Ολόκληρο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την Άμυνα

ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΝ


Διαβάστε τις εισηγήσεις των Κώστα Ήσυχου και την περίλησψη των εισηγήσεων του Γιάννη Ταφύλλη και Κώστα Γρίβα κατά τη χθεσινή ενημέρωση του ΣΥΡΙΖΑ (όπως είχαμε αναφέρει σχετικά) του προγράμματός του για την Άμυνα.
Χαιρετισμός Κώστα Ήσυχου στην εκδήλωση για την Άμυνα.
Η Ελλάδα, για δεκαετίες ολόκληρες ήταν η πρώτη χώρα στην Ευρώπη με τις μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες-ως ποσοστού του ΑΕΠ- και από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς αμυντικού υλικού στον κόσμο.   Την περίοδο 1998-2007 κατείχε την τέταρτη θέση στον κόσμο με εισαγωγές που αντιστοιχούσαν στο 6% του αμυντικού υλικού που διακινήθηκε παγκόσμια.   Ακόμα και σε χρονιά κρίσης, όπως ήταν το 2009,  η Ελλάδα ήταν η  δεύτερη χώρα στο ΝΑΤΟ με τις μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες, αμέσως μετά τις ΗΠΑ.
Τον Έλληνα φορολογούμενο σήμερα, που βιώνει  με τραγικό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και που βλέπει μπροστά του να ξεδιπλώνεται ένα πρωτοφανές σκηνικό διαφθοράς και διαπλοκής γύρω από τις προμήθειες εξοπλιστικών προγραμμάτων, είναι εύλογο να τον απασχολεί το ερώτημα, αν όντως έπιασαν τόπο οι θυσίες του  για την Άμυνα και σε ποιο βαθμό.
Εμείς, δεν αμφισβητούμε το γεγονός ότι οι Ε.Δ της χώρας κατέκτησαν  ένα αξιόλογο επίπεδο αποτρεπτικής ικανότητας και ότι σ’ αυτό συνέβαλαν καθοριστικά πολλές γενιές στελεχών με τον επαγγελματισμό και τις θυσίες τους.   Οφείλουμε όμως να δούμε την πραγματικότητα κατά πρόσωπο και να βάλουμε το δάκτυλο “επι του τύπου των ήλων”. Και η πραγματικότητα αυτή είναι αποκαλυπτική και διδακτική: εξαιτίας πολύ συγκεκριμένων πολιτικών που συνόδεψαν το μοντέλο σχεδιασμού, λειτουργίας και προμηθειών της Άμυνας σε ολόκληρη την περίοδο της μεταπολίτευσης, ένα μεγάλο μέρος των θυσιών του ελληνικού λαού δεν “μέτρησε” στο αξιόμαχο των ΕΔ.

  • Πρώτα απ’ όλα, όπως αποκαλύπτεται σήμερα, ένα σημαντικό μέρος των αμυντικών δαπανών, τροφοδότησε τη διαφθορά και τη διαπλοκή χωρίς να υπολογίζονται οι υπερκοστολογήσεις που συνήθως συνοδεύουν ανάλογες πρακτικές.
  • Έγιναν προμήθειες δαπανηρών εξοπλιστικών προγραμμάτων χωρίς να εντάσσονται σ’ έναν εθνικό σχεδιασμό με βάση τις επιχειρησιακές και αμυντικές ανάγκες της χώρας.
  • Οι αποσπασματικές πολιτικές προμηθειών που ακολούθησαν συστηματικά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ,  περιόρισαν σημαντικά τη δυνατότητα επιχειρησιακής εκμετάλλευσης των οπλικών συστημάτων που αποκτήθηκαν, με επιπτώσεις και στο ύψος των δαπανών και στο αξιόμαχο των ΕΔ.
  • Ακόμα και σήμερα, διατηρούνται πολλά στρατόπεδα - κατάλοιπα του μετεμφυλιακού μοντέλου οργάνωσης των Ε.Δ- σε ολόκληρη την επικράτεια,  για να εξυπηρετούνται κομματικές σκοπιμότητες. Τα στρατόπεδα αυτά επιβαρύνουν σημαντικά την οροφή του προσωπικού και τον προϋπολογισμό, χωρίς να έχουν ουσιαστική συνεισφορά στο αξιόμαχο των Ε.Δ.
Για μας, το φυτώριο που εξέθρεψε όλες αυτές τις  παθογένειες στο χώρο της Άμυνας, είναι το  καθεστώς των “στεγανών”. Το καθεστώς που κρατά την Άμυνα σε ειδική “καραντίνα” , μακριά από τα “αδιάκριτα” βλέμματα της κοινωνίας ακόμα και του κοινοβουλίου. Το καθεστώς που εμποδίζει και αυτούς που είναι από μέσα, να έχουν στοιχειώδη επικοινωνία  με τον έξω κόσμο, ακόμα και για ζητήματα που αφορούν το δημόσιο συμφέρον. Τα στεγανά δεν τα πείραξαν μέχρι σήμερα, γιατί εξασφαλίζουν προνομιακή  πρόσβαση στην κυβέρνηση και στα κόμματα που βρίσκονται  στην εξουσία.
Ένα πρώτο συμπέρασμα στο σημείο αυτό είναι, ότι με άλλου είδους πολιτικές στο σχεδιασμό, στη λειτουργία και τις προμήθειες της Άμυνας,  θα μπορούσαμε να έχουμε πετύχει το ίδιο  αποτέλεσμα με πολύ λιγότερα μέσα και πολύ μικρότερο κόστος.
Επειδή η Άμυνα δεν λειτουργεί από μόνη της αλλά σε στενή σχέση και συνάρτηση με την πολιτική, το δεύτερο συμπέρασμα έχει να κάνει με το είδος της πολιτικής που είχαμε μέχρι σήμερα. Η πολιτική αυτή, που έκλεβε αέρα από τη χώρα αντί να της δίνει, εγκλώβισε και την Άμυνα σ' ένα ασφυκτικό πλέγμα εξαρτήσεων και πιέσεων με μόνη διέξοδο το διαρκές κυνήγι των εξοπλισμών.
Δείτε την τραγική κατάληξη που βιώνουμε σήμερα. Παρέδωσαν  τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές, ακόμα και για ζητήματα που αφορούν τον πυρήνα της εθνικής μας κυριαρχίας όπως είναι ο σχεδιασμός της Άμυνας  και της αμυντικής βιομηχανίας. 
Στα ίδια δυστυχώς αδιέξοδα εγκλωβίστηκε και η στρατηγική συμμαχιών της χώρας σε ολόκληρη τη μεταπολεμική περίοδο. Μέχρι σήμερα έχουμε προσχωρήσει σε τρείς  υπερεθνικούς οργανισμούς ασφάλειας και άμυνας, χωρίς εγγυήσεις για το αυτονόητο, δηλαδή την ασφάλεια των συνόρων μας.

  • Το 1952, προσχωρήσαμε στο ΝΑΤΟ, το οποίο «σηκώνει τα χέρια» για την περίπτωση απειλής που προέρχεται από χώρα-μέλος.
  • Το 1995 προσχωρήσαμε στη ΔΕΕ (Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση) αλλά εκεί ήδη υπήρχε η Τουρκία από το 1992 και η οποία το 2000, λόγω Ελλάδας,  απείλησε να μπλοκάρει με βέτο στο συμβούλιο της συμμαχίας την δυνατότητα η ΕΕ να έχει πρόσβαση στα μέσα του ΝΑΤΟ.
  • Με τη συνθήκη της Λισσαβόνας του 2007, που κατήργησε τη ΔΕΕ, προσχωρήσαμε  ως χώρα-μέλος στην  Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας της ΕΕ (ΚΠΑΑ). Εδώ βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το αμφιλεγόμενο κείμενο της «ρήτρας αμοιβαίας άμυνας» (άρθρο 42.7 της ΣΛΕΕ), που στην προσπάθεια να συμβιβάσει αντικρουόμενα στρατηγικά συμφέροντα χωρών της ΕΕ τελικά δεν δεσμεύει επί της ουσίας κανέναν. Χώρια που για τη συλλογική ασφάλεια παραπέμπει πίσω στο ΝΑΤΟ.
Είναι φανερό ότι η χώρα έχει ανάγκη από άλλες πολιτικές που θα τη βγάλουν από τα σημερινά  αδιέξοδα, θα τη στηρίξουν στα πόδια της και θα τη βοηθήσουν να διεκδικήσει τη θέση που της αναλογεί στο παγκόσμιο σύστημα. Διαφορετικές πολιτικές χρειαζόμαστε και για την Άμυνα της χώρας.
Για μας,  η Άμυνα όπως τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, έκλεισε οριστικά τον κύκλο της. Η χώρα έχει ανάγκη από ένα διαφορετικό μοντέλο ΕΔ. Έχει ανάγκη από ΕΔ μικρότερου σχήματος και μεγαλύτερου βαθμού ευελιξίας, ΕΔ αποτελεσματικές και αποδοτικές με την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας, ΕΔ μικρότερου κόστους. Έχει ανάγκη τέλος, από ΕΔ με στέρεο δημοκρατικό προσανατολισμό και ισχυρούς δεσμούς με την κοινωνία.
Η ιστορική ευθύνη για να αλλάξουμε τη χώρα και να δρομολογήσουμε τους αναγκαίους μετασχηματισμούς και στον ευαίσθητο χώρο των ΕΔ μας αναλογεί και είμαστε έτοιμοι να την αναλάβουμε.
Γνωρίζουμε τις δυσκολίες του εγχειρήματος. Γνωρίζουμε τις συνέπειες των μνημονιακών πολιτικών. Γνωρίζουμε επίσης ότι εξαιτίας της έκτασης των συνεπειών αυτών καμία προσπάθεια δεν θα πρέπει να θεωρείται αρκετή.
Στις προτεραιότητες της δικής μας διακυβέρνησης θα είναι η διασφάλιση αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης για το προσωπικό των ΕΔ και η διατήρηση σε υψηλό επίπεδο αποτελεσματικότητας και ετοιμότητας κρίσιμων ικανοτήτων του στρατεύματος με αυστηρή ιεράρχηση επιχειρησιακών απαιτήσεων.  Εμείς πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει Άμυνα της χώρας χωρίς τους ανθρώπους της. Άλλοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι οι Έλληνες θα πρέπει να ζουν με 300 ευρώ και ότι μπορεί να έχουμε Άμυνα με την πλειοψηφία των στελεχών της να ζει σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας.  Γνωρίζουμε την οικονομική κατάσταση της χώρας. Θα εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια προς κάθε κατεύθυνση. Γνωρίζουμε επίσης ότι  μπορούμε να κάνουμε πολλά  για τη βελτίωση της ζωής του προσωπικού των ΕΔ και των οικογενειών τους τα οποία είναι θέμα πολιτικής βούλησης και μόνο.
Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ με δυο λόγια στην διαδικασία ενοποίησης και ολοκλήρωσης που δρομολογεί η ΕΕ στον αμυντικό τομέα, μία διαδικασία που επηρεάζει την αμυντική πολιτική της χώρας μας. Δυστυχώς η ΕΕ, υπό την καθοδήγηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών , που παραμένουν κυρίαρχες στην ευρωπαϊκή σκηνή τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά και της γραφειοκρατίας των Βρυξελών, δεν δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη  συλλογική ασφάλεια του ευρωπαϊκού εδάφους, αλλά τις προϋποθέσεις για να αποκτήσει η ΕΕ την ικανότητα αυτόνομης στρατιωτικής δράσης,  με στρατιωτικές επεμβάσεις εκτός συνόρων, σε πολλαπλά μέτωπα ανά την υφήλιο, στα πρότυπα  των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Θα ήθελα να τονίσω κατηγορηματικά ότι αυτή η πολιτική , όπως έδειξε και το παράδειγμα των ΗΠΑ, δεν παράγει ασφάλεια ούτε παράγει ανάπτυξη όπως υπόσχονται στους λαούς της Ευρώπης.
Η Ευρώπη δεν πρέπει να αποτελέσει το νέο παγκόσμιο χωροφύλακα αλλά δύναμη κανόνων, δικαιωμάτων και ανάπτυξης. Εμείς θα δώσουμε τη μάχη για την επανίδρυση της Ευρώπης. Και η επανίδρυση της Ευρώπης μπορεί και πρέπει να συμπεριλάβει  και ένα σύστημα συλλογικής ασφάλειας, που θα οικοδομείται στη βάση αρχών ισοτιμίας και συνεννόησης και όχι ανταγωνισμού μεταξύ των χωρών. Ένα τέτοιο σύστημα σε συνδυασμό με την ενίσχυση του ρόλου του ΟΗΕ και το σεβασμό του διεθνούς δικαίου θα μπορούσε πράγματι να συμβάλλει σ' ένα καλύτερο κόσμο.

Η περίληψη των εισηγήσεων των Γ. Ταφύλλη και Κ. Γρίβα
ΑΜΥΝΑ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ
ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ,  ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΓΝΩΣΗ
Αξιοκρατία, επαγγελματισμός, αναγνώριση βασικών δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών των στελεχών των Ε.Δ  στα πρότυπα των προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών. Θητεία με επιχειρησιακό προσανατολισμό – σύνδεση με πολιτικές και δράσεις ανταποδοτικότητας.
Ανάπτυξη ελληνικής στρατηγικής αποτροπής - ίδρυση κέντρου μελετών των διεθνών εξελίξεων στην τέχνη και την επιστήμη του πολέμου και την πολεμική τεχνολογία.
Αναπροσανατολισμός – Αναβάθμιση της εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα

ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΩΝ ΕΔ
Από  συνδυασμό φορέων της εκτελεστικής, της νομοθετικής και της δικαστικής εξουσίας καθώς και από ανεξάρτητες αρχές.
Ουσιαστική ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του κοινοβουλίου, νέες ανεξάρτητες αρχές «Συνήγορου του Στρατιωτικού» και «Γενικού Επιθεωρητή Οικονομικών της Άμυνας».
Ενίσχυση της υπευθυνότητας – δημοκρατική λογοδοσία όλων των φορέων που εμπλέκονται στο σχεδιασμό, στις προμήθειες και στην καθημερινή λειτουργία της Άμυνας.
Δημοκρατικός έλεγχος της αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας των Ε.Δ.

ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΔ
  • Νέα δομή δυνάμεων από μηδενική βάση. Σταδιακή μετάβαση σε  Ε.Δ μικρότερου και ευέλικτου σχήματος και υποδομών, μεγάλης αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας και μικρότερου κόστους.
  • Συμμετρική ανάπτυξη των βασικών συντελεστών  της Άμυνας. Ολιστική και συνθετική αντιμετώπιση των αμυντικών ικανοτήτων - ανάπτυξή τους στο μέτρο των επιθυμητών αποτελεσμάτων.
  • Σχεδιασμός που να αναδεικνύει τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα της χώρας.
  • Συνεκτίμηση κατά το σχεδιασμό ειρηνικών έργων υποδομής και περιφερειακών πολιτικών  του βαθμού διευκόλυνσης – υποστήριξης της Άμυνας της χώρας.
  • Μέγιστη αξιοποίηση των υπαρχόντων συστημάτων. Μελετημένη επέκταση των ικανοτήτων τους, ανάλογα με τις δυνατότητες της χώρας, αναβάθμιση και μετατροπή τους αν χρειαστεί με  συμμετοχή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.
  • Εισαγωγή προηγμένων τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών - πολλαπλασιαστών ισχύος στη διοίκηση και τον έλεγχο των Ε.Δ. Ανάπτυξη τεχνολογιών με 100% ελληνική συμμετοχή.
  • Σύνθεση παραγόντων «επιβιωσιμότητας»- αποτελεσματικότητας, από κάτω προς τα πάνω, από το επίπεδο του απλού στρατιώτη έως και το ανώτερο επιχειρησιακό επίπεδο.
  • Νέα στρατηγική προμηθειών - επανασχεδιασμός των Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων που εκκρεμούν, εστίαση στην αμυντική βιομηχανία και σε τομείς άμεσης προτεραιότητας.
  • Η αμυντική βιομηχανία  ζωτικός και αναπόσπαστος κρίκος για την ασφάλεια εφοδιασμού και την επιχειρησιακή αυτονομία των ΕΔ.
  • Ανάπτυξη, ασύμμετρων, αντισυμβατικών και ανορθόδοξων ικανοτήτων, μέσω αντίστοιχων εργαστηρίων, σε όλους τους κλάδους και σε όλα τα επίπεδα.

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ
Εθνική Αμυντική Βιομηχανική Στρατηγική για τον παραγωγικό προσανατολισμό της αμυντικής βιομηχανίας, Ενιαίος Φορέας Αμυντικής Βιομηχανίας υπό δημόσιο έλεγχο, αναθεώρηση του νόμου «περί προμηθειών», σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και βιωσιμότητας. Ενίσχυση της έρευνας και καινοτομίας στον αμυντικό τομέα.

ΝΕΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ
Εμπέδωση της διαφάνειας-καταπολέμηση της διαφοράς. Έλεγχος και επίβλεψη του συστήματος προμηθειών από τους φορείς δημοκρατικού κοινωνικού ελέγχου των ΕΔ. Εστίαση σε προγράμματα διακρατικών συνεργασιών, οργανωτική και λειτουργική ανασυγκρότηση του συστήματος προμηθειών, διακλαδικές προμήθειες για κοινά μέσα, υλικά και εφόδια, εισαγωγή ευέλικτων οργανωτικών δομών, ολιστική αντιμετώπιση των προμηθειών-μέριμνα για το σύνολο της ζωής του υλικού, παραλαβή υλικού από τον τελικό χρήστη, μακροχρόνιος προγραμματισμός-έγκαιρος σχεδιασμός, διαγωνιστικές διαδικασίες, έγκριση του προγράμματος προμηθειών από το κοινοβούλιο.

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΩΝ ΕΔ
Αναβάθμιση και διεύρυνση των υπηρεσιών που προσφέρουν οι Ε.Δ στο κοινωνικό σύνολο σε όλα τα επίπεδα. Αποφασιστική συμβολή στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και καταστάσεων έκτακτης ανάγκης.  Ανάληψη πρωταγωνιστικού ρόλου για την ανακούφιση της κοινωνίας από τις επιπτώσεις της ανθρωπιστικής κρίσης – σχέδιο δράσης για την εξασφάλιση στέγης, τροφής και υγειονομικής φροντίδας σε συμπολίτες μας που  πλήττονται.

ΑΜΕΣΕΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ
Η διασφάλιση αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης των στελεχών των Ε.Δ.
Η διατήρηση σε υψηλό επίπεδο αποτελεσματικότητας και ετοιμότητας κρίσιμων ικανοτήτων του στρατεύματος με αυστηρή ιεράρχηση προτεραιοτήτων.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ζάρα Βαγκενκνέχτ: Βλέπω ενίσχυση των ριζοσπαστικών κομμάτων

Ζά

tvxs.gr/node/148920
 
 
 
Ανερχόμενο αστέρι στο αριστερό κόμμα Die Linke η Ζάρα Βαγκενκνέχτ εκμυστηρεύεται στη Deutsche Welle τους φόβους της για την άνοδο των εθνικιστικών και λαϊκιστικών κομμάτων στις ευρωεκλογές.
Η αντίστροφη μέτρηση ξεκινάει σήμερα. Σε 100 μέρες οι πολίτες από τις χώρες–μέλη της ΕΕ, μαζί και της Γερμανίας, προσέρχονται στις κάλπες για να εκλέξουν τα νέα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο αναλόγως του συσχετισμού των δυνάμεων που θα προκύψει, θα εκλέξει και τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Έτσι τα περισσότερα ευρωπαϊκά κόμματα και ομάδες έχουν καταλήξει στα κορυφαία στελέχη τους που θα πέσουν στη μάχη της ψήφου.
«Η ΕΕ χάνει τα ερείσματά της»
Για το γερμανικό αριστερό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης Die Linke, η διαδικασία θα γίνει αυτό το Σαββατοκύριακο στο Αμβούργο. Στο ευρωπαϊκό συνέδριο θα παρουσιαστεί η λίστα των υποψηφιοτήτων και το εκλογικό πρόγραμμα. Στους συνέδρους έχει προσκληθεί να μιλήσει και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας. Μιλώντας στην ελληνική εκπομπή της Deutsche Welle, η Ζάρα Βαγκενκνέχτ, αντιπρόεδρος του κόμματος και αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας εκφράζει την ανησυχία της για την επίδραση που ενδεχομένως θα έχει η έκβαση του δημοψηφίσματος στην Ελβετία στον προεκλογικό αγώνα των ριζοσπαστικών κομμάτων.
«Τα ανοιχτά σύνορα και η ελεύθερη κυκλοφορία εργαζομένων είναι επίτευγμα, όχι όμως όταν γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από επιχειρήσεις για να πιέσουν προς τα κάτω τους μισθούς» υποστηρίζει. «Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Ελβετία, και πολύ περισσότερο στη Γερμανία. Εργαζόμενοι από ανατολικοευρωπαϊκές χώρες παίρνουν θλιβερούς μισθούς κι αυτό προκαλεί αισθήματα αδικίας, δικαιολογημένους φόβους και αντιδράσεις, που στη συνέχεια γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από λαϊκιστές, εθνικιστές και ακροδεξιά κόμματα. Σε ολόκληρη την Ευρώπη βλέπουμε να αυξάνουν τη δύναμή τους. Η ΕΕ, έτσι όπως είναι σήμερα, χάνει διαρκώς σε ερείσματα και στήριξη από το λαό. Και όταν αυτό γίνεται στο δεξιό χώρο, αποτελεί τεράστιο πρόβλημα. Στις ευρωεκλογές βλέπω να ενισχύονται σημαντικά αυτά τα κόμματα».
Εξισορρόπηση αρμοδιοτήτων
Η Ζάρα Βαγκενκνέχτ παραδέχεται ανοιχτά ότι αυτό το ενδεχόμενο την τρομάζει, γιατί προκαλεί συνειρμούς από το παρελθόν και παραλληλισμούς με την πρόσφατη ιστορία. «Βέβαια δεν μπορεί να συγκρίνει κανείς τη σημερινή Ευρώπη με αυτή της οικονομικής κρίσης του 1930, αλλά ωστόσο υπάρχουν ομοιότητες. Τότε, κι αυτό συνέβη κυρίως στη Γερμανία, πολλοί άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τη δημοκρατία, επειδή αισθάνθηκαν ότι αφέθηκαν στην τύχη τους. Και φυσικά σε αυτό συνέβαλε και η υψηλή ανεργία. Γι' αυτό εύχομαι να μην προστρέξει κανείς σε αυτά τα κόμματα που επικαλούνται τη φασιστική παράδοση, ή, ακόμη χειρότερα, το κάνουν συγκεκαλυμμένα. Θα ήταν μια επικίνδυνη εξέλιξη».
Η αντιπρόεδρος του κόμματος Die Linke υποστηρίζει ότι η ΕΕ χρειάζεται να αναπροσαρμόσει το βηματισμό της προς μια πιο κοινωνική κατεύθυνση. Επιμένει να αντιστέκεται στη μεταφορά εξουσιών από τα εθνικά κράτη στις «υπηρεσίες των Βρυξελλών» και ζητά να βρεθεί μια νέα εξισορρόπηση ανάμεσα στις αρμοδιότητες που θα πρέπει να παραμείνουν σε εθνική δικαιοδοσία και σε εκείνες που θα περάσουν σε ενωσιακό επίπεδο. Και θέτει θέμα νομιμοποίησης των ευρωπαϊκών θεσμών χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την οποία αποκαλεί ομάδα από λομπιίστες στην υπηρεσία επιχειρηματικών κολοσσών, αλλά και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που εκλέγεται με ποσοστό κάτω του 50% των ευρωπαίων πολιτών.

Η ΟΛΛΑΝΔΙΑ ΕΚΤΟΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΕ!




Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Σίγουρα ο ανενημέρωτος αναγνώστης θα βάλει τα γέλια αν ακούσει ότι ένα κόμμα της Ολλανδίας κατεβαίνει στις ευρωεκλογές με κεντρικό σύνθημα «Εξω η Ολλανδία, όχι μόνο από την Ευρωζώνη, αλλά και από την ΕΕ»! Γραφικοί, περιθωριακοί τύποι μηδαμινής σίγουρα εκλογικής επιρροής, θα σκεφτεί. Μαθαίνοντας μάλιστα ότι ο περί ου ο λόγος πολιτικός σχηματισμός είναι το Κόμμα της Ελευθερίας της σκληρής ολλανδικής Δεξιάς ή Ακροδεξιάς, θα αισθανθεί αυθόρμητα δικαιωμένος για την αρχική εκτίμησή του. Μόνο που, αν ψάξει λίγο καλύτερα το θέμα, θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν μερικές ενοχλητικές λεπτομέρειες.
Πρώτα πρώτα αυτό το Κόμμα της Ελευθερίας στις δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές έρχεται… πρώτο! Δημοσκοπήσεις βέβαια είναι αυτές, αλλά αν όντως βγει και από τις ευρωκάλπες κάτι ανάλογο, αν δηλαδή πραγματικά το κόμμα του Χέερτ Βίλντερς κατακτήσει την πρώτη θέση στην Ολλανδία στις ευρωεκλογές, μόνο περιθωριακό δεν θα μπορεί να χαρακτηριστεί το κόμμα αυτό. Αν όντως νικήσει το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας, πρέπει η επικράτησή του να βάλει σε σκέψη όχι μόνο τους Ολλανδούς, αλλά όλους τους Ευρωπαίους, για τις επιπτώσεις που έχει στις συνειδήσεις των πολιτών η πολιτική που ασκούν η Ευρωζώνη και η ΕΕ. Υπάρχει και μια δεύτερη «ενοχλητική» λεπτομέρεια, ευτυχώς για τους υποστηρικτές του ευρώ και της ΕΕ δημοσκοπική κι αυτή για την ώρα, μέχρι να γίνουν οι ευρωεκλογές σε τρεις μήνες. Δημοσκόπηση για λογαριασμό της «Ντε Τέλεχρααφ», της μεγαλύτερης ολλανδικής εφημερίδας, που καμιά συμπάθεια δεν τρέφει προς τον Βίλντερς και το κόμμα του, έδειξε ότι αυτή τη στιγμή το Κόμμα της Ελευθερίας απολαμβάνει τόσο ισχυρής υποστήριξης μεταξύ των Ολλανδών ώστε όχι μόνο θα βγει πρώτο, αλλά επιπλέον θα πάρει μόνο του μόλις έναν ευρωβουλευτή λιγότερο από όσους θα πάρουν όλα μαζί τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού!
Για να δούμε βέβαια αν και αυτό το πράγμα θα επιβεβαιωθεί από το πραγματικό εκλογικό αποτέλεσμα τον Μάιο, γιατί άλλο οι δημοσκοπήσεις και εντελώς άλλο τα ψηφοδέλτια στις κάλπες. Υπάρχει όμως και μια άλλη, τελευταία αλλά καθόλου ασήμαντη «λεπτομέρεια», η οποία ομολογουμένως προκαλεί σοκ, παρόλο που και αυτό το στοιχείο είναι δημοσκοπικό: το 37% (!) των Ολλανδών τάσσεται υπέρ της αποχώρησης της χώρας τους όχι απλώς από το ευρώ, αλλά από την ίδια την ΕΕ, ενώ υπέρ της παραμονής της Ολλανδίας στην ΕΕ τάσσεται μόλις το 45% των ερωτηθέντων – δηλαδή μόνο 8 εκατοστιαίες μονάδες περισσότερο!
Πράγμα που σημαίνει ότι αρκεί να αλλάξει γνώμη μόλις το 4% αυτών που υποστηρίζουν την παραμονή της Ολλανδίας στην ΕΕ για να βρεθούν τα δύο στρατόπεδα ισοδύναμα! Μα πως είναι δυνατόν σε μια πλούσια χώρα σαν την Ολλανδία της οποίας το 70% των εξαγωγών κατευθύνεται προς τις άλλες χώρες της ΕΕ, το στρατόπεδο των υποστηρικτών της ΕΕ να υπερέχει τόσο λίγο έναντι εκείνων που θέλουν να αποχωρήσει η Ολλανδία από το ευρώ αλλά και την ΕΕ; Εύκολα μπορεί να κατανοήσει κανείς τους Ελληνες, τους Πορτογάλους, τους Ισπανούς, ακόμη και τους Ιταλούς που τα τελευταία χρόνια βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να καταποντίζεται ή να πέφτει και να θεωρούν γι’ αυτό υπεύθυνη την πολιτική της Ευρωζώνης και της ΕΕ, να διακατέχονται αυτή την εποχή από αντι-ΕΕ αισθήματα. Αλλά να θέλουν να φύγουν από την ΕΕ σε μεγάλο ποσοστό και οι πλούσιοι Ολλανδοί αυτό σίγουρα προκαλεί μεγάλη εντύπωση. Είναι βέβαιο ότι κάτι λάθος, σοβαρό λάθος κάνει η ΕΕ στην πολιτική της για να ξεσηκώνονται εναντίον της οι πολίτες τόσο των φτωχών κρατών όσο και των πλούσιων! Στο μεταξύ, όση λογική δυσπιστία κι αν έχει δικαιολογημένα κάποιος για την αξιοπιστία των ευρημάτων των δημοσκοπήσεων, η πραγματικότητα για τις διαθέσεις των Ολλανδών απέναντι στο ευρώ και την ΕΕ δεν πρέπει να απέχει πολύ από τα δημοσκοπικά ευρήματα, ενδεχομένως.
Ας θυμηθούμε ότι πριν από σχεδόν εννέα χρόνια, τον Ιούνιο του 2005, όταν έγινε στην Ολλανδία δημοψήφισμα για το ευρωσύνταγμα, ο λαός της είπε ένα πεντακάθαρο «όχι», που συγκλόνισε την Ευρώπη! Καθώς είχε προηγηθεί τον Μάιο του 2005 και το «όχι» του γαλλικού λαού στο ευρωσύνταγμα, το αποτέλεσμα ήταν να σταματήσει αμέσως κάθε διαδικασία για την ψήφιση ευρωσυντάγματος μέσω δημοψηφισμάτων και να μην επανέλθει ποτέ αυτή η διαδικασία, για κανένα θέμα της ΕΕ. Απλή ένδειξη φυσικά αποτελεί το «όχι» των Ολλανδών στο ευρωσύνταγμα σχεδόν προ δεκαετίας και κατά κανέναν τρόπο απόδειξη ότι είναι σωστές και οι σημερινές δημοσκοπήσεις, αλλά σίγουρα προκαλεί ενδιαφέρον για τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στην Ολλανδία. Οψόμεθα…
*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Χασάπηδες ! Ελέω Σαμαρά και μίντια


ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ Η τρόικα έδρασε ως «χασάπης, προκαλώντας κοινωνικό τσουνάμι» με έκρηξη της ανεργίας, των λουκέτων και της φτώχειας, αποφάνθηκε η Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, που ερευνά τις επιπτώσεις των Μνημονίων. 
ΕΛΣΤΑΤ Νέο έκρηξη - ρεκόρ της ανεργίας στο 28% τον Νοέμβριο. 1.382.062 εργαζόμενοι αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας. Μόνο 170.015 από αυτούς παίρνουν επίδομα. "Θερίζει" τους νέους, χωρίς δουλειά το 61,4%. 
YΠΟ ΑΠΟΛΥΣΗ «Στον αέρα» 85.000 συμβασιούχοι. Έλεγχο πιστοποιητικών με τα οποία έγιναν αορίστου χρόνου προανήγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αφορά ρυθμίσεις Παυλόπουλου, Ρέππα Σκανδαλίδη και Β. Παπανδρέου.
Ελέω Σαμαρά και μίντια
Όλες τις προηγούμενες μέρες τα συστημικά μίντια ασχολήθηκαν με τις υποψηφιότητες του ΣΥΡΙΖΑ για τις περιφερειακές και τις δημαρχιακές εκλογές.

Δεν πρόβαλαν, βεβαίως, το γεγονός ότι οι υποψήφιοι είναι νέα και άφθαρτα πρόσωπα και σε κάθε περίπτωση η πολιτική διαδρομή τους είναι διαφανής. 
Το ενδιαφέρον των μνημονιακών μίντια επικεντρώθηκε στις πληροφορίες για τις διαφωνίες σχετικά με την επιλογή των υποψηφίων, που διατυπώθηκαν στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ δημοσίως. 
Πολλοί μάλιστα άσκησαν και κριτική λέγοντας ότι η ηγεσία επέβαλε τις υποψηφιότητες. 
Απέκρυψαν ότι οι υποψηφιότητες αυτές εγκρίθηκαν από το αρμόδιο συλλογικό όργανο, την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, και σε μια περίπτωση, αυτή του Θ. Καρυπίδη, τα αντανακλαστικά του κόμματος υπήρξαν άμεσα μόλις παρουσιάστηκαν νέα στοιχεία.

 αξίωση για δημοκρατική διαδικασία που προβλήθηκε για τις περιπτώσεις των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ ξεχάστηκε μόλις ανακοινώθηκαν οι υποψήφιοι της Ν.Δ. 
Κανείς δεν ήλεγξε το κυβερνών κόμμα για τις διαδικασίες που ακολούθησε, για το γεγονός ότι η επιλογή υπήρξε προσωπική απόφαση του πρωθυπουργού, δηλαδή ότι οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες διορίστηκαν ελέω Σαμαρά. 
Ήταν μάλιστα τόσο εξόφθαλμα προβληματική η μεθόδευση αυτή, ώστε μαζί με την ανακοίνωση των επισήμων υποψηφιοτήτων ανακοινώθηκαν και οι υποψηφιότητες "ανταρτών" του κόμματος. 
Τα κυρίαρχα μίντια έσπευσαν μάλιστα να αρχίσουν την πολιτική αποδόμηση των "ανταρτών", μεταδίδοντας τα σκονάκια της γαλάζιας μονταζιέρας.

Η επίδειξη αρχηγισμού από τον Σαμαρά, σύμφωνα με τα κυρίαρχα μίντια, βαφτίστηκε προσόν και ταυτίστηκε με την αποφασιστικότητα και την... κυβερνησιμότητα. 
Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι λίγες μέρες πριν, με την αντίθετη επιχειρηματολογία, υποστήριζαν την αιφνιδιαστική καθιέρωση του σταυρού στις ευρωεκλογές. 
Σε αυτή την τακτικιστική επιλογή του Σαμαρά και του Βενιζέλου, τα "παπαγαλάκια" έβλεπαν μια... στρατηγική ανανέωσης του πολιτικού συστήματος, επειδή οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές δεν θα διορίζονταν από τον αρχηγό, αλλά θα εκλέγονταν απευθείας από τον λαό. Την επομένη, το μιντιακό σύστημα ξέχασε τη... δημοκρατία και επέστρεψε στη δοκιμασμένη αρχηγική συνταγή τού "αποφασίζω και επιβάλλω".

Για κακή τους τύχη, όμως, ο τελικός κριτής των εκλογών δεν θα είναι οι εκλεκτοί υποψήφιοι του δικομματικού αρχηγισμού, αλλά ο ίδιος ο λαός. 
Και πρέπει να μην αισθάνονται καλά, καθώς σε αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ κρατά το προβάδισμα στην πρόθεση ψήφου.

Δημ. Παπαδημούλης: Επιχειρείται στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ

Γιατί «σκάει» στα χέρια Σαμαρά η υπόθεση της οικονομίας



Μιλώντας σήμερα στο Κόκκινο (Ν.Σβέρκος-Ντ.Μπατζιά), ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

Αυτό που φάνηκε χθες είναι ότι αρχιστράτηγος και εμπνευστής της θεωρίας των δύο άκρων είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός και όσα λένε κατά καιρούς τα ακροδεξιά του χέρια, τα λένε με εντολή Σαμαρά. Προσπάθησε να φορτώσει το έγκλημα της Marfin και την καταδρομική επίθεση στις Σκουριές στον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για μια χοντρή συκοφαντία. Εμείς, πρώτοι από όλα τα κόμματα, καταδικάσαμε το έγκλημα στην Marfin, διότι όχι μόνο χάθηκαν ανθρώπινες ζωές εκείνη την ημέρα, αλλά ήταν και ένα χτύπημα στη μεγαλύτερη κινητοποίηση εναντίον του Μνημονίου που είχε γίνει ποτέ αυτά τα χρόνια.
Επίσης, όταν έγινε η επίθεση στις Σκουριές, ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε ανακοίνωση με την οποία υποστήριξε ότι τέτοιες ενέργειες είναι απολύτως καταδικαστέες και το μόνο που κάνουν είναι να προβοκάρουν και να ζημιώνουν το μαζικό, ειρηνικό κίνημα των κατοίκων εναντίον της επένδυσης χρυσού στην Χαλκιδική. Προσπαθούν δηλαδή με βρώμικο και συκοφαντικό τρόπο, διά του πρωθυπουργού, κι όχι της Χ.Σιδέρη ή του Φ.Κρανιδιώτη, να φορτώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ πράξεις τις οποίες έχει καταδικάσει από την πρώτη στιγμή, και σα να μην έφτανε αυτό, έρχεται και το Γραφείο Τύπου της ΝΔ με υπονοούμενα του τύπου «περιμένετε και θα δείτε..».
Επιχειρείται η στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί «σκάει» στα χέρια Σαμαρά η υπόθεση της οικονομίας
Πέρα από τη βρωμιά που έχει η εξίσωση της Χ.Α με τον ΣΥΡΙΖΑ, και η οποία αντανακλά τον πανικό του επιτελείου του Σαμαρά, αλλά και του ίδιου, αφού η θεωρία αυτή δεν «περνά» ούτε στη βάση της ΝΔ, επιχειρείται αυτή τη στιγμή να στοχοποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί «σκάει» στα χέρια του πρωθυπουργού η υπόθεση της οικονομίας, θρυμματίζεται το successstory, δεν υπάρχει πίστωση χρόνου από την Τρόικα και έτσι τινάζονται στον αέρα οι δεσμεύσεις του για έξοδο από το Μνημόνιο, έξοδο στις αγορές, νέα δάνεια χωρίς νέο Μνημόνιο κ.ο.κ.
Ο Σαμαράς επιλέγει την επιστροφή στο εμφυλιακό κλίμα και επενδύει στο διχασμό
Η ακροδεξιά εμμονή του πρωθυπουργού οφείλεται σε τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι το ίδιο το πολιτικό-ιδεολογικό προφίλ του, το οποίο είναι ακροδεξιάς κοπής. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κ.Σαμαράς τη δεκαετία του ’80 ήταν από τους πρώτους «προσκυνητές» στο Μελιγαλά, την εποχή που η ΝΔ του Κων/νου Καραμανλή προσπαθούσε να υπερβεί το εμφυλιακό/μετεμφυλιακό κλίμα, καθώς η τότε ΝΔ είχε στο ενεργητικό της τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ. Έτσι εξηγείται το γιατί έχει μαζέψει γύρω του ομάδα ακροδεξιών -Φ.Κρανιδιώτη, Τ.Μπαλτάκο, Χρ.Λαζαρίδη, Γ.Μουρούτη. Ο δεύτερος λόγος είναι καθαρά πολιτική σκοπιμότητα: μια αντιπαράθεση, έντονη, με όρους δημοκρατικής σταθερότητας, για τα προβλήματα του 2013 και τις μελλοντικές προοπτικές της χώρας, δε βολεύει τον κ. Σαμαρά. Το «γήπεδο» αυτό είναι ευνοϊκό για τον ΣΥΡΙΖΑ, τις δυνάμεις της Αριστεράς και της Δημοκρατίας, αλλά όχι για τις μνημονιακές δυνάμεις. Γι’αυτό, ο κ.Σαμαράς επιλέγει την επιστροφή στο εμφυλιακό κλίμα και επενδύει στο διχασμό.
Ο τρίτος παράγοντας είναι ότι η πολιτική του συναντά σθεναρές αντιστάσεις και μέσα στο κόμμα του, και γι’ αυτό βγάζει μια ανασφάλεια. Ακούγονται σενάρια μέσα στους κόλπους της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και της διαπλοκής για αλλαγή πρωθυπουργού από την παρούσα Βουλή, κι αυτό είναι κάτι που τον φοβίζει.
- See more at: http://left.gr/news/dim-papadimoylis-epiheireitai-stohopoiisi-toy-syriza-giati-skaei-sta-heria-samara-i-ypothesi#sthash.AJxyYvBX.dpuf

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΚΑΔΡΟ ΚΑΙ Η ΕΝΤΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΗΣ: "ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ"


Ο Κυπριακός Ελληνισμός μπαίνει στο κάδρο με τρόπο δραματικό, με την εθνική του υπόσταση να αποτελεί πυρακτωμένο θέατρο στους σύγχρονους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς, και η εντολή είναι σαφής... 


Τσακίστε τους… Τσακίστε πρώτα την ελληνική τους ψυχή και αμέσως μετά την Ελληνική γεωπολιτική τους υπόσταση.

Στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο, οι δυο κοινωνίες συναγωνιζόμενες η μία την άλλη σε ηλιθιότητα,ανέθεσαν τα κλειδιά της πολιτικής διαχείρισης σε επικίνδυνες και δωσίλογες πολιτικές συμμορίες, πρόθυμες να υπηρετήσουν τα νεοταξίτικα συμφέροντα σε βάρος των ίδιων τους των λαών. Το τίμημα αυτής της αφέλειας...
δεν τολμά σκεφτόμενος άνθρωπος να το διανοηθεί.

Αυτά λέγαμε ανάμεσα σε άλλα, λίγους μήνες πριν, όταν διάφοροι αναλυτάδες εγκλωβισμένοι στη "στουρνάριο" λογική ασχολούνταν με τις λογιστικές καρτέλες της μαρτυρικής Μεγαλοννήσου.

Είμαστε προφήτες??? Όχι.. Δεν είμαστε προφήτες
Αλλά αυτοί που μας κυβερνούν είναι προδότες από κούνια και ο ασκός του Αιόλου για μια ακόμη μαύρη σελίδα του Ελληνισμού μόλις άνοιξε...
 

Ανεξάρτητοι όλοι οι εξαρτημένοι !


Γράφει ο Θόδωρος Γαλανόπουλος

Έχετε ακούσει ποτέ ταβέρνα να διαφημίζει; Έλατε να φάτε κατεψυγμένα κρέατα Πολωνίας; Έχετε ακούσει ποτέ μπακάλη να καυχιέται που η φέτα του είναι από γάλα σκόνη; Μανάβη να φωνάζει; έλα να πάρεις ντομάτα με ορμόνη, που όλους, άντρες και γυναίκες τους κάνει να φοράνε σουτιέν;

Έτσι και οι υποψήφιοι δήμαρχοι όλοι γράφουν ανεξάρτητοι . Εξαρτημένος μια ζωή από το κόμμα που τον έβαλε σπρώχνοντας σε αυτή τη θέση του υποψήφιου κανένας δεν το λέει.. Κάτι υποχρεώσεις που έχει σε κάτι...
μεγαλοεργολάβους που του δώνανε και τα λεφτά για την προεκλογική εκστρατεία, μπα τίποτε, καμία νύξη!

Πώς βρε αδελφέ χτες ήσουν βουλευτής του κόμματος και σήμερα κάνεις τάχα πως δεν τους ξέρεις; Με την αλλαγή του καιρού έρχονται όλα αυτά; Ανεξαρτήτως πάντως της θέλησης του λαού και του καλού του του δήμου, αυτοί θα βγουν «ανεξάρτητοι» για να εξαρτηθούν αμέσως μετά την εκλογή τους! Όπως στην Αθήνα που έχουμε πληθωρισμό ανεξάρτητων…που ανήκουν στη ΝΔ! Και Κακλαμάνης και Σπηλιωτόπουλος! «Ο ηγούμενος και ο προηγούμενος » .. (μη με ρωτάτε για το ανέκδοτο, όσοι το ξέρετε ..)

- Όχι έμενα μου είπε το κόμμα να είμαι ανεξάρτητος . !

-Όχι εγώ είμαι πιο ανεξάρτητος, εσύ έχεις πολλά.. ξάρτια …

 Τέλος πάντων, δεν είναι η πρώτη φορά που οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους σε αυτή τη χώρα!

Ανεξάρτητος σήμαινε παλιότερα κάποιος που δεν είχε καμία εμπλοκή με κόμματα και κομματικές –πολιτικές δεσμεύσεις και κατέβαινε με μια εξ ισου αδέσμευτη ομάδα να φτιάξει το συνδυασμό του! Τώρα παίζουν με τις λέξεις μια και ο Έλληνας σχεδόν έχει ξεχάσει τι σημαίνουν γιατί όλη μέρα γράφει γκρικλις στο ιντερνέτ και έχει μπερδέψει τη βούρτσα με το σκαντζόχοιρο! Και σιγά μην καταλάβει τι είναι ανεξάρτητος … Κατεβαίνει για δήμαρχος ένας που ήταν κομματικό στέλεχος χρόνια, βουλευτής που παραιτήθηκε, συνδικαλιστής χρόνια βαμμένος, δημοσιογράφος παπαγάλος χρωματιστός, και με μια λεξούλα ανεξάρτητος έβαλες τη μάσκα για το καρναβάλι της Βενετίας!

Σαν να αρχίσω δηλαδή κι εγώ να τσαμπουνάω τάχα ότι έχω Γαλλική καταγωγή, και διατηρώ αμπελώνες στη Βουργουνδία, και κατά το παρελθόν έχω διατελέσει πρόξενος στο Κατμαντού!
Α, ρε κατακαημένη Αράχοβα!

Θα γούσταρα όμως φίλοι μου να ακούσω κάποιον να λέει: Ψηφίστε έμενα, γιατί είμαι καθαρή ράτσα κομματόσκυλο, έχω κολλήσει πολλές αφίσες του κόμματος, γλύφω όλη μέρα τον αρχηγό και διορίζω μόνο δικά μας παιδιά! Αυτός μάλιστα, θα άξιζε της προσοχής μας, ή να τον ψηφίσουμε ή να το φασκελώσουμε! Όλοι οι άλλοι γιαλαντζί υποψήφιοι ..μόνο για ..υποψόφιοι κάνουν!

 Α , και πού είστε; Μια και ψηφίζουμε μαζί και για ευρωβουλή, έχω μια απορία; Γιατί οι Ευρωβουλευτές λέγονται έτσι; Οι άλλοι οι βουλευτές για το ευρο δεν πάνε και αυτοί; Ρωτάω …!

Από kapistri

Οι Αγρότες μας δείχνουν το δρόμο...


Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος 

Όσο μεγαλύτερη είναι η αλληλεγγύη της κοινωνίας προς τους διαμαρτυρόμενους αγρότες, τόσο μεγαλύτερη είναι και η πίεση προς εκείνα τα επιτελεία (πρόκειται για  τα ίδια επιτελεία) που όπως ξεκληρίζουν την αγροτιά, έτσι ξεκληρίζουν τον εργαζόμενο. Έτσι εξανδραποδίζουν τον άνεργο. Έτσι φορογδέρνουν τον μισθωτό. Έτσι ρημάζουν τον μικροεπαγγελματία.

Σημειώστε: Ένας αγρότης με...
εισόδημα 5.000 ευρώ (το συγκεκριμένο εισοδηματικό επίπεδο αφορά στο 70% των αγροτών), με ένα σπίτι στο χωριό 100 τετραγωνικών και με ένα αυτοκίνητο 1.400 κυβικών μέχρι τώρα θα πλήρωνε φόρο 548 ευρώ. Με τις νέες ρυθμίσεις Στουρνάρα, και χωρίς να έχει μεταβληθεί κανένα εισοδηματικό ή περιουσιακό δεδομένο, ο ίδιος αγρότης καλείται  να πληρώσει στην εφορία φόρο ύψους 1.550 ευρώ! Τρεις φορές πάνω! Στο ποσό αυτό πρέπει να προστεθεί ένα ακόμα τετρακοσάρι, που πρέπει να καταβάλει ο αγρότης για την επόμενη φορολογική χρονιά με τη μορφή προκαταβολής φόρου... 

Σημειώστε: Σε μέσους όρους ένα ποσοστό ύψους 70%-80% του αγροτικού τζίρου αφορά σε έξοδα παραγωγής. Οι τιμές σε λιπάσματα, σπόρους, φυτοφάρμακα έχουν τιναχτεί στο Θεό. Η τιμή του αγροτικού πετρελαίου αυξήθηκε 50%. Η τιμή του αγροτικού ρεύματος αυξήθηκε 157%! Με ό,τι απομένει ο γεωργός πρέπει να φάει, να ντυθεί, να πιεί, να ζεσταθεί, να μεγαλώσει παιδιά. Ο Στουρνάρας έχει άλλη άποψη… 

Σημειώστε: Κοντά σε όλα τα υπόλοιπα ο αγρότης έχει να πληρώσει το ένα χαράτσι μετά το άλλο. Εκτός από χαράτσι για τη ΔΕΗ, εκτός από το χαράτσι για το σπίτι, πληρώνει: Χαράτσι για τον ΕΛΓΑ, χαράτσι για τον ΟΓΑ, χαράτσι για την γεώτρηση που θα κάνει, χαράτσι για τη δήλωση καλλιέργειας, ο κτηνοτρόφος καλείται να πληρώσει χαράτσι για τον στάβλο, ακόμα και για την ηλεκτρονική σήμανση των ζώων τους ζητούν χαράτσι!

Όλα τα προηγούμενα έρχονται να προστεθούν σε μια πολιτική που ισοδυναμεί με ξεκλήρισμα του αγροτικού κόσμου και της αγροτικής παραγωγής ως απότοκο του «παραδείσου» της ΕΕ. 

Σημειώστε: Σύµφωνα µε την έκθεση του 2002 της «Eurostat» για τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις στην Ελλάδα, την πρώτη 20ετία της ένταξης της χώρας στην ΕΕ εξαφανίστηκαν από το «χάρτη» 185 χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά. Έκτοτε υπολογίζεται σταθερά ότι στην Ελλάδα ξεκληρίζονται ετησίως περί τα 20.000 αγροτικά νοικοκυριά. Ενδεικτικό το παράδειγμα από ένα μόνο νομό της χώρας και για ένα και μόνο προϊόν: Ενώ το 2009 στο Νομό Σερρών καλλιεργήθηκαν 55.856 στρέμματα τεύτλων από 2.052 αγρότες, το 2010 καλλιεργήθηκαν 32.170 στρέμματα από 1.250 αγρότες. Η εγκατάλειψη της καλλιέργειας συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια: Πέρσι δεν καλλιεργήθηκαν πάνω από  7.000 στρέμματα!

Σημειώστε: Το 1980, η Ελλάδα είχε πλεόνασµα 3,3 δις δρχ. στο γεωργικό της ισοζύγιο, αλλά το 1981, πρώτη χρονιά της ένταξης στην ΕΟΚ, παρουσιάστηκε έλλειµµα ύψους 290 εκατ. ευρώ. Πριν ακόμα από την έλευση της κρίσης η εικόνα ήταν παραπάνω κι από δραματική: Το έλλειµµα του γεωργικού ισοζυγίου έφτασε το 2008 στα 3 δις ευρώ. Δηλαδή το ευρωενωσιακό «θαύμα» είχε ως συνέχεια να αυξηθεί γεωργικό έλλειμμα της Ελλάδας από το 1981 κατά 934%! Ένα ακόµα στοιχείο ως προς το γεωργικό ισοζύγιο: Μόνο µέσα στον πρώτο χρόνο εισαγωγής του ευρώ, η Ελλάδα παρουσίασε αύξηση του ελλείµµατος του γεωργικού της ισοζυγίου µε όλες τις χώρες του κόσµου (κοινοτικές και µη) της τάξης του 74%...

Επομένως: Όταν οι αγρότες, από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, από την Αχαΐα μέχρι την Χαλκιδική κι από τον κόμβο της Νίκαιας στη Θεσσαλία μέχρι τη Λήμνο κοντεύουν ένα μήνα στους δρόμους, δεν βρίσκονται εκεί για να τιμήσουν το «κατ’ έτος έθιμο των μπλόκων», όπως διατείνονται οι «αγροτοστρατοδίκες». Ξεροσταλιάζουν εκεί γιατί σε αντίθεση με τους μεγαλοαγρότες (υπάρχουν και τέτοιοι) η φτωχολογιά της αγροτιάς, που αποτελεί το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό του αγροτικού κόσμου, δεν έχει άλλο τρόπο να αντισταθεί στον εξανδραποδισμό του.

Βγαίνουν ξανά και ξανά στους δρόμους γιατί ο αγροτικός κόσμος (ό,τι κι αν λένε οι «αγροτοφάγοι» στους κατοίκους των πόλεων) αντιμετωπίζουν, πλέον, πρόβλημα επιβίωσης. Βρίσκονται στους δρόμους προσπαθώντας να στήσουν «μπλόκο» στη φτώχεια που έχει απλωθεί και στα χωριά της ελληνικής υπαίθρου. Τι άλλο αναδεικνύει το γεγονός ότι πάνω από το 50% των αγροτών δεν έχει να πληρώσει τις εισφορές στον ΟΓΑ και κινδυνεύει να μείνει χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη;

Τα αιτήματα των αγροτών, όσον αφορά την φορολόγησή τους, ή όσον αφορά τη τιμή του πετρελαίου, ή όσον αφορά την τιμή του ρεύματος, ή όσον αφορά στα χαράτσια, ή όσον αφορά τους ευρωενωσιακούς περιορισμούς στην αγροτική παραγωγή, δεν συνιστούν «συντεχνιακές διεκδικήσεις», όπως ισχυρίζονται οι προφεσόροι του «κοινωνικού αυτοματισμού» και του «κοινωνικού κατατεμαχισμού».

Τα αιτήματα των αγροτών:
  • Αφορούν, με αντίστοιχο τρόπο, τον εργαζόμενο των πόλεων που – επίσης - φορολογείται με τον ίδιο ληστρικό τρόπο.
  •  Αφορούν τα εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά των πόλεων που – επίσης - δεν έχουν λεφτά για πετρέλαιο θέρμανσης.
  • Αφορούν τα χιλιάδες νοικοκυριά των πόλεων που – επίσης – δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην τιμή του ρεύματος.
  • Αφορούν τα εκατομμύρια των κατοίκων των πόλεων που – επίσης - υφίστανται τα διατάγματα της ΕΕ, τα χαράτσια φτωχοποίησης της ευρωτρόικας, τον αποδεκατισμό των Μνημονίων.
Τα αιτήματα του χωριού αφορούν την πόλη και για έναν ακόμα – αυτονόητο - λόγο: Από το αν θα υπάρχουν στη χώρα μας αγρότες εξαρτάται, εν πολλοίς, το αν θα μπορεί να προσβλέπει ο Έλληνας καταναλωτής σε φτηνά, ποιοτικά και υγιεινά προϊόντα διατροφής και ένδυσης. Από το αν η χώρα θα μπορέσει κάποια στιγμή να οργανώσει και να εκτελέσει ένα σχέδιο με στόχο την διατροφική επάρκεια του λαού. Αν φύγουν από τη μέση οι μικροί και μεσαίοι παραγωγοί και η αγροτική παραγωγή περάσει, εξολοκλήρου, στους μεγαλοαγρότες και τις πολυεθνικές, τότε και ο κάτοικος της πόλης θα είναι απολύτως έρμαιο της ακρίβειας, της διατροφικής ομηρίας, των διατροφικών σκανδάλων.

Να γιατί έχει κρίσιμη σημασία να κερδίσει τη μάχη για την επιβίωση που δίνει η μικρομεσαία αγροτιά. Γιατί είναι ταυτόχρονα και μάχη επιβίωσης του εργάτη, του άνεργου, του αυτοαπασχολούμενου, του υπαλλήλου. Μια μάχη που θα κερδηθεί μόνο αν η κυβέρνηση χάσει τη δυνατότητα να διαβάλλει και να προσπερνά τα δίκαια λαϊκά αιτήματα στρέφοντας το ένα κοινωνικό στρώμα ενάντια στο άλλο διά της τακτικής του «διαίρει και βασίλευε».
***

Άσχετο: Από τα εξόχως διασκεδαστικά της πολιτικής μας ζωής είναι – εδώ φτάσαμε – να βλέπεις τον «μαυρογιαλουρισμό» ντυμένο με το κοστούμι της «νεωτερικότητας». Ακούσαμε τον κ. Άρη Σπηλιωτόπουλο να υπόσχεται ως υποψήφιος δήμαρχος μια Αθήνα «χωρίς άνεργους» και «χωρίς άστεγους». Θαυμάσια ιδέα! Και πως ακριβώς θα υλοποιήσει την υπόσχεσή του; Θα τους βρει σπίτια; Θα τους βρει δουλειά; Κι αν έχει τέτοιο εμπνευσμένο σχέδιο για την Αθήνα γιατί, ως κυβερνητικός βουλευτής που είναι, δεν το μοιράζεται με την κυβέρνηση. Τέτοιο σχέδιο δεν θα ήταν κακό να εφαρμοστεί και σε μερικές ακόμα πόλεις της χώρας…

Από enikos

ΧΑΣΑΠΗΔΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΒΟΥΛΑ


Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Φεβρουαρίου 14, 2014

Ο φλεβάρης προχωρα γρήγορα στη χώρα του ΠΟΤΕ, της φτώχειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης και πολλών άλλων «ωραίων» που μας εξασφάλισαν ΟΛΟΙ όσοι μέχρι σήμερα υποτίθεται ότι κυβέρνησαν τη χώρα.

Μνημόνια, Τρόικες, φορολογίες εξοντωτικές, και για ποιους;

ΟΧΙ για τους «έχοντες», αλλά για τους μη έχοντες.

Οι έχοντες σε αυτή τη χώρα άλλωστε, «συγκυβερνούν» με τις όποιες κυβερνήσεις και δε δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.

Δεν πληρώνουν, δεν, δεν, δεν.

Και αφού ΟΛΟΙ αυτοί δεν πληρώνουν, από πού θα πάρει λεφτά το κράτος;

Από τους «άλλους», τα κορόιδα, εκείνους που στερούνται ακόμα και το φαί των παιδιών τους πλέον.

Ο ΚΛΕΦΤΗΣ έχωσε βαθιά το χέρι στις τσέπες του κοσμάκη, στους όποιους τραπεζικούς λογαριασμούς, στα όποια περιουσιακά στοιχεία.

Ο ΚΛΕΦΤΗΣ, δεν κλέβει τους πλούσιους.

Κλέβει τους φτωχούς.

Διάβασα ένα δημοσίευμα, ένα τμήμα από την έκθεση της Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Είναι πολύ ενδιαφέρον, όταν μέσα σε λίγες γραμμές, περιγράφεται μια εφιαλτική πραγματικότητα.

Να τι λέει.

«Έκθεση-καταπέλτη για τα πεπραγμένα της τρόικας στις χώρες που έχουν εφαρμοστεί τα προγράμματά της  υπερψήφισε σήμερα η Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

«Έδρασαν λιγότερο σαν χειρουργοί και περισσότερο σαν χασάπηδες, δήλωσε κατά την παρουσίαση της έκθεσης ο συντάκτης και εισηγητής της, ευρωβουλευτής Αλεχάντρο Θέρκας.

Η έκθεση σημειώνει πως τα προγράμματα στήριξης έχουν «φριχτές συνέπειες για την κοινωνική κατάσταση» στις χώρες που δέχθηκαν βοήθεια, οδηγώντας, μεταξύ άλλων «δραματικά επίπεδα ανεργίας, ιστορικά υψηλούς ρυθμούς στην απώλεια θέσεων και επιδεινούμενες συνθήκες εργασίας».

Παράλληλα, η έκθεση εκφράζει προβληματισμό για το γεγονός ότι μεταξύ των όρων για παροχή βοήθειας περιλαμβάνονται συστάσεις για περικοπές σε «θεμελιώδεις τομείς» για τον αγώνα κατά της φτώχειας, «όπως συντάξεις, βασικές υπηρεσίες, περίθαλψη [...] και προστασία για τους πιο ευάλωτους».

Κανονική «σφαγή», και δεν νομίζω να το αμφισβητεί κανείς αυτό, τουλάχιστον όσο αφορά την Ελλάδα.

Βέβαια, θα πρέπει να αναρωτηθούμε ΠΟΙΟΙ είναι οι πραγματικοί «χασάπηδες».

Οι τροικανοι, η μήπως οι «κυβερνώντες», οι νυν και οι τέως;

Αξίζει να το ψάξουμε καλά, γιατί οι απαντήσεις που θα βρούμε, θα μας εκπλήξουν.

Ας μην ξεχνάμε, ότι το Ελληνικό «σφαγείο», δουλεύει ασταμάτητα νύχτα μέρα.

Καθημερινά ψάχνουν και βρίσκουν τρόπους να μας γδάρουν, να μας ξεκοκαλίσουν, να μας εξαφανίσουν.

Νομίζω ότι ο Όρος «χασάπης», κερδήθηκε επάξια από τους κυβερνώντες, και θα έπρεπε οι ευρωπαίοι να κάνουν λόγο ΠΡΩΤΑ για τους δικούς μας χασάπηδες, και μετά για τους χασάπηδες της τρόικα.

Και η σφαγή, συνεχίζεται.

Βασίλης Τσούγκαρης

tsougarisgnomi@gmail.com

Λαβρόφ: Βαρυσήμαντη παρέμβαση στην «καρδιά» της ΕΕ


Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Φεβρουαρίου 14, 2014
Αίσθηση και προβληματισμό προκαλεί η ηχηρή παρέμβαση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις Βρυξέλλες, με άρθρο του που δημοσιεύει κορυφαίο μέσο ενημέρωσης της βελγικής πρωτεύουσας, το οποίο επηρεάζει με την αρθρογραφία του τη γραφειοκρατία της ΕΕ και τους εκπροσώπους των κρατών-μελών…
Ο Σεργκέι Λαβρόφ, πέραν της ισχύος που συνεπάγεται αυτό καθαυτό το αξίωμα που φέρει, αφού εκπροσωπεί μια από τις κρισιμότερες χώρες για τις ισορροπίες του πλανήτη, χαίρει και ο ίδιος προσωπικά εκτίμησης και σεβασμού σε πολλαπλά επίπεδα στους διεθνείς διπλωματικούς κύκλους, καθώς τα έχει κερδίσει με την παρουσία του από την εποχή που εκπροσωπούσε τη χώρα του στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), μέχρι την ανάδειξή του στη θέση του επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας.
Το άρθρο που έχει προκαλέσει αίσθηση δημοσιεύεται στον ιστοχώρο «New Europe» με τίτλο «Ρωσία-ΕΕ: Ώρα για Απόφαση» (Russia-EU: Decision Time /http://www.neurope.eu/article/russia-eu-decision-time) και αφορά στις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Ρωσία, με σαφείς αναφορές στο νέο «αγκάθι», αυτό των εξελίξεων σε μια χώρα κομβική για τα συμφέροντα της Μόσχας για πλειάδα λόγων, την Ουκρανία.
Με ένα χαρακτηριστικά «χαλαρό» ύφος, αλλά και ξεκάθαρες – αν και πίσω από τις γραμμές – προειδοποιήσεις για τις συνέπειες, ο Λαβρόφ δείχνει να αναρωτιέται ποιος είναι ο λόγος που τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης έχουν ανεβάσει τους τόνους σε σχεδόν… ψυχροπολεμικό επίπεδο, βάζοντας στη μία πλευρά την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες και τη Μόσχα στο άλλο. Προχωράει δε αμφισβητώντας την «πολιτική ορθοδοξία», ότι η Ρωσία εμποδίζει την ανάπτυξη των σχέσεων του Κιέβου με την ΕΕ, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται ρητορικές του τύπου… η Δύση να υποστηρίξει τις «δημοκρατικές δυνάμεις» της Ουκρανίας.
Με απλό και άμεσο λόγο, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών θυμίζει κάτι που «παραλείπεται» στα δημοσιεύματα, το ότι η Ουκρανία δεν έχει προσκληθεί από την ΕΕ, ανοίγοντας στη χώρα την προοπτική πλήρους ένταξης, με τη σχετική συμφωνία σύνδεσης να επιδίωκε να εξασφαλίσει ότι η Ουκρανία θα υιοθετήσει τα ευρωπαϊκά στάνταρντ ώστε να ανοίξει η αγορά της για τα ευρωπαϊκά προϊόντα και μάλιστα με τέτοιον τρόπο ώστε ναπαρεμποδίζεται η οικονομική συνεργασία της χώρας με τους εξ Ανατολών εταίρους της. Σοβαρή και επίσημη διαμαρτυρία…
Ο Λαβρόφ ξεκαθαρίζει ότι η Ρωσία δεν θα επιβάλλει τίποτα και σε κανέναν, αναγνωρίζοντας το κυριαρχικό δικαίωμα κρατών και λαών να επιλέγουν την κατεύθυνση στην οποία θα κινηθούν. Όμως, εάν αλλάξουν μονομερώς οι «όροι του παιχνιδιού» θα σήμαινε την απομάκρυνση από τα συμφωνηθέντα στο πλαίσιο της Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών (CIS: Commonwealth of Independent States), με τη Ρωσία να μην έχει άλλον τρόπο να αντιδράσει – αφού θα πλήττονταν τα συμφέροντά της – εντός του πλαισίου των διεθνών κανόνων, συμπεριλαμβανομένων αυτών του Διεθνούς Οργανισμού Εμπορίου (WTO: World Trade Organization).
Ο Λαβρόφ ψέγει τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι δεν αφήνουν τους Ουκρανούς να αποφασίσουν και έχουν ήδη κάνει τις επιλογές για λογαριασμό τους, χωρίς καν να περιμένουν την επίλυση του ερωτήματος στο συνταγματικό πλαίσιο της χώρας τους, με δημοκρατικό δηλαδή τρόπο. Η δε γνώμη των δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών που επιδιώκουν δια της βίας να πιέσουν την κυβέρνηση της Ουκρανίας, περνάει ως «φωνή του λαού».
«Το να αποσταθεροποιήσεις ένα έθνος στο μέσον της ευρωπαϊκής ηπείρου δύσκολα εξυπηρετεί τα συμφέροντα οποιουδήποτε», αναφέρει με νόημα στην παρέμβασή του ο Σεργκέι Λαβρόφ και επισημαίνει ότι είναι δύσκολο να μη διακρίνεις στις πράξεις των αντικυβερνητικών δυνάμεων στην Ουκρανία, εθνικιστικά, αντισημιτικά και ρατσιστικά συναισθήματα, με τον δημόσιο διάλογο για ένα τόσο σοβαρό θέμα να έχει εξευτελιστεί στο να διεξάγεται με σλόγκαν που καμία σχέση δεν έχουν με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Υπενθυμίζει δε, ότι παρόμοια απόπειρα του πρώην πρόεδρου Βίκτορ Γιούστσενκο,έφερε τη Ουκρανία στο χείλος της διάλυσης, με τη χώρα να κινείται πλέον στην ίδια κατεύθυνση.
Η Ρωσία, σύμφωνα με τον Λαβρόφ, αντιτίθεται στα «γεωπολιτικά παίγνια με λογική μηδενικού αθροίσματος» (the logic of zero-sum geopolitical games), είτε αφορούν στην Ουκρανία, είτε στο σύνολο της Ευρώπης και θυμίζει την πρωτοβουλία του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, για τη σύσταση ενιαίου ανθρωπιστικού και οικονομικού χώρου που θα εκτείνεται από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό, με ελεύθερη μετακίνηση των ατόμων και ελεύθερη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών.
Η εφαρμογή της πρότασης, αναφέρει ο Λαβρόφ στο βαρυσήμαντο άρθρο του, θα απελευθέρωνε το τεράστιο δυναμικό της εταιρικής σχέσης Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ρωσίας. Ενώνοντας τις τεχνολογίες, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους και το ανθρώπινο δυναμικό, θα αποτελούσε καταλύτη για την ισχυροποίηση και των δύο, ΕΕ και Ρωσίας, ενισχύοντας παράλληλα τη θέση τους στις συνθήκες έντονου διεθνούς ανταγωνισμού. (σ.σ.: Στην αναφορά αυτή τα περιθώρια ανάλυσης από τη γεωπολιτική οπτική με τον ανταγωνισμό «ηπειρωτικών» και «ναυτικών» δυνάμεων θα ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτική).
Εν κατακλείδι, οι αγεφύρωτες ιδεολογικές διαφορές αποκαλούνται από τον Ρώσο υπουργό ως κάτι που ανήκει στο παρελθόν, αφού οι αρχές της δημοκρατίας και της οικονομίας της αγοράς αναγνωρίζονται παντού στον ευρωατλαντικό χώρο, ενώ τις δυο τελευταίες δεκαετίες έχουν γίνει άλματα στις σχέσεις της Ρωσίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάθε νέο βήμα στην εταιρική σχέση βέβαια, θα γίνεται στη βάση της ισότητας και του αμοιβαίου σεβασμού. Ο Λαβρόφ υποστηρίζει, ότι η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EAEU: Eurasian Economic Union) που ιδρύθηκε από τη Ρωσία, έχει οικοδομηθεί σε παρόμοιες αρχές με αυτές της ΕΕ, ενώ στηρίζεται στους κανόνες του Διεθνούς Οργανισμού Εμπορίου.
Η χώρα του θα επιθυμούσε να εναρμονίσει την εξέλιξή της με τη διαδικασία συσσωμάτωσης (integration process) της ΕΕ, με τελικό στόχο να δημιουργηθεί Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου ανάμεσα στα δυο μέρη μέχρι το 2020! Αυτό θα επέτρεπε στους «κοινούς γείτονες» να αναπτύσσουν ταυτόχρονα τις σχέσεις και προς ανατολάς και προς δυσμάς! Οι σχέσεις Ρωσίας – ΕΕ έχουν φτάσει στη «στιγμή της αλήθειας», καταλήγει ο Λαβρόφ!
Για να συνεχιστεί η ανάπτυξη των σχέσεων, θα πρέπει να καταστεί σαφές εάν οι δυο πλευρές συμφωνούν εάν επιθυμούν να προχωρήσουν στην κατεύθυνση επίτευξης φιλόδοξων στόχων ανάμεσα σε στρατηγικούς εταίρους. Αλλιώς, οι σχέσεις θα σκοντάφτουν σε κάθε βήμα, χωρίς κατεύθυνση. Σε αυτό το πλαίσιο, οι «πόλεμοι της πληροφόρησης» (αναφέρεται στον «εχθρικό» τρόπο κάλυψης της Ρωσίας από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης) δεν πρόκειται να βοηθήσουν. Αυτό που απαιτείται, είναι πραγματική ηγεσία και πολιτική σοφία.
Θεωρούμε, ότι η αποτύπωση του περιεχομένου του άρθρου – παρέμβαση του Σεργκέι Λαβρόφ, δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο της ανάρτησης…