρησης του πελατειακού κράτους», υπογράμμισε ο πρόεδρος του ΣΕΒ. Ο δεξιός βιομήχανος κατηγορεί το «σοσιαλιστή» πρωθυπουργό για πολιτική «εξόντωσης» των εργαζομένων - κι έχει και δίκιο από πάνω! Τα ύστερα του κόσμου! Μισθός Δημοσίου... 660 ευρώ! Η ανατριχιαστική απόδειξη του απύθμενου μίσους της κυβέρνησης Παπανδρέου εναντίον των εργαζομένων είναι, μεταξύ πολλών άλλων, και το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων. Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, το μισθολόγιο αυτό ορίζει για τους πρωτοδιοριζόμενους εκπαιδευτικούς καθαρό μισθό... 660 ευρώ! Γνωρίζουμε ότι όλοι οι νεοδιοριζόμενοι καθηγητές και δάσκαλοι, πλην ειδικών περιπτώσεων, τοποθετούνται στην επαρχίο μακριά από το σπίτι τους. Αν δώσουν ένα ελάχιστο ποσό 250 ευρώ για νοίκι, τους μένουν 400 ευρώ με τα οποία πρέπει να πληρώνουν νερό, τηλέφωνο, να τρέφονται ολόκληρο μήνα, να ντύνονται, να μετακινούνται, να αγοράζουν βιβλία να ξοδεύουν βγαίνοντας έξω... Δηλαδή ούτε... 5 (πέντε!) ευρώ την ημέρα δεν τους μένουν για φαγητό! Κι όχι τίποτ' άλλο, αλλά σήμερα είναι και «ανεπρόκοποι» και «αφιλόξενοι» οι επαρχιώτες για να πηγαίνουν στους λιπόσαρκους δασκάλους ... αβγά, χυλοπίτες ή ζαρζαβατικά, όπως έκαναν οι «καλοκάγαθοι χωριάτες» τη δεκαετία του 1950 κι έτσι επιβίωναν εν εντίμω πενία οι εξίσου κακοπληρωμένοι εκπαιδευτικοί... «Δανία του Νότου» είχε προεκλογικά υποσχεθεί να κάνει την Ελλάδα ο Γ. Παπανδρέου. Αντί γι'αυτό τη μετατρέπει ταχύτατα σε... «Ινδία του Βορρά» Ερείπια οι συμβάσεις Αγανάκτησε με την κυβερνητική πολιτική ακόμη και ο πρόεδρος ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, σύμβολο της πιο ακραίας συμβιβαστικής τάσης που υπάρχει στο συνδικαλισμό, ο οποίος ουδέποτε κατηγορήθηκε για μαχητικότητα, έστω και φραστική. «Η κυβέρνηση ας μην "κοπιάζει" άλλο να κρατήσει τη χώρα στην Ευρώπη και στο ευρώ. Με τέτοιες αποφάσεις βγάζει τους Έλληνες εργαζόμενους εκτός ευρωπαϊκής προοπτικής, εκτός ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου, εκτός ευρωπαϊκού πολιτισμού, δηλαδή εκτός αυτού που είναι η πραγματική Ευρώπη», δήλωσε και συνέχισε: «Η κυβερνητική υποχωρητικότητα δεν έχει τελειωμό... Την ύστατη στιγμή καλώ την κυβέρνηση να μην νομοθετήσει αυτά που η τρόικα επιτάσσει, γιατί έτσι ανοίγει την πόρτα ή μάλλον γκρεμίζει τους τοίχους για αμοιβές και εργασιακές σχέσεις τύπου Κίνας, Ινδίας και χωρών του Τρίτου Κόσμου». Αν εξαιρέσει κανείς τις αφελείς αυταπάτες του Γ. Παναγόπουλου για την κατά φαντασίαν «πραγματική Ευρώπη» (αφού το σημερινό ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα της ΕΕ είναι ακριβώς το αποκρουστικό, μισητό πρόσωπο της τρόικας που ζητά το αίμα των Ελλήνων εργαζομένων και συνταξιούχων), η ουσία είναι ότι μέχρι και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ καταγγέλλει την κυβέρνηση Παπανδρέου πως φέρνει στη χώρα εργασιακές σχέσεις και αμοιβές τριτοκοσμικές. Εφεδρεία ίσον απόλυση Τίποτα δεν αφήνει όρθιο από τις εργασιακές κατακτήσεις ενός ολόκλήρου αιώνα το ολέθριο δίδυμο Παπανδρέου - Βενιζέλου, το οποίο θα περάσει στην ιστορία για το αβυσσαλέο μίσος που τρέφει εναντίον του κόσμου της εργασίας και για το επαίσχυντο έργο του στην αποδόμηση κάθε εργασιακού δικαιώματος. Πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών κατάργησαν τη λεγόμενη «ευνοϊκή ρήτρα» που πρόβλεπε ότι ισχύει η σύμβαση πάντοτε που είναι πιο ευνοϊκή για τον εργαζόμενο. Ανέστειλαν την υποχρεωτική επέκταση των κλαδικών συμβάσεων στο σύνολο του κλάδου, όταν υπογραφούν από το 51% των εργοδοτών. Κατάργησαν τη διάταξη ελέγχου των επιχειρησιακών συμβάσεων από το Συμβούλιο Εργασίας. Διασπούν το συνδικαλισμό, επιβάλλοντας στα δικαστήρια να εγκρίνουν ή όχι μέσα σε δέκα (!) μόλις ημέρες τις αιτήσεις για επιχειρησιακά -δηλαδή κατά κανόνα εργοδοτικά- σωματεία, ενώ δίνουν το δικαίωμα υπογραφής επιχειρησιακών συμβάσεων ακόμη και σε «ενώσεις προσώπων» σε επιχειρήσεις που είναι τόσο μικρές, ώστε δεν έχουν καν είκοσι έναν εργαζόμενους για να συγκροτήσουν επιχειρησιακό σωματείο. Αρκούν... τρεις εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση με πέντε υπαλλήλους για να υπογράψουν επιχειρησιακή σύμβαση! Το παν είναι να υπονομευτεί ο συνδικαλισμός - και αναφερόμαστε, βεβαίως, αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα. Όσο για τον δημόσιο, η κυβέρνηση Παπανδρέου - Βενιζέλου άφησε πια κατά μέρος τα προσχήματα και δείχνει καθαρά τα σχέδια της να απολύσει εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, αν κατορθώσει να ολοκληρώσει την τετραετή θητεία της μέσω του κόλπου της «εφεδρείας». Ανενδοίαστα πλέον νομοθετεί με το πολυνομοσχέδιο της ότι «η ένταξη σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας λογίζεται ως προαναγγελία απόλυσης για κάθε νόμιμη συνέπεια», όπως αναφέρει επί λέξει. Οι μάσκες έπεσαν, αλλά οι «κουκουλοφόροι» συνεργάτες των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων παραμένουν στην εξουσία... Πήγαν το χρέος στο... 190%! Λεηλασία των μισθών, λεηλασία των συντάξεων, λεηλασία του εφάπαξ, άγρια φορολόγηση, χειρότερη κι από την εποχή της Τουρκοκρατίας - αυτό είναι το έργο της συνεργασίας της κυβέρνησης Παπανδρέου με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Έτσι θα μας έσωζαν, με την εξαθλίωση, μας έλεγαν πέρσι. Γδέρνοντας μας και κρεμώντας μας στο τσιγκέλι θα βελτιωθούν οι μακροοικονομικοί δείκτες, ισχυρίζονταν. Έλεγαν συνειδητά ψέματα. Παπανδρέου, ΕΕ και ΔΝΤ παρέλαβαν το 2009 από την κυβέρνηση Κα-ραμανλή το δημόσιο χρέος στο 115% του ΑΕΠ. Τι έκαναν; Λεηλατώντας τα εισοδήματα του ελληνικού λαού, το εκτόξευσαν σε δύο μόλις χρόνια στο... 160% (!) του ΑΕΠ και του χρόνου, όπως ανακοίνωσε το ΔΝΤ, θα το έχουν εκτοξεύσει, στα τέλη του 2012 συγκεκριμένα, στο... 190% του ΑΕΠ! Κατακρήμνισαν στα Τάρταρα της δυστυχίας και της μιζέριας τον ελληνικό λαό δήθεν για να τον σώσουν, στην πραγματικότητα για να τον ληστέψουν και να τον εξανδραποδίσουν, και το αποτέλεσμα είναι ότι αύξησαν κατά 75 εκατοστιαίες μονάδες το δημόσιο χρέος, διασφαλίζοντας έτσι ότι η Ελλάδα θα οδηγηθεί οπωσδήποτε σε χρεοκοπία με τους όρους που θα επιβάλει το Βερολίνο μέσω της ΕΕ, ώστε να καταστεί υποτελής επαρχία του Γερμανικού Ράιχ. * Το κείμενο του Γιώργου Δελαστίκ δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" 13/10/2011 Αναρτήθηκε από giorgis

Ρημάζουν την χώρα Παπανδρέου και Βενιζέλος

 

 
 Του Γ. Δελαστίκ*

Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι θα φτάναμε στο σημείο οι εκπρόσωποι των βιομηχάνων και των εμπόρων να κατηγορούν δημοσίως τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου -είναι και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, τρομάρα του!- και την κυβέρνηση του ως... αντεργατικούς απατεώνες και δωσίλογους!
Δυστυχώς, όχι μόνο έγινε κι αυτό, αλλά οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι δεν έχουν και καθόλου άδικο στις κατηγορίες τους!

«Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μια χούφτα τεχνοκρατών "μερικής απασχόλησης" (Σ.Σ.: εννοεί την τρόικα) σε συνεργασία με κάποιους λίγους "πρόθυμους γενίτσαρους" θα δείξουν ευαισθησία στην προαλειφόμενη εξαθλίωση των Ελλήνων πολιτών», δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, Β. Κορκίδης.
Καταπέλτης ήταν και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος: «Ο ΣΕΒ έχει πρωτοστατήσει στον αγώνα για να μην καταργηθούν ο 13ος και ο 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα και έχει με στοιχεία τεκμηριώσει στην τρόικα την άποψη ότι το κύριο πρόβλημα της ιδιωτικής οικονομίας δεν είναι το μισθολογικό», τόνισε.

«Κακοστημένο θέατρο»

Ο πρόεδρος των βιομηχάνων να υπερασπίζεται τους μισθούς των εργαζομένων εναντίον μιας κυβέρνησης «πρόθυμων γενίτσαρων» που θέλει να τους λεηλατήσει! Κυβέρνησης, μάλιστα, του... προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς!

Ούτε το πιο διεστραμμένο μυαλό συγγραφέα θεατρικών έργων του παραλόγου δεν θα μπορούσε να γεννήσει πιο ψυχεδελική σκηνή, την οποία, όμως, βιώνουν δέκα εκατομμύρια Ελλήνων όχι ως αποκύημα παραισθησιογόνων φαρμάκων, αλλά ως οικτρή πραγματικότητα.

«Η έμμεση επαναφορά του θέματος της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας παραπέμπει σε ένα κακοστημένο θέατρο, μέσω του οποίου οι υπαίτιοι της κρίσης επιχειρούν να φορτώσουν για άλλη μια φορά το κόστος των επιλογών και χειρισμών τους σε αυτούς που δεν ευθύνονται για την κρίση, στον ιδιωτικό τομέα και στους εργαζομένους του, που εξοντώνονται αργά και σταθερά στο βωμό της διατήρησης του πελατειακού κράτους», υπογράμμισε ο πρόεδρος του ΣΕΒ.
Ο δεξιός βιομήχανος κατηγορεί το «σοσιαλιστή» πρωθυπουργό για πολιτική «εξόντωσης» των εργαζομένων - κι έχει και δίκιο από πάνω! Τα ύστερα του κόσμου!

Μισθός Δημοσίου... 660 ευρώ!

Η ανατριχιαστική απόδειξη του απύθμενου μίσους της κυβέρνησης Παπανδρέου εναντίον των εργαζομένων είναι, μεταξύ πολλών άλλων, και το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων.
Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, το μισθολόγιο αυτό ορίζει για τους πρωτοδιοριζόμενους εκπαιδευτικούς καθαρό μισθό... 660 ευρώ!

Γνωρίζουμε ότι όλοι οι  νεοδιοριζόμενοι καθηγητές   και δάσκαλοι, πλην ειδικών περιπτώσεων, τοποθετούνται στην επαρχίο μακριά από το σπίτι τους. Αν δώσουν ένα ελάχιστο ποσό 250 ευρώ για νοίκι, τους μένουν 400 ευρώ με τα οποία πρέπει να πληρώνουν νερό, τηλέφωνο, να τρέφονται ολόκληρο μήνα, να ντύνονται, να μετακινούνται, να αγοράζουν βιβλία να ξοδεύουν βγαίνοντας έξω... Δηλαδή ούτε... 5 (πέντε!) ευρώ την ημέρα δεν τους μένουν για φαγητό!

Κι όχι τίποτ' άλλο, αλλά σήμερα είναι και «ανεπρόκοποι» και «αφιλόξενοι» οι επαρχιώτες για να πηγαίνουν στους λιπόσαρκους δασκάλους ... αβγά, χυλοπίτες ή ζαρζαβατικά, όπως έκαναν οι «καλοκάγαθοι χωριάτες» τη δεκαετία του 1950 κι έτσι επιβίωναν εν εντίμω πενία οι εξίσου κακοπληρωμένοι εκπαιδευτικοί...

«Δανία του Νότου» είχε προεκλογικά υποσχεθεί να κάνει την Ελλάδα ο Γ. Παπανδρέου. Αντί γι'αυτό τη μετατρέπει ταχύτατα σε... «Ινδία του Βορρά»

Ερείπια οι συμβάσεις

Αγανάκτησε με την κυβερνητική πολιτική ακόμη και ο πρόεδρος ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, σύμβολο της πιο ακραίας συμβιβαστικής τάσης που υπάρχει στο συνδικαλισμό, ο οποίος ουδέποτε κατηγορήθηκε για μαχητικότητα, έστω και φραστική.

«Η κυβέρνηση ας μην "κοπιάζει" άλλο να κρατήσει τη χώρα στην Ευρώπη και στο ευρώ. Με τέτοιες αποφάσεις βγάζει τους Έλληνες εργαζόμενους εκτός ευρωπαϊκής προοπτικής, εκτός ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου, εκτός ευρωπαϊκού πολιτισμού, δηλαδή εκτός αυτού που είναι η πραγματική Ευρώπη», δήλωσε και συνέχισε: «Η κυβερνητική υποχωρητικότητα δεν έχει τελειωμό... Την ύστατη στιγμή καλώ την κυβέρνηση να μην νομοθετήσει αυτά που η τρόικα επιτάσσει, γιατί έτσι ανοίγει την πόρτα ή μάλλον γκρεμίζει τους τοίχους για αμοιβές και εργασιακές σχέσεις τύπου Κίνας, Ινδίας και χωρών του Τρίτου Κόσμου».

Αν εξαιρέσει κανείς τις αφελείς αυταπάτες του Γ. Παναγόπουλου για την κατά φαντασίαν «πραγματική Ευρώπη» (αφού το σημερινό ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα της ΕΕ είναι ακριβώς το αποκρουστικό, μισητό πρόσωπο της τρόικας που ζητά το αίμα των Ελλήνων εργαζομένων και συνταξιούχων), η ουσία είναι ότι μέχρι και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ καταγγέλλει την κυβέρνηση Παπανδρέου πως φέρνει στη χώρα εργασιακές σχέσεις και αμοιβές τριτοκοσμικές.

Εφεδρεία ίσον απόλυση

Τίποτα δεν αφήνει όρθιο από τις εργασιακές κατακτήσεις ενός ολόκλήρου αιώνα το ολέθριο δίδυμο Παπανδρέου - Βενιζέλου, το οποίο θα περάσει στην ιστορία για το αβυσσαλέο μίσος που τρέφει εναντίον του κόσμου της εργασίας και για το επαίσχυντο έργο του στην αποδόμηση κάθε εργασιακού δικαιώματος.

Πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών κατάργησαν τη λεγόμενη «ευνοϊκή ρήτρα» που πρόβλεπε ότι ισχύει η σύμβαση πάντοτε που είναι πιο ευνοϊκή για τον εργαζόμενο. Ανέστειλαν την υποχρεωτική επέκταση των κλαδικών συμβάσεων στο σύνολο του κλάδου, όταν υπογραφούν από το 51% των εργοδοτών. Κατάργησαν τη διάταξη ελέγχου των επιχειρησιακών συμβάσεων από το Συμβούλιο Εργασίας. Διασπούν το συνδικαλισμό, επιβάλλοντας στα δικαστήρια να εγκρίνουν ή όχι μέσα σε δέκα (!) μόλις ημέρες τις αιτήσεις για επιχειρησιακά -δηλαδή κατά κανόνα εργοδοτικά- σωματεία, ενώ δίνουν το δικαίωμα υπογραφής επιχειρησιακών συμβάσεων ακόμη και σε «ενώσεις προσώπων» σε επιχειρήσεις που είναι τόσο μικρές, ώστε δεν έχουν καν είκοσι έναν εργαζόμενους για να συγκροτήσουν επιχειρησιακό σωματείο. Αρκούν... τρεις εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση με πέντε υπαλλήλους για να υπογράψουν επιχειρησιακή σύμβαση! Το παν είναι να υπονομευτεί ο συνδικαλισμός - και αναφερόμαστε, βεβαίως, αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα.

Όσο για τον δημόσιο, η κυβέρνηση Παπανδρέου - Βενιζέλου άφησε πια κατά μέρος τα προσχήματα και δείχνει καθαρά τα σχέδια της να απολύσει εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, αν κατορθώσει να ολοκληρώσει την τετραετή θητεία της μέσω του κόλπου της «εφεδρείας».
Ανενδοίαστα πλέον νομοθετεί με το πολυνομοσχέδιο της ότι «η ένταξη σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας λογίζεται ως προαναγγελία απόλυσης για κάθε νόμιμη συνέπεια», όπως αναφέρει επί λέξει.

Οι μάσκες έπεσαν, αλλά οι «κουκουλοφόροι» συνεργάτες των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων παραμένουν στην εξουσία...

Πήγαν το χρέος στο... 190%!

Λεηλασία των μισθών, λεηλασία των συντάξεων, λεηλασία του εφάπαξ, άγρια φορολόγηση, χειρότερη κι από την εποχή της Τουρκοκρατίας - αυτό είναι το έργο της συνεργασίας της κυβέρνησης Παπανδρέου με την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Έτσι θα μας έσωζαν, με την εξαθλίωση, μας έλεγαν πέρσι. Γδέρνοντας μας και κρεμώντας μας στο τσιγκέλι θα βελτιωθούν οι μακροοικονομικοί δείκτες, ισχυρίζονταν. Έλεγαν συνειδητά ψέματα.

Παπανδρέου, ΕΕ και ΔΝΤ παρέλαβαν το 2009 από την κυβέρνηση Κα-ραμανλή το δημόσιο χρέος στο 115% του ΑΕΠ. Τι έκαναν; Λεηλατώντας τα εισοδήματα του ελληνικού λαού, το εκτόξευσαν σε δύο μόλις χρόνια στο... 160% (!) του ΑΕΠ και του χρόνου, όπως ανακοίνωσε το ΔΝΤ, θα το έχουν εκτοξεύσει, στα τέλη του 2012 συγκεκριμένα, στο... 190% του ΑΕΠ!

Κατακρήμνισαν στα Τάρταρα της δυστυχίας και της μιζέριας τον ελληνικό λαό δήθεν για να τον σώσουν, στην πραγματικότητα για να τον ληστέψουν και να τον εξανδραποδίσουν, και το αποτέλεσμα είναι ότι αύξησαν κατά 75 εκατοστιαίες μονάδες το δημόσιο χρέος, διασφαλίζοντας έτσι ότι η Ελλάδα θα οδηγηθεί οπωσδήποτε σε χρεοκοπία με τους όρους που θα επιβάλει το Βερολίνο μέσω της ΕΕ, ώστε να καταστεί υποτελής επαρχία του Γερμανικού Ράιχ.  

* Το κείμενο του Γιώργου Δελαστίκ δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" 13/10/2011

Νίκος Κοτζιάς: Προς τα πού πάει η ΕΕ;


|

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα σύστημα με ισότιμα μέλη, που επικαλείται τις...
 
Νίκος Κοτζιάς: Προς τα πού πάει η ΕΕ;
 δημοκρατικές παραδόσεις της ηπείρου, εμφανιζόταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ως το εναλλακτικό μοντέλο καπιταλισμού έναντι των ΗΠΑ. Οι δυνάμεις που καθόριζαν το μέλλον της έκαναν λόγο για τη σημαντικότερη ήπια ισχύ της εποχής. Για έναν ανερχόμενο πόλο ισχύος, ο οποίος στηριζόταν και προωθούσε το «ευρωπαϊκό μοντέλο». Δηλαδή, το τρίπτυχο του «καπιταλισμού του Ρήνου»: «κοινωνική αγορά», «κοινωνικό κράτος», «κράτος δικαίου».
Έκτοτε πέρασαν σχεδόν είκοσι χρόνια και πολλά άλλαξαν. Η ΕΕ δεν είναι πια υποψήφια να αντικαταστήσει τις ΗΠΑ στη διεύθυνση του κόσμου. Οι δυνάμεις της Νοτιοανατολικής Ασίας αποδείχτηκαν πιο «νεανικές» σε σχέση με την ΕΕ. Η τελευταία όχι μόνο δεν αντικατέστησε τις ΗΠΑ στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, πολλώ δε μάλλον βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια κρίση σχέσεων με τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Η μη προώθηση της πολιτικής ενοποίησης διατάραξε τη μονόπλευρα προσανατολισμένη και ευνουχισμένη οικονομική ενοποίηση. Η ΕΕ έχει μπροστά της τρεις δρόμους: Ή θα ενοποιηθεί, με κόστος για τους ισχυρούς και πλούσιους σε αυτή, ή θα διαλυθεί ή θα μετεξελιχθεί σε ένα αυτοκρατορικό μόρφωμα.
Η κρίση της ΕΕ οφείλεται, επίσης, στις «κόκκινες γραμμές των αριθμών» που είχε θέσει στο Μάαστριχτ, οι οποίες και αποτελούν ένα είδος «αλάρμ» για τους τυχοδιώκτες των αγορών. Το ίδιο κόντεψαν να πάθουν και οι ΗΠΑ, οι οποίες, με πολιτική απόφαση, μετακίνησαν τα αριθμητικά όρια αυτοεγκλωβισμού σε αγοραία δόγματα και πήραν αυτή τη φορά αναβολή. Οφείλεται, όμως, και στην εμφάνιση ενός ισχυρού ρεύματος οικονομικού εθνικισμού ανάμεσα στους πλουσίους. Περισσότερο από τη Γερμανία, συνοδευτικά, όμως, και από την Ολλανδία, καθώς και τις σκανδιναβικές χώρες – ιδίως τη Φινλανδία. Για πολλές από τις χώρες αυτές η ΕΕ δεν ήταν παρά ένα όχημα συμμετοχής στις διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης. Σήμερα, για ισχυρές μερίδες επιχειρήσεων των χωρών αυτών, οι οποίες εξάγουν και επενδύουν στη Νοτιοανατολική Ασία, η ΕΕ δεν είναι πλέον τόσο απαραίτητη όσο ήταν κατά το παρελθόν.
Το κοινωνικό μοντέλο της Ευρώπης, το όχημα θετικής ενέργειας της ΕΕ στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, υπόκειται σε συνεχείς επιθέσεις, στο όνομα μιας λανθασμένης αντίληψης αναφορικά με την ανταγωνιστικότητα. Η ισότητα των κρατών έχει ουσιαστικά καταργηθεί από την ανισότητα ανταλλαγών και ανάπτυξης ανάμεσα στα κράτη-μέλη. Αυτό υπήρχε και προηγούμενα, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό. Και, το κυριότερο, έχει καταργηθεί ακόμα και αυτή η τυπική ισότητα μεταξύ των κρατών. Πλέον, τα υπερχρεωμένα κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν γίνει ουσιαστικά όσο και τυπικά κράτη β’ κατηγορίας. Σε μεγάλο βαθμό, διοικούνται από τις Βρυξέλλες. Δεν πρόκειται για μια απλή, συνηθισμένη «εκχώρηση» κυριαρχίας, όπως υποτίθεται ότι συμβαίνει κατά τα απλά μοντέλα ολοκλήρωσης, που ανοήτως παπαγαλίζουν οι κονδυλοφόροι του ραγιαδισμού στα έντυπα του Κόμματος του Μνημονίου. Πρόκειται για μονόπλευρη εκχώρηση κυρίαρχων δικαιωμάτων ορισμένων και μόνο κρατών-μελών, κύρια της Ελλάδας προς τις Βρυξέλλες, τα οποία χειρίζονται οι ισχυροί σε αυτή και κύρια η Γερμανία. Πρόκειται για εκχώρηση κυριαρχίας που δεν μεταφέρεται σε κάποια «μετα-εθνική δημοκρατία», αλλά οδηγεί στο βίαιο περιορισμό της δημοκρατίας στη χώρα μας – και όχι μόνο.
Η τάση άρνησης του κοινωνικού μοντέλου της Ένωσης, σε συνάρτηση με μια σειρά αντιδημοκρατικών μέτρων, αλλοιώνει την ουσία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Υποβαθμίζει τα κοινωνικά - δημοκρατικά στοιχεία και ενδυναμώνει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, τον έλεγχο σε βάρος των αδυνάτων και τη διαμόρφωση ενός ολόκληρου οπλοστασίου θεσμικών, οικονομικών και κοινωνικών μέτρων τιμωρίας των τελευταίων και περιορισμού των δικαιωμάτων τους. Ταυτόχρονα, ισχυροποιείται η τάση που είχε παρουσιάσει ως πρόταση ο Σόιμπλε μαζί με τον Λάμερτ το 1994, για τη δημιουργία μιας «Ευρώπης του Σκληρού Πυρήνα», με σκληρό κέντρο του πυρήνα τότε τη Γερμανία και τη Γαλλία – σήμερα μόνο την πρώτη. Οι δύο αυτές τάσεις δίνουν την εντύπωση ότι η ΕΕ, αντί να μετεξελιχθεί σε ένα ομόσπονδο μόρφωμα, τείνει προς αυτοκρατορία, με πυρήνα και διαφοροποιημένες, κλιμακούμενες υποχρεώσεις και δικαιώματα ανάμεσα στα κράτη-μέλη της. 

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα: 11/08/2011

                                       Βγάλτε έξω τα σκουπίδια σας

Από την καθαριότητα θα αρχίσει η εκκαθάριση!!!



Παρασκευή, 14 Οκτωβρίου 2011

Πανικός στο Μαξίμου για πτώση της κυβέρνησης

Τη ματαίωση του ταξιδιού στην Αμερική εισηγούνται οι σύμβουλοι στον Παπανδρέου με το σκεπτικό ότι την επόμενη εβδομάδα μπορεί να καταρρεύσει η κυβέρνηση υπό το βάρος της κοινωνικής εξέγερσης που φαίνεται ότι θα υπάρξει τις επόμενες ώρες. Το σύνολο των εργαζόμενων στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα έχουν προκηρύξει πολυήμερες συνεχόμενες απεργίες , οι οδηγοί σε ταξί , φορτηγά και μέσα μαζικής μεταφοράς δηλώνουν ότι δεν....
θα φύγουν από τους δρόμους «αν πρώτα δεν ξεπαστρέψουμε την κυβέρνηση» ενώ οι υπάλληλοι των δήμων προετοιμάζονται στις χωματερές για πραγματικές μάχες με την Αστυνομία.
«Αν πας , είναι πολύ πιθανό να μην καταφέρεις να επιστρέψεις και να μείνεις εκεί» είπε ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στον Παπανδρέου μόλις πληροφορήθηκε ότι ετοιμάζει ταξίδι για ΗΠΑ.
Θυμίζουμε ότι την προηγούμενη φορά , πριν από ένα μήνα , με το που έφυγε για Αμερική , αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω λόγω των νέων μέτρων που επέβαλε η τρόικα στον Βενιζέλο. Αυτή τη φορά όμως; Θα γυρίσει ή δεν θα γυρίσει ;

http://www.kentrinews.gr

ΠΕΡΙΦΕΡΕΤΕ ΑΣΚΟΠΑ!! ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ!

ΧΩΡΙΣ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ


Από topontiki.gr

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Ένα ακόμη ταξίδι του Γιώργου Παπανδρέου στας Ευρώπας δίχως νόημα. Στην προσπάθειά του να δείξει ότι συμμετέχει έστω και ελάχιστα στη διαπραγμάτευση για το ελληνικό χρέος, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας πήρε τις ευρωπαϊκές ρούγες. Μη έχοντας κάτι να διεκδικήσει, είπε τουλάχιστον κάτι να προσφέρει σε ένδειξη καλής θελήσεως στους τοκογλύφους: τους Έλληνες: «Χρειάζονται ριζοσπαστικές αλλαγές και ο ελληνικός λαός θέλει αυτές τις αλλαγές όσο επώδυνες κι αν είναι».

Με αυτά τα λόγια απευθύνθηκε στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χέρμαν Βαν Ρομπάι επιχειρώντας να πείσει πως έχει τη συναίνεση του ελληνικού λαού στην ιλιγγιώδη πορεία της χώρας προς την πτώχευση. Ευρισκόμενος σε απόλυτο κενό πολιτικής, ο πρωθυπουργός συμπεριφέρεται πλέον σαν να έχει πλήρως αποστασιοποιηθεί από την πραγματικότητα. Είναι άλλωστε εκπληκτική η στιγμή που επιλέγει να κάνει αυτή την απίστευτη δήλωση:

 Όταν ο υπουργός του επί των Οικονομικών μέρα παρά μέρα πυροβολεί την ελληνικής κοινωνία με «μέτρα» και κάνει την κυβέρνηση να προσομοιάζει όλο και περισσότερο με εταιρεία οικονομικών δολοφόνων.

 Όταν ο συνεπής μισθωτός φορολογούμενος ετοιμάζεται να ζήσει έναν ακόμη εφιάλτη δραματικής περικοπής μισθών μέσω της καταιγίδας των νέων φορολογικών μέτρων Βενιζέλου, της παρακράτησης των «έκτακτων» χαρατσιών από τον μισθό του.

 Όταν η διαφθορά παραμένει προκλητικά ατιμώρητη – και συχνά επιβραβεύεται.

 Όταν η «μεταρρύθμιση» στο αποσυντιθέμενο Δημόσιο παραπέμπει στις «ηρωικές» μέρες των αλήστου μνήμης «πρασινοφρουρών», την εποχή που η πρόσβαση σε δημόσια θέση απαιτούσε ως διαβατήριο το πιστοποιητικό πασοκικών φρονημάτων.

 Όταν η κοινωνία, σχεδόν στο σύνολό της καθυβριζόμενη ως διεφθαρμένη από αυτόν ακριβώς τον πρωθυπουργό και τους υφισταμένους του, βρίσκεται μεταξύ σοκ, εξαθλίωσης και οργής.

 Όταν οι άστεγοι πληθύνονται και η πείνα εμφανίζεται πλάι στην απελπισία στο κέντρο της Αθήνας παραπέμποντας ευθέως πια στην περίοδο της (πρώτης) γερμανικής κατοχής.

 Όταν ακόμη και οι πέτρες έχουν ξεσηκωθεί εναντίον της κυβερνητικής και της «τροϊκανής» βαρβαρότητας.

 Όταν ένα μπαράζ καταλήψεων υπουργείων και δημοσίων υπηρεσιών και ένα τεράστιο απεργιακό κύμα σαρώνουν κάθε τομέα οικονομικής δραστηριότητας εξ αιτίας της ύφεσης και της φοροληστείας.

 Όταν το κόμμα του βρίσκεται στα πρόθυρα της εξέγερσης απειλούμενο από την προοπτική της εκλογικής συντριβής και της διάλυσης.

Αυτήν ακριβώς την ώρα, που η απόγνωση και ο θυμός για την εγκληματική αδικία συσσωρεύονται και η χώρα βρίσκεται στο τελευταίο βήμα πριν από τον γκρεμό, ο Γιώργος Παπανδρέου θεωρεί ότι «ο ελληνικός λαός θέλει αυτές τις αλλαγές όσο επώδυνες κι αν είναι».


Τι «ξέρει»...

Η εξ αρχής προδιαγεγραμμένη πορεία προς την κοινωνική καταστροφή συνεχίζεται επιταχυνόμενη. Όμως ο πρωθυπουργός, παρότι ακόμη μια φορά άλλοι αποφασίζουν τη μοίρα αυτού του τόπου, δείχνει να μην τον αφορά τίποτε απ' όλα αυτά. Δείχνει ήρεμος και αποφασισμένος να ολοκληρώσει το «έργο» του. Ίσως κάτι ξέρει.

● Ίσως ξέρει, για παράδειγμα, ότι η πρόκληση Βενιζέλου προς τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ («Αν πιστεύετε πως η κυβέρνηση είναι ανίκανη και δεν έχει ηθικό υπόβαθρο, ρίξτε την») θα μείνει ακόμη μια φορά αναπάντητη. Όπως και όλες τις προηγούμενες φορές.

● Ίσως ξέρει ότι, εδώ που έφτασε, με τον τρόπο που έφτασε, δεν θα του επιτραπεί να αλλάξει ούτε μια πινελιά από τις προειλημμένες αποφάσεις της μοναδικής κυρίαρχου της Ευρώπης: της Γερμανίας, η οποία οικοδομεί με ψυχρή συνέπεια και προσήλωση το Τέταρτο Ράιχ εξαθλιώνοντας σήμερα αυτούς που απομυζούσε μέχρι χθες, χτίζοντας εις βάρος τους την παντοδυναμία της.

● Ίσως ξέρει ότι – ύστερα από την πτώχευση, όπως και αν την ονομάσουν οι «αγορές» και τα πολιτικά και άλλα λαμόγια τους – δεν μπορεί να κάνει τίποτε πια για να αλλάξει την πολιτική του μοίρα.

● Ίσως ξέρει ότι η κοινωνία, παρά τον θυμό και την οργή της, δεν έδειξε ακόμη πως είναι σε θέση να ξεπεράσει το «εγώ» και να βρεθεί στο «εμείς». Για την ακρίβεια, στο «Ή εμείς ή αυτοί».

 Ίσως ξέρει ότι ο «κοινωνικός αυτοματισμός», τον οποίο με τόση επιμέλεια προώθησαν ο ίδιος, η κυβέρνησή του και τα μιντιακά καρακόλια, είναι ήδη κυρίαρχος: η μισή κοινωνία στρέφεται εναντίον της άλλης μισής, ενίοτε με πολύ μεγαλύτερη ένταση απ’ όση στρέφονται όλοι μαζί εναντίον του.

 Ίσως ξέρει ότι, πέρα από φωνές και διαμαρτυρίες χωρίς πολιτική προοπτική, όσο οργισμένες κι αν είναι αυτές οι φωνές, δεν έχει αντιπολίτευση με αγωνία, σχέδιο και όραμα για τη χώρα. Τουλάχιστον όχι τέτοια που να τον κάνει να πετάγεται στον ύπνο του.

● Ίσως ξέρει ότι στο τέλος, παρά τα όσα εδώ και δύο χρόνια συμβαίνουν, θα φύγει από την εξουσία αλώβητος και όρθιος. Σχεδόν ατσαλάκωτος. Με δόξα και τιμή...


Μια και είναι Οκτώβριος

Όπως άλλωστε έχει δείξει η Ιστορία αυτού του τόπου – μέρος της οποίας έχει σημαδευτεί ανεξίτηλα, μεταξύ άλλων πολιτικών δυναστειών, από τρεις γενιές Παπανδρέου – από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, συμβαίνει συχνά οι «παπατζήδες» να βαφτίζονται ύστερα από κάποια χρόνια μέγιστοι δημοκράτες, συμβαίνει συχνά οι αποστάτες να ανταμείβονται εν ζωή, συμβαίνει συχνά οι κοπανατζήδες να επιστρέφουν σαν «εθνάρχες».

Όμως αυτά δεν είναι Ιστορία, αλλά πολιτική. Και η πολιτική είναι μιαπόρνη: όποιος πληρώνει περισσότερα – όχι κατ' ανάγκην με χρήμα – μπορεί να κερδίσει τις υπηρεσίες της.

Αυτό, ωστόσο, που μάλλον αγνοεί, ηθελημένα ή αθέλητα, ο πρωθυπουργός μας – και σίγουρα δεν συνυπολογίζει η κυβέρνησή του – είναι ότι, κάθε φορά που αυτός ο αιωνίως υβριζόμενος και συκοφαντούμενος λαός απέκτησε μια φωνή, μια ψυχή, έναν πόθο, μια ανάγκη, ένα όραμα, κάθε φορά που βρήκε λόγο και κίνητρο να πει το μεγάλο «όχι», έσυρε ακόμη και φασίστες δικτάτορες να πουν το ίδιο «όχι» ακόμη και στους ομοϊδεάτες τους.

Μια και είναι Οκτώβριος, η μνήμη σε λίγες μέρες θα επανέλθει – με το ερώτημα πόσοι και ποιοι από τους σημερινούς ενοίκους των εδράνων της Βουλής και των υπουργικών θώκων, πόσοι από τους αντιπροσώπους και κυβερνήτες της χώρας, θα τολμήσουν να γιορτάσουν το «όχι» του 1940 μαζί με όσους τους έστειλαν όπου σήμερα βρίσκονται.

Τέλος, ίσως ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του να γνωρίζουν ότι συχνά οι πραγματικοί ήρωες του ελληνικού έθνους – αυτοί που υπερέβησαν κάθε πολιτικό στεγανό, αυτοί που κέρδισαν την εθνική αναγνώριση, αυτοί που γράφτηκαν όχι μόνο στο συλλογικό υποσυνείδητο, αλλά και στην Ιστορία – συχνά λοιδορήθηκαν, συχνά εγκαταλείφθηκαν, συχνά αποκηρύχθηκαν ακόμη κι από εκείνους που όφειλαν πρώτοι να τους τιμούν.

Όμως τίποτε από αυτά δεν εμπόδισε την Ιστορία να τους κρατήσει στην αγκαλιά της και να τους υψώσει πάνω από τη μικρόνοια.

Αυτό που θα έπρεπε να γνωρίζουν οι κύριοι που σήμερα μας κυβερνούν είναι ότι η πολιτική απάτη, η συνειδητή ή ασυνείδητη εθελοδουλία και το χρυσοπληρωμένο «επικοινωνιακό» περιτύλιγμα δεν αρκούν.

Θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι η Ιστορία αγαπά και περιθάλπει αυτούς που θυσιάζονται για τα μεγάλα «Όχι». Αυτούς που αισθάνονται και βιώνουν – ακόμη κι αν δεν κατανοούν – τι θα πει πατρίδα. Για τους υπόλοιπους, αυτούς που έμαθαν να ζουν γονατιστοί, υπάρχει η λήθη. Ενίοτε και ο – πολιτικός και ιστορικός – Καιάδας...