Οι Κούρδοι πολεμούν και για μας



PKK_Friedensprozess.png
Του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη που θα κυκλοφορήσει το Σάββατο 11 Οκτωβρίου.
Όπως έχουμε συχνά επαναλάβει –ίσως καθ’ υπερβολήν– ο μόνος σταθερός σε βάθος χρόνου σύμμαχος του ελληνισμού στην περιοχή είναι το μαχόμενο κουρδικό έθνος. Και αυτό όχι μόνον γιατί έχουμε έναν κοινό αντίπαλο, τον τουρκικό ιμπεριαλισμό, αλλά και γιατί με τους Κούρδους μοιραζόμαστε και κοινές αξίες, κάτι εξαιρετικά σπάνιο στη Μ. Ανατολή.
Οι Κούρδοι, επειδή παλεύουν για την εθνική τους ανεξαρτησία υπερβαίνοντας τις εθνοτικές και θρησκευτικές διαιρέσεις (περιλαμβάνουν σουνίτες, σιίτες, αλεβίτες και γεζιντί, καθώς και πολλές φυλές από το ιρανικό Κουρδιστάν έως τα παράλια της Μεσογείου), αποτελούν έναν παράγοντα αυθεντικού εκσυγχρονισμού της παράδοσης στη Μ. Ανατολή. Γι’ αυτό και μπορούν να προβάλλουν αξίες όπως η δημοκρατία, η ισότητα ανδρών -γυναικών και η κοινωνική δικαιοσύνη έξω και πέρα απ’ οποιαδήποτε θρησκευτική αναφορά. Από την άλλη, οι Κούρδοι για να αποκτήσουν ένα ενιαίο έθνος κράτος είναι υποχρεωμένοι να βρίσκονται στην αιχμή του δόρατος της πάλης για τη δημοκρατία σ’ όλη τη Μ. Ανατολή. Στο παρελθόν συγκρούστηκαν με τον Σαντάμ, και είχαν χιλιάδες νεκρούς από τα χημικά και τις βόμβες ναπάλμ, ακόμα παλιότερα, στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είχαν συμμαχήσει με τις σοβιετικές δυνάμεις εναντίον των ναζί στη Μ. Ανατολή. Για δεκαετίες αντιμετώπισαν, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, τους Τούρκους κεμαλιστές και Οθωμανούς, ενώ από τη δεκαετία 1990 γνώρισαν και τις διώξεις του καθεστώτος Άσαντ. Και τώρα, έρχονται σε σύγκρουση και με το υποκινούμενο από τις πετρομοναρχίες και τον Ερντογάν τέρας του ισλαμοφασισμού, που εκπροσωπεί το ισλαμικό κράτος. Επομένως, η εθνική τους ανεξαρτησία δεν μπορεί να θεμελιωθεί παρά μόνο ως δημοκρατική, κοσμικού χαρακτήρα και κοινωνιστική.
Έτσι, ο άνισος αγώνας των Κούρδων του Κομπάνι, που θυμίζει το δικό μας Μεσολόγγι, αποκτά μία τεράστια συμβολική σημασία σε πολλαπλά επίπεδα:
Πρώτον, αναδεικνύει το κουρδικό έθνος ως τη μόνη δύναμη που αντιμετωπίζει αποφασιστικά τους ισλαμοφασίστες, όπως είχε ήδη γίνει και στο ιρακινό Κουρδιστάν, όπου οι Κούρδοι με τους μαχητές του ΠΚΚ εξεδίωξαν τους τζιχαντιστές από τις κουρδικές πόλεις που είχαν καταλάβει. Έτσι οι Κούρδοι αποκτούν έναν αυξημένο και αποφασιστικό ρόλο σ’ όλη την περιοχή. Αλλά και στην παγκόσμια σκακιέρα.
Δεύτερον, διότι ο αγώνας τους ενάντια στους τζιχαντιστές βάζει φραγμό στα σχέδια του Ερντογάν, του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας. Πράγματι αυτοί, σε συμφωνία και με τη Δύση και το Ισραήλ, ήθελαν να δημιουργήσουν μία ενδιάμεση ζώνη, από τα τουρκικά σύνορα μέχρι τον Κόλπο. Αυτή η ζώνη όχι μόνο θα έκοβε στη μέση το «σιιτικό τόξο», αλλά θα επέτρεπε την απρόσκοπτη ροή πετρελαίου και φυσικού αερίου από τον Κόλπο στην Τουρκία, καθιστώντας την Τουρκία και το Ισλαμικό Κράτος κεντρικό παίκτη στη διακίνηση των υδρογονανθράκων, τη στιγμή ιδιαίτερα που εξελίσσεται η σύγκρουση της Δύσης με τη Ρωσία. Επειδή όμως μεταξύ Τουρκίας και Αράβων σουνιτών βρίσκονται οι Κούρδοι, θα έπρεπε να εξοντωθούν και να περιθωριοποιηθούν. Γι’ αυτό εξάλλου η Τουρκία όχι μόνο εξόπλισε και οργάνωσε τους τζιχαντιστές, αλλά και προσπαθεί να εμποδίσει οποιαδήποτε βοήθεια των Κούρδων της Τουρκίας στους μαχητές του Κομπάνι.
Τρίτον, η σύγκρουση των Κούρδων με τους ισλαμιστές οδηγεί σε ανάφλεξη στο εσωτερικό της Τουρκίας, με πολλαπλές συνέπειες. Θέτει υπό αμφισβήτηση τη διαδικασία ψευδοειρήνευσης που είχε αρχίσει μεταξύ Ερντογάν και Οτσαλάν, οδηγώντας σε εξέγερση των Κούρδων σ’ όλη την τουρκική επικράτεια. Το αποτέλεσμα είναι, μετά τις περσινές κινητοποιήσεις ενάντια στον Ερντογάν με αφετηρία το πάρκο Γκιεζί στην Κωνσταντινούπολη, και την αυξανόμενη αντίθεση των Αλεβιτών με τον Ερντογάν, να προστεθούν και οι Κούρδοι στο στρατόπεδο της ενεργού αντιπολίτευσης εναντίον του, εξασθενίζοντας ακόμα περισσότερο τις εσωτερικές και διεθνείς συμμαχίες του. Έχει ήδη έρθει σε σύγκρουση με τον Γκιουλέν, τον πνευματικό πατέρα του τουρκικού Ισλάμ, βρίσκεται σ’ αντίθεση με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, ενώ επιδεινώνονται αδιάκοπα οι σχέσεις του με τις ΗΠΑ. Επομένως, μία πολιτική διεύρυνσης των συμμαχιών του στο εσωτερικό και το εξωτερικό γίνεται ακόμα πιο ανέφικτη και τον οδηγεί αποκλειστικά σε στήριξη στα ισλαμικά στοιχεία. Αν δε, στο τέλος, υποχρεωθεί να επέμβει και κατά των τζιχαντιστών, τότε θα έχει καταφέρει να έρθει σε σύγκρουση με τους πάντες. Πάντως, το βέβαιο είναι ότι η αναταραχή στην ευρύτερη περιοχή οδήγησε την Τουρκία, από τα μηδενικά προβλήματα με τους «γείτονες», σχεδόν σε σύγκρουση με όλους. Διότι είναι προφανές ότι αυτές οι εξελίξεις επιδεινώνουν και τις σχέσεις της με το σιιτικό Ιράκ και προφανώς με το Ιράν και την Τεχεράνη.
Τέταρτον, ο ηρωικός αγώνας των Κούρδων, τόσο στο Ιράκ όσο και κυρίως στο Κόμπανι εναντίον των τζιχαντιστών, οδηγεί σε μια καθολική αναβάθμιση της εικόνας και του ρόλου των Κούρδων στη διεθνή κοινή γνώμη και ιδιαίτερα στη Δύση, όπου εντείνονται οι φοβίες εναντίον του εξτρεμιστικού Ισλάμ, και βεβαίως σε όλα τα προοδευτικά και αντι-παγκοσμιοποιητικά κινήματα. Εξ αντιθέτου, αποκαλύπτει όλο και πιο πολύ το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας, που δεκαετίες προπαγάνδας και συμπόρευσης με το εβραϊκό λόμπι στο παρελθόν, είχαν εξωραΐσει σ’ όλη τη Δύση. Τώρα πια η Τουρκία επιστρέφει στην πραγματικότητα της φυλακής των λαών.
Πέμπτον, ο αγώνας των Κούρδων αποτελεί ίσως την απαρχή της αντίστροφης μέτρησης για την αποθρησκειοποίηση και αποϊσλαμοποίηση των κοινωνιών και των κινημάτων της Μ. Ανατολής. Διότι πράγματι ο ισλαμισμός, ως πολιτικό κίνημα αντίστασης στη Δύση, πριν από τριάντα ή σαράντα χρόνια, είχε πολλές και σημαντικές διαστάσεις, μια και συνέδεε τα πολιτικά κινήματα με την εγχώρια παράδοση, με την ισλαμική επανάσταση του Ιράν να συνιστά το απόγειο αυτής της διαδικασίας. Ταυτόχρονα όμως, είχε και ένα έντονα οπισθοδρομικό και αντιδραστικό στοιχείο, δευτερεύον στην πρώτη φάση, κυρίαρχο ήδη σήμερα. Αυτό το στοιχείο οδήγησε σταδιακά σε μια λογική ιερού πολέμου εναντίον κάθε αντιφρονούντα, και ιδιαίτερα σε μια οξύτατη σύγκρουση μεταξύ σουνιτών και σιιτών, οι οποίοι, στην περιοχή της Μ. Ανατολής, φθάνουν ίσως το 30% του μουσουλμανικού πληθυσμού. Και, βέβαια, αυτή την αρνητική εξέλιξη την τροφοδοτούσαν και την ενίσχυαν κατ’ εξοχήν οι Αμερικανοί και οι Ισραηλίτες. Έτσι, φτάσαμε σήμερα, ο ισλαμισμός να μεταβληθεί από δύναμη απελευθέρωσης σε δύναμη οπισθοδρόμησης και αποσύνθεσης του αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου. Είναι προφανές, πως η μόνη διέξοδος για τις χώρες της Μ. Ανατολής είναι η σταδιακή απομάκρυνση από την ταύτιση θρησκευτικής ταυτότητας και πολιτικής η οποία οδηγεί σε έναν γενικευμένο εμφύλιο πόλεμο και αδυναμία συγχρωτισμού και συμπόρευσης με τα κινήματα όλων των υπόλοιπων λαών του κόσμου. Έτσι, το κουρδικό κίνημα, ως το πρώτο μη θρησκευτικό κίνημα της Ανατολής, ανοίγει τον δρόμο για μια αντίστροφη κίνηση επαναπολιτικοποίησης των κινημάτων και των λαών. Και ήδη κινήματα όπως η Χεσμπολάχ, παρ’ ότι θρησκευτικής έμπνευσης, συνεργάζεται συστηματικά και με χριστιανικές και σουνιτικές οργανώσεις στον Λίβανο, σε μια προσπάθεια διάσωσης της ειρήνης στη χώρα τους.
Όσο για μας στην Ελλάδα και την Κύπρο, είναι προφανές πως έχουμε κάθε συμφέρον στην ενίσχυση και τη νίκη των Κούρδων αδελφών μας όπως προείπαμε, όχι μόνο γιατί απειλούν τους Τούρκους νεοθωμανούς, αλλά ίσως, ακόμα περισσότερο, γιατί αποτελούν τον βασικότερο φορέα δημοκρατικών αξιών στην περιοχή της Μ. Ανατολής και εκείνων που αντιστρατεύονται τη φασιστικοποίηση του ισλαμικού φαινομένου που εκπροσωπούν οι τζιχαντιστές. Η ήττα των τζιχαντιστών και του ισλαμοφασισμού αποτελεί νίκη για το δημοκρατικό κίνημα του ελληνικού λαού. Και, εξ άλλου, όπως έχουμε επαναλάβει πολλές φορές τα τελευταία τριάντα χρόνια, οι Κούρδοι πολεμούν για μας και κάποτε ανθ’ ημών.
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΡΔΗΝ"

Κατάρρευση σε δόσεις



Οι Βρυξέλλες διεμήνυσαν χθες ότι μετά τον Δεκέμβριο του 2014 λήγει η περίοδος αναστολής των πλειστηριασμών. Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Γίρκι Κατάινεν «κάρφωσε» την κυβέρνηση και άδειασε τον Νίκο Δένδια για το θέμα, ξεκαθαρίζοντας ότι πλειστηριασμοί ξεκινούν σε μόλις λίγους μήνες, από την αρχή του 2015. Αποτελεί άλλο ένα χαστούκι στην κυβέρνηση, η οποία το τελευταίο διάστημα τελεί υπό το κράτος πανικού και εξακολουθεί να φαντάζεται «συναινετική» έξοδο από το Μνημόνιο.

Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Γίρκι Κατάινεν, δεν άφησε κανένα περιθώριο για παρερμηνείες και δεύτερες αναγνώσεις. Τόνισε ότι το «προσωρινό καθεστώς όσον αφορά τις δημοπρασίες των οφειλετών για πρώτη κατοικία» λήγει εντός του έτους και παρέπεμψε στη δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης να καταρτίσει σχέδιο για τη δημιουργία ενός δικτύου κοινωνικής ασφάλειας με βάση εισοδηματικά κριτήρια. Επί της ουσίας, η τοποθέτησή του θυμίσει την κυνική δήλωση των τροϊκανών προ ενός έτους στην «Ε»: «Βάλτε τους αστέγους σε τροχόσπιτα».

Η άρση των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία αναμένεται να αποτελέσει τη χαριστική βολή για την κυβέρνηση. Ερχεται, δε, ακριβώς τη στιγμή που προσπαθεί να επιδείξει ότι προχωρεί σε ρυθμίσεις-ανάσα για τους οφειλέτες, πολλές δόσεις για τα ληξιπρόθεσμα χρέη, εκπτώσεις σε πρόστιμα στις εφορίες και τα ασφαλιστικά ταμεία... Ρυθμίσεις, που έχουν προαναγγελθεί εδώ και καιρό και στις οποίες οι κυβερνητικοί εταίροι πόνταραν πολλά, καθώς απευθύνονται σε ένα ευρύ εκλογικό ακροατήριο.

Η ασκούμενη πολιτική της σκληρής λιτότητας δεν απαλύνεται μόνο με ρυθμίσεις, όπως αυτές που προωθεί η κυβέρνηση. Η συνέχιση της ίδιας συνταγής οδηγεί σε νέα αδιέξοδα, όταν δεν συνοδεύεται από την παραγωγική ανασυγκρότηση, ενταγμένη σε ένα εθνικό σχέδιο με ξεκάθαρα αναπτυξιακά μέτρα για τη χώρα. Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ οδηγούνται στην κατάρρευση ακριβώς επειδή στάθηκαν ανίκανοι να δώσουν προοπτική εξόδου από την κρίση και να πείσουν τους πολίτες ότι οι μεγάλες θυσίες τους έπιασαν τόπο. Πλέον πνίγονται στα προαπαιτούμενα μέτρα, που οι ίδιοι είχαν δεσμευθεί απέναντι στους δανειστές, χωρίς να μπορούν να εξασφαλίσουν κανένα σωσίβιο διάσωσης. Δεν έχουν στήριξη από το εξωτερικό, ενώ έχουν απολέσει και την ανοχή της κοινωνίας.

Οι Βρυξέλλες διεμήνυσαν χθες ότι μετά τον Δεκέμβριο του 2014 λήγει η περίοδος αναστολής των πλειστηριασμών. Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Γίρκι Κατάινεν «κάρφωσε» την κυβέρνηση και άδειασε τον Νίκο Δένδια για το θέμα, ξεκαθαρίζοντας ότι πλειστηριασμοί ξεκινούν σε μόλις λίγους μήνες, από την αρχή του 2015. Αποτελεί άλλο ένα χαστούκι στην κυβέρνηση, η οποία το τελευταίο διάστημα τελεί υπό το κράτος πανικού και εξακολουθεί να φαντάζεται «συναινετική» έξοδο από το Μνημόνιο.

Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Γίρκι Κατάινεν, δεν άφησε κανένα περιθώριο για παρερμηνείες και δεύτερες αναγνώσεις. Τόνισε ότι το «προσωρινό καθεστώς όσον αφορά τις δημοπρασίες των οφειλετών για πρώτη κατοικία» λήγει εντός του έτους και παρέπεμψε στη δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης να καταρτίσει σχέδιο για τη δημιουργία ενός δικτύου κοινωνικής ασφάλειας με βάση εισοδηματικά κριτήρια. Επί της ουσίας, η τοποθέτησή του θυμίσει την κυνική δήλωση των τροϊκανών προ ενός έτους στην «Ε»: «Βάλτε τους αστέγους σε τροχόσπιτα».

Πηγή: enet.gr ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ Avanti popolo

Τσίπρας καλεί Πεντάγωνο και «ακούει» τις αγορές







Στοιχεία προσαρμογής στον… «ρεαλισμό» περιείχαν οι κινήσεις και ορισμένες επισημάνσεις του Αλέξη Τσίπρα τις τελευταίες μέρες.

Με την επίσκεψη στο Πεντάγωνο θέλησε να σηματοδοτήσει μια σειρά από πράγματα, κυρίως όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό προϋποθέσεις, δεν είναι κλειστός στην «εθνική συνεννόηση» όπως θέλει να τον παρουσιάζει το κυβερνητικό στρατόπεδο και πως, αντίθετα με τον πρωθυπουργό, προωθεί τη θεσμικού χαρακτήρα επικοινωνία με την κυβέρνηση, ειδικά σε κρίσιμα ζητήματα, όπως τα εθνικά θέματα και η εξωτερική πολιτική.

Την ίδια ώρα, μιλώντας στην Κ.Ε. του κόμματος το περασμένο Σάββατο έδειξε να αναγνωρίζει ότι τα μηνύματα των αγορών στρέφονται και – αν όχι κυρίως – προς την επόμενη κυβέρνηση, αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ, στρώνοντας τον «κυβερνητικό» του δρόμο με εμπόδια, δυσκολίες, ασφυκτικές πιέσεις και γενικώς ποικίλα δεινά.
«Ξέρουμε» επισήμανε «ότι οι αγορές θα είναι ενδεχομένως για μακρά περίοδο εχθρικές στην Ελλάδα». Όπερ έστι μεθερμηνευόμενον: στενεύουν τα περιθώρια για αξιοποίηση των «αντιθέσεων» στο ευρωπαϊκό στρατόπεδο, κορυφαία εκδήλωση των οποίων κατά τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν η ποσοτική χαλάρωση Ντράγκι (αναφορά που έχει αποσυρθεί τις τελευταίες μέρες από τον λόγο του Αλέξη Τσίπρα). Με άλλα λόγια, ο Τσίπρας προτίμησε αυτήν τη φορά να χτυπήσει το καμπανάκι, καλώντας παράλληλα με αυτόν τον τρόπο σε εγρήγορση και συσπείρωση, παρά να καλλιεργήσει ελπίδες για τις διαθέσεις των δανειστών.

Επιστρέφοντας στην επίσκεψη Τσίπρα στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αξίζει να επισημανθεί ότι τόσο αυτό καθεαυτό το γεγονός όσο και η πολύωρη ενημέρωση (τρεισήμισι ώρες) από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία και βέβαια το κλίμα αβροφροσύνης με τον Αβραμόπουλο προκάλεσαν έντονο εκνευρισμό στο Μαξίμου (ο οποίος εκνευρισμός πιθανότατα θα εκτονωθεί στον… πάντα κομψό και υπεράνω παρατάξεων υπουργό).

Βασικός στόχος πάντως της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να υπογραμμιστούν τα εξής:

Ο Τσίπρας επιχειρεί να απαντήσει σε κατηγορίες προερχόμενες από το κυβερνητικό στρατόπεδο και διάφορους θιασώτες της εθνικής συνεννόησης για το χρέος και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, πετώντας το μπαλάκι στους αντιπάλους του. Τι λέει ουσιαστικά; Όταν ο Σαμαράς δεν συνομιλεί με την αξιωματική αντιπολίτευση ούτε καν σε θεσμικό επίπεδο παρά διακηρύσσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα «περιθωριακό κόμμα», για ποια «εθνική συνεννόηση» μιλάμε; Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ πετάει το μπαλάκι στον Σαμαρά, δείχνοντάς τον ως υπεύθυνο για απουσία κάθε συνεννόησης με τον ΣΥΡΙΖΑ, καταρχάς σε επίπεδο θεσμικών οργάνων, όπως το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής κ.λπ.

Ωστόσο για την αξιωματική αντιπολίτευση, η θεσμική επικοινωνία δεν ταυτίζεται με την πολιτική συνεννόηση στην ατζέντα που βάζει το κυβερνητικό δίδυμο.

Στην Κ.Ε. ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για «εθνική συνεννόηση», αλλά υπό όρους πολιτικής ηγεμονίας του ΣΥΡΙΖΑ και γύρω από το δικό του πρόγραμμα σχετικά με τη σκληρή διαπραγμάτευση, τη διαγραφή του χρέους, την ανακούφιση της ανθρωπιστικής κρίσης και την παραγωγική ανασυγκρότηση.

Η συνεννόηση που επιδιώκει το μνημονιακό μπλοκ είναι για την Κουμουνδούρου προσπάθεια διάχυσης ευθυνών για την καταστροφική πολιτική που ακολουθήθηκε, «συνενοχή στο έγκλημα» και συναίνεση στην παράταση της εξουσίας των Σαμαρά - Βενιζέλου και του μνημονίου.

Σε ένα άλλο επίπεδο ο Αλέξης Τσίπρας θέλησε να υπογραμμίσει ενώπιον του εθνικού ακροατηρίου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προασπίζεται τα «συμφέροντα της χώρας» και δεν είναι μια δύναμη που απαξιώνει ή αντιστρατεύεται τα εθνικά θέματα, κάνοντας άνοιγμα στο πιο συντηρητικό κοινό.

Είναι ενδεικτικές οι δηλώσεις του κατά την ολοκλήρωση της επίσκεψης στο Πεντάγωνο: περιείχαν αναφορές στην τουρκική πρόκληση στην Κύπρο, στο αξιόμαχο των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, στην «ισχυρή» αποτρεπτική δύναμη της χώρας, στις μισθολογικές αδικίες που υφίστανται οι Έλληνες αξιωματικοί και οπλίτες και στην ανάγκη μιας νέας αντίληψης στη δομή των Ενόπλων Δυνάμεων και στο εξοπλιστικό μοντέλο.

Εν γένει έδωσε το σήμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει προτεραιότητα στα ζητήματα εθνικής ασφάλειας, άμυνας κι εξωτερικής πολιτικής – «η ασφάλεια τη χώρας είναι πρώτη προτεραιότητα» δήλωσε χαρακτηριστικά.

Στο μεταξύ, αν η χώρα δείχνει σήμερα το κλοτσοσκούφι της Μέρκελ και των ΗΠΑ, ο Αλέξης Τσίπρας το Σάββατο στην Κ.Ε. μίλησε για την ανάγκη μιας νέας εξωτερικής πολιτικής η οποία όχι μόνο προωθεί «ενεργά» τα συμφέροντα της χώρας, αλλά επιπλέον ενισχύει τον διεθνή της ρόλο, ιδιαίτερα στην ειρήνη και την περιφερειακή σταθερότητα.
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΠΟΝΤΙΚΗ"

"Βγαίνουμε από το Μνημόνιο", με... νέο Μνημόνιο !

 για τα ίδια δανεικά !

Συμφωνία κυβέρνησης - Ε.Ε. *Νέα μέτρα και παράταση της επιτήρησης από την τρόικα για "προληπτική γραμμή πίστωσης" από το "περίσσευμα" του υφιστάμενου δανείου και αποθεματικά φορέων του Δημοσίου.
Δεδομένο είναι ότι στην επιτήρηση του νέου "προγράμματος", εκτός από την Κομισιόν και την ΕΚΤ, θα συμμετέχει και το ΔΝΤ, με τους κ. Σαμαρά και Βενιζέλο να προσπαθούν να πείσουν ότι αυτή η συμμετοχή θα είναι "συμβουλευτική"...


Αν όσα διαρρέουν από το Μαξίμου αποδειχθούν αληθινά, τότε η περιβόητη έξοδος από το ΔΝΤ θυμίζει τη λαϊκή παροιμία "πήγαμε για μαλλί και βγήκαμε κουρεμένοι"! 
Όχι, μην πάει ο νους σας στο κούρεμα του χρέους! 
Ξανά για κούρεμα κοινωνικών δικαιωμάτων και δυνατοτήτων της χώρας πρόκειται! 
Η περίφημη "προληπτική γραμμή χρηματοδότησης" συνδυάζεται με αναδασμό των υφιστάμενων δανειακών πόρων. 
Το μαξιλάρι του ΤΧΣ και τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών οργανισμών συγκροτούν την "προληπτική γραμμή". 
Προαπαιτούμενο για τη συγκρότησή της και όχι για την ενεργοποίησή της είναι η υπογραφή νέου Μνημονίου. 
Η επιτήρηση των πιστωτών θα συνεχιστεί αδιαλείπτως. 
Για τα χρήματα του ΤΧΣ ήδη έχουμε βογκήξει με τις μνημονιακές υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει. 

Τώρα επιβάλλεται και νέο Μνημόνιο για τα ίδια χρήματα!

Πράγματι η "διαπραγμάτευση Σαμαρά" κατοχυρώνει, και μάλιστα διπλά, τους πιστωτές και σύρει τη χώρα πισθάγκωνα δεμένη στον ρωμαϊκό θρίαμβο των αγορών και του νεοφιλελεύθερου Διευθυντηρίου των Βρυξελλών. 
Έτσι εννοεί ο Σαμαράς τα περί "συνετής εξόδου της χώρας από την κανονικότητα". 
Αυτός ο εκβιασμός όμως, με βάση το ψεύτικο δίλημμα "σταθερότητα ή ΣΥΡΙΖΑ", αναβιώνει ως έσχατη κυβερνητική ελπίδα αποφυγής της συντριβής και του τέλειου εξευτελισμού της.

Με τέτοια "διαπραγμάτευση", βεβαίως, δεν μπορούν να πετύχουν ούτε τα ήσσονα. 
Όπως, π.χ., ρυθμίσεις στοιχειωδών εξυπηρετήσεων των πολιτών για χρέη προς το Δημόσιο. 
Πάλι καλά που Σαμαράς και Βενιζέλος, ακολουθώντας τις οδηγίες της τρόικας, δεν ζητούν από τους πολίτες να πληρώσουν δυο φορές για τα ίδια χρέη προς το Δημόσιο!

Κι αυτή τη φορά η είδηση για το περιεχόμενο των μνημονιακών δεσμεύσεων, που θα ενεργοποιηθούν από 1ης Ιανουαρίου, ήρθε από την Ευρωβουλή, όπου ο αρμόδιος αντιπρόεδρος απάντησε σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλη: "Με τη νέα χρονιά, τέρμα η προστασία της πρώτης κατοικίας"
Άλλη μια απόδειξη ότι η χώρα... βγαίνει από το Μνημόνιο!