Τρίτη, 6 Δεκεμβρίου 2011

Αν το δούμε κι αυτό ….

 

Πάγια τακτική μας είναι να μην αναπαράγουμε φήμες, να μην δίνουμε καμιά βάση σε ότι πολιτικό σενάριο κυκλοφορεί. Αυτή την φορά θα κάνουμε μια εξαίρεση. Ο λόγος είναι ότι η πληροφορία μας έρχεται από μια πηγή που η καθεστωτικοί δημοσιοκάφροι θα την χαρακτήριζαν «αξιόπιστη» και δεύτερον είναι τόσο ρευστό το πολιτικό σκηνικό που τίποτα πια –όσον αφορά τους πολιτικούς σχηματισμούς που θα προκύψουν- δεν θεωρείται απίθανο.  (Αν μάλιστα δεχθεί κάποιος ότι ισχύει η δημοσκόπηση της GPO που παρουσίασε χτες ο Πετεντέρης στην εκπομπή του και η οποία δίνει πρόθεση ψήφου μόνο 21.5% στην Ν.Δ και 15,3% στο ΠΑΣΟΚ καταλαβαίνει τι πολιτικές αναταράξεις στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση μπορεί να υπάρξουν). 

Αυτό λοιπόν που μας μεταβίβασαν –και επαναλαμβάνουμε ότι είναι κάτι που κυκλοφορεί χωρίς να έχουμε την δυνατότητα να ελέγξουμε αν ισχύει- είναι μια τουλάχιστον «περίεργη» προσέγγιση. 

Συγκεκριμένα το ΕΠΑΜ –το πολιτικό μόρφωμα που ίδρυσε ο Δημήτρης Καζάκης- το οποίο έχει αναπτύξει μια σχετική δραστηριότητα τον τελευταίο καιρό και όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε πολλές επαρχιακές πόλεις θα ήθελε να κάνει την παρουσία του στις επόμενες βουλευτικές εκλογές αλλά το βασικό του πρόβλημα είναι ότι δεν διαθέτει την οικονομική δυνατότητα να κάνει μια εκλογική καμπάνια. 

Πληροφορίες, λοιπόν, αναφέρουν ότι ο διαγραμμένος από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ –αλλά όχι και από το κόμμα- βουλευτής Πάνος Καμένος συζητάει να συστρατευτεί στο εγχείρημα του Δ. Καζάκη προσφέροντας εκτός των άλλων και οικονομική στήριξη. Κάποιοι μάλιστα λένε ότι την ομιλία που έκανε πρόσφατα στην βουλή και στην οποία ο Π. Καμένος δήλωνε ότι θα καταψηφίσει τον προϋπολογισμό του 2010 την είχε ετοιμάσει με συνεργάτη του Δ. Καζάκη.

Αν το δούμε κι αυτό ….

     Διαλύεται το ΠΑΣΟΚ; Ειλικρινά στα ... παπάκια μας.

 

ΠΑΣΟΚ ακατάλληλον δια ανηλίκους...
Από το Μαρικάκι

Διαλύεται το ΠΑΣΟΚ; Ειλικρινά στα ... παπάκια μας. Έτσι κι αλλιώς αποδείχτηκε ότι αποτελεί συνεπή δύναμη καταστροφής και διάλυσης της χώρας, οπότε τέτοια τεχνογνωσία να πάει χαμένη;

Από μια άποψη είναι κρίμα βέβαια γιατί ο Φώτης ήθελε πάντα να συνεργαστεί με το πάλαι ποτέ ακμαίο κόμμα εξουσίας, αλλά φαίνεται τελικά ότι δεν προλαβαίνει και το επόμενο πρόσφορο σενάριο...
είναι να αποτελέσει το ... plus σε ένα από τα κομμάτια του ΠΑΣΟΚ που οραματίζεται η Αννούλα.

Στο μεταξύ το ΠΑΣΟΚ έχει εξελιχθεί σε ...τσόντα: Οι μάσκες έπεσαν, ο βασιλιάς είναι γυμνός, οι πρίγκιπες και οι πριγκιποπούλες το ίδιο, ο ένας προσπαθεί να «πηδήξει» (συγνώμη, να τη φέρει στον) άλλο στη μάχη για την εξουσία, και όλο αυτό, εμείς μες την απελπισία μας είμαστε αναγκασμένοι ν ατο παίρνουμε μάτι μέσα από τηλεοράσεις κι εφημερίδες που αναπαράγουν δηλώσεις και εντρυφούν στις προσωπικές στρατηγικές των επιφανών στελεχών του πασοκιστάν.

Όμως, όλη αυτή η μάχη για την καρέκλα και την εξουσία, το φτύσιμο εκεί που υπήρχε ασύστολο γλείψιμο, συμμετοχή και άρα πλήρης συνενοχή(ναι για το «χρυσό» παιδί μιλάμε και άλλους σαν και δαύτον), τα συτνροφικά μαχαιρώματα και τα τοιαύτα, προς τι;

Κι εξηγούμεθα: αν η κομματική βάση του ΠΑΣΟΚ είναι πλέον μια ανάμνηση, αφού στελέχη και μέλη είτε καθέτουν τις κομματικές τους ταυτότητες, με το ... κίνημα του «Θέλω κι εγώ να διαγραφώ» να πληθαίνει, είτε αποστασιοποιούνται σιωπηρά, ποιου κόμματος πασχίζουν οι δελφίνοι να ηγηθούν και ο ΓΑΠ να ξαναηγηθεί; Και να μην ξεχνάμε, όλες οι πραγματικές εξουσίες περνούν στα γερμανικά χέρια αναγορεύοντας σε μαριονέτα οποιοδήποτε "πολιτικό" πρόσωπο εντός της χώρας. Μήπως αυτό είναι αδιάφορο για τα κυβερνητικά στελέχη; Μήπως οι εγγυήσεις των δανειστών που έλαβαν ως αντάλλαγμα σε όποιες «εμπράγματες εγγυήσεις» έχουν παραχωρήσει, διασφαλίζουν ότι μέχρι να γίνουν οι δουλειές, το ... οικοδόμημα ΠΑΣΟΚ θα μπορεί να υπάρχει χωρίς βάση, μόνο με τη σκεπή και βεβαίως χωρίς πολιτική άλλη πλην της επιτήρησης της φάσης όπου το κράτος και η κοινωνία καταργούνται ολοκληρωτικά (και με ολοκληρωτικό τρόπο);

Προς τι όμως η έγνοια να επενδυθεί όλο αυτό από ορισμένους με την αγωνία για την ανασύσταση της κεντροαριστεράς – διαφοροοποιούμενοι δήθεν από την κυβέρνηση σταγονιδίων. Αρκούν οι πολιτικές «οραματικές» φανφάρες ύστερα από τη σύμπραξη στην καταστροφή να ξεπλύνουν πεπραγμένα ιστορικής σημασίας; Το ερώτημα ισχύει και για την δήλωση των δηλώσεων: «Η διετής κυβέρνηση η δική μας οδήγησε σε αδιέξοδα. Οικονομικά, εθνικά, κοινωνικά. Οδήγησε σε φτώχεια και αποσύνθεση, εθνική ταπείνωση και εθνική αναξιοπρέπεια και τέλος οδήγησε σε εθνική αποδιοργάνωση» (Χρυσοχοϊδης).

Σε ποιον απευθύνονται όλα αυτά; Έχει απομείνει σώφρων άνθρωπος που να περιμένει κάτι από τυχόν αναδιάταξη δυνάμεων στο ΠΑΣΟΚ; Υπάρχουν άνθρωποι που θα φάνε τη φόλα;

Όχι γιατί άν υποψιαστώ ότι ύστερα από το έγκλημα και το ξεφτιλίκι που ξετυλίγεται τώρα, το ΠΑΣΟΚ θα καταφέρει αν όχι να αναγγενηθεί εκ της τέφρας του, να επιβιώσει με διάφορες μορφές και σχήματα... σας το λέω θα φαρμακωθώ!!!

Από το "Ποντίκι" μοντάζ "Γρέκι"

Τρίτη, 6 Δεκεμβρίου 2011

Η Μοναδική Οδός Σωτηρίας της Κοινωνίας και της Χώρας

 

Απόστολος Πιερρής


Το Καθεστώς είναι γελοίο πια όπως σφαδάζει προσπαθώντας να βρει μια λύση σε ένα άλυτο πρόβλημα – κάτι αδύνατο. Συνετρίβη πάνω στο βράχο της πραγματικότητας. Όλα τα κόλπα της Φαυλοκρατίας και οι κουτοπονηριές της Αναξιοκρατίας δεν μπορούν να το βοηθήσουν. Το πρόβλημα είναι απλό. Πώς να λειτουργήσει αποδοτικά ένα άχρηστο σύστημα με άχρηστες ηγετικές ομάδες. Η εξίσωση δεν έχει πραγματική λύση. 
Η φανταστική λύση που είχε μέχρι τώρα ήταν να αντικαθιστά την αναπόφευκτη συστημική δυσλειτουργία του με........
απόλυτη εξάρτηση και ποταπή υποτέλεια έξω: ήταν και δούλος και πίθηκος. Στην Μεταπολίτευση η εξάρτηση πήρε και την μορφή του φθηνού χρήματος: πακέτα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και εύκολος δανεισμός λόγω Ευρώ. Το πάρτι αυτό της χθεσινής νύχτας δημιούργησε τεράστιο νοσηρό πλούτο στους ολίγους διαπλεκόμενους και τεχνητή ευμάρεια σε ευρέα κοινωνικά στρώματα. Αλλά ήρθε η αυγή, ξημέρωσε η επόμενη μέρα, και η φούσκα έσκασε. Η κοινωνία των δημιουργών θα κατέβει πολλά επίπεδα από την ευημερία στην ανέχεια μέχρι να ισορροπήσει στην πραγματική παραγωγική δυναμική της χώρας, όπως την κατήντησε το Καθεστώς του Δοσιλογισμού και της Υποτέλειας. Το ζήτημα είναι αν θα μεινουμε για μια γενιά τουλάχιστον καθηλωμένοι εκεί χάνοντας οριστικά και την ανεξαρτησία μας ή αν θα κανουμε Νέα Αρχή δυναμικής ανόδου. Και δεν θα διεγερθούμε στην επανάστασή μας για την αναγέννηση της πατρίδας μας αν αφήσουμε αυτούς που κέρδισαν από το στημένο παιχνίδι αυτού του οργανωμένου εθνικού εγκλήματος που ήταν η είσοδός μας στην ΟΝΕ, χωρίς να τους κάνουμε να ξεράσουν αυτά που έφαγαν. 
Δεν θα κάνουμε το λάθος να πάρουμε το ζήτημα σαν αντίθεση πλουσίων και φτωχών, εχόντων και μη εχόντων. Η ανίκανη ολιγαρχία θα ήθελε να κάνουμε αυτό το λάθος εμείς όλοι οι Δημιουργοί της αξίας. Αλλά όποιος αξίζει ξέρει ότι το θέμα δεν είναι εκεί. Δημιουργοί είναι όσοι μπορούν να παράγουν αξία, δηλαδή χρησιμότητα, μικροκαλλιεργητές και γαιοκτήμονες, εργάτες του μόχθου και επενδυτές κεφαλαίου ή γνώσης, τεχνίτες και τεχνουργοί και καλλιτέχνες, άνθρωποι του χεριού και άνθρωποι του μυαλού, υπάλληλοι και έμποροι, λειτουργοί της ειρήνης και λειτουργοί του πολέμου, αθλητές του πνεύματος και αθλητές του σώματος. Η διαφορά που χωρίζει τη χώρα μας σήμερα δεν είναι κοινωνική ούτε περιουσιακή. Είναι η διαφορά μεταξύ των Χρησίμων και των Αχρήστων, μεταξύ των Δημιουργών και των Αναξίων, μεταξύ της Κοινωνίας και του Καθεστώτος. 
Και λέω στο κομμάτι της Κοινωνίας που συνεργάστηκε με το Καθεστώς ενώ το περιφρονούσε. Στον οικογενειάρχη που ατιμωνόταν ζητώντας να διοριστεί το παιδί του στο Δημόσιο, γιατί εκτός της μαφιόζικης προστασίας του Καθεστώτος ο νέος θα μαράζωνε. Στον επιχειρηματία που προσπαθούσε όσο ήταν δυνατόν να μην ενοχλεί το Σύστημα και αναγκαζόταν να δέχεται τους εκβιασμούς του γιατί ήξερε ότι οι ανίκανες και διεφθαρμένες ηγετικές ομάδες ήταν φθονερές και μνησίκακες. Στον αγρότη που κατέστρεφε το βιός του (δένδρα και καλλιέργειες και καΐκια και εργαλεία) και δεχόταν τις επιδοτήσεις κοροϊδεύοντας για την παραγωγή του. Στον τραπεζίτη που υποχρεωνόταν να κάνει αυτό που ήξερε ότι δεν είχε οικονομική λογική. Στον υπάλληλο που είχε κάθε κίνητρο να μην προσφέρει μεγιστοποιημένο έργο, στον εργάτη και τον ακαδημαϊκό που έσκυβαν το κεφάλι υπό την αρχή της αναριστείας και της ήσσονος προσπάθειας.
Σε όλους αυτούς λέω: καιρός να εκδικηθείτε τον βιασμό σας. Το Καθεστώς σας εξουθένωσε ως δημιουργούς και σας ατίμωσε ηθικά δίνοντάς σας κίβδηλα λεφτά, κόκκαλα από την κραιπάλη του, που τώρα σας παίρνει πίσω. Σας ρίχνει πίσω σε κατάσταση απροσμέτρητα χειρότερη από αυτή που σας βρήκε με τη Μεταπολίτευση. Κάνετε αυτό που πρέπει. Είμαστε μαζί οι Δημιουργοί εναντίον των Παρασίτων που κατέστρεψαν τη χώρα για να μαζέψουν άχρηστο λίπος. Αυτά είναι το Καθεστώς Leviathan. Οι ηγετικές ομάδες του Καθεστώτος πήραν αξία και την έκαναν νοσηρό πλούτο. Αυτοί είναι οι φυσικοί εχθροί μας. Έχουμε την λογική και την ηθική με το μέρος μας. Είμαστε λοιπόν αήττητοι.
Και οι εχθροί μας ξεμπροστιάζονται. Να παραδεχτούμε ότι τους ξεμπροστιάζουν και στον διεθνή χώρο. Τους έχουν για κλωτσοσκούφια. Λένε έξω δημόσια και επίσημα ότι δεν υπάρχει άλλη χώρα της οποίας οι ηγεσίες να δέχονται τέτοιο και τόσο εξευτελισμό και εξουθένωση. Αλλά το Καθεστώς (το λέει στην ηλιθιότητά του) δεν θέλει να δώσει αφορμή στους διαπομπεύοντες! Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό! «Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει!». 
Αλλά για μας που δεν πετάει, τα πράγματα είναι καθαρά. Η εξίσωση του δικού μας προβλήματος έχει μια μονοσήμαντη πραγματική λύση, που με ένα σμπάρο επιτυγχάνει τρεις σκοπούς. Πρώτον, ελευθερώνει την κοινωνία από το βάρος του χρέους που προκάλεσε το Καθεστώς και την πνίγει. Δεύτερο, ξεπατώνει το Καθεστώς. Και τρίτον, βάζει τη βάση για το δυνάμωμα της χώρας ώστε να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και να πάρει τη θέση που μας αξίζει στη διεθνή σκηνή. 
Και η λύση είναι απλή και τριπλή πάλι: Πρώτον, χρεωκοπία 70-80% (στο συνολικό χρέος, από αγορές και κράτη) με κατευθείαν χωριστή συνεννόηση σε αγορές και κράτη. Δεύτερο, έξοδος από το Ευρώ, υιοθέτηση της Νέας Δραχμής στην αρχική ισοδυναμία, άπαξ υποτίμηση 70-80%. Τρίτο, σαρωτικές αλλαγές στο πολιτειακό, πολιτικό, οικονομικό, δημοσιοδιοικητικό, πολιτιστικό πεδίο, υπό την αρχή της απελευθέρωσης του δυναμικού του Έλληνα. Τίποτα και κανείς από το παλαιό καθεστώς δεν θα μείνει στο Νέο Στερέωμα. Άξια άτομα εκτός συστήματος θα αναλάβουν την σεισάχθεια και την αναγέννηση της χώρας.
Τα τρία είναι οργανικά αλληλένδετα. Χρεωκοπία μέσα στο Ευρώ είναι υποτέλεια. Έξοδος από το Ευρώ χωρίς χρεωκοπία είναι ανοησία. Και τα δυο χωρίς ριζική ανάταξη είναι προσωρινή μόνον ανακούφιση. 
Μην σας κοροϊδεύουν οι πολιτικοί πίθηκοι του Καθεστώτος και τα δημοσιογραφικά σκυλιά του. Λύση υπάρχει. Και είναι η λύση που τους εξαφανίζει. Γι’ αυτό πανικοβλήθηκαν και λύσσαξαν για το Ευρώ μόλις τέθηκε το ουσιώδες θέμα. Γι’ αυτό δεν δίστασαν να κάνουν όλοι οι σαλτιμπάγκοι του πολιτικού τσίρκου κολοτούμπες λέγοντας και ξελέγοντας ανά ημέρες και ώρες πια. 
Η είσοδος της χώρας στο Ευρώ ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα. Αποδείχθηκε, όπως το είχα προβλέψει, ολέθριο. Η έξοδος τώρα από το Ευρώ είναι η μόνη Σωτηρία. Το Ευρώ είναι η λυδία λίθος για να ξέρουμε ποιος είναι με το διεφθαρμένο Καθεστώς και ποιος με την κοινωνία των Δημιουργών. Και το δημοψήφισμα αυτό θα το κάνουμε εμείς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. 


neaapeleftherosi.blogspot.com

Τρίτη, 6 Δεκεμβρίου 2011

Λαφαζάνης: «ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ να βρουν κοινό δρόμο»

 

Σε πρόταση προκειμένου ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ να «βρούν κοινό δρόμο» προχώρησε ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης «ώστε να ανοίξει μια νέα προοπτική για την χώρα». Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, κάλεσε το κομμουνιστικό κόμμα σε συνεργασία ώστε «η αριστερά να έρθει στο ύψος των περιστάσεων… να συμφωνήσει η ενωμένη συμπαραταγμένη αριστερά πάνω σε ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα». 

Παράλληλα χαρακτήρισε την κυβέρνηση ως «πολιτική Λερναία Ύδρα με τρία κεφάλια: το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ και το ένα δαγκώνει το άλλο, το σώμα τους, και τον ελληνικό λαό»...


Τέλος χαρακτήρισε τον πρωθυπουργό ως «ανομιμοποίητο πολιτικό πρόσωπο που δεν υπάρχει καμία λαϊκή εντολή» ενώ εξήγησε πως «χίλιες φορές προτιμότερη η στάση πληρωμών, για να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για διαγραφή του χρέους».

ΤΡΊΤΗ, 6 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2011

Ο μακιαβελισμός ωχριά μπροστά στη σημερινή φρίκη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "ΡΕΣΑΛΤΟ"



ΚΑΘΕ εποχή φέρνει μαζί της και την πολιτική της ηθική. Η εποχή της παγκοσμιοποίησης και της Νέας τάξης επιβάλλει και τη δική της πολιτική και ηθική. Παραδόξως το κτύπημα του ρολογιού της Ιστορίας της «νέας εποχής» μας μεταφέρει πίσω σε παλαιές εποχές ξεπερνώντας τες μάλιστα στην έκταση και τη «λεπτότητα» της απανθρωπιάς και κτηνωδίας τους. 
ΥΠΗΡΞΕ καιρός, όπου οι νόμοι της πολιτικής μηχανής λεπτά επεξεργασμένοι από το Μακιαβέλι, θεωρούνταν σαν το αποκορύφωμα του κυνισμού. 

Για το Μακιαβέλι η πάλη για την εξουσία ήταν ένα θεώρημα σκακιού. Τα ζητήματα της ηθικής δεν υπήρχαν γι’ αυτόν, όπως δεν υπάρχουν για ένα παίκτη σκακιού ή για ένα λογιστή. Το έργο του συνίστατο στο να καθορίζει την πρακτικότερη πολιτική που ταίριαζε να ακολουθήσει κανείς σε μια δοσμένη κατάσταση, και να εξηγεί πώς έπρεπε να εφαρμόζεται, κατά ένα τρόπο ανελέητα κτηνώδη, με βάση εμπειρίες φτιαγμένες μέσα στις πολιτικές χοάνες του κόσμου. 

Η ΕΠΟΧΗ του ακμάζοντος κοινοβουλευτισμού είχε φέρει μια νέα και πιο ανώτερη πολιτική ηθική. Και είναι αλήθεια παράδοξο για τους ρομαντικούς πώς ο εικοστός αιώνας (το προεξοφλημένο όνειρο ευτυχίας για το οποίο ο δέκατος ένατος αιώνας είχε παλέψει με τόση ελπίδα) μας έφερε πίσω στις πράξεις και στις μεθόδους του Μακιαβελισμού. 

ΑΥΤΗ η οπισθοδρόμηση προς τον πιο σκληρό μακιαβελισμόφαίνεται ακατανόητη σε εκείνους που ζούσαν μέχρι χθες μέσα στην ουτοπία και πίστευαν ότι η ανθρώπινη ιστορία κινείται σύμφωνα με μια γραμμή κανονικά ανιούσα υλικής και πνευματικής προόδου. 

Ακόμα και σήμερα κάποιοι πρώην αριστεροί και νυν οικότροφοι του συστήματος βλέπουν την παγκοσμιοποίηση σαν ιστορικό βήμα μπροστά. Τη γιγάντια οπισθοδρόμηση τη θεωρούν ιστορική πρόοδο. Αλλά ό,τι και να σκεφτεί κανείς για αυτή την αντίληψη, μπορούμε όλοι να διαπιστώσουμε σήμερα: Πως καμιά εποχή στο παρελθόν δεν στάθηκε τόσο σκληρή, τόσο αδυσώπητη και τόσο κυνική σαν τη δική μας: Την εποχή της Νέας Τάξης. 

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ εξουσία, όπως και η ηθική έχουν πάρει σήμερα αποτρόπαιες μορφές: Ο μακιαβελισμός ωχριά μπροστά στη σημερινή φρίκη… 

Οι παλιοί αστοί πολιτικοί μπροστά στην κατάπτωση της κοινοβουλευτικής τους «δημοκρατίας», ξεφώνιζαν τρελά: «Καλύτερα ένα φρικτό τέλος, παρά μια φρίκη δίχως τέλος!» (Μαρξ: «18η Μπρυμαίρ». 

Οι σημερινοί πολιτικοί όχι μόνο δε βάζουν ένα τέλος στη φρίκη, αλλά έχουν μεταλλαχτεί σε ανδρείκελα της «φρίκης δίχως τέλος!». Δηλαδή είναι οι ίδιοι «φρίκη δίχως τέλος»: Η φρίκη του ανδρείκελου, η φρίκη του γενίτσαρου-δωσίλογου…. 

Αυτή τη φρίκη της Νέας Εποχής (Νέα Τάξη) ζούμε σήμερα: Την ακραία, αυθάδη και μοχθηρή μορφή κανιβαλισμού της πλανητικής χρηματιστηριακής χούντας και των πολιτικών της υπηρετών. 

Αντίστοιχη είναι και η ηθική αυτής της εποχής: Ο μακιαβελισμός στο τετράγωνο, η κομπάζουσα πολιτική ανοησία και προπαντός ο ανενδοίαστος εκτραχηλισμός του κυνισμού, του εξαμβλωματικοί ψεύδους και της παρανοϊκής απάτης… 

Στην Ελλάδα τα βιώνουμε όλα αυτά καθημερινά, σε ρυθμούς καταιγιστικούς και σε διαστάσεις σχιζοφρένειας. 

Μερικά μόνο ενδεικτικά παραδείγματα: 

α). Τα ανδρείκελα, παντός καιρού και χρώματος, έχουν μετατρέψει τη χώρα σε αποικία, έχουν επικυρώσει τη ληξιαρχική πράξη του θανάτου μας, και όλα αυτά για τη …σωτηρία μας!!! 

Η «φρίκη δίχως τέλος» βαπτίζεται «σωτηρία» και τα δωσίλογα ανδρείκελα ποζάρουν σαν «σωτήρες»!!!! 

β). Τα ανδρείκελα-κόμματα συμμετείχαν ενεργά στο ευρω-χουντικό πραξικόπημα κατάλυσης και του διακοσμητικού κοινοβουλευτικού ντεκόρ, ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΟΥΝ, ξεπλένοντας όλα τα εγκλήματα του πασοκικού παρακράτους και βαπτίζουν και αυτό το ΕΓΚΛΗΜΑ …σωτηρία της χώρας… 

γ). Η ΝΔ στήριξε όλες τις «εντολές» των μεγάλων αφεντικών, όλα τα «συμβόλαια θανάτου» της ευρωπαϊκής χρηματιστηριακής και τραπεζικής χούντας εναντίον της ελληνικής κοινωνίας, ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ στο κυβερνητικό έκτρωμα αυτής της χούντας και το παίζει «ανεξάρτητη» από όλα αυτά, «αντιπολίτευση» κ.λπ… 

Στην ΠΡΑΞΗ συμπολίτευση και στις ρητορικές κορώνες «αντιπολίτευση»: Τέτοια χοντροκομμένη και ξετσίπωτη κοροϊδία και τόσο βάρβαρη περιφρόνηση της νοημοσύνης του ελληνικού λαού… 

Και τα «παπαγαλάκια» της συνεχίζουν να ουρλιάζουν, σαν ύαινες, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ εναντίον των πράσινων σωσίλογων-ανδρεικέλων, για να καλύψουν με τα ουρλιαχτά τους τις ομοιότητες των γουρουνιών: Και τις γαλάζιες φάτσες των ανδρεικέλων… 

δ). Για τα «ακροδεξιά» βυθοκορήματα περιττεύουν τα σχόλια. Ωστόσο η σημειολογική τους «χρησιμότητα» είναι σημαντική, διότι στραπατσάρουν τις κυβερνητικές μάσκες και αποκαλύπτουν τελεσίδικα το «είδος» του «φυράματος» τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ. 

ε). Τέλος η φρίκη του ακραίου και φρενοβλαβούς μακιαβελισμού ολοκληρώνεται με την «επανάσταση των νεκρών», στο χρεοκοπημένο κόμμα των ανδρεικέλων-δωσίλογων: Στο ΠΑΣΟΚ… 

Εδώ πλέον βρισκόμαστε στην παράκρουση της αποσύνθεσης: Στο «όλοι εναντίον όλων»… 

Τα κατάπτυστα από το σύνολο της κοινωνίας πασοκικά ανδρείκελα («η φρίκη δίχως τέλος»), «εξεγείρονται» για τη διαδοχή και για τη «σωτηρία» του …ΠΑΣΟΚ: Για το κόμμα που έχει πλέον καταδικαστεί τελεσίδικα από τον ελληνικό λαό, αλλά και την Ιστορία… 

Αυτό πράγματι δεν έχει ιστορικό προηγούμενο: Πολιτικοί που ο λαός τους παίρνει με τις πέτρες, αντί να ψάξουν να βρούνε «γιάφκες» να κρυφτούν για να γλιτώσουν την κρεμάλα, αυτοί «συνωστίζονται» στη μάχη της διαδοχής… 
Φυσικά υπάρχει ακόμα πληθώρα παραδειγμάτων που δείχνει το πολιτικό και ηθικό στίγμα της νεοταξικής εξαχρείωσης και απάτης: Οι ποικιλόχρωμοι «Μεσσίες» και «Προφήτες». 
Θα μιλήσουμε μελλοντικά για όλα αυτά τα υποπροϊόντα της σήψης και παρακμής, γιατί πολλοί, μέσα στο πηκτό σκοτάδι του πολιτικού αδιεξόδου και της απελπισίας που ζούμε, αναζητούν «σωτήρες», τυφλωμένοι από τα «ωραία» λόγια, δίχως να εξετάζουν ούτε την ΠΡΑΚΤΙΚΗ, ούτε τη ΣΥΝΕΠΕΙΑ, ούτε τα καιροσκοπικά ζικ-ζακ, ούτε το ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ των νέων «σωτήρων»… 

Η ποιότητα και η συνέπεια των ιδεών, της δράσης και της ηθικής στάσης (το «περιεχόμενο» δηλαδή) αποτυπώνονται πάντα στο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ (στη Μορφή)… 

Αυτά προς το παρόν.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ... ΕΡΗΜΩΝΟΥΝ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ..!!!‏

Καταργούν το επίδομα, ερημώνουν τα χωριά


Ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία για το... μέλλον των ορεινών χωριών αποκτά η επισήμανση των Οικολόγων Πράσινων Λακωνίας σχετικά με... την κατάργηση του επιδόματος ορεινής κατοικίας, ένα επίδομα, που παίζει σημαντικό ρόλο στην διατήρηση της ζωής στην Ελληνική Επαρχία. Όπως επισημαίνουν το Υπουργείο Οικονομικών με την υιοθέτηση του τεκμαρτού (μη πραγματικού δηλαδή) εισοδήματος σε όλες τις συναλλαγές των πολιτών με το ελληνικό κράτος, οδήγησε στην κατάργηση του επιδόματος ορεινής κατοικίας. Το παραπάνω επίδομα που ήταν ετήσια 300 ή 600 ευρώ, απευθυνόταν σε κατοίκους ορεινών - μειονεκτικών περιοχών με εισόδημα κάτω κατά πολύ από το όριο της φτώχειας και ήταν σημαντικός παράγοντας στην διατήρηση χωριών που θα είχαν ερημωθεί.
Σήμερα αναγκαστικά οι κάτοικοι αυτών των περιοχών...
θα διάγουν βίο μοναχικό και δύσκολο, με υποβάθμιση όχι μόνο της ζωής τους, αλλά και των δυνατοτήτων ανάπτυξης των παραπάνω περιοχών.
Oι Οικολόγοι Πράσινοι Λακωνίας, επισημαίνουν ότι σύμφωνα με δήλωση υψηλόβαθμου στελέχους της ΔΟΥ Σπάρτης το 2011 το επίδομα θα δοθεί (λόγω της αλχημείας του Υπουργείου Οικονομικών) στο 0,5% των περσινών δικαιούχων.

Δεδομένου ότι:

1.Το επίδομα αυτό δεν συνιστούσε επιβάρυνση του προϋπολογισμού μεγαλύτερη των 40 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως
2.Το παραπάνω επίδομα παίζει σημαντικό ρόλο στην διατήρηση της ζωής στην Ελληνική Επαρχία
Oι Οικολόγοι Πράσινοι Λακωνίας ζητούν την επανεξέταση του θέματος και την πληρωμή του επιδόματος στους πραγματικούς δικαιούχους.

Για παράδειγμα στην εφορία υπολογίζεται :
Τεκμαρτό εισόδημα άγαμου = 3.000 ευρώ 
Αυτοκίνητο 15ετίας 1350 κε. = 1500 ευρώ 
Σπίτι 50 τμ 2.000 ευρώ, δηλαδή σύνολο 6.500 , κατά πολύ μεγαλύτερο από το όριο των 4.700 ευρώ που πρέπει να έχεις για να πάρεις το επίδομα.
Πηγή

Αυτός είναι ο λόγος που η Ισλανδία δεν είναι στις ειδήσεις.



Η ιστορία ή οποία αποκαλύφθηκε από ένα ιταλικό ραδιοφωνικό σταθμό για την συνεχιζόμενη επανάσταση στην Ισλανδία είναι ένα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα για το πόσο λύγο τα δικά μας Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μας ενημερώνουν πραγματικά ή όχι για τα γεγονότα στον κόσμο. Το 2008, κατά την έναρξη της «κρίσης», η Ισλανδία κυριολεκτικά πτώχευσε. Από τότε αυτό το ελάχιστα γνωστό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης «έχει χαθεί από τα ραντάρ της ενημέρωσης».

Κατά την διάρκεια που οι ευρωπαϊκές χώρες, η μια μετά την άλλη, απειλούνται από την πτώχευση, η οποία (η πτώχευση) απειλεί την ύπαρξη του Ευρώ, το πέσιμο της οποίας θα έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες για όλο τον κόσμο, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν οι εξουσιαστές αυτού κόσμου είναι να γίνει η Ισλανδία παράδειγμα για άλλες χώρες.

Ας δούμε γιατί.


Η Ισλανδία (πληθυσμός 320 χιλιάδες) ήταν μια από της πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Το 2003 με την τελική επικράτηση του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος όλες οι τράπεζες ιδιωτικοποιήθηκαν και, με στόχο την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, οι τράπεζες αυτές προσέφεραν το ονλαϊν-μπάνκινκ και με την συνδρομή του χαμηλότερου δυνατού κόστους οι τράπεζες αυτές έδειχναν μεγάλα ποσοστά κερδών. Οι λογαριασμοί, οι οποίοι ονομάστηκαν IceSave, προσέλκυσαν πολλούς μικρούς Βρετανούς και Ολλανδούς επενδυτές. Αλλά παράλληλα με την αύξηση των επενδύσεων αυξανόταν και το εξωτερικό χρέος των τραπεζών.

Το 2003 το χρέος της Ισλανδίας ήταν ίσο με το 200% του ΑΕΠ, ενώ το 2007 είχε φτάσει στο 900%. Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 έκανε το τελικό χτύπημα. Οι τρείς βασικές τράπεζες της Ισλανδίας ( Landbanki, Kapthing και η Glitnir) πτώχευσαν. Η κρόνα έχασε 85% της αξίας της έναντι του Ευρώ. Στο τέλος του χρόνου η Ισλανδία κήρυξε πτώχευση.


Η κρίση οδήγησε την Ισλανδία, με την διαδικασία της άμεσης δημοκρατίας, στην αποκατάσταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των Ισλανδών μέσον του νέου συντάγματος. Αλλά αυτό επιτεύχθηκε με μεγάλο πόνο.

Να πως έγινε αυτό.

Ο πρωθυπουργός της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης συνασπισμού Γκέιρ Χόρντε βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για την παροχή δανείου ύψους 2.1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στο οποίο (στο δάνειο) η Βρετανία και η Ολλανδία πρόσθεσαν ακόμα 2.5 δισεκατομμύρια. Η διεθνής οικονομικοί κύκλοι πίεζαν την Ισλανδία για δραστικά μέτρα. Το ΔΝΤ και η ΕΕ ήθελαν να πάρουν το πιο πάνω χρέος «πάνω τους» με επιχείρημα ότι αυτός ο τρόπος είναι ο μόνος για να μπορέσει η Ισλανδία να ξεπληρώσει την Βρετανία και την Ολλανδία.

Οι συνεχόμενες διαμαρτυρίες και ταραχές ανάγκασαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί. Οι πρόωρες εκλογές του Απριλίου του 2009 ανέδειξαν στην κυβέρνηση έναν αριστερό συνασπισμό το οποίο καταδίκασε το νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα, αλλά αμέσως παραδόθηκε στις απαιτήσεις η Ισλανδία να επιστρέψει συνολικά τρία και πλέον δισεκατομμύρια Ευρώ. Έπρεπε ο κάθε Ισλανδός τα επόμενα 15 χρόνια να πληρώνει 100 Ευρώ κάθε μίνα. Έπρεπε δηλ. ο λαουτζίκος να θυσιαστεί για χρέη κάποιον ιδιωτών προς κάποιους άλλους ιδιώτες. Αυτό ήταν η σταγόνα η οποία υπερχείλισε το ποτήρι.

Αυτό που συνέβη ήταν πρωτοφανές. Η γνώμη ότι οι Ισλανδοί πρέπει να πληρώνουν για τα λάθη των οικονομικών μονοπωλίων, ότι το σύνολο της χώρας πρέπει να πολιορκείται για αποπληρωμή ιδιωτικών χρεών, άλλαξε την σχέση μεταξύ πολιτών και πολιτικών θεσμών, γεγονός το οποίο τελικά οδήγησε την πολιτική ελίτ της Ισλανδίας να πάρει μέρος του εκλογικού σώματος. Ο πρωθυπουργός Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο το οποίο ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών και συμφώνησε να συγκαλέσει δημοψήφισμα.

Φυσικά η διεθνής κοινότητα αύξησε την πίεση στην Ισλανδία. Η Βρετανία και η Ολλανδία απειλούσαν με σκληρή καταστολή η οποία θα οδηγούσε σε απομόνωση της χώρας. Όταν η Ισλανδία ετοιμαζόταν για δημοψήφισμα, το ΔΝΤ απειλούσε την χώρα να στερήσει οποιαδήποτε βοήθεια. Η Βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να παγώσει τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών. Όπως έλεγε ο Γκρίμσον: «Μας έλεγαν αν δεν δεχθούμε τους όρους τους, θα γίνουμε η Κούβα του Βορρά. Ναι, αλλά αν συμφωνούσαμε θα γινόμασταν η Αϊτή του Βορρά».

Στο δημοψήφισμα του Μαρτίου του 2010 το 93% των Ισλανδών ψήφισαν κατά των πληρωμή των χρεών. Το ΔΝΤ πάγωσε τους δανεισμούς αμέσως. Αλλά η επανάσταση (για την οποία δεν έγραψε κανένα από τα ΜΜ«Ε», περιλαμβανομένου και του Εβραιονιούζ-Evronews) δεν πτοήθηκε. Με την υποστήριξη των οργισμένων πολιτών η κυβέρνηση ξεκίνησε έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες κατά των υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Το Ιντερπόλ εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τον πρώην πρόεδρο της τράπεζας Kaupthing Σιγκιζμούντ Έϊναρδσον. Αλλά και πολλοί τραπεζίτες, εγκατέλειψαν εσπευσμένα την χώρα.

Όμως οι Ισλανδοί δεν σταμάτησαν εκεί: αποφάσισαν να υιοθετήσουν νέο σύνταγμα, το οποίο θα απαλλάξει την χώρα από την δύναμη της Διεθνής οικονομίας και των εικονικών νομισμάτων.

Για να γραφτεί νέο σύνταγμα ο Λαός της Ισλανδίας εξέλεξε 25 άτομα μεταξύ 522 ενήλικων, οι οποίοι δεν ανήκαν σε κανένα από τα πολιτικά κόμματα του κατεστημένου. Οι αντιπρόσωποι αυτοί έπρεπε να είχαν προταθεί τουλάχιστον από 30 άτομα. Το έγγραφο γράφτηκε μέσα από το διαδίκτυο. Οι πολίτες μπορούσαν να κάνουν προτάσεις και σχόλια, βλέποντας με τα ίδια τους τα μάτια την διαμόρφωση του συντάγματος. Το σύνταγμα το οποίο τελικά γεννήθηκε μέσα από συμμετοχή των πολιτών, θα παρουσιαστεί στο κοινοβούλιο προς έγκριση μετά από τις επόμενες εκλογές.

Σήμερα οι ίδιες λύσεις προτείνονται σε άλλα Έθνη. Λένε στο Έθνος των Ελλήνων ότι η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας είναι η μοναδική διέξοδος από το οικονομικό τέλμα. Τώρα τα ίδια λένε και στους Ιταλούς, Ισπανούς και Πορτογάλους.

Ας ρίξουν μια ματιά στην Ισλανδία. Στην άρνησή τους να υποκύψουν στα ξένα συμφέροντα: όταν μια μικρή χώρα με δύναμη και με σαφήνεια διακηρύσσει ότι ο Λαός τους είναι κυρίαρχος….

Αυτός είναι ο λόγος που η Ισλανδία δεν είναι στις ειδήσεις.