ΟΧΙ... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΥΤΗ Η ΝΤΡΟΠΗ

ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ... ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ ΣΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΣΟΥ.

γράφει ο Reporto

Σ αυτό το αίσχος δεν έχει καμία απολύτως συμβολή ο απλός καθημερινός άνθρωπος που δίνει το δικό του αγώνα ζωής και αξιοπρέπειας. Αυτό το αίσχος είναι μόνο δικό σου. Κατά δικό σου.

Δεν είχε καμία συμβολή, ούτε όταν τα πολιτικά σας λαμόγια πλιατσικολογούσαν στον ιδρώτα του, και συνεχίζουν να πίνουν ατιμώρητοι «στην υγεία των κορόιδων».

Δεν ήταν παρόν ο απλός καθημερινός άνθρωπος, όταν ο νέος Τσολάκογλου σχεδίαζε την ατιμωτική παράδοση της ίδιας του της πατρίδας.

Δεν ήταν παρόν όταν ο πολιτικός και εθνικός δοσιλογισμός παρέδιδε την τιμή, την αξιοπρέπεια, την εθνική κυριαρχία,  τους μισθούς, τα μεροκάματα, τις συντάξεις και τη ζωή του την ίδια ως λάφυρο στις συμμορίες των αφεντικών του δοσιλογισμού.

Ο απλός καθημερινός άνθρωπος, ήταν παρών όταν έχτιζε με αίμα και ιδρώτα τη δική του ζωή και τα δικά του τα όνειρα, κι εσείς του τα δολοφονήσατε.

Ήταν παρών όταν μάτωνε για την κοινωνική αποταμίευση που θα του εξασφάλιζε μια σχετική αξιοπρέπεια στα γεράματά του, κι εσείς του την υπεξαιρέσατε.

Ήταν παρών κάθε φορά που έφτυνε αίμα για να πληρώσει την εφορία και τις εισφορές του, κι εσείς την κατασπαταλήσατε.

Ήταν παρών στο κυνήγι του μεροκάματου και της ζωής του, αλλά τις μυστικές συναντήσεις που υποθήκευσαν την αξιοπρέπειά του τις έκαναν μόνοι τους οι δοσίλογοι.

Ήταν παρών στην προσπάθεια να στήσει τη δική του μικρή επιχείρηση μέσα από δεκάδες αντιξοότητες στριμωγμένος στις συμπληγάδες του δικού σας οικοδομήματος που του ρουφούσαν το αίμα. Αλλά την ώρα που υπογραφόταν η θανατική του καταδίκη, παρόντες ήταν μόνο οι δήμιοι του και φυσικά οι δοσίλογοι...
Read more...

ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΕΠΙΟΡΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΩΣ ΕΠΙΟΡΚΟΣ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ???

 

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 28 ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ...

1. Oι γενικά παραδεγμένoι κανόνες τoυ διεθνoύς δικαίoυ, καθώς και oι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τoυς με νόμo και τη θέση τoυς σε ισχύ σύμφωνα με τoυς όρoυς καθεμιάς, απoτελoύν αναπόσπαστo μέρoς τoυ εσωτερικoύ ελληνικoύ δικαίoυ και υπερισχύoυν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμoυ.
H εφαρμoγή των κανόνων τoυ διεθνoύς δικαίoυ και των διεθνών συμβάσεων στoυς αλλoδαπoύς τελεί πάντoτε υπό τoν όρo της αμoιβαιότητας.

2. Για να εξυπηρετηθεί σπoυδαίo εθνικό συμφέρoν και να πρoαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπoρεί να αναγνωρισθoύν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών oργανισμών αρμoδιότητες πoυ πρoβλέπoνται από τo Σύνταγμα.
Για την ψήφιση νόμoυ πoυ κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειoψηφία των τριών πέμπτων τoυ όλoυ αριθμoύ των βoυλευτών.

3. H Eλλάδα πρoβαίνει ελεύθερα, με νόμo πoυ ψηφίζεται από την απόλυτη πλειoψηφία τoυ όλoυ αριθμoύ των βoυλευτών, σε περιoρισμoύς ως πρoς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσoν αυτό υπαγoρεύεται από σπoυδαίo εθνικό συμφέρoν, δεν θίγει τα δικαιώματα τoυ ανθρώπoυ και τις βάσεις τoυ δημoκρατικoύ πoλιτεύματoς και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τoν όρo της αμoιβαιότητας.
Ερμηνευτική δήλωση:Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Και επειδή η επεκταση της πολιτικής εκτροπής είναι προ των πυλών, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι, θα συνιστά πολιτική εκτροπή και θα είναι επίορκοι όσοι επιχειρήσουν να επικαλεστούν την παράγραφο (3) του Ελληνικού Συντάγματος και αυτό διότι η εν λόγω παράγραφος λέει ρητά ότι προϋπόθεση για να "ακουμπήσεις" σ αυτήν, είναι να μη θίγονται τα δικαιώματα του ανθρώπου και οι βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και να γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.

Με λόγια απλά:...
Read more...

Η επέλαση της Γερμανίας

 

MASTER PLAN, Η «ΑΣΙΑΤΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΝΟΤΟΥ
Οι εξελίξεις των τελευταίων 24ώρων αποδεικνύουν αδιαμφισβήτητα ότι ολοκληρώνεται ένας ευρωπαϊκός πολιτικός κύκλος, με τη Γερμανία να βγαίνει από το «καβούκι» της και, καλπάζουσα, να διεκδικεί οικονομικά κατ' ελάχιστον τη λοιπή ευρωζώνη, την περιφέρεια της οποίας επιχειρεί να «ασιατοποιήσει» κοινωνικά και πολιτικά -χωρίς, μάλιστα, να προτίθεται να βάλει βαθύτερα το χέρι στην τσέπη, όπως φάνηκε από το «κατευόδιο» που χθες έδωσε σύσσωμη στην Ανγκελα Μέρκελ η γερμανική Κάτω Βουλή, με τους επιβληθέντες περιοριστικούς όρους.
Σκηνές από ένα άγριο μέλλον...
Από τις χθεσινές εξελίξεις κατέστη επίσης σαφές ότι η ελληνική περίπτωση, πλέον, δεν είναι η σημαντικότερη για τους Γερμανούς, οι οποίοι στο πλαίσιο των συμφερόντων τους προωθούν τις προτεραιότητές τους, οι οποίες έχουν να κάνουν: Πρώτον, με τη διαμόρφωση του ρόλου του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), σε συνδυασμό με τη συμφωνία για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, και, δεύτερον, με την προώθηση των ευρωπαϊκών θεσμικών αλλαγών, που θα 'ναι...
κομμένες και ραμμένες στις επιταγές του γαλλογερμανικού άξονα.

Ως εκ τούτου, και για να μην υπάρξει ανεπιθύμητη μετακίνηση της προσοχής και παρέκκλιση πορείας των γερμανικών στόχων από ένα ενδεχόμενο πιστωτικό γεγονός, που θα προκαλούσε το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους σε ποσοστά ανερχόμενα από 60 έως 75% -που προσδιορίζουν και τη βιωσιμότητά του-, οι Γερμανοί προτίμησαν διά της τεθλασμένης να το αποφύγουν αυτό και να το μεταθέσουν για αργότερα, περιορισθέντες απλώς σε στόχους μείωσης του ελληνικού χρέους σε ποσοστό του ΑΕΠ -κάτι που υπαγορεύτηκε από την πείσμονα αντίδραση των τραπεζών να συμφωνήσουν εθελοντικά σε ποσοστό πέραν του 40%. Ακόμη, παρέμεναν σε εκκρεμότητα οι συνομιλίες με τις τράπεζες, με τις οποίες προσωπικά Μέρκελ και Σαρκοζί ήθελαν να επικοινωνήσουν.

Ουσιαστικά, αυτό στο οποίο απέβλεπαν και εν πολλοίς πέτυχαν οι Γερμανοί, ήταν να μην «οχληθεί» η προσπάθειά τους στην κρίσιμη αυτή καμπή ανοίγματος ενός νέου πολιτικού κεφαλαίου στην Ευρώπη -διά της μετατροπής της de facto κατάστασης, όπου μαζί με τους Γάλλους υπαγορεύουν τους όρους τους στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, σε de jure, με ουσιαστικές νέες ρυθμίσεις στους όρους της Συνθήκης, ή κατ' ελάχιστον σε διάφορους ευρωπαϊκούς θεσμούς, μέχρις ότου φτάσει η «ωρίμαση» για πλήρεις αλλαγές.

Η υπερβάλλουσα προσοχή στο ελεγχόμενο πλέον ελληνικό ζήτημα θα μπορούσε να εκτροχιάσει το γερμανικό Master Plan, το οποίο αποβλέπει στη δημιουργία ενός ασιατικού μοντέλου, κυρίως στην περιφέρεια της ευρωζώνης, στο οποίο πρωτίστως εντάσσονται οι χώρες με δημοσιονομικά προβλήματα, οι γνωστές και ως PIIGS -Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία- στις οποίες τώρα έχει προστεθεί και το Βέλγιο, μετά τις μεθοδεύσεις-αλχημείες που έγιναν στην υπόθεση της χρεοκοπήσασας τράπεζας DEXIA, η οποία θα μπορούσε να χαμηλώσει και την τραπεζική πιστοληπτική ικανότητα της Γαλλίας. Σε αυτό ακριβώς το σκεπτικό εντάσσεται και αυτό που η «Ε» έχει εγκαίρως επισημάνει, περί επιδιωκόμενης «ρουμανοποίησης» της Ελλάδας από τη Γερμανία, κατά το σκεπτικό Σόιμπλε, του Γερμανού υπουργού Οικονομικών.

Η Γερμανία, που έχει μελετήσει επισταμένως την Ασία και τη βλέπει ως ένα επιτυχημένο παράδειγμα, θέλει να την αντιγράψει στον τομέα της ανταγωνιστικότητας και θέλει να δημιουργήσει ένα ανάλογο μοντέλο.

Το παράδοξο, όμως, επί του προκειμένου είναι το εξής: ενώ στην Ασία ο υποτιθέμενος στόχος είναι, μέσω της οικονομικής ανάπτυξης, να υπάρξει κεφαλαιοποίηση κοινωνικής και πολιτικής ανάπτυξης, στην επιχειρούμενη εκ μέρους της Γερμανίας «ασιατοποίηση» της Ευρώπης, το μοντέλο του Βερολίνου κατ' ουσίαν συμβάλλει μόνο στη δημιουργία ανταγωνιστικών συνθηκών και «χωλαίνει» στους άλλους τομείς, επιφέροντας πολιτική και κοινωνική οπισθοδρόμηση-βαίνοντας, δηλαδή, αντίθετα από τους επιδιωκόμενους στόχους στην Ασία.

Οπως κατέδειξαν οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, η Γερμανία ενδιαφέρεται πρωτίστως μαζί με τη Γαλλία, την οποία εν πολλοίς χρησιμοποιεί και ως «άλλοθι», να εισαγάγει θεσμούς «γρήγορων αποφάσεων», ξεπερνώντας τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και κατ' ουσίαν φέρνοντας έτσι τον ασιατικό αυταρχισμό στην Ευρώπη μέσω της «κερκόπορτας» των δεδομένων ευρωπαϊκών αγκυλώσεων -κάτι που στην πράξη έχει ήδη κάνει, όπως φάνηκε από τα πήγαινε-έλα Μέρκελ και Σαρκοζί, οι οποίοι αυτές τις μέρες συναντιούνταν, έπαιρναν τις αποφάσεις τους και στη συνέχεια, εν είδει «ντιρεκτίβας», τις ανακοίνωναν στους υπόλοιπους Ευρωπαίους.

Επιπλέον των ανωτέρω, καθίσταται σαφές πως, ενώ μέχρι τώρα η Γερμανία ήταν αυτή που κατ' εξοχήν έβαζε το χέρι στην τσέπη, οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι ετοιμάζεται να πάρει «πακέτο» την ευρωζώνη για τη μεγιστοποίηση απόδοσης του Master Plan που πλέον έχει θέσει σε πλήρη κίνηση, ήτοι την απόλυτη προώθηση των συμφερόντων της.

Ζητώντας τώρα οι Γερμανοί ευθέως και άνευ περιστροφών μεγάλες περικοπές στα χρέη της Ελλάδας, και παράλληλα τη συμμετοχή και έτερων εκτός ευρωζώνης οικονομικών πόλων -των Κινέζων επί παραδείγματι-, δείχνουν ότι έχουν φτάσει σ' εκείνο το σημείο όπου πλέον λένε ότι «σταματάμε να πληρώνουμε όπως στο παρελθόν και τώρα ήλθε η ώρα συγκομιδής της απόδοσης των επενδύσεών μας».

Σ' αυτό το σκηνικό εντάσσεται και η μόνιμη ελληνική επιτήρηση, η οποία παράλληλα θα φαντάζει και σαν «μπαμπούλας» για τους λοιπούς Ευρωπαίους, οι οποίοι θα γνωρίζουν τι θα τους συμβεί αν παραβούν τους δημοσιονομικούς κανόνες.

Για δε την Ελλάδα, όλα αυτά προοιωνίζονται και νέα αυστηρά μέτρα λιτότητας, πέραν των σοβαρών κινδύνων για τα ασφαλιστικά ταμεία.
Του Δ.Π. ΔΗΜΑ από enet

Μας… έσωσε πάλι ο Παπανδρέου με τη “μασκαρεμένη” χρεοκοπία


Το καθεστώς έδω και μερικές ώρες δίνει μάχη να παρουσιάσει την επαίσχυντη συμφωνία ως… εθνική επιτυχία.
Σύμφωνα με τον … εθνικό μας σωτήρα,
«μία καινούρια ημέρα ξημερώνει και θέλω να ευχαριστήσω όλους τους Έλληνες για την υπεράνθρωπη θυσία τους… Χωρίς τη δική τους συγκλονιστική προσπάθεια, όλα θα είχαν τελειώσει τον περασμένο Μάιο. Θα είχαμε χρεοκοπήσει με τραγικές συνέπειες… Διαπραγματευτήκαμε με ισχυρό εργαλείο την αξιοπιστία μας και αποφύγαμε το θανάσιμο κίνδυνο της χρεοκοπίας… Και μόνο που βρισκόμαστε εδώ είναι επίτευγμα»,
είπε ο πρωθυπουργός.

Γαντζωμένος στην καρέκλα του και μη αντιλαμβανόμενος ότι η όποια συμφωνία υπερβαίνει κατά πολύ το βίο αυτής της κυβέρνησης, ο Γ. Παπανδρέου ερμήνευσε, κατά πως τον συμφέρει, τον ελληνικό λαό, λέγοντας ότι «ο λαός θέλει αλλαγές, όχι εκλογές».

H παρανομία και η αντισυνταγματικότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου συνεχίζεται. Από τούδε και στο εξής η ευθύνη μεταφέρεται στις πλάτες του Ελληνικού λαού, ο οποίος είτε θα ανεχθεί παράνομους κυβερνήτες και μαριονέτες να του ορίζουν και να του επιβάλλουν ένα τραγικό μέλλον με την μέθοδο του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν", είτε θα αντιδράσει και θα στείλει στη Δικαιοσύνη τους κλεπτοκράτες επαναφέροντας την Δημοκρατία στη χώρα...

Πρέπει να μιλήσει ο κυρίαρχος λαός

«Πέστε, λοιπόν, στον ήλιο νάβρει ένα καινούριο δρόμο,τώρα πια που η πατρίδα του σκοτείνιασε στη γη, αν θέλει να μη χάσει από την περηφάνεια του»!
(Οδυσσέας Ελύτης: «’Aσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό 
της Αλβανίας»)
Αυτές οι γραμμές γράφονται λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Τετάρτης. Δεν γνωρίζω ακόμα το ακριβές ύψος του κουρέματος, αλλά μικρή σημασία έχει το τελικό ποσοστό. Η ουσία του πράγματος είναι ότι ύστερα από 536 ημέρες Μνημονίου και έξι …αποτυχημένες συμφωνίες, που μας ανακοινώθηκαν ως σωτήριες, η Ελλάδα οδηγήθηκε στο Πραιτώριο. Όλη η συζήτηση γίνεται πλέον για να επανέλθει το ελληνικό χρέος το 2021, στα επίπεδα του 2009! Μα, τότε γιατί ο ελληνικός λαός υποβάλλεται σ’ όλες αυτές τις αιματηρές θυσίες; Και αν το 120% θα είναι διαχειρίσιμο το 2021, γιατί δεν ήταν το 2009;
Λύνεται το πρόβλημα;
Ας επιχειρήσουμε κάποιες πρώτες διαπιστώσεις:
- Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να μας πείσει, πως έσωσε εκ νέου τη χώρα. Προφανώς και δεν την έσωσε. Το ακριβώς αντίθετο! Ο κ. Παπανδρέου μας οδηγεί σ’ ένα βαρύ και μακρύ χειμώνα. Γιατί, αν το «κούρεμα» ήταν ….σωτηρία, δεν θα χρειαζόταν να υποβληθούμε σ’ όλη αυτή την ταλαιπωρία για να φτάσουμε ως εδώ.
- Όσο θα συνεχίζεται αυτή η βίαιη πολιτική, με τις περικοπές και την αβάσταχτη φορολογία, πολύ σύντομα ακόμα και ένα κούρεμα της τάξεως του 50%, δεν θα θεωρηθεί ικανοποιητικό, με αποτέλεσμα να αρχίσει νέος γύρος πιέσεων, όπως ακριβώς έγινε και μετά την απόφαση της 21ηςΙουλίου.
- Πολύ φοβούμαι, πώς αν η ελληνική οικονομία παραμένει σε βαθιά ύφεση το αίτημα για έξοδο της χώρας μας από το ευρώ θα βρει τόσους πολλούς και ισχυρούς υποστηρικτές, που θα είναι ένας δρόμος τον οποίον δύσκολα θα αποφύγουμε.
- Μετά το κούρεμα, η πρόσβαση της Ελλάδος στις αγορές θα είναι απαγορευτική για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Τουλάχιστον για μια δεκαετία. Αυτό σημαίνει πώς για όλη αυτή την περίοδο θα εξαρτώμεθα πλήρως για χρηματοδότηση από την Τρόϊκα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
- Όπως φαίνεται, το τίμημα που πρέπει να καταβάλλουμε για τη σωτηρία μας είναι βαρύ. Είναι ατιμωτικό. Πιθανότατα δυσβάσταχτο. Σε οικονομικό επίπεδο η Ελλάδα θα βυθιστεί σε μια παρατεταμένη λιτότητα που θα συμπιέσει το βιοτικό μας επίπεδο πολλές δεκαετίες πίσω.
- Επί πλέον οι τράπεζες για να συναινέσουν στο «κούρεμα» έχουν απαιτήσει και πιθανότατα λάβει, «high-quality collateral in guarantees»,όπως έλεγαν οι πληροφορίες. Απομένει να μάθουμε σε τι ακριβώς συνίστανται αυτές οι εγγυήσεις.
- Πρέπει να καταστεί απολύτως ξεκάθαρο, ποιες θα είναι επιπτώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία γιατί με την παράταση της λιτότητας και την έξαρση της ανεργίας, μια δραματική απομείωση των περιουσιακών τους στοιχείων, θα ισοδυναμεί με ολική κατάρρευση.
- Σε πολιτικό επίπεδο, η Ελλάδα τίθεται υπό την επιτροπεία της Τρόϊκα. Προφανώς και δεν θα λέγεται έτσι ωμά στα συμπεράσματα της Συνόδου (θα βρεθεί ένας διπλωματικός τρόπος για να ειπωθεί κομψά), αλλά αυτή είναι η ουσία. Οι «μπάστακες» για τους οποίους είχε μιλήσει ο κ. Σκανδαλίδης, οσονούπω, θα του χτυπήσουν την πόρτα! Ήδη χθές ο κ. Ραϊμπάχ έκανε μια πρώτη …δοκιμή για αυτό που έρχεται.
Τι γίνεται από εδώ και πέρα;
Πρόκειται για τραγική ειρωνεία που ο κ. Παπανδρέου παρέδωσε ουσιαστικά τη διακυβέρνηση της χώρας παραμονές του «ΟΧΙ». Αναμφίβολα οι ευθύνες του είναι τεράστιες γιατί φτάσαμε εδώ και κυρίως γιατί επελέγη μια λύση την οποία ο ίδιος, μόλις πρίν από λίγους μήνες θεωρούσε καταστροφική. Πρέπει να εξηγήσει ο κ. Παπανδρέου στον ελληνικό λαό, πότε μας έλεγε την αλήθεια, αν και μάλλον έχει πάρει οριστικό διαζύγιο από την ειλικρίνεια.
Όπως προείπα, δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι ο κ. Παπανδρέου θα μας εμφανίσει και αυτή τη συμφωνία ως ….επιτυχία. Το έχει ξανακάνει άλλωστε, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την 21η Ιουλίου. Όμως, ότι και να πεί, είναι ο Πρωθυπουργός της χρεοκοπίας.
Από σήμερα, την πατρίδα μας την περιμένουν δύσκολες μέρες και ακόμα δυσκολότερες αποφάσεις. Θα τα αποδεχθούμε αδιαμαρτύρητα;
Ποια είναι τα πολιτικά ερωτήματα;
1. Η όποια συμφωνία υπερβαίνει κατά πολύ το βίο αυτής της κυβέρνησης, άρα ο κ. Παπανδρέου δεν είχε την πολιτική νομιμοποίηση να δεσμεύσει τη χώρα για τόσο σοβαρά πράγματα και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Επομένως, ότι υπέγραψε τελεί υπό την τελική αίρεση του ελληνικού λαού, ο οποίος δεν τον είχε εξουσιοδοτήσει προς τούτο.
2. Η έγκριση αυτής της συμφωνίας δεν μπορεί να γίνει από την παρούσα Βουλή για δύο λόγους. Πρώτον γιατί αυτή η Βουλή εξελέγη με εντελώς διαφορετική εντολή. Και δεύτερον, γιατί βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τη βούληση του εκλογικού Σώματος.
3. Επειδή ακριβώς η νέα συμφωνία δεσμεύει την Πατρίδα μας για πολλά χρόνια, επιβάλλεται να αποφανθεί ο Ελληνικός λαός. Αυτό προφανώς και μπορεί να γίνει μ’ έναν τρόπο: εκλογές.
4. Αν παρ’ όλα αυτά ο κ. Παπανδρέου αποτολμήσει να κυρώσει τη συμφωνία με την Κοινοβουλευτική του πλειοψηφία, τότε είναι καθήκον της αντιπολίτευσης να την καταψηφίσει.
5. Στο ερώτημα τι θα γίνει, αν η συμφωνία δεν κυρωθεί από τη Βουλή, η απάντηση είναι μάλλον απλή. Η συμφωνία αυτή δεσμεύει την Ελλάδα για μια δεκαετία τουλάχιστον, άρα πρέπει να ερωτηθεί ο λαός αν συμφωνεί με τις πολιτικές που απορρέουν απ’ αυτήν. Και θα είναι μέγα ολίσθημα εκ μέρους του κ. Παπανδρέου και πρωτοφανής περιφρόνηση του ελληνικού λαού , αν προεξοφλήσει την ετυμηγορία του.
Καθώς αύριο είναι μια Μεγάλη Ημέρα, θα ήθελα να κλείσω με ένα ακόμα απόσπασμα του Ελύτη:
«Τώρα χτυπάει πιο γλήγορα τ’ όνειρο μες στο αίμα
-του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει:
Ελευθερία.
 Έλληνες μες στα σκοτεινά δείχνουν τον δρόμο:
Ελευθερία
-για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος.
Στεριές ιριδοχτυπημένες πέφτουν στά νερά,
καράβια μ’ ανοιχτά πανιά πλέουν μες στους λειμώνες…
Παιδιά! Δεν είναι άλλη γη ωραιότερη!..»
Η ιστορία δεν γράφεται με τα ναι….Αλλιώς, δεν θα υπήρχε Μαραθώνας, Θερμοπύλες, Σαλαμίνα, το Έπος του ’40….
Τελικά, μπορεί να ήταν σημαδιακό που έγινε τέτοιες μέρες…
Με τη γαλανόλευκη στα μπαλκόνια, ίσως αναλογιστούμε από πού ερχόμαστε και τι έχουμε υποχρέωση να διαιωνίζουμε…

Ενισχυμένη εποπτεία, κούρεμα 50% και νέο δάνειο

Σε οριστική συμφωνία κατέληξαν τα ξημερώματα τράπεζες και ΕΕ σχετικά με το ύψος του κουρέματος του ελληνικού χρέους, που κλείδωσε στο 50%.
Βάσει της ενημέρωσης από την ελληνική πλευρά,  το νέο δάνειο θα είναι περίπου στα 130 δισεκατομμύρια ευρώ.
Το κούρεμα έχει κλείσει στο 50% και οι τράπεζες θα συνεισφέρουν περίπου 90 με 100 δισεκατομμύρια ευρώ, συμμετέχοντας εθελοντικά.
Τα ταμεία, μετά το κούρεμα θα χρειάζονται ενίσχυση περίπου 1 δισ. ευρώ το χρόνο.
Επίσης, το πακέτο προβλέπει καλύτερα επιτόκια για την Ελλάδα, ενώ είναι πολύ προσεκτική η διατύπωση σχετικά με την "εποπτεία".
Συγκεκριμένα το κείμενο των αποφάσεων αναφέρει, ότι η εφαρμογή του προγράμματος επαφίεται στην ελληνική κυβέρνηση, στην οποία θα παρασχεθεί τεχνική υποστήριξη.
Σε 400 δισ. δολάρια ΗΠΑ προσδιόρισε ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, την οικονομική αξία των αποφάσεων που έλαβε σήμερα η ..............
μαραθώνια, περιπετειώδης Σύνοδος Κορυφής του Eurogroup.
Ο ίδιος, χαρακτήρισε «εξαιρετικά κρίσιμες» τις αποφάσεις που κατέστη δυνατόν να ληφθούν, μετά και από τη συμφωνία με τους ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδος για εθελοντικό "κούρεμα" της ονομαστικής αξίας των ελληνικών ομολόγων κατά 50%. Ο ίδιος, ανέφερε, ότι η πολυπλοκότητα των ζητημάτων που συζητήθηκαν στη Σύνοδο Κορυφής του Eurogroup και η αναγκαιότητα να υπάρξει συμφωνία, είχαν ως αποτέελσμα να υπάρξει μια μακριά νύχτα διαπραγματεύσεων. "Μπορούμε τώρα να ανακουφιστούμε", πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τη Γερμανίδα καγκελάριο, Άγγελα Μέρκελ, το νέο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδος, τελικά θα προβλέπει ενισχυμένη εποπτεία της Ελλάδος, με μόνιμη παρουσία ελεγκτών εφαρμογής του προγράμματος.
Τη σύνταξη του νέου προγράμματος θα συνδράμει η τελευταία έκθεση της τρόικας, ενώ στόχος είναι η μείωση του χρέους της Ελλάδος στο 120% του ΑΕΠ της μέχρι το 2020, ούτως ώστε η χώρα να καταφέρει να επιστρέψει ρεαλιστικά στις αγορές. Η κα Μέρκελ επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ότι η Ιταλία δεσμεύτηκε να λάβει μέτρα περιορισμού του χρέους της στο 113% του ΑΕΠ της.
"Αποφασίσαμε να πολλαπλασιάσουμε τους πόρους του EFSF. Αυτός ο τρόπος θα επιτρέψει να τετραπλασιάσουμε ή να πενταπλασιάσουμε τους διαθέσιμους πόρους του ταμείου" (μόχλευση), είπε ο κ.Σαρκοζί. "Θα υπάρξει στενότερη συνεργασία και με το ΔΝΤ σε αυτό το πλαίσιο, για την υλοποίηση των αποφάσεων". Ο κ.Σαρκοζί χαρακτήρισε «πολύ σημαντικές» τις εξελίξεις, για την αποτροπή της μετάδοσης της κρίσης χρέους στην ευρω-ζώνη.
 Η σημερινή απόφαση για την Ελλάδα επιτυγχάνει το στόχο να καταστεί διαχειρίσιμο το δημόσιο χρέος, δήλωσε ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο.
Η απόφαση ανοίγει το δρόμο για την εθελοντική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα. Ενα νέο πρόγραμμα θα είναι έτοιμο μέχρι το τέλος του έτους. Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει τις προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης και των διαρθρωτικών αλλαγών, που θα βοηθήσουν την ανάπτυξη.

Όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα

Όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην ΑθήναΟ ελεύθερος αθηναϊκός ραδιοσταθμός με τη φωνή του περίφημου εκφωνητή Κ. Σταυρόπουλου, συνέχιζε τη μετάδοση των τελευταίων μηνυμάτων του, που σκόρπιζαν συγκίνηση και δάκρυα στους Αθηναίους, κλεισμένους στα σπίτια τους:

Προσοχή! Προσοχή! Η πρωτεύουσα περιέρχεται εις χείρας των κατακτητών. Επάνω εις τον Ιερόν Βράχον της Ακροπόλεως δεν κυματίζει πλέον υπερήφανη η γαλανόλευκος. 

Αντ' αυτής εστήθη το λάβαρον της βίας. Ο φρουρός της σημαίας μας, διαταχθείς να την υποστείλει διά να ανυψωθεί η γερμανική, ηυτοκτόνησε ριφθείς εις το κενόν από του σημείου όπου ευρίσκετο η γαλανόλευκος.


Ζήτω η Ελλάς!

Ακούγεται ο Εθνικός Ύμνος, που φέρνει νέα συγκίνηση στους ακροατές και ο εκφωνητής κλείνει αναγκαστικά την τελευταία ελεύθερη εκπομπή του ραδιοφώνου:

Προσοχή!

Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών ύστερα από λίγο δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και θα μεταδίδει ψέμματα!

Έλληνες! Μην τον ακούτε!

Ο πόλεμός μας συνεχίζεται και θα συνεχισθεί μέχρι της τελικής νίκης!

Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!

Πάμε για αλλαγή καθεστώτος!

Share
Οι όροι του πολιτικού παιγνιδιού στην Ελλάδα έχουν αλλάξει. Κι έχουν αλλάξει δραματικά…
Στο παρελθόν η Κυβέρνηση είχε να υλοποιήσει την «ατζέντα» της. Είτε αυτή είχε σχέση με όσα υποσχέθηκε προεκλογικά είτε όχι, πάντως κάποια βασική κατεύθυνση υπήρχε:
Ο Ανδρέας είχε πρόταγμα την «αναδιανομή». Ο Μητσοτάκης την «απαλλαγή». Ο Σημίτης την «ένταξη στο ευρώ» και την «Ολυμπιάδα του 2004». Ο Κώστας Καραμανλής την «επανίδρυση». Άλλοι τα κατάφεραν περισσότερο ή λιγότερο, άλλοι όχι. Πάντως όλοι κάπου το πήγαιναν από την αρχή…
Σήμερα η Κυβέρνηση Παπανδρέου, για άλλο εξελέγη (για να «μοιράσει λεφτά»), άλλο προώθησε(«διεθνή διακυβέρνηση») και τώρα έχει χάσει παντελώς τον έλεγχο. Την πηγαίνουν, ή μάλλον τη σέρνουν
Και η Αντιπολίτευση στο παρελθόν, είχε κι αυτή ένα πράγμα στο μυαλό της: Να φθείρει την κυβέρνηση – να εκμεταλλευθεί και να κεφαλαιοποιήσει την φθορά διακυβέρνησης των αντιπάλων της – ώστε να κερδίσει τις (επόμενες) εκλογές.
Τώρα η Αξιωματική Αντιπολίτευση έχει να παλέψει σε τρία διαφορετικά μέτωπα:
Έναντι της κυβέρνησης, ώστε να αναδείξει την υπεροχή της δικής της πολιτικής.
Έναντι των δανειστών, οι οποίοι επιβάλλουν τους όρους τους, και πρέπει να αλλάξουν στάση, αλλιώς θα καταρρεύσει η Ελλάδα και οι ίδιοι μαζί της.
Και στο μέτωπο του εκλογικού σώματος, ώστε να του δημιουργήσει ελπίδα, εκεί που κυριαρχεί σήμερα η απελπισία που γίνεται οργή.
Από τα τρία αυτά μέτωπα, το πρώτο είναι το πιο εύκολο, το δεύτερο το πιο δύσκολο και πιο κρίσιμο, ενώ το τρίτο είναι το πιο καθοριστικό.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Και μερικές φορέςαλληλοαναιρούμενα:
Δηλαδή ό,τι είναι «καλό» για την Αντιπολίτευση, προκειμένου να κερδίσει το λαό, είναι επιζήμιο έναντι των ξένων.
Κι ό,τι είναι «αποδοτικό» έναντι των ξένων, μπορεί να είναι καταστροφικό για την εικόνα της Αντιπολίτευση στο εκλογικό σώμα.
Κι ακόμα περισσότερο, η Αντιπολίτευση γνωρίζει πια, ότι από την ώρα που κερδίζει τις εκλογέςδεν έχει περίοδο χάριτος ούτε μια μέρα!
Τα πάντα έχουν πια αντιστραφεί:
Παλαιότερα έλεγαν ότι «η εξουσία ενώνει το ΠΑΣΟΚ». Σήμερα η εξουσία – για την ακρίβεια αυτήη «εξουσία» – διαλύει το ΠΑΣΟΚ.
Παλαιότερα όλα υποτάσσονταν – για κυβέρνηση και αντιπολίτευση – στη διατήρηση ή ανάκτηση της εξουσίας. Σήμερα αυτό είναι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει.
Γιατί όποιος βρίσκεται στην κυβέρνηση σήμερα ξέρει πως, αν κάνει το σωστό θα φθαρεί πολύ γρήγορα, κι αν δεν κάνει το σωστό θα ανατραπεί πολύ γρήγορα (και θα πέσει πολύ άσχημα).
Παλαιότερα, ο μεγαλύτερος «πονοκέφαλος» των κυβερνήσεων ήταν πώς να διατηρήσουν την εύνοια (ή τουλάχιστον τη μη εχθρότητα) της «διαπλοκής».
Σήμερα η δύναμη της διαπλοκής έχει πέσει κατακόρυφα. Τα ΜΜΕ που ήταν η «αιχμή του δόρατός της», σήμερα χάνουν συνέχεια – κυκλοφορίες, τηλεθέαση, διαφημιστικά έσοδα, προσωπικό.
Και οι Τράπεζες που ήταν από πίσω τους βουλιάζουν κι αυτές καθημερινά…
Ό,τι ίσχυε μέχρι πριν λίγο καιρό, για τη σωστή «αντιπολίτευση», δεν ισχύει πια!
Δεν αρκεί να φθείρεις την κυβέρνηση καθημερινά, ώστε να πάρεις τη θέση της μιαν ώρα αρχύτερα…
Αλλά ούτε και να περιμένεις να πέσει στην αγκαλιά σου ως «ώριμο φρούτο».
Τώρα πια, αν πάς «πολύ γρήγορα» μπορεί να καταρρεύσεις κι εσύ στην συνέχεια, ακόμα πιο γρήγορα…
Κι αν «αργήσεις», μπορεί να μην έχει νόημα πια, γιατί θα εκλεγείς πάνω σε ερείπια που θα κυβερνούν άλλοι
Σήμερα η σωστή αντιπολίτευση πρέπει να κινηθεί κατά κύριο λόγο στα δύο άλλα μέτωπα:
Απέναντι στο λαό, για να του δώσει Ελπίδα και να τον ενώσει.
Κι απέναντι στους δανειστές, ώστε να ανακτήσει βαθμούς ελευθερίας, περιθώρια ελιγμών, δυνατότητα άσκησης πολιτικής. Γιατί ο ασφυκτικός «εναγκαλισμός» τους πεθαίνει τη χώρα,σκοτώνει την οικονομία της και διαλύει την κοινωνία της.
Για να επιτύχει το δεύτερο – να χαλαρώσει τον ασφυκτικό έλεγχο των δανειστών – πρέπει να κάνει τρία πράγματα:
- να τους πείσει ότι έχουν λάθος (ότι επιβάλλουν τη λάθος πολιτική)
- να τους εκβιάσει (ότι αν συνεχίσουν να βουλιάζουν την Ελλάδα, στο τέλος θα βουλιάξουν και οι ίδιοι)
- και να τους διασπάσει (να καταλάβουν κάποια απ’ όλα αυτά κάποιοι και να διαχωρίσουν τη θέση τους από τους υπόλοιπους).
Τουλάχιστον δύο από τα τρία, ή και τα τρία!
Και τα τρία είναι ρεαλιστικά. Κι έχουν αρχίσει να συμβαίνουν:
Ακόμα και η Μέρκελ, μόλις προχθές διακήρυξε ότι αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει θα έχει δραματικό πρόβλημα ολόκληρη η ευρωζώνη!
Ήδη όλοι οι διεθνείς αναλυτές συμφωνούν, ότι σε περίπτωση ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας της Ελλάδας, η ευρωζώνη θα χρειαστεί τουλάχιστον 2 τρισεκατομμύρια «ζεστά» για να διασωθεί. Κι αυτά δεν τα έχει κι ούτε μπορεί να τα βρει…
Συνεπώς, όσοι επιμένουν να κραδαίνουν τη «δαμόκλειο σπάθη» πάνω από τη κεφάλι της Ελλάδας, απειλούν ότι θα κόψουν τα… πόδια τους!
Μόνη της η Μέρκελ έδωσε στην Ελλάδα (και νομιμοποίησε για λογαριασμό μας) το επιχείρημα του «εκβιασμού»…
Ακόμα, οι Αμερικανοί έρχονται όλο και πιο πιεστικά και αξιώνουν από την «Ευρώπη» να κάνει κάτι διαφορετικό απ’ αυτά που (δεν) κάνει ως τώρα. Κυρίως να δώσει ώθηση στην Ανάπτυξη και να ξεφύγει από την καταστροφική συνταγή στη μονομερούς λιτότητας.
Ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Γκάϊντερ, πριν από λίγες εβδομάδες, είχε μια πολύ «ζωηρή» συνομιλία στη Βαρσοβία με τους ευρωπαίους ομολόγους του.
Η ίδια η Μέρκελ έχει συνεχείς «προστριβές» με τον Σαρκοζύ. Και παρ’ όλα αυτά δηλώνει η ίδια ότι πρέπει να προστεθεί σκέλος για την «Ανάπτυξη» στο πακέτο της Ελλάδας!
Σήμερα αρχίζουν και λένε τα αντίθετα απ’ όσα έλεγαν ως χθες και να εμφανίζουν αρκετές«ρωγμές» ανάμεσά τους.
Σωστή Αντιπολίτευση στην Ελλάδα είναι εκείνη που ενώνει τον Ελληνικό λαό και διασπά το μέτωπο των δανειστών (ή εκμεταλλεύεται τις «ρωγμές» ανάμεσά τους) για επιτύχει μεγαλύτερους «βαθμούς ελευθερίας» στην Πολιτική της αυριανής κυβέρνησης.
Η σημερινή κυβέρνηση κάνει τα ακριβώς αντίθετα: απόλυτα παραδομένη πια στην δίνη των εξελίξεων που η ίδια υποκίνησε, διασπά το λαό, υποτάσσεται στα κελεύσματα των δανειστών και δίνει την εντύπωση ότι δεν υπάρχει δυνατότητα κανείς να κάνει ο,τιδήποτε διαφορετικό
Στυλοβάτες της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι πια οι εξής δύο ισχυρισμοί:
 «όλοι ίδιοι είναι»
-  «κανείς δεν μπορεί να αλλάξει του μνημονιακούς όρους» (που έχουν ήδη αλλάξει ως τώρααρκετές φορές και που οι ίδιοι οι δανειστές προεξοφλούν την αλλαγή τους ξανά στο άμεσο μέλλον).
Το πρώτο – «όλοι ίδιοι είναι» – ώστε να μην αναδειχθεί κανείς ως «εναλλακτική λύση». Να βουλιάξουν όλοι στην κυβερνητική απαξίωση. Να μην αλλάξει τίποτε!
Και το δεύτερο – «δεν υπάρχει περιθώριο επαναδιαπραγμάτευσης» – για να περάσουν πιο εύκολα οι εκβιασμοί της Τρόικας ίσα-ίσα τη στιγμή που οι ίδιοι οι δανειστές ομολογούν ότι αν καταστραφεί η Ελλάδα καταστρέφονται και όλοι οι άλλοι!
Όταν μια κυβερνητική προπαγάνδα φτάνει στο κατάντημα να εμφανίζει ως μοναδικό της «επιχείρημα» ότι το αδιέξοδο που η ίδια δημιούργησε είναι αξεπέραστο και οι άλλοι είναι το ίδιο «ξοφλημένοι» όσο η ίδια, τότε δεν σώζεται με τίποτε πια.
Ούτε η ίδια ούτε το καθεστώς που την εξέθρεψε και που είναι θεματοφύλακάς του…
Τελικά πολύ σημαδιακός μήνας αυτός ο Οκτώβριος…
Τον Οκτώβριο του 1917 έγινε η Σοβιετική Επανάσταση (Νοέμβριο με το νέο ημερολόγιο).
Τον Οκτώβριο του 1989 κατέρρευσαν το τείχος του Βερολίνου και μαζί τα σοβιετικά καθεστώτα στην Ευρώπη (μέσα στους δύο επόμενους μήνες είχαν σαρωθεί όλα).
Τον Οκτώβριο του 2011 καταρρέει το τελευταίο «σοβιετικό καθεστώς» στον κόσμο: το Ελληνικό!
(Μπορεί ο επιθανάτιος ρόγχος του να επεκταθεί κι ως το Νοέμβριο).
Σε όλες τις περιπτώσεις η «κατάρρευση» βιώθηκε ως οικονομική καταστροφή, αλλά αποδείχθηκε πολύ συχνά αφετηρία αναγέννησης.
Το ευτύχημα στην περίπτωσή μας είναι πως, θα γλιτώσουμε, όπως φαίνεται, τη «φάση Γιέλτσιν». Και θα πάμε κατευθείαν στη «φάση Πούτιν».
Ο πρώτος διέλυσε τα πάντα! Ο δεύτερος ανέσυρε τη χώρα του από τα ερείπια και την έκανε πάλιισχυρή και πολύ υπολογίσιμη. Και πολύ γρήγορα…
Αν κρίνουμε το πόσο προσεχτικά πορεύεται, αλλά και πόσο αποφασιστικά κινείται την κατάλληλη στιγμή ο Αντώνης Σαμαράς, θυμίζει περισσότερο τον Πούτιν.
Το μόνο βέβαιο είναι πια ότι – με την αναπόφευκτη πλέον – χρεοκοπία και με κούρεμα τουλάχιστον 50% που έρχεται για το ελληνικό χρέος, δεν πάμε για αλλαγή κυβέρνησης. Πάμε για αλλαγή καθεστώτος!
Κι όταν πάμε σε καθεστωτική αλλαγή, τότε χρειάζεται τελείως διαφορετική «αντιπολίτευση». Γιατί δεν διώχνεις της κυβέρνηση που παραπαίει, γκρεμίζεις όλο το χθες και ταυτόχρονα χτίζεις το αύριο. Χωρίς να χάνεις το σήμερα…
Το έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος στις αρχές του 20ου αιώνα υπό δύσκολες συνθήκες.
Το έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974, υπό κρίσιμες συνθήκες.
Καλείται να το κάνει, πολύ σύντομα, ο Αντώνης Σαμαράς υπό συνθήκες πολύ πιο δύσκολες και πολύ πιο κρίσιμες.
Ο Θεός μαζί του!
Κι ούτε ψύλλος στον κόρφο του, εδώ που τα λέμε…
Ξέρω τις γνωστές – και εύλογες αντιρρήσεις:
Ποιούς έχει δίπλα του, ποια βαρίδια κουβαλάει κλπ… Όμως αλλαγές καθεστώτος θέλουν μοναχικούς ηγέτες.  Ποιους είχε ο Βενιζέλος το 1919; Θυμάστε έστω κι ένα όνομα συνεργατών του τότε;
Ποιους είχε ο Καραμανλής το 1974 (πέρα από τον Αβέρωφ) τις πρώτες εβδομάδες της μεταπολίτευσης;
Το απλό ερώτημα είναι, αν ο Σαμαράς «το ’χει»…
Όχι αν είναι «αλάνθαστος». Γιατί ουδείς αλάνθαστος.
Αλλά αν έχει την ηγετικότητα, το πείσμα, την αποφασιστικότητα, τη γνώση, την αίσθηση κατεύθυνσης για τη χώρα, την εντιμότητα και το ανάστημα…
Ε λοιπόν, έχει δοκιμαστεί σε όλα αυτά. Κι όχι μία φορά
Κι έχει αποδείξει ότι «το ’χει»!
Απ’ όλους τους άλλους που βλέπετε γύρω, ποιος άλλος «το ’χει»;
Τηλέμαχος