Στον εργασιακό μεσαίωνα της Μέρκελ

Επιστολή Έλληνα εργαζόμενου απο τη Γερμανία στο Χρ. Βερναδάκη που δείχνει πως σταδιακά  η γερμανική κοινωνία μετατρέπεται σε ένα απέραντο στρατόπεδο εργασίας
Γεια σου Δάσκαλε,
Με αφορμή την ιστορική εμφάνιση σου στο φύλλο των εργαζομένων της Ελευθεροτυπίας, πήρα το θάρρος να σου στείλω αυτό το mail, εκφράζοντας κάποιους προβληματισμούς σε συνδυασμό με μια παράθεση απόψεων και συμπερασμάτων απο τη γερμανική κοινωνία, όπου βρίσκομαι και εργάζομαι. Πράγματι, η απουσία μου (φυσική και μόνο) απο την εξελισσόμενη ελληνική κοινωνία με λυπεί βαθύτατα και ιδιαίτερα η απουσία μου απο τους δρόμους, όπου κατά τη γνώμη μου δίνεται μια τεράστια μάχη πρωτίστως συνειδησιακή (προσπάθεια ριζοσπαστικοποίησης της κοινωνίας) και δευτερευόντως πολιτική, αλλά οι εξελίξεις στη γερμανική κοινωνία είναι επίσης μεγάλες και θα επεκταθώ σε αυτό στη συνέχεια.
Δεν ξέρω αν γνωρίζεις, αλλά δουλεύω σε ένα εργοστάσιο (ως ανειδίκευτος εργάτης) στο Dachau, με ελαστικό ωράριο και συνθήκες σχεδόν τραγικές. 8,5 ώρες την ημέρα, απο τις οποίες πληρωνόμαστε τις 8 και τη Παρασκευή 6 ώρες. Πολλοί εργάζονται για 400ευρώ και ή τα υπόλοιπα τα παίρνουν μαύρα ή απλά εργάζονται 30 ώρες το μήνα. Πολλοί εξ αυτών είναι και Γερμανοί, άλλοι έχουν βρει αυτήν την εργασία απο Zeitfirma (είναι εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων όπου αν για παράδειγμα δουλεύουν με 10ευρώ την ώρα τα 2 απ’ αυτά τα παίρνει η εταιρία).

Με λίγα λόγια δεν υπάρχει καν συλλογική σύμβαση εργασίας παρά μόνο προσωπικά συμβόλαια.
 Όταν αναρωτήθηκα πως γίνεται τόσα χρόνια να έχουν παγώσει τους μισθούς και να έχουν ελαστικοποιήσει τόσο την αγορά εργασίας σε μια συζήτηση με Γερμανό εργάτη μου είπε ότι έφταιγε η ανεργία και τα ξεπουλημένα συνδικάτα. Το αστείο είναι πως μας έχουν παραδώσει και μια λίστα απο πράγματα που απαγορεύεται να κάνουμε (όπως να μη βάζουμε το χέρι μας σε κινούμενη μηχανή) αλλά ουσιαστικά απαιτούν να κάνουμε, έχοντας υπογράψει πρώτα πως απαγορεύεται και σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος η εταιρία δεν φέρει καμιά ευθύνη.
Παλαιότερα, συνάδελφοι που δουλεύουν χρόνια εκεί (άνω των 20) μου είπαν πως αυτή η δουλειά που κάνουμε τώρα  είναι (Akkord Arbeit) και πληρώνεται με 75% παραπάνω, αλλά όλα αυτά έχουν καταργηθεί, επίσης οι υπερωρίες πληρώνονται όταν συμπληρώσεις άνω των 50 ωρών (με 38 ώρες τη βδομάδα σταθερή εργασία). Πρώτη φορά εκλέχτηκε απο το τμήμα παραγωγής ο επικεφαλής του συνδικάτου και γίνονται τεράστιες διαπραγματεύσεις να ανακτήσουμε δικαιώματα που είχαμε πριν. Προσπαθώ να συμμετέχω όσο πιο πολύ μπορώ και προς τιμήν τους λαμβάνουν υπόψιν τους μερικές μου επισημάνσεις.
Τώρα απο πρώτη του Ιανουαρίου δεν χρειάζεται την Παρασκευή να δουλεύουμε 2 ώρες επιπλέον χωρίς πληρωμή (!!!!) και για πρώτη φορά πήραμε αύξηση 3%, αλλά είναι πολύ δύσκολο να πιέσουμε εντονότερα γιατί η εθνική ανομοιογένεια του εργατικού δυναμικού είναι τεράστια και οι φόβοι μεγάλοι. Επικεφαλής είναι Γερμανός ( απο τους λίγους με κοινωνική συνείδηση και τα άλλα μέλη απο Γκαμπια, Σρι Λανκα και Τουρκια). Ο εργοδότης απειλεί συνέχεια με μετακόμιση στην Τσεχία αφήνοντας μας άνεργους ή μας ενημερώνει πως «μπαίνει μέσα», ενώ η υπεραξίαείναι απίστευτα μεγάλη. Την έχω υπολογίσει κουτσουρεμένα και είναι η εξής: σε 8 ώρες δουλειά, οι 6 πάνε στον εργοδότη, η 0,5 στο κράτος και η 1,5 την καρπώνεται ο εργάτης (με τα δικά του στοιχεία κέρδους)…
Αναρωτήθηκα γιατί συμβαίνει αυτό σε μια κοινωνία ευημερούσα. Γνωρίζοντας τα προβλήματα ένωσης της Γερμανίας και τη χρόνια ανεργία (άνω του 9% για χρόνια) δεν δικαιολογούσαν τέτοιες εργασιακές σχέσεις και μάλιστα σε ένα κράτος του Βιλλυ Μπραντ που ήταν πράγματι κοινωνικό. Έτσι άρχισα να συζητώ με Γερμανούς γι’ αυτήν την ηττοπάθεια του εργατικού κινήματος.
Ανακάλυψα ότι υπάρχει μια τρομερή απάθεια ανάμεσα στους εργαζόμενους (κυρίως μεσαίας τάξης) και το απέδωσα στην ελλιπή ενημέρωση άλλα και στη στροφή του SPD τελευταία χρόνια.
Δυστυχώς ανακαλύπτω πως ανάμεσα στους Γερμανούς αναπτύσσεται έντονα μια εθνική ανάταση που υπερκαλύπτει την κοινωνική συνείδηση. Η χρόνια προπαγάνδα της Bild, η οποία είναι η πρώτη σε πωλήσεις εφημερίδα κυρίως επειδή είναι πιο φθηνή (!!!) έχει κάνει καλά τη δουλειά της. Η παιδεία επίσης των Γερμανών τείνει να δημιουργεί εργατικούς υπάκουους και αυταρχικούς πολίτες
(wer nur den lieben langen Tag, ohne Plag, ohne Arbeit verplempert, wer das mag, der gehört nicht zu uns – όποιος σπαταλά την ωραία μέρα χωρίς μόχθο και χωρίς δουλειά και σε όποιον αρέσει αυτό το πράγμα, ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΜΑΣ) και (wer die pfennige nicht ehrt, ist des Talers auch nicht wert, το οποίο σημαίνει όποιος δεν τιμά τα cent, δεν είναι άξιος για λεφτά). Τα παραπάνω είναι παιδικά τραγούδια τα οποία μαθαίνονται στα παιδιά στο σχολείο.
Τις προάλλες είχε έρθει ένας καινούργιος απο το Θιβέτ στη δουλειά και προϊστάμενοι τον έπιασαν να κάνει λάθος. Η τιμωρία του; Να προσπαθεί να φτιάξει κάτι που είναι χαλασμένο και χρειάζεται μηχανικό. Το χειρότερο είναι πως αυτοί το ήξεραν και κάθονταν στη γωνιά και γελούσαν. Τι νόημα είχε όλο αυτό; Και έχω δει και ακούσει πολλά τέτοια περιστατικά, διαπιστώνοντας ότι οι Γερμανοί έχουν την έννοια της τιμωρίας μέσα τους.
Προφανώς δεν αναφέρομαι  στο σύνολο και σε απόλυτο βαθμό αλλά σε γενικές διαπιστώσεις νοοτροπίας. Ο διαρκής ύμνος της αποταμίευσης και η παντελής έλλειψη αισθητικής (κτίρια, ρούχα, διασκέδαση) καθιστούν μια κοινωνία βαρετή και μερικές φορές αποπνικτική, συγκριτικά με τη βρετανική και την ελληνική. Όποια διαφήμιση και να δω αναφέρεται σε φθήνια (billig) ή σε αποταμίευση (sparen) και αυτή είναι η φυλακή τους…

Η Ελλάδα που αντιστέκεται


του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη που κυκλοφορεί
Η κρίση, με δάκρυα και αίμα, αλλάζει τους Έλληνες • Ένας πρώτος απολογισμός
Μια από τις βασικές αιτίες της κρίσης που βιώνουμε είναι πως η μεταπολίτευση, ιδιαίτερα από το 1990 και μετά, κατέστρεψε πολλές από τις θετικές αξίες και χαρακτηριστικά της ελληνικής ιδιοπροσωπίας, μεγεθύνοντας ταυτόχρονα τα αρνητικά μας.
Οι Έλληνες, ένας λαός λιτοδίαιτος, ενεργητικός, εργατικός, μεταβλήθηκαν σε αργοκίνητους, παχύσαρκους, οπαδούς της μικρότερης προσπάθειας.
Ένας λαός που δεν είχε μεγάλη σχέση με κάθε είδους εξαρτήσεις –μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, σκληρά ναρκωτικά– και χαμηλή εγκληματικότητα, μεταβλήθηκε μέσα σε ελάχιστα χρόνια σε πότη, τοξικοεξαρτημένο από ηρωίνη και ψυχοφάρμακα, με κατακόρυφα αυξανόμενη εγκληματικότητα.
Ένας λαός υπερήφανος για την ιστορική του παράδοση, με ισχυρό πατριωτισμό, παρακολουθούσε αδιάφορος τα παιδιά του να λοιδορούν, και κάποτε να καίνε, την ελληνική σημαία, και τα πανεπιστήμιά του να έχουν μεταβληθεί σε άντρο του εθνομηδενισμού και ομάδων φασιστοειδών.
Ένας λαός υπερπολιτικοποιημένος και συνδικαλιστικά ενεργός μεταβλήθηκε σε φανατικό θεατή μιας από τις χειρότερες τηλεοράσεις στον κόσμο και σε αναγνώστη των εντύπων του Πέτρου Κωστόπουλου, καθώς και με τον Παναγόπουλο ηγέτη(!) της ΓΣΕΕ.
Ένα συνεταιριστικό κίνημα που είχε κτιστεί με αγώνες και θυσίες γενεών και γενεών από τις αρχές του 20ού αιώνα κατεστράφη, και η αγροτική παραγωγή παραδόθηκε ολοκληρωτικά στις επιδοτήσεις και τους μεσάζοντες.
Ένας λαός με μια σκληρά εργαζόμενη αγροτιά, με εργατικό πληθυσμό, οικοδόμους και βιομηχανικούς εργάτες, έγινε λαός γκαρσονιών, δημοσίων υπαλλήλων και πορτιέρηδων σε μπαρ, μια και μέσα σε είκοσι χρόνια πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη στην ιστορία είσοδος λαθρομεταναστών αναλογικά με τον πληθυσμό και ταυτόχρονα η μεγαλύτερη αποβιομηχανοποίηση σε όλη την Ευρώπη.
Τέλος, ένας λαός που κάποτε είχε πρωθυπουργούς σαν τον Καποδίστρια, ή τον Βενιζέλο, πέρασε από τον Σημίτη στον… Γιωργάκη.
Δηλαδή, η αιφνίδια μετάβαση στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και του καταναλωτικού καπιταλισμού, παντού καταστροφική, μας έπληξε περισσότερο από άλλους λαούς, διότι έγινε με τρόπο παρασιτικό, «εισαγόμενο», σουσουδίζοντας αλλότριες παραδόσεις, υποτιμώντας και καταστρέφοντας τις δικές μας.
Έτσι, όταν ήρθε η κρίση του παρασιτικού μοντέλου –η κρίση των πιο ξενόδουλων, εξαρτημένων και προδοτικών ελίτ που γνώρισε ποτέ η χώρα μας–, ο ίδιος ο λαός βρέθηκε ανέτοιμος, απαράσκευος, ανίκανος να απαντήσει, με την ιστορική του συνείδηση αλλοιωμένη, το εργασιακό του ήθος υποβαθμισμένο, την αγωνιστικότητά του καταρρακωμένη, το μορφωτικό επίπεδο καταβαραθρωμένο, την πολιτική του οξυδέρκεια στο ναδίρ.
Βρέθηκε αίφνης στα βαθιά, με ρεύματα απειλητικά, με τη Σκύλλα του 4ου Ράιχ και τη Χάρυβδη του νεοθωμανισμού να μας απειλούν, χωρίς πυξίδα, χωρίς οδηγούς, χωρίς καπετάνιο.
Και έπρεπε να μάθει να πλέει από την αρχή. Και όμως, παρά τις ξέρες, τα αδιέξοδα, τις φρούδες ελπίδες των… τηλε-ευαγγελιστών, έχει αρχίσει την αντίστροφη πορεία.
Μπήκαμε στην κρίση ανεπίγνωστα, χαζοχαρούμενα, αποχαυνωμένοι από τέσσερις ώρες ημερήσιας τηλεθέασης σκουπιδιών. Και, για να επιβιώσουμε, είμαστε υποχρεωμένοι να βγούμε έχοντας πραγματοποιήσει μια ολόκληρη πολιτιστική επανάσταση. Και την έχουμε αρχίσει.
Κατ’ αρχάς, και είναι σημαντικό, ο ελληνικός λαός έπαψε να δείχνει εμπιστοσύνη στις ελίτ –πολιτικούς, δημοσιογράφους, διανοουμένους– και τα κόμματα εξουσίας. Έστω και μέσα από την πιο άθλια τηλεόραση, αλλά και μέσα από εφημερίδες, βιβλία, διαδίκτυο, έκανε μια βαθιά βουτιά στην πληροφόρηση που είχε για χρόνια εγκαταλείψει.
Λέξεις άγνωστες ή ξεχασμένες άρχισαν να συνωστίζονται στο μυαλό των Ελλήνων –σπρεντ, νεοφιλελευθερισμός, «κούρεμα», υποτίμηση, παραγωγική ισορροπία, γεωπολιτική.
Έννοιες παλιές και ξεχασμένες, αντίσταση, πατρίδα, υπερηφάνεια, ακούγονται από το στόμα ακόμα και των πιο ξεπουλημένων πολιτικών, και των εθνομηδενιστών, ενώ ο κ. Πρετεντέρης καταγγέλλει τους… «γερμανοτσολιάδες»!
Οι Έλληνες πολίτες παύουν πλέον να τοποθετούνται σύμφωνα με τα παλιά κλισέ –αριστερά, δεξιά, κέντρο– και κοιτάζουν τα κόμματα και τους πολιτικούς στα χέρια. Γι’ αυτό και έχει αρχίσει η σταδιακή κατεδάφιση του παλιού πολιτικού συστήματος, η οποία θα επεκταθεί σε όλο το πολιτικό φάσμα.
Σταδιακά, όλο και περισσότεροι αναπροσανατολίζονται προς την κατεύθυνση παραγωγικών δραστηριοτήτων που είχαν εγκαταλειφθεί, για την ώρα κυρίως προς τον αγροτικό τομέα, ενώ παράλληλα πολλαπλασιάζονται οι πρωτοβουλίες συνεταιριστικού ή αλληλέγγυου χαρακτήρα. Οι «πατάτες» της Πιερίας γενικεύονται, ενώ ακόμα και η μέχρι χθες αδιάφορη ηγεσία της Εκκλησίας διαμαρτύρεται και επεκτείνει το κοινωνικό της έργο.
Οι πλατείες μας, με πρώτο το Σύνταγμα, έγιναν και πάλι χώρος συνάντησης, συζήτησης, επαφής. Στις γειτονιές, για το χαράτσι, για οργάνωση κοινών δραστηριοτήτων, για συζητήσεις, ανασυγκροτείται σταδιακά ο χαμένος κοινωνικός ιστός.
Πλέον έχει καταστεί συνείδηση σε όλους πως η καταστροφή του παλαιού μοντέλου είναι τελεσίδικη και ότι θα πρέπει να διαμορφωθεί ένα ριζικά νέο. Και –εκτός από τους γερμανοτσολιάδες γνωστού τηλεοπτικού καναλιού– όλοι έχουν συνείδηση πλέον πως αυτό δεν μπορεί να στηριχτεί σε ξένες δυνάμεις και ξένους πόρους. Αν το εκκρεμές, στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, μας οδηγούσε σε όλο και μεγαλύτερη εξωστρέφεια και υποταγή στην παγκοσμιοποίηση, σήμερα θα πρέπει «να επιστρέψουμε» στον τόπο μας, στις δικές μας δυνάμεις, στην «πατρίδα», που λέει εσχάτως και ο Αλέξης Τσίπρας!
Δεν είναι λοιπόν λίγα τα βήματα έξω από τον παλιό κόσμο, για τη διαμόρφωση ενός νέου, που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί. Δεν είναι αρκετά; Σίγουρα όχι. Ποτέ δεν είναι αρκετά. Ωστόσο έχουμε ξεκινήσει. Μέσα από την κρίση  διαμορφώνεται ένας νέος λαός, δηλαδή ανασυγκροτείται ο ελληνικός λαός, που ξαναβρίσκει τη βαθύτερη υπόστασή του.
Σε ποια άλλη χώρα του κόσμου θα ακούσεις άραγε τους ταξιτζήδες να συζητούν για τη… Ναόμι Κλάιν; Ίσως μόνο στην Ελλάδα της κρίσης!
Είμαστε πολύ πιο έτοιμοι απ’ ό,τι δύο χρόνια πριν. Έστω και αν είμαστε πολύ πιο φτωχοί σε χρήματα και αγαθά, είμαστε όμως πολύ πιο πλούσιοι σε ιδέες, σε παραστάσεις, σε φιλίες. Αν διαμορφώσουμε και ένα συνολικό όραμα, τότε  με πίστη και αισιοδοξία, ξεπερνώντας επί τέλους την κατάθλιψη των δύο πρώτων χρόνων, θα πρέπει να προχωρήσουμε στην οικοδόμηση μιας αυθεντικά νέας Ελλάδας.
Θαρσείν χρη.

ΔΕΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ /ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥΣ


Αν ο νόμος είναι άδικος, δεν είναι νόμος… και πρέπει να ανατραπεί! Προς αντικατάσταση και μονιμότητα  πηγαίνει ο νόμος για το χαράτσι της ΔΕΗ (ειδικό τέλος ακινήτων). Η επιβολή της είσπραξης μέσω των λογ/μων της ΔΕΗ σκόνταψε στο ισχυρό τείχος των αντιδράσεων του λαϊκού κινήματος που αντιστάθηκε αγωνιστικά μέσα επιτροπές αγώνα δεν πληρώνω , επιτροπές και συνελεύσεις σε όλες τις πόλεις της Αττικής και όλης της Ελλάδας ενάντια στα χαράτσια, σε αρκετές περιπτώσεις με την αναγκαστική σύμπραξη  από ορισμένους δήμους που δεν άντεξαν την πίεση που άσκησαν οι δημότες, να απέχουν.  Οι εκατοντάδες παραστάσεις διαμαρτυρίας σε υποκαταστήματα της ΔΕΗ, οι επισκέψεις μας σε γραφεία εργολάβων, οι συντονισμένες προσφυγές, οι αιτήσεις αναστολής, οι πορείες διαμαρτυρίας, οι καταλήψεις της ΔΕΗ,  το κλείδωμα των σπιτιών μας, καθώς και ρητή δηλωσή μας οτι θα επανασυνδέουμε το κομμένο ρεύμα, ανάγκασαν το Μαύρο Μέτωπο, μέσω του ΣτΕ, να αποσύρει σε πρώτη φάση την διακοπή ηλεκτροδότησης, αποφασίζοντας οτι είναι αντισυνταγματική (η διακοπη), αλλά έκρινε συνταγματικό το χαράτσι, που θα οφείλεται εφεξής στην Εφορία.
Το ΣτΕ  έβγαλε απόφαση έβγαλε απόφαση χρησμό (”Ήξεις αφήξεις ουκ εν τω πολέμω θνήξεις”),αποποιούμενο στην ουσία την ευθύνη μιας καθαρής ετυμηγορίας. Τυχαίο;
O χρησμός του ΣτΕ, μας στέλνει απο τη Σκύλλα της ΔΕΗ, στη Χάρυβδη της Εφορίας, απο το φόβο της διακοπής του ηλεκτρικού, στο φόβο της κατάσχεσης των λογαριασμών μας (όσοι ακόμη διαθέτουν μικροποσά μέσα σε αυτούς), και στη συνέχεια στην κατάσχεση της περιουσίας μας, που είναι και ο τελικός στόχος τους. Πώς θα γίνει αυτό; Ήδη επεξεργάζονται προτάσεις για την ενοποίηση του ΕΕΤΗΔΕ με τον ΦΑΠ σε ένα ενιαίο φόρο  ακίνητης περιουσίας που θα καταργεί και το αφορολόγητο των 200.000 ευρώ, αλλά θα συμπεριλαμβάνει στη φορολόγηση και την αγροτική ακίνητη περιουσία (χωράφια).
Οι εκλογές που έχουν ανακοινωθεί έχουν στόχο να περισώσουν το σημερινό μαύρο πολιτικό σύστημα. Μπαίνουμε στην περίοδο των υποσχέσεων και της καλλιέργειας των ψευδαισθήσεων. Μετά την κάλπη οι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί θα έχουν «πεδίο πρόσφορο» για να εφαρμοστούν. Τουλάχιστον αυτό πιστεύουν οι εμπνευστές τους. Εμείς δεν πρέπει να τους αφήσουμε αυτή την χρονική περίοδο, μέχρι τις εκλογές, να εφησυχάσουν. Κάθε μέρα στους δρόμους!
Οι επιτροπές αγώνα «Δεν Πληρώνω», οι Λαϊκές συνελεύσεις, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, ολοι οι κολασμένοι απο το Μαύρο Μέτωπο, συνεχίζουμε τον αγώνα μας, για την ανατροπή του Μαυρου Μετώπου, και κάθε επόμενου Μαύρου σχηματισμού, να ακυρώσουμε τα σημερινά χαράτσια, και αυτά που σχεδιάζουν για μετά τις εκλογές.
Ο αγώνας μπορεί να κερδηθεί από το λαϊκό κίνημα γιατί αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία, αυτάρκειας και αλληλεγγύης, συνεταιριστικής οργάνωσης και οριζόντιας ανάπτυξης για τους κάτω, χωρίς αντιπροσώπους και μεσάζοντες. Δεν αναθέτουμε την ζωή μας σε κανένα, δεν κάνουμε καμία διαπραγμάτευση για τα αυτονόητα.  Αγωνιζόμαστε για δημόσια, ελεύθερα και προσβάσιμα από  όλους, κοινωνικά αγαθά.
Δεν πληρώνουμε Χαράτσια/ Δεν πληρώνουμε την Κρίση τους

Δύο κόμματα σε ένα

Πάμε για εκλογές τον Μάιο. Ξέρουν ότι αν τις αφήσουν για αργότερα δεν θα υπάρχει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για να συνεχίσουν την σωτηρία της χώρας.


Κάποια στιγμή είχε τεθεί η ιδέα για ένα δημοψήφισμα, πολύ πριν από την επίσημη ιδέα του Γιωργάκη, και ο Τσε Πρετεντέρ με τον αδερφό Καψή ήταν έτοιμοι να βγουν από το γυαλί και να μπουν στα σπίτια… είναι δυνατόν, έλεγαν να γίνει δημοψήφισμα χωρίς να είμαστε σίγουροι ότι το.......
αποτέλεσμα θα είναι αυτό που μας βολεύει; Τι ανεύθυνα πράγματα είναι αυτά…


Έτσι και με τις εκλογές. Είναι δυνατόν να τις αφήσουν για αργότερα όταν δεν θα είναι σίγουροι ότι τα δύο κόμματα θα μπορέσουν να συγκυβερνήσουν; Κάνε τες τώρα που αυτά τα κόμματα έχουν ακόμα ψηφοφόρους.
Το ωραίο είναι ότι οι νεοδημοκράτες είναι σε δύσκολη θέση. Θα ψηφίσουν ΝΔ και θα κυβερνάει το ΠΑΣΟΚ.
Και σταθερή αξία ο Μπένι ο μισθοφάγος. Αντιπρόεδρος επί ΠΑΣΟΚ, αντιπρόεδρος επί Παπαδήμιου, αντιπρόεδρος επί ΝΔ.
Θα εθιστεί τόσο πολύ σε αυτόν τον ρόλο που ακόμα και αν γίνει πρόεδρος στο απόκομμα του ΠΑΣΟΚ θα διορίσει τον εαυτό του και αντιπρόεδρο του αποκόμματος. 
Ο σχεδιασμός, όπως 
ανερυθρίαστα μας το λένε κατάμουτρα, είναι να συνεχιστεί η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ.
Και με καβάντζα τον άλλον πυλώνα της μνημονιακής πολιτικής. Του νεοπασόκ του Φώτη του ήπιου και ανύπαρκτου λόγου.
Το 74% θέλει τον Γιωργάκη τον αντιεξουσιαστή στην φυλακή και οι μισοί τον Κωστάκη τον κουρασμένο.
Δεν φτάνει που μας τα τρώνε τόσα χρόνια να συνεχίσουμε να τους ταΐζουμε. Η σωστή τιμωρία είναι να τους βάλουμε να ζήσουν με το επίδομα ανεργίας για ένα χρόνο και μετά να ζήσουν με αέρα κοπανιστό. Με υποχρέωση σε καταναγκαστικά έργα.
Για να καταλάβετε πως ο χρόνος κρύβει τα εγκλήματα και πόσο εύκολα ξεχνάει ο λαός (το είχε πει και ο επίτιμος και τον επίτιμο να τον ακούτε) ο μεν Γιωργάκης είναι στο 74% των προτιμήσεων για φυλάκιση, ο Κωστάκης στο 49% ενώ ο Κινέζος σημιτάκος μόλις στο 34%.

Να δεις που σε λίγο θα ξεχαστεί ο Σημιτάκος και θα προστεθεί ο Αντωνάκης.

Ο Αντωνάκης ο σφουγγαράκης είπε ότι πρέπει να γίνουν σύντομα οι εκλογές για να εκτονωθούν οι πολίτες.
Πόσο κατάμουτρα πρέπει να μας το πουν ότι μας εμπαίζουν; Εκτονώσου ηλίθιε στην κάλπη και άσε εμάς να συνεχίσουμε το ξεπούλημα κανονικά.
Πως θα το έλεγε ο Μπογιόπουλος; Είναι οι εκλογές ηλίθιε…
Το ΚΚΕ θεωρεί ότι αυτό που έγινε με τις πατάτες αποπροσανατολίζει τους αγρότες από τα πραγματικά τους προβλήματα. Αλήθεια είναι. Άλλο να έχεις απούλητες τις πατάτες και να βλέπεις το πρόβλημα και άλλο να τις έχεις πουλήσει σε τιμές προσιτές.
Το ΚΚΕ είναι ικανό να το ψηφίσει το 90% των πολιτών και να βγάλει ανακοίνωση όπου θα λέει ότι αυτή η πλειοψηφία αποπροσανατολίζει τον λαό καθώς ελπίζοντας σε μια φιλολαϊκή πολιτική ξεχνά το καταστροφικό έργο του καπιταλισμού την ώρα που οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ευρωλυκοφιλίας υποσκάπτουν το μοναδικό όπλο των εργαζόμενων που είναι η οργανωμένη πορεία με το ΠΑΜΕ στις οδούς που τέμνουν την πλατεία Ομονοίας.
Ο Βορίδης είπε ότι ο Καρατζαφέρης νομίζει ότι είναι ο Ιησούς, ο Λεωνίδας και ο Καίσαρας ταυτόχρονα. Αν πράγματι ισχύει αυτό τότε ο Βορίδης θα πρέπει να κοιτάξει μήπως ο νεανικός ακτιβισμός με τσεκούρια του έχει αφήσει κάποιο κουσούρι…
Δεν εξηγείται αλλιώς ότι έκανε τόσα χρόνια να το καταλάβει αυτό…
Τον αδικεί πάντως τον κωλοτούμπα ο τσεκουράτος υπουργός. Κάθε φορά παίζει έναν ρόλο.
Μέχρι τώρα γνωρίσαμε μια ακροδεξιά άκρως ελληνική, δηλαδή της πλάκας, όπως είναι αυτή του μέχρι πρότινος συγκυβερνήτη. Δυστυχώς, φοβάμαι, ότι θα αυξηθεί η επιρροή της ακροδεξιάς που δεν αρέσκεται σε φαμφάρες αλλά διψάει για αίμα. Ήδη, στις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής είναι ήδη μεγάλα…
Και μιας και πιάσαμε τις δημοσκοπήσεις… ακόμα και σήμερα οι 4 στους 10 είναι μνημονιακοί θεωρώντας ότι αυτή η πολιτική σώζει την χώρα και κατ΄ επέκταση τους πολίτες.
Μόνο όταν μείνουν με ένα αδειανό πουκάμισο θα καταλάβουν τι έχει γίνει…
Δεν θυμάμαι ποιος το είχε πει, αλλά ας το σκεφτούμε λίγο: «Η δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα γιατί δίνεται η δυνατότητα και στους ηλίθιους να αποφασίζουν για την ζωή μου». 
Βαρύ αλλά δίκαιο το τέλος για τα ακίνητα, είπε ο Μπένυ ο μισθοφάγος. Το δικό σου τέλος να δεις πόσο βαρύ θα σου πέσει…
Όσο για την δικαιοσύνη… τρέχει από τα μπατζάκια του!
Τέτοιο δίκαιο φορολογικό σύστημα δεν έχει ξαναδεί η ανθρωπότητα. Όταν εμείς χτίζαμε δίκαιο φορολογικό σύστημα οι Ευρωπαίοι έτρωγαν πετρέλαια (ελληνικά).


Πως πάει το PSI; Μια χαρά και σας χαιρετάει.



ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ “ΣΩΤΗΡΕΣ” ΤΗΣ SOS!! Δεν υπάρχουν φιλέλληνες ανά τον κόσμο; ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ!!



Τη στιγμή που ένας στους δύο Έλληνες νέους είναι άνεργος, 25.000 άστεγοι περιπλανώνται στους δρόμους της Αθήνας, το 30% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχιας, χιλιάδες οικογένειες υποχρεούνται να βάλουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα...προκειμένου να μην πεθάνουν από την πείνα και το κρύο, νεόφτωχοι ενκαι πρόσφυγες δίνουν μάχες για τους σκουπιδοτενεκέδες στους δημόσιους χώρους, οι «σωτήρες» της Ελλάδας, υπό το πρόσχημα ότι οι Έλληνες «δεν καταβάλουν αρκετές προσπάθειες»,
επιβάλλουν ένα νέο σχέδιο βοήθειας που διπλασιάζει τη χορηγούμενη θανατηφόρα δόση. Ένα σχέδιο που καταργεί το εργατικό Δίκαιο και καταδικάζει τους φτωχούς σε ακραία ένδεια, εξαφανίζοντας παράλληλα τις μεσαίες τάξεις.

Ο στόχος δεν είναι σε καμία περίπτωση η «σωτηρία» της Ελλάδας: όλοι οι οικονομολόγοι που είναι άξιοι του ονόματός τους συμφωνούν επ’ αυτού. Το ζητούμενο είναι να κερδηθεί χρόνος προκειμένου να σωθούν οι πιστωτές ενώ παράλληλα η χώρα οδηγείται σε μια προδιαγεγραμμένη χρεοκοπία. Πρωτίστως, το ζητούμενο είναι να μετατραπεί η Ελλάδα σε εργαστήριο μιας κοινωνικής μεταλλαγής που θα γενικευθεί, σε έναν δεύτερο χρόνο, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το μοντέλο που δοκιμάζεται πάνω στους Έλληνες είναι εκείνο μιας κοινωνίας χωρίς δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο της οποίας τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα ιατρικά κέντρα κατεδαφίζονται, η υγεία καθίσταται προνόμιο των πλουσίων, οι ευπαθείς πληθυσμοί προορίζονται για μια προγραμματισμένη εξόντωση, ενώ όσοι εξακολουθούν να έχουν μια εργασία καταδικάζονται σε ακραίες μορφές εργασιακής επισφάλειας και οικονομικής εξαθλίωσης.

Προκειμένου όμως αυτή η αντεπίθεση του νεοφιλελευθερισμού να πετύχει τον στόχο της χρειάζεται…

να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς που καταργεί τα πλέον στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Με διαταγή των σωτήρων, βλέπουμε λοιπόν να εγκαθίστανται στην Ευρώπη κυβερνήσεις τεχνοκρατών που περιφρονούν τη λαϊκή κυριαρχία. Πρόκειται για ένα σημείο καμπής όσον αφορά στα κοινοβουλευτικά καθεστώτα στο πλαίσιο των οποίων βλέπουμε τους «αντιπροσώπους του λαού» να εξουσιοδοτούν εν λευκώ τους ειδικούς και τους τραπεζίτες, απαρνούμενοι την υποτιθέμενη εξουσία τους να αποφασίζουν. Ένα είδος κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος, το οποίο προσφεύγει, μεταξύ άλλων, και σε ένα διευρυμένο κατασταλτικό οπλοστάσιο απέναντι στις λαϊκές διαμαρτυρίες. Έτσι, από τη στιγμή που οι βουλευτές επικύρωσαν την διαμετρικά αντίθετη με την εντολή που είχαν λάβει σύμβαση που τους υπαγόρευσε η Τρόικα (Ευρωπαϊκή Ένωση, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), μια εξουσία στερούμενη δημοκρατικής νομιμότητας υποθήκευσε το μέλλον της χώρας για τα επόμενα τριάντα ή σαράντα χρόνια.

Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζεται να δημιουργήσει έναν δεσμευμένο τραπεζικό λογαριασμό στον οποίον θα κατατίθεται απευθείας η βοήθεια προς την Ελλάδα προκειμένου να χρησιμοποιείται αποκλειστικά προς όφελος του χρέους. Τα έσοδα της χώρας οφείλουν να αφιερώνονται κατά «απόλυτη προτεραιότητα» στην εξόφληση των πιστωτών και, εφόσον παραστεί ανάγκη, να κατατίθενται απευθείας σε αυτόν τον λογαριασμό την διαχείριση του οποίου έχει αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Σύμβαση υπαγορεύει ρητά ότι κάθε νέα υποχρέωση που θα προκύπτει στο πλαίσιό της θα διέπεται από το αγγλικό δίκαιο, το οποίο απαιτεί υλικές εγγυήσεις, ενώ οι διενέξεις θα εκδικάζονται από τα δικαστήρια του Λουξεμβούργου, με την Ελλάδα να έχει αποποιηθεί εκ των προτέρων κάθε δικαίωμα προσφυγής ενάντια σε όποια κατάσχεση αποφασίσουν οι πιστωτές της. Για να ολοκληρωθεί η εικόνα, οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν ανατεθεί σε ένα Ταμείο υπό τη διαχείριση της Τρόικας στο οποίο θα κατατίθενται οι τίτλοι ιδιοκτησίας των δημοσίων αγαθών. Εν συντομία, έχουμε να κάνουμε με μια γενικευμένη λεηλασία, χαρακτηριστικό γνώρισμα του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού που προσφέρει εν προκειμένω στον εαυτό του μια θεσμική καθοσίωση. Στο βαθμό που πωλητές και αγοραστές θα κάθονται στην ίδια πλευρά του τραπεζιού, δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι το εν λόγω εγχείρημα ιδιωτικοποιήσεων αποτελεί πραγματικό συμπόσιο για τους αγοραστές.

Όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί έως τώρα είχαν ως μοναδικό αποτέλεσμα την εμβάθυνση του ελληνικού εθνικού χρέους το οποίο, με τη βοήθεια των σωτήρων που δανείζουν με τοκογλυφικά επιτόκια, έχει κυριολεκτικά εκτοξευθεί στα ύψη προσεγγίζοντας το 170% ενός ακαθάριστου εθνικού προϊόντος σε ελεύθερη πτώση, ενώ το 2009 δεν αντιπροσώπευε παρά το 120%. Μπορεί κανείς να στοιχηματίσει ότι αυτός ο εσμός σχεδίων σωτηρίας -τα οποία παρουσιάζονται κάθε φορά ως «τελικά»- δεν στόχευε παρά στο να εξασθενίσει ολοένα και περισσότερο τη θέση της Ελλάδας ούτως ώστε, στερούμενη κάθε δυνατότητας να προτείνει από μόνη της τους όρους μιας ανασυγκρότησης , να εξαναγκαστεί να εκχωρήσει τα πάντα στους πιστωτές της υπό τον εκβιασμό «καταστροφή ή λιτότητα». Η τεχνητή και καταναγκαστική επιδείνωση του προβλήματος του χρέους χρησιμοποιήθηκε σαν όπλο εφόδου για την άλωση μιας κοινωνίας στο σύνολό της.

Σκόπιμα χρησιμοποιούμε εδώ όρους που ανήκουν στη στρατιωτική ορολογία: πρόκειται σαφώς για έναν πόλεμο που διεξάγεται με τα μέσα της οικονομίας, της πολιτικής και του δικαίου, έναν πόλεμο ταξικό εναντίον ολόκληρης της κοινωνίας. Και τα λάφυρα που η χρηματοπιστωτική τάξη υπολογίζει να αποσπάσει από «τον εχθρό» είναι τα κοινωνικά κεκτημένα και τα δημοκρατικά δικαιώματα, αλλά αυτό που διακυβεύεται σε τελική ανάλυση είναι η δυνατότητα για μια ανθρώπινη ζωή. Και η ζωή εκείνων που δεν παράγουν ή δεν καταναλώνουν αρκετά σε σύγκριση με τις στρατηγικές μεγιστοποίησης του κέρδους, δεν πρέπει να διατηρηθεί.

Έτσι, η αδυναμία μιας χώρας πιασμένης στη μέγγενη της χωρίς όρια κερδοσκοπίας και των καταστροφικών σχεδίων σωτηρίας, γίνεται η μυστική πόρτα από την οποία εισβάλλει βίαια ένα μοντέλο κοινωνίας σύμφωνο προς τις απαιτήσεις του νέο-φιλελεύθερου φονταμενταλισμού. Μοντέλο που προορίζεται για ολόκληρη την Ευρώπη και πέραν αυτής. Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα, και γι αυτό η υπεράσπιση του ελληνικού λαού δεν είναι συρρικνώσιμη σε μια χειρονομία αλληλεγγύης ή αφηρημένης ανθρωπιάς: διακυβεύεται το μέλλον της δημοκρατίας και η τύχη των ευρωπαϊκών λαών. Παντού η «επιτακτική αναγκαιότητα» μιας «οδυνηρής αλλά σωτήριας» λιτότητας θα μας παρουσιαστεί ως το μέσον για να αποφύγουμε τη μοίρα της Ελλάδας, ενώ οδηγεί κατευθείαν σε αυτήν.

Μπροστά σε αυτή την οργανωμένη επίθεση ενάντια στην κοινωνία, μπροστά στην καταστροφή και των τελευταίων νησίδων της δημοκρατίας, καλούμε τους συμπολίτες μας, τους γάλλους και ευρωπαίους φίλους μας να εκφρασθούν σθεναρά. Δεν πρέπει να αφήσουμε το μονοπώλιο του λόγου στους ειδήμονες και στους πολιτικάντηδες. Το γεγονός ότι το αίτημα κυρίως των γερμανών και των γάλλων ιθυνόντων είναι η απαγόρευση πλέον των εκλογών στην Ελλάδα μπορεί να μάς αφήνει άραγε αδιάφορους; Ο στιγματισμός και η συστηματική δυσφήμηση ενός λαού δεν θα άξιζε άραγε μια απάντηση; Είναι δυνατόν να μην υψώσουμε την φωνή μας ενάντια στη θεσμική δολοφονία του ελληνικού λαού; Και μπορούμε άραγε να σιωπούμε μπροστά στην καταναγκαστική εγκαθίδρυση ενός συστήματος που θέτει εκτός νόμου ακόμη και την ίδια την ιδέα της κοινωνικής αλληλεγγύης;

Βρισκόμαστε σε ένα σημείο μη επιστροφής. Είναι επείγον να δώσουμε τη μάχη των αριθμών και τον πόλεμο των λέξεων για να αναχαιτίσουμε την ακραίο-φιλελεύθερη ρητορική του φόβου και της παραπληροφόρησης. Είναι επείγον να αποδομήσουμε τα μαθήματα ηθικής που συσκοτίζουν την πραγματική διαδικασία που εκτυλίσσεται μέσα στην κοινωνία. Είναι κάτι περισσότερο από επείγον να απομυθοποιήσουμε τη ρατσιστική εμμονή περί ελληνικής «ιδιαιτερότητας» που φιλοδοξεί να αναγάγει τον υποτιθέμενο εθνικό χαρακτήρα ενός λαού (τεμπελιά ή κατά βούληση πονηριά) σε πρωταρχική αιτία μιας κρίσης η οποία στην πραγματικότητα είναι παγκόσμια. Αυτό που μετρά σήμερα δεν είναι οι ιδιαιτερότητες, πραγματικές ή φαντασιακές, αλλά τα κοινά: η τύχη ενός λαού που θα επηρεάσει και τους άλλους.

Πολλές τεχνικές λύσεις έχουν προταθεί για να βγούμε από το δίλημμα «ή καταστροφή της κοινωνίας ή πτώχευση» (πράγμα που σημαίνει, το βλέπουμε σήμερα: «και καταστροφή και πτώχευση). Όλες οι λύσεις πρέπει να εξεταστούν σαν στοιχεία στοχασμού προκειμένου να οικοδομήσουμε μιαν άλλη Ευρώπη. Αλλά κατ’ αρχάς πρέπει να καταγγείλουμε το έγκλημα, να αναδείξουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ελληνικός λαός, εξ αιτίας των «σχεδίων βοήθειας» τα οποία έχουν συλληφθεί από και για τους κερδοσκόπους και τους πιστωτές. Τη στιγμή που ένα κίνημα υποστήριξης υφαίνεται σε όλο τον κόσμο, όπου τα δίκτυα Ιντερνέτ βουίζουν από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, οι γάλλοι διανοούμενοι θα ήταν άραγε οι τελευταίοι που θα ύψωναν τη φωνή τους υπέρ της Ελλάδας; Χωρίς να περιμένουμε περισσότερο, ας πολλαπλασιάσουμε τα άρθρα, τις παρεμβάσεις στα μέσα, τις συζητήσεις, τις εκκλήσεις, τις διαδηλώσεις. Γιατί κάθε πρωτοβουλία είναι καλοδεχούμενη, κάθε πρωτοβουλία είναι επείγουσα. Σε ό,τι μας αφορά, ιδού τι προτείνουμε: να προχωρήσουμε τάχιστα στη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής επιτροπής διανοουμένων και καλλιτεχνών για την αλληλεγγύη προς τον ελληνικό λαό που αντιστέκεται.
Αν δεν είμαστε εμείς, ποιος θα είναι;
Αν δεν είναι τώρα, πότε θα είναι;
Βίκη ΣΚΟΥΜΠΗ, Αρχισυντάκτρια του περιοδικού αλήthεια, Αθήνα.
Michel SURYA, Διευθυντής του περιοδικού Lignes, Παρίσι.
Δημήτρις Βεργέτης, Διευθυντής του περιοδικού αλήthεια.
Και
Daniel ALVARO-Alain BADIOU-Jean-Christophe BAILLY-Etienne BALIBAR
Fernanda BERNARDO-Barbara CASSIN-Bruno CLEMENT-Danièle 
COHEN-LEVINAS-Yannick COURTEL-Claire DENIS-Georges DIDI-HUBERMANN
Roberto ESPOSITO-Francesca ISIDORI-Pierre-Philippe JANDIN-Jèrôme LEBRE
Jean-Clet MARTIN-Jean-Luc NANCY-Jacques RANCIERE-Judith REVEL
Elisabeth RIGAL-Jacob ROGOZINSKI-Avital RONELL-Ugo SANTIAGO
Beppe SEBASTE-Michele SINAPI-Enzo TRAVERSO
ΗΓΗ
udemand.wordpress.com

http://kontiloforos.blogspot.com

Εθνικό Ριζοσπαστικό Κίνημα=Έχουμε στην διάθεσή μας 3.763 λογαριασμούς Ελλήνων λαμογιών

Επί δύο περίπου χρόνια ο Ελληνικός λαός ακούει συνεχώς για τους περίπου 2500 Έλληνες καταθέτες στην Ελβετία από υπουργούς και λοιπά 
κυβερνητικά στελέχη. 

Στην περίπτωση των οφειλετών του δημοσίου υπήρξε δημοσιοποίηση ονομάτων και η δίωξης αυτών.
Φυσικά η φοροδιαφυγή αποτελεί ποινικό αδίκημα αλλά και τα μαύρα-αφορολόγητα χρήματα στην Ελβετία ακόμη μεγαλύτερο. 

Επειδή κυβερνώντες-συγκυβερνώντες και πολιτικά πρόσωπα με προκλητικό φαρισαϊσμό «ποιούν την νήσσα»
Το Εθνικό Ριζοσπαστικό Κίνημα, σύντομα θα δημοσιοποιήσει τα ονόματα, ποσά, αριθμούς λογαριασμών και τις τράπεζες στην Ελβετία-Λιχτενστάιν-Γερμάνια-Αγγλία-Βέλγιο κ.λπ. για να πληροφορηθεί επιτέλους ο λαός ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι, και μάλιστα σε ακριβή αντιδιαστολή με τις φορολογικές τους δηλώσεις στην Ελλάδα!
Εμείς έχουμε στην διάθεσή μας 3.763 λογαριασμούς Ελλήνων λαμογιών(!) και 2.789 εμβάσματα τα οποία έφυγαν κατά την περίοδο της κρίσης.
Τα εννέα (9) CD και τα αντίγραφα (τα οποία έχουμε στην κατοχή μας), για ευνόητους  λόγους ευρίσκονται στα χέρια 3 διαφορετικών προσώπων εκ των οποίων το πρώτο ( αντίγραφο) σε δικηγορικό γραφείο σε χώρα του εξωτερικού… και πάλι για ευνόητους λόγους…! 

Προειδοποιούμε ότι κάθε απόπειρα εκβιασμού ή προσπάθεια φίμωσης   μας θα αποφέρει αντίθετα αποτελέσματα και περαιτέρω αποκαλύψεις για offshore εταιρείες! (έρχεται σύντομα και αυτό… 1.763 περιπτώσεις με απίθανες διακινήσεις
τεράστιων ποσών).
Το πώς ευρίσκονται στα χέρια μας θα αποκαλυφθεί και αυτό διότι το κίνημα μας είναι αδιάφθορο, διάφανο, έντιμο, πατριωτικό και έχει ως σκοπό την λύτρωση της Ελληνικής κοινωνίας!
Επιτέλους ο λαός θα πρέπει να πληροφορηθεί ποιοι «κατέχουν» (και μάλιστα μαύρα) και ποιοί πληρώνουν τον λογαριασμό της κρίσης!
Δεν πτοούμεθα για πιθανή μας δίωξη λόγο παράβασης της σχετικής νομοθεσίας περί προσωπικών δεδομένων, διότι σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να λογοδοτήσουν πρώτα οι πολιτικοί μας ταγοί για την ηθική και φυσική αυτουργία στην οποία ενέχονται με την παράβαση της μη εφαρμογής των σχετικών νόμων του κράτους, εφ’ όσον γνωρίζουν και δεν πράττουν τα δέοντα, για την τιμωρία των μαύρων… καταθετών όπως ορίζει η σχετική νομοθεσία.
Για το καλό της πατρίδας ας κάτσουμε και στο σκαμνί της δικαιοσύνης ως έντιμοι άνδρες πατριώτες και όχι ως υποτελείς εντολοδόχοι αρσακειάδες.
Αποτελεί ή όχι κακούργημα το μαύρο χρήμα και μάλιστα στο εξωτερικό;
Είμαστε αποφασισμένοι να απαλλάξουμε τον Έλληνα από την πολιτική δικτατορία η οποία κατέλυσε την Δημοκρατία τα τελευταία 37 χρόνια και θα το πράξουμε. Έχουμε την δύναμη, την αποφασιστικότητα και το θάρρος να απαλλάξουμε την χώρα από τα κόμματα και τα 300 παλληκαράκια, επαγγελματίες  και ευκατάστατους πολιτικάντηδες, ανοίγοντας το δρόμο σε νέους πολιτικούς σχηματισμούς.
ΑΘΗΝΑ 29-02-2012
ΕΘΝΙΚΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
*Οι υπάλληλοι συγκεκριμένης και ευαίσθητης κρατικής υπηρεσίας και οι προϊστάμενοι τους καλά θα κάνουν να ασχοληθούν… με περίεργες κινήσεις στην Φλώρινα και την Ξάνθη…!
http://www.ethn-rizo-kinima.gr 

Αυτό πρέπει να το μάθουν όλοι οι Έλληνες!

Αυτό πρέπει να το μάθουν όλοι οι Έλληνες... διότι μας το κρύβουν επιμελώς οι πολιτικοί μας.

Το Αγγλικό Δίκαιο και τα Ελληνικά Ομόλογα, η Στάση Πληρωμών και η Κατάσταση (έκτακτης) Ανάγκης (State of Necessity). Με τις επερχόμενες δανειακές συμβάσεις (παλαιά και νέα), η Ελλάδα καλείται να παραδώσει το Όπλα της ! Αυτά είναι το Ελληνικό Δίκαιο που διέπει την έκδοση και διαχείριση των Ελληνικών Ομολόγων και η Στάση Πληρωμών.

Αν η Ελλάδα υποκύψει τώρα ένεκα της ολιγωρίας των αδυνάμων πολιτικών ηγεσιών της, θα εξαθλιωθεί , θα καταστραφεί και τελικά....θα υποδουλωθεί στους νέους δυνάστες της οριστικά και αμετάκλητα !!!

Πέρα από την τρομοκρατία που ασκείται στους Έλληνες για το ενδεχόμενο «χρεωκοπίας» της Ελλάδας, επιστροφής στη δραχμή κλπ., η ουσία είναι ότι ενώ η στάση πληρωμών αποτελεί πλέον ρεαλιστικό ενδεχόμενο, δεν φαίνεται να υπάρχει καμιά σοβαρή προετοιμασία της Ελλάδας για να την αντιμετωπίσει, εάν χρειασθεί (δημιουργία αποθεμάτων τροφίμων, καυσίμων, φαρμάκων , πολεμοφοδίων κλπ). Η γενική παραπληροφόρηση – τηλεοπτική και μη – συσκοτίζει την κατάσταση ακόμη περισσότερο. Ο κόσμος ακούει «στάση πληρωμών» ή «χρεωκοπία» και πανικοβάλλεται .

Η αλήθεια είναι όμως, ότι ακόμη και εάν ένα κράτος κηρύξει στάση πληρωμών προς τους δανειστές του (αυτό εννοεί ο όρος «χρεωκοπία» κράτους), το κράτος εξακολουθεί να έχει στη διάθεσή του χρήματα από φόρους για πληρωμές των βασικών του λειτουργιών. «Στάση πληρωμών» ή «χρεωκοπία» κράτους στο διεθνές οικονομικό λεξιλόγιο δεν σημαίνει ότι το κράτος δεν έχει καθόλου χρήματα, αλλά ότι το κράτος παύει να εξυπηρετεί τα δάνειά του. Άσχετα από το επιθυμητό ή μη μίας στάσης πληρωμών των ελληνικών δανείων, η Ελλάδα πρέπει να προετοιμασθεί για μία τέτοια περίπτωση, για τον πολύ απλό λόγο ότι το ενδεχόμενο αυτό γίνεται όλο και πιό πιθανό. Πώς όμως θα πρέπει να χειρισθεί μια τέτοια κατάσταση;



Αυτό που δεν μας λένε: Κατάσταση (έκτακτης) Ανάγκης ή State of Necessity


Επιμελώς αποκρύπτεται στην Ελλάδα από όλους ότι το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει σε ένα κράτος που βρίσκεται σε κατάσταση δημοσιονομικής αδυναμίας (αγγλ.: State of Necessity) το δικαίωμα να αναστείλει την πληρωμή των δανείων του. Αυτό αποτελεί κοινό τόπο για όσους ασχολούνται με το διεθνές δίκαιο, έχει δε αυτή κωδικοποιηθεί από την Διεθνή Νομική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών (International Law Commission) από εφαρμογή αυτού του κανόνα για πάνω από έναν αιώνα στο διεθνές δίκαιο. Δείτε στο ILC-Yearbook του 1980 , πόσα ενδιαφέροντα επιχειρήματα μπορεί να χρησιμοποιήσει η Ελλάδα έναντι των δανειστών της (από τη σελίδα 14 και μετά, ειδικά από το σημείο 25 και έπειτα . Η Ελλάδα έχει στο χέρι της τη δυνατότητα να πει ένα νομιμότατο «ελάτε να πάρετε όταν έχουμε» στους δανειστές της !

Αυτό που αποκρύπτεται ακόμη πιο επιμελώς είναι ότι υπάρχει σήμερα όλο και πιο έντονη διεθνής αμφισβήτηση της δυνατότητας αναστολής των πληρωμών όταν τα δάνεια οφείλονται σε ιδιώτες δανειστές (όχι κράτη) και υπάγονται σε αλλοδαπό δίκαιο. Η σημαντικώτερη αμφισβήτηση αυτού του είδους τα τελευταία χρόνια προήλθε από το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο το 2007, σε σχέση με τα χρέη της Αργεντινής, τη στιγμή που άλλα ανώτατα δικαστήρια (όπως της Ιταλίας το 2005) είχαν αναγνωρίσει ότι η Αργεντινή δικαιούται να αναστείλει τις πληρωμές των δανείων προς ιδιώτες πιστωτές, ακόμη και εάν αυτά υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο.

Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος, για τον οποίο υπάρχει τέτοια πίεση για το αγγλικό δίκαιο και ταυτόχρονα (κάτι που καθόλου δεν λέγεται δημοσίως) για το δικαστήριο που θα κρίνει α) αν η Ελλάδα είναι πράγματι σε state of necessity και β) αν δικαιούται να αναστείλει τις πληρωμές προς ιδιώτες.Είναι η μόνη ελπίδαπου έχουν σήμερα οι ιδιώτες πιστωτές να ξεπεράσουν το σημαντικότατο νομικό εμπόδιο της State of Necessity.


Οι δυνατότητες της Ελλάδας σε καθεστώς State of Necessity


Η δυνατότητα να επικαλεσθεί η Ελλάδα State of Necessity σε περίπτωση χρηματοδοτικού αδιεξόδου είναι το βασικό της όπλο, που κινδυνεύει με το αγγλικό δίκαιο. Το ελληνικό δίκαιο (άρθρο 31 ν. 1914/1990) προβλέπει ότι οι όροι των ομολόγων (επιτόκιο, χρόνος αποπληρωμής κλπ.) ρυθμίζονται με απλές υπουργικές αποφάσεις. Αυτό σημαίνει ότι, όταν η Ελλάδα επικαλεσθεί State of Necessity, μπορεί την άλλη στιγμή με μια απλή υπουργική απόφαση να σταματήσει την τοκογονία των ομολόγων (0% επιτόκιο) και να αναστείλει την πληρωμή τους για όσο διαρκεί η State of Necessity. Με τον τρόπο αυτό, ρίχνει το έλλειμμά της κατά 6% ή περισσότερο (όσο είναι η δαπάνη των τόκων ως ποσοστό του ΑΕΠ) και σταματάει να έχει την πίεση της αποπληρωμής του χρέους.


Το σημαντικότερο


Η νομιμότητα μίας τέτοιας ενέργειας θα κριθεί (πλην περιπτώσεων όπου ενεργοποιούνται ρήτρες διεθνούς διαιτησίας) από τα ελληνικά δικαστήρια αποκλειστικά !

Το ίδιο ακριβώς μπορεί να κάνει και με τα δάνεια του Μνημονίου, με τη διαφορά ότι εδώ θα χρειαστεί νέος νόμος της Βουλής και όχι απλή υπουργική απόφαση. Εδώ η επίκληση της State of Necessity θα είναι όμως πιο ασφαλής, διότι η εφαρμογή της State of Necessity δεν αμφισβητείται έναντι άλλων κρατών ή διεθνών οργανισμών – ασχέτως του ότι η δανειακή σύμβαση του Μνημονίου προβλέπει παραίτηση της Ελλάδας από ασυλίες εθνικής κυριαρχίας: Αυτά δεν ισχύουνόταν υπάρχει State of Necessity, που αποτελεί Αναγκαστικό Διεθνές Δίκαιο !Εδώ η νομιμότητα της State of Necessity θα κριθεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που πολύ δύσκολαθα αρνηθεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται πράγματι σε State of Necessity.

Σε απλή αριθμητική, η επίκληση της State of Necessity σημαίνει για την Ελλάδα αυτόματη μείωση του ελλείμματός της στο 3-4%, το οποίο μπορεί να καλυφθεί (εντός του ευρώ και χωρίς καμία ανάγκη για μετάβαση στη δραχμή) είτε με εσωτερικό δανεισμό, είτε με στοχευμένες περικοπές δαπανών, είτε με δανεισμό από τρίτα κράτη, που θα είχαν ενδιαφέρον ή συμφέρον να δανείσουν την Ελλάδα. Για τους δανειστές της Ελλάδας σημαίνει ότι κρατούν όλο το κεφάλαιό τους, αλλά θα ξεκινήσουν ξανά να εισπράττουν τόκους και να μπορούν να ζητήσουν αποπληρωμή του κεφαλαίου τους, όταν η Ελλάδα δηλώσει ότι έχει ξεπεράσει τη State of Necessity. Αυτό θα συμβεί από τη στιγμή που θα επιτευχθούν τα πρώτα πλεονάσματα και βελτιωθεί η διεθνής χρηματοπιστωτική εικόνα της Ελλάδας, ώστε να μπορεί να απευθυνθεί ξανά στις αγορές χρήματος.


Θεωρίες συνωμοσίας


Εδώ τίθεται το ερώτημα: Αν είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο, γιατί δεν θέλουν όλοι να ακολουθήσει η Ελλάδα αυτή την λύση, που αφήνει ευχαριστημένους και την Ελλάδα, που θα ξεφύγει από το Μνημόνιο, και τους δανειστές, που δεν θα πρέπει να υποστούν κανένα haircut;

Πρώτον, διότι από τον Οκτώβριο του 2009 και μετά η ηγεσία της Ελλάδαςυπηρετεί οποιαδήποτε άλλα συμφέροντα, εκτός από τα ελληνικά.

Δεύτερον, διότι η ελληνική κρίση προκλήθηκε στα πλαίσια ευρύτερου νομισματικού πολέμου και συντηρείται στα πλαίσια του ίδιου νομισματικού πολέμου.

Τρίτον, διότι η ελληνική κρίση είναι μια μοναδική ευκαιρία για την λεηλασίατης ελληνικής δημόσιας περιουσίας και του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και αυτοί που κινούν τα νήματα δεν θέλουν να αφήσουν τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη.

Αυτά όλα μπορούν να ακούγονται σαν θεωρίες συνωμοσίας, όμως είναι και η μόνη λογική εξήγηση για το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει διερευνηθεί η προφανής (και νόμιμη) λύση για την Ελλάδα, που είναι η, σε διαπραγμάτευση με τους εταίρους, κήρυξη της Ελλάδας σε προσωρινή State of Necessity (δημοσιονομική αδυναμία), ζητώντας από τους πιστωτές να μην χάσουν κεφάλαιο (όπως θα συμβεί αν τελικά συμφωνηθεί το PSI), αλλά μόνον τόκους για κάποιο χρονικό διάστημα, μέχρι να βελτιώσει η Ελλάδα τα οικονομικά της.

Δεδομένα πάντως είναι ότι α) η State of Necessity ως κανόνας του διεθνούς δικαίου είναι σήμερα σε ισχύ και ήταν σε ισχύ και πριν το 2009 και β) κανείς δεν μιλάει για αυτή την πολύ ρεαλιστική εκδοχή, ενώ διαδεδομένες είναι οι πολύ λιγώτερο ρεαλιστικές συζητήσεις για λογιστικό έλεγχο του χρέους κλπ.

Αν αυτά από μόνα τους δεν μας υποψιάζουν ότι οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν κάποια βάση, ας δούμε τουλάχιστον θετικά την πραγματικότητα μίας ενδεχόμενης ελληνικής Στάσης Πληρωμών : Η Ελλάδα πρέπει επειγόντως να σχεδιάσει την διαχείριση μίας τέτοιας κατάστασης προς το συμφέρον της. Και το καθαρό συμφέρον της είναι, αν χρειασθεί, να επικαλεσθεί State of Necessity, όπως είναι όλο και πιθανότερο, να το κάνει αυτό με τα ελληνικά ομόλογα υπό το υπάρχον σημερινό καθεστώς τους , εκείνο του Ελληνικού Δικαίου , σε καμμία δε περίπτωση του Αγγλικού !


Drougos


Πηγή: Αυτό πρέπει να το μάθουν όλοι οι Έλληνες! - RAMNOUSIA 

Νεώτερα από το μέτωπο..

Νεώτερα από το μέτωπο
Φανταστήκατε το μέτωπο κάποιας εξέγερσης? Μπα...

Γυρίζω από το σούπερ μάρκετ. Ήταν όλοι εκεί. Περίμενα μισή ώρα στην ουρά. Να προχωρήσουν μπροστά μου κάτι καρότσια με πράγματα στοιβαγμένα βουνό. Όλων των ειδών οι λιχουδιές. Μπριζολάκια, τυριά, κρασιά, σκατολοιματα κάθε είδους. Και δεν μένω βόρεια. Στο δυτικό μέτωπο βρίσκομαι....

178 ευρώ είπε η ταμίας στον κύριο μπροστά μου. Έβγαλε μια visa σε ένα πορτοφόλι που περιείχε άλλες 5-6 κάρτες? δεν πρόλαβα να μετρήσω. Έχετε αυτοκίνητο στο γκαράζ? Βεβαίως λέει εκείνος. Στο δίπλα ταμείο δυο κυρίες συζητούσαν για μια νέα πίτα. Είναι θαυμάσια έλεγε η μία. Τη ψήνω συχνά, είναι πολύ ωραία. Μα κι εγώ την έβλεπα κι έλεγα να τη δοκιμάσω.

Πλήρωσα πήρα τις δυο σακούλες μου και προσπαθούσα να καταλάβω πως στο καλό έκαναν 40 ευρώ αυτό το τίποτα που αγόρασα. Είναι 3 ο μήνας κι έχω ξεμείνει ήδη. Πρέπει να ζητήσω κι άλλη μια προκαταβολή. Ευτυχώς ακόμα μου δίνουν. Για θέρμανση ούτε λόγος. Εύχομαι να κρατήσει η άνοιξη γιατί βαρέθηκα να κυκλοφορώ με το μπουφάν μέσα στο σπίτι. Ευτυχώς στο πατέρα μου έχουμε πάρει μια μικρή σόμπα κι είναι κολλημένος συνέχεια δίπλα και τη βγάζει. Τώρα πειραματιζόμαστε γιατί ο γιατρός του έγραψε 4 καινούργια φάρμακα στη θέση εκείνων που παίρνει τα τελευταία 10 χρόνια. Δεν ξέρω τι είναι. Ο φαρμακοποιός είπε πως ίδια είναι δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Ήθελα να πάρω τα παλιά αλλά τα φάρμακα του πατέρα μου κάνουν πολύ ακριβά. Αν χρειαστεί κάποια στιγμή να τα αγοράζουμε από τη τσέπη μας είναι σχεδόν ένα πεντακοσάρικο το μήνα...

Έξω από το σούπερ μάρκετ πέφτω πάνω σε ένα κύριο. Γύρω στα 50. Αξύριστος, ταλαιπωρημένος. Με πλησίασε κοιτώντας γύρω σαν να μην ήθελε να τον ακούσουν όσοι πέρναγαν. Κράταγε μια τσάντα με δυο τρία πράγματα μέσα. Σε παρακαλώ μου λέει, μήπως μπορείς να με βοηθήσεις να πάρω ένα μπουκάλι λάδι γιατί δεν με έφτασαν τα λεφτά. Να βάλουμε λίγο λάδι πάνω στο ψωμί. Λέω αλήθεια και ντρέπομαι. Δυστυχώς δεν είχα μία να του δώσω. Σκέφτηκα ότι όλο και κάποιος θα του έδινε δεν μπορεί κάτι θα τους είχε περισσέψει από τους λογαριασμούς των 100 και 200 ευρώ που ακούμπησαν μέσα.

Ξεκίνησα για το σπίτι βρίζοντας από μέσα μου. Βρίζοντας για πολλά πράγματα. Αλλά πιο πολύ για εκείνους τους κανίβαλους που είδα μέσα στο σουπερ-μαρκετ. Με κοιλάρες. Με κάτι κώλους να, να στιβάζουν στα καρότσια ένα σωρό μαλακίες. Με τη λακ στα μαλλιά από το σαββατιάτικο κομμωτήριο να βρωμάει. Και τα πορτοφόλια γεμάτα ηλίθιες κάρτες. Πέρασα μπροστά από τη καφετέρια. Δεν χώραγε κουνούπι. Φίσκα. Με τους καφέδες να πηγαινοέρχονται, τα τσιγάρα στίβα, τις μαρμελάδες να τρέχουν από τα κρουασάν και τις κουβέντες για το στοίχημα, για καλό συνεργείο που άνοιξε τελευταία, για το τριήμερο της καθαρής δευτέρας που ξεσκίστηκαν στο φαΐ....

Μακρύς ο δρόμος ακόμα. Υπάρχουν πολλά γομάρια ακόμα που κρατάει καλά η μάσα τους. Πάρα πολλά. Πολλοί οι μαζί τα φάγαμε που κυκλοφορούν με το μυαλό τους τίγκα στα τρυγλικερίδια. Κι εγώ σκέφτομαι πως όταν εκείνοι των δυομισι χιλιάρικων θα φτάσουν στο ενάμισυ... ο σύντροφός μου και χιλιάδες άλλοι που σαπίζουν στα εργοστάσια κι όλα τα "δυσάρεστα" επαγγέλματα ο δικός τους μισθός θα έχει γίνει από οκτώ κατοστάρια ..τέσσερα. Κι άλλες χιλιάδες θα είναι ταπί. Χωρίς δουλειά. Στην απόξω πάλι. Βυθισμένοι στην απόγνωση. Οι μαλάκες που δεν τα έφαγαν μαζί με κανέναν. Οι περήφανοι και τίμοι μεροκαματιάρηδες που ήθελαν το κούτελο ψηλά και τα χέρια καθαρά...

Θυμάμαι κι ένα επιχειρηματία τη περασμένη βδομάδα στη δουλειά μου που μίλαγε με το αφεντικό μου και του έλεγε "άσε ρε τι τραβάμε, μας την έχουν πέσει από όλες τις μεριές να προσλάβουμε στις δουλειές μας όσους θα φύγουν από τις καρέκλες τους στο δημόσιο. Μου έχουν σπάσει τα νεύρα στα τηλέφωνα να με πιέζουν για να προσλάβουμε τους πελάτες τους τώρα που θα πάρουν πόδι από το δημόσιο. Και τι να κάνω να διώξω τα παιδιά που είχα να πάρω τους δικούς τους? Άσε ρε..."

Νεώτερα από το μέτωπο.. Ουδέν. Μια τσίκνα μου ρχεται από το διπλανό σπίτι και με αηδιάζει. Ρυπαίνει την ατμόσφαιρα και δεν έχω μια ν' αγοράσω καθαρό οξυγόνο. Άι σιχτίρ..


Στο σημερινό editorial του Ramnousia φιλοξενούμε κείμενο από το φιλικό blog "Ιστορίες συνωμοσίας"


Πηγή: Νεώτερα από το μέτωπο.. - RAMNOUSIA