Που πας τρόϊκα; Έχουμε εκλογές τώρα


Αναρτήθηκε από τον/την Εξουσία στο Μαρτίου 13, 2014
lukoi-sta-provata-570







«Νόμισαν οι τροϊκανοί, ότι θα ξαναπαίξουν προεκλογικά με την ελληνική κυβέρνηση το γνωστό θέατρο της διαπραγμάτευσης, για τα μάτια των ιθαγενών και ότι στο τέλος θα εκτελεστούν οι επιθυμίες τους όπως πάντα.
Δεν πληροφόρησε άραγε κανένας χριστιανός, αυτούς τους «άσχετους» περί τα ελληνικά πράγματα τροϊκανούς, τι σημαίνει προεκλογική περίοδος στην Ελλάδα; Κανένας δεν τους είπε ότι μερικά «όσια και ιερά» του ελληνικού πολιτικού συστήματος, όπως οι προεκλογικές υποσχέσεις, τα ρουσφέτια και το μοίρασμα χρημάτων για εξαγορά ψήφων, δεν θίγονται με τίποτα στον κόσμο αυτόν; 
Ένα δισεκατομμύριο ευρώ, του φανταστικού πρωτογενούς πλεονάσματος, θα διανεμηθεί οπωσδήποτε, ο κόσμος να χαλάσει, σε κάποιες πολιτικά «φίλιες» κοινωνικές ομάδες, για να πέσουν τα ψηφαλάκια στην κάλπη. Πάει και τελείωσε αυτό και ας μην το κουράζουν οι τροϊκανοί. Εδώ τίθεται θέμα πολιτικής επιβίωσης ορισμένων «χρήσιμων» για τον τόπο πολιτικών, στο ένα δισεκατομμύριο για την συλλογή των ψήφων θα κολλήσουμε;;;;
Τι και αν οι τροϊκανοί προσπαθούν να πείσουν την κυβέρνηση ότι δεν υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα, ότι οι εσωτερικές και μόνο υποχρεώσεις του κράτους υπερβαίνουν σε αναλογία πέντε πλεονάσματα κ.λ.π. Τι κι αν ο Σόϊμπλε απειλεί ότι δεν θα δώσει τη δόση. Τα αυτιά έκλεισαν και τα χρήματα θα μοιραστούν, τελεία και παύλα. Κάτι σαν δώρο του Πάσχα ένα πράγμα. 
Βρε τροϊκανοί, μα κι εσείς να μην καταλαβαίνετε τίποτα από τα πολιτικά μας έθιμα. Μετά τις εκλογές τα νέα μέτρα. Μετά βρε πολιτικά “άσχετοι” θα ξαναμαζέψουμε το δισεκατομμύριο που θα μοιράσουμε τώρα. Μετά τις εκλογές. Τώρα τα πρόβατα πρέπει να μπουν στη στάνη. Μετά θα γίνει το «σφάξιμο». Τι θέλετε δηλαδή, να μείνουν χωρίς τσοπάνη;;; Ποιος θα τα μαζεύει μετά;;
Πέτρος Χασάπης


ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΣΧΟΙΝΙ


Ήταν κάποιο αυγουστιάτικο δειλινό, στο μακρινό 1987. Το μελιχρό φως διαμόρφωνε ένα σχεδόν ονειρικό τοπίο στην Πλατεία της Επανάστασης του Κιέβου. Εκατοντάδες νέοι κατέφθαναν με το μετρό απ’ όλες τις συνοικίες... 

http://ardin-rixi.gr/wp-content/uploads/2014/03/Ukraine-Protest_Muha1.jpg

του ΣΩΤΗΡΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

Άλλοι έρχονταν κατά παρέες από το βουλεβάρτο της Κρεσιάτικ. Το δρόμο που, πριν από 999 χρόνια τότε, πέρασαν οι στρατιώτες του πρίγκιπα Βλαδίμηρου για να βαπτισθούν, θέλοντας και μη, χριστιανοί στον πλατύ Δνείπερο. Στο πλάι του ο σκληρός, αλλά οξυδερκής ηγεμόνας, είχε...
τη Βυζαντινή πριγκιποπούλα, που παντρεύτηκε στη χερσόνησο της Κριμαίας.
 

Η βυζαντινή σφραγίδα θα έμενε ανεξίτηλη στην όψη της όμορφης αυτής πόλης, του λίκνου του ρωσικού πολιτισμού. Όπως στην Αγία Σοφία που λίγα βήματα από την πλατεία, έστεκε σε πείσμα των καιρών. Με τους ανατολίτικους χρυσούς τρούλους της,  αυτούς που μοιάζουν με κρεμμύδι –αλλά που στο εσωτερικό της οι εικονογραφίες της είναι βυζαντινές και οι επιγραφές επάνω τους στα ελληνικά. Όπως, λίγο μακρύτερα, στη Πετσέρσκαγια Λαύρα, τη Λαύρα των Σπηλαίων –εκεί που ο μοναχός Αντώνιος ο Αθωνίτης ίδρυσε την περιβόητη μοναστική κοινότητα. Εκεί, επίσης, που ο μοναχός Νέστωρ συνέγραψε το πρώτο ρωσικό Χρονικό. Και η Λαύρα επέζησε στο χρόνο παρά τις καταστροφές των Ταταρομογγόλων, την απόπειρα αρπαγής της από την Ουνία, τη μανία της επανάστασης και τη λεηλασία των Ναζί. Τότε, στη δεκαετία του ’80, άρχιζε να «μπουμπουκιάζει» και πάλι, μισή μουσείο, μισή χώρος λατρείας.
 
Λίγο ψηλότερα, σε δύο από τους λόφους της πόλης, είχαν στηθεί τα σύμβολά της. Στον ένα, το άγαλμα της Μητέρας-Πατρίδας. Μνημείο για τους πεσόντες στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Τέχνη χοντροκομμένη –επιβολή του μεγέθους. Αλλά για τους βετεράνους, που γεμάτοι παράσημα και υπερηφάνεια μαζεύονταν στο προαύλιο, είχε άλλο νόημα. Κι απέναντι, στον άλλο λόφο, το άγαλμα του Βλαδίμηρου. Με το σταυρό στον ώμο. Είχε προκύψει, μάλιστα, αντιπαράθεση. Ποιο θα ήταν πιο ψηλά; Το ξίφος ή ο σταυρός; Στην πραγματικότητα, ο σταυρός είχε πρωτοεπιβληθεί και με το ξίφος. Δεν γινόταν αλλιώς. Αλλά και το ξίφος της νίκης απέναντι στις στρατιές των νέων Τευτόνων είχε μαζί του και το σταυρό –ως πολιτισμική ταυτότητα- στην καρδιά των ανατολικών Σλάβων. Δεν γινόταν αλλιώς.
 
Στην Πλατεία της Επανάστασης βρισκόταν το τρίτο σύμβολο: ο γρανιτένιος Λένιν, που ατένιζε μακριά, πάνω από το πλήθος. Ελάχιστα χρόνια πριν διαλυθεί η αυτοκρατορία, τίποτε εξωτερικά δεν προμήνυε το τέλος. Μόνο που κάθε Πρωτομαγιά, στη μεγάλη παρέλαση, καθώς περνούσαν τα κορίτσια με τους τεράστιους φιόγκους και τα λουλούδια στα χέρια, η εργατική γιορτή έμοιαζε περισσότερο με τα αρχαία ανθεστήρια. Στη συνείδηση, όμως, των πολιτών -αυτό το αντιληφθήκαμε λίγο αργότερα- η Σοβιετική Ένωση είχε ήδη τελειώσει. Ο μύθος της πέθαινε μαζί με τη γενιά του πολέμου. Η περεστρόικα υπήρξε ο ιστορικός προθάλαμος της κατάρρευσης.
 
Ακόμα τότε, γύρω από την πλατεία, τα εμπορικά καταστήματα ήταν ελάχιστα. Μόνο μικρά κιόσκια με παγωτά και τσιγάρα. Οι παρέες ανεβοκατέβαιναν σαν κάτι να περίμεναν και δεν ερχόταν. Και, ξάφνου, στο κέντρο της πλατείας, δίπλα από το μεγάλο σιντριβάνι με το νερό που χόρευε, ξεκίνησε ένα παιχνίδι. Τα αγόρια έπιαναν τα κορίτσια από το χέρι, έκαναν ζευγάρια και έμπαιναν στη σειρά και με τα χέρια τους ενωμένα και υψωμένα έφτιαξαν μια μακριά αψίδα. Το πρώτο ζευγάρι μπροστά έλυνε τα χέρια και ο καθένας επέστρεφε πίσω, περνώντας πάλι κάτω από την αψίδα και διάλεγε άλλο χέρι, άλλο ή άλλη συνοδό. Η ατμόσφαιρα δονείτο από το συλλογικό ερωτικό παιχνίδι. Έμοιαζε σαν απόηχος των σλαβικών παγανιστικών τελετών, που τόσο παραστατικά δίνει ο Ταρκόφσκι στον Αντρέι Ρουμπλιόφ.
 
Τα επόμενα χρόνια, όμως, ο ρομαντισμός της πλατείας θα χανόταν. Η χαραμάδα του Γκορμπατσόφ προκάλεσε μια ανεπανάληπτη συνειδησιακή παλίρροια. Οι άνθρωποι, κυρίως οι νέοι, επιζητούσαν να ταξιδέψουν εκτός συνόρων, διψούσαν να ζήσουν νέες εμπειρίες, δίνονταν ολόψυχα σε μια ξέφρενη ζωή, που πίστευαν ότι τους τη στερούσε ένα μίζερο καθεστώς. Επιπλέον, μιλούσαν ανοιχτά για την πραγματικότητά τους. Υπερέβαιναν το διχασμό της εξωτερικής συμβατικής νομιμοφροσύνης τους με την εσωτερική απαξίωση του κοινωνικού τους περιβάλλοντος.
 
Τα δυτικά αγαθά –υλικά και αισθητικά- μέρα με τη μέρα κέρδιζαν κατά κράτος. Παντού ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια μικρά και μεγάλα μαγαζιά. Σύντομα κάθε τι μετατράπηκε σε εμπορική πράξη. Όλα αγοράζονταν και πουλιούνταν. Πραγματική φρενίτιδα.
 
Το 1991, η Πλατεία της Επανάστασης είχε ήδη μεταμορφωθεί. Δίπλα στο γρανιτένιο Λένιν κυμάτιζαν απειλητικές οι σημαίες της εθνικιστικής Ουκρανίας. Έτσι ήταν εύκολο για την κομματική και διευθυντική νομενκλατούρα να ασπαστεί, εν μια νυχτί, τα ιδεώδη της ουκρανικής ανεξαρτησίας, ώστε να αποσπαστεί από τη Μόσχα και να ιδιοποιηθεί το δημόσιο πλούτο. Η Πλατεία της Επανάστασης μετονομάστηκε σε Μεϊντάν Νεζελέζνοστι (Πλατεία Ανεξαρτησίας) και ο Λένιν απομακρύνθηκε, κομμένος σε φέτες. Κανείς δεν βρέθηκε να υπερασπισθεί αυτό που έφευγε. Είτε από κορεσμό, είτε από ελπίδα.
 
Η Μεϊντάν, στα χρόνια της ανεξαρτησίας, θα άλλαζε ραγδαία, για να εκφράσει το όραμα των νέων ελίτ: «ελεύθερη» αγορά, χωρίς κανόνες, και αποθέωση του νεοπλουτισμού της ολιγαρχίας –των μαφιόζων, όπως τους ονόμαζε ο λαός, χωρίς ο όρος αυτός να συνιστά υπερβολή.
Γύρω από την έκρηξη της χλιδής, πρεσβείες, ινστιτούτα, ιδρύματα, ΜΚΟ, αντιπροσωπείες και ο κάθε τυχοδιώκτης επιδίδονταν στην εξαγορά συνειδήσεων και στη στρατολόγηση υπαλλήλων. Ήταν άλλωστε εύκολο έργο, σε μια κοινωνία που η ηθική είχε χάσει τη σημασία της. Την ίδια ώρα εκατομμύρια Ουκρανοί πένονταν. Οι κοπέλες εκπορνεύονταν στο εξωτερικό. Οι μεγαλύτερες γυναίκες μετανάστευαν για να γίνουν υπηρέτριες.
 
Κάτω από την ανεξέλεγκτη δράση ολιγαρχών και ξένων παραγόντων, ο ιδεολογικός διχασμός της κοινωνίας, με κριτήριο την εθνική του ταυτότητα, γιγαντώθηκε. Στην αρχή επικράτησε ένα ρεύμα επηρεασμένο από τον ουκρανικό εθνικισμό του 19ου αιώνα. Νέοι Ουκρανοί άφηναν τερατώδη μουστάκια, όπως αυτά των Κοζάκων του Ζαπαρόζιε, που αναπαριστά ο περίφημος πίνακας του Ρέπιν. Τυφλοί μουσικοί έπαιζαν και πάλι, μετά τη σταλινική περίοδο, την παραδοσιακή μπαντούρα. Παντού πουλιόταν το Κομπζάρ του Ταράς Σεφτσένκο.
 
Στο περιβάλλον, όμως, της κοινωνικής ζούγκλας, μια ολόκληρη γενιά έμαθε ότι επιβιώνουν μόνο τα θηρία και μάλιστα τα αγριότερα από αυτά. Η διαρκής μετάβαση σε κάτι που ποτέ δεν ερχόταν και η συνεχής διάψευση των ελπίδων βρήκε διέξοδο στην ανοιχτή επιθετικότητα. Στους δρόμους του Κιέβου ανέμιζαν ελεύθερα πια οι μαυροκόκκινες σημαίες του Στεπάν Μπαντέρα, του ηγέτη της οργάνωσης των Ουκρανών εθνικιστών, από τη Γαλικία, που είχε συνεργασθεί με τους Ναζί. Έτσι η αποτυχία της «πορτοκαλί επανάστασης», με τους «εναλλακτικούς» τρόπους διαμαρτυρίας, προετοίμασε την εκδήλωση της «μαύρης». Για τους εθνικιστές του «Σβομπόντα» και του «Δεξιού Τομέα» η παρουσία του απόλυτου εχθρού, της Ρωσίας –τσαρικής, σταλινικής, «πουτινικής»-, έπρεπε να συντριβεί, συντρίβοντας τους φιλορώσους πολιτικούς και όλες τις μειονότητες.
 
Μετά από σκληρές μάχες, η καμένη και αιματοβαμμένη Μεϊντάν κατακτήθηκε από τον στρατό των δυτικών εθνικιστών. Έναν στρατό οργανωμένο, φανατικό και ανελέητο. Νίκησε με τις ευλογίες και την καθοδήγηση των δυτικών δημοκρατιών. Που παραβλέπουν υποκριτικά τη ναζιστική ιδεολογία των προστατευομένων τους και τον φανερό αντισημιτισμό τους. Τώρα, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια το αύριο στην Ουκρανία. Μπορεί, όμως, με βεβαιότητα να αναμένει ότι το Κίεβο δεν πρόκειται ποτέ να είναι αυτό που υπήρξε ως σήμερα.
 
Σίγουρα, σε πολλούς νεαρούς Ουκρανούς εθνικιστές, το αντιρωσικό τους μένος συνοδεύεται από έναν αυθεντικό ρομαντισμό. Πιστεύουν ότι η επανάστασή τους θα φέρει τη δικαιοσύνη και την αναγέννηση ενός ουκρανικού πολιτισμού. Σύντομα θα ανακαλύψουν ότι δεν θα συμβεί ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

Στήνουν προεκλογικό success story 2

Στα συντρίμμια της κοινωνίας και της οικονομίας


ανάρτηση από LEFT
Η κυβέρνηση έχει αποτύχει πλήρως και στους τρεις στόχους της οικονομικής της πολιτικής για δημοσιονομική προσαρμογή, εξυγίανση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας
Η πρόσφατη ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ είναι ενδεικτική του τρόπου που «μαγειρεύονται» τα στοιχεία ώστε να στηριχτεί ο ισχυρισμός της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και άλλων ότι το τρέχον μνημονιακό πρόγραμμα προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας στέφεται με επιτυχία και ότι οδηγούμαστε στην ανάκαμψη και την έξοδο από την κρίση. Συγκεκριμένα, με την αναθεώρηση της ΕΛΣΤΑΤ μειώνεται το ΑΕΠ του 2012, άρα αυξάνεται η ύφεση το 2012 από 6,4% σε 7%, πράγμα που σημαίνει ότι «μεταφέρεται» ύφεση από το 2013 στο 2012, οπότε παύουν να είναι έωλοι οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί για ύφεση το 2013 «μικρότερη από την αναμενόμενη με βάση τις εκτιμήσεις του μνημονίου» και για «επιστροφή στην ανάπτυξη το 2014» (διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ του Θάνου Παναγόπουλου).
Την ώρα που η φτώχεια, η ανεργία, η υπερχρέωση, η υπερφορολόγηση για τα μικρομεσαία εισοδήματα και η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους συνιστούν οδυνηρά βιώματα της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας η μνημονιακή πολιτική αποτυγχάνει πλήρως, ακόμα και με κριτήριο τους δικούς της διακηρυγμένους στόχους:
Ως προς τη δημοσιονομική προσαρμογή, το πρωτογενές πλεόνασμα για το οποίο πανηγυρίζει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και σκιαμαχεί με την τρόικα για το μοίρασμά του κάθε άλλο παρά επιτυχία  μπορεί να θεωρείται. Διότι:
- Η βαθειά ύφεση, που τη δημιούργησαν η δραστική περικοπή δημόσιων δαπανών (μισθοί, συντάξεις, κοινωνικές παροχές) και η υψηλή φορολογία των μικρομεσαίων εισοδημάτων, κατέστησε το δημόσιο χρέος μη βιώσιμο, παρά τα δύο «κουρέματά» του (το μεγάλο κούρεμα με το PSI+ την άνοιξη του 2012 και το πολύ ελαφρύτερο κούρεμα τον χειμώνα του 2012 ). Αποτέλεσμα: μπήκαμε στο μνημόνιο διότι δεν μπορούσαμε να εξυπηρετήσουμε ένα χρέος 130% του ΑΕΠ για να φθάσουμε, μετά από 4 χρόνια σκληρής λιτότητας και δύο κουρέματα, το χρέος να προσεγγίζει το 180% του ΑΕΠ! Αυτό πανηγυρίζει η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου; Είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι η σχεδιαζόμενη «έξοδος στις αγορές», αν γίνει, θα είναι πραγματική; Προφανώς όχι διότι οι αγορές θα δεχτούν να δανείσουν με υψηλό επιτόκιο τα όποια ελάχιστα χρήματα μόνο αν συνεχίσει η επιτήρηση και η διασφαλισμένη χρηματοδότηση είτε με την τρόικα είτε με άλλον τρόπο.
- Δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι διατηρήσιμα. Αντίθετα, είναι εξαιρετικά απίθανο  να επιτευχθούν στο ύψος που προβλέπεται στο μνημόνιο (θυμίζουμε: 1,6% του ΑΕΠ ή 2,7 δις το 2014, 3% του ΑΕΠ ή 5,7 δις το 2015 και 4,5% του ΑΕΠ ή 8,9 δις το 2016, ύψος στο οποίο θα πρέπει να παραμείνει επί χρόνια) ιδιαίτερα χωρίς νέα επώδυνα μέτρα, όπως κοροϊδεύει προεκλογικά η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Επιπλέον, όχι μόνο πρέπει μετά το 2016 να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% του ΑΕΠ, αλλά την ίδια στιγμή πρέπει να έχουμε ανάπτυξη πάνω από 3% κάθε χρόνο για να γίνει το χρέος βιώσιμο. Το να υποθέτει κανείς ότι το κράτος θα απομυζά 9 δις και πλέον κάθε χρόνο από την ιδιωτική οικονομία και η ιδιωτική οικονομία θα αναπτύσσεται με αυτούς τους ρυθμούς είναι απλά παράλογο. Τα στοιχεία που δείχνουν ότι η ικανότητα των ελλήνων να ανταπεξέρχονται στις υποχρεώσεις τους έχει φτάσει στα όρια της δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά: (ι) το ύψος της ανεργίας (27,5% η επίσημη και πάνω από 30% η πραγματική), οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και οι μειώσεις μισθών έχουν δημιουργήσει μαύρες τρύπες στα ασφαλιστικά ταμεία που θα σκάσουν (πολύ πιο γρήγορα από ότι κάποιοι πίστευαν έως πρόσφατα), (ιι) σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα για τον ΕΒΕΑ, 6 στους 10 πολίτες αδυνατούν να πληρώσουν τους φόρους τους, ενώ σύμφωνα με στοιχεία της γραμματείας δημοσίων εσόδων 2,6 εκατ. πολίτες, δηλαδή οι μισοί φορολογούμενοι δημιούργησαν το 2013 νέα χρέη στην εφορία ύψους 10,1 δις ευρώ. Τα στοιχεία αυτά προοιωνίζουν σημαντικότατη μείωση δημοσίων εσόδων. 
- Ο τρόπος που πραγματώνεται η δημοσιονομική προσαρμογή υπονομεύει βαθύτατα τους δύο άλλους στόχους της οικονομικής πολιτικής: τη χρηματοπιστωτική εξυγίανση και τις αναπτυξιακές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας (βλ. παρακάτω). 
Ως προς τη χρηματοπιστωτική εξυγίανση, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν πέτυχε παρά την περσινή ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με 40 και πλέον δις ευρώ, καθώς η ΤτΕ ανακοίνωσε νέες κεφαλαιακές ανάγκες για τις τράπεζες ύψους 6,5 δις ευρώ. Αυτές προκύπτουν  σύμφωνα με το βασικό σενάριο που ακολουθεί για τα έτη 2014-16, δηλαδή τις πάντοτε υπεραισιόδοξες μακροοικονομικές εκτιμήσεις των Μνημονίων. Επιπλέον, τα νούμερα της ΤτΕ αμφισβητούνται από το ΔΝΤ και όχι μόνο. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα αποσταθεροποιήθηκε εξαιτίας του κουρέματος των ομολόγων του δημοσίου και, κυριότερα, συνεχίζει να αποσταθεροποιείται  εξαιτίας της σκληρής λιτότητας και της ύφεσης που εκτοξεύει τα κόκκινα δάνεια … στο κόκκινο: σύμφωνα με εκτιμήσεις της αγοράς τα κόκκινα δάνεια υπολογίζονται σε 35% στο τέλος του 2013 και 40% στο τέλος του 2014, ενώ επίσης είναι γνωστό ότι αυτά θα συνεχίσουν να αυξάνονται για τουλάχιστον 1 χρόνο μετά το τέλος της ύφεσης. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω: πιστωτική ασφυξία των επιχειρήσεων, απειλή λουκέτου ακόμα και για υγιείς επιχειρήσεις και υψηλό κόστος χρήματος που υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων. Τα στοιχεία είναι απογοητευτικά: η πιστωτική επέκταση κινείται διαρκώς αρνητικά, η ψαλίδα επιτοκίου καταθέσεων και επιτοκίου δανεισμού αυξάνεται, οι καταθέσεις από τον Σεπτέμβρη και μετά μειώνονται εξαιτίας της υπέρογκης φορολόγησης. Άλλωστε, ο ίδιος ο διοικητής της ΤτΕ έχει παραδεχτεί ότι τα επόμενα χρόνια οι ελληνικές επιχειρήσεις θα πρέπει να αναζητήσουν εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης γιατί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν θα μπορέσει να τους χορηγήσει τα κεφάλαια που χρειάζονται. 
 Αναφορικά με την ανταγωνιστικότητα και τη βελτίωση των αναπτυξιακών προοπτικών της ελληνικής οικονομίας επιδιώχθηκαν σχεδόν μονόπλευρα και δογματικά (εκτός από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας) μέσω της μείωσης των μισθών και της πλήρους απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων. Αυτό, σε συνδυασμό με τον τρόπο που πραγματώνεται η δημοσιονομική προσαρμογή (ύφεση, υψηλή ανεργία, συνεχής μείωση των δημόσιων επενδύσεων) είχε ως αποτέλεσμα όχι την βελτίωση αλλά την ραγδαία επιδείνωση των αναπτυξιακών προοπτικών πράγμα που το πιστοποιεί, μεταξύ άλλων, η εξαιρετικά μικρή αύξηση των εξαγωγών την μνημονιακή τετραετία και η στασιμότητα του διεθνούς μεριδίου των ελληνικών εξαγωγών (όπως παρατηρεί το ΔΝΤ στην τελευταία του έκθεση το καλοκαίρι του 2013. Βλέπε πίνακες παρακάτω για τις ελληνικές εξαγωγές). Άλλωστε, ο ίδιος ο Προβόπουλος σημειώνει στην τελευταία του έκθεση ότι η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας πλήττεται από τους υψηλούς έμμεσους φόρους και το κόστος ενέργειας. 
Με άλλα λόγια, η μνημονιακή οικονομική πολιτική έχει αποτύχει και στα τρία μέτωπα όπου παρενέβη, πλην της απόσυρσης του κράτους από τα δημόσια-κοινωνικά αγαθά και την ιστορικών διαστάσεων αναδιανομή πόρων και εξουσιών σε βάρος των εργαζόμενων. Έτσι έχει δημιουργηθεί μια άνευ προηγουμένου υπερχρέωση και φτωχοποίηση του ελληνικού λαού μέχρι  και ανθρωπιστική κρίση, όψεις τις οποίας είναι τα συσσίτια, οι άστεγοι και οι αυτοκτονίες
-

Η τρόικα τους χάλασε το σόου του πλεονάσματος


Λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Ο Τόμσεν και η παρέα του, και όχι η κυβέρνηση, θα μοιράσουν το όποιο πλεόνασμα. Η τρόικα θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στη διανομή του «κοινωνικού μερίσματος» που θα προκύψει από το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013, εξέλιξη που χαλάει τα σχέδια παροχολογίας της κυβέρνησης εν όψει ευρωεκλογών και δημοτικών εκλογών. 
Οι εδώ και μήνες εξαγγελίες του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά για τη «μοιρασιά» του 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος του περασμένου έτους σε εισοδηματικά αδύναμες κοινωνικές ομάδες «σκοντάφτουν» στους δανειστές, οι οποίοι έχουν διαμηνύσει στην κυβέρνηση ότι είναι 

πρόωρη κάθε συζήτηση για το πόσο, πώς και σε ποιους θα διανεμηθεί το πρωτογενές πλεόνασμα.

Προϋπόθεση

Η τρόικα όχι μόνο δεν επιτρέπει στην κυβέρνηση να δώσει το 70% του πλεονάσματος για εισοδηματικές ενισχύσεις σε χαμηλοσυνταξιούχους και ένστολους, αλλά θέτει ως προϋπόθεση για τη χορήγησή τους την πλήρη διασφάλιση ότι το 2014 θα επιτευχθεί το προβλεπόμενο πρωτογενές πλεόνασμα των 2,9 δισ. ευρώ.

Επιπλέον, η τρόικα ζήτησε να επιβληθούν περικοπές στις αποζημιώσεις για οδοιπορικά και εκτός έδρας μετακινήσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, απαίτηση στην οποία συμφώνησε ήδη και η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών. 
Οπως αποκάλυψε χθες κορυφαίος αξιωματούχος του κυβερνητικού οικονομικού επιτελείου, οι εκπρόσωποι των δανειστών θέλουν το 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος να μη χρησιμοποιηθεί μόνο για αυξήσεις στους χαμηλοσυνταξιούχους και τους ένστολους, αλλά κατά ένα μεγάλο μέρος του να διατεθεί στην αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του Δημοσίου, προκειμένου να αυξηθεί η ρευστότητα στην αγορά. 
Απαράβατο δε θεωρούν τον όρο της διασφάλισης του φετινού στόχου για πλεόνασμα 2,9 δισ. ευρώ. 
Ο στόχος αυτός σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να διασαλευθεί από τις όποιες εισοδηματικές ενισχύσεις δοθούν στο πλαίσιο της διανομής του περσινού πλεονάσματος. Σύμφωνα με το Μνημόνιο, το 70% της υπέρβασης του στόχου του πρωτογενούς πλεονάσματος μπορεί να διανεμηθεί υπό μορφή «κοινωνικού μερίσματος».

Το 2013 ο στόχος που είχε τεθεί με τον προϋπολογισμό ήταν για μηδενικό πρωτογενές αποτέλεσμα. Αν τελικώς προκύψει πρωτογενές πλεόνασμα 1,5 δισ. ευρώ, θεωρητικά, θα υπάρχει η δυνατότητα να διανεμηθεί «κοινωνικό μέρισμα» ύψους 1,05 δισ. ευρώ. Η διασφάλιση όμως του φετινού στόχου των 2,9 δισ. συνεπάγεται ότι θα μοιραστεί ό,τι περισσέψει.


Το πρωτογενές πλεόνασμα εφόσον επικυρωθεί από τη Eurostat δεν θα διανεμηθεί τελικά ως κοινωνικό μέρισμα στο ποσοστό που μέχρι πρότινος υποσχόταν ο πρωθυπουργός

Η επιμονή των δανειστών για νέα μέτρα, τα οποία μάλιστα σύμφωνα με κυβερνητικούς παράγοντες δεν ήταν προαπαιτούμενα του προγράμματος αλλά επικουρικά, φέρνει την κυβέρνηση σε δύσκολη θέση

Σε άλλη μία υποχώρηση υποχρεώθηκε η κυβέρνηση προκειμένου να κλείσει αυτός ο κύκλος των συνομιλών με την τρόικα και να δοθούν στα τέλη της εβδομάδας η πολυπόθητη δήλωση προόδου από το Eurogroup και η τμηματική αποδέσμευση της δόσης.

Το πρωτογενές πλεόνασμα, εάν και εφόσον επικυρωθεί από τη Eurostat τον Απρίλιο, δεν θα διανεμηθεί σαν κοινωνικό μέρισμα στο ποσοστό που μέχρι τώρα υποσχόταν ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς (βλ. ρεπορτάζ σελ. 53). Αντί για το 70% του συνολικού ποσού του πλεονάσματος, το οικονομικό επιτελείο δηλώνει τώρα ότι θα διανεμηθεί το επιπλέον από το προβλεπόμενο ποσό.

Η αναδίπλωση

Η αναδίπλωση έγινε ταυτόχρονα στις Βρυξέλλες από τον υπουργό Οικονομικών Γ. Στουρνάρα και στην Αθήνα από τον αναπληρωτή υπουργό Χρ. Σταϊκούρα ύστερα από συνεννόηση με το μέγαρο Μαξίμου. 
Ο κ. Σαμαράς σήμερα ή αύριο θα έχει συνάντηση με τον κ. Στουρνάρα για τα δεδομένα που διαμορφώνονται στη διαπραγμάτευση με την τρόικα και μέσα στην εβδομάδα αναμένεται να συναντηθεί και με τον κ. Βενιζέλο.

Η κυβέρνηση κατάφερε να βγάλει από το τραπέζι το πακέτο της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και το ζήτημα του δημοσιονομικού κενού, προσωρινά. 
Στην επισκόπηση της Eurostat στις 23 Απριλίου δεν θα εξεταστεί μόνον το πρωτογενές πλεόνασμα αλλά και το δημοσιονομικό κενό. 
Με τον νέο όρο που τέθηκε από την τρόικα η συνάρτηση γίνεται πιο δύσκολη για την κυβέρνηση, εάν θέλει να δώσει κοινωνικό μέρισμα στους χαμηλοσυνταξιούχους και τους ένστολους, όπως έχει δεσμευτεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός. 
Γι’ αυτό επιχειρείται τεχνηέντως να αυξηθεί το ύψος του πλεονάσματος, το οποίο από 1 δισ. ευρώ στο κλείσιμο του 2013 ανέβηκε, σύμφωνα με τα στοιχεία που επικαλέστηκε ο κ. Σταϊκούρας, στα 2 δισ. ευρώ το πρώτο δίμηνο του 2014.

Κυβερνητικοί παράγοντες επιμένουν ότι η κυβέρνηση θα μοιράσει κοινωνικό μέρισμα και το ύψος για τους δικαιούχους θα ανακοινωθεί αμέσως μετά την επικύρωσή του από τη Eurostat, πριν από τις εκλογές του Μαΐου. 
Στο ίδιο διάστημα προγραμματίζεται και η έξοδος στις αγορές με την έκδοση πενταετούς ομολόγου, που θα ενισχύσει την αίσθηση ότι το πρόγραμμα σταθεροποίησης βρίσκεται στο τέλος του.

Ωστόσο και σε αυτό το εγχείρημα της κυβέρνηση έχουν διατυπωθεί επιφυλάξεις από την τρόικα αλλά και το Eurogroup. 
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει όμως τώρα η κυβέρνηση είναι το πακέτο των νέων μεταρρυθμίσεων που απαιτεί η τρόικα από την περιβόητη εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ.

Η κυβέρνηση δεν έχει περιθώρια υποχώρησης καθώς η χώρα έχει ήδη μπει σε προεκλογική τροχιά εν όψει των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών. 
Ενα νομοσχέδιο που θα περιείχε τις νέες αξιώσεις της τρόικας (από την απελευθέρωση των απολύσεων μέχρι την απελευθέρωση της αγοράς μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων, το γάλα, το ψωμί και εσχάτως η νέα περικοπή στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων πάνω από τον βασικό) θεωρείται βέβαιο ότι θα προκαλούσε κλυδωνισμούς στις κοινοβουλευτικές ομάδες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. 
Η κυβέρνηση τρέναρε τις συζητήσεις επί των επίμαχων θεμάτων από το περασμένο φθινόπωρο και θα είναι αδύνατον να εξηγήσει μια υποχώρηση τώρα.

Η κρίση στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ επιτείνει το πρόβλημα και η καταψήφιση ενός νομοσχεδίου-σκούπα θεωρείται βέβαιη. 
Η μόνη δυνατότητα που έχει η κυβέρνηση είναι να δεσμευτεί για την τμηματική θεσμοθέτηση ορισμένων μέτρων από την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ μετά τις εκλογές.

Στο διάστημα αυτό, ο κ. Σαμαράς έχει συμφωνήσει με τον κ. Βενιζέλο να έρθουν στη Βουλή οι ρυθμίσεις για τον αυστηρότερο έλεγχο στα οικονομικά των κομμάτων και σειρά άλλων ρυθμίσεων για το πολιτικό σύστημα.

Ρυθμίσεις

Η επιμονή της τρόικας σε νέα μέτρα, τα οποία μάλιστα, σύμφωνα με κυβερνητικούς παράγοντες, δεν ήταν προαπαιτούμενα του προγράμματος αλλά επικουρικά, φέρνει την κυβέρνηση αυτή τη φορά σε πραγματικά δυσχερή θέση, καθώς η προτροπή του Eurogroup να κλείσει η διαπραγμάτευση μέχρι την Κυριακή έχει χαρακτήρα τελεσίγραφου. 
Η τελευταία γραμμή υποχώρησης, σύμφωνα με τις ίδιες κυβερνητικές πηγές, είναι να μετατεθεί η έξοδος στις αγορές για το δεύτερο εξάμηνο, σε συμφωνία με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ.
 efsyn.gr

Σάπιοι...μέχρι το μεδούλι!












του Νίκου Μπογιόπουλου – «Unfollow»
Η βρωμιά έχει βγει στο γιακά αλλά είναι τόσο χαλασμένοι που ακόμα και τη σαπίλα τους προσπαθούν να την εμφανίσουν σαν κολυμπήθρα του Σιλωάμ! Αλλά: 
Και οι Τσοχατζόπουλοι δικοί τους είναι. Και οι Τομπούλογλου δικοί τους είναι. Και ο Λιάπης με τις πλαστές πινακίδες δικός τους είναι. Και οι«λίστες Λαγκάρντ», και τα υποβρύχια που γέρνουν, και τα Βατοπέδια, και οι Βαβύληδες, και οι φούσκες του χρηματιστηρίου, και ταδομημένα ομόλογα, και τα διπύθμενα που βαφτίζονται μονοπύθμενα.
Δικά τους είναι
Όπως δικές τους είναι και οι ΜΚΟ
Δικοί τους -κατάδικοι τους- είναι φυσικά κι εκείνοι που, τώρα, μετά τις… αποκαλύψεις για το πάρτυ των ΜΚΟ, άρχισαν να «πέφτουν (ξανά) από τα σύννεφα»…
Όσο για τους υπόλοιπους, που δεν παριστάνουν τους κατοίκους της Νεφελοκοκκυγίας, ποτέ δεν ξεχάσανε την εδώ και τριάντα χρόνια αποδιδόμενη στον Ανδρέα Παπανδρέου φράση, που αποτελεί τη σταθερά και το σήμα κατατεθέν της αλαζονείας και του φιλισταϊσμού τους: «Έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του»!

Αυτό είναι το «αξιακό» τους μοντέλο. 
Αυτή είναι και η τακτική τους:  
Να βαφτίζουν το ανήθικο «νόμιμο» και το «νόμιμο» να το πουλάνε για ηθικό
Κι όταν πιάνονται «με τη γίδα στην πλάτη», οι ίδιοι που δεν έχουν αφήσει αρνί για αρνί αμαρκάλευτο, μεμιάς μεταλλάσσονται σε τάχα μου Ιαβέρη- δες, σε κυνηγούς του εγκλήματος, σε προφέσορες του «πνεύμα και ηθική»!
Αυτό είναι το κράτος και αυτή είναι η πολιτική τους. 
Που εξαγοράζει, που εκβιάζει, που εκμαυλίζει, που διαφθείρει. 
Που όχι μόνο δεν εγγυάται το δημόσιο χρήμα, αλλά αντιθέτως πρωταγωνιστεί στη διασπάθισή του! 
Πρωταγωνιστεί παντοιοτρόπως: 
Κι όταν επιδοτούν ΜΚΟ για να επιτελούν το θεάρεστο έργο της ναρκαλίευσης (αλλά το μόνο που αλιεύουν είναι κάτι επιδοτήσεις δεκάδων εκατομμυρίων), κι όταν επιδοτούν τράπεζες για να επιτελούν το ακόμα πιο θεάρεστο έργο της ανασκολόπισης του λαού, κι όταν επιδοτούν «συμβούλους» για να ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία.

Όλη αυτή η βρωμιά που αναδύεται από όλους τους πόρους του αστικού πολιτικού κατεστημένου αντιμετωπίζεται με την επιβολή «προσωπικών» κυρώσεων. 
Κι αν λυθούν τα «επί προσωπικού», με τα «επί κοινωνικού» τι θα γίνει; 
Μόλις ο κύριος υπουργός (ο εκάστοτε υπουργός) βάλει τάξη στο θεσμικό πλαίσιο για να μοιράζονται «υγιώς» τα εκατομμύρια στις… καλές ΜΚΟ, αυτή η τίμια μοιρασιά εκ μέρους του κυρίου υπουργού (του εκάστοτε υπουργού) καθιστά λιγότερο «άτιμη» και σκανδαλώδη την πολιτική που βαφτίζει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας πολιτική υπέρ του «υγιούς ανταγωνισμού»;

Εκεί που το σκάνδαλο της εκποίησης δημόσιας περιουσίας βαφτίζεται «ανάπτυξη», εκεί που τα υπερκέρδη των τραπεζών, των βιομηχάνων, των εργολάβων βγαίνουν από την καμπούρα των «ελεύθερα απολυόμενων» εργαζομένων, εκεί που οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων γίνονται χρηματιστηριακές φούσκες και δομημένα ομόλογα, εκεί που η διάλυση των φορέων Πρόνοιας γίνεται το έδαφος για την επιδοτούμενη φιλανθρωπία των ΜΚΟ, αρκεί το αδέκαστο του εκάστοτε υπουργού για να βαφτιστεί το σκάνδαλο «οικονομική εξυγίανση» και «κοινωνική πολιτική»;

Το ερώτημα τίθεται και ξανατίθεται: 
Η «αρπαχτή», η «ρεμούλα», τα «μαύρα», η «μίζα», η λαμογιά, είναι ένα φυσικό φαινόμενο ή ένα πολιτικό απόβλητο που αναπαράγεται διαρκώς γιατί έτσι λειτουργεί το «σύστημα»; 
Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά:
Έχουμε ένα σύστημα που δεκαετίες βλέπαμε να υπηρετείται από πολιτικούς «βαρόνους» με χλιδάτα προεκλσγικά κέντρα, που διατηρούσαν στενές πολιτικές επαφές με εμπλεκόμενους σε επιχειρηματικά «καρτέλ». 
Που συνηγορούσαν και συνηγορούν σε νομοθετικές ρυθμίσεις υπέρ «νταβατζήδων» στα ΜΜΕ, υπέρ των «υπερφορολογούμενων» βιομηχάνων, υπέρ των αναξιοπαθούντων εφοπλιστών. 
Αλήθεια: Πόσες ρυθμίσεις υπέρ εφοπλιστών είναι επιτρεπτές, ώστε να μην υπάρχουν «σκιές» για το πολιτικό σύστημα της χώρας; 

Οι γύρω στους 60 (!) νόμους που έχουν ψηφιστεί από τη δεκαετία του ’50 υπέρ των εφοπλιστών, από όλες τις κυβερνήσεις, είναι επαρκής απόδειξη της «τιμιότητας» του συστήματος τους;…
Και μετά -τι θράσος!- οι διαχειριστές αυτής της «κόπρου» έρχονται να το παίξουν «τιμωροί» και «αδέκαστοι»
Έτσι, τώρα ανακαλύψανε ότι γύρω από τις ΜΚΟ έχει στηθεί «βιομηχανία» απάτης. 
 Σώπα! 
Ανακάλυψαν ότι κάπ δεν πάει καλά με την υποκρισία των «πόθεν έσχες». 
Σώπα!  
Όπως πάνε δεν αποκλείεται -μετά την πυρίτιδα- να «ανακαλύψουν» και καμία λίστα με «μυστικά κονδύλια» προς «ημέτερους παπαγάλους» σε υπουργεία και γραμματείες.

ΔΥΣΚΟΛΑ ΘΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ

ανάρτηση από iskra

Εκτύπωση

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Παταγώδης είναι η πολιτική αποτυχία της κεντροαριστερής Ελιάς ευθύς από τη γέννησή της. Ούτε καν τα κορυφαία στελέχη του δραματικά αποδυναμωθέντος ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να συσπειρώσει! Ο Γιώργος Παπανδρέου αρνήθηκε απαξιωτικά να παραστεί στην ιδρυτική συνδιάσκεψη και ο Βαγγέλης Βενιζέλος κήρυξε τον πόλεμο «παπανδρεϊκών» - «βενιζελικών». Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης προτίμησε να γράψει ένα βιτριολικό άρθρο στα «Νέα» αντί να κάνει τον κόπο να κατηφορίσει κατά τον χώρο της συνδιάσκεψης. «Το ΠΑΣΟΚ αυτοκαταδικάζεται. Δεν έχει καταφέρει να υπερβεί τις στρεβλώσεις του παρελθόντος του. Αμετανόητα αρχηγικό, αυτάρεσκα διδακτικό, στην πράξη άτολμο, ηττημένο πριν καν αρχίσει ο πόλεμος. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε υπαρξιακή απόγνωση» γράφει μεταξύ άλλων στο άρθρο του ο υπουργός Μεταφορών.
Τον Θεόδωρο Πάγκαλο δεν τον κάλεσαν καν στην ιδρυτική συνδιάσκεψη της Ελιάς και βεβαίως το πλήρωσαν ακριβά. «Θέλω να επισημάνω πόσο ηλίθιοι είναι αυτοί που δεν με κάλεσαν»δήλωσε ο βετεράνος του ΠΑΣΟΚ. Αμέσως άδραξε την ευκαιρία η... ΝΔ! Ο υπουργός Αμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος -τον οποίον ο εκρηκτικός Θ. Πάγκαλος τον είχε αποκαλέσει «κύριο Τίποτα (!)» όταν ήταν αντίπαλοι υποψήφιοι για τον Δήμο Αθηναίων- κάλεσε αμέσως στο Πεντάγωνο τον Θ. Πάγκαλο μετά τη δήλωσή του περί των «ηλιθίων» του Βενιζέλου και του πρότεινε να εκπροσωπήσει την ελληνική προεδρία στη Στρατιωτική Επιτροπή της ΕΕ που θα συνεδριάσει σήμερα στις Βρυξέλλες. Περιττό να τονιστεί ότι ο Θ. Πάγκαλος αποδέχθηκε με «μεγάλη χαρά», όπως δήλωσε, την πρόταση του Δ. Αβραμόπουλου. Πρόθεσή μας δεν είναι να καταγράψουμε τα δηλητηριώδη σχόλια που ανταλλάσσονται τις τελευταίες μέρες μεταξύ στελεχών του ΠΑΣΟΚ και τα οποία είναι άφθονα.
Εμάς μας ενδιαφέρει η πολιτική ουσία αυτής της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στο ΠΑΣΟΚ. Υποτίθεται ότι στόχος των «58» αρχικά και της Ελιάς στη συνέχεια ήταν να καλλιεργηθεί το έδαφος προκειμένου να συσπειρωθούν και να κατεβούν σε κοινό ψηφοδέλτιο το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, προσελκύοντας μάλιστα και διάφορες ανεξάρτητες ή αποστασιοποιημένες προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς. Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ όμως ξέκοψε κατηγορηματικά προχτές κάθε προοπτική συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, κατά την επίσημη εκδήλωση του «τρίτου πόλου» της ΔΗΜΑΡ και των συνεργαζόμενων με αυτή. «Είναι σήμερα η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που έκανε τις επιλογές της. Επιλογές που την απομακρύνουν από τον προοδευτικό χώρο και την προσδένουν στο άρμα των συντηρητικών πολιτικών. Είναι η πολιτική της στρατηγικής σύμπλευσηςμε τη ΝΔ που έκανε το ΠΑΣΟΚ» υπογράμμισε ο Φώτης Κουβέλης. Εχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές ότι η αιτία της αποχώρησης της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου είναι η προετοιμασία συμμετοχής του κόμματος αυτού στην κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ, που φαίνεται όλο και πιο πιθανό να αναδειχθεί μετά τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές που δεν θα αργήσουν ενδεχομένως.
Ματαιοπονεί το ΠΑΣΟΚ αν νομίζει ότι μπορεί να προσελκύσει καθ' οιονδήποτε τρόπο τη ΔΗΜΑΡ, η οποία έχει επενδύσει πολιτικά στο κυβερνητικό μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ και όχι στο κυβερνητικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ. Χωρίς τη ΔΗΜΑΡ όμως και με ένα σοβαρό τμήμα του ΠΑΣΟΚ να αρνείται ακόμη και την τυπική συμμετοχή στην Ελιά, τη στιγμή που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν όλες μονοψήφιο ποσοστό για τις ευρωεκλογές, η κατάσταση δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για το εκλογικό του αποτέλεσμα. Οταν από τους 27 βουλευτές που έχουν απομείνει στο ΠΑΣΟΚ οι 13 δεν πέρασαν ούτε συμβολικά από τον χώρο της ιδρυτικής συνδιάσκεψης της Ελιάς, είναι προφανές ότι έχει αρχίσει μια διαδικασία πολιτικής αποσύνθεσης από τώρα μέσα ακόμη και στην κοινοβουλευτική του ομάδα.
Οι φυγόκεντρες τάσεις όμως δεν αποκλείεται καθόλου να ενισχυθούν υπέρμετρα, αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του ΠΑΣΟΚ κυμανθεί όντως γύρω στο 5%. Η κυβέρνηση έχει μόλις 153 βουλευτές. Αν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πάψουν σε ικανό ποσοστό να στηρίζουν την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου προκειμένου να διασωθούν προσωπικά από πολιτική σκοπιά, η κυβέρνηση πιθανότατα θα καταρρεύσει ταχύτατα. Σε συνθήκες καταποντισμού μιας κυβέρνησης καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη και η εξαγορά βουλευτών της αντιπολίτευσης, με αποτέλεσμα να εξουδετερώνεται σχεδόν ολοκληρωτικά και αυτό το όπλο που ανέκαθεν αποτελούσε την έσχατη καταφυγή κάθε εξουσίας. Ακόμη και οι δυνατότητες εκβιασμού βουλευτών που ενέχονται σε σκοτεινές υποθέσεις οικονομικής πρωτίστως ή και προσωπικής φύσης περιορίζονται δραστικά ως προς την αποτελεσματικότητά τους. Ολα δείχνουν πάντως ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα αποτελέσει καταλύτη ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων.
* Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" 


Ευαγόρας Παλληκαρίδης-Εις Μνήμην


Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαρτίου 14, 2014

ΕΥΑΓΟΡΑΣ-ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ1Εις μνήμην
Γεννήθηκε στην Τσάδα της Πάφου, στις 26 Φεβρουαρίου 1938. Ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας του Μιλτιάδη. Στην οικογένεια του Ευαγόρα ανήκει – δεύτερος ξάδερφος – και ο Στέλιος Μαυρομμάτης.
Πέρασε τις 6 τάξεις του Δημοτικού σχολείου με άριστα. Την 1η Απριλίου 1953, ο Ευαγόρας πρωταγωνιστεί σε διάφορες διαδηλώσεις κατά των Άγγλων. Συγκεκριμένα, στις 2 Ιουνίου θα γινόταν η στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ. Στην Αγγλία και σε όλες τις αποικίες γίνονταν προετοιμασίες για το μεγάλο γεγονός. Στην Πάφο στο «Ιακώβειο Γυμναστήριο» αναρτάται η αγγλική σημαία, γεγονός που εξοργίζει τους μαθητές. Παραμονή της στέψης, οι μαθητές της Πάφου και οι φοιτητές του Λιασιδίου Κολεγίου οργάνωσαν διαδήλωση με αίτημα να υποσταλεί η αγγλική σημαία και να εκκενωθεί το γήπεδό τους από στρατιώτες και αστυνομικούς. Ο 15χρονος τότε Ευαγόρας αναρριχάται στον ιστό, κατεβάζει και σκίζει την αγγλική σημαία: το γεγονός αυτό έδωσε το έναυσμα για επέκταση των διαδηλώσεων.
Οι μαθητές και το πλήθος συγκρούονται με την αστυνομία, η οποία ενισχύεται από Τούρκους. Ο διοικητής στέλνει διαταγή να αποσυρθούν οι αστυνομικοί, γιατί δεν έπρεπε η στέψη της βασίλισσας να αμαυρωθεί με αίμα. Έτσι οι μαθητές παρέσυραν ό,τι είχε σχέση με τους εορτασμούς για την στέψη. Η Πάφος έγινε το μόνο μέρος όπου δεν γιορτάστηκε η στέψη. Ο Ευαγόρας συνελήφθη, αλλά αφέθηκε ελεύθερος λόγω της μικρής του ηλικίας.
Σε ηλικία 17 χρόνων, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης εγκατέλειψε το σχολείο και εντάχθηκε στις αντάρτικες ομάδες της ΕΟΚΑ. Στις 17 Νοεμβρίου 1955 οι μαθητές του Γυμνασίου συγκεντρώθηκαν και προετοίμαζαν μια διαδήλωση από τις γνωστές που οργάνωνε η ΑΝΕ (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ) ως αντιπερισπασμό. Οι στρατιώτες είχαν διαταγή να πυροβολήσουν αδιάκριτα τους διαδηλωτές. Ο Ευαγόρας συλλαμβάνεται και οδηγείται στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι συμμετείχε παράνομα σε οχλαγωγίες. Ο Ευαγόρας δεν παραδέχτηκε την κατηγορία και η δίκη αναβλήθηκε για τις 6 Δεκεμβρίου. Ήταν η αρχή του τέλους. Μια μέρα πριν τη δίκη, μπαίνει κρυφά στο σχολείο και αφήνει στην έδρα ένα σημείωμα:
Παλιοί συμμαθηταί,
Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του. Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι
Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι,
το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό.
Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.
Γειά σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα. Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.
Ευαγόρας Παλληκαρίδης
Στις 18 Δεκεμβρίου 1956 μαζί με άλλους 2 συναγωνιστές του μετέφεραν όπλα και τρόφιμα από την Λυσό. Ξαφνικά βρέθηκαν αντιμέτωποι με αγγλική περίπολο. Οι 2 συναγωνιστές του Ευαγόρα κατάφεραν να διαφύγουν, αλλά ο ίδιος συνελήφθη. Στην κατοχή του είχε ένα οπλοπολυβόλο Μπρεν γρασαρισμένο. Ήταν συνεπώς ανέτοιμο για να χρησιμοποιηθεί. Επίσης κουβαλούσε 3 γεμιστήρες γεμάτες.
Κατηγορήθηκε για κατοχή και διακίνηση οπλισμού και μεταφέρθηκε στη Λευκωσία και η δίκη ορίζεται για τις 25 Φεβρουαρίου. Στη δίκη του ο Παλληκαρίδης δεν άφησε περιθώρια στους δικηγόρους του να τον υπερασπιστούν, αφού παρά τις αντιρρήσεις τους παραδέχθηκε την ενοχή του:
Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο.
Την επόμενη μέρα της καταδίκης του Παλληκαρίδη, οι μαθητές του Γυμνασίου Πάφου απείχαν από τα μαθήματά του σε ένδειξη διαμαρτυρίας και έστειλαν τηλεγράφημα στον Χάρτινγκ, με το οποίο του ζητούσαν να απονεμηθεί χάρη στον Ευαγόρα. Όλος ο κόσμος αρχίζει μια προσπάθεια να σώσει τον νεαρό μαθητή. Η Ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να αποτρέψει την εκτέλεσή του. Η Κυπριακή αδελφότητα Αθηνών ζητά προσωπική παρέμβαση του βασιλιά Παύλου. Η Βουλή των Ελλήνων στέλνει τηλεγραφήματα προς την Βουλή των Κοινοτήτων και τα Ηνωμένα Έθνη. Ο Αρχιεπίσκοπος Δωρόθεος, ο Χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος Γεννάδιος, ο δήμαρχος Λευκωσίας κ. Δέρδης, 40 Εργατικοί Άγγλοι βουλευτές, συντεχνίες, ο Αρχιεπίσκοπος Νοτίου Αφρικής Νικόδημος, ο Αμερικανός Γερουσιαστής Fulton, απλοί πολίτες προσπαθούν να ματαιώσουν αυτή την εκτέλεση. Ο Χάρτινγκ όμως και η Αγγλική διπλωματία απορρίπτει την απονομή χάριτος.
Ο Ευαγόρας στο τελευταίο γράμμα του δηλώνει:
Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί.
Συγκλονιστικό επίσης αποτελεί το ποίημα, του Φώτη Βαρέλη, που μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός της Λευκωσίας :
Εψές πουρνό, μεσάνυχτα, στης φυλακής την μάντρα,
μες στης Κρεμάλας την θελιά σπαρτάραγε ο Βαγόρας.
Σπαρτάρησε, ξεψύχησε, δεν τά ‘κουσε κανένας.
Η μάννα του ήταν μακριά, ο κύρης του δεμένος,
οι νιοί συμμαθητάδες του μαύρ’ όνειρο δεν είδαν
κι η νιά που τον ορμήνευε δεν άκ’ σε νυχτοπούλι.
Εχθές πουρνό, μεσάνυχτα, θάψαν τον Ευαγόρα.
——————————————
Σήμερα Σάββατο ταχιά όλ’ η ζωή σαν πρώτα.
Ετούτος πάει στο μαγαζίν, εκείνος πάει στον κάμπο,
ψηλώνει ο κτίστης εκκλησιά, πανίν απλώνει ο ναύτης
και στο σκολειόν ο μαθητής συλλογισμένος πάει.
Χτυπά κουδούνι, μπαίνουνε στην τάξη του ο καθένας.
Μπαίνουν η πρώτη η άτακτη κι η Τρίτη που διαβάζει
μπαίνει κι η Πέμπτη, αμίλητη, η τάξη του Ευαγόρα.
- Παρόντες όλοι; – Κύριε, ο Ευαγόρας λείπει.
- Παρόντες!!! λέει ο δάσκαλος και με φωνή που τρέμει:
- Σήκω, Ευαγόρα, να μας πεις ελληνική ιστορία.
Ο δίπλα, ο πίσω κι ο μπροστά, βουβοί και δακρυσμένοι,
αναρωτιούνται στην αρχή, ώσπου η σιωπή τους κάμνει
να πέσουν μ’ αναφυλλητό ετούτοι κι όλη η τάξη
- Παλληκαρίδη, άριστα! Ευαγόρα, πάντα πρώτος!
Στους πρώτους πρώτος, άγγελε πατρίδας δοξασμένης,
συ μέχρι χθες της μάνας σου ελπίδα κι αποκούμπι
και του σκολειού μας σήμερα Δευτέρα Παρουσία
———————————————-
Τόπε κι απλώθηκε σιωπή πα στα κλαμένα νιάτα,
που μπρούμυτα σκεπάζανε της τάξης τα θρανία
έξω από ‘κείνο τ’ αδειανό, παντοτεινά γεμάτο!
Απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 19 ετών. Ήταν ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους.
Ο τάφος του βρίσκεται στα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία.
(Έτσι εγεννήθη ο ύμνος. «Που λέει και θα λέει για πολλά χρόνια και για όλους τους λαούς του κόσμου πώς…». Πού υπήρχε στο αναγνωστικό της ΣΤ΄ Δημοτικού και εδιδάσκετο. Το υπουργείο όμως Παιδείας, δίχως το Εθνικής πια, Θρησκευμάτων διά βίου μάθησης, της Οικονομίας και της αγοράς, αυτομόρφωσης και … Κεμάλ Ατατούρκ το απάλειψε, βάζοντας στη θέση του ποίημα ενός Τούρκου).
Κάποιοι   Έλληνες.

Εξαφανίστηκε το πλεόνασμα, όπως το αεροπλάνο ... Ανέθεσαν σε μάγο να το βρει!


Eχουμε συγκλονιστικές εξελίξεις. Χάθηκε ξαφνικά το πρωτογενές πλεόνασμα από τα ραντάρ της κυβέρνησης και γίνονται αγωνιώδεις προσπάθειες για να βρεθεί έστω και ένα ίχνος. Αλλά μάταια!

Εχουν ακουστεί οι πιο πιθανές και οι πιο απίθανες εκδοχές για το πώς χάθηκε το πρωτογενές πλεόνασμα, πιο πολλές απ’ ό,τι για το μαλαισιανό αεροπλάνο.

Ολοι το έβλεπαν στην κυβέρνηση και ξαφνικά χάθηκε και τι να μοιράσει τώρα ο κακόμοιρος πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς που είχε υποσχεθεί να το μοιράσει στους πιο αδύνατους.

Θα ζυγίζονταν δηλαδή όλοι οι Ελληνες και όσοι είχαν μείνει περισσότερο πετσί και κόκαλο από την πείνα και την εξαθλίωση θα μοιράζονταν το πρωτογενές πλεόνασμα. Ο Βενιζέλος π.χ., με αυτές...
τις προϋποθέσεις, δεν θα έπαιρνε ποτέ πλεόνασμα.

Εχουν ακουστεί είπαμε και οι πιο απίθανες εκδοχές για το πώς εξαφανίστηκε το πρωτογενές πλεόνασμα. Η πιο πιθανή εξήγηση είναι αυτή που έδωσε ο Γιάννης Στουρνάρας ότι έπεσε σε δημοσιονομικό κενό.

Αλλοι το τραβάνε παραπέρα και λένε τερατωδώς ότι το πρωτογενές πλεόνασμα μαζί με τον Σαμαρά ήταν στο μοιραίο μαλαισιανό αεροπλάνο, γιατί έχουν εξαφανιστεί την ίδια ημέρα, ώρα και στιγμή.

Μας λένε ότι ο Σαμαράς έχει πάθει λοίμωξη του αναπνευστικού ή έχει πάθει βλάβη ο κινητήρας του. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση, αφού η λοίμωξη αναπνευστικού έχει πάθει Σαμαρά.

Πιάσανε δουλειά λοιπόν οι αεροπλανολόγοι που έχουν κατακλύσει τις τελευταίες ημέρες τα κανάλια μας. Πιο πιθανό είναι αυτό που είπε η αστρολόγος Λίτσα Πατέρα, ότι το πρωτογενές πλεόνασμα εξαφανίστηκε γιατί είναι Αιγόκερως με ωροσκόπο Δίδυμο και τίγρης στο κινέζικο ωροσκόπιο.

Η προθεσμία για να βρεθεί το πρωτογενές πλεόνασμα είναι ασφυκτική. Η τρόικα που ξανάρθε απαιτεί να βρεθεί μέχρι την Κυριακή οπωσδήποτε, γιατί αλλιώτικα θα πιστέψουν ότι δεν υπήρχε καθόλου πλεόνασμα και ότι όλα ήταν παραμύθι.

Ο τελευταίος που είδε το πρωτογενές πλεόνασμα είναι ο Σίμος Κεδίκογλου, όπως έχει αναφέρει σε πάμπολλες ανακοινώσεις.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης επισήμανε ότι ψάχνουν λάθος και ότι το πρωτογενές πλεόνασμα δεν έχει πέσει στη θάλασσα, αλλά σε Ποτάμι.

Αργά τη νύχτα η κυβέρνηση ήταν καθησυχαστική ότι το πρωτογενές πλεόνασμα θα βρεθεί, το πολύ πολύ με ισοδύναμα μέτρα, και οι αδύνατοι να μην τρώνε πολύ αυτές τις μέρες για να μην παχύνουν και το χάσουν.

Υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα, τόνισε ο κ. Κεδίκογλου, και δεν χάνεται, γιατί είναι τόσο ανθεκτικό όσο τα πρίτι κολάν, που δεν κόβονται με τίποτα, ούτε με αλυσοπρίονα.

Εννοείται ότι το «Πάμε Λουκέτο» παρακολουθεί στενότατα το θέμα της εξαφάνισης του πρωτογενούς πλεονάσματος, γι’ αυτό να μπαίνετε κάθε ώρα και στιγμή στο καταπληκτικό σάιτ «efsyn.gr», μπας και βρέθηκε για να μοιραστούν τα χρήματα στους αδύνατους.

Του Λάκη Μπέλλου, από efsyn μοντάζ Γρέκι

Φούρκας, Σωτηρόπουλος και Τσιγκούνης κατά Τατούλη!

Σκληρή ανακοίνωση με την οποία τάσσονται κάθετα αντίθετοι με τη στήριξη του περιφερειάρχη Πελοποννήσου Πέτρου Τατούλη στις επερχόμενες εκλογές από τη Νέα Δημοκρατία εξέδωσαν τρία έμπειρα αυτοδιοικητικά στελέχη της Πελοποννήσου επικρίνοντας μάλιστα έντονα τη στάση στελεχών του κόμματος γύρω από το συγκεκριμένο θέμα.

Με ανακοίνωσή τους ο περιφερειακός σύμβουλος και πρώην νομάρχης Αργολίδας Βασίλης Σωτηρόπουλος, ο πρώην νομάρχης Λακωνίας Κώστας Φούρκας και ο πρώην δήμαρχος Λεωνιδίου Δημήτρης Τσιγκούνης μεταξύ άλλων σημειώνουν :
"Τον τελευταίο χρόνο ήταν εμφανής και απαράδεκτη η τακτική στελεχών της Ν.Δ. ακόμα και υπουργών  που στήριζαν και προπαγάνδιζαν υπέρ του κ. Τατούλη. Δεν γνωρίζουμε αν το έκαναν αυτό, διότι είχαν εκτιμήσει το σπουδαίο του έργο στην Πελοπόννησο ή διότι ήταν το αγαπημένο παιδί των ΜΜΕ και άλλων πολιτικοοικονομικών κύκλων και ήθελαν να υποβάλουν σε αυτούς τα διαπιστευτήριά τους!!".

Ακολουθεί αναλυτικά η ανακοίνωση:

Η Νέα Δημοκρατία δεν εκπροσωπείται!

Τυχοδιωκτικές και καιροσκοπικές πολιτικές οδηγούν σε κρίση.

"Οι Νεοδημοκράτες της Πελοπννήσου ζουν μεγάλες πολιτικές στιγμές. Χαίρονται επειδή μόνο το κόμμα μας και μόνο στην Περιφέρειά μας, υλοποιεί τις διακηρύξεις του περί αδέσμευτης, ανεξάρτητης, κομματικά ακηδεμόνευτης τοπικής Αυτοδιοίκησης και ότι δεν δίνει χρίσματα, αλλά στηρίζει υποψηφίους ανεξάρτητους με ευρύτερη κοινωνική αποδοχή.

Η υποκρισία των διακηρύξεων σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια !

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι βασικός θεσμός της δημοκρατίας και η δημοκρατία στηρίζεται στην ύπαρξη και τη λειτουργία των κομμάτων.

Ανεξάρτητη Αυτοδιοίκηση σημαίνει ότι οι εκπρόσωποί της πρέπει να λειτουργούν χωρίς διακρίσεις με διαφάνεια, ισονομία και ορθολογικό προγραμματισμό. Δεν σημαίνει κατάργηση κομμάτων ή εκπροσώπων οι οποίοι ενδιαφέρονται για την πολιτική και είναι ενεργά κομματικά στελέχη. 

Ο δήμαρχος της Φλωρεντίας Ματέο  Ρέντσι  έγινε πρωθυπουργός της Ιταλίας. Για μερικούς δικούς μας «πολιτικολογούντες διανοούμενους»  δεν θα ήταν ένας καλός δήμαρχος, αλλά ένας καλός κομματάρχης! 

Τον πολιτικό κομματικό προσδιορισμό των υποψηφίων τον δίνει κυρίως ο πολιτικός αντίπαλος, αν αποφεύγουν οι ίδιοι να αυτοπροσδιοριστούν ή ετεροπροσδιορίζονται. 

Ποιος δεν γνωρίζει ότι ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Καμίνης ανήκει στον κεντροαριστερό χώρο και ότι ο κ. Σπηλιωτόπουλος στον κεντροδεξιό χώρο και ότι στηρίζονται αμφότεροι ανοιχτά από τους κομματικούς τους σχηματισμούς. Η προπαγάνδα όμως βαπτίζει τον κ. Καμίνη  ως υπερκομματικό ανεξάρτητο ενώ τον κ. Σπηλιωτόπουλο ως γνήσιο κομματικό υποψήφιο. Αυτού του είδους οι πολιτικές τακτικές υποβιβάζουν την νοημοσύνη των πολιτών και πρέπει να εκλείψουν. 

  Στην Πελοπόννησο οι «αρμόδιοι»  της Νέας  Δημοκρατίας ακολουθώντας παρελκυστική τακτική με διάφορα προσχήματα και επιχειρήματα κατώτερα των περιστάσεων και της ιστορίας της Νέας Δημοκρατίας έχουν προκαλέσει σύγχυση και οργή στον κόσμο της Νέας Δημοκρατίας.

Πώς φθάσαμε όμως δύο μήνες προ των εκλογών η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο να μην έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο, αλλά να λειτουργεί με διαρροές εγκύρων κομματικών κύκλων και δημοσιογραφικών που επιτείνουν την δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων της και  όχι μόνον ; 

Οι κομματικοί «αρμόδιοι» υπέδειξαν ονόματα στελεχών για δημοσκοπήσεις, τα οποία δεν ενδιαφέρονται για την Αυτοδιοίκηση και είχαν εκφράσει δημοσίως την απροθυμία τους. Οι «αρμόδιοι» δεν επιδίωξαν ειλικρινά δημοσκοπήσεις για επιλογή προσώπων, αλλά για αποκλεισμούς προσώπων και να ενισχύσουν την δική τους πολιτική τακτική, είτε για λόγους ιδιοτέλειας, είτε για λόγους πολιτικής ανωριμότητας.

Από το Φθινόπωρο του 2013 ανακοίνωναν διαβουλεύσεις με στελέχη της Περιφέρειας για να καταλήξουν  στην επιλογή προσώπων και στην προεκλογική τακτική. Οι διαβουλεύσεις αυτές θα έπρεπε, ως ανακοίνωναν, να τελειώνουν τον Δεκέμβριο ώστε τον Ιανουάριο του 2014 να ανακοινωθούν οι οριστικές αποφάσεις. 

Δεν γνωρίζουμε αν έγιναν και με ποίους έγιναν διαβουλεύσεις. Διέδιδαν επίσης ότι αναζητούν «ηχηρά ονόματα» με μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Δεν γνωρίζουμε αν αναζήτησαν «βεντέτες»  στο χώρο του ποδοσφαίρου ή και του θεάτρου. Υπάρχουν και στην Ελλάδα  Πέπε Γκρίλο.

Τελευταία πληροφορηθήκαμε ότι διαπραγματεύονται με τον κ. Τατούλη τον αριθμό και τα ονόματα των Αντιπεριφερειαρχών !

«Μηδίσαντες»  υπήρχαν  και υπάρχουν αλλά να δούμε ποίοι φιλοδοξούν να διακριθούν και με αυτήν την ιδιότητα.

Τον τελευταίο χρόνο ήταν εμφανής και απαράδεκτη η τακτική στελεχών της Ν.Δ. ακόμα και υπουργών  που στήριζαν και προπαγάνδιζαν υπέρ του κ. Τατούλη. Δεν γνωρίζουμε αν το έκαναν αυτό, διότι είχαν εκτιμήσει το σπουδαίο του έργο στην Πελοπόννησο ή διότι ήταν το αγαπημένο παιδί των ΜΜΕ και άλλων πολιτικοοικονομικών κύκλων και ήθελαν να υποβάλουν σε αυτούς τα διαπιστευτήριά τους !!

Έτσι η Νέα Δημοκρατία της Ανεξάρτητης Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των «αξιών και των αξίων» βρήκε στο πρόσωπο του κ. Τατούλη την ουσιαστική και συμβολική έκφραση των διακηρύξεών της με καθυστέρηση τεσσάρων ετών.

Ο Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Σαμαράς θα πρέπει να ζητήσει εξηγήσεις για τον χειρισμό των θεμάτων της Αυτοδιοίκησης στην Πελοπόννησο.

Σε μια εποχή κρίσιμη για τη χώρα μας όπου το χάσμα μεταξύ πολιτικών και πολιτών βαθαίνει, τέτοιες πολιτικές τυχοδιωκτικές, καιροσκοπικές και έξω από κάθε ηθικοπολιτική δέσμευση και δεοντολογία οδηγούν σε κρίσεις  που δύσκολα ελέγχονται.

 Οι Νεοδημοκράτες στην Πελοπόννησο αδυνατούν να κατανοήσουν αυτού του είδους τις συναλλαγές και αν αυτές εξυπηρετούν τα συμφέροντα του δημοσίου ή αν επιβάλλονται από άλλους κύκλους για την προστασία κυρίως των δικών τους συμφερόντων.

Κάποιος αρμόδιος θα πρέπει να μας εξηγήσει αυτήν την πολιτική και σε τι αποβλέπει.

Το ερώτημα παραμένει γιατί η Νέα Δημοκρατία εγκατέλειψε την Πελοπόννησο;" 

                                                             11 Μαρτίου 2014

                      Βασίλειος Σωτηρόπουλος   Περιφ.Σύμβουλος  τ.Νομάρχης Αργολίδος

                                        Κων/νος Φούρκας τ. Νομάρχης Λακωνίας

                                       Δημήτρης Τσιγκούνης τ.Δήμαρχος Λεωνιδίου 
Πηγή:eleftheriaonline.gr