ΛΑΓΟΣ ΤΟΥ ΓΑΠ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 

Πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι νομίζουν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα εγκαταλείψει οικειοθελώς την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ. Η πρωτοφανής για αρχηγό του ΠΑΣΟΚ καταβαράθρωση της δημοτικότητάς του που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις και η εξαιρετικά χαμηλή αποδοχή του ως προέδρου του κόμματος από τα ίδια τα μέλη του δεν συνιστούν κατά κανέναν τρόπο λόγο αποχώρησής του από την ηγεσία για τον ίδιον. Αντιθέτως, η προσωπική στρατηγική του Γ. Παπανδρέου αποσκοπεί αποκλειστικά και μόνο στην παραμονή του στον αρχηγικό θώκο του κυβερνώντος κόμματος πάση θυσία μέχρι τις εκλογές.

του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Αν το πετύχει αυτό, από εκεί και πέρα τα πάντα θα είναι πολύ πιο εύκολα γι' αυτόν. Οσο κι αν ακούγεται παράδοξο, αν ο Γ. Παπανδρέου επιβιώσει ως αρχηγός του ΠΑΣΟΚ έως τις κάλπες, οι πιθανότητες να ξαναγίνει και πάλι κυρίαρχος του παιχνιδιού στο κόμμα του είναι εξαιρετικά αυξημένες.

Η τακτική του τέως πρωθυπουργού λαμβάνει υπόψη της ορισμένες θεμελιώδεις παραμέτρους των αναμενόμενων εξελίξεων. Κατ' αρχάς η ΝΔ αποκλείεται πλέον οριστικά να αποσπάσει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία στις εκλογές μετά τη «μνημονιακή κωλοτούμπα» του Αντώνη Σαμαρά. Ούτως ή άλλως η δημοσκοπική ανάκαμψη της ΝΔ ήταν πολύ αργή, ήρθε και η αλλαγή γραμμής και την αποτελείωσε.

Τώρα πια η επίτευξη αυτοδυναμίας είναι εντελώς ανέφικτη για τη ΝΔ. Πριν κάνει τη στροφή 180 μοιρών ο αρχηγός της, ήταν απολύτως σωστή η θέση του Αντ. Σαμαρά ότι θα προκαλούσε δεύτερες εκλογές, με τη βεβαιότητα σχεδόν ότι σε αυτές θα αποσπούσε όντως αυτοδυναμία. Τώρα όμως που η ΝΔ συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ, αυτοδυναμία δεν βλέπει όχι με δύο, αλλά ούτε με... πέντε εκλογές απανωτές!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με αρχηγό τον Γ. Παπανδρέου το ΠΑΣΟΚ θα σημειώσει το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα. Αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία για τον τέως πρωθυπουργό. Καθώς είναι βέβαιο ότι η ΝΔ θα βγει πρώτη, αλλά χωρίς αυτοδυναμία και χωρίς προοπτική απόκτησής της, ο Αντώνης Σαμαράς θα υποχρεωθεί εκών άκων να σχηματίσει ευρύτερη κυβέρνηση συνεργασίας. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν θα έχει καμία αναστολή να προσφερθεί να συμμετάσχει ακόμη και ο ίδιος ως υπουργός υπό τον Σαμαρά σε μια τέτοια κυβέρνηση, αποσπώντας τα εγκώμια των Ευρωπαίων για την «υπεύθυνη» στάση του!...
Read more...

Τετάρτη, 7 Δεκεμβρίου 2011

ΣΑΜΑΡΑ ΣΗΚΩ ΦΥΓΕ! ΞΕΦΤΙΛΙΣΤΗΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΝΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΛΑΟ!

ΕΚΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΕ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΟΣΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΕΘΕΙΜΈΝΟΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ!

Ο Σαμαράς αποδείχθηκε ο μεγαλύτερος "κωλοτούμπας" της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας.
Ο -δήθεν- αντιμνημονιακός, που στηλίτευε το ΠΑΣΟΚ επειδή -όπως έλεγε ακολουθούσε "λάθος συνταγή" , αυτός που διατράνωνε σε όλα τα ΜΜΕ "εμείς δεν συμπράττουμε σε λάθος συνταγή" αποκλείοντας με αυτό τον....
τρόπο κάθε συζήτηση για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ!
Ο Πρόεδρος της Ν.Δ. που μέχρι τελευταία στιγμή δήλωνε με στόμφο "οι μάσκες έπεσαν" και "μόνη λύση οι εκλογές" , εν μία νυκτί έκανε στροφή 180 μοιρών εμποδίζοντας τελικά τον ελληνικό λαό να εκφράσει τη θέλησή του μέσα από την κάλπη των εκλογών.
Έτσι, συνεργάστηκε με την μνημονιακή Κυβέρνηση Παπαδήμου, αυτή για την οποία πολιτικοί αναλυτές λένε δημοσίως ότι θα αποτελέσει το πλυντήριο όλων των αποφάσεων της άθλιας Κυβέρνησης Παπανδρέου! Ο Σαμαράς σαν καλό-υποτακτικό παιδί, έστειλε και επιστολή... νομιμοφροσύνης προς τους σύγχρονους εκβιαστές-δανειστές μας, δηλώνοντας ότι θα τηρήσει στο ακέραιο τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου!!!
Αυτοξεφτιλίστηκε, αλλά το χειρότερο είναι με τις ενέργειές του ταπεινώνει την υπερηφάνεια ολόκληρου του ελληνικού λαού και παράλληλα σύρει το κόμμα του στα τάρταρα! Ήδη η Ν.Δ. έχει βυθιστεί σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά εξαιτίας της στάσης Σαμαρά. 
Ο πολιτικός-πιρουέτα που διέγραψε την Μπακογιάννη επειδή ψήφισε το Μνημόνιο 1, πριν από μερικές μέρες διέγραψε τον Πάνο Καμμένο επειδή ο τελευταίος αρνήθηκε να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση του Μνημονίου 2!!!
Πολιτικοί ακροβατισμοί, τους οποίους αδυνατεί να ερμηνεύσει ακόμη και ψυχίατρος!
Ο Πρόεδρος της Ν.Δ. έφθασε έως του σημείου να απειλεί με διαγραφή από το κόμμα όσους τυχόν τολμήσουν να καταψηφίσουν τον Προϋπολογισμό! Ναι, παρακαλώ: Θα διαγράψει όσους δεν συμφωνήσουν με τον Προϋπολογισμό του αίσχους, που επιτείνει την ύφεση, αυξάνει την ανεργία, οδηγεί περισσότερα μαγαζιά στα λουκέτα και δημιουργεί φορομπηχτικό τυφώνα σε βάρος του λαού! 

Τελικά ο Σαμαράς μήπως είναι μια άλλη εκδοχή -ίσως και χειρότερη-του Παπανδρέου; 
Σαμαρά σήκω και φύγε! Καλά έκανες και ξεφτιλίστηκες εσύ, δεν χρειάζεται όμως να υποφέρει ο λαός και από σένα. Αρκετά βασανίστηκε από τον Παπανδρέου!

http://indobserver.blogspot.com/

Η βόμβα της ανεργίας που κρύβουν...


Μία απασφαλισμένη ωρολογιακή βόμβα είναι η ανεργία στην Ελλάδα. Η πραγματική ανεργία και όχι η μακιγιαρισμένη, που παρουσιάζεται μέσα από τις "επίσημες" πηγές (ναι, αυτές που διώκουν τον διευθυντή της Ελληνικής Στατικής Υπηρεσίας επειδή δεν μαγείρεψε τα στοιχεία).

Τί συμβαίνει, λοιπόν, με την ανεργία στν Ελλάδα; Με μία με νέα έκθεση – βόμβα η ΙΝΕ ΓΣΕΕ αναφέρεται σε έκρηξη της πραγματικής ανεργίας. Εκτιμά μάλιστα πως το 2012 θα ανέλθει στο 26%, ενώ η επίσημη ανεργία θα σπάσει το φράγμα του 21%, με πάνω από 1 εκατ. ανέργους!

Ο Σάββας Ρομπόλης τόνισε ότι είναι πιθανό να χρειαστεί ένα νέο Ασφαλιστικό μέσα στο επόμενο έτος που θα φέρει νέες μειώσεις συντάξεων και νέες αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, ενώ συνέδεσε τις νέες μειώσεις στις συντάξεις με το κούρεμα κατά 50% των ομολόγων του δημοσίου που κατέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία.

Σύμφωνα με τον κ. Ρομπόλη, τα ασφαλιστικά ταμεία κατέχουν ομόλογα του δημοσίου ύψους 24 δισ. ευρώ. Αν γίνει κούρεμα 50% τότε τα ταμεία θα χάσουν περιουσία ύψους 12 δισ. ευρώ και θα χρειαστούν αναχρηματοδότηση για να είναι βιώσιμα.

Φανταστείτε ότι η Ισπανία που έχει ποσοστά ανεργίας 22% είναι στο στόχαστρο της ΕΕ να της επιβληθεί πρόστιμο έως και 1 δις!

Η εργασία και το δικαίωμα σε αυτήν, αποτελεί αγαθό το οποίο οφείλει η εκάστοτε εξουσία να παρέχει αφειδώς στους πολίτες. Όμως, από τότε που η εργασία βαφτίστηκε απασχόληση, από τότε που ο εργαζόμενος θεωρήθηκε εργαλείο υπερπλουτισμού (κάτω από κατάλληλες συνθήκες), η δουλειά μετατράπηκε σε δουλεία και το αγαθό - υποχρέωση των εξουσιών, σε εργαλείο διατήρησης της άνομης εξουσίας, ενώ εσχάτως μετατράπηκε σε ισχυρό εργαλείο διάρρηξης του κοινωνικού ιστού και άρα ισοπέδωσης οποιασδήποτε απόπειρας ανατροπής των εχόντων το χρήμα και την εξουσία που παράγεται από αυτό...
kostasxan

Τελικά ποιό ακριβώς είναι το πείραμα που έγινε στην Ελλάδα;


Έχουν βάλει έναν λαό να αδειάσει την... θάλασσα!

Το ερώτημα, για πολλούς μπορεί να μοιάζει ρητορικό, αφού έχουν ήδη πεισθεί από τους διάφορους οικονομολόγους (ναι, από όλους αυτούς που όχι μόνο δεν μπόρεσαν να προβλέψουν την κρίση, αλλά επιμένουν μέχρι και σήμερα να αποδέχονται την λάθος συνταγή εξόδου από αυτήν) πως το πείραμα που έγινε στην Ελλάδα αφορούσε τον τρόπο διάσωσης της οικονομίας της με το ελάχιστο δυνατό κόστος για την Ευρώπη. Να με συγχωρήσουν πολύ οι ειδικοί οικονομολόγοι και οι οικονομολογούντες, αλλά μήπως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι όπως μας έχουν παρουσιαστεί;

Μήπως αμφιβάλει κανείς πως εάν η Ευρώπη ήθελε να κλείσει άμεσα το πρόβλημα της Ελλάδας θα το έκανε άμεσα και χωρίς επικίνδυνους σχεδιασμούς - πειραματισμούς που ενδεχομένως (αν όχι σίγουρα) θα έβαζαν σε κίνδυνο οικονομίες και άλλων κρατών και θα απειλούσαν την ίδια την ύπαρξη της Ευρωζώνης; Η λύση στο πρόβλημα της μικρής οικονομίας της Ελλάδας, με το μικρό χρέος σε σχέση με τα χρέη των υπόλοιπων κρατών – μελών της Ε.Ε., θα μπορούσε να δοθεί άμεσα. Χωρίς πολλές κουβέντες. Και όμως δεν δόθηκε η απαιτούμενη λύση (η κοπή χρήματος), λόγω μη κατανόησης του μεγέθους του προβλήματος, λόγω αναξιόπιστης πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας, λόγω πιθανής συνέχισης ροπής προς τη δημιουργία ελλειμμάτων και από άλλα κράτη - μέλη… Αυτές (και άλλες πολλές) ήταν οι δικαιολογίες, οι προφάσεις, που επικαλέστηκαν και έσυραν την Ελλάδα σε ένα «σχέδιο εξόντωσής» της, μέσα από συνεχή «λάθη» που τελικά κατόρθωσαν αυτό ακριβώς που θα μπορούσε να αποφευχθεί μέσα σε 2-3 ημέρες εκτύπωσης ευρώ…! Μάλιστα, για να γίνουν πειστικότεροι οι ηγέτες (βλ. Μέρκελ και Σαρκοζί) πέταξαν και την λέξη «πείραμα», θέλοντας έτσι να δραματοποιήσουν ακόμη περισσότερο το όλο εγχείρημά τους. Είναι άραγε τόσο αποτυχημένοι και τόσο ανίκανοι, που δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν πως από την αρχή οι αριθμοί δεν «έβγαιναν» και η κατάσταση της Ελλάδας θα δημιουργούσε (ή θα ξεσκέπαζε το ήδη υπάρχον) πρόβλημα στην ευρύτερη οικονομίας της Ευρωζώνης; Όποιος πιστεύει πως τα οικονομικά επιτελεία των ισχυρών οικονομικά κρατών της Ευρώπης (Γαλλίας και Γερμανίας) απέτυχαν να δούνε το οφθαλμοφανές, προφανώς πιστεύει και πως ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ένας έξυπνος, ικανός και παντοδύναμος πρωθυπουργός…!

Τι συνέβη λοιπόν; Αφού το σχέδιο δεν πήγε λάθος, αφού το πείραμα δεν απέτυχε, πώς βρεθήκαμε ως Ελλάδα (αλλά και ως Ευρώπη) στο τραγικό σημείο που βρισκόμαστε σήμερα; Δυστυχώς, για εμάς τους Έλληνες, το πείραμα δεν απέτυχε. Το πείραμα πέτυχε απολύτως έναν προς έναν όλους τους στόχους του και όπως όλα δείχνουν, είναι πολύ κοντά και στην επίτευξη εκείνου του σκοπού που το δημιούργησε. Πείραμα όντως έγινε, αλλά δεν αφορούσε την διάσωση της Ελλάδας. Το πείραμα αφορούσε την καταρράκωση της οικονομίας και της κοινωνίας της χώρας μας. Αφορούσε την σημαντική μείωση (σχεδόν κατά το ήμισυ και ίσως περισσότερο) του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων πολιτών. Και το πείραμα αυτό πραγματοποιήθηκε βήμα προς βήμα με ένα συγκεκριμένο πλάνο, με εργαλεία και παρατηρητές που συγκέντρωναν στοιχεία πίεσης και αντίδρασης των πολιτών. Το ζητούμενο στο πείραμα αυτό ήταν να κατορθωθεί η απώλεια δικαιωμάτων από τους Έλληνες πολίτες, χωρίς όμως να υπάρξουν επαρκείς αντιδράσεις που θα κατέστρεφαν το όλο εγχείρημα.

Ουσιαστικά, το πείραμα αυτό είναι η πρακτική εφαρμογή του γνωστού πειράματος με τον βάτραχο, τον οποίο βάζουμε στο νερό και ανεβάζουμε σταδιακά την θερμοκρασία του νερού κάνοντας τον βάτραχο να συνηθίζει σε αυτό το περιβάλλον και όταν το νερό γίνει επικίνδυνο για τον βάτραχο, αυτός δεν μπορεί να αντιδράσει, επειδή αν και κατανοεί τον κίνδυνο δεν έχει πλέον τις φυσικές δυνάμεις ή τα εργαλεία για να το κάνει αυτό. Οι Έλληνες, λοιπόν, γίναμε ένα πείραμα μέτρησης αντιδράσεων στην επιβολή πολιτικών και οικονομικών μέτρων που αφαιρούν δικαιώματα και εξαναγκάζουν στην εξαθλίωση. Το πείραμα έγινε και πέτυχε απολύτως. Μόνο που κανένας δεν έχει την διάθεση να σταματήσει το πείραμα αυτό. Το πείραμα πρέπει εντέχνως να αποτύχει, προς παραδειγματισμό των υπολοίπων ευρωπαϊκών λαών. Ο βάτραχος (βλ. Έλληνας πολίτης) πρέπει να «βράσει», πρέπει να καταστραφεί ολοσχερώς, για να γίνει παράδειγμα προς αποφυγή για όλους τους άλλους.

Βέβαια, κάποιος πολύ φυσιολογικά και λογικά μπορεί να αναρωτηθεί. Και γιατί κάνουν αυτό το πείραμα στην Ελλάδα; Γιατί όχι σε κάποιον άλλο ευρωπαϊκό λαό; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Επειδή εδώ βρήκαν πρόθυμες πολιτικές ηγεσίες (και όχι μόνο την τραγική κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου), οι οποίες συναίνεσαν στο συγκεκριμένο εγχείρημα και ψήφισαν και συνεχίζουν να ψηφίζουν νόμους (που παραβαίνουν το Σύνταγμα της χώρας) κατά των συμφερόντων και των δικαίων των πολιτών. Βλέπετε, οι χρόνιες σχέσεις του παρόντος Ελληνικού πολιτικού συστήματος με την διαπλοκή, την διαφθορά και οι εξαρτήσεις από τους ισχυρούς της Ευρώπης αλλά και πέραν αυτής, δημιούργησαν πολιτικούς πρεζόνια, που είχαν μάθει να ζούνε μόνο από την εξουσία και δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς αυτή. Ίσως, μάλιστα, ένιωθαν (ή νιώθουν) πολύ επικίνδυνα μακριά από τους θώκους της υποτυπώδους εξουσίας που τους είχε δοθεί… Στην ίδια ακριβώς θέση βρέθηκαν και άλλοι Ευρωπαίοι πολιτικοί αρχηγοί, οι οποίοι προφανώς ήταν πολύ μικρότεροι των περιστάσεων και σαφέστατα χωρίς ισχυρές προσωπικότητες. Έτσι, συναίνεσαν στο πείραμα της Ελλάδας, το οποίο όμως σηματοδοτούσε και την μετέπειτα μερική εφαρμογή του ίδιου πειράματος και στις δικές τους χώρες, στους δικούς τους λαούς.

Και ποιος είναι αυτός που τελικά σχεδίασε το πείραμα; Και τι θέλει να αποκομίσει από όλο αυτό; Απαντώντας στο δεύτερο σκέλος, τονίζω πως το ζητούμενο δεν είναι το χρήμα. Το χρήμα είναι χαρτί και ως εκ τούτου ένα προϊόν που κατασκευάζεται και παίρνει μία ονομαστική αξία. Και το χρήμα παράγεται τυπώνεται από τις τράπεζες. Από τις μεγάλες τράπεζες. Και φυσικά, καμία χασούρα δεν θα έχουν οι τράπεζες αυτές, από οποιαδήποτε κρίση. Και δεν θα έχουν χασούρα, επειδή όποτε θέλουν μπορούν να τυπώσουν χρήμα και να το ρίξουν στην αγορά. Οι μεγαλοτραπεζίτες σχεδίασαν το όλο «κόλπο». Και δεν το σχεδίασαν για να κερδίσουν χρήμα, αφού αυτό το έχουν ήδη ή το παράγουν οποιαδήποτε στιγμή σε οποιαδήποτε ποσότητα θελήσουν… Οι τράπεζες αποφάσισαν να αναλάβουν την εξουσία. Αυτές χρηματοδότησαν επί σειρά δεκαετιών τους πολιτικούς και τους έκαναν πρεζόνια της εξουσίας. Οι τράπεζες έριξαν το χρήμα στην αγορά γνωρίζοντας πως οποτεδήποτε θελήσουν θα μπορέσουν να εξαναγκάσουν στην επιστροφή του. Μόνο, που, ο τόκος που πρόσθεταν στο παραγόμενο χρήμα δεν είχε ποτέ αντίκρυσμα. Και αυτή τη στιγμή πιέζουν τους πάντες για να επιστραφεί το χρήμα μαζί με τον τόκο, ο οποίος δεν υπάρχει επειδή ποτέ δεν τυπώθηκε. Έτσι, προχωρούν στην εξαγορά κρατών (βλ. Ελλάδα και Ιταλία μέχρι τώρα…) και στην άσκηση μεγαλύτερης πίεσης στους υπόλοιπους. Μίας πίεσης που μπορεί να σταματήσει ανά πάσα στιγμή εάν οι πολιτικοί αρχηγοί αποφασίσουν να βάλουν ένα τέρμα στο αδιέξοδο, στον εκβιασμό και στο ξεπούλημα των πάντων. Μόνο, που, οι σημερινοί πολιτικοί αρχηγοί της Ευρώπης είναι κατά πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και ανίκανοι να προστατεύσουν τους λαούς που εκπροσωπούν. Έτσι, επιτρέπουν τον βιασμό της δημοκρατίας, έτσι μετατρέπονται (ευχαρίστως για τους ίδιους) σε φασίστες πρώτου μεγέθους και απειλούν ευθέως όχι μόνο την οικονομία, αλλά και την αυτοκυριαρχία των Ευρωπαϊκών κρατών.

Το πείραμα, λοιπόν, όντως έγινε στην Ελλάδα και πράγματι συνεχίζεται. Τόσο εδώ (είπαμε πως στόχος είναι η απόλυτη εξαθλίωση και η παραδειγματική κατάπτώση της ανυπάκουης Ελλάδας) όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Για κάποιον λόγο, έχει αρχίσει να υπάρχει κάποια ανησυχία στην υλοποίηση του πειράματος. Οι εγκέφαλοι που το σχεδίασαν και που το παρακολουθούν, έχουν αυξήσει τις ταχύτητες εφαρμογής του (συνεπικουρούμενοι από τα συγγενικά κεφάλαια πέραν του Ατλαντικού) αγνοώντας υπεροπτικά τον κίνδυνο να χαλάσει η «δουλειά». Ο φόβος αυτός προήλθε την ημέρα που οι Έλληνες πολίτες κατέβηκαν από το πεζοδρόμιο, βγήκαν στον δρόμο και έστειλαν ένα σαφές μήνυμα στην «εξουσία» - «κυβέρνηση» μαριονέτα του Γιώργου Παπανδρέου. Και το μήνυμα ήταν σαφές: «Σας τελειώνουμε μέσα σε δύο ώρες, συμμορφωθείτε».

Τελικά, σήμερα, αν και το πείραμα πέρασε στο επόμενο στάδιό του (βλ. κυβέρνηση Παπαδήμου), αποφασίσθηκε η μεταφορά του και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το ενδεχόμενο να αντιδράσουν τα κυρίως πειραματόζωα (βλ. Έλληνες πολίτες) στην πορεία του χρόνου και πριν «υποταχθούν» τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη, έχει δημιουργήσει ένα κλίμα ανασφάλειας στους σχεδιαστές. Και αυτό ακριβώς είναι τα κομβικό σημείο που αποτελεί και την Αχίλλειο πτέρνα του όλου εγχειρήματος. Αυτό ακριβώς είναι το σημείο που εμείς πρέπει να αντιδράσουμε για να ανατρέψουμε τον σχεδιασμένο επικείμενο θάνατό μας (δυστυχώς για πολλούς θα είναι και φυσικός θάνατος).

Η σχεδιαζόμενη επιβολή της εξόντωσης ενός λαού προχωρά χωρίς κανένα απολύτως εμπόδιο. Άραγε, η ερχόμενη απόλυτη εξαθλίωση θα σταθεί ικανή να ξυπνήσει όλους αυτούς που σήμερα είναι κλεισμένοι στον μικρόκοσμό τους και αδυνατούν να κατανοήσουν το σχέδιο και την εφαρμογή του που στοχεύει στην απόλυτη υποταγή των πολιτών; Η αρχή γίνεται στην δική μας την πατρίδα. Και είναι η μοναδική ευκαιρία να καταστραφεί αυτό το τερατούργημα στον τόπο που σχεδιάστηκε να εφαρμοστεί στον απόλυτο βαθμό... Είτε θέλουμε να το πιστέψουμε, είτε όχι, εμείς κρατάμε τα κλειδιά της καταστροφής μας, ή της... καταστροφής εκείνων που μας αντιμετωπίζουν χειρότερα και από ζώα...

Ελάχιστες οι πιθανότητες επιτυχίας της Ελλάδας...


Για να αποκτήσεις ηλεκτρικό ρεύμα στην Ελλάδα, πρέπει να πας στη ΔΕΗ. Ο πελάτης παίρνει αριθμό προτεραιότητας και περιμένει στην ουρά προκειμένου να μιλήσει με μια υπάλληλο, η οποία ανοίγει τον φάκελο και τον στέλνει σε ένα άλλο γραφείο.

Νέα αναμονή, νέα συνέντευξη, για να συμπληρωθεί ο φάκελος, που στέλνεται στον υπεύθυνο υπηρεσίας. Ακόμα μερικά λεπτά, όσο να τελειώσει αυτός το τηλεφώνημά του, να κοιτάξει τον φάκελο και να βάλει τη σφραγίδα του. Επιστροφή στο διπλανό γραφείο, όπου η προηγούμενη υπάλληλος βάζει δεύτερη σφραγίδα.

Κατεύθυνση: η πρώτη υπάλληλος, που σφραγίζει με τη σειρά της και κατευθύνει τον φάκελο στον προϊστάμενό της, που σφραγίζει επίσης. Ο πελάτης μπορεί τότε να κατευθυνθεί προς το ταμείο και να καταθέσει μια εγγύηση (σε μετρητά, κάρτες και επιταγές δεν γίνονται δεκτές). Δεν έχει τελειώσει. Χρειάζονται ακόμα μια δυο σφραγίδες. Και υπομονή καμιά δεκαριά ημέρες προκειμένου να συνδεθεί το ηλεκτρικό ρεύμα.

Οι Ελληνες έχουν να αφηγηθούν πολλές ανάλογες καφκικές ιστορίες για το ελληνικό Δημόσιο. Από τις πολλές υπηρεσίες που δυσλειτουργούν, η πιο συμβολική είναι το υπουργείο Οικονομικών. Το ελληνικό κράτος δεν κατορθώνει να συλλέξει τους φόρους. Διότι η φοροδιαφυγή είναι εθνικό σπορ και διότι οι φοροεισπρακτικές υπηρεσίες είναι αναποτελεσματικές, ενίοτε και διεφθαρμένες. Οικονομολόγοι του London Business Schoοl πρότειναν πρόσφατα την κατάργηση των υπηρεσιών αυτών ώστε να αναδημιουργηθούν καινούργιες. Επικαλούνται έναν πρώην υπουργό Οικονομικών που εκτιμούσε ότι «ακόμα και αν κλείναμε όλες τις εφορίες, τα έσοδα του κράτους δεν θα πλήττονταν ιδιαίτερα». Το ίδιο το κράτος είναι κακοπληρωτής. Παραδόξως, δεν είναι φτωχό.

Είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακίνητης περιουσίας στη χώρα. Δεν ξέρει όμως τι ακριβώς διαθέτει ελλείψει ενός κτηματολογίου άξιου του ονόματός του.

Για τους πολιτικούς που εναλλάσσονταν στην εξουσία το κράτος ήταν ο άξονας μιας πελατειακής πολιτικής που στερέωνε τη θέση τους: εσύ με ψηφίζεις, εγώ βρίσκω μια θέση για τα μέλη της οικογένειάς σου. Για τους Ελληνες, το κράτος είναι μια απόμακρη οντότητα από την οποία πρέπει να φυλάγονται, και την οποία δεν μπορεί κανείς να πλησιάσει παρά μόνο για να αντλήσει όφελος. Ο καθηγητής Κοινωνιολογίας Κωνσταντίνος Τσουκαλάς ορίζει αυτή τη διπλή κίνηση ως «κρατοφοβία» - ένα κράτος από το οποίο πρέπει κανείς να κρύβεται - και «κρατολατρεία» - το κράτος που προσφέρει εργασία και εργασιακή ασφάλεια.

Οι ρίζες είναι παλιές: «Βγαίνοντας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι Ελληνες αντιλαμβάνονταν το κράτος ως έναν καταπιεστή ή ως μια πιθανή πηγή εσόδων και προνομίων, σε καμία περίπτωση όμως ως την έκφραση ενός πολιτικού σώματος στο οποίο έπρεπε να συμμετάσχουν», γράφει ο Γιώργος Πρεβελάκης στο βιβλίο «Γεωπολιτική της Ελλάδας» (εκδ. Libro).
«Λείπει από την Ελλάδα το ιστορικό βάθος των κρατικών θεσμών που ωφέλησε άλλες ευρωπαϊκές χώρες», εξηγεί ο Γιώργος Παγουλάτος, καθηγητής Πολιτικής και Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και επικεφαλής του Γραφείου Στρατηγικού Σχεδιασμού της κυβέρνησης Παπαδήμου. «Το ελληνικό κράτος υπήρξε συγκεντρωτικό, υδροκέφαλο, απλωμένο, αλλά εγγενώς αδύναμο να εξηγήσει και να εφαρμόσει την οποιαδήποτε πολιτική».
Μετά την Επανάσταση του 1821 και την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό εγκαθιδρύονται ισχυροί θεσμοί και μια ισχυρή Δημόσια Διοίκηση σε ένα κράτος αδύναμο και ήδη υπερχρεωμένο καθώς πρέπει να πληρώσει τις Μεγάλες Δυνάμεις για τη βοήθειά τους. «Η Ελλάδα είναι το μοναδικό γνωστό παράδειγμα χώρας που ζει σε πλήρη πτώχευση από την ημέρα της γέννησής της», έγραφε ο συγγραφέας Εντμόντ Αμπού το 1854. Τα προβλήματα αυτά θα αντέξουν μέχρι και σήμερα.

Στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, που σημαδεύεται από πολλά βίαια επεισόδια, το κράτος δεν κατορθώνει να επιβληθεί σε έναν πληθυσμό που προσπαθεί να προστατευτεί και να ωφεληθεί από αυτό. Εδώ και είκοσι χρόνια, κάθε κυβέρνηση αναγγέλλει έναν εκσυγχρονισμό του κράτους που δεν γίνεται ποτέ πραγματικότητα.

Η αναδιάρθρωση του κράτους επιβάλλεται τώρα από την τρόικα. Ειδικοί των Βρυξελλών βρίσκονται στην Αθήνα για να αναδιοργανώσουν το προβληματικό Δημόσιο. «Είναι μια αναδιοργάνωση που έρχεται από ψηλά», λέει μετά λύπης ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ιδιαίτερα απαισιόδοξος όσον αφορά το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας: «Ολες οι στρατηγικές επιβίωσης καταρρέουν. Οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να βρουν καταφύγιο στο κράτος. Η μεσαία τάξη καταστρέφεται. Η οικογένεια γίνεται όλο και πιο εύθραυστη και παίζει ολοένα και πιο δύσκολα τον προστατευτικό της ρόλο. Οταν εξαφανίζονται ταυτόχρονα όλα τα μέσα προστασίας που διαθέτει μια κοινωνία, αυτό δημιουργεί μεγάλο κίνδυνο κοινωνικής έκρηξης».


Πηγή:www.capital.gr

Οι τελευταίες πράξεις του ελληνικού δράματος...


1) Κινδυνεύουμε να πνιγούμε σε μια κουταλιά πετρέλαιο...
Άπαντες του είδους μας είμαστε επιρρεπείς στην αγελαία υπόσταση  της μαζικής ψυχολογίας του πλήθους. Οι Έλληνες είμαστε κατά τι περισσότερο σε σχέση με άλλους δυτικούς λαούς, γιατί στην κλίμακα μεταξύ συναισθηματικής έξαρσης και λογικής συμπεριφοράς ο δείκτης είναι κατά τι πιο κοντά στην συναισθηματική ερμηνεία των πραγμάτων.

Ξαφνικά όλοι στην Ελλάδα μιλάμε για πετρέλαιο τα δυο τελευταία χρόνια. Υπάρχουν κόμματα που στα προγράμματα έχουν βάλει σε προτεραιότητα το σχεδιασμό της αναζήτησης, ανεύρεσης και εξόρυξης του μαύρου χρυσού. Σε λίγο, ίσως και πριν τις επόμενες εκλογές, θα υπάρξουν και κόμματα τα οποία στα προγράμματα θα προβλέψουν και πως ακριβώς θα μοιράσουν τα  έσοδα από το πετρέλαιο ή φυσικό αέριο που θα βρούμε.

Αλήθεια. Γιατί  αυτό συμβαίνει σήμερα και όχι πριν από πέντε χρόνια;

Μήπως υπάρχουν νεότερα στοιχεία που υποστηρίζουν την παρουσία μεγάλων κοιτασμάτων για τον ελλαδικό χώρο σε σχέση με αυτά που υπήρχαν πριν πέντε χρόνια;  Αντικειμενικά, μπορούμε να πούμε: Όχι!
Αυτό που συνέβη είναι η ανεύρεση εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Κύπρο και το Ισραήλ σε συνδυασμό με το οικονομικό αδιέξοδο της ελληνικής χρεοκοπίας.
 
Το πετρέλαιο λοιπόν φαίνεται πως κάποιοι το έχουμε βρει πρώτα στο μυαλό μας.  Αν  λάβουμε υπόψη την γενικότερη κατάσταση της χώρας, τα σενάρια πετρελαίου αυτή την περίοδο κάνουν θραύση για τον ίδιο λόγο που κάνουν και να αγχολυτικά.

Γιατί δεν γράφεις για το πετρέλαιο...

 
Λαμβάνω τακτικά  πολλά e-mail σχετικά με την υποτιθέμενη συμμετοχή αυτή της στήλης στην απόκρυψη των κοιτασμάτων πετρελαίου που κρύβει ο ελληνικός χώρος.  Η παρακάτω είναι μια από τις χαρακτηριστικές.

«Ο Μπάμπουρας στη Θάσο έχει 2 δισ. βαρέλια τουλάχιστον. Και το γνωρίζουν οι αρχές από το 1974 περίπου. Φαντάζομαι και εσύ, ως καλά πληροφορημένος δημοσιογράφος, αλλά δεν το γράφεις. Γιατί;
Χ. Ζαχόπουλος»
 
Δυο δισ. βαρέλια κ. Ζαχόπουλε; Και αυτό πως είναι γνωστό, δια της ραβδοσκοπίας;... Για να φτάσουμε σε τέτοιο βαθμό βεβαιότητας και προσδιορισμού της ποσότητας πρέπει οι έρευνες να έχουν περάσει το σημείο των αρκετών γεωτρήσεων. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να το ξέρεις αυτό.
Μόνο στο 4% των περιπτώσεων αναζήτησης υδρογονανθράκων στις οποίες μπαίνει τρυπάνι, τελικώς ανακαλύπτεται κοίτασμα που είναι εκμεταλλεύσιμο.

Προσέξτε, τρυπάνι όχι σεισμικές έρευνες ούτε δορυφορικές απεικονίσεις τρισδιάστατες ή έγχρωμες. Πολύ περισσότερο η ύπαρξη ή όχι εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων  δεν εξαρτάται από κλικ σε σχετικές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο ή τηλεοπτικές εκπομπές.
 
Στην Ελλάδα δεν έχουμε κάνει ακόμη καμία γεώτρηση  που να έχει αποδειχτεί πως περιέχει εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα. Αυτό δεν μειώνει τις πιθανότητες ύπαρξης, αλλά και δεν τις αυξάνει.
 
Δεν σας κάνει  εντύπωση αγαπητέ  η αριθμολόγηση με ακρίβεια των ποσοτήτων που υπάρχουν; Προσοχή, δεν μπορώ να υποστηρίξω πως δεν υπάρχουν 2 βαρέλια ή 20 δισ. βαρέλια, αλλά αμφισβητώ τη δυνατότητα κάποιος να ξέρει χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί πολλές γεωτρήσεις. Αφού λοιπόν είναι τεχνικώς αδύνατο να γνωρίζει κάποιος γιατί το επαναλαμβάνουν πολλοί ειδικοί ή μη;

Παρατηρήστε τις αυξομειώσεις του κοιτάσματος φυσικού αερίου που έχει βρεθεί νοτίως της Κύπρου μετά την γεώτρηση για να καταλάβετε πόσο αμφίβολες είναι οι ενδείξεις ακόμη και όταν έχει ευρεθεί κοίτασμα.

Επειδή μου προκαλεί εντύπωση η έκταση της αποδοχής τέτοιων μαζικών φαντασιώσεων, αναζήτησα τις σταθερές πηγές οι οποίες αναπαράγουν αυτή τη φιλολογία.

Κατ’ αρχάς υπάρχουν λόγοι που έχουν να κάνουν με την ψυχολογία. Η κοινή γνώμη όταν πιέζεται από την πραγματικότητα εύκολα προσπαθεί να αποδράσει σε μια φανταστική πραγματικότητα που τα πράγματα πάνε καλύτερα. Αυτό είναι μια  απλή ερμηνεία της έκτασης αυτής της μόδας της «πετρελαιολογίας» αυτή την περίοδο.

Υποπτεύομαι επίσης πως εκτός από διάφορους αλαφροΐσκιωτους συνωμοσιολόγους που προσπαθούν να βγάλουν το ψωμί τους πουλώντας βιβλία, δεν είναι τυχαίο πως ένα κομμάτι του ειδικού τύπου της γεωπολιτικής θεωρίας δείχνει μεγάλη αδυναμία σε τέτοια σενάρια... Τόσο μεγάλη που για ένα απλό παρατηρητή καταντά ύποπτη για μεθοδεύσεις προώθησης προϊόντων διάφορων πολεμικών βιομηχανιών.
 
Το πετρέλαιο όμως είναι επικίνδυνο...
Η ανεύρεση εκμεταλλεύσιμου σημαντικού κοιτάσματος όμως είναι επικίνδυνη, ειδικά αν ανήκει σε μικρούς και ανώριμους λαούς.

Σε μικρούς γιατί, μπορεί να γίνει αιτία πολεμικής συμφοράς με μεγαλύτερους και σε ανώριμους, γιατί αυτοί και χρυσό να πιάσουν, οι περισσότερες πιθανότητες είναι να μεταμορφωθεί σε πυρωμένο κάρβουνο και να τους κάψει.
 
Ελάχιστες από τις χώρες που παράγουν σημαντικές ποσότητες υδρογονανθράκων  κυβερνούνται δημοκρατικά και έχουν μια ανεπτυγμένη οικονομία και κοινωνία.  Συνήθως μιλάμε για  υπανάπτυκτες οικονομίες και κοινωνίες  που κυβερνιούνται αυταρχικά από συμμορίες. Η Νορβηγία αποτελεί λαμπρή εξαίρεση και όχι κανόνα. Αλλά οι Νορβηγοί διακρίνονται για την ψυχρή λογική. Εμείς αν βρίσκαμε μεγάλα κοιτάσματα, σε ποια χώρα πιστεύετε πως θα μοιάζαμε περισσότερο: Στη Νορβηγία ή την Νιγηρία της εξαθλίωσης και του εμφυλίου;

Περισσότερα δανεικά απ’ όσα μπορούμε να διαχειριστούμε βρήκαμε για δέκα χρόνια λόγω των ατελειών της αρχιτεκτονικής του ευρώ και χρεώσαμε τις επόμενες δυο γενιές μέχρι εκεί που δεν παίρνει...
 
Είστε σίγουροι πως αν βρίσκαμε πετρέλαιο δεν θα χρεοκοπούσαμε χειρότερα απ’ ό,τι σήμερα και δεν θα καταντούσαμε αληθινό προτεκτοράτο και όχι με ψήφο συγκυριαρχίας όπως στην Ευρωζώνη;
 
Το «πετρελαϊκό μικρόβιο»
Οι χώρες που ανακαλύπτουν πετρέλαιο κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν εξαιτίας των προσδοκιών που δημιουργεί ο νέος πόρος.  Αλλά άντε να τα συνεννοηθεί κάποιος με ακροδεξιούς και ακροαριστερούς νεατερντάλιους που πιστεύουν διακαώς στο παρασιτικό λαϊκίζειν...

Χαρακτηριστικότερο παράδειγµα το Αζερµπαϊτζάν που, όταν εισήλθαν στη χώρα οι ξένες εταιρείες για τις γεωτρήσεις πετρελαίου, συνέβη το εξής παράδοξο: η στροφή προς το πετρέλαιο τράβηξε τεράστιους πόρους και επενδύσεις (ακόµη και εργαζοµένους) από τους άλλους τοµείς της οικονοµίας. Το 2006 ο κρατικός προϋπολογισµός, κατευθυνόµενος από τα έσοδα των υδρογονανθράκων, αυξήθηκε κατά... 80%, µε αποτέλεσµα να εκτοξεύσει τον πληθωρισµό.

Ο πληθωρισµός στα µη εµπορεύσιµα αγαθά και στις υπηρεσίες άρχισε σιγά - σιγά να επηρεάζει αρνητικά την οικονοµία, την κοινωνία και βεβαίως τις καταθέσεις των νοικοκυριών. Το εµπορικό ισοζύγιο, αντί να µειώνεται µε τις εξαγωγές πετρελαίου, αυξήθηκε, αφού ο πληθωρισµός στους µισθούς οδήγησε σε ραγδαία αύξηση των εισαγωγών.

Βλέπε: Το σύνδρομο του «πετρελαϊκού μικροβίου»
2) Οι τελευταίες πράξεις του ελληνικού δράματος...
 
Η κίνηση της S&P να θέσει υπό αρνητική αναθεώρηση δεκαπέντε οικονομίες της ευρωζώνης, άλλαξε το κλίμα των ευρωπαϊκών αγορών. Από την άλλη αποτελεί μια επιπλέον πίεση για τη σύνοδο κορυφής που ξεκινάει αύριο να περάσει τα εσκαμμένα.

Η συνάντηση Μέρκελ - Σαρκοζί μπορεί να κατέληξε στην απόρριψη των ευρωομολόγων, αλλά άφησε περιθώρια για ανάγνωση πίσω από τις γραμμές πως υπάρχει διάθεση να αφεθεί η ΕΚΤ να πράξει ό,τι θεωρεί ορθότερο κατά περίσταση...

Στα καθ’ ημάς η πορεία των εσόδων τον Νοέμβριο επιβεβαιώνει τις απαισιόδοξες εκτιμήσεις για κατάρρευση των εσόδων προσεχώς, καθώς μειώνεται η φοροδοτική ικανότητα των μόνιμων φορολογικών υποζυγίων ενώ οι δαπάνες του παρασιτικού κράτους παραμένουν αλώβητες.
 
Στις αρχές του 2012 κάπου θα ζήσουμε και τις τελευταίες πράξεις του δράματος της ελληνική χρεοκοπίας με μια κατάρρευση των εσόδων και αναδιάρθρωση του κράτους σε συνθήκες «πολέμου». Η κοινωνία και η οικονομία επανακαθορίζονται και μαζί τους θα επανοριστεί και το πολιτικό σκηνικό. Οπότε δεν είναι εύκολο να διακρίνουμε ποιος και με ποιους όρους θα αναλάβει το ρόλο της αναδιάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
 
Για μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση για το πρώτο τρίμηνο βλέπε: Χρεοκοπία μέσα στο πρώτο τρίμηνο και μετά ράλι… 


Πηγή:www.capital.gr

Ντ’ Εσταίν: Η Ελλάδα θα πρέπει να εξετάσει την έξοδο από το ευρώ

Εκτύπωση σελίδας
Αποθήκευση σελίδας
Αποστολή με e-mail
Προσθήκη στο αρχείο
Μέγεθος κειμένου
Η Ελλάδα θα έπρεπε να εξετάσει το ενδεχόμενο εξόδου από την ευρωζώνη προκειμένου οι πολίτες της χώρας να αποφύγουν τον «πόνο» του αποπληθωρισμού, εκτιμά ο πρώην Γάλλος πρόεδρος Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, σύμφωνα με το Reuters.

Σε συνέντευξή του στο ειδησεογραφικό πρακτορείο, ο πρώην Γάλλος πρόεδρος δήλωσε πως η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με μια δύσκολη επιλογή. Σε αυτό το σημείο γίνεται αναφορά στον προϋπολογισμό ο οποίος εγκρίθηκε και ο οποίος περιλαμβάνει έναν ακόμη γύρο μέτρων λιτότητας, επισημαίνοντας ότι η οικονομία θα συρρικνωθεί για μια ακόμη χρονιά, διανύοντας τον πέμπτο χρόνο ύφεσης.

«Η Ελλάδα θα μπορούσε να μείνει στην ευρωζώνη, ωστόσο είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί ανάκαμψη της οικονομίας, έχοντας ένα ισχυρό νόμισμα» δήλωσε ο 85χρονος πρώην πρόεδρος. Και συμπλήρωσε: «Τι είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσει ένα εθνικό νόμισμα για ένα διάστημα, ή να έχει την ασφάλεια του ισχυρού νομίσματος; Η επιλογή είναι της Ελλάδας».

Επίσης, εκτίμησε πως στην περίπτωση που η Ελλάδα είχε διατηρήσει τη δραχμή πιθανότατα θα την είχε ήδη υποτιμήσει κατά 40-50%. Εξέφρασε ταυτόχρονα το φόβο ότι οι Έλληνες πολίτες δεν θα δεχόταν έναν εσωτερικό αποπληθωρισμό της τάξης του 40% που χρειάζεται η οικονομία της χώρας. «Η συγκεκριμένη προσέγγιση έχει τεράστιο ανθρώπινο, κοινωνικό και πολιτικό κόστος» δήλωσε χαρακτηριστικά.

Ωστόσο, τόνισε πως δεν έχει καμία αμφιβολία ότι η Ελλάδα θα παρέμενε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είτε εντός είτε εκτός ευρώ.


Πηγή:www.capital.gr