Σαμαρά σε βρίζουν ακόμα και οι δικοί σου ( πρώην και νυν )

Εισαγωγικό σχόλιο  απο την "Κλασσικοπερίπτωση"
Δεν ξέρω  τι είναι  η "ριζοσπαστική δεξιά" ούτε  γνωρίζω  τι "πρεσβεύει".
Φαντάζομαι πως εκεί  είναι κάποιοι  δυσαρεστημένοι που  έφυγαν απο την  "πολυκατοικία" ειδικά  τότε  που είχαν βουλώσει οι "αποχετεύσεις"  και σουλατσάριζε  απ΄έξω  ο  "υδραυλικός της Καλλιθέας" (γνωστός στο πανελλήνιο  και ως  "κωλοτούμπας" ) παρακαλώντας τους  να τον αφήσουν  να τις ...ξεβουλώσει.
Όπως και νά ΄χει το πράγμα, έλαβα απο το rizospastikhdexia.blogspot.com  ένα  ενδιαφέρον  e-mail  που ασκεί  μία εύστοχη  κριτική στον Αντιμνημονιακό αρχηγό  της ΝΔ του μνημονίου ( κατά το αντιεξουσιαστής  στην εξουσία).
Σε ευχαριστώ  φίλε μου,  με έβγαλες απο τον κόπο να ασχοληθώ  μέ έναν πολιτικό που εκτός απο δωσίλογος έγινε και  περίγελος ακόμα και των δεξιών .

Η γελοιότητα έχει και τα όρια της, κ. Σαμαρά


Μετά το γδάρσιμο που μας επέβαλλαν ντόπιοι και ξένοι νταβατζήδες και τοκογλύφοι, είδα στην τηλεόραση ένα ψηλό παλικάρι με γυαλιάνα απευθύνει διάγγελμα στον ελληνικό λαό προσπαθώντας να δικαιολογήσει τις πράξεις του.

Ήταν ο μοναδικός που είχε το θράσος να βγει να και να παραστήσει τον σκληρό διαπραγματευτή.

Έχει ακόμα το θράσος να απευθύνει διαγγέλματα.

 
Οι υπόλοιποι το έχουν βουλώσει τουλάχιστον.

Στον θεατρίνο Καρατζαφερη κανείς δεν δίνει σημασία πια. Και ο ίδιος αγωνιά πλέον αν θα... μπει στην βουλή ή όχι.

Ο Παπανδρέου είναι παρελθόν και ουσιαστικά είναι υπόδικος για εσχάτη προδοσία.

Παρεκάλεσα προσωπικά το ψηλό παλικάρι με τα γυαλιά να μην ξαναβγεί στην τηλεόραση προσπαθώντας να μας πείσει πόσο διαπραγματεύτηκε, γιατί μου προκαλεί αναγούλα.

Αντί να λέει γελοιότητες του τύπου‘‘θα διασώσουμε την κοινωνική συνοχή’’ ή ‘‘ξέρετε ότι ούτε δειλιάζω ούτε υποχωρώ’’, ας μας εξηγήσει καλύτερα:

·         γιατί θα πρέπει ο μισθός του 23χρονου εργάτη σε μια βιομηχανία να είναι 400 ευρώ;
·         με πόσα ζούσε αυτός όταν ήταν 23; Μπορεί να ζήσει με 400 ευρώ;
·         γιατί θα πρέπει να μην υπάρχει καμία φοροαπαλλαγή;
·         γιατί θα πρέπει να πληρώνω φόρο και με εισόδημα χαμηλότερο των 5.000 ευρώ;
·         γιατί θα πρέπει να απολυθούν χιλιάδες άνθρωποι;
·         γιατί θα πρέπει να πληρώσουμε κι άλλους φόρους;
·         γιατί θα πρέπει να μειώνονται οι μισθοί μας συνεχώς ενώ όλες οι τιμές αυξάνονται;
·         ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΘΛΙΩΘΕΙ ΟΛΟΣ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ; 
ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΟΥΝ ΟΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΕΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ;

Άσε λοιπόν τις παπαριές Αντωνάκη γιατί τα νεύρα μας είναι τσιτωμένα όσο ποτέ.

Όχι άλλο θέατρο, όχι άλλη γελοιότητα. Δεν την αντέχω.

Η παράσταση με τις επικουρικές χτες και με τα διαγγέλματα σήμερα είναι πολύ κακοστημένη.

Η λογική μας είναι τετράγωνη και η τσέπη μας άδεια.

Δεν υποχωρείς, ε;

Θυμήσου τι έλεγες πριν ένα εξάμηνο, πριν ένα χρόνο.

Το τρένο το έχασες. Όσα έλεγες ήταν ψέματα και αποδείχθηκες ανδρείκελο ολκής.

Και δειλιάζεις, και υποχωρείς, και είσαι ένας θλιβερός νενέκος. Ένας επαγγελματίας ψεύτης.

Από την στιγμή που έκανες την συγκυβέρνηση, είπα σε όλους πως είτε σε δουλεύουν χοντρά είτε μας δουλεύεις εσύ.

Εδώ και αρκετές ημέρες είμαι σίγουρος ότι μας δουλεύεις.

Σε παρακαλώ να σταματήσεις να προκαλείς την στοιχειώδη υπομονή των δεξιών (και όχι μόνο).

Εξαφανίσου από τις οθόνες μας μαζί με τους ανίκανους και τους γελοίους πρακτορίσκους που σε περιτριγυρίζουν.

Σε λίγο καιρό θα είσαι κι εσύ μια θλιβερή ανάμνηση, σαν τον φίλο σου τον Γιωργάκη.

Η εξέγερση θα έρθει, αργά ή γρήγορα.

Κι αν δεν έρθει γιατί κοιμόμαστε τουλάχιστον θα απολαύσω το μαύρισμα που θα σου ρίξω στις εκλογές.

Όσοι έβαλαν την υπογραφή τους στα Μνημόνια είναι ένοχοι εσχάτης προδοσίας.

ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., Ντόρα και όλη η υπόλοιπη μαφία του μεταπολιτευτικού κατεστημένου.

Πριν μας φάτε με την πείνα και την εξαθλίωση, θα σας φάμε εμείς.

Εξαφανιστείτε όσο προλαβαίνετε.

Η ανεργία, η φτώχια και η πείνα ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝ.


Ηλιόπουλος Θωμάς, εξοργισμένος δεξιός

Ντοκουμέντο 2 ! Όλα ήταν προσχεδιασμένα ("Προβλήματα και τρόποι πολιτικής χειραγώγησης των πληθυσμών ώστε να μπορέσει μια κυβέρνηση να περάσει τα αυστηρά μέτρα λιτότητας και τις διαρθρωτικές αλλαγές )



Άλλο ένα ντοκουμέντο  που κονιορτοποιεί τον  "ρεαλισμό  του αναπόφευκτου"  της ΝΔ , του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑΟΣ  , της "ΔΗΜΑΡ"  και των άλλων  νεοεποχήτικων δυνάμεων  της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Αύριο και κυρίως μεθαύριο που  θα βγούμε ΟΛΟΙ  στους δρόμους , θα πρέπει  εκτός απο   πατριωτική  ορμή  και πίστη  στον Θεό, να  έχουμε στοιχειωδώς καταλάβει  τι ακριβώς κρύβεται πίσω απο την κοινοβουλευτική κουρτίνα του   σάπιου πολιτικού μας συστήματος και ποιοί είναι εκείνοι  που  κινούν σαν μαριονέττες  αυτούς που  παριστάνουν τους "εθνοσωτήρες"  ενώ  επι της ουσίας  δεν είναι παρά οι καλοπληρωμένοι μπράβοι  της παγκόσμιας τραπεζοπιστωτικής εξουσίας  και της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Διαβάστε το παρακάτω ντοκουμέντο  για να αντιληφθείτε  πως   η λέξη "άνθρωπος"  δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό  τους.Όχι  επειδή   δεν είναι και αυτοί άνθρωποι, αλλά διότι έχουν  κατακτήσει  με τις επιλογές τους το "καθ΄ομοίωσιν" με τον  διάβολο.Λατρεύουν τη καταστροφή και για να μην αποκαλυφθεί  η δυσώδης ουσία  της αλλοιωμένης τους ύπαρξης έβαλαν μπροστά  της τον επιθετικό προσδιορισμό "δημιουργική".
Να λοιπόν πως προέκυψε η "Θεωρία  της δημιουργικής καταστροφής" και ο όρος "καπιταλισμός της καταστροφής".
Όπως έχουμε γράψει και αναλύσει  σε δεκάδες άρθρα, δεν υπάρχουν  πολλών ειδών "καπιταλισμοί"  απλώς  η σημερινή  του έκφραση ( αυτή  δηλαδή που βιώνουμε) είναι  ανόθευτη  απο   "φιλελεύθερες"  επιμίξεις  και για αυτό  της έδωσαν  τον ψευδεπίγραφο και παραπλανητικό τίτλο "νεο-φιλελευθερισμός".
Αυτές είναι  οι αντίχριστες δυνάμεις για τις οποίες  έχουμε γράψει πολλές φορές  και οι οποίες  σήμερα  έχουν συστρατευθεί  στο ιδεολογικό περιβάλλον   της  επίσης αντίχριστης κοσμοαντίληψης  της "Νέας Εποχής".
(Ευχαριστούμε τον  φίλο συνιστολόγο exodoskafkara.blogspot.com ο οποίος σε σχόλιό του  στην δική μας  σχετική ανάρτηση:

Ντοκουμέντο! Όλα ήταν προσχεδιασμένα.Η εξόντωση του ελληνικού λαού είναι απλά άλλη μια αναγκαία "παράπλευρη απώλεια"

 μας ενημέρωσε για  την δική του αποκαλυπτική ανάρτηση  την οποία και  αναδημοσιεύουμε )

Ήταν προμελετημένο
Δεν ξέρω τι είναι πιο τραγικό: να το ζεις ή να ανακαλύπτεις ξαφνικά ότι όλο αυτό είναι καλά σχεδιασμένο από πολλά χρόνια πριν, αλλά είναι εντυπωσιακό πως οι διεθνείς οργανισμοί(διάβαζε κατσαπλιάδες) και οι ντόπιοι υποτακτικοί τους μετατρέπουν μια χώρα σε πειραματόζωο των συμφερόντων που τάχθηκαν να υπηρετούν βάσει ενός σχεδίου που εφαρμόζουν με εξαιρετική ακρίβεια.
Διαβάστε το παρακάτω άρθρο όπως το βρήκαμε στους “πειρατές του ονείρου” :
Το 1996, ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) δημοσιεύει στο 13ο τεύχος του επίσημου περιοδικού του, CAHIERS DE POLITIQUE ÉCONOMIQUE (στα Γαλλικά), ένα άρθρο του Κρίστιαν Μόρισον με τίτλο 




«Οι δυνατότητες πραγματοποίησης των διαρθρωτικών αναπροσαρμογών» 
Πρόκειται ουσιαστικά, όπως αναφέρεται εξάλλου, για την έκθεση του Κέντρου Ανάπτυξης του ΟΟΣΑ με θέμα τα προβλήματα και τους τρόπους πολιτικής χειραγώγησης των πληθυσμών ώστε να μπορέσει μια κυβέρνηση να περάσει τα αυστηρά μέτρα λιτότητας και τις διαρθρωτικές αλλαγές, που επέβαλε κατά τη...
δεκαετία του 1980 η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού σε μια σειρά από «αναπτυσσόμενες» χώρες και χώρες του Τρίτου Κόσμου. Όπως θα διαπιστώσετε, πέρα από το ότι ο κυνισμός των νέων Μακιαβέλι συναγωνίζεται την επιστημοσύνη τους,αυτά που ζούμε σήμερα εδώ δεν προέκυψαν στην τύχη. Κι αν το γνωρίζουμε ήδη, οπωσδήποτε έχει άλλη βαρύτητα να το ακούμε, απερίφραστα ομολογημένο, από τα πλέον αρμόδια στόματα.
Ακολουθεί το άρθρο του Κρίστιαν Μόρισον που διάβαζαν οι εθνικοί πολιτικοί star μας:
=============
– «Οι πολιτικές οικονομικής σταθεροποίησης και διαρθρωτικών αλλαγών μπορεί να προκαλέσουν κοινωνικές ταραχές,ακόμα και να θέσουν σε κίνδυνο την ομαλότητα των χωρών. Στο παρόν Τετράδιο οικονομικής πολιτικής αναλύονται οι πολιτικές συνέπειες αυτών των προγραμμάτων.


 Όπως προέκυψε από τη συστηματική μελέτη πέντε χωρών και δυο σημαντικών αντιπροσωπευτικών δειγμάτων στη λατινική Αμερική και την Αφρική, το πολιτικό κόστος σε απεργίες, διαδηλώσεις και εξεγέρσεις διαφέρει ανάλογα με τα μέτρα που ελήφθησαν. 


Πράγματι, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η επείγουσα κατάσταση που δημιουργήθηκε από τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες, κρίθηκε ότι μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί με την αποκατάσταση των μακρο-οικονομικών ισορροπιών. Έτσι, οι διαρθρωτικές αναπροσαρμογές περιορίστηκαν σ’ ένα πρόγραμμα σταθερότητας με μοναδικό κριτήριο την ταχύτερη δυνατή μείωση του δημόσιου ελλείμματος. Πολύ σύντομα όμως συνειδητοποιήσαμε πως η σταθεροποίηση δεν είναι αυτοσκοπός. […]
– Πράγματι, όπου τέθηκε θέμα διαρθρωτικών αλλαγών, οι διεθνείς οργανισμοί [ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, κ.λπ.] απαίτησαν δραστική μείωση των βασικών δημόσιων δαπανών. Αυτό έκανε αντιδημοφιλείς τις κυβερνήσεις, οι οποίες, σε περίπτωση ταραχών, κατέφυγαν στην καταστολή πολλαπλασιάζοντας το πολιτικό κόστος. […] Η εφαρμογή προγραμμάτων διαρθρωτικών αλλαγών σε δεκάδες χώρες κατά τη δεκαετία του 1980 έδειξε, ότι είχαμε παραμελήσει την πολιτική διάσταση του ζητήματος. Πιεζόμενες από απεργίες, διαδηλώσεις, ακόμα κι εξεγέρσεις, πολλές κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να διακόψουν ή να περικόψουν σημαντικά τα προγράμματα αυτά. Έτσι αναγκαστήκαμε να αναγνωρίσουμε, ότι η οικονομική επιτυχία της διαρθρωτικής αναπροσαρμογής εξαρτάται από τη δυνατότητα πολιτικής πραγματοποίησής της. […]


– Ένα βασικό συμπέρασμα είναι ότι, σύμφωνα με στατιστικές που στηρίζονται στη μελέτη δεκάδων χωρών επί μια δεκαετία, το πολιτικό κόστος διαφοροποιείται ανάλογα με τα μέτρα. Πρόκεται για ένα πολύ σημαντικό συμπέρασμα, διότι σημαίνει πως μπορεί μέσα από τη μελέτη των μέτρων και των αντιδράσεωννα εκπονηθεί ένα βέλτιστο πολιτικό πρόγραμμα, δηλαδή ένα πρόγραμμα που θα ελαχιστοποιεί τους κινδύνους. […]


– Τα μέτρα που προκαλούν τις περισσότερες διαδηλώσεις, είναι εκείνα που πλήττουν ολόκληρο τον πληθυσμό και έχουν σαν αποτέλεσμα την άνοδο των τιμών, ο,τιδήποτε κι αν την προκαλεί (περικοπές επιδομάτων, αύξηση των έμμεσων φόρων ή υποτίμηση). Έτσι, στη Ζάμπια ο διπλασιασμός της τιμής του αλευριού και του καλαμποκιού το Δεκέμβριο του 1984, εξαιτίας της περικοπής επιδομάτων, προκάλεσε κύμα ταραχών η καταστολή των οποίων καταμέτρησε 15 νεκρούς. Παρόμοια, όταν το 1988 η κυβέρνηση της Νιγηρίας αύξησε την τιμή του πετρελαίου, το οποίο αγόραζαν κυρίως τα φτωχά νοικοκυριά, είχαμε ταραχές με 6 νεκρούς διαδηλωτές. […]


– Άλλα μέτρα όμως, όπως οι περικοπές των δημόσιων επενδύσεων, ή των λειτουργικών εξόδων (εκτός των μισθών), δεν προκαλούν σοβαρή αναταραχή. […] Οι περικοπές στις δημόσιες επενδύσεις πλήττουν κυρίως τον τομέα της οικοδομής, που μαστίζεται τότε από πτωχεύσεις και απολύσεις. Όμως αυτός ο τομέας αποτελείται κυρίως από μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που δεν έχουν μεγάλο πολιτικό βάρος. […] 
Από την άλλη, οι περικοπές στα λειτουργικά έξοδα του κράτους πλήττουν τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά οι κυβερνήσεις μπορούν να πάρουν την κοινή γνώμη με το μέρος τους αν κινηθούν ευέλικτα παρουσιάζοντας, με τη βοήθεια του Τύπου, αυτά τα μέτρα σαν μέτρα ισονομίας με το επιχείρημα, ότι εφόσον ζητούνται θυσίες από όλο το λαό, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν γίνεται ν’ αποτελούν εξαίρεση. […]


– Το βέβαιο είναι ότι μια κυβέρνηση δεν μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμα σταθερότητας ενάντια στη θέληση ολόκληρης της κοινής γνώμης.
Ένα πρόγραμμα που θα έπληττε εξίσου όλες τις κοινωνικές ομάδες, αποδείχτηκε πολύ πιο δύσκολο να εφαρμοστεί από ένα πρόγραμμα που κάνει διακρίσεις σε βάρος κάποιων κοινωνικών ομάδων ευνοώντας ορισμένες άλλες.Πρέπει λοιπόν η αρμόδια κυβέρνηση να φροντίσει ώστε να πάρει με το μέρος της ένα μέρος του κόσμου, στην ανάγκη φορτώνοντας δυσανάλογα και με πολύ βαριά μέτρα ορισμένες κοινωνικές ομάδες. […]


– Η απελευθέρωση των εισαγωγών και το άνοιγμα των επαγγελμάτων − ένα μέτρο στο οποίο επιμένει πάντοτε η Παγκόσμια Τράπεζα − προκαλεί αντίθετες αντιδράσεις, από τις οποίες η κυβέρνηση μπορεί να επωφεληθεί. […] Μπορεί για παράδειγμα να καταργήσει τους δασμούς σε πρώτες ύλες που αγοράζουν όλες οι επιχειρήσεις, ή σε βασικά προϊόντα που δύσκολα μπορούν να προμηθευτούν οι μικρές επιχειρήσεις. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να δημιουργήσει γρήγορα συμμάχους, που θα στηρίξουν την πολιτική της απελευθέρωσης και του ανοίγματος.[…]


– Η κυβέρνηση που καλείται να εφαρμόσει αναδιαρθρωτικά προγάμματα, είναι υποχρεωμένη να πάρει αντιλαϊκά μέτρα. […] 
Καλώντας σε βοήθεια το ΔΝΤ, μπορεί να επωφεληθεί και σε πολιτικό επίπεδο γιατί θα μπορεί να απαντάει σε όσους αντιδρούν, ότι τα μέτρα προβλέπονται από τη συμφωνία που επέβαλε το ΔΝΤ και είναι υποχρεωμένη να τα πάρει θέλοντας και μη. […]


– Καλό είναι τα μέτρα να λαμβάνονται πριν ξεσπάσει κρίση. Υπάρχουν όμως τρόπο αντιμετώπισης του πολιτικού κόστους ακόμη κι αν τα μέτρα λαμβάνονται αφού ξεσπάσει η κρίση. […] 


–Εάν η κυβέρνηση εκλεγεί λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση, έχει μπροστά της μια μικρή χρονική περίοδο (4 με 6 μήνες) κατά την οποία η κοινή γνώμη εξακολουθεί να την στηρίζει και κατά την οποία μπορεί να ρίχνει την ευθύνη για τα αντιλαϊκά μέτρα στους προκατόχους της. Σε αυτό το διάστημα, οι συντεχνίες χάνουν προσωρινά τη δύναμή τους και τότε η κυβέρνηση πρέπει να σπεύσει να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον τους. Έπειτα από αυτή την περίοδο χάριτος τα πράγματα δυσκολεύουν τρομερά. Η νέα κυβέρνηση θεωρείται ολοένα και περισσότερο μόνη υπεύθυνη για την κατάσταση κι έτσι αναγκάζεται ν’ αναλάβει αυτή το σύνολο του πολιτικού κόστους της αναδιάρθωσης. […]


– Από την πρώτη λοιπόν στιγμή που θ’ ανέβει στην εξουσία, πρέπει να σταματήσει την αισιόδοξη ρητορική και να επιμείνει, ακόμα και υπερβάλλοντας, για τη σοβαρότητα των οικονομικών ανισορροπιών, να υπογραμμίζει τις ευθύνες των προκατόχων της και το ρόλο εξωγενών δυσμενών παραγόντων. […]


– Από τους κινδύνους που θα παρουσιαστούν, αυτός των απεργιών είναι ο μικρότερος. Οι απεργίες κινητοποιούν κατά βάση τους μισθωτούς του μοντέρνου τομέα και όχι τις πιο φτωχές κοινωνικές τάξεις. Με τις κατάλληλες παραχωρήσεις, η κυβέρνηση μπορεί να τις τελειώσει.[…] Παρολαυτά οι απεργίες μπορεί να ευνοήσουν το ξέσπασμα διαδηλώσεων. Ειδικά οι απεργίες των εκπαιδευτικών, αν και καθεαυτές δεν αποτελούν πρόβλημα για τις κυβερνήσεις, γίνονται έμμεσα επικίνδυνες επειδή απελευθερώνουν μια ανεξέλεγκτη μάζα μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας, η οποία μπορεί να κατέβει σε διαδηλώσεις και σε αυτή την περίπτωση η καταστολή μπορεί εύκολα να έχει δραματικές συνέπειες.


– […] Οι περικοπές στο στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ένα από τα κυριότερα μέτρα των προγραμμάτων σταθεροποίησης, δεν είναι τόσο επικίνδυνες πολιτικά όσο η άνοδος των τιμών στα είδη κατανάλωσης. Προκαλούν απεργίες μάλλον παρά διαδηλώσεις, πλήττουν περισσότερο τις μεσαίες τάξεις παρά τα φτωχότερα στρώματα και σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση μπορεί να αποτανθεί στον πραγματισμό των δημοσίων υπαλλήλων. Μπορεί για παράδειγμα να τους εξηγήσει, ότι εφόσον το ΔΝΤ επιβάλλει περικοπές κατά 20% στο δημόσιο, το μόνο που απομένει είναι είτε να μειωθούν οι μισθοί, είτε να γίνουν απολύσεις, και η ίδια προτιμάει να κάνει το πρώτο προς όφελος του συνόλου των υπαλλήλων. Η εμπειρία μας από τις περισσότερες αφρικανικές κυβερνήσεις δείχνει, πως αυτό το επιχείρημα εισακούγεται. […]


– Μια από τις βασικές περικοπές αφορά στα λειτουργικά έξοδα των σχολείων και των πανεπιστημίων. Είναι πολύ προτιμότερη επιλογή από μια δραστική μείωση του αριθμού των μαθητών και των σπουδαστών. Οι οικογένειες θα αντιδράσουν βίαια στο ενδεχόμενο να αποκλειστούν τα παιδιά τους από την εκπαίδευση. Δεν θα αντιδράσουν όμως σε μια σταδιακή υποβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης. Έτσι σιγά-σιγά θα δεχτούν να πληρώνουν κάποιο ποσόν για να σπουδάζουν τα παιδιά, ή να περικοπεί κάποια εκπαιδευτική δραστηριότητα. Αυτή η υποβάθμιση όμως πρέπει να γίνει βήμα προς βήμα, σε ένα σχολείο αρχικά και όχι στο γειτονικό σχολείο, ώστε να αποφευχθεί μια γενικευμένη αντίδραση του πληθυσμού. […]


– Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο πολιτικά από τη λήψη συνολικών μέτρων για την αντιμετώπιση ενός μακρο-οικονομικού προβλήματος. 
Αν λοιπόν θέλουμε να μειώσουμε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, πρέπει να τους μειώσουμε πρώτα σε έναν ορισμένο τομέα, να ψαλλιδίσουμε την ονομαστική αξία τους σε έναν άλλο κι ακόμα και ν’ αυξήσουμε τους μισθούς σε κάποιον τομέα που είναι κρίσιμος από πολιτική άποψη. Το ίδιο και με τα επιδόματα. Δεν τα κόβουμε όλα μαζί. Πρέπει να φροντίζουμε απεριόριστα τις λεπτομέρειες: αν π.χ. τα φτωχά νοικοκυριά καταναλώνουν μόνο τη ζάχαρη σε μορφή σκόνης, μπορούμε ν’ αυξήσουμε την τιμή της ζάχαρης σε κύβους. […]


– Σημαντικό είναι το συμπέρασμα που λέει, ότι μια κυβέρνηση αποτυχαίνει για δυο λόγους: είτε επειδή εμπιστεύεται την υλοποίηση του προγράμματος σταθεροποίησης και διαρθρωτικών αλλαγών σε τεχνοκράτες, που παραμελούν το πολιτικό κόστος∙ είτε επειδή την εμπιστεύεται αποκλειστικά στους αρμόδιους πολιτικούς, που ενδιαφέρονται για το στενό πολιτικό κόστος. […]


– Για να έχει μια κυβέρνηση το περιθώριο ώστε να κάνει τους πολιτικούς ελιγμούς που απαιτεί ένα πρόγραμμα αναδιάρθρωσης, πρέπει να στηρίζεται από ένα ή δυο μεγάλα κόμματα και όχι από μια συμμαχία μικρών κομμάτων. 
Γι’ αυτό χρειάζεται ένα κατάλληλο εκλογικό σύστημα, με πολλές μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες. 
Άλλα μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση ενίσχυσης της εκτελεστικής εξουσίας είναι αυτά που νομοθετηθούν προσωρινές ειδικές εξουσίες, ή τον εκ των υστέρων έλεγχο από τη δικαστική εξουσία ώστε να μην μπορούν οι δικαστές να ελέγχουν εκ των προτέρων την εφαρμογή ενός προγράμματος


Το δημοψήφισμα είναι ένα αποτελεσματικό όπλο στα χέρια μιας κυβέρνησης όταν έχει αυτή την πρωτοβουλία των κινήσεων. 
Μπορεί να καταφεύγει σε δημοψήφισμα, ώστε να εγκριθεί ένα συγκεκριμένο μέτρο της και να θέσει εκτός μάχης μια συμμαχία αντιφρονούντων. Επιπλέον, όταν κάποια μέτρα προκαλέσουν ένα αυξανόμενο κύμα ταραχών και καταστολής, τότε η προκήρυξη δημοψηφίσματος μπορεί να ηρεμήσει το πολιτικό παιχνίδι και να βοηθήσει στην αποκατάσταση της τάξης αποφορτίζοντας την πίεση των διαδηλωτών. […]


 Εξίσου βοηθάει το μοίρασμα των ρόλων μεταξύ των διεθνών οργανισμών − οι οποίοι αναλαμβάνουν το ρόλο να υπενθυμίζουν τις σκληρές υποχρεώσεις του προγράμματος αναδιάρθρωσης − και μιας σειράς χωρών, που θα παίζουν το ρόλο χορηγών και θα παρέχουν κάποια βοήθεια όταν ορισμένα πολύ σκληρά μέτρα γίνονται πολύ επικίνδυνα.[…]»
http://pontosandaristera.wordpress.com
Αναρτήθηκε από νίκης φόρος

Δανείστε μας κι αφήστε μας !

Η κυβέρνηση που έχουμε αυτό το διάστημα, με επικεφαλής τον κ. Παπαδημο  αν μη τι άλλο αποδεικνύει ένα πράγμα! Ότι κυρίως αυτό το διάστημα και οχι μόνο, όποιος και να "κυβερνούσε" τη χώρα θα ήταν το ίδιο! Βρε ακριβώς  το ίδιο!   Οι χώρες, και οι οργανισμοί που τους χρωστάμε λεφτά είτε εμφανιστεί υπουργός του Πασοκ,της ΝΔ  ή της  ψωροκώσταινας,  το ίδιο κάνει για αυτούς! 

Είναι σαν να βλέπεις τον πατέρα, τη μάνα  ή το γιό της οικογένειας που χρωστάει. Όποιος και να πάει για δανεικά, τις ίδιες ξινισμένες μούρες των τοκογλύφων θα βλέπει! 
Κόψανε μισθούς στο δημόσιο τομέα, δώρα και επιδόματα, σταματήσαμε να αγοράζουμε, δεν έχουμε καμιά ελπίδα για το μέλλον, τα παιδιά μας σε απόγνωση ψάχνουν  για δουλειές στα πέρατα του κόσμου, κόψτε και τα φάρμακα, βγείτε στην ανεργία  όλοι, πεθάνετε δεν τους νοιάζει! Το μελαχρινό μας πρόσωπο θα το αντικαταστήσουν με πιο πεινασμένους Ασιάτες! 

Αριθμούς βλέπουν και όχι πρόσωπα, όχι απόγνωση και απελπισία, ούτε  αυτοκτονίες, ούτε αντικαταθλιπτικά φάρμακα που παίρνουμε μπας και μας κρατήσουν όρθιους!   
Το ξέρουμε καλά μεταξύ χωρών δεν υπάρχουν συναισθήματα, μόνο συμφέροντα! Όμως δεν έχει νομίζω σημασία να κουβεντιάζουμε άλλο με την Τρόικα! Μόλις κατεβαίνουν  από το αεροπλάνο, τι να πάνε να κάνουν στα υπουργεία; Πάρετε τους με ένα αυτοκίνητο και πηγαίνετε τους στα σπίτια των Ελλήνων να δουν την απόγνωση και τη φτώχεια!  Πηγαίνετέ τους εκεί στους νέους αστέγους να δούνε τι έπαθε η κοινωνία μας με τις πολιτικές, τις δικές τους και των συνεταίρων τους στις Ελληνικές κυβερνήσεις! 
Πηγαίνετέ τους  σε ένα σουπερμάρκετ να δούνε τις τιμές και πόσα χρήματα χρειάζεται ένας  πολίτης! Χρήματα που δεν τα έχει πλέον, γιατί η δουλειά του δεν υπάρχει πλέον! δεν υπάρχει γιατί η ασφυξία που φέρατε  έκλεισε και μαγαζιά και βιοτεχνίες και εργοστάσια!  
 Δεν θέλουμε να σας συγκινήσουμε, ξέρουμε πως αυτό δεν έχει καμιά σχέση με τη δουλειά σας! Θέλουμε να σας δείξουμε πως η  μέθοδος σας  είναι μούφα!  Δεν κάνει για τίποτε! Το φάρμακό σας δολοφονεί την  Ελληνική κοινωνία και καταστρέφει τη χώρα!  Και ο κοσμάκης  δεν θα είχε αντίρρηση να παρει συνταγές και από Ευρώπη και απο παντού, άλλωστε οι συνταγές των ντόπιων γιατρών της Ελληνικής πολιτικής  έχουν διαλύσει τον οργανισμό μας!
Όμως ακριβώς το ίδιο κάνουνε και οι συνταγές των προφεσόρων της διεθνούς οικονομίας!  Εκτός κι αν πράγματι όπως λέγεται, θέλουν να καθαρίσουν τελείως τη χώρα  μας από ότι  ζωντανό και δημιουργικό έχει, και να μείνουν ελάχιστοι που θα είναι πρόθυμοι να ζουν με τα αποφάγια τους, απλώς για να κρατούν τον τουριστικό παράδεισο σε λειτουργία για πάρτη τους!  Αν είναι έτσι, πρέπει πολύ σύντομα να τους πάρει ο διάολος τον πατέρα πριν πάρουν για πάντα τη γη των προγόνων μας!

Ο αλυτρωτισμός του αδιόρθωτου Αντώνη

Ο κ. Σαμαράς αγωνίσθηκε και πάλι για να αποφύγουμε τα χειρότερα.

Χτύπησε το φαρδύ του χέρι ηχηρά στο τραπέζι κι έτσι ο 13ος κι ο 14ος μισθός σώθηκαν.
Κι οι επικουρικές κάτω των 150 € διασώθηκαν.
Κι η τρόικα φοβήθηκε!
Δεν το διέρρευσε αυτή τη φορά. Το είπε σε διάγγελμα.
Έκανε διάγγελμα για να πεί πόσο δεν φταίει, πόσο προσπάθησε, πόσο αγωνίζεται.

Για το πόσο μέχρι τώρα έβλαψε, αρνούμενος ακόμη και τα σπάνια λίγα που η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ επιχείρησε, δεν μιλά.
Για την αναξιοπιστία που γεννά η φοβική του δημόσια παρουσία με τις συνεχείς αλλαγές θέσεων δεν προβληματίζεται.
Για το δικαίωμα που κι αυτός έδωσε, τον χώρο που δημιούργησε στην κάθε τρόικα, ώστε να μας υπαγορεύει τριετές πρόγραμμα διακυβέρνησης, ο αγωνιστής Αντώνης σιωπά.
Το κυριώτερο, δυο χρόνια λέει χοντρά ψέματα στον κόσμο , πως τάχα θα επαναδιαπραγματευθεί, μια το πρώτο μνημόνιο, μια τους ταξιτζήδες, μια τη δανειακή σύμβαση.
Τα λέει, μετά ψηφίζει ή υπογράφει και μετά τα ξαναλέει.
Φτιάχνει και συντηρεί έτσι μια ψεύτικη συνείδηση, στον κόσμο καταρχήν αλλά ακόμη και σε στελέχη του, εναν μνημονιακό αλυτρωτισμό.

Ποιους κοροιδεύει;

Το 1991 τα ίδια έκανε με την Αλβανία και κατάφερε διώξεις σε Βορειοηπειρώτες και τρύπια σύνορα στη λαθρομετανάστευση.
Έκανε τα Σκόπια κράτος και την Ευρώπη να λυσσά με την Ελληνική επιπολαιότητα.
Τα αγάλματα του Μ. Αλεξάνδρου κοσμούν τις πλατείες και το αεροδρόμιο των Σκοπίων, το όνομα της γειτονικής χώρας έχει de facto διευθετηθεί σε Μακεδονία.
Για όλους πλην Ελλήνων, με την υπογραφή Σαμαρά.

Ερριξε την κυβέρνηση του κόμματος του το 1993 με τρόπο που μόνο αποστασία, διαφθορά του 1965 θύμιζαν.

Και τώρα αδιόρθωτα, συνεχίζει την μυθευματική του πορεία.

Ότι θετικό, αν κι η λέξη δεν ταιριάζει, πετυχαίνουν στις συνεχείς συζητήσεις, διευθετήσεις, διαπραγματεύσεις με την τρόικα οι κυβερνητικοί παράγοντες, βγάζει ο Αντώνης διάγγελμα να το διεκδικήσει.

Μην με μαυρίσετε. Δεν φταίω, οι άλλοι τα έκαναν. Με το ζόρι, με το πιστόλι με σέρνουν!

Κι έτσι δικαιώνεται το πικρό ανέκδοτο, σχόλιο που κυκλοφορεί :
Αντώνης Σαμαράς. Ο πρώτος Έλληνας υποψήφιος πρωθυπουργός που απέδειξε πως είναι ανίκανος να κυβερνήσει πριν κυβερνήσει !
newsit.gr

Το Μνημόνιο, ο φόβος και η δημοκρατία


Από την Καθημερινή 

Tου Σταύρου Λυγερού 

Το 2010 έθεσαν στον ελληνικό λαό το δίλημμα «Μνημόνιο ή χρεοκοπία». Το 2011 του έθεσαν το «Μεσοπρόθεσμο ή δραχμή» και τώρα του θέτουν το «διάσωση ή χρεοκοπία». Πρόκειται για παραλλαγές του ίδιου εκβιαστικού διλήμματος, που επιδέχεται μία μόνο απάντηση. Είναι ο γνωστός μονόδρομος της κυβερνητικής – και όχι μόνο – ρητορικής. 

Ορισμένοι εξ αυτών δεν περιορίζονται στα όρια της φθηνής - αντιαισθητικής προπαγάνδας που στηρίζεται στην άμετρη κινδυνολογία. Καταφεύγουν και στην ιδεολογική τρομοκρατία, χαρακτηρίζοντας «εθνική προδοσία» τη διαφορετική άποψη! Δεν ακυρώνουν μόνο την έννοια της πολιτικής, αλλά και την ίδια τη δημοκρατία. Αναμενόμενο. 


Η θεραπεία - σοκ στηρίζεται αποκλειστικά στην καλλιέργεια του φόβου και γι’ αυτό είναι από τη φύση της ασύμβατη με τη δημοκρατία. Υπενθυμίζουμε ότι πρωτοεφαρμόστηκε στη Χιλή με εργαλείο τα τανκς του Πινοσέτ. 


Στη σημερινή Ελλάδα δεν υπάρχει ο φόβος των τανκς. Καλλιεργείται συστηματικά, όμως, ο «μεταμοντέρνος» φόβος ότι το πιο μικρό «όχι» στην τρόικα θα οδηγήσει σε ολοκληρωτική καταστροφή. Είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να παραλύουν και να κατακερματίζουν την κοινωνία. 

Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι «χρεοκοπία ή διάσωση», αλλά εάν το νέο πακέτο (PSI, δανειακή σύμβαση και νέο Μνημόνιο) έχει τις προϋποθέσεις να αποτρέψει τη χρεοκοπία και να ανατάξει την οικονομία. 

Καθόλου τυχαίο ότι η επίσημη συζήτηση δεν εστιάσθηκε στο καθοριστικό για το μέλλον της Ελλάδας αυτό ερώτημα, αλλά σε επιμέρους πτυχές, όπως οι συντάξεις και ο κατώτατος μισθός. 

Καθόλου τυχαίο, επίσης, ότι οι σταυροφόροι του Μνημονίου προβάλλουν μονομερώς και με κραυγαλέα υπερβολή τις αρνητικές συνέπειες της παύσης πληρωμών, αλλά αποφεύγουν επιμελώς να πουν πού οδηγεί το νέο πακέτο. 

Στο σημείο που έχει φθάσει η Ελλάδα όλοι οι δρόμοι είναι δύσβατοι. Μία ορθολογική συζήτηση θα έπρεπε να βάλει νηφάλια στο τραπέζι τα συν και τα πλην κάθε πολιτικής, ώστε να επιλέξουμε το μικρότερο κακό, την πολιτική που έχει συνδυαστικά το μεγαλύτερο οικονομικό αποτέλεσμα και το μικρότερο κοινωνικό κόστος. 

Το πολιτικό σύστημα δεν διεξάγει μία τέτοια συζήτηση για τον ίδιο λόγο που δεν επεξεργάσθηκε ένα ρεαλιστικό εθνικό σχέδιο για την ανάταξη της οικονομίας. 

Η άποψή μας επιγραμματικά είναι πως με το νέο πακέτο θα συμβεί ό,τι με το πρώτο Μνημόνιο. Θα αγοράσουμε πανάκριβα χρόνο, αλλά δεν θα αποτρέψουμε τη χρεοκοπία. Αντιθέτως, θα τη βρούμε μπροστά με πολύ δυσμενέστερους όρους. 

Παρά τα αντικοινωνικά μέτρα, η οικονομία θα βυθισθεί βαθύτερα στον φαύλο κύκλο της ύφεσης, με αποτέλεσμα τον εκτροχιασμό του προγράμματος. Ο εκτροχιασμός θα προκαλέσει δυναμική ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας - κατάρρευσης, η οποία πιθανότατα θα πετάξει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης. 

Η Ελλάδα, γεμάτη οικονομικά και κοινωνικά ερείπια, θα έχει στερηθεί τη δημόσια περιουσία και τα εργαλεία που είναι αναγκαία για την ανασυγκρότησή της. Με άλλα λόγια θα καταστεί για πολλά χρόνια έρμαιο των δανειστών της. Κι αυτά, εάν δεν μεσολαβήσει κοινωνική έκρηξη. 


Ξεσηκώστε και ξεσηκωθείτε για την μεγάλη αναμέτρηση της Κυριακής 12 Φεβ. 2012

Την Κυριακή, 12 Φεβ. 2012, θα αναμετρηθεί ο λαός με τον φασισμό των διεθνών τραπεζιτών και των εγχώριων συμμάχων και υπηρετών τους. Κινήσεις και μέτωπα μας καλούν να πάρουμε μέρος στην μεγάλη αναμέτρηση. Θα κριθούν πολλά σε αυτή τη μάχη. Θα κριθεί το μέλλον μας και η επιβίωσή μας...


Στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη (ήδη περνάνε με τηλεβόα από τους δρόμους και ενημερώνουν) και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, ο λαός θα διαδηλώσει εναντίον της υπογραφής της νέας δανειακής σύμβασης. Ενωμένος σαν γροθιά.

Είναι οι στιγμές ιστορικές και κρίσιμες και απαιτούν την παρουσία όλων μας. Χωρίς διαμάχες και διχασμούς. Ολοι. Αριστεροί και δεξιοί.

Ενημερωθείτε για τις συγκεντρώσεις και τις προσυγκεντρώσεις. Ενημερώστε και ξεσηκώστε τους. Τηλεφωνείστε σε φίλους, συγγενείς, γνωστούς και συνεργάτες. Γίνετε οργανωτές. Κινητοποιήστε όσους περισσότερους μπορείτε.

Ολοι μπορούμε να κάνουμε κάτι για να κατεβούν όσο γίνεται περισσότεροι. Στείλτε email. Γυρίστε και χτυπείστε κουδούνια. Κι όσοι έχετε τηλεβόες γυρίστε στη γειτονιά σας κι ενημερώστε τους. Κι όσοι δεν έχετε τηλεβόα βάλτε τις φωνές.

ΒΑΛΤΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ.

Την Κυριακή όλοι στους δρόμους και τις πλατείες για τη μεγάλη μάχη.

Θραξ Αναρμόδιος
Πηγη 

Τετέλεσται! Οι Ελληνες εν τάφω...

 Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Αβουλοι, μοιραίοι, σπιθαμιαίοι. Τίποτα δεν διαπραγματεύθηκαν. Τίποτα δεν διέσωσαν. Υπέκυψαν ασυζητητί σε όλους τους όρους και τις απαιτήσεις των επικυρίαρχων υπαλλήλων της ΕΕ και του ΔΝΤ, βυθίζοντας τη χώρα μας στο πιο βαθύ σκοτάδι της σύγχρονης ιστορίας της. Ο λόγος για τους πολιτικούς αρχηγούς των κομμάτων της συγκυβέρνησης - τον Γιώργο Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ, τον Αντώνη Σαμαρά της ΝΔ και .......
τον Γιώργο Καρατζαφέρη του ΛΑΟΣ. Εξαιρετικά εύκολο αποδείχθηκε να καμφθούν οι επί μήνες ανέξοδα διαφημιζόμενες ως δήθεν ανυποχώρητες «κόκκινες γραμμές» του προέδρου της ΝΔ - σαν παγωτό χωνάκι στον ήλιο της Σαχάρας! Για τον Γ. Παπανδρέου και τον Γ. Καρατζαφέρη δεν υπήρχε φυσικά καμιά αμφιβολία ως προς το τι θα έπρατταν, αφού αυτοί είχαν ψηφίσει ήδη το πρώτο Μνημόνιο, αλλά αποδείχθηκε ότι και ο Α. Σαμαράς δεν είχε την κρίσιμη στιγμή το σθένος να διαφοροποιηθεί από αυτούς που σωστά λοιδωρούσε, κατατασσόμενος τελικά στην ίδια με αυτούς κατηγορία στη συνείδηση του ελληνικού λαού.
Τα ονόματα όλων αυτών που κατείχαν θέσεις ευθύνης και συναίνεσαν να παραδώσουν την Ελλάδα στις απαιτήσεις των κοινωνικών βαρβάρων της ΕΕ και του ΔΝΤ θα γραφτούν με μαύρα γράμματα στις δέλτους καταισχύνης της ελληνικής ιστορίας - πράγμα που φυσικά τους ίδιους καθόλου δεν τους νοιάζει.
Το μέλλον της χώρας διαγράφεται ζοφερό μετά από την παράδοσή της στους ξένους δανειστές. Εκατομμύρια Ελληνες θα πέσουν θύματα της οικονομικής Κατοχής.
Ηδη ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο οι πρώτοι «νεκροί» - οι άνεργοι δηλαδή που προκάλεσε η πολιτική που υπαγόρευσε το πρώτο Μνημόνιο: 1.029.000 οι άνεργοι τον Νοέμβριο - όταν δηλαδή πολλές επιχειρήσεις ακόμη κρατιόντουσαν με τα δόντια, με την ελπίδα ότι ίσως οι γιορτές τούς έδιναν το φιλί της ζωής.
Τώρα που κάθε ελπίδα οικονομικής ανάκαμψης εξέλιπε, πολύ φοβόμαστε ότι ο αριθμός των ανέργων θα έχει ξεπεράσει τον Ιούνιο το ενάμισι εκατομμύριο, υπερβαίνοντας το 30% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού από 20,9% που ήταν ήδη τον Νοέμβριο.
Η «δικτατορία των δανειστών» δεν πρόκειται να επιδείξει κανένα έλεος απέναντι στην οικονομική δυστυχία του πληθυσμού της υποτελούς Ελλάδας. Ξένοι είναι έτσι κι αλλιώς, τι να τους νοιάξει για τους Ελληνες; Αυτοί το πώς θα παίρνουν τα δισεκατομμύριά τους έχουν μοναδικό μέλημα, όπως όλοι οι τοκογλύφοι σε όλες τις εποχές.
Δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα για να τους νοιάζει αν οι Ελληνες πεινάνε, αν τα σχολεία μας κλείνουν, αν τα νοσοκομεία μας καταρρέουν.
Το πολύ πολύ να βάλουν τους Γερμανούς παπάδες να οργανώσουν και καμιά... φιλανθρωπική αποστολή για να μοιράσει συσσίτια σε πεινασμένους Ελληνες για να τα δείχνουν στη γερμανική τηλεόραση ώστε να ενισχυθεί η προπαγάνδα του Βερολίνου ότι... μας έσωσαν και μας ταΐζουν κι από πάνω!
Η ΕΕ και το ΔΝΤ προωθούν μεθοδικά και αποτελεσματικά τον στόχο τους που δεν είναι άλλος από το να ρίξουν τους μισθούς των Ελλήνων, σχηματικά μιλώντας, γύρω στο πεντακοσάρικο και μέχρι χιλιάρικο το πολύ, τις συντάξεις στα τρία - τέσσερα κατοστάρικα, να απολύσουν εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους και εκατομμύρια στον ιδιωτικό τομέα ώστε μέσω αυτής της κατοχικής εξαθλίωσης να υποβιβαστεί η Ελλάδα -όπως άλλωστε και όλες οι υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού νότου- στην κατηγορία των φτηνών και εξαθλιωμένων επαρχιών του Τέταρτου Ράιχ.
Τέτοιες είναι όλες οι χώρες του αλήστου μνήμης «υπαρκτού σοσιαλισμού» που μπήκαν στην ΕΕ και «σώθηκαν» κι αυτές!
Ζοφερές εποχές για την Ελλάδα και τους Ελληνες. Η πορεία προς την άβυσσο δεν έχει πάτο, καθώς η αρπακτικότητα των Ευρωπαίων δυναστών δεν έχει κορεσμό. Οσο στη χώρα μας δεν σημειώνεται παρατεταμένη κοινωνική έκρηξη, η λογική των επικυρίαρχων είναι και θα είναι «το υποζύγιο αντέχει, φόρτωσέ το κι άλλο!».
Προανήγγειλαν ήδη ότι τον Ιούνιο θα πάρουν κι άλλα μέτρα. Θα κόψουν τις συντάξεις αυτή τη φορά. Τώρα πια δεν φοβούνται να προαναγγέλλουν τα δεινά στα οποία υποβάλλουν τον ελληνικό λαό. Ουαί τοις ηττημένοις...
Ελεγχος
Δεν συμφέρουν την ΕΕ οι εκλογές
Οργίαζαν χθες οι φήμες για άμεση προκήρυξη εκλογών. Δεν τις συμμεριζόμαστε. Είναι σωστό το επιχείρημα ότι τώρα που ο Α. Σαμαράς μετατράπηκε από «αντιμνημονιακό λυκόσκυλο» σε «μνημονιακή σκυλίτσα της αγκαλιάς», θα ήταν εντελώς ακίνδυνη για την ΕΕ μια κυβέρνηση με πυρήνα τη ΝΔ. Αν γίνουν όμως σύντομα εκλογές, τότε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ με το ζόρι θα φτάσουν συνολικά το 50% των ψήφων, ενώ σήμερα μπορούν να ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν το 80% του ελληνικού λαού. Γιατί οι Γερμανοί και η ΕΕ να προτιμήσουν ένα κατά πολύ ασθενέστερο του σημερινού κυβερνητικό σχήμα; Ο,τι κι αν λέει τώρα πια ο Σαμαράς, ποιος του δίνει σημασία;