«Οι βουλευτικές εκλογές έπρεπε να είχαν γίνει εχθές»

O Νίκος Βούτσης μιλά στη NewsMail.gr


voutsis
Την πεποίθηση ότι οι βουλευτικές εκλογές έπρεπε να είχαν γίνει “εχθές” εξέφρασε ο Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Βούτσης, μιλώντας στην NewsMail.gr, δείχνοντας έτσι την τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ για άμεση προσφυγή στις κάλπες.
Σύμφωνα με τον κ. Βούτση μετά τις εκλογές “θα υπάρξουν μεγάλες δυνατότητες ακόμα και αλλαγής στάσης από πολιτικές δυνάμεις και από στελέχη που θα στηρίξουν μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο ένα προοδευτικό πρόγραμμα σε αντιμνημονιακή βάση”, αφήνοντας έτσι ανοιχτό το ενδεχόμενο για μετεκλογική συνεργασία με κόμματα και φορείς που δεν προέρχονται μόνο από τον αριστερό χώρο.
Όσον αφορά τη διαγραφή Τατσόπουλου, ο γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας δηλώνει ότι υπήρξε μία από κοινού απόφαση και στον ΣΥΡΙΖΑ δεν διαγράφουν τους βουλευτές τους, μόνο εφόσον είναι πολύ πιο σοβαρές (από του Τατσόπουλου) οι αιτίες. Σε ερώτησή μας για το αν υπάρχει εσωτερικός διχασμός λόγω των πολλών διαφορετικών προσεγγίσεων ακόμα και σε θέματα κυβερνητικού προγράμματος, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι είναι πλούτος για το κόμμα του το γεγονός ότι εκφράζονται και υπάρχουν διαφορετικές προσωπικές ή συλλογικές απόψεις.
Συνέντευξη στον Ρενάτο Λέκκα.
Η δικομματική κυβέρνηση θεωρεί ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση του Μνημονίου, δεν είναι ρεαλιστική. Τι απαντάτε; Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να καταργήσει το Μνημόνιο εντός της Ευρωζώνης; Θα δεχτούν οι εταίροι να εφαρμοστεί το δικό σας πρόγραμμα;
Η χώρα μας επιχειρήθηκε να γίνει το πειραματόζωο μιας ακραίας αντικοινωνικής αλλά και ταυτόχρονα αδιέξοδης λύσης με προφανή πλέον τον κίνδυνο της ανθρωπιστικής καταστροφής. Οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, ιδιαίτερα και κατ’ αρχήν αυτές του Νότου, βιώνουν τη δραματική επιδείνωση στη ζωή των πολιτών τους.
Στο έδαφος λοιπόν της κρίσης θα διαμορφωθούν νέοι πολιτικοί συσχετισμοί και η χώρα μας θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων για μια ριζική προοδευτική στροφή, που θα ανατρέπει υπέρ των εργαζομένων ακόμα και στοιχεία της αρχιτεκτονικής του ενιαίου νομίσματος και θα επιβάλλει ευρωπαϊκή λύση στις κρίσεις χρέους.
Μιλάμε λοιπόν για σκληρή σύγκρουση πολιτικών που αφορούν άμεσα και στο ίδιο το μέλλον της Ε.Ε. Με αυτή την έννοια, το γενναίο «κούρεμα» π.χ. του χρέους που σήμερα δε δέχονται οι νεοφιλελεύθερες ελίτ που ηγεμονεύουν στην Ε.Ε., θα αποδειχθεί ως μία από τις πλευρές της συνολικής λύσης, όχι μόνο για ένα καλύτερο μέλλον των ευρωπαϊκών λαών, αλλά και για την ίδια την υπόσταση μιας Ε.Ε. παράγοντα προοδευτικού μετασχηματισμού, σε πλήρη αντίθεση με τη σημερινή της υπόσταση που οικοδομείται ως παράγων κοινωνικής υποβάθμισης και οικονομικής εξαθλίωσης των εργαζομένων.
Τελευταία καταγράφεται μια θετική τάση για τον ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις. Στελέχη σας δηλώνουν δημόσια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πάρει ακόμα και την αυτοδυναμία. Ωστόσο, ένα μεγάλο ποσοστό όσων δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξοι ότι θα υπάρξουν ριζικές αλλαγές με την πολιτική σας. Πώς το σχολιάζετε;
Εδώ και τέσσερα χρόνια διεξάγεται ένας τυπικά ακήρυκτος πόλεμος εναντίον όσων καλούνται να υποστούν υποχρεωτικά τη φτωχοποίηση και την οικονομική εξαθλίωση. Το «σοκ και δέος» στην ελληνική του εκδοχή έχει γράψει ήδη ιστορία. Ο βαθμός λοιπόν αισιοδοξίας, οι ελπίδες και οι προσδοκίες που έχουν γεννηθεί στον ελληνικό λαό για μια ριζοσπαστική αλλαγή με κορμό την Αριστερά, δεν μπορούν προφανώς να αντιστοιχηθούν με ιστορικά προηγούμενα, όπου οι φοβίες και οι διεθνείς καταναγκασμοί είχαν πολύ μικρότερη βαρύτητα.
Η εμπιστοσύνη και η φερεγγυότητα είναι δύο στοιχεία που έχουν οικοδομηθεί ανάμεσα σε ένα συνεχώς διευρυνόμενο τμήμα του λαού μας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι γέφυρες αυτές δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται σε πολύμορφους κοινωνικούς αγώνες και διαμορφώνουν μέσα σε πρωτόγνωρα πυκνούς πολιτικούς χρόνους τον εμβρυουλκό των άμεσων πολιτικών διεργασιών στη χώρα μας.
Ποιος είναι ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ για τις αυτοδιοικητικές εκλογές που πλησιάζουν; Αν είστε πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές, θα ζητήσετε βουλευτικές εκλογές;
Γενικές εκλογές έπρεπε να είχαν γίνει «χθες». Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου ούτε έχει να κάνει με τις προσεχείς αυτοδιοικητικές και τις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο. Αυτό το αίτημα είναι πιο ώριμο παρά ποτέ τα τελευταία χρόνια, δεν είναι τυχαίο ότι απασχολεί πολύ σοβαρά τα επιτελεία των συγκυβερνώντων κομμάτων και του φιλικού τους Τύπου, καθώς προβλέπουν συνθήκες κατάρρευσης των κομμάτων του κραταιού κάποτε δικομματισμού.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν τη δικιά τους αυτονομία και ο προφανής στόχος μας είναι να αναδειχτούν ζωντανές, αγωνιστικές, αντιμνημονιακές δυνάμεις που θα αντιστέκονται σε αντικοινωνικές πολιτικές και θα βρίσκονται κοντά στις εστίες και τις ανάγκες αλληλεγγύης για την επιβίωση και την πολύπλευρη ανάπτυξη κατ’ αρχήν των πιο αδύνατων και ευπαθών ομάδων πολιτών.
Σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές είναι πρώτο κόμμα χωρίς όμως να έχει την αυτοδυναμία που χρειάζεται, θα βλέπατε μετεκλογική συνεργασία με τους Ανεξάρτητους Έλληνες; Μπορούν να συνυπάρξουν αυτά τα δύο κόμματα; Ποιες είναι οι δυνάμεις που μπορεί να συμπορευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ;
Τώρα καταλαβαίνουν όλοι πόσο σωστά είχαμε εκτιμήσει έγκαιρα, ως ΣΥΡΙΖΑ, ότι στη φάση που θα γίνουν οι εκλογές και μέσα στο καταλυτικό κλίμα για την ενίσχυση της εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης με κορμό τη ριζοσπαστική αριστερά, θα υπάρξουν μεγάλες δυνατότητες ακόμα και αλλαγής στάσης από πολιτικές δυνάμεις και από στελέχη που θα στηρίξουν μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο ένα προοδευτικό πρόγραμμα σε αντιμνημονιακή βάση. Οι πολιτικές διεργασίες είναι τόσο πυκνές σε όλους τους χώρους που συνηγορούν σε αυτήν την εξέλιξη.
Ο κ. Λαφαζάνης υποστηρίζει ότι η Ε.Ε. δεν “αλλάζει” και ότι ουσιαστικά αποτελεί μονόδρομο η έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη. Κύριε Βούτση, πιστεύετε ότι υπάρχει ένας εσωτερικός διχασμός στον ΣΥΡΙΖΑ;
Πλούτος είναι για το κόμμα μας, εφόσον λειτουργούμε δημοκρατικά και συνθετικά, το ότι εκφράζονται και υπάρχουν προσωπικές ή συλλογικές απόψεις που αντιστοιχούνται με ιδέες που έχει γονιμοποιήσει η κρίση σε όλους τους πολιτικούς χώρους όλου του φάσματος στη χώρα μας και στην Ευρώπη.
Έτσι βλέπουμε εμείς τα πράγματα και έχουμε την κουλτούρα, όχι απλά να συνυπάρχουμε αλλά να αγωνιζόμαστε καθημερινά, ώστε να συμπορευτούμε με το λαό για την κοινωνική του σωτηρία και για να ανοίξουν οι δρόμοι όχι μόνο για την υπέρβαση της κρίσης υπέρ των εργαζομένων, αλλά και για τον κοινωνικό μετασχηματισμό στη χώρα.
Πολλοί θεωρούν ότι η διαγραφή του Πέτρου Τατσόπουλου από την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ έγινε διότι επικράτησε η άποψη της “παλιάς φουρνιάς” των στελεχών του κόμματος. Η διαγραφή αυτή δε στερεί από το χώρο σας το άνοιγμα και σε άλλες κομματικές δυνάμεις; Πολλές φορές ο κ. Τατσόπουλος είχε ταχθεί υπέρ της συνεργασίας του κόμματός σας ακόμα και με “φιλομνημονιακές” δυνάμεις.
Η ερώτησή σας δεν ανταποκρίνεται σε πραγματικά δεδομένα. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι υπήρξε μία από κοινού απόφαση, εμείς δεν διαγράφουμε και αν επρόκειτο να το κάνουμε θα ήταν για πολύ πιο σοβαρές αιτίες. Αυτό το γνωρίζει όλη η ελληνική κοινωνία.
Κανείς δεν απομακρύνεται – πόσο μάλλον βουλευτής έστω και συνεργαζόμενος- από το κόμμα μας στη βάση απόψεων και ιδεών, και βεβαίως κανείς δεν μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του εγκλωβισμένο και να παραμένει στον ίδιο πολιτικό χώρο όταν θεωρεί ότι πρέπει να εργαστεί για μια διαφορετική στρατηγική και έμπρακτα να στηρίξει αντίθετες απόψεις.
Νομίζω ότι είναι αυτονόητα πράγματα, αν για κάτι έχουμε προκληθεί και πολλές φορές κατακριθεί είναι η πολύ μεγάλη ανοχή που υπάρχει στις γραμμές μας, όμως εμείς αυτό το θεωρούμε στοιχείο της κουλτούρας μας, το υπερασπιζόμαστε και αποτελεί στοιχείο μιας άλλης πολιτικής ταυτότητας απέναντι στα αρχηγικά, μονολιθικά μορφώματα, που ζήσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες στην πολιτική ζωή της χώρας.

Έκθεση - σοκ: Πώς τα μνημόνια κατέστρεψαν την Ελλάδα


Για κοινωνικές παροχές στην Ελλάδα που μειώνουν τη φτώχεια πολύ λιγότερο από ό,τι σε άλλες χώρες κάνει λόγο σε έκθεσή της η Κομισιόν 
Με τα πιο μελανά χρώματα περιγράφει την κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα η ετήσια επισκόπηση σχετικά με "τις εξελίξεις στην απασχόληση και τις κοινωνικές προκλήσεις στην Ευρώπη", που παρουσίασε η Κομισιόν.
Η έκθεση, 504 σελίδων, συνιστά κυνική ομολογία ότι η εσωτερική υποτίμηση (συγκράτηση μισθών και τιμών) στην οποία υποχρεώθηκαν οι χώρες τους ευρώ λόγω της αδυναμίας τους για νομισματική υποτίμηση οδήγησε σε κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας και της κοινωνικής ένδειας, όπως παραδέχεται επισήμως η Κομισιόν.
Σύμφωνα με την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αναποτελεσματικές αποδεικνύονται οι κοινωνικές παροχές στην Ελλάδα, καθώς μειώνουν τη φτώχεια πολύ λιγότερο από ό,τι σε άλλες χώρες στην Ευρώπη.
Η Ρουμανία, η Ελλάδα και η Βουλγαρία χαρακτηρίζονται από πολύ μικρή αποτελεσματικότητα των κοινωνικών παροχών, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα τη χρόνια φτώχεια, σημειώνει η Επιτροπή. 
Παράλληλα, η Ελλάδα υπέστη τη μεγαλύτερη μείωση του ΑΕΠ μεταξύ 2008-2013 από οποιαδήποτε άλλη χώρα, ενώ παρά το γεγονός ότι το μοναδιαίο κόστος εργασίας μειώθηκε αισθητά στη χώρα μας, ελάχιστα ενισχύθηκε η ανταγωνιστικότητα, καταμετρημένη ως εξαγωγές.

Η Ελλάδα έχει ακόμη τη μεγαλύτερη αύξηση της ανεργίας στην ΕΕ μεταξύ 2008-2012 και η παραγωγικότητα ενισχύθηκε κυρίως λόγω της μείωσης της απασχόλησης, και όχι λόγω της αύξησης της παραγωγής.
Την περίοδο 2008-2012 η Ελλάδα είχε το μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης των πολιτών που δεν συμμετέχουν σε προγράμματα εκπαίδευσης, απασχόλησης και κατάρτισης στην Ευρώπη.
Επίσης, μεταξύ 2009-2011 η μετανάστευση υπηκόων τρίτων χωρών προς την Ελλάδα, μειώθηκε κατά 14%, ενώ η μετανάστευση από την Ελλάδα προς άλλες χώρες της ΕΕ αυξήθηκε κατά 170%.
Όπως επισημαίνεται στην έκθεση, η Ελλάδα εμφανίζει το τέταρτο μεγαλύτερο ποσοστό ατόμων στην ΕΕ που αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού (35% του πληθυσμού), μετά από τη Βουλγαρία ,τη Ρουμανία και τη Λετονία.
Η Επιτροπή σημειώνει ότι στην Ελλάδα τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης είναι οι γυναίκες και στη χώρα μας παρατηρείται το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού που δηλώνει ότι αγόρασαν χωρίς απόδειξη αγαθά και υπηρεσίες τον προηγούμενο χρόνο (30%), ενώ ακολουθεί η Ολλανδία με 29%.
Κατά τη διάρκεια της κρίσης η Ελλάδα εμφανίζει το μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης των εργαζομένων (10%) που πληρώνονται τον μισθό τους σε μετρητά και όχι μέσω τράπεζας, ενώ κατά μέσο όρο παρατηρείται μείωση στην ΕΕ.
Εξάλλου, όπως υπογραμμίζει η Κομισιόν, η μείωση του εμπορικού ελλείμματος στην Ελλάδα, οφείλεται στη δραματική μείωση των εισαγωγών και δεν ήταν αρκετή για να ανακόψει την κατακόρυφη πτώση του ΑΕΠ.
Τα τελευταία 30 χρόνια στην Ελλάδα η αύξηση του εισοδήματος του φτωχότερου 10% του πληθυσμού είναι σχεδόν διπλάσια από την αύξηση του εισοδήματος του πλουσιότερου 10% του πληθυσμού. Κάτι που καθιστά την Ελλάδα εξαίρεση στην ΕΕ.
Η μέση ετήσια αύξηση ήταν 1,8% στους πλούσιους και 3,4% στους φτωχούς. Το 2012 το 34,6% του πληθυσμού στην Ελλάδα απειλείται με φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό, καταλήγει η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Πηγή: Ημερησία
news247  

Οι Μύθοι του Ευρώ


litsis1του Μωϋσή Λίτση
Η συζήτηση για την παραμονή ή όχι της χώρας μας στο ευρώ, έχει για τα καλά ανοίξει αν και δεν λείπουν ακόμη οι μανιχαϊστικές προσεγγίσεις στο ζήτημα ή η προβοκατόρικη διάθεση απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, που ως ενδεχόμενη νέα κυβέρνηση, θα βρεθεί είτε το θέλει, είτε όχι μπροστά στο δίλημμα.
 Το θέμα άλλωστε της παραμονής ή όχι στο ευρώ έχει πάψει να είναι ταμπού και σχετική συζήτηση έχει αρχίσει ακόμη και στη Γαλλία. Προ ημερών ο Κύπριος οικονομολόγος νομπελίστας Χρήστος Πισσαρίδης, θερμός μέχρι προ τίνος οπαδός του ευρώ, ζήτησε την εγκατάλειψη του εγχειρήματος, προειδοποιώντας για μία χαμένη γενιά.
 Αντί να αντιμετωπίζεται το ευρώ με όρους «παράδεισου-κόλασης» ας δούμε κατά τη γνώμη μου ορισμένους μύθους που συνόδευσαν τη δημιουργία του ευρωπαϊκού κοινού νομίσματος και την ελληνική ένταξη σε αυτό το 2001.
-
Μύθος Πρώτος:
-
Παραμονές της εισόδου της χώρας μας στο ευρώ, ένα από τα κυριότερα επιχειρήματα για τα οφέλη που θα έφερνε η νέα εποχή, ήταν η…μείωση του δημόσιου χρέους. Ή σωστότερα η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, του εξωτερικού δημόσιου χρέους, το οποίο μέχρι τότε ήταν κυρίως σε δολάρια και άλλα ξένα νομίσματα και επηρεαζόταν άμεσα από τις συνεχείς υποτιμήσεις της δραχμής. Χρειαζόντουσαν δηλαδή όλο και περισσότερες δραχμές για να αγοραστούν τα δολάρια για την εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους και με δεδομένη τη συνεχή διολίσθηση του εθνικού νομίσματος, η επιβάρυνση γινόταν όλο και μεγαλύτερη.
Αφού το χρέος θα γινόταν πλέον σε ευρώ, το οποίο γινόταν αυτόματα εθνικό μας  νόμισμα, περιοριζόταν, έλεγαν, το βάρος εξυπηρέτησης του χρέους, το οποίο θα γινόταν πλέον ολόκληρο σε ευρώ: σε ένα σταθερό νόμισμα με το οποίο κλείδωνε πλέον η ισοτιμία της δραχμής, εξέλιξη που εγγυόταν πλέον τη νομισματική και κατ’ επέκταση οικονομική σταθερότητα.
Τι στην πραγματικότητα συνέβη; To δημόσιο χρέος δηλαδή τα ομόλογα που κατά καιρούς εξέδιδε το ελληνικό δημόσιο για τις χρηματοδοτικές του ανάγκες, βρισκόταν ήδη από το 1999-έτος δημιουργίας του ευρώ ως «εικονικού» αρχικά νομίσματος, πριν τεθούν σε κυκλοφορία τα νέα χαρτονομίσματα και κέρματα το 2002-σε ξένα χέρια.
88DFF816EC8C78DD9676F9892F2F
Διαβάζουμε σε δελτίο του Investment Research & Analysis Journal του Απριλίου 1999. « Όσον αφορά στη διάρθρωση του συνολικού χρέους του Ελληνικού Δημοσίου, βάσει των τελευταίων διαθεσίμων στοιχείων της 31ης Μαρτίου 1999, το εσωτερικό χρέος ανερχόταν στο 77,8% και το εξωτερικό στο 22,2%. Το εσωτερικό χρέος συνίστατο σε ομόλογα(70,5%), έντοκα γραμμάτια(16,6%) και δάνεια της Τράπεζας της Ελλάδος(12,9%), ενώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι το μεγαλύτερο μέρος των ομολόγων ανήκει σε ξένους επενδυτές. Ο εξωτερικός δανεισμός έχει συναφθεί κατά 26,5% σε γιεν, κατά 25,4% σε δολάρια, κατά 19,5% σε μάρκα, κατά 16% σε ευρώ(σ.σ. το ευρώ λειτουργούσε ήδη ως νόμισμα, παράλληλα με την κυκλοφορία των εθνικών νομισμάτων), 4% σε ελβετικά φράγκα και σε διάφορα άλλα νομίσματα(8,3%). Η σύνθεση του συνολικού δανεισμού στο α’ τρίμηνο του 1999, αφορούσε κατά 85,7% εσωτερικό χρέος και κατά 14,3% εξωτερικό χρέος. Είναι φανερό ότι η πολιτική των οικονομικών αρχών έχει προσανατολιστεί προς τη επιμήκυνση της διάρκειας του εσωτερικού χρέους με την προγραμματιζόμενη π.χ. έκδοση των 20ετών ομολόγων. Το σκεπτικό αυτής της στάσης στηρίζεται στην προοπτική μείωσης των επιτοκίων-λόγω υιοθέτησης του ευρώ-με αποτέλεσμα να επιτευχθούν ευνοϊκότερες πληρωμές τόκων στο μέλλον».
Αντί λοιπόν η ένταξη στο ευρώ να διευκολύνει την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, «συσκότισε» την πραγματικότητα-γνωστά τα λογιστικά μαγειρέματα και τα παιχνίδια με swaps με ανάμειξη της Goldman Sachs- προκειμένου το πρόβλημα να μετατεθεί για μία δεκαετία αργότερα…
Η ένταξη στο ευρώ  και η πρωτοφανής μείωση επιτοκίων που έφερνε, χρησιμοποιήθηκε μάλιστα ως άλλοθι, για ακόμη μεγαλύτερη υπερχρέωση της χώρας αλλά και των νοικοκυριών. Η Ελλάδα από «ψωροκώσταινα» γινόταν υποτίθεται «ισχυρή», εισερχόταν σε μία περίοδο «πρωτοφανούς σταθερότητας» και το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα εγγυότανε ότι η εποχή των δύσκολων και ακριβών δανείων έχει περάσει… Όλοι θυμόμαστε με τι ζήλο οι τράπεζες προσπαθούσαν να μας πείσουν να πάρουμε κάθε είδους δάνειο, με αιχμή του δόρατος τα στεγαστικά και την εκπλήρωση του ελληνικού ονείρου για σπίτι στα… βόρεια προάστια ή ένα διαμέρισμα.
Δεν θα υπήρχαν πλέον μεγάλες συναλλαγματικές διακυμάνσεις και «ρίσκα», όπως γινόταν επί δραχμής με τα περιβόητα «συμφέροντα» δάνεια σε γεν και αργότερα επί ευρώ σε ελβετικό φράγκο, ενώ οι όποιες μεταβολές στα επιτόκια, υποτίθεται θα ήταν πλέον πιο προβλέψιμες, αφού τη νομισματική πολιτική θα καθόριζε πλέον η «αξιόπιστη» ΕΚΤ σε αντίθεση με την υπό σφικτή… κυβερνητική κηδεμονία Τράπεζα της Ελλάδος.
Ενδεικτική του κλίματος της προ ευρώ εποχής, ήταν διαφήμιση τον Μάρτιο του 2001, την οποία αλίευσα σε οπισθόφυλλο αφιερώματος της εφημερίδας Ελευθεροτυπία , αναζητώντας στο αρχείο μου κάποιο παλιό δημοσίευμα. Πρόκειται για διαφήμιση της Εθνικής Τράπεζας, με τίτλο «ΕΥΦΟΡΙΑ» που μιλούσε για «Δάνειο Εύκολοι Φόροι». Δάνειο που χορηγούνταν σε ευρώ-η χώρα είχε ακόμη κάτι μήνες για να ενταχθεί πλήρως στο κοινό νόμισμα-απευθυνόταν σε φυσικά πρόσωπα, «με ιδιαίτερα χαμηλό και ανταγωνιστικό επιτόκιο, σταθερό ή κυμαινόμενο», με «μεγάλη διάρκεια αποπληρωμής». Το δάνειο αποσκοπούσε στην πληρωμή φυσικά των οφειλών στην εφορία ή Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης. «Και η εφορία γίνεται «ευφορία»», όπως χαρακτηριστικά έγραφε η διαφήμιση.
Το ελληνικό δημόσιο χρέος από 151,9 δισ. ευρώ το 2001(χρονιά ένταξης στο κοινό νόμισμα) έφθασε στα 355,7 δισ. ευρώ το 2011. Από 104,7% του ΑΕΠ έφθασε στο 170,6% του ΑΕΠ, βοηθούσης και της τρόικας που με το… λάθος πολλαπλασιαστή του ΔΝΤ, όχι μόνο δεν ελάφρυνε το ελληνικό χρέος, αλλά το αύξησε προς δόξαν της σωτηρίας του ευρώ(!).
Το δημόσιο χρέος υπερδιπλασιάστηκε δηλαδή σε λιγότερο από μία δεκαετία και μάλιστα σε περίοδο που το ΑΕΠ αναπτυσσόταν με 4% κατά μέσο όρο. Ανάπτυξη που  όχι μόνο δεν προκαλούσε καμία ανησυχία στους σημερινούς κέρβερους της δημοσιονομικής ορθοδοξίας στην Ευρώπη, αλλά προβάλλονταν ως μία ακόμη απόδειξη των πλεονεκτημάτων του ευρώ, το οποίο κατάφερε να μεταμορφώσει την «φτωχή» μέχρι πρότινος Ελλάδα σε ισχυρή με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης οικονομία.
-
Ας περάσουμε στο δεύτερο μύθο.
-
Το ευρώ αντικατέστησε τη δραχμή με βάση την κλειδωμένη ισοτιμία των 340,1 δραχμών ανά ευρώ. Πολλοί  θυμόμαστε τους πρώτους μήνες της διπλής κυκλοφορίας, τότε που οι τιμές σε δραχμές π.χ. στη λαϊκή μεταφραζόταν σε ευρώ και χρειαζόντουσαν στρογγυλοποίηση, προς αποφυγή των πολύπλοκων υπολογισμών στις νέες δεκαδικές υποδιαιρέσεις(λεπτά) του ευρώ. Με άλλα λόγια το ευρώ από την πρώτη στιγμή, ιδίως μετά το τέλος του πρώτου τριμήνου της διπλής νομισματικής κυκλοφορίας, άρχισε να αποκτά δική του οντότητα. Να γίνεται ένα διαφορετικό νόμισμα, όχι μόνο όσον αφορά τις παραστάσεις των νέων κερμάτων και χαρτονομισμάτων που αντικαθιστούσαν τη δραχμή και τα άλλα εθνικά νομίσματα, αλλά νομισματική μονάδα αυτή καθεαυτή.
Από το κατοστάρικο στο…ευρώ
Χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα είναι το φιλοδώρημα που δίναμε πολλοί για το καθάρισμα των… τζαμιών του αυτοκινήτου μας, όπου το παλιό κατοστάρικο αντικαταστάθηκε από το κέρμα του ενός ευρώ, η αξία του οποίου ήταν τρεις φορές πάνω του κέρματος που συνήθως βρισκόταν εύκαιρο στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου για τέτοιες δουλειές…
DRAXMESΗ δημιουργία του ευρώ προκάλεσε πληθωριστικές πιέσεις, ανατιμήσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες. Αποτελούσε ένα από τα μείζονα θέματα συζήτησης τα πρώτα χρόνια, με ορισμένους να προτείνουν την έκδοση χαρτονομίσματος του ενός και των δύο ευρώ, η οποία υποτίθεται θα διευκόλυνε το να πέσουν οι τιμές…
Από τη νομισματική σταθερότητα, βρεθήκαμε μπροστά σε ανατιμήσεις που έπρεπε να αντιμετωπιστούν με… εσωτερική υποτίμηση και αποπληθωρισμό. Η υποτιθέμενη σήμερα πτώση τιμών λόγω έλλειψης ζήτησης, έχει εξελιχθεί σε… ανέκδοτο, αφού όσο και αν πέσουν οι τιμές, με σφαγή των εισοδημάτων(κατά μέσο όρο 40%), ανεργία στα ύψη(27%), ένα εκατομμύριο εργαζόμενους που πληρώνονται αν και όποτε…, και στόχο μέσο μισθό τα 300 ευρώ, η όποια μείωση δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε καν στις βασικές ανάγκες του μέσου Έλληνα.
-
 Είναι όμως το ευρώ κοινό νόμισμα;
-
Το ερώτημα μοιάζει ρητορικό. Με το ίδιο ευρώ μπορείς να αγοράσεις προϊόντα και υπηρεσίες, στην Αθήνα, το Βερολίνο ή τη Μαδρίτη και μάλιστα χωρίς συναλλαγματικό κόστος-αν και οι συναλλαγματικές διαφορές αντικαταστάθηκαν από αλμυρές προμήθειες για όσους στέλνουν εμβάσματα σε ευρώ από το ένα κράτος μέλος στο άλλο. Η αγοραστική αξία βέβαια του κάθε ευρώ ανταποκρίνεται στις οικονομικές δυνατότητες που παρέχει κάθε χώρα μέλος.
Πέραν αυτού όμως τίποτα άλλο κοινό δεν έχει το ευρώ. Η υποτιθέμενη κοινή οικονομική και νομισματική πολιτική, είναι κοινή στα… λόγια, ενώ τα τελευταία χρόνια της κρίσης είναι πλέον όλο και περισσότερο σαφές πως κουμάντο στην ευρωζώνη κάνει η Γερμανία.
Μπορεί να θεωρείται κοινό ένα νόμισμα, όταν 17 οικονομίες παρουσιάζουν μεγάλη απόκλιση, την οποία μάλιστα οι ιθύνοντες της ευρωζώνης δεν θέλουν καν να μειώσουν; Όταν το κόστος δανεισμού αποκλίνει σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό από ότι την εποχή των εθνικών νομισμάτων; Η Γερμανία πληρώνει σήμερα μηδενικά σχεδόν επιτόκια, όταν οι χώρες του νότου έχουν αποκλειστεί από τις αγορές, μετά την αύξηση των επιτοκίων κοντά στο 8%. Μπορεί η ΕΚΤ να δανείζει με ίδιο ποσοστό και στα 17 κράτη μέλη-0,25% μετά την τελευταία μείωση- ωστόσο για την κάθε χώρα μέλος χωριστά το κόστος δανεισμού αυξάνεται, διευρύνοντας την απόσταση από τα θεωρούμενα ασφαλή γερμανικά ομόλογα(βλέπε αύξηση spreads). Για να μην αναφερθούμε στην αδυναμία αποπληρωμής των στεγαστικών δανείων από χιλιάδες συμπολίτες μας, που έχουν μείνει άνεργοι ή έχουν δει το εισόδημά τους να πέφτει στο ναδίρ.
Το Βερολίνο ήταν ευθύς εξαρχής αντίθετο στην έκδοση κοινών ευρωομολόγων, στη λεγόμενη «αμοιβαιοποίηση» του χρέους και ακόμη περισσότερο στην ανάγκη μεταβίβασης πλεονασμάτων από το βορρά στο νότο. Από τη μια δηλαδή κοινό νόμισμα και από την άλλη ο σώζων εαυτόν σωθήτω, χωρίς καν τη δυνατότητα νομισματικής ευελιξίας που προσφέρει το εθνικό νόμισμα.
Έγραφε ο υποφαινόμενος σε αφιέρωμα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία για τον ένα χρόνο του ευρώ(15/01/2000): « Όσον αφορά τις οικονομικές εξελίξεις, το ευρώ ήταν καταλύτης. Καταλύτης ωστόσο για την Ευρώπη των επιχειρήσεων, την Ευρώπη των τραπεζιτών, όχι την Ευρώπη των εργαζομένων, που περιθωριοποιείται όλο και πιο πολύ.
Τι νόημα έχει, αν αύριο τα 16 εκατ. άνεργοι της ΕΕ παίρνουν το επίδομά τους σε ευρώ και όχι σε τοπικό νόμισμα; Θα παραμείνουν στο περιθώριο των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική συνοχή της Ευρώπης.
Ναι, το ευρώ προκάλεσε συγχωνεύσεις-ρεκόρ στην Ευρώπη, αλλά και οικονομίες κλίμακας χωρίς αύριο για τις στρατιές των υποψηφίων απολυμένων ή «εθελοντών» που εγκαταλείπουν τη δουλειά τους.
Ναι, τα χρηματιστηριακά ταμπλό ανάβουν και δείχνουν πλέον τιμές σε ευρώ, κάνοντας ακόμη πιο άνετη την πρόσβαση του ξένου και ευρωπαϊκού κεφαλαίου, που μπορεί να αγοράζει μετοχές με την άνεση λαϊκής αγοράς.
Ναι, τα χρηματιστήρια στην Ευρώπη κάλπασαν και φέτος χάρη στον οργασμό συγχωνεύσεων, τις επιθετικές εξαγορές και την ολοένα μεγαλύτερη κυριαρχία των δυνάμεων της αγοράς.(…).
Ξεχάστε την Ευρώπη που ξέρατε, λένε οι τραπεζίτες, για να δείτε ισχυρό ευρώ. Αφήστε κατά μέρος την πολιτική, γίνεται απλοί «κυβερνήτες» πολιτειών, ξεχάστε την παράδοση, σοσιαλιστικές αξίες-που γλίτωσαν ωστόσο την Ευρώπη από την βαρβαρότητα, διατηρώντας την κοινωνική συνοχή της, όχι πάντοτε με επιτυχία.
Αφήστε ελεύθερες τις δυνάμεις της αγοράς, δείξτε μεγαλύτερη ευελιξία, αφήστε το ευρώ να πάει μπροστά για τις επιχειρήσεις, όχι όμως και για τους εργαζόμενους, που με τις μισθολογικές τους απαιτήσεις, την εμμονή τους στο κοινωνικό κράτος κ.λ.π., «αμαυρώνουν» την εικόνα του νέου νομίσματος στην αγορά.
Αν το ευρώ αντί να ενώσει τους πολίτες του, εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες, μπορεί να έχει καταφέρει όντως να γίνει νόμισμα, με αντίκρισμα περισσότερα δολάρια ή γεν στην αγορά.
Δεν θα έχει ωστόσο πετύχει ποτέ το στόχο του. Τη δημιουργία μίας πραγματικά ενωμένης Ευρώπης, μίας πραγματικά συγκλίνουσας Ευρώπης, Βορρά και Νότου, Δύσης και Ανατολής, όχι μόνο σε απόλυτα οικονομικά μεγέθη αλλά επί της ουσίας».
Ελαττωματική αρχιτεκτονική
 
Σήμερα  όλοι μιλούν για ελαττωματική αρχιτεκτονική του ευρώ-νόμισμα που δημιουργήθηκε χωρίς ενιαία πολιτική εκπροσώπηση(κεντρική κυβέρνηση, ενιαίο προϋπολογισμό κλπ)-κάτι που δυστυχώς, μόνο νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι επεσήμαιναν τα χρόνια της ευρωευφορίας(βλέπε Φρίντμαν), γεγονός που τους κατέτασσε ειδικά στην Ελλάδα στο πάνθεον των αγγλοσαξονικών συνομωσιών για την υπονόμευση του ευρώ. Για μεγάλο μέρος ακόμη και αριστερών, η δημιουργία του ευρώ, ήταν ένα μέσο ι μείωσης του για χρόνια ατλαντικού προσανατολισμού της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που θα έβρισκε ευνοϊκότερο πεδίο δράσης στο ανερχόμενο ευρωπαϊκό εγχείρημα και την υποτίθεται λιγότερο «επιθετική» εξωτερική πολιτική της ΕΕ.
decade_73Οι ίδιοι αριστεροί γοητεύονται σήμερα από το Ομπάμα και θεωρούν απλά ότι αν η ευρωζώνη ακολουθούσε το παράδειγμα του Αμερικανού προέδρου-έκοβε δηλαδή χρήμα αγοράζοντας ομόλογα έναντι πολλών εκατομμυρίων ευρώ-και  προχωρούσε προς μία περισσότερο «ομοσπονδιακή» λογική, τα πράγματα θα ήταν ίσως καλύτερα.
Η πιο ευέλικτη νομισματική πολιτική των ΗΠΑ, δεν έχει βέβαια ουδόλως μετριάσει τα «δημοσιονομικά» προβλήματα των επί μέρους πολιτειών, που προσχωρούν επίσης σε ανάλογες πολιτικές λιτότητας με τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης, σπρώχνοντας στο περιθώριο ακόμη μεγαλύτερο μέρος του αμερικανικού πληθυσμού.
Η κρίση του ευρώ δεν έχει να κάνει απλά με τις «ατέλειες» της αρχιτεκτονικής του, αλλά είναι μία ακόμη έκφραση της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, όπως αυτή εκδηλώθηκε μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008, με επίκεντρο το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα.
-
Η υποτιθέμενη  συναλλαγματική σταθερότητα που θα έφερνε το ευρώ, είναι ένας ακόμη βολικός μύθος.
-
Η αρχιτεκτονική του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος προσφέρεται από μόνη της για κερδοσκοπικά παιχνίδια διαρκείας στη διεθνή χρηματαγορά.
Τη δεκαετία του ’90 ήταν ο ευρωπαϊκός μηχανισμός συναλλαγματικών ισοτιμιών, η σχέση των ευρωπαϊκών νομισμάτων με το ισχυρό μάρκο, τα σενάρια περί ΟΝΕ και ένταξης σε αυτήν χωρών με «κακό» παρελθόν όπως η Ελλάδα και η Ιταλία. Η υποτίμηση της στερλίνας και η έξοδος της από τον μηχανισμό το 1992, έκανε διάσημο τον Τζορτζ Σόρος, όλη η δεκαετία ωστόσο χαρακτηρίστηκε από ανάλογα «στοιχήματα».
Το ευρώ προσφέρεται από τη φύση του για  μεγαλύτερα κερδοσκοπικά παιχνίδια από ότι το δολάριο, η ισοτιμία του οποίου επηρεάζεται από τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στις ΗΠΑ. Πριν το ευρώ, έπαιζε για χρόνια αν, πότε και πως θα ενταχθούν οι υποψήφιες χώρες. Μετά ήταν αν το ευρώ θα καταφέρει να τα βγάλει πέρα, με τις αγορές να αναλώνονται στις επικοινωνιακές ικανότητες του πρώτου προέδρου της ΕΚΤ Βιμ Ντουίζενμπεργκ, συγκρίνοντάς τον με τις «αρετές» του τότε προέδρου της Fed Άλαν Γκρίνσπαν. Ύστερα αν θα γίνει ομαλά η μετάβαση από τα εθνικά νομίσματα στο ευρώ που θα κυκλοφορούσε πλέον στις τσέπες εκατομμυρίων καταναλωτών, αργότερα το κατά πόσο θα επηρεαζόταν η ευρωζώνη από τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση και τέλος ήλθε το σενάριο του Grexit, της πιθανότητας ελληνικής εξόδου από το ευρώ, διάλυσης του εγχειρήματος ή μετάλλαξής του, εξάπλωση της κρίσης χρέους κ.λ.π.
Κατάσταση Πολέμου
-
Τελευταίο επιχείρημα των «ευρωλάγνων».
-
Ναι η Ελλάδα ίσως δεν έπρεπε να ενταχθεί στο ευρώ, αλλά η πιθανότητα εξόδου της από αυτό θα είναι ακόμη μεγαλύτερη. Οι καταθέσεις θα «κουρευτούν» λόγω υποτίμησης της νέας δραχμής. «Δεν θα έχουμε λεφτά για πετρέλαιο και φάρμακα», έλεγαν προεκλογικά αυτοί που προσπαθούσαν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο με την πιθανότητα να υπάρξει στροφή προς τα αριστερά στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό.
Όσον αφορά τις καταθέσεις-όσοι ακόμη καταφέρνουν να έχουν πέντε δεκάρες στην άκρη-μειώνονται ραγδαία για να τα βγάλει ο κόσμος πέρα. Το «κούρεμα» άνω των 100.000 ευρώ, γίνεται πλέον επίσημη πολιτική της ΕΕ για τη διάσωση τραπεζών, ενώ ήδη δεν έχουμε πετρέλαιο να ζεσταθούμε οι περισσότεροι λόγω οικονομικής αδυναμίας. Όσο για τα φάρμακα, γνωστή η τραγική κατάσταση των νοσοκομείων που επιπλέον κλείνουν…
0,,17128859_303,00Η χώρα μας και η κοινωνία  ζουν σε συνθήκες… πολέμου. Η εσωτερική υποτίμηση της τάξης του 40% αποδεικνύεται περισσότερο καταστροφική από την όποια ενδεχόμενη υποτίμηση έφερνε η έξοδος από το ευρώ.
H έξοδος από το ευρώ από μόνη της δεν μπορεί βέβαια να αποτελέσει λύση… διαρκείας, ούτε το εθνικό νόμισμα μπορεί από μόνο του να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις ενός παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο δεν πρόκειται να αλλάξει άμεσα… Στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η ελληνική οικονομία-κοινωνία, με τη μεγαλύτερη μείωση ΑΕΠ σε συνθήκες ειρήνης, χρειάζονται έκτακτα μέτρα για την ανόρθωσή της.
Για να μειωθεί η ανεργία ας πούμε στο μισό σε μία τετραετία, ένας φιλόδοξος στόχος μιας μελλοντικής αριστερής κυβέρνησης, δεν αρκούν παζάρια με τη Μέρκελ, ΕΣΠΑ και αμφίσημη στάση απέναντι στο ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ, αλλά ένα πρόγραμμα που θα ξέφευγε από τη συνηθισμένη προσέγγιση για τη σχέση ανάπτυξη-επενδύσεις, που θα έθετε άμεσα νέες προτεραιότητες και που θα κινητοποιούσε αμέσως δημόσια κεφάλαια(αφού οι ιδιώτες προτιμούν το ρόλο του ραντιέρη) για την ανάπτυξη υποδομών κλπ, που θα εξασφάλιζαν εν δυνάμει μαζικά θέσεις εργασίας.
Mε άλλα λόγια χρειάζεται ένα πρόγραμμα σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, το οποίο για να γίνει πιστευτό, για να αγκαλιάσει όλο και περισσότερο κόσμο, πρέπει να έχουμε κατά νου πολλούς από τους μύθους με τους οποίους «μεγαλώσαμε» τη δεκαετία του ’90. «Το νόμισμα δεν είναι φετίχ» είχε πει προεκλογικά ο Τσίπρας, πολύ δε περισσότερο όταν τα λόγια που συνόδεψαν τη δημιουργία του ευρώ, αποδεικνύονται σήμερα κούφια.

Ο Σπινέλι, ο Τσίπρας και το από καιρό νεκρό «ευρωπαϊκό ιδεώδες»


Του Παναγιώτη Σωτήρη

Η επαναλαμβανόμενη υπενθύμιση σε διάφορα δημοσιεύματα, ότι η Μπάρμπαρα Σπινέλι χαιρετίζει την υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για την Κομισιόν και τον προτείνει ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Ιταλικής Αριστεράς, δεν αποτελεί απλώς ένδειξη μιας εύλογης, αν και κάπως επαρχιώτικης, πολιτικής αυταρέσκειας για την εξ Εσπερίας αναγνώριση του ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι διαρκείς υπομνήσεις ότι η Μπάρμπαρα Σπινέλι είναι κόρη του Αλτιέρο Σπινέλι, «εκ των εμπνευστών της ιδέας της Ενωμένης Ευρώπης», πέραν της κάπως πατριαρχικής έλλειψης τρόπων να αναφέρεται μια δημοσιογράφος με μεγάλη ιστορία στον ιταλικό Τύπο ως η «κόρη του πατρός της», δείχνουν ταυτόχρονα τις αντιφάσεις της εμμονής με την «Ευρωπαϊκή Ιδέα» που σφραγίζει τη στρατηγική της ελληνικής δυνάμει κυβερνώσας Αριστεράς. Δείχνουν την πεισματική απροθυμία της να αναμετρηθεί με την οριστική διάψευση, εδώ και δεκαετίες, του «ευρωπαϊκού ονείρου».

Και από αυτή την άποψη, η ιστορία του Αλτιέρο Σπινέλι είναι όντως διδακτική. Παρότι περιλαμβάνεται στο επίσημο πάνθεον των θεμελιωτών της Ευρωπαϊκής Ιδέας, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη. Όντως, ο Σπινέλι, αριστερός φιλελεύθερος αντιφασίστας, ήδη από το 1941 έγραψε, από κοινού με τον Ερνέστο Ρόσι, ένα μανιφέστο υπέρ μιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας,μιας «Ενωμένης και Ελεύθερης Ευρώπης», αποτελώντας έτσι έναν από τους πρώτους εκπροσώπους του ευρωπαϊκού φεντεραλισμού. Θα εργαστεί με ποικίλους τρόπους στο πλαίσιο της ΕΟΚ, συμπεριλαμβανομένης και μιας θητείας ως Επιτρόπου. Το 1979 θα εκλεγεί ευρωβουλευτής, ως συνεργαζόμενος με το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Τότε είναι που θα συντάξει και θα εξασφαλίσει την υπερψήφιση από το Ευρωκοινοβούλιο ενός «Σχεδίου Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση»το 1984.

Το συγκεκριμένο κείμενο, που στην πραγματικότητα ήταν απλώς ένα ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, συγκεφαλαιώνει την αντίληψη για την ενοποίηση που κυριαρχούσε σε μερίδες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στη δεκαετία του 1970 και τις αρχές της δεκαετίας του 1980: εκλεγμένο Ευρωκοινοβούλιο με άμεση εκλογή και σημαντικές αρμοδιότητες, πανευρωπαϊκή εξασφάλιση βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων, κοινό νόμισμα, με αντίβαρο μέτρα κοινωνικής συνοχής και προστασίας του περιβάλλοντος.

Ωστόσο, το «Σχέδιο Σπινέλι», παρότι τελετουργικά αναφέρεται ως ένα από τα θεμέλια της ενοποίησης, απορρίφθηκε στον πυρήνα του, έστω και «μετ’ επαίνων». Δύο χρόνια μετά, ακολούθησε η «Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη» του 1986, η πρώτη θεσμική πράξη της διαδικασίας που οδήγησε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1991), την μετατροπή της τότε ΕΟΚ σε Ε.Ε. και την διαμόρφωση της αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης. Πρώτες θυσιάστηκαν οι όποιες εγγυήσεις για τα κοινωνικά δικαιώματα και τα δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ οι αρμοδιότητες του Ευρωκοινοβουλίου περιορίστηκαν στη σημερινή έμμεση δυνατότητα επικύρωσης και το ευρώ θεσπίστηκε ως συνθήκη εμπέδωσης μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης συνθήκης λιτότητες, περιορισμού της δημόσιας δαπάνης, ελαστικοποίησης της εργασίας και διαρκούς πίεσης για μείωση του εργατικού κόστους.

Όμως, θα ήταν λάθος να συναγάγουμε από αυτή τη συνοπτική αφήγηση ότι το «Σχέδιο Σπινέλι» ήταν η χαμένη ουτοπία που διαστρεβλώθηκε και τώρα θα πρέπει να την ξαναφέρουμε στο προσκήνιο απέναντι στην Ευρώπη των μνημονίων. Στην πραγματικότητα ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 το «τέλος της αυταπάτης» ήταν παραπάνω από πρόδηλο.

Η ευρωπαϊκή ενοποίηση γοργά εξελίχθηκε στην πιο ακραία μορφή νεοφιλελεύθερου βολονταρισμού μετά τη Χιλή του Πινοσέτ και, παρά την επίφαση διαρκούς δημοκρατικής «διαβούλευσης», σε έναν από τους πιο εντυπωσιακούς μηχανισμούς συρρίκνωσης της λαϊκής κυριαρχίας διεθνώς. Αυτός ήταν και είναι ο πυρήνας του σχεδίου της ενοποίησης, που αντιστοιχούσε ακριβώς στα ηγεμονικά επιχειρηματικά και τραπεζικά συμφέροντα στον ευρωπαϊκό χώρο που ούτε μπορούσαν ούτε και θα επιτρέψουν ποτέ μια δημοκρατική ομοσπονδία στηριγμένη στην κοινωνική προστασία και την αναδιανομή.

Ο «εμπεδωμένος νεοφιλελευθερισμός» του ευρώ και όλων των παραλλαγών «ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης», ο συνταγματισμός (χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση) της προτεραιότητας των ευρωπαϊκών ρυθμίσεων, ο άνωθεν επιβαλλόμενος «φεντεραλισμός» της επιτήρησης και της μειωμένης κυριαρχίας, όλα αυτά δεν ήταν οι συνέπειες μιας «παρέκκλισης» από κάποιον δημοκρατικό και κοινωνικά δίκαιο κανόνα· ήταν η «αλήθεια» της ενοποίησης, η μόνη εφικτή της μορφή.

Ότι σήμερα, στη χώρα που αποτελεί την εμβληματική περίπτωση της συστημικής βίας που μπορεί να απελευθερώσει αυτή η εκδοχή ενοποίησης, η ηγεσία ενός κόμματος το οποίο εκτινάχθηκε εκλογικά μέσα από τη συσσωρευμένη οργή ενάντια στο πάλαι ποτέ «ευρωπαϊκό όνειρο» και νυν καθημερινό εφιάλτη, επιμένει, καταναγκαστικά σχεδόν, να φαντασιώνεται ότι μπορεί να διασώσει μια «ευρωπαϊκή ιδέα» εδώ και καιρό νεκρή, δεν μπορεί παρά να οριστεί ως ένα βαθύτερο πολιτικό όριο. Ένα όριο που ενέχει τους κινδύνους όχι απλώς των ατελέσφορων στοχοθεσιών αλλά και μιας ταχείας και κοινωνικά βίαιης προσαρμογής στο νεοφιλελεύθερο κανόνα.

Πηγή:unfollow

Ο ΑΝΤΡΙΚΟΣ, Η ΜΠΙΡΜΠΙΛΩ, Ο ΓΡΙΒΕΑΣ

ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑΤΑ - ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΑΘΛΙΟΗΤΗΤΑ ΤΟΥ ΓΑΠ

Το πρότζεκτ της λεγόμενης πράσινης ανάπτυξης που προωθούσε μετά μανίας η οικογένεια Παπανδρέου και ιδιαίτερα ο Αντρίκος μαζί με την Τίνα Μπιρμπίλη είχε αναλάβει εργολαβικά η εταιρεία  του Κυριάκου Γριβέα...

Őɓʅ؇ ԏՠБوՐϕуϕ ÉّÏՠЁЁ̈́хϕ ӔǍ QׁɁ ϋՌЉ`(EUROKINISSI / ͉ʏˏЏՋϓ Mԙ͇ө 
Μέσα από πολυέξοδα συνέδρια ο Γιώργος Παπανδρέου από την περίοδο που ήταν ακόμα αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πλάσαρε επικοινωνιακά τη φούσκα της πράσινης ενέργειας που είχε ένα και μοναδικό στόχο: Να εγκλωβίσει τράπεζες και μικροεπιχειρηματίες να αγοράσουν σε εξωφρενικές τιμές διάφορες “μπαχατέλες” από τα γερμανικά εργοστάσια και στη συνέχεια να πωλούν σε πολλαπλάσια τιμή το ρεύμα της ΔΕΗ. Επρόκειτο για ένα κόλπο γκρόσο που...
στήθηκε για να μην καταρρεύσει η βιομηχανία παραγωγής φωτοβολταϊκών στην Γερμανία.

Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου έγινε Πρωθυπουργός τότε όλη η οικογένεια μαζί με την Τίνα Μπιρμπίλη έπεσαν με τα μούτρα στην υλοποίηση του πρότζεκτ.
Υποχρέωσαν μάλιστα τον Κλέωνα Παπαδόπουλο να συστήσει και θυγατρική εταιρεία με τον Γριβέα για να γεμίσουν την Ελλάδα φωτοβολταϊκά και να την κάνουν… Δανία του Νότου όπως έλεγε ο απερίγραπτος Πρωθυπουργός της χρεοκοπίας.

Ο Κυριάκος Γριβέας τον οποίο χρησιμοποίησαν στη κυριολεξία για να στήσουν το κόλπο αντιμετωπίζει σήμερα βαρύτατες κατηγορίες ενώ οι πρωταγωνιστές του σκανδάλου με τη μπαρούφα της πράσινης ενέργειας έχουν εξασφαλίσει ιδιότυπη ασυλία.
Μάλιστα για επιβράβευση η Τίνα Μπιρμπίλη προσελήφθη από το Υπουργείο Εξωτερικών από το οποίο της δόθηκε άδεια διάρκειας δύο ετών για να μετακομίσει σε άλλη κρατικοδίαιτη θέση στον ΟΗΕ.

Ο άλλος στυλοβάτης της πράσινης ενέργειας ο Αντρίκος Παπανδρέου το παίζει πλέον αδιάφορος –δεν τον ξέρω δεν τον είδα τον Κυριάκο Γριβέα – και τη βγάζει καθαρή.
Γι’ αυτό θα πρέπει ο ανακριτής να τους καλέσει όλους μαζί να δώσουν εξηγήσεις.
Γιατί το σκάνδαλο έχει πολιτικές προεκτάσεις και δεν αφορά μόνο ένα επιχειρηματικό δάνειο που δεν πληρώθηκε…

Ψεύτικα διλήμματα, γεμάτα δόλο και κακοήθεια



Ψεύτικα διλήμματα, γεμάτα δόλο και κακοήθεια

Είναι πολλές φορές που η επικαιρότητα με θυμώνει και θέλω να ουρλιάξω από οργή. Αλλά τι θα πετύχω με αυτό τον τρόπο; Τίποτε. Απλά θα μου ανέβει η πίεση και θα δυσαρεστήσω τους γύρω μου. 


Έτσι ειδικά τα τελευταία 4 χρόνια διάλεξα να γράφω και να περιγράφω στους συμπολίτες μου τις καταστάσεις και τους ανθρώπους που με κάνουν να θυμώνω.
Κάθομαι και παρακολουθώ επίτηδες τα μνημονιακά μ.μ.ε. τα οποία μερικές φορές κρατούν τους τύπους και τα προσχήματα αλλά και άλλες στιγμές ολισθαίνουν με τους κυβερνητικούς βουλευτές και υπουργούς σε απίστευτες κακοήθειες.
Στοχεύουν πάντα στο να φοβίσουν τον λαό και να του θέσουν διλήμματα που δεν έχουν καμιά σχέση με την εικονική πραγματικότητα που μας λανσάρουν.  
Μάλιστα τους τελευταίους μήνες έχουν ξεσηκώσει από τα σκονισμένα ντουλάπια της φρικτής τους ιστορίας επικίνδυνες εμφυλιοπολεμικές ρητορικές που θέλουν για μια ακόμη φορά να διχάσουν τον λαό. Έναν λαό που χρόνια τώρα ζούσε σε μια άλλη εικονική πραγματικότητα και που δυστυχώς συνέβαλε έμμεσα ή άμεσα να φτάσουμε στην σημερινή κατάσταση.

Ποια ήταν η κατάσταση; Ένα διαλυμένο κράτος που σε όλα του τα επίπεδα πρόσφερε ημι-υπηρεσίες. Ημί-υγεία βλέποντας τα ράντζα και τους ασθενείς στοιβαγμένα σε διαδρόμους θαρρείς και πάντα ζούσαμε έναν πόλεμο. Ημί-παιδεία αφού η εκπαίδευση στην Ελλάδα δεν πρόσφερε ποτέ παιδεία(εκτός αν κάποιος έψαχνε να την βρει μόνος του) αλλά στοιβαγμένους μαθητές σε κάθε τύπου φροντιστήριο με τον μοναδικό σκοπό ένα χαρτί-διαβατήριο ημιμάθειας για να γίνει άλλος ένας άνεργος που στους καιρούς των παχιών αγελάδων(αν υπήρχαν αυτοί ποτέ). Ημι-υποδομές αφού χρόνια ολόκληρα στην εθνική οδό Κορίνθου-Πατρών (ένα παράδειγμα) υπάρχουν πινακίδες που λένε ότι στα επόμενα 3 χιλιόμετρα έχουν συμβεί θανατηφόρα ατυχήματα. Ημι-δημόσιες υπηρεσίες με διορισμένους τους εκλεκτούς της κλαδικής ή του κόμματος να απαιτούν γρηγορόσημο ή να αφήνουν με περισσό θράσος τον κόσμο να μάχεται με το τέρας της γραφειοκρατίας.

Ποια είναι η κατάσταση; Ότι ξεροκόμματο πετούσαν οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις σταμάτησε και αυτό με την απίστευτη ρητορεία του «όλοι μαζί τα φάγαμε». Αυτό παραλίγο να πιστέψει για λίγο ο απλός πολίτης μα σιγά σιγά ξεσκεπάζεται η δυσωδία αυτής της κάστας των ανθρώπων που μας κυβερνούσε όχι τα τελευταία 40 χρόνια όπως θα θέλανε οι ίδιοι να πιστεύουμε, αλλά από την εποχή του Όθωνα.

Σε κάποια εκπομπή ενός τηλεοπτικού σταθμού σήμερα το πρωί παρακολούθησα έναν βουλευτή της νέας δημοκρατίας παρέα με τον παρουσιαστή της εκπομπής να βγάζουν χολή για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ισχυριζόμενοι ότι είναι άθεος. Ειδικά από την στιγμή όπου αφαιρέθηκε από την αστυνομική ταυτότητα η υποχρεωτική αναγραφή του θρησκεύματος δεν πρέπει να ενδιαφέρει κανέναν για το που πιστεύει ο καθένας.
Ο χριστιανός αυτός βουλευτής έβαλε την υπογραφή του σε νομοθετήματα και τροπολογίες που έχουν στείλει ενάμιση και πλέον εκατομμύριο ανθρώπους στην ανεργία, τέσσερις με πέντε χιλιάδες να γίνουν αυτόχειρες στον βωμό των μνημονίων και των δανειστών, εκατομμύρια συμπολίτες μας να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας χωρίς υγεία, ηλεκτρικό ρεύμα, παιδεία.
Ο χριστιανός αυτός βουλευτής με την υπογραφή του έστειλε υποσιτισμένα παιδεία στο σχολείο τα οποία λιποθυμούσαν. Και αυτός τώρα ο χριστιανός βουλευτής σηκώνει το λάβαρο του εμφυλιοπολεμικού μίσους. Μα τόση πίστη στον Χριστό έχει πια αυτός ο βουλευτής; Τόση πίστη έχουν όλη αυτοί που εξαθλίωσαν και εξαθλιώνουν τον λαό αφού πρώτα τόσα χρόνια πριν τον έβαλαν να σκοτωθεί μεταξύ του και μετά τον έκλεβαν;
Η υποκρισία τους δεν έχει προηγούμενο λέγοντας κατάμουτρα ψέματα στον λαό για το ποια είναι η σωτηρία του. 

Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι τι επαγγέλλεται για την πατρίδα μου και τον λαό της. Ψάχνω να βρω την λύση για την πατρίδα μου μακριά από τους δυνάστες που με κυβερνούσαν εως τώρα, όχι για κάποιο προσωπικό όφελος αλλά για να ζήσω εγώ και οι συμπολίτες μου με αξιοπρέπεια.
Δεν είναι δυνατόν η λύση να βρίσκεται στους κλέφτες(σκάνδαλα), στους ψεύτες και τους προδότες του λαού και του Συντάγματος το οποίο έχουν κουρελιάσει. Δεν είναι δυνατόν να χτίσουμε το νέο μας σπίτι με τα σάπια υλικά του παρελθόντος.
Δεν υποστηρίζω την αξιωματική αντιπολίτευση αλλά εφόσον δω ότι αυτή η πολιτική τους με αφήσει να ζήσω σαν άνθρωπος θα τους υποστηρίξω. Μέχρι τότε θα ψάξω να βρω την λύση μακριά από αυτούς που με κυβερνούσαν εως τώρα γιατί τώρα έπεσαν εντελώς οι μάσκες. 
Είδα τον πατριωτισμό τους, είδα την πίστη τους στον χριστιανισμό, είδα και την αφοσίωσή τους στον λαό και στο Σύνταγμα. Δεν υπάρχει δικαιολογία για κανέναν μας να πει πλέον ότι έκανε λάθος. Όλες οι πλευρές του παλαιού καθεστώτος έχουν απογυμνωθεί εντελώς μέσα από την καθημερινή ειδησεογραφία αλλά και από τον τρόπο που ζούμε πλέον την ζωή μας.

Όσο για το νεοφασιστικό φρούτο που περιφέρεται ως αντισυστιμικό, αυτό και αν είναι ένα μεγάλο ψέμα. Εάν η Χ.Α. δεν ήταν ψέμα, δεν θα είχε καμιά συγγένεια με τους ακροδεξιούς της δεξιάς πολυκατοικίας, και τα εγκλήματα κατά των ανθρώπων που διέπραττε τόσα χρόνια θα είχαν τιμωρηθεί.
Η Χ.Α. ήταν το δεύτερο σενάριο των κυβερνώντων όπου θα «έσωζε» ψηφαλάκια από την αριστερά. Και όταν η αριστερά πήρε δύναμη εμφανίστηκε μπροστά μας η χ.α. με την ανοχή του συστήματος. Ήταν ο γύψος που έλεγε ο δικτάτορας όταν στα μέσα της δεκαετίας του 60’ ανέκτησε πάλι την δύναμή της η αριστερά. Και τότε ο γύψος πάλι είχε έρθει με την συνεργασία ή την ανοχή των κεντροδεξιών ή κεντροαριστερών δυνάμεων.
Δεν χρειάζεται και τόση μεγάλη ευφυΐα για να καταλάβεις το άσχημο παιχνίδι που παίζουν στις πλάτες μας, αρκεί να απομακρυνθείς από τον φόβο που σου λανσάρουν. 

Το δίλημμα είναι ένα. Ή θα μείνουμε σκλάβοι στην νομισματική ένωση των τραπεζών και των χρηματιστών ή θα αλλάξουμε πορεία που όσο και δύσκολη θα είναι στην αρχή, θα παλεύουμε μόνο για εμάς τους ίδιους και για κανένα αρπαχτικό. 

Και αν εξαιρέσεις το κεφάλαιο που διαπλέχτηκε με τους κυβερνώντες κανέναν δεν συμφέρει να μείνουμε εδώ που είμαστε. Οι ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις μαράζωσαν γιατί δεν είναι διαπλεκόμενες, ούτε έχουν πάρει κάποια υπόσχεση σαν κάποιες γερμανικές ή άλλες εταιρείες ότι θα επενδύσουν ανενόχλητοι από φορολογία και φθηνά εργατικά χέρια, σαν αυτό δηλαδή που συμβαίνει στις ειδικές οικονομικές ζώνες. Με λίγα λόγια η τωρινή κατάσταση δεν συμφέρει ούτε τον εργάτη αλλά ούτε και πολλούς εργοδότες.

Θα πρέπει για πρώτη φορά το σύνολο των πολιτών να πάρει μια γενναία αλλά και υπεύθυνη απόφαση για το πως θέλουν το μέλλον αυτών και των παιδιών τους. 

Γράφει ο Νικόλαος Τζαχρήστας


Πηγή: Ψεύτικα διλήμματα, γεμάτα δόλο και κακοήθεια - RAMNOUSIA 

Πολιτικοί, δικαστές και ένστολοι, είναι ο σκληρός πυρήνας του κράτους

Οι υπόλοιποι είναι αναλώσιμοι;

Αναρτήθηκε από τον/την Εξουσία στο Ιανουαρίου 22, 2014
ΣΥΝΤΑΓΜΑ-ΒΟΥΛΗ-ΜΑΤΈχει δίκιο το Συμβούλιο της Επικρατείας όταν λέει στην απόφασή του (σύμφωνα με τα ΜΜΕ), ότι είναι αντισυνταγματική η περικοπή των αποδοχών των ενστόλων, με το σκεπτικό ότι οι ένστολοι  (αστυνομικοί και στρατιωτικοί) κατατάσσονται στον σκληρό πυρήνα του κράτους. Αυτή είναι η νομική του άποψη, προκειμένου να κηρύξει αντισυνταγματική την σχετική υπουργική απόφαση.
Για την ακρίβεια (λέμε εμείς), οι ένστολοι είναι ο βασικότερος στυλοβάτης του καθεστώτος. Χωρίς ενστόλους, το καθεστώς θα κατέρρεε άμεσα. Το ίδιο έπραξε η Δικαιοσύνη και για τον εαυτό της, όταν κήρυξε ως αντισυνταγματικές τις περικοπές των αμοιβών των δικαστών και την κατάργηση της φοροαπαλλαγής τους, με το σκεπτικό ότι είναι μια από τις τρεις εξουσίες του κράτους.
Επομένως, οι τρεις εξουσίες (υπουργοί, βουλευτές και δικαστές) και οι ένστολοι στυλοβάτες των εξουσιών αυτών, αποτελούν τον σκληρό πυρήνα του κράτους, ενώ όλοι οι υπόλοιποι τι είναι; αναλώσιμοι; Έτσι, την ίδια ακριβώς στιγμή, το ίδιο το ΣτΕ έκρινε ως συνταγματικές τις περικοπές στους υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών, στους υπαλλήλους της ΡΑΕ και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Το ίδιο είχε κάνει και με τους απολυμένους της ΕΡΤ. Υπενθυμίζουμε ακόμα, ότι κήρυξε συνταγματικό το ίδιο το μνημόνιο, το χαράτσι της ΔΕΗ κ.λ.π.  Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Θα διασωθούν δηλαδή μόνο όσοι είναι καθεστώς και εκείνοι που τους προστατεύουν;
Κατά τα άλλα, έχουμε λέει «δημοκρατία». Προφανώς οι άρχοντές μας και οι δικαστές μας δεν έχουν ακούσει ποτέ ότι, σε μια Πραγματική Δημοκρατία, ο πιο σκληρός πυρήνας του κράτους είναι μόνο ο ΠΟΛΙΤΗΣ. Ότι βασικό στοιχείο της Πολιτείας είναι οι Πολίτες της. Οι ασκούντες εξουσία είναι απλά εντολοδόχοι τους. Αλλά τι λέμε τώρα;;; για ποια «δημοκρατία» μιλάμε;;;
Πιστεύει άραγε έστω και ένας ακόμα, ότι όσο τις εξελίξεις της κρίσης θα τις ελέγχει το ίδιο αυτονομημένο καθεστώς, η ίδια αυτονομημένη ολιγαρχία, που μας οδήγησε στην κρίση, υπάρχει κάποια ελπίδα;;;
Πέτρος  Χασάπης

ΕΛΛΗΝΕΣ, ΜΙΑ ΖΩΗ ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ, ΖΗΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΕΠΑΙΤΕΣ!!!

ΑΚΟΥΤΕ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ???

Ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής Παναγιώτης Λιαργκόβας : «Είναι απαραίτητη μια ρύθμιση του χρέους είτε αυτό θα είναι κούρεμα είτε επιμήκυνση είτε ένας συνδυασμός»...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΗΤΙΑΝΙΑ



Γραφείο Προϋπολογισμού Βουλής: 
  • ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ.... ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΠΛΗΡΩΘΕΙ Π-Ο-Τ-Ε !!!
  • Η ΤΡΟΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Π-Ο-Τ-Ε !!! 
  • ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΗ ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ, ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ Π-Ο-Τ-Ε !!! 
Ο κ. Λιαργκόβας πρόσθεσε ότι... η Ελλάδα έχει ακόμη διαπραγματευτικό χαρτί για το χρέος της αλλά πρόσθεσε ότι όταν το χρέος ήταν ιδιωτικό «ήταν μεγαλύτερη η διαπραγματευτική μας δύναμη», κάτι που δεν συμβαίνει τώρα που το μεγαλύτερο μέρος του το έχουν κράτη και οργανισμοί. 

ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΤΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΑ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑ ΠΟΥ ΕΚΤΕΛΕΙΤΕ ΠΕΙΘΗΝΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΤΗΣ…

“Ντρέπομαι γιατί ήμουν Νεοδημοκράτης”


Αναρτήθηκε από τον/την olympiada 
Του Πάνου Χήνου
Πρώην Νεοδημοκράτη -Ιδεολόγου- Θύματος
«Ντρέπομαι γιατί ήμουν Νεοδημοκράτης
κ. Αντώνη Σαμαρά και λοιποί βολεμένοι πρώην ομοϊδεάτες μου,
Μετά από 40 χρόνια υγιών αγώνων αποχώρησα από το μαντρί του κόμματος ντροπιασμένος, θυμωμένος και εξαπατημένος…
Ντρέπομαι γιατί υπηρέτησα ως στέλεχος μία παράταξη που συνεχίζει το καταστροφικό έργο των προηγουμένων κυβερνήσεων!!
Έδωσες άφεση αμαρτιών κ .Σαμαρά στο ΠΑ.Σ.Ο.Κ και συνεχίζετε τώρα μαζί την καταστροφή.
Η εικόνα που είχα ενός κόμματος, με αρχηγό και βουλευτές με σθένος, οι οποίοι θα έσωζαν την χώρα και θα ανακούφιζαν τους πολίτες, έχει παραμορφωθεί σε εφιάλτη, από τις πράξεις τα ψέματα, και την οσφυοκαμψία τους απέναντι στους δανειστές!!
Η συμπόρευση με το ΠΑ.ΣΟ.Κ, προσβάλει την νοημοσύνη μου, αφού συνωμοτήσατε με τον φταίχτη και τον σερβίρετε ως σωτήρα!!!
Γίνατε ίδιοι και χειρότεροι.
Παραδίδετε την χώρα αμαχητί υποκύπτοντας σε εκβιασμούς συμφερόντων τα οποία είχατε «εξυπηρετήσει» στο παρελθόν!
Με θλίψη διαπιστώνω ότι οι Γερμανοί και αυτοί που κρύβονται πίσω από αυτούς δεν έφυγαν ποτέ από την Ελλάδα!
Καταστρέψατε την Ελληνική Οικονομία και διαλύετε το κράτος για να σώσετε άλλες χώρες και άλλα οικονομικά συμφέροντα!
Αποδειχθήκατε τουλάχιστον δεινοί ψεύτες αλλά και στυγνοί υπηρέτες συμφερόντων τα οποία ορέγονται την χώρα και τον πλούτο της.
Έχετε δημιουργήσει γύρω σας μία χρυσοπληρωμένη αυλή την οποία εξακολουθείτε και αμείβετε πλουσιοπάροχα από το υστέρημα των πολιτών, με την ανοχή των δανειστών.
Έχετε κάμψει την Δημοκρατία, το Σύνταγμα και τους νόμους, κάνοντας άλλες εποχές να φαντάζουν παράδεισος εμπρός στην σημερινή πραγματικότητα!
Όσοι ωθούν Έλληνες στην αυτοκτονία είναι κατά την εκτίμησή μου ηθικοί αυτουργοί δολοφονιών!
Ξέφυγα λοιπόν από το μαντρί της Ν.Δ. αηδιασμένος από την βλακεία των βουλευτών οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνον για την καλοπέρασή τους, αδιαφορώντας για τα δεινά που προκαλούν στην χώρα και στους πολίτες ψηφίζοντας ως κοπάδι, ελαφρά την καρδία και με τσέπη που κουδουνίζει!
Ντρέπομαι κύριε Σαμαρά, να κοιτάξω κατάματα τα παιδιά μου και γενικά τους νέους ανθρώπους που δεν έφταιξαν σε τίποτα…..
Ντρέπομαι γιατί υποθήκευσα και το δικό τους μέλλον, γιατί επέτρεψα να με εξαπατήσετε με τον δήθεν πατριωτισμό σας και έτσι συνέβαλα στη υποδούλωση του δικό τους μέλλοντος και του μέλλοντος των γενεών που θα έλθουν!
Έστω και τώρα που έχουμε φτάσει στο χείλος του γκρεμού ξεκουμπιστείτε……….   για να γλιτώσει η χώρα και οι πολίτες της…!!!!!
ΣΤΟ ΚΑΛΟ……..!!!!!!!!!!