Η παρθενορραφή της ΝΔ

Η παρθενορραφή της ΝΔ
Μετά από χιλιάδες “επί χρήμασι” εκδόσεις τού (πάλαι ποτέ) σφριγηλού κορμιού της, η Νέα (που ποτέ δεν θα γεράσει, αλλά θα πεθάνει ακαριαία) Δημοκρατία (άλλο σύντομο ανέκδοτο), επιχειρεί παρθενορραφή, προκειμένου να ξεγελάσει τον μουστερή, με τον οποίο θα συναντηθεί (στις 17 Ιουνίου) με προοπτική να έλθουν “εις γάμου κοινωνίαν”.


Έτσι, παρακολουθούμε αυτές τις μέρες την πολύφερνο νύφη, να παρθενοράβεται με ντούρα κλωστή Ντόρας, να αλείφεται με απολειφάδια Καρατζαφέρη, να ψηλώνει και να ψωμώνει με τακούνια Ψωμιάδη, να σιλικονάρει το ηθικό της με μπλέ δηλώσεις Σόϊμπλε, να μποτοξάρει το πεσμένο της ήθος με το πληρωμένο (των “κουμπάρων”)πλήθος, να προμοτάρει το όραμα της επανακατάκτησης της βασιλεύουσας “κεντρο-δεξιάς παράταξης” και να ετοιμάζεται για τη μεγάλη μέρα (οι ώρες οι καλές).

Όμως ο μουστερής, μετά από την εξαπάτηση που υπέστη σε πολλούς πρόσφατους αρραβώνες του, όπου, μάλιστα, αντί κορασίδος τού προέκυψε (επανειλημμένως) μουστακαλής (και μάλιστα θεριακλής), είναι πολύ αμφίβολο να εξαπατηθεί πάλι. Δηλαδή, θα ζητήσει να “θέσει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων”.
Μέ άλλα λόγια, να βεβαιωθεί με δακτυλοσκόπηση περί της παρθενίας της.

Οπότε, αντί τσούπρα*, μάλλον θα προτιμήσει Τσίπρα.


*τσούπρα : το κορίτσι, η κοπέλα



Όθων Ιακωβίδης


Πηγή: Η παρθενορραφή της ΝΔ - RAMNOUSIA 

                         ΣΤΙΣ 17 ΙΟΥΝΙΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕ ΤΟΥΣ

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΡΕΤΑΛΙ!!


Πάνε για δεύτερο κόμμα οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. - ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΠΗΓΗ



Read more: http://www.oparlapipas.com/2012/05/blog-post_2910.html#ixzz1vlIaO7v3

9:49 μμ. Ένα βίντεο που θα παίζει κάθε μέρα σαν ανάρτηση από "Τα νέα του καναπέ" μέχρι τις εκλογές της 17 Ιουνίου.

"Ένας ψεύτης ζητάει την ψήφο σου" τιτλοφορείται. Είχαμε στα υπόψιν μας και άλλου τίτλους όπως:

"Ευρώ - δραχμή ή Ψέμα - αλήθεια".

Α. Σαμαράς: Δύο χρόνια ψέματα.
κ.ά.



Τα νέα του καναπέ / kanapesnews.blogspot.com



    Τόσο μαλάκας; Μέρος Β' και έχουμε ακόμα!!!


    Τόσο μαλάκας; part 3

    Ήλπιζα πως γράφοντας το τρίτο μέρος, η τριλογία θα ολοκληρώνονταν, αλλά αυτό το παλικάρι μπορεί να μας κάνει να δημιουργήσουμε μόνιμη στήλη για την πάρτη του. Ο λόγος, για ποιον άλλον, για τον Αντώνη τον Σαμαρά. Τον πιο μαλάκα εν ενεργεία πολιτικό στην Ελλάδα.

       Η προσωποποίηση της ματαιοδοξίας   Ο Αντωνάκης είναι τόσο μαλάκας, που διέγραψε την Ντόρα από τη Νέα Δημοκρατία επειδή ψήφισε υπέρ του μνημονίου, όταν αυτός δήλωνε αντιμνημονιακός, και τώρα την κάνει επικεφαλής ψηφοδελτίου, προκειμένου να.. ψηφίσει υπέρ του μνημονίου μπας και βγει πρωθυπουργός.

    Φυσικά η προσπάθεια πρωθυπουργοποίησης του Αντώνη, είχαν ξεκινήσει νωρίτερα, με τις χειμερινοανοιξιάτικες μεταγραφές του Βορίδη του τσεκουροφόρου και του ΆδωνηΓεωργιάδη του φωνακλά γίγαντα. "Γιατί να μην έρθουν κι αυτοί" αναρωτήθηκε ο μαλάκας, "αυτοί θέλουν εξουσία και εγώ θέλω να βγω πρωθυπουργός". Το ότι δεν είχαν κοινή πολιτική σκέψη, φυσικά δεν είχε καμία σημασία. Ήθος, αξίες κτλ είναι μαλακίες.

    Οι εκλογές έγιναν και ο Αντώνης πήρε από τα τρία το μακρύτερο. Κατέβηκε ως ουσιαστικά μοναδικός υποψήφιος, ψηφίστηκε ειδικός αντιδημοκρατικός νόμος και του έδωσε 50 έδρες δώρο, έκανε και κάτι συνεργασίες, αλλά τζίφος. Με 20% δε γάμησε κανένας Αντώνη.

    Και πάμε στο σήμερα. Η Ντόρα έκανε τη μεγάλη επιστροφή στο κόμμα που αγάπησε από μικρή και στο κόμμα που κανείς δεν την αγάπησε, αλλά δεν ήταν η μόνη μεταγραφική κίνηση που έκανε ο πρόεδρος. Βλέπεις, όταν πας για πρωτάθλημα και αφού κάνεις το πρώτο άνοιγμα, είναι εύκολο να παρασυρθείς, πόσο μάλλον όταν είσαι τόσο μαλάκας όσο ο Αντώνης.

    Τα επόμενα μεγάλα μεταγραφικά αποκτήματα, ήρθαν και πάλι από τη δοκιμασμένη(;) συνταγή του ΛΑ.ΟΣ. Πλεύρης και Ανατολάκης, aka ο λιγότερο δημοφιλής βουλευτής του ΛΑ.ΟΣ και ένας πρώην ποδοσφαιριστής, προσχώρησαν στη Νέα Δημοκρατία. Τι δήλωσε ο μαλάκας; "Το ευρωπαϊκό μέτωπο διευρύνεται συνεχώς. το πατριωτικό μέτωπο για την Ευρώπη δημιουργείται με προσχωρήσεις προς κάθε κατεύθυνση", ικανοποιημένος που τα μέλη του κόμματος αυξάνονται συνεχώς. Μάλλον θα θεωρεί ότι έτσι κερδίζει έδρες, δεν εξηγείται αλλιώς.

    Και επειδή βάση της λογικής του μαλάκα, the more the merrier, οι έως τώρα μεταγραφές, ολοκληρώθηκαν και με την προσθήκη του Κυριάκου Βελόπουλου και Παύλου Μαρκάκη. ΛΑ.ΟΣ, τι άλλο; Εντάξει το έχει σίγουρο πια ο Αντώνης.

    Για να συνοψίσουμε. Ο Αντώνης θέλει να γίνει πρωθυπουργός, σβήνει τη Ντόρα επειδή είναι υπέρ του Μνημονίου, έπειτα την καλεί να επιστρέψει για να ταχθεί υπέρ του μνημονίου, παίρνει μαζί του 6 βουλευτές του ΛΑ.ΟΣ, οι οποίοι με το να αλλάξουν στρατόπεδο λογικά χάνουν πολύ μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων τους (το είδαμε άλλωστε στις 6 Μαΐου με τους Βορίδη και Γεωργιάδη με την προσθήκη των οποίων το ποσοστό της ΝΔ έπεσε αντί να ανέβει), ενώ ταυτόχρονα οι κινήσεις αυτές "μπερδεύουν" τον κύριο όγκο των ψηφοφόρων της ΝΔ, οι οποίοι βλέπουν μια τυφλή μεταγραφική μανία, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, πολιτικών τοποθετήσεων επί του μνημονίου και πρόσφατης φρασεολογίας στα ΜΜΕ. Παράλληλα και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζουν άνοδο. Και αυτό κατά τη γνώμη μου, έργο του Αντώνη. Πόσο; Τόσο!

    Δε χρειάζεται να είσαι αυθεντία στην πολιτική για να καταλάβεις πόσο λάθος τρόπο, ακολουθεί ο Σαμαράς. Κάτι ξέρει ο χοντρός και το πάει σιγά σιγά. Ούτε συσπειρώσεις, ούτε μεταγραφές, ούτε θεατρινισμοί στις δηλώσεις του. Ξέρει ότι έχασε και το αποδέχεται. Ο Αντώνης έχει τυφλωθεί τόσο από την εμμονή του να γίνει πρωθυπουργός, που δε σκέφτεται τίποτα. Και ξέρετε τι λένε... ότι σε τυφλώνει.

    Η γενιά μας !!!

     

    Σύμφωνα με τις στατιστικές, αυτοί από εμάς που ήμασταν παιδιά τις δεκαετίες του 40 50 60 και 70 πιθανόν δεν θα έπρεπε να είχαμε επιζήσει.
    Οι κούνιες μας ήταν βαμμένες με γυαλιστερή λαδομπογιά με βάση το μόλυβδο. Τα πατώματα είχαν μωσαϊκό που σου περόνιαζε τα κόκκαλα κι οι κρεβατοκάμαρες ξύλινα πατώματα που τα γυάλιζαν με παρκετίνη, με κάτι βαρειές παρκετέζες και κάθε τόσο αγκίθες καρφωνόντουσαν στις ξυπόλητες πατουσες μας.
    Οι παιδικές αρρώστιες έκαναν θραύση. Κάθε τόσο κι ένας φίλος ή συμμαθητής πάθαινε ιλαρά, κοκύτη, μαγουλάδες, ανεμοβλογιά.
    Δεν είχαμε καπάκια ασφαλείας στα μπουκάλια με τα φάρμακα, ούτε καπάκια στις πρίζες του δωματίου, εκείνες τις σκούρες τις φτιαγμένες από βακελίτη.

    Ζεσταινόμασταν με σóμπες με ξύλα η με...
    κάρβουνο, η με θερμάστρες πετρελαίου. Που να βρεθεί καλοριφέρ τότε.
    Τηλέφωνο είχε ή σε κανένα θάλαμο του ΟΤΕ με κερματοδέκτη με εκείνες τις μάρκες τις χαραγμένες, ή στο περίπτερο της γειτονιάς, που είχε κρεμασμένα με μανταλάκια τα περιοδικά μας ο Μικρός Ηρωας κι ο Μικρός Σερίφης, κι ακόμα το Ρομάντζο, το Πάνθεον, το Ντομινό, η Βεντέττα, το...
    Πρώτο, το Εμπρός. Ακόμα ζητάω τη σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου του ταλήρου, ή τις πρώτες γκοφρέτες ΜΕΛΟ με τα χαρτάκια με τις φορεσιές και τις σημαίες των χωρών του κόσμου, ακόμα θυμάμαι το Γλυφιτζούρι κοκοράκι, το μαλλί της γριάς στα πρόχειρα λούνα παρκ, το φρεσκοψημένο ποπ κορν , τις καραμέλες γάλακτος τις τυλιγμένες στο χρυσό χαρτί, τις κατακόκκινες καραμέλες τσάρλεστον ,το πεστίλι πέτσα βερίκοκο , το αυθεντικό παστέλι, και το κάτασπρο μαντολάτο. Ακόμα θυμάμαι τη γεύση απ το καλαμπόκι και τα κάστανα και συγκινούμαι όταν βλέπω καστανάδες, λίγους πια και καλαμποκάδες σε κάνα πανηγύρι.

    Χάθηκαν τα αυθεντικά σουβλάκια με τα ντονέρ και την ξεροψημένη πίτα και το κοκινοπίπερο.
    Τα αστικά λεωφορεία Σκανια Βάμπις, Σκόντα, Βόλβο κι αργότερα Βritish Leyland και ΗΙΝΟ, είχαν τη μηχανή μέσα και ήταν συνήθως καλυμμένη με μπλέ δερμάτινα καπιτονέ καλύμματα. Βόγκαγαν κάθε φορά που ο οδηγός άλλαζε ταχύτητα. Καμμιά φορά είχε και μια θέση μπροστά δεξιά δίπλα στη μηχανή που ηταν η καλύτερη για τα παιδικά μας όνειρα. Υπήρχε και εισπράκτορας στριμωγμένος δίπλα στην πίσω πόρτα με το κλασσικό γκρί καπέλο με το γείσο, ένα πρωτόγονο μικρόφωνο κι έλεγε τις στάσεις ή φώναζε τέρμα τα μία και είκοσι. Θυμάστε εκείνες τις κερματοθήκες που έβαζε τα κέρματα και που τώρα τελευταία ξανάγιναν της μόδας;
    Τα κίτρινα τρόλευ με τους οδηγούς και τους εισπράκτορες με τις καφέ στολές, κι εκείνο το περίεργο μηχανάκι με τη μανιβέλλα που έκοβε τα εισιτήρια.

    Τα γκρίζα αμερικάνικα πελώρια ταξί με τα καθισματάκια που έπεφταν από τις πλάτες των μπροστινών καθισμάτων, γυρόφερναν ή άραζαν στις πιάτσες. Κι οι πειρατές, «ένα διφραγκάκι Σύνταγμα» τους έκοβαν το μεροκάματο.
    Ποιος να έχει τότε Ι.Χ Οι λίγοι τυχεροί αγόραζαν VW σκαραβαίους, ή μεταχειρισμένα Consoul Cortina, Hansa, Wartburg, FIAT 1100, Opel Olympia. Θυμάστε τα Anglia τα Peugeot 403, τα Renault 10…….. ¨η τοSimca 1000, με τα ανύπαρκτα καλοριφέρ και τα λιγνά λάστιχα.
    Το γάλα μας το έφερνε ο γαλατάς ή μέσα σε γυάλινα μπουκάλια με αλουμινένια καπάκια ή μας το άδειαζε από μεγάλες καρδάρες στην κατσαρόλα στην εξώπορτα.

    Οι κολώνες του πάγου που τις έφερνε ο παγοπώλης με την τρίκυκλη μοτοσυκλέτα του και τις κουβάλαγε με εκείνο το περίεργο εργαλείο γάντζο , αργοέλιωναν στο κεφαλόσκαλο. Και η βρύση του ψυγείου είχε στο στόμιο της τυλιγμένο ένα λευκό τουλπάνι σα φίλτρο. Που ηλεκτρικά ψυγεία. Αργότερα θυμάμαι κάτι ΠΙΤΣΟΣ ΙΖΟΛΑ και ΚΕΛΒΙΝΕΙΤΟΡ.
    Οι παπλωματάδες, οι καρεκλάδες οι γανωτζήδες οι ακονιστές κι οι τσαγκάρηδες είχαν πολλή δουλειά. Στην κεντρική λεωφόρο ένα πλήθος από λούστρους με καλογυαλισμένα κασελάκια που λαμποκοπούσαν περιίμεναν πελάτη. Και σε κάποια γωνιά σε μια καμαρούλα 2Χ2 ήταν το βασίλειο του τσαγκάρη με εκείνο το περίεργο καλαπόδι που έβαζε ανάποδα το παπούτσι και το κόλλαγε και το κάρφωνε με εκείνες τις μαύρες πρόκες με το πλατύ κεφάλι και διάχυτη η μυρουδιά της βενζινόκολλας
    Στη γωνιά του δρόμου μια ΕΒΓΑ που πούλαγε γάλα, γιαούρτια και παγωτά σε ψυγεία με μαύρα λαχιστένια καπάκια, και σε μια γωνιά μεταλλικά κουτιά με γυάλινο επάνω μέρος και μέσα μπισκότα γεμιστά με κρέμα γεύση βανίλλια σοκολάτα φράουλα και μπανάνα και κουραμπιέδες Μπούσιου αν θυμάμαι τυλιγμένους σε ημιδιαφανές χαρτί.

    Στο κομμωτήριο της γειτονιάς οι κυρίες ψηνόντουσαν με τις ώρες κάτω απ τις κάσκες σεσουάρ με τα μαλλιά πασαλειμένα πλίξ τυλιγμένα σε ρόλλει κι όλα μαζί σκεπασμένα με δίχτυ και τα αυτιά σκεπασμένα με κοκκάλινα καπάκια. Η μανικιουρίστα καθάριζε τα πετσάκια και έβαφε τα νύχια με κατακόκκινο μανό που μύριζε ασετόν από δέκα μέτρα μακριά.
    Ο καφές στα καφενεία ήταν μόνο Ελληνικός, τούρκικος τότε. Δεν υπήρχε νες ούτε φραπέ ούτε καπουτσίνο ούτε εσπρέσσο ούτε κάν φίλτρου γαλλικός. Μόνο σε κανένα ζαχαροπλαστείο εύρισκες γαλλικό και βέβαια τον πλήρωνες πανάκριβα. Οι πρώτες καφετιέρες ήταν κάτι γυάλινες κανάτες γεμάτες νερό πάνω στη φωτιά,με ένα ειδικό μεταλλικό φίλτρο που ο ατμός που υγροποιόταν έπεφτε πάνω στον καφέ τον έριχνε στο νερό και ο κύκλος συνεχιζόταν μέχρις εξαντλήσεως του περιεχομένου.
    Σαββατόβραδο στα μικράτα μας σινεμαδάκι την σπουδαία περίοδο του Ελληνικού κινηματογράφου και το βράδυ ταβερνάκι με μπριζολίτσα παιδάκια και μια γουλιά μπύρα που μας έδινε κρυφά η μάνα μας γιατί «το παιδί δεν πρέπει να πίνει».
    Και αργότερα πιο μεγάλοι πια σινεμά και καφετέρια στον Πύργο των Αθηνών ,το Loubier, το Blue Bell, του Φλόκα, το Βυζάντιο, του Βρυλώνια με τις φοβερές μακαρονάδες. Τη Σόνια…

    Με πόση χαρά ακολουθούσαμε Κυριακή πρωϊ τον πατέρα στο καφενείο και απολαμβάναμε επί ώρες μια κουταλιά βανίλια, το γνωστο υποβρύχιο μεσα σε ένα ποτήρι παγωμένο νερό, ή τρώγαμε το μεζέ του ούζου και του αφήναμε το ούζο ξεροσφύρι. Κι ύστερα με το ποδήλατο πάνω κάτω στο πεζοδρόμιο κι εκείνος να μας ρίχνει κλεφτές ματιές κάθε που σήκωνε το κεφάλι του απ το τραπέζι με την πρέφα ή το τάβλι. Και το μεσημέρι της Κυριακής μετά το οικογενειακό γεύμα πόση πίκρα όταν έφευγε για το γήπεδο χωρίς εμάς γιατί ήταν μεγάλο παιγνίδι και με πόση λαχτάρα περιμέναμε να ακούσουμε την περιγραφή απ το ραδιόφωνο. Γεωργίου, Φώσκολος, Λογοθέτης κι αργότερα απ την τηλεόραση Διακογιάννης Φουντουκίδης Κατσαρός.
    Η γλυκύτερη αναμονή το καλοκαίρι ήταν ο παγωτατζής με το καρότσι με τις σιδερένιες ρόδες που το σπρωχνε στο χωματόδρομο. Παπασπύρου ΑΣΤΥ ΕΒΓΑ. Μια δραχμή η κρέμα, μιάμιση το κακάο, δύο η σοκολάτα.
    Τα καλοκαίρια μπάνιο με το πούλμαν ή πάνω στις καρότσες των αγροτικών ή με φορτηγά ή άντε με προϊστορικά λεωφορεία που ζεμάταγαν σαν την κόλαση στις κοντινές παραλίες, Καβούρι Βουλιαγμένη, Βάρκιζα άντε και στη Λουμπάρδα ή απ την άλλη μεριά Ραφήνα Νέα Μάκρη Κόκκινο λιμανάκι. Γελάγαμε με κάτι χοντρές γριές που κάνανε μπανιο με τις κομπιναιζόν, Πέφταμε κάτω και χτυπιόμασταν όταν βλέπαμε κάποιους με το ένα χέρι να κρατάνε τυλιγμένη την πετσέτα γύρω τους και με το άλλο να προσπαθούν να βγάλουν το μαγιό και ναι βάλουν εσώρουχο και παντελόνι. Σιχαινόμασταν τα κεφτεδάκια ή τα ντολμαδάκια στην αμμουδιά. Και το νερό που πίναμε ήταν πάντα χλιαρό.
    Και φρούτα, θεούλη μου τι φρούτα ήταν αυτά!
    Θυμάμαι ακόμα τον πατέρα μου να κουβαλάει κάτι δωδεκάκιλα Αμερικάνικα ριγέ καρπούζια και γιαρμάδες που σε κάθε δαγκωνιά τα ζουμιά έτρεχαν στο πηγούνι και το λαιμό. Και πεπόνια που μοσχομύριζαν. Και κεράσια μέλι. Και σταφύλια ολόγλυκα.
    Ψωμί, τυρί φέτα και καρπούζι για φαγητό. Η υπέρτατη γεύση.
    Πίναμε νερό απ το λάστιχο του κήπου (τι εμφιαλωμένα και πράσινα άλογα), τρώγαμε λουκουμάδες με ζάχαρη, κουλούρι και τριγωνάκι κεφαλοτύρι απ τον πλανόδιο κουλουρά έξω απ την εκκλησία, αμφίβολης καθαριότητας τυρόπιτες και σάμαλι ( Δεν έχω ξαναδοκιμάσει από τότε τέτοια νοστιμιά), κοκ και κορνέ με σαντιγύ, και πάστες νουγκατίνες σοκολατίνες και σεράνο απ τις ΕΒΓΑ της γειτονιάς. Γευόμασταν βούτυρα και μαρμελάδες σπιτικές και σπιτικά γλυκά κουταλιού συκαλάκι, περγαμόντο, βύσσινο και πορτοκάλι, νερατζάκι, και φαγητά που δεν τα φτιάχνουν τώρα γιατί είναι κουραστικά. Ροστ μπήφ, μελιτζάνες παπουτσάκια, ιμάμ, παστίτσια, μουσακάδες. Τρώγαμε τόνους κεφτέδες με πατάτες τηγανιτές αλλά ποτέ δεν είμασταν υπέρβαροι γιατί γυρνάγαμε όλη μέρα στους δρόμους και τις αλάνες παίζοντας.
    Μοιραζόμασταν με τους φίλους μας μια πορτοκαλάδα ή γκαζόζα απ το ίδιο μπουκάλι και ποτέ κανένας μας δεν έπαθε τίποτε. Δεν πολυαρωσταίναμε , αλλά αν τύχαινε να αρρωστήσουμε πάντα υπήρχε μια καλή μάνα ή γιαγιά να μας δώσει λίγο φιδέ και να μας ρίξει βεντούζες να μας δώσει μια κουταλιά Νορισοντρίν, Ιπεσαντρίν ή ασπιρίνη διαλυμένη στο κουταλάκι μαζί με ζάχαρη, ή να μας κάνει μια ένεση με γυάλινη σύριγγα που τη βράζανε στο κατσαρολάκι, και πιο ύστερα να μας διαβάσει κανένα παραμυθάκι για να αποκοιμηθούμε. Και κάτι θερμόμετρα γυάλινα του πεντάλεπτου……… και στα πόδια του κρεβατιού να γουργουρίζει η γάτα η παρδαλή και να αναδεύεται και να παίζει με την άκρη της κουβέρτας.
    Οταν κάναμε ποδήλατο (eska ή velamos) δεν φορούσαμε κράνος και στην πίσω ρόδα βάζαμε πάντα χαρτόνι από πακέττο τσιγάρα πιασμένο με ξύλινο μανταλάκι έτσι για να κάνει θόρυβο και να μας θυμίζει μηχανάκι
    Περνάγαμε ώρες έξω απ το σπίτι φτιάχνοντας πατίνια με ρουλεμάν και σανίδια και κατεβαίναμε τις κατηφόρες τις γειτονιάς απλά για να διαπιστώσουμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένο. Κι όταν σηκωνόμασταν μέσα απ τους θάμνους που καταλήγαμε, μαθαίναμε πώς να διορθώνουμε το πρόβλημα των φρένων. Για να μη ξαναπληγώσουμε τα γόνατα μας και να μην αποκτήσουμε ευμεγέθη καρούμπαλα στο κέντρο του μετώπου μας Κι αν τα αποκτούσαμε τα πατάγαμε με εκείνα τα μεγάλα τάλληρα για να μη φουσκώσουν.
    Είχαμε φίλους. Βγαίναμε στο δρόμο και τους βρίσκαμε. Παίζαμε μπάλα και κυνηγητό στους δρόμους. Τα δοκάρια στα αυτοσχέδια γήπεδα ήταν ή οι σχολικές τσάντες ή τα πουλόβερ κι οι ζακέττες μας κουβαριασμένες και για καλάθια του μπάσκετ είχαμε τα περβάζια των παραθύρων. Πόσες φορές δεν σπάγαμε και κανένα τζάμι και εξαφανιζόμασταν όλοι μαζί αφήνοντας τη μπάλα στα χέρια κάποιου συνταξιούχου που την έσκιζε με το σουγιά και την πέταγε στο δρόμο. Ο παλιόγερος !
    Σκάβαμε λακουβάκια για να παίξουμε γκαζές, ακόμα και κουτσό μαζί με τα κορίτσια, χαρτάκια ή απ αυτά που αγοράζαμε απ τα περίπτερα ή με τα χαρτόνια απ τα πακέτα τα τσιγάρα.
    Πηγαίναμε στα σπίτια των φίλων μας και χτυπούσαμε την πόρτα, ή το πιο συνηθισμένο μπαίναμε χωρίς να ρωτήσουμε. Πέφταμε από δέντρα, κοβόμασταν, πληγώναμε τα γόνατα μας και σπάγαμε και κανένα χέρι και οι γονείς μας μάς κατσάδιαζαν κι αυτό ήταν. Λίγο βάμμα στην πληγή κι όξω απ την πόρτα. Τσακωνόμασταν και παίζαμε μπουνιές και μαυρίζαμε και μελανιάζαμε και πάλι φιλιώναμε. Παίζαμε ξιφομαχίες με αυτοσχέδια ξύλινα σπαθιά. Τα ακόντια μας ήταν τα κοντάρια απ τις σκούπες ειδικά από εκείνες που τύλιγαν με μια μαξιλαροθήκη και ξαράχνιαζαν τα ταβάνια. Οι ασπίδες μας ήταν τα καπάκια απ τις μεγάλες κατσαρόλες .
    Τρώγαμε ακόμα και σκουλήκια και λάσπες απ τον κήπο. Θυμάστε τη γεύση της λάσπης; Ούτε μάτια βγάλαμε, ούτε τα σκουλήκια έζησαν για πολύ το στομάχι μας.
    Κι όταν η γιαγιά πότιζε τον κήπο τι πλάκα να της πατάς το λάστιχο του ποτίσματος και να της κόβεις το νερό κι εκείνη να φωνάζει.
    Κι ο πανικός ακόμα μεγαλύτερος όταν πιάναμε το φλίτ με το εντομοκτόνο για να παίξουμε ανίδεοι για το δηλητήριο που περιείχε.
    Στους ποδοσφαιρικούς μας αγώνες την ομάδα την έφτιαχναν μερικοί, οι υπόλοιποι μάθαιναν να ζουν χωρίς αρχηγιλίκι.
    Φεύγαμε απ το σπίτι το πρωί και παίζαμε όλη μέρα ελεύθεροι αρκεί να γυρίζαμε πίσω μόλις άρχιζε να σκοτεινιάζει, ή όταν η μάνα μας έβαζε τις φωνές απ το μπαλκόνι να τσακιστούμε να ανεβούμε για διάβασμα. Δεν είχαμε βιντεοπαιχνίδια ούτε καν τηλεόραση, ούτε κινητά ούτε υπολογιστές ή internet άντε κανένα ραδιόρφωνο με λυχνίες. Το καλύτερο δώρο ήταν ένα μικρό τρανζιστοράκι με εννιάβολτη Bereck για να ακούμε Εθνικό, ή Ενόπλων.
    Πηγαίναμε σχολείο και τα Σάββατα. Τρείς μέρες πρωι, τρείς μέρες απόγευμα. Τετάρτη απόγευμα Πέμπτη πρωί και την πρώτη ώρα Μαθηματικά. Πόσες φορές δεν αισθανθήκαμε το χέρι κάποιου καθηγητή να μας σηκώνει απ τη φαβορίτα ή να μας τραβάει τα αυτιά, η να μας ρίχνει μια σβουριχτή σφαλιάρα. Κι η βίτσα, συνήθως από μουριά να μας πληγώνει την παλάμη. Οι πράξεις μας ήταν δικές μας και οι συνέπειες θα βάρυναν εμάς.
    Ποιος δε θυμάται τις καζούρες ιδιαίτερα στους Θεολόγους, τις Αγγλικούδες και τους Τεχνικούς. Τα παρατσούκλια που τους βγάζαμε τα παλιόπαιδα. Ο γιαουρτάς, ο καρκίνος ο θέκλας η θρούμπος ο φισφιρίκος. Την αγωνία μόλις έμπαινε ο μαθηματικός κι άνοιγε τον κατάλογο. -Για να σηκωθεί σήμερα ο ………. Και μέχρι να πεί τον μελλοθάνατο, κόμπος το στομάχι.
    Θυμάστε στα διαγωνίσματα την απεγνωσμένη προσπάθεια να αντιγράψουμε με το βιβλίο στα γόνατα, ή τα σκονάκια κρυμμένα στα μανίκια, ή τα κορίτσια που τάγραφαν με στυλό BIC ή SCHNEIDER πάνω στα μπούτια τους και τα κάλυπταν με τις μπλέ ποδιές τους. Μπλέ κοριτσίστικες ποδιές, άσπρο γιακαδάκι και άσπρη μπλέ κορδέλλα στα μαλλιά. Ποδιές που εξαφανιζόντουσαν στο λεωφορείο και χωνόντουσαν μες στις τσάντες και ταΆ αγόρια που περίμεναν στο τέρμα του λεωφορείου.
    Ποιος δε θυμάται τις ημερήσιες εκδρομές στον Κάλαμο, τον Αη Γιάννη το Ρώσσο, το Ναύπλιο, τον Οσιο Λουκά, τους Δελφούς για να δούμε τον Ηνίοχο τον σκανδαλιάρη που σε κοίταγε πονηρά όπου κι αν στεκόσουνα ,με κάτι απίστευτα πούλμαν.
    Και τους ποδοσφαιρικούς αγώνες των τριών ωρών και βάλε στα άδεια οικόπεδα που τώρα έχουν γίνει μεζονέτες και στούντιο.
    Κάποιοι μαθητές όχι τόσο έξυπνοι ή επιμελείς έχαναν την τάξη και ξαναπήγαιναν στην ίδια. Θυμηθείτε πόσους διετείς είχατε στην τάξη σας στο γυμνάσιο. Ήταν εύκολα αναγνωρίσιμοι απ τα γένια και τη χοντρή φωνή.
    Ο πρώτος μας έρωτας ήταν συνήθως αδελφή ή εξαδέλφη του καλύτερου φίλου μας. Θυμόσαστε το χτυποκάρδι αλήθεια; Την αγωνία μη μας πάρουν χαμπάρι. Το πρώτο φιλί. Τα ξαναμμένα μάγουλα ,το χνούδι πάνω απ το χείλος μας.
    Θυμάστε τα πάρτυ γενεθλίων με 15 αγόρια και δύο κορίτσια, (Ποιος να αφήσει την κόρη του να πάει) με πορτοκαλάδα ή ΤΑΜ ΤΑΜ, πατατάκια τσιπς και σπιτικό κέϊκ κι αργότερα βερμουτάκι και ξηρούς καρπούς.
    Τις άπειρες φορές που χορεύαμε το ίδιο μπλούζ σε συνενόηση με τον υπεύθυνο του πικάπ, έτσι για να μένουμε πιο πολλή ώρα αγκαλιασμένοι με το κορίτσι των ονείρων μας. Την απίστευτη φράση ΤΑ ΦΤΙΑΞΑΜΕ. Τι φτιάξαμε ο Θεός κι η ψυχή μας.
    Πηγαίναμε στο γήπεδο τρείς ώρες πριν το μάτς και γυρίζαμε παπί απ τη βροχή και παγωμένοι μέχρι το μεδούλι τυλιγμένοι με μουσκεμένες σημαίες και χωμένοι σε πλαστικές σακούλες Κι με τις κάλτσες να τρέχουν
    Υπήρχαν τέσσερις εποχές διακριτές μεταξύ τους. Τα φύλλα των δέντρων έπεφταν το φθινόπωρο και τα μπουμπούκια των λουλουδιών άνθιζαν την άνοιξη. Υπήρχαν δέντρα και κήποι στις αυλές των σπιτιών και πηγάδια και χώμα που μύριζε μετά το πότισμα . Θυμάστε τους πανσέδες; Τα σκυλάκια; Τα χρυσάνθεμα;
    Τις πλεχτές ζακέτες που βάζαμε κάπου μετά το Πάσχα. Τα πρώτα μακριά παντελόνια.
    Τα καλοκαιρινά βράδια τα βγάζαμε ή στα σκαλιά παρέες παρέες, ή παίζοντας κρυφτό και κρυφτοντένεκο, ή στα καλοκαιρινά σινεμά με τα χαλίκια, τις καρέκλες με το πλαστικό σκοινί, τις μπουκαμβίλιες στη μάντρα , τον πασατέμπο και την πορτοκαλάδα ΠΑΡΘΕΝΩΝ. Αξέχαστα χρόνια.
    Οι γενιές αυτές έβγαλαν μερικούς απ τους καλύτερους επιστήμονες, γιατρούς, μηχανικούς, ανθρώπους εργατικούς και τίμιους οικογενειάρχες και πολλούς άλλους. Τα τελευταία πενήντα χρόνια έγινε έκρηξη σε καινοτομίες και νέες ιδέες. Είχαμε επιτυχίες, αποτυχίες και υπευθυνότητα και μάθαμε να τα αντιμετωπίζουμε όλα. Μεγαλώσαμε σαν παιδιά με τις χαρές και τις λύπες, μας. Ζήσαμε. Και θα εξακολουθήσουμε να ζούμε όσο μας χρωστάει ο Θεός, σε πείσμα όλων αυτών που μας πλαστικοποίησαν τη ζωή με δικές τους ιδέες και για δικό τους όφελος.
     
     
     
     
     

    ΕΠΕΙΓΟΝ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ - Αναγνώστης "αποκαλύπτει" τις καταστροφές που έχει προκαλέσει ο Τσίπρας!

    ΑΥΤΟΣ Ο ΑΧΡΕΙΟΣ ΠΟΛΙΤΚΟΣ ΕΚΑΝΕ ΠΟΛΛΑ...
    ΤΟΣΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΠΛΕΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗ ΠΟΤΑΜΟΥ...
    ΔΙΑΒΑΣΤΕ...

    -Aυτός κατέστρεψε την Ατλαντίδα...
    -εξαφάνισε τον Μινωικό και τον Μυκηναϊκό πολιτισμό
    -στη μάχη τον Θερμοπυλών κυκλοφορούσε με τον όνομα "Εφιάλτης"
    -έκλεψε τη φωτιά απο τους Θεούς -είναι βασικός υπαίτιος για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων
    -είχε παράνομο δεσμό με την Πηνελόπη, όσο αυτή περίμενε τον Οδυσσέα να γυρίσει από την Τροία
    -κατέδωσε τον Ιησού για 30 αργύρια
    -εξ'αιτίας του η Πόλις Εάλω
    -έριξε τους δίδυμους πύργους ξεκίνησε και τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους
    -έπλασε τον άνθρωπο κατ'εικόνα και καθ'ομοίωσή Του.


    Αναγνώστης


    Read more: http://www.oparlapipas.com/2012/05/blog-post_2878.html#ixzz1vjPlkR4e

    Ο Αλέξης Τσίπρας στο "Κουρδιστό Πορτοκάλι" για την διαπλοκή>
    -Ή αυτοί, ή η χώρα!




    Ήταν Οκτώβριος του 2011 όταν συναντήσαμε τον Αλέξη Τσίπρα στον 7ο όροφο των διάσημων πλέον γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ στη πλατεία Κουμουνδούρου. Στη κυβέρνηση βρισκόταν ένας Παπανδρέου που είχε στυλώσει τα πόδια και αρνιόταν να πάει τη χώρα σε εκλογές με τις γνωστές πλέον συνέπειες για τον ίδιο και το κόμμα του. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ήταν καταπέλτης κατά της διαπλοκής και δεν δίσταζε να πει ονόματα. Όπως και τώρα, που σύμφωνα με τα διεθνή ΜΜΕ, τον χωρίζουν λίγες μόνο μέρες από την εξουσία! Με αφορμή την σημερινή αντ-επίθεση του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Παπά στη διαπλοκή και τον Μπόμπολα, αναδημοσιεύουμε τα κύρια σημεία εκείνης της εκρηκτικής και διαχρονικής τοποθέτησης του Αλέξη Τσίπρα>

    Έβλεπα στη τηλεόραση κάτι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που αποκαλούσαν τις εκλογές «πειραματισμό», η λαική ετυμηγορία είναι πείραμα! Ακούστε τώρα πως σκέφτονται οι άνθρωποι. Αν η λαική κυριαρχία είναι πείραμα, αυτό που μας κάνουν τώρα τι είναι; Μιλάνε μ ένα υποτιμητικό τρόπο για το λαό, για τη κοινωνία. Είναι ένα καθεστώς που καταρρέει και δεν αναφέρομαι μόνο στο ΠΑΣΟΚ. Αναφέρομαι σ όλη αυτή τη δομή της εξουσίας στη χώρα μας τα τελευταία 20 χρόνια. Τη δομή της διαπλοκής της πολιτικής με τη μηντιακή εξουσία. Αυτό είναι ένα καθεστώς. Το ότι ο Μπόμπολας και ο Ψυχάρης πήγαν πριν από τους πολιτικούς αρχηγούς στο Μέγαρο Μαξίμου, έχει ένα συμβολισμό αυτό.
    Ενημέρωσε πρώτα αυτούς που έχουν την εξουσία την πραγματική και μετά τη πολιτική ηγεσία. Και τους ενημέρωσε λίγες ώρες μετά την έξοδό του από το Προεδρικό Μέγαρο. Αυτό είναι το καθεστώς που καταρρέει.

    Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν 3 κέντρα εξουσίας στη χώρα τα οποία καταρρέουν και υπάρχει ένας διαγωνισμός ποιο θα καταρρεύσει πρώτο. Το ένα κέντρο εξουσίας είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου, το πιο αδύναμο ίσως. Το άλλο κέντρο εξουσίας είναι η διαπλοκή και το τρίτο είναι οι τράπεζες. Και υπάρχει ένας διαγωνισμός, ποιο θα καταρρεύσει πρώτο.
    Πρώτα φαίνεται ότι θα καταρρεύσει η κυβέρνηση και στη συνέχεια οι τράπεζες. Η διαπλοκή όμως δεν καταρρέει με τίποτα. Είναι ακλόνητη. Και ξέρετε τι αλαζονεία δημιουργεί σ αυτούς τους ανθρώπους αυτή η αίσθηση; Επί 20τόσα χρόνια αλλάζουν πρωθυπουργούς, αλλάζουν υπουργούς, είναι οι ίδιοι άνθρωποι εκεί όμως και κουνάνε το δάχτυλο…
      
    -Κε Τσίπρα τι μας περιμένει μετά το κούρεμα;

    Κατ΄αρχάς αυτά που έρχονται είναι ζοφερά. Οι αποφάσεις της Ευρωπαικής Ένωσης, όπως διαμορφώνονται αυτή τη στιγμή είναι αποφάσεις μόνιμης λιτότητας μόνιμης επιτροπείας, μόνιμης άρσης της εθνικής κυριαρχίας.
    Στη πραγματικότητα αυτοί που μας δημιούργησαν τη κρίση χρέους, που τη  διόγκωσαν τη κρίση χρέους τώρα μας λένε ότι  για να φτάσετε το 2020 στο επίπεδο του χρέους που ήταν το 2009, στο 110 - 120% θα πρέπει να περάσετε μια δεκαετία διάλυσης της κοινωνικής συνοχής, μιζέριας, φτώχιας, εξαθλίωσης, δραματικής μείωσης των μισθών, διόγκωσης της ανεργίας ως εκεί που δεν πάει, δηλαδή θα πρέπει να φτάσετε να γίνετε ζητιάνοι και επαίτες, θα πρέπει να έχετε στα υπουργεία σας επιτρόπους και Αρχιεπίτροπο κάποιον κύριο Ράιχενμπαχ, ώστε εάν είστε καλά παιδιά μέχρι το τέλος της δεκαετίας να φτάσετε εκεί που είσαστε πριν ξεκινήσει η περιπέτεια της χώρας στη Τρόικα και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
    Νομίζω ότι η εξέλιξη αυτή είναι μια εξέλιξη εθνικής τραγωδίας. Δεν θέλω να κάνω παραλληλισμούς με το παρελθόν γιατί νομίζω πως αυτό που έχει σημασία είναι να δούμε με ποιο τρόπο θα μπορέσουμε να αποτρέψουμε αυτή την εξέλιξη κι όχι τόσο να πούμε συνθήματα παρόλα αυτά δεν νομίζω να υπάρχει κανείς σοβαρός άνθρωπος που να μην καταλαβαίνει, ότι είναι η πιο σοβαρή, η πιο μεγάλη κρίση που περνάει η χώρα από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.
    -Πιστεύετε  ότι όλο αυτό που ζούμε ήταν οργανωμένο σχέδιο ή απλά ήταν ανόητοι και φτάσαμε ως εδώ;
    Αυτό είναι ένα ερώτημα που κυριαρχεί στο μυαλό του κάθε Έλληνα αυτή τη στιγμή, της κάθε Ελληνίδας. Μια εύκολη απάντηση θα ήταν ότι ανεξαρτήτως προθέσεων, το αποτέλεσμα μετράει. Όμως εγώ δεν θ΄αποφύγω το ερώτημα. Γιατί και μένα με βασανίζει. Προχθές στη Βουλή τους είπα το εξής, ότι  για να παίρνετε τέτοιες αποφάσεις και να τις χειροκροτείτε κιόλας, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή να είστε παραδομένοι ή να είστε συνένοχοι.
    Από τον επιθετικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζετε τις εξελίξεις, από τις επιθέσεις που κάνετε σε όσους διαφωνούν μαζί σας, δεν δείχνετε και τόσο παραδομένοι, γιατί εάν είσαστε παραδομένοι θα είχατε μία συστολή στις εκφράσεις και μία άλλη αντιμετώπιση. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι συνένοχοι. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου ανέλαβε εν πλήρη επίγνωση μία εργολαβία κατεδάφισης και την ανέλαβε εν πλήρη επίγνωση πριν από τις εκλογές.
    Γνώριζε ο κος Παπανδρέου απολύτως την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και έκανε την επιλογή να πάρει την εργολαβία κατεδάφισης δίνοντας αντιπαροχή την εθνική κυριαρχία της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες σε υπερατλαντικά κέντρα και στην παγκόσμια ελίτ που είναι η συνάντηση του ΔΝΤ, με την ελίτ την ευρωπαική, την οικονομική και πολιτική ελίτ, δηλαδή την κα Μέρκελ και τις γαλλογερμανικές τράπεζες. Αυτή η αντιπαροχή έχει πολύ μεγάλες επιπτώσεις στους  Έλληνες πολίτες, έχει πολύ μεγάλες επιπτώσεις στον ελληνικό λαό.
    Δεν είναι μονάχα ζήτημα αξιοπρέπειας, εθνικής ταπείνωσης, αυτό είναι πολύ σημαντικό αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Έχει πολύ συγκεκριμένες επιπτώσεις στην καθημερινότητά μας. Το εισόδημα μειώνεται 50% τουλάχιστο μέχρι στιγμής, δηλαδή το κούρεμα στο εισόδημα έχει  ήδη πραγματοποιηθεί πριν έλθει το κούρεμα στο χρέος, η ανεργία πάει σε εξωφρενικά μεγέθη, η Ελλάδα θα γίνει μια χώρα στο επόμενο διάστημα που θα στερείται της παρουσίας του πιο ενεργητικού, του πιο δυναμικού της κομματιού, που είναι οι νέοι επιστήμονες,  και οι νέοι ερευνητές, που είναι πρωτοπορία για μια χώρα. Στη δεκαετία του ‘60 είχαμε μετανάστευση, είχαμε ανθρώπους που φεύγανε αλλά δεν είχαν τίποτε άλλο παρά μόνο την εργατική τους δύναμη. Τώρα έχουμε το πιο σημαντικό για μια χώρα κοινωνικό δυναμικό.
    -Μια πνευματική γενοκτονία…
    Ναι θα μπορούσε να το πει κανείς αυτό. Ότι είναι μια πνευματική λοβοτομή για τη χώρα. Αυτή η εργολοβία κατεδάφισης, αυτό το συμβόλαιο εξόντωσης της χώρας και του λαού, έχει δύο σκέλη. Το ένα σκέλος είναι η παράδοση της οικονομίας σε ξένα κέντρα.

    Το δεύτερο σκέλος είναι που είναι εξίσου σημαντικό είναι και η παράδοση των εθνικών συμφερόντων σε ξένα κέντρα.
    -Όταν έχεις επιτρόπους στη χώρα σου, δεν είναι πολύ εύκολο να σου πούνε για παράδειγμα, μη σηκώσεις τα αεροπλάνα για αναχαίτιση στο Αιγαίο επειδή δεν υπάρχουν λεφτά;

    Αυτό είναι μια πολύ πιθανή παρενέργεια το επόμενο διάστημα αλλά μην πας μακριά. Ήμουνα πριν λίγες μέρες στην ΕΑΒ. Η οποία όχι μόνο υπάρχει αλλά είναι μία από τις σημαντικότερες αεροπορικές βιομηχανίες στην Ευρώπη, όχι μονάχα στα Βαλκάνια. Φτιάχνουμε εμείς την άτρακτο του C-130 και που πουλάμε στην Lockheed Martin, τα σημαντικότερα κομμάτια του F-16 γιατί κατασκευάζονται μόνο στην Ελλάδα. Έχουμε μια υψηλή τεχνογνωσία και εξειδίκευση. Η ΕΑΒ είναι μια βιομηχανία που αποδεικνύει ότι το Δημόσιο, δεν είναι παντού το ίδιο.
     Όταν λοιπόν δεν αφήνεις την ΕΑΒ έξω από αυτή τη λαίλαπα κι αυτή τη στιγμή η ΕΑΒ δεν μπορεί να πάει να κλείσει συμβόλαια σε δημοπρασίες του ΝΑΤΟ, διότι δεν υπάρχει ελληνική τράπεζα που μπορεί να δώσει εγγύηση, διότι ήδη έχουν χρεοκοπήσει οι ελληνικές τράπεζες και καμία ευρωπαική τράπεζα δεν αναλαμβάνει αυτή την ευθύνη. Και επειδή δεν μπορούν να βγάλουν μια εγγυητική των 50.000 ευρώ χάνουν δουλειές εκατομμυρίων ευρώ.
    Κι όχι μονάχα αυτό. Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτά τα στελέχη που έχουν μια μοναδική εξειδίκευση  και εμπειρία, μετά από 20 χρόνια εργασίας,  εργάζονται με αφοσίωση στη πατρίδα διότι  ξέρουν πως  αν δεν δουλέψει η ΕΒΟ, δεν θα μπορούν να πετάξουν τα αεροπλάνα για αναχαιτίσεις στο Αιγαίο. Έρχεσαι λοιπόν σ αυτούς και τους λες ότι ο μισθός σου από τις 2000 θα πάει στα 800 ευρώ ενώ (σε άλλες αντίστοιχες εταιρείες παίρνουν 4000 ευρώ) και θα βγείτε και στην εφεδρεία. Ε, αυτό είναι εγκληματικό…


    Πόσο συμπτωματικό είναι κάποιοι όμιλοι όπως π.χ. αυτός του κυρίου Μυτιληναίου που είδαμε πρόσφατα να καταγγέλεται σε δημοσιεύματα για την ευκολία με την οποία παίρνει δουλειές, να είναι συγχρόνως χορηγός στα συνέδρια που κάνει ο αδελφός του πρωθυπουργού για την «πράσινη ανάπτυξη»;

    Απ: Ο κύριος Μυτιληναίος, διαθέτει μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Ξέρετε πως το παράγει; Με… πετρέλαιο! Και ως γνωστόν, το πετρέλαιο είναι μαύρο. Δεν είναι «πράσινο». Κατά τ’ άλλα, μία από τις πρώτες ενέργειες του κυρίου Παπακωνσταντίνου, του «για αποτυχημένος μια χαρά σε βλέπω στην θέση σου», ξέρετε ποια ήταν; Ήταν να κατατάξει την μονάδα αυτή στις «πράσινες» πηγές ενέργειας και ο Έλληνας φορολογούμενος να πληρώνει …Μυτιληνόσημο! Να πληρώνει δηλαδή την μονάδα αυτή ως ανανεώσιμη πηγή παραγωγής ρεύματος!
    Επίσης γνωρίζω ότι ο κύριος Παπακωνσταντίνου, με το που ανέλαβε το «πράσινο» υπουργείο, υπέγραψε μία περιβαλλοντική μελέτη την οποία η προκάτοχος του αρνείτο επίμονα να εγκρίνει, βεβαίως αυτή η επιμονή δεν της βγήκε σε κακό αφού σήμερα βρίσκεται ως πρέσβειρα στον ΟΟΣΑ, διαμένοντας σε μία πολυτελή κατοικία και με μισθό που υπερβαίνει τα 300 χιλ. Ευρώ τον χρόνο, Προχώρησε λοιπόν μία μελέτη για τον χρυσό στην Χαλκιδική. Την στιγμή που το τεχνικό επιμελητήριο, το Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το δασαρχείο Χαλκιδικής, θεωρούσαν ότι έχει πάρα πολλά προβλήματα και δεν μπορούσε να εγκριθεί. Πίσω από αυτή την υποθεση λοιπόν, πέραν από το θέμα του περιβάλλοντος που εάν δεν χρησιμοποιηθούν οι σωστές μέθοδοι μπορεί να προκληθεί απίστευτη καταστροφή στο περιβάλλον, να μολυνθεί ο υδροφόρος ορίζοντας και εντέλει η Χαλκδική από θέρετρο να γίνει φέρετρο, -Διότι εμείς δεν λέμε γενικά «αφήστε τα μεταλλεύματα εκεί που είναι», λέμε να τα βγάλετε με τις ορθές μεθόδους εξόρυξης και όχι να επιτρέψετε την καταστροφή του περιβάλλοντος για να κερδοσκοπήσει ο κάθε ανεύθυνος- πέρα από όλα αυτά λοιπόν, εδώ υπάρχει ένα τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο. Πίσω από το οποίο κρύβονται πάλι συγκεκριμένα συμφέροντα.
    Το 2003, το Ελληνικό δημόσιο πήρε πίσω από την εταιρεία TVX Gold την επίμαχη έκταση που είχε παραχωρήσει προς εκμετάλλευση αντί του ποσού των 11 εκ. Ευρώ. Αμέσως μετά, παραχώρησε αυτή την έκταση αντί του ιδίου ποσού, που είχε δώσει στην TVX, στην Ελληνικός Χρυσός ΑΕ, στην οποία μεγαλομέτοχοι είναι ο κύριος Μπόμπολας, ο κύριος Κούτρας κλπ. Εγώ βλέπετε, δεν μπορώ να αποφύγω να λέω ονόματα. Όπως κάνει η Παπαρήγα που λέει αόριστα «φταίει το Κεφάλαιο»! Το Κεφάλαιο μπορεί να είναι από τον Μπόμπολα, τον Βαρδινογιάννη και τον Λάτση, μέχρι τον μικρομεσαίο που έχει ένα μαγαζί. Και αυτόν «κεφάλαιο» τον θεωρούν! Δεν μπορεί να λες «το κεφάλαιο» χωρίς να λες ονόματα και διευθύνσεις. Βέβαια εγώ έχω πολιτικό κόστος γι’ αυτό. Όπως βλέπετε, δεν λένε «τι καλός που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ»!
    Από το 2003 λοιπόν, έχουν μία έκταση 300,000 στρεμμάτων με μόλις 11 εκ. Ευρώ! Η οποία έκταση, σύμφωνα με τις μελέτες του ΙΓΜΕ (τυχαίο που το κατήργησαν;;) έχει ορυκτό πλούτο αξίας 20 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΥΡΩ!  Πέρασαν τα χρόνια, όταν έγινε αυτή η αγοραπωλησία ο χρυσός είχε περίπου 280 Ευρώ η Ουγγιά και σήμερα έχει φτάσει στα 1700!! Τώρα λοιπόν που η επένδυση είναι κυριολεκτικά «χρυσορυχείο», αποφασίζουν να προχωρήσουν στην επένδυση. Και επειδή αυτοί δεν έχουν μάθει να βάζουν το χέρι στην τσέπη, έτσι λειτουργούν οι νταβατζήδες, φέρνουν λεφτά από το Κατάρ! Και έρχεται ο Παπανδρέου να κάνει τον μεσάζοντα! Για μία επένδυση με μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα που δεν θα φέρει ούτε ένα Ευρώ στην χώρα μας, παρά μόνο μετά από πολλά χρόνια μέσω της φορολογίας των κερδών. Και όλοι ξέρουμε πως φορολογούνται τα κέρδη στην Ελλάδα.
    Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό! Το 2003, οι κάτοικοι προσέφυγαν στην Ευρωπαϊκή δικαιοσύνη θεωρώντας ότι η αγοραπωλησία είναι επιζήμια για το Ελληνικό δημόσιο… και δικαιώθηκαν! Γιατί πράγματι, δεν μπορεί μία τόσο μεγάλη περιουσία να αποτιμάται μόνο… 11 εκ. Ευρώ! Και πράγματι, η Ευρωπαϊκή επιτροπή δικαίωσε τους κατοίκου και επιδίκασε το ποσό των 15.5 εκ. Ευρώ (+ τόκους) εις βάρος της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός», υπέρ του δημοσίου! Και τι νομίζετε ότι κάνει τότε το Ελληνικό κράτος που κόβει τα φάρμακα και τις συντάξεις των 300 Ευρώ; Κάνει προσφυγή στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια, για να μην εισπράξει από την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός! Για να ακυρώσει το πρόστιμο!!! Δεν μιλάμε πλέον για πολιτικούς αλλά για υπαλλήλους συμφερόντων!
    Και το κερασάκι; Βάσει των 75εκ. Ευρώ που έδωσε το Κατάρ για το ποσοστό της European Goldfields, σημαίνει ότι η τρέχουσα αξία της εταιρείας είναι 2 δις Ευρώ! Τι σημαίνει αυτό; Ότι έδωσαν μόλις 11 εκ. Ευρώ για να αποκτήσουν κάτι που σήμερα αποτιμάται 2 δις Ευρώ και εκμεταλλεύεται έναν πλούτο της τάξεως των 20 ΔΙΣ ΕΥΡΩ!!!
    Όταν λοιπόν κατήγγειλα την υπόθεση στην βουλή, άρχισαν τα ειρωνικά σχόλια στις εφημερίδες τύπου «πολύ ανήσυχος τον τελευταίο καιρό ο Τσίπρας, πετάγονται οι φλέβες στον λαιμό του κλπ». Εάν αυτά δεν είναι σκάνδαλα, τότε ποια είναι; Είναι ο ορισμός του σκανδάλου και πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να λογοδοτήσουν.
    Και επαναλαμβάνω ότι εγώ δεν είμαι αντίθετος στις επενδύσεις. Και βέβαια πρέπει να γίνουν επενδύσεις, πάντα με σεβασμό στο περιβάλλον. Αλλά να γίνουν επενδύσεις προς όφελος της χώρας και όχι των συγκεκριμένων συμφερόντων που την λυμαίνονται! Πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε. Ή αυτοί, ή εμείς. Ή θα φύγουν αυτοί από την χώρα ή τα παιδιά μας θα πάνε μετανάστες. Και θέλει σύγκρουση μετωπική.
    Και ο Κώστας ο Καραμανλής είχε αποφασίσει να έρθει σε ρήξη, προσπάθησε με τον βασικό μέτοχο αλλά στο τέλος τους ανέχτηκε. Εδώ δεν υπάρχουν περιθώρια ανοχής. Ή αυτοί, ή η χώρα.


    ΣΥΡΙΖΑ: Προειδοποιητικά «πυρά» κατά Μπόμπολα, Mega και ΔΟΛ


    ΣΥΡΙΖΑ: Προειδοποιητικά «πυρά» κατά Μπόμπολα, Mega και ΔΟΛ

    Η ανάρτηση στο twitter του στενού συνεργάτη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Νίκου Παππά εναντίον του Έθνους και του MEGA δεν αποτελεί μία παρορμητική κίνηση της στιγμής.

    Ο κ. Παππάς είναι ο Διευθυντής του Γραφείου Τύπου του κ. Τσίπρα, ο εξ απορρήτων συνεργάτης του, καθώς τυχαίνει να γνωρίζονται από παιδιά.
    Η αναφορά του δεν ήταν τυχαία όταν σήμερα έγραψε στο Twitter 22 λέξεις που συνιστούν ένα πολύ καθαρό μήνυμα για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.
    Ο κ. Παππάς αναφέρει ότι «Εάν η διαπλοκή του Έθνους νομίζει ότι θα κάνουμε γαργάρα το θέμα τηλεοπτικών αδειών και της δεοντολογίας κάνει MEGAλο λάθος. Proxy war....».
    Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ο ΣΥΡΙΖΑ προσανατολίζεται να στοχοποιήσει πολιτικά, επιχειρηματίες και ΜΜΕ που στηρίζουν το μνημόνιο.
    Να τους ταυτίσει με το μνημόνιο και τη διαπλοκή.
    Η κίνηση του κ. Τσίπρα να αρνηθεί να εμφανιστεί στο MEGA ήταν αποκαλυπτική για τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
    Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πιέζουν για «σκληρή στάση» απέναντι στα ΜΜΕ και στη διαπλοκή. Ζητούν να συγκρουστεί πολιτικά μαζί τους ο ΣΥΡΙΖΑ και να αναδείξει το συστημικό ρόλο ορισμένων δημοσιογράφων.
    Μάλιστα έπεσαν και ιδέες για συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το MEGA την ώρα του κεντρικού δελτίου ειδήσεων.
    Το βέβαιο είναι ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ κλιμακώσει αυτή την επιθετική τακτική, θα οξύνει τα πνεύματα στο πολιτικό σκηνικό.
    Στο στόχαστρο πάντως δεν είναι μόνο ο κ. Γ. Μπόμπολας, το ΕΘΝΟΣ και το MEGA, αλλά και το συγκρότημα του ΔΟΛ και ο Στ. Ψυχάρης.
    Επιτελικά στελέχη της Κουμουνδούρου θεωρούν ότι με την κίνησή τους αυτή θα φέρουν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τους πολιτικούς τους αντιπάλους: ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και ΔΗΜΑΡ, που συμβαίνει να απολαμβάνουν ευρείας προβολής από τα συγκεκριμένα ΜΜΕ, επιχειρώντας να τους ταυτίσουν με τη διαπλοκή.