Aλ. Τσίπρας: «Η ακύρωση του μνημονίου θα είναι η πρώτη πράξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ»

Aλ. Τσίπρας: «Η ακύρωση του μνημονίου θα είναι η πρώτη πράξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ»

ανάρτηση από "χωνί"


«Τη συστράτευση όλων των παραγωγικών δυνάμεων στον κοινό αγώνα για την ανάπτυξη και την ανασυγκρότηση» ζήτησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας σε εκδήλωση για την παραγωγική ανασυγκρότηση.

Σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα «το ίδιο το Μνημόνιο απέδειξε ότι η συνολική εκκαθάριση στην αγορά εργασίας δεν βελτίωσε ούτε την ποιότητα ούτε την ποσότητα της παραγωγής, αλλά ούτε και την κερδοφορία των παραγωγικών μονάδων» και συνεπώς αποτελεί «επιλογή επιβίωσης για τον παραγωγικό κόσμο της χώρας να συνομιλήσει και με αυτούς που υποστήριζαν από την αφετηρία της κρίσης ότι η νεοφιλελεύθερη λιτότητα και η απορύθμιση δεν είναι η λύση - είναι η ίδια η κρίση».
Ο κ. Τσίπρας σημείωσε ότι «ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος έχουν σχέδιο εισόδου και επανεισόδου της χώρας από μνημόνιο σε μνημόνιο, ή όπως αλλιώς το ονομάσουν στο μέλλον». Όπως τόνισε «η πρώτη πράξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η ακύρωση του μνημονίου και ο τερματισμός της λιτότητας», και παράλληλα θα θέσει αμέσως σε εφαρμογή το σχέδιό του για την επόμενη μέρα, καθώς, όπως ανέφερε «δεν αρκεί να σταματήσει η καταστροφή, αλλά να σχεδιαστεί και το μέλλον».
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξήγησε ότι «στόχος μας είναι η διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου, που θα ικανοποιεί την εσωτερική ζήτηση, θα δημιουργεί καινοτομία και υψηλή προστιθέμενη αξία, με αξιοπρεπώς αμειβόμενη και σταθερή εργασία». Όπως σημείωσε, η χώρα πρέπει να αξιοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα (σ.σ. έκανε αναφορά στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας καθώς και στα ποιοτικά γεωργικά προϊόντα) εστιάζοντας με ιδιαίτερη έμφαση στο ανθρώπινο δυναμικό της χώρας, το οποίο, όπως είπε, πρέπει να αξιοποιηθεί.
Επιπλέον, ανέφερε ότι στόχος είναι η ενίσχυση μιας ανταγωνιστικής εγχώριας βιομηχανίας υποκατάστασης εισαγωγών, όπου αυτό είναι δυνατόν. Ο κ. Τσίπρας σημείωσε πως «εμείς, δεσμευόμαστε στο εθνικό σχέδιο για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση του τόπου, που έχουμε ήδη παρουσιάσει στον ελληνικό λαό, για τον άμεσο τερματισμό της λιτότητας και την τόνωση της εσωτερικής ζήτησης με τους εξής τρεις τρόπους: α) τερματίζοντας την αβεβαιότητα για τους μισθούς και τις συντάξεις. Τέλος στην ελεύθερη πτώση τους β) επαναφέροντας τον κατώτατο μισθό από τα 586 ευρώ στα 751 ευρώ, για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ηλικίας, και γ) αναδιανέμοντας εισόδημα στα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από την ανθρωπιστική κρίση».
Σε ό,τι αφορά την ιδιωτική πρωτοβουλία, ο κ. Τσίπρας υποστήριξε ότι στην Ελλάδα δεν την εκτοπίζει το κράτος και η δημόσια παρέμβαση, αλλά το καρτέλ της διαπλοκής, το οποίο «λειτουργεί σε καθεστώς απόλυτου προστατευτισμού από το πολιτικό κατεστημένο, νέμεται τα αναπτυξιακά κονδύλια, νοθεύει τους κανόνες της αγοράς και αποτρέπει τις παραγωγικές πρωτοβουλίες». Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε «παραγωγικές επενδύσεις με σταθερές και αξιοπρεπώς αμειβόμενες θέσεις εργασίας και εργασιακό περιβάλλον σεβασμού του εργαζόμενου ως παραγωγικού συντελεστή και ως ανθρώπου» και κάλεσε τις υγιείς επιχειρηματικές δυνάμεις του τόπου να συνδράμουν στην προσπάθεια να ξεπεραστεί η κρίση, την οποία χαρακτήρισε «εθνικού μεγέθους και χαρακτήρα».
Για τον τραπεζικό τομέα ο κ. Τσίπρας σημείωσε ότι οι ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες θα πρέπει να λειτουργήσουν προς όφελος της πραγματικής οικονομίας, με ελάφρυνση και προστασία των δανειοληπτών από υποχρεώσεις που ανελήφθησαν με διαφορετικά εισοδηματικά δεδομένα («νέα σεισάχθεια») και με ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά με κάθε διαθέσιμο μέσο.
Σχετικά με το πώς θα ξεκινήσει η παραγωγική ανασυγκρότηση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επισήμανε ότι είναι κρίσιμο το «ποιος και πως θα βάλει τη μηχανή μπροστά» και αναρωτήθηκε: «μήπως οι χρεοκοπημένες τράπεζες;», «η Τράπεζα Πειραιώς για την ακτοπλοΐα; Και από κοινού οι τέσσερις συστημικές τράπεζες για τον πλέον εξαγωγικό παραγωγικό κλάδο που, όμως, παραπαίει - τις ιχθυοκαλλιέργειες; Γιατί ακριβώς αυτό συμβαίνει αυτήν την περίοδο». Για τον ΣΥΡΙΖΑ, ανέφερε ο κ. Τσίπρας «η οργάνωση της παραγωγικής διαδικασίας και ο σχεδιασμός της ανάπτυξης είναι πάνω από όλα υπόθεση δημοκρατίας» και αφορά τους φορείς και τις επαγγελματικές ενώσεις που συναποφασίζουν (αποκεντρωμένος δημοκρατικός προγραμματισμός). Ως παράδειγμα σημείωσε ότι «σ' αυτό το πλαίσιο δεν νοούνται ακτοπλοϊκές μεταφορές για μια νησιωτική χώρα - και μάλιστα με υψηλή τουριστική κίνηση σε νησιωτικούς προορισμούς - χωρίς δημόσιο-κοινωνικό φορέα ακτοπλοΐας».
Σχετικά με το πλεόνασμα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε πως «το δικό μας πρωτογενές πλεόνασμα θα στηρίζεται στην αύξηση των δημόσιων εσόδων - και όχι στην περικοπή των δημόσιων δαπανών και την κοινωνική καταστροφή». Και υπενθύμισε ότι ο ΣΕΒ τον περασμένο Σεπτέμβρη, είχε χαρακτηρίσει το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα «λογιστικό» και είχε επισημάνει πως: «δίνοντας τη λογιστική μάχη του ελλείμματος, λησμονήσαμε στην πράξη τον στόχο της ανάπτυξης».
Ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δύναμη διχασμού αλλά ενότητας» για να συμπληρώσει ότι «δεν είναι απειλή, όπως κάποιοι τον παρουσιάζουν, αλλά η τελευταία ελπίδα για το λαό και τον τόπο».

Τσίπρας: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απειλή αλλά η τελευταία ελπίδα


tvxs.gr/node/148882
 
 
 
«Κύκνειο άσμα όχι μόνο της συγκυβέρνησης αλλά μιας ολόκληρης εποχής» θα είναι οι ευρωεκλογές της 25ης Μαϊου όπως τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, από το βήμα της εκδήλωσης που πραγματοποίησε το Τvxs.gr με θέμα «Παραγωγική Ανασυγκρότηση, η πρόκληση της επόμενης μέρας». Παρουσιάζοντας το Εθνικό Σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την παραγωγική ανασυγκρότηση τόνισε πως ο «ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δύναμη διχασμού αλλά ενότητας, δεν είναι απειλή αλλά η τελευταία ελπίδα για το λαό και τον τόπο».

Ξεκινώντας την ομιλία του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε πως «τον τελευταίο καιρό πολλοί και διάφοροι καλοθελητές ανησυχούν είτε ότι το μεγάλο κεφάλαιο κάνει «κεφαλοκλείδωμα» στο ΣΥΡΙΖΑ, είτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετεξελιχθεί από δύναμη ανατροπής σε δύναμη προσαρμογής. Τους απαντάμε: Να μην ανησυχούν. Ούτε το ένα συμβαίνει ούτε το άλλο.  Απλώς, τα αποτελέσματα από τη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή επέλαση της τελευταίας τετραετίας ανέτρεψαν τους νομιμοποιητικούς μύθους του νεοφιλελευθερισμού».

Όπως τόνισε «επιλογή επιβίωσης για τον παραγωγικό κόσμο της χώρας είναι να συνομιλήσει και με αυτούς που υποστήριζαν από την αφετηρία της κρίσης ότι η νεοφιλελεύθερη λιτότητα και η απορρύθμιση δεν είναι η λύση – είναι η ίδια η κρίση». «Η πρώτη πράξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η ακύρωση του Μνημονίου, ο τερματισμός της λιτότητας και η άμεση εφαρμογή του μόνου πραγματικού σχεδίου για την επόμενη μέρα που έχει κατατεθεί σ’ αυτήν τη χώρα, το Εθνικό Σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου».

Παρουσιάζοντας το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση του τόπου, σημείωσε τρεις τρόπους για τον τερματισμό της λιτότητας και της τόνωσης της εσωτερική ζήτησης:
  • Τέλος στην ελεύθερη πτώση μισθών και συντάξεων. 
  • Ο κατώτατος μισθός θα επανέλθει από τα 586 ευρώ στα 751 ευρώ, για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ηλικίας. «Μόνον τον πρώτο χρόνο, η αύξηση του κατώτατου μισθού θα αυξήσει την εγχώρια ζήτηση κατά 0,75%. Θα αυξήσει, επίσης, το ΑΕΠ κατά 0,5%,, ενώ θα δημιουργήσει 7500 νέες θέσεις εργασίας», ανέφερε
  • Αναδιανομή εισοδήματος στα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από την ανθρωπιστική κρίση. «Η ροπή προς κατανάλωση στα στρώματα αυτά είναι υψηλή, επειδή έχουν να καλύψουν πιεστικές, βασικές ανάγκες αξιοπρεπούς διαβίωσης», σημείωσε.

Όπως είπε με ο ΣΥΡΙΖΑ με το κυβερνητικό του πρόγραμμα:
  • Βάζει αμέσως αναπτυξιακό πρόσημο στη μακροοικονομική πολιτική
  • Δίνει προτεραιότητα στην άμεση αντιστροφή της ύφεσης και την ανάκαμψη της οικονομίας,
  • Διαμορφώνει σταθερό πλαίσιο εργασιακών σχέσεων, συμβατό με το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που παραβίασε στην Ελλάδα η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό πρακτικά σημαίνει επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων, σύμφωνα με τη σχετική πρόταση νόμου που έχουμε καταθέσει.
  • Εγγυάται σύγχρονο και αντιγραφειοκρατικό δημόσιο τομέα – εργαλείο του δημοκρατικού προγραμματισμού και του αναπτυξιακού σχεδιασμού.
  • Δημιουργεί σταθερό, διαφανές και δίκαιο πλαίσιο φορολογικών υποχρεώσεων για τις επιχειρήσεις, που επιτρέπει το μακροπρόθεσμο επιχειρησιακό σχεδιασμό.
  • Φορολογεί τα κέρδη και όχι την παραγωγή. Δίνει τέλος στο σκάνδαλο να υπερφορολογείται η φτώχεια και να υποφορολογείται – όταν φορολογείται – ο πλούτος.
  • Μειώνει το ενεργειακό κόστος της βιομηχανίας. «Πρόκειται, ασφαλώς, για πολύ σύνθετο ζήτημα. Η μείωση αυτή θα είναι διαφοροποιημένη κατά κλάδους, λαμβάνοντας υπόψη συγκεκριμένες παραμέτρους. Για παράδειγμα, στους ενεργοβόρους κλάδους, η μείωση θα είναι συγκριτικά μεγαλύτερη – είτε ως μείωση των φόρων στην ενέργεια, ως μείωση της τιμής της ενέργειας, αν αυτό είναι εφικτό, ή ως αλλαγή του ενεργειακού μείγματος». τόνισε.
  • Ανοίγει τις αγορές από τα καρτέλ της διαπλοκής, με σύγχρονη αντιολιγοπωλιακή νομοθεσία και με μια πραγματικά ανεξάρτητη, ακηδεμόνευτη, πλήρως λειτουργική και θεσμικά ενισχυμένη Επιτροπή Ανταγωνισμού. «Στην Ελλάδα την ιδιωτική πρωτοβουλία δεν την εκτοπίζει το κράτος και η δημόσια παρέμβαση, αλλά το καρτέλ της διαπλοκής». επισήμανε, σημειώνοντας πως «το καρτέλ της διαπλοκής λειτουργεί σε καθεστώς απόλυτου προστατευτισμού από το πολιτικό κατεστημένο».
  • Εισάγει στοχευμένες πολιτικές χρηματοδότησης επιχειρήσεων από αναπτυξιακό δημόσιο φορέα ειδικού σκοπού.
  • Καθιστά βασικό στοιχείο της αναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης την εξωτερική, μη δανειακή χρηματοδότηση των επενδύσεων, στο πλαίσιο ενός «ευρωπαϊκού New Deal» ή μιας ειδικής ευρωπαϊκής χρηματοδότησης για την Ελλάδα.
  • Ανοίγει το δρόμο στη βιώσιμη ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη και σταθερότητα. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργεί συνθήκες κερδοφορίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο και, έτσι, νέες σταθερές και αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας, δηλαδή ελπίδα στον παραγωγικό κόσμο της χώρας.

Ο Αλέξης Τσίπρας σημείωσε πως εκτός από τις δεσμεύσεις ο ΣΥΡΙΖΑ έχει και αιτήματα«Ζητάμε παραγωγικές επενδύσεις με σταθερές και αξιοπρεπώς αμειβόμενες θέσεις εργασίας και εργασιακό περιβάλλον σεβασμού του εργαζόμενου ως παραγωγικού συντελεστή και ως ανθρώπου. Ζητάμε, δηλαδή, από τη δημιουργική και παραγωγική Ελλάδα να μπει μπροστά.  Να συμβάλει στην ανασυγκρότηση αυτού του τόπου από τα συντρίμμια των Μνημονίων».

Όπως είπε στόχος είναι «να πετύχουμε ένα καίριο πρώτο χτύπημα στην ανεργία». «Γι’ αυτό και σκοπεύουμε να ανατάξουμε την οικονομία με δημόσιες επενδύσεις, αλλά και με την ανάπτυξη του τομέα της κοινωνικής οικονομίας, αφού αποτελεί παραλογισμό και απόλυτη στρέβλωση της μεταρρύθμισης ως έννοιας να πιστεύει κάποιος ότι, στη διαλυμένη Ελλάδα, την ανάπτυξη θα φέρει η περίφημη «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ», πρόσθεσε.

«Η οργάνωση της παραγωγικής διαδικασίας και ο σχεδιασμός της ανάπτυξης είναι πάνω από όλα υπόθεση δημοκρατίας.  Αφορά όλη τη ζώσα κοινωνία. Τους φορείς της και τις επαγγελματικές της ενώσεις.  Που συναποφασίζουν, στο πλαίσιο του αποκεντρωμένου δημοκρατικού προγραμματισμού. Σ’ αυτό το πλαίσιο, για παράδειγμα, δεν νοούνται ακτοπλοϊκές μεταφορές για μια νησιωτική χώρα – και μάλιστα με υψηλή τουριστική κίνηση σε νησιωτικούς προορισμούς – χωρίς δημόσιο-κοινωνικό φορέα ακτοπλοΐας», δήλωσε και συνέχισε:

«Απευθύνομαι, λοιπόν, στον παραγωγικό κόσμο της χώρας και του υπενθυμίζω: Εμείς είμαστε ξεκάθαροι στις θέσεις μας και στις σχέσεις μας.  Θέλουμε να αποτρέψουμε την προοπτική του να γίνει η Ελλάδα μια φθηνή χώρα αναψυχής για το βορρά, γιατί αυτό είναι το μέλλον που μας επιφυλάσσουν. Με όλο τον ευρωπαϊκό Νότο, μια ζώνη φθηνά αμειβόμενης και επισφαλούς εργασίας, στο πλαίσιο της βίαιης αναδιοργάνωσης του ευρωπαϊκού καταμερισμού εργασίας που επιχειρεί ο πολιτικά κυρίαρχος νεοφιλελευθερισμός».

Ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε πως η αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης αποτελεί στο κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ «έναν από τους τρεις αμοιβαία ενισχυόμενους πυλώνες που συναρμόζουν το εθνικό σχέδιο για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση του τόπου». Επιγραμματικά ανέφερε:   
  • Ο πρώτος πυλώνας είναι η σταθεροποίηση της οικονομίας, στο τρίπτυχο: διατηρήσιμο και κοινωνικά δίκαιο πρωτογενές πλεόνασμα, ανάληψη της διοίκησης των ανακεφαλαιοποιημένων τραπεζών, ώστε να λειτουργήσουν προς όφελος της πραγματικής οικονομίας, με  ελάφρυνση και προστασία των δανειοληπτών από υποχρεώσεις που ανελήφθησαν με διαφορετικά εισοδηματικά δεδομένα – αυτό που εμείς αποκαλούμε «νέα σεισάχθεια» –  και, τέλος, ρευστότητα στην αγορά με κάθε διαθέσιμο μέσο.
  • Ο δεύτερος πυλώνας είναι η αναχαίτιση της ανθρωπιστικής κρίσης, μ’ ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα άμεσων παρεμβάσεων έκτακτης ανάγκης. Έτσι θα υψώσουμε αμέσως ασπίδα προστασίας για τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα.
  • Ο τρίτος πυλώνας η ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης στις κατευθυντήριες αρχές και στο περιεχόμενο της οποίας αναφέρθηκα εκτενώς.

Αναφερόμενος στα συγκρητικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε πως αυτά είναι «το αγροτοδιατροφικό, το τουριστικό, το κατασκευαστικό, το ενεργειακό, όπως και εκείνο της βιομηχανίας, των περιβαλλοντικών τεχνολογιών και της έρευνας». Συνεχίζοντας επισήμανε «χωρίς εθνική βιομηχανία δεν μπορεί να νοηθεί ελληνική οικονομία.  Δεν νοείται ναυπηγοεπισκευαστικός κλάδος στην Ελλάδα χωρίς ενιαίο δημόσιο ναυπηγοεπισκευαστικό φορέα.  Δεν νοείται ελληνική φαρμακευτική παραγωγή, χωρίς εθνική φαρμακοβιομηχανία υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο».

Καταλήγοντας ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε ότι «οι ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου θα αποδειχθούν το κύκνειο άσμα, όχι μόνον αυτής της συγκυβέρνησης, αλλά μιας ολόκληρης εποχής». «Ζούμε πράγματι στο μεταίχμιο ανάμεσα στο παλιό που φεύγει και στο νέο που έρχεται.  Ζητάμε τη συστράτευση όλων των παραγωγικών δυνάμεων στον κοινό αγώνα για την ανάπτυξη και την ανασυγκρότηση.  Είναι το δημοκρατικό και πατριωτικό προσκλητήριο της γενιάς μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δύναμη διχασμού αλλά ενότητας. Είναι η δύναμη που αναλαμβάνει την ευθύνη για τη κοινωνική σωτηρία και τη παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Δεν είναι απειλή, όπως κάποιοι τον παρουσιάζουν.  Είναι η τελευταία ελπίδα για το λαό και τον τόπο».

Κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας

 Σπουδαστικό Ασφάλειας στα σχολεία / 

*Μαθητές Λυκείου του Κερατσινίου κλήθηκαν στο Τμήμα "δι' υπόθεσίν τους". Απειλούνται με δίωξη για κακούργημα λόγω συμμετοχής σε κατάληψη *Η Αστυνομία "ενημέρωσε" τους μαθητές ότι δεν θα μπορέσουν να καταθέσουν μηχανογραφικό και να συμμετάσχουν στις πανελλαδικές! *Οδηγία ΓΑΔΑ προς Αστυνομικά Τμήματα: Καταγράψτε τα σχολεία, μεθοδεύστε επαφές με τους διευθυντές τους και συντάξτε εμπεριστατωμένες αναφορές *ΣΥΡΙΖΑ: Αντιδημοκρατική εκτροπή
Πρακτικές βγαλμένες από το "χρονοντούλαπο της Ιστορίας" και της επταετούς χούντας ζουν μαθητές στο Κερατσίνι, οι οποίοι κλήθηκαν στο Τμήμα μετά από κατάθεση της... διευθύντριας του σχολείου τους, σύμφωνα με την οποία συμμετείχαν σε κατάληψη τον Οκτώβριο. Την ίδια ώρα η ΓΑΔΑ ζητάει πλήρες φακέλωμα των σχολείων από τις κατά τόπους αστυνομικές διευθύνσεις. 

Ζητούμενο η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας 

Το 44% των πολιτών τάσσεται υπέρ των πολυκομματικών κυβερνήσεων συνεργασίας, το 12% υπέρ οικουμενικής κυβέρνησης και μόνο το 23% επιλέγει τη λύση των αυτοδύναμων - μονοκομματικών κυβερνήσεων. 
Αυτό προκύπτει από την έρευνα της εταιρείας Public Issue (για λογαριασμό της "Εφ. Συν."). Όλες οι προτεινόμενες λύσεις παραπέμπουν σε πολιτικές κυβερνήσεις, ενώ μόλις το 2% προκρίνει "κυβερνήσεις τεχνοκρατών".

Από τις κυβερνήσεις συνεργασίας, ωστόσο, δεν προκύπτει αβίαστα κάποια σαφής πολιτική κατεύθυνση: 
Το 9% θέλει κυβέρνηση κομμάτων της Αριστεράς, το 8% το σημερινό δικομματικό σχήμα, το 8% κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ., ενώ η προοπτική του "μεγάλου συνασπισμού" (Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ) συγκεντρώνει τις μικρότερες προτιμήσεις με μόλις 7%. 
Πίσω από την αντιφατική εικόνα των προτιμώμενων κυβερνητικών συνεργασιών διακρίνει κανείς την κατάρρευση των μνημονιακών λύσεων και την αναζήτηση κυβερνήσεων συνεργασίας από κόμματα που δηλώνουν εκτός μνημονιακού τόξου. 
Δηλαδή αναζητείται κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας. 
Και πάλι, όμως, παραμένει αδιευκρίνιστη, σε μεγάλο βαθμό, η ακριβής προγραμματική εναλλακτική λύση, καθώς οι προτιμήσεις είναι μοιρασμένες σε ισάριθμα κυβερνητικά σενάρια.

Είναι προφανές ότι η κοινωνία, που πιστεύει ότι η χώρα βυθίζεται σε αδιέξοδα και αντιδρά με οργή, άγχος και απογοήτευση, διακρίνει ως αναποτελεσματικό πολιτικό σχήμα εκείνο της αυτοδυναμίας, καθώς χρεώνει την κρίση στο καταρρέον πολιτικό σύστημα που στηρίχτηκε στην αυτοδυναμία και τη δικομματική εναλλαγή. 
Γι' αυτό και η αναζήτηση σχημάτων κυβερνητικής συνεργασίας περνάει μέσα από την απόρριψη κυβέρνησης τύπου Σαμαρά - Βενιζέλου, οι οποίοι αναπαράγουν ως λείψανα τη δικομματική αυτοδυναμία.
Σε αντίθεση με όσα συμβαίνουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται βασική συνιστώσα της αναγκαίας εναλλακτικής κυβερνητικής διεξόδου. 
Για την ακρίβεια φωτογραφίζεται ένα ευρύ τόξο κυβερνητικών δυνάμεων αντιμνημονιακής κατεύθυνσης, που απομένει να επιβεβαιωθεί η συνοχή του. 
Αυτή η σταθερή λαϊκή αναζήτηση και αξίωση επιφορτίζει τον ΣΥΡΙΖΑ με ευθύνες, τον αντιμετωπίζει ως την ύστατη δημοκρατική λύση. 
Η απόρριψη της αυτοδυναμίας, που ως σύστημα θεωρείται αμαρτωλό κατάλοιπο του παρελθόντος, επαναφέρει το θέμα των συνεργασιών που στρατηγικά οφείλει να επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ. 
Η κοινωνία συνειδητοποιεί ότι η κρίση είναι βαθιά και διαρθρωτική και χρειάζεται μεγάλο εύρος δυνάμεων με προγραμματική σαφήνεια για να την αντιμετωπίσει. Άρα, ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει αυτοδυναμία, θεωρείται αναγκαίο να επιδιώξει, στη βάση του ψηφισμένου από τον λαό προγράμματός του, ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές συνεργασίες.

Οι πολιτικές εξελίξεις λαμβάνουν ολοένα και σαφέστερο πρόσημο. 
Όποια κόλπα κι αν επινοήσουν, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος αποτελούν παρελθόν για τον λαό. 
Δεν πρόκειται, όμως, να παραδώσουν την εξουσία αν δεν εξαναγκαστούν. 
Γνωρίζουν ότι οι κάλπες θα μεταβληθούν σε "μαζικό κίνημα" απόρριψής τους. 
Γι' αυτό μεθοδεύουν κινήσεις αποθάρρυνσης των πολιτών να συμμετάσχουν στις εκλογές, επιδιώκουν να εγκλωβίσουν στην αποχή τη δυσαρέσκεια της εκλογικής βάσης τους. 
Όταν όμως το 72% της κοινωνίας εκτιμά ότι η χώρα έχει πάρει λάθος δρόμο και τα κυρίαρχα αισθήματα είναι η οργή και η απογοήτευση, τότε δεν υπάρχει οδός σωτηρίας για τους υπευθύνους της κρίσης.

Ανισότητες στη παγκόσμια κατανομή του πλούτου

Η ΑΡΓΗ ΟΡΓΗ


Εκτύπωση
( Πέμ.13/2/14 - 11:30)
Του ΣΤΑΘΗ*
Η κρίση άνοιξε ένα χάσμα ανάμεσα στις εικονικές πραγματικότητες πολλών εκ των πολιτών και στην πραγματικότητα του συστήματος μέσα στο οποίον ζούμε. Οχι απλώς μια χαραμάδα, απ’ την οποίαν θα μπορούσε να δει κανείς τι συμβαίνει πίσω απ’ το προσκήνιο της προπαγάνδας, του λάιφ-στάιλ και της «καθημερινής πολιτικής», αλλά έναχάσμα κάτω απ’ το οποίο φάνηκε να χάσκει το βάραθρο, όπου μέσα του πολλοί εξ ημών άρχισαν να βλέπουν τις ζωές τους, καθώς και τις ζωές πλήθους πλησίον, να πέφτουν μέσα.
Το σοκ υπήρξε τερατώδες, διότι με τρόμο, αρκετά χρόνια τώρα, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, διαπιστώνουμε ότι το χάσμα δεν ήταν στιγμιαίο, αλλά αντιθέτως διαρκές. Οτι επίσης διευρύνεται, ότι διευρύνεται σε φάουσα άνευ προηγουμένου και ότι όχι μόνον δεν θεραπεύεται, αλλά προσέτι χρησιμοποιείται για να σχεδιασθεί το μέλλον. Κι αυτό ακριβώς συνιστά τη μεγάλη απελπισία που διαδέχθηκε το πρώτο σοκ. Η κρίση (και ως κατάσταση και ως εργαλείο) σχεδιάζει πλέον το μέλλον της Ελλάδας. Οπως και άλλων πολλών χωρών, το σχήμα και το περιεχόμενό τους.

Βεβαίως αυτό (το τέρας) που η κρίση αποκάλυψε υπήρχε πάντα εκεί. Ψιμυθιωμένο. Το ίδιο τέρας που τώρα μας τρώει, μας μαγείρευε και μας έτρωγε και από πριν - πάντα κατά το δοκούν. Σε μικρότερους αριθμούς, όταν αυτό ήταν εξ ίσου επωφελές με την κατανάλωσή μας σε μεγαλύτερους. Δεν έγιναν αίφνης αναλώσιμοι οι απασχολήσιμοι με την κρίση. Αναλώσιμοι ήταν και πριν - ήταν προδιαγεγραμμένος (και προμελετημένος) ο «προορισμός» μας - δεν είναι κισμέτ της κρίσης η ανθρωποφαγία, είναι κισμέτ του συστήματος. Του καπιταλιστικού συστήματος. Διότι ο καπιταλισμός είναι οι (διαρκείς) κρίσεις του. Κι όταν η ανθρωποφαγία δεν συνέβαινε εδώ, συνέβαινε αλλού. Αν και η αλήθεια είναι πως ούτε εδώ (ούτε αλλού) πέρασε έστω μια μέρα χωρίς ανθρωποφαγία. Απλώς η προπαγάνδα (της εξουσίας) και οι φενάκες (οι δικές μας) παρουσιάζουν αυτήν την ανθρωποφαγία στο μέτρο του ανεκτού, στο μέτρο των «παράπλευρων απωλειών». Εναμέτρο κι αυτό κατασκευασμένο, από τον κυρίαρχο κυνισμό, νομιμοποιημένον με τη σειρά του απ’ την κολοβωμένη δημοκρατία μας, να αποφασίζει πόσο κρέας θα τρώνε κάθε φορά οι τόκοι κι ενίοτε τα κανόνια. Αυτό που ζούμε σήμερα, τον θάνατο του τρόπου της ζωής μας, χτίστηκε στο μόλιςχθες και υπάρχει ο κίνδυνος να καθορίσει το εγγύς αύριο (ου μην και το απώτερο μέλλον).
Αν, λοιπόν, η κρίση υπήρξε και υπάρχει αποκαλυπτική, αν όλο και περισσότεροι πολίτες έχασαν τις «σταθερές τους» ή τις αυταπάτες τους, αν αίφνης άρχισαν να βλέπουν τις αντιθέσεις (που μας κατασπαράσσουν), αν άρχισαν να εξηγούν τις αντιφάσεις που μας έχουν αιχμαλωτίσει,τι είναι αυτό που μας κρατά έκπληκτους, μελαγχολικούς, αμήχανους, αηδιασμένους, δηλαδή απλώςκαθηλωμένους; Στο ποσοστό που είμαστε καθηλωμένοι, διότι ποτέ εν πρέπει να ξεχνάμε ότι έναμεγάλο μέρος των πολιτών, ένα μεγάλο μέρος του λαού -που μάλιστα δείχνει να βαίνειδιευρυνόμενο- έχει ήδη απελευθερωθεί απ’ τη χειραγώγηση του δικομματικού μονοκομματισμού.
Νομίζω, αν μου επιτρέπετε να επιχειρήσω μιαν εξήγηση, ότι σ’ αυτό το ερώτημα απαντά το κλασικό πλέον «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν» σε μια μικρή, πλην ουσιώδη παραλλαγή: τίποτα δεν μένει το ίδιο (απ’ όλα όσα αλλάζουνε) εκτός απ’ τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε όσα αλλάζουνε. Αυτός παραμένει, εν πολλοίς, ο ίδιος.
Κυρίως από πλευράς της εξουσίας, αλλά κι εν μέρει από πλευράς των θυμάτων της, ημών των ιδίων.
Ολοι πλέον ξέρουμε ότι ζούσαμε και ζούμε μέσα σε ένα μοχθηρό ψέμα. Που μας δαγκώνει από παντού. Ομως ο δημόσιος λόγος και το σύνολο των πράξεων που το αφορούν παραμένει «μία απ’ τα ίδια». Για παράδειγμα, όλοι ξέρουμε τι είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά μιλάμε, με αφορμή τις ευρωεκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο, ως αν το τελευταίο να είχε την παραμικρή αρμοδιότητα, ως αν θα μπορούσε να επηρεάσει έστω κατ’ ελάχιστον εκείνους, τράπεζες και εταιρείες, που ασκούν την πραγματική εξουσία στην Ενωση μέσω ενός πολιτικού υπηρετικού προσωπικού ουτιδινών.Ολοι πλέον γνωρίζουμε τι εστί «δημιουργική λογιστική», κι όμως η κυβέρνηση των ανδρεικέλων μιλά για πρωτογενές πλεόνασμα. Τα παραδείγματα θα ήταν χωρίς τέλος, όμως το συμπέρασμαπου βγαίνει είναι αβίαστο. Μιλούν και πράττουν σαν να μην έχουμε καταλάβει όλα όσα είναι πλέον προφανή κι αυτό μας τοποθετεί σε ένα «κενό». Αυτό το κενό (μέσα μας) αποτυπώνει τηναποξένωση, όχι απ’ όσα συμβαίνουν γύρω μας (αυτό είναι αδύνατον), αλλά απ’ τον τρόπο που τα διαχειρίζονται οι αντιπρόσωποι κι εκπρόσωποί μας.
Αυτό που μας συμβαίνει είναι ανοίκειο, όμως αντιμετωπίζεται με όμοιον και ίδιον τρόπο, όπως όταν το νομίζαμε οικείο.
Με έναν λόγο, η κρίση άλλαξε επί τα χείρω τη ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων, δεν άλλαξε όμως ουδέ κατά κεραίαν, ίσως μάλιστα και να βελτίωσε τη ζωή εκείνων που τη διαχειρίζονται. Το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ., η διαφθορά, η διαπλοκή, οι ειδήσεις των οκτώ, τα παπαγαλάκια, τα λαμόγια, οι σμπίροι, όλα παρέμειναν τα ίδια, όμοια και απαράλλαχτα. Κι αυτό έχει κρατήσει πολύ - τόσον που η κατάρρευσή του να είναι πια θέμα χρόνου. Διότι
η κοινωνία βρίσκεται πλέον μετά την κατάσταση του σοκ και του δέους. Ηδη η «κρίσιμη μάζα» που έχει υπερβεί την ποδηγέτηση του συστήματος, αποκτά ένα εξ ίσου «κρίσιμο» ειδικό βάρος. Μπορεί λοιπόν το φαινόμενο της καθήλωσης να είναι ακόμα καθοριστικό, αλλά όχι ισχυρό, καθημερινώς τιτρώσκεται, καθημερινώς καταρρέει, μέσα σε γέλια και σε κλάματα, τροφοδοτώντας μιαν οργή όλο και λιγότερο ανίσχυρη, τρέφοντας μιαν ελπίδα όλο και πιο ζείδωρη. Αυτή η διαδικασία έχει τα μπρος και τα πίσω της, όμως η τάση και η φορά της ακολουθούν πλέον όλο και πιο απτές προσδοκίες.
Το χάσμα που άνοιξε η κρίση μεταξύ εικονικής πραγματικότητας και πραγματικότητας, αφήνοντάς μας (ή και εξαναγκάζοντάς μας) να δούμε το έρεβος, δεν μπορεί πλέον να καλυφθεί με «χάντρες και καθρεφτάκια», ούτε με άλλα δώρα των Δαναών, απ’ τη Μέρκελ στον κ. Σαμαρά.
Διότι όλοι είδαμε το πρόσωπο της Μέδουσας, κι αν πετρώσαμε (σοκ και δέος) όχι προς στιγμήν, αλλά έστω επί μακρόν, αυτό δεν σημαίνει ότι θα παραμείνουμε ακίνητοι στον αιώνα τον άπαντα. Οχι μόνον επειδή όλα κινούνται, αλλά διότι «αν βρει κανείς πού να σταθεί, μπορεί να κινήσει τη Γη»...
 *Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr" την Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

ΣΟΪΜΠΛΕ: ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΝΕΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΜΕ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!

Ανάρτηση από iskra

Εκτύπωση
13/2/14 
ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Ο "ΓΟΛΓΟΘΑΣ" ΤΗΣ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑΣ
Για άλλη μια φορά ο Γερμανός υπουργός ΟικονομικώνΒόλφγκαν Σόιμπλε έκανε σαφές ότι αναμένεται νέα χρηματοδότηση της χώρας για την αποπληρωμήτοκοχρεολυσίων,η οποία θα υπάρξει,όπως τόνισε,υπό "συγκεκριμένες προϋποθέσεις",πράγμα που κομψά σημαίνει "νέο μνημόνιο",ανεξάρτητα αν οι δεσμεύσεις που θα αναληφθούν από τη χώρα μας θα προσλάβουν αυτό το όνομα ή όχι.
«Σε περίπτωση που η χώρα μετά την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος χρειαστεί επιπλέον χρηματοδοτική ενίσχυση, οι εταίροι της ευρωζώνης είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουνυπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, επ’ αυτού δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα», υπογράμμισε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκαν Σόιμπλε.
Για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το ΔΝΤ συνέβαλε στη στήριξη της αξιοπιστίας της ευρωπαϊκής πολιτικής κατά της κρίσης(!). Σε συνέντευξή του στο πρακτορείο reuters επαναλαμβάνει ότι η ευρωζώνη θα στηρίξει την Ελλάδα υπό όρους.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο reuters ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε χαρακτήρισε την κρίση χρέους στην ευρωζώνη σε φάση ηρεμίας υποστηρίζοντας ότι δεν βλέπει κάποια άλλη χώρα της ευρωζώνης ως υποψήφια γιαπρόγραμμα βοήθειας. «Δεν βλέπω κανένα που στο απώτερο διάστημα θα χρειάζονταν να υπαχθεί στον (Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθεροποίησης), όλες οι τελευταίες πληροφορίες αποδεικνύουν ότι ούτε και η Σλοβενία χρειάζεται ένα τέτοιο ένα πρόγραμμα», τόνισε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
 
«ΒΟΗΘΕΙΑ ΥΠΟ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ»
Ανοιχτό άφησε το ενδεχόμενο νέας χρηματοδότησης προς την Ελλάδα. «Σε περίπτωση που η χώρα μετά την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος χρειαστεί επιπλέον χρηματοδοτική ενίσχυση, οι εταίροι της ευρωζώνης είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, επ’ αυτού δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα», υπογράμμισε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών. Ο κ. Σόιμπλε απέρριψε τις επικρίσεις που διατυπώθηκαν σε βάρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του ρόλου που διαδραμάτισε στο πρόγραμμα ευρωδιάσωσης, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την Ελλάδα. «Έχουμε ισχυρούς λόγους να αισθανόμαστε υποχρεωμένοιέναντι του ΔΝΤ, το ΔΝΤ συνέβαλε τα μέγιστα στη ενίσχυση της αξιοπιστίας στις αγορές της ευρωπαϊκές πολιτικής αντιμετώπισης της κρίσης».
 
ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΠΛΑΙΣΙΟ 2014-2017
Στην κοινοποίηση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής της περιόδου 2014 - 2017 προς την τρόικα έχει προχωρήσει η κυβέρνηση, σύμφωνα με υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών.
Ανώτατο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών δήλωσε πως το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο έχει σταλεί εδώ και δέκα ημέρες στην τρόικα, ωστόσο δεν προσδιόρισε τον ακριβή χρόνο που θα δοθεί στη δημοσιότητα από την κυβέρνηση.
Νωρίτερα, το πρακτορείο MNI επικαλούμενο πηγή ανέφερε ότι το τρίτο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής της περιόδου 2014 -2017 έχει δοθεί από την κυβέρνηση προς έγκρισηστην τρόικα και με αυτό η Ελλάδα δεσμεύεται με νεά μέτρα που θα καλύπτουν το λεγόμενο"δημοσιονομικό κενό" και για περισσότερες "διαρθρωτικές" μεταρρυθμίσεις και ειδικά για τιςμόνιμου χαρακτήρα διαθρωτικές αλλαγές που έχει υποδείξει η έκθεση του ΟΟΣΑ και για τις οποίες πιέζει το ΔΝΤ.
Η ίδια πηγή ανέφερε στο πρακτορείο πως η Ελλάδα είναι πιθανό να χάσει την προθεσμία για συμφωνία έως το Eurogroup της 17ης Φεβρουάριου. Σημείωσε ακόμη πως είναι πολύ νωρίς για να πει κανείς εάν η Ελλάδα μπορεί να επιστρέψει στις αγορές το πρώτο εξάμηνο του 2014.
Πρέπει να σημειωθεί πως έκθεση που δημοσιοποίησε σήμερα η Deutsche Bank προσδιορίζει σε όρους καθαρής παρούσας αξίας στα 26 δισ. ή στο 14% του ονομαστικού ΑΕΠ της χώρας το 2013την επίπτωση μιας ενδεχόμενης επιμήκυνσης και μείωσης επιτοκίων των δάνειων που έχει λάβει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη.
Στον απόηχο αυτών των εξελίξεων η απόδοση των 10ετών ελληνικών ομολόγων κυμαίνεται σήμερα Τετάρτη στο 7,52%, ενώ κατά την χθεσινή ημέρα είχε υποχωρήσει έως και το 7,38% που είναι η χαμηλότερη απόδοση από τον Μάιο του 2010.

ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ Ο «ΓΟΛΓΟΘΑΣ» ΤΗΣ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑΣ - ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
Ισχυρές πιέσεις προς την Πορτογαλία ασκεί η Κομισιόν, με τις Βρυξέλλες να ζητούν από τη Λισαβόνα τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων ακόμα και μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος διάσωσης.
Ειδικότερα, ο εκπρόσωπος Τύπου του Ευρωπαίου Επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων, Simon O'Connor απηύθυνε τελεσίγραφο στη Λισαβόνα, προκειμένου να συνεχιστεί το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα και μετά την έξοδο της Πορτογαλίας από το πακέτο διάσωσης.
Μάλιστα, όπως διευκρίνισε, οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να κατανεμηθούν μεταξύ τουδιαρθρωτικού και δημοσιονομικού μετώπου.
«Η αναλογία χρέους/ΑΕΠ παραμένει υψηλή, αλλά και διαχειρίσιμη, υπό την προϋπόθεση οι μεταρρυθμίσεις να συνεχιστούν και μετά την διεκπεραίωση του προγράμματος στήριξης» υποστήριξε χαρακτηριστικά.
«Πιθανή πρόσθετη δημοσιονομική προσαρμογή θα συνέβαλε τα μέγιστα στην συρρίκνωση του εθνικού χρέους» υπερθεμάτισε ο Simon O'Connor, αξιώνοντας εμμέσως νέα μέτρα από τη Λισαβόνα.
Σημειώνεται πως το χρέος της Πορτογαλίας «έκλεισε» για το 2013 στα 129,4% του ΑΕΠ. Τέλος, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης, η ανάπτυξη το 2014 θα κυμανθεί στο 1%.
Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

«Φτύνουν» πολλά κομματικά στελέχη τους ηγέτες τους


Του Γιώργου Δελαστίκ*

Σκάει στο πρόσωπο του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά η μία «πολιτική βόμβα» μετά την άλλη. Υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων αυτοανακηρύσσεται ο πάλαι ποτέ στενότατος πολιτικός φίλος του πρωθυπουργού Νικήτας Κακλαμάνης, την ώρα που ο Αντώνης Σαμαράς ορίζει υποψήφιο τον Αρη Σπηλιωτόπουλο.


Υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας αυτοανακηρύσσεται ο Απόστολος Τζιτζικώστας, τον οποίον ο πρωθυπουργός είχε χρησιμοποιήσει για να ανατρέψει τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, την ώρα που ο Αντώνης Σαμαράς ορίζει ως υποψήφιο περιφερειάρχη τον βουλευτή της ΝΔ Γιάννη Ιωαννίδη. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι 46 από τους 50 (!) περιφερειακούς συμβούλους υποστηρίζουν την υποψηφιότητα Τζιτζικώστα.

Αυτοανακηρύχθηκε υποψήφιος περιφερειάρχης Πελοποννήσου ο Πέτρος Τατούλης σε πείσμα της βούλησης του Αντ. Σαμαρά και αυτήν τη στιγμή όλα δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός θα υποχρεωθεί να τον προσκυνήσει γιατί δεν έχει καλύτερη επιλογή και να τον ορίσει κι αυτός εκ των υστέρων υποψήφιο του κόμματος της ΝΔ, συρόμενος πίσω του αναγκαστικά. Αυτοανακηρύχθηκε υποψήφιος περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας ο πρώην βουλευτής και υπουργός της ΝΔ Θανάσης Γιαννόπουλος και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα τον νικήσει με άνεση ο υποψήφιος της ΝΔ Κώστας Μπακογιάννης. Χώρια που ο πρωθυπουργός απέτυχε να πείσει τους υπουργούς Νίκο Δένδια και Ολγα Κεφαλογιάννη να κατεβούν υποψήφιοι δήμαρχοι στην Αθήνα, εισπράττοντας ταπεινωτικές αρνήσεις.

Ούτε καν τη Φωτεινή Πιπιλή δεν κατόρθωσε να αναγκάσει να μπει υποψήφια δήμαρχος Αθηναίων! Καλά, δεν μιλάμε για υποψηφίους που είχαν εκλεγεί με το ΠΑΣΟΚ οι οποίοι έχουν απαγορεύσει «διά ροπάλου» στον Ευάγγελο Βενιζέλο να τους δώσει το χρίσμα, το οποίο θεωρούν... στίγμα! Τα αναφέρουμε όλα αυτά όχι για να δείξουμε ότι η ΝΔ κινδυνεύει να μην έχει σχεδόν κανένα δήμαρχο στις μεγάλες πόλεις της χώρας. Αυτό είναι δευτερεύον για μας, αφού η έκταση της ήττας της ΝΔ στις ευρωεκλογές και το πόσο χαμηλά θα πέσει το ΠΑΣΟΚ είναι οι παράγοντες που θα κρίνουν αν η κυβέρνηση θα καταρρεύσει αμέσως μετά τις 25 Μαΐου. Δεν θα το κρίνουν οι δημοτικές ή οι περιφερειακές εκλογές. Αυτό το «φτύσιμο» του πρωθυπουργού εκ μέρους πολλών στελεχών της ΝΔ όμως αποκαλύπτει τον βαθμό αποσάθρωσης του πολιτικού σκηνικού.

Όταν τόσο πολλά στελέχη της ΝΔ γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τι λέει και τι θέλει ο Σαμαράς, είναι προφανές ότι θεωρούν πως επίκειται η κατάρρευση της κυβέρνησης και κοιτάζουν τι θα κάνουν για το προσωπικό τους πολιτικό μέλλον, αδιαφορώντας φυσικά για τον αρχηγό τους και το κόμμα τους. Είναι φανερό πως πάρα πολλά στελέχη της ΝΔ και όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ διακατέχονται από το πνεύμα του «τέλους εποχής» για τα δύο κυβερνητικά κόμματα. 

Μαζική απειθαρχία στις επιθυμίες του συναντά όμως και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, αν και για εντελώς διαφορετικούς λόγους αυτός. Πρώτα πρώτα κανένα σοβαρό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν δέχεται να... υποβιβαστεί σε δήμαρχο ή περιφερειάρχη. Όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζονται να καταλάβουν... υπουργικές ή κυβερνητικές θέσεις! Φυσικά, όταν ο Τσίπρας γίνει πρωθυπουργός θα αναλάβει εκ νέου τον πλήρη και πολύ πιο εφικτό έλεγχο του κόμματός του και όλοι σχεδόν θα είναι έτοιμοι να προσκυνήσουν την εξουσία του, αλλά μέχρι τότε, έστω και αν αποδειχθεί ότι απέχουμε μήνες και όχι χρόνια από το σημείο αυτό, θα περάσει πολύ δύσκολα ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ.

Επιπροσθέτως, επειδή ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη λειτουργία αριστερού και όχι κυβερνητικού κόμματος, άρα έχει ακόμη λόγο η οργανωμένη βάση του που είναι αριστερή, εξεγείρεται εναντίον των ανοιγμάτων προς τα δεξιά που κάνει ο Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του και αποδοκιμάζει αυτές τις επιλογές του. Είναι πολύ χαρακτηριστικό αυτό που έγινε στον ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του «μνημονιακού» βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ Οδυσσέα Βουδούρη, τον οποίον ο Τσίπρας επιμένει να ορίσει ως υποψήφιο περιφερειάρχη Πελοποννήσου. Είναι ομολογουμένωςσυγκλονιστικό το γεγονός ότι στις νομαρχιακές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ τριών νομών της Πελοποννήσου, της Μεσσηνίας, της Κορινθίας και της Αρκαδίας, δεν βρέθηκε ούτε... ένα μέλος (!) του κόμματος, κυριολεκτικά ούτε ένα, που να ταχθεί υπέρ της συγκεκριμένης υποψηφιότητας. Φουρτούνες σε όλο το πολιτικό σκηνικό που σίγουρα θα επηρεάσουν τα εκλογικά αποτελέσματα.

*Δημοσιεύθηκε στο ΕΘΝΟΣ 13-2- 2014