ΟΙ ΑΝΩΤΑΤΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΕΠΕΛΕΞΑΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗ ΜΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ


Συνταγματική κρίθηκε, σύμφωνα με πληροφορίες, η περικοπή του εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων,από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ)...


Ειδικότερα, σε κεκλεισμένων των θυρών διάσκεψη του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, αποφασίστηκε, κατά πληροφορίες, ότι πρέπει να...
απορριφθεί αίτηση ακύρωσης που είχε υποβάλει συνταξιούχος εκπαιδευτικός κατά της απόφασης του Ταμείου Προνοίας Δημοσίων Υπαλλήλων, βάσει της οποίας της είχε χορηγηθεί μειωμένο εφάπαξ λόγω νομοθετικών περικοπών που έλαβαν χώρα μετά την συνταξιοδότηση της και καθώς περίμενε την καταβολή του εφάπαξ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι σύμβουλοι επικρατείας δέχθηκαν,κατά πλειοψηφία, ότι με τις νομοθετικές ρυθμίσεις για την μείωση του εφάπαξ δεν παραβιάστηκαν οι συνταγματικές διατάξεις που αφορούν την ισότητα, την αναλογικότητα, την κοινωνική ασφάλιση και την προστατευόμενη εμπιστοσύνη του διοικούμενου προς την Πολιτεία.Η υπόθεση εισήχθη προς κρίση στην Ολομέλεια του ΣτΕ με βάσει τις διατάξεις του νόμου 3900/2010, ως πιλοτική-πρότυπη δίκη με διαδικασίες εξπρές.

Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είχε προσφύγει κατά του Ταμείου Προνοίας Δημοσίων Υπαλλήλων, συνταξιούχος εκπαιδευτικός (με 28 χρόνια και 8 μήνες ασφάλιση) η οποία με καθυστέρηση δύο και πλέον ετών έλαβε μειωμένο εφάπαξ (31.2677 ευρώ) αντί 47.569 ευρώ. Η συνταξιούχος στρεφόταν κατά του Ταμείου και ζητούσε επιπλέον να της καταβληθεί το ποσό των 5.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την σοβαρή ηθική βλάβη που της προκάλεσε η απόφαση να περικοπεί το εφάπαξ της.

Ειδικότερα στην προσφυγή της χαρακτήριζε αντισυνταγματική την περικοπή του εφάπαξ και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), επισημαίνοντας πως πρόκειται για άδικη οικονομική επιβάρυνση της ευπαθούς πληθυσμιακής κατηγορία των συνταξιούχων τα εισοδήματα των οποίων έχουν υποστεί αλλεπάλληλες αναδρομικές περικοπές.

Η απόφαση του ΣτΕ αναμένεται να δημοσιευθεί μέχρι το τέλος του έτους.


Σημείωση του Ε.Φ.
Δηλαδή αξιότιμοι και πάνσοφοι κύριοι δικαστές, τιμητές και στυλοβάτες του Συντάγματος της χώρας, είναι συνταγματικό να παρακρατούνται και να τοκίζονται για κάποιες δεκαετίες, χρήματα από τους εργαζόμενους και κάποια στιγμή να αποφασίζεται - κατ εντολήν της κατοχικής διοίκησης - ότι τα παρακρατηθέντα χρήματα και η συσσωρευθείσα αποταμίευση μπορεί να πλιατσικολογείται προκειμένου να γεμίσουν τα κατοχικά θησαυροφυλάκια. Σωστά???

Και βεβαίως, επειδή δεν είναι δυνατόν να είναι δυνατόν να είναι για το ίδιο ζήτημα εξ ίσου συνταγματικοί δυο διαμετρικά αντίθετοι χειρισμοί, αυτό σημαίνει πως αν είναι συνταγματική η σημερινή υπαγορευμένη από την κατοχική διοίκηση διαδικασία, τότε είναι καταφανώς αντισυνταγματική η προγενέστερη. Σωστά???

Επομένως με βάση την πάνσοφη συλλογιστική σας, αφού σήμερα τηρείται το Σύνταγμα, εκ των πραγμάτωνπροκύπτει πως μέχρι σήμερα παραβιαζόταν το Σύνταγμα. Άρα, εκτός από την εμπεριστατωμένη νομική σας γνωμάτευση, θα πρέπει να απαιτήσετε και την τιμωρία εκείνων που έχουν παραβιάσει το Σύνταγμα.

Γιατί δεν το κάνετε προκειμένου να είναι πλήρως εμπεριστατωμένη η ( όχι... όχι... δε λέμε κατά παραγγελίαν) απόφασή σας??? Γιατί δεν το κάνετε αξιότιμοι κύριοι δικαστές???

ΜΕ 11 ΜΟΝΑΔΕΣ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ


Προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ με 11 ποσοστιαίες μονάδες στην «εκτίμηση εκλογικής επιρροής» δείχνει δημοσκόπηση που πραγματοποίησε η εταιρεία Public Issue και δημοσιεύει σήμερα, Σάββατο, η «Εφημερίδα των Συντακτών».
Συγκεκριμένα, στην εκτίμηση εκλογικής επιρροής ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 36% (31% τον Ιούλιο στην έρευνα της ίδιας εταιρείας) και η ΝΔ 25% (24%). Στην τρίτη θέση βρίσκεται «Το Ποτάμι» με 9,5% (10,5%) και ακολουθούν η Χρυσή Αυγή με 7,5% (8,5%), το ΚΚΕ με 6,5% (6,5%), το ΠΑΣΟΚ με 5,5% (7,5%), οιΑνεξάρτητοι Έλληνες με 4% (4,5%) και η ΔΗΜΑΡ με 1% (1,5%), ενώ τα «Λοιπά κόμματα» συγκεντρώνουν 5% (6%).
Σύμφωνα με τα ποσοστά αυτά η εκτίμηση των κοινοβουλευτικών εδρών διαμορφώνεται ως εξής: ΣΥΡΙΖΑ 146 (από 142 έως 150), ΝΔ 66 (61-72), Το Ποτάμι 25 (20-30), Χρυσή Αυγή 20 (16-24), ΚΚΕ 17 (15-20),ΠΑΣΟΚ 15 (12-17), Ανεξάρτητοι Έλληνες 11 (8-13) και ΔΗΜΑΡ καμία έδρα.
Στο ερώτημα για την παράσταση νίκης («ανεξάρτητα από τις κομματικές σας προτιμήσεις, αν υποθέσουμε ότι αύριο είχαμε πάλι εκλογές, ποιο κόμμα πιστεύετε ότι θα κέρδιζε») το 64% (54% τον Ιούλιο) των ερωτηθέντων απαντούν ο ΣΥΡΙΖΑ και 24% (32%) η ΝΔ.
Καταλληλότερος για πρωθυπουργός θεωρείται από τους ερωτηθέντες ο Αντώνης Σαμαράς με 38% (από 43% τον Ιούλιο), έναντι 34% (29%) του Αλέξη Τσίπρα, ενώ το 28% (28%) του δείγματος απατάει «κανένας από τους δύο» ή δεν εκφράζει γνώμη.
Σχετικά με το ζήτημα των ημερών, και συγκεκριμένα για το εάν πρέπει να πραγματοποιηθούν πρόωρες εκλογές με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, οι πολίτες εμφανίζονται μοιρασμένοι, καθώς το 49% λέει ότι «μάλλον δεν χρειάζεται» και το 46% ότι «μάλλον χρειάζεται», ενώ το 5% δεν διατυπώνει γνώμη.
Η γεωγραφική κάλυψη της έρευνας είναι πανελλαδική και πραγματοποιήθηκε το διάστημα 15 έως 23Σεπτεμβρίου 2014.

Απόσυρση του χρέους αντί για κούρεμα προτείνει ο Γ. Δραγασάκης

Απόσυρση του χρέους αντί για κούρεμα προτείνει ο Γ. Δραγασάκης
Βέβαιος πως «αντί για κούρεμα μπορεί να υπάρξει απόσυρση του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, δηλαδή ένα μέρος του χρέους να αποσυρθεί από τις αγορές ή τους φορείς που το κατέχουν σήμερα και να κρατηθεί 'παγωμένο' στα πλαίσια της ΕΚΤ», εμφανίστηκε ο Γιάννης Δραγασάκης σε συνέντευξή του στη Real news.
Ο Γιάννης Δραγασάκης, υπεύθυνος προγράμματος του κόμματος, προτείνει την «απόσυρση» επικαλούμενος προτάσεις οικονομολόγων και επιστημονικών ιδρυμάτων ενώ επανέφερε την πρόταση για σύγκληση πανευρωπαϊκής διάσκεψης για το χρέος.
Επιπλέον κατηγορεί την κυβέρνηση για κινδυνολογία εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και προσθέτει: «Έχει πέσει στο κενό και εάν επιμείνουν, ο λαός θα τους απομονώσει ακόμη περισσότερο».
Αναλυτικά η συνέντευξη του κ. Δραγασάκη:
1. Μετά και τη συνάντηση Μέρκελ-Σαμαρά εκτιμάτε ότι η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά μπορεί να πετύχει τους στόχους της, όπως λύση για το χρέος χωρίς νέο δάνειο, αποχώρηση της τρόικας και φοροελαφρύνσεις;
Το πραγματικό πρόβλημα αποκρύφθηκε από τις επίσημες δηλώσεις. Και αυτό είναι το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο κ. Σαμαράς. Από τη μια πλευρά η κυβέρνηση δεν διαθέτει ένα συνεκτικό και αξιόπιστο σχέδιο για την έξοδο από την βαθιά κρίση. Και, από την άλλη, έχει αποδεχθεί δεσμεύσεις στις οποίες δεν μπορεί να ανταποκριθεί χωρίς να χάσει την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαθέτει.
2. Σε ποιες ακριβώς δεσμεύσεις αναφέρεστε; Εννοείτε ότι υπάρχει πρόβλημα με την κατάρτιση του προϋπολογισμού για το 2015;
Αυτό είναι ένα από τα πολλά προβλήματα. Ο κ. Σαμαράς έχει δεσμευθεί προς την τρόικα ότι οι όποιες φορολογικές ελαφρύνσεις και η όποια κοινωνική πολιτική μπορούν να χρηματοδοτηθούν όχι από το πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού, αλλά μόνο από ένα τμήμα της υπέρβασής του αν ο συμφωνημένος στόχος υπερκαλυφθεί. Τώρα ο κ. Σαμαράς ανακαλύπτει ότι όχι μόνο υπέρβαση του πλεονάσματος δεν μπορεί να επιτύχει, αλλά ούτε ο στόχος για πλεόνασμα 3% το 2015 μπορεί να προσεγγισθεί.
Ετοιμάζεται λοιπόν σε λίγες ημέρες να καταθέσει το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2015, ο οποίος είτε θα είναι εικονικός είτε θα είναι σε απόκλιση από τους δημοσιονομικούς στόχους στους οποίους η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί.
Αντί να θέσει λοιπόν  με ευθύτητα και ειλικρίνεια το συνολικό θέμα της αποτυχίας του μνημονιακού προγράμματος και της αναγκαίας αλλαγής πολιτικής, ο κ. Σαμαράς εκλιπαρεί την ανοχή της κ. Μέρκελ στις όποιες οριακές αποκλίσεις επιχειρήσει τελικά. Ακόμη όμως και αν εξασφαλίσει την εν λόγω ανοχή, η κυβέρνηση αυτή θα είναι περισσότερο αναξιόπιστη και αδύναμη τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. 
3. Μήπως υψώνετε πολύ τους τόνους με την Α. Μέρκελ; Ο Αλ. Τσίπρας, αν βγει πρωθυπουργός, δεν θα συναντηθεί μαζί της; Δεν θα έχετε ομαλές σχέσεις ως κυβέρνηση με το Βερολίνο;
Η κ. Μέρκελ εκπροσωπεί μια πολιτική που οδηγεί όχι μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρη την Ευρώπη στην ύφεση, την ανεργία και σε μια διαλυτική   διεύρυνση των ανισοτήτων τόσο στο εσωτερικό των χωρών όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Δεν πρόκειται συνεπώς για μια προσωπική διένεξη αλλά για μια αντιπαράθεση που από την πλευρά μας γίνεται με όρους καθαρά πολιτικούς και ιδεολογικούς. Άλλοι είναι εκείνοι που επιχειρούν να αναγάγουν τις πολιτικές διαφωνίες σε δήθεν πολιτισμικές αιτίες με βάση λανθασμένα και επικίνδυνα εθνικά στερεότυπα και προκαταλήψεις.
4. Στελέχη σας, αργά αλλά σταθερά, αφήνουν παράθυρο στο να συζητήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες λύσεις για την απομείωση του χρέους, πέραν του κουρέματος. Ένα γενναίο χρηματοδοτικό πακέτο για την ανάπτυξη, π.χ., αποτελεί προϋπόθεση προκειμένου να ανοίξει η συζήτηση;
Το ένα δεν αναιρεί την ανάγκη του άλλου. Το πρόβλημα της υπερχρέωσης, του δημόσιου και του ιδιωτικού χρέους, είναι ένα ιστορικών διαστάσεων ευρωπαϊκό πρόβλημα. Αποτελεί εμπόδιο στην ανάκαμψη και μηχανισμό αναδιανομής και διεύρυνσης των ανισοτήτων. Μια ριζική λύση μπορεί να διεκδικηθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στο επίπεδο αυτό υπάρχει μεγαλύτερη ευχέρεια επιλογών. Αντί για κούρεμα μπορεί να υπάρξει «απόσυρση» του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, δηλαδή ένα μέρος του χρέους να αποσυρθεί από τις αγορές ή τους φορείς που το κατέχουν σήμερα και να κρατηθεί «παγωμένο» στα πλαίσια της ΕΚΤ. Η εν λόγω πρόταση έχει διατυπωθεί από πολλούς ευρωπαίους οικονομολόγους και επιστημονικά Ιδρύματα, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την θέση που διατύπωσαν οι γνωστοί οικονομολόγοι Pierre Pâris και Charles Wyplosz. Και η πρόταση αυτή είναι μια από τις πολλές. Είναι αυτονόητο ότι αυτού του είδους ρυθμίσεις μπορούν να υλοποιηθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο και για το λόγο αυτόν έχουμε ήδη προτείνει τη σύγκληση πανευρωπαϊκής διάσκεψης για το χρέος. Η τακτική λοιπόν και οι τεχνικές για την απομείωση ή την απόσβεση του συσσωρευμένου χρέους μπορούν να συζητηθούν. Όμως ο στρατηγικός μας στόχος είναι δεδομένος.
Η εξίσωση επιβίωσης του ελληνικού λαού αλλά και συνολικά του ευρωπαϊκού Νότου δεν επιλύεται αν δεν περιέχει τρία καθοριστικά στοιχεία: α) διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους, το οποίο όλοι γνωρίζουν ότι δεν είναι βιώσιμο, β) εισαγωγή ρήτρας ανάπτυξης για την εξυπηρέτηση του υπολοίπου προκειμένου η μείωση του χρέους να γίνεται μέσω της μεγέθυνσης της οικονομίας και όχι από την άντληση του όποιου εσωτερικού πλεονάσματος και γ) ειδική αναπτυξιακή χρηματοδότηση που θα κατευθυνθεί για επενδύσεις και για να καλυφθεί η τεράστια αποεπένδυση που έχει συντελεστεί.
Αυτή είναι η αφετηρία και ο στρατηγικός στόχος της δικής μας πολιτικής. Και θα εμείνουμε  σ’ αυτόν όσος χρόνος κι αν χρειασθεί, όσες δυσκολίες κι αν βρούμε μπροστά μας, διότι είναι χρέος μας απέναντι στις νέες γενιές και το μέλλον της κοινωνίας.  
5. Οι εξαγγελίες στη ΔΕΘ, κατά γενική ομολογία, υπήρξαν     σημαντικές. Αποκλείετε το ενδεχόμενο να μην μπορέσετε να τις εκπληρώσετε όλες ή να προχωρήσετε και σε διορθωτικές κινήσεις; Πολύ περισσότερο που ορισμένες πηγές χρηματοδότησής του θεωρούνται αβέβαιες;
Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι προϊόν ενδελεχούς μελέτης. Ωστόσο δεν είναι θέσφατο. Αποτελούν προτάσεις για διάλογο με το λαό και τους φορείς της κοινωνίας. Αυτό είναι συστατικό στοιχείο της πολιτικής μας και όχι κάποιος ευκαιριακός τακτικισμός. Ταυτόχρονα, όμως, οι προτάσεις που ανακοινώθηκαν ειδικά στη ΔΕΘ, όπως τόνισε ο Αλ. Τσίπρας, έχουν χαρακτήρα δεσμευτικό. Και αυτή η δεσμευτικότητα δεν μπορεί να τεθεί σε αμφισβήτηση. Υπό την προϋπόθεση αυτή, είμαστε ανοικτοί να συζητήσουμε π.χ. και άλλους τρόπους για τη διεύρυνση των εσόδων ή για άλλες προτάσεις που ενισχύουν τους επιδιωκόμενους, δεσμευτικούς όπως είπα, κοινωνικούς και οικονομικούς στόχους.   
6. Αποκλείετε το ενδεχόμενο να επιχειρηθεί κλίμα κινδυνολογίας την προεκλογική περίοδο, που ενδεχομένως οδηγήσει και σήκωμα καταθέσεων; Σε bunk run;
Η κινδυνολογία, στην οποία αναφέρεστε, έχει ήδη εκδηλωθεί. Όμως έχει πέσει στο κενό. Και, αν επιμείνουν, ο λαός θα τους απομονώσει ακόμη περισσότερο. Διότι η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας κατανοεί ότι η δημοκρατική και δημιουργική πολιτική ανατροπή που έχει ανάγκη η χώρα είναι αναπόφευκτη. Και θεωρεί ότι πρέπει να γίνει με όρους δημοκρατικής ομαλότητας και  ευθύνης. 
7. Τις διαφοροποιήσεις Ντράγκι πώς τις κρίνετε; Και πού μπορεί  να  οδηγήσουν;
Τις θεωρούμε σημαντικές. Και τις τελευταίες αποφάσεις της ΕΚΤ ενδιαφέρουσες. Όμως, δυστυχώς, δεν μπορούν να λύσουν από μόνες τους το πρόβλημα διότι: α) δεν περιέχουν το στοιχείο της ποσοτικής χαλάρωσης με την αγορά κρατικών ομολόγων, β) δεν συνδυάζονται με μια πανευρωπαϊκή αντιμετώπιση του προβλήματος του συσσωρευμένου χρέους και γ) δεν εντάσσονται σε έναν ευρύτερο σχεδιασμό που να δίνει  δημοσιονομική και αναπτυξιακή ώθηση στις ευρωπαϊκές οικονομίες. Συνολικά βρισκόμαστε μπροστά σε μια μερική αναγνώριση του προβλήματος, όμως παραμένουμε μακριά από τη λύση του.
8. Μια διευκρινιστική ερώτηση κ. Δραγασάκη. Αν κερδίσετε τις     εκλογές, μέσα στις εκατό πρώτες ημέρες τι σκοπεύετε να  υλοποιήσετε απ’ όσα εξαγγείλατε; Και τι μπορεί να θέσετε σε συζήτηση με τυχόν κυβερνητικούς εταίρους;
Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι άθροισμα μέτρων. Υπερβαίνει την κλασική δομή των κυβερνητικών προγραμμάτων των 100 πρώτων ημερών. Είναι ένα πρόγραμμα με εσωτερική λογική, δομημένο σε επάλληλους κύκλους άμεσων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων παρεμβάσεων.  Από την άποψη αυτή, και τα άμεσα  μέτρα που εξαγγέλθηκαν εντάσσονται σε μια συνολική και πολυεπίπεδη στρατηγική εξόδου από την κρίση και συγκροτούν μια ισχυρή δύναμη πυρός για την επανεκκίνηση της οικονομίας και τη δημιουργία μιας ελπιδοφόρας προοπτικής για την κοινωνία.
Εκείνο που θα χαρακτήριζα λοιπόν αδιαπραγμάτευτο είναι η εσωτερική συνεκτική λογική, η δεσμευτικότητα των κοινωνικών στόχων, η ασυμβίβαστη στάση απέναντι στα ιδιοτελή συμφέροντα, τη διαπλοκή και τη  διαφθορά.
9. Στο ΚΚΕ, που σας κατηγορεί ότι απλώς εξυπηρετείτε τα συμφέροντα του άλλου πόλου από αυτά που υπηρετεί η ΝΔ, τι θα απαντούσατε;
Το ΚΚΕ, σε επίπεδο ηγεσίας, δεν διαθέτει μια ικανοποιητική ανάλυση της κρίσης και των αντιθέσεων της εποχής μας. Κατανοεί την κρίση ως «κυκλική» και όχι δομική, υποτιμώντας την καταστροφική δυναμική και την αρπακτικότητα του σύγχρονου καπιταλισμού. Έτσι, χαρακτηρίζει τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ ως «ψίχουλα», υποτιμώντας το συγκρουσιακό περιεχόμενό τους.
Όμως, ακόμη και αυτά τα «ψίχουλα», για να κερδηθούν,  θα χρειαστούν σκληροί αγώνες και ευρεία λαϊκή συμπαράταξη για να καμφθούν οι ορατές και συγκαλυμμένες αντιδράσεις, και για να ανοίξει ο δρόμος για τις βαθιές αλλαγές, τις ριζικές μεταρρυθμίσεις και τους μακρόπνοους μετασχηματισμούς που έχει ανάγκη η κοινωνία. Και προσωπικά είμαι βέβαιος πως ο κόσμος του ΚΚΕ θα κάνει τη σωστή επιλογή, θα διαλέξει τη σωστή πλευρά.


Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/story/500733/aposyrsi-toy-hreoys-anti-gia-koyrema-proteinei-o-g-dragasakis#ixzz3EitXfAwO

Μας δάνεισαν αέρα κοπανιστό, να τους δώσουμε πίσω, για να πατσίσουμε, αέρα κοπανιστό



Το χρήμα δημιουργείται από το μηδέν, κατά 3% από φωτοτυπίες-χαρτονονομίσματα και κατά 97% ηλεκτρονικά. Με την άρση κάθε είδους τραπεζικής επιτήρησης, δίνεται, ενυπόθηκα μάλιστα, στους άτυχους δανειολήπτες 10 - 100 φορές επάνω (μόχλευση)! Μετά, ζητούν λοιπόν πίσω οι αεριτζήδες τα δανεικά πλέον τους τόκους (άλλη αμαρτωλή ιστορία αυτή) σε χρήμα, που είναι σίγουρο, ότι δεν υπάρχει και είναι αδύνατο να εξευρεθεί, αφού ποτέ δεν έχει εκδοθεί-κυκλοφορήσει! 
Έτσι λοιπόν, οι Σάιλοκς, έμποροι της Βενετίας, αρπάζουν τα προϊόντα της πραγματικής οικονομίας, το εθνικό κεφάλαιο, την εθνική κυριαρχία και  σχεδόν δουλοποιούν τους δανειολήπτες. Από την άλλη, το μεγάλο ποσοστό των δανεικών, πήγαν και πηγαίνουν στους λογαριασμούς της ντόπιας πολιτικοοικονομικής συμμορίας. 
Δεν μπορεί, οι προφέσορες, Σημίτης, Στουρνάρας, Παπαντωνίου, Χριστοδουλάκης, Γκαργκάνας, Παπαδήμος, Αλογοσκούφης, Προβόπουλος, Χαρδούβελης και τόσοι άλλοι "διανοούμενοι" εκσυγχρονιστές και μνημονιακοί οικονομολόγοι... να μη γνώριζαν τη διαδρομή αυτή, που  διδάσκονται οι συναφείς πρωτοετείς φοιτητές... όταν απεμπολούσαν τη δραχμή χάρη του ευρώ, μαζί με την ανεξέλεγκτη διαχείρισή του (ΕΚΤ) από τους καρχαρίες της διεθνούς τραπεζοκρατίας σε συνδυασμό με τις ηγεμονικές πολιτικές και εταιρικές ελίτ! 
Αν μη τι άλλο, πρέπει να κατηγορηθούν, τουλάχιστον, ως δωσίλογοι, για  την ανείπωτη τραγωδία μας.   
Τα χρήματα, συνεπώς, που σας δάνεισε η τράπεζα δεν υπήρχαν έτσι κι αλλιώς. Κάθε φορά που δανείζεστε λεφτά από μια τράπεζα, τα λεφτά που σας δίνονται δεν είναι απλά πλαστά, η τράπεζα δεν είχε καν αυτά τα χρήματα εξ αρχής.Η πολιτική του κλασματικού αποθέματος, με βάση το οποίο λειτουργούν στο μεγαλύτερο μέρος οι τράπεζες ανά την υφήλιο, είναι στην πραγματικότητα ένα είδος ταχυδακτυλουργικού οικονομικού πολέμου, που επιτυγχάνει τη μοντέρνα σκλαβιά!.
Σκεφτείτε το, τα χρήματα δημιουργούνται από το χρέος. Τι κάνουν οι άνθρωποι όταν έχουν χρέος; Βασίζονται στη δουλειά τους για να το αποπληρώσουν. Αλλά, αν τα χρήματα δημιουργούνται μονάχα μέσω δανείων, πως μπορεί η κοινωνία να ξεχρεωθεί; Απλά, δεν μπορεί και αυτό είναι το θέμα. Έτσι κρατάνε τους σκλάβους στοιχισμένους σε γραμμή.Στην πραγματικότητα, η δύναμη αυτής της αυτοκρατορίας ωφελεί μονάχα τις ελίτ της κορυφής της πυραμίδας.
Έτσι λοιπόν, στο τέλος της μέρας, για ποιόν δουλεύατε και για ποιον θα δουλέψετε αύριο, μεθαύριο κ.ο.κ; Για ποιον θα δουλέψουν τα παιδιά σας, τα παιδιά των παιδιών σας; Για τις τράπεζες! Αυτές είναι οι αληθινοί κυρίαρχοι, μαζί με τις εταιρίες και τους λακέδες πολιτικούς που τις υποστηρίζουν. 
Τι μαζί τα φάγαμε και πράσσειν άλογα. Δεν αναγνωρίζουμε τίποτα. Υπάρχει αναντιστοιχία  του αεριτζίδικου με το πραγματικό, του πλασματικού με την ελευθερία μας, του ταχυδακτυλουργικού με την αξιοπρέπειά μας. Άιντε στο διάολο όλοι σας μαφιόζοι, τεμπελχανάδες και ειδεχθή ερπετοειδή, που λεηλατήσατε τη χώρα και εξαθλιώσατε την πλειοψηφία των Ελλήνων!  
Αθανάσιος Καρανάσιος, 27/9/2014
- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/mas-daneisan-aera-kopanisto-na-toys-dosoyme-piso-gia-na-patsisoyme-aera-kopanisto#sthash.BmJSa9mq.dpuf

Λαφαζάνης : Διαγραφή του χρέους χωρίς όρους


Δευ, 29/09/2014 
Την πρόταση να αναλάβει η Ελλάδα «μια μεγάλη πρωτοβουλία αγώνα για τη διαγραφή, χωρίς όρους, του μεγαλύτερου τουλάχιστον μέρους του χρέους» κάνει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης με σημερινή δήλωσή του στο «Χωνί της Κυριακής».

Ο κ. Λαφαζάνης κατηγορεί τον πρωθυπουργό ότι δεν έθεσε καν το ζήτημα του ελληνικού χρέους στη συνάντησή του με την καγκελάριο της Γερμανίας και προσθέτει ότι «ακόμα πιο θλιβερό είναι ότι ο Α. Σαμαράς δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να θέσει στην Α. Μέρκελ ούτε το θέμα του κατοχικού δανείου». 

«Οι δανειστές απαιτούν από την Ελλάδα και το τελευταίο ευρώ και εμείς δεν τολμούμε να ζητήσουμε αναγνωρισμένα χρέη προς την πατρίδα μας ύψους δεκάδων δισ. ευρώ» τονίζει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.

«Η Ελλάδα χρειάζεται να αναλάβει μια μεγάλη πρωτοβουλία αγώνα για τη διαγραφή, χωρίς όρους, του μεγαλύτερου, τουλάχιστον, μέρους του χρέους. Το δημόσιο χρέος πνίγει την Ελλάδα, όπως και η ιδιωτική υπερχρέωση έχει οδηγήσει σε ουσιαστική πτώχευση τα ελληνικά νοικοκυριά. Το υπέρογκο δημόσιο χρέος δεν αντιμετωπίζεται με μείωση των επιτοκίων και επιμήκυνση της αποπληρωμής του» καταλήγει.
- See more at: http://www.drachmi5.gr/ellada/lafazanis-diagrafi-toy-hreoys-horis-oroys#sthash.lKUkyuMs.dpuf

Η βάρβαρη και αναποτελεσματική συνταγή της λιτότητας και του ευρώ


Κυρ, 28/09/2014 

Η δημιουργία του ευρώ βασίστηκε σε δυο απλοϊκές υποθέσεις που ήσαν και ανιστόρητες και αντιεπιστημονικές και όπως απέδειξε ο χρόνος και πολιτικά επικίνδυνες.Η πρώτη υπόθεση μας λέει ότι οικονομίες που είναι διαφορετικές, που έχουν άλλη εξειδίκευση, που έχουν ανόμοια δυναμική, κάλλιστα θα μπορούσαν να συγκλίνουν και να γίνουν πιο αποτελεσματικές χρησιμοποιώντας το ίδιο νόμισμα. Αυτή ήταν η πρώτη ιδέα όσο πιο απλά μπορεί να εκφραστεί. Ιδέα που έχει πάρει και πολλά Νόμπελ.
Η δεύτερη υπόθεση έχει να κάνει με την εξάλειψη των προβλημάτων που επιφέρουν τα ποικίλα νομίσματα με διαφορετική αξία, στα κράτη, στις επιχειρήσεις και στους ανθρώπους. Αυτό το διαρκές παιχνίδι τις υποτίμησης και ανατίμησης των νομισμάτων, το σπρώξιμο του τοπικού προβλήματος στον γείτονα, η αστάθεια του περιβάλλοντος που λειτουργούν οι επιχειρήσεις, η ανταλλαγή συναλλάγματος για ένα απλό ταξίδι ενός ανθρώπου, όλ’ αυτά τα προβλήματα, θα μπορούσαν να λυθούν με την χρήση ενός και μόνου νομίσματος.
Πράγματι οι Ευρωπαίοι προσπάθησαν να φτιάξουν διάφορους μηχανισμούς, μετά την κατάρρευση του Μπρέτον Γούντς, που να αντιμετωπίζει τα παραπάνω προβλήματα σε σχέση με την αξία των νομισμάτων και με την δομή των οικονομιών τους έως ότου καταλήξουν στο ευρώ.
Αλλά το να συνυπάρξεις μαζί τόσες πολλές διαφορετικές οικονομίες και κυρίως με την οικονομία της Γερμανίας είναι δύσκολο εγχείρημα. Ήταν αφελές την εποχή πριν το ευρώ να προσδένει κάποια χώρα το νόμισμα της με το Γερμανικό μάρκο και να καμώνεται ότι έγινε Γερμανία. Γιατί ο μόνος τρόπος να διατηρήσεις την αξία του νομίσματος σου σε σχέση με το μάρκο δεν ήταν άλλος παρά να διέθετες τεράστια αποθεματικά ή διαρκώς να φτωχαίνεις τους κατοίκους σου μέσω της μείωσης των μισθών.
Ο Σόρος αυτό το γνώριζε και κατρακύλησε την λίρα Αγγλίας και την λιρέτα της Ιταλίας το 1992 όταν αυτές νόμισαν ότι είναι Γερμανίες στην ανταγωνιστικότητα, και τινάχτηκε στον αέρα ο τότε μηχανισμός συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Παρ’ όλα αυτά τα πρόσφατα μαθήματα, αλλά κυρίως τα μαθήματα-παθήματα του 1920 και 1930, ότι δεν μπορείς ‘τον κανόνα χρυσού να τον εφαρμόσεις σε Δημοκρατία’ γιατί στο τέλος θα την αποτελειώσεις, οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν να προχωρήσουν στο ευρώ.
Αποφάσισαν δηλαδή να κτίσουν στην άμμο παλάτια, με άλλα λόγια σε μια νύκτα όλοι να γίνουν Γερμανία. Θα θυμάστε τα γελάκια του κυρίου Σημίτη και του κυρίου Παπαδήμα την πρωτοχρονιά του 2002 που παρουσίαζαν το ευρώ. Είχαν το γέλιο του ξερόλα οι ανεκδιήγητοι.
Δημιούργησαν την ΕΚΤ με στόχο να περιορίζει τον πληθωρισμό κάτω από 2%, ασχέτως της παραγωγής και του ύψους της ανεργίας, με όργανο το επιτόκιο, ελπίζοντας ότι οι τιμές και οι μισθοί πάντα θα προσαρμόζονταν στην εξωτερική αξία του ευρώ. Άλλη μια φορά στην Ευρώπη οικοδόμησαν τον κανόνα του χρυσού μέσα στην ευρωπαϊκή δημοκρατία προσδοκώντας την σύγκληση των οικονομιών και το βάθεμα της δημοκρατίας.
Αλλά όπως είπε ο Αϊνστάιν, όταν μέσα στον χρόνο εκτελείς τις ίδιες πράξεις και κάνεις τις ίδιες ενέργειες και ελπίζεις σε διαφορετικό αποτέλεσμα, αυτό είναι ο ορισμός της παραφροσύνης.
Και πράγματι δεν χρειάστηκε παρά ελάχιστος χρόνος να διαπιστώσει κανείς ότι μετά την είσοδο του ευρώ, που θα ήταν η λοκομοτίβα της σύγκλησης των οικονομιών, όλες οι οικονομίες συνέκλιναν μόνο σε δυο πράγματα.Όλες είχαν περίπου τα ίδια επιτόκια στα δεκαετή τους ομόλογα και ταυτοχρόνως όλες δημιουργούσαν ελλείμματα στο ισοζύγιο πληρωμών. Σε όλα τα άλλα παρουσίασαν απόκλιση. Η μόνη χώρα φυσικά που ακόμα έχει χαμηλά επιτόκια και περίσσευμα στο ισοζύγιο πληρωμών είναι η Γερμανία.
Το θέμα λοιπόν που εγείρεται είναι ποιός εχέφρων ήταν δυνατόν να χρηματοδοτήσει αυτά τα ελλείμματα. Το 1993, που άρχισε η διαδικασία δημιουργίας του ευρώ, οι αποδώσεις των δεκαετών ομολόγων των χωρών της ευρωζώνης κυμαίνονταν από 6% έως 13,5% ενώ της Ελλάδας ήταν κάπως ψηλότερα στο 23,5%! Στις 31 Δεκεμβρίου του 2001 οι αποδώσεις όλων των ομολόγων είχαν γίνει ίσες ή σχεδόν ίσες με τα ομόλογα της Γερμανίας που πρακτικά σήμαινε ότι η Ελλάδα, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία είχαν γίνει νέες Γερμανίες!!
Με άλλα λόγια το να χρηματοδοτείς την Ελλάδα ήταν σαν να χρηματοδοτείς την Γερμανία. Κάθε κίνδυνος εξέλειπε! Πως ήταν δυνατόν ένα τσουνάμι από φθηνό χρήμα να φεύγει από το βορρά της Ευρώπης προς τον νότο και να χρηματοδοτεί τις γερμανικές εξαγωγές και οτιδήποτε άλλο και να δημιουργούνται τεράστια χρέη και ελλείμματα; Γιατί τα συστήματα κινδύνου δεν λειτούργησαν;
Παρακάτω υπάρχει μια ιστορία για το Όργιο των Ανήθικων Συναλλαγών του Τραπεζικού Συστήματος.Όταν τελικά γεννήθηκε το ευρώ ένας νέος κόσμος ήρθε στην επιφάνεια. Επί της ουσίας είχε ξαναγεννηθεί η χαρά των τραπεζιτών και της κοντόφθαλμης Γερμανίας.Η ΕΚΤ εγγυήθηκε ένα κόσμο χωρίς πληθωρισμό αφού μια μηχανή παρήγαγε χρήμα για όλη την Ευρώπη, στην Φρανκφούρτη. Από την άλλη όλο το τραπεζικό σύστημα είχε απελευθερωθεί, ήταν πέραν παντώς ελέγχου στη δημιουργία χρήματος για δουλειές χρηματοοικονομικές. Οι τιμές των χρηματοοικονομικών προϊόντων είναι εκτός του δείκτη του πληθωρισμού (γιατί άραγε; δεν θα πάρετε απάντηση ποτέ, απλά ένα βήξιμο). Αφού οι αποδώσεις όλων των ευρωπαϊκών ομολόγων συνέκλιναν, πως θα έβγαζαν μυθώδη κέρδη;
Όσο και αν συνέκλιναν οι αποδώσεις είχαν μια σχετική διαφορά τα νότια ομόλογα από τα βόρεια της Γερμανίας και της Ολλανδίας. Οι Τράπεζες λοιπόν φορτώθηκαν όσο πιο πολλά ομόλογα μπορούσαν της Γερμανίας και της Ολλανδίας. Με αυτά ως ενέχυρο παρήγαγαν χρήμα 40 προς 1 και δάνειζαν αφειδώς τον Νότο, ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, με της ευλογίες της ΕΕ και της Γερμανίας. Υπάρχει εδώ άραγε κάποια ανηθικότητα; Βεβαίως υπάρχει. Γιατί όλοι γνώριζαν ότι η Ιταλία παρέμενε Ιταλία και η Ελλάδα Ελλάδα και δεν ήσαν Γερμανία επειδή είχαν το ευρώ.
Άλλωστε το ισοζύγιο πληρωμών και τα ελλείμματα στο ΑΕΠ καθημερινά αυτό το υπενθύμιζαν. Ο δανεισμός όμως εξακολουθούσε να ρέει. Με άλλα λόγια οι τιμές των ομολόγων μάλλον δεν περιελάμβαναν τον κίνδυνο της χώρας.Αυτή είναι η μια πλευρά της ιστορίας. Παράλληλα το τραπεζικό σύστημα παρήγαγε αλλοπρόσαλλα ‘χρηματοοικονομικά χαρτιά’ απίθανου ύψους που ποτέ δεν ήταν δυνατόν να καλυφτούν από τα κεφάλαια των τραπεζών. Έτσι η κρίση ήταν αναπόφευκτη.
Όταν το 2008 κατέρρευσε στην Αμερική το τραπεζικό σύστημα, οι έξη μεγάλες τράπεζες ήσαν εκτεθειμένες στο ύψος του 61% του ΑΕΠ των ΗΠΑ. Στην Ευρώπη η διαφθορά ήταν απόλυτη. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το 2008 οι τρεις μεγάλες τράπεζες της Γαλλίας είχαν ‘ποικίλα ομόλογα που εκφράζουν χρέος’ που αντιστοιχούσαν στο 316% του Γαλλικού ΑΕΠ. Οι δυο μεγαλύτερες γερμανικές τράπεζες είχαν έκθεση σε τέτοια ομόλογα που αντιστοιχούσε στο 114% του Γερμανικού ΑΕΠ. Μόνο η ΙΝG στην Ολλανδία είχε ομόλογα που αντιστοιχούσαν στο 211% του ΑΕΠ της Ολλανδίας, ενώ οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες στην Ιταλία είχαν εκτεθεί κατά το 115% του Ιταλικού ΑΕΠ. Στην Αγγλία οι τέσσερες μεγαλύτερε τράπεζες είχαν ομόλογα που αντιστοιχούσαν στο 394% του ΑΕΠ της Αγγλίας, αλλά ευτυχώς γι αυτήν δεν είχε παραδώσει της εκτυπωτικές πρέσες της λίρας της στην Γερμανία.
Με άλλα λόγια με την είσοδο του ευρώ η τραπεζική κρίση ήταν θέμα χρόνου να εκδηλωθεί και πραγματοποιήθηκε μέσα από ένα γιγαντιαίων διαστάσεων ανήθικο εμπόριο χαρτιών εναντίον των Ευρωπαϊκών Λαών.
Έτσι το πρόβλημα των τραπεζών έγινε πρόβλημα των κρατών και των λαών και όχι το αντίθετοι που μας λένε κουνώντας μας το δάχτυλο. Φάνηκε σε όλη της την έκταση ακόμα η ανικανότητα της ΕΕ να επιλύσει ένα πρόβλημα κρίσης.Το κατασκεύασμα που λέγεται ΕΚΤ, που υποτίθεται ότι είχε υπό την επίβλεψη του το τραπεζικό ευρωπαϊκό σύστημα, απεδείχθη ότι ήταν μαϊμού κεντρική τράπεζα. Διανοητικά και θεσμικά δεν μπορεί να κάνει αυτά που έκανε παλιά μια Κεντρική Τράπεζα ή αυτό που κάνει η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ και της Αγγλίας.
Δεν μπορεί να χρηματοποιήσει ή να αμοιβαιοποιήσει τα χρέη, δεν μπορεί να σώσει μια χώρα, δεν μπορεί να δανείσει απ’ ευθείας τις τράπεζες με επαρκή ποσότητα χρήματος. Αποδείχτηκε άχρηστη και ακόμα είναι άχρηστη. Έχουν περάσει έξη χρόνια από την εκδήλωση της κρίσης και ακόμα η ΕΕ είναι σε ύφεση. Κανείς δεν θέλει να δανειστεί και να δαπανήσει.
Το σφάλμα είναι ότι για να μπούμε στο ευρώ παραδώσαμε τις τυπογραφικές μας μηχανές και την δυνατότητα μας να ορίζουμε την συναλλαγματική μας ισοτιμία, που ήσαν μηχανισμοί αμορτισέρ των σοκ της οικονομίας, και έτσι η μόνη πολιτική που απομένει είναι οι λαοί να περάσουν σε άγρια λιτότητα για να σωθεί το ευρώ.
Αλλά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Η ΕΕ είναι μέσα σε μια τριπλή κρίση που η μια επιβαρύνει την άλλη. Η κρίση του τραπεζικού συστήματος επιβαρύνει το πρόβλημα χρέους των κρατών, το οποίο με την σειρά του μέσω της λιτότητας, για την αύξηση δήθεν της ανταγωνιστικότητας παρεμποδίζει την ανάπτυξη, η οποία υπονομεύεται από τον αποπληθωρισμό.
Η ορθόδοξη απάντηση της ΕΕ και των Γερμανών σε αυτό το ερώτημα είναι ότι αυτό μπορεί να γίνει μέσω της λιτότητας.Η λιτότητα ως ενέργεια δεν είναι τίποτα άλλο από την περικοπή των κρατικών δαπανών για μισθούς, δαπάνες πρόνοιας, δημόσιες επενδύσεις και οπουδήποτε αλλού, έτσι ώστε το κράτος να συρρικνωθεί, και να αυξηθούν οι φόροι με σκοπό να μειωθούν τα ελλείμματα του προϋπολογισμού. Όλα αυτά ειπώθηκαν υπό τον λεξιλογικό μανδύα του δημοσιονομικού νοικοκυρέματος.
Με απλά λόγια ότι είναι σοφό για μια οικογένεια που θέλει να μαζέψει τα οικονομικά της, είναι σοφό και για ένα Βασίλειο όπως είπε και ο Άνταμ Σμίθ.
Το κακό με αυτό το πρώτο επιχείρημα, που αφορά στην βελτίωση των δημοσίων οικονομικών, είναι ότι ένα κράτος δεν είναι οικογένεια ή νοικοκυριό. Δηλαδή στην συνολική οικονομία πολύ απλά, όταν ο Χ μειώνει τις δαπάνες του, αυτό μειώνει με την σειρά του το εισόδημα του Ψ, ο οποίος με την σειρά του μειώνει τις δαπάνες που είναι εισόδημα του Ζ και πάει λέγοντας.
Εν τω μεταξύ το ΑΕΠ συρρικνώνεται, μειώνεται, και τα ελλείμματα ως ποσοστό αυξάνουν με ταχύ ρυθμό.Το δεύτερο ισχυρό επιχείρημα υπέρ της λιτότητας, είναι ότι μέσω αυτής δεν βελτιώνονται μόνο τα δημόσια οικονομικά αλλά βελτιώνεται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Η σκέψη, πίσω από αυτό τον ισχυρισμό, είναι απλή.
Καθώς μειώνονται οι δαπάνες του κράτους, απελευθερώνονται πόροι, όπως επίσης και με τον περιορισμό των ιδιωτικών δαπανών μέσω της αύξησης των φόρων. Αυτό με την σειρά του μειώνει την ενεργό ζήτηση και αυξάνει την ανεργία. Και εδώ προσοχή. Η αύξηση της ανεργίας αυξάνει την προσφορά εργασίας με κατώτερους φυσικά μισθούς και τιμές και έτσι αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Η αποθέωση της λογικής επιχειρηματολογίας.
Αισίως πήγαμε στα χρόνια του 1930, που όλη αυτή την διαδικασία την ονομάζαμε αποπληθωρισμό, αλλά στην εποχή μας χαριτωμένα, λόγω του γνωστού γλωσσικού ιμπεριαλισμού των νεοφιλελευθέρων, την ονομάσαμε ‘εσωτερική υποτίμηση’.Αλλά αλλάζοντας το όνομα μιας σκέψης ή μιας ενέργειας δεν αλλάζουμε ντε και καλά ούτε την επιστήμη ούτε την οικονομική ιστορία, ούτε τα αποτελέσματά της.
Η δεκαετία του 1930 μας δίδαξε ότι η βάρβαρη αυτή σκέψη και η εφαρμογή της είναι μια συνταγή έσχατης φτώχειας και βιβλικής καταστροφής του ανθρώπινου και υλικού πλούτου της χώρας. Συνταράχτηκε όλη η ανθρωπότητα στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και αιτία ήταν η λιτότητα που επιβλήθηκε στους Λαούς.
Η λιτότητα δεν μπορεί να λύσει κανένα πρόβλημα γιατί το μυστικό της ανάπτυξης βρίσκετε απέναντι, στη ζήτηση. Ποιος επιχειρηματίας θα επενδύσει όταν μια οικονομία δεν δαπανά και δεν δαπανά ακριβώς επειδή τα ημερομίσθια είναι σε επίπεδο πείνας και το κράτος δεν δαπανά επίσης. Αν κανείς δεν δαπανά ανάπτυξη δεν θα γίνει ποτέ.
Στο μεταξύ όμως λόγω του αποπληθωρισμού ή της εσωτερικής υποτίμησης, η σχέση χρέους προς ΑΕΠ χειροτερεύει. Καθώς μειώνονται τα ονομαστικά φορολογικά έσοδα και τα ονομαστικά εισοδήματα και το ΑΕΠ η αξία του χρέους παραμένει. Αυτό άλλωστε δεν έχει συμβεί στη χώρα μας από το 2009; Το χρέος από 110% έφτασε αισίως στο 175% σήμερα, και έχουμε δρόμο.
Και έτσι με όλα αυτά η χώρα βρίσκεται με δυο προβλήματα. Και με το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας άλυτο και με βαρύτερο χρέος. Γιατί καθώς υποτίθεται ότι βελτιώνεις την ανταγωνιστικότητα μέσω της λιτότητας κάνεις χειρότερο το δεύτερο. Αν υποθέσουμε ότι έχει βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα το χρέος αυξάνεται όπως και η ανεργία που αισίως έφτασε στο 27%.Φυσικά αυτή η κατάσταση θα γίνει ακόμα χειρότερη, καταστροφική, γιατί όλα αυτά ξεπηδάνε μέσα από το ευρώ που από την κατασκευή του έχει ισχυρή αποπληθωριστική κατεύθυνση όπως ακριβώς ο χρυσός.Το τι έκανε ο κανόνας του χρυσού και επιστημονικά το γνωρίζουμε και ως ανθρωπότητα το ζήσαμε.
Σήμερα ζούμε την μοντέρνα του εκδοχή που λέγεται ευρώ, αλλά με αγνωσία, με ασθενή μνήμη για τους πολλούς, που αδιαφορούν μέσα από φόβο για τις κοινωνικές επιπτώσεις, που όπως και τότε, είναι ακριβώς οι ίδιες.Οι κοινωνίες του ευρώ σήμερα βασανίζονται από την βία, τα ναρκωτικά, τον αλκοολισμό, την θλίψη, την διάλυση των οικογενειών, την φτώχεια, μετανάστευση, ενώ μέσω της μαζικής ανεργίας η οικονομία χάνει σταδιακά την γνώση της και την ικανότητα της να παράγει.
Οι κοινωνίες του ‘30 βρήκαν λύσεις στο φασισμό, στο ναζισμό, στις δικτατορίες και στον Πόλεμο.Όταν τα παραπάνω ερωτήματα τα απευθύνεις στους απολογητές του ευρώ και της ΕΕ δεν απαντούν αλλά θεωρούν για λόγους δικούς τους που δεν αποδεικνύονται ότι η μόνη θεραπεία για ότι πάσχεις είναι η λιτότητα παρά την ιστορία, παρά την επιστήμη.Αυτή η θρασυτάτη διανοητική στάση που συνιστά πολιτική πρέπει να καταπολεμηθεί.

 
Από την εισήγηση του Δρ.Σπύρου Στάλια, εκπρόσωπου του κόμματος ΔΡΑΧΜΗστο Συνέδριο του ΕΠΑΜ, 25-9-2014
- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/i-varvari-kai-anapotelesmatiki-syntagi-tis-litotitas-kai-toy-eyro#sthash.cOpXke8y.dpuf