ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΣΗ

ανάρτηση από "iskra"

Εκτύπωση
Του SYSTEM FAILURE*
Φαίνεται ότι, εδώ και τουλάχιστον έξι χρόνια, η Δύση έχει εγκλωβιστεί σε μια κατάσταση μόνιμης ύφεσης, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που προβλέπουν και νέες οικονομικές κρίσεις στο άμεσο μέλλον. Όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, τόσο αποκαλύπτεται, όλο και πιο ξεκάθαρα, το πραγματικό πρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού και η τεράστια υποκρισία της Δύσης. Το νεοφιλελεύθερο δόγμα έχει μετατραπεί εδώ και καιρό σε μια παγκόσμια δικτατορία, που δείχνει όλο και πιο πολύ το πραγματικό της πρόσωπο και που προσπαθεί να επεκταθεί σε κάθε σημείο του πλανήτη.
Τα γεγονότα στην Ουκρανία έδειξαν ότι, το μεγάλο κεφάλαιο, προκειμένου να επιβάλει τη νέα τάξη πραγμάτων, δεν διστάζει να συμμαχήσει ακόμη και με τους νεο-ναζί. Αυτό δεν είναι βέβαια κάτι το καινούργιο. Είναι γνωστή η σχέση του Χίτλερ με τους οικονομικούς ολιγάρχες της Γερμανίας, αλλά και με άλλες μεγάλες εταιρίες της Δύσης πριν και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ούτως ή άλλως, η ιστορία του νεοφιλελευθερισμού δεν ξεκινά με μια δημοκρατία, αλλά με μια δικτατορία, όταν ο δικτάτορας Πινοσέτ ανέτρεψε τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο στην Χιλή, Σαλβαντόρ Αλιέντε, με την υποστήριξη των Αμερικανών, οι οποίοι μετέτρεψαν κατόπιν τη Χιλή στο πρώτο πειραματόζωο του νεοφιλελευθερισμού, με τον Μίλτον Φρίντμαν και τα "παιδιά του Σικάγο" να γίνονται σύμβουλοι του δικτάτορα. Η Χιλή μετατράπηκε σε ένα πεδίο εκμετάλλευσής από Αμερικανικές εταιρίες και ισχυρά καρτέλ και η πλειοψηφία των ανθρώπων υπέφερε από τη φτώχεια και από μια 17-χρονη βάρβαρη δικτατορία.
Με αφορμή την οικονομική κρίση, η Δημοκρατία στην Ελλάδα συρρικνώνεται όλο και περισσότερο. Η κυβέρνηση αποφασίζει, σε πολλές περιπτώσεις, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου χωρίς την έγκριση της βουλής, οι διαδηλώσεις ποινικοποιούνται όλο και πιο πολύ, όπως και στην Ισπανία, ενώ αξίζει να θυμηθούμε την προκλητική και αντιδημοκρατική αντικατάσταση των πρωθυπουργών σε Ελλάδα και Ιταλία, με μαριονέτες των τραπεζών όπως ο Παπαδήμος και ο Μόντι. Η Ευρώπη, που κόπτεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, κλείνει τα μάτια μπροστά σε εγκλήματα,όπως αυτά σε Λαμπεντούζα και Φαρμακονήσι και κρύβει κάτω από το χαλί το μεταναστευτικό πρόβλημα.
Αλλά αυτή τη φορά, το τελευταίο φύλλο συκής της Δύσης έχει πέσει για τα καλά, αφήνοντας να φανεί η τεράστια υποκρισία της. Ενώ μέχρι σήμερα οι επεμβάσεις και οι πόλεμοι σε άλλες χώρες (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ κ.λ.π.) γίνονταν με πρόσχημα τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας, τη δήθεν "απελευθέρωσή" των λαών από τυραννικά καθεστώτα και τη δήθεν υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην περίπτωση της Ουκρανίας και κυρίως της Κριμαίας, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Το δικαίωμα της "αυτοδιάθεσης" για τους Δυτικούς υποκριτές πήγε περίπατο και εφαρμόζεται μόνο κατά περίπτωση, όπως για παράδειγμα στο Κόσοβο.
Όμως αυτό που είναι πιο τρομακτικό απ'όλα, δεν είναι ότι η Δύση σιώπησε μπροστά στα ψηφίσματα της νέας ηγεσίας στην Ουκρανία που βάζουν στο στόχαστρο τις μειονότητες, αλλά ότι από την αρχή συμμάχησε με τους νεο-ναζί, ενώ σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίεςχρηματοδότησε τη δράση τους καθώς και άλλων ακραίων εθνικιστικών ομάδων κατά τη διάρκεια των ταραχών στο Κίεβο.
Η Ευρώπη ειδικότερα, έχει ήδη θυσιάσει τις αρχές της στο βωμό των τραπεζών και των αγορών. Όλα δείχνουν ότι, η παγκόσμια οικονομική ελίτ θέλει να επιβάλλει τη νέα τάξη πραγμάτων μέσω της νεοφιλελεύθερης δικτατορίας, παντού και με κάθε τρόπο ...
*Πηγή: aristeroblog.gr

ΤΟ ΔΝΤ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ!

ανάρτηση από "iskra"

Εκτύπωση
alt(Κυρ. 09/03/14 - 11:42)
ΤΟ ΔΝΤ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΤΗ ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΣΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΩΝ ΗΠΑ (ΟΜΟΣΠΟΝΔΟΠΟΙΗΣΗ) Ή ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ!
Ακόμα και το ΔΝΤ στο τελευταίο αφιέρωμα του για το μέλλον της ευρωζώνης, το οποίο παρουσιάζει αναλυτικά η Καθημερινή της Κυριακής (09/03/14), αισθάνεται υποχρεωμένο να προδιαγράψει το ουσιαστικό τέλος της, αφού η εκδοχή της«ομοσπονδοποίησης» τηςευρωζώνης, την οποία θεωρεί ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη διάσωση του ευρώ, είναι μάλλον ανέφικτη.
Το ΔΝΤ σε αυτήν την εκτίμηση του ίσως να επηρεάζεται και από πολιτικές στοχεύσεις, η διαπίστωση του, όμως, για την ευρωζώνη εδράζεται σε πραγματικά οικονομικά δεδομένα και οικονομικές παραμέτρους, που είναι, σχεδόν, ανεξάρτητες από όποιες σκοπιμότητες και έχουν βαθιά αντικειμενική υπόσταση, όπως επανειλημμένα έχει τονίσει η Iskra.
Κύκλοι της ριζοσπαστικής Αριστεράς τόνιζαν ότι ιδιαίτερα για την Ελλάδα η έξοδος από την ευρωζώνη συνιστά όρο για τη διέξοδο από την κρίση και μάλιστα με προοδευτικό προσανατολισμό, ενώ υπογράμμιζαν ότι μια τέτοια έξοδος θα σήμαινε τη διάλυση της ευρωζώνης, με ένα, σχεδόν, αναγκαστικό ντόμινο αποχωρήσεων και άλλων χωρών.
Ο "ΧΩΡΙΣ ΝΟΜΙΣΜΑ"
ΤΟ ΠΟΛΥΣΕΛΙΔΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΔΝΤ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ
Τον τίτλο «Η Ευρωζώνη βρίσκεται στα μαύρα της τα χάλια», επέλεξε το ΔΝΤ για το πολυσέλιδο αφιέρωμα του σχετικά με το μέλλον της ευρωζώνης.
Το αφιέρωμα καταλήγει σε στο συμπέρασμα ότι οι μόνοι δρόμοι για την ευρωζώνη, είναι ή να αποκτήσει ομοσπονδιακή δομή, ή να διαλυθεί. Στην έκθεση του ΔΝΤ σημειώνεται μάλιστα πως όλα τα βήματα που έχουν γίνει μέχρι τώρα (τα χαρακτηρίζει θετικά) έχουν γίνει με χαρακτηριστικά αργούς ρυθμούς, με αποτέλεσμα να έχουν μηδαμινή πρακτική σημασία.
Σημειώνει, επίσης, πως από το 2008, με το ξέσπασμα της πιστωτικής κρίσης, έγινε φανερό πως η ευρωζώνη δεν είχε καμία γραμμή άμυνας, ούτε ήταν έτοιμη πολιτικά, οικονομικά και νομισματικά ώστε να διαχειριστεί την κρίση και την ύφεση.
Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρει το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης που θεωρητικά επέβαλε τη δημοσιονομική πειθαρχεία και τον έλεγχο στα κράτη-μέλη, ήταν όμωςβαθύτατα αναποτελεσματικό, διότι ενώ υπήρχε, δεν εμπόδισε την μετατροπή της πιστωτικής κρίσης σε κρίση χρέους. Απέτυχε δηλαδή να εξυπηρετήσει το σκοπό για τον οποίο ακριβώς είχε σχεδιαστεί.
Πολιτική Ανεπάρκεια
Όπως σημειώνεται στο αφίερωμα του ΔΝΤ για το μέλλον της ευρωζώνης, το πρόβλημα δεν ήταν μόνο το δημοσιονομικό, αλλά πολύ περισσότερο πρόβλημα έλλειψης πολιτικής βούλησης.
Χαρακτηριστικά αναφέρεται, πως το ευρώ, έφερε χαμηλά επιτόκια στις αδύναμες χώρες της περιφέρειας, που με τη σειρά τους προκάλεσε εκτίναξη των τιμών στους μη παραγωγικούς τομείς, μεγάλη αύξηση των μισθών και ανεξέλεγκτο δανεισμό. Ενώ λοιπόν, σε όλα αυτά τα χρόνια, από την εμφάνιση του ευρώ μέχρι και το 2008, υπήρχαν διασυνοριακές ροές κεφαλαίων, δεν υπήρχε ταυτόχρονα «διασυνοριακή μεταφορά κόστους χρήματος».
Έτσι, όταν ξέσπασε η κρίση και τα κεφάλαια αποτραβήχτηκαν από τις αγορές, η κάθε χώρα έμεινε με τα χρέη της και τα αντίστοιχα κόστη της.. Δηλαδή , ανεξάρτητα κράτη, το καθένα με το δικό του πρόβλημα. Με τον τρόπο αυτό, μετατράπηκε η πιστωτική κρίση σε κρίση χρέους, καθώς τα κράτη εκλήθησαν να διασώσουν τις τράπεζες.
Η πολιτική ανεπάρκεια, σύμφωνα με το ΔΝΤ φάνηκε όταν τα πρώτα δύο χρόνια της κρίσης, αντί οι Ευρωπαίοι πολιτικοί να καταλάβουν την επικίνδυνη σύνδεση μεταξύ των τραπεζών και κρατικού χρέους, απέδωσαν την κρίση των τραπεζών στα subprime των ΗΠΑ, ενώ όταν αντιλήφθηκαν με καθυστέρηση το λάθος τους, προχώρησαν σε μια σειρά από αμήχανες πολιτικές.
Παράλληλα, όσον αφορά την μη ετοιμότητα της ευρωζώνης για την κρίση, σημειώνεται πως η τελευταία παρόλο που είχε κοινό νόμισμα, δεν κατάφερε να διαχειριστεί νομισματικά την κρίση. Έτσι, η μείωση των επιτοκίων του ευρώ δεν έφτασε σε όλα τα κράτη, με αποτέλεσμα οι οικονομικές και οι επιχειρήσεις της περιφέρειας να δανείζονται πολύ ακριβότερα σε σχέση με τις χώρες του κέντρου. Το φαινόμενο αυτό, οδήγησε στο άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, ενώ όταν ξεκίνησε μια πολιτική «τόνωσης της οικονομίας», αυτή προκάλεσεακόμα μεγαλύτερες δημοσιονομικές και νομισματικές ανισορροπίες. Με άλλα λόγια, επιδείνωσε την κατάσταση.
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΔΟΜΗ Ή ΔΙΑΛΥΣΗ 
Η λύση, βέβαια που προκρίνει το ΔΝΤ, αντί της διάλυσης της ευρωζώνης, είναι όπως ήδη σημειώσαμε, μια λύση που εύλογα μπορεί να χαρακτηριστεί ως ανέφικτη.
Στα πλάισια , της λύσης που προτείνει το ΔΝΤ, περιλαμβάνονται:
1. Αύξηση του ορίου του πληθωρισμού άνω του 2%.
2. Χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής.
3. Ολοκλήρωση σε ομοσπονδιακό κράτος με ενίαια δημοσιονομική πολιτική που θα αναδιανέμει τους πόρους από μια οικονομία σε άλλη.
4. Ενίσχυση της κινητικότητας στο χώρο της εργασίας.
Κυριακή 09 Μαρτίου 2014

ΤΑ "ΚΛΑΜΑΤΑ" ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ


Μερικές φορές τα φέρνει έτσι η μοίρα -ή αν προτιμάτε- οι σχεδιασμοί των μεγάλων δυνάμεων, και οι «θύτες» γίνονται «θύματα» και ανάποδα...

του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Η υπόθεση της Ουκρανίας έφερε στην επιφάνεια την άνευ προηγουμένου υποκρισία της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών και της Μόσχας, που έχουν αναμιχθεί στο παιγνίδι επικράτησης, που παίζεται στη γειτονιά της Ρωσίας.

Άξαφνα, ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα και οι σύμμαχοί του στην Ευρώπη, ανακάλυψαν το Διεθνές Δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη Δημοκρατία και σκίζουν τα ιμάτια τους επειδή ο Βλαντιμίρ Πούτιν καταπάτησε -όπως αναφέρουν οι ανακοινώσεις τους- όλες τις αρχές και όλους τους διεθνείς νόμους...

Ακούσαμε για την παραβίαση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και...
της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας. Ακούσαμε ιαχές πολέμου από τους σκληρούς της Ουάσιγκτον και τους άσφαιρους των Βρυξελλών, σε σημείο που αναγκάστηκε να τους προσγειώσει ο σταθερά αντιπολεμικός κ. Ομπάμα, διότι η Ρωσία ούτε Ιράκ είναι, ούτε η φτωχή Κύπρος των 500 χιλιάδων, που αφέθηκε μόνη να αντιμετωπίσει την πολεμική μηχανή της Τουρκίας. Και εάν δεν είχε προδοθεί το νησί από τους χουντικούς αξιωματικούς και μερικούς Έλληνες και Κύπριους πολιτικούς, που υπηρέτησαν τότε πιστά τα σχέδια της CIA, η Άγκυρα θα είχε χάσει.

Τα «κλάματα» των Αμερικανών και των Ευρωπαίων για την Ουκρανία δεν είναι αληθινά, είναι ψεύτικα. Δεν τους ενδιαφέρουν οι πολίτες της χώρας, αλλά νοιάζονται για να εξυπηρετήσουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα, απέναντι στον Βλαντιμίρ Πούτιν, τον ανέκφραστο και χωρίς αισθήματα πρόεδρο της Ρωσίας, ο οποίος δείχνει έτοιμος να πάει και σε πόλεμο για να προστατεύσει την επικυριαρχία του στην περιοχή. Και την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο κ. Ομπάμα ήταν αυτός που ζητούσε απεγνωσμένα διπλωματική λύση, διότι έχει αντιληφθεί εδώ και καιρό ότι ο Ρώσος ηγέτης κυριαρχείται από την ίδια μεγαλομανία, που συναντούσαμε μόνο επί Σοβιετικής Ένωσης.

Η εισβολή είναι εισβολή, όποιος και αν την εκτελεί. Τελεία και παύλα και όσοι αμφισβητούν τη θέση αυτή είναι παράφρονες. Ειλικρινά δεν μπορώ να ακούω συμπατριώτες μου να «σκίζονται» για τη Μόσχα, τη στιγμή που ένα κομμάτι του Ελληνισμού, η Κύπρος, είναι θύμα εισβολής από την Τουρκία. Δέχομαι ότι παραδοσιακά η Ρωσία είναι ένας πιστός σύμμαχος για το νησί, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως διέπραξε ό,τι ακριβώς και η Τουρκία: εισβολή σε χώρα-μέλος του ΟΗΕ.

Η υποκρισία των Αμερικανών και των Ευρωπαίων δεν έχει όρια. Στην Ουκρανία απαιτούν σεβασμό στην κυριαρχία και την ακεραιότητά της. Και στην Κύπρο εκβιάζουν για να επιβάλουν μία ρατσιστική λύση, τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, που συνθλίβει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και προσφέρει την Κύπρο λάφυρο στη χώρα-εισβολέα, την Τουρκία.

Όλη την περασμένη εβδομάδα, οι ηγέτες της Κύπρου και της Ελλάδας δεινοπάθησαν περπατώντας σε τεντωμένο σχοινί. Αν μιλούσαν για εισβολή στην Ουκρανία, ως όφειλαν, θα στεναχωρούσαν τη ρωσική αρκούδα. Αν θύμιζαν την υποκρισία της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών, που με τα σχέδιά τους στέλλουν τον κυπριακό λαό στα τάρταρα, θα είχαν να αντιμετωπίσουν την οργή των δανειστών. Και ενώ για πρώτη φορά η ελληνική και η κυπριακή διπλωματία έχουν ενώπιόν τους αυτό που ονομάζουν διεθνώς «win-win situation» -με λίγα λόγια ό,τι και να επιλέξουν κερδισμένοι θα 'ναι η Κύπρος και ο λαός της- είναι ανίκανοι να εκμεταλλευθούν αυτό το «δώρο», που για τους Ουκρανούς, βεβαίως, είναι κατάρα...

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, και οι αντιδράσεις των Αμερικανών και των Ευρωπαίων δίνει το δικαίωμα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αλλάξει επιτέλους θέσεις στο Κυπριακό. Η λύση που επιχειρείται να επιβληθεί στον κυπριακό λαό είναι αναχρονιστική και απαράδεκτη και δεν θα αντέξει, διότι η Τουρκία παραμένει σταθερή στον απαράδεκτο όρο της για πλήρη έλεγχο του νησιού. Τώρα είναι η ώρα να απαιτήσει για την Κύπρο, τα ίδια ακριβώς που ζητά ο πρόεδρος Ομπάμα, η Άνγκελα Μέρκελ και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες για την Ουκρανία...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μεγάλο λάθος του ΔΗΚΟ η στήριξη που πρόσφερε στο Προεδρικό Μέγαρο για τις αποκρατικοποιήσεις. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν γίνεται να κάνεις τόση φασαρία και να αποχωρείς από την Κυβέρνηση, και το επόμενο πρωί να την στηρίζεις για ένα θέμα, που αφορά μάλιστα την περιουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας και του λαού της.

Εάν ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος πραγματικά επιθυμεί να μείνει στην ιστορία του τόπου, πρέπει να καθαρίσει τον σταύλο του απαξιωμένου κόμματος, που παρέλαβε από τον κ. Καρογιάν. Πρέπει να διώξει αυτούς που εισήλθαν φτωχοί στην πολιτική και τώρα είναι πλούσιοι...
Και να αλλάξει τη νοοτροπία των οπαδών του, που νοιάζονται μόνο για διορισμούς στο κράτος και στις τράπεζες. Εάν δεν το πράξει άμεσα, σε ένα χρόνο θα τον έχουν «καταπιεί»...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Έχω την εντύπωση ότι κάτι συμβαίνει αρμόδιε υπουργέ για την ενέργεια και μας το κρύβετε... Οι Εβραιο–αμερικανοί «μουρμουρούν» ότι η Λευκωσία εγκατέλειψε τους σχεδιασμούς για συνεργασία με το Ισραήλ και ότι προκρίνεται η λύση του Κυπριακού εις βάρος των ερευνών για το φυσικό αέριο. Είτε μείνετε στο υπουργείο, είτε φύγετε, περιμένω να τοποθετηθείτε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ σ’ αυτό το πολύ σημαντικό εθνικό θέμα.

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Μαζί τα φάγαμε είπατε; Η αλήθεια σε μία εικόνα.


Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαρτίου 9, 2014

ελληνικο χρεος τραπεζες








Από τον Πόρτα – Πόρτα

Στην μπίζνα των κρατικών χρεών δεν υπάρχουν κορόιδα.

Τα μόνα κοροϊδάκι είναι οι φοβισμένοι και τεχνητά ένοχοι λαοί.

Αυτή είναι η αλήθεια και κανείς δεν μπορεί να με διαψευσεί.

ΠΠ


Ο Αμφιλεγόμενος Πέτρος Τατούλης: & οι μπίζνες του.

Πέτρος Τατούλης: Ο Καραμανλοφάγος, μαχητής του παπανδρεϊσμού και οι μπίζνες του.

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαρτίου 9, 2014
Πέτρος Τατούλης

“ Η “TΡΙΤΩΝ Act”, οι “κουμπαριές” της με την ΚΑΣΤΑΤ του αδελφού του και το deal των 16 εκατ. ευρώ για το Κέντρο Αποκατάστασης “Παλλάδιον” ”

Του Σταύρου Παπαντωνίου

Η “TΡΙΤΩΝ Act”, οι “κουμπαριές” της με την ΚΑΣΤΑΤ του αδελφού του και το deal των 16 εκατ. ευρώ για το Κέντρο Αποκατάστασης “Παλλάδιον”

Εναν ογκωδέστατο φάκελο με τα έργα -κυριολεκτικά- και τις ημέρες του αμφιλεγόμενου περιφερειάρχη Πελοποννήσου, Πέτρου Τατούλη, ανοίγουν σήμερα τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ». Τα ντοκουμέντα, αλλά και το πλήθος των καταγγελιών για τις ενέργειες του περιφερειάρχη αποδεικνύουν πως η Πελοπόννησος, και δη η ιδιαίτερη πατρίδα του, η Αρκαδία, βοά για τα deals του «Πετράν», όπως είναι γνωστός στην περιοχή του, ωστόσο ουδείς από την κεντρική διοίκηση φαίνεται να συγκινείται, με ορισμένους μάλιστα να κάνουν λόγο για μια περίεργη «ομερτά» στο πρόσωπό του. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι πίσω από κάθε δημόσιο έργο στον Μοριά υπάρχει και ένας… Τατούλης. Εκεί, ο Αρκάς πολιτικός εμφανίζεται συν… αδερφοίς και τέκνοις να συμμετέχει σε χρηματοδοτήσεις εκατομμυρίων ευρώ, ενώ αναθέσεις έργων έχουν γίνει σε εταιρείες στις οποίες συμμετέχουν μέλη της οικογένειάς του.

Μία από τις πιο χαρακτηριστικές τέτοιες περιπτώσεις είναι η κατασκευή του κέντρου αποκατάστασης «Παλλάδιον», που βρίσκεται στην Αρκαδία, συγκεκριμένα στην παλιά εθνική οδό Τρίπολης-Τεγέας. Το συγκεκριμένο έργο, το οποίο χρηματοδοτήθηκε με ποσό άνω των 16 εκατομμυρίων ευρώ και είχε ενταχθεί στον αναπτυξιακό νόμο το 2010, εμφανίζει ορισμένες συμπτώσεις που προκαλούν τουλάχιστον πλήθος ερωτημάτων.

ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ: Όπως προκύπτει από τα έγγραφα που έχουν στη διάθεσή τους τα «Π», στο Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας «Παλλάδιον» συμμετέχει ως μέλος η κόρη του περιφερειάρχη, κυρία Χρισταλένη Τατούλη.  

Οι συμπτώσεις όμως δεν σταματούν εδώ. Στη συγκεκριμένη εταιρεία συμμετέχει και η Αικατερίνη Κρανιαδάκη. Η εν λόγω κυρία όμως είναι η σύζυγος του ιδιοκτήτη της εταιρείας Τρίτων ΑΣΕΤΕ, η οποία από κοινού με την εταιρεία ΚΑΣΤΑΤ (του αδερφού του περιφερειάρχη) ανέλαβαν και την κατασκευή του συγκεκριμένου θεραπευτηρίου.

Με απλά λόγια, σε μια υπόθεση που θυμίζει τη γνωστή παροιμία «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει» και δημιουργεί μείζον ηθικό θέμα, ένα νοσοκομείο στο οποίο συμμετέχουν συγγενικά πρόσωπα του περιφερειάρχη χρηματοδοτείται με πόρους από το ΕΣΠΑ, οι οποίοι πηγαίνουν στην κατασκευαστική στην οποία συμπράττουν μέλη της οικογένειας του περιφερειάρχη. 

ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΕΙΣ: Η περίπτωση του «Παλλαδίου» φαίνεται, ωστόσο, να είναι μία σταγόνα στον ωκεανό, καθώς οι καταγγελίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, με πλήθος δημοσιευμάτων στον τοπικό Τύπο, κάνουν λόγο για όργιο «αμαρτωλών» έργων, που απαιτούν σαφείς απαντήσεις από τον Πέτρο Τατούλη.

‘Οπως προαναφέρθηκε και φαίνεται και από τα αντίστοιχα ΦΕΚ, τα οποία έχουν στην κατοχή τους τα «Π», στην οικογένεια Τατούλη ανήκουν οι εταιρείες ΚΑΣΤΑΤ Τεχνική και ΚΑΣΤΑΤ Κατασκευαστική 4ης Τάξεως, η οποία φαίνεται να ανήκει μετοχικά και αυτή στον αδερφό του, Βασίλη Τατούλη, ενώ στο Δ.Σ., σύμφωνα με ΦΕΚ του 2011, συμμετέχει και η κόρη του περιφερειάρχη, Χρισταλένη Τατούλη.

Πέρα από τις παραπάνω εταιρείες, το όνομα «Τατούλης» το συναντάμε ξανά στον χώρο των δημοσίων έργων, συγκεκριμένα στην Ασφαλτοδυναμική Αρκαδίας Α.Ε., με τον αδερφό του, Βασίλη, και τα παιδιά του, Χρισταλένη και Παναγιώτη Τατούλη, να είναι ξανά στο Δ.Σ., όπως φαίνεται από το αντίστοιχο ΦΕΚ του 2011 που έχουν στην κατοχή τους τα «Π». Οι συμπτώσεις όμως δεν σταματούν εδώ.

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που έχουν καταγγελθεί και στις αρμόδιες δικαστικές Αρχές, υπάρχει συνεταιρική σχέση με την εταιρεία ΚΟΡΥΒΟΣ, η οποία έχει πάρει έργα από την Περιφέρεια με αμφιλεγόμενες εκπτώσεις, ενώ ταυτόχρονα συνάπτει υπεργολαβικά συμφωνητικά με τις εταιρείες της οικογένειας Τατούλη και ειδικά με την ΚΑΣΤΑΤ Κατασκευαστική, που ανήκει στον αδερφό του περιφερειάρχη.

Η ΚΑΣΤΑΤ: Ο φάκελος που έφτασε στα «Π» δείχνει πάνω από 10 περιπτώσεις στις οποίες γίνονται καταγγελίες για τις ανωτέρω εταιρείες. Πρόχειροι διαγωνισμοί, που χαρακτηρίστηκαν είτε «υπερεπείγοντες» είτε «άγονοι», κατέληξαν στις ίδιες εταιρείες, γεγονός που προκάλεσε εύλογα ερωτηματικά και τα ανάλογα σχόλια. Κι αυτό διότι, παρά το ότι δεν πήραν μεγάλη δημοσιότητα, συζητήθηκαν σε όλες τις περιοχές όπου «άρχει» ο Πέτρος Τατούλης, ο οποίος φαίνεται να διατηρεί παραδοσιακά καλές σχέσεις με τα ΜΜΕ.

Σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις σημειώθηκε, μάλιστα, καταπάτηση του Νόμου Σουφλιά, που απαγόρευε την έκπτωση κάτω από 12%, όπως έγινε στην περίπτωση του έργου Κουμπίλα-Λουλούδι, στον δρόμο του Αστρους, με έκπτωση μόλις 4%.

Αλλη χαρακτηριστική περίπτωση είναι το έργο «Αποκατάσταση βατότητας τμήματος οδού παράκαμψης Βουτιάνων», αξίας 2.600.000 ευρώ, όπου, ενώ είχε πέσει ο δρόμος Μεγαλόπολης-Σπάρτης, έργο της εταιρείας Ατλας Κατασκευαστική, το οποίο κράτησε μόλις 3 μήνες, αντί να γίνει ΕΔΕ, δόθηκαν 12 εκατομμύρια ευρώ για την αποκατάστασή του, με την ένδειξη «επείγον».

Το έργο -μετά από νέο διαγωνισμό- κατέληξε στην εταιρεία Τρίτων, που, όπως προαναφέρθηκε, δεν είναι άλλη από τη συνέταιρο της οικογένειας Τατούλη, με την οποία συνεργάστηκαν και στην κατασκευή του θεραπευτηρίου «Παλλάδιον». Σε παρόμοια χέρια κατέληξε και το έργο «Αποκατάσταση διαβρώσεων τμήματος παλιάς εθνικής οδού Κορίνθου-Πατρών». Ο προϋπολογισμός του ήταν 2 εκατ. ευρώ και επίσης είχε την ένδειξη «επείγον». Το έργο κατέληξε στην ΚΟΡΥΒΟΣ και στη συνέχεια η εταιρεία υπέγραψε εργολαβικό συμφωνητικό με την ΚΑΣΤΑΤ του Βασίλη Τατούλη! Ο φάκελος με τα έργα του πολυπράγμονα Πέτρου Τατούλη δεν τελειώνει εδώ, αφού η έρευνα είναι πραγματικά αποκαλυπτική. Στην ΚΑΣΤΑΤ της οικογένειας Τατούλη κατέληξε και το έργο «Βελτίωση της οδού Γυθείου-Αρεόπολης-Γερολιμένα κατά τμήματα», προϋπολογισμού 12.388.000 ευρώ, που δόθηκε στη συνέχεια στην Ατλας! 

Οι… δουλειές της ΚΑΣΤΑΤ έχουν και συνέχεια. Την εταιρεία του αδερφού του Πέτρου Τατούλη τη βρίσκουμε και στον δρόμο Ναύπλιο-Λυγουριό-Θέατρο Επιδαύρου, ένα έργο αξίας 7 εκατομμυρίων ευρώ. Ακόμα μία τρανταχτή περίπτωση είναι το λιμάνι του Αστρους, το οποίο δημοπρατήθηκε με τη συμμετοχή 8 εταιρειών, οι οποίες εκλήθησαν από τη Διεύθυνση Τεχνικών Εργων της Περιφέρειας.

ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ: Στην Περιφέρεια Πελοποννήσου εκκρεμούν συνολικά ακόμα εννέα έργα, που είτε δεν τελείωσαν ποτέ είτε δεν ξεκίνησαν καθόλου. Για του λόγου το αληθές, υπάρχει από τις 4 Ιανουαρίου 2012 εμπιστευτικό έγγραφο του ελεγκτή Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρου Ρακιντζή, με θέμα «Ελεγχος πειθαρχικής ευθύνης των υπαλλήλων της Περιφέρειας Πελοποννήσου Γ.Κ. και Γ.Π.», το οποίο έχει κοινοποιηθεί στον Πέτρο Τατούλη.

Πρόκειται για δύο πρόσωπα-κλειδιά στην όλη υπόθεση, τα οποία κατηγορούνται για πειθαρχικά παραπτώματα, αφού συμμετείχαν σε όλους τους διαγωνισμούς ως υπάλληλοι της ΔΕΚΕ της πρώην Περιφέρειας Πελοποννήσου. Ο κύριος Τατούλης, 14 μήνες μετά, δεν έχει ανοίξει ακόμα τον φάκελο, ο οποίος παραμένει προφανώς κλεισμένος σε κάποιο συρτάρι. Η έρευνα, πάντως, δεν σταματά εδώ, καθώς τα έργα και οι ημέρες του περιφερειάρχη έχουν μεγάλη… ουρά.

Ένας «χαμαιλέοντας» της πολιτικής

Όσοι έχουν παρακολουθήσει τη διαδρομή του Πέτρου Τατούλη στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας τα τελευταία χρόνια αντιλαμβάνονται αν μη τι άλλο ότι ο νυν περιφερειάρχης Πελοποννήσου έχει την ικανότητα με τακτικισμούς να προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες και με πρακτικές «χαμαιλέοντα» να επιτυγχάνει όποιον στόχο θέτει. Ετσι, παρά το γεγονός ότι αποτελούσε μαοϊκό στέλεχος του ακροαριστερού ΕΚΚΕ, μαζί με τον συμπατριώτη του, πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Θεόδωρο Τσουκάτο, κατάφερε το 1990 να εκλεγεί για πρώτη φορά βουλευτής Αρκαδίας, βάζοντας υποψηφιότητα με τη Νέα Δημοκρατία, η οποία παραδοσιακά ήταν το πλειοψηφούν κόμμα στον ιστορικό νομό της Πελοποννήσου.

Όπως αναφέρουν, μάλιστα, στελέχη της κεντροδεξιάς παράταξης στην Αρκαδία, για την είσοδό του στο Κοινοβούλιο τον είχε βοηθήσει και το γεγονός ότι είναι χειρουργός και «πάντα στο εκλογικό σώμα “μετράνε” τα ιατρικά ρουσφέτια». Αυτό ήταν κυρίως που του εξασφάλισε τις διαδοχικές εκλογικές επιτυχίες του από το 1993 μέχρι το 2007.

Ως βουλευτής της Ν.Δ. ήταν πάντα «προσδεδεμένος» στο λεγόμενο «Μητσοτακικό» άρμα του κόμματος, κάτι που, όπως λέγεται, τον βοήθησε να επιλεγεί το 2004 από τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή για τη θέση του υφυπουργού Πολιτισμού. «Αυτό έγινε στο πλαίσιο της κεντρικής συμφωνίας του Καραμανλή με την Ντόρα Μπακογιάννη, ώστε να συνεχιστεί η εσωκομματική ηρεμία», αναφέρει άνθρωπος που γνωρίζει καλά τα συμβαίνοντα στη Νέα Δημοκρατία.

Μπορεί, βέβαια, ο κ. Καραμανλής να του εμπιστεύθηκε το υπουργείο στο οποίο ο ίδιος ήταν τυποις επικεφαλής, ωστόσο ο κ. Τατούλης ήταν από τους πρώτους που επιτέθηκαν εναντίον του στο πρώτο στραβοπάτημα της κυβέρνησης. Ετσι, «με ένα πούρο Cohiba», όπως θυμούνται παλιοί συνομιλητές του, ασκούσε κριτική για τα έργα και τις ημέρες της «γαλάζιας» διακυβέρνησης.

Χαρακτηριστικά ήταν τα όσα είχε πει το 2008 για την υπόθεση Ζαχόπουλου και αφού είχε πραγματοποιηθεί το 2006 ανασχηματισμός, ο οποίος τον είχε βγάλει εκτός κυβερνητικού σχήματος. «Το σκάνδαλο Ζαχόπουλου είναι καθαρά πολιτικό», τόνιζε σε συνεντεύξεις του, αναφερόμενος στην απόπειρα αυτοκτονίας του τότε γενικού γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού και στο ερωτικό σκάνδαλο που είχε προηγηθεί.

ΑΔΡΑΝΕΙΑ:  Η θητεία του, πάντως, στο υπουργείο Πολιτισμού χαρακτηρίστηκε από αδράνεια, αλλά και την πραγματοποίηση ρουσφετιών προς πολιτιστικούς συλλόγους, κυρίως από την εκλογική του περιφέρεια. Η συνέχεια της διαδρομής του περιφερειάρχη Τατούλη είναι το ίδιο συναρπαστική. Επιμένοντας στο «αντάρτικο» κατά του Κώστα Καραμανλή, η κυβέρνηση του οποίου παράπαιε, με μια ιδιαίτερα αιχμηρή του ομιλία, στις 12 Απριλίου 2008, κατά τη διάρκεια της Κεντρικής Επιτροπής της Ν.Δ., άσκησε σκληρή κριτική στον πρωθυπουργό, αλλά και στον Θεόδωρο Ρουσόπουλο.

Λίγο καιρό μετά, στις 4 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου, στοχεύοντας το ζεύγος Ρουσόπουλου-Ζαχαρέα, υποστήριξε πως πρέπει «να βρούμε την τόλμη να κατονομάσουμε συγκεκριμένα τους λίγους εκείνους που μπήκαν στην πολιτική φτωχοί και σήμερα υπερηφανεύονται δεξιά και αριστερά για τα βαθιά τους πλούτη». Το ποτήρι ξεχείλισε όταν στη συνεδρίαση της Κ.Ε. στις 27 Σεπτεμβρίου 2008, που έγινε εκτάκτως σε μια προσπάθεια να σταματήσει η εσωστρέφεια, με αφορμή την υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου, είπε με νόημα: «Μίλησα αυστηρά πολιτικά. Δεν εισακούστηκα. Κανείς δεν μπορεί να παριστάνει τη φυλακισμένη στον Πύργο βασιλοπούλα».

Έτσι, τον Νοέμβριο του 2008 διαγράφηκε από τη Νέα Δημοκρατία, ύστερα και από μια συνέντευξή του στην εφημερίδα «Εθνος». Βέβαια, δεν ήταν η πρώτη φορά που διαγραφόταν από το κόμμα του. Στις 2 Απριλίου 1998 είχε αποπεμφθεί από τη Ν.Δ. μαζί με άλλους έξι βουλευτές, γιατί δεν είχε ακολουθήσει την κομματική πειθαρχία που είχε επιβάλει ο κ. Καραμανλής. Πάντως, αν και απομακρυσμένος από τη Νέα Δημοκρατία, ο κ. Τατούλης κατάφερε μέσω των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2010 να διασωθεί πολιτικά, επικρατώντας στην Πελοπόννησο, με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, που μέχρι πρότινος εξύβριζε, και του ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη.

Από τότε, όπως υποστηρίζουν αρκετοί από τους αντιπάλους του, πολιτεύεται ως «άνθρωπος του Φούχτελ», εφαρμόζοντας τακτική «σφιχταγκαλιάσματος» με τον Γερμανό επιτετραμμένο της Αγκελα Μέρκελ, γεγονός που προκαλεί έκπληξη ακόμα και σε στελέχη του συνδυασμού του.

Πηγή: Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ