Οικονομική κρίση.Τι σχέση έχουν όσα έγιναν 30 χρόνια πριν στη Λ.Αμερική,με την Ελλάδα

Οικονομική κρίση.Τι σχέση έχουν όσα έγιναν 30 χρόνια πριν στη Λ.Αμερική,με την Ελλάδα
Η χθεσινή μέρα ήταν μια σημαντική επέτειος στην πρόσφατη οικονομική ιστορία καθώς ακριβώς πριν τριάντα χρόνια, το 1982 το Μεξικό ανακοίνωσε μορατόριουμ για τα διεθνή χρέη του. Η πτώχευση για το Μεξικό σηματοδότησε την έναρξη αυτού που έγινε γνωστό ως η κρίση χρέους των χωρών του τρίτου κοσμου.

Τριάντα χρόνια μετα, εκείνη η κρίση είναι τωρα η οικονομική κρίση των Δυτικών χωρών. Η περιπτωση του Μεξικού είναι ίδια με της Ελλάδας και το παραδειγμα των Αμερικάνικων, των Βρετανικών και των Ιαπωνικών τραπεζών που ανακύκλωναν τα απροσδόκητα κέρδη του πετρελαιου στις κυβερνησεις της Λατινικής Αμερικής αντιστοιχεί σ αυτο των Αμερικανικών και Ευρωπαικών τραπεζών που αντλούσαν φτηνό χρήμα προς τους κατόχους ενυπόθηκων δανείων. Τα κοινοπρακτικά δάνεια που επέτρεπαν στις τράπεζες να δανείζουν απερίσκεπτα χωρίς τους αναγκαίους ελεγχους συγκρίνονται με την τιτλοποίηση δανείων που επιτρέπει στις τράπεζες να συγκεντρώνουν τα 'καλά' στεγαστικά δάνεια με τα 'κακά' και να τα πουλούν ως ένα.

Η πολιτική απάντηση στην κρίση ήταν επίσης πανομοιοτυπη. Το 1982, οι κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής δανείστηκαν χρήματα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ώστε να μπορούν να αποπληρώσουν τις τράπεζες που απειλούνταν με χρεωκοπία, ως αποτέλεσμα της ανοησίας τους. Όπως και στην Ελλάδα σήμερα, τους έδωσαν τα χρήματα με το ένα χέρι και τους τα πήραν με το άλλο.

Οι δρακόντιοι όροι που επιβλήθηκαν για αυτά τα δάνεια, οδηγησαν σε μια  δεκαετία υψηλής ανεργίας, αύξησης της φτώχειας και συμβατικής παραγωγικότητας.

Το 1990, η παραγωγικότητα στην Λατινική Αμερική ήταν 8% χαμηλότερη από ότι ήταν το 1980. Οι κυβερνήσεις κατέβαλαν ένα υψηλό τίμημα για την διάσωση τους, καθώς το ΔΝΤ εξέφρασε την ανησυχία ότι η πολύ μαλακή προσέγγιση θα οδηγούσε χώρες όπως το Μεξικό και τη Βραζιλία να μην μάθουν από τα λάθη τους, και να προχωρήσουν σε περαιτέρω δανεισμούς.

Ωστόσο το χρέος αντί να μειωθεί - μετά απο τα υποτιθέμενα μέτρα σοκ του ΔΝΤ - αυξηθηκε! Το χρέος του Μεξικού προς το ΑΕΠ του, τα επόμενα πέντε χρόνια μετά το 1982,  διπλασιάστηκε επειδή η οικονομία του κατέρρευσε. Το ΔΝΤ και η Δυση, αναγνώρισαν οτι τα χρέη δεν μπορούσαν να εξωφληθουν και έπρεπε να καταγραφούν. Ηταν όμως αργά.

Οι τράπεζες στην Δυση βεβαια δεν πέρασαν απο αυστηρούς ελεγχους για τις υπερβολές τους στα τέλη της δεκαετίας του 70 και του 80. Αντι να ρυθμίσουν τους ελεγχους προς τις τράπεζες οι κυβερνήσεις συνέχισαν να τις καταργούν. Ο έλεγχος του κεφαλαίου καταργήθηκε τόσο εντός των χωρών όσο και πέραν των εθνικών συνόρων.

Μέτρα που είχαν τεθεί σε εφαρμογή μετά τη Μεγάλη Ύφεση, για να περιοριστεί το μέγεθος των τραπεζών, καταργήθηκαν.

Οι τράπεζες έγιναν μεγαλύτερες και πιο ισχυρές, ήταν το αποκορύφωμα της απελευθέρωσης των χρηματοπιστωτικών αγορών, και οι δημιουργοι τους επέμεναν ότι αυτο θα οδηγήσει σε μια πιο αποτελεσματική χρήση του κεφαλαίου, ταχύτερη ανάπτυξη και  μεγαλύτερη ευημερία για όλους.

Αυτο όμως που έκανε η οικονομική απελευθέρωση ήταν να οδηγήσει στην συγκέντρωση εξουσίας χωρίς περιορισμούς, στον εμπλουτισμό μιας μικρής ελίτ,  και σε μια σειρά από κρίσεις που έγιναν όλο και πιο σοβαρές με την πάροδο του χρόνου.

Η καταστροφή στη Λατινική Αμερική μας διδάσκει δύο πράγματα.

Το πρώτο είναι ότι θα υπάρξει μια περαιτέρω απαξίωση των χρεών στην Ελλάδα, είτε μέσα από μια αμνηστία χρέους ή μέσω ενός default που μπορεί να γίνει εντός ή εκτός της ζώνης του ευρώ. Η οικονομία της Ελλάδας είναι περίπου 20% μικρότερη τώρα από ό, τι ήταν πριν από τρία χρόνια, αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με τους υπολογισμούς του χρέους.

Το δεύτερο είναι ότι αφήνοντας το χρηματοπιστωτικό σύστημα ανέγγιχτο, αδιόρθωτο και ατιμώρητο εγγυόμαστε μια άλλη σοβαρή κρίση χρέους. Αυτό μπορεί να μας φαινεται απίθανο αυτή τη στιγμή, επειδή οι τράπεζες σήμερα δύσκολα δανείζουν, αλλά αργά ή γρήγορα οι μνήμες του παρελθόντος για τις διάφορες κερδοσκοπικές υπερβολές θα εξαφανιστούν, όπως έγινε μετά τις Ολλανδικές Τουλίπες(Dutch tulips), τη φούσκα της Νότιας Θάλασσας (the South Sea bubble) και το κραχ της Wall Street (the Wall Street crash).

ΔΝΤ:"Η Αργεντίνικη αυθάδεια.Η Ελληνική δειλία".Άρθρο για το πως εκείνοι ξέφυγαν και πως εμείς χανόμαστε

ΔΝΤ:`Η Αργεντίνικη αυθάδεια.Η Ελληνική δειλία`.Άρθρο για το πως εκείνοι ξέφυγαν και πως εμείς χανόμαστε


Πολλές οι συζητήσεις που έχουν γίνει από την εποχή που η Ελλάδα μπήκε στη μέγγενη του ΔΝΤ και των άλλων δανειστών για τις ομοιότητες και τις διαφορές με χώρες που αντιμετώπισαν ανάλογα ζητήματα. Η πιο συνηθισμένη σύγκριση είναι αυτή με την Αργεντινή,αν και οι ένθερμοι υποστηρικτές του μνημονίου επιμένουν να τονίζουν τις διαφορές και να αγνοούν τις ομοιότητες.
Ο Αλέξης Τσίπρας με το "μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή", επαναφέρει αυτή τη σύγκριση στο προσκήνιο. Και όπως θα διαπιστώσετε στο άρθρο που ακολουθεί οι ομοιότητες είναι πάρα πολλές. Μένει να δούμε αν και το τέλος της κρίσης στην Ελλάδα θα μοιάζει μ΄ αυτό που δόθηκε στην Αργεντινή. Ελπίζουμε πως θα αποφύγουμε πολλά απ΄ αυτά που έγιναν εκεί.

Ο Le Monde diplomatique  είχε επιχειρήσει  μία σύγκριση όχι απλά με θεωρίες και “οικονομικές” αοριστολογίες,αλλά με γεγονότα στην Αργεντινή της δεκαετίας του 1990-2000 και στην Ελλάδα του σήμερα.Στην ανάλυση εξιστορύνται τα γεγονότα στην Αργεντινή και με πιο έντονα μαύρα γράμματα υπάρχουν οι παράγραφοι που ο συντάκτης του άρθρου  Maurice Lemoine κάνει αναφορές στην σημερινή ελληνική κρίση.Το έχει γράψει με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνεται άμεση σύγκριση με το τι γινόταν τότε στην Αργεντινή και το τι γίνεται τώρα στην Ελλάδα.

Θα διαπιστώσετε ότι η βασική μας διαφορά με την Αργεντινή είναι ότι εκείνη βρήκαν τελικά ένα Πρόεδρο να διαπραγματευτεί μέσα στη καταστροφή.

Γι΄ αυτό και ο τίτλος του άρθρου είναι η "Αργεντίνικη αυθάδεια στους πιστωτές,Ελληνική δειλία". 
Στη δισέλιδη ανάλυση αφετηρία είναι το 1989.

Ο Κάρλος Μένεμ ,Περονιστής αναλαμβάνει την εξουσία και μαζί με τον υπερ-υπουργό Οικονομικών Ντομίνγκο Καβάλο -με σπουδές στο Χάρβαρντ και συνεργάτη της Χούντας- καθορίζουν την συναλλαγματική ισοτιμία του νομίσματος της χώρας σε ένα πέσο προς ένα δολάριο.Η απόφαση ενθαρύνεται από το ΔΝΤ με το επιχείρημα ότι θα εξαφανίσει το πληθωρισμό και θα βοηθήσει την 
ανάπτυξη.

Τη 1η Ιανουαρίου 2001 αποφασίζεται ότι η Ελλάδα "πιάνει"  τα κριτήρια του Μάαστριχτ για να ενταχθεί στη ζώνη του ευρώ. Ένα χρόνο μετά αντικαθιστά τη δραχμή με το “σκληρό” ευρώ.

Μετά τη μεξικανική κρίση η Αργεντινή για να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές πρέπει να πληρώνει επιτόκια που φθάνουν το 20%! Το “δέσιμο” του πέσο με το δολάριο γίνεται θηλιά για το Μπουένος Άϊρες που βλέπει γειτονικές χώρες όπως η Βραζιλία να υποτιμούν τα νομίσματά τους και η Αργεντινή να χάνει την ανταγωνιστικότητά της.Το 1989 η Αργεντινή μπαίνει στην ύφεση.

Με το πέρασμα στο ευρώ η ελληνική βιομηχανία και η παραγωγή της γίνεται πάρα πολύ ακριβή.


Στις 24 Οκτωβρίου ο Μένεμ αντικαθίσταται από τον Φερνάντο Ντε λα Ρουά,επικεφαλής μιας κεντροαριστερής κυβέρνησης ,όπως -σ.σ που λέει ο λόγος- ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου.

Από τα 36 εκατομμύρια ,τα 14 ζούσαν επισήμως κάτω από το όριο της φτώχειας.Κι έτσι το ΔΝΤ πρόετεινε ένα δάνειο 10 δις δολαρίων για να ανχρηματοδοτήσει η Αργεντινή τα χρέη της,με αντάλλαγμα -σωστά μαντέψατε- ένα πρόγραμμα σταθεροποίησης.Το οποίο βέβαια εξασφάλιζε ότι η χώρα δεν θα δήλωνε αδυναμία πληρωμής στους δανειστές.Το δημόσιο χρέος της ήταν ήδη 147,8 δις δολάρια.

Τον Ιούνιο του 2000 μία γενική απεργία 30 ημερών παρέλυσε την Αργεντινή.

Στις 30 Νοεμβρίου 2009 οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ εξέφρασαν στον Παπανδρέου -που είχε διαδεχτεί τον Καραμανλή- τις ανησυχίες τους ,λέγοντας ότι η Ελληνική οικονομία βρίσκεται στην “εντατική”.
Στις 3 Μαρτίου 2010 ανακοινώθηκε το πρώτο σχέδιο σταθεροποίησης.


Μιά ομάδα οικονομολόγων του ΔΝΤ,της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Διαμερικανικής Τράπεζας Ανάπτυξης πρότειναν ένα “σχέδιο διάσωσης”. “Το ΔΝΤ δεν θα επιτρέψει στην Αργεντινή να λάβει οποιαδήποτε υποστήιριξη έως ότου η κυβέρνηση δεν δεσμευτεί με νόμο και υπουργικές αποφάσεις για το σύνολο των μέτρων που ανακοίνωσε ο πρόεδρος της χώρας”,προειδοποίησε το ΔΝΤ.Τι μέτρα είχε ανακοινώσει ο “σοσιαλιστής” Ντε λα Ρουά; Απολύσεις στο δημόσιο τομέα ,περικοπές σε μισθούς-συντάξεις,”τσεκούρι” σε κοινωνικό κράτος,”απελευθέρωση” στις εργασιακές σχέσεις και στον τομέα της υγείας! Με μία λέξη “όλα στο σφυρί”.

Στις 23 Απριλίου 2010 η Αθήνα έλαβε ένα πρώτο δάνειο 45 δις ευρώ σε συμφωνία με την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Οι συγκρούσεις μεταξύ της αστυνομίας και των διαδηλωτών είχαν τα πρώτα τους θύματα.Με τις αντιδράσεις να πολλαπλασιάζονται ο “συνασπισμός των διεθνών χρηματοδοτών” οδηγήθηκε σ΄ ένα νέο πλάνο βοήθειας ύψους 39,7 δις δολαρίων το οποίο επίσης παρουσιάστηκε …ως η σωτηρία της Αργεντινής.Ο Αργεντίνος πρόεδρος ανακοίνωσε στις 20 Μαρτίου 2001 την υπουργοποίηση του ανθρώπου που είχε αρχίσει την καταστροφή με την ισοτιμία πέσο-δολαρίου .Έκανε τον Ν.Καβάλο υπουργό Οικονομικών.Η επιστροφή του “ανέβασε” στιγμιαία τα χρηματιστήρια και χαιρετίστηκε θερμά από το ΔΝΤ και του Financial Times! Την ικανοποίησή τους εξέφρασαν ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Τ.Μπλέρ και ο Αμερικανός Πρόεδρος Τ.Μπους.

Στις 2 Μαίου 2010 με τη “λογική” να “μπει τέλος στην κρίση οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών αποφάσισαν σ΄ έαν “σχέδιο διάσωσης” ,ύψους 110 δις ευρώ,για την Ελλάδα.
Ο Καβάλο προχώρησε σε ανταλλαγές τίτλων με άλλους διάρκειας 30 ετών αλλά απλά επιτάχυνε την αναμενόμενη καταστροφή.Προσπαθώντας να μειώσει το έλλειμμα …μείωσε κατά 13% τους μισθούς και τις συντάξεις άνω των 500 δολαρίων.Ένα μέτρο που επηρέασε το 92% των δημοσίων υπαλλήλων και το 15% των συνταξιούχων.Εκατοντάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο.

Αποτέλεσμα νέες ταραχές και ένταση στη κοινωνία ,που κορυφώθηκε στη γενική απεργία της 20ης Ιουλίου 2001.Ο γνωστός πια οίκος Standard and Poor’s αλλά και ο Moody’s άρχισαν να μιλάνε για “τεχνητή στάση πληρωμών” και για νέες απαραίτητες θυσίες του λαού.


Στις 15 Ιουνίου 2011 μια γενική απεργία παρέλυσε την Ελλάδα.Οι πολίτες διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στο νέο πρόγραμμα σταθεροποίησης των 28 δις ευρώ.Παρά τις διαμαρτυρίες το πρόγραμμα ψηφίστηκε ανοίγοντας το δρόμο για νέο πακέτο “βοήθειας” ύψους 109 δις,στις 22 Ιουλίου.
Στην Αργεντινή οι τράπεζες αδυνατούσαν να αντιμετωπίσουν τις συνεχείς αποσύρσεις καταθέσεων από τα ταμεία τους και η κυβέρνηση προχώρησε σε μέτρα που επέβαλαν όριο εξόδου χρημάτων στο εξωτερικό.
Απαγόρευσε στους πολίτες να έχουν ελεύθερα πρόσβαση στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους,την ίδια ώρα που τα δημοσιονομικά έσοδα κατέρρεαν προκαλώντας πλήρη παράλυση της οικονομία και ύφεση διαρκείας.Ο οίκος Fitch “υποβίβασε” την Αργεντινή σε καθεστώς χρεοκοπίας και το ΔΝΤ ανακοίνωσε ότι δεν θα πληρώσει το ποσό του 1,26 δις δολαρίων που είχε συμφωνήσει.

Ακολούθησαν νέες ταραχές και στις 12 Δεκεμβρίου γενική απεργία.Τρεις νεκροί,378 τραυματίες! Όμως πλέον δυσαρεστημένοι και εξαγριωμένοι είναι και οι πολίτες της μεσαίας τάξης που χωρίς σημαίες και ηγέτες κατάβηκαν στους δρόμους.Ο Πρόεδρος Ντε λα Ρουα χρησιμοποίησε σκληρή αστυνομική βία που είχε σαν αποτέλεσμα 35 νεκρούς και 4500 συλλήψεις! Δεν καράφερε τίποτα .Στις 19 Δεκεμβρίου 2001 ο υπουργός Οικονομικών Καβάλλο φεύγει άρον άρον.Τη μεθεπομένη το προεδρικό ζεύγος φεύγει με …ελικόπτερο!


Στις 19 και 20 Οκτωβρίου 2011 η γενική απεργία νεκρώνει την Ελλάδα.Βίαιες συγκρούσεις διαδηλωτών-αστυνομίας.Ένας διαδηλωτής ο Δημ.Κοτσαρίδης χάνει τη ζωή του.


ΔΝΤ,Παγκόσμια Τράπεζα και οι “φίλοι” τους,ένα είδος τρόϊκας έχουν απέναντι ένα νέο πρόεδρο τον Α.Rodriguez Saa,ο οποίος στην ορκομωσία του δηλώνει ότι δεν θα πληρώσει “ούτε ένα σεντ από το χρέος”,μιλά για μια πολιτική “αναβίωσης”. Δεν πείθει κανένα.Επτά μέρες μετά παραιτείται.Τον διαδέχεται ο E.Duhalde ο οποίος αναλαμβάνει μέχρι το τέλος της Προεδρικής θητείας το 2003.

Υποτιμά το πέσος κατά 30% από τη τιμή που είχε το 1991.


Η επιλογή της Ελλάδα να κάνει τα πάντα για να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ δεν της επιτρέπει να κάνει υποτίμηση και να βοηθήσει τις εξαγωγές της.


Οι ιδιώτες που είχαν στο μεταξύ ιδιωτικοποιήσει δημόσιες υπηρεσίες άρχισαν να ζητούν παράλογες αυξήσεις από 40 έως 260%! Ο επίτροπος της ΕΕ για τις νομισματικές υποθέσεις …κατήγγειλε το οικονομικό πρόγραμμα της Αργεντινής.Πιέσεις ασκούνται από παντού με πρώτο και καλύτερο το ΔΝΤ ,που εξακολουθεί να ζητά “σχέδια” και δίνει διορία ενός έτους στην Αργνετινή να πληρώσει το χρέος της!

Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι η κατάργηση κάθε χρηματοδότησης και επιδότησης οδήγησε σε αξεπέραστα προβλήματα τα σχολεία φτωχών περιοχών στα οποία φοιτούσαν 130 χιλιάδες μαθητές.

Η υποτίμηση είχε οδηγήσει σε αύξηση εθνικών προϊόντων που έφθασαν το 30%.

Στις 20 Φεβρουαρίου 2012 οι υπουργοί οικονομικών της ζώνης του ευρώ προχώρησαν σε συμφωνία βοήθειας προς την Ελλάδα,ύψους 130 δις,σε αντάλλαγμα νέο πρόγραμμα σταθερότητας.Ο Ολλανδός υπουργός μάλιστα ζήτησε μόνιμη επιτήρηση από την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Με τις διαδηλώσεις και τις ταραχές που είχαν θύματα αλλά και τις προσπάθειες των πολιτών να επιβιώσουν στις 26 Ιουνίου 2002 προκηρύσσονται πρόωρες κατά έξι μήνες εκλογές.Αντιμέτωποι ο Kirchner και ο Menem εξελέγη ο πρώτος.

Με τους ξένους επενδυτές να πιέζουν όλο και περισσότερο για να κερδίσουν περισσότερα ο νέος Πρόεδρος και ο υπουργός Οικονομικών του R.Lavanga αποφάσισαν την αύξηση του κατώτερου μισθού κατά 50% ,για να τονώσουν την κατανάλωση.

Στη συνέχεια διαπραγματεύτηκε μια λύση με τη λογική “αυτή είναι ή την παίρνετε όπως είναι ή την αφήνετε”.Η βασική της λογική ήταν ότι αναλάμβανε να ξαναρχίσει πληρωμές μόνο αν “έσβηναν” μέρος των χρεών.Η στάση που τήρησε στη διαπραγμάτευση ήταν σταθερή κι έτσι η Αργεντινή κατόρθωσε να μειώσει το δημόσιο χρέος της από 178,7 δις δολάρια σε 82.

Στις 9 Μαρτίου 2012 Ελλάδα έκανε τη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους στην ιστορία. 83,5% των ιδιωτών πιστωτών της συμφώνησαν να διαγράψουν το 53,5% .Αθήνα υποσχέθηκε να επιβάλει ένα κούρεμα παρόμοια με τους άλλους.

Για τους επενδυτές αυτή η συντονισμένη λειτουργία εγγυάται κάποιες επιστροφές χρημάτων που θα εμποδίσουν την άτακτη χρεοκοπία .Σε αντίθεση με ό, τι συνέβη στην Αργεντινή η αναδιάρθρωση στη Ελλάδα δεν ήταν μέρος ενός σχεδίου με πολιτικούς και οικονομικούς όρους: ακούγοντας τις απαιτήσεις της τρόικας η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε νέα μέτρα λιτότητας


“Κατηγορούμενος” για λαϊκισμό, για την άρνησή του να ποινικοποιήσει την κοινωνική διαμαρτυρία ο πρόεδρος Kichner μπορεί να μην έλυσε όλα τα προβλήματα της χώρα του αλλά επανακρατικοποίησε πολλές δημόσιες υπηρεσίες ,ασχολήθηκε με τα θέματα της συνταξιοδότησης και της κοινωνικής πρόνοιας και μείωσε κατά 50% το ποσοστό της φτώχειας μέσα σε τέσσερα χρόνια.Όπως είχε πει και ο ίδιος το 2005 από το Ντουμπάϊ, “πετύχαμε τη καλύτερη διαπραγμάτευση για το μεγαλύτερο χρέος του κόσμου”.

Ο βραβευμένος οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς,μιλώντας για την υπόθεση της Αργεντινής είχε πει κάτι που ταιριάζει “γάντι” στη περίπτωση της Ελλάδας.


"Κάθε οικονομολόγος που σέβεται το όνομά του θα μπορούσε να προβλέψει ότι οι πολιτικές της λιτότητας, προκαλούν επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας και ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν θα επιτευχθούν.”

 (σ.σ.Άραγε αυτοί οι τύποι στο ΔΝΤ ,είναι οικονομολόγοι;)

13 Σεπτεμβρίου 1922 - Το ολοκαύτωμα των Ελλήνων της Σμύρνης

Απο  μία παλαιότερη ανάρτηση της  Κλασσικοπερίπτωσης(Δευτέρα, 13 Σεπτεμβρίου 2010)
 
Σαν σήμερα στις 13 Σεπτεμβρίου 1922  ξεκίνησε ο εμπρησμός της Σμύρνης  και ο σφαγιασμός των Ελλήνων και Αρμενίων της πόλης απο τους Τούρκους του Κεμάλ  

Αποσπάσματα απο το βιβλίο"Χαμένος  Παράδεισος,Σμύρνη 1922", του σύγχρονου Βρετανούερευνητή και δημοσιογράφου  Γκάϊλς Μίλτον (Εκδόσεις Μίνωας)

Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 1922
Η Τετάρτη  είχε ξημερώσει καθαρή και όμορφη,άλλη μια λαμπρή μέρα.Όμως  η φθινοπωρινή λιακάδα δεν κατάφερε να κρύψει την πραγματικότητα της κατάστασης  που επικρατούσε μέσα στη Σμύρνη.Τα νικηφόρα στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ ήταν εκτός ελέγχου  και ο πληθυσμός της πόλης που τώρα είχε διογκωθεί  και είχε φτάσει τους επτακόσιες χιλιάδες ανθρώπους ή και περισσότερους-διέτρεχε θανάσιμο κίνδυνο...."Υπήρχαν  πάρα πολλοί Τούρκοι στρατιώτες που τριγύριζαν  εδώ κι εκεί.Ένας απο αυτούς μπήκε κάπου όπου κρυβόταν μια αρμενική οικογένεια και την κατέσφαξε.Βγαίνοντας , το γιαταγάνι του έσταζε αίμα.Το σκούπισε πάνω στις αρβύλες και τις γκέτες του"... 
ο Τζορτζ Χόρτον  σημείωνε με προσοχή  κάθε νέο κύμα επιθέσεων..."Λυσσασμένοι τσέτες έσπαζαν τις πόρτες των σπιτιών ,πυροβολούσαν  τους φτωχούς ,τρομοκρατημένους κατοίκους ,λεηλατούσαν κ.λ.π"...
...Στο βάθος του δρόμου, μια ομάδα στρατιωτών  ξεφόρτωνε κάτι  που έμοιαζε να είναι μεγάλα βαρέλια πετρέλαιο."Δεν είδα το περιεχόμενό τους" γράφει, "αλλά, ...
κρίνοντας απο το χρώμα και το σχήμα τους , ήταν ολόϊδια  με τα βαρέλια της  Εταιρείας Πετρελαίων της Σμύρνης.Κάθε βαρέλι φρουρούνταν απο δύο ή τρεί Τούρκους στρατιώτες, οι οποίοι τα κυλούσαν  κατά μήκος της οδού Ρεσιντί προς την  Αρμενική Επισκοπή.Ενιωσα ένα ρίγος στη ραχοκοκαλιά και συνειδητοποίησα  το σκοπό όλων αυτών των προετοιμασιών"..."άκουσα κάτι που μπορώ να περιγράψω  μόνο ως ήχους  απο σταγόνες  βροχής που χτυπούν σε στέγη".Οι Τούρκοι στρατιώτες κατάβρεχαν  τ ακτίρια με πετρέλαιο....Οι φλόγες έγιναν αντιληπτές λίγο αργότερα.Ένας απο τους πρώτους ανθρώπους που πρόσεξαν το ξέσπασμα της φωτιάς ήταν η δεσποινίς  Μίνι Μίλς, διευθύντρια  του Αμερικανικού Διακολεγιακού ινστιτούτου...Δεν ήταν η μόνη που είδε το ξέσπασμα της φωτιάς."Οι δάσκαλοι και τα κορίτσια μας είδαν τους Τούρκους  που φορούσαν κανονικές, στολές στρατιωτών,και, σε πολλές περιπτώσεις, στολές αξιωματικών να κρατούν μακριά ξύλα με κουρέλια  στην άκρη τους, τα οποία είχαν βουτήξει  σε έναν τενεκέ με κάπιο υγρό.Τα έφερναν μέσα σε σπίτια που αμέσως μετά έπιαναν  φωτιά"...
Πλήθος αξιόπιστες  μαρτυρίες επιβεβαίωσαν αργότερα το ρόλο των στρατιωτών του Κεμάλ στο ξεσπασμα της πυρκαγιάς. 
Ο Κλόφλιν Ντέιβις του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού είδε Τούρκους να καταβρέχουν  με εύφλεκτο υγρό  ένα δρόμο που βρισκόταν στην πορεία της πυρκαγιάς.Ο κύριος Ζουμπέρ, διευθυντής  του υποκαταστήματος  της τράπεζας Κρεντί Φονσιέ στη Σμύρνη, βρήκε το θάρρος  να ρωτήσει μια ομάδα Τούρκων στρατιώτών τι έκαναν."Νου απάντησαν  αδιάφορα ότι είχαν διαταγές να ανατινάξουν και να κάψουν  όλα τα σπίτια της περιοχής".....Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι  Τούρκοι ιστορικοί επιμένουν να υποστηρίζουν ότι η φωτιά - η οποία δεν θα αργούσε να λάβει τρομακτικές διαστάσεις - ήταν πράξη σαμποτάζ των Ελλήνων και των Αρμενίων.
..."είδαμε  Τούρκους στρατιώτες σε ένα αυτοκίνητο, οι οποίοι  ψέκαζαν με αντλία όλα τα σπίτια απο οπου  περνούσαν με εύφλεκτα υγρά".
..Καθώς η πυρκαγιά  εξαπλώθηκε και κατευθύνθηκε προς την προκυμαία..." γράφει ο Χόρτον  "οι άνθρωποι  ξεχύνονταν  σε έναν όλο και μεγαλύτερο χείμαρρο προς την προκυμαία,νέοι , γέροι,γυναίκες,παιδιά και άρρωστοι.Όσους δεν ήταν σε θέση να περπατήσουν τους κουβαλούσαν με φορεία ή στους ώμους των συγγενών"...Ανάμεσα σε ουρλιαχτά και χτυπήματα, οι άνθρωποι  έπεφταν στη θάλασσα και ο κανός ήταν τόσο καυτός που , στο λόγο μου, νόμιζα ότι τα σωθικά μου είχαν πάρει φωτιά"  (μαρτυρία Φερνάντ ντε Κράιμερ)...
Ένας απο τους τελευταίους  Βρετανούς υπηκόους που επιβιβάσθηκε στις λέμβους ήταν ο Πέρσυ Χάντκινσον.Αργότερα , θα έγραφε  μια επιστολή προς τον  Βρετανό ύπατο αρμοστή στην Κωνσταντινούπολη εξιστορώντας του όλα όσα είδε εκείνη τη νύχτα (Τετάρτη προς Πέμπτη)."Εάν η Εξοχότης σας μπορούσε να ακούσει τις κραυγές για βοήθεια και να δεί  τις ανυπεράσπιστες γυναίκες και παιδιά που πυροβολούνταν χωρίς έλεος ή έπεφταν στη θάλασσα για να πνιγούν σαν τα ποντίκια,θα είχατε συνειδητοποιήσει πλήρως τον τρόμο και τη βαρύτητα της κατάστασης"...
Όταν έπεσε το  Γουόρντ Πράις σκοτάδι  εκείνη την τρομερή Τετάρτη , η προκυμαία ήταν ασφυκτικά γεμάτη  απο σχεδόν μισό εκατομμύριο  πρόσφυγες.Αυτοί αντιμετώπιζαν  τον πραγματικό κίνδυνο να καούν ζωντανοί , γιατί  τώρα  η φωτιά είχε φτάσει στην προκυμαία....Η ζεστη ήταν τέτοια, ώστε τα παλαμάρια όσων πλοίων βρίσκονταν κοντά στις αποβάθρες άρχισαν να καίγονται.Όλα τα σκάφη απομακρύνθηκαν περίπου διακόσια μέτρα απο την προκυμαία, αλλά  η κάψα εξακολουθούσε να είναι ανυποφορη.
"Οι φλόγες ανέβαινα όλο και ψηλότερα" γράφει ο Οράν Ρέιμπερ,ένας τουρίστας που είχε φτάσει στη Σμύρνη  πριν απο λίγες ημέρες."Τα ουρλιαχτά  του αλλόφρονος πλήθους  στην προκυμαία ακούγονταν  σε απόσταση ενάμισυ χιλιομέτρου.Μπορούσες να διαλέξεις  ανάμεσα σε τρείς τρόπους θανάτου: τη φωτιά που μαινόταν πίσω σου, τους Τούρκους που περίμεναν στα σοκάκια και τη θάλασσα  που ανοίγονταν μπροστά σου" , στη σύγχρονη ιστορία , ίσως τίποτε  δεν μπορεί να συγκριθεί με τη νύχτα  της  13ης Σεπτεμβρίου στη Σμύρνη".
Επάνω στο Άιρον Ντιουκ , ο ναύαρχος σερ Όσμοντ ντε Μπωβουάρ Μπροκ επέμενε ότι έπρεπε να ακολουθηθεί  το καθημερινό πρόγραμμα.Ο Τζόρτζ  Γουόρντ Πράις θυμάται  πως εκείνο το βράδυ οι αξιωματικοί  ήταν ντυμένοι για το δείπνο με τις ολόλευκες στολές επιθεώρησης, παρά τις σκηνές κόλασης που εκτυλίσσονταν  στη στεριά.Όταν τα ουρλιαχτά  απο  τη μακρινή προκυμαία έγιναν πολύ δυνατά για να τα αγνοήσει κανείς,ο πλοίαρχος  διέταξε την ορχήστρα  του πλοίου να παίξει.Τα άλλα πλοία ακολούθησαν , και οι διαπεραστικές κραυγές  πολύσύντομα  σκεπάστηκαν απο ένα ποτ πουρί  αλέγρων θαλασσινών σκοπων....
Ο Τσαρλς Χάους ήταν ένας απο αυτούς  που είχαν συμμετάσχει στην εκκένωση της πόλης.Δεν θα ξεχνούσε ποτέ  τις σκηνές στις οποίες έγινε μάρτυρας.
"Γυναίκες  που καλούσαν  ουρλιάζοντας τα αναίσθητα μωρά τους,που δεν μπορούσαν πια  να τις ακούσουν.Παιδιά σε τρυφερή ηλικία που φώναζαν απελπισμένα τους γονείς τους...κάπου κάπου, ένας ιππέας που έκανε κέφι ένα μικρό κορίτσι δεκαπέντε  ή δεκάξι χρονών, το τραβούσε παράμερα και ένα φρικτό ουρλιαχτό  πρόδιδε τη συνέχεια....
...Ο ταγματάρχης Άρθουρ Μάξγουελ, είδε Τούρκους  στρατιώτες  να χύνουν κουβάδες  με κάποιο  υγρό πάνω  στους πρόσφυγες.Φαντάστηκε ότι προσπαθούσαν να σβήσουν τις φλόγες, ως τη στιμή  που είδε ένα πέπλο φωτιάς  να φουντώνει σε εκείνο ακριβώς  το σημείο της προκυμαίας.
"Θεέ μου" φώναξε στους συναδέλφους του ¨καινε ζωντανούς τους  πρόσφυγες!".

Οι νέες διαταγές της κομαντατούρας: Κάτάργηση πενθήμερης εργασίας - καθιέρωση 6ήμερης εργασίας - μαζικές απολύσεις - μείωση αποζημιώσεων στους απολυθέντες κλπ

Σφαγιασμός εργατικών δικαιωμάτων.
Χαμηλόβαθμο «τεχνικό κλιμάκιο της τρόικας» έστειλε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στο υπουργείο Οικονομικών και Εργασίας τις νέες διαταγές του. 
Ούτε οι Γερμανικές δυνάμεις κατοχής δεν είχαν τέτοια ιταμή συμπεριφορά στην διορισμένη απ' αυτούς κυβέρνηση Τσολάκογλου.

Όπως παρακολουθούμε και στο βίντεο που παραθέτουμε, απαιτεί και την κατάργηση των τελευταίων εργατικών δικαιωμάτων μετατρέποντας σε πραγματική ζούγκλα την αγορά εργασίας. 

Με πρόσχημα την «ευελιξία στην αγορά εργασίας», απαιτούν την κατάργηση του πενθημέρου με αύξηση των ημερών εργασίας --για τους «τυχερούς» που έχουν ακόμα δουλειά- σε 6, να έχουν την δυνατότητα οι εργοδότες να κάνουν πιο εύκολα μαζικές απολύσεις με νέο τσεκούρωμα στις αποζημιώσεις απολυμένων κλπ. (Αυτά ουσιαστικά είναι γραμμένο στο Μνημόνιο άσχετα αν η κυβέρνηση αντέδρασε αμήχανα δηλώνοντας ότι δεν θεωρεί «αναγκαίο σήμερα να ανοίξει τέτοια ζητήματα»».

Οσο για τα ...
παραμύθια που ακούμε για την «πάταξη της φοροδιαφυγής» ξέρουμε ότι το μεγάλο κεφάλαιο έχει τους τρόπους να διαφεύγει νόμιμα και σκοπεύει να τρομοκρατήσει τις λαϊκές μάζες που δεν έχουν να πληρώσουν την δυσβάσταχτη φοροκαταιγίδα που τους έχει επιβληθεί.
Δημοσιεύτηκε στις 3 Σεπ 2012 από 
.

Θα δεχτούμε να γίνουμε τα μαρκαρισμένα ζώα στο σφαγείο τους;


 Εισαγωγικό σχόλιο απο την "Κλασσικοπερίπτωση"
Το είπαμε.Ο Ελληνας πολίτης έδειξε, ειδικά στις τελευταίες εκλογές,ότι αντί να ξυπνήσει απο τον 38ετή του λήθαργο,σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να υπνοβατεί μουρμουρίζοντας διάφορα ακαταλαβίστικα σαν και κείνα που ξεστόμιζαν απο τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης οι διάφορι μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί καραγκιόζηδες της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Που να καταλάβει ο έρμος, ο απο χρόνια παραδομένος  στην πλύση εγκεφάλου της Νέας Εποχής, ότι όλοι,ή σχεδόν όλοι οι "οδοδείκτες"  έδειχναν πρός μια και μόνο κατεύθυνση, αυτήν της αποστασίας και της δουλείας;
Όσοι μιλούσαμε για το μισάνθρωπο σχέδιο της παγκόσμιας σιωνιστικογεννούς ολιγαρχίας,μέρος του οποίου είναι και το "μαρκάρισμα" όλων μας είτε με "ηλεκτρονικές χειροπέδες"(νέες ταυτότητες) είτε με εμφύτευση (υποδορίως) microchip, αντιμετωπίζαμε τη χλέυη , την αδιαφορία, την άρνηση.
Όταν αναφερόμαστε στο υπέρτατο αγαθό δηλαδή στο Θεόσδοτο δώρο της ελευθερίας και εξηγούσαμε πως χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ανάπτυξη, ούτε ευημερία , ούτε πραγματική ευνομία, ούτε δημοκρατία και φυσικά σε οντολογικό επίπεδο ούτε πραγματική ζωή, μας έλεγαν "σκοταδιστές", "φανατικούς". "φοβικούς", φονταμενταλιστές κλπ.
Δεν ήταν μόνο αυτοί που πίστεψαν στο "λεφτά υπάρχουν", στις μπλέ παπαρδέλες και στα άλλα συναφή ιδεολογικά κρόσια, αλλά και εκείνοι που νανουρίστικαν στην κούνια του ευρωκομμουνισμού, που εθίστηκαν στα ψευτοπατριωτικά ναρκωτικά του νεοναζισμού.Ακόμα και εκείνοι που δεν μαγαρίστηκαν απο τα παλιά και νέα ιδεολογικά προϊόντα της Νέας Εποχής, φοβήθηκαν, δεν ήθελαν να στρέψουν τη ματιά τους μακρυά απο το δάκτυλο της κομματικής γραμμής και αδιαφόρησαν στα σημεία των καιρών.
Τώρα πιά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι όλα αυτά είναι προϊόντα της φαντασίας μας διότι πολύ απλά αποτελούν ήδη εφαρμογές της παγκόσμιας ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, που είναι απείρως πιο επικίνδυνη και θανατηφόρα απο κάθε άλλη ιμπεριαλιστική εκδήλωση της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Δείτε παρακατω ένα μικρό μόνο δείγμα απο αυτές τις "εφαρμογές" ελέγχου και διαχείρισης της ελευθερίας του ανθρώπου και αναρωτηθείτε αν θέλετε να ζήσετε σαν ένα μαρκαρισμένο βόδι.
«Κορυφή του παγόβουνου» το πρόγραμμα τσιπαρίσματος των μαθητών στο Τέξας
Όπως αναφέραμε σε πολύ πρόσφατο άρθρο στο pentapostagma.gr στη σχολική περιφέρεια του San Antonio των Η.Π.Α, το Πρόγραμμα Εντοπισμού Μαθητών (Student Locator Project (SLP)είναι πλέον υποχρεωτικό και βρίσκεται στα τελικά στάδια εφαρμογής(δοκιμή σε περιβάλλον beta) στο Λύκειο Jay και στο Λύκειο Jones


Το Πρόγραμμα Εντοπισμού Μαθητών περιλαμβάνει τη χρήση τεχνολογίας αναγνώρισης ραδιοσυχνοτήτων (RFID) με εκφρασμένο και επίσημο στόχο: “να καταστήσει τα σχολεία ασφαλέστερα, να γνωρίζουν που βρίσκονται οι μαθητές ενώ περιφέρονται στους σχολικούς χώρους, να αυξηθούν τα έσοδα και να παρασχεθεί μία έξυπνη κάρτα ταυτότητας (σ.σ. pentapostagma.gr το απόλυτο χάραγμα δηλαδή…) 

Ας μην νομίζουμε όμως ότι η συγκεκριμένη έξυπνη ταυτότητα χρησιμοποιείται μόνο στη σχολική περιφέρεια του San Antonio στο Texas.

Με στόχο να ...
ελέγχονται τα βιβλία των σχολικών βιβλιοθηκών, να πραγματοποιούνται οι εγγραφές στα σχολικά μαθήματα και να πληρώνονται τα γεύματα η «έξυπνη ταυτότητα» (smart” ID cardχρησιμοποιείται για τον έλεγχο και την παρακολούθηση των μαθητών και των κινήσεων τους στους σχολικούς χώρους σε ολόκληρη την Αμερική...

Το επιχείρημα ή μάλλον επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για τη χρήση της τεχνολογίας RFID είναι η ασφάλεια στους σχολικούς χώρους, η αποτελεσματική και γρήγορη εγγραφή καθώς και η ορθή λειτουργία των προγραμμάτων σίτισης και βιβλιοθηκών...  

Στο Austin, του Texas, η συνδυαστική χρήση της τεχνολογίας GPS (Global Positioning System) και RFID χρησιμοποιείται για να αποτρέψει τους μαθητές από το να αποφεύγουν τα μαθήματα.. Στην πραγματικότητα, όσοι μαθητές έχουν αρνητικό ιστορικό στο σχολείο όπου παρακολουθούν μαθήματα στοχοποιούνται ώστε να βρίσκονται υπό καθεστώς επιτήρησης και παρακολούθησης..

Έχει υπολογιστεί ότι περίπου 1.700 μαθητές έχουν ήδη ενταχθεί στα συγκεκριμένα «προγράμματα» και το πιο σοκαριστικό είναι ότι αυτό έχει γίνει με γονική συγκατάθεση και αποδοχή...

Οι συγκεκριμένοι μαθητές τοποθετούνται υπό την επίβλεψη «μεντόρων» οι οποίοι επιβλέπουν τις πράξεις των μαθητών και στους οποίους οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να προβαίνουν σε εβδομαδιαία αναφορά!!

Πέρα από τη προφανέστατη καταστρατήγηση κάθε ελευθερίας ενός μαθητή σε ευαίσθητη εφηβική ηλικία, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι συγκεκριμένες πρακτικές προσομοιάζουν με την αστυνομική τακτική του αξιωματικού αναστολών, αντιμετωπίζοντας έτσι τους «παραβατικούς» μαθητές ως εν δυνάμει εγκληματίες...

Όσοι αποκλίνουν από το σύστημα στοχοποιούνται. Τι συμβαίνει όμως γενικά σε όλους μας. Ήδη ελέγχονται οι κινήσεις μας μέσω αρκετών διαφορετικών μεθόδων :

• GPS
• 
Internet
• Κάμερες Ελέγχου Κυκλοφορίας
• Κάμερες Υπολογιστών και Μικρόφωνα
• Παρακολούθηση Ήχων σε Δημόσιους Χώρους (
Public Sound Surveillance)

Ήδη στο Λονδίνο ο Μεγάλος Αδελφός έχει λάβει τρομακτικές διαστάσεις. Τα συστήματα παρακολούθησης και καταγραφής ήχων και συνομιλιών σε δημόσιους χώρους (πάντα υπό τη πρόφαση της πρόληψης και καταστολής της εγκληματικότητας) χρησιμοποιούνται για να τοποθετούνται κοριοί σε δημόσιους χώρους, οπότε ακόμη και οι συνομιλίες μας εκτός της οικίας καταγράφονται, ηχογραφούνται και επεξεργάζονται καταλλήλως. Είναι ανατριχιαστικό ότι έως το 2057 θα υπάρχουν περίπου ένα εκατομμύριο αισθητήρες και καταγραφείς συνομιλιών για κάθε κάτοικο του Λονδίνου!!

• Αναγνώριση Προσώπου

Δυστυχώς έχουμε και νέες «εξελίξεις»...

Νευρολόγοι του Πανεπιστημίου του Berkeley στην California χρησιμοποίησαν μία τεχνική με την οποία κατάφεραν να παρακολουθήσουν την εγκεφαλική δραστηριότητα ατόμων καθώς άκουγαν τις λέξεις που εκστόμιζαν τα άτομα αυτά.

Έτσι, η IBM εργάζεται προς την δημιουργία τεχνολογίας ανίχνευσης του νου και των σκέψεων καθώς και ενός αναγνώστη σε μορφή bar-code ο οποίος θα μπορεί να διαβάζει το DNA μας...

Τα τσιπ RFID που χρησιμοποιούνται στα κινητά τηλέφωνα έχουν τη δυνατότητα να ανιχνεύουν την τοποθεσία ενός χρήστη με ευαισθησία μόλις μερικών εκατοστών από την τοποθεσία τους (η οποία παρέχεται από τα GPS) μέσω μίας νέας τεχνολογίας η οποία χρησιμοποιείται στα επονομαζόμενα «έξυπνα» τηλέφωνα  (smartphones) . Η Apple, η Google και η Microsoft παρακολουθούν τους πελάτες εδώ και χρόνια, αρχειοθετώντας και αποθηκεύοντας προσωπικά ψηφιακά δεδομένα και πραγματοποιώντας συνεργασία (κυρίως στι Η.Π.Α.) με την αστυνομία και το Υπουργείο Ασφαλείας της Χώρας.

Η CIA έχει την ικανότητα να  παρακάμπτει εξ’ αποστάσεως  και να αποκτά πρόσβαση σε κάθε email, σε κάθε τηλεφώνημα, ηλεκτρονική η προσωπική συζήτηση η οποία πραγματοποιείται στον ιδιωτικό χώρο του σπιτιού των πολιτών!!

Μπορεί σε κάποιους οι Η.Π.Α και το Λονδίνο να φαίνονται «μακρυνά» παραδείγματα, αλλά η Νέα Τάξη έχει παντού «λειτουργούς»...

Είναι σημαντικό να έχουμε γνώση των πρακτικών ώστε να αντιδράσουμε στην (πολύ πιθανή) προσπάθεια υλοποίησής τους και στην Ελλάδα (με πρώτο παράδειγμα την κάρτα του πολίτη, την κάρτα αποδείξεων, κ.ο.κ)..


Πηγές:[1][2]

 Ελλάδα ο «μεγάλος ευεργέτης» των πολεμικών βιομηχανιών των ΗΠΑ, Γερμανίας και Γαλλίας.
Η ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 
ΚΑΙ ΤΟ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΟ ΣΑΦΑΡΙ-ΠΑΡΤΥ 
ΤΩΝ "ΣΥΜΜΑΧΩΝ"
ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

Πολύ μεγάλη συζήτηση έγινε για την επιβάρυνση των εξοπλισμών που αγόρασε η Ελλάδα, στην υπόθεση του χρέους. 
Η συζήτηση ήταν πολύ έντονη στην αρχή της κρίσης,αλλά όσο ο χρόνος περνούσε τόσο ατονούσε. Δεν ήταν τυχαίο. 
 Οι ευθύνες και των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είναι κολοσσιαίες. Και πρέπει να επικεντρωθούν όχι μόνο στο κόστος των εξοπλισμών,αλλά στο τι και γιατί αγοράστηκε. Εκεί είναι το μεγάλο θέμα.

Μας πουλούσαν ότι ήθελαν να "ξεφορτωθούν" οι μεγάλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές βιομηχανίες κι όχι ότι πραγματικά χρειάζονταν οι Ελληνικές ΕΔ. Αυτό έκανε το διαρκές σκάνδαλο των εξοπλισμών ακόμη μεγαλύτερο.

Ο Δημήτρης Μηλάκας στο βιβλίο του "Η απόρρητη ιστορία του Αιγαίου" καταγράφει με χαρακτηριστικό τρόπο και στοιχεία το ...
"πάρτι" στο οποίο συμμετείχαν Έλληνες και ξένοι, με τον Έλληνα φορολογούμενο να καλείται να πληρώσει από το υστέρημά του δισεκατομμύρια,να φουσκώσουν το χρέος και τώρα πάλι οι φορολογούμενοι καλούνται να "αναλάβουν την ευθύνη".

Πως έκαναν την Ελλάδα "σκουπιδότοπο εξοπλισμών"

Μια χαρακτηριστική σύνοψη του τρόπου δόμησης των ελληνικών εξοπλιστιικών δαπανών τη χρωστάμε σε έναν εξ επαγγέλματος ειδικό επί του θέματος.

Ο πρώην αρχηγός ΓΕΣ, στρατηγός Κ. Παναγιωτάκης, ο οποίος καταθέτοντας στις 17.11.2008 ως μάρτυρας σε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, που διερευνούσε τις προμήθειες εξοπλιστικών προγραμμάτων που έγιναν επί υπουργίας των Α. Τοοχατζόπουλου και Γ. Παπαντωνίου, είχε πει ότι η Ελλάδα επί πολλά χρόνια δεχόταν από τις ΗΠΑ ό,τι περίσσευε, αφού «παίρναμε οπλικά συστήματα τα οποία ήταν σάπια, με τις λεγόμενες βοήθειες και τα προγράμματα FMF.Ό,τι περίσσευε μας δίνανε».

Η μονόπλευρη οδός προμήθειας ορισμένων οπλικών συστημάτων κυρίως από τους Αμερικανούς «μας δημιούργησε προβλήματα στις σχέσεις μας και στις επιχειρήσεις μας, αν κάναμε, με τους Τούρκους. Το ΝΑΤΟ μπορεί να μας κάνει παρεμβολές όποτε θέλει» συνέχισε ο στρατηγός Κ. Παναγιωτάκης και υπογράμμισε ότι η Ελλάδα διαθέτει ήδη αρκετά όπλα για το ΝΑΤΟ «Πρέπει κάποτε να κρατάμε και κάποια οπλικά συστήματα για τη δική μας την άμυνα, γιατί το ΝΑΤΟ, όταν κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία, δεν θα μας βοηθήσει, όπως ξέρετε».Μια χαρακτηριστική εικόνα αυτού που περιέγραψε παραστατικά ο στρατηγός Κ. Παναγιωτάκης είναι οι παρακάτω αγορές δισεκατομμυρίων, που δεν έχουν να κάνουν με την αμυντική θωράκιση της χώρας, αλλά εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις της και τις εισφορές της έναντι του ΝΑΤΟ και της αμερικανικής -κατά κύριο λόγο- πολεμικής βιομηχανίας:

Οι αντιαεροπορικοί - αντιβαλλιστικοί πύραυλοι PATRIOT έχουν ενταχθεί στον σχεδιασμό του συστήματος «αντιπυραυλικής προστασίας» των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ.

. Οι πιο σύγχρονες φρεγάτες του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμες σε ΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις, όπως αυτές που πραγματοποιήθηκαν και πραγματοποιούνται στη Λιβύη, τη Σομαλία (αντιμετώπιση πειρατείας), την Αν. Μεσόγειο (πόλεμος κατά της τρομοκρατίας).

. Τα ελληνικά ιπτάμενα ραντάρ διατέθηκαν στις πολεμικές επιχειρή σεις στη Λιβύη (Αερομεταφερόμενο Σύστημα Εγκαιρης Προειδο ποίησης και Ελέγχου).

. Τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη F-16, που έχουν πιστοποιηθεί από το ΝΑΤΟ για τη μεταφορά και ρίψη ατομικών βομβών και έχουν ενταχθεί στον πυρηνικό σχεδιασμό του ΝΑΤΟ.

Πολλά -πάρα πολλά- δισεκατομμύρια, εκτός από την κάλυψη αναγκών του ΝΑΤΟ, πετάχτηκαν απ' τις ελληνικές κυβερνήσεις για την αγορά εξοπλιστικών συστημάτων τα οποία παραμένουν ανενεργά, καθώς είτε βρίσκεται σε εκκρεμότητα η ολοκλήρωση τους είτε έχουν διαπιστωθεί προβλήματα στην ποιότητα και τη χρησιμότητα τους 
 Τα παρακάτω παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά:

1. Η αγορά των υποβρυχίων Τ-214, που δώδεκα χρόνια μετά την...εσπευσμένη παραγγελία τους και αφού έχουν διατεθεί 2,3 δισ. ευρώ, το Πολεμικό Ναυτικό έχει παραλάβει (μέχρι το 2012) μόνο ένα σκάφος, το «πειραματικό», το «Παπανικολής».

2. Επίσης, η σύμβαση του 2002 για ανακατασκευή των τριών παλαιών υποβρυχίων Τ-209, το κόστος της οποίας άγγιξε το ποσό που θα κόστιζε η εξαρχής κατασκευή τους.

3. Η αγορά 170 γερμανικών αρμάτων μάχης τύπου Leopard 2 ΗΕΙ_, αξίας 1,7 δισ. ευρώ, τα οποία από την παραλαβή τους (2006) και μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (Απρίλης του 2012) έμειναν χωρίς πυρομαχικά και οι επιχειρησιακές τους δυνατότητες εξαντλούνται σε παρελάσεις, ενώ ήδη συμπληρώνεται ο χρόνος κατά τον οποίο θα πρέπει να δοθούν και άλλα χρήματα προκειμένου να γίνει η αναβάθμιση τους!

4. Η παρτίδα 50 μαχητικών F-16, που παραγγέλθηκαν εσπευσμένα... το έτος 2000, λίγο πριν από τις εκλογές, χωρίς στην αρχική παραγγελία να περιλαμβάνεται ο κινητήρας και το σύστημα αυτοπροστασίας, και για τα οποία χρειάστηκε να γίνει νέα συμπληρωματική σύμβαση με τους όρους των Αμερικανών πωλητών.

5. Τα 5 αντιτορπιλικά τύπου Adams που ναυπηγήθηκαν στις ΗΠΑ το διάστημα 1960-1964 και τα έφερε ο Μητσοτάκης ως δώρο από την κυβέρνηση Μπους μετά το 1991, σε ηλικία 30 ετών, για να αποσυρθούν ύστερα από 10 χρόνια, αφού προηγουμένως «εκσυγχρονίστηκαν» με υψηλό κόστος («ο κούκος αηδόνι», που είπαμε), χωρίς ποτέ να προσφέρουν πραγματική υπηρεσία στην αμυντική θωράκιση της χώρας.

6. Τα 4 αερόστρωμνα τύπου Ζυbr, από Ρωσία και Ουκρανία, που ποτέ δεν εντάχθηκαν επιχειρησιακά στο Πολεμικό Ναυτικό.

Ολοκληρώνοντας την προσπάθεια σκιαγράφησης της «λογικής» και «πρακτικής» των ελληνικών εξοπλιστικών προμηθειών, η οποία έχει μετατρέψει τη χώρα σε αποθήκη -είτε ΝΑΤΟικού είτε άχρηστου για την άμυνα της υλικού-, θα ήταν μέγιστη παράλειψη από μέρους μας η απουσία της εξής επισήμανσης: Τα δισεκατομμύρια των εξοπλιστικών προμηθειών εξασφαλίζονται με πιστώσεις (δανεισμό). Οι μίζες, όμως, καταβάλλονται τοις μετρητοίς


Οι εξοπλιστικές δαπάνες και το χρέος

Έχοντας κατά νου την αλήθεια που περιέγραψε ο στρατηγός Παναγιωτάκης στην κατάθεση του στην ελληνική Βουλή, επιβάλλεται να ρίξουμε μία ματιά στα αστρονομικά ποσά που δαπάνησε η χώρα την τελευταία τριακονταπενταετία σε εξοπλιστικά προγράμματα. Κάτι που επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε βλέποντας τα στοιχεία που θα ακολουθήσουν, είναι ότι το πρόσχημα και η δικαιολογία για τα δισεκατομμύρια που η χώρα δανείστηκε ήταν η αντιμετώπιση της «τουρκικής απειλής». Όμως, από όσα έχουμε ήδη αναφέρει κι από όσα ο στρατηγός Παναγιωτάκης κατέθεσε στη Βουλή, συνάγεται ότι η Ελλάδα δανείστηκε κολοσσιαία ποσά όχι τόσο για να προετοιμάσει την άμυνα της έναντι της Τουρκίας, όσο για να είναι το «καλύτερο παιδί» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και για να διακινηθούν τοις μετρητοίς οι μίζες προς κάποιους...

Και για να δώσουμε μία αίσθηση των οικονομικών μεγεθών για τα οποία γίνεται λόγος εδώ, αρκεί το εξής: Δεν είναι υπερβολή να υπο στηρίξει κάποιος ότι το 1/3 από το ελληνικό (πριν από το κούρεμα) χρέος, προέρχεται από δάνεια για εισαγωγές εξοπλιστικών συστημά των.

Κοιτώντας τους σχετικούς πίνακες του ΝΑΤΟ, διαπιστώνει κανείς ότι η Ελλάδα είναι σταθερά στους 5 μεγαλύτερους εισαγωγείς όπλων στον κόσμο και, με βάση το πού κατευθύνονται οι οικονομικοί της πόροι τα τελευταία 35 χρόνια, μπορεί δίκαια να χαρακτηριστεί ως «μεγάλος ευεργέτης» των πολεμικών βιομηχανιών των ΗΠΑ, Γερμανίας και Γαλλίας.

Συνοπτικά, η Ελλάδα είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες κατά κεφαλή στρατιωτικές δαπάνες (ποσοστό επί του ΑΕΠ) ανάμεσα στις χώρες -μέλη της Ευρωπαικής 'Ενωσης, κατέχει την τρίτη θέση στον αντίστοιχο δείκτη ανάμεσα στις χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ και βρισκόταν μέχρι το 2010 σταθερά οτην πρώτη πεντάδα των μεγαλυτέρων εισαγωγέων όπλων ανάμεσα σε όλες τις χώρες του κόσμου!

Σύμφωνα με τα στοιχεία των εκθέσεων του Διεθνούς Ινστιτούτου Στοκχόλμης για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό (SIPRI), η Ελλάδα για την περίοδο 1974-2010 (σε σταθερές τιμές έτους 1990) αγόρασε:

. από τις ΗΠΑ όπλα αξίας 15,5 δισ. δολαρίων,

. από τη Γερμανία όπλα αξίας 6,5 δισ. δολ.,

. από τη Γαλλία όπλα αξίας 4,1 δισ. δολ.,

. από την Ολλανδία όπλα αξίας 2,1 δισ. ευρώ,

. από τη Ρωσία όπλα αξίας 1 δισ. ευρώ,

. από την Ιταλία όπλα αξίας 879 εκατ. δολ.



Τα ποσά αυτά, σύμφωνα με μία διαφορετική ανάγνωση των στοιχείων του SIPRI, μας λένε ότι η Ελλάδα μετά το 1974 εισάγει σταθερά κατά μέσο όρο και σε ετήσια βάση:

. Το 3,74% των όπλων που εξάγουν παγκοσμίως οι ΗΠΑ!

. Το 9,64% των όπλων που εξάγει παγκοσμίως η Γερμανία

. Το 5,51% των όπλων που εξάγει παγκοσμίως η Γαλλία.

Αυτά τα στοιχεία δικαιολογούν απόλυτα τον ελληνικό τίτλο του μεγάλου ευεργέτη των πολεμικών βιομηχανιών ΗΠΑ, Γερμανίας, Γαλλίας, αν οι αγορές που έκανε στο διάστημα 1974-2010 διαβαστούν ως εξής:

. Η Ελλάδα αγόρασε από τις ΗΠΑ όπλα που αντιστοιχούν στο σύνολο της παραγωγής της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας για διά στημα άνω των 16 μηνών!

. Η Ελλάδα κάθε δέκα χρόνια αγοράζει το σύνολο της ετήσιας παραγωγής της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας που προορίζεται για εξαγωγές!

. Η Ελλάδα το διάστημα 1974-2010 αγόρασε το σύνολο της παρα γωγής περίπου δύο ετών της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας που προορίζεται για εξαγωγές!

Κάτι επίσης αξιοσημείωτο: Την εποχή της «ισχυρής Ελλάδας» του Κ. Σημίτη, την πενταετία 2001-2005, η χώρα ήταν πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη στις εισαγωγές όπλων από τις ΗΠΑ και δέκατη στις εισαγωγές όπλων μεταξύ όλων των χωρών του κόσμου, κατέχοντας ως χώρα εισαγωγής το 4% της παγκόσμιας «πίτας» των εξαγωγών όπλων που γίνονται από όλες τις χώρες! Στη λίστα των παγκόσμιων «πρωταθλητών» στις εισαγωγές όπλων παρέμεινε η Ελλάδα και κατά το διάστημα που χρεο-κοπούσε. 'Ετσι, το διάστημα 2007-2010, την 1η θέση κατέχει η Ινδία (9,8 δισ. δολ.), τη 2η η Ν. Κορέα (5,6 δισ. δολ.), την 3η το Πακιστάν (5,3 δισ. δολ.), την 4η η Κίνα (4,8 δισ. δολ.) και την 5η θέση κατέχει η Ελλάδα (4,3 δισ. δολάρια). Ακολουθούν, κατά σειρά, οι χώρες Σινγκαπούρη, Αλγερία, ΗΠΑ, Αυστραλία, Μαλαισία. Αραβικά Εμιράτα,Τουρκία, Βενεζουέλα...

Είδαμε, νομίζουμε, ευκρινώς τον ελληνικό πρωταθλητισμό στον τομέα των εξοπλιστικών δαπανών, Ας δούμε τώρα -κατά το δυνατόν- τη σχέση αυτών των δαπανών ως προς το δημόσιο χρέος.

Στο τέλος του 2003, στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2004, ο τότε υπουργός Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκης -προκειμένου να υποστηριξει την άποψη ότι η Ελλάδα, αν αφαιρεθεί η ιδιαιτερότητα των αυξημένων δαπανών για εξοπλισμούς και δεν υπολογιστεί το χρέος των Ενόπλων Δυνάμεων, τότε εκπληρώνει τους δείκτες της ΟΝΕ για τα δημοσιονομικά μεγέθη και κυρίως αυτόν του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ- παραδέχθηκε ότι: «τουλάχιστον 25 μονάδες του δημόσιου χρέους (δηλαδή το 1/4 του χρέους), οφείλονται στις δικαιολογημένες μεν, αλλά ιδιαιτέρως αυξημένες αμυντικές δαπάνες της χώρας μας».

Οι υπολογισμοί που θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια, έχοντας, υπόψη και το εξοπλιστικό πάρτι που ακολούθησε από το 2004 μέχρι και το 2010 προφανώς, αναθεωρούν προς τα πάνω την εκτίμηση Χριστοδουλάκη. Μία πιο ρεαλιστική προσέγγιση είναι ότι ο δανεισμός για αγορές (ΝΑΤΟϊκών και άχρηστων, σύμφωνα με τον στρατηγό Παναγιωτάκη) όπλων, δημιούργησε κάτι περισσότερο από το 1/3 του χρέους της χώρας...

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε το 2010 το Διεθνές Ινστιτού το Στοκχόλμης για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό (SIPRI).
. Οι δαπάνες της Ελλάδας για εισαγωγές όπλων κατά την περίοδο που έγινε η συσσώρευση του σημερινού δημόσιου χρέους (1974-2010) ήταν της τάξης των 32 δισ. δολαρίων (σταθερές τιμές 1990). Το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο μισό ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) της ίδιας χρονιάς (1990). που ήταν 66,7 δισ. δολ.
. Τα τελευταία 36 χρόνια, υπήρξαν εισαγωγές όπλων στην Ελλάδα, προερχόμενων από ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, συνολικής αξίας ίσης σχεδόν με το μισό του μέσου ετήσιου ΑΕΠ της ίδιας περιόδου. Εδώ θα πρέπει να επαναλάβουμε ότι οι εξοπλιστικές δαπάνες χρηματοδοτούνται με δανεισμό και κατά συνέπεια τροφοδοτούν άμεσα το χρέος, όχι μόνο αυξάνοντας το κατά το ύψος του ποσού αυτών των δαπανών, αλλά κατά πολύ περισσότερο, καθώς συσσωρεύονται και οι τόκοι Έπειτα από όλα αυτά ας λάβουμε υπόψη ότι:

. Το δημόσιο χρέος, έτσι όπως διαμορφώθηκε το 2010 (πριν από το κούρεμα) και με τη συσσώρευση τόκων επί τόκων, ξεπέρασε τα 330 δισ. ευρώ (143% ΑΕΠ. 2010).

. Το χρέος των 330 δισ ευρώ αποτελείται από κεφάλαια και τόκους επί τόκων.

. Οι εισαγωγές όπλων χρηματοδοτούνται κυρίως από εξωτερικό δανεισμό, δηλαδή «χτίζουν» άμεσα το χρέος και μάλιστα είναι μακρο χρόνιος δανεισμός, πράγμα που συμβάλλει κατά πολύ στη συσσώ ρευση των τόκων.
. Οι δαπάνες, όσα δηλαδή ξόδεψε η Ελλάδα για εισαγωγές όπλων μεταξύ 1974-2010", ισοδυναμούν με περίπου 32 διο. δολάρια σε τιμές 1990, ποσό το οποίο αντιστοιχεί στο 50% ενός μέσου ετήσιου ΑΕΠ της Ελλάδας των τελευταίων δεκαετιών Αν προστεθούν και οι τόκοι στο κεφάλαιο αυτό (καθότι προέρχεται από δανεισμό), τότε ισοδυναμεί με κάτι πολύ παραπάνω από το 50% του μέσου ΑΕΠ της χώρας αυτήν την περίοδο.
Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη όλα αυτά, τότε το συμπέρασμα είναι πασιφανές και εύλογο: Ένα τεράστιο μέρος του δημόσιου χρέους προήλθε από τα δάνεια για τις δαπάνες για τις εισαγωγές όπλων και τους τόκους που αυτά δημιουργούν. Με βάση λοιπόν μετριοπαθείς υπολογισμούς, το ποσό των 32 δια. δολαρίων (σταθερές τιμές έτους 1990). που έχει διατεθεί για εισαγωγές όπλων το διάστημα 1974-2010, αν υπολογιστεί με βάση τον πληθωρισμό, τις αλλαγές στις συναλλαγματικές ισοτιμίες αλλά και τους τόκους που πληρώνονται στα για την κάλυψη αυτών των αγορών, τότε προκύπτει πως ένα μεγάλο μέρος, πολύ πάνω από το 1/3 του συνολικού δημόσιου χρέους της Ελλάδας των 328,5 διο. ευρώ (πριν από το κούρεμα), οφείλε ται σε εισαγωγές όπλων.

Έπειτα από όλα αυτά τα ιλιγγιώδη ποοά που παραθέσαμε πιο πάνω και καθώς σήμερα η Ελλάδα αναζητά -για παράδειγμα- μέχρι και 300 εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να μην περικόψει ακόμη περισσότερο το εισόδημα των χαμηλοσυνταξιούχων, κάποιες διευκρινίσεις είναι απαραίτητες:

1. Για τη χρεοκοπία της χώρας την αποκλειστική ευθύνη δεν έχουν οι εξοπλιστικές δαπάνες και μόνο.

2. Οι επενδύσεις στην αποτελεσματικότητα των αποτρεπτικών δυνατοτήτων της χώρας δεν είναι άσκοπες

3. Η προάσπιση των συμφερόντων της χώρας δεν μπορεί να εναπο τεθεί στα φιλελληνικά αισθήματα «συμμάχων», εταίρων ή φίλων.

4. Η εποχή των εντάσεων και συγκρούσεων κάθε άλλο παρά έχει παρέλθει...

Απ όλα αυτά και από τον συσχετισμό των εξοπλιστικών δαπανών και του χρέους, το συμπέρασμα που συνάγεται είναι ότι η χώρα τα τελευταία 35 χρόνια ξόδεψε ασύστολα για την αγορά όπλων, χωρίς αυτή η κολοσσιαία δαπάνη να πιάσει τόπο. Παρά την οικονομική αι μορραγία και την αύξηση του εξωτερικού χρέους, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα υπήρξε πρωταθλήτρια αγορών από το παζάρι της παγκόσμιας πολεμικής βιομηχανίας, δεν έχει κατοχυρώσει την απαραίτητη δύναμη αποτροπής. Ο λόγος αυτής της αποτυχίας είναι απλός και εύκολα κατανοητός σήμερα: Η χρεοκοπία μιας χώρας ουδέποτε περιορίστηκε στο οικονομικό επίπεδο. Πριν από (ή παράλληλα με) την οικονομία, διαβρώνεται η πολιτική της τάξη. Εκεί λοιπόν, στην κυρίαρχη τα τελευταία 35 χρόνια πολιτική τάξη, πρέπει να αναζητηθούν οι απαντήσεις και οι ευθύνες αυτής της μείζονος για τα συμφέροντα και την ασφάλεια της χώρας αποτυχίας στην εκπόνηση και εφαρμογή μιας στρατηγικής αποτροπής.