Η γκάφα Βενιζέλου και οι απαντήσεις Καμμένου – Τσίπρα. ΒΙΝΤΕΟ







Το κίνημα «δεν έχω να πληρώσω» απειλεί κυβέρνηση και οικονομία


Ένα μεγάλο κίνημα απλώνεται πάνω από την Ελλάδα

Είναι το κίνημα «δεν έχω να πληρώσω». Τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών επιβεβαιώνουν όσα γράφουμε κατά καιρούς για αδυναμία αποπληρωμής των οφειλών των ιδιωτών προς το δημόσιο.

Ολόκληρο το 2012 οι Έλληνες «φέσωσαν» με περισσότερα από 13 δισ. ευρώ το κράτος, σύμφωνα με τα στοιχεία για τα ληξιπρόθεσμα χρέη.

Μόνο το Δεκέμβριο, που υποτίθεται ότι πολλοί πήραν και το δώρο, οι οφειλές αυξήθηκαν κατά 1,1 δισ. ευρώ. Αν αυτό δεν είναι σημάδι ότι οι Έλληνες έχουν φτάσει στα όριά τους, τα έτοιμα στέρεψαν και πλέον δεν έχουν να πληρώσουν φόρους και άλλα χαράτσια, τότε τι άλλο θα περιμένουμε;

Θέλετε και άλλο στοιχείο ακόμη πιο εντυπωσιακό; Συνολικά οι ληξιπρόθεσμες οφειλές μέχρι το τέλος του 2011 μαζί με τα νέα χρέη του 2012 (που κι αυτά θα λογιστούν ως ληξιπρόθεσμα) έφτασαν τα 56,7 δισ. ευρώ, σχεδόν το 1/3 του ελληνικού ΑΕΠ.

Η κυβέρνηση ανησυχεί ιδιαίτερα καθώς οι εισπράξεις εσόδων δεν πηγαίνουν καθόλου καλά. Από τα 13,2 δισ. κατάφεραν να εισπράξουν μόλις 1,4 δισ. ενώ ο στόχος ήταν για πάνω από 2,5 δισ. επομένως έχουμε μαύρη τρύπα 1 δισ.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά η τρόικα βάζει απαγορευτικό στον Γ. Στουρνάρα για νέα ρύθμιση οφειλών ενώ απαιτεί για μικρο-οφειλέτες τη δέσμευση των τραπεζικών λογαριασμών για χρέη έως 3.000 ευρώ ο καθένας.

Προφανώς πιστεύουν ότι οι Έλληνες έχουν ακόμη «λίπος» να κάψουν, ότι κρύβουν τα λεφτά και δεν τα δίνουν για να εξοφλήσουν τα χρέη τους. Είναι μάλλον μακριά νυχτωμένοι.

Τσίπρας προς εφοπλιστές: Τέλος στην ασυλία σας!


Τον «τάπωσε» τον Β. Βενιζέλο, ο Αλ. Τσίπρας στη Βουλή. Ο υπό παραπομπή πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να προσάψει στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ «κρυφές συναντήσεις» με το ελληνικό εφοπλιστικό λόμπι.

Ο κ. Τσίπρας απάντησε ευθέως ότι καθόλου κρυφή, αλλά απόλυτα επίσημη, με ανακοίνωσή της εκ των προτέρων και με δημοσιοποίηση των όσων συζητήθηκαν, ήταν η συνάντηση με τους εφοπλιστές. Μάλιστα, ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης προχώρησε και ένα βήμα παραπέρα και αναφέρθηκε στο περιεχόμενο των επαφών, τονίζοντας ότι τους διεμήνυσε πως επιτέλους πρέπει και οι εφοπλιστές να σηκώσουν τα βάρη της χώρας που τους αναλογούν. Ιδιαίτερα τώρα, που ο ελληνικός λαός στενάζει, πρέπει και οι εφοπλιστές να φορολογηθούν ανάλογα με τα -τεράστια- κέρδη τους.
Ο κ. Τσίπρας τους έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα ότι μια κυβέρνησή του θα βάλει τέλος στις ημέρες της φορολογικής τους ασυλίας και ότι οι δεκάδες φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν -υπό τη χυδαία απειλή ότι θα αποσύρουν τα καράβια τους από την ελληνική σημαία- θα αποτελέσουν παρελθόν.
Η ξεκάθαρη τοποθέτηση Τσίπρα από το βήμα της Βουλής, την ώρα που παρακολουθεί όλος ο ελληνικός λαός, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την προκλητική στάση της τρικομματικής κυβέρνησης, που μόλις πριν από λίγα 24ωρα απέσυρε το φόρο πολυτελείας για τα σκάφη από το φορολογικό νομοσχέδιο...

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΡΕΤΑΛΙ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ(ΤΟΥΡΚΟΓΛΟΥ) ΤΡΕΜΕΙ ΚΑΙ ΜΑΝΤΡΩΝΕΙ ΤΑ ΚΟΥΤΑΒΙΑ ΤΟΥ!!


Η ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΣΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΣΥΝΔΕΣΗ
01/17/2013 - 23:11
«Ναι» στην παραπομπή του Γώργου Παπακωνσταντίνου σε προκαταρκτική επιτροπή θα ψηφίσουν μάλλον όλοι οι παρόντες βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ θα ψηφίσουν λευκό στις τρεις κάλπες όπου θα συλλέγονται ψήφοι για την παραπομπή των Ε.Βενιζέλου, Γ.Παπανδρέου και Λ.Παπαδήμου, προστατεύοντας την τριάδα που οδήγησε την χώρα σε εκχώρηση της εθνικής της κυριαρχίας.
Ο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσουν μόνο στην μια κάλπη και να απέχουν από τις υπόλοιπες τρεις, δηλαδή αυτές για τους Ε. Βενιζέλο, Γ. Παπανδρέου και Λ. Παπαδήμο, αφού είναι βέβαια ότι αν τους άφηνε ελεύθερους ο Ε.Βενιζέλος θα ψήφιζαν υπέρ της παραπομπής του τουλάχιστον οι μισοί και ακόμα περισσότεροι θα ψήφιζαν να παραπεμφθούν οι Γ.Παπανδρέου και Λ.Παπαδήμος
Αντιθέτως, στην ΔΗΜΑΡ δηλώνουν ότι θα ρίξουν ψηφοδέλτια σε όλες τις κάλπες χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα διαφοροποιηθούν από την επίσημη θέση τους που είναι παραπομπή μόνο για τον κ. Παπακωνσταντίνου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσει σε όλες τις κάλπες, αλλά "αθωώνει" τον Γ.Παπανδρέου και τον Λ.Παπαδήμο. ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή οι μόνοι συνεπείς που θα ζητήσουν την παραπομπή και των τεσσάτων σε προανακριτική επιτροπή.
Υπενθυμίζεται ότι:

Για τον κ. Παπακωνσταντίνου υπάρχουν 5 αδικήματα:

-         υπεξαγωγή και νόθευση εγγράφου (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ,Αν. Ελ, Χρ. Αυγή)

-         παράβαση καθήκοντος (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, Αν. Ελ, Χρ. Αυγή)

-         απιστία στην υπηρεσία (ΣΥΡΙΖΑ, Αν. Ελ, Χρ. Αυγή)

-         Πλαστογραφία (ΣΥΡΙΖΑ)

-         Αμεση συνέργεια σε φοροδιαφυγή (Αν.Ελ, Χρ. Αυγή)

Για τον κ. Βενιζέλο 4 αδικήματα:

-         υπεξαγωγή και νόθευση εγγράφου (ΣΥΡΙΖΑ, Αν. Ελ, Χρ. Αυγή)

-         παράβαση καθήκοντος (ΣΥΡΙΖΑ, Αν. Ελ, Χρ. Αυγή)

-         απιστία στην υπηρεσία (ΣΥΡΙΖΑ, Αν. Ελ, Χρ. Αυγή)

-         Αμεση συνέργεια σε φοροδιαφυγή (Αν.Ελ, Χρ. Αυγή)

Για τους κ. Παπανδρέου και Παπαδήμο 4 αδικήματα:

-         υπεξαγωγή και νόθευση εγγράφου (Αν. Ελ, Χρ. Αυγή)

-         παράβαση καθήκοντος (Αν. Ελ, Χρ. Αυγή)

-         απιστία στην υπηρεσία (ΣΥΡΙΖΑ, Αν. Ελ, Χρ. Αυγή)

-         Αμεση συνέργεια σε φοροδιαφυγή (Αν.Ελ, Χρ. Αυγή)
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ζωντανά όλη την ψηφοφορία στο defencenet.gr


Γράφει ο Νίκος Ελευθέρογλου

Όσες κάλπες και να στηθούν την Πέμπτη το βράδυ στη Βουλή η κοινωνία στην συνείδησή της, τους έχει κρίνει όλους και τους έχει βρει παμψηφεί ενόχους. Τα έργα και ημέρες μιας ολόκληρης νοοτροπίας που εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ και πληρώνουμε σήμερα όλοι μας, δεν χωράνε ούτε σε μια ούτε σε δυο ούτε σε χίλιες κάλπες.

Τα κάλπικα σοσιαλιστικά όνειρα που πούλαγαν για χρόνια τώρα παραμυθιάζοντας γενιές Ελλήνων, μαθαίνοντας τες στην ήσσονα προσπάθεια, στο “νταβατζιλίκι” στην αναξιοκρατία και στον κομματισμό μεταβλήθηκαν σε εφιάλτες για τις γενιές που έρχονται. Μοιραίοι και άβουλοι θα έπρεπε μόνοι τους να έχουν ζητήσει συγγνώμη και να έχουν αποχωρήσει από τη δημόσια σφαίρα. Το στικάκι της πολιτικής τους παρουσίας έχει γεμίσει από τα όσα έχουν διαπράξει σε βάρος ενός ολόκληρου λαού τόσα χρόνια.

Αντί αυτού επέλεξαν να οχυρωθούν πίσω από νομικίστικα παραθυράκια και συνεχίζουν να πορεύονται με όπλο τους την αλαζονεία και το ψέμα πιστεύοντας ότι θα κάνουν Restart, (επανεκκίνηση).
Το χειρότερο από όλα είναι ότι μεθοδεύουν την νεκρανάστασή τους με διάφορους τρόπους. Βλέπεις η μόνη δουλειά που γνώριζαν και γνωρίζουν καλά είναι να το παίζουν σωτήρες και να κάνουν μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα.

Τώρα λοιπόν καταστρώνουν τα νέα σχέδια επιβίωσής τους. Βλέποντας ότι το ΠΑΣΟΚ μας… τελείωσε αναζητούν την επιστροφή τους μέσω άλλων σχημάτων. Κάποιοι “ψήνουν” τη ΝΔ να κάνει ανοίγματα για μια νέα Ελλάδα, άλλοι οραματίζονται κόμμα Μόντι με επικεφαλής τον κ. Λουκά Παπαδήμο, άλλοι έχουν ήδη βρει καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι γυροβαλάνε για να δουν που θα κάτσει η μπίλια, ενώ οι κορυφαίοι αυτής της παρέας παριστάνουν τους καθηγητάδες.

Σαν δεν ντρεπόμαστε λέω εγώ. Ακόμη και ο πράος Χριστός της Αγάπης δεν άντεξε την υποκρισία των κάθε είδους εμπόρων. Εξοργίστηκε και πήρε το Φραγγέλιο και τους έδιωξε από το ναό του πατρός του.
Αλλά οι δικοί μας “έμποροι” εδώ, σαν τις βδέλλες θέλουν να πιουν ότι έχει μείνει από αυτήν την έρμη την πατρίδα. Θέλουν μέχρι τέλους να μοιράσουν τα ιμάτιά της για ένα πινάκιο φακής.

Δυστυχώς παρέλαβαν κράτος και θα παραδώσουν Κοινότητα. Μια Κοινότητα δεμένη χειροπόδαρα από μνημόνια και χρέη. Και αφού μας γονατίσουν για τα καλά θα επιχειρήσουν να μας κοντύνουν όπως ονειρεύονται δεκαετίες τώρα.

Αυτό είναι το πραγματικό τους σχέδιο.
Άρχισαν με την παιδεία και την γλώσσα, συνέχισαν με τη Θρησκεία και τις αρχές και αξίες.
Τώρα ταυτίζουν την πατρίδα με τα “άκρα” για να νιώθουν ενοχές όσοι δηλώνουν Ελληνες και πατριώτες.
Έτσι πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να μας φιλετοποιήσουν πιο εύκολα.
Πόσο λίγο τελικά μας ξέρουν…!

Ξένοι ήρθαν ξένοι θα φύγουν.
Οσους μπάστακες και να να μας φέρουν, θα βρούμε τον τρόπο να ξαναγεννηθούμε από τις στάχτες μας.
Εξάλλου αυτό κάναμε αιώνες τώρα.
Γι αυτό θα τους αφήσουμε στα κάλπικα παιχνίδα τους…

Προσπαθώντας να κρύψουν τον όγκο (ποινικών ευθυνών) Βενιζέλου

του Κώστα Βαξεβάνη
Ένα από τα γνωστά κλισέ της πολιτικής είναι το “πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού”. Δυστυχώς η τρικομματική κυβέρνηση που αποφάσισε να συντάξει μια γρήγορη πρόταση παραπομπής του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στην Προανακριτική της Βουλής,ασκεί πλέον την πολιτική ως τέχνη του ανέφικτου.
Στην περίπτωση της υπόθεσης “λίστα Λαγκάρντ”,το ανέφικτο είναι να αποσιωπηθούν οι ευθύνες του Ευάγγελου Βενιζέλου. Του υπουργού δηλαδή που δεν αξιοποίησε τη λίστα, στην συνέχεια την αφαίρεσε από το υπουργείο και τη χειρίστηκε ιδιωτικά επί 7 μήνες (πώς αλήθεια;) και στη συνέχεια ανακάλυψε πως υπάρχει. Οι λόγοι που γίνεται έντονη προσπάθεια να “βγει από το κάδρο” των ευθυνών ο Βενιζέλος είναι μάλλον απλοί>>>
 




Ο Βενιζέλος αν παραπεμφθεί θα ρίξει την τρικομματική κυβέρνηση. 
Όχι δεν θα ζητήσει δηλαδή να ερευνηθούν οι κατηγορίες ευθυνών του, όπως θα έκανε οποιοσδήποτε αξιοπρεπής πολιτικός που δεν θέλει να υπάρχουν σκιές εναντίο του.

Ο δεύτερος λόγος είναι πως με την θυσία Παπακωνσταντίνου μπορούν να προφασίζονται “καθαρση” και “τιμωρία” καλύπτοντας όσα πραγματικά έχουν γίνει με την λίστα,που όπως διαβάζετε σε αυτό το τεύχος,είναι πέρα από όσα έχουν παραδεχθεί και δηλώσει δημόσια.

Στις 7 Οκτωβρίου του 2012,στις 10:40 το πρωί, ο Ευάγγελος Βενιζέλος,πέρασε την πόρτα του Οικονομικού Εισαγγελέα Γρ. Πεπόνη. 
Μετά τις αμοιβαίες τυπικότητες αλλά και φιλοφρονήσεις που υπήρξαν από τις δύο πλευρές, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, άρχισε να καταθέτει στον Εισαγγελέα,για την υπόθεση Λαγκάρντ. Είχε επιλεγεί το πρωί της Κυριακής, για να καταθέσουν μυστικά για την υπόθεση, τόσο ο Βενιζέλος όσο και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου.
Οι Οικονομικοί Εισαγγελείς, στην έρευνά τους αναζητούσαν τις ευθύνες για την μη αξιοποίηση της λίστας από υπουργούς αλλά και υπηρεσιακούς παράγοντες.

Στις 26 Νοεμβρίου, ο Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου,διαβίβασε στην Βουλή τη δικογραφία για την μη αξιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ.
Η διαβίβαση στη Βουλή σήμαινε πολύ απλά,πως οι Εισαγγελείς είχαν εντοπίσει πιθανές ευθύνες υπουργών στην υπόθεση και με βάση το νόμο (του ίδιου του Βενιζέλου περί ευθύνης υπουργών) έπρεπε να διαβιβάσουν στη Βουλή η οποία είχε την ευθύνη να διερευνήσει την ευθύνη των υπουργών.

Από τις 26 Νοεμβρίου η δικογραφία θάφτηκε.
Τα τρία κυβερνητικά κόμματα τα οποία στις 31 Δεκεμβρίου κατέθεσαν πρόταση για να παραπεμφθεί ο Παπακωνσταντίνου για πιθανή αλλοίωση της λίστας,δεν ανέφεραν το παραμικρό για τις ευθύνες της μη αξιοποίησης.
Για την μη είσπραξη δηλαδή φόρων από τους φοροφυγάδες της λίστας.Είναι προφανές.
Το “κατηγορητήριο” κατά του Παπακωνσταντίνου απαλλάσει πλήρως τον Βενιζέλο εξετάζοντας μόνο την αλλοίωση.Ακόμη όμως και στο θέμα της αλλοίωσης,πρέπει η Προανακριτική της Βουλής να εξετάσει τις ευθύνες Βενιζέλου αφού υπήρξε ένας από αυτούς που χειρίστηκαν τη λίστα,θα μπορούσε δηλαδή να την αλλοιώσει.

Όχι μόνο δεν τον οδηγεί στην Προανακριτική για να εξεταστούν οι ευθύνες του αλλά είναι χαρακτηριστικό πως στο ιστορικό της υπόθεσης όπως καταγράφεται από τα ΝΔ,ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ που παραπέμπουν τον Παπακωνσταντίνου,για τον Βενιζέλο ο οποίος κράτησε τη λίστα 14 μήνες από τους οποίους τους 7 παράνομα,υπάρχει μια πρόταση “ο κ. Βενιζέλος απέστειλε στο γραφείο του Πρωθυπουργού,κου Αντώνη Σαμαρά το παραπάνω USB»

Ενώ για όλους τους εμπλεκόμενους αναφέρει τι έκαναν με αυτό το USB,για τον Βενιζέλο δεν αναφέρει απολύτως τίποτα.
Πώς το χειρίστηκε ως υπουργός,γιατί δεν το παρέδωσε στο Υπουργείο όταν έφυγε,πώς το χειρίστηκε ιδιωτικά;
Όλα αυτά τα ερωτήματα δεν αποτελούν το πλαίσιο της φυσικής περιέργειας αλλά και της ποινικής ευθύνης για τον Βενιζέλο.
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να ελεγχθεί για σοβαρές ποινικές ευθύνες που είναι πιθανόν να έχει αφού:

Δεν έδωσε εντολή ελέγχου 
Δεν έδωσε καμιά εντολή στα όργανα του Υπουργείου και τις ελεγκτικές αρχές να πραγματοποιήσουν ελέγχους για τη λίστα.Το κυριότερο είναι ότι όπως και ο Παπακωνσταντίνου δεν παρέδωσε τη λίστα στον αρμόδιο Εισαγγελέα.
Αυτός ήταν ο μόνος ο οποίος μπορούσε να αποφανθεί για τη νομιμότητα ή όχι του υλικού και όχι ο Υπουργός ή οποιοσδήποτε υπηρεσιακός παράγοντας.
Οι δύο υπουργοί θα μπορουσαν ακόμη να νομοθετήσουν για την αξιοποίηση του υλικού,όπως έκαναν για δεκάδες ακόμη περιπτώσεις.
Με τον ίδιο τρόπο που ο Βενιζέλος θεσμοθέτησε το ακαταδίωκτο για τον εαυτό του στους χειρισμούς που έκανε στο σκάνδαλο Λαυρεντιάδη,θα μπορούσε να θεσμοθετήσει και την έρευνα.
Σε κάθε περίπτωση, λίστα μπορούσε να αξιοποιηθεί χωρίς νομικό υπόβαθρο,όπως γίνεται με χιλιάδες ανώνυμες καταγγελίες που φτάνουν στις ελεγκτικές αρχές και το ΣΔΟΕ.
Ο Βενιζέλος με το πρόσχημα της «παρανόμως κτηθείσας» λίστας,σταμάτησε κάθε έρευνα από το ΣΔΟΕ.
Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας Γιάννης Διώτης «αν ο κ Βενιζέλος είχε δώσει εντολή ελέγχου θα προχωρούσα».Με τον τρόπο αυτό ο Βενιζέλος έκανε παράβαση καθήκοντος.

Στέρησε έσοδα από το Δημόσιο 
Η παρεμπόδιση του ελέγχουν δεν είχε ως αποτέλεσμα μόνο την «προστασία» εκδοτών,υπουργών,επιχειρηματιών που τα ονόματά τους υπήρχαν στη λίστα,αλλά στέρησε από το Δημόσιο έσοδα από είσπραξη φόρων.
Η είσπραξη αυτή μπορούσε να γίνει με εντολή να ελεγχθούν τα ονόματα της λίστας,χωρίς να χρειαστεί να γίνει ποτέ αναφορά σε αυτή.
Και όλα αυτά την περίοδο που ο Βενιζέλος νομοθετούσε εισπρακτικά μέτρα κατ αποκλειστικότητα για τα χαμηλά εισοδήματα.Συνεπώς ο Βενιζέλος είναι ελέγξιμος για το αδίκημα της απιστίας («απιστία διαπράττει όποιος, εν γνώσει του, ζημιώνει την περιουσία άλλου, της οποίας (περιουσίας) έχει τη διαχείριση ή την επιμέλεια, βάσει Νόμου ή βάσει δικαιοπραξίας” άρθρο 390 Π.Κ)

Αφαίρεσε έγγραφα του Υπουργείου 
Αφού επί 7 μήνες που κατείχε τη λίστα ως υπουργός ο Βενιζέλος την καταχώνιασε,στη συνέχεια όταν έφυγε από το υπουργείο Οικονομικών (21 Μαρτίου),δεν την παρέδωσε στον επόμενο υπουργό αλλά την πήρε μαζί του.
Έκανε δηλαδή υπεξαγωγή εγγράφου.
Σύμφωνα με το άρθρο 242 του Ποινικού Κώδικα το οποία χρησιμοποιούν για να παραπέμψουν τον Παπακωνσταντίνου «με την ίδια ποινή τιμωρείτα ο υπάλληλος (σσ ο υπουργός θεωρείται δημόσιος υπάλληλος) ο οποίος με πρόθεση νοθεύει,καταστρέφει,βλάπτει ή υπεξάγει έγγραφο».
Πώς τα κόμματα που παραπέμπουν τον Παπακωνσταντίνου για νόθευση,δεν παραπέμπουν τον Βενιζέλο για υπεξαγωγή;

Αν γίνει αποδεκτή η επιχειρηματολογία Βενιζέλου ότι η λίστα δεν ήταν νομίμως κτηθείσα,τότε τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Δηλαδή ο ίδιος είχε στην κατοχή του,εξωυπηρεσιακά παράνομο υλικό.
Πρέπει επίσης να διερευνηθεί τι έκανε ο Βενιζέλος με την λίστα στο σπίτι ή στην τσέπη του επί μήνες.
Τι είδους χρήση;
Το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως στις 3 Οκτωβρίου,όταν ο Γιάννης Στουρνάρας δήλωσε στους Financial Times πως δεν παρέλαβε καμία λίστα από τον προκάτοχό του,ο Βενιζέλος εμφανίστηκε στο γραφείο του πρωθυπουργού και παρέδωσε τη λίστα.
Έκανε δηλαδή και αυτόν αποδέκτη προιόντων εγκλήματος.

Είναι προφανές πως η μη παραπομπή Βενιζέλου και μάλιστα με την δικογραφία που διαβιβάστηκε στη Βουλή στις 26 Νοεμβρίου,δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τους νόμους αλλά με εξωθεσμικές λειτουργίες και συμφωνίες.
Ακόμη και ο νόμος που έκανε ο Βενιζέλος για να προστατεύει τους Υπουργούς από την τιμωρία ( να είχε στο μυαλό του άραγε πως θα είναι ένας από αυτούς) δεν μπορεί αυτή τη φορά να τον προστατεύσει.
Όποιος λοιπόν αναλάβει να το κάνει,συνεχίζει προφανώς μια παραθεσμική μεθόδευση.

ΗΓΕΤΗΣ (ΣΤΗΝ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ)

«Οι πολιτικοί μιλούν για αλλαγές, οι ηγέτες τις κάνουν πραγματικότητα». Βέβαια οι πραγματικοί ηγέτες δεν περιαυτολογούν, ούτε αυτοί οι ίδιοι ούτε οι παρατρεχάμενοί τους. Αφήνουν την κοινωνία και πάνω απ όλα το χρόνο να μιλήσει για το έργο τους...

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΛΑΚΑ

Όμως ο κ. Σαμαράς φαίνεται ότι βιάζεται να απολαύει την  ιστορική δικαίωση. Κι αυτό το άγχος προφανώς θέλησε να απαλύνει ο στενότερος συνεργάτης  και  διευθυντής του γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού, Γιώργος Μουρούτης ο οποίος  ανέβασε μια  νέα φωτογραφία του Αντώνη Σαμαρά στο facebook,  με το λιβάνισμα του ηγέτη που δεν μιλά για αλλαγές αλλά τις κάνει.

Προφανώς τόσο ο πρωθυπουργός όσο-- εξ αντανακλάσεως-- και ο κύριος Μουρούτης έχουν ανάγκη αυτήν την περίοδο, ειδικά σήμερα που στη βουλή θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι με τις… 


Αλλαγές που κάνει  πράξη ο ηγέτης, , κάποιες δόσεις αυτοπεποίθησης. Εξ άλλου είναι γνωστό ότι οι πνιγμένοι από τα μαλλιά τους πιάνονται και κάνουν ότι είναι δυνατό για τη διάσωσή τους…

Εδώ που τα λέμε δεν είναι και λίγο πράγμα να κυβερνάς με  τη στήριξη αυτών που μέχρι πριν λίγο καιρό  ήταν  είτε το «διαφθαρμένο φαύλο κλπ ΠΑΣΟΚ»  είτε μια «υπο-συνιστώσα του κόμματος των εξτρεμιστών κουκουλοφόρων». Υπό αυτήν την έννοια, ο ηγέτης έκανε τα παλιά του  (άκρο) δεξιά του λόγια, γαργάρα. Για τη διάσωση της χώρας βεβαίως- βεβαίως…

Μιλώντας περί διάσωσης της χώρας ωστόσο, προκύπτουν κάποια ερωτήματα στα οποία απαντούν οι πράξεις—όχι τα λόγια -- του ηγέτη, ο οποίος προεκλογικά ας μην το ξεχνάμε υποσχέθηκε (στα λόγια)  ότι δεν θα κοπούν άλλο μισθοί και συντάξεις και ότι θα… επαναδιαπραγματευθεί το μνημόνιο.

Να όμως που οι πράξεις είναι αυτές που μένουν και γράφουν την ιστορία η οποία σε τελική ανάλυση είναι η μόνη που αποφαίνεται για το μέγεθος του (κάθε) ανδρός…
Και οι πράξεις για τις οποίες θα μείνει στην ιστορία ο κύριος Σαμαράς, ανάμεσα σε άλλες, είναι:
  • Η …μετακίνηση με γρήγορα πηδηματάκια από την αντιμνημονιακή στην μνημονιακή θέση (και στην θερμή γερμανική αγκαλιά της Μέρκελ)
  • Η εξαφάνιση της ελληνικής μεσαίας τάξης
  • Η διάλυση κάθε   ιστού που θυμίζει κοινωνικό κράτος
  • Το ξεπούλημα για ψίχουλα της δημόσιας περιουσίας και κάθε υποψίας μελλοντικών εσόδων της χώρας
Ο κατάλογος  των πράξεων του ηγέτη είναι μακρύς όπως πολύ καλά τον γνωρίζουν οι άνεργοι (1.300.000 επισήμως) οι συνταξιούχοι, οι νέοι εργαζόμενοι (των 500 το πολύ ευρώ). Τον  γνωρίζουν  αυτοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους, οι νέοι Ελληνες  μετανάστες.

Τις πράξεις του ηγέτη τις γνωρίζουν πια—για την ακρίβεια τις ζουν-- εκατομμύρια άνθρωποι στη χώρα.  Μόνο που αυτή τη δόξα ο Σαμαράς, δε θα τη  καρπωθεί μόνος του. Εχουν μεγάλο μερίδιο και οι συνεταίροι του Ευάγγελος και Φώτης…


ΤΙΠΟΤΕΝΕΙΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Τι θα έκανε ο κ. Σαμαράς, o κ. Λαζαρίδης, ο κ. Μεϊμαράκης, οι Υπουργοί και Βουλευτές, αν τα παιδιά τους δεν είχαν να φάνε ή παρουσίαζαν συμπτώματα υποσιτισμού;... 

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Υποθέτουμε ότι κάτι θα έκαναν. Κάτι θα έκανε ο Πρωθυπουργός αν δεν έβρισκε το φάρμακο που χρειάζεται για το μάτι του και κινδύνευε να το χάσει. Αυτά που ο κ. Σαμαράς πράττει για τον εαυτό του και τα παιδιά του, ως άτομο, δεν τα πράττει όμως για τον ελληνικό λαό, που του έκανε την τιμή να τον εκλέξει Πρωθυπουργό! Διαβάζαμε τις προάλλες, ότι υπολογίζονται σε 2.2 εκατομμύρια οι νεόπτωχοι ‘Ελληνες που απευθύνθηκαν στη ΜΚΟ Αποστολή της Αρχιεπισκοπής για ανθρωπιστική βοήθεια. Περίπου δηλαδή το ένα πέμπτο του πληθυσμού της χώρας. Στα σχολεία της Ελλάδας, το 2012 και εντός ευρώ, παιδιά λιποθυμάνε από υποσιτισμό. Θα περίμενε κανείς ο Πρωθυπουργός μιας χώρας... 

Να αντιδράσει σε τέτοια στοιχεία φωνάζοντας αμέσως  υπουργούς, συμβούλους και λοιπούς παρατρεχάμενους και λέγοντάς τους: «κόφτε το λαιμό σας, βρείτε λύση, να σταματήσουμε αυτό το κακό». Ακόμα κι αν δεχτούμε τις μνημονιακές περικοπές και φορολογίες ως αναγκαίο κακό, δεν είναι δυνατόν, ούτε και νόμιμο, να φτάνουμε στο σημείο να περικόπτουμε από τους ανθρώπους τα προς το ζην! Ας κοπεί οτιδήποτε άλλο, αλλά να μη μείνει ούτε ένας άνθρωπος χωρίς φαί, χωρίς περίθαλψη, χωρίς τη δυνατότητα να προστατευθεί στοιχειωδώς από τον χιονιά.
Τι κάνει ο Πρωθυπουργός για το ζήτημα αυτό; Απολύτως τίποτα! Πόσες συσκέψεις έγιναν στο Μαξίμου ή στα Υπουργεία για να μη πεθαίνουν οι ‘Ελληνες από την πείνα; Ούτε μία. ‘Η, για να είμαστε ακριβέστεροι, ο Πρωθυπουργός κάνει κάτι, μαζί με τον Υπουργό του των Οικονομικών: προσπαθούν και οι δύο να μας τρελλάνουν. Δεν μας φτάνει αυτό που ζούμε, τους ακούμε να μιλάνε για ανάκαμψη και ανάπτυξη, σε μια χώρα που γνωρίζει το μεγαλύτερο ρεκόρ ύφεσης στη δυτική οικονομική ιστορία σε ειρηνική περίοδο.

Ολοκλήρωση της «γουρονοποίησης» των Ελλήνων
Το χειρότερο δε είναι ότι, σταδιακά, εξοικειωνόμαστε κι εμείς όλοι με την πραγματικότητα των συνανθρώπων μας που ψάχνουν τα σκουπίδια για να φάνε, με τον ίδιο τρόπο που οι εργαζόμενοι στα χοιροστάσια εξοικειώνονται με τη μυρωδιά της κοπριάς των γουρουνιών. Που δεν είναι άλλη από την πραγματικότητα ενός κράτους και μιας κοινωνίας που καταρρέουν καθημερινά.
Οι εικόνες της ντροπής χρησιμοποιούνται όχι για να κινητοποιήσουν κοινωνία και ηγεσία, αλλά για να τρομάζουν ακόμα περισσότερο τα ανθρωπάκια που γίναμε όλοι μας, να κυττάμε την «πάρτη» μας, αδιαφορώντας για τον θάνατο της χώρας μας. Ξεχνώντας ότι η καμπάνα του διπλανού χτυπάει για μας, ότι κινδυνεύουμε να πάθουμε αυτό που συμβαίνει σήμερα σε άλλους, κι ότι, τότε, όπως είπε κι ο Μπρεχτ για τον φασισμό, δεν θα υπάρχει κανείς να μας δείξει έλεος και αλληλεγγύη, να κάνει κάτι για μας, που δεν κάναμε για κανένα. Γιατί κανείς δεν θα μείνει στο τέλος ανεπηρέαστος από το επερχόμενο, δραματικό τέλος της Ελλάδας, που τόσο λίγα έως τίποτα πράττουμε, όλοι μας, για να αποτρέψουμε.
‘Όταν ο δημοσιογράφος ρωτά τον κ. Στουρνάρα αν μπορεί να ζήσει με 500 ευρώ, ο Υπουργός Οικονομικών του απαντά «φυσικά και όχι». ‘Ισως ο κ. Στουρνάρας να νομίζει την απάντηση ευφυή και ειλικρινή. Εμείς τη βρίσκουμε, ας μας επιτραπεί, βλακώδη και θρασεία. Αλλά και ο δημοσιογράφος δεν του κάνει την επόμενη λογική ερώτηση: «Δηλαδή κ. Στουρνάρα, τι ακριβώς μας λέτε, ότι ακολουθείτε μια πολιτική εξόντωσης του ελληνικού λαού;». Γιατί αυτό σημαίνει κυριολεκτικά η απάντηση του Υπουργού.
Σα να μην έφταναν τα οικονομικά προβλήματα και η προγραμματισμένη, ήδη από το PSI, κατάρρευση του συστήματος υγείας, έχουμε τώρα και την άμεση και σοβαρή απειλή για τη δημόσια υγεία από την καύση ξύλων και κάθε είδους επικίνδυνων υλικών που γέμισε καπνό τον αέρα που αναπνέουμε. Και γι’ αυτό το πρόβλημα καμιά κινητοποίηση της κυβέρνησης, κανένα μέτρο, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
‘Όλα αυτά αποδεικνύουν την αναμφισβήτητη χρεωκοπία των μνημονιακών πολιτικών. Αλλά δεν θα σταθούμε εκεί. Η κυβέρνηση κι ο Σαμαράς έκαναν τις επιλογές τους. Φαντάζομαι όμως ότι δεν θα ισχυρισθούν ότι αυτές οι επιλογές επιτρέπουν ή επιβάλλουν να πεθάνουν ο ελληνικός λαός από ασιτία ή έλλειψη περίθαλψης! Να κινδυνεύουν οι άστεγοι και να διαλύεται η εθνική άμυνα. Πρέπει λοιπόν η κυβέρνηση, να θέσει, πριν από την κατά προτεραιότητα ικανοποίηση του χρέους, των αξιώσεων των πιστωτών, να θέσει την ικανοποίηση των πιο ζωτικών αναγκών επιβίωσης του λαού.
 
Ο ρόλος της αντιπολίτευσης και της κοινωνίας
Αν η κυβέρνηση εξακολουθεί να μην παίρνει πρωτοβουλίες, αλλά συνεχίζει μια πολιτική που αυξάνει διαρκώς τον αριθμό των πεινασμένων, των άστεγων και των ασθενών χωρίς περίθαλψη, πρέπει η αντιπολίτευση να εξετάσει την ανάγκη να πάρει αυτή τις σχετικές νομοθετικές και πολιτικές πρωτοβουλίες και να πιέσει την κυβέρνηση, επιδιώκοντας, σε αυτό το ζήτημα, την ευρύτερη δυνατή συμπαράταξη των κοινωνικών και επιστημονικών δυνάμεων, και της Εκκλησίας, αλλά και τη μεταφορά σε όλα τα σχετικά ευρωπαϊκά και διεθνή όργανα και επίπεδα της ανάγκης αντιμετώπισης της ελληνικής ανθρωπιστικής κρίσης.
 
«Ούτε ένας άνθρωπος χωρίς φαί, περίθαλψη και στέγη», μπορεί να είναι το μότο μιας καμπάνιας που θα καταλήξει σε μια νομοθετική πρωτοβουλία, για μια απογραφή της πραγματικής κατάστασης στη χώρα και ένα σύστημα εξασφάλισης φαγητού και στοιχειώδους καταλύματος για όλους. Ακόμα και στη σημερινή της κατάσταση, η Ελλάδα έχει αρκετό πλούτο για να εξασφαλίσει τις πιο ζωτικές ανάγκες των κατοίκων της και οφείλει να το κάνει κατά απόλυτη προτεραιότητα, πριν από την εξυπηρέτηση δηλαδή των πιστωτών, που νομοθετεί η κυβέρνηση με τα διάφορα ΤΑΙΠΕΔ και Ταμεία Αποκρατικοποιήσεων. Και αν οι πιστωτές και η ΕΕ διαφωνήσουν με μια τέτοια λύση, είναι και μια θαυμάσια ευκαιρία να τους εκθέσουμε δημόσια και διεθνώς και να αποκαλύψουμε τον χαρακτήρα της ασκούμενης στην Ελλάδα πολιτικής. Κατ’ απόλυτη επίσης προτεραιότητα πρέπει να εξασφαλίζονται οι δαπάνες για την περίθαλψη των πολιτών, να πληρωθούν τα χρέη του ΕΟΠΠΥ κλπ.
 
Είναι θαυμάσιο, άξιο συγχαρητηρίων το έργο που προσφέρουν οι δομές αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας – όχι βέβαια ο εξοργιστικός κυνισμός όσων επιδίδονται σε φιλανθρωπκό έργο προς τα θύματα των πολιτικών που στήριξαν με νύχια και με δόντια. Αλλά η επιβίωση του πληθυσμού δεν μπορεί να αφεθεί στη φιλανθρωπική διάθεση ανθρώπων και φορέων. Είναι υποχρέωση του κράτους. Και ένα κράτος ή καθεστώς που δεν τις παρέχει, έχει φάει τα ψωμιά του, είναι ζήτημα χρόνου η κατάλυσή του.
 
Διανομή και  συνεταιρισμοί
Αν το κράτος πρέπει να αναλάβει τη βοήθεια σε περιπτώσεις αναξιοπαθούντων, η ίδια η κοινωνία είναι η μόνη που μπορεί, όπως φαίνεται, να εμπλακεί στην εξυγίανση του συστήματος διανομής, αλλά και παραγωγής αγαθών, που είναι ένας από τους κύριους μηχανισμούς εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Σε αντίθεση με τα κλασικά «μαρξιστικά» σχήματα, η εκμετάλλευση γίνεται συχνά περισσότερο στη διανομή, παρά στην παραγωγή των αγαθών, και μια επίσκεψη σε σούπερ μάρκετ αρκεί για να πείσει και τον πιο ανίδεο.
Το 2012 ανακηρύχθηκε από τον ΟΗΕ «έτος των κοοπερατίβων», των συνεταιρισμών, αλλά μόνο στην Ελλάδα δόθηκε τόσο λίγη σημασία στον θεσμό. Είναι ζωτική κοινωνική, δημοκρατική και εθνική ανάγκη η «επανεφεύρεσή» του, η μετεξέλιξη των δομών αλληλεγγύης σε συνεταιριστικές, συλλογικές δομές. Η ελληνική κοινωνία οφείλει, επί ποινή αφανισμού, να βγει από τον λήθαργό της και να οργανώσει τη σωτηρία της. Κανείς δεν θα το κάνει στη θέση της.

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΞΙΟΠΑΘΟΥΝΤΕΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ

Στην κορύφωση της εφαρμογής των Μνημονίων, που λεηλατούν κάθε ίχνος δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου, ζούμε μια ενδιαφέρουσα αντιστροφή του θεμελιώδους μύθου, εν ονόματι του οποίου μαντρωθήκαμε στο Μνημόνιο... 

του ΓΙΑΝΝΗ ΚΙΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ο οποίος έλεγε ότι έπρεπε να αποδεχθούμε τη με κάθε τρόπο διάσωση των τραπεζών, να επωμιστούμε το βάρος των θηριωδών κεφαλαίων που διατέθηκαν και εξακολουθούν να διατίθενται παγκόσμια, πανευρωπαϊκά και εγχωρίως για να μην τεθούν σε κίνδυνο οι καταθέσεις των αποταμιευτών.

Αποδεχθήκαμε τον μύθο αυτόν, παρότι τίποτε δεν αποδεικνύει ότι η απώλεια των καταθέσεων θα ήταν η χειρότερη καταστροφή που μπορούσε να επέλθει. Σε κάθε περίπτωση...


Δεν ήταν χειρότερη από την απώλεια 1,5 εκατομμυρίου θέσεων εργασίας, την εξαΰλωση του 30% του ΑΕΠ, το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, την αποψίλωση του θεσμικού πλαισίου ελάχιστης προστασίας της εργασίας και των ασθενέστερων στρωμάτων. 

Πράγματι, ακόμη και το παράδειγμα των Ισλανδών που αφήσανε τις τράπεζες να καταρρεύσουν μαζί με ένα μεγάλο μέρος καταθέσεων, δικών τους και άλλων, αποδεικνύει ότι αυτή η καταστροφή δεν είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μια κοινωνία.
Ίσως, μάλιστα, να είναι μια πραγματικά δημιουργική καταστροφή αν απαλλάσσει μια οικονομία από τη δουλεία του χρέους και την αφήνει να αναπτύξει ό,τι παραγωγικό τής έχει απομείνει. Ψάρια, γεωργικά προϊόντα και θερμοπίδακες στην περίπτωση των Ισλανδών, που κάθονται πάνω στο πιο φασαριόζικο ηφαίστειο της Ευρώπης. Με αυτά τα ολίγα, με πολλή δημοκρατία, με πολύ θυμό, με ελάχιστο ήλιο και δραστικά κουρεμένες τις καταθέσεις τους, οι Ισλανδοί βγήκαν από την κρίση.

Εμείς, όμως (ο πληθυντικός κατά συνεκδοχήν), αποδεχθήκαμε ως απόλυτη προτεραιότητα την αποτροπή της καταστροφής των καταθέσεων σε περίπτωση ενός Grexit, μιας κατάρρευσης των τραπεζών, μιας στάσης πληρωμών.
Αυτό αποτελούσε το κυρίαρχο επιχείρημα του Γ. Παπανδρέου, του άρχοντος των λιστών Γ. Παπακωνσταντίνου και όλου του μνημονιόφρονος πολιτικού δυναμικού. Αλλά και στην αντιμνημονιόφρονα αντιπολίτευση, με λίγες εξαιρέσεις, μάλλον κυριαρχούσε η πλειοδοσία εγγύησης των καταθέσεων.

Τώρα, ζούμε την παράδοξη ανατροπή της ευρωμνημονιακής κλίμακας αξιών. Το να διαθέτει κανείς κατάθεση είναι εξ ορισμού ύποπτο. Αν πιστέψουμε όσα λέγονται, γράφονται και εξαγγέλλονται εν ονόματι της καταπολέμησης της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, τίποτα δεν είναι προστατευμένο από τους διώκτες τους. Ούτε καν οι αποταμιεύσεις. Το τραπεζικό απόρρητο αίρεται και μόνο στην υπόνοια φοροδιαφυγής. Το ΣΔΟΕ και οι οικονομικοί εισαγγελείς ζητούν στοιχεία για τις κινήσεις λογαριασμών χιλιάδων αποταμιευτών. Οι τράπεζες αδυνατούν να υπερασπίσουν αυτό το απόλυτο καταφύγιο του προσωπικού πλούτου. Στο υπουργείο Οικονομικών διατυπώνονται εισηγήσεις ακόμη και για κατασχέσεις καταθέσεων έναντι οφειλής προς το Δημόσιο έστω και χιλίων ευρώ. Κι επειδή οσονούπω όποιος μιλάει ελληνικά κάτι θα οφείλει στο Δημόσιο, είναι μάλλον απίθανο να μείνει κανείς στο απυρόβλητο. 

Το υπέρτατο αγαθό, εν ονόματι του οποίου επιβλήθηκαν τα Μνημόνια, απειλείται στο όνομα της εφαρμογής τους! Η ανώτατη ελευθερία που αναγνωρίζει η τραπεζοτοκογλυφική ευρωζώνη, η ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, περιστέλλεται έπειτα από τρία χρόνια πλήρους και ασύδοτης χρήσης της από τους αποταμιευτές που φυγάδευσαν όπου γης 80 δισ. ευρώ αποταμιεύσεων.

Προσωπικώς δεν αισθάνομαι δυστυχής για το γεγονός. Μάλλον το αντίθετο. 
Πρώτον, διότι προτιμώ την προστασία του ζωντανού ανθρώπινου πλούτου από αυτή του νεκρού που εκπροσωπεί η αποταμίευση («μια σεβαστή, ομολογώ, μορφή χορτάτη ευθανασίας», την αποκαλεί η Δημουλά). 
Δεύτερον, διότι αποκαλύπτεται ότι η φυλάκιση της ελληνικής κοινωνίας στο Μνημόνιο αποτελεί προϊόν μιας τεράστιας πολιτικής εξαπάτησής της από τους μνημονιόφρονες πολιτικούς που σήμερα αλληλοσπαράσσονται μεταξύ δικαστικών ερευνών, αποκαλύψεων και Προανακριτικών Επιτροπών. 
Τρίτον, διότι η ιερή αγελάδα, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, χάνει ένα από τα δύο προσχήματα της ύπαρξής της. 

Αν η αποταμίευση από κιβωτός εμπιστοσύνης (Πίστης) και εχεμύθειας μεταξύ καταθέτη και τραπεζίτη γίνεται αντικείμενο συνδιαχείρισης με το κράτος, τις φορολογικές αρχές, το ΣΔΟΕ, την Αστυνομία, τους δικαστές, τους ανακριτές, τους επιτρόπους των τραπεζών, την Τρόικα, τότε τι κίνητρο απομένει στον αποταμιευτή να εμπιστευτεί τον αποθησαυρισμένο πλούτο του στον Ναό της Πίστης που μεταμορφώνεται σε παρεκκλήσι απιστίας; Διότι το κίνητρο του τόκου έχει προ πολλού εξανεμιστεί και κανείς δεν εγγυάται ότι η Τρόικα θα αφήσει στο φορολογικό απυρόβλητο ακόμη και το κίνητρο της ασφάλειας του κεφαλαίου. 

Ως εκ τούτου, το υπό πλήρη ανακατασκευή ελληνικό τραπεζικό σύστημα αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο, μετά το κύμα μαζικής φυγής καταθέσεων λόγω Grexit (εκ του Greece και exit, θυμίζουμε), να βρεθεί ενώπιον μιας νέας τραπεζο-αποφυγής λόγω Gremain (εκ του Greece και remain: δική μου επινόηση, αγνοώ αν είναι σωστή και αδιαφορώ, αρκεί που καταλαβαινόμαστε).

Βεβαίως, για να μην παίρνουν και αέρα τα μυαλά μας, το ότι η επιχείρηση «τάξις, πνεύμα και ηθική» (που έχει αρχίσει από τα «βραχιόλια» στους καρπούς μεγαλοσχημόνων επιχειρηματιών, συνεχίζεται με την αποκαθήλωση πολιτικών αστέρων και επεκτείνεται στη βίλα Αμαλία κι άλλα κατειλημμένα από αντιεξουσιαστές και εγκαταλελειμμένα από το κράτος δημόσια ερείπια της πολιτισμικής μας παρακμής) επεκτείνεται και στην ιερή χρηματοπιστωτική αγελάδα δεν σημαίνει ότι ζούμε τις τελευταίες ημέρες της τραπεζικής μας Πομπηίας. 

Αυτό που πραγματικά αποκαθηλώνεται δεν είναι το τραπεζικό σύστημα, αλλά ένα μέρος της εγχώριας τραπεζικής ελίτ που χάνει την εξουσία ζωής και θανάτου την οποία διέθετε επί της οικονομίας και της κοινωνίας. Οι τράπεζες, που θα μπορούσαν προ πολλού να έχουν τεθεί υπό πλήρη κρατικό έλεγχο ως κατ’ ουσίαν κρατικές, υποκαθίστανται απλώς από ένα νέο σύστημα εξωχώριας πολιτικής εποπτείας, το οποίο πιθανότατα θα στήσει τον δικό του νέο μηχανισμό διαπλοκής. 

Το να αναζητήσουν οι εναπομένοντες κάτοχοι -νόμιμου ή παράνομου, φορολογημένου ή αφορολόγητου, μαύρου ή πάλλευκου- πλούτου αλλού καταφύγιο για τις αποταμιεύσεις τους καθόλου δεν χαλάει τους πιστωτές της χώρας. Γι’ αυτό άλλωστε σπεύδουν για την τραπεζική ένωση της ευρωζώνης. Για να μη νιώθει καμιά τύψη, καμιά «πατριωτική» αναστολή και κανένα κώλυμα ο αποταμιευτής του ελληνικού προτεκτοράτου να μεταφέρει την κατάθεσή του απευθείας στις γερμανικές, στις λουξεμβούργιες ή στις βελγικές τράπεζες. 

Ας μείνει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα να φυλάττει τις Θερμοπύλες των παγωμένων ή «κόκκινων» δανείων, των υποχρεωτικών πιστωτικών καρτών και της εξόφλησης των δόσεων της εφορίας. Μέχρι που να έλθουν λευκοί ή μαύροι ιππότες εξ Εσπερίας που θα το μετατρέψουν σε υποκατάστημά τους.

Αυτά για τον εγχώριο τραπεζικό διωγμό, την κατά Τρόικα «ευθανασία του ραντιέρη», που θα έκανε ακόμη και τον Κέινς να φρίττει και να μετανιώνει την ώρα και τη στιγμή που ξεστόμισε την ιστορική του φράση. Κατά τα λοιπά, το εκτός μνημονιακού προτεκτοράτου χρηματοπιστωτικό λόμπι δουλεύει για την «αθανασία του τραπεζίτη».

Πριν αποφασίσετε να κάνετε έρανο υπέρ αναξιοπαθούντων τραπεζιτών, διαβάστε με πόση άνεση και πόση γενναιοδωρία απέναντι στους εαυτούς τους αποφάσισαν να κάνουν λάστιχο τους κανόνες της «Βασιλείας ΙΙΙ» για την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών, παρατείνοντας κατά μία πενταετία τις προθεσμίες συμμόρφωσης και διευρύνοντας τις ελευθερίες τους να βαφτίζουν το κρέας ψάρι και να μετατρέπουν κάθε «σαπάκι» που γεμίζει το χαρτοφυλάκιό τους σε καθαρό χρήμα. 
Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει.

ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ
Τι να πεις για την αποταμίευση! Πως θα παίρναμε, όμως, κουλούρι κι εγώ κι ο Αλέκος δεν το περίμενα! Αυτές τις εκθέσεις τις βαθμολογούσε ο ίδιος ο κύριος Καρανάσης.

- Τι σας ήρθε και γράψατε τέτοια πράγματα, μας είπε στεναχωρημένα η κυρία Ειρήνη, σαν μας επέστρεψε τα τετράδια. Δεν με ρωτούσατε;

«Δι’ ανοήτους σκέψεις, άνευ περιεχομένου», έγραψε ο κύριος Καρανάσης, με κόκκινο μολύβι, κάτω από την έκθεσή μου. Και από του Αλέξη ακριβώς το ίδιο.

Ο Αλέξης είχε γράψει για ένα θείο του, πολύ πλούσιο, που όλο φύλαγε τα λεπτά του σε κάτι κουτιά. Δεν ξόδευε πεντάρα, ντυνότανε κουρέλια και, τέλος, τα κρυμμένα λεπτά τα έφαγαν τα κουρέλια. Εγώ έγραψα για ένα κοριτσάκι που, όταν της έδιναν ν’ αγοράσει σοκολάτες, εκείνο έκρυβε τα λεπτά και, σαν μεγάλωσε, αρρώστησε κι οι γιατροί τής είπαν να μην τρώει γλυκά. Κι έτσι, ποτέ στη ζωή της δεν δοκίμασε σοκολάτα.

Η Μυρτώ πήρε άριστα και στη γιορτή διαβάσανε την έκθεσή της. Ήταν η καλύτερη, σ’ όλο το δημοτικό.

- Αφού εσύ, της λέω, δεν κρύβεις ποτέ σου μια δεκάρα και αγοράζεις πενάκια κι ένα σωρό τενεκεδάκια από την κυρία Αγγελική, πώς έγραψες ότι «ο άνθρωπος αποταμιεύοντας γίνεται χρήσιμος στον εαυτό του και την κοινωνία;».

Άλκη Ζέη, «Το καπλάνι της βιτρίνας»

ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ