ΔΩΡΟ ΣΤΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ Κυβέρνηση: "Ζήστε με 360 ευρώ" - Αυτή τη σύνταξη θα δίνει το Ενιαίο Ταμείο ΙΚΑ

ΑΝΑΡΤΗΣΗ "ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΙΑ"

Στη δημιουργία ενός Εθνικού Φορέα Συντάξεων, ο οποίος θα χορηγεί βασική σύνταξη 360 ευρώ, προχωρά η κυβέρνηση με σκοπό να καλύψει τα τεράστια ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων, όπως έχει ζητήσει η τρόικα. Αυτό σημαίνει πώς όσοι επί δεκαετίες πλήρωναν 
υπέρογκες εισφορές και προσδοκούσαν σε μία καλή σύνταξη πρέπει να το ξεχάσουν. Εξομοιώνονται με αυτούς του ΙΚΑ.

Αυτό συνεπάγεται επίσης τραγικές μειώσεις στις κύριες συντάξεις, ενώ οι επικουρικές θα… εξαφανιστούν. Είναι που η κυβέρνηση δεν θα πάρει «οριζόντια μέτρα». Αλλά θα τινάξει στον αέρα το ασφαλιστικό, εφαρμόζοντας σε ένα μεγάλο βαθμό το νόμο Λοβέρδου.

Το σχέδιο της είναι να δημιουργηθεί ένα Ταμείο, με βασικό «κορμό» το ΙΚΑ, που θα συγχωνευθούν τα υπόλοιπα ασφαλιστικά ταμεία και το οποίο θα χορηγεί σταδιακά σύνταξη μειούμενη μέχρι να φτάσει στο 48% του μισθού που ελάμβανε κάποιος ως εργαζόμενος. Να σημειωθεί πάντως πώς έχουν επιβληθεί πλαφόν στο ύψος των συντάξεων.

Όπως αναφέρει η «Ελευθεροτυπία» το σχέδιο του υπουργείου Εργασίας δεν είναι άλλο από το να μειωθούν τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων που είναι σήμερα στα 2,6 δις, όπως αξιώνει η τρόικα για περαιτέρω περικοπές.

Με αυτό το σχέδιο συντάσσεται και το κομματικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και διοικητής του ΙΚΑ Ρ. Σπυρόπουλος που το μόνο το οποίο τον ενδιαφέρει είναι να αποκτήσει και νέες αρμοδιότητες, αλλά όχι να λύσει τα προβλήματα του ΙΚΑ, το οποίο καταρρέει και κάνει έως και 24 μήνες να δώσει σύνταξη.

Φαίνεται επίσης πώς προς την κατεύθυνση αυτή, στο μέσο όρο αναπλήρωσης των συντάξεων που δεν θα υπερβαίνει το 50% του μισθού συνηγορούν και οι ασφαλιστικές εταιρείες.

Κι απ’ ότι φαίνεται τα συμφέροντα των ασφαλιστικών εταιρειών είναι μεγάλα. Έφτασε η κυβέρνηση να προτρέπει τους ασφαλισμένους, μέχρι και το διοικητή της τράπεζας της Ελλάδας να κάνουν ιδιωτική ασφάλιση προκειμένου να έχουν μία καλύτερη σύνταξη για την επιβίωση τους.

Ε, φαίνεται πώς δεν ανταποκρίθηκαν αρκετοί και η κυβέρνηση είπε να καταστρέψει εντελώς το ασφαλιστικό για να κάνει πιο ελκυστικά τα ασφαλιστικά συμβόλαια.

Ποιοι νοιάζονται για τη δημοκρατία;


Short URL: http://wp.me/p3poUN-49e

http://www.avgi.gr
ÁÈÇÍÁ -ÂÏÕËÇ Ôçí Ýãêñéóç áðü ôç ÂïõëÞ ôçò óõìöùíßáò ôùí ðïëéôéêþí áñ÷çãþí åðß ôùí åðþäõíùí ìÝôñùí,  èÝôåé ùò ðñïûðïèåóç ôï Eurogroup, ðñïêåéìÝíïõ íá åãêñßíåé ôï äåýôåñï ðáêÝôï óôÞñéîçò ôçò ÅëëÜäáò. (EUROKINISSI/ ÃÉÁÍÍÇÓ ÐÁÍÁÃÏÐÏÕËÏÓ)ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ
Ποιους, αλήθεια, ενδιαφέρει η δημοκρατία; Το ερώτημα αποκτά κάποια σημασία όχι μόνο λόγω της συζήτησης στη Βουλή μετά την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και λόγω της εβδομάδας που μας έρχεται. 17 Νοεμβρίου είναι την Κυριακή και πολλά θα ακουστούν για τις αρετές της δημοκρατίας στα σχολεία, σε κάποιες τηλεοπτικές συζητήσεις, στις ανακοινώσεις των κομμάτων και στις δηλώσεις διαφόρων επωνύμων. Επί της ουσίας, όμως, πόσοι ενοχλούνται για την τόσο συστηματική υπονόμευση της δημοκρατίας τα τελευταία χρόνια; Και αν ενοχλούνται, πόσοι και με ποιους τρόπους αντιδρούν ενάντια σε μία κατάσταση που μπορεί και να μην είναι αναστρέψιμη;
“Κανονικά”, μετά τα όσα καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, ή θα έπρεπε να έχει κυνηγηθεί από τους πολίτες και τις αρχές ένας μεγάλος αριθμός ατόμων σε υπεύθυνες θέσεις, κρατικές, κυβερνητικές και της τοπικής αυτοδιοίκησης, ή θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί η πλειονότητα των βουλευτών της κυβέρνησης ή θα έπρεπε να είναι στη φυλακή βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για συκοφαντική δυσφήμηση. Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει γίνει. Μουδιασμένοι παρακολουθούν την καθημερινή επιδείνωση της κατάστασης πολλοί πολίτες. Αλλά και άλλοι, ενδεχομένως ολοένα και περισσότεροι, άρχισαν να συνηθίζουν και να μην θεωρούν προβληματικό το ότι ζουν σε μία κοινωνία όπου η δημοκρατία πλήττεται καθημερινά.
Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό. Παντού στην Ευρώπη η οικονομική κρίση αποτέλεσε το ιδανικό όχημα για να καθιερωθούν νέες πρακτικές, νέες κουλτούρες, νέες αξίες με ολοένα και λιγότερη σχέση με τη δημοκρατία. Φαίνεται να έχει ιστορικά ολοκληρωθεί αυτό που παπαγαλίζαμε στα σχολεία: ότι στη δημοκρατία η πλειοψηφία διοικεί και η μειοψηφία την ελέγχει. Η πολιτική κουλτούρα που πλέον κυριαρχεί στην Ευρώπη έχει περιορίσει τον χώρο που παραδοσιακά δικαιούνταν η μειοψηφία. Η μειοψηφία είναι πια υποχρεωμένη να υφίσταται την κυριαρχία της πλειοψηφίας. Πολλοί ισχυρίζονται ότι η μειοψηφία υφίσταται τη δικτατορία της πλειοψηφίας. Μπορεί και να μην έχουν άδικο.
Όπως είπαμε, πολλά θα ακουστούν στα σχολεία αυτή την εβδομάδα. Η αντιφασιστική ρητορεία θα πάει σύννεφο. Πολλή συζήτηση θα γίνει για τη χούντα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Και οι περισσότεροι θα κλείσουν την εβδομάδα με την αίσθηση ότι έκαναν το καθήκον τους. Και θα περιμένουμε όλοι την επόμενη χρονιά για να λεχθούν τα ίδια. Φοβάμαι ότι ζούμε σε μία συγκυρία όπου ακόμη και η συζήτηση για τα γεγονότα πριν από 40 χρόνια αποτελεί για πολλούς ένα βολικό άλλοθι προκειμένου να μην μιλήσουμε για τη δημοκρατία σήμερα. Αλλά και από τη στάση τόσων πολλών σήμερα φαίνεται ότι για 40 χρόνια δεν μιλήσαμε πειστικά για τα παρελθόντα. Τρανή απόδειξη το ότι οι επετειακοί εορτασμοί ελάχιστα καλλιεργούν τη δημοκρατική συνείδηση. Αυτή αποδεικνύεται πως απαιτεί καθημερινή, άοκνη άσκηση προκειμένου να κατακτηθεί. Πώς αλλιώς μπορούμε να κατανοήσουμε την αδιαφορία της κοινωνίας για τη δημοκρατία 40 χρόνια μετά;
Εκτός και αν όλοι, εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές, απαιτήσουμε φέτος να μην ειπωθεί ούτε μία κουβέντα για τη χούντα, ούτε μία κουβέντα για το Πολυτεχνείο, αλλά να μιλήσουμε για τη δημοκρατία που βάλλεται. Φαίνεται σχεδόν ακατόρθωτο. Αλλά και για τους νέους που πραγματοποίησαν την εξέγερση του Πολυτεχνείου τότε δεν θα φαινόταν ακατόρθωτη η ανατροπή της χούντας;

RELATED POSTS

Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε…



Short URL: http://wp.me/p3poUN-49h

karvanitis-614x378

http://www.avgi.gr
Του Κώστα Αρβανίτη
Η πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε την ευκαιρία στην παράταξη των φοβισμένων να δηλώσουν τη δική τους δέσμευση προς τους ξένους, αλλά και τους ντόπιους χορηγούς τους, ότι δεν πρόκειται να «προδώσουν» την εμπιστοσύνη τους.
Το θέατρο των αντιφρονούντων, των εκβιαζόμενων, των ανταρτών, των ευαίσθητων βουλευτών ολοκληρώθηκε με τις τελευταίες τοποθετήσεις τους στη διαδικασία της ψηφοφορίας.
Δεν περιμέναμε «είδηση» από τις τοποθετήσεις των Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη, εκτός από το ότι ο πρωθυπουργός μετά από εννέα μήνες εμφανίστηκε στη Βουλή. Η ακροδεξιά ρητορική των Σαμαρά, Βενιζέλου και η πολιτική αμηχανία του Φώτη Κουβέλη είναι αυτό που μένει από την πολιτική αντιπαράθεση εντός Κοινοβουλίου. Η πρόταση δυσπιστίας ήταν μια ευκαιρία για τους συγκάτοικους στην εξουσία να επαναβεβαιώσουν τους δεσμούς αίματος στο πάρτι της ανομίας και των οικονομικών σκανδάλων. Της καθημερινής εκτροπής των δημοκρατικών θεσμών.
Η 11η Νοεμβρίου είναι μια διαφορετική μέρα, καθώς οι πολίτες έχουν μπροστά τους ξεκάθαρα το πολιτικό σκηνικό μετά την πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ να εκθέσει και να αναγκάσει τους βουλευτές και τα κόμματα να τοποθετηθούν συγκεκριμένα για το αν έχουν την πρόθεση να σταματήσουν τον κατήφορο της μνημονιακής πολιτικής.
Είναι σαφές ότι από τις πρώτες πρωινές ώρες υπέγραψαν με τη θετική τους ψήφο -στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου- το πολιτικό τους τέλος. Ειδικά αυτοί που θα ήθελαν να πατούν σε δύο βάρκες.
Η μέρα βάζει πολιτικό τέλος στο λεγόμενο «παραδοσιακό» ΠΑΣΟΚ, που μέχρι χθες δήλωνε εγκλωβισμένο και εκβιαζόμενο από την πολιτική Βενιζέλου. Δείχνει την αδυναμία της φιλελεύθερης πτέρυγας της Ν.Δ. να διεκδικήσει το κόμμα της και φυσικά ρόλο στα νέα δεδομένα.
Η ιστορία ουσιαστικά τιμωρεί και το κόμμα του κυρίου Κουβέλη. Δεν μπόρεσε να σώσει ούτε τα προσχήματα που να δικαιολογούν και τις δύο σημαντικές λέξεις που συνθέτουν την ονομασία του κόμματός του. Η στάση της ΔΗΜ.ΑΡ. ούτε τη Δημοκρατία υπηρέτησε ούτε φυσικά την Αριστερά. Και ουσιαστικά από τις πρώτες πρωινές ώρες δεν έχει πλέον ρόλο στα πολιτικά πράγματα.
Το πολιτικό σκηνικό είναι εντελώς διαφορετικό σήμερα. Όσο και να προσπαθήσουν τα κρατικοδίαιτα media, δεν θα μπορέσουν να αλλάξουν τη ροή της λαϊκής βούλησης.
Και είναι φανερό ότι το στρατηγείο της παραπληροφόρησης θα χρησιμοποιήσει όλα τα βρόμικα όπλα για την τελευταία αντεπίθεσή του. Θα δώσει νέα ώθηση στη χρεωκοπημένη θεωρία των δύο άκρων, θα ενισχύσει την πολιτική του φόβου, θα γίνει η ύστατη προσπάθεια της αποδόμησης της εναλλακτικής πρότασης. Τα υλικά βγάζουν πλέον τόση δυσοσμία που είναι ορατά και στα πιο συντηρητικά στρώματα της κοινωνίας.
Η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε κοινοβουλευτικά αυτό που έπρεπε. Τώρα είναι η στιγμή τη σκυτάλη να πάρει η Αριστερά της καθημερινότητας, των κινημάτων, των ανθρώπων και της ελπίδας. Τη δράση να αναλάβει και πάλι και πιο δυναμικά η Αριστερά της αλληλεγγύης, του χαμόγελου, της ανατροπής και των οραμάτων.

RELATED POSTS

Οι μαυραγορίτες των ΜΜΕ τα παίζουν όλα για όλα


Από τα ΜΑΤ και τον Δένδια, από τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, η σκυτάλη της έντασης περνάει τώρα απροκάλυπτα στους καναλάρχες και τους μεγαλοεκδότες της διαπλοκής. Πριν καλά - καλά ολοκληρωθεί η ψηφοφορία στη Βουλή, τα "παπαγαλάκια" του Μνημονίου είχαν αποφανθεί ότι νικητής στην κοινοβουλευτική συζήτηση ήταν ο Σαμαράς! Υιοθέτησαν και υπερακόντισαν στα όσα είπε. Χαρακτήρισαν επιλογή έντασης το συνταγματικό δικαίωμα του ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας και το συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών να πραγματοποιήσουν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Τόση η δημοκρατία τους!΅

Σε ρόλο Ηρακλειδών της κυβέρνησης, οι "παπαγάλοι" του Μνημονίου προχώρησαν σε ανήθικες και συκοφαντικές επιθέσεις εναντίον του Τσίπρα, άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά εναντίον του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η εφημερίδα "Τα Νέα" θυμήθηκε τις χειρότερες παραδόσεις της, όταν κυκλοφορούσε επί γερμανικής κατοχής, όταν συνέπραττε με την αποστασία, όταν πρωτοστατούσε στις χρηματιστηριακές απάτες της "ισχυρής Ελλάδας". Η "Ανατροπή" στο Mega έστησε ολόκληρη εκπομπή για τη... "γλώσσα του σώματος" του Τσίπρα!


Οι επιθέσεις των διαπλεκομένων αποκαλύπτουν τα ιδιοτελή κίνητρά τους. Δεν συγχωρούν στον Τσίπρα το ότι έθεσε θέμα για τα "δωράκια" με την παραχώρηση των ψηφιακών αδειών στα κανάλια, με το σβήσιμο των προστίμων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ για φοροδιαφυγή στα καύσιμα, με το πανωπροίκι στα μεγάλα έργα οδοποιίας, με τις χαριστικές ρυθμίσεις για τις δημόσιες προμήθειες, με τις μίζες στους εξοπλισμούς και τα υποβρύχια, με το πάρτι της διαφθοράς. Πρόκειται για πακέτο περίπου 10 δισ. ευρώ!


Διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες προσφέρουν την ύστατη υπηρεσία τους στο καταρρέον πολιτικό σύστημα, του οποίου οργανικό και παθογενές μέρος είναι και οι ίδιοι. Δίνουν τα ρέστα τους για να περιοριστεί το εύρος της ήττας του Σαμαρά. Στοχοποιούν τον Τσίπρα ώστε η προσωπική απαξίωσή του να συμπαρασύρει τη δυναμική εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ και να ματαιώσει τη λαϊκή ελπίδα για δημοκρατική ανατροπή. Πανικόβλητοι διαβάζουν τα μυστικά γκάλοπ, στα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται ως προς την πρόθεση ψήφου και την παράσταση νίκης, ενώ ο Τσίπρας θεωρείται καταλληλότερος για πρωθυπουργός έναντι του Σαμαρά. Τους πιάνει σύγκρυο! Και λειτουργούν με αντανακλαστικά μαφιόζου.Όσο βυσσοδομούν τόσο περισσότερο αποκαλύπτονται. Επιταχύνουν τη δική τους απαξίωση, αλλά και την πτώση της κυβέρνησής τους. Επιβεβαιώνουν την υποψία που σταθερά διατηρεί εναντίον τους ο λαός. Επιβεβαιώνουν όμως και τη χαμηλή εκτίμηση που έχουν πλέον τα διεθνή κέντρα έναντί τους. Εντός και εκτός Ελλάδας είναι κοινή συνείδηση ότι ο εφιάλτης που ζει η χώρα έχει πολιτική αιτία. Το καταρρέον πολιτικό σύστημα, που αντιδρά αδίστακτα, ευθύνεται για την κρίση και τη διαφθορά. "Η ελληνική ελίτ δεν αγαπά τη χώρα της", έχουν σχολιάσει ξένοι παράγοντες επισημαίνοντας τη ρεμούλα και τη φοροδιαφυγή στην οποία επιδίδεται σταθερά η εν Ελλάδι κλεπτοκρατία. Τώρα κραυγάζει τον ιδιοτελή "πατριωτισμό" του. Είναι το τελευταίο μακιγιάζ κάθε μαυραγορίτη. Αυτή τη φορά θα χάσουν!

- See more at: http://left.gr/news/

Ας εξηγήσει κάποιος στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ πού ανήκει




Ο Παύλος Φύσσας, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο Σωτήρης Πέτρουλας, ο Νίκος Τεμπονέρας. Όλες πολιτικές δολοφονίες. Η νεολαία ΠΑΣΟΚ τους έκανε... αφίσα για τα 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου
Στην αφίσα υπάρχει δε και το μήνυμα της πρωτοβουλίας του ΠΑΣΟΚ κατά του νεοναζισμού και της ρατσιστικής κοινωνικής βίας.
Ναι, η νεολαία του ΠΑΣΟΚ έχει σχέση με τον Παύλο Φύσσα. Με τη δολοφονία του, συγκεκριμένα. Γιατί έχει διαλέξει πολιτικό στρατόπεδο, στηρίζει τη μνημονιακή κυβέρνηση που έδωσε πρώτα βήμα δημόσιου λόγου κι έπειτα άλλοθι στους νεοναζί, έθρεψε το αυγό του φιδιού με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χρυσοχοΐδη, με τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών από το Λοβέρδο, με τα δακρυγόνα του Παπουτσή στο Σύνταγμα,  με τα μνημόνια, τη φτώχεια, την απαξίωση της αξιοπρέπειας. Στη συνέχεια, προστάτευσε το φίδι, στρέφοντας αλλού το βλέμμα της όταν οι ναζί μαχαίρωναν μετανάστες και χαράκωναν παιδικά πρόσωπα. Όταν τα συστημικά ΜΜΕ (τα δικά τους ΜΜΕ...) προωθούσαν τους ναζί, προπαγανδίζοντας τη θεωρία των δύο άκρων.  Είναι, λοιπόν, εξωφρενικό να μιλά στο όνομα του Παύλου Φύσσα αλλά και του Γρηγόρη Λαμπράκη και του Σωτήρη Πέτρουλα, για αντιφασισμό.

Όσο για το Νίκο Τεμπονέρα, να τους υπενθυμίσουμε απλά πως δολοφονήθηκε από μέλη της ΟΝΝΕΔ. Της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας. Του κυβερνητικού τους εταίρου, δηλαδή.  Είναι ήδη δύσκολα τα πράγματα για τη δικομματική, ας μην δημιουργούν παραπάνω τριγμούς...
- See more at: http://left.gr/news/

BUNDESBANK: ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ!


ΑΝΑΡΤΗΣΗ  ΑΠΟ- "ΙΣΚΡΑ"

(Tετ. 13/11/13 
Η BUNDESBANK ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΗΣ ΜΕ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ!
SOS ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΤΑΘΕΤΕΣ!
Ο πρόεδρος της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας Jens Weidmann έδειξε με αρκετά κυνικό τρόπο τα δόντια του.
Ζήτησε να εφαρμοσθούν νωρίτερα, σχεδόν άμεσα, οι κανονισμοί που προβλέπουν "κούρεμα" των ομολογιούχων και των καταθέσεων στις προβληματικές ευρωπαϊκές τράπεζες.
Να σημειώσουμε σχετικά ότι οι "μαύρες τρύπες" στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα παραμένουν τεράστιες και αποτελούν "κρυφό" αλλά κοινό μυστικό στους πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους της ΕΕ.
Αν , όμως, όλο, σχεδόν, το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα είναι προβληματικό ή τείνει προς την προβληματικότητα , το ελληνικό τραπεζικό στερέωμα είναι βυθισμένο σε ένα βάλτο , ο οποίος γίνεται όλο και πιο αδιάβατος και πνιγηρός.
Η πρόταση - απειλή του προέδρου της Bundesbank κτυπάει πολύ πιο έντονα και άμεσα τον κώδωνα του κινδύνου για τους καταθέτες στις ελληνικές τράπεζες , πολύ περισσότερο, μάλιστα, που οι τελευταίες, εν μέσω οικονομικής δυσπραγίας, βλέπουν να κοκκινίζουν όλο και περισσότερο τα δάνειά τους και να διολισθαίνουν οι καταθέσεις τους. 
Το τοπίο , μάλιστα, για τους καταθέτες των ελληνικών τραπεζών αλλά και τις ίδιες τις τράπεζες , γίνεται ακόμα πιο ομιχλώδες σε μια φάση που η κυβέρνηση ετοιμάζει νέα μέτρα ενάντια στους πολίτες και ειδικότερα την άρση απαγόρευσης των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας , πράγματα που θα επιφέρουν νέα πλήγματα στο τραπεζικό σύστημα.
Σε μια στιγμή που η κυβέρνηση πήρε, έστω και με τραυματικό τρόπο, ψήφο εμπιστοσύνης από τους βουλευτές της, την ίδια ώρα η κοινωνία βυθίζεται μέσα στην απελπισία και την απόγνωση , ενώ ακόμα και οι όποιες καταθέσεις , οι οποίες συνιστούν το τελευταίο καταφύγιο για πολλές οικογένειες , θεωρούνται πια ότι μπορεί να τεθούν υπό απειλή.
Μόνο μια μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση και πραγματική προοδευτική ανατροπή μπορεί αυτήν την ώρα να ανακόψει την ανεμπόδιστη κατρακύλα της χώρας στην άβυσσο.
Στη συνέχεια η Iskra παραθέτει ρεπορτάζ , χωρίς κρίσεις και σχόλια, από διάφορες ιστοσελίδες.

WEIDMANN (BUNDESBANK): ΝΑ ΙΣΧΥΣΕΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΤΟ BAIL IN ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ- ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΣΤΑ STRESS TEST
Ο πρόεδρος της Bundesbank δήλωσε ότι οι κανονισμοί για την επιβολή απωλειών και στουςομολογιούχους και τους καταθέτες των προβληματικών τραπεζών πρέπει να εφαρμοστούν μόλις λειτουργήσει ο ενιαίος μηχανισμός τραπεζών.
Να συμπεριληφθεί το ρίσκο των κρατικών ομολόγων στα επερχόμενα stress test, ζήτησε από τηνΕνωση Ευρωπαϊκών Τραπεζών, το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤJens Weidmann.
"Για μένα είναι σαφές, ότι στο πλαίσιο των stress test τα δάνεια των τραπεζών στα κράτη της Ευρωζώνης πρέπει να ληφθούν υπόψη ώστε να διασφαλιστεί η αξιοπιστία των τεστ", δήλωσε ο Weidmann στη διάρκεια ομιλίας του στα κεντρικά γραφεία της Bundesbank, στη Φρανκφούρτη.
Παράλληλα,ο πρόεδρος της Bundesbank δήλωσε ότι οι κανονισμοί για την επιβολή απωλειών και στους ομολογιούχους και τους καταθέτες των προβληματικών τραπεζών πρέπει να εφαρμοστούν νωρίτερα από ό, τι έχει προγραμματιστεί.
"Είναι σημαντικό το bail-in να εφαρμοστεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα μετά την εισαγωγή των άλλων μέτρων. Η μεταβατική περίοδος για το bail-in πρέπει να συρρικνωθεί" υποστήριξε προκειμένου να διασφαλιστεί ότι όλα τα εργαλεία αποφάσεων για το νέο ενιαίο μηχανισμό εκκαθάρισης τραπεζών θα εφαρμοστούν ταυτόχρονα.
Ο ενιαίος μηχανισμός εκκαθάρισης αναμένεται να λειτουργήσει το 2015, ενώ οι κανονισμοί για το bail-in έχουν προγραμματιστεί για το 2018.
Όπως μεταδίδει το Reuters, ο κ. Weidman τόνισε ότι οι αρχές πρέπει να αφήνουν τράπεζες να χρεοκοπήσουν, προσθέτοντας, ωστόσο, ότι αυτό πρέπει να γίνεται χωρίς τίθεται σε κίνδυνο η χρηματοπιστωτική σταθερότητα και χωρίς την χρήση δημόσιων χρημάτων.
Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

O AMEΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ."Σε περίπτωση εθνικών εκλογών ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή θα σαρώσουν"

ΤΕΤΑΡΤΗ 13-11-2013

Με άρθρο τους οι New York Times αποτυπώνουν την πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και επισημαίνουν ότι σε περίπτωση εκλογών η Χρυσή Αυγή και ο ΣΥΡΙΖΑ θα «σαρώσουν».
Η κυβέρνηση παραπαίει και η δήθεν ενίσχυση της από την εξέλιξη της πρότασης μομφής δεν είναι παρά ευσεβής πόθος, αφού τα μέτρα που έρχονται απειλούν με κατάρρευση.
"Σε περίπτωση εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χ.Α. θα βγουν πολύ ενισχυμένα» επισημαίνει σε άρθρο τους οι New York Times και προσθέτουν πως «τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν κερδίσει την υποστήριξη του κόσμου».
Η αμερικανική εφημερίδα αναφέρεται και στις δολοφονίες των μελών της Χρυσής Αυγής, αλλά και σε αυτή του Παύλου Φύσσα και κάνει λόγο για «εμφύλιο πόλεμο μετά από δεκαετίες στην Ελλάδα», αν συνεχιστεί η πολιτική της λιτότητας και της μη Ανάπτυξης.
«Οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλλά και οι αυτοδιοικητικές τον Μάιο μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα να κερδίσουν περισσότερο έδαφος, αφήνοντας την κυβέρνηση χωρίς στήριξη. Αυτό ίσως να προκαλέσει εθνικές εκλογές οι οποίες εάν επιβεβαιωθούν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις θα έχουν ως αποτέλεσμα την μεγαλύτερη ενδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής», σημειώνουν οι NYT.
Και αυτός είναι και ο εφιάλτης της κυβέρνησης. Να πάει δηλαδή σε Ευρωεκλογές χωρίς να έχει λάβει έμπρακτη στήριξη από τις Βρυξέλλες για την ελάφρυνση του χρέους και η τρόικα να επιμείνει σε νέα δημοσιονομικά μέτρα εξόντωσης των Ελλήνων.
Σε αυτή την περίπτωση η Ν.Δ. θα περάσει τρίτο κόμμα, ήδη παίζει τη θέση αυτή με τη Χρυσή Αυγή, ενώ το ΠΑΣΟΚ θα διαλυθεί εντελώς, καθώς εκτιμάται πώς δεν θα βγάλει ευρωβουλευτή.

Μπορεί ο κ. Σαμαράς να θεωρεί πώς η κυβέρνηση βγήκε ενισχυμένη μετά την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά γνωρίζει πολύ καλά πώς οι μέρες της συγκεκριμένης κυβέρνησης είναι μετρημένες. Όσο για τις εκλογές το 2016, ούτε ο ίδιος δεν το πιστεύει αυτό που λέει.
Ο πρωθυπουργός «επένδυσε» στον Ε. Βενιζέλο και του προσέφερε στήριξη ακόμη και στη σκανδαλώδη υπόθεση των υποβρυχίων, αλλά οι ίδιοι του οι βουλευτές των αδειάζουν. Δεν είναι η στάση της Θεοδώρας Τζάκρη που ψήφισε υπέρ της πρότασης μομφής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η στάση άλλων στελεχών, όπως ο Θ. Μωραίτης και ο Κ. Σκανδαλίδης.
Επίσης, ο βουλευτής κ. Κασσής δηλώνει εκ των προτέρων πως δεν πρόκειται να ψηφίσει τον ενιαίο φόρο ακινήτων, ενώ την ίδια θέση εκφράζουν και άλλοι βουλευτές και από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ.
Η κυβερνητική συνοχή είναι σαφώς εύθραυστη και απειλείται κυρίως από τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ που βαίνει προς διάλυση. Έτσι όπως πηγαίνει είναι σίγουρο ότι δεν θα εκλέξει ευρωβουλευτή και παίζεται αν θα μπει στη Βουλή σε περίπτωση εθνικών εκλογών. Στο Μέγαρο Μαξίμου βλέπουν την καταιγίδα να έρχεται από τη στοχοποίηση του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά του Ε. Βενιζέλου από το ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως για το σκάνδαλο των υποβρυχίων και εκτιμούν πώς μία Εξεταστική Επιτροπή θα σηματοδοτούσε νέες απώλειες. Είναι όμως αργά για δάκρυα. Μπορεί η κατάρρευση της κυβέρνησης να καθυστερήσει λίγο εν’ όψει και της Ευρωπαικής Προεδρίας, αλλά όταν πέσει θα κάνει μεγάλο θόρυβο…




pisoapothnkoyrtina 

Τελειώνει και επίσημα το ΠΑΣΟΚ


ΠΑΣΟΚΠΑΣΟΚ
“ Το κόμμα Βενιζέλου περνάει πλέον και επίσημα σε οριστική κατάσταση διάλυσης ”
Του Κώστα Καπνίση
Τρίτη, 12 Νοεμβρίου 2013 
Την πιστοποίηση της καθολικής κατάρρευσης του φαινομένου ΠΑΣΟΚ, φαίνεται ότι έβαλε με την σφραγίδα της η Θεοδώρα Τζάκρη, με την σαφή και ξεκάθαρη καταψήφιση της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου.

Η κίνηση αυτή άναψε «φωτιές» στο κλυδωνιζόμενο και ακραία νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ, το οποίο αδυνατεί πλέον να αποδείξει τον λόγο της πολιτικής του ύπαρξης. Μετά από την κίνηση της πρώην πια βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, ο ασκός του Αιόλου φαίνεται να ανοίγει για τα καλά, καθώς και ο Μιχάλης Κασσής, δήλωσε σε τηλεοπτική του εμφάνιση ότι δεν πρόκειται να υπερψηφίσει τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων. Επίσης ο βουλευτής του κόμματος Βενιζέλου Θάνος Μωραΐτης δήλωσε «Δίνουμε μια ψήφο επώδυνης ανοχής. Ας μην δοκιμάζουν άλλο την αντοχή αυτής της ανοχής», στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα τόσο προς τον πρόεδρο, όσο και προς τον αντιπρόεδρο της συγκυβέρνησης.

Οι συναντήσεις δίνουν και παίρνουν με τους όποιους βουλευτές που έχουν απομείνει στο άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ, να μη μπορούν να πείσουν πια τους προσωπικούς τους ψηφοφόρους ότι «σώζουν» τη χώρα. Πίσω από τον βουλευτή Ιωαννίνων, Μιχάλη Κασσή, βρίσκονται και άλλοι βουλευτές, οι οποίοι μάλιστα βλέπουν τον αρχηγό τους Ευάγγελο Βενιζέλο να μη μπορεί να πείσει καν τον ίδιο τον Φώτη Κουβέλη, ο οποίος του κλείνει την πόρτα στο οποιοδήποτε ενδεχόμενο συνεργασίας ΔΗΜΑΡ – ΠΑΣΟΚ.

Παράλληλα, η λεγόμενη «κίνηση των 58», αποδείχθηκε μια «επικοινωνιακή φούσκα», η οποία γρήγορα ξεφούσκωσε. Προφανώς, ήταν μια προσπάθεια ριξίματος «άδειων δικτυών» προς την ελληνική κοινωνία, αλλά και μια κίνηση τακτικισμού, με γνωστές προσωπικότητες να δηλώνουν το «Παρών» για την επόμενη ημέρα σε μια υποτιθέμενη «Κεντροαριστερά», η οποία όμως φαίνεται ότι δεν έχει καμιά τύχη, καθώς αποτελείται από ανακυκλωμένα και φθαρμένα υλικά, τα οποία δεν μπορούν να πείσουν τον ελληνικό λαό.

Εξάλλου, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μετά και από το αποτέλεσμα των εκλογών του 2012, δείχνει ότι καλύπτει σε επίπεδο εκλογικής επιρροής το συγκεκριμένο μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων, μην αφήνοντας καμιά ελπίδα επιστροφής στο πολιτικό σκηνικό προσώπων και συστημάτων, τα οποία έχουν μεγάλο μερίδιο μερίδιο ευθύνης για το πώς έφτασε μέχρι εδώ η χώρα. Μπορεί η αγωνία βέβαια ορισμένων να είναι αρκετά μεγάλη για το αν θα έχουν κάποιον ενεργό ρόλο στην αυριανή ημέρα, η οποία έχει ως έναρξη τις εθνικές εκλογές, όποτε κι αυτές προκηρυχθούν από την ετοιμόρροπη και πανικόβλητη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, αλλά η ίδια η πραγματικότητα τους αφήνει εκτός πολιτικών εξελίξεων. Δοκιμάστηκαν, μετρήθηκαν και απέτυχαν. Αυτό άλλωστε είναι κάτι που δείχνει και η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου, έξω στην πραγματική κοινωνία και όχι σε περιβάλλον δημοσκοπήσεων.

Το ΠΑΣΟΚ, και πιο συγκεκριμένα η μετάλλαξή του σε ένα ακραίο νεοφιλελύθερο μόρφωμα, περνάει πλέον και επίσημα σε οριστική κατάσταση διάλυσης. Το ιδιαίτερα εντυπωσιακό μάλιστα είναι ότι δεν έχει ακόμα καταλήξει για το πως και αν θα κατεβεί στις δημοτικές, αλλά και στις ευρωπαϊκές εκλογές. Η διαλυτική διαδικασία είναι πια γεγονός, η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει και είναι πολύ δύσκολο πια το ΠΑΣΟΚ να κατορθώσει να φτάσει μέχρι τον Μάιο του 2014, ενώ ο Ευάγγελος Βενιζέλος απομονώνεται μέσα και στο ίδιο του το συρρικνωμένο κόμμα όλο και περισσότερο με ότι αυτό συνεπάγεται για τις πολιτικές εξελίξεις…
ΑΝΑΡΤΗΣΗ "periodista"

Πώς υπολόγισε τον κρυφό πλούτο της Ελλάδας σε 10 δισ. ο Αλέξης Τσίπρας


Λεφτά υπάρχουν: Πώς υπολόγισε τον κρυφό πλούτο της Ελλάδας σε 10 δισ. ο Αλέξης Τσίπρας


12.11.2013 
Την ώρα που στενάζουν οι πολίτες από τα αλλεπάλληλα φορολογικά χτυπήματα, η κυβέρνηση δείχνει περίεργη, -το ολιγότερο- ανοχή σε πολύ μικρές, αλλά ισχυρές, ομάδες συμφερόντων, σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα.
Αυτό γράφει η εφημερίδα Αυγή σε σημερινό της άρθρο, η οποία αναφέρει τη γνωστή ρήση Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν» και κάνει τον υπολογισμό με αφορμή την ομιλία Τσίπρα στη Βουλή.
«Πλούτος, γνωστός στο Μέγαρο Μαξίμου, που αγγίζει κατά τους πλέον μετριοπαθείς υπολογισμούς τα 9 - 10 δισ., παραμένει ανέλεγκτος, ασύλληπτος.
Ατελείωτη είναι, έτσι, η λίστα κυβερνητικών δώρων, όπως την παρέθεσε άλλωστε ο Αλέξης Τσίπρας στην προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή. Μόνο στην έκθεση τουΓιώργου Σούρλα, γ.γ. Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του υπουργείου Δικαιοσύνης, που επικαλέστηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σε
2 δισ. ετησίως υπολογίζονται οι απώλειες για το Δημόσιο μόνο από το λαθρεμπόριο καυσίμων,
σε 2 δισ. από τα πλαστά τιμολόγια και
σε 800 εκατ. από το λαθρεμπόριο τσιγάρων.

Κοντά στα παραπάνω, πρέπει να προστεθεί
η ζημία από το κλείσιμο της ΕΡΤ: 200-300 εκατ.,
ενώ από τις ψηφιακές άδειες των τηλεοπτικών σταθμών η κυβέρνηση θα μπορούσε να εισπράξει -αν είχε τη βούληση- 300 εκατ. Σημαντικό και το κεφάλαιο των off shore, από τον έλεγχο των οποίων θα μπορούσαν να προκύψουν κατ' ελάχιστον 2 δισ., υποστήριξε ο Αλέξης Τσίπρας, ίσως και 3 ή ακόμη και 4 δισ.

Όμως, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναφέρθηκε και στην οικονομική πτυχή της υπόθεσης των υποβρυχίων (παράλληλα με την πολιτική και ηθική πλευρά). Ίσως η ζημία να αγγίζει το 1 δισ., σημειώνεται από κάποιες πηγές που γνωρίζουν καλά την ιστορία αυτή.
Η επόμενη... στάση του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ αφορούσε το πρωτοφανές κόλπο με το ΤΑΙΠΕΔ και πώς το Δημόσιο πουλά ακίνητά του, τα οποία στη συνέχεια ενοικιάζει! Σε 340 εκατ. ανέρχεται η ζημία σε βάθος 20ετίας, σύμφωνα με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εκτός, φυσικά, από τις νέες υποθέσεις, υπάρχουν και οι παλιές: μια τέτοια είναι η απαλλαγή του ιδιοκτήτη του "Ελ. Βενιζέλος" από την καταβολή ΦΠΑ, ποσό που φθάνει τα 700 εκατ.
Να, λοιπόν, που ακόμη και σήμερα, εν μέσω κρίσης, λεφτά υπάρχουν, αρκεί φυσικά να υπάρχει η βούληση να τα ερευνήσει κανείς και εν συνεχεία να τα εισπράξει. "Με ρωτάτε, όμως, διαρκώς 'πού θα βρείτε τα λεφτά'». Αυτοί που τα φάγανε μαζί, ρωτούν πού θα βρούμε τα λεφτά για να αντιμετωπίσουμε την ανθρωπιστική κρίση" σημείωσε στην πιο χαρακτηριστική αποστροφή του ο Αλ. Τσίπρας.
 ΑΝΑΡΤΗΣΗ " EFHMERIDA?


Πηγή: 

iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/node/130220#ixzz2kSowNTrw

ΣΚΑΤΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΠΑΧΥΔΕΡΜΩΝ

Ρινγκ η Ευρωζώνη για τραπεζική ένωση, ισοτιμία ευρώ και γερμανικά πλεονάσματα, ενώ η κυβέρνηση αναζητεί ρόλο ανάμεσα στα πόδια των παχύδερμων...

του ΓΙΑΝΝΗ ΚΙΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
«Μην λέτε εκεί έξω ότι δεν θα πάρετε μέτρα, γιατί απλά θα τα πάρετε». Η φράση αποδίδεται στον Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ και υποτίθεται ότι ελέχθη επιτιμητικά, στην πρώτη συνάντηση με το επιτελείο του υπουργείου Οικονομικών την περασμένη Τρίτη. Η είδηση δεν είναι τόσο το ότι ελέχθη. Είδηση είναι ότι το «καρφώνει» συστηματικά τις τελευταίες μέρες το «εθνικό» δημοσιογραφικό συγκρότημα, που τα έχει δώσει όλα στη στήριξη των μνημονίων. Κι έδωσε την αφορμή σε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. (Σκανδαλίδης, Σπηλιωτόπουλος κ.α.) να δείξουν στην τρόικα ούτε λίγο ούτε πολύ την έξοδο.

Το περιστατικό είναι ενδεικτικό της σχιζοειδούς αντίφασης στην οποία...
έχουν περιέλθει η κυβέρνηση και η επιχειρηματική ελίτ που την περιβάλλει, συμπεριλαμβανομένης της μόλις προικοδοτημένης με τις δωρεάν ψηφιακές άδειες και την «ανακατάληψη» της ΕΡΤ μιντιακής διαπλοκής. Από τη μια πλευρά είναι διατεθειμένοι να δώσουν κι άλλη γη και ύδωρ στους δανειστές, μαζί και τα επιπλέον μέτρα ύψους τουλάχιστον 2 δισ. που ζητούν για το 2014. Από την άλλη γνωρίζουν ότι αν τα λάβουν και επιχειρήσουν να τα νομοθετήσουν θα διακινδυνεύσουν πολύ περισσότερα από όσα διακινδυνεύουν στην ψηφοφορία της Κυριακής επί της πρότασης δυσπιστίας.

ΤΑ ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΑ
Ανεξάρτητα από τον βαθμό σκηνοθεσίας που περιλαμβάνει το σκηνικό, το γεγονός είναι ότι η τρόικα αιφνιδίασε με την απαιτητικότητά της τους συνομιλητές της στην κυβέρνηση. Οι εκπρόσωποι των δανειστών δεν έχουν εξουσιοδότηση «πολιτικής διαπραγμάτευσης» και τα ζητούν όλα. Με κυριότερα και πιο ακανθώδη: το νέο άνοιγμα του ασφαλιστικού, την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, την πλήρη εφαρμογή του προγράμματος διαθεσιμοτήτων-απολύσεων στο Δημόσιο, το κλείσιμο των αμυντικών βιομηχανιών, την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, το όποιας εκδοχής χαράτσι στα ακίνητα και ένα απροσδιόριστο όγκο μέτρων που θα καλύψουν το επίσης απροσδιόριστο δημοσιονομικό κενό του 2014.
Η κυβέρνηση έχει επίγνωση του αδιεξόδου που έχει να διαχειριστεί και το μόνο που επιζητεί είναι χρόνος. Κι αυτή είναι πιθανότατα η μόνη παραχώρηση που θα κάνουν οι εκπρόσωποι των δανειστών. Κυρίως για δικούς τους λόγους.
 
Και οι λόγοι αυτοί είναι οι εξής:
Πρέπει να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση για τον σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία μέχρι τον Δεκέμβριο.
Πρέπει να επιταχυνθεί η διαδικασία της ευρωπαϊκής τραπεζικής ένωσης, με πρώτο σταθμό το Eurogroup της προσεχούς εβδομάδας.
Πρέπει να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ελληνικού προγράμματος για να αποσαφηνιστεί αν το ΔΝΤ θα συνεχίσει τη χρηματοδότησή του.
Η κυβέρνηση, παρά τους λεονταρισμούς περί σκληρής διαπραγμάτευσης, φέρεται διατεθειμένη να συμμορφωθεί πλήρως στο αργόσυρτο χρονοδιάγραμμα που προκύπτει από τις εκκρεμότητες των δανειστών. «Βολεύεται» από την παράταση του «παζαριού» που μεταθέτει την υποχρέωσή της να νομοθετήσει νέα επώδυνα μέτρα το επόμενο έτος. Προσδοκά επίσης ότι η νέα γερμανική κυβέρνηση που θα σχηματιστεί μέχρι τον Δεκέμβριο θα βάλει στις προτεραιότητές της κάποια απόφαση για το ελληνικό χρέος. Και συμβιβάζεται με την ιδέα ότι, έτσι κι αλλιώς, οι μεγάλες υπόλοιπες δόσεις του δανείου από το 2013 θα καταβληθούν τον επόμενο χρόνο.

ΒΑΘΙΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
Ωστόσο, το χρονοδιάγραμμα που προκύπτει από τις ανάγκες των δανειστών έχει πολλές αντενδείξεις, κινδύνους και παρενέργειες. Διότι, καθώς η ευρωπαϊκή ελίτ φτάνει στον πυρήνα της συζήτησης για το μέλλον της ευρωζώνης, αναζωπυρώνονται όλες οι βαθιές αντιθέσεις που τη διαπερνούν, με απροσδιόριστες επιπτώσεις στο ελληνικό «πείραμα». Οι τελευταίες ενδείξεις αυτών των αντιθέσεων είναι οι εξής:
 
Πρώτον. Η γερμανική ηγεσία, όπως προκύπτει από τις διαπραγματεύσεις Χριστιανοδημοκρατών- Σοσιαλδημοκρατών για τον σχηματισμό κυβέρνησης, έχει αρραγές «εθνικό μέτωπο» στην υπόθεση της τραπεζικής ένωσης. Στο Eurogroup της επόμενης εβδομάδας ο Β. Σόιμπλε θα πάει με την τελική γερμανική πρόταση, που αποκλείει πρόσθετες κρατικές ενισχύσεις για τη διάσωση προβληματικών τραπεζών. Το κόστος των διασώσεων στο εξής θα το αναλαμβάνουν τα αντίστοιχα «εθνικά ταμεία» και οι πιστωτές των τραπεζών, ήτοι μέτοχοι, ομολογιούχοι και καταθέτες, κατ' αρχάς οι άνω των 100.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει, όσον αφορά την Ελλάδα, ότι αποκλείεται η διαγραφή των 50 δισ. της τραπεζικής ανακεφαλαιοποίησης από το χρέος, στην οποία προσέβλεπε η κυβέρνηση. Η γερμανική πρόταση δεν έχει πολλούς θερμούς συμμάχους. Βρίσκει απέναντί της Γάλλους, Ιταλούς και άλλες χώρες. Έχει δίπλα της μόνο εν μέρει την ΕΚΤ, η ηγεσία της οποίας συμφωνεί μεν στο bail in, αλλά αντιτίθεται πλήρως στη διάχυση της εποπτείας και της εκκαθάρισης των προβληματικών τραπεζών σε «εθνικές αρχές». Θέλει ενιαία αρχή, με ενιαία εξουσία και ενιαίο ταμείο εκκαθάρισης για όλες τις ευρωπαϊκές τράπεζες.
 
Δεύτερον. Η αντίθεση μεταξύ Βερολίνου και ΕΚΤ έγινε ακόμη πιο φανερή με την απόφαση του Διοικητικού της Συμβουλίου να μειώσει το βασικό επιτόκιο του ευρώ στο ιστορικό χαμηλό 0,25%. Η απόφαση αιφνιδίασε τη γερμανική ελίτ που μόλις την προηγούμενη εβδομάδα χρειάστηκε να υπερασπίσει την πολιτική εμπορικών πλεονασμάτων από τις «επιθέσεις» που δέχθηκε από το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών και το ΔΝΤ. Η μείωση του επιτοκίου οδηγεί σε υποτίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου, πράγμα που πλήττει ευθέως τις γερμανικές εξαγωγές και διώχνει κεφάλαια από τις γερμανικές τράπεζες προς άλλους προορισμούς, όπως οι μετοχές. Η ΕΚΤ διάλεξε, λοιπόν, στρατόπεδο, υποστηρίζοντας όχι μόνο την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αλλά και τα γαλλοϊταλικά συμφέροντα εντός της Ευρωζώνης. Τα γερμανικά συμφέροντα υπερασπίστηκαν εντός του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ οι Γερμανοί Γιενς Βάιτμαν της Bundesbank και Γιοργκ Άσμουσεν, μαζί με 4 ακόμη κεντροτραπεζίτες του βορειοευρωπαϊκού κλαμπ, ενώ χαρακτηριστικά οξείες ήταν οι αντιδράσεις των ενώσεων των γερμανικών τραπεζών και των ασφαλιστικών εταιρειών. Η όλη εξέλιξη αναδεικνύει τον βαθύτατο κατακερματισμό συμφερόντων που διαπερνά την Ευρωζώνη. Το σπέρμα της διάλυσης είναι πάντα παρόν.
 
Τρίτον. Η αμερικανική πλευρά, μαζί και άλλες χώρες, όπως οι BRICS που συμπλέουν με τις ΗΠΑ στο ΔΝΤ, γνωρίζουν πολύ καλά τις αντιθέσεις στην Ευρωζώνη, με επίκεντρο τη γερμανική ηγεμονία των εμπορικών πλεονασμάτων. Και κάνουν ό,τι μπορούν για να τις υποδαυλίσουν, σε μια άτυπη συμμαχία τόσο με την ΕΚΤ, όσο και με άλλες χώρες, όπως η Γαλλία και η Ιταλία, που επιδιώκουν αλλαγή μείγματος στην ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική. Ένα από τα όπλα τους είναι το ελληνικό χρέος, σταθερό πεδίο πίεσης του ΔΝΤ προς τη γερμανική ηγεσία. Το ΔΝΤ υποστηρίζει με κάθε ευκαιρία ότι το κούρεμά του είναι μονόδρομος. Ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, Kenneth Rogoff, με συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ζήτησε γενναίο κούρεμα του ελληνικού χρέους. Και απαντώντας στο επιχείρημα Άσμουσεν ότι «το ΔΝΤ κάνει πολιτική με τα λεφτά των άλλων», είπε χαρακτηριστικά. «Τα χρήματα αυτά έχουν χαθεί. Δεν πρόκειται να τα πάρουν πίσω....Οπότε, η λογική και το συμφέρον τους επιτάσσουν να έχουν μια εποικοδομητική στάση».

ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΚΕΛ
Η ελληνική κυβέρνηση (μαζί και η διαπλοκή που τη στηρίζει φανατικά), βρίσκεται σε πραγματικά παράδοξη θέση. Έχοντας βάλει όλα της τα αβγά στο... καλάθι της Μέρκελ κινδυνεύει να μείνει με τα τσόφλια. Σ' αυτή τη βάση καθίσταται ύποπτο ακόμη και το γεγονός ότι στις ανεκδοτολογικές διαρροές για το ύφος των ραντεβού με την τρόικα στοχοποιείται ο Τόμσεν του ΔΝΤ για «αγενή και προσβλητική συμπεριφορά», κι όχι τόσο οι Μαζούχ και Ντερούζ (ΕΚΤ και Κομισιόν) που από το βήμα της Ευρωβουλής όπου «εξετάστηκαν» είπαν ακριβώς το ίδιο. Ξεκαθάρισαν ότι θα υπάρξουν και νέα μέτρα και νέες υποχρεώσεις έναντι του πρόσθετου δανείου που αναγκαστικά θα πάρει η Ελλάδα, «στο οποίο δεν είναι απαραίτητο να συμμετάσχει και το ΔΝΤ».
Το προφανές είναι οι ελέφαντες άρχισαν πάλι να παλεύουν στο ρινγκ της Ευρωζώνης. Και η δικομματική κυβέρνηση, σαν ανόητο βατράχι, όχι μόνο βρίσκεται στο λάθος σημείο, αλλά νομίζει ότι θα γλιτώσει αν αρπαχτεί από το πόδι ενός απ' τα παχύδερμα. Το πρόβλημα είναι ότι μαζί μ' αυτήν, οι ελέφαντες θα πατήσουν κι όλη την ελληνική κοινωνία.

Υ.Γ. Η παρατήρηση ισχύει, βεβαίως, και για οποιαδήποτε μελλοντική κυβέρνηση πιστέψει ότι η λύση είναι να επιλέξει να γαντζωθεί στο πόδι άλλου ελέφαντα...

ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΕ ΖΩΗ, ΤΗΝ ΕΡΗΜΙΑ ΣΕ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΣΕ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ

«Ανάμεσα σε τόσες νύχτες, τόσους βράχους, τόσους σκοτωμένους - είπε - εσύ Επανάσταση, μας άνοιξες τις φαρδιές λεωφόρους/ για μια πανανθρώπινη συνάντηση. (…)/  Αν τίποτ' άλλο δεν κερδίσαμε, - είπε - μάθαμε τουλάχιστον/ πως αύριο θα συναντηθούμε (…)»...

του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Το 1972, ο Πάμπλο Νερούδα, όταν παρέλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, δήλωσε: «Ξέρω κάποιον άλλο με περισσότερα προσόντα γι' αυτή την τιμή: τον Γιάννη Ρίτσο». Ο Ρίτσος δεν τιμήθηκε ποτέ με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Τιμήθηκε με φυλακίσεις, με εξορίες και εκτοπίσεις. Ο Ρίτσος, για τον οποίο ο Παλαμάς έγραψε εκείνο το περίφημο «παραμερίζουμε, ποιητή, για να περάσεις», που ο Αραγκόν έβλεπε στην ποίησή του «το βίαιο τράνταγμα μιας μεγαλοφυΐας», που ο Λειβαδίτης μιλούσε για...
μια ποίηση ενός κόσμου που «γίνεσαι ικανός και να πεθάνεις ακόμα για έναν τέτοιο κόσμο», άφησε στους άλλους να απαντήσουν στο ερώτημα: Ήταν ποιητής γιατί ήταν κομμουνιστής ή ήταν κομμουνιστής γιατί ήταν ποιητής; Ο ίδιος ποτέ δεν τα ξεχώρισε. «Ο,τι είμαι κι ό,τι έχω σας το χρωστάω», είχε πει απευθυνόμενος στον Χαρίλαο Φλωράκη και στο ακροατήριο της εκδήλωσης για τα 75χρονα του ποιητή που διοργάνωσε προς τιμήν του το ΚΚΕ. Ο Ρίτσος πορεύτηκε κρατώντας «πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου» κατά την προτροπή του Σολωμού. Ήξερε ότι «ο δρόμος ο πιο μακρινός είναι ο πιο κοντινός». Ήξερε ότι «η ζωή θα σε πει σύντροφο, τα έργα σου θα σε κάνουν σύντροφο, να αξίζουν τα έργα σου», όπως έλεγε. Κι ο Ρίτσος ήταν απ’ αυτούς που ό,τι έλεγε το έπραττε κιόλας: «(…) να μην κάνεις κατάχρηση της εξουσίας που σου δόθηκε στ’ όνομα του μεγαλύτερου ιδανικού της ελευθερίας, να μην κάνεις κατάχρηση περιαυτολογίας στ’ όνομα του αντιατομισμού, να μην κάνεις αγώνα προσωπικής επικράτησης στ’ όνομα της σεμνής, ανώνυμης μάζας», ήταν τα λόγια του προς όσους (έκαναν ότι) δεν καταλαβαίνουν.

Στις 11 Νοέμβρη 1990, χτες συμπληρώθηκαν 23 χρόνια, ο Γιάννης Ρίτσος έκλεινε τη διαδρομή μιας ζωής που την πορεύτηκε όπως ακριβώς την είχε περιγράψει :

«Δε θέλαμε να πεθάνουμε. Κανένας δεν ήθελε να πεθάνει./ Δεν ήταν εύκολο - μην πεις - δεν ήταν εύκολο.(...)/ Ο Αλέκος είπε:/ "Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της, και συ να λείπεις,/ να 'ρχονται οι Ανοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα, και συ να λείπεις, να 'ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του κήπου με χρωματιστά φορέματα, και συ να λείπεις,(…)/ δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο, και συ να λείπεις,/ σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται, και σένανε να σου λείπουν τα χέρια/ δυο κορμιά να παίρνονται, και συ να κοιμάσαι κάτου απ' το χώμα/ και τα κουμπιά του σακακιού σου ν' αντέχουν πιότερο από σένα κάτου απ' το χώμα/ κι η σφαίρα η σφηνωμένη στην καρδιά σου να μη λιώνει, όταν η καρδιά σου, που τόσο αγάπησε τον κόσμο, θα 'χει λιώσει".(...)/ Την ίδια νύχτα πιάσαν τον Αλέκο./ Ο Αλέκος δε μαρτύρησε. Ο Αλέκος έμεινε κρεμασμένος τρία μερόνυχτα. Δε μαρτύρησε./ Ο Αλέκος πέθανε σα μέλος του Κόμματος./ Πέθανε σαν αληθινός σύντροφος. Την τελευταία στιγμή φώναξε: "Είναι χιλιάδες άστρα μέσα μας. Δεν μπορείτε να τα σκοτώσετε"./ Ετούτα τ' άστρα τα 'δωσε ο Αλέκος στη σημαία του Κόμματος (...)» («Οι γειτονιές του κόσμου»).

Το 1948 ο Ρίτσος ήταν εξόριστος στη Λήμνο. Λίγο αργότερα θα άρχιζε και γι' αυτόν το μαρτύριο της Μακρονήσου. Ο Ρίτσος δεν εννόησε ποτέ να συνθηκολογήσει με τους δεσμοφύλακές του. Εξόριστος και δεσμώτης, στις δικές τους προτροπές να «υπογράψει», εκείνος άπλωνε τα χέρια για να του περάσουν κι άλλες χειροπέδες. Στις συστάσεις να «συμμορφωθεί», εκείνος τους απαντούσε γράφοντας ποιήματα. Ίδια και καλύτερα με εκείνα που τον είχαν οδηγήσει στη φυλακή!

Τότε, το 1948, ο Ρίτσος έγραφε:
ΕΙΤΑΝ μακρύς ο δρόμος ως εδώ. Πολύ μακρύς, αδελφέ μου./ Οι χειροπέδες βάραιναν τα χέρια./ Τα βράδια που ο μικρός γλόμπος κουνούσε το κεφάλι του λέγοντας «πέρασε η ώρα»/ εμείς διαβάζαμε την ιστορία του κόσμου σε μικρά ονόματα/ σε κάποιες χρονολογίες σκαλισμένες με το νύχι στους τοίχους των φυλακών/ σε κάτι παιδιάστικα σχέδια των μελλοθάνατων (...)/ πίσω απ' τα σίδερα του τμήματος μεταγωγών/ κοντά στο θάνατο που δε λέει «αύριο»/ ανάμεσα σε χιλιάδες δεκανίκια από πικρά σακατεμένα χρόνια/ εσύ λες «αύριο» και κάθεσαι ήσυχος και βέβαιος/ όπως κάθεται ένας δίκαιος άνθρωπος αντίκρυ στους ανθρώπους./ ΑΥΤΑ τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους μπορεί να 'ναι κι από αίμα - όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα - μπορεί να 'ναι κι απ' το λιόγερμα που χτυπάει στον απέναντι τοίχο/ Κάθε δείλι τα πράγματα κοκκινίζουν πριν σβήσουν/ κι ο θάνατος είναι πιο κοντά(...)/ Κείνες τις ώρες σφίγγεις το χέρι του συντρόφου σου,/ γίνεται μια σιωπή γεμάτη δέντρα/ το τσιγάρο κομμένο στη μέση γυρίζει από στόμα σε στόμα/ όπως ένα φανάρι που ψάχνει το δάσος - βρίσκουμε τη φλέβα/ που φτάνει στην καρδιά της άνοιξης. Χαμογελάμε(…)/  Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν. Αυτό το χαμόγελο/ κι αυτόν τον ουρανό δεν μπορούν να μας τα πάρουν (...)» («Καπνισμένο τσουκάλι»)

Στα χέρια του Γιάννη Ρίτσου η Ιστορία γίνεται ποίηση. Η ποίησή του είναι μια συνομιλία με την Ιστορία από την πλευρά των ανθρώπων που γνωρίζουν το πώς γράφεται η Ιστορία. Όχι μέσα από «αφηγήσεις», αλλά επειδή είναι οι ίδιοι παρόντες όταν αυτή γράφεται. Ταγμένοι στο όραμα ενός άλλου κόσμου, στην πρώτη γραμμή ενός αγώνα όπου «μια σιωπηλή μεταβολή γίνεται μέσα μας που αλλάζει το θάνατο σε ζωή, την ερημιά σε συντροφιά, την ταπείνωση σε περηφάνια»:

«Α. Β. Γ./ Τρία μεγάλα γράμματα/ γραμμένα μ' ασβέστη στη ραχοκοκαλιά της Μακρόνησος.(…)/ Α' Τάγμα. Β' Τάγμα. Γ' Τάγμα.(…)/ Α.Β.Γ./ 300 σκοτωμένοι (…)/ Α.Β.Γ/ 600 τρελοί (…)/ Α.Β.Γ./ 900 κουτσοί./ Ζήτω ο βασιλεύς Παύλος.(…)/ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ - ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ – ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ(…)/ Σε τούτα τα βράχια τουφεκίστηκαν οι 300 του Α' Τάγματος, τούτα τα φύκια είναι μια τούφα μαλλιά ξεκολλημένα μαζί με το δέρμα απ' το καύκαλο ενός συντρόφου που αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση(…)/ Τα συρματοπλέγματα./ Α.Β.Γ./ Μαύρο, κατάμαυρο τοπίο με σφιγμένα δόντια,/ κόκκινο, κατακόκκινο τοπίο με σφιγμένη γροθιά, μαύρη και κόκκινη καρδιά πηγμένη στο αίμα της/ κι ένας κόκκινος ήλιος πηγμένος μες στο αίμα του». («Πέτρινος Χρόνος»)
«Είναι λάθος – έλεγε ο Γιάννης Ρίτσος - να χωρίζουμε την ποίηση σε κατηγορίες. Η ποίηση είναι απέραντη σαν τη ζωή, ένα διαρκές γίγνεσθαι. Στο χώρο της δεν υπάρχουν όρια, δεν υπάρχουν απαγορεύσεις. Σε μια ομιλία του ο Ελυάρ είχε πει ότι, ενώ παλιότερα πίστευε πως υπάρχουν λέξεις απαγορευμένες για την ποίηση, αργότερα πείστηκε πως δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. Μέσα και πάνω στις λέξεις του ποιητή αποτυπώνονται πολιτιστικές μνήμες αιώνων, αποθησαυρίζεται η παγκόσμια ιστορία. Το ποίημα ξεπηδάει από μιαν ανάγκη ν' αποδοθεί η σιωπή, από μιαν εντολή της ανθρώπινης προϊστορίας, ιστορίας και μεθιστορίας. Μια εντολή που δίνεται στον ποιητή άθελά του κι εκφράζεται μέσα απ' αυτόν. Γράφοντας ποίηση κάνει, χωρίς να το ξέρει, μια μάχη, σώμα με σώμα, με το θάνατο. Κι όταν λέμε θάνατο δεν εννοούμε μόνο τον φυσικό, αλλά και όλες τις μορφές κοινωνικού θανάτου. Η καταπίεση, η σκλαβιά, οι επιθυμίες που δεν εκπληρώνονται, όλα αυτά είναι μια καθημερινή εκτέλεση, ένας θάνατος. Κι όσο θα υπάρχει ο θάνατος, θα υπάρχει και η αντίσταση στο θάνατο. Μια αναμέτρηση μ' αυτή τη μορφή του θανάτου είναι η πολιτική ποίηση (ή τουλάχιστον η δική μου πολιτική ποίηση) μια μάχη για να φτάσουμε στο "αταξικό γαλάζιο"». (συνέντευξη στο περιοδικό «Η λέξη», τεύχος 182)

Γι΄ αυτό το «αταξικό γαλάζιο», το απαλλαγμένο από «καταχρήσεις εξουσίας», το αποκαθαρμένο από τη ρυπαρότητα του δήθεν «αντιατομισμού» και της ακατάσχετης περιαυτολογίας, το απελευθερωμένο από τον φαρισαϊσμό της ιδιοτέλειας που καμώνεται τη σεμνότητα, γι’ αυτό το «αταξικό γαλάζιο» που αχνοφέγγει στον μακρινό ορίζοντα κάθε φορά  που «κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα», έζησε και έγραψε ο Ρίτσος:

(...) Α, ναι, πόσες ανόητες μάχες, ηρωισμοί, φιλοδοξίες, υπεροψίες,/ θυσίες και ήττες και ήττες, κι άλλες μάχες, για πράγματα που κιόλας/ ήταν από άλλους αποφασισμένα, όταν λείπαμε εμείς. Και οι άνθρωποι, αθώοι/ να χώνουν τις φουρκέτες των μαλλιών μες στα μάτια τους, να/ χτυπούν το κεφάλι/ στον πανύψηλο τοίχο, γνωρίζοντας βέβαια πως ο τοίχος δεν πέφτει/ ούτε ραγίζει καν, να δουν τουλάχιστον μέσ' από μια χαραμάδα/ λίγο γαλάζιο ασκίαστο απ' το χρόνο και τη σκιά τους. Ωστόσο - ποιος ξέρει -ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να/ αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του άνθρωπου (...).» («Η Ελένη»)