ΠΛΑΓΙΟΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ


Εκτύπωση
 
ΚΡΥΦΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΡΙΜΙΚΗΡΗ* 
Χωρίς καμιά αμφιβολία η επιθυμία και φυσικά ο σχεδιασμός των οικονομικών κυρίαρχων κύκλων της Ελλάδας και της Ευρώπης είναι αυτός της επανίδρυσης στην Ελλάδα ενός πολιτικού συστήματος όπου θα κυριαρχεί και πάλι ένα δικομματικό ή ένα διπολικό σύστημα κεντροαριστερού ή κεντροδεξιού χαρακτήρα που σε περιόδους κρίσης θα εκφράζεται ακόμα και με κυβερνήσεις «ειδικού σκοπού» εθνικής ενότητας, του όλοι μαζί δηλαδή για να «σωθεί» η πατρίδα. Ένα πολιτικό σύστημα που θα εξυπηρετεί απόλυτα τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης της χώρας και προπαντός θα στηρίζει τουςπειραματισμούς που προωθεί πανευρωπαϊκά η Γερμανία με τις πολιτικές της άγριας λιτότητας και τα «σταθεροποιητικά της προγράμματα» . Θα επιδιώξουν λοιπόν με κάθε μέσο πατώντας και επί πτωμάτων να επιβάλουν τα σχέδιά τους. Μία πρόγευσηαυτής της αγριότητας επιβολής, την ζήσαμε αυτές τις μέρες με το ΧΑΑ , όπου μέσα σε τρείς μέρες χάθηκαν πάνω από 8 δις μόνο και μόνο, για να περάσει το μήνυμα ότι η ελληνική κυβέρνηση ούτε σκέψη εξόδου, ακόμα και επικοινωνιακού τύπου, μπορεί να κάνει από τις μνημονιακές επιλογές.
Όσο όμως πλησιάζει η ώρα των εκλογών και η αντιπαράθεση θα εντείνεται θα καταγράφεται παράλληλα και το έλλειμμα από την δυσκολία ύπαρξης και ανάπτυξης του Κεντροαριστερού πυλώνα του συστήματος. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ από μόνοι τους δεν μπορούν να διασφαλίσουν την εναλλαγή και τη διαιώνισή του. Η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ τη στιγμή αυτή πνέουν τα λοίσθια, πολιτικά και εκλογικά. Μπορεί ακόμα και να εξαφανισθούν στην κυριολεξία από τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Αλλά και η δεξιά φαίνεται καθαρά πλέον ότι καταρρέει σε κυβερνητικό επίπεδο παρ΄ ότι κρατάει ένα σημαντικό μέρος της δύναμής της. Φυγόκεντρες τάσεις μέσα στην δεξιά δεν μπορούν πλέον να αντιμετωπιστούν με κοινοβουλευτικά τερτίπια και ψήφους εμπιστοσύνης όπως η πρόσφατη.

Ο σχεδιασμός λοιπόν εναλλαγής Κεντροαριστεράς - Κεντροδεξιάς μέχρι στιγμής δεν βγαίνει λόγο του ότι στην Ελλάδα η λαϊκή αγανάκτηση στην μεγάλη της πλειοψηφία στράφηκε και στρέφεται προς τα αριστερά και ειδικότερα προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας κυριαρχεί η ρευστότητα και μέσα απ΄ αυτή αναδεικνύεται η πιθανότητα μιας πρωτόγνωρης πολιτικής ανατροπής.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν τα κέντρα της οικονομικής εξουσίας έχουν δύο επιλογές να κάνουν, δύο δρόμους να ακολουθήσουν. Ο πρώτος είναι να προσπαθήσουν από τα συντρίμμια τους να επανιδρύσουν νέα πολιτικά μορφώματα ή μόρφωμα σοσιαλδημοκρατικού τύπου χρησιμοποιώντας ακόμα και παλιά πολιτικά πρόσωπα. Τέτοιες προσπάθειες επανίδρυσης του λεγόμενου κεντροαριστερού σοσιαλδημοκρατικού χώρου έχουν ήδη ξεκινήσει αλλά με πενιχρά μέχρι τώρα αποτελέσματα. Ο δεύτερος δρόμος είναι η πλαγιοκόπηση και η μετάλλαξη του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πλαγιοκόπηση περνά μέσα από την έλλειψη εμπειρίας του χώρου σε τέτοιες πολιτικές πραγματικότητες κυβερνητικού τύπου. Περνά επίσης και από την πιθανή πολιτική σύγχυση ορισμένων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που λαθεμένα πιθανώς να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν ταξικά ιδεολογικο-πολιτικά το θέμα της κυβερνητικής παρέμβασης της αριστεράς. Θα προσπαθήσουν δηλαδή να επενδύσουν σε ένα ΣΥΡΙΖΑ μεταλλαγμένο διαχειριστικό και όχι υπερβατικό του συστήματος. Ένα ΣΥΡΙΖΑ που θα έχει χάσει την ταξική του όχθη μέσα από την «δίψα του» για εξουσία. Σίγουρα για την άρχουσα τάξη στην Ελλάδα θα ήταν ευλογία Θεού ο υποτιθέμενοςπολιτικός ευνουχισμός του ΣΥΡΙΖΑ γιατί θα πραγματοποιούσαν «ανέξοδα» με τον τρόπο αυτό την αναστήλωση του δικού τους συστήματος με νέα υλικά, κάτι παρόμοιο δηλαδή με αυτό που έγινε το 81 με το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου όπου τότε το ΠΑΣΟΚ έμπαινε δυναμικά στην πολιτικήκονίστρα της χώρας με έναν ιδιότυπο πολιτικό λόγο που αδρανοποιούσε όχι μόνο την παλιά Ένωση Κέντρου, αλλά και την αριστερά, για να βοηθήσει μετέπειτα την άρχουσα τάξη στην αναχαίτιση του κινήματος . Το σημαντικότερο όμως για αυτούς είναι να πετύχουν τον πολιτικό ευνουχισμό του ΣΥΡΙΖΑ, και με τον τρόπο αυτό θα αδρανοποιούσαν αγωνιστικά για πολλές δεκαετίες το αριστερό κίνημα.
Ένας ΣΥΡΙΖΑ τρομοκρατημένος από την αγριότητα των αγορών. Ένας ΣΥΡΙΖΑ όπου θα έχει κυριαρχήσει στις γραμμές του η τεχνοκρατική μετριοπαθής άποψη. Ένας ΣΥΡΙΖΑ πλυντήριο του φθαρμένου πολιτικού προσωπικού του χθες προερχόμενου κύρια από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ χωρίςαντικαπιταλιστική αντιμνημονιακή πολιτική συμμαχιών και ειδικότερα ένας ΣΥΡΙΖΑ αποδεκτός και καθοδηγούμενος από τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα σε Αμερική και Ευρώπη ελάχιστα στοιχεία από τη διαφορετικότητα της αριστεράς θα έχει κρατήσει.
Αυτό το πολιτικό μόρφωμα «Δούρειο Ίππο» θα επιθυμούσε και επιθυμεί η άρχουσα τάξη της Ελλάδας. Ένα κόμμα σοσιαλδημοκρατικοποιημένο θέλουν σήμερα τα μεγάλα καπιταλιστικάοικονομικά κέντρα της Ε.Ε.
Αυτό το ζοφερό σενάριο όμως για τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά τα ίδια τα μέλη και τα στελέχη του δεν πρόκειται να το αφήσουν να πραγματοποιηθεί. Μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν αστείρευτες δυνάμεις που παλεύουν και θα γίνουν εμπόδιο, «σινικό τείχος», στην προσπάθειασοσιαλδημοκρατικοποίησης του, παράλληλα δε αγωνίζονται για να ανοίξουν διάπλατα τις πόρτες στο δρόμο για την εξουσία της ελληνικής αριστεράς στο σύνολό της. Οι δυνάμεις αυτές αντιλαμβάνονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κρατήσει την ριζοσπαστική του υπόσταση και να την ενισχύσει ακόμα περισσότερο, διότι τη στιγμή της όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων δεν μπορείς να λειτουργείς με μετριοπάθεια και φοβίες ως ένα άλλο ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ.
Στην πραγματικότητα είναι μονόδρομος για τον ΣΥΡΙΖΑ η σταθερότητα σε ένα πολιτικό πρόγραμμα ανατροπής. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται ότι στην κοινωνία η ταξική διαίρεση είναι άκρως ευδιάκριτη με την προλεταριοποίηση και φτωχοποίηση ευρύτερων στρωμάτων . Επομένως δεν έχει νόημα η φυγή του προς το κέντρο γιατί δεν υπάρχει πια κέντρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν θα αυτοπαγιδευθεί σε ένα καθοδικό σπιράλ όπου θα κάνει τη μία υποχώρηση μετά την άλλη για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ελίτ χάνοντας όμως την εμπιστοσύνη των εργαζομένων, για να καταλήξει στο τέλος μία παρένθεση αδιάφορη και για τους μεν και για τους δε...
Στην Ελλάδα ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Υπάρχει η περίπτωση ενός ειρηνικού περάσματος προς μια δημοκρατία που ηγεμονική της δυναμη θα είναι ο κόσμος της εργασίας.
*Ο Βασίλης Πριμικήρης είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ISKRA

ΣΤΑΖΕΙ ΚΑΙ ΑΙΜΑ Η ΟΥΡΑ ΤΟΥ (ΚΡΑΤΙΚΟΥ) ΓΑΙΔΑΡΟΥ


Posted by olympiada στο Οκτωβρίου 17, 2014

wpid-20141016043855.jpgΚΩΣΤΑ ΔΗΜ. ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ

(ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ -ΣΧΟΛΙΟΓΡΑΦΟΥ)

Ατέλειωτες ουρές ταλαιπωρημένων και ακατονόμαστες αρές /κατάρες αγανακτισμένων πολιτών οι οποίοι στοιχήθηκαν για να πληρώσουν: δόσεις φόρου εισοδήματος, τακτοποιήσεις αυθαιρέτων, ΕΝΦΙΑ κ.α, την τελευταία ημέρα του μήνα (!…).

(Σ.Σ Λόγω οικονομικών δυσκολιών είναι αδύνατη η πληρωμή μερικές ημέρες νωρίτερα, πριν να πάρουν χρήματα).

Οι (αν) αρμόδιοι εννοούν -και επιμένουν – να βασανίζουν αναίτια τους ήδη ταλαιπωρημένους, στερημένους, πενόμενους, εξαθλιωμένους πολίτες.

Ανενδοίαστα, αναίσχυντα, αναίσθητα!……

Εδώ βέβαια δεν υφίσταται η δικαιολογία / άλλοθι απαιτήσεων των Τροικανών. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, δεδομένου ότι στις χώρες τους οι πολίτες δεν λιποθυμούν, ούτε πεθαίνουν σε ουρές πληρωμής / ντροπής για πολιτισμένα κράτη του 21 αιώνα (!).

Είναι δικό μας (τους) επίτευγμα επίδειξης πυγμής και αναλγησίας.

Είναι απάνθρωπα όσα συμβαίνουν. Με αποκορύφωμα τον (εκ ταλαιπωρίας) θάνατο ενός 70χρονου!…..

Αλήθεια : τι θα πάθαινε το (φερόμενο ως) Κράτος μας αν πλήρωναν οι οφειλέτες πχ από 3 έως 7 του επόμενου μήνα;

Θα έσταζε η ουρά του γαιδάρου, θα έχαναν οι πομπεμένοι μανδαρίνοι την …. αίγλη της επίδειξης ισχύος τους;

Φοβούνται μήπως απομυθοποιηθούν, ξεπέσουν οι τυχάρπαστοι (αν)αρμόδιοι, πέσουν οι μετοχές τους στην πιάτσα της αυθαιρεσίας, του “αποφασίζομεν, διατάσσομεν και δεν υποχωρούμε;”. “Μέχρι τέλος του μηνός και τέρμα”.

Μαζί με τις συντάξεις, οι αναλήψεις, οι πληρωμές, οι ατέλειωτες ώρες αναμονής.

Χωρίς να συγκινείται κανείς!!!…..

Προδήλως δεν τους αρκούν οι θάνατοι όσων χάνονται από: εγκεφαλικά, εμφράγματα κ.ο.κ. όταν τους έρχονται τα “χαρτιά εξόντωσης”. Αυτούς δεν τους μετράνε οι στατιστικές τους. Απλά ήρθε η …. ώρα τους! Όσοι πηδάνε από ταράτσες και αυτοκτονούν, είναι περισσότερο … προνομιούχοι γιατί μπαίνουν στη λίστα της στατιστικής !

Αναρωτιέμαι: Ποιός θα βάλει τάξη; Ποιός θα δείξει ανθρωπιά; Δεν τους αρκούν τα δεινά που σώρευσαν; Τη χώρα που κατέστρεψαν, τους Έλληνες που εξαθλίωσαν;

Γιατί τους βασανίζουν σαδιστικά, ανελέητα ακόμη και όταν πηγαίνουν να τους πληρώσουν;

Τι θέλουν επιτέλους; Ας μας το πούν καθαρά, αντρίκεια τα κνώδαλα.

Υ.Γ Άραγε όσοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον μάταιο τούτο κόσμο, την Ελληνική αποικία των ξένων, καθώς και οι συγγενείς τους, θα παρηγορηθούν αν συγκεντρωθούν οι 180 ψήφοι για εκλογή προέδρου Δημοκρατίας; Ή αν (μεγάλος εθνικός καημός) ο τάδε εκλεγεί πρώτος στη Β Αθηνών έναντι του β’ ή του γ’ συντρόφου του;

Θα το (ξανα)γράψω: “Α ι δ ώ ς Α χ ρ ε ί ο ι“;

ΒΟΜΒΑ ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΩΝ 1,7 ΔΙΣ. ΣΤΗ ΔΕΗ



Εκτύπωση
(Παρ. 17/10/14 - 11:30)        
ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΩΣΤΑ 184 ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ!
Στο 1,7 δισ. ευρώ έφθαναν στις 30 Σεπτεμβρίου οι ληξιπρόθεσμες οφειλές και οι επισφαλείς απαιτήσεις της ΔΕΗ, σύμφωνα με ανακοίνωση της ΓΕΝΟΠ, η οποία έδωσε στη δημοσιότητα και κατάλογο με τις κατηγορίες των οφειλετών.
Τα περισσότερα χρέη, 421 εκατ. ευρώ εμφανίζονται στη χονδρική αγορά, με 312 εκατ. ευρώ να έχουν η κρατική ΛΑΡΚΟ (μερίδιο της οποίας κατέχει η ίδια η ΔΕΗ) και τρεις ακόμα ηλεκτροβόρες ιδιωτικές βιομηχανίες και ακολουθούν 304 εκατ. ευρώ απόεπισφαλείς πελάτες, βιοτεχνίες, εμπορικές επιχειρήσεις, οικιακοί καταναλωτές κλπ.
Σημαντικές, ύψους 102 εκατ. ευρώ, είναι οι οφειλές από τα νοικοκυριά που έχουν ενταχθεί στοΚοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο (ΚΟΤ) της ΔΕΗ με τις μειωμένες χρεώσεις, παρά τη δέσμευση της κυβέρνησης ότι θα συμμετείχε στο κόστος.
Ακόμα, οι οφειλές από δημόσιους οργανισμούς, όπως υπουργεία, περιφέρειες, και άλλοι φορείς φθάνουν στα 184 εκατ. ευρώ, ενώ στα 254 εκατ. ευρώ ανέρχονται οι οφειλές από λογαριασμούς που έχουν λήξει αλλά οι καταναλωτές περιμένουν τον δεύτερο ή τον τρίτο λογαριασμό, καθώς το ηλεκτρικό ρεύμα δεν κόβεται, τουλάχιστον από την πρώτη καθυστέρηση. Τέλος, οι οφειλές από όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες καταναλωτών ανέρχονται σε 453 εκατ. ευρώ.
Η ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ εκφράζει επιφυλάξεις για την αποδοτικότητα της πρόσφατης κίνησης της εταιρείας ναπροσλάβει δικηγορικά γραφεία για να διεκδικήσουν την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων και καλεί τη διοίκηση να δώσει στη δημοσιότητα το ακριβές ληξιπρόθεσμο χρέος των πολιτικών κομμάτων καθώς και κάθε Ανώνυμης Εταιρείας.
Επίσης εγκαλεί τη διοίκηση επειδή δεν έδωσε εντολή διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος σε μεγάλους πελάτες και ζητά από τον Διαχειριστή του Δικτύου Διανομής (ΔΕΔΔΗΕ) να σχεδιάσει από μηδενική βάση τον τρόπο λειτουργίας και απόδοσης έργου των εργολάβων καταμέτρησης, ώστε να υπάρξει καλύτερος έλεγχος των μετρητών και να αντιμετωπιστούν οι ρευματοκλοπές, που «εξαπλώνονται σαν επιδημία».
Τέλος εκφράζει ανησυχία για τον κίνδυνο κατάρρευσης της ΔΕΗ, η οποία μπορεί να συμπαρασύρει το σύνολο της αγοράς ηλεκτρισμού, κατηγορεί τη διοίκηση για «προκλητική αδυναμία να προβάλει αντίσταση στις κυβερνητικές και όχι μονον αποφάσεις» και κάνει εκ νέου λόγο για οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω από μεγάλα λόγια».
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ISKRA

Ελληνική τραγωδία σε διεθνές δράμα


Το φάντασμα της κρίσης αρχίζει να πλανάται και πάλι πάνω από την ευρωζώνη, κάτι που έχει παραληφθεί εντελώς στις εκτιμήσεις για την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας στο σχέδιο προϋπολογισμού που συζητείται αυτές τις ημέρες στη Βουλή. Γεγονός που δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από το χαλί όπως γινόταν μέχρι τώρα. Το μόνο που έχουν να υποσχεθούν στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο ολόκληρο είναι νέο γύρο «προγραμμάτων προσαρμογής» για να βγει από τη μύγα ξίγκι.
Μες στην καλή χαρά οι κυβερνητικοί εταίροι...Μες στην καλή χαρά οι κυβερνητικοί εταίροι...Δυσοίωνοι οικονομικοί δείκτες, αυξανόμενη ανεργία, πτώση στα χρηματιστήρια: η κρίση επιστρέφει στη ζώνη του ευρώ, σημειώνει σχόλιο στη Deutsche Welle, θρυμματίζοντας τις απατηλές θεωρίες του "success strory" της ελληνικής κυβέρνησης σε περιβάλλον δήθεν χειροκροτημάτων της διεθνούς κοινότητας.
Οσο η κυβέρνηση αγνοεί τις επιπτώσεις μιας νέας οικονομικής κρίσης διεθνώς που χτυπά πρωτίστως τους αδύναμους κρίκους του συστήματος, τις πιο χρεωμένες και εκτεθειμένες οικονομίες σαν την Ελλάδα, τόσο τα αδιέξοδα και τα σκληρά προγράμματα θα διαιωνίζονται.
«Μη λογική» χαρακτηρίζει η πλειοψηφία των αναλυτών, το 85%, που μετείχε σε δημοσκόπηση του Bloomberg την πρόωρη έξοδο της Ελλάδας από το πρόγραμμα στήριξης. Σημειώσαν πως η πρόταση Σαμαρά για πρόωρη έξοδο της χώρας από το πρόγραμμα στήριξης, δεν είναι λογική από οικονομική άποψη, καθώς για να μπορεί μία χώρα να ευνοηθεί από το πρόγραμμα αγοράς τίτλων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα πρέπει να βρίσκεται σε πρόγραμμα στήριξης.
Οσο και να προσπαθεί το κυβερνητικό επιτελείο να πει ότι η κρίση στην ελληνική αγορά μετοχών και ομολόγων (παρά το σημερινό ράλι... εκτόνωσης στα χαμηλά) οφείλεται στο πολιτικό ρίσκο... των εκλογών εντείνοντας τις αψιμαχίες στη Βουλή και στα τηλε-παράθυρα, τόσο πιο δραματικά ερχεται η πραγματικότητα να επιβεβαιώσει ότι βασική αιτία είναι η κοινωνική κατακραυγή και συνολική αδυναμία να βρεθεί διέξοδος στην κρίση του ευρώ, που αποτελεί την πιο άγρια έκφραση αυτή τη στιγμή της κρίσης.
Κρίση που δεν έχει ξεπεραστεί διεθνώς από το πιστωτικό κράχ του 2007-8. Τότε στην κορυφή του παγόβουνο βρέθηκε ο τιτανικός του αμερικανικού επενδυτικού κολοσσού Lehman Brothers, τώρα στην κορυφή βρίσκεται συνολικά η ζώνη του ευρώ και ο πυρήνας της με subprime... την Ελλάδα.
Η υφεσιακές πιέσεις χτυπούν πλέον ανοιχτά ξανά το σύστημα συνολικά βαδίζοντας εκτός ελέγχου και χωρίς πυξίδα. Με την καρδιά του ευρώ στην πρώτη γραμμή αδυναμίας. Την Κίνα να τρίζει με "κόκκινο" τραπεζικό σύστημα και υψηλά χρέη. Και όσες οικονομίες προσπάθησαν με κρατικές ενέσεις τόνωσης "κεϊνσιανού τύπου... χρηματοοικονομικής προσέγγισης", όπως λέει ο ιταλός πανεπιστημιακός Ρ. Μπελοφιόρε (σαν τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, τη Βρετανία κ.α.) να φορτώνουν με χρέη τους προϋπολογισμούς, με αναιμικό έως μηδαμινό αποτέλεσμα στις οικονομίες και στις κοινωνίες που πληρώνουν το μάρμαρο.
Lehman Brothers... dejavu
Αυτή η αντίφαση φέρνει ξανά την κρίση στο προσκήνιο, αλλά αυτή τη φορά με λιγότερα όπλα στη φαρέτρα των κυβερνήσεων και των "διεθνών θεσμών" να την αντιμετωπίσουν.
Πολλοί οικονομολόγοι πιστεύουν ότι ο κίνδυνος παρατεταμένης ύφεσης στην ευρωζώνη δεν έχει παρέλθει οριστικά. «Απλώς έχουμε σήμερα μία διαφορετική μορφή κρίσης» υποστηρίζει ο Ρόμπερτ Χάλβερ, στέλεχος της γερμανικής τράπεζας Baader Bank. Τα προηγούμενα χρόνια η κρίση αφορούσε κυρίως το δημόσιο χρέος, ενώ τώρα εστιάζει στην ισχνή δραστηριότητα του ιδιωτικού τομέα, τονίζει ο γερμανός αναλυτής.
«Βλέπουμε ότι πολλές χώρες της ευρωζώνης δεν έχουν προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις εκείνες που θα ήταν απαραίτητες για να προσελκύσουν περισσότερες επενδύσεις και να δημιουργήσουν σταθερές θέσεις εργασίας. Το πρόβλημα λοιπόν παραμένει και φοβάμαι ότι επιστρέφουμε στη βαρβαρότητα του χρέους και σε μία νοοτροπία που λέει ότι προσπαθούμε να σταθεροποιήσουμε την οικονομία με καινούργια χρέη» επισημαίνει ο Ρόμπερτ Χάλβερ, όπως γράφει σχόλιο στη Deutsche Welle.
Ο γερμανός οικονομολόγος Μαξ Ότε ήταν ένας από τους ελάχιστους «ειδικούς» που ήδη από το 2006 κατάφεραν να προβλέψουν την παγκόσμια κρίση. Σήμερα πιστεύει ότι ενδεχόμενο νέο υφεσιακό επεισόδιο θα μπορούσε να αποδειχθεί ακόμη πιο σοβαρό από την κρίση της Lehman Brothers το 2008. «Με την προ εξαετίας κρίση προκλήθηκε πανικός, υπήρχε φόβος ότι θα διαλυθεί το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Λύσαμε το πρόβλημα με την πολιτική του φθηνού χρήματος, αλλά οι δομικές μεταρρυθμίσεις δεν έγιναν, τα προβλήματα δεν λύθηκαν. Και τώρα το κρατικό χρέος αυξάνεται, ο ευρωπαϊκός νότος βιώνει μία καταστροφική ύφεση με 50% ανεργία στους νέους και η αναπτυξιακή προσπάθεια δεν αποδίδει».
Σε όλα αυτά προστίθενται νέοι αστάθμητοι παράγοντες, εκτιμά ο Μαξ Ότε: ο- ανόητος, κατά την άποψή του- οικονομικός πόλεμος με τη Ρωσία, που επιβαρύνει ιδιαίτερα τη Γερμανία και την Αυστρία. Η προέλαση του αποκαλούμενου ʻΙσλαμικού Κράτουςʼ στη Μέση Ανατολή. Φαινόμενα κυβερνητικής αστάθειας ακόμα και στην ίδια την Ευρώπη. «Η πολιτική αστάθεια στην Ευρώπη είναι ουσιαστικά μία αναπτυξιακή ένεση για την Αμερική: οι πολυεθνικές μεταφέρουν επενδύσεις από την Ευρώπη στην Αμερική» λέει ο γερμανός οικονομολόγος.
Αντικρουόμενες προτάσεις για το μέλλον
«Η κρίση δεν έχει περάσει» υποστηρίζει και ο Χανς Βέρνερ Ζιν, επικεφαλής του Ινστιτούτου Οικονομικών Μελετών του Μονάχου (IFO). Ιδιαίτερα ανησυχητική θεωρεί ο Ζιν την κατάσταση στην Ιταλία, όπου, όπως υποστηρίζει, καταγράφονται πρόσφατες εκροές κεφαλαίων ύψους 67 δις ευρώ. Παλαιότερα το πρόβλημα είχε λυθεί με την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία εξήγγειλε ότι, αν χρειαστεί, θα αγοράσει κρατικά ομόλογα υπερχρεωμένων χωρών σε απεριόριστο ύψος και κατ΄αυτόν τον τρόπο κατάφερε να μετριάσει τις επιπτώσεις της κρίσης.
Ωστόσο ο αναλυτής Ρόμπερτ Χάλβερ επικρίνει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της παρέμβασης αυτής. «Έκτοτε τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης δανείζονται με ευνοϊκούς όρους, γεγονός που φυσικά προκαλεί συσσώρευση χρεών. Με άλλα λόγια τα προβλήματα καλύπτονται, αλλά δεν λύνονται. Έχουμε πλέον στην ευρωζώνη χώρες που παίρνουν νέα δάνεια, για να αποπληρώσουν, όπως μπορούν, παλαιότερα δάνεια» τονίζει ο Ρόμπερτ Χάλβερ.
Τι μέλλει γενέσθαι; Οι απόψεις διίστανται, οι προτάσεις είναι πολλές και διαφορετικές. Ο Ρόμπερτ Χάλβερ πιστεύει ότι η Γερμανία δεν θα πρέπει να παραμείνει αυστηρά προσηλωμένη στον στόχο του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού» για το 2015. Ο Χανς Βέρνερ Ζιν προτείνει ένα νέο κούρεμα χρέους σε όλες της «χώρες της κρίσης». Όσο για τον Μαξ Ότε, επαναφέρει τα σενάρια εξόδου από την ευρωζώνη: «Ορισμένα κράτη-μέλη της περιφέρειας πρέπει να αποχωρήσουν αμέσως από την ευρωζώνη. Όχι όμως και από την ΕΕ, να το τονίσουμε αυτό. Επίσης πρέπει να τερματιστεί ο οικονομικός πόλεμος με τη Ρωσία. Και βέβαια να αλλάξει η σημερινή αρχιτεκτονική του ευρώ. Σήμερα η ΕΕ είναι υπερβολικά εξαρτημένη από την Αμερική».
με πληροφορίες Deutsche Welle, Bloomberg, Reuters, FT
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ