Αποχώρηση με ανακοίνωση βόμβα από τον πρώην υποψήφιο πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Κώστα Χατζή

O οποίος είχε παίξει και πρωταγωνιστικό ρόλο στην κούρσα διαδοχής για την αρχηγία της ΝΔ βάζοντας μάλιστα και την μία από τις πενήντα υπογραφές υπέρ του προέδρου της ΝΔ. Οι πληροφορίες μας κάνουν λόγο για άλλες δέκα αλλά ομαδικές αποχωρίσεις οι οποίοι και αυτοί ήταν στις πενήντα στήριξης του Αντώνη Σαμαρά. Ολόκληρη η ανακοίνωση του Κ.Χατζή…



Είναι καιρός να γνωριστούν οι θάλασσες με τους κινδύνους

Του Κώστα Χατζή
Θα δημοσίευα αυτή την επιστολή με την προκήρυξη εθνικών εκλογών στην, υπό Κατοχή, ελληνική Επικράτεια. Ύστερα, όμως, από το τελευταίο πραξικόπημα, την μετατροπή του Συντάγματος σε χαρτί τουαλέτας και τα καραγκιοζιλίκια που τη συνόδευσαν, κάθε ημέρα σιωπής θεωρώ ότι αυξάνει τη συνενοχή μου και με απομακρύνει από την συνείδησή μου. Είναι σκληρό να συντάσσεις ένα κείμενο που δεν φανταζόσουν ποτέ ότι θα γράψεις. Πόσο μάλλον όταν πριν 2 χρόνια ήσουν ο συντάκτης μιας επιστολής νέων που καλούσαν τον Αντώνη Σαμαρά να αναγεννήσει την Πατρίδα και την Παράταξή του. Αλλά, όπως είπε και ο ίδιος, «δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από μία ακρωτηριασμένη συνείδηση».
Τον τελευταίο 1,5 χρόνο παρακολουθούμε τη μακροβιότερη θεατρική παράσταση που έχει παιχτεί στην ψευδεπίγραφη Μεταπολίτευση. Με στόχο την υποταγή του ελληνικού λαού στις απαιτήσεις των διεθνών τοκογλύφων και της παγκόσμιας Νέας Τάξης, τα δύο κόμματα, με τη συνέργεια ή την ανοχή των υπολοίπων, σκηνοθέτησαν τη φαρσοκωμωδία του Μνημονίου, γνωρίζοντας τις τραγικές συνέπειές του και την απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας. Της εθνικής ανεξαρτησίας που θυσιάζεται στο βωμό 7 τραπεζών που διοικούν τον κόσμο και μετονομάστηκαν σε «αγορές» για να μην τις αναγνωρίζουν οι πολίτες (Citigroup, Credit Suisse, Deutsche Bank, Goldman Sachs, Merrill Lynch, Morgan Stanley, UBS). Βέβαια, για την εθνοπροδοτική, εμετική μαριονέτα που έπαιζε το ρόλο του Πρωθυπουργού και ονομάζεται Γιώργος Παπανδρέου, κάτι τέτοιο ήταν απολύτως αναμενόμενο. Λιγότεροι, όμως, φαντάζονταν ότι στο έργο ξεπουλήματος της εθνικής μας υπόστασης θα είχε συμπρωταγωνιστή τον Αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τον οποίο έπαιξαν «τον κακό και τον καλό μπάτσο», τον κακό που φέρνει τα μνημόνια και τον καλό που υποδύεται ότι δεν τα θέλει. Γιατί οι μάσκες της προδοσίας δεν έπεσαν με τη συγκυβέρνηση. Είχαν πέσει πολύ νωρίτερα :Με την καταψήφιση του αρχικού Μνημονίου, από την ασφάλεια που παρείχε το νούμερο των 151 βουλευτών. Γιατί αν, τότε, ο Αντώνης Σαμαράς ζητούσε εκείνος την υπερψήφιση με 180, λόγω εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας, και το καταψήφιζε, δε θα είχαμε φτάσει εδώ. Όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά προσπαθούσε να το αποφύγει με κάθε τρόπο.
Έπειτα, αποδέχθηκε το πλαστό χρέος στο σύνολό του και αναγνώρισε το Μνημόνιο ως νόμιμο με την κυνική δήλωση πως «η Ελλάδα θα τηρήσει και θα σεβαστεί τις υπογραφές της», πετώντας τον αντιμνημονιακό του μανδύα (1 Νοεμβρίου 2010). Και καταψήφισε στη Βουλή την πρόταση για σύσταση επιτροπής λογιστικού ελέγχου του δημοσίου χρέους. Κανονικά η κουβέντα τελειώνει εδώ. Άσχετα αν η κοροϊδία συνεχίστηκε για πολύ ακόμα.
Συνεχίστηκε με τις γενικόλογες προτάσεις της ΝΔ για την οικονομία που, ανάθεμα κι αν κατάλαβε κανείς πώς θα φέρουν ανάπτυξη. Χορτάσαμε, όμως, από επικοινωνιακά σλόγκαν όπως «επανεκκίνηση», «λάθος συνταγή», «άλλο μείγμα». Και βέβαια στο «Ζάππειο 2» δεν ακούσαμε πλέον τίποτα εναντίον του Μνημονίου, πέρα από το παραμύθι της επαναδιαπραγμάτευσης. (12 Μαΐου 2011).
Το καλοκαίρι που πέρασε έκανε πρόβα συγκυβέρνησης (15 Ιουνίου 2011) και στη συνέχεια ο Αντώνης Σαμαράς νομιμοποίησε το δεύτερο Μνημόνιο, που τάχα είχε καταψηφίσει, ψηφίζοντας τα μισά σχεδόν άρθρα του «εφαρμοστικού» νόμου. Λίγο μετά έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στην εκποίηση του εθνικού πλούτου σε εξευτελιστικό αντίτιμο, ορίζοντας εκπρόσωπο της Ν.Δ. στο Ταμείο «Αξιοποίησης» Δημόσιας Περιουσίας (Ιούλιος 2011). Ταυτόχρονα, τα «παπαγαλάκια» της Συγγρού έβγαζαν γραφικό το μόνο βουλευτή που μιλούσε για τα CDS. Όσο για εκλογές, ύστερα από μήνες εκκωφαντικής σιωπής, τις ζήτησε…μέσα από τα δόντια και αφού πρώτα το είχαν κάνει μέχρι και οι Οικολόγοι Πράσινοι, ίσως και ο Βασίλης Λεβέντης.
Στη φετινή ΔΕΘ, ενώ είχε επιβληθεί το αντισυνταγματικό χαράτσι ακινήτων, προτίμησε να επιτεθεί στον Φωτόπουλο, συνδράμοντας τον πρώτο κατοχικό Πρωθυπουργό στην αντιμετώπιση των «πράσινων» συντρόφων του. Αλλά για το ίδιο το χαράτσι αρκέστηκε στο «Δε λέω μην πληρώνετε, δεν είμαι υπέρ κανενός “δεν πληρώνω”, αλλά ξέρω πως δε μπορείτε», δηλ. δυο φορές κουκιά με λάδι και καμία δέσμευση. (Σεπτέμβριος 2011).
Για να φτάσουμε στον εξευτελισμό των τελευταίων ημερών, κατά την οποίo η διαδρομή Συγγρού-Βουλή-Μαξίμου-Προεδρικό Μέγαρο πρέπει να στρώθηκε με τα ακριβότερα χαλιά για να φιλοξενήσει τις κωλοτούμπες που δεν προλαβαίναμε να μετράμε. Η αναλυτική περιγραφή περιττεύει, αρκεί η τηλεγραφική αναφορά : Διαρροές για καταψήφιση της δανειακής σύμβασης ελεγχόμενης χρεωκοπίας.
Βαψομαλλιάδες που εξομοίωναν τη συγκυβέρνηση με χούντα. Αμηχανία και τρόμος στην απειλή Βενιζέλου για υπερψήφιση με 180 βουλευτές. Απόρριψη μετά βδελυγμίας του δημοψηφίσματος που θα έδινε το λόγο στο λαό και θα απαιτούσε ξεκάθαρη θέση από τη Ν.Δ.. Κι ύστερα ΝΑΙ στην ελεγχόμενη χρεωκοπία χωρίς να είναι, καν, γνωστό το κείμενο της σύμβασης. ΝΑΙ στη συγκυβέρνηση με τους αρχιπροδότες. Και μετά, ΝΑΙ στην παρατεταμένη θητεία της. ΝΑΙ στη συμμετοχή πολιτικών στελεχών. ΝΑΙ στον δοτό, δεύτερο κατοχικό πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο, τον διοικητή της ΤτΕ επί σκανδάλου χρηματιστηρίου και επί παραποίησης οικονομικών στοιχείων, τον άνθρωπο των τραπεζών που οδηγούν τα έθνη στην εξαθλίωση, τον εκλεκτό της διαπλοκής, του Σημίτη και του Τρισέ. Του ίδιου Τρισέ που μέχρι το 2009 ο Αντώνης Σαμαράς κατακεραύνωνε, προφορικά και γραπτά, για τη θηλιά που βάζει στο λαιμό της Ευρώπης. Με λίγα λόγια, ΝΑΙ στην ταφόπλακα της Πατρίδας και την εγκαθίδρυση οικονομικών δολοφόνων στη χώρα. Κι ύστερα απ’ όλα αυτά, ένα διάγγελμα από το οποίο έλειπαν οι χάντρες και τα καθρεφτάκια, μια που μάλλον απευθυνόταν σε ιθαγενείς.Ύστερα από τα παραπάνω, είναι λογικό να έχει χάσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Τυγχάνει, όμως, αποδοχής, από κάθε λογής νταβατζήδες, ξένους, εγχώριους και κομματικούς. Δεν ξέρω αν η περίοδος της «πολιτικής ερήμου» ή η φιλοδοξία της πρωθυπουργίας μείωσαν τις αντιστάσεις του. Πώς αλλιώς, όμως, να εξηγηθούν τα παρακάτω : Παρέδωσε τη διοίκηση και τη νομή εξουσίας εντός Ν.Δ. σε μια πολιτική συμμορία που κατέλαβε σχεδόν όλες τις θέσεις-κλειδιά. Δεν αναφέρω ονόματα, όχι από φόβο, αλλά για να μην αποκτήσουν περισσότερη αξία απ’ όση τους πρέπει. Άλλωστε τους γνωρίζει μέχρι και το τελευταίο μέλος Τοπικής με τα παρατσούκλια «κυανόκρανοι», «golden boys» ή «πράκτορες». Και απ’ ότι δείχνει με τους ίδιους σκοπεύει να διοικήσει και τη χώρα.
Ιδιαίτερης αναφοράς χρήζει ο διευθυντής του γραφείου του κ. Αρβανιτόπουλος. Ο άνθρωπος που από το…πουθενά επεβλήθη στις 30/11/09 όχι μόνο στη Ν.Δ., αλλά και στην πολιτική ζωή της χώρας εν γένει. Ο διευθυντής που τον περασμένο Αύγουστο, κατά τις διαρροές, αποχωρούσε, αλλά τελικά δεν αποχώρησε ποτέ, σαν ένα…αόρατο μακρύ χέρι να τον κράτησε στη θέση του. Ο καθηγητής της Παντείου και πλέον αν. υπουργός Παιδείας (σ.σ. φαντάζομαι χαρά τα πουλέν, κ. καθηγητά) που πιθανολογώ ότι απαντά στους «ακραίους» κύκλους, που χαρακτηρίζουν το ρόλο του σκοτεινό και εθνικά επικίνδυνο, με ένα αντίστοιχο «Εθνικιστές Αντώνη μου, εθνικιστές…»
Χαρακτηριστική είναι η επιλογή «συμφιλίωσης» της Ν.Δ. με τους εμετικούς διαδικτυακούς υβριστές του Προέδρου της κατά την εσωκομματική μάχη και η μετατροπή τους σε ημιεπίσημα παραπολιτικά γραφεία τύπου και σε όργανα λάσπης χωρίς φίμωτρο. Όπως ακόμα χαρακτηριστικότερη είναι η πρωτοφανής εικόνα Προέδρου της Ν.Δ. να ομιλεί σε διαφημιστικό event που «βαφτίστηκε» φεστιβάλ κομματικής νεολαίας και στην «πλάτη» του βήματος να μοστράρονται κανάλια και ιδιωτικές εταιρείες (Σεπτέμβριος 2010).
Φυσικά, για τα κανάλια των «νταβατζήδων», ο Πρόεδρος της Ν.Δ. δε μίλησε ποτέ, για τις παράνομες άδειες λειτουργίας τους και τα εκατομμύρια χρέη σε δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία. Ίσως γι’ αυτό τον βλέπουν με…συμπάθεια οι Μάκηδες, οι Λάκηδες, οι Θέμοι και ο εθνικός εργολάβος κ. Μπόμπολας. Ο τελευταίος, βέβαια, έχει ακόμα ένα λόγο : Την αποκήρυξη εκ μέρους της Ν.Δ., τόσο του κινήματος των διοδίων, όσο και αυτού της Κερατέας, περιπτώσεις ασύλληπτης παρανομίας και κλοπής εις βάρος της χώρας και των πολιτών της.
Έστω και κατά σύμπτωση -;-, ο Αντώνης Σαμαράς τίμησε τον ένα χρόνο στην αρχηγία του κόμματος με ομιλία στο Ελληνοαμερικάνικο Επιμελητήριο (29 Νοεμβρίου 2011). Αλήθεια, πόσο αφελείς ήμασταν όσοι νομίζαμε πως θα το γιορτάσει ανοίγοντας την πόρτα του γραφείου του στους απλούς ανθρώπους που του έδωσαν εκείνη τη συντριπτική νίκη ; Και πόσο αφελέστεροι όσοι περίμεναν ότι αντί για τους Πρετεντέρηδες, τις Παναγιωταρέες, τους Παπαγιάννηδες και άλλους εκπροσώπους της εντίμου δημοσιογραφίας, θα ξεναγούσε στα νέα γραφεία τους παππούδες και τις γιαγιάδες που στάθηκαν με τις ώρες στις ουρές για να τον εκλέξουν ; (Φεβρουάριος-Μάρτιος 2011).
Δε μπορεί να ξεχαστεί το κουκούλωμα του σκανδάλου SIEMENS με διακομματική συμφωνία, που επιτρέπει σε Τσουκ(ρ)άτους να κυκλοφορούν ελεύθεροι. (Ιανουάριος 2011)
Όπως δε μπορεί να ξεχαστεί η συμφωνία της Ν.Δ. στην κρατική επιχορήγηση προς το Μέγαρο Μουσικής ύψους 90 εκατ. ευρώ για κάλυψη χρεών, την ώρα που εξαθλιώνονται οι μισές ελληνικές οικογένειες (Μαρτιος 2011). Μπορεί, όμως, έτσι να εξηγηθεί η φημολογούμενη θέση συμβούλου του Αντώνη Σαμαρά στον υιό Ψυχάρη (Οκτώβριος 2011) και η παραχώρηση από Το Βήμα του κεντρικού άρθρου στον Πρόεδρο της Ν.Δ. (2 Οκτωβρίου 2011), όπως το ίδιο είχε συμβεί και με το γιο της Μαργαρίτας, όταν οι νταβατζήδες αποφάσισαν πως ήρθε η ώρα να γίνει πρωθυπουργός.
Αντίστοιχα συνεκτική φαίνεται και η σχέση άλλων δύο γεγονότων. Στις 8/3/11 ο κ. Στυλιανίδης, ο δελφίνος βεβαίως βεβαίως, συμμετέχει σε εκδήλωση του οργάνου της Νέας Τάξης που λέγεται ΕΛΙΑΜΕΠ, χρηματοδοτούμενο από ιδρύματα του παγκόσμιου τοκογλύφου και υποστηρικτή της σκοπιανής προπαγάνδας Τζορτζ Σόρος. Στις 4/4/11 ο Σόρος συναντιέται επισήμως με τον πρώτο κατοχικό πρωθυπουργό και ο Αντώνης Σαμαράς που γνώρισε «πολιτική έρημο» για το Σκοπιανό, αντί να συγκεντρώσει τους Νεοδημοκράτες έξω από το Μαξίμου και να διώξουν με κλωτσιές το λαμόγιο από τη χώρα, δε βγάζει ούτε ανακοίνωση, κοινώς «ποιεί την νήσσαν».
Ανακοίνωση, όμως, έβγαλε η Ν.Δ. για τα τηλεφωνικά συγχαρητήρια που έδωσε ο Αντώνης Σαμαράς στον τότε αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. Λευτέρη Οικονόμου για τις επιτυχίες του Σώματος (21 Μαΐου 2011). Ο οποίος μέσα σε ένα βράδυ άλλαξε καρέκλα και από ένστολος έγινε Γ.Γ. Δημοσίας Τάξης (18 Οκτωβρίου 2011). Στον οποίο οι γραφικοί συνωμοσιολόγοι εύχονται και εις παγκόσμια ανώτερα. «Εθνικιστές Αντώνη μου, εθνικιστές».
Από την άλλη, η Ν.Δ. δεν ήταν καθόλου λαλίστατη για τα σενάρια δολοφονίας από ξένες μυστικές υπηρεσίες του προηγούμενου Αρχηγού της και πρωθυπουργού. Δεν τα απαξίωσε, δεν τα υιοθέτησε, ούτε διέρρευσε ότι τα εξετάζει. Το ίδιο έπραξε και για τα αμερικάνικα wikileaks (Ιούνιος-Σεπτέμβριος 2011), που εμφανίζουν στελέχη με παρελθόν, παρόν και απ’ όσο φαίνεται μέλλον στο κόμμα, ως συνομιλητές της Πρεσβείας και τις…πιέσεις που συμφώνησαν να ασκήσουν στον τότε πρωθυπουργό για αλλαγή πολιτικής σε συγκεκριμένους τομείς, στις οποίες απ’ ότι φάνηκε εκείνος υπέκυψε, έστω διά της φυγής.
Τέλος, την ίδια μονότονη σιωπή επιδεικνύει μέχρι σήμερα η Ν.Δ. και για το σκάνδαλο της PROTON BANK, ιδιοκτησίας Λαυρεντιάδη, ενός επιχειρηματία-;- που εξαφανίστηκε με τον ίδιο πομπώδη τρόπο που εμφανίστηκε και σάρωνε τα πάντα.
Ύστερα από όλα αυτά, μόνο αναπάντεχη δεν ήταν, αν και θλιβερή, η απάντηση άλλα αντ’ άλλων του Αντώνη Σαμαρά στις 13/9/2011 και η αποστροφή «δε θ’ ασχοληθώ με τα παλιά», στη μοναδική αιχμηρή ερώτηση στη ΔΕΘ για τη διαπλοκή στη χώρα (σ.σ. αδιαφορώ για τα κίνητρα του δημοσιογράφου Βλάχου, του αποδίδω εύσημα για την ερώτηση).Με τον ίδιο προδοτικό τρόπο κινήθηκε «αντιπολιτευτικά» η Ν.Δ. και σε οποιοδήποτε άλλο ζήτημα απαιτείτο σθεναρή στάση: Το πρώτο δείγμα ήταν η χλιαρή αντίδραση στη νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών (Μάρτιος 2010), όταν αρκέστηκε στην υπόσχεση κατάργησης όταν πάρει την εξουσία, ενώ όφειλε να ξεσηκώσει τον κόσμο και να καταθέσει μομφή εναντίον μιας κυβέρνησης που αλλοίωσε με νόμο, όχι απλά το εκλογικό σώμα, αλλά τον εθνικό ιστό της χώρας. Από τότε, κι αφού η κρίση επιδεινώνει το πρόβλημα, η Ν.Δ. παρατηρεί τα καθημερινά αστυνομικά δελτία που αναφέρουν ένοπλες ληστείες, ξεκληρίσματα οικογενειών και βιασμούς γυναικών μπροστά στους άντρες και τα παιδιά τους από δίποδα Ορκ (σ.σ. προς ευαίσθητους αντιρατσιστές : τους ίδιους χαρακτηρισμούς αποδίδω σε κάθε ομοεθνή που προβαίνει σε τέτοιες πράξεις. Μόνο που τα στοιχεία, όσο κι αν αποκρύπτονται, είναι συντριπτικά για τους αλλοεθνείς).
Υπερψήφισε το νόμο 3849/10 που απαλλάσσει πολιτικούς, δικαστές και δημόσιους λειτουργούς από ποινικές κυρώσεις για παράνομα οικονομικά οφέλη και επιστροφή των κλεμμένων (26 Μαΐου 2010).
Δεν επέμεινε, παρά επιδερμικά, για την έγκαιρη ανακήρυξη ΑΟΖ, που αποτελεί τεράστιο «χαρτί» για την οικονομική και την εξωτερική πολιτική της χώρας (Ιανουάριος 2011).
«Κατάπιε αμάσητη» τη μπίζνα του ΠΑΣΟΚ με τη διαχείριση δημοσίου χρήματος και θέσεων εργασίας από εκατοντάδες ΜΚΟ (Ιούνιος 2011). Ίσως για να προστατεύσει κάποια δικά της προβεβλημένα στελέχη που κρύβουν «σκελετούς στη ντουλάπα» από την διακυβέρνηση 2004-2009, όταν η φάμπρικα των ΜΚΟ ζούσε και βασίλευε.
Ψήφισε υπέρ της ανέγερσης τεμένους στην Αθήνα. Όχι τζαμιού, τεμένους, δηλ. χώρου όπου, εκτός της προσευχής, γίνεται κατήχηση για την επιθετική εξάπλωση του Ισλάμ.
Στη ΔΕΘ, ο Αντώνης Σαμαράς δεσμεύτηκε ότι ως πρωθυπουργός θα ελέγξει το πόθεν έσχες των προηγούμενων πρωθυπουργών, υπουργών και υφυπουργών (Σεπτέμβριος 2011). Και καλά έκανε. Γιατί, όμως, δεν συμπεριέλαβε και τους Γ.Γ. Περιφερειών και Υπουργείων, που επίσης διαχειρίστηκαν πακτωλούς κοινοτικού και δημοσίου χρήματος; Μήπως για να μην αναταράξει την αδιάκοπη πορεία κάποιων προς το κοινοβούλιο και τους κυβερνητικούς θώκους ;
Εν κατακλείδι, η τακτική που επέλεξε ο Αντώνης Σαμαράς, όπως κι οι προηγούμενοι, ήταν αυτή του «ωρίμου φρούτου». Μόνο που επειδή οι συνθήκες είναι χειρότερες από κάθε άλλη φορά, αυτή η επιλογή κατέστησε τη Ν.Δ. την πιο σικέ αξιωματική αντιπολίτευση που γνώρισε η χώρα. Απόδειξη, ότι δεν τόλμησε ούτε μία φορά να διοργανώσει μια συγκέντρωση και να βγάλει τον κόσμο στους δρόμους, μην τυχόν και αλλοιώσει τον αστικό-συστημικό χαρακτήρα του κόμματος. Δεν έκανε δηλ. ως Αρχηγός αυτό που έκανε, δύο φορές, ακόμα και ο προαιώνιος εσωκομματικός μας αντίπαλος, ο «σώγαμπρος» της Ν.Δ., ο συστημικός Επίτμος και σημερινός πανελίστας του Παπαχελά. Ναι, για το Μητσοτάκη η αναφορά, που είχε οργανώσει συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την χουντοΠΑΣΟΚική ΕΡΤ (1 Δεκεμβρίου 1984) και συλλαλητήριο με αίτημα εκλογές (2 Ιουνίου 1987). Το σημερινό, όμως, άνευ προηγουμένου ξεπούλημα της χώρας δεν έχρηζε συλλαλητηρίου…Βέβαια, αν η Ν.Δ. τολμούσε, ως κυβέρνηση, να πράξει το 1/10 όσων έπραξε η κατοχική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, είναι σίγουρο πως θα είχαμε εμφύλιο πόλεμο. Αλλά φαίνεται ότι αυτά είναι ψιλά γράμματα….Κι έτσι, οι δυστυχείς οπαδοί της από δω πλευράς, έφτασαν στο σημείο να περιμένουν κάθε εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα στην τηλεόραση για να ακούσουν πατριωτικό-!-, αντιμνημονιακό, ριζοσπαστικό λόγο. Κι αν κάποιοι ξεχάσουν το Δεκέμβρη του ’08, την υποστήριξη στους αναρχικούς και τα σταλινικά γκρουπούσκουλα που κουβαλά-κατ’ ανάγκη;- μαζί του, μπορεί να τον ψηφίσουν κιόλας.Βέβαια, υπάρχουν και θέματα κομματικής φύσεως που αδυνατίζουν την ηγετική φιγούρα του Αντώνη Σαμαρά. Μπροστά σε όσα τραγικά συμβαίνουν στη χώρα, καθίστανται επουσιώδη, ίσως ασήμαντα. Επιλέγω, όμως, την καταγραφή τους για να μη θεωρηθεί ότι περνούν απαρατήρητα και επειδή ενισχύουν την αναντιστοιχία λόγων και πράξεων : Ανέκοψε την κινηματική λογική για σαρωτικές αλλαγές που είχε αναπτυχθεί με την εκλογή του, βάζοντας τους Νεοδημοκράτες σε «καταστολή» για 8 μήνες, με πρόσχημα το Συνέδριο που θα άλλαζε τα πάντα. Και τελικά, συμμετείχαμε σε ένα επικοινωνιακό πανηγύρι, με τις παρελθοντικές πρακτικές και τα κλειστά δωμάτια μαγειρέματος (Ιούλιος 2010). Τα ίδια έγιναν και στα κατά τόπους όργανα και σε συνδυασμό με τη μηδενική αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας, η κομματική οργάνωση γνωρίζει την πλήρη απαξίωση στην Περιφέρεια. Αυτό έλειπε, άλλωστε, να θιχτεί η πρωτοκαθεδρία των βουλευτών και των γραφείων τους….
Τα κεντρικά όργανα συνεδριάζουν με απελπιστική συχνότητα και με όρους επικύρωσης, χωρίς να αποφασίζουν για τίποτα. Όπως παλιά δηλαδή.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές έδωσαν πολλά μηνύματα (Νοέμβριος 2010). Γόνοι και επίγονοι αναβαπτίστηκαν από τον πολιτικό που εξελέγη κόντρα στην οικογενειοκρατία, η οποία ενισχύει δυνάμεις με φόντο τις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Πώς να αντισταθείς π.χ. στο τεράστιο πολιτικό μέγεθος του Απόστολου και του Χρήστου, οι οποίοι, κατά τα Wilikeaks, «κάρφωναν» τον προηγούμενο αρχηγό στη Vassilissis Sofias 91 ; Στις περιοδείες, δε, του Προέδρου (π.χ. Ιωάννινα, Πάτρα, Θεσσαλονίκη), όσοι τον υποστήριξαν άδολα και από την πρώτη στιγμή, αντιμετωπίζονταν ως μιάσματα για να μην παρεξηγηθούν οι «καβαλάρηδες του σίγουρου αλόγου», τα παιδιά των deals.
Και βέβαια, πώς να ξεχαστούν τα χιλιάδες ευρώ που δαπανήθηκαν για να διασωθούν επικοινωνιακά ατυχείς επιλογές, την ώρα που το κόμμα ζητούσε, εν μέσω φορολογικής λαίλαπας, 20 ευρώ από κάθε μέλος;
Μιλώντας για επικοινωνία, αυτή γνωρίζει την απόλυτη αποθέωση, άσχετα αν το 2009 ο Αντώνης Σαμαράς φώναζε, ορθά, για επαναφορά της ιδεολογίας στο προσκήνιο. «Διαγωνισμοί» για γελοία σηματάκια, forums, τηλεδιασκέψεις, πιγκ-πογκ, όλες οι συνταγές αλά Ομπάμα. Κάποια «φωτεινά μυαλά» δε δίστασαν να μετατρέψουν μάλιστα την ιστοσελίδα της Ν.Δ. σε «σούπερ-Κατερίνα» και μας καλούσαν να κλικάρουμε συνεχώς για να κερδίσουμε μια συνάντηση, όχι με το Σάκη Ρουβά, αλλά με τον Πρόεδρο (Φεβρουάριος 2011).
Την οποία επικοινωνία, (σ.σ. απαραίτητη ως ένα βαθμό), σχεδιάζουν…επαγγελματίες του είδους, οι professional Politics, αυτοί που αντικατέστησαν τους Λούληδες και λοιπούς της περασμένης αρχηγίας. Αυτοί που, εδώ και χρόνια, μπορούν να πλασάρουν τα ίδια γραφιστικά και τα ίδια σλόγκαν σε ένα κόμμα και ένα σαλάμι. Και αυτοδιαφημίζονται σε παραπολιτικά site-γραφεία τύπου της Ν.Δ. που προαναφέρθηκαν. Φαίνεται αυτό το κόμμα έχει στο DNA του να απαξιώνει τα στελέχη του γι’ αυτή τη δουλειά. Και τα αποτελέσματα το δικαιώνουν τόσο πολύ, ώστε η αλφαβήτα του Νεοδημοκράτη είναι το επικοινωνιακό έλλειμμα.
Από την άλλη, το ιδεολογικό think tank της Ν.Δ., παραδόθηκε ως λάφυρο σε αυτούς που ειρωνεύονταν τον Πρόεδρο για τις αναφορές σε εθνικά δάκρυα και στα «παιδιά» τους που τον αποκαλούν «πολιτικό απολίθωμα». Κι έτσι, η χώρα καίγεται και το Ινστιτούτο συνεχίζει το μακάριο ύπνο των προηγούμενων χρόνων, πάντα υπό την υψηλή εποπτεία του κ. Καθηγητή.
Το ιδεολογικό κενό, ίσως εν μέρει, να καλύφθηκε από το αξιόλογο εν τη γενέσει του, διαδικτυακό anti-όργανο του Προέδρου. Όμως η αποκρουστική και υποτιμητική προς τον κοινό νου προσωπολατρεία και δικαιολόγηση κάθε κωλοτούμπας και η αποκάλυψη της τακτικής «πουλάμε στους ιδεολόγους πατριωτικά όμορφα λόγια στο διαδίκτυο και δίνουμε στη συμμαχία “των προθύμων” τη λήψη των αποφάσεων» κατέστησαν αναξιόπιστο το όλο εγχείρημα.
Με όλα αυτά, δεν είναι παράξενο που πληθαίνουν οι φωνές που λένε ότι έξω από τη Συγγρού, δεν υπάρχει Ν.Δ. Μόνο που ακόμα κι εκεί βασιλεύουν οι δυνάμεις του σκοταδισμού. Οι διαδρομιστές, οι κομισάριοι, οι παραγοντίσκοι, και οι αποτυχημένοι υπουργοί με το ύφος χιλίων καρδιναλίων. Αντίθετα, οι λίγοι έντιμοι, ταπεινοί και εθνικά σκεπτόμενοι καπελώθηκαν, απομακρύνθηκαν διακριτικά ή υποβιβάστηκαν στα υπόγεια, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Αν λοιπόν αυτό είναι το κόμμα των αξιών και των αξίων που ευαγγελιζόταν ο Αντώνης Σαμαράς, τότε έχουμε διαφορετικές προσλαμβάνουσες και για τις αξίες και για τα κριτήρια όσων τις εφαρμόζουν. Εκτός κι αν, όπως ακούγεται, επικράτησε η άποψη «πρώτα θα γίνουμε κυβέρνηση και μετά θα φτιάξουμε το κόμμα». Μόνο που αυτά μας τα’ παν κι άλλοι. Οι οποίοι, τουλάχιστον, ως υποψήφιοι αρχηγοί δεν έλεγαν «Αν δεν είμαστε άξιοι να φτιάξουμε το σπίτι μας, πώς θα διεκδικήσουμε την εξουσία ;»Τέλος, οφείλω να επισημάνω και δύο θέματα ισχυρών συμβολισμών : Κάθε πολιτικός κρίνεται βραχυπρόθεσμα από τις εκλογές και μακροπρόθεσμα από την Ιστορία. Όσο κακό, λοιπόν, έκαναν και κάνουν οι «καραμανλικοί» στον Καραμανλή, άλλο τόσο κάνουν στον Αντώνη Σαμαρά κάποιοι «σαμαροφύλακες» που ασχολούνται συνεχώς με τον προηγούμενο Αρχηγό, προσπαθούν με το στανιό να τον αποστρατεύσουν, προτείνοντας τον ακόμα και για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και βγάζουν απίστευτο κόμπλεξ εναντίον του. Είναι, δε, κωμικό να απαξιώνεται ο Καραμανλής, αλλά τα περισσότερα λαμόγια που είχε επιλέξει και συνετέλεσαν αποφασιστικά στην αποκαθήλωσή του, να βασιλεύουν επί ημερών Σαμαρά.
Ο Καραμανλής τα πλήρωσε τα τραγικά λάθη του, όπως «πλήρωσε» σε…ξένο νόμισμα κάποιες ημιτελείς εθνικές επιλογές.
Προς γνώση και συμμόρφωση αυτά, από κάποιον που δε δήλωσε ποτέ «καραμανλικός», ούτε όταν τέτοιοι δήλωναν και τα σκληρότερα «ντοράκια» και επικρίθηκε πολλάκις γι’ αυτό. Αλλά διέθεσε όλες του τις μικρές δυνάμεις στην υποστήριξή του, έστω κι αν οι στιγμές υπερηφάνειας ήταν ελάχιστες και οι απογοητεύσεις αμέτρητες, από το «βασικό μέτοχο» μέχρι τον τρόπο εξόδου του.
Στις 31 Μαΐου 2011 ο Αντώνης Σαμαράς επισκέφθηκε τον τάφο του Βενιζέλου, έπλεξε το εγκώμιο του «μεγάλου Έλληνα ηγέτη» και εκθείασε «την τέχνη της διαπραγμάτευσης», όπως μετονόμασε τον καιροσκοπισμό, την οσφυοκαμψία και τη δουλική εξυπηρέτηση των «συμμάχων», που διέκριναν τον πολιτικό που κατέλαβε την εξουσία τρεις φορές, εν μέσω ξένων λογχών. Δεν γνωρίζω αν η κίνηση έγινε για να αυξηθούν οι ψήφοι στην Κρήτη. Όπως και να’ χει, καλώς έπραξε, αν αυτά πιστεύει. Μόνο που έπρεπε να μας τα πει πριν καταθέσει την υποψηφιότητα του για την αρχηγία. Τον ενημερώνω, δε, ότι ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου που τον εξέλεξε, περίμενε να τον δει να καταθέτει στεφάνι στο περιστύλιο της δολοφονίας του Ίωνος Δραγούμη, που απέχει καμιά κατοσταριά μέτρα από την ιστορική έδρα του κόμματος. Φαίνεται, όμως, ότι οι ιδέες και η στάση ζωής που συγκίνησαν την Πηνελόπη Δέλτα περισσότερο από την οικογενειακή της πολιτική παράδοση, κρίνονται κατακριτέες και δεν έχουν απήχηση στους απογόνους της. «Εθνικιστές Αντώνη μου, εθνικιστές».Για όλους τους παραπάνω λόγους, όποτε κι αν γίνουν οι εθνικές εκλογές, δε θα ψηφίσω Αντώνη Σαμαρά. Άλλωστε, Πρωθυπουργός θα γίνει και χωρίς την ψήφο μου. Οι εξετάσεις δόθηκαν, τις πέρασε μετ’ επαίνου κι αν χρειαστεί θα δημιουργηθεί ένα σκηνικό που θα του επιτρέψει να ξαναπροβάλει πατριωτικά και ηγετικά αντανακλαστικά, που αυτή την ώρα τίθενται σε αμφισβήτηση. Πρωθυπουργός θα γίνει γιατί έτσι λένε τα «γραμμένα». Μόνο που ακριβώς αυτά τα «γραμμένα» νομίζαμε ότι πολεμούσαμε όταν αγωνιζόμασταν για την εκλογή του στην αρχηγία. Βέβαια, υπάρχει και η πιθανότητα όταν ο Αντώνης Σαμαράς αναλάβει τις τύχες της χώρας, να «βγάλει τη γλώσσα» στους ντόπιους και ξένους κατακτητές, να αναφωνήσει «σας την έφερα» και να εξαπολύσει ανηλεή πόλεμο εναντίον τους, ακολουθώντας τα…χλιμιντρίσματα της Ιστορίας. Θα αποτελέσει την πιο λυτρωτική διάψευση μου και θα με μετατρέψει αυτόματα σε ταπεινό προσκυνητή της εθνικής και στρατηγικής του ιδιοφυίας. Αλλά αυτή η πιθανότητα φαντάζει σήμερα λιγότερο ισχυρή, ακόμα κι απ’ την έλευση των Ελλοχίμ που θα σώσουν τη χώρα. Γι’ αυτό και την χαρίζω στους εναπομείναντες πιστούς της «Ελλάδας της Ελπίδας». Τους υπενθυμίζω, όμως, ένα λατινικό ρητό που μου δίδαξε πρόσφατα ένας στενός φίλος και συμμαχητής : «Chi di speranza vive disperato muore”» δηλ. «Όποιος ζει με την ελπίδα, πεθαίνει απελπισμένος».
Γνωρίζω πως αυτή η επιστολή δε θα περάσει απαρατήρητη σε κάποιους.
Ορισμένοι θα τη θεωρήσουν οριστική απαλλαγή από έναν ακόμα «γραφικό», «εθνικιστή», «ακραίο». Πλανώνται πλάνην οικτράν. Θα με βρίσκουν απέναντί τους συχνότερα από ποτέ, με τις ελάχιστες δυνάμεις που μπορώ να αντιπαρατάξω.
Μερικοί θα την αποκαλέσουν πολιτική αυτοκτονία και καταδικαστική για κάθε σκέψη πολιτικής καριέρας ή μελλοντικής «αξιοποίησης». Τους απαντώ ότι αν οι καριέρες χτίζονται διά της σιωπής τις επιστρέφω στα μούτρα τους κι αν έτσι νοείται η «αξιοποίηση», τότε «γαμώ τα υπουργεία τους», που λέει και το άσμα.
Τέλος, κάποιοι θα λυπηθούν πραγματικά, νομίζοντας ότι εγκαταλείπω τους κοινούς αγώνες ετών. Επειδή είναι οι μόνοι που με ενδιαφέρουν, τους διαβεβαιώ ότι αργά ή γρήγορα θα ξαναβρεθούμε σε πολύ σημαντικότερα μέτωπα, ο ένας δίπλα στον άλλον, πιο ενωμένοι από ποτέ.
Και επειδή η αυτοκριτική επιβάλλεται, πρέπει να ξεκαθαρίσω τα εξής : Για πολλά χρόνια πίστευα ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα θα αλλάξει εκ των έσω, γι’ αυτό και το υπηρέτησα. Έκανα λάθος. Τεράστιο λάθος.
Αλλά διεκδικώ το δικαίωμα να αλλάξω γνώμη. Άλλωστε, «και τα βουνά αλλάζουν». Μόνο αυτό το σύστημα δεν αλλάζει, γιατί δεν έχει καμία κοινή αξία με τους απλούς ανθρώπους. Δεν διορθώνεται γιατί είναι μια μηχανή που ποτέ δε θα δεις και δεν θα αγγίξεις τον εσωτερικό της μηχανισμό. Είναι μονταρισμένη να αυτοεξυπηρετείται και να απορροφά μέχρι μετάλλαξης κάθε διαφορετική φωνή ή να την αποβάλλει ως ξένο σώμα.Αυτό το σύστημα δεν αλλάζει. Μόνο καταστρέφεται. Ώστε πάνω στις στάχτες του να χτιστεί από την αρχή μια καλύτερη Πατρίδα. Δε μετανιώνω για τα προηγούμενα χρόνια, γιατί έπραττα αυτό που θεωρούσα σωστό. Αλλά οφείλω να ζητήσω συγγνώμη για όλες τις φορές που έκανα «τα στραβά μάτια», για τους λίγους ή πολλούς που έπεισα να ακολουθήσουν ψεύτικες ελπίδες και γιατί έγινα γρανάζι αυτού του συστήματος. Έστω κι αν τα δύο τελευταία έγιναν χωρίς να τα συνειδητοποιώ.
Όσο για τον Αντώνη το Σαμαρά, το μόνο εν ζωή πολιτικό που πίστεψα τόσο βαθιά και με τόση αφοσίωση, τον ευχαριστώ :
Πρώτον, για την εμπιστοσύνη ή την ανοχή που επέδειξε προς το πρόσωπό μου για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Γιατί, άλλο πράγμα η πολιτική διαφωνία και άλλο η αχαριστία.
Δεύτερον, γιατί άλλαξε το σήμα της Ν.Δ., που εκπροσωπούσε τόσα πολλά για κάποιους εξ’ ημών, αντικαθιστώντας το με αυτή την κατσαρή μουτζούρα. Έτσι αποκόπηκε και ο τελευταίος συμβολικός-συναισθηματικός δεσμός με το κόμμα.
Και τρίτον, γιατί, με την τόσο ραγδαία αλλαγή στάσης, μου έδωσε ένα πολύ οδυνηρό, αλλά εξαιρετικά διδακτικό χαστούκι για να σταματήσω να πιστεύω σε Μεσσίες.
Γνωρίζοντας την αγάπη του για τον Ελύτη, τώρα που «είναι καιρός να γνωριστούν οι θάλασσες με τους κινδύνους», του αφιερώνω μερικούς στίχους που ίσως έχει καιρό να διαβάσει :Ήρθαν ντυμένοι «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας.
Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους
Έφεραν
το Σοφό, τον Οικιστή και το Γεωμέτρη,
Βίβλους γραμμάτων και αριθμών,
την πάσα Υποταγή και Δύναμη,
το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.
……..
Αδελφοί μας εγέλασαν !
Συμπατριώτες,
Ο τόπος χρειάζεται Εθνική Επανάσταση.
Επανάσταση αληθινή και προερχόμενη από όλα τα κοινωνικά, επαγγελματικά και ιδεολογικά στρώματα του ελληνικού λαού που δεν αποδέχονται τον κατακτητή.
Επανάσταση αυθόρμητη και πατριωτική όπως η αντίδραση της 28ης Οκτωβρίου. Όχι «πορτοκαλί», μουσαντένια και με κανάλια-χορηγούς επικοινωνίας, όπως οι «αγανακτισμένοι», που λειτούργησαν ως αμορτισέρ απορρόφησης κραδασμών και πλάνης για πολλούς αγνούς συμμετέχοντες.
Επανάσταση για τις ελληνικές αξίες, όχι για τα φράγκα που έχασε ο καθένας μας.
Σε όποιον τα παραπάνω ακούγονται αντιδημοκρατικά, μάλλον δεν έχει αντιληφθεί ότι δημοκρατία και ισονομία δεν υφίστανται στη χώρα εδώ και δεκαετίες. Εκτός κι αν είναι θιασώτης της δημοκρατίας των ολίγων που καταδυναστεύουν τους πολλούς.
Σε όποιον ακούγονται βίαια, μάλλον δεν έχει αντιληφθεί την παρά φύσιν βία και ασέλγεια που ασκείται κατ’ εξακολούθηση στους Έλληνες. Και στους Ευρωπαίους που έπονται.
Σήμερα δεν υπάρχουν κόμματα και διαχωριστικές γραμμές.
Το Μέτωπο είναι αυστηρά πατριωτικό και αντιμνημονιακό και περιλαμβάνει τον καθένα που ασπάζεται τα ιερά και τα όσια του Ελληνισμού, άσχετα από ποιο χώρο προέρχεται.
Ο αντίπαλος την παρούσα στιγμή είναι ένας : Τα προσκυνημένα τσιράκια της Νέας Τάξης Πραγμάτων που απεργάζονται κατάργηση των εθνών, παγκόσμιο νόμισμα και εν τέλει παγκόσμιο κυβερνήτη. Αυτούς πολεμάμε, ακόμα κι αν ξεκινάμε από διαφορετική αφετηρία. Για όλα τα υπόλοιπα δεν είναι καιρός να διαφωνήσουμε.
Πολεμάμε για Επανάσταση που θα ποιήσει δίκαιο. Βασισμένο στις εξής 10 αρχές :
Το ποσοστό του ελλείμματος στο οποίο βασίστηκε η προσφυγή στο ΔΝΤ είναι προϊόν απάτης.
Τα Μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις είναι παράνομα βάσει του Διεθνούς Δικαίου και αντισυνταγματικά βάσει του ελληνικού Συντάγματος. Καμία αποδοχή, καμία αναγνώριση.
Καμία αποδοχή του χρέους γιατί μέρος του είναι παράνομο, επαχθές και απεχθές. Καμία αναγνώριση στα τοκογλυφικά χρεολύσια.
Σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για την εξακρίβωση του μεγέθους του επαχθούς χρέους και την αποκάλυψη όλων των πιστωτών μας. Αποδοχή μόνο του νομίμου χρέους και τόκων που θα προκύψουν και δρομολόγηση της αποπληρωμής τους υπό τη δικαιοδοσία του ελληνικού δικαίου και όχι του αγγλικού, όπως προβλέπουν οι παράνομες δανειακές συμβάσεις.
Η ψήφιση του Μνημονίου χωρίς αυξημένη πλειοψηφία και η κατοχική συγκυβέρνηση είναι προϊόντα συνταγματικής εκτροπής.
Διεκδίκηση μέχρις εσχάτων συμψηφισμού του νομίμου χρέους με την πληρωμή των γερμανικών αποζημιώσεων και την επιστροφή των κατοχικών αναγκαστικών δανείων από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Άμεση δημιουργία και εφαρμογή ξεκάθαρου συνταγματικού πλαισίου που καθορίζει τις προϋποθέσεις λειτουργίας ιδιωτικών Μ.Μ.Ε. και την ασυμβατότητα μεταξύ ιδιοκτητών Μ.Μ.Ε. και εργοληπτών του δημοσίου. Έναντι οποιουδήποτε κόστους.
Διαμόρφωση εθνικού σχεδίου οικονομικής ανάπτυξης με κύριο προσανατολισμό την μετατροπή της οικονομίας σε παραγωγική. Έγκριση του σχεδίου με δημοψήφισμα. Άμεση ανακήρυξη ΑΟΖ. Άμεση αξιοποίηση του εδαφικού και υπεδαφικού πλούτου της χώρας.
Υπαγωγή των τραπεζών στο εγκεκριμένο σχέδιο εθνικής ανάπτυξης. Κρατικοποίηση όσων δεν το υποστηρίξουν στην πράξη.Συμμαχητές και συμμαχήτριες,
Η μάχη είναι δύσκολη. Κι ο αντίπαλος έχει υπεροπλία σε όπλα, χρήμα και παραπλανητικές τακτικές. Αλλά θα βασιστούμε στην άγνοια κινδύνου και το αδούλωτο φρόνημα. Και στις δύσκολες στιγμές θα κοιτάμε πίσω για να πάρουμε κουράγιο. Από τις πολεμικές ιαχές του Λεωνίδα. Από την Πολιτεία του Πλάτωνα. Από την στρατηγική του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Από τον ηρωισμό του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Από το θάρρος του Καραϊσκάκη. Από την εντιμότητα του Καποδίστρια. Από την ορμή του Παύλου Μελά. Από την ευρύτητα πνεύματος του Δραγούμη. Από το ΟΧΙ του Μεταξά. Από τη διδασκαλία του Μακαριστού Χριστόδουλου.
Και θα νικήσουμε!
Μέχρι να τα καταφέρουμε η συζήτηση περί κομμάτων είναι δευτερεύουσα και παρελκυστική. Όταν αναπνεύσουμε ξανά αέρα ελευθερίας, τότε και μόνο τότε αξίζει να δομήσουμε καινούριο πολιτικό σύστημα και να αναπτύξουμε τις διαφορετικές μας απόψεις για τα επιμέρους ζητήματα.Τότε θα έχει αξία η ίδρυση μίας νέας εθνικής, κοινωνικής, λαϊκής δύναμης. Μακριά από Στοές, Λέσχες και κολλέγια εκκολαπτόμενων ηγετών. Μίας δύναμης που θα μάχεται για τη Σημαία και το Σταυρό, όχι για το Γνώμονα και το Διαβήτη. Μίας δύναμης που θα εκφράσει, επιτέλους, όσους από εμάς πιστεύουμε στο έθνος, την κοινωνική δικαιοσύνη, την καλλιέργεια της εθνικής παιδείας ως δομικό στοιχείο του Κράτους, τον ελληνικό πολιτισμό και τα ατομικά δικαιώματα. Με αυτή την ιεράρχηση. Υ.Γ. Γνωρίζοντας το αντικαταστατικό των γραπτών μου, σε περίπτωση που οι ιθύνοντες της Συγγρού με έχουν ξεχάσει στα κατάστιχά τους, παρακαλώ όπως πράξουν τα δέοντα. Δεν αναφέρω τη λέξη διαγραφή γιατί διαγράφεσαι από κάτι που υπάρχει. Και η Ν.Δ., όπως την είχαμε στο μυαλό, έχει σταματήσει προ πολλού να υπάρχει. Είτε ως εκφραστής της ιδεολογίας που υπερασπίστηκε σε αιματηρά χρόνια ο τσοπάνος παππούς μου από το Μεγάλο Ελευθεροχώρι Λαρίσης. Είτε ως η παράταξη του Αβέρωφ για την οποία αγωνίστηκε ο πατέρας μου. Είτε ως το κόμμα που δε φοβόταν τους δρόμους και τις πλατείες και επέλεξα να το υπηρετήσω πριν 15 χρόνια. Εξελίχθηκε, με ευθύνη όλων μας, σε ένα κόμμα-τραβεστί, που εδράζει στο φυσικό του χώρο.
Καληνύχτα κι ευχαριστώ για τις αναμνήσεις !

ΑΔΕΡΦΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΑΓΡΑΨΤΕ ΤΟΥΣ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΩΣΙΛΟΓΟΥΣ



You might also like:

Βαγγέλης Διαμαντόπουλος: «Δεν θα αυτολογοκριθώ ποτέ»


Ο  Βαγγέλης Διαμαντόπουλος είναι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που η Ν.Δ «λατρεύει να μισεί» περισσότερο από κάθε άλλον. Στοχοποιήθηκε από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή, καθώς θεωρήθηκε από τα επιτελεία της Συγγρού εύκολος στόχος.

Κάτι οι αυθόρμητες δηλώσεις του, κάτι η αδιαφορία του για τον πολιτικό καθωσπρεπισμό, έκαναν τη Ν.Δ να πιστεύει ότι θα μπορούσε με ευκολία να τον εκθέσει και μέσω αυτού και το κόμμα του. Ο βουλευτής Καστοριάς όμως, αποδεικνύεται πολύ πιο ανθεκτικός απ’ όσο...
περίμεναν και καθόλου ανυποψίαστος.

Παρότι μπλέκει συχνά σε μπελάδες, και οι πολιτικοί του αντίπαλοι κάνουν ότι μπορούν για αυτό, μέχρι σήμερα παραμένει αλώβητος. Πριν από λίγες μέρες βρέθηκε στο στόχαστρο και της εκκλησίας , επειδή μεταμφιέστηκε σε παπά στα περίφημα Ραγκουτσιάρια, ένα τοπικό καρναβάλι της Καστοριάς. «Ήταν σάτιρα, αυτό είναι το κλίμα του Καρναβαλιού στην Καστοριά, το θέμα έκλεισε και δεν θέλω να επανέλθω» λέει. Πριν προλάβει να ξεμπλέξει όμως με το καρναβάλι, άκουσε ξανά το όνομά του στα δελτία ειδήσεων. Αυτή τη φορά το θέμα ήταν ο Πέτρος Τατσόπουλος κι εκείνος βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο από σπόντα, επειδή τον χαρακτήρισε προβοκάτορα, προκαλώντας φυσικά την αντίδραση του. Ούτε αυτό επιθυμεί να το σχολιάσει, πάντως, και θεωρεί ότι τον έχει καλύψει η απόφαση του κόμματος του. Άλλωστε, για πολιτικά «κουτσομπολιά» πρόκειται, τα οποία μεγαλοποιούνται από τα μέσα που προτιμούν να ασχολούνται με αυτά, παρά με τα πραγματικά προβλήματα.

Παρά την εικόνα που έχει δημιουργηθεί, ωστόσο, από συγκεκριμένα ΜΜΕ, που του φιλοτεχνούν το προφίλ του πολιτικά ακραίου, ο Βαγγέλης Διαμαντόπουλος δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Αντιθέτως, όπως προκύπτει και από τη μακροσκελή συνέντευξη που έδωσε στο TPP-συζητήσαμε σχεδόν για όλα- αποφεύγει κάθε κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ και υπερασπίζεται με κομματική νομιμοφροσύνη κάθε απόφαση.

Το ξεκαθαρίζει άλλωστε -ξαφνιάζοντας μας ελαφρώς- από την αρχή της συνέντευξης, λέγοντας ότι «το πρώτο που πρέπει να σκέφτεται ένας πολιτικός είναι το κόμμα του».

Συνέντευξη στη Βασιλική Σιούτη

Είσαι ένας από τους νέους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που πριν από τις εκλογές δεν ήσουν ευρύτερα γνωστός, αλλά φρόντισε γι’ αυτό η Νέα Δημοκρατία, στο στόχαστρο της οποίας βρέθηκες αμέσως μετά την εκλογή σου. Υποθέτω ότι δεν το περίμενες.

Δε μπορώ να πω ότι ήμουν απροετοίμαστος. Την πρώτη εμπειρία του πόσο σκληρά λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός, την είχα προεκλογικά. Προφανώς οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ, είχαμε «σαρωθεί» από τις τοπικές οργανώσεις των υπολοίπων κομμάτων, και των τριών θα έλεγα που συγκυβέρνησαν μετά, και προσπαθούσαν να βγάλουν λαβράκια. Από τα τέλη Μαΐου του 2012, μου είχαν τηλεφωνήσει από το ραδιόφωνο του “ΒΗΜΑ FM” και μου έκαναν επιθετικές ερωτήσεις, που αφορούσαν την αντιμετώπιση της Αριστεράς σε θέματα σχετικά με την αστυνομία.

Είχες βγει βουλευτής;

Όχι. Γιατί εγώ εκλέχτηκα τον Ιούνιο. Η Καστοριά δεν είχε βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ τον Μάιο. Οι ερωτήσεις ήτανε τύπου… «Αυτή τη στιγμή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης ο Τσίπρας έχει επισκεφθεί τη ΓΑΔΑ. Οι Συριζαίοι στις πορείες φωνάζουν, μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι. Από ποιο χώρο προέρχεσαι;

Τι σε ρωτούσαν δηλαδή; Ποια είναι η γνώμη σου για το σύνθημα «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι;»

Η απάντησή μου ήταν πως δε δέχομαι ότι το φωνάζουν αυτό. Ας φέρουν αν έχουν κάποιο στοιχείο… Εν τέλει δεν βρήκανε κάτι. Θα μου πείτε τώρα: οπότε μετά γιατί δήλωσες κάτι τέτοιο; Δεν το περίμενες; Η δήλωσή μου ήτανε άκρως πολιτική.

Καλά, εγώ δε θα κάνω τέτοια ερώτηση. Είναι δικαίωμά του καθένα να αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει. Αυτό που θα ρωτήσω, είναι, αν δηλώνοντας ότι προέρχεσαι από τον αναρχικό χώρο, ήξερες ότι θα στοχοποιηθείς.

Δε μπορεί ένας πολιτικός να σκέφτεται πρώτα το προσωπικό του… Εννοώ το πρώτο που πρέπει να σκέφτεται είναι το κόμμα του. Κι εκεί μπορεί να δημιουργήθηκε ένα θέμα, αλλά υπήρχε η συγκυρία τότε, που ένας πολιτικός χώρος που προσπαθεί να διαμορφώσει μία κοινωνία αταξική, που έχει κατηγορηθεί για πολλά που δεν ευσταθούν, ήταν στο επίκεντρο ως αυτός που εμπλέκεται με τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους οι οποίοι είχανε καταληφθεί. Οπότε ήταν μία δήλωση νομιμοποίησης και κάλυψης, διότι σαν αριστερός βουλευτής, δε μπορώ να δεχτώ να υπάρχει ένα κυνήγι φαντασμάτων και μαγισσών, αντίστοιχο των κομμουνιστών της δεκαετίας του ‘50 και του ‘60.

Θα μπορούσες να προσφέρεις στήριξη βέβαια, χωρίς να πεις ότι ανήκεις σ’ αυτόν το χώρο, αν δεν αισθάνεσαι ότι ανήκεις. Εσύ αισθάνεσαι αριστερός ή αναρχικός;
Προφανώς είμαι βουλευτής της Αριστεράς. Από κει και πέρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολυτασικό κόμμα. Η δήλωση μου, όπως άλλωστε και τα ιδεώδη μου και η αντίληψη μου για μια δίκαιη κοινωνία και πως αυτή θα δημιουργηθεί είναι βαθιά επηρεασμένη από τον ελευθεριακό σοσιαλισμό, όπως τον ορίζει ο Τσόμσκι.

Δεν ήσουν μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Έγινες στην πορεία;

Ναι, προφανώς. Το θεωρώ απαραίτητο. Θεωρώ ότι όταν κανείς συστρατεύεται σε μια προσπάθεια, από τη θέση μάλιστα του βουλευτή , οφείλει και να ενταχθεί.

Πώς βρέθηκες στο ΣΥΡΙΖΑ; Έχεις δηλώσει ότι δεν είχες ξαναψηφίσει ποτέ πριν;

Όχι. Αυτό ήταν λανθασμένο. Έχω ψηφίσει μία φορά, εννοείται. Απλά η συνέντευξη εκείνη που δόθηκε, σ’ ένα site αθλητικό, παρερμηνεύθηκε. Είχα ψηφίσει μία φορά. Με το ΣΥΡΙΖΑ αρχίσαμε να ερχόμαστε σ’ επαφή, άνθρωποι από τα κινήματα στην Αθήνα. Έπειτα από τη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε μία συγκροτημένη παρουσία, μαχητική με ξεκάθαρη. προοδευτική θέση, διαφορετική από τα συντηρητικά κόμματα ή κατάλοιπα της Αριστεράς. Από κει και πέρα, η δικιά μου επαφή υπήρξε από το χώρο εργασίας μου.

Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης είναι ένας ακροδεξιός

Είπες πιο πριν ότι είχες αρχίσει να υποψιάζεσαι από νωρίς πώς παίζεται το πολιτικό κι επικοινωνιακό παιχνίδι. Παρ’ όλα αυτά, αν κι έχει τόσους βουλευτές πλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ, εσύ είσαι από τους αγαπημένους της Ν.Δ, η οποία συχνά σε έχει παρουσιάσει με ένα διαφορετικό προφίλ.

Σαν φιλοτρομοκράτη…

Ναι. Κάποιες δηλώσεις σου είχαν υποστεί μοντάζ και στάλθηκαν στα κανάλια, προκειμένου να περάσει αυτό το προφίλ. Όταν το είδες, σε σόκαρε;
Ναι, ήτανε σοκαριστικό, όσον αφορά αυτό που αποκαλούμε πολιτικό πολιτισμό. Δηλαδή το να προσπαθήσει το κόμμα της Ν.Δ να βρει αντιφάσεις σε δηλώσεις και λεγόμενα στελεχών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για να τα παίξει σε ένα συντηρητικό και μικροαστικό κοινό και να το τρομάξει, για την πολιτική ηθική της Αριστεράς είναι ανεπίτρεπτο. Αλλά για αυτούς, που τόσα χρόνια έχουνε κάνει τους σκληρούς μηχανισμούς, που τους υποστηρίζουν τεράστια συμφέροντα, που είναι αδίστακτοι πολιτικοί απατεώνες, θα ’λεγε κανείς, ότι θα μπορούσες να το περιμένεις. Μέχρι όμως του σημείου να δημιουργήσουνε με κοπτοραπτική, ένα βίντεο και να το διανείμουν στα μέσα ως non paper υπάρχει απόσταση.

Σε παρουσιάσανε σαν υποκινητή…

Ναι, αυτό λέω. Έφτασαν στο σημείο να γίνει κοπτοραπτική σε δηλώσεις, και μ’ ένα non paper που το κυκλοφόρησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σε όλα τα κανάλια, να χαρακτηρίζομαι αναρχικός φιλοτρομοκράτης, ο οποίος καλώ τους συντρόφους μου να χτυπήσουν το Mall . Αυτό δεν έχει ξαναγίνει πουθενά. Πραγματικά, όποιος θεωρείται πολιτισμένος και δημοκράτης άνθρωπος, θα έπρεπε να σοκάρεται, διότι όχι μόνον είναι χτύπημα κάτω από τη μέση, αλλά δεν γίνεται ούτε σε τριτοκοσμικές χώρες. Αυτό βέβαια αναδεικνύει και τα αδιέξοδα της παρούσας κυβέρνησης. Οπότε ναι, περιμένεις τα πάντα.

Σου δημιούργησε εσένα καθόλου προβλήματα αυτό;

Όχι. Ας το πούμε ότι είναι όπως όταν πηγαίνεις από το δημοτικό στο γυμνάσιο. Με ατσάλωσε περισσότερο». «Επειδή όμως χρησιμοποιώ ταξί συνήθως, περισσότερο έχει μείνει αυτό: «Α, είσαι ο Διαμαντόπουλος με το Mall ;»

Στο ’χει πει ταξιτζής αυτό;

Ναι. Εννοείται. Μ’ αναγνωρίζουν.

Kαι τι απαντάς;

Κατ’ αρχήν εξηγώ τι είχε γίνει τότε.. Δεν θεωρούν ότι οι πολιτικοί της κυβέρνησης κινούνται σε υψηλό πολιτικό επίπεδο. Τους θεωρούν αδίστακτους και απατεώνες πολιτικούς.

Μεγάλος θόρυβος είχε ξεσπάσει και γι’ αυτό το περίφημο που είχες πει, το «ραντεβού στα γουναράδικα», το οποίο το ’πες και λάθος, γιατί η φράση των ανταρτών ήταν «καλή αντάμωση στα γουναράδικα».

Καλά. Αυτό είναι σχετικό.

Γιατί σχετικό; Έλεγαν οι αντάρτες «ραντεβού»;

Μην έχετε στερεότυπα. Τέλος πάντων. Η γαλλική είναι και μία γλώσσα, που σε κάποια νησιά της Ελλάδος υπήρχε μία παράδοση. Τέλος πάντων

Δεν ήταν αυτό το θέμα, βέβαια. Σε κατηγόρησαν ότι εισάγεις ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα και ότι τους απειλείς. Και μου κάνει εντύπωση πως ακόμα και πρώην αριστεροί, όπως ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, παρερμήνευαν εντελώς τη φράση αυτή. Δηλαδή παρουσίασαν το «καλή αντάμωση στα γουναράδικα», ως απειλή.

Καλά, ο Χρύσανθος ο Λαζαρίδης δε μπορεί να χαρακτηρίζεται ως πρώην αριστερός, καθώς από τα νιάτα του μέχρι σήμερα έχει διανύσει τεράστια απόσταση. Είναι ένας ακροδεξιός. Προέρχεται από το δίκτυο 21. Το τι είχε κάνει στα νιάτα του είναι ένα άλλο θέμα, και είναι ένας απ’ αυτούς που χαράσσουν τη στρατηγική της έντασης στη Νέα Δημοκρατία. Ασπάζεται τη μετεμφυλιακή Δεξιά και περνάει αυτό το κλίμα, για να πολώσει και να τρομάξει τον κόσμο, ότι έρχονται τέλος πάντων οι κομουνιστές. Κοιτάξτε, δε θα αυτολογοκριθώ ποτέ. Όποιος πάρει τα πρακτικά και ακούσει ολόκληρη την ομιλία, δε λέω καν, ότι θα δώσω εγώ ραντεβού.

Μα έτσι κι αλλιώς η φράση αυτή έδειχνε την αυτοθυσία των ανταρτών και δε συνιστά καμία απειλή. Από το ΣΥΡΙΖΑ σου έχουνε κάνει συστάσεις να είσαι πιο προσεκτικός ;

Συστάσεις δε γίνονται. Όσον αφορά μία εσωτερική κουβέντα, πώς μπορούμε να γίνουμε και καλύτεροι και να μη δίνουμε λαβές στην κυβέρνηση να αλλάζει την πολιτική ατζέντα από τα υπαρκτά προβλήματα του κόσμου στις επικοινωνιακές εντυπώσεις , νομίζω ότι είναι φυσιολογικό.

Είπες πριν κάτι για αυτολογοκρισία. Ότι δεν το επιτρέπεις στον εαυτό σου. Σου έχουν πει να προσέχεις τι λες;
Δεν έχω διαμορφώσει μία γραμμή δικιά μου. Δηλαδή το κόμμα σου δίνει την ευκαιρία, αν τοποθετηθείς για κάτι, να πεις την άποψη του κόμματος, και μετά να πεις και τη δικιά σου. Οι δικές μου - ας το πούμε έτσι- οι εκφράσεις, οι οποίες έχουν χρησιμοποιηθεί από τη μονταζιέρα της Νέας Δημοκρατίας και έχουν δημιουργήσει σάλο, δεν έχουν να κάνουν με κάποια τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι; Αν εγώ προερχόμουν από κάπου ιδεολογικά, δε μπορεί αυτό να είναι θέμα που προβληματίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Είμαι βουλευτής του, ασπάζομαι και το καταστατικό και τις θέσεις του προγράμματος, συνδιαμορφώνω, γιατί είμαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Θα υπήρχε σύσταση, αν εξέφραζα μία άλλη άποψη για ένα κεντρικό ζήτημα, ή για ένα δευτερεύον ζήτημα.

Δε φοβήθηκα λεπτό, διότι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα

Σχετικά με τις Σκουριές, υπήρχαν δημοσιεύματα, που σε φωτογράφιζαν κι έλεγαν ότι υπάρχει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετείχε στις κινητοποιήσεις, ο οποίος είναι στοχοποιημένος και παρακολουθείται. Οι ίδιες πηγές ανέφεραν αργότερα, ότι τελικά δεν βρέθηκε κάποιο πραγματικά επιβαρυντικό στοιχείο. Φοβήθηκες κάποια προβοκάτσια σε βάρος σου;

Προφανώς δεν φοβήθηκα. Η προβοκάτσια σε βάρος μου, θα προσπαθούσε ουσιαστικά να χτυπήσει το κόμμα. Η ουσία είναι άλλη. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ναι, συμμετείχε στο κίνημα, και συμμετέχει και θα συμμετέχει. Δε μπορούμε να εμπλέκουμε το κίνημα με μία προβοκατόρικη ενέργεια ξεχωριστή που μάλιστα έγινε μία ημέρα, που είχαν προγραμματιστεί δραστηριότητες κάτω στην Ιερισσό, που υπήρχε ένα πνεύμα συλλογικής αντίστασης, τελείως διαφορετικό. Δε μπορούμε να φοβόμαστε ειδικότερα, εμείς που είμαστε βουλευτές, γιατί σηματοδοτούμε κάτι. Φανταστείτε δηλαδή, αν τρέμουμε εμείς οι βουλευτές, τι θα κάνει ο απλός πολίτης. Δε φοβήθηκα λεπτό, διότι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα.

Ούτε όταν άκουγες να σε φωτογραφίζουν ότι παρακολουθούν τις επικοινωνίες σου;

Στη δικογραφία, κατηγορούν πολίτες, γιατί παρήγγειλαν δυο πίτσες και δυο μπύρες. Δε μπορείς να φοβηθείς, να τρομοκρατηθείς από κάτι τέτοιο. Αυτό δείχνει τη γελοιότητα των επιχειρημάτων τους, και τι πάνε να κάνουνε. Πρέπει να επαγρυπνάς και να είσαι εκεί. Να δίνεις τον αγώνα. Ο αγώνας πρέπει να είναι συλλογικός, να έχει συμμετοχή, να είναι μαζικός, για να αποτελέσει αυτό το ανάχωμα σε οποιοδήποτε σχεδιασμό τους.

Εσύ αντιλήφθηκες κάποια στιγμή να σε παρακολουθούν;

Όσον αφορά τις επικοινωνίες, αυτό είναι κάτι σχετικό. Διότι μπορεί να υπάρχει ο επίσημος μηχανισμός, που σε παρακολουθεί με την άδεια εισαγγελέα, μπορεί και όχι..

Δεν είναι σίγουρο, σε κάθε περίπτωση…

Η ΑΔΑΕ έχει επιστήσει την προσοχή, πως οι νόμιμες συνακροάσεις είναι πολλές, έτσι; Από κει και πέρα, το οτιδήποτε μπορεί ο άλλος να παρακολουθεί από εσένα, δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί αν δεν έχει μία άδεια. Εν τέλει αυτή η παρακολούθηση γίνεται ευρέως.

Κυκλοφορούν βαλιτσάκια και διάφοροι τρόποι να υποκλέψεις, Δε μ’ ανησυχεί αν με παρακολουθούν. Διότι η δική μου η δράση είναι κινηματική. Έχει να κάνει με ομάδες που επανασυνδέουν το ρεύμα. Δε μπορώ εγώ να θεωρήσω, ότι αυτό είναι μια παρανομία και μπορούν να με εμπλέξουν σε μία σπείρα τρομοκρατών ή παρανόμων. Αν αυτοί φαντασιώνονται ότι μπορούν το κάθε κίνημα να το εντάξουν σε ένα πλαίσιο, σε ένα νόμο, σε ένα τρομονόμο και να το βγάλουν ως παράνομο, είναι δική τους φαντασίωση».

Eίσαι βουλευτής, όμως, δηλαδή εκλεγμένος εκπρόσωπος και υπάρχει ένα θέμα εδώ πέρα, αν π.χ παρακολουθούνται οι τηλεφωνικές σου συνδιαλέξεις.

Ναι, αλλά αυτό δε μπορεί εύκολα να αποδειχθεί.

Πολύς κόσμος, προοδευτικός και αριστερός, φοβάται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξελιχθεί σε νέο ΠΑΣΟΚ. Αυτό το ενισχύει και μια σχετική διγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ. Σε απασχολεί καθόλου αυτή η ανησυχία;

Δεν υπάρχει καμία διγλωσσία. Υπάρχει Πολιτική Απόφαση του Συνεδρίου, για το πού κινούμαστε, πώς κινούμαστε, στο κάθε τι. Στο μνημόνιο οι θέσεις είναι οι ίδιες. Ξεκάθαρες. Δηλαδή, το μνημόνιο το ακυρώνουμε. Ποτέ δεν είπαμε ότι θα ακυρώσουμε τη δανειακή σύμβαση. Είπαμε ότι θα αναδιαπραγματευτούμε τη δανειακή σύμβαση.

Τα κόμματα είναι έτσι φτιαγμένα όμως, που δεν είναι πάρα πολύ εύκολο να μπεις μέσα και να ακουστείς, να συμμετάσχεις ισότιμα. Υπάρχουν οι κομματικές γραφειοκρατίες, οι οποίες είναι σκληρές.
Κοιτάξτε. Όποιος θεωρεί, ότι το να εμπλακεί σε μια πολιτική διαδικασία, είναι σαν να πηγαίνει και να πίνει ένα καφέ, κάνει λάθος… Έχεις μπροστά σου ένα παράδειγμα. Δεν ήμουν στο ΣΥΡΙΖΑ. Είχα μία επαφή στα κινήματα με Συριζαίους, προερχόμουν από τον ελευθεριακό χώρο, ελευθεριακό σοσιαλιστικό, όπως τον αναφέρει και ο Τσόμσκι. Απλά συμμετείχα σε διαδικασίες και ενέργειες που κάνανε, όποιες θεωρούσα σωστές, όπως σε κινήσεις χωρίς μεσάζοντες, σε ανοικτές δημοκρατικές διαδικασίες, του ελευθεριακού χώρου και αυτοπροσδιοριζόμενος ως τέτοιος, σε μια γενική συνέλευση στο ΣΥΡΙΖΑ, στην Καστοριά, και με δέχθηκαν, και μου πρότειναν να είμαι υποψήφιος.

Υπάρχουν κι άλλοι όμως που ήρθαν αλλά απογοητεύτηκαν.

Μήπως αυτοί που θεωρούν ότι πηγαίνοντας κάπου, και λέγοντας κάτι το οποίο στο μυαλό τους είναι σωστό, προοδευτικό κ.τ.λ. περιμένουν να βρουν αποδοχή και ανταπόκριση από το σύνολο των άλλων; Δηλαδή, πηγαίνουν με τη μονομέρεια τους… Το ’χω ζήσει αυτό σ’ ένα μεγάλο φάσμα της κοινωνίας, διότι ασχολούμαι με οτιδήποτε υπάρχει συλλογικό.

Όσο η χώρα είναι στο ευρώ, που εσείς δεν αμφισβητείτε, θα ακολουθεί αναγκαστικά την πολιτική της Ευρωζώνης. Τι περιθώρια υπάρχουν για να έχει μία χώρα ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, όσο θα βρίσκεται στην Ευρωζώνη;

Κατ’ αρχήν αμφισβητούμε ευθέως, την αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης. Αμφισβητούμε ευθέως τις αποφάσεις που λαμβάνονται δεκαετίες τώρα με τη συνενοχή και τη σιωπή των Ελληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες κάθε άλλο παρά άβουλα πιόνια υπήρξαν.

Ακόμα κι αν γίνει όλη Ελλάδα ΣΥΡΙΖΑ, τι θα μπορέσει ν’ αλλάξει στην Ευρωζώνη; Πάλι θα ζητάνε τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής. Όπως έγινε και στην Κύπρο.

Με την Κύπρο δεν έκλεισε. Δέχθηκε μία απειλή, με μία κυβέρνηση, που ήτανε αντίστοιχη της Σαμαρικής, της Νέας Δημοκρατίας, που ήθελε να συμβεί αυτό. Ήταν στους σχεδιασμούς της. Δεν είχε σκοπό να διαπραγματευτεί. Οι αντιδράσεις από τα κάτω τους έφεραν αντιμέτωπους με μία κατάσταση, στην οποία είπαν αρχικά ένα όχι. Η απειλή μετά από αυτό, και όλος ο μηχανισμός που λειτούργησε, τους φτάσανε να αποδεχτούν κάποιους όρους. Δηλαδή δείχνουν ότι μια κυβέρνηση που δεν θέλει να διαπραγματευτεί επί της ουσίας, με τον κόσμο από τα κάτω να πιέζει, έστω κέρδισε και κάτι. Και έχουμε ένα παράδειγμα, ότι δεν έκλεισε η στρόφιγγα…

Δεν έκλεισε η στρόφιγγα, γιατί υποχώρησαν. Πώς θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, από τη στιγμή που δεν αμφισβητεί την Ευρωζώνη, να εφαρμόσει άλλη πολιτική;

Λοιπόν, η ερώτηση ήταν συγκεκριμένη, την έχω αντιληφθεί. Και παρότι απάντησα, απαντάω πάλι ευθέως. Αν θέλανε αυτοί να μην υπάρχει υπόνοια, ότι μπορεί κάποιος να αντιδράσει, μπορούσαν να τους κόψουν τη χρηματοδότηση από την πρώτη στιγμή. Είναι μία αμελητέα οικονομία της Κύπρου, και θα μπορούσαν να δείξουν πόσο άτεγκτοι και σκληροί είναι, και με το πρώτο όχι, να το είχαν εφαρμόσει.

Αφού η Κύπρος υπαναχώρησε, γιατί να το κάνουν;

Μα δεν υποχώρησαν

Δεν έχουν μνημόνιο; Δεν εφαρμόζουν την πολιτική αυτή που τους υποδείχθηκε;

Ναι. Κοιτάξτε. Ήμουνα ξεκάθαρος. Ότι ακόμη και στην άλλη περίπτωση κέρδισαν κάτι. Κοιτάξτε. Το ποτήρι είναι μισοάδειο και μισογεμάτο. Εσείς επιλέγετε να το δείτε μισοάδειο, εγώ μισογεμάτο. Εγώ έχω μπροστά μου ένα αποτέλεσμα. Ότι δεν υπήρχε διακοπή. Θεωρώ ότι αυτή η συμπεριφορά άμα είναι τόσο σκληρή, δεν θα ήθελαν επ’ ουδενί να δώσουν ένα παράδειγμα…

Πώς θα αποφύγει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ την πολιτική των μνημονίων, όταν θα είναι μέσα στην Ευρωζώνη η οποία θα τον απειλεί, ότι θα κλείσει την στρόφιγγα;

Εκεί είναι και θέμα συσχετισμών

Συσχετισμών μέσα στην Ευρώπη;

Και στην Ελλάδα. Δηλαδή, πραγματικά, αν ο κόσμος, πέρα από την ψήφο, στηρίξει αυτές τις επιλογές μαζικά, γιατί δε μπορεί να κάνει αλλιώς, δεν έχει ζωή».

Αυτοδιαχείριση των βιομηχανιών και βιοτεχνιών που έχουν κλείσει

Δηλαδή, αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει με 45% πώς θα πείσετε την Ευρώπη; Αυτό ρωτάω.
«Νομίζω ήμουν ξεκάθαρος. Κατ’ αρχήν, εμείς θα κάνουμε βασικά πράγματα, τα οποία δεν θα διαπραγματευτούμε. Δηλαδή, το να επαναφέρεις τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, στα εργασιακά. Αυτό που λέμε ως πρόγραμμα 100 πρώτων ημερών, το να επαναφέρεις τον κατώτατο μισθό στα 750, είναι πράγματα αυτονόητα. Δεν τα διαπραγματεύεσαι. Από κει και πέρα, διαπραγματεύεσαι τη δανειακή σύμβαση, και προσπαθείς να ανατρέψεις πολιτικές. Από κει και πέρα, οι πιέσεις που θα δεχτούμε και απ’ την ντόπια ολιγαρχία, και από την Τρόικα, αλλά και οι δυσκολίες που θα βρούμε να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας, από τον πράσινο και μπλε σκληρό μηχανισμό του δημοσίου, αυτά όλα θα λυθούν. Θα έχουμε σαν όπλο τη στήριξη του κόσμου. Με αυτή τη στήριξη πάμε να ανατρέψουμε συσχετισμούς. Θα διαμορφώσουμε ένα περιβάλλον από τα κάτω, όσον αφορά και την αυτοδιαχείριση, την αυτοδιεύθυνση βιοτεχνιών, βιομηχανιών που έχουν κλείσει, ένα παράδειγμα της ΒΙΟΜΕ… θα δημιουργήσουμε αυτό το πλαίσιο, για να μπορέσουμε να ανατάξουμε την οικονομία».

Με τις αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις δηλαδή, πώς θα μπορούσε να γίνει;

« Κοιτάξτε, η ΒΙΟΜΕ αντιμετωπίζει συγκεκριμένες δυσκολίες. Σ’ ένα νομικό πλαίσιο, που όταν συναντηθήκαμε με το υπουργείο, το υπουργείο έλεγε μη μου ζητάτε ν’ αλλάξω το νομικό πλαίσιο. Θα με τρέχουν για αθέμιτο ανταγωνισμό. Αυτή τη στιγμή, αν θεωρήσουμε… που δεν θεωρούμε , ότι οι δανειστές νοιάζονται για τα δανεικά τους, θα πρέπει να υπάρχει μία χώρα, η οποία θ’ αρχίσει να παράγει. Για ν’ αρχίσει να παράγει, πρέπει να δούμε με ποιο μοντέλο. Το μοντέλο το προηγούμενο έχει καταρρεύσει. Δεν θέλουμε να επιστρέψουμε σε αυτό, ούτε σε έναν κρατικό καπιταλισμό. Η κρίση έχει δημιουργήσει μία τέτοια κατάσταση… θα δοθεί η ευκαιρία, σε τέτοια σχήματα».

Δηλαδή, πώς; Να πάρουνε τις επιχειρήσεις στα χέρια τους οι εργαζόμενοι;

«Φυσικά. Ότι είναι κλειστό και μπορεί να λειτουργήσει, εννοείται πως θα υπάρξει το νομικό πλαίσιο, και η βοήθεια από μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Αυτό είναι το μοντέλο το δικό μας. Πάντα με σεβασμό στο περιβάλλον και να εξυπηρετεί την κοινωνία αναγκών. Είναι μία άλλου τύπου οικονομία, που αντιστοιχεί σε μία άλλου τύπου κοινωνία. Αυτά δε γίνονται άμεσα. Αλλά μπορείς τον πρώτο καιρό, να αποδείξεις, ότι σε μια τέτοια κατάσταση κινείσαι. Τότε θα πάρεις σύμμαχο τον κόσμο, και τότε θα τα διαπραγματεύεσαι με άλλη ισχύ.

Εν τέλει, αν συμβεί κάτι, κι εγώ δεν το αποφεύγω, δηλαδή αν δεν μπορέσουμε να εφαρμόσουμε αυτό το σχέδιο, γιατί δεν υπάρχει ούτε Α ούτε Β ούτε Γ σχέδιο… τότε εννοείται, αν υπάρχουν αδιέξοδα, θα ξαναρωτήσουμε το λαό. Αφήστε που γενικότερα η νοοτροπία μας είναι να πηγαίνεις στον κόσμο για πολλά πράγματα, με δημοψηφίσματα, να συνδιαμορφώνεις πρόγραμμα».

Εννοείς για το ευρώ, για παράδειγμα, ότι θα μπορούσε να ερωτηθεί ο κόσμος;

Αν προκύψει σοβαρό πρόβλημα, προφανώς, εννοείται.

Είσαι της άποψης, στο ευρώ πάση θυσία, ή της άλλης που λέει όχι να πεθάνουμε κιόλας για το ευρώ.

Εννοείται με το δεύτερο, το έχει πει και ο πρόεδρος. Δεν κάνουμε καμιά θυσία. Εξάλλου εμάς δε μας χαρακτηρίζει ο νομισματικός δρόμος προς το σοσιαλισμό. Δε θεωρούμε ότι μόνο με το νόμισμα μπορεί ν’ αλλάξει η κατάσταση. Η Βουλγαρία είναι τρανό παράδειγμα.

Τι εννοείς;

Είναι μια πολύ φτωχή χώρα, χωρίς ευρώ».

Μα η Βουλγαρία ήταν φτωχή χώρα και πριν, όταν η Ελλάδα ήταν στη δραχμή.

Η Βουλγαρία, αν πάμε και στο προηγούμενο καθεστώς, είχε μία αυτάρκεια. Εν τέλει, από κείνο το καθεστώς ουσιαστικά κυριάρχησε και μία μαφιόζικη, ας το πούμε, ολιγαρχία. Αυτό λέμε στο ΣΥΡΙΖΑ, ότι πρέπει να ανατραπούν οι συσχετισμοί και το οικονομικό μοντέλο. Δηλαδή, ο πλούτος που παράγεται, να μοιράζεται σε όσο το δυνατόν περισσότερους.

Δεν έχω πρόβλημα με τον ρεφορμισμό

Θεωρείς το ΣΥΡΙΖΑ ριζοσπαστικό ή ρεφορμιστικό κόμμα;
Είμαστε ριζοσπαστική Αριστερά . Εγώ προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με το ρεφορμισμό. Θα έλεγα ότι μεγαλύτερο έχω με τον αναχωρητισμό και τον απομονωτισμό. Η προσπάθεια να αλλάξουμε τον κόσμο είναι μια διαρκής πάλη. Αυτοί που έχουν μπει σε μία διαδικασία δήθεν επαναστατική, ότι περιμένουν από τα κάτω ο κόσμος σε μια στιγμή να ξυπνήσει, ή οριζοντίως να δει το σοσιαλισμό να ανατέλλει μπροστά του, και να τρέξει προς αυτόν, έχουν αποτύχει. Το μόνο που κάνουν έτσι είναι να αναβάλλουν να δοθούν μάχες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνει κυβέρνηση, θέλει να ανατρέψει τον καπιταλισμό στην Ελλάδα, ή να τον βελτιώσει;

Ο καπιταλισμός που καταρρέει… Αυτή είναι μία κακή συνήθεια της κοινωνίας ….Μια ολότελα λάθος αντίληψη

Δε μιλήσαμε για καμιά συνήθεια. Ερώτηση έκανα.

Ναι. Αυτό λέω. Είναι μία λάθος αντίληψη της κοινωνίας, να περιμένει από τα πάνω, να αλλάξει ο καπιταλισμός.

Μα. Ποιος είπε κάτι τέτοιο; Εδώ έχουμε ένα αριστερό κόμμα όμως, και ρώτησα αν θέλει να ανατρέψει τον καπιταλισμό.

Το σχέδιο που προανέφερα, είναι ένα σχέδιο ανατροπής. Ανατροπή των συσχετισμών και των σχέσεων.

Του καπιταλισμού;

Μισό λεπτό. Ο καπιταλισμός τι είναι; Ο καπιταλισμός έχει ένα στόχο. Την οικονομική μεγέθυνση και την κερδοφορία. Όταν εμείς λέμε, πως τα σχήματα που θα στηρίξουμε, η οικονομία που οραματιζόμαστε, που θ’ αρχίσουμε σιγά σιγά να βάζουμε τις βάσεις γι’ αυτήν, είναι μία συνεργατική, συνεταιριστική, στην οποία ό,τι παράγεται, ο πλούτος που θα παράγεται θ’ αντιστοιχεί σε μία κοινωνία των αναγκών, όχι μία καταναλωτική κοινωνία, τότε έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον καπιταλισμό.

Εμείς λέμε το εξής. Όταν ο κόσμος αρχίσει να έχει αυτή την αντίληψη τη συνεργατική, θα δει πως τον συμφέρει να δημιουργεί τέτοια σχήματα, και όχι να εργάζεται εκεί. Και όταν του δώσεις ένα τέτοιο περιβάλλον, τότε θα το επιτύχει. Γιατί είναι μεγάλη ευκολία και ανάθεση να λες ότι έχοντας το πολιτικό υποκείμενο, το κάνω να επαναστατήσει, τα παίρνω όλα και τα δίνω. Εξάλλου κι αυτό, ακόμη και στη Σοβιετική Ένωση, που ξεκίνησε κάπως έτσι, έχει καταρρεύσει. Διότι πρέπει πρώτα να δημιουργήσεις την κουλτούρα της συνεργατικότητας».

Αυτούς που πέταξε ο κόσμος από το παράθυρο, δεν θα τους βάλουμε εμείς από την πόρτα. Αν έρθουν κάποιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σήμερα και ζητήσουν να ενταχθούν, είναι καλοδεχούμενοι ή το βλέπεις με καχυποψία;

Εγώ μένω σε μία κουβέντα του προέδρου, αμέσως μετά τις εκλογές, όταν μας κατηγορούσαν γιατί δεν συγκυβερνούμε με τους υπολοίπους: Ότι αυτούς που πέταξε ο κόσμος από το παράθυρο, δεν θα τους βάλουμε εμείς από την πόρτα. Δεν μπορεί οποιαδήποτε ταύτιση με τον ΣΥΡΙΖΑ να τους εντάσσει εντός του χωρίς καμία διαδικασία. Αν νομίζουν ότι μπορούν να βοηθήσουν να σταματήσει αυτή η καταστροφή, θα έχουν μια αποδοχή ως ένα βαθμό από την κοινωνία».

Τα κίνητρά τους είναι αγνά ή κρύβουν άλλα κίνητρα;

Δεν θέλω να κάνω δίκη προθέσεων, αλλά υπάρχει ένας προβληματισμός γύρω από αυτό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος και θέλει να κυβερνήσει αυτή τη στιγμή, με οποιοδήποτε τρόπο;

Εμάς δεν μας πρεσβεύει μία διαδικασία ενός τεράστιου προγράμματος που δε θα λείπει ούτε τελεία, ούτε θαυμαστικό. Συνδιαμορφώνουμε το πρόγραμμα και πρέπει να δώσουμε και μία αξία στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες . Όταν καταθέτεις ένα νομοσχέδιο μπορείς να καλέσεις τους αρμόδιους φορείς να το συνδιαμορφώσεις. Οπότε υπάρχουν περιθώρια και σε αυτή την αστική δημοκρατία για συνδιαμόρφωση. Εμείς αυτό λέμε: ότι θα συνδιαμορφώσουμε την πολιτική ατζέντα. Έχουμε αναλάβει αυτή τη βαριά ευθύνη. Θέλουμε τον κόσμο στο πλευρό μας, αν γίνεται και στο κόμμα μας, για να δώσουμε μαζί τη μάχη. Να το πω διαφορετικά δεν γίνεται να ζητάς από έναν να ηγείται, δηλαδή από τον λοχαγό να πάρει τον λόφο σε έναν πόλεμο και μετά, έπειτα να πάει και ο λόχος εκεί. Είναι μια μάχη που δίνουμε όλοι μαζί. Δεν θα μπορέσουμε διαφορετικά Και δεν είναι ότι θα αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα μπορέσει η κοινωνία να πάει σε ένα άλλο μοντέλο, γιατί τα αδιέξοδα αυτή τη στιγμή του καπιταλισμού είναι η εγγενής διαδικασία, ο εγγενής στόχος του, να δημιουργήσει μια οικονομική μεγέθυνση. Να κερδίσουνε όσο γίνεται περισσότερα οι πλούσιοι και να χάσει ο κόσμος της εργασίας Αυτή τη μάχη δίνουμε. Κι αυτή δεν έχει να κάνει ούτε με εθνικό στόχο ούτε με ευρωπαϊκό στόχο. Αυτός είναι ένας στόχος παγκόσμιος Πρέπει αυτή τη στιγμή να αλλάξει ο συσχετισμός αυτός.

Βασιλική Σιούτη
 από ThePressProject

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΜΠΑΓΑΣΑΚΟΥ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΔΩΣΙΛΟΓΟΥ


Μετά τα διλήμματα θα έρθουν και τα μέτρα... 

του ΚΩΣΤΑ ΓΥΦΤΟΔΗΜΟΥ

Ο ελληνικός λαός, ενόψει των ευρωεκλογών θα αποφασίσει «αν θέλει ή δε θέλει την ΕΕ». Τάδε έφη Αντώνης Σαμαράς. Το προεκλογικό δίλημμα «ναι ή όχι στην Ευρώπη», που επέλεξε να θέσει ο πρωθυπουργός κατά την επίσημη ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από την Ελλάδα, δεν επιφύλασσε καμία έκπληξη...

Ο νέος γύρος της κυβερνητικής τρομοκρατικής προπαγάνδας με στόχο τον εκφοβισμό του λαού, είναι παλαιάς κοπής. Το ίδιο σαθρό δίλημμα, εμπλουτισμένο με τις απειλές των ηγεσιών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ότι η «έξοδος από το ευρώ» θα φέρει και τη βιβλική καταστροφή στη χώρα, χρησιμοποιήθηκε τόσο...
στις διπλές εθνικές εκλογές του 2012, όσο και πριν από την ψήφιση αντιλαϊκών πακέτων μέτρων. Ήταν εκείνη την περίοδο που απειλούσαν τον ελληνικό λαό ότι θα κλείσουν τα νοσοκομεία, ότι θα γίνει στάση πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις, ότι θα εκλείψουν τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα.

Τι ακολούθησε; Η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ επέβαλε μέτρα που οδήγησαν σε δραστικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Έκλεισαν νοσοκομεία της χώρας. Αυξήθηκαν και συνεχώς αυξάνονται οι συμμετοχές των ασφαλισμένων για την προμήθεια των φαρμάκων τους. Χιλιάδες άνθρωποι σιτίζονται πλέον μόνο από τα συσσίτια. Οκτώ στα δέκα ελληνικά νοικοκυριά ξεπαγιάζουν επειδή δεν έχουν τη δυνατότητα να προμηθευτούν πετρέλαιο.  Με άλλα λόγια οι προεκλογικές απειλές των Σαμαρά και Βενιζέλου έγιναν πραγματικότητα, παρά το γεγονός ότι σχημάτισαν κυβέρνηση «φιλοευρωπαϊκή», όπως τη βάφτισαν, και η χώρα έμεινε στο ευρώ.

Ωστόσο η δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας, ενόψει των ευρωεκλογών, με κεντρική επιδίωξη τη χειραγώγηση των λαϊκών συνειδήσεων και την υποταγή στην εφαρμοζόμενη πολιτική είναι το μοναδικό «όπλο» που έχει απομείνει στα χέρια των κυβερνητικών συνεταίρων. Οι Σαμαράς και Βενιζέλος θα επιχειρήσουν να εκβιάσουν τον ελληνικό λαό για να υφαρπάξουν την ψήφο του στις εκλογές. Είναι το μόνο «μέσο» που διαθέτουν πλέον για να εξαναγκάσουν τα λαϊκά στρώματα,  που πνίγονται μέσα στη φτώχεια, την ανεργία και τα χρέη να ξαναψηφίσουν τους «δήμιούς» τους. Παράλληλα οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θα επιχειρήσουν να παρουσιάσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως «αντιευρωπαϊκή πολιτική δύναμη», παρότι ο ΑλέξηςΤσίπρας έχει ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους ότι στόχος του κόμματός του είναι η παραμονή τόσο στη ζώνη του ευρώ, όσο και στην ΕΕ.
Αυτό βέβαια καθόλου δεν θα εμποδίσει το Μέγαρο Μαξίμου και την Ιπποκράτους να κλιμακώσουν τη μαύρη προπαγάνδα τους. Ειδικά στην περίπτωση που ο πρωθυπουργός επιλέξει να στήσει και κάλπες εθνικών εκλογών στις 25 Μαΐου.  Στη συγκεκριμένη επιχείρηση, η κυβέρνηση είναι σίγουρο ότι θα έχει την αμέριστη συνδρομή των Βρυξελλών, αλλά και του Βερολίνου, που θα επιχειρήσουν με μπαράζ δηλώσεων τους επόμενους πέντε μήνες να εκβιάσουν και τρομοκρατήσουν τους Έλληνες πολίτες.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Όμως πλέον έχουμε αποκτήσει την εμπειρία και γνωρίζουμε ότι την επομένη των ευρωεκλογών, η τρόικα θα έρθει στην Αθήνα για να ολοκληρωθούν οι συζητήσεις – που ήδη έχουν ξεκινήσει – για το επόμενο μνημόνιο ή όπως αλλιώς θα ονομάσουν το νέο πακέτο μέτρων που θα συνοδεύει τη «συμφωνία» κυβέρνησης – πιστωτών για τη νέα «διευθέτηση» του ελληνικού χρέους.

Στο χέρι του ελληνικού λαού βρίσκεται η δυνατότητα το πρωθυπουργικό δίλημμα να πέσει στο κενό. Σε διαφορετική περίπτωση, μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…

Από τη φιέστα στη συντριβή

ανάρτηση από ( periodista)

Ο Αντώνης ΣαμαράςΟ Αντώνης Σαμαράς
“ Οι Έλληνες, θύματα της εξαχρείωσης και της πολιτικής βίας, θα αντιδράσουν και μάλιστα με τρόπο που θα τρομάξει και την ίδια την Ευρώπη.  ”
Του Σπύρου Μπεκιάρη
Παρασκευή, 10 Ιανουαρίου 2014 13:49
Σαράντα εφτά χρόνια πριν, από τα τότε μέσα ενημέρωσης, κυρίως το ραδιόφωνο, ακούστηκαν τα «αλήστου μνήμης» λόγια: «αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις άνω των 3 ατόμων καθ’ άπασαν την επικράτειαν».

Τις τελευταίες μέρες και εν όψει των «λαμπρών» εκδηλώσεων για την ανάληψη από την Ελλάδα της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής ένωσης, οι κυβερνώντες φρόντισαν, αποκαλύπτοντας τον εαυτό τους, να ξυπνήσουν εκείνες τις ανατριχιαστικές μνήμες.

«Απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις στην Πρωτεύουσα την Τετάρτη, οχτώ Ιανουαρίου, ημέρα των εκδηλώσεων για την ανάληψη της προεδρίας».

Κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει την Ελληνική Κυβέρνηση!

Πρώτον φρόντισε να εμφανίσει την απαγόρευση, ως απόφαση του αστυνομικού διευθυντή Αθηνών, όπως γίνεται περίπου και με τις αποφάσεις για τα γήπεδα ποδοσφαίρου…

Δεύτερον διαπιστώνει ότι οι Έλληνες είναι «αχάριστοι», αφού δεν αναγνωρίζουν αυτό που διέγνωσαν ο καθ’ όλα «πετυχημένος» - αποτυχημένος βέβαια για τα αφεντικά του - πρωθυπουργός και οι τελευταίοι εναπομείναντες της συγκυβέρνησης, το εύρος δηλαδή των κατακτήσεων για τους Έλληνες!

• Η Ελλάδα μέσα στο 2014 θα βγει στις αγορές. Η είδηση του αιώνα!

• Η Ελλάδα έναν χρόνο πριν από τον προγραμματισμένο πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα!!

Τι κι αν χρωστάει παντού και σ’ όλους… Τι κι αν αυξήθηκε το χρέος!

• Η Ελλάδα πέτυχε την ταχύτερη δημοσιονομική προσαρμογή!!!

Αυτά τα θριαμβικά λόγια ακούστηκαν από τον πρωθυπουργό, τον προεξάρχοντα του κυβερνητικού θιάσου, στη διάρκεια της φιέστας για την προεδρία.

Ο ρωμαίος ποιητής Ιουβενάλης, καυτηριάζοντας την παρακμή των Ρωμαίων και κυρίως την πρόθεση των κυβερνώντων να αποπροσανατολίσουν τον εξαθλιωμένο λαό, με τον εξωραϊσμό της οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας, διατύπωσε τη φράση: «Panem et circenses» δηλ. «Άρτον και θεάματα». Σήμερα μπορεί να λείπει ο άρτος για τους πολλούς, περισσεύει όμως το θέαμα, περισσεύουν οι φιέστες και τα πανηγύρια, ως το περίγραμμα μιας επιθανάτιας πολιτικής πράξης για τους κυβερνητικούς ιθύνοντες.

Ευτυχώς όμως που οι Έλληνες δεν στέργουν να σκύψουν το κεφάλι και αρνούνται να αποτίσουν τον πρέποντα «φόρο τιμής» στους «άξιους» ηγέτες τους. Έτσι τους αναγκάζουν να επιστρέψουν σε επιλογές, καταδικασμένες στη συνείδηση του πολίτη: «Απαγορεύεται…». Άλλωστε χαρακτηριστικό του Έλληνα είναι η πολιτική οξυδέρκεια.

Τον τελευταίο καιρό στα κανάλια και σε εκδηλώσεις στημένων πανηγυριών συνωθούνται πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες, επικεφαλής της ομερτά στο χώρο της πληροφόρησης και δυστυχώς, όπως πάντα συμβαίνει κάποιοι οσφυοκάμπτες ακαδημαϊκοί και κάποιοι οιονεί επιστήμονες. Αυτός ο αποκρουστικός, για τους περισσότερους Έλληνες, εσμός, είναι που εδώ και δεκάδες χρόνια προσφέρει τα «φώτα» του και διασφαλίζει τη σωτηρία μας…

Αφού λοιπόν τόσα και τόσα πέτυχε αυτή η κυβέρνηση γιατί ο χώρος των εκδηλώσεων δεν έμεινε ανοιχτός για τον πολυπαθή λαό, το θύμα δηλαδή των πολιτικών επιλογών της συγκεβέρνησης;

Γιατί οι κυβερνητικές ηγεσίες στερούν από τους Έλληνες το αγαθό της βίωσης αυτής της άφατης χαράς;

- Μήπως γιατί ο Ελληνικός λαός είναι πιο τίμιος και περήφανος από τους συγκεκριμένους ηγέτες και αρνείται να σκύψει το κεφάλι;

- Μήπως γιατί ο λαός δεν συναινεί στις επιλογές μέτρων που επιβαρύνουν περισσότερο τη θέση του;

- Μήπως γιατί σημερινά επίσημα στοιχεία δείχνουν την ανεργία στο 27,4% συνολικά και στο 64% για τους νέους;

- Μήπως γιατί ακόμη βαραίνει την ελληνική πολιτεία και την συγκεβέρνηση το μίασμα από το θάνατο του δύστυχου Έλληνα πολίτη, ο οποίος μάταια για δέκα μέρες προσπαθούσε να μπει σε κάποιο νοσοκομείο;

- Μήπως γιατί ζούμε τον τρόμο ενός ολοκαυτώματος καθώς μικρά παιδιά, φοιτητές, ηλικιωμένοι και άτομα κάθε ηλικίας θυσιάζονται στο βωμό των πολιτικών για το πετρέλαιο, με την απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης;

Μπορεί κάποιος να αριθμήσει 1000 μήπως. Όμως κανένα μέτρο και καμιά οικονομική περικοπή δεν στιγματίζει την κοινωνίας μας, τόσο όσο η εξαθλίωση που αποψιλώνει, ψυχικά και ηθικά, τον σύγχρονο Έλληνα και τον οδηγεί στην εξαχρείωση.

Η κατά τα ρωμαϊκά πρότυπα στημένη φιέστα και ο νόμος της ομερτά, της σκόπιμης σιωπής στα πλείστα εκ των μέσων ενημέρωσης, δεν μπορούν να σώσουν μια κυβέρνηση που πνέει τα λοίσθια. Εξάλλου η επιδίωξη αναβίωσης μεθόδων που συνδέονται με τη συντήρηση, τον βιασμό της πολιτικής συνείδησης, την εξαθλίωση και τη διάρρηξη του κοινωνικού ηθμού, ισοδυναμεί με προσπάθεια νεκρανάστασης. 

Χρέος των σοβαρών και υπεύθυνων πολιτικών είναι να απέχουν από εκδηλώσεις που συντηρούν τη βιομηχανία των «άλλοθι». Η προσπάθεια αμφισβήτησης των επιλογών του χώρου που σήμερα δικαιωματικά ηγείται της προσπάθειας για την άνοδο των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων στην εξουσία ότι δηλαδή δεν δίνει δείγματα γραφής από σήμερα, αποδυναμώνεται. Είναι πολύ σημαντικό ένας ηγέτης να αρνείται να παραστεί σε μια εκδήλωση-φιέστα στην οποία συμμετέχουν κυρίως όσοι απεργάζονται τα δεινά του Ελληνικού λαού. Μέχρι τώρα, τυπικά, συμμετείχαν όλοι. Η μη συμμετοχή ορίζει το δρόμο προς το νέο και τη διεκδίκηση. Η συμμετοχή είναι αναγκαία και θα υπάρξει όταν θα υπάρξουν και σοβαρά ζητήματα. 

Ο Ελληνικός λαός έχει αισθητήριο και κριτήριο. Κυρίως έχει μνήμη, και καθώς μένουν τέσσερις περίπου μήνες για τις εκλογές ετοιμάζει τη δική του πραγματική γιορτή, τη δική του πολιτική απάντηση που θα σημάνει τη συντριβή αυτού του καταδικασμένου πολιτικού συρφετού. Έτσι ο απύθμενος πουριτανισμός του πρωθυπουργού και των περί αυτόν, θα πάρει μια καθαρή πολιτική απάντηση. Οι Έλληνες δεν ανέχονται την όποια δεσποτεία,  τους όποιους αφέντες, υβριστές και συκοφάντες, οι οποίοι δεν διστάζουν να μας χαρακτηρίζουν ως λαό της βαθιάς Ανατολής, ως άξεστους και απροσάρμοστους. Οι Έλληνες, θύματα της εξαχρείωσης και της πολιτικής βίας, θα αντιδράσουν και μάλιστα με τρόπο που θα τρομάξει και την ίδια την Ευρώπη. 

ΕΚΤΑΚΤΟ: Αυτός είναι ο κατηγορούμενος που οδηγεί την δικαιοσύνη στην Ελβετική εταιρεία του Παπανδρέου!


Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιανουαρίου 10, 2014

ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΟΡΡΗΣΕΝΩΣΑΝ ΤΟΥΣ ΚΡΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ!

Πρόεδρος στην αμαρτωλή εταιρεία “μπροστινός” των οφσορ Γριβέα και συνεργάτης του Κοντομηνά και έδρα την “βιτρίνα” της εταιρείας του Ανδρίκου Παπανδρέου!

Το όνομα “Ιωάννης Ρόρρης” δεν ήταν από τα τρανταχτά της δικογραφίας για την ληστεία του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Αποδεικνύεται όμως το πρόσωπο κλειδί για την αποκάλυψη της διαδρομής του μαύρου χρήματος που διακίνησε η εγκληματική οργάνωση μέσω υπεράκτιων εταιρειών με κατάληξη την Ελβετία! Οι κινήσεις της Πόπης Παπανδρέου αποδεικνύονται μεθοδικές αφού πίσω από το πόρισμα, ο Ρόρρης είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Κοντομηνά, Γριβέα και του Ελβετικού γραφείου “βιτρίνα” όπου εδρεύει και η εταιρεία του Ανδρίκου Παπανδρέου!

Ο Ιωάννης Ρόρρης λοιπόν είναι το κεντρικό πρόσωπο που συνδέει τους βασικούς κατηγορουμένους αφού έχει συνεργαστεί με όλους στο παρελθόν, δημιουργώντας έτσι της προϋποθέσεις συνένωσης των κακουργημάτων αφού όλα δείχνουν πως τα εγκλήματα δεν ήταν αποσπασματικά αλλά καλά οργανωμένα. Εξ ου και η “ομοφωνία” φαινομενικά άσχετων προσώπων στην επικοινωνιακή τακτική που ακολουθούσαν όλο αυτό το χρονικό διάστημα.

Είναι ο τ. πρόεδρος της “αμαρτωλής” Post Credit από όπου άνοιξε η κερκόπορτα στις επίμαχες χρηματοδοτήσεις για τις οποίες κατηγορείται αυτή την στιγμή.

rorris vatsika morges

Εϊναι στενός συνεργάτης του Δημήτρη Κοντομηνά, είναι στο διοικητικό συμβούλιο της Intertech όπου προΐσταται ο γνωστός επιχειρηματίας, ενώ διετέλεσε και πρόεδρος στο Κανάλι 9 που ανήκει στον Δ. Κοντομηνά!

Είναι στενός συνεργάτης του Κυριάκου Γριβέα (!!) στις αμαρτωλές “οφσορ” που αποδεικνύει ότι η πορεία των πραγμάτων μόνο τυχαία δεν ήταν! Κάποιες από αυτές τις εταιρείες φέρονται να χρησιμοποιήθηκαν σαν όχημα για να ξεπλυθεί το κλεμμένο χρημα που σήμερα αναζητά η δικαιοσύνη! Αν είναι δυνατόν, ο πρόεδρος του ιδρύματος να είναι συγχρόνως στενός συνεργάτης των δύο κατηγορουμένων και ουδείς να έχει μιλήσει μέχρι σήμερα…

Εδώ όμως έρχεται και η πραγματική βόμβα: Εκτός από την σειρά εταιρειών βιτρίνων που συμμετέχει ο κύριος Ρόρρης μαζί με την Βάτσικα, συζύγου Γριβέα στο Ηνωμένο Βασίλειο…

…ο κύριος Ρόρρης είναι συνέταιρος στο γνωστό πλέον από τις αποκαλύψεις του Ολυμπία “Παιδιατρικό Ινστιτούτο” συμφερόντων Γριβέα στην Morges! Οι περιβόητες εταιρείες – φαντάσματα, μαζί με το “ινστιτούτο” του Ανδρίκου Παπανδρέου, όπως ομολόγησε ο ίδιος ο δικηγόρος που τις φιλοξενούσε!

Έτσι, στοιχειοθετείται όχι μόνον η σύσταση συμμορίας για την υπεξαίρεση, αλλά και ο σκοτεινός δίαυλος από την Αθήνα στην Ελβετία που πλέον η δικαιοσύνη επιχειρεί να σπάσει. Με αυτή την αποκάλυψη, οι Ελβετοί πλέον δεν έχουν δικαιολογία να μην ανοίξουν τους λογαριασμους των εν λόγω εταιρειών ώστε να φανεί η αλήθεια.

Κατασχέσεις, η μεγάλη επίθεση των κατοχικών δυνάμεων!!


Του Δημήτρη Τσιμούρα
από το περιοδικό (ρεσάλτο)
Η βασικότερη αιτία που κάνει τους σημερινούς κυβερνώντες αδίστακτους είναι το πάθος τους για την εξουσία. Τα βάρβαρα μέτρα που παίρνουν ενάντια στη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού -αδιαφορώντας για τις βαριές τους συνέπειες - είναι ταυτόχρονα και η υποβολή των διαπιστευτηρίων τους στην άρχουσα τάξη, από την οποία και αντλούν τη δύναμή τους.

Σήμερα, όποιος θέλει κατάματα να αντικρίσει την πραγματικότητα βλέπει ότι η άρχουσα τάξη, ασχέτου εθνικότητας, μέσω των υπαλλήλων της πολιτικών, θέλει να επιβάλει την απόλυτη κυριαρχία της και στον ελληνικό λαό. Γι αυτό τον οδηγεί 
–βάσει άριστα επεξεργασμένου σχεδίου- με μαθηματική ακρίβεια, λαβώνοντας και ταπεινώνοντάς τον ως την τελική εξαθλίωση. 

Ένα μεγάλο αγκάθι στο δρόμο υλοποίησης αυτού του στόχου είναι οι μικρές ατομικές περιουσίες που έχει η πλειοψηφία των Ελλήνων στην κατοχή της, σε αντίθεση μάλιστα με άλλους Ευρωπαίους, των οποίων κατά κανόνα οι χώρες βρίσκονται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση. 

Το ότι έχουν βάλει στόχο να ληστέψουν στην κυριολεξία τις μικρές ιδιοκτησίες δεν χωρά πλέον καμιά αμφιβολία.Επιβάλλουν χαράτσια και υπέρογκους φόρους, ενώ μειώνουν γενικά τα εισοδήματα κατά δραματικό τρόπο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αντικειμενικά να μην μπορούν να καλυφθούν οι υπέρογκες υποχρεώσεις που τεχνητά οι κυβερνώντες δημιουργούν στην συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. 

Επιδιώκουν να μην έχουμε τίποτα στην κατοχή μας. Να ζούμε με ένα ξερό κομμάτι ψωμί, για να μπορούμε να δουλεύουμε γι αυτούς. Για να τους εξασφαλίζουμε ακόμη περισσότερα κέρδη. Για να τους φτιάχνουμε ακόμη μεγαλύτερες περιουσίες. 

Είναι βέβαια γνωστό ότι για να αποκτηθούν αυτές οι μικρές ατομικές περιουσίες, που αυτοί έχουν βάλει στο στόχαστρό τους, χρειάστηκε από τους κατόχους τους επίπονη και σκληρή δουλειά. Χρειάστηκε σκληρή οικονομία και ταυτόχρονα θυσία μικροχαρών της ζωής. Για να αφήσουμε ένα κεραμίδι στα παιδιά μας, έλεγαν οι παλιότεροι! 

Αντίθετα, με χίλιους δυό τρόπους ενισχύουν κατά σκανδαλώδη τρόπο τις μεγάλες περιουσίες, οι οποίες όχι μόνο δεν είναι προϊόν εργασίας αλλά είναι αποτέλεσμα σκληρής και βάρβαρης εκμετάλλευσης ανθρώπων από τους κατόχους τους. 

Η άλωση λοιπόν
 των μικρών αυτών ιδιοκτησιών είναι ένας από τους βασικούς τους στόχους, που πλέον δεν μπορούν να κρύψουν. Γι αυτό μάλιστα εντείνουν με κάθε μέσο και τρόπο την πολιορκία. Γι αυτό κόβουν συνεχώς διόδους ανεφοδιασμού. 

 

Θέλουν να έχουν υπό την κατοχή τους τα πάντα, πιστεύοντας πως έτσι θα ελέγχουν, σε ένα βάθος χρόνου απόλυτα, όχι μόνο την εργατική μας δύναμη άλλα και αυτή την ίδια τη σκέψη μας.

Ξέρουν όμως ότι η άλωση, που με ιδιαίτερη προσοχή σχεδιάζουν, δεν θα είναι εύκολη.
 Γι αυτό καλούν και ξένους στρατούς σε βοήθεια, χρυσώνοντάς τους. Τους προσφέρουν τα πάντα από τον εθνικό μας πλούτο. Τους χαρίζουν στην κυριολεξία τα «κόκκινα δάνεια» των πολιορκημένων. 

Ταυτόχρονα, προσπαθούν με κάθε μέσο και τρόπο να αποπροσανατολίσουν τους πολιορκημένους. Δικά τους σκάνδαλα, που μέχρι σήμερα έκρυβαν στα συρτάρια τους επιμελώς από το λαό, τώρα οι ίδιοι τα βγάζουν στην επιφάνεια. 

Ενώ οι τροχιοδεικτικές τους βολές δείχνουν άλλους στόχους,αυτοί ύπουλα και συστηματικά οργανώνουν την τελική τους επίθεση. Πλησιάζουν σε απόσταση βολής. Σφίγγουν συνεχώς τον κλοιό στους πολιορκημένους. 

Μέχρι αυτοί να εκδηλώσουν την μεγάλη επίθεση ο αποπροσανατολισμός για τους αμυνόμενους θα μεγαλώνει συνεχώς. Αλλού θα στρέφουν την προσοχή τους. Αδίστακτοι όπως είναι, είναι ικανοί να ρίξουν στην πυρά ακόμη και υπουργούς ή και πρωθυπουργούς, που για αυτούς είναι ή θα είναι «καμένα χαρτιά». Για να παραπλανήσουν τους αμυνόμενους και να νομίσουν ότι έχουν νικήσει. 

Και ενώ σε μεγάλο βαθμό πετυχαίνουν και στρέφουν την προσοχή των αμυνομένων αλλού, πάλι δεν είναι σίγουροι ότι θα βγουν νικητές από μία κατά μέτωπο επίθεση. 

Ούτε οι ξένοι μισθοφόροι που έχουν στο πλευρό τους μπορούν να τους εξασφαλίσουν την πολυπόθητη άλωση. Δεν τολμούν να εξαπολύσουν μία τέτοια επίθεση με τον μισθοφορικό τους στρατό. Οι μισθοφόροι δεν γνωρίζουν από λεβεντιά, από περηφάνια, από πατρίδα. Ψάχνουν εναγωνίως για εφιάλτες. 

Ξέρουν πολύ καλά ότι ο αδύνατος κρίκος στην αμυντική μας αλυσίδα είναι τα κόκκινα δάνεια. Τα δάνεια εκείνα που δεν εξυπηρετούνται λόγω της μεγάλης ανεργίας, που και τεχνητά δημιουργούν, λόγω των δραματικών μειώσεων μισθών και των συντάξεων. Μειώσεις που δεν έχουν σταματημό! 

Ξέρουν ότι η Κερκόπορτα βρίσκεται εκεί. Στο κέρας εκείνων που έχουν τα «κόκκινα δάνεια». Είναι σίγουρο ότι εκεί θα επικεντρώσουν τις μισθοφορικές τους δυνάμεις. Από εκεί θα αρχίσουν την τελική τους επίθεση. 

Προσδοκούν να κάνουν γενίτσαρους τους αιχμαλώτους της πρώτης τους νίκης. Να τους βάλουν εμπροσθοφυλακή, ενεργοποιώντας στο έπακρο για μια ακόμη φορά ένα δοκιμασμένο και αποτελεσματικό εργαλείο τους, τον «κοινωνικό αυτοματισμό». 

Η μαύρη προπαγάνδα τους θα πείσει τους πρώτους «αιχμαλώτους» ότι είναι… άδικο αυτοί να μην έχουν σπίτια και περιουσίες και οι άλλοι να έχουν. 

Αφήνοντας φυσικά πάντα στο απυρόβλητο τους μεγάλους, τους εκμεταλλευτές, αυτούς που λυμαίνονται τον πλούτο της πατρίδας μας και εκμεταλλεύονται τον λαό της. 

Οι άθλιοι προσδοκούν ότι θα στρέψουν τον έναν μας εναντίον του άλλου. Και αυτοί πλέον θα μένουν απλοί παρατηρητές, μέχρι εμείς να αλληλοεξοντωθούμε. 

Δεν πρέπει επομένως να υπάρξει Κερκόπορτα. Ας μην πει κανένας μας «εμένα δεν με αφορά». Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να προβούν σε κατασχέσεις. Αν αρπάξουν τις πρώτες περιουσίες θα καταφέρουν να αρπάξουν και τις επόμενες. Σε χρόνο μηδέν όλοι μπορούμε να βρεθούμε χρεωμένοι, αφού πλέον οι φόροι και τα χαράτσια προσδιορίζονται με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». 

Κανένας μόνος του. «Ο ένας για όλους και οι όλοι για τον έναν». 

Όμως οι πολεμικές τους ιαχές είναι πλέον ευδιάκριτες. Όλο και πλησιάζουν. Σε λίγο θα φτάσουν σε απόσταση βολής. Σε λίγο το βεληνεκές των πυροβόλων τους θα καλύπτει όλους τους προεπιλεγμένους στόχους. 

Μπορεί να περιμένουμε άλλο; Μπορούμε να τους αφήσουμε να πλησιάσουν περισσότερο; Δεν θα πρέπει να τους σταματήσουμε; Ο εχθρός είναι ύπουλος. Είναι η ώρα λοιπόν να αξιοποιήσουμε την αριθμητική μας υπεροχή αλλά και τη δύναμη που αντλούμε από το δίκιο μας. Όχι τόσο για τη δική μας σωτηρία αλλά για τη σωτηρία και το μέλλον των παιδιών μας, που, δια παντός οι βάρβαροι θέλουν να θάψουν! 

Πλέον οι ιαχές και τα τύμπανα των «Ούννων» ακούγονται όλο και πιο δυνατά. Ο ρυθμός τους γίνεται όλο και πιο γρήγορος. 

Σιωπή και ουδετερότητα σημαίνουν συνενοχή. 

Τώρα. Τώρα, πριν οι Βάρβαροι φτάσουν σε απόσταση βολής, πριν προλάβουν να εκδηλώσουν τη μεγάλη τους επίθεση. Τώρα, οι στρατηγοί μας, οι στρατηγοί των πολιορκημένων έχουν τον πρώτο λόγο. Έχουν την τελική ευθύνη να διατάξουν οργανωμένη έξοδο και αντεπίθεση για την αξιοπρέπεια, για τα παιδιά μας, για να παραμείνουμε άνθρωποι, οδηγώντας μας μέχρι την τελική ΝΙΚΗ!