Ο μηδενισμός…

ανάρτηση από "ρεσάλτο"


Ο μηδενισμός συνίσταται σε τούτο: Να απορρίπτεις (μηδενίζεις) τους πάντες δίχως να προτείνεις ΤΙΠΟΤΑ:Θέση ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ… 
Όταν, επίσης, ο μηδενισμός συνδυάζεται με την αποδοχή ότι τα πάντα είναι νεοταξικά τελειωμένα, συντελεσμένα και ελεγχόμενα, τότε φτάνουμε στη μοιρολατρική φρενοβλάβεια… 
Είναι εύκολο να το παίζεις αντικαθεστωτικός και ασυμφιλίωτος «εχθρός» της Νέας Τάκης με το μηδενισμό. Και ακόμα πιο εύκολο να φλυαρείς περί ΑΠΟΧΗΣ, δίχως να δείχνεις ένα κάποιο δρόμο και προβληματισμό διεξόδου από το σημερινό εφιάλτη.


Είναι εύκολο να φωνάζεις «Κάτω η Νέα Τάξη», αλλά δύσκολο να ανακαλύπτεις, ή να προτείνεις κάποιο πρακτικό μονοπάτι διεξόδου, τον τρόπο και τις διαδικασίες για να την γκρεμίσεις… 

Κάποιοι φίλοι με την απολυτότητα του Πάπα (του κατόχου της απόλυτης αλήθειας), μας μέμφονται διότι προτείνουμε

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ στις εκλογές με ένα και μοναδικό στόχο: Τη δημιουργία συνθηκών και δυνατοτήτων για την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ και το ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ των κατοχικών ισορροπιών… 

Έχουμε αναλύσει διεξοδικά αυτήν την προβληματική, η οποία περνάει μέσα από την εκλογική συντριβή του δωσίλογου κυβερνητικού οικοδομήματος, συντριβή που θα καταγραφεί τελεσίδικα και ηχηρά με μια θεαματική πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ. 

Με τη μηδενιστική καταφρόνηση των ΠΑΝΤΩΝ (επειδή ΟΛΟΙ είναι γρανάζια του συστήματος) και τη μικροαστική, ατομικιστική αυτοϊκανοποίηση (απολυτότητα του «εγώ»), δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε ΚΑΝΕΝΑ παράθυρο να ανοίγει (με δοσμένη την κατάσταση του λαϊκού ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ),σε ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ και ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ αποσταθεροποίησης του κατοχικού κυβερνητικού οικοδομήματος. 

Εάν οι φίλοι που μας μέμφονται για τους προβληματισμούς μας, ή όλοι αυτοί που αφορίζουν μηδενιστικά τους πάντες και τα πάντα έχουν κάποια πρόταση που να δημιουργεί τους όρους αποσταθεροποίησης του καθεστώτος, ευχαρίστως να την ακούσουμε και να την ασπαστούμε: Δεν διεκδικούμε το αλάθητο… 
Δυστυχώς γι αυτούς δεν έχουν ΤΙΠΟΤΑ να προτείνουν εκτός από το μηδενισμό και την ηττοπάθεια: Τα πάντα έχουν τελειώσει… 

Διότι το να παρλάρουν γύρω από την ΑΠΟΧΗ, με ηθικολογικές φλυαρίες και άκαμπτα ρητορικά σχήματα, δεν είναι ΠΡΟΤΑΣΗ. Πρέπει να μας δείξουν συγκεκριμένα ΠΩΣ με την ΑΠΟΧΗ θα προωθήσουμε κάποιες δυνατότητες (δεν μιλάω για λύσεις) που να οδηγούν σε άλλο πολιτικό κλίμα, θα αποσταθεροποιούν το καθεστώς και θα δημιουργούν κάποιες ρωγμές στον κατοχικό γρανίτη… 

Με την ΑΠΟΧΗ, σήμερα, ΟΧΙ μόνο δεν ταρακουνάμε, στο ελάχιστο, το καθεστώς των ανδρεικέλων, αλλά του δίνουμε και τη δυνατότητα να καταργήσει ΑΥΡΙΟ και τις εκλογές: Αν αυτό δεν το βλέπουν είναι ολοκληρωτικά τυφλοί και λογάδες μηδενιστικών αναθεμάτων… 


Εμείς μέσα σ’ αυτήν την κατοχική ασφυξία
 (της Νέας Τάξης) διακρίνουμε, σαν ένα μικρό μονοπάτι ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ των καθεστωτικών ισορροπιών, Την εκλογική κατεδάφιση της κυβέρνησης,σαν ΠΡΩΤΟ και ΚΥΡΙΑΡΧΟ πρακτικό καθήκον… 

Εκτιμούμε (χωρίς να διεκδικούμε το αλάθητο) ότι η κατεδάφιση αυτής της κυβέρνησης βρίσκεται σε ανάλογη συνάρτηση με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ: Θα είναι τόσο πιο μεγάλη, όσο και πιο μεγάλα θα είναι τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ… 

Ο μπαμπούλας της «αποσταθεροποίησης» και οι εκλογές! 

 
Πριν από λίγες μέρες υπογραμμίζαμε ιδιαίτερα: 
«Δεν είναι τυχαίο ότι αρχίζει να αναπτύσσεται από τα καθεστωτικά κόμματα του δωσιλογισμού, της ολοκληρωτικής μας λεηλασίας και καταστροφής, η «θεωρία των άκρων»: Η γνωστή θεωρία των προβοκατσιών, του κράτους και του παρακράτους, εναντίον των λαών και των κινημάτων…». 

Η «θεωρία των άκρων» στηρίζεται σε ένα σύνθετο σόφισμα. 

Το ιδεολογικό και πολιτικό θεμέλιο αυτού του σοφίσματος είναι η «αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας»!!! 

Τα «άκρα» είναι το πολιτικό τέχνασμα της προβοκάτσιας του κράτους και του παρακράτους για να συνδέσει και να ταυτίσει κάθε λαϊκή εκδήλωση και το οργισμένο ΚΙΝΗΜΑ του λαού, καθώς και τα πολιτικά υποκείμενα των κινημάτων (ιδιαίτερα τα αριστερά κόμματα και οργανώσεις), ΜΕ τις ελεγχόμενες, προβοκατόρικες «ακραίες ομάδες» του ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ και των μυστικών υπηρεσιών (από «ακροαριστερές», μέχρι «ακροδεξιές», τους γνωστούς κουκουλοφόρους κ.λπ…). 

Έτσι, μετά από αυτή την ταχυδακτυλουργική ταύτιση των εκδηλώσεων της λαϊκής ΟΡΓΗΣ (κατά κανόνα ΑΥΘΟΡΜΗΤΩΝ εκδηλώσεων) με τις τρομοκρατικές προβοκάτσιες του καθεστώτος, φτάνουμε στο ύψιστο καθεστωτικό ιδεολόγημα, αυτό της «αποσταθεροποίησης της δημοκρατίας»: ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ. 

Είναι ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ, διότι ΤΑΥΤΙΖΕΙ το καθεστώς που ζούμε, αυτό της ΒΙΑΣ, της πραξικοπηματικής αυθαιρεσίας των ανδρεικέλων, της ευρω-χούντας, το ΚΑΤΟΧΙΚΟ καθεστώς των δωσίλογων με τη Δημοκρατία!!!! 

Πράγματι ο λαός και η εκρηκτική ΟΡΓΗ του αποτελούν τη μεγάλη απειλή γι αυτό το καθεστώς. 

Πράγματι αυτή η λαϊκή ΟΡΓΗ θέλει να ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΕΙ, ακόμα και να ανατρέψει, αυτό το καθεστώς, το οποίο ΟΧΙ μόνο δεν έχει καμιά σχέση με τη Δημοκρατία, ούτε ψήγματα δημοκρατίας, αλλά αποτελεί ένα δικτατορικό προτεκτοράτο των ληστών και δημίων που λεηλατεί, καταστρέφει, δολοφονεί και αφανίζει την ελληνική κοινωνία και το λαό της… 

Όταν μιλούν τα δωσίλογα ανδρείκελα αυτού του καθεστώτος, τα ιερατεία της προπαγάνδας τους και οι δημοσιογραφικές τους πόρνες για «αποσταθεροποίηση», εννοούν, ακριβώς την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ της δικτατορικής τους ηγεμονίας, την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ της ευρω-χούντας, την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ του αποικιοκρατικού, κυβερνητικού τους οικοδομήματος, την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ των ανδρείκελων-κομμάτων τους… 
Την αποσταθεροποίηση της καθεστωτικής ΦΡΙΚΗΣ τη βαπτίζουν «αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας»!!! 

Ταυτίζουν, δηλαδή το δικό τους κατοχικό και άκρως δικτατορικό καθεστώς (καθεστώς δωσίλογων ραγιάδων) με τη «δημοκρατία», η οποία απειλείται από τα λεηλατημένα και ακρωτηριασμένα θύματά τους: Τον ελληνικό λαό και την οργή του… 

Γι αυτό όλοι αυτοί οι δήμιοι, οι ληστές και τα έμμισθα φερέφωνά τους ωρύονται για «ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ» και επιχειρούν να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό με τις «θεωρίες των άκρων», με «καταστάσεις πολιορκίας», με «συνθήκες άτυπου εμφυλίου» κ.λπ… 

ΘΕΛΟΥΝ το λαό τρομοκρατημένο και ραγιά, σαν τα δικά τους μούτρα, ώστε να αποδεχτεί τον τάφο και έτσι να μην υπονομευτεί η «ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ»: Η «σταθερότητα» των αποικιοκρατών της ευρω-χούντας, της δικτατορίας της και των κομματικών και δημοσιογραφικών τους ανδρεικέλων. Η «ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ» του δωσίλογου ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΥ… 

Για αυτό και τα κανάλια με τους σταρ του έμμισθου δωσιλογισμού και ραγιαδισμού ουρλιάζουν για «σταθερότητα» και εγκωμιάζουν, υστερικά, το Βενιζέλο, σαν «επιλογή σταθερότητας»!!!!! 

Τέτοια «ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ» είναι ΕΦΙΑΛΤΗΣ για τον ελληνικό λαό, είναι πλήρης καταστροφή και ισοπέδωση της Ελλάδας, είναι η πιο αποτρόπαια μορφή δικτατορικής ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ κάθε υπολείμματος ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. 

Αυτή η «σταθερότητα» πρέπει να ΑΠΟΣΤΑΘΕΠΟΙΗΘΕΙ και να ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ από τον ελληνικό λαό.
 

Η ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ αυτής της «δημοκρατίας» των αλητήριων «εκτελεστών-τοκογλύφων» είναι το ΠΡΩΤΙΣΤΟ και ΜΕΓΙΣΤΟ καθήκον σήμερα. 

Ο δρόμος της ζωής και της ύπαρξής μας περνάει μέσα από την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ αυτής της καθεστωτικής «σταθερότητας». 

Στις εκλογές, όταν γίνουν, θα πρέπει ο ελληνικός λαός να συμβάλει με την ψήφο του στην αποσταθεροποίηση του καθεστώτος των ανδρεικέλων. 
Με τι εκλογές, φυσικά, δεν θα λυθεί κανένα πρόβλημα.Ωστόσο μπορεί να αλλάξουν δραματικά οι συσχετισμοί (έστω οι εκλογικοί συσχετισμοί) σε βάρος των κατοχικών δυνάμεων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ και δορυφόρων τους) και να προωθηθούν διαδικασίες ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ του δωσίλογου κυβερνητικού οικοδομήματος 

ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΔΗΜΙΩΝ


Ψηφίστε τους. Στείλτε μήνυμα ότι γουστάρετε τη γενοκτονία, το ξεπούλημα της πατρίδας... 


Αποδείξτε γι ακόμη μια φορά, ότι θέλετε τις κόρες σας και τις γυναίκες σας πόρνες, τους γιούς σας και τους πατεράδες σας με ψυχοφάρμακα, εξαθλιωμένους... 


Ο ΠΑΝΙΚΟΣ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ


Οι δημοσκοπήσεις έχουν πια ξεσαλώσει. Ασυγκράτητες, ύποπτες, ανεξέλεγκτες. Ο πανικός του Βενιζέλου διαψεύδει την αισιοδοξία των δημοσκοπήσεων ότι η Ελιά βγάζει ρίζες όπως και η τόσο πια χλωμή «σιγουριά» του Σαμαρά ότι γυρίζουμε σελίδα, η νέα Ελλάδα είναι μπροστά μας κι ας μη τη βλέπουμε, το φταίξιμο είναι δικό μας... 


του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Οι δημοσκοπήσεις, λοιπόν, λένε τα δικά τους και τι τις νοιάζει, κάναμε λάθος θα πουν άνετα και ανενδοίαστα, όταν ανοίξουν οι κάλπες. Το έχουν ξαναπεί στις περασμένες εκλογές, με το ίδιο θράσος. Θα σας πω ένα πραγματικό περιστατικό από...
τις περασμένες εκλογές, του Μαϊου, όπως το γνωρίζω άριστα. Ο Τσίπρας ενημερώθηκε τον Γενάρη του 12 ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπαιρνε 16% και για να πω την αλήθεια δεν το πίστεψε. Ωστόσο τόσο ακριβώς έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η δημοσκόπηση/πρόβλεψη είχε έρθει από το εξωτερικό, έξη μήνες πριν από τις εκλογές-λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 11 και ο Τσίπρας το πληροφορήθηκε αρχές του 12. Πασίγνωστος δημοσκόπος υποστήριζε πέρυσι, σε πηγαδάκι πριν από μια ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ στον Κεραμικό, ότι αυτό ήταν αδύνατον να έχει συμβεί διότι, έλεγε, ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβαινε πόντο-πόντο τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες πριν από τις εκλογές. Έκρυβε την αλήθεια. 

Πάνω στην κουβέντα του ξέφυγε ότι η ΧΑ μπορεί να κινηθεί στο 15%, όχι εκείνη τη στιγμή (δηλαδή πέρυσι) διευκρίνισε, αλλά αργότερα. Θα δούμε αν πέσει μέσα. Γιατί λέω αυτή την ολότελα πραγματική ιστορία; Επειδή από τα λίγα που ξέρω από δημοσκοπήσεις (εγκατέλειψα κάποιες παρεμφερείς σπουδές στη Γαλλία, το ενδιαφέρον μου ήταν αλλού) υπάρχει η δυνατότητα να διακρίνει ένας ειδικός τις ισχυρές και σταθερές τάσεις μιας κοινωνικής ομάδας και να εκτιμήσει, ανάλογα με τις ικανότητές του και σε συνάφεια με ορισμένους δείκτες, αν αυτές οι τάσεις θα έχουν διάρκεια και πότε θα κορυφωθούν. Με λόγια απλά, οι κοινωνικές ροπές είναι δυνατόν να προβλεφθούν και συνήθως οι κοινωνίες διαμορφώνουν τις τελικές απόψεις τους πολύ πριν από τη στιγμή της ψηφοφορίας, όπως φαίνεται από το αρχικό παράδειγμα. Ισχύει ακόμα και σε εποχές όπου η ρευστότητα φαίνεται να κυριαρχεί. 

Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι απλώς η φωτογραφία της στιγμής, όπως μας λένε. Υποδεικνύουν και τους στόχους που πρέπει να έχει μια πολιτική για να γίνει ελκυστική. Υποδεικνύουν τι πρέπει να τονιστεί και τι όχι ώστε να η πολιτική να προσαρμόζεται στις διαθέσεις της Κοινής Γνώμης. Αν ο προαναφερόμενος δημοσκόπος πέσει μέσα για την ΧΑ τότε θα έχουμε «πρόβλεψη» ένα έτος πριν από το «γεγονός». Και, ας το προσέξουμε, παρά το ότι έχουν συμβεί σωρεία «σημαντικών» πραγμάτων, από τις γνωστές δολοφονίες έως τις φυλακίσεις και την ανακήρυξη της ΧΑ σε εγκληματική οργάνωση. Οι ειδικοί είναι σε θέση να διακρίνουν τι έχει διάρκεια και τι αποτελεί προσωρινή και εφήμερη εντύπωση. Εννοείται ότι η παρακολούθηση της κατάστασης είναι συνεχής και αναθεωρείται διαρκώς. Και ότι η «ψαλίδα» μικραίνει ή μεγαλώνει. 

Στο τέλος απομένει αδιευκρίνιστη μια ελάχιστη «μάζα» ψηφοφόρων που μερικές φορές κρίνει και το αποτέλεσμα. Τέλος γίνονται και λάθη, οι επιστήμονες πέφτουν κι αυτοί έξω όπως όλοι μας.
Στο πλαίσιο, λοιπόν, των αυθαιρεσιών των «επίσημων» δημοσκοπήσεων (που έκαναν τον Ν. Χατζηνικολάου, προς τιμή του, να δηλώσει ότι δεν δημοσιεύει καμία δημοσκόπηση) μπορεί ο καθένας να δηλώσει εξ ίσου αυθαίρετα και άνευ ποινής ότι η Δούρου θα σαρώσει στην Αττική και αυτά περί ντέρμπι με τον Σγουρό είναι παραμύθια. Ή να προβλέψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις διακυμάνσεις λόγω των τόσο επιτυχημένων (!) δηλώσεων στελεχών του, θα κινηθεί στη γειτονιά του 35% (ίσως και παραπάνω;) ενώ η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ/Ελιά μπορεί να βλέπουν το 20% με το κιάλι. Αυθαίρετο; 

Είπαμε: ο καθένας μπορεί να το κάνει το ίδιο ανεύθυνα με όλους τους άλλους και χωρίς κόστος μιας και αυτός τουλάχιστον το κάνει τζάμπα ενώ οι άλλοι πληρώνονται.

26 ΜΑΙΟΥ- ΨΗΦΙΣΑΜΕ…ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ;

ανάρτηση από iskra

Εκτύπωση

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
1. Στις 25 Μαΐου για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία, είναι πιθανό ένα κόμμα της αριστεράς  να είναι πρώτο, σε πανελλαδική εκλογική αναμέτρηση. Αλλά  είναι πιθανό και το ποσοστό του συνόλου των κομμάτων της αριστεράς να υπερβαίνει   κατά πολύ το άθροισμα  των δύο «παραδοσιακών» πόλων πολιτικής έκφρασης του  κυρίαρχου –διαχρονικά- μπλοκ εξουσίας.
2. Η ευρωομάδα της Αριστεράς ( GUE-GNL ) μπορεί να αναδειχθεί τέταρτη,  αυξάνοντας την κοινοβουλευτική της δύναμη από 35 σε 56 έδρες. Από τους 56 , 7 θα είναι από το ΣΥΡΙΖΑ, 2 από το ΚΚΕ και 2 από το ΑΚΕΛ. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο όμως  Σοσιαλδημοκράτες ,Κεντροδεξιά ,Ευρωπαίοι Φιλελεύθεροι και Πράσινοι θα έχουν συνολικά 505 έδρες, δημιουργώντας συγκεκριμένο  τοπίο συσχετισμών.
3. Η αποχή θα ξεπεράσει το 50% σε όλη την Ευρώπη. Αυτή η πρωτοφανής περιφρόνηση στην ευρωπαϊκή ιδέα  δεν εκφράζεται μόνο μέσω της αποχής. Σύμφωνα με πανευρωπαϊκή δημοσκόπηση  του Ινστιτούτου «Open Europe» το 60% των Ευρωπαίων  δεν εμπιστεύεται την Ε.Ε. (πριν 6 χρόνια το ποσοστό ήταν 27%).
4. Το ποσοστό της αποχής και στην Ελλάδα μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό για το τελικό  αποτέλεσμα καθώς σε αποχή μεταμφιέζονται τόσο η δυσαρέσκεια (απέναντι στη κυβέρνηση)όσο και η δυσπιστία (απέναντι στην αντιπολίτευση). Το ποσοστό της αποχής θα είναι  δοκιμασία   για τα αυτοκριτικά αντανακλαστικά της αριστεράς.
5.  Η λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στην Ε.Ε. είναι τόσο ισχυρή ώστε σε σειρά χωρών (Γαλλία, Αγγλία,  Ιταλία,  Ολλανδία,  Αυστρία, Δανία, Φινλανδία, Ουγγαρία κ.α.)  κόμματα κατά της ΕΕ  θα αναδειχθούν πρώτα ή δεύτερα στις ευρωεκλογές. Τα περισσότερα δεν ανήκουν στην αριστερά. Το αντίθετο. Το στοιχείο αυτό θα  γίνει αντικείμενο ιδιαίτερου  προβληματισμού;
6. Παρ΄ όλο το τυπικό διακύβευμα (Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και πολιτική)  των ευρωεκλογών, η ψήφος στην Ελλάδα θα είναι ψήφος  για τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις.  Οι εκλογές θα έχουν  ισχυρό δημοψηφικό χαρακτήρα , και αυτό είναι  μια κατ΄αρχήν νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, που τις όρισε ως τέτοιες Αυτό το χαρακτηριστικό είναι που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό  και στο αποτέλεσμα της 25ης Μαΐου, που έχει τις προϋποθέσεις να  εμφανιστεί σαν ένα αποτέλεσμα – σοκ για τα κόμματα της συγκυβέρνησης.
7. Το αποτέλεσμα θα οδηγήσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε πολιτικές εξελίξεις. Το εύρος των πολιτικών εξελίξεων θα καθοριστεί όχι μόνο από το μέγεθος της συντριβής των κυβερνητικών κομμάτων και από τις ενδοαστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις αλλά και από το βαθμό επανεμφάνισης του λαϊκού και εργατικού κινήματος.
8 . Η συζήτηση για την ποσοτικοποίηση της διαφοράς («έστω και μια ψήφος πιο πάνω από τη Νέα Δημοκρατία», « μια ψήφος ή 5% πάνω από το άθροισμα των κομμάτων της συγκυβέρνησης» κ.λπ.) θα πρέπει να λαμβάνει υπ΄όψιν της ότι όσο πιο ενισχυμένη  θα είναι εκλογικά η αριστερά στο σύνολό της, τόσο πιο ισχυρή θα είναι και η αυτοπεποίθηση  του λαού και των εργαζομένων, τόσο πιο πιθανή και η ενεργοποίηση του κινήματος.
9. Κατ΄αναλογία , όσο πιο ισχυρό θα είναι το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο πιο ενισχυμένη θα είναι η πιθανότητα  ενός δεύτερου κύματος ριζοσπαστικοποίησης , σαν αποτέλεσμα των αυξημένων προσδοκιών του λαϊκού παράγοντα , τόσο θα αδυνατίσουν οι  προσπάθειες άσπονδων φίλων για  «συμμαχίες εθνικής σωτηρίας» με συγκυβερνητικά ρετάλια ή νέας κοπής παλαιά υλικά.
10. Έτσι κι αλλιώς η συζήτηση «για τα ποσοστά» δεν θα πρέπει να κυριαρχεί πάνω από τη διαπίστωση ότι χωρίς την μετεκλογική, άμεση, ισχυρή κινητοποίηση των κομμάτων της αριστεράς και του λαϊκού παράγοντα , πρωταγωνιστής  θα είναι δυνατότητα  να δοθούν λύσεις,κάθε μορφής, εντός του συστήματος.
11. Είναι μεγάλη η ευθύνη των δυνάμεων  της αριστεράς , συνολικά,  να πιστοποιήσουν στην πράξη ότι η μάχη για την ανατροπή δεν τελειώνει στις 25 Μαΐου αλλά, αντίθετα, τότε ξεκινάει. Η πιθανή ενίσχυση του νεοναζιστικού μορφώματος , σε συνδυασμό με τα γεγονότα της Ουκρανίας,  αποτελούν  επιπλέον λόγους  για τον επαναπροσδιορισμό πολλών «βεβαιοτήτων» της προηγούμενης περιόδου.
12.  Στις 25 Μαΐου το βράδυ, θα έχει ανοίξει για την αριστερά ένα «μικρό παραθυράκι στο χωροχρόνο». Ο οργανώσεις και τα κόμματα της αριστεράς, πέρα από τις στρατηγικές και τακτικές διαφωνίες, δεν έχουν το δικαίωμα να αφήσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων στον αντίπαλο, ούτε να αναλώσουν την λαϊκή εμπιστοσύνη σε κομματικές επιδιώξεις  και περιχαρακώσεις, αλλά να αναζητήσουν την επιβεβαίωση της τακτικής και στρατηγικής τους λογικής στο –ανοιχτό σε μέτωπα αγώνα- πεδίο της πράξης και της όξυνσης της ταξικής πάλης.
13. Το εκπαιδευτικό κίνημα, η  ΕΡΤ, η Χαλυβουργία, οι Courier, οι Λιμενεργάτες, οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία, οι άνεργοι ,  οι χιλιάδες εργαζόμενοι σε αμέτρητες μικρές και μεγάλες μάχες, οι κάτοικοι στην Κερατέα, στις Σκουριές, οι διαδηλώσεις των πλατειών, οι αντιφασιστικές δράσεις, συνολικά  η ριζοσπαστική όψη μιας κοινωνίας που ακολούθησε  το βηματισμό της αντίστασης, της πολιτικής ανυπακοής και της κοινωνικής απελευθέρωσης, θα εκφραστούν  εκλογικά στις 25 Μαΐου.
Χάρη στη δική τους πορεία η αριστερά, στο σύνολό της, στις 26 Μαΐου θα έχει μια ιστορική ευκαιρία. Δεν πρέπει να φανεί αναντίστοιχη των κοινών αγώνων και της αγωνίας του λαού.
14. Το επίδικο για την αριστερά δεν  είναι αν το πολιτικό σχήμα  « Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ  και (ακρο…διαφόρων μορφών)δεξιά αντιπολίτευση» (ή οποιοδήποτε άλλο σχήμα) είναι βιώσιμο και για πόσο. Ούτε με ποιο τρόπο ένα κόμμα «παντός καιρού» θα βγει αλώβητο, μέσα από μια περίοδο παγετώνων, σε ένα ξέφωτο ιδανικών συνθηκών ταξικής πάλης. Το κεφάλαιο δεν επενδύει πολιτικά σε κυβερνήσεις αλλά  σε σχήματα και συστήματα σχέσεων. Και η ιστορία γράφεται τώρα…
Τρίτη 13 Μαΐου 2014

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΩΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ

ανάρτηση από iskra

Εκτύπωση
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ Ν. ΧΟΥΝΤΗ ΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΚΑΡΑΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (11/5)
Ερ.: Κύριε Χουντή, με την πείρα των πέντε χρόνων της θητείας σας στο Ευρωκοινοβούλιο πώς βλέπετε την κατάσταση της Ευρώπης σήμερα;
Απ.: Οι πολιτικές λιτότητας και τα Μνημόνια που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα και έχουν ισοπεδώσει οικονομικά και κοινωνικά τον ελληνικό λαό, αλλά και ο ουσιαστικός στραγγαλισμός της δημοκρατίας και των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, δεν αποτελούν μόνο ένα πείραμα των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων που «έτυχε» να τεθεί σε εφαρμογή στη χώρα μας. Αποτελούν στρατηγικό σχέδιο των ευρωπαϊκών ελίτ, των ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων, των ευρωπαϊκών τραπεζών, για μια Ευρώπη με υποτιμημένη την εργασία, χωρίς εργασιακά δικαιώματα και ασφάλεια, για μια Ευρώπη που ο φόβος της φτώχειας και της εξαθλίωσης θα κυριαρχούν. Μια τέτοια Ευρωπαϊκή Ενωση έχει ημερομηνία λήξης, αφού δεν γίνεται πλέον ανεχτή από τους ευρωπαϊκούς λαούς, οι οποίοι γυρίζουν την πλάτη τους στη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη και το πολιτικό προσωπικό που την υπηρετεί.
Ερ.: Θεωρείτε, δηλαδή, ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση, αν άμεσα δεν αλλάξει, δεν θα υπάρξει στο μέλλον;
Απ.: Σταδιακά η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει υποστεί μετάλλαξη, που έχει ξεκινήσει ακόμα και πριν από την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης. Εχουν επικρατήσει νεοφιλελεύθερες απόψεις στο μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών δυνάμεων της Ευρώπης. Και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το μόνο αιρετό θεσμό του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, η συνεργασία Δεξιάς και Σοσιαλδημοκρατίας, στη βάση αυτών των νεοφιλελεύθερων απόψεων, συνέβαλε στη δημιουργία αυτού του αποκρουστικού προσώπου της Ευρώπης που έχουμε σήμερα. Η συνεργασία Δεξιάς και Σοσιαλδημοκρατίας αποτυπώθηκε σε θεσμικού χαρακτήρα πρωτοβουλίες, με στόχο να δεσμεύσουν τους ευρωπαϊκούς λαούς στο διηνεκές. Συνεπώς, αυτή η Ευρωπαϊκή Ενωση, όσο συνεχίζει στον ίδιο νεοφιλελεύθερο δρόμο, δεν μπορεί να έχει μέλλον. Δεν μπορεί να έχει μέλλον μια Ευρώπη που το μόνο που δημιουργεί είναι φτώχεια και ανισότητες, τόσο εντός των κρατών-μελών όσο και μεταξύ χωρών.
Ερ.: Εχετε ζήσει από κοντά το περιβάλλον των Βρυξελλών. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να συγκρουστεί αποτελεσματικά με αυτό το γραφειοκρατικό ευρωπαϊκό σύστημα και, βεβαίως, με το Βερολίνο;
Απ.: Ποτέ δεν έχουμε πει ότι οι διεργασίες που θέλουμε να ανοίξουμε και οι μάχες που οφείλουμε να δώσουμε στο πλαίσιο της Ε.Ε. θα είναι εύκολη διαδικασία. Αυτό που σε κάθε περίπτωση τονίζουμε, είναι ότι πρέπει να δώσουμε αυτές τις μάχες, αλλιώς θα καταντήσουμε σαν αυτή τη θλιβερή εικόνα των ελληνικών μνημονιακών κυβερνήσεων που λειτουργούν ως απλοί πρωτοκολλητές των αποφάσεων της τρόικας. Οι ευρωεκλογές είναι μεγάλη ευκαιρία να καλλιεργηθούν νέες απόψεις, να αναδειχθούν νέες δυνάμεις, πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες, που θα ανατρέψουν την τραγική πορεία που έχει πάρει η χώρα και η Ευρώπη.
Ερ.: Πιστεύετε, δηλαδή, ότι η Ευρώπη -πέραν του ΣΥΡΙΖΑ- σε αυτή τη συγκυρία διαθέτει τα πρόσωπα και τις πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να αλλάξουν τους συσχετισμούς προς όφελος των κοινωνιών;
Απ.: Το πρώτο που θέλω να σχολιάσω στην ερώτησή σας, είναι κάτι που έχει εντοπιστεί και στο παρελθόν, αλλά ξεχάστηκε στη συνέχεια. Οτι οι πολιτικές δυνάμεις που αποτελούν την ηγεσία της Ε.Ε., κατά γενική ομολογία, αποδείχτηκαν ανίκανες τόσο να προβλέψουν την οικονομική κρίση που ερχόταν όσο και να τη διαχειριστούν, με τρόπο συνεκτικό για τους λαούς της Ευρώπης και τα κράτη. Αντίθετα, οι πολιτικές ελίτ της σημερινής Ευρωπαϊκής Ενωσης προσπάθησαν και προσπαθούν, με τον πιο χυδαίο και κυνικό τρόπο, να ξεπεράσουν την κρίση ρίχνοντας τα βάρη στις πιο αδύναμες χώρες και στις ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις. Προσδοκούμε ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα είναι τέτοιο που θα φέρει την Αριστερά και τους εργαζόμενους σε ισχυρότερες θέσεις, ώστε να ανατρέψουν τις κυρίαρχες πολιτικές και να βάλουν τις βάσεις για την έξοδο των χωρών μας από την οικονομική κρίση προς όφελος των εργαζομένων, των ανέργων και των κοινωνικά αδύνατων.
Ερ.: Ο ευρωσκεπτικισμός προελαύνει στην Ευρώπη. Εχετε ακούσει να λέγεται πως αυτή η Ε.Ε. δεν αλλάζει και δεν μεταρρυθμίζεται. Συμμερίζεστε αυτή την εκτίμηση;
Απ.: Οσο οι κυρίαρχες πολιτικές της λιτότητας και της υποτίμησης της εργασίας αποτελούν τους «απαράβατους οικονομικούς κανόνες», η σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση θα συνεχίζει να αποτελεί μια αντιδραστική και ακραία νεοφιλελεύθερη δύναμη, που θα αδυνατεί να ικανοποιεί τις σύγχρονες κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες. Αυτούς τους «απαράβατους κανόνες» καλείται ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά να ανατρέψουν, ανοίγοντας νέους προοδευτικούς δρόμους για τη συνεργασία των ευρωπαϊκών κρατών, νέους δρόμους για την Ευρώπη της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και της ειρήνης.
Ερ.: Τι πιστεύετε ότι θα καταγραφεί ως μήνυμα από την εκλογική αναμέτρηση και ποιο αποτέλεσμα θα χαρακτηρίζατε νικηφόρο για το κόμμα σας;
Απ.: Οι πολιτικές που ασκήθηκαν στην Ελλάδα οδήγησαν το 2012 ένα κόμμα του 4%-5% να είναι, σήμερα, στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οπωσδήποτε το πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία. Αυτό προσδοκούμε για όλη την Ευρώπη. Θέλουμε και παλεύουμε, σε αυτές τις ευρωεκλογές, να αναδειχτούν αριστερές πολιτικές δυνάμεις, ικανές να συντονίσουν τις δυνάμεις τους για την αναστροφή της πορείας που έχει πάρει η Ε.Ε. Ενδεικτικά αναφέρω ότι οι μέχρι τώρα μετρήσεις δείχνουν ότι η Ευρωομάδα της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα διπλασιάσει, σχεδόν, τις μικρές δυνάμεις που έχει σήμερα. Για την Ελλάδα παλεύουμε ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι η πρώτη δύναμη, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διαφορά.
Ερ.: Κύριε Χουντή, το κόμμα σας τώρα διεκδικεί τη διακυβέρνηση. Είστε έτοιμοι να αναλάβετε αυτή την ευθύνη και μάλιστα υπό αυτές τις συνθήκες;
Απ.: Θα ήταν αδικαιολόγητη πολιτική δειλία από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή που βλέπουμε ότι οι πολιτικές που ασκούνται είναι πολιτικές καταστροφής και εθελοδουλίας, που δεν μπορούν να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση, να αρνιόμαστε την ευθύνη που θα μας αναθέσει ο ελληνικός λαός. Είμαστε λοιπόν έτοιμοι και αποφασισμένοι ως κυβέρνηση της Αριστεράς να αλλάξουμε ριζικά την πορεία της χώρας προς μια δίκαιη για τον ελληνικό λαό έξοδο από την οικονομική κρίση.
Πηγή: «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» - 11 Μαΐου 2014.

ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ

ανάρτηση από iskra

Εκτύπωση
ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΑΡΔΑΜΗ
Ερώτ: Στον ΣΥΡΙΖΑ μιλάτε για μεγάλη διαφορά αλλά οι δημοσκοπήσεις είναι διφορούμενες. Τι συμβαίνει;
Απάντ: Οι δημοσκοπήσεις έχουν σχεδόν αχρηστευθεί, αφού οι πολίτες δεν συνεργάζονται και δεν απαντούν στα δημοσκοπικά ερωτήματα, ιδιαίτερα από το τηλέφωνο. Υπάρχει, όμως, μια άλλη δημοσκόπηση που διεξάγουμε όλοι εμείς, που γυρίζουμε στις «απρόσιτες» και βαθιά λαϊκές γειτονιές, με τους απλούς ανθρώπους. Εκεί που παραμένουν ακόμα ζωντανές οι λαϊκές μας παραδόσεις και τα παραδοσιακά λαϊκά καφενεία. Και σε αυτές τις καθημερινές δημοσκοπήσεις βλέπουμε τους συμπολίτες μας, πέρα από παλιές εντάξεις και τοποθετήσεις, να προκρίνουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως τη μόνη ρεαλιστική λύση αποδοκιμασίας, ανατροπής και διεξόδου. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτος και με αισθητή έως μεγάλη, πιθανόν πολύ μεγάλη, διαφορά. Πάμε για μια μεγάλη νίκη. Αυτό είναι το μήνυμα που εισπράττουμε από την κοινωνία, από τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.
Ερώτ: Μήπως είστε πολύ αισιόδοξος και μήπως δημιουργείτε ένα κλίμα επανάπαυσης;
Απάντ: Αισιόδοξος πράγματι είμαι. Αυτό όμως δεν σημαίνει κανένα εφησυχασμό. Το αντίθετο! Αυτό που διαπιστώνω είναι τις μεγάλες δυνατότητες νίκης που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην κοινωνία. Αυτές όμως οι δυνατότητες πρέπει να επιβεβαιωθούν στην κάλπη. Καλύτερα στις κάλπες. Για να το πετύχουμε αυτό χρειάζεται σκληρή δουλειά και σκληρή ασταμάτητη προσπάθεια μέχρι την τελευταία ώρα που θα κλείσουν οι κάλπες. Όλα τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τον κόσμο της αριστεράς και τους προοδευτικούς ανθρώπους, χρειάζεται μέχρι το τελευταίο λεπτό να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις και να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα μέσα στις γειτονιές και τους τόπους δουλειάς για να εμψυχώνουμε, να ενθαρρύνουμε, να επιχειρηματολογούμε, να προβάλλουμε πειστικά επιχειρήματα και να αναδεικνύουμε μια συνεπή και αταλάντευτη ριζοσπαστική αντίληψη ως το βασικό θεμέλιο μιας ρεαλιστικής απάντησης διεξόδου με προοπτική.
Ερώτ: Ποιο θεωρείτε το βασικότερο όπλο των αντιπάλων μας μπροστά στην εκλογική μάχη.
Απαντ: Οι αντίπαλοι μας δεν διαθέτουν ουσιώδη επιχειρήματα. Το κυριότερο αλλά μακάβριο όπλο που έχουν είναι να ανασύρουν από τις πιο σκοτεινές εποχές τις προκαταλήψεις σε βάρος της Αριστεράς και κυρίως να καλλιεργούν το φόβο απέναντί της και απέναντι στο καινούργιο που αντιπροσωπεύει. Αυτό το τείχος του φόβου που θα προσπαθήσουν να το εντείνουν όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης, καλούμαστε να αντιπαλέψουμε. Να το σπάσουμε και να το συντρίψουμε. Οι λαοί όταν φοβούνται γίνονται αθύρματα των ισχυρών. Ο ελληνικός λαός καλείται αυτήν την ώρα να τολμήσει για το καινούργιο, το προοδευτικό, το ριζοσπαστικό και το καινοτόμο, πράγματα που αποτελούν όρους, πλέον, για την επιβίωση και την προοπτική της χώρας.
Ερώτ: Μιλάτε με επιμονή για την ανάγκη μιας νέας ριζοσπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Θα επιμείνετε σε αυτήν την κατεύθυνση και μετά τη μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία προβλέπετε;
Απάντ: Όλα τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που επιθυμούν ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ με βαθιά ενωτικούς, ταξικούς, εργατικούς και λαϊκούς όρους, με όρους ταξικών και κοινωνικών αγώνων και με όρους προοδευτικής και σοσιαλιστικής ανασυγκρότησης της χώρας, πρέπει να βρεθούν με πολύ περισσότερο πάθος στην πρώτη γραμμή του αγώνα για μια μεγάλη και πολύ ευρεία νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Τα μεγάλα ριζοσπατικά εγχειρήματα δεν προωθούνται μέσα από τη στασιμότητα και τις ήττες αλλά μέσα από νικηφόρες μάχες που προσφέρουν ελπίδα και χαλυβδώνουν τη θέληση και την απόφαση των λαών να αλλάξουν την τύχη τους. Μια μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα ενισχύσει τα ριζοσπαστικά λαϊκά χαρακτηριστικά του και θα υποβοηθήσει την ανάπτυξη ενός μεγαλύτερου εργατικού-λαϊκού κινήματος και ενός μεγάλου ριζοσπαστικού κινήματος της νεολαίας, που τόσο λείπει από τη χώρα.
Ερώτ: Ποιες θα πρέπει αν είναι οι προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ μετά από μια εκλογική νίκη του;
Απάντ: Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα διαμορφώσει ένα ριζοσπαστικά νέο πολιτικό σκηνικό που δεν θα έχει υπάρξει ξανά στη χώρα. Αυτό το νέο σκηνικό δεν θα είναι μόνο μια ωρολογιακή πολιτική βόμβα για το ελληνικό αλλά και για το ευρωπαϊκό κατεστημένο.
Μια από τις πρώτες προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το νέο πολιτικό σκηνικό πρέπει να είναι η ανάληψη μιας μεγάλης και ουσιαστικής, όχι επικοινωνιακής, πρωτοβουλίας προς όλες τις αριστερές δυνάμεις για την κοινή δράση, τη συνεργασία, τη συμπόρευση και τη συμπαράταξη όλης της Αριστεράς.
Το κλίμα «εμφυλίου» στο χώρο της Αριστεράς συνιστά εξαίρεση και πρωτότυπη «ανωμαλία» στη χώρα μας. Αυτό το κλίμα δεν μπορεί να συνεχισθεί και στο νέο μετεκλογικό σκηνικό. Θα είναι καταστρεπτικό. Πρέπει να αλλάξει. Η μετεκλογική συμπόρευση της Αριστεράς, η οποία μπορεί να διασφαλισθεί με αμοιβαίες μετατοπίσεις όλων των αριστερών δυνάμεων για ένα ελάχιστο κοινόκαι συνεκτικό πολιτικό και προγραμματικό τόπο, όχι μόνο είναι απαραίτητη αλλά και συνιστά σχεδόν προϋπόθεση για να προχωρήσουν ταχύτατα προοδευτικές ανατρεπτικές εξελίξεις με εθνικές εκλογές και μεγάλους ενωτικούς εργατικούς και λαϊκούς αγώνες.
Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Πολιτικό στριπτίζ


ανάρτηση από Tvxs 

00:43 | 13 Μάιος. 2014
Το ΠΑΣΟΚ έκανε ένα ουδέτερο σχόλιο για να σώσει τα προσχήματα, αλλά η ΝΔ δεν είπε λέξη. Το δημοσίευμα των Financial Times που αναφέρεται σε όσα συνέβησαν τον Νοέμβριο του 2011 στις Κάννες αντιμετωπίστηκε από το Μέγαρο Μαξίμου σαν να αφορούσε ξένες υποθέσεις.
Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Γιατί είναι η πρώτη φορά που γίνεται γνωστό ότι -σύμφωνα με το ρεπορτάζ- πριν από τη συνάντηση με τον Παπανδρέου, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζο είχε επικοινωνήσει με τον τότε ηγέτη της αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, γνωρίζοντας πως εκείνος ήθελε να αποφύγει το δημοψήφισμα.
Τότε,  ο Αντ. Σαμαράς είπε στον Μπαρόζο ότι ήταν πια διατεθειμένος να συμμετάσχει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με το ΠΑΣΟΚ, «κάτι που απέφευγε επί μήνες ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει ο ίδιος την πρωθυπουργία». Αυτό, δηλαδή, που δεν είχε πει στο κόμμα του και, το σημαντικότερο, στον ελληνικό λαό, ο Α. Σαμαράς το είχε πει στον πρόεδρο της Κομισιόν, ο οποίος άλλωστε πρότεινε -κατά το ίδιο ρεπορτάζ- τον Λουκά Παπαδήμο ως πιθανό ηγέτη μίας τεχνοκρατικής κυβέρνησης.

Του Γιάννη Δερμεντζόγλου για τον Ελεύθερο Τύπο
Εναν μήνα μετά τα πράγματα εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι όπως συμφωνήθηκαν στη συνομιλία Σαμαρά-Μπαρόζο: Η ΝΔ μπήκε στην κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑΟΣ, ενώ ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ ορκίστηκε πρωθυπουργός. Μόνο που ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είχε ενημερώσει τους βουλευτές, τα στελέχη και την κοινωνική βάση του κόμματός του για εκείνη τη συνομιλία του με τον Ζ.Μ.Μπαρόζο.
Ενα ερώτημα που συζητείται έντονα σε πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία είναι γιατί τώρα οι Financial Times τραβούν την κουρτίνα των Καννών. Στο ερώτημα "ποιος ωφελείται" η απάντηση είναι "οπωσδήποτε όχι η κυβέρνηση". Όχι μόνο εκτίθεται ο πρωθυπουργός για τις παρασκηνιακές συνεννοήσεις του με τους εταίρους, αλλά και ο Ευ. Βενιζέλος εμφανίζεται ραδιούργος και φιλόδοξος να διαδεχθεί τον Γ. Παπανδρέου, ενώ ο πρώην πρωθυπουργός δικαιώνεται για τη θεωρία ότι στήθηκε μια μεγάλη πολιτική ίντριγκα για να φύγει από την πρωθυπουργία.
Απάντηση του Μπαρόζο σχετικά με το ρεπορτάζ των FT, ζήτησε με επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Κομισιόν, ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Δρούτσας, λέγοντας ότι αν αληθεύει η στάση του Μπαρόζο τίθεται σοβαρό ζήτημα ηθικής και θεσμικής τάξης.
Από τις Βρυξέλλες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στο περιθώριο του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων, είπε ότι «από τον Ιούνιο του 2011 ο Σαμαράς ήταν σε συζητήσεις για πιθανή συμμετοχή της ΝΔ στο κυβερνητικό σχήμα, πριν τον ανασχηματισμό του Ιουνίου που με έφερε στο υπουργείο Οικονομικών. Η συμφωνία που έγινε μετά τις Κάννες είχε ως αποτέλεσμα να σχηματιστεί κυβέρνηση όπου αρχικά προτάθηκε να ηγηθεί ο κ. Πετσάλνικος, στην συνέχεια ο κ. Κακλαμάνης, και στο τέλος έγινε πρωθυπουργός ο κ. Παπαδήμος. Ο κ. Μπαρόζο δεν ήταν ο πρωταγωνιστής της συζήτησης και της διαδικασίας. Όποιοι τα λένε αυτά δεν έχουν αίσθηση του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και του ρόλου των προσώπων στην ΕΕ. Ήθελε κανείς το πρωί της επόμενης ημέρας να καταρρεύσουν οι τράπεζες και να χρεοκοπήσει η χώρα;». Ακόμη δεσμεύτηκε ότι «όταν έρθει η ώρα θα μιλήσουμε για τις Κάννες».
Βέβαια, ο Γ. Παπανδρέου και το δημοψήφισμα που πρότεινε έχουν τόσο αρνητική εγγραφή στο συλλογικό υποσυνείδητο ώστε είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς ότι βγαίνει κερδισμένος από την πρωτοβουλία της βρετανικής εφημερίδας. Μια εικασία που γίνεται είναι ότι στόχος του δημοσιεύματος είναι να υπενθυμιστεί ότι η Ελλάδα βρέθηκε πραγματικά με το ένα πόδι εκτός ευρωζώνης και συζητήθηκε στα σοβαρά η αποπομπή της από το σύστημα του κοινού νομίσματος. Ενδεχομένως, έτσι να επιχειρείται ο εκφοβισμός του εκλογικού σώματος, ότι μπορεί να συμβούν πάλι τα ίδια.
Όμως αυτή η εκδοχή δεν είναι ιδιαίτερα πειστική γιατί αυτό που μένει τελικά από το δημοσίευμα είναι ο αδίστακτος τρόπος με τον οποίο οι μεγαλοεταίροι παρενέβησαν στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας στη λογική "φύγε εσύ (Παπανδρέου)- έλα εσύ (Παπαδήμο)". Επομένως, το κεντρικό συμπέρασμα που εξάγεται από την περιγραφή της συγκεκριμένης ιστορίας αφορά τη χρεοκοπία ενός συστήματος εξουσίας με πρωταγωνιστές που τα κάνουν όλα και τα δίνουν όλα για να επιβιώσουν πολιτικά.
Από την Ρωσία όπου βρίσκεται ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπραςσχολίασεσχετικά ότι «ο κ. Σαμαράς αποδείχθηκε από το 2011 και μετά ότι δεν ήταν τίποτα παραπάνω από τη μαριονέτα του κύριου Μπαρόζο, προκειμένου να έχουμε συνέχεια των μνημονίων στην Ελλάδα, όταν μάλιστα στον ελληνικό λαό, έδειχνε μία αντιμνημονιακή ρητορική».