H Αναγκαία Ρήξη

Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται για μία ακόμη φορά στην ιστορία της σε μία κρίσιμη καμπή, σε μία τεράστια κρίση: όλα τα νοήματα έχουν φθαρεί, όλες οι αξίες έχουν καταρρεύσει. Όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια λύση ή έστω κάποια πρόταση που να δημιουργεί προοπτική ανάκαμψης. Αν και αποδείχθηκε για πολλοστή φορά πως οι επαγγελματίες του πολιτικού είναι ανίκανοι να δώσουν λύση, πως τα κόμματα όχι μόνο δεν αποτελούν λύσεις στο πρόβλημα, αντιθέτως είναι μέρος του προβλήματος, εν τούτοις η κοινωνία παραμένει εγκλωβισμένη στις κομματικές ιδεολογίες και στις σωτηριολογίες των μαθητευόμενων μάγων. Μετεωρίζεται μεταξύ σκύλας και χάρυβδης, όπως έδειξαν και οι τελευταίες διπλές εκλογές, στις οποίες το εκλογικό σώμα αν και διαμαρτυρήθηκε για τη λιτότητα και τα Μνημόνια, αποδυναμώνοντας τα δύο κόμματα της χρεοκοπίας, εν τούτοις το ποσοστό που δραπέτευσε από αυτά, περίπου 42%, δεν ριζοσπαστικοποιήθηκε πολιτικώς, αλλά παρέμεινε στην αδιέξοδη λογική του κομματοκρατικού συστήματος: εγκλωβίσθηκε είτε σε συντηρητικά εθνικιστικά και νεοναζιστικά κόμματα είτε στις ρητορείες της Αριστεράς.
Έχει ειπωθεί πως εάν οι εκλογές μπορούσαν να λύσουν τα προβλήματα, οι κυρίαρχοι θα τις είχαν καταργήσει. Πράγματι, οι εκλογές συντελούν στην κυριαρχία των ολίγων ισχυρών (των κομματικών, οικονομικών και μιντιακών ελίτ), στη διατήρηση του κοινωνικού και οικονομικού status quo, στην απομάκρυνση της κοινωνίας από τα κέντρα αποφάσεων. Οι κήρυκες του συστήματος – Δεξιοί, Κεντρώοι, Αριστεροί – επαναλαμβάνουν πως στον κοινοβουλευτισμό δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Όμως όλες σχεδόν οι εκλογικές αναμετρήσεις οδήγησαν σε μικρά ή μεγάλα αδιέξοδα, σε συγκάλυψη των προβλημάτων, σε δημαγωγία και χειραγώγηση, σε πελατειακό κράτος, σε απύθμενη και γενικευμένη διαφθορά, σε προπέτασμα για λεηλασία του δημοσίου πλούτου και τέλος στη χρεοκρατία.
Μπορεί μεν στις επόμενες εκλογές να γίνει εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, όμως είναι σίγουρο πως αυτό που θα προκύψει δεν θα είναι ουσιωδώς διαφορετικό, δεν θα είναι έτερον, αλλά μία παραλλαγή του παλαιού. Αδιάψευστη απόδειξη το παρελθόν: μετά από κάθε διχασμό ή καταστροφή και μέσα από τα ερείπια που συσσώρευαν, προέκυπτε από τις εκλογές μία κατάσταση, όχι ουσιωδώς διαφορετική, διότι επαναλάμβανε τα αδιέξοδα και τις εγγενείς αδυναμίες του παλαιού πολιτικού συστήματος, καθώς και τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας.
Πράγματι, μετά τον «Εθνικό Διχασμό» το 1916 ανάμεσα σε βενιζελικούς και βασιλικούς, το διπολικό κομματικό σύστημα κατόρθωσε να διατηρηθεί και να οδηγήσει υπό τον βασιλέα τη χώρα σε μία μεγάλη καταστροφή, τη Μικρασιαστική του 1922. Μετά από αυτήν πάλι το κομματικό και οικονομικό κατεστημένο κατόρθωσε να επιβιώσει με ελάχιστες απώλειες (έξη εκτελέσεις). Ο Ελ. Βενιζέλος επανήλθε στην κυβέρνηση (1928) για να οδηγήσει στην χρεοκοπία (1932), μετά την οποία το σύστημα διετήρησε τις ισορροπίες του και επέβαλε μέσω εκλογών τη δικτατορία του Μεταξά (1936). Με την απελευθέρωση (1944) το διπολικό σύστημα εξουσίας, ανίκανο να προβεί σε ανασυγκρότηση, εμπλέκει την κοινωνία στην βαρβαρότητα του εμφυλίου πολέμου. Μετά το τέλος του εμφυλίου (1949), οι εκλογές συντηρούσαν και νομιμοποιούσαν το μισαλλόδοξο καθεστώς της Δεξιάς και των Ανακτόρων, και, όταν η ταλαιπωρημένη κοινωνία προσπάθησε να ανασάνει δίνοντας στον Γ. Παπανδρέου το πρωτοφανές 53% των ψήφων το 1964, το σύστημα εξουσίας προέβη στο Ιουλιανό πραξικόπημα το 1965 καταρρακώνοντας τα αποτελέσματα των εκλογών. Η κοινωνία δεν μπόρεσε ακόμη και τότε να απεγκλωβισθεί, ακολουθώντας πειθήνια τον ανίκανο συντηρητικό πολιτικό και την άτολμη αριστερή ηγεσία για «νέα εκλογική νίκη». Αντί για νίκη όμως επιβλήθηκε η δικτατορία του 1967. Μετά το τέλος της δικτατορίας (1974) η κοινωνία γοητευμένη από το ευρωπαϊκό όραμα και τον δανεικό καταναλωτισμό παραδόθηκε αμαχητί στη δημαγωγία του κομματισμού και στις εκλογικές αυταπάτες που επέτρεψαν τη ρεμούλα και την χρεοκρατία.
Όπως φαίνεται, με κάθε εκλογική αναμέτρηση η παρακμιακή κατάσταση ανακυκλωνόταν, τα προβλήματα και τα αδιέξοδα παρέμεναν τεχνηέντως καμουφλαρισμένα, αφού η κοινωνία έδειχνε εμπιστοσύνη στις εκλογικές σειρήνες και εκχωρούσε την εξουσία σε κόμματα και πολιτικούς, ενώ η ίδια ανέμενε παθητικώς τα αποτελέσματα των αποφάσεών τους και τα ψίχουλα του συμποσίου. Η Ιστορία διδάσκει πως οι Νεοέλληνες δεν διδάσκονται από την Ιστορία.
Η σημερινή κατάσταση θυμίζει ανάλογες παρακμιακές περιπτώσεις του παρελθόντος και αντανακλά μία παραιτημένη κοινωνία, εγκλωβισμένη στη διεφθαρμένη και ανίκανη κομματοκρατία. Αναποφάσιστη και διχασμένη, οδεύει προς τη φθορά εν μέσω εκλογικών αυταπατών και αντιμνημονιακής ρητορείας. Τα ερωτήματα είναι: Θα αποκτήσει η κοινωνία τη θέληση για κάτι καλύτερο, για ρήξη με την κομματοκρατία; Θα θελήσει να βαδίσει στον δρόμο του Πολυτεχνείου 1973 και των συνελεύσεων στις πλατείες το 2011 για άμεση δημοκρατία; Θα αποφασίσει να πάρει τις τύχες στα χέρια της;

ΛΑΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ!


anatropiΘέλουν να μας τα πάρουν όλα εδώ και τώρα!  
Η νέα φάση του μνημονιακού σχεδιασμού επίθεσης στην κοινωνία  είναι σε εξέλιξη. Κάθε κοινωνική κατάκτηση και παροχή καταργείται.  Το νέο τρομο-φορονομοσχέδιο έρχεται …   Περνάνε τώρα σε κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, σπιτιών,  απειλούν με φυλακίσεις και «οικονομικά στρατόπεδα συγκέντρωσης». Οργανώνουν την καταγραφή κάθε λαϊκού περιουσιακού στοιχείου για να το χαρατσώσουν άγρια, να το χρεώσουν και  μετά να το δημεύσουν. Ετοιμάζουν νέο πετσόκομμα σε συντάξεις και μισθούς.
Ξεπουλάνε τα πάντα! Τραπεζίτες, πολυεθνικές και εθνικοί εργολάβοι-χρυσοθήρες προχωράνε στο μεγαλύτερο πλιάτσικο στην μεταπολεμική ιστορία. Ούτε ευρώ δεν πρέπει να μείνει στις τσέπες λαού.
Κάθε μέρα προσθέτουν κι άλλα βάρη. Το μαρτύριο της σταγόνας καλά κρατεί… Τι έρχεται στο μέλλον; Η αναμονή είναι αυτή που σκοτώνει. Η υπομονή είναι αυτό που μας πνίγει. Η μοιρολατρία μας ισοπεδώνει. Οι «σωτήρες» μας τελείωσαν.  Ή θα βγούμε στους δρόμους και θα τους ανατρέψουμε ή αυτοί θα μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια απέραντη Μανωλάδα. Αυτό το δίλημμα πρέπει να το απαντήσουμε άμεσα!
Αυτοί δεν έχουν όρια, ο λαός δεν έχει άλλα περιθώρια.
Μπροστά στην επερχόμενη φτωχοποίηση μας έχουμε μόνο ένα δρόμο: να μην πληρώσουμε τίποτα από όλα όσα με εκβιασμούς και απειλές μας ζητάνε.
Η απάντηση μας δεν μπορεί παρά να είναι  η διαρκής στάση πληρωμών μέχρι την ανατροπή τους.  Η στάση πληρωμών  να γίνει λαϊκό ρεύμα  ανατροπής αυτών των πολιτικών της ξεπουλημένης τρικομματικής κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, κίνημα ανατροπής μαζί με τους εργατικούς αγώνες και τις δράσεις απο τα κάτω σε κάθε γειτονιά.
Μας απειλούν καθημερινά με χρεοκοπία, τους χρεοκοπούμε εμείς και τους στέλνουμε στα σκουπίδια της ιστορίας.
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ για νάχει ο λαός το πάνω χέρι! Όλοι μαζί μπορούμε!
Συλλογικός , ανυποχώρητος και ανατρεπτικός αγώνας για το σύνολο των αναγκών και των δικαιωμάτων μας.
ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ /Δεν πληρώνουμε την κρίση τους
www.denplirono.info
Υπάρχουν δύο δεδομένα τα οποία επιπροσθέτως είναι και αδιαμφισβήτητα…


Το πρώτο είναι πως η χώρα έχει περιέλθει σε κατάσταση οικονομικής ασφυξίας και με τη φροντίδα των αλλεπάλληλων «σωτήρων μας, το δημόσιο χρέος φλερτάρει ήδη με τα 350 δις.

Το δεύτερο είναι πως γι αυτή την οικονομική πραγματικότητα ευθύνονται συγκεκριμένα φυσικά πρόσωπα και φυσικά συγκεκριμένες πολιτικές με βάση τις οποίες ασκήθηκε οικονομική διαχείριση τα τελευταία 40 χρόνια, και φυσικά ουδόλως ευθύνονται οι πολίτες της στους οποίους επιχειρείται να μεταβιβαστεί με τρόπο δολοφονικό το βάρος της χρηματοδότησης της ελπίδας – απάτη περί δήθεν «σωτηρίας» της χώρας.

Όλοι όμως ζητούν «εναλλακτική πρόταση» και πίσω από την υποτιθέμενη ανυπαρξία της ταμπουρώνονται για να... 


Δικαιολογήσουν ένα πρωτοφανές πλιάτσικο σε βάρος της Γης και ορισμένων μόνο από τους ανθρώπους που κατοικούν σ αυτή τη γωνιά του πλανήτη.

Πέρα λοιπόν από την ανάγκη για ένα γενικότερο πρόγραμμα στρατηγικού και εθνοκεντρικού σχεδιασμού για τη δυναμική ανάπτυξη του τόπου (και βέβαια τέτοιο δεν είναι το πανεθνικό πλιάτσικο που χορογραφούν οι τρικολόρε γερμανοτσολιάδες), εμείς ρωτάμε το εξής απλό καιδιατυπώνουμε τέσσερις προτάσεις άμεσης προτεραιότητας…

  • Γιατί δε δημεύονται άμεσα οι περιουσίες όλων εκείνων που διαχειρίστηκαν εδώ και 40 χρόνια τα δημόσια οικονομικά του τόπου και οδήγησαν με τις επιλογές (και με τις καταχρήσεις τους) τον τόπο σ αυτή την κατάσταση???
Δεν αμείφτηκαν και μάλιστα πλουσιότατα ως πολιτικό προσωπικό όταν προσέφεραν τις «υπηρεσίες» τους σ αυτόν τον τόπο???
Ας κληθούν τώρα λοιπόν να πληρώσουν και το μάρμαρο του αποτελέσματος που προέκυψε από τον τρόπο με τον οποίο άσκησαν αυτή την «παροχή» των πολιτικών τους υπηρεσιών. Ε???

Πως είπατε??? Πως θα απαιτήσουμε αναδρομικά από τα πολιτικά πρόσωπα τη δήμευση των περιουσιών τους (συμπεριλαμβανομένων των συζύγων και των τέκνων)???
Είναι απλό… Όπως ακριβώς απαιτούμε από τη γιαγιά να επιστρέψει αναδρομικά τη σύνταξη του πεθαμένου συζύγου της την οποία «καταχράστηκε δολίως», και την τσάκωσε στα πράσα το άσπιλο και αμόλυντο κράτος μας και ο νομικός του πολιτισμός. Ε???

Πως είπατε??? Αυτό είναι δημαγωγία και η δημαγωγία είναι ανεπίτρεπτη???\
Και το άλλο??? Εκείνο που είναι απροκάλυπτη δολοφονία τι είναι??? Επιτρεπτό???

  • Γιατί δεν επιβάλετε άμεσα στους λαθρομετανάστες, αφού «δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι» όπως ισχυρίζεστε, και αντί να κόπτεστε για αντιρατσιστικές αηδίες και άλλα τινά…
Γιατί δεν επιβάλλετε λοιπόν άμεσα ειδικό τέλος ανανέωσης της άδειας παραμονής ύψους 3000 ευρώ ετησίως (αντίστοιχο του τέλους επιτηδεύματος με το οποίο τσακίσατε τους ελεύθερους επαγγελματίες οι οποίοι πληρώνουν και ΤΕΒΕ και εφορία αλλά και όλα τα νταβατζηλίκια που σκαρφίστηκε το Ελλαδιστάν για να τους εξοντώσει) και όποιος συλλαμβάνεται να μην το έχει πληρώσει να οδηγείται σε άμεση απέλαση και τα κονδύλια τόσο του τέλους όσο και του κόστους της απέλασης να χρεώνονται στις αντίστοιχες πρεσβείες τους, ή κατ ευθείαν στους ανθρωπιστές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας???

Πως είπατε??? Δεν είναι πολίτες αυτής της χώρας??? Αντε καλέ…
Και τότε γιατί σκορπάτε λεφτά από τον προϋπολογισμό αυτής της χώρας για να τους φτιάξετε τζαμιά???
Και τότε γιατί δεν καταργήσατε το λαθρονόμο του αρχισυμμορίτη του Καστελόριζου που τους μοίρασε αφειδώς πολιτικά κυριαρχικά δικαιώματα???

Πως ξαναείπατε??? Δε δουλεύουν όλοι??? Και τότε πως ζουν??? Κλέβοντας και δολοφονώντας???
Κι αν ναι, τότε γιατί μιλάτε για ανθρωπισμό και λοιπές αηδίες???
Και τότε πως μόνο οι Βούλγαροι οι οποίοι είναι και ελάχιστοι σε σχέση με όλους τους άλλους έστειλαν εμβάσματα στη Βουλγαρία τα οποία μόνο σ έναν χρόνο κρίσης ανήλθαν στα 78 εκατ. ευρώ??? Ε???
  • Γιατί δεν εγγράφετε κατ ευθείαν στον κρατικό προϋπολογισμό…
Τα ποσά για τα οποία είναι υπόλογη η Ζήμενς με τις θεάρεστες πράξεις της…
Το ποσόν του ΦΠΑ το οποίο υπεξαίρεσε η Χοχτιφ  από το αεροδρόμιο…
Και το ποσόν των διεκδικούμενων Γερμανικών αποζημιώσεων??? Ε???

  • Γιατί – αντί να ξεπουλάτε λες και είναι προίκα σας τη δημόσια περιουσία – δεν καλείτε τους εθνικούς εργολάβους που πήραν και θα ξαναπάρουν έργα και μέσω αυτών υπερκέρδη να κατασκευάσουν δωρεάν (ως εθνική προσφορά στο κράτος που τους καλοτάισε) δημιουργήματα που θα μετατρέψουν το σκουπιδότοπο του Ελληνικού και άλλα φιλέτα σε κέντρα εθνικής κερδοφορίας??? Ε???

Κάντε λοιπόν αυτά ως πρώτο βήμα, και μετά ελάτε να συζητήσουμε λεπτομερειακά ένα εθνοκεντρικό σχέδιο δυναμικής οικονομικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης του τρόπου, αντί να κάνετε πολιτικό τουρισμό και να βγάζετε στο σφυρί τη Γη μας, την αξιοπρέπειά μας και το λαό που μόχθησε γι αυτή την πατρίδα…

ΝΑ ΑΣΚΗΘΕΙ ΤΩΡΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟ


Υπάρχει κάποιος εισαγγελέας να κάνει το αυτονόητο; Ναι ξέρω, η φράση αυτή έχει γραφτεί και ειπωθεί χιλιάδες φορές, αλλά δεν ξέρω τι άλλο να γράψω πια... 

του ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ

Στην Επιτροπή της Βουλής που ερευνά την υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ, έφτασαν επισήμως τα έγγραφα από τις Γαλλικές αρχές, τα οποία περιγράφουν με ποιο τρόπο έφτασε η λίστα στην Ελλάδα. Πρόκειται για την πλήρη επιβεβαίωση των δημοσιευμάτων του HOT DOC, το οποίο είχε γράψει πως η Λίστα έφτασε επισήμως από Γαλλία, συνοδευόμενη από τα επίσημα έγγραφα παραλαβής-παράδοσης, για φορολογική χρήση. Όλα αυτά τα οποία είχαν προκύψει δημοσιογραφικά από πληροφορίες από το Γαλλικό Υπουργείο Εξωτερικών και την Ελληνική Πρεσβεία στο Παρίσι, τώρα εγγράφως έχουν διαβιβαστεί στη Βουλή. 
Ακόμη και αυτοί που δεν έχουν καμιά συμπάθεια στην Επιτροπή (και είναι πολλοί) πρέπει τώρα να παραδεχτούν πως... 


Η Λίστα εμφανίστηκε ως ανεπίσημη για να μην αξιοποιηθεί. Με μεγάλη ευκολία λοιπόν θα αναγκαστούν ίσως να πουν πως ο Παπακωνσταντίνου είναι ένοχος γιατί εμφάνισε τη Λίστα ως «μη φορολογικά αξιοποιήσιμη». Ο Παπακωνσταντίνου προφανώς και είναι πρωταγωνιστής, αν όχι εμπνευστής, αυτού του σεναρίου. Αλλά αυτή η συγκάλυψη είναι ευρύτερη. 
Και εδώ πάει το «αν υπάρχει εισαγγελέας» που λένε οι γέροι στα καφενεία, αλλά αναγκάζομαι να πω και εγώ σήμερα. Οι υπηρεσιακοί παράγοντες που χειρίστηκαν τη Λίστα, συμμετείχαν συνειδητά στην προσπάθεια να εμφανιστεί η Λίστα ως κάτι το μη επίσημο. Ο πρέσβης της Ελλάδας στο Παρίσι κ Χαλαστάνης είχε δηλώσει στο HOT DOC πως παρέλαβε ουσιαστικά μια προσωπική αλληλογραφία για τον Υπουργό και όχι επίσημη Λίστα. Στην Επιτροπή της Βουλής είπε μάλιστα πως έχασε τα όποια συνοδευτικά έγγραφα. Υπάρχει λοιπόν εισαγγελέας να διατάξει να σχηματιστεί δικογραφία εναντίον του κ. Χαλαστάνη για παράβαση καθήκοντος και τα ψέματα που φαίνεται να είπε;
 
Υπάρχει εισαγγελέας, ο οποίος να ασκήσει αυταπάγγελτα δίωξη εναντίον του Ευάγγελου Βενιζέλου, γιατί επί επτά μήνες, ενώ δεν ήταν υπουργός, κατείχε επίσημο έγγραφο όπως αποδεικνύεται και όχι ανεπίσημο όπως ισχυριζόταν; Επειδή έκανε δηλαδή υπεξαγωγή εγγράφου;

Όλοι αυτοί οι οποίοι φρόντισαν να μην παραπεμφθεί ο Βενιζέλος είναι έκθετοι. Αποδεικνύεται πως διαχειρίστηκε και δεν αξιοποίησε ένα επίσημο έγγραφο, πιθανό αποδεικτικό στοιχείο εγκληματικών ενεργειών. «Γνωμοδότησε» ο ίδιος στον εαυτό του ότι δεν ήταν επίσημο, χωρίς να έχει τέτοια αρμοδιότητα. Ούτε εισαγγελέας, ούτε κανένας άλλος αξιολόγησε το υλικό. Αλλά αυτό είναι μια υπόθεση που θα κριθεί στο μέλλον με τον χειρότερο τρόπο για τον Βενιζέλο, είμαι σίγουρος.
 
Ας μείνουμε σε αυτό που άμεσα προκύπτει από τις νέες αποκαλύψεις. Υπάρχει εισαγγελέας να του ασκήσει δίωξη για υπεξαγωγή δημοσίου εγγράφου, της Λίστας δηλαδή, ενώ δεν ήταν υπουργός; Και εννοείται πως το ερώτημα αυτό απευθύνω πρωτίστως στους «ευαίσθητους» εισαγγελείς που άσκησαν δίωξη εναντίον μου για τη δημοσιοποίηση της λίστας και στη συνέχεια έφεση για την αθώωσή μου.
_____________
 
 Να ασκηθεί δίωξη στον Ευάγγελο Βενιζέλο για υπεξαγωγή της λίστας Λαγκάρντ αλλά και ψευδομαρτυρία υποστηρίζουν γνωστοί ποινικολόγοι οι οποίοι μίλησαν στο koutipandoras.gr.
 

Βόμβα: Η λίστα Λαγκάρντ είχε έρθει επίσημα στην Ελλάδα

Όπως προκύπτει από την αλληλογραφία, τα σχετικά έγγραφα είχαν αποσταλεί στις 7 Μαΐου 2013 από τον υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας Πιέρ Μοσχοβισί προς τον έλληνα ομόλογό του Γιάννη Στουρνάρα.

«Σε συνέχεια του από 6 Μαρτίου 2013 αιτήματός σας διαβιβάζω ακριβές αντίγραφο της επιστολής που επισημοποιεί την αρχική διαβίβαση πληροφοριών σχετικά με τους Έλληνες φορολογούμενους που αναφέρονται στη "λίστα HSBC" καθώς η εν λόγω επιστολή δεν περιέχει δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα», αναφέρει στην επιστολή του ο κ. Μοσχοβισί.

Ραγκούσης, Σαχινίδης και Κουρής θα κληθούν να καταθέσουν στην Προανακριτική

Στην Επιτροπή θα κληθούν να καταθέσουν ως μάρτυρες οι πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Ραγκούσης και Φίλιππος Σαχινίδης, αλλά και ο δημοσιογράφος Μάκης Κουρής, όπως αποφάσισαν την Τρίτη τα μέλη της Προανακριτικής.

Ο Γιάννης Ραγκούσης θα κληθεί να καταθέσει την προσεχή Πέμπτη, για να δώσει περαιτέρω διευκρινίσεις σχετικά με δηλώσεις του «για περίεργες συμπεριφορές μελών του υπουργικού συμβουλίου σε σχέση με την υπόθεση».

Κινήσεις της Ζ. Κωνσταντοπούλου κατά Μαρκογιαννάκη

Η κ. Κωνσταντοπούλου έστειλε αναφορά προς τον πρόεδρο της Βουλής Βαγγέλη Μεϊμαράκη, καταγγέλλοντας τον πρόεδρο της Προανακριτικής Χρήστο Μαρκογιαννάκη ότι την απέτρεψε «για πολλοστή φορά να εξετάσει τον πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ Ιωάννη Διώτη».

«Με τη γνωστή τακτική της δημιουργίας κλίματος τεχνητής έντασης, ο κ. Μαρκογιαννάκης μου αφαίρεσε προκλητικά και αναίτια το λόγο», αναφέρει μεταξύ άλλων η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επισυνάπτοντας και τα σχετικά πρακτικά από την συνεδρίαση.

ΠΗΓΗ: ΑΜΠΕ

Aλέξης Τσίπρας Συμμαχία των λαών ενάντια στις πολιτικές


Ο Αλέξης ΤσίπραςΟ Αλέξης Τσίπρας
“ Άρθρο του Αλ. Τσίπρα στην «El Pais» ”
Του Αλέξη Τσίπρα

  • Η δημοσιονομική λιτότητα δεν έχει μόνο προκαλέσει οικονομική καταστροφή σε κλίμακα αντίστοιχη ενός πολέμου αλλά έχει ταυτόχρονα αποτύχει στους ίδιους τους δεδηλωμένους στόχους της: την σταθεροποίηση του δημόσιου χρέους και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των διεθνών αγορών στην ελληνική οικονομία.

  • Η υπέρβαση της ευρωπαϊκής κρίσης και η διάσωση του κοινού νομίσματος προϋποθέτει ισότιμη συνεργασία, δημοκρατία και κατ’ αρχάς πολιτική και ιδεολογική ήττα της εμμονής στο δόγμα της λιτότητας.


  • Ειδικότερα στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου που αντιμετωπίζουν κοινές και μεγάλες δυσκολίες, ο ειλικρινής διάλογος των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων και η πλατύτερη δυνατή συμμαχία των λαών αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για το άνοιγμα και τη διεύρυνση ρηγμάτων στις πολιτικές λιτότητας, την ανάσχεση της ύφεσης, και την προώθηση των μεταρρυθμίσεων που θα θεμελιώνουν τη δημοκρατία και την ισότιμη συνεργασία στην Ευρώπη.



Τον μήνα αυτό συμπληρώνονται στην Ελλάδα τρία χρόνια συνεχούς εφαρμογής μέτρων αυστηρής δημοσιονομικής λιτότητας. Στα τρία αυτά χρόνια, το εθνικό εισόδημα της χώρας μειώθηκε κατά 20%, μείωση χωρίς προυγούμενο στην οικονομική ιστορία της νεώτερης Ελλάδας με εξαίρεση τον δευτέρο παγκόσμιο πόλεμο, ενώ και οι πιό αισιόδοξες εκτιμήσεις προβλέπουν τη συνέχιση της βαθιάς ύφεσης για αρκετό καιρό ακόμα. Η ανεργία έχει ξεπεράσει το 27% του εργατικού δυναμικού. Δύο στους τρείς νέους αναζητούν εργασία χωρίς επιτυχία και δύο στους τρείς ανέργους είναι μακροχρόνια άνεργοι. Τα σημάδια που αφήνει η μεγάλη ελληνική ύφεση πάνω στο κοινωνικό σώμα δεν θα επουλωθούν εύκολα. Ακόμα κι αν η κρίση τελείωνε σήμερα ως εκ θαύματος, η ελληνική οικονομία θα χρειαστεί καιρό για να αναπληρώσει τις απώλειες που η ύφεση έχει ήδη προκαλέσει στον παραγωγικό ιστό της χώρας, στο επίπεδο και την ποιότητα των δημόσιων αγαθών της παιδείας, της υγείας και της πρόνοιας, και, κυρίως, στο πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο της χώρας: τις γνώσεις και το ταλέντο της νέας γενιάς που μεταναστεύει.


Η δημοσιονομική λιτότητα δεν έχει μόνο προκαλέσει οικονομική καταστροφή σε κλίμακα αντίστοιχη ενός πολέμου αλλά έχει ταυτόχρονα αποτύχει στους ίδιους τους δεδηλωμένους στόχους της: την σταθεροποίηση του δημόσιου χρέους και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των διεθνών αγορών στην ελληνική οικονομία. Το χρέος ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προιόντος αυξήθηκε τα τελευταία τρία χρόνια απο το 130% στο 175% και παραμένει μη βιώσιμο, ενώ το κόστος του βραχυχρόνιου δημοσίου δανεισμού, αλλά και του δανεισμού των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, είναι πολλαπλάσιο αυτού των χωρών του Ευρωπαικού βορρά. Η πλήρης αποτυχία των ακολουθούμενων πολιτικών λιτότητας, ακόμα και ως προς τους δεδηλωμένους στόχους της, δεν εκπλήσσει όσους έχουν γνώση της ιστορικής εμπειρίας. Οπως έχει δείξει η μεγάλη ύφεση των χρόνων του μεσοπολέμου, η επιθετική περιοριστική μακροοικονομική πολιτική σε ένα διεθνές περιβάλλον οικονομικής επιβράδυνσης είναι ένα καταστροφικό δόγμα: ενεργοποιεί το σπιράλ ύφεσης, επιδεινώνει το πρόβλημα του δημόσιου χρέους, και δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους αποσταθεροποίησης του κοινού νομίσματος, της δημοκρατίας, της Ευρώπης.


Παρά τις ιδιομορφίες της, η ελληνική εμπειρία αποτελεί παράδειγμα ενός ευρύτερου προβλήματος: της προσπάθειας που καταβάλει μια δογματική πολιτική και οικονομική ελίτ ώστε να ξεπεράστουν ενδογενείς θεσμικές και οικονομικές ανισορροπίες της ευρωπαικής νομισματικής ένωσης με τη μονομερή συμπίεση των αμοιβών και του επιπέδου διαβίωσης των χωρών του ευρωπαικού νότου. Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία και Ιταλία γνωρίζουν, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, αντίστοιχες πολιτικές λιτότητας με αυτές της Ελλάδας, με ανάλογα καταστροφικά αποτελέσματα, όπως μπορούν να βεβαιώσουν τα έξι εκατομύρια των Ισπανών ανέργων αλλά και οι 350.000 ισπανικές οικογένειες που έχουν χάσει τα σπίτια τους. Καμία όμως επιτυχής νομισματική ένωση στη σύγχρονη οικονομική ιστορία δεν έχει επιχειρήσει, και δε μπορεί, να διορθώσει ενδογενείς μακροοικονομικές ανισορροπίες μέσω της επιβολής μίας ασύμμετρης και καταστροφικής λιτότητας σε βάρος των ελλειματικών χωρών-μελών της. Η υπέρβαση της ευρωπαϊκής κρίσης και η διάσωση του κοινού νομίσματος προϋποθέτει ισότιμη συνεργασία, δημοκρατία και κατ’ αρχάς πολιτική και ιδεολογική ήττα της εμμονής στο δόγμα της λιτότητας.


Η θεωρητική και ιδεολογική νομιμοποίηση των πολιτικών λιτότητας τα τελευταία τρία χρόνια εδράζεται σε σαθρές βάσεις χωρίς σοβαρή επιστημονική θεμελίωση ή εμπειρική τεκμηρίωση. Η πρόσφατη παραδοχή απο τον επικεφαλής οικονομολόγο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πως οι οικονομικές συνέπειες της λιτότητας υποτιμήθηκαν σημαντικά απο το διεθνή αυτό οργανισμό, καθώς και η αποκάλυψη πως βασικές μελέτες στο οπλοστάσιο των υποστηρικτών της λιτότητας ήταν λανθασμένες, αναμφισβήτητα κλονίζουν την αξιοπιστία του δόγματος1. Αλλά η λιτότητα είναι μια θεμελιώδης πολιτική επιλογή και η ανατροπή της προυποθέτει την ήττα της στο πεδίο της πολιτικής.

Στρατηγικός στόχος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, είναι να συμβάλει στην ανάπτυξη ενός ειλικρινούς και ουσιαστικού διαλόγου με όλες τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης ώστε να διαμορφώσει απο κοινού μια αποτελεσματική γραμμή αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη ελίτ και μία θετική πρόταση διεξόδου γύρω απο την οποία θα είναι δυνατή η ευρύτερη δυνατή συσπείρωση των λαικών δυνάμεων. Ειδικότερα στις χώρες του Ευρωπαικού νότου που αντιμετωπίζουν κοινές και μεγάλες δυσκολίες, ο ειλικρινής διάλογος των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων και η πλατύτερη δυνατή συμμαχία των λαών αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για το άνοιγμα και τη διεύρυνση ρηγμάτων στις πολιτικές λιτότητας, την ανάσχεση της ύφεσης, και την προώθηση των μεταρρυθμίσεων που θα θεμελιώνουν τη δημοκρατία και την ισότιμη συνεργασία στην Ευρώπη.

Τα μίντια κατασπαράσσουν τους εχθρούς του συστήματος


Προσοχή στα mediaΠροσοχή στα media
“ Κατασκευάζοντας ψεύτες, συκοφάντες και κανάγιες ”
Του Γιάννη Ανανδρανιστάκη

Μέγας χαμός είχε γίνει πριν από κάνα χρόνο με τον αντιπρύτανη του ΑΠΘ Γιάννη Παντή, ο οποίος είχε χαρίσει, λέει, στην ηθοποιό Ναταλία Δραγούμη ένα πανάκριβο κινητό τηλέφωνο.

Ο άνθρωπος αρνήθηκε εξ αρχής οποιαδήποτε σχέση με την υπόθεση, ο κύβος όμως είχε ριφθεί. Σκάνδαλο, δωροδοκία, διαφθορά, ανέκραξαν τα ΜΜΕ, μέχρι και υπόνοιες για ερωτική διασύνδεση του καθηγητή με την ηθοποιό διαχύθηκαν στην ατμόσφαιρα. Μετά από αυτά, ο οικονομικός εισαγγελέας άσκησε ποινική δίωξη, με αποτέλεσμα ο κ. Παντής να τεθεί σε αργία, με το ερώτημα της οριστικής απόλυσης.

Πρόκειται για τον περίφημο νόμο Μανιτάκη, ο οποίος ρίχνει ανθρώπους στον Καιάδα, προκειμένου να εξευμενίσει την αδηφάγο και παμφάγο τρόικας. Πριν από λίγες ημέρες, η υπόθεση έφτασε στο δικαστήριο, το οποίο έκρινε τον κ. Παντή ομόφωνα αθώο, με τον Εισαγγελέα να εκφράζει την απορία του για το ότι, παρά τα τόσα αθωωτικά αποδεικτικά, η υπόθεση έφτασε στο ακροατήριο.

Να σας τη λύσουμε εμείς την απορία, κ. εισαγγελέα: Ο αντιπρύτανης του ΑΠΘ διασύρθηκε για τους ίδιους λόγους που διασύρθηκε αργότερα και ο πρύτανης του ΑΠΘ, τότε που το μινιτιακό σύστημα ανακάλυψε ξαφνικά ότι ο Γ. Μυλόπουλος είχε ξοδέψει 30.000 ευρώ, για να ανακαινίσει την προσωπική του τουαλέτα. Και νά η χρυσή τουαλέτα του πρύτανη και νά οι αναλύσεις στα παράθυρα και νά τα πλάνα του Ευαγγελάτου. Μόνο που τα πλάνα του Ευαγγελάτου δεν έδειχναν καμιά χρυσή τουαλέτα, έδειχναν ένα wc της συμφοράς. Και πώς να γίνει αλλιώς, αφού τα τριάντα χιλιάρικα δεν ξοδεύτηκαν για την προσωπική τουαλέτα του πρύτανη, αλλά για το σύνολο των μπάνιων της Πρυτανείας. Λεπτομέρειες, θα μου πείτε, αλλά έτσι κι αλλιώς η ρετσινιά είχε μείνει.

Όπως έχει μείνει και η ρετσινιά στον πρύτανη του Καποδιστριακού Θ. Πελεγρίνη, ο οποίος, σύμφωνα με τα μίντια, εγκατέλειπε το πανεπιστήμιο, για να πάει να παίξει θέατρο. Βέβαια, ο κ. Πελεγρίνης έπαιζε θέατρο τα Σαββατόβραδα, όταν το Πανεπιστήμιο ήταν κλειστό, αλλά αυτή είναι μία ακόμη ασήμαντη λεπτομέρεια, που δεν θα την αφήσουμε τη ρουφιάνα να μας χαλάσει το ρεπορτάζ.

Τι κοινό έχουν οι κ. Πελεγρίνης, Μυλόπουλος και Παντής; Αντιστάθηκαν και οι τρεις στο μεγάλο μνημονιακό σχέδιο της ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων, γι΄ αυτό έπρεπε να εξοντωθούν με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο και η εξόντωσή τους να γίνει παράδειγμα σε όποιον σκοπεύει να αντισταθεί στο μέλλον. Τόσο απλά. Παρ' όλα αυτά, είμαι απολύτως βέβαιος ότι τα ΜΜΕ θα αφιερώσουν στην αθώωση του κ. Παντή τον ίδιο ακριβώς χρόνο που αφιέρωσαν στην ενοχοποίησή του. Αν δεν το πράξουν, θα είναι ψεύτες, συκοφάντες και κανάγιες, πράγμα που αδυνατώ να πιστέψω για εκλεκτούς συναδέλφους.

ΠΗΓΗ: avgi.gr