Ενέχυρο στη Μέρκελ η χώρα από Σαμαρά /// Τετελεσμένα και κάλπη


Ενέχυρο στη Μέρκελ η χώρα από τον Σαμαρά
Η κυβέρνηση Σαμαρά βάζει τη χώρα ενέχυρο στη Μέρκελ με το νέο Μεσοπρόθεσμο - Μνημόνιο, που θα περάσει από τη Βουλή μέσα στην εβδομάδα εν όψει του Eurogroup της 5ης Μαΐου. Η έκθεση της Κομισιόν προϊδεάζει για ένα πακέτο 20 δισ. ευρώ ως το 2017, που θα γίνει πιο συγκεκριμένο μετά τις ευρωεκλογές.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
Αλ. Τσίπρας: Το νέο μνημόνιο είναι το κρυφό προεκλογικό πρόγραμμα Σαμαρά
Τετελεσμένα και κάλπη 
Εργώδης είναι η νομοθετική προσπάθεια αυτή την περίοδο. Με τη fast track διαδικασία δεν ερωτώνται και, αν χρειαστεί, εκβιάζονται οι κυβερνητικοί βουλευτές. Στόχος της κυβέρνησης, να ικανοποιήσει πριν από τις εκλογές τις

ανειλημμένες δεσμεύσεις της έναντι της τρόικας και να λάβει ως αντιπαροχή ψίχουλα επικοινωνιακής υποστήριξης από τη Μέρκελ.


Αυτή την περίοδο οι τράπεζες επιστρέφουν στους τραπεζίτες που τις είχαν οδηγήσει στη χρεοκοπία
Αμέσως μετά προχωρεί η διχοτόμηση της ΔΕΗ και η εκποίηση του κερδοφόρου τμήματος στο μεγάλο κεφάλαιο, που εγκαθιδρύεται πλέον προνομιακά στον ευαίσθητο χώρο της ενέργειας. 
Η διάλυση της πρωτοβάθμιας Υγείας προχωρεί, προς μεγάλη ικανοποίηση του μεγαλοϊατρικού κατεστημένου και του συνδεδεμένου μ' αυτό κεφαλαίου. 
Ενδιαμέσως προωθούνται τροπολογίες που καθιστούν περισσότερο ανισότιμο το προεκλογικό τοπίο, όπως π.χ. η μεροληπτική κατανομή της κρατικής επιχορήγησης εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, η καθιέρωση άπειρων τηλεοπτικών μονολόγων για τους διαπλεκόμενους υποψηφίους δημάρχους κ.λπ.


Η Βουλή έως τις 5 Μαΐου θα ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο
Πρόκειται για το ενδιάμεσο - νέο Μνημόνιο. 
Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι η κυβερνητική πλειοψηφία θα κάνει προεκλογικά χαρακίρι και θα ψηφίσει αναλυτικά νέα μέτρα, που αφορούν την περαιτέρω διάλυση του ασφαλιστικού, καθώς και αυξήσεις στη φορολογία και τα τιμολόγια κοινωνικών υπηρεσιών. 
Το πιθανότερο είναι το Μεσοπρόθεσμο να περιγράφει νέες δράσεις για την εξοικονόμηση και την εξεύρεση νέων πόρων, ένα πακέτο περίπου 20 δισ. ευρώ για την επόμενη διετία, που θα εξειδικεύονται εν όψει της συζήτησης για τη "ρύθμιση του χρέους", που ανακινείται και συνεχώς μετατίθεται. 
Μαστίγιο και καρότο!


Είναι απορίας άξιον πώς ο Σαμαράς επιμένει (διαψευδόμενος ακόμη και από τον Στουρνάρα) ότι το Μνημόνιο τελείωσε, όταν σε λίγες μέρες θα ψηφιστεί νέο, το Μεσοπρόθεσμο, και βεβαίως θα παραμείνουν σε εφαρμογή οι 400 μνημονιακοί νόμοι
Η συζήτηση για τη ρύθμιση του χρέους συντηρεί το ενδεχόμενο κι άλλου Μνημονίου, που θα συνοδεύεται μάλιστα με νέο δάνειο. 
Η χώρα βυθίζεται στον φαύλο κύκλο του Μνημονίου - υπερδανεισμού - ύφεσης. 
Κι αυτό επιδεικνύεται προεκλογικά ως κυβερνητική επιτυχία!

Η προεκλογική σπουδή Σαμαρά να ολοκληρώσει τον πρώτο κύκλο των ανειλημμένων μνημονιακών υποχρεώσεων, συμπεριλαμβανομένης και της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου, μαρτυρά τη στρατηγική επιλογή της τρόικας να δέσει χειροπόδαρα τη χώρα, ώστε η κυβέρνηση της Αριστεράς να έχει μικρότερα περιθώρια παρεμβάσεων και ελιγμών. 
Προφανώς από τους χονδροειδείς υπολογισμούς τους λείπει η ακριβής στάθμιση του συσχετισμού δύναμης, δηλαδή η ένταση και το εύρος της λαϊκής νίκης, καθώς και το γεγονός ότι η ψήφος για τη δημοκρατική ανατροπή θα υποστηρίζεται από την ενεργό λαϊκή παρέμβαση.


Τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες πριν από τις ευρωεκλογές επιβεβαιώνουν τον διττό, τον δημοψηφισματικό χαρακτήρα των ευρωεκλογών
 Το μήνυμα πρέπει να είναι ηχηρό, ώστε να προκληθούν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις και να ματαιωθεί η επιβολή των τετελεσμένων, προτού η ζημιά καταστεί ανεπανόρθωτη για τα λαϊκά συμφέροντα.

Τσίπρας: Εκτός από ψεύτες είναι και επικίνδυνοι και πρέπει να φύγουν

Τσίπρας: Εκτός από ψεύτες είναι και επικίνδυνοι και πρέπει να φύγουν

Την πεποίθησή του ότι «όσο πιο μεγάλη η διαφορά της ήττας της Νέας Δημοκρατίας από τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, τόσο πιο γρήγορα θα αποκατασταθούν η δημοκρατική ομαλότητα, η οικονομική και κοινωνική σταθερότητα, και η ανάπτυξη», εξέφρασε ο Αλέξης Τσίπρας σε ομιλία του στην Πράγα.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε και πάλι την πολιτική σημασία των ευρωεκλογών της 25ης Μαΐου εκτιμώντας ότι «θα αποδειχθούν ένας σταθμός για τη γενιά μας. Που, σε μεγάλο βαθμό, θα καθορίσουν τη μοίρα και της επόμενης».
Σε νέα επίθεσή του κατά της κυβέρνησης με αφορμή το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2015-2018, ο κ. Τσίπρας είπε ότι «εκτός από ψεύτες είναι και επικίνδυνοι και πρέπει να φύγουν» και πρόσθεσε:
«Πως γίνεται να τελειώνουν το Μνημόνιο και η λιτότητα, ενώ το νέο Μεσοπρόθεσμο 2015-2018 προβλέπει μέτρα λιτότητας μέχρι και το 2018; Στις δημόσιες δαπάνες, τους μισθούς των δημόσιων υπαλλήλων, τις επικουρικές συντάξεις. Όπως και τη μονιμοποίηση των χαρατσιών. Το δικό τους Μεσοπρόθεσμο αποδεικνύει πως είναι ψεύτες. Γι' αυτό εμείς λέμε: Εκτός από ψεύτες, είναι και επικίνδυνοι και πρέπει να φύγουν».
Ο κ. Τσίπρας εξαπέλυσε επίθεση και κατά του συνυποψηφίου του για την προεδρία της Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ με αφορμή τις δηλώσεις του για την Κύπρο, επισημαίνοντας:
«Ο κος Γιούνκερ, υποψήφιος για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, έσπευσε να αναφερθεί στη Κύπρο, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει θετικό προφίλ στον ελληνικό και Κυπριακό λαό. Φαίνεται πως αντιμετωπίζει τους πολίτες ως χρυσόψαρα με ασθενή μνήμη.
Που θα έχουν ήδη ξεχάσει ότι το Γιούρογκρουπ και η πολιτική της κυρίας Μέρκελ που τον στηρίζει έριξαν την Κύπρο στη πυρά.
ιατί ο ίδιος, ως Πρόεδρος του Eurogroup έως τον Ιανουάριο του 2013, έσπρωχνε, όσο μπορούσε την Κύπρο, στα νύχια των δανειστών. Γιατί ο ίδιος, επίσης, είχε χαρακτηρίσει επιβεβλημένο το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο. Και τώρα θέλει να παρουσιάσει εαυτόν ως προστάτη της Κύπρου».


Read more: http://www.newsbomb.gr/ekloges-2014/story/438620/tsipras-ektos-apo-pseytes-einai-kai-epikindynoi-kai-prepei-na-fygoyn#ixzz30CpLp6nm

Γιατί κ. Σαμαρά επιτρέπετε σε εφοπλιστές να «βουλιάζουν» τα ταμεία;

Γιατί κ. Σαμαρά επιτρέπετε σε εφοπλιστές να «βουλιάζουν» τα ταμεία;
Η σιωπή του πρωθυπουργού είναι ενδεικτική της κάλυψης που προσφέρει η κυβέρνησή του στους εφοπλιστές, ακόμα και όταν εισφοροδιαφεύγουν
Όταν βεβαιώνονται με τον πλέον επίσημο τρόπο οι οφειλές εκατομμυρίων, Ελλήνων εφοπλιστών, στα ασφαλιστικά ταμεία των ναυτεργατών, με έγγραφο του υπουργού Εργασίας στη βουλή, αποτελεί «σκάνδαλο» να μην παρεμβαίνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός για το μείζον αυτό θέμα.
Την περασμένη εβδομάδα, ο υπουργός Εργασίας κ. Βρούτσης διαβίβασε στοιχεία στη Βουλή, μετά από ερώτηση που είχαν καταθέσει οι βουλευτές του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, Χρήστος Κατσώτης και Νίκος Καραθανασόπουλος, σύμφωνα με τα οποία 101.065.652,15 ευρώ είναι οι βεβαιωμένες οφειλές Ελλήνων εφοπλιστών προς το ΝΑΤ, ΚΕΑΝ και τα Ταμεία Πρόνοιας των ναυτεργατών.
Αντί, όμως, την ανακοίνωση των στοιχείων-σκάνδαλο να ακολουθήσει η διαβεβαίωση του ίδιου του πρωθυπουργού ότι θα κινηθούν τάχιστα όλες οι διαδικασίες, για να αποδοθούν οι ασφαλιστικές εισφορές των ναυτεργατών, ο κ. Σαμαράς τήρησε ξανά «σιγήν ιχθύος» δίνοντας έτσι άφεση αμαρτιών σε αυτούς που «βουλιάζουν» τα ασφαλιστικά ταμεία.
Ας σημειωθεί ότι το ποσό των 101.065.652,15 ευρώ είναι μόνο οι οφειλές εφοπλιστών που έχουν βεβαιωθεί μέχρι τώρα στις αρμόδιες ΔΟΥ, με κάποιους να κάνουν λόγο ότι τα στοιχεία αυτά δεν ανταποκρίνονται ούτε κατ' ελάχιστο στην πραγματικότητα. Όσο για τη διαβεβαίωση που έδωσε το υπουργείο ότι γίνονται όλες οι ενέργειες που προβλέπει ο νόμος, όπως «απαγόρευση απόπλου του πλοίου, αναγκαστική κατάσχεση μέσω αρμόδιας ΔΟΥ, υποβολή μήνυσης και αναγγελία στους διενεργηθέντες πλειστηριασμούς», τι απαντά ο πρωθυπουργός για τις αναρίθμητες περιπτώσεις πλοίων, που, ενώ οφείλουν στο ΝΑΤ, τους δίνεται άδεια απόπλου;
Θα δώσει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του στοιχεία για τα υπόλοιπα ερωτήματα που είχαν θέσει οι βουλευτές του ΚΚΕ και παραμένουν αναπάντητα:
Τι φόρους έχουν πληρώσει οι εφοπλιστές από το 2013 για τα πλοία με ελληνική σημαία, πόσες ναυτιλιακές εταιρείες και τι ποσό έχουν καταβάλει το 2013 με βάση το συνυποσχετικό σύμφωνο οικειοθελούς φορολόγησης των εφοπλιστών, ποια είναι τα φορολογικά έσοδα από ναυτιλιακές εξωχώριες εταιρείες (off - shore) στην Ελλάδα από το 2009 έως το 2013 και ποιες είναι οι βεβαιωμένες και ανεξόφλητες οφειλές των εφοπλιστών προς τη ΔΟΥ Πειραιά.
Η μέχρι τώρα σιωπή του κ. Σαμαρά είναι ενδεικτική της κάλυψης σε όλα τα επίπεδα που προσφέρει η κυβέρνησή του στους εφοπλιστές.
Όσο για την «οικειοθελή», που στη συνέχεια έγινε «υποχρεωτική», φορολόγηση των εφοπλιστών, επιβεβαιώθηκε πως επρόκειτο για μία ακόμα δημαγωγική καμπάνια, στην οποία πρωταγωνίστησε και ο πρωθυπουργός, εξυμνώντας την πατριωτική ευθύνη των Ελλήνων εφοπλιστών. Όπως επιβεβαίωσε το υπουργείο Οικονομικών την περασμένη εβδομάδα, δεκάρα τσακιστή δεν έχουν δώσει μέχρι σήμερα.
Επομένως, γιατί οι εφοπλιστές που δεν είναι συνεπείς προς τις φορολογικές και εργοδοτικές τους υποχρεώσεις μένουν στο απυρόβλητο, ενώ οι υπόλοιποι Έλληνες πολίτες οδηγούνται στην απόγνωση και απειλούνται με νομικές συνέπειες για οφειλές λίγων χιλιάδων ευρώ, κ. Σαμαρά; Τα ερωτήματα είναι κρίσιμα και απαντήσεις δεν μπορούν να περιμένουν.
Διαβάστε επίσης:


Μέχρι 15% η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ

Ο Αντώνης ΣαμαράςΟ Αντώνης Σαμαράς
“ Αντιμέτωποι με τον όλεθρο στο Μέγαρο Μαξίμου ”
Periodista
Δευτέρα, 28 Απριλίου 2014 10:46
Πανικός επικρατεί στο Μέγαρο Μαξίμου και στη λεωφόρο Συγγρού από τις κρυφές δημοσκοπήσεις που επεξεργάζονται οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας το τελευταίο χρονικό διάστημα. Με την σαρωτική ήττα να θεωρείται βέβαιη και τους δημοσκόπους να είναι προβληματισμένοι για το αν οι μετρήσεις που δίνουν στη δημοσιότητα ανταποκρίνονται στην ρευστότητα που διαπιστώνεται σε ότι αφορά την συμπεριφορά του εκλογικού σώματος, στα επιτελεία της κυβέρνησης στοχεύουν πλέον στην μείωση της διαφοράς.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα δήλωσε στην εκπομπή "Απαγορευμένος Λαβύρινθος" της ΕΡΤ3, ο καθηγητής και επιστημονικός σύμβουλος της εταιρείας δημοσκοπήσεων VPRC, Χριστόφορος Βερναρδάκης για το εύρος της διαφοράς που θα ενδέχεται να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία την βραδιά των ευρωεκλογών, μιας διαφοράς που μπορεί να αγγίξει ακόμη και το 15%.

 Ο κ. Βερναρδάκης, εκτίμησε ότι αν έχουμε μια κανονική συμμετοχή στις εκλογές δηλαδή στα επίπεδα του 70-75% τότε ξέρουμε και που δεν θα κατευθυνθεί αυτή η οργή. Σε ότι αφορά το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ ανέφερε ότι οι εκτιμήσεις είναι πιο ασφαλείς, με το κόμμα του Φώτη Κουβέλη να αναμένεται να κυμανθεί στα επιπεδα του 2,5 – 3% πολύ πιθανόν και πιο κάτω, ενώ την ΕΛΙΑ στα επίπεδα του 5-5,5% Σύμφωνα με τον κ. Βερναρδάκη, το ποσοστό της ΝΔ  μπορεί να κυμανθεί από το 18 εως το 25% ανάλογα με το πολιτικό κλίμα μέχρι τις εκλογές. Αναφορικά με τη διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ, η διαφορά, όπως είπε, μπορεί να κυμανθεί απο 3 ως 15 μονάδες και όπως σημείωσε “μπορεί να ακούγεται τρελό, αλλά είναι τέτοια η ρευστότητα που το δικαιολογεί”.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις άλλων αναλυτών η Νέα Δημοκρατία δύσκολα θα καταφέρει να ξεπεράσει στις επικείμενες ευρωεκλογές το 13%, αντιμετωπίζοντας σοβαρό κίνδυνο τόσο από τη Χρυσή Αυγή, όσο και από το Ποτάμι. 

Και βέβαια ΣΟΚ και ΔΕΟΣ προκαλούν στο Μέγαρο Μαξίμου δημοσκοπήσεις όπως αυτή για την Μαγνησία όπου η ΝΔ εμφανίζεται να χάνει στη Μαγνησία με 7,5% (τον Ιούνιο του '12 την έχασε με 3% από το Σύριζα) και όπως επισημαίνουν οι περισσότεροι αναλυτές στο παρασκήνιο, αυτή είναι η εικόνα που παρατηρείται στις περισσότερες περιοχές της ελληνικής επικράτειας.  Και βέβαια όπως λένε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών το οποίο αναμένεται να είναι σαρωτικό σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά του Αντώνη Σαμαρά θα δρομολογήσει εξελίξεις και πιθανότατα γρήγορη πτώση της κυβέρνησης και προκήρυξη εθνικών εκλογών, δεδομένου ότι ούτε η ΕΛΙΑ (ΠΑΣΟΚ) αναμένεται να διασωθεί. 

Νόμος και… Τάξεις


Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko
Πρώτο: Στο «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013 - 2016» (ΜΠΔΣ), που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση τέλη του 2012, περιλαμβάνονται αναλυτικοί πίνακες με τις κυβερνητικές «παρεμβάσεις» στα δημοσιονομικά. Μια από τις «παρεμβάσεις» είναι κι αυτή που καταγράφεται στη σελίδα 34 του «ΜΠΔΣ», η οποία αναφέρεται στην αύξηση της φορολόγησης των πλοίων. Τι προβλεπόταν: Μέσα στο 2013 θα εισπράττονταν από τους εφοπλιστές φόροι που θα ανέρχονταν στα 80 εκατομμύρια ευρώ. Τέτοιο... ιλιγγιώδες ποσό.Μάλιστα, αυτά τα ψίχουλα των 80 εκατ. ευρώ που «θα» έπαιρνε από τους εφοπλιστές, η κυβέρνηση είχε τότε το θράσος 

να τα εμφανίζει σαν απόδειξη της «κοινωνικής δικαιοσύνης» με την οποία κατανέμονται «σε όλους» τα βάρη των θυσιών για τη «σωτηρία της πατρίδας»…
   
Όμως: Αδιάψευστος μάρτυς αυτής της «δικαιοσύνης» είναι τα όσα περιγράφονταν στην προηγούμενη σελίδα του ίδιου Μεσοπρόθεσμου. 
Από τη σύγκριση των διατάξεων της σελίδας 33 που αφορά στους αναπήρους με τη σελίδα 34 που αναφέρεται στους εφοπλιστές, εκείνο που εξάγεται ως συμπέρασμα είναι ο ταξικός «κανιβαλισμός» των ανθρώπων που συντάσσουν, που ψηφίζουν και εφαρμόζουν τα Μνημόνια. 
Τι προκύπτει: 
Με το ίδιο Μεσοπρόθεσμο, που οι εφοπλιστές κλήθηκαν να πληρώσουν 80 εκατομμύρια, από τους ανάπηρους αφαιρέθηκαν 82 εκατομμύρια!

   
Με άλλα λόγια: Στην Ελλάδα του Σαμαρά και του Βενιζέλου, ο επιμερισμός του κόστους της «σωτηρίας» προέβλεπε ότι το 2013 οι μεν εφοπλιστές (που την προηγούμενη χρονιά είχαν επενδύσει σε νηολογήσεις νέων πλοίων και σε αγορές μεταχειρισμένων πάνω από 8 δισ. δολάρια) θα πλήρωναν ποσό 80 εκατ. ευρώ,οι δε ανάπηροι (που προφανώς βρίσκονται σε λιγότερο δεινή θέση από τους εφοπλιστές) θα πλήρωναν 82 εκατ. ευρώ... Τι έγινε τελικά; 
Εφαρμόστηκε ο νόμος; 
Για τους ανάπηρους είμαστε σε θέση να διαβεβαιώσουμε ότι εφαρμόστηκε. 
Οι ανάπηροι πλήρωσαν. 
Μέχρι τελευταίας δεκάρας. 
Για τους εφοπλιστές ό,τι και να σας πούμε θα είναι… ψέμα. 
Βλέπετε παρότι από τις 19 Μάρτη έχει υποβληθεί (από το ΚΚΕ) στη Βουλή «Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων» με το ερώτημα τι φόρους έχουν πληρώσει συνολικά οι εφοπλιστές το 2013, η κυβέρνηση δεν έχει δώσει – ακόμα – κάποια απάντηση…

Δεύτερο: Στις 18/7/2013 υπογράφηκε σε ειδική σεμνή τελετή στο Μαξίμου το αποκαλούμενο«Συνυποσχετικό Σύμφωνο Οικειοθελούς Προσφοράς» μεταξύ του πρωθυπουργού κ.Σαμαρά και του προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών κ.Βενιάμη, παρουσία του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα. Σύμφωνα με το Σύμφωνο, οι εφοπλιστές που συμμετείχαν στο Συνυποσχετικό, αναλάμβαναν την δέσμευση να καταβάλλουν στα δημόσια ταμεία ένα ποσό 400 εκατομμυρίων ευρώ (σε βάθος τριετίας) για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης…
    
Εκείνο το Συνυποσχετικό έδωσε την ευκαιρία στον κ.Σαμαρά να εκφωνήσει λογύδρια του εξής τύπου: «Σε αυτήν τη δύσκολη καμπή του τόπου, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τους έλληνες εφοπλιστές γι' αυτήν την εθελοντική συνεισφορά τους στον προϋπολογισμό και στην εθνική προσπάθεια (…) η σημερινή συμφωνία – έλεγε ο κ.πρωθυπουργός - είναι πραγματικά συγκινητική και αποδεικνύει ότι πράγματι η ναυτιλία σε όλες τις κρίσιμες, τις δύσκολες περιόδους του έθνους ήταν πάντοτε, ως εθνικός πρωταθλητής άλλωστε, μία δύναμη πατριωτισμού»… Όσο  για τον πρόεδρο της Ένωσης Εφοπλιστών είχε δηλώσει: «(…) ο εφοπλισμός πάντα ήταν, είναι και θα είναι παρόν σε οτιδήποτε η Ελλάδα ζητήσει από εμάς».
    
Ας δούμε τι έχει προκύψει ένα χρόνο αργότερα: 
Παρότι οι «δεσμεύσεις» των εφοπλιστών ενσωματώθηκαν και σε νόμο, το Δεκέμβρη του 2013, από τα 400 εκατ. ευρώ που «θα» κατέβαλλαν οι εφοπλιστές σε ορίζοντα τριετίας (2014 - 2016) για «την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης» (και που δεν αντιστοιχούν ούτε σε 20 ευρώ την ημέρα για κάθε πλοίο τους) δεν έχει καταβληθεί δεκάρα τσακιστή! 
Παρότι ο «εφοπλισμός» (για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία του κ.Βενιάμη) το 2013 έδωσε πάνω από 13 δισ. δολάρια για παραγγελίες νέων πλοίων, από εκείνα τα «υπεσχημένα» - και δια νόμου προσδιορισμένα - δεν έδωσε φράγκο. 
Το επιβεβαίωσε άλλωστε το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών το οποίο, με προχτεσινή ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του, αποδίδει το γεγονός σε «τεχνικές δυσκολίες»! Θυμίζουμε ότι το υπουργείο Οικονομικών, που αντιμετωπίζει «τεχνικές δυσκολίες» στην είσπραξη χρημάτων από εφοπλιστές, δεν αντιμετωπίζει καμία τεχνική δυσκολία όταν λεηλατεί μισθούς από μισθωτούς. 
Όταν κλέβει συντάξεις από συνταξιούχους. 
Και όταν φορολογεί ακόμα και τους ανέργους!
  
Tρίτο: Με βάση τα προηγούμενα που,
α) είναι απλώς ενδεικτικά και ενδεχομένως αποτελούν «πταίσματα» σε σχέση με την συνολική αντιμετώπιση των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εργολάβων έναντι των εργατών, των συνταξιούχων, των ανέργων και
β) ενόψει του επερχόμενου Μεσοπρόθεσμου, που στην ουσία συνιστά νέο Μνημόνιο και το οποίο σύμφωνα με την προχτεσινή έκθεση της Κομισιόν περιλαμβάνει νέα μέτρα ύψους 7,7 δισ. ευρώ για την τριετία 2015-2017 (σσ: θυμίζουμε ότι το πρώτο Μνημόνιο που γονάτισε τον λαό περιλάμβανε μέτρα ύψους 5 δισ. ευρώ…),
   
προτείνουμε να σκεφτεί ο καθένας και να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα γύρω από έννοιες, όπως:«Κοινωνικές τάξεις», «Κοινωνική δικαιοσύνη», «Ταξική ανισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη», «Οικονομική εξουσία και πολιτική εξουσία», «Πατριωτισμός», «Νομιμότητα», «Ταξικός πατριωτισμός», «Ταξική νομιμότητα»κοκ…

Ω τι χαρά ! Το δελτίο του ΜΕΓΚΑ καταρρέει


του Γ. Ανανδρανιστάκη
Μέσα στο χειμώνα της ψυχής μας, μικρές αχτίδες φωτός ξεπροβάλλουν κάπου, κάπου από τα μαύρα σύννεφα. Αχτίδες μικρές και αχτίδες μεγάλες, σαν την κατάρρευση του βραδινού δελτίου ειδήσεων του ΜΕΓΚΑ, του πάλαι ποτέ κραταιού δελτίου τους ενός εκατομμυρίου τηλεθεατών, που ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις και πατζούρια, κινούσε ταν Γαν, θεράπευε την φαλάκρα, την ποδάγρα και την φαινυλοκαιτονουρία.Στους μισούς έχουν μειωθεί οι θεατές του δελτίου, διακόσιες χιλιάδες έχασε μόνο εντός του 2014, βρέθηκε 

μακράν στη δεύτερη θέση μετά το δελτίο του ΑΝΤΕΝΑ και κάποιες ημέρες βρίσκεται πίσω και από το STAR
Κι αν πας στις ηλικίες 15-44, σε αυτές που οι τηλεορασάδες αποκαλούν «δυναμικά κοινά», εκεί γίνεται η νυξ του Αγίου Βαρθολομαίου, το δελτίο του ΜΕΓΚΑ εξαφανίζεται από το χάρτη.
Μόνο οι παλαιοί έχουν μείνει να βλέπουν το δελτίο του Μπόμπολα, του Ψυχάρη, του Βαρδινογιάννη
Άλλοι από συνήθεια –πάει ενστικτωδώς το χέρι στο ρημάδι το τηλεκοντρόλ- άλλοι από βαρεμάρα, άλλοι για να σιχτιρίσουν, να εκτονωθούν και να αποφύγουν το βραδινό αφέψημα του ύπνου. 
Λίγοι έχουν απομείνει κι αυτοί παρακολουθούν το δελτίο του ΜΕΓΚΑ σαν σήριαλ, για να δουν πως εξελίσσονται καθημερινά τα πάθη, τα μίση, οι δολοπλοκίες και οι πομπές του καθεστώτος.

Το βραδινό δελτίο του ΜΕΓΚΑ είναι το σήριαλ του καθεστώτος, με πρωταγωνίστρια τη μικρή και αθώα ΄Ολγα, που έχει μικρές και αθώες απορίες
«Είναι δυνατόν, Γιάννη μου, να υπάρχουν κόμματα που υποκύπτουν στο Τουρκικό Προξενείο;», 
«είναι δυνατόν, Παύλο, μου να υπάρχουν κόμματα που να επιθυμούν της καταστροφή της οικονομίας;», 
πόσες και πόσες ιστορίες, πόσες και πόσες απορίες. 
Άλλως ειπείν, γκαιμπελισμός δια της αθωότητας.

Ο Γιάννης και ο Παύλος στους οποίους απευθύνεται η Όλγα είναι οι δευτεραγωνιστές του σήριαλ
Ο Γιάννης είναι ο κακός, ο πάνκακος μπάτσος, πιο κακός και από τον Αστυνόμο Θεοχάρη στο «Καλημέρα ζωή». 
«Μίλα σκουλήκι, ξέρασέ τα όλα, το ξέρω ότι προσκυνάς το Τουρκικό Προξενείο, ότι πριονίζεις την οικονομία μας. Σκουλήκι!». 
Ο Παύλος είναι ο καλός μπάτσος, ευγενέστατος, με καλλιέπεια, με διεθνείς αναφορές και περίπλοκη φρασεολογία, που αναγκάζει την Όλγα να καταφεύγει συχνάκις στο ηλεκτρονικό λεξικό του i-phone. 
Πάνκαλος ο Παύλος αλλά, ω του θαύματος, καταλήγει πάντοτε στα ίδια συμπεράσματα με τον πάνκακο Γιάννη. 
Κρίμα.
Κι από πάνω ο σκηνοθέτης του σήριαλ, ο διευθυντής Χρήστος Παναγιωτόπουλος, που θα ήθελε να είναι ο Ούγος Φώσκολος αλλά δεν είναι ούτε καν ο Νίκος. 
Ο ποιμήν της Όλγας, του Γιάννη και του Παύλου, ο Γαργάλατας του 21ου αιώνα, ο ποιητής της συλλογής «Απωτύπωμα», στην παρουσίαση της οποίας παρέστησαν πρωθυπουργοί και βασιλιάδες. 
Έτσι όπως πάει όμως το δελτίο, στην επόμενη συλλογή του ποιητού, η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα έχει τίτλο «Φουντάραμε καραμοσάλι στο ποτάμι», το πλέον υψηλόβαθμο στέλεχος που θα παραστεί θα είναι ο αναπληρωτής πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Ε και τι έγινε, φεύγουν οι θεατές από το ΜΕΓΚΑ και πάνε στα άλλα κανάλια, δηλαδή μια από τα ίδια
Δεν είναι μια από τα ίδια. 
Και τα υπόλοιπα κανάλια είναι τη διαπλοκής, το ΜΕΓΚΑ όμως έχει ταυτιστεί με την διαπλοκή, είναι συνώνυμο της διαπλοκής, όχι μόνο τώρα με τα μνημόνια, από παλιά, από γεννήσεως της ιδιωτικής τηλεόρασης. 
Το ΜΕΓΚΑ είναι το διαχρονικό σύμβολο του καθεστώτος κι όταν καταρρέουν τα σύμβολα, αργά ή γρήγορα καταρρέουν και όσα συμβολίζουν.

Θέμος: Η κακοήθεια του ακροδεξιού προβοκάτορα…



Ένα από τα πλέον «λιπαρά» και διεστραμμένα παράσιτα της δημοσιογραφικής «πορνείας» είναι ο Θέμος Αναστασιάδης. 
Εκτός από τον αχαλίνωτο και διεστραμμένο κιτρινισμό του, έχει και …θαυμαστές επιδόσεις στη φαιά προβοκάτσια: Ο γκέμπελς των ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ… 
Ο τελευταίος του άθλος: Πρωτοσέλιδη προβοκάτσια του «Θέματος» σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.


Διαστρέβλωσε απόσπασμα από το βιβλίο της Ρένας Δούρου,«Μια κουβέντα με τον Γλέζο», για να κατασκευάσει τον προβοκατόρικο τίτλο: «Είμαστε ανέτοιμοι να κυβερνήσουμε»!!! 

- Θέμος: Η βρισιά του μέλλοντος. Συγκεντρώνει τουλάχιστον πέντε από τις ήδη υπάρχουσες. Ο κατάλογος είναι ανοιχτός ανασκαλεύοντας τη μνήμη. Ο Θέμος δεν ξεχνιέται. 
- Τι νόημα έχει να τον βρίσεις; Του κάνεις χάρη γιατί θα το θεωρήσει κοπλιμέντο.
 

- Τι νόημα έχει να τον φτύσεις; Του κάνεις χάρη γιατί θα το θεωρήσει αναβάπτιση.
 

- Αγνόησέ τον. Κάνεις μεγάλο καλό στον εαυτό σου. 
- Μέχρι τώρα χρησιμοποιούσαμε τις ιδιότητες κάποιων ζώων για να χαρακτηρίσουμε τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Από σήμερα θα κάνουμε το ανάποδο. Θα λέμε: 

- Σχίζει σάρκες σαν το Θέμο. 
- Δηλητηριάζει συνειδήσεις σαν το Θέμο. 
- Προσβάλει νεκρούς σαν το Θέμο. 
- Εξευτελίζει ανθρώπινες προσωπικότητες σαν το Θέμο. 
- Γράφει σαν το Θέμο. 
- Μιλάει σαν το Θέμο. 
- Κομίζει σαν το Θέμο. 
- Τη σκαπουλάρει σαν το Θέμο. 
- Σκοτώνει μνήμες σαν το Θέμο. 
- Τα κονομάει σαν το Θέμο. 
- Κάνει τηλεοπτικές εκπομπές σαν το Θέμο. 
- Αγαπάει τους ανθρώπους σαν το Θέμο. 
- Λέει ανέκδοτα σαν το Θέμο. 
- Είναι ύπουλος σαν τι Θέμο.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ

Του Χάρρυ Κλύνν
ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ, ΕΧΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΌΠΟΥ! ΣΤΑΘΕΙΤΕ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ, ΑΛΛΙΩΣ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ, ΔΕ ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ Ο ΛΑΟΣ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΤΑΤΙΑ.

Με τίτλο: «ΚΡΥΦΑ ΜΕΤΡΑ 6 ΔΙΣ. ΕΩΣ ΤΟ 2018» κυκλοφόρησε αυτήν την κυριακή η realnews, η οποία επισημαίνει ότι «το μεσοπρόθεσμο φέρνει λιτότητα διαρκείας». 
Στο ρεπορτάζ της η εφημερίδα κάνει λόγο για «νέο «κούρεμα» σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές για να επιτευχθούν οι στόχοι που θέτει η τρόικα». 

Παράλληλα προβλέπονται «επιπλέον φόροι ύψους 2,6 δις ευρώ σε καύσιμα, ποτά, τσιγάρα και κατάργηση του χαμηλού συντελεστή ΦΠΑ», αλλά και «μαχαίρι στις δαπάνες για την υγεία, την παιδεία, την άμυνα και την τοπική αυτοδιοίκηση».

Στην υγειά σας μαλάκες, σκατοκιτρινοφυλλάδες και βοθροκάναλα, που συνεχίζετε να στηρίζεται τη συγκυβέρνηση των δωσίλογων και των απατεώνων...
Το έγκλημα κατά της Πατρίδας και του λαού της θα το πληρώσουν ακριβά ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ!

http://harryklynn.blogspot.gr/

Οι πραγματικοί κυβερνώντες-φεουδάρχες ενός κράτους μορφώματος που ακούει στο όνομα Ελλάδα

Είναι οι πραγματικοί κυβερνώντες. Όλα και όλοι δουλεύουν για αυτούς. Είναι αυτοί που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις δεκαετίες τώρα. 

Αυτοί που προετοίμαζαν 2-3 χρόνια την Χρυσή Αυγή για να την σερβίρουν στις εκλογές του 2012 στους αποβλακωμένους ψηφοφόρους ως ανάχωμα αγανακτισμένων και απολιτίκ ψήφων και ως "μπαμπούλα" των χειροτέρων.
Αυτοί που δημιουργούν πολιτικά ελεγχόμενα τζάκια τύπου Μπακογιάννηδων και Κεφαλογιάννηδων που θα χορεύουν στους ρυθμούς τους.
Αυτοί που βάφτισαν το ακροδεξιό κουτσαβάκι μέγα ηγέτη. 
Αυτοί που δημιουργούν Ποτάμια και Ελιές.
Αυτοί που στηρίζουν με νύχια και με δόντια την πιο φασιστική και διαπλεκόμενη κυβέρνηση από την μεταπολίτευση.
Αυτοί που έχουν κάνει την ΥΕΝΕΔ να φαντάζει ελεύθερη τηλεόραση μπροστά στην Digea.

Για αυτούς θυσιάζονται 10.000.000 άνθρωποι. Για να κρατήσουν τις αυτοκρατορίες τους χωρίς να χάσουν ούτε το 1% των μεγεθών τους αυτοί. Αυτοί και άλλοι 20-30 σαν αυτούς.

Είναι οι πραγματικοί κυβερνώντες. Όλα και όλοι δουλεύουν για αυτούς. Είναι αυτοί που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις δεκαετίες τώρα.


Πηγή Κειμένου: projector-revolt.blogspot.gr

Η αποχή βαθαίνει τη δημοκρατική κρίση στη χώρα

του Μάριου Μαρινάκου*

Χαίρομαι πολύ, που η Ελλάδα απέκτησε τόσους χειραφετημένους, γνήσιους, αμφι-σβητίες πολίτες. Χάρη σε αυτό το νέο ρεύμα ανθρώπων, άλλωστε, έγινε δυνατό σήμερα να απομυθοποιηθεί η κεντρική πολιτική σκηνή και οι εφαρμοζόμενες πολιτικές της. Χάρη σε αυτό το ρεύμα ανθρώπων είναι δυνατή η ελπίδα μιας αλλαγής.



Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι πολλοί από εμάς (μηδέ εμού εξαιρουμένου) είμαστε άθλιοι γνώστες του συστήματος που αντιμαχόμαστε. Πώς γίνεται να αντιμάχεσαι κάτι, αν πρώτα δεν ξέρεις τι είναι αυτό; Κατά την κοινή λογική, δεν είναι δυνατό να αντιστρατεύεσαι ένα σύστημα, αν δεν το μάθεις πρώτα, ώστε να ανακαλύψεις τα ευαίσθητα, τα τρωτά του σημεία και τις αδυναμίες του. Αλλιώς, καταλήγεις να μάχεσαι πολεμώντας ανεμόμυλους, όπως ο –τουλάχιστον συμπαθέστατος σε εμένα- Δον Κιχώτης…

Σε αυτή τη λογική, μου προκαλεί τρομερή εντύπωση, που ως κοινωνία σήμερα δεν ξέρουμε...
καν, ότι το σύστημα έχει «τυφλά σημεία», έχει μαλακό υπογάστριο, στο οποίο αν χτυπηθεί, μπορεί να καταρρεύσει. Και προς το σκοπό αυτό, πέρα από τον κοινωνικό αγώνα, υπάρχει ακόμα ένα όπλο. Το όπλο αυτό, όμως, έχει μια ιδιαιτερότητα: Προσομοιάζει με δίκοπο μαχαίρι. Από την αποκατάσταση της αποκαλούμενης «δημοκρατίας» μας, δηλαδή καθ’ όλο αυτό το διάστημα που αποκαλούμε μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα, η κοινωνία και οι συστημικές πολιτικές δυνάμεις βρίσκονται σε έναν αέναο αγώνα διελκυστίνδας ή αλλιώς σε ένα μόνιμο μπρα ντε φερ, αναφορικά με το ποιος θα μπορέσει να το χρησιμοποιήσει το όπλο αυτό, προς όφελός του.

Αν το χρησιμοποιήσει το σύστημα και όχι εμείς, τότε η ήττα της λαϊκής βούλησης είναι αναπόφευκτη. Αν, αντίστοιχα, το χρησιμοποιήσει μαζικά ο λαός, τότε ο συσχετισμός των μεταξύ τους αλληλέγγυων συστημικών δυνάμεων καταρρέει. Το όπλο αυτό λέγεται εκλογές. Και το μπρα ντε φερ για τη χρησιμοποίηση αυτού του όπλου γίνεται, σχεδόν εδώ και 3 δεκαετίες, γύρω από το δίπολο «συμμετοχή ή αποχή;»

Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτό το δίλημμα (όπως, συνήθως, τα περισσότερα πολιτικά διλήμματα) είναι ψεύτικο. Και τούτο γιατί η εκλογική διαδικασία είναι μια θεσμική διαδικασία, η οποία για να καταλήξει σε όφελος του λαού, πρέπει να τηρηθούν κάποιοι κανόνες. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό, ούτε συστημικός συμβιβασμός. Άλλωστε, κάθε επανάσταση χρειάζεται τα όπλα της και τη στρατηγική της, έτσι δεν είναι;

Αυτή η θεσμική διαδικασία, δηλ. η διαδικασία των εκλογών, ρυθμίζεται από τον λεγόμενο ως «εκλογικό νόμο». Θεωρώ ότι αξίζει, λοιπόν, να αποκωδικοποιήσουμε τις επιμέρους διακρίσεις, που δημιουργεί αυτός ο εκλογικός νόμος, ώστε να καταλάβουμε ποια είναι τα δυνατά του συστήματος σε αυτή τη διαδικασία και αντίθετα, ποια είναι τα αδύναμα σημεία του συστήματος. Ή αν το θέλετε αντίστροφα, αξίζει να ανακαλύψουμε, ποια είναι τα δικά μας δυνατά σημεία, ως λαός και πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν υπέρ μας.

Οι διακρίσεις, λοιπόν, του εκλογικού νόμου αφορούν σε 3 κατηγορίες εκλογικής συμπεριφοράς και μια, που διαφαίνεται στην πράξη. Ο νόμος διακρίνει τις ψήφους σε έγκυρα ψηφοδέλτια, σε άκυρα ψηφοδέλτια, σε λευκά ψηφοδέλτια, ενώ ως τέταρτη συμπεριφορά, προκύπτει στην πράξη η αποχή. Θα δούμε μια-μια τις κατηγορίες της εκλογικής συμπεριφοράς και πώς αυτές επιδρούν στο εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά ας στρέψουμε πρώτα την προσοχή μας στην αποχή.

Α. Ας δούμε λίγο προσεκτικά την αποχή.

Α.1. Η λειτουργία της αποχής
Πέρα από τα έγκυρα ψηφοδέλτια, ο εκλογικός νόμος συναθροίζει την αποχή ΣΕ ΟΛΑ τα κόμματα που καλύπτουν το όριο της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης του 3%. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει η διαδικασία της αναγωγής. Αυτή θα ωθήσει τα ποσοστά των κομμάτων τόσο, ώστε να καλυφθούν όλες οι διατιθέμενες έδρες (είτε στο Εθνικό Κοινοβούλιο, είτε στην Ευρωβουλή) και να καμαρώνουν κάποιοι το βράδυ των εκλογών, ως νικητές…

Ας δούμε ένα θεωρητικό παράδειγμα, λοιπόν, για να το καταλάβουμε όλοι πόσο άθλια προπαγάνδα και προβοκάτσια σε βάρος του λαού, σε βάρος όλων μας, είναι η αποχή:

Ας υποθέσουμε, ότι σε μια ψηφοφορία 100 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων προσέρχονται και ψηφίζουν και οι 100. Για να κερδίσει κάποιος τις εκλογές θα πρέπει να λάβει 51 ψήφους (δηλαδή το 50%+1 ψήφο).

Έστω, όμως, ότι η προπαγάνδα περί αποχής πιάνει τόπο και ψηφίζουν μόνο οι 10 εκλογείς. Οι υπόλοιποι 90 επιλέγουν να απέχουν. Αν, λοιπόν, στην ίδια ψηφοφορία προσέλθουν και ψηφίσουν μόλις 10 εγγεγραμμένοι εκλογείς, τότε νικητής αναδεικνύεται αυτός που θα λάβει… 6 ψήφους.

Στο παραπάνω παράδειγμα, λοιπόν, η αποχή έδωσε μια ώθηση τουλάχιστον 54 ψήφων! Δηλαδή, ο φαινόμενος ως νικητής των εκλογών, αν και έλαβε μόλις 6 ψήφους (δηλαδή, στο πραγματικό σύνολο του εκλογικού σώματος έλαβε μόλις το 6%!) το βράδυ των εκλογών θα εμφανίζεται στις τηλεοράσεις μας, σαν να έχει ποσοστό 60% (δηλαδή, θα φαίνεται σαν να έχει λάβει 60 ψήφους, ή αλλιώς, θα φαίνεται ότι έλαβε 54 ψήφους παραπάνω από όσες πραγματικά έλαβε)!

Συγχαρητήρια! Με την αποχή, τα άκυρα και τα λευκά καταφέραμε το 6% των πολιτών να αποφασίζει για το υπόλοιπο 94%!

Α.2. Η εκλογική πραγματικότητα, όπως την δημιουργεί η αποχή
Ο αντίλογος, θα μπορούσε να αναφερθεί στο προφανές: στο πρόδηλο έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης μιας τέτοιας κυβέρνησης, ισχυριζόμενος ότι μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να κυβερνήσει. Αλλά ο αντίλογος αυτός έχει ήδη διαψευστεί από την πραγματικότητα! Ας δούμε τι έγινε στις τελευταίες εκλογές.

1ο Πραγματικό παράδειγμα:
Εθνικές εκλογές, Ιούνιος του 2012.

Επί συνόλου 9.947.876 εκλογέων ψήφισαν μόλις οι 6.216.798 εκλογείς.
Τούτο σημαίνει αποχή της τάξης του 37,51%.
Από αυτούς τους ψηφίσαντες, έγκυρα ψήφισαν οι 6.155.464 εκλογείς, δηλαδή μόλις το 61,88% του εκλογικού σώματος.
Υπήρξαν 35.961 άκυρα ψηφοδέλτια και 25.373 λευκά ψηφοδέλτια.
Η Νέα Δημοκρατία έλαβε 1.825.497 ψήφους. Δηλαδή έλαβε μόλις το 18,35% του εκλογικού σώματος!
Το Πα.Σο.Κ έλαβε 756.024 ψηφοδέλτια, δηλαδή έλαβε μόλις 7,6% του εκλογικού σώματος!
Και οι δυο μαζί έλαβαν 2.581.521 ψηφοδέλτια, δηλαδή μόλις το 25,95% του εκλογικού σώματος!

Ωστόσο, λόγω της αποχής, το ποσοστό τους εκτινάχθηκε στο 29,66% και 12,28% αντίστοιχα, διότι τα ποσοστά υπολογίζονται μόνο επί των εγκύρων ψηφοδελτίων. Αυτά τα δυο προφανώς μειοψηφικά κόμματα, σήμερα, κυβερνούν κανονικά, ψηφίζουν όλους τους νόμους που τους υποδεικνύουν ξένοι τοποτηρητές, βασανίζουν και τυραννούν έναν ολόκληρο λαό. Ποιος; Μόλις το 25,95%! Και η τραγική ειρωνεία είναι ότι το παίζουν και ισχυρή κυβέρνηση, όλων των Ελλήνων… Είδατε να μπορεί να αποδώσει κάτι ο αντίλογος περί έλλειψης δημοκρατικής νομιμοποίησης; Πρακτικά, δεν σημαίνει τίποτα…

2ο Πραγματικό παράδειγμα:
Ευρωεκλογές 2009

Εγγεγραμμένοι 9.995.992 εκλογείς
Ψήφισαν 5.261.036 ή μόλις το 52,63%
Άκυρα 72.791 ψηφοδέλτια
Λευκά 61.008 ψηφοδέλτια
Έγκυρα ψηφοδέλτια: 5.127.237
Έλαβαν
- ΠαΣοΚ: 1.878.859 ψήφοι. Το Πα.Σο.Κ έλαβε μόλις το 18,80% του εκλογικού σώματος! Η αποχή όμως το εκτόξευσε στο 36,64%.
- Νέα Δημοκρατία: 1.655.636 ψήφοι. Η Νέα Δημοκρατία έλαβε μόλις το 16,56% του εκλογικού σώματος! Η αποχή όμως το εκτόξευσε στο 32,29%.


Α.3. Το υποτιθέμενο μήνυμα της αποχής
Θα μπορούσε, ενδεχομένως, κάποιος να μου πει, ότι προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την αποχή, ως εκλογική σιωπή, για να στείλει κάποιο μήνυμα. Αν και αντιλαμβάνομαι την ισχύ της σιωπής, οφείλω να επισημάνω, ότι τα μηνύματα που στέλνει ο εκάστοτε σιωπών είναι αμφιλεγόμενα και ερμηνεύονται κατά το δοκούν. Η σιωπή δεν έχει περιεχόμενο και επομένως, δίνει το δικαίωμα στον καθένα να την ερμηνεύει όπως επιθυμεί.

Αφετέρου, με προβληματίζει αυτή καθ’ αυτή η επιλογή σιωπής. Δημοκρατία σημαίνει, ακριβώς, ότι αγωνίζεσαι για να μπορείς να λες την άποψή σου! Ότι κατοχύρωσες το δικαίωμα και κάθε μέρα της ζωής σου ασκείς το δικαίωμα,  να εκφράζεσαι ελεύθερα και ελεύθερα να αναπτύσσεις την προσωπικότητά σου, ως πολιτικό ον μιας κοινωνίας. Η σιωπή ταιριάζει απόλυτα σε


άλλα είδη εξουσίας αλλά δεν θεωρώ ότι αποτελεί πρόσφορη μορφή έκφρασης σε μια δημοκρατική κοινωνία.
Άλλωστε, με την αποχή σου δεν σωπαίνεις! Ας χρησιμοποιήσω άλλη μια φορά τα παραπάνω πραγματικά παραδείγματα για να εξηγηθώ:

Τι καταφέραμε με 47,37% αποχή;
Τι μήνυμα δώσαμε;

Είναι τριπλό το μήνυμα:
α. Η αποχή διπλασίασε την ισχύ των συστημικών κομμάτων. Το 18,80% των εκλογέων που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ η αποχή το έκανε... 36,64% του αποτελέσματος! Αντίστοιχα, το 16% της ΝΔ το έκανε 32,29%! Αν το είχαμε κάνει σε εθνικές εκλογές θα βγάζαμε κυβέρνηση ξανά τον ΓΑΠ!

β. Ότι μπορεί η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας να τάσσει ως αυτονόητο προαπαιτούμενο της δημοκρατικής νομιμότητας την εκλογική νομιμοποίηση αλλά –κι εδώ είναι το παράδοξο!- αυτή επιτυγχάνεται πολύ ευκολότερα μέσω της αποχής! Η αποχή είναι αυτή που βαθαίνει την δημοκρατική κρίση της χώρας, ισχυροποιεί τα συστημικά κόμματα και τους δίνει κυβερνητικές δυνατότητες.

γ. Ότι ο πολίτης έχει πέσει θύμα τέτοιας προπαγάνδας από τα ΜΜΕ, που νομίζει πως η αποχή του βλάπτει το σύστημα. Στην πραγματικότητα η αποχή είναι ο πιστότερος υπηρέτης του συστήματος! Ενδεχομένως, ο τελών σε σύγχυση πολίτης να έχει καταλήξει να αυτοϊκανοποιείται, ακούγοντας δηλώσεις περί του «ελήφθη το μήνυμα» και βαυκαλίζεται σκεφτόμενος, ότι κάποιοι πήραν κάποιο μήνυμα! Στην πραγματικότητα, βεβαίως, όλοι οι συστημικοί πολιτικοί τρίβουν τα χέρια τους, γιατί βγήκαν ατσαλάκωτοι από το υπόλοιπο 46% του λαού, που δεν πήγε ποτέ να ψηφίσει και θα μπορούσε να τους είχε σαρώσει...

Α.4. Η κατανομή εδρών ως νομιμοποίηση της αποχής
Αυτοί που προπαγανδίζουν την αποχή, επικαλούνται τις κατανομές εδρών λέγοντας, ότι η ψήφος σας μπορεί να καταλήξει να προσμετρηθεί από τη Χρυσή Αυγή μέχρι και το πρώτο κόμμα (εφόσον το κόμμα που θα ψηφίσετε δεν θα μπει στη όποια Βουλή, δηλαδή δεν θα συγκεντρώσει το 3% του ορίου της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, τόσο για την ελληνική βουλή όσο και για την ευρωπαϊκή).
Μα και η αποχή ακριβώς με τον ίδιο τρόπο δεν προσμετράται;;;
Η αποχή δεν είναι αυτή που προσαυξάνει τα ποσοστά όλων των κομμάτων, αφού τα εκλογικά αποτελέσματα αφορούν μόνο τα έγκυρα ψηφοδέλτια;;;
Σημασία έχει αν θα αρνηθούμε να διαπράξουμε το έγκλημα, ή αν θα επιλέξουμε τρόπο τέλεσης του εγκλήματος την πράξη ή την παράλειψη;

Α.5. Οι κοινωνικοί αγώνες και οι εκλογές
Μου λένε κάποιοι "εμείς κάνουμε κοινωνικούς αγώνες και θέλουμε να κερδίσουμε αυτούς". Αντιλαμβάνομαι την ισχύ και την αναγκαιότητα του κοινωνικού αγώνα! Ποτέ δεν είπα, ότι πρέπει να παύσει ο αγώνας ή ότι μπορεί να υποκατασταθεί από την ψήφο. Αλλά ο κοινωνικός αγώνας είναι η κοινωνική έκφραση μιας πολιτικής αναζήτησης. Η πολιτική ολοκλήρωση του κοινωνικού αγώνα είναι η συμμετοχή στις εκλογές. Αυτό είναι το μοναδικό δικαίωμα που μας απέμεινε, ως παρεμβατική διαδικασία στο πολιτικό σύστημα, ώστε να διαμορφώνουμε εμείς, όχι μόνο τους συσχετισμούς (φευ! ουδέποτε θα υιοθετούσα τέτοια γραμμική θεώρηση) αλλά κυρίως την πολιτική ατζέντα, δηλαδή να θέσουμε στην κουβέντα τα ζητούμενα των κοινωνικών μας αγώνων!
- Μήπως, όλοι όσοι υποστηρίζουν μονομερώς τους κοινωνικούς αγώνες κατέχουν μια κάποια αυθεντική και εξ αποκαλύψεως αλήθεια, η οποία μου διαφεύγει;
- Μήπως και οι Ισλανδοί κοινωνικό αγώνα δεν έκαναν;;; Την ανατροπή τους με εκλογές και δημοψήφισμα δεν την ολοκλήρωσαν;;;
- Και οι Αργεντινοί, μήπως, επίσης, δεν έκαναν εκλογές για να ολοκληρώσουν την δική τους ανατροπή;;;
- Ο Μαντέλα στη Νότια Αφρική, κοινωνικός αγωνιστής δεν ήταν;;; Αυτός δεν ήταν που ζήτησε και έλαβε την ψήφο των Νοτιοαφρικανών για να τάξει στο οριστικό παρελθόν το Απαρτχάιντ;;;
- Ο Τσάβες στη Βενεζουέλα κοινωνικός αγωνιστής δεν ήταν;;; Δεν τον εξέλεγε ο λαός;;;

Α.6. Η αποχή ως δήθεν απονομιμοποίηση του συστήματος
Ένα άλλο επιχείρημα που ακούω είναι ότι "δεν συμμετέχω για να μην νομιμοποιώ το σύστημα". Το επιχείρημα αυτό είναι αντίστοιχο του επιχειρήματος που θα μπορούσε να μου αναφέρει ένας μαθητής, λέγοντάς μου «δεν μπαίνω στην τάξη γιατί δεν με εκφράζει το σύστημα του απουσιολόγου».

Βρε, ο απουσιολόγος θα σου βάλει την απουσία και θα χάσεις τη χρονιά, είτε το αποδέχεσαι είτε όχι! Γιατί το σύστημα έχει προβλέψει και προϋπολογίσει την αντίδρασή σου μέσω αποχής (δήθεν άρνηση νομιμοποίησης) και την έχει νοηματοδοτήσει κατά τρόπο που, όχι μόνο δεν το βλάπτει αλλά το ευνοεί!

Είπαμε να προοδεύει ριζοσπαστικά η σκέψη μας. Να ξεκινήσει από την αρχή η οικοδόμηση μιας δικαιότερης, ανθρώπινης, δημοκρατικής κοινωνίας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορούμε οπαδικά να εθελοτυφλούμε μπροστά σε αυτονόητες αλήθειες. Δεν μας δίνει το δικαίωμα, επάνω στη θέρμη μας να αποδείξουμε τις θέσεις μας ως δήθεν σωστές, να ισχυριζόμαστε ότι είμαστε έτη φωτός μπροστά. Γιατί ακόμα κι αν ήθελα να υποθέσω ότι κάποιων η σκέψη τρέχει πολύ ταχύτερα από τη δική μου, ως αδαούς, τότε θα μπορούσα κάλλιστα να συνειδητοποιήσω ότι υπάρχει ο κίνδυνος αυτά τα φαεινά μυαλά να προηγήθηκαν τόσο πολύ, ώστε κατέληξαν σε ένα σημείο, που το φως δεν θα έχει φτάσει ακόμα. Κι έτσι βρισκόμαστε ως λαός στο απόλυτο σκοτάδι…

Α.7. Είναι η αποχή το όπλο του ασυμβίβαστου, του ρομαντικού;
Εδώ η απάντηση επιτρέψτε μου να είναι μονολεκτική και ακραία: ΜΠΟΥΡΔΕΣ!
Η αποχή είναι η επιλογή του άνευ όρων συμβιβασμού στον οποίο καταλήγει ο κατ' εξοχήν συμβιβασμένος! Γι' αυτό το λόγο ήδη από το 2009 δεν έχουμε και καμία ποινική ή όποια άλλη κύρωση, αν δεν ψηφίσουμε! Ναι! Ακυρώθηκαν όλες οι κυρώσεις! Το σύστημα μας το λέει πια ευθέως! "Είστε ελεύθεροι να απέχετε. Συγγνώμη που τόσα χρόνια σας κυνηγούσαμε! Τώρα μπορείτε να το κάνετε και να μη φοβάστε τίποτα! Τα υπόλοιπα αφήστε τα επάνω μας..."

Εμείς, λοιπόν, τι αποκρινόμαστε σε αυτή την από κάθε άποψη ύποπτη γενναιοδωρία του συστήματος; Θα πούμε: "Ναι, ας τα αφήσουμε επάνω τους... αποχή λοιπόν»;;;

Αντιλαμβάνομαι ότι όσες φορές και να τα πούμε αυτά, πάντα θα υπάρχει κάποιος αρνητής των πάντων, που θα ποιείται ότι κατέχει κάποια εξ αποκαλύψεως αλήθεια και θα μας παροτρύνει σε κάθε είδους αποστασιοποίηση από την μόνη παρεμβατική διαδικασία που έχει απομείνει: Τις εκλογές. Προφανώς, ο ίδιος θεωρεί ότι είναι μονομερώς «κοινωνικός αγωνιστής», σούπερ-ντούπερ πολίτης και απαξιώνει τις εκλογές, γιατί είναι, λέει, του συστήματος. Στην πραγματικότητα, αποδεικνύεται ότι φίλος του συστήματος είναι αυτός που προπαγανδίζει την συνειδητή αποχή.

Ένας φίλος, μου έγραψε κάποτε το εξής, σχολιάζοντας την στάση των συνειδητά απεχόντων: «Στις μέρες μας, το να αρνείται κανείς να λάβει μέρος με οποιονδήποτε τρόπο ενάντια στην Μνημονιακή Χούντα, είναι σαν να βιάζεται η μητέρα του, μπροστά σε οικογενειακή απαρτία, και εκείνος να αρνείται την... συγγένεια του με το θύμα».

Τώρα, κάποια χρόνια μετά, τροποποιώ το σχόλιό του προσπαθώντας να δω με τα μάτια ενός συνειδητά απέχοντος, ως εξής:
«Στις μέρες μας, η οικογενειακή απαρτία είναι συμμετοχή σε πολιτική διαδικασία που ευνοεί την πατριαρχική δομή της οικογένειας, με την οποία είμαι αντίθετος. Οπότε εγώ θα αποχωρήσω, θα απέχω. Αν η μάνα μου βιάζεται, τότε θα βγω να κάνω κοινωνικούς αγώνες για να διαφυλάξω την γενετήσια ελευθερία της, όπως ξέρω: με σουβλάκια, μπύρες και τσίκνα να αναβλύζει όπως τότε, στο Σύνταγμα και στην ΕΡΤ…»

Α.8. Τι είναι, λοιπόν, η ΑΠΟΧΗ;

Είναι η ασφαλέστερη οδός που εφηύρε το σύστημα για να διασφαλίσει τη διαιώνισή του. Είναι ο τρόπος τον οποίο εφηύρε και πλασάρει το ίδιο το σύστημα, ώστε η απουσία ή/και η σιωπή μας να γεννά Παπαδήμους, βαθαίνοντας τη δημοκρατική κρίση της χώρας...

*Ο Μάριος Μαρινάκος είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής με το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο

Πώς η Κύπρος θα έχανε τα πάντα μέσω του σχεδίου Ανάν

Κώστας Μαυρίδης*
Η φράση " Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες", χρησιμοποιείται όταν κορυφαία ζητήματα συγκαλύπτονται με πανουργία και «υποβαθμίζονται» έντεχνα ως . λεπτομέρειες. Αλλά είναι η ουσία. Αυτό συνέβη στο Σχ. Ανάν και τον παρεμβατικό ρόλο της Τουρκίας-Αγγλίας με στόχο το φυσικό αέριο. Συνοπτικά, από το 2001 οι Άγγλοι προέβαλαν κυριαρχικό δικαίωμα σε «χωρικά ύδατα» με εφαλτήριο τις δύο περιοχές των «κυρίαρχων αγγλικών βάσεων» (Ακρωτήρι και Δεκέλεια).

Μάλιστα, χαρτογράφησαν τα κυρίαρχα αγγλικά «χωρικά ύδατα» στα τρία ναυτικά μίλια και δυνητικά στα δώδεκα. Την θάλασσα πέραν από τα αγγλικά «χωρικά ύδατα», την όρισαν «Διεθνή Ύδατα» (όλα στη σημερινή Κυπριακή ΑΟΖ). Ουσιαστικά, η όποια ρύθμιση της ΑΟΖ πλέον εμποδιζόταν από την αγγλική επέμβαση και η Κυπριακή Δημοκρατία έχανε ΟΡΙΣΤΙΚΑ το αποκλειστικό δικαίωμα ρύθμισης της ΑΟΖ. Αυτά εμπεδώνονταν συγκαλυμμένα μέσω του Σχ. Ανάν με απώτερο στόχο τα θαλάσσια «οικόπεδα». Ανάλογη παρέμβαση μέσω . διαβολικών «λεπτομερειών» αποκτούσε και η Τουρκία διά του Νόμου για την υφαλοκρηπίδα (τροποποίηση του Νόμου έγινε παραμονή του δημοψηφίσματος!), της λήψης αποφάσεων και μέσω ακύρωσης της συμφωνίας ΑΟΖ με την Αίγυπτο κ.ά. Η συνομωσία δεν ήταν φανερή αφού απαιτείται ανάλογα πανούργα συγκάλυψη. Σήμερα παραθέτουμε για πρώτη φορά άλλο ένα στοιχείο στην αλυσίδα των αποκαλύψεων για τη μεγαλύτερη συνομωσία δεκαετιών. Το στοιχείο αυτό πρέπει να αποτελέσει ταφόπλακα κάθε καλόπιστης αμφισβήτησης. Φυσικά, οι μόνιμοι αρνητές και εμπαθείς δεν πρόκειται να μεταπειστούν ποτέ.

Πρόκειται για χάρτη στον οποίο καταγράφηκε από εκείνους που γνώριζαν για τον ενεργειακό πλούτο, ποια θα ήταν η ΑΟΖ των αγγλικών βάσεων βάση του Σχ. Ανάν. Με βάση τις διεθνείς αρχές ρύθμισης θαλάσσιων ζωνών εκμετάλλευσης (proportionality, equity κ.ά.), οι αγγλικές βάσεις αποκτούσαν ΑΟΖ (ή τουλάχιστον θα διεκδικούσαν με αποτέλεσμα να ακυρώνονταν όλες οι μετέπειτα διαδικασίες που γνωρίζουμε με γειτονικές χώρες). Ο χάρτης δείχνει ότι η «αγγλική ΑΟΖ» ξεκινούσε από τις ακτές των δύο στρατιωτικών αγγλικών βάσεων και προεκτεινόταν ως διευρυμένο τρίγωνο μέχρι το βάθος που συνορεύει με την ΑΟΖ του Ισραήλ. Στην «αγγλική ΑΟΖ», εντάσσονταν μέρος των οικοπέδων 1 , 7 και 9, ολόκληρο το 11 και ολόκληρο το 12 (με το κοίτασμα Αφροδίτη!).

Ο χάρτης μιλάει από μόνος του. Στον πιο πάνω χάρτη, μπορούμε να προσθέσουμε ότι η Τουρκία πέτυχε ουσιαστικά μέσω του Σχ. Ανάν την ακύρωση της συμφωνίας ρύθμισης της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου. Πρόκειται για άλλη μια διαβολική «λεπτομέρεια» που βρίσκεται ως υποσημείωση στο κάτω μέρος ενός πίνακα σε ένα από τα πολλά παραρτήματα του κυρίως μέρους του Σχ. Ανάν. Με τα δύο μαζί, έχουμε μια συγκλονιστική εικόνα. Στα αριστερά, δίπλα από την «αγγλική ΑΟΖ», θα ξεκινούσε η «Τουρκική ΑΟΖ» όπως εμφανίστηκε αργότερα από την Τουρκία και καταλαμβάνει μέρος των οικοπέδων 1, 4, 5, 6, και 7. Το τι απομένει είναι ολοφάνερο. Τα πιο πάνω στοιχεία δεν στρέφονται εναντίον των πολιτών που αποδέχτηκαν το Σχ. Ανάν στο δημοψήφισμα. Στρέφονται όμως εναντίον εκείνων των πασίγνωστων και βαρύγδουπων πολιτικών αλλά και τεχνοκρατών (νομικών, ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων, αναλυτών κ.ά.) που επιχείρησαν να πείσουν την κοινή γνώμη να αποδεχτεί μια τέτοια συνομωσία.

Κάποιοι από αυτούς είναι βέβαιο ότι γνώριζαν τις . «λεπτομέρειες». Επιπλέον, όσοι δεν γνώριζαν, το έμαθαν έγκαιρα τότε από τις έντονες και τεκμηριωμένες αποκαλύψεις στα ΜΜΕ για υδρογονάνθρακες και φυσικό αέριο πριν το δημοψήφισμα (στις οποίες πρωτοστατήσαμε). Όλοι τους επέλεξαν να τις αγνοήσουν. Οι χειρότεροι χλεύαζαν τις υποδείξεις μας ως αέρα κουπανιστό και φαντασιώσεις, αλλά σήμερα διαγκωνίζονται στην διαμόρφωση πολιτικής για το φυσικό αέριο και κάποιοι ζητούν τη ψήφο του λαού! Διερωτώμαι τι σκέφτεται ο κόσμος όταν τους ακούει να προβάλλουν σήμερα το φυσικό αέριο ως ιστορικό καταλύτη και μοναδική ευκαιρία για να λύσουμε τα οικονομικά μας προβλήματα και το Κυπριακό.


*Υποψήφιος Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ
mavrides@ucy.ac.cy

Το κατακάθι της διαπλοκής μιλάει για σάτιρα και προπαγάνδα…

ανάρτηση από ρεσάλτο


To να μιλάει ένας πολιτικός φελλός, τηλεοπτικό υποπροϊόν του θεάματος (των «νταβάδων») περί σάτιρας και προπαγάνδας είναι το λιγότερο για γέλια… Είναι και πρόκληση ΑΝΟΗΣΙΑΣ, βεβαίως, το να λέει ο Σταύρος Θεοδωράκης ότι ο «Λαζόπουλος δεν κάνει σάτιρα, αλλά προπαγάνδα»…

Είναι προκλητική ηλιθιότητα να παραδίδει μαθήματα περί σάτιρας και …προπαγάνδας το τηλεοπτικό κατασκεύασμα των «νταβάδων» (των ληστών και δημίων), το φαιό κατασκεύασμα της πιο μοχθηρής ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ, που έχει αναγάγει και το ψεύδος και το δωσιλογισμό σε «αρετές»… 

Η ρήση, όμως, αυτή του Θεοδωράκη, σε προκαλεί και με μια άλλη ανοησία: Αυτή της δραματικής πνευματικής του μηδαμινότητας και ασχετοσύνης. 

Αν δεν ήταν ολοκληρωτικά άσχετος, ολοκληρωτικά βλάκας, εάν δεν ήταν ένα πνευματικό (και πολιτικό) ΤΙΠΟΤΑ θα γνώριζε τούτο το απλό: Τόσο η σάτιρα, όσο και γενικότερα η Τέχνη, κάθε πνευματικό και καλλιτεχνικό προϊόν, αποτελούν φορείς Ιδεών και Αντιλήψεων, έχουν σαν υπόβαθρο μια φιλοσοφική, συνακόλουθα και πολιτική θεώρηση του κόσμου. 

Με πιο απλά λόγια (για να τα καταλάβει και ο λειψός εγκέφαλος του Θεοδωράκη), κάθε πνευματική και καλλιτεχνική παραγωγή, όπως και η Αισθητική, «προπαγανδίζουν» ιδέες και αντιλήψεις, λειτουργούν παρεμβατικά (δηλαδή πολιτικά) στην κοινωνία. 

Το να λες, λοιπόν, γενικά ότι η σάτιρα του Λαζόπουλου είναι προπαγάνδα, εκτός των άλλων, ξεστομίζεις και μια βλακώδη σοφιστεία… 

Η Σάτιρα είναι το ανηλεές μαστίγωμα της ΕΞΟΥΣΙΑΣ: Αυτό είναι «προπαγάνδα» εναντίον της ΕΞΟΥΣΙΑΣ. 

Η Σάτιρα δεν μπορεί να υπάρξει σαν τέτοια αν δεν καρατομεί την ΕΞΟΥΣΙΑ: Αυτό το Α και το Ω της σάτιρας το αγνοεί ο τενεκές των «νταβάδων»… 

Το αγνοεί και ούτε είναι σε θέση να καταλάβει (δεν διαθέτει ούτε τον εγκέφαλο μαθητών του δημοτικού) ότι και οι ήχοι του τενεκεδιού του, οι τηλεοπτικές του πόζες, το σακίδιό του, οι βλακείες που ξεστομίζει (όταν μιλάει), όπως και οι …σιωπές του, ΟΛΑ αυτά είναι «γλώσσα», δηλαδή «προπαγάνδα»… 
Είναι η γλώσσα και η προπαγάνδα του πιο ακραίου νεοφιλελευθερισμού, του σύγχρονου ΦΑΣΙΣΜΟΥ, της αγοραίας ΙΣΟΠΕΔΩΣΗΣ των πάντων: Η γλώσσα και η προπαγάνδα των «νταβάδων», των ανδρεικέλων και των δημοσιογραφικών «μπάτσων» του 4ου Ράιχ… 

Το ίδιο το «ποτάμι» είναι ένας προπαγανδιστικό οχετός του καθεστώτος 

Σχετικά κείμενα Διαβάστε και ΕΔΩ:
 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8462
 

Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι αν η σάτιρα του Λαζόπουλου είναι προπαγάνδα, αλλά το τι «προπαγανδίζει» και αν αυτό που κάνει είναι πραγματική σάτιρα (τα έχουμε αναλύσει στο παρελθόν). 

Αλλά είναι προκλητικό και βάναυσος εμπαιγμός της νοημοσύνης μας να μιλάει το κατασκεύασμα των προπαγανδιστικών ακαθαρσιών της διαπλοκής (η «αισθητική» του κιτς), περί σάτιρας και …προπαγάνδας!!! 

Επ’ αυτού το παρακάτω σκωπτικό σχόλιο του Λαζόπουλου το βρίσκουμε πολύ εύστοχο. Το διαβάσαμε εδώ: 
http://greki-gr.blogspot.gr/2014/04/blog-post_4050.html
 

 
«Μεγάλωσα στον Πηνειό και ξέρω από βρώμικα… Ποτάμια»
 

«Το Ποτάμι προσέφερε ύπνον ελαφρύ στους αγκομαχούντες της διαπλοκής. Τα σακίδια και τα πενιχρά οικονομικά μέσα δεν με πείθουν εμένα. Ξέρεις είμαι από τη Λάρισα, μεγάλωσα στον Πηνειό δίπλα σε ποτάμι, όταν είναι καθαρά τα νερά, χωρίς ρουφήχτρες βουτάω. Όταν όμως είναι βρόμικα, κάθομαι στην όχθη και τα αφήνω να περάσουν». 

Αυτόν το σκωπτικό τρόπο διάλεξε ο Λάκης Λαζόπουλος για να σχολιάσει στη «Real News» το Ποτάμι και τον Σταύρο Θεοδωράκη, ο οποίος είχε αναφέρει για τον δημοφιλή κωμικό ότι δεν κάνει σάτιρα, αλλά πολιτική προπαγάνδα. 

«Προς το παρόν παρακολουθώ και εγώ με πόση υστερία έχουν αγκαλιάσει τον κ. Θεοδωράκη τα μέσα της διαπλοκής. Πώς τού παραχωρούν ώρες επί ωρών να μιλάει, χωρίς κανένα εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά με βάση τις καθοδηγούμενες δημοσκοπήσεις. Αναφέρεται και σε μένα δημόσια, δικαίωμά του ασφαλώς, απλά να αναφέρω... πως ούτε ένα κανάλι δεν με πήρε αν θέλω να απαντήσω κάτι ρε αδελφέ. Έτσι για τη δημοκρατία στα προσχήματα. Ούτε καν το δελτίο ειδήσεων του σταθμού που εργάζομαι. Τί να πω… Ξέρουν βέβαια, ότι δεν απαντώ, ίσως γι’ αυτό. Από τον τρόπο που τον στηρίζει η διαπλοκή πρέπει να καταλάβει η κοινωνία το ρόλο του», πρόσθεσε ο κ. Λαζόπουλος. 

Όσον αφορά την κάθοδό του στην πολιτική,
 ο καλλιτέχνης υποστήριξε πως δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο τώρα, συμπληρώνοντας πως άλλοι μπορούν να το κάνουν αυτό καλύτερα από τον ίδιο.