Να ασκηθεί δίωξη στον Βενιζέλο λένε γνωστοί ποινικολόγοι

Να ασκηθεί δίωξη στονΕυάγγελο Βενιζέλο γιαυπεξαγωγή της λίστας Λαγκάρντ αλλά και ψευδομαρτυρίαυποστηρίζουν γνωστοί ποινικολόγοι οι οποίοι μίλησαν στο koutipandoras.gr.

Υπενθυμίζεται ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως μη αρμόδιος υπουργός, αλλά ως απλός βουλευτής, κρατούσε επί επτά μήνες τη λίστα στο σπίτι του, ενώ όφειλε να την έχει διαβιβάσει στις αρμόδιες Αρχές, δεδομένου ότι, όπως αποκαλύφθηκε, η λίστα έφθασε επίσημα στη χώρα μας για φορολογική χρήση.

Διαβάστε τις απόψεις τους...
Σπύρος Φυτράκης: Εξαρτάται πόσο αυστηρά ερμηνεύεται ο νόμος για τον κάθε πολίτη. Θεωρητικά πρέπει να ασκηθεί δίωξη.






Χάρης Οικονομόπουλος: Εκκωφαντική και βαριά η αποκάλυψη των εγγράφων. Ανοίγει τεράστιο ζήτημα που ξεπερνά τα νομικά πλαίσια. Έχει σοβαρότατες ευθύνες οποιοσδήποτε γνώριζε την ύπαρξη αυτών των εγγράφων και όχι μόνο ο Ευάγ. Βενιζέλος.




Βασίλης Καπερνάρος: Εάν αποδειχθεί η υπεξαγωγή εγγράφου, πρέπει να ασκηθεί δίωξη.





Φραγκίσκος Ραγκούσης: Σαφέστατα πρέπει να ασκηθεί δίωξη. Η λίστα έφθασε στην Ελλάδα για να επιληφθούν οι αρμόδιες δικαστικές Αρχές. Εκείνος που κράτησε τη λίστα στο σπίτι του, έχει κάνει υπεξαγωγή έγγραφου.






Γιάννης Βλάχος: Σίγουρα τόσο ο Ευαγ. Βενιζέλος όσο και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έχουν διαπράξει το αδίκημα της ψευδομαρτυρίας καθώς επίσημα κατέθεσαν τις συνθήκες παραλαβής της λίστας από τις γαλλικές Αρχές. Σε ότι αφορά την υπεξαγωγή, όπως αναφέρεται στο άρθρο 242 παράγραφος 2 του ποινικού κώδικα αν στοιχειοθετείται παρακράτηση εγγράφου από υπηρεσιακό παράγοντα τότε προβλέπεται από το νόμο η τιμωρία του.


Σαμουήλ Αλχανάτης: Αν υφίσταται πράγματι υπεξαγωγή, δηλαδή υπάρχει δόλος, πρέπει να ασκηθεί δίωξη.

Κατερίνα Τζέλη: Δεν είναι μόνο υπεξαγωγή εγγράφου αλλά και παράβαση καθήκοντος. Η Ελλάδα με τη Γαλλία το 1963 είχαν υπογράψει τη φορολογική σύμβαση. Σ” αυτή τη περίπτωση δόθηκε επίσημα από τη Γαλλία μέσω της πρεσβείας το cd κι έπρεπε απευθείας οι αρμόδιοι να ξεκινήσουν τους ελέγχους. Κατά την άποψη μου πρέπει να διαταχθεί άμεσα προκαταρκτική έρευνα για να ερευνηθεί αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για τις ποινικές διώξεις.

Aνδρέας Αναγνωστάκης: Αν πράγματι η λίστα ήρθε επίσημα στην Ελλάδα, και αν προκύπτει απόκρυψή της από μη αρμόδιο πρόσωπο, τότε η δικαιοσύνη πρέπει να παρέμβει αυτεπαγγέλτως και να ασκήσει δίωξη.

Γιάννης Καρούζος: Είναι αυτονόητο πως αν ένας απλός πολίτης κάνει κάποια παρανομία θα τιμωρηθεί. Σαφώς πρέπει να υπάρξει διερεύνηση η οποία γίνεται αυτεπάγγελτα. Διευρενητέο από τη δικαιοσύνη πρέπει να είναι μάλιστα και το γιατί προέβησαν σ” αυτή τη κίνηση και ποια συμφέροντα εξυπηρετούσαν.






Από το koutipandoras μέσω harryklynn, μοντάζ dr-flantzas

Δεν το έκανα εγώ! Τ΄ ορκίζομαι!

Έχουμε φτάσει στο σημείο, σαν Έλληνες, να αυτοπροσδιοριζόμαστε από το τι δεν είμαστε. Η καθημερινότητά μας είναι μια δικαιολογία προς αποφυγή επιβολής διαφόρων ειδών τιμωρίας. Δεν έκλεψα εγώ, δεν τους ψήφισα εγώ, δεν είμαι φασίστας εγώ, δεν είμαι υπόδουλος εγώ, δεν βλέπω τηλεόραση εγώ, δεν πληρώνω εγώ...
οι άλλοι το κάνουν. Να εκείνος. Κι εκείνος. Κι ο άλλος. Καθένας προσπαθεί να αποδείξει ότι ανήκει σ΄εκείνους που δεν τα έφαγαν μαζί. Πως είναι από τους τιμημένους ιδιωτικούς υπαλλήλους κι όχι από τους κηφήνες του δημοσίου. Κι αν σε τσακώσουν? Δεν είμαι από τους κακούς υπαλλήλους του δημοσίου αλλά από τους καλούς. Με αποδείξεις. Όλη η Ελλάδα βρίσκεται υπό...
το καθεστώς συλλογής αποδείξεων, είτε αγοράς αγαθών, είτε νομιμότητας.

Ουσιαστικά είναι ένας πόλεμος που έχει ξεφύγει εντελώς από τα πλαίσια μιας οικονομικής κρίσης. Δεν ξέρω αν υπάρχει στ΄αλήθεια οικονομική κρίση. Γιατί δεν την προκαλέσαμε εμείς. Οι άλλοι το έκαναν. Στη μελλοντική πρόοδο που οραματίζεται στα εξωτικά του ταξίδια ο κ.Πρωθυπουργός, υπάρχει η πάταξη με κάθε τρόπο των ένοχων πολιτών. Ένα ανελέητο κυνηγητό στην ανίχνευση των αμαρτωλών ενόχων.

Κανείς δεν ήξερε τίποτα για κανέναν. Τώρα πρέπει να  μάθουμε τι συνέβη. Να το ανακαλύψουμε μαζί και να τιμωρήσουμε ο ένας τον άλλον. Να επιβραβεύσουμε τους υπάκουους και  να τιμωρήσουμε παραδειγματικά τους ενόχους. Μόνο που οι ένοχοι περιορίζονται σε συγκεκριμένο επίπεδο. Ένοχοι είναι όλοι όσοι τα έφαγαν μαζί με κάποιους. Οι κάποιοι παραμένουν στο απυρόβλητο. Και δεν θα τους πειράξει κανείς. Οι κάποιοι είναι ένα απροσδιόριστο μόρφωμα που αφαίρεσε κάθε δυνατότητα ανάπτυξης, που σπατάλησε το δημόσιο πλούτο, που ερήμωσε ολόκληρη τη χώρα, αλλά οι ένοχοι είναι εκείνοι που τους εξυπηρέτησαν.

Σε μια ολοκληρωτική απώλεια ταυτότητας προσπαθούμε να βεβαιώσουμε τον εαυτό μας πως δεν είμαστε κάτι. Γιατί πολύ απλά δεν ξέρουμε τι είμαστε. Είναι μια αισχρή φάρσα. Ένα παιχνίδι τζογαδόρων. Τζογαδόρων που έχουν μέσα στα καρέ τους έμπειρους κι αδίστακτους χαρτοκλέφτες. Είναι αδύνατον να τους αντιμετωπίσει κανείς αν δεν είναι του σιναφιού.

Στεκόμαστε απέναντί τους φορτωμένοι μ΄ενοχές. Αντιμέτωποι μ΄ενα σύστημα βαθιά άρρωστο, διεφθαρμένο, τιποτένιο, απολογούμαστε ή οργιζόμαστε γιατί είμαστε ή δεν είμαστε έτσι. Ποιος έκλεψε το γλυκό από το βάζο. Δεν είμαστε ένοχοι γιατί φερθήκαμε ανέντιμα απέναντι στη χώρα μας και τους συμπολίτες μας είμαστε ένοχοι από κύτταρο γιατί είμαστε Έλληνες. Το λένε οι κάμποι και τα βουνά, το φωνάζουν οι άσπιλοι και αμόλυντοι Ευρωπαίοι. Το υπονοούν σε κάθε ευκαιρία. Λες κι αυτή η κατάντια έγινε από φυλετικό βίτσιο. Από κάποιο λανθασμένο γονίδιο που επιδρά επάνω μας.

Θέλουν πάση θυσία να μας πείσουν πως δεν είναι το σχιζοφρενικό σύστημα που εξυπηρετούν που γεννάει άρρωστους ανθρώπους, που ξερνάει βαρβαρότητα και πνευματικό σκοταδισμό, αλλά η ελαττωματική φύση των Ελλήνων. Κι εμείς υποταγμένοι χρόνια σ΄αυτή τη μόλυνση, επιλέγουμε να τιμωρηθούμε. Κάθε χαρακτηριστικό που μας οριοθετεί σαν Έλληνες τσακίζεται στη συνολική κατάντια. Μαζί με τις μίζες των κλεφταράδων ενοχοποιείται και η φέτα που τρώμε. Μαζί με το ξεπούλημα των προδοτών φταίει και το μπουζούκι που βγάζει ήχους. Μαζί με την συστηματική προσπάθεια να παραμείνει ένας λαός αμόρφωτος και ανίδεος, φταίει ο ήλιος και η θάλασσα. Μαζί με τα σάπια τρόφιμα, το βρώμικο νερό, τις μολυσμένες πόλεις φταίει και το τάβλι.

Και το πιο τραγικό. Δεν πρέπει να βρούμε τρόπο να προσδιορίσουμε τι δυνατότητες έχουμε, τι κοινά σημεία μπορούμε να έχουμε ώστε να παλέψουμε για να σώσουμε ότι σώνεται ακόμα, πρέπει να μισηθούμε. Να μισήσουμε ο ένας τον άλλον γιατί είμαστε Έλληνες. Ίσως να πρέπει και να παραδώσουμε μόνοι μας τα κλειδιά του σπιτιού μας σ΄οποιον νταβατζή δίνει τις περισσότερες εγγυήσεις γιατί έτσι κάνουν οι ένοχες πουτ@νες.....

Κοιτάξτε με τι χάρη γεμίζει σιγά σιγά η χώρα από Εφιάλτες. Με τι συνέπεια μια μάζα από ανόητους προσπαθεί να αποδείξει πως είναι καλό παιδί χαφιεδίζοντας και στοχοποιόντας τους υπόλοιπους. Κοιτάξτε με τι πάθος εργάζονται φοροεισπράχτορες και μπράβοι. Με τι σθεναρότητα απειλούν κι εκβιάζουν διάφορες κατηγορίες υποτακτικών τους υπόλοιπους. Πόσοι ασχολούνται με τη συλλογή χαρατσιών. Πόσοι δουλεύουν πίσω από τηλέφωνα που απειλούν ανθρώπους πως θα τους ρημάξουν τα σπίτια αν δεν... Πόσοι σπρώχνουν με κάθε τρόπο τους υπόλοιπους για να πάρουν θέση στο δικαίωμα να εισπράττουν ένα γελοίο μεροκάματο. Πόσοι εύχονται κρυφά μέσα τους να επιζήσουν την ώρα που χιλιάδες άλλοι θα πεθαίνουν. Πόσοι θεωρούν τον εαυτό τους περήφανο γιατί έχουν να πληρώσουν τα χαράτσια, γιατί είναι σωστό το δάνειο τους στη τράπεζα, γιατί τακτοποίησαν τους λογαριασμούς τους.

Η ταυτότητα του περήφανου Έλληνα πλέον είναι συνώνυμη με την καλή διαγωγή απέναντι στους κλέφτες. Ομερτά και υποταγή στις μαφιόζικες συμμορίες που περνάνε να εισπράξουν στο τέλος της μέρας....

Δεν το έκανα εγώ, εκείνος το έκανε.

Από vasiliskos2, μοντάζ Γρέκι

Economist: Υπνοβάτες που βαδίζουν στον γκρεμό οι ευρωπαίοι ηγέτες

• Αρθρο-σοκ από το περιοδικό
• Οι ολονύκτιες συνεδριάσεις δεν είναι σημάδια ανάπτυξης αλλά παρακμής
• Αν δεν αναλάβουν δράση η ευρωζώνη θα διαλυθεί
• Και ο Αντώνης Σαμαράς στη φωτό με τους ...υπνοβατούντες
 
Γενεές δεκατέσσερις περνά τους Ευρωπαίους ηγέτες το περιοδικό «Economist», το οποίο τους παρουσιάζει στο τελευταίο του εξώφυλλο ως... υπνοβάτες που βαδίζουν με μαθηματική ακρίβεια προς τον γκρεμό και τους καταλογίζει έλλειψη πολιτικής βούλησης.

«Για το καλό όλων, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να ταρακουνηθούν και να βγουν από τον λήθαργό τους.

Πρέπει να αντιληφθούν ότι εάν δεν αναλάβουν δράση, η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει τη στασιμότητα ή τη διάλυση - ενδεχομένως και τα δύο», γράφει χαρακτηριστικά το περιοδικό, που επισημαίνει ότι...
αυτή η χαλάρωση οφείλεται εν μέρει στην αναμονή μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία, αλλά πρωτίστως στην κακή εικόνα της ΕΕ και των πολιτικών στα μάτια των πολιτών.

Η ηρεμία και η αισιοδοξία που επικρατούν το τελευταίο διάστημα στις Βρυξέλλες, που απέχουν πολύ από τις «πανικόβλητες ολονύκτιες συνεδριάσεις» του περασμένου χρόνου, δεν αποτελούν για τον «Economist» σημάδια «ανάκαμψης», αλλά αντιθέτως «παρακμής».

Σαρκάζει: Αν δεν το καταλάβατε,  η ΕΕ είχε Σύνοδο Κορυφής αυτή την εβδομάδα


Με άκρως ειρωνικό τόνο το δημοσίευμα αναφέρεται στη σύνοδο κορυφής-εξπρές της περασμένης Τετάρτης. «Ισως το χάσατε, αλλά η ΕΕ είχε Σύνοδο Κορυφής αυτήν την εβδομάδα. Οι πρωθυπουργοί, οι πρόεδροι και οι καγκελάριοι της Ευρώπης αφιέρωσαν τη μισή Τετάρτη για τα σοβαρά θέματα της ενέργειας και της φορολογίας», σαρκάζει το περιοδικό, που αναφέρεται στα σημάδια ανάκαμψης τα οποία επισημαίνουν οι Ευρωπαίοι: την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στην πλειοψηφία των μελών της Ευρωζώνης, την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας στις χώρες του Νότου και τη μείωση των ελλειμμάτων.

Υπνοβατούν μέσα σε μια οικονομική έρημο 
«Είναι μια καθησυχαστική ιστοριούλα και όσοι έχουν κουραστεί από το βαγκνερικών διαστάσεων σίριαλ με το ευρώ, είναι πρόθυμοι να την πιστέψουν. Δυστυχώς, η ιδέα ότι το ευρώ είναι ένα πρόβλημα του παρελθόντος είναι μία επικίνδυνη μυθοπλασία. 

Στην πραγματικότητα οι Ευρωπαίοι ηγέτες υπνοβατούν μέσα σε μία οικονομική έρημο», γράφει το δημοσίευμα που απαριθμεί όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικονομίες της Ευρωζώνης.

«Επειτα από χρόνια κρίσης η λίστα με όσα πρέπει να γίνουν είναι σαφής», γράφει ο «Economist». «Η ΕΕ θα έπρεπε να επεκτείνει την ενιαία αγορά στις υπηρεσίες. Αντί να επινοεί κόκκινες γραμμές, θα έπρεπε να κυνηγήσει τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου που προσφέρουν οι ΗΠΑ.

Θα πρέπει να χαλαρώσουν τη λιτότητα και να ενισχύσουν την απασχόληση

Θα έπρεπε να χαλαρώσει τη λιτότητα, μειώνοντας τον ρυθμό των περικοπών στις δαπάνες και αξιοποιώντας χρήματα από τον πυρήνα της Ευρωζώνης για ενίσχυση της απασχόλησης των νέων και επενδύσεων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της περιφέρειας».

Οι ηγέτες σαφώς και γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, αλλά, όπως τονίζει το δημοσίευμα, «οι ψηφοφόροι από τη μια επιθυμούν τη διατήρηση της Ευρωζώνης και από την άλλη δεν στηρίζουν τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για την έξοδο από την κρίση». «Αυτή είναι η συνταγή για αδράνεια», συμπληρώνει ο «Economist».

O Ντράγκι έπραξε σωστά

Ως μια πολύ σημαντική πτυχή της εξέλιξης της κρίσης και της αδράνειας των Ευρωπαίων ηγετών αναφέρεται στο δημοσίευμα του «Economist» ο ρόλος της ΕΚΤ.

«Η απειλή του οικονομικού πανικού (από τις αγορές) κρατούσε τους ηγέτες της Ευρωζώνης μέχρι τα ξημερώματα να διαπραγματεύονται και να διαμορφώνουν συμφωνίες διάσωσης και υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις. Οι οικονομικές αγορές, όμως, αναισθητοποιήθηκαν από τη στιγμή που ο Μάριο Ντράγκι, ο πρόεδρος της ΕΚΤ, υποσχέθηκε να κάνει ''ό,τι χρειάζεται'' για να προστατέψει την Ευρωζώνη από την κατάρρευση».

Οπως τονίζει το περιοδικό, οι κερδοσκόποι γνωρίζουν πως το να στοιχηματίσουν εναντίον του κοινού νομίσματος θα ισοδυναμούσε με το να τα βάζουν με τον θεωρητικά «απεριόριστο ισολογισμό της ΕΚΤ», γεγονός που θα σήμαινε ότι τουλάχιστον στην αρχή θα έπρεπε να υποστούν βαρύτατες απώλειες.

Κάποια εύσημα

Η συγκεκριμένη τοποθέτηση του «Economist» δεν συνοδεύεται από επικρίσεις κατά των χειρισμών του Ντράγκι. Αντιθέτως, σημειώνει ότι ο πρόεδρος της ΕΚΤ έπραξε σωστά κερδίζοντας χρόνο για την Ευρωζώνη και εξασφαλίζοντας τα απαραίτητα εργαλεία για να εμποδίσει την κερδοσκοπία.

«Το πρόβλημα είναι ότι οι πολιτικοί χάνουν την ευκαιρία για μια πραγματική μεταρρύθμιση» υπογραμμίζει το δημοσίευμα. «Οι αισιόδοξοι λένε ότι όλα θα είναι μια χαρά μετά τις εκλογές στη Γερμανία, καθώς οι ηγέτες της θα έχουν τη νομιμοποίηση να μεταρρυθμίσουν την Ευρωζώνη.

Ομως η γερμανική απροθυμία να ηγηθεί ή να πληρώσει έχει βαθύτερες ρίζες. Επιπλέον, τα προβλήματα του Ολάντ σηματοδοτούν ότι ο γαλλογερμανικός άξονας έχει σταματήσει να κινείται» προειδοποιεί και επισημαίνει ότι η Ευρωζώνη δεν είναι συμπαγής και κινδυνεύει να απορριφθεί από τους πολίτες. «Εάν οι υπνοβάτες ενδιαφέρονται για το νόμισμα και τους λαούς τους, πρέπει να ξυπνήσουν» καταλήγει ο «Economist».

Από iefimerida

Λαός μόνος, ψάχνει..

Μετά την βρώμικη προπαγανδιστική επίθεση ''αισιοδοξίας'' που έχει εξαπολύσει η πιό βρώμικη κυβέρνηση όλων των εποχών, με τους πιό βρωμερούς πολιτικούς που γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος, και μετά την χλιαρή έως ανύπαρκτη αντίδραση της αντιμνημονιακής(!) αντιπολίτευσης, ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει πιά ένα πράγμα:
     Είναι μόνος του!
     Μόνος και προδομένος από κυβέρνηση κι αντιπολίτευση.
     Μόνος και αφημένος στην τύχη του από...
εχθρούς και φίλους.

     Και ψάχνει. Ψάχνει στα συντρίμια της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής που τον οδήγησαν οι μέν, να βρεί ένα αποκούμπι από τους δε, ένα χέρι να πιαστεί να σηκωθεί, μιά φωνή τρανή να τον καλέσει σε αγώνα επιβίωσης και ανάκαμψης.

     Μέγα το έγκλημα των κυβερνητικών ολετήρων.  Έγκλημα από αυτά που δεν παραγράφονται στους αιώνες, και που αργά ή γρήγορα τιμωρούνται παραδειγματικά.

     Αλλά τεράστιο και το λάθος, οιονεί εγκληματικό, της αντιπολίτευσης που έχει αφήσει έναν λαό ορφανό, να παραπαίει και να βουλιάζει στην λάσπη απ' το ίδιο του το αίμα. Και αυτό το λάθος, θα πάρει την τιμωρία που του αξίζει.

     Η αντιπολίτευση, σύσσωμη η αντιπολίτευση, έχει αποτύχει κατά τούτο:
     Δεν καλεί τον λαό σε αντίδραση και εξέγερση. Με χρονοβόρους τακτικισμούς και ελιγμούς οδηγεί στην αδράνεια.

     Ζούμε μέσα σε μιά κρίση κυρίως αξιών, όπου δοκιμάζονται πρωτίστως η αλήθεια, η συνέπεια, η αποφασιστικότητα, η φαντασία των πολιτικών και της πολιτικής.
     Δεν θα βρεί χέρι να πιαστεί ο λαός. Ούτε φωνή τρομερή να τον συνεγείρει.
     Πρέπει μόνος του!

     Ο ένας τον άλλον παρακινώντας και βαστάζοντας, παίρνοντας θάρρος απ' τις ίδιες τις φωνές και τις ανάσες μας, η μία δίπλα στην άλλη, να κάνουμε το τρομερό άλμα.

     Το άλμα προς την ελευθερία ή τον τελικό όλεθρο. Αυτόν που έτσι κι αλλιώς μας τον ταϊζουν μπουκιά-μπουκιά.
     Δεν θέλουμε να αργοπεθαίνουμε.
     Ή θα πεθάνουμε ηρωϊκά, μιά κι έξω, ή θα νικήσουμε!
     Δεν περιμένουμε να ''ωριμάσει'' η αντιπολίτευση!
     Ούτε το πρόβλημα!
     Οι γόρδιο δεσμοί δεν ωριμάζουν..Κόβονται!