Αντιμνημονιακό μέτωπο σε όλη την Ελλάδα. του Νότη Μαρία



Αντιμνημονιακό μέτωπο σε όλη την Ελλάδα

Από τα μέσα Μαΐου 2011 ένα ισχυρό, πολύχρωμο, αντιμνημονιακό κίνημα πολιτών άρχισε να γεννιέται στις πλατείες της χώρας, στους δρόμους, στις γειτονιές και στους κοινωνικούς χώρους. Ένα κίνημα που συνεχίζει να παλεύει ενάντια στο Μνημόνιο και στη νέα εξάρτηση για την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας και των κοινωνικών κατακτήσεων του λαού μας.


Ένα κίνημα που απαιτεί να φύγει τώρα η τρόικα. Το κίνημα αυτό πέτυχε σημαντικές νίκες. Κατάφερε να οδηγήσει σε κατάρρευση τις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου. Στήριξε κυρίως την εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ενώ έδωσε και σημαντικές εκλογικές ανάσες στο ΚΚΕ.

Ο λαός μας παρ' ότι έχει καταφέρει να αναπτύξει μια πλατιά ενότητα στη δράση, εν τούτοις δεν έχει καταφέρει ακόμη να ανακτήσει την πολιτική ηγεμονία απέναντι στις δυνάμεις της νέας εξάρτησης.

Από την άλλη πλευρά, εντείνονται καθημερινά τα φαινόμενα αποδιάρθρωσης της μνημονιακής συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, για τρεις κυρίως λόγους:

* Πρώτον, διότι ο ξένος παράγοντας, εγκλωβισμένος στις αντιθέσεις του, δεν έχει διαμορφώσει μια συνεκτική στρατηγική αντιμετώπισης του ελληνικού και ευρωπαϊκού χρέους.

* Δεύτερον, διότι η οικονομική ελίτ της χώρας βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση, καθώς στερείται ενός στενού συνεκτικού ηγετικού πυρήνα.

* Τρίτον, διότι η συγκυβέρνηση αναπαράγει και διογκώνει την μήνιν των πολιτών με την καταστροφική της πολιτική, που έχει φτωχοποιήσει και υπερχρεώσει τον ελληνικό λαό και έχει γεμίσει τη χώρα με εκατομμύρια ανέργους και χιλιάδες κλειστά μαγαζιά.

Καθώς οι αντιστάσεις του ελληνικού λαού εντείνονται καθημερινά απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση στα εισοδήματά του, στη φορολεηλασία της ακίνητης περιουσίας του και στη μεθοδευμένη εθνική ταπείνωση, πληθαίνουν οι φωνές που απαιτούν την ενότητα, τουλάχιστον στη δράση, όλων των δυνάμεων και προσωπικοτήτων που ανήκουν στο αποκαλούμενο αντιμνημονιακό πατριωτικό δημοκρατικό τόξο.

Φυσικά, η κοινωνία έχει τους δικούς της ρυθμούς στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνει τις παρεμβάσεις της και οργανώνει την ενότητα και την αντίστασή της στα Μνημόνια και στους τροϊκανούς.

Σήμερα, παράλληλα με τα κοινοβουλευτικά κόμματα του αντιμνημονιακού πατριωτικού δημοκρατικού τόξου, δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα πάνω από διακόσιες πενήντα τοπικές κινήσεις και πολιτικά κινήματα, στα οποία συμμετέχουν χιλιάδες συμπολίτες μας.

Η συσπείρωση των δυνάμεων αυτών βεβαίως μπορεί να γίνει σε διάφορα επίπεδα.

Ειδικότερα η συσπείρωση σε τοπικό επίπεδο είναι συνάρτηση των εκεί ιδιαιτεροτήτων και ισορροπιών αλλά και του ρόλου και των σχέσεων των προσώπων που εκφράζουν τις συγκεκριμένες δυνάμεις.

Ηδη σε πολλές κοινωνίες έχουν διαμορφωθεί στην πράξη τοπικά αντιμνημονιακά μέτωπα, προκειμένου να ενισχύσουν τις αντιστάσεις απέναντι στις κατασχέσεις αλλά και για να στηρίξουν δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης.

Εν όψει λοιπόν των επικείμενων δημοτικών και περιφερειακών εκλογών οι πολιτικές δυνάμεις και οι προσωπικότητες του αντιμνημονιακού πατριωτικού δημοκρατικού τόξου θα μπορούσαν με πλήρη σεβασμό στις τοπικές ιδιαιτερότητες να επιδιώξουν τη συγκρότηση αντιμνημονιακών αυτοδιοικητικών ψηφοδελτίων.

Είναι προφανές ότι η διαχείριση που έχει στηθεί τόσα χρόνια στην Αυτοδιοίκηση και βρίσκεται στην υπηρεσία των Μνημονίων και του Φούχτελ είναι αυτή που στηρίζει σε τοπικό επίπεδο την αναπαραγωγή των πελατειακών σχέσεων για λογαριασμό της μνημονιακής συγκυβέρνησης. Κατ' αυτή την έννοια το εκλογικό αποτέλεσμα της επικείμενης αυτοδιοικητικής αναμέτρησης θα είναι καθοριστικής σημασίας με πολλαπλές κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις.

Αλλωστε είναι γνωστό ότι η πολιτική ηγεσία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που κατά κύριο λόγο στελεχώνεται από αιρετούς-γνωστά στελέχη των μνημονιακών συνεταίρων Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, αποτελεί μαζί με συγκεκριμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες τα κύρια πολιτικά στηρίγματα του μνημονιακού πελατειακού κράτους.

Οι ιδιαιτερότητες βέβαια των τοπικών κοινωνιών απαιτούν την προσέγγιση των συνεργασιών των αντιμνημονιακών δυνάμεων του πατριωτικού δημοκρατικού τόξου στη βάση της μεταβλητής γεωμετρίας.

Αυτό σημαίνει ότι σε ορισμένες περιφέρειες και δήμους ενδεχομένως να προκριθεί η αυτόνομη κάθοδος των διαφόρων αντιμνημονιακών δυνάμεων στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών με δικαίωμα αλληλοϋποστήριξης στο δεύτερο γύρο, ενώ σε άλλες περιοχές μπορεί να κριθεί σκόπιμο από τις τοπικές κοινωνίες η από κοινού συγκρότηση ενωτικών αντιμνημονιακών ψηφοδελτίων.

Εξάλλου η ώσμωση και η ενότητα στη δράση των διαφόρων αντιμνημονιακών σχημάτων θα συμβάλει στην εμπέδωση της αλληλεγγύης και στη δημιουργία κοινής γλώσσας επικοινωνίας.

Θα στηρίξει έτσι την πρόσθεση και όχι την αφαίρεση.

Θα ενισχύσει τον πολλαπλασιασμό και όχι τη διαίρεση.

Θα ανοίξει το δρόμο για τη δημιουργία ενός αντιμνημονιακού κοινωνικού μετώπου εξουσίας.


Νότης Μαρίας* για την Εφημερίδα "Ελευθεροτυπία"
*Ο ΝΟΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των ΑΝΕΛ, καθηγητής Θεσμών της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης και βουλευτής Ηρακλείου


Πηγή: Αντιμνημονιακό μέτωπο σε όλη την Ελλάδα. του Νότη Μαρία - RAMNOUSIA 

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ ΝΑ ΞΑΝΑΚΡΟΤΑΛΙΣΟΥΝ ΤΑ ΠΟΛΥΒΟΛΑ


Σύμφωνο Σταθερότητας ή εθελούσια υποδούλωση; - Το μνημόνιο και η λιτότητα, ο υπερεθνικός θεσμικός έλεγχος της χώρας δε θα φύγουν πριν φτάσουμε στα μισά του αιώνα. Το μνημόνιο δεν ήρθε για να φύγει...

του ΔΗΜΟΥ ΧΛΩΠΤΣΙΟΥΔΗ

Ο νεοφιλελευθερισμός στοχεύει να μείνει για δεκαετίες. Και για να είναι σίγουροι ότι δεν πρόκειται μία κυβέρνηση με ισχυρή λαϊκή υποστήριξη να κάνει κάτι αντίθετο, προσπαθούν από τώρα να “δέσουν” τη χώρα νομικά μέσω του νέου Συμφώνου Σταθερότητας που προβλέπει τροϊκανή εποπτεία ως το 2047.

Αξίζει να σημειώνει ότι για πρώτη φορά η χώρα μπαίνει σε πολιτικό και οικονομικό έλεγχο για διάστημα μεγαλύτερο της μιας γενιάς. Καμία κυβέρνηση –κατοχική ή χουντική- μέχρι τώρα δεν επιχείρησε να...
ορίσει την πολιτική της (όσο καλή ή καταστροφική κι αν ήταν) για διάστημα μεγαλύτερο της παρούσης γενιάς. Κι όμως σήμερα έχουμε μια κυβέρνηση που όχι μόνο καταπατά το Κοινωνικό Συμβόλαιο που υπέγραψε μία νύχτα εκλογών με ψευδείς υποσχέσεις περί επαναδιαπραγμάτευσης, αλλά τώρα πια προσπαθεί να ορίσει το μέλλον των επόμενων δεκαετιών χωρίς καν να ρωτήσουν το λαό. 

Με μία λογική αυτοκρατορική και μόνο στόχο τη διατήρηση των προνομίων της ελίτ υπογράφουν το Σύμφωνο Σταθερότητος δένοντας τη χώρα στο άρμα μια καταστροφικής πολιτικής, χωρίς να ερωτώνται οι πολίτες. Άλλωστε, για τούτη την κυβέρνηση οι πολίτες -ακόμα και οι οπαδοί της- οφείλουν να είναι σιωπηλοί, να μένουν στο περιθώριο των κόμβων κοινωνικής δικτύωσης και του εικονικού κόσμου του διαδικτύου, που για αυτούς είναι τόσο ακίνδυνος.

Η ελληνική κυβέρνηση είναι τόσο φοβισμένη για το μέλλον των συμφερόντων της ευρωπαϊκής κι εγχώριας τραπεζικής και επιχειρηματικής ελίτ ώστε μπροστά στην αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια προσπαθεί να σύρει τη χώρα εκεί που επιβάλλει η δική τους ατζέντα και οι δικές τους εξαρτήσεις, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις επιθυμίες των ανθρώπων. Είναι το ίδιο αυταρχικό σκεπτικό που ήδη βιώνουμε τα τελευταία χρόνια που αποδεικνύει εν τέλει την αντιδημοκρατικότητα της κυβέρνησης της ΝΔ και της πατερίτσας της (όρα ΠΑΣΟΚ).

Το όραμα για άπλωμα των δημοκρατικών θεσμών και συμπερίληψη των πολιτών με ρόλο ενισχυμένο (όχι απλά γνώμης) στις πολιτικές αποφάσεις, καθίσταται όσο ποτέ αναγκαίο να διεκδικηθεί. Δεν είναι δυνατόν μία κυβέρνηση ερήμην του λαού να αποφασίζει για τις επόμενες -κυριολεκτικά- γενιές. Ποια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, δέχεται χωρίς να ρωτήσει τους πολίτες της ή το Κοινοβούλιο, να υποθηκεύσει το μέλλον της χώρας της σε όργανα που μέχρι τώρα δεν είχαν ποτέ τέτοιο θεσμικό ρόλο;

Ενώ έχουμε την απόλυτη απόδειξη από την ίδια την ΕΕ ότι η Γερμανία διασάλευσε την ευρωπαϊκή οικονομική ισορροπία, με οικονομικές συνέπειες σε όλη την υφήλιο, η ελληνική κυβέρνηση γονατίζει μπροστά στις επιθυμίες δανειστών και ελίτ και σέρνει για δεκαετίες την ελληνική κοινωνία στην ανθρωπιστική κόλαση της χρεοκοπίας των νοικοκυριών και των μεσαίων και μικρών επιχειρήσεων.
Αντί να προσπαθήσει από κοινού με τις άλλες νοτιοευρωπαϊκές κυβερνήσεις να χρησιμοποιήσουν την παραπομπή της Γερμανίας για το υπερβολικό εμπορικό της πλεόνασμα (που συνδέεται άρρηκτα με το ευρωμεσογειακά ελλείμματα αφού δεν υφίσταται πλεόνασμα χωρίς έλλειμμα) υιοθετούν χωρίς δεύτερη σκέψη και μακριά από κάθε δημοκρατική διαδικασία τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που υποστηρίζει το τραπεζικό κεφάλαιο και τις πολυεθνικές επιχειρήσεις σε βάρος των μικροαστικών και μεσοαστικών επιχειρήσεων.

Η επόμενη κυβέρνηση θα βρεθεί σε κάθε περίπτωση αντιμέτωπη με ανάλογες αποφάσεις υποθήκευσης μελλοντικών πολιτικών. Αποφάσεις που πάρθηκαν ερήμην του λαού όχι για το λαϊκό συμφέρον, αλλά προς όφελος των ελίτ. Και πλέον η ιδέα του "επαχθούς χρέους" (αν και ήμουν αρνητικός κάποτε) φαντάζει μία λύση που οφείλει ήδη η αντιπολίτευση και ο λαϊκός παράγοντας να επαναφέρουν στην επιφάνεια. Έχουμε όλα τα εχέγγυα πια, με τρεις δουλοπρεπείς κυβερνήσεις προς το πολυεθνικό κεφάλαιο και τον προτεσταντικό μεγαλοϊδεατισμό.

Μα σε τούτο το ενδεχόμενο, μία αριστερή/αντισυστημική κυβέρνηση οφείλει να έχει προετοιμάσει το λαό και να έχει κερδίσει όχι μόνο την εμπιστοσύνη του, αλλά και την ενεργή συμμετοχή του. Και αυτό δεν επιτυγχάνεται με τις εύκολες εμφανίσεις στα τηλεπαράθυρα και μακριά από τα κοινωνικά κινήματα πολιτικής ανυπακοής.

TVXS