Τώρα Φωνάζουν & οι «νταβατζήδες» των ΜΜΕ

Φωνάζουν οι «νταβατζήδες»… για να φοβηθούν οι νοικοκύρηδες
Οι άνθρωποι που μέχρι χθες ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις, σήμερα εμφανίζονται τιμητές των πάντων και δήθεν αντικειμενικοί, φανερά τρομαγμένοι από την επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ

Αυτά μόνο στην Ελλάδα μπορούν να συμβούν. «Κρατικοδίαιτοι» εκδότες με «καμικάζι» εφημερίδες να το παίζουν τιμητές των πάντων και να μέμφονται άλλους επιχειρηματίες για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και τις πολιτικές τους προτιμήσεις.
Άνθρωποι και όμιλοι που επί σειρά ετών υπήρξαν «εθνικοί εργολάβοι» χτυπώντας όλες τις δουλειές και ασκώντας πιέσεις μέσω των καναλιών και των εφημερίδων που ήλεγχαν να εμφανίζονται τώρα δήθεν αντικειμενικοί και βασικοί υποστηρικτές της κυβέρνησης και της τρόικας. Όποιος μάλιστα υποστηρίζει κάτι διαφορετικό από αυτούς, το κάνει με δόλο και με σκοπιμότητα. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο – ανερυθρίαστα - να κατηγορούν άλλους επιχειρηματίες για δήθεν ξαφνικούς έρωτες με τον ΣΥΡΙΖΑ!
Κοινώς, «κοίτα ποιοι μιλάνε!».
Αυτοί που έβλεπαν τους πρωθυπουργούς από την πίσω πόρτα του Μαξίμου – σαν τους κλέφτες - προκειμένου να αιτηθούν νέα θαλασσοδάνεια για τα Μέσα ενημέρωσης που ελέγχουν, σήμερα το «παίζουν» κριτές των πάντων.
Μιλάμε βεβαίως για τους μετρ της προπαγάνδας που το 2007 ζητούσαν – μέσω πρωτοσέλιδου δημοσιεύματος - από τον Γιώργο Παπανδρέου να παραιτηθεί από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ και το 2009 φιλοξενούσαν στην πρώτη σελίδα τους άρθρο του Παπανδρέου!
Μιλάμε για αυτούς που το 2007 (στην κόντρα με τον Βενιζέλο) φώναζαν «κ@λόπαιδο» τον Γιώργο Παπανδρέου στους διαδρόμους των καναλιών τους και όταν έγινε πρωθυπουργός τον εκθείαζαν με καθημερινά τους πρωτοσέλιδα.
Όλα αυτά βέβαια ήταν προσωρινά διότι όταν ζήτησαν νέα δάνεια επί των θαλασσοδανείων που ήδη κατείχαν ο κ. Παπανδρέου δεν ενέδωσε και μέσα σε μια νύχτα έγινε εχθρός τους.
Μήπως να θυμίσουμε ποιον «μεγαλοεκδότη» κατήγγειλε ο ίδιος ο Παπανδρέου για εκβιασμό προκειμένου να πάρει δάνειο που του αρνήθηκε ο Ράπανος;
Μήπως να θυμίσουμε ποια «χαμαιτυπεία» της δημοσιογραφίας αποκαλούσαν τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή «κλωνοποιημένη Ντόλυ» στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας τους;
Μήπως έχει κανείς αναρωτηθεί για ποιο λόγο οι δήθεν «μεγαλοεκδότες» στηρίζουν τόσο ανοικτά όλες τις επιλογές της τρόικας και της κυβέρνησης;
Και γιατί όσες φορές η τρόικα επιχείρησε να «εισβάλλει» στον έλεγχο των ελληνικών τραπεζών, τα πρωτοσέλιδα των μεγαλοεκδοτών ήταν εναντίον των δανειστών;
Διαβάστε λοιπόν, πόσα χρωστάνε οι… αποκαλούμενοι μεγαλοεκδότες που έχουν αναλάβει την αντικειμενική ενημέρωση του ελληνικού λαού. Αυτοί που επί σειρά ετών είχαν μετατρέψει τα «μαγαζιά τους» και τα μέσα ενημέρωσης που κατείχαν σε «ρουσφετομάγαζα» για να εξυπηρετούν τα ανίψια, τους γιούς και τα «κουμπαροξάδερφα» υπουργών οι οποίοι υπέγραφαν τροπολογίες για δημόσια έργα τα οποία στη συνέχεια… χτυπούσαν οι εθνικοί εργολάβοι με τις κοινοπραξίες τους. Αυτοί που εκμεταλλευόντουσαν για πάνω από 20 χρόνια κρατικές συχνότητες χωρίς να πληρώνουν δεκάρα τσακιστή:
-Μέχρι το 2013 οι εισηγμένοι στο Χ.Α. όμιλοι Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης κατέγραφαν ζημιές που αγγίζουν τα 80 εκατ. ευρώ, με το δανεισμό να αγγίζει πλέον τα 540 εκατ. ευρώ και τις συνολικές τους υποχρεώσεις να ξεπερνούν τα 803 εκατ. ευρώ. Οι υποχρεώσεις ξεπερνούσαν το 1 δισ. ευρώ για το σύνολο των επιχειρήσεων media. Ο κύκλος εργασιών ανέρχεται στα 270 εκατ. ευρώ.
-Ο τραπεζικός δανεισμός της εταιρείας του Σταύρου Ψυχάρη ξεπερνά τα 135 εκατ. ευρώ, ενώ συνολικά οι υποχρεώσεις του φτάνουν τα 211 εκατ. ευρώ.
-Ο κύκλος εργασιών της εταιρείας Πήγασος της οικογένειας Μπόμπολα αγγίζει τα 40,8 εκατ. ευρώ, με τις ζημίες του να φτάνουν τα 14,4 εκατ. ευρώ. Ο δανεισμός από τραπεζικούς οργανισμούς φτάνει τα 171 εκατ. ευρώ, με συνολικές οφειλές 214 εκατ. ευρώ.
-Το Mega αποτυπώνει μέσα στο 2013 τζίρο της τάξεως των 42,1 εκατ. ευρώ (έναντι 47,7 εκατ. ευρώ το 2012) και ζημίες που αγγίζουν τα 9,9 εκατ. ευρώ (7,4 εκατ. ευρώ πέρσι). Το δανειακό άνοιγμα της Τηλέτυπος Α.Ε., που διαχειρίζεται τον τηλεοπτικό σταθμό Mega, ξεπερνά τα 100 εκατ. ευρώ, ενώ οι συνολικές υποχρεώσεις του καναλιού αγγίζουν τα 194 εκατ. ευρώ.
Και μιας και φτάσαμε στην «ταμπακιέρα», που δεν είναι άλλη από τα stresstests των τραπεζών και τα κόκκινα δάνεια, καλό θα ήταν οι τράπεζες να φροντίσουν να πάρουν στο ακέραιο τα δάνεια που τους χρωστούν όλοι αυτοί οι «φωστήρες» της ενημέρωσης και να σταματήσουν να στέλνουν «σιδεροδέσμιους» μικρομεσαίους επιχειρηματίες επειδή χρωστούν μερικές χιλιάδες ευρώ.
Να σταματήσουν τις κατασχέσεις στα σπίτια και τις περιουσίες βιοπαλαιστών και να κυνηγήσουν όλους αυτούς τους «μπουρζουάδες» που κυκλοφορούν ανενόχλητοι στα καφέ του Κολωνακίου παρά το γεγονός ότι τα ονόματά τους φιγουράρουν στις λίστες όσων έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό…
Αλήθεια, ποιος Έλληνας πολίτης θα μπορούσε να κυκλοφορεί ελεύθερος με χρέη στις τράπεζες που ξεπερνούν τα 214 εκατομμύρια ευρώ;


Read more: http://www.newsbomb.gr/apokalypseis/story/511835/fonazoyn-oi-ntavatzides-gia-na-fovithoyn-oi-noikokyrides#ixzz3HN7Sw3xd

Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά…


Φτώχεια και σχολικά συσσίτια στην Αθήνα της κρίσης
Της Άννας Ματθαίου
ΗΙστορία, ως γνωστόν, δεν επαναλαμβάνεται ποτέ με τον ίδιο τρόπο: οι οικονομικές κρίσεις δεν είναι συνώνυμες με αυτές του παρελθόντος, οι κρίσεις διατροφής διαφέρουν σε πολλά από εκείνες των παλαιότερων καθεστώτων. Με την προϊούσα βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, στη μεταπολεμική Δυτική Ευρώπη φάνηκε να απομακρύνεται, κάθε δεκαετία και περισσότερο, ένας κοινός τόπος και παμπάλαιος φόβος, αταβιστικός, που έρχεται από τα βάθη των αιώνων της ευρωπαϊκής Ιστορίας: η πείνα.

Η οικονομική κρίση των τελευταίων πέντε χρόνων στην Αθήνα, όπως και σε άλλες ελληνικές πόλεις, έφερε ανατροπές στο σύστημα της διατροφής ολοένα και ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων: αλλαγές στα διατροφικά πρότυπα, επαναφορά παλαιότερων τροφών και συνταγών που χαρακτηρίζονταν...
ως συνταγές επιβίωσης[1], ελαχιστοποίηση της κατανάλωσης βασικών προϊόντων (κρέας, ψάρι κ.ά.) ή προϊόντων πολυτελείας, υποσιτισμό για τις οικογένειες των ανέργων και των μεταναστών. Αν και τα ΜΜΕ αποφεύγουν τις άμεσες αναφορές στην επισιτιστική ανασφάλεια (πράττοντας συχνά το ακριβώς αντίθετο, με εκπομπές μαγειρικής που απευθύνονται σε θεατές που αναζητούν το «υψηλό γούστο»), ο καθημερινός υποσιτισμός και η στέρηση αγαθών για χιλιάδες πολίτες είναι γεγονός. Ας μην ξεχνάμε πως μεταξύ των ανέργων τα ποσοστά φτώχειας είναι 59,28%, ενώ για το σύνολο του πληθυσμού 38%. Σύμφωνα με στοιχεία του ΙΝΚΑ, περίπου 2.000.000 Έλληνες βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Ο υποσιτισμός αφορά την ανισορροπία της καθημερινής διατροφής σε σχέση με τα σύγχρονα βιολογικά, ιατρικά και κοινωνικά πρότυπα. Καθώς τα καθεστώτα της φτώχειας δεν είναι απολύτως ομοειδή, τα φαινόμενα υποσιτισμού παρουσιάζονται με πολλά και διαφορετικά «συμπτώματα». Υπάρχουν, ωστόσο, σήμερα κάποιοι κοινοί τόποι: η πρόσληψη λίγων πρωτεϊνών και αντίθετα αρκετών λιπαρών ουσιών και υδατανθράκων, η παρουσία ή απουσία της μαγειρικής πράξης (κατά συνέπεια της κατανάλωσης ή μη φρέσκιας μαγειρεμένης τροφής), τα φτηνά τρόφιμα «ετικέτας» από τα μεγάλα σούπερ μάρκετ, τα κατεψυγμένα «έτοιμα γεύματα», η προμήθεια προϊόντων λίγο πριν τη λήξη τους, αλλά και αλλοιωμένων τροφών από τους κάδους των σκουπιδιών.

Παιδική φτώχεια και πείνα

Τα παιδιά είναι μια κατηγορία που υπέστη τις συνέπειες της φτώχειας, από το 2010 μέχρι σήμερα. Κατηγορία ορατή και εύκολα αναγνωρίσιμη, αφού περνούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους στα σχολικά ιδρύματα. Σύμφωνα με μια έκθεση, η οποία συντάχθηκε από ανεξάρτητο εμπειρογνώμονα, για λογαριασμό των United Nations Human Rights, από τις 22 έως τις 26 Απριλίου του 2013,[2] το ποσοστό της φτώχειας σε παιδιά κι εφήβους, ηλικίας μέχρι 17 ετών, στην Ελλάδα, υπολογίζεται γύρω στο 44%. Στη λίγο μεταγενέστερη έκθεση της European Union Agency for Fundamental Rights (EU-FRA), η οποία αναφέρεται στην παιδική φτώχεια για το 2012, εκφράζεται η ανησυχία για το δικαίωμα στη ζωή, την επιβίωση και την ανάπτυξη των παιδιών και των εφήβων των οποίων τις οικογένειες πλήττει η ανεργία και η φτώχεια. Στην ίδια έκθεση επισημαίνεται πως η Ελληνική Επιτροπή της Unisef είχε ήδη δημοσιεύσει μια αναφορά, τον Μάρτιο του 2012, όπου αποτυπωνόταν η ανησυχία για την παιδική φτώχεια και τον υποσιτισμό, καθώς και περιστατικά λιποθυμίας μαθητών στο σχολείο.[3]

Ήδη από το 2011, το πρόβλημα της πείνας σε παιδιά που φοιτούσαν σε δημοτικά σχολεία της Αθήνας άρχισε να γίνεται πιο επίμονο, παρόλο που για αρκετό διάστημα το Υπουργείο Παιδείας το αμφισβητούσε. Η λύση αλληλεγγύης που δόθηκε «ατύπως» από πολλές δασκάλες και δασκάλους, στην πρωτεύουσα και αλλού, είναι τα μαθητικά συσσίτια. Η παρακάτω εξιστόρηση στηρίζεται σε όσα μού αφηγήθηκε μια δασκάλα που διδάσκει σε κεντρικό δημοτικό σχολείο της Αθήνας (σε υποβαθμισμένη περιοχή), καθώς και σε στοιχεία που συνέλεξα από τον Τύπο και ιστοσελίδες, από την αυτοδιοίκηση, τον Δήμο της Αθήνας, το Δημοτικό Βρεφοκομείο, την Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Σημειώνω, ακόμα, πως στην περίοδο συλλογής των πληροφοριών (Μάρτιος-Ιούνιος του 2013), η Χρυσή Αυγή εμφανιζόταν με τίτλους όπως «Διαφορετικά συσσίτια», αλλά και «Συσσίτια για Έλληνες», δηλαδή τα γνωστά ρατσιστικά «συσσίτια μίσους», τα οποία κατήγγειλε ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, αναγνωρίζοντας κι αυτός, την ύστατη στιγμή, την επικινδυνότητά τους.

Από τα σάντουιτς στα σχολικά συσσίτια

Επανέρχομαι στα σχολικά συσσίτια. Στην αρχή, ορισμένοι δάσκαλοι και δασκάλες διαπίστωσαν πως κάποια παιδιά δεν είχαν να φάνε κολατσιό στο ολοήμερο σχολείο. Έτσι, αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα άμεσα, φτιάχνοντας σάντουιτς που έφερναν οι ίδιοι από το σπίτι τους, μία μέρα την εβδομάδα εναλλάξ, και τα πρόσφεραν στα παιδιά. Γρήγορα όμως κατάλαβαν πως το σύστημα δεν μπορούσε να μακροημερεύσει και απευθύνθηκαν στο Δημοτικό Βρεφοκομείο του Δήμου Αθηναίων, το οποίο διέθετε μαγειρεία, όπου παρασκευάζονται φαγητά για τους βρεφικούς σταθμούς του Δήμου καθημερινά. Εδώ και τρία χρόνια περίπου, το συγκεκριμένο δημοτικό σχολείο λαμβάνει καθημερινά φαγητό από το Βρεφοκομείο και προσφέρει περίπου 75 μερίδες σε όλα τα παιδιά που φοιτούν στο ολοήμερο σχολείο, ώστε να μην γίνονται διακρίσεις. Κάθε μέρα, δηλαδή, φτάνει ψωμί και μια κατσαρόλα ή ένα ταψί, σφραγισμένα. Το μεσημέρι, μια αίθουσα διδασκαλίας μετατρέπεται σε τραπεζαρία, και οι δάσκαλοι και οι δασκάλες σε τραπεζοκόμους.

Το διδακτικό προσωπικό, λοιπόν, έχει επωμιστεί επιπλέον το «παιδαγωγικό κομμάτι της διανομής» του φαγητού, δηλαδή παρακολουθεί όλη τη διαδικασία του συσσιτίου: την επάρκεια της τροφής, αλλά και τις συμπεριφορές των παιδιών (φαινόμενα βουλιμίας ή απέχθειας και μη κατανάλωσης του μαγειρεμένου φαγητού, αλλά μόνο του ψωμιού κλπ.). Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις που αν περισσέψει μια μερίδα φαγητό ή ψωμί, αυτό προσφέρεται για την οικογένεια που το χρειάζεται. Στο συγκεκριμένο σχολείο (όπως και σε άλλα), με τον ακτιβισμό των δασκάλων και τη συνεργασία του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, δόθηκε μια λύση άμεση, η οποία επιπλέον αποφεύγει πολλούς σκοπέλους (ταπείνωση, υποτίμηση, ντροπή) για τον ψυχικό κόσμο των παιδιών και των γονιών τους.

Καθώς δεν υπάρχουν απολύτως επίσημα στοιχεία για τον ακριβή αριθμό των παιδιών που τρώνε σε σχολικά συσσίτια, μια που όλος ο μηχανισμός κινείται εντός και εκτός των «επίσημων θεσμών», και καθώς το μέγεθος της μερίδας δεν είναι σταθερό (εξαρτάται από τον εκάστοτε αριθμό των παιδιών: μία μερίδα μπορεί να εξυπηρετήσει δύο παιδιά ή και παραπάνω), παραθέτω ορισμένα στοιχεία του Δημοτικού Βρεφοκομείου, που δίνουν μια τάξη μεγέθους. Το Δημοτικό Βρεφοκομείο της Αθήνας παρείχε σίτιση σε περίπου 8.000 παιδιά των βρεφονηπιακών σταθμών του Δήμου Αθηναίων, ενώ από τον Δεκέμβριο του 2012 η Τράπεζα της Ελλάδος και ο Σύλλογος Υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδος ανταποκρίθηκαν σε έκκληση του Δημοτικού Βρεφοκομείου για την κάλυψη της δαπάνης σίτισης περίπου 650 άπορων παιδιών στα ολοήμερα δημοτικά και νηπιαγωγεία.[4]

Το Υπουργείο Παιδείας αναγνώρισε το πρόβλημα του παιδικού και εφηβικού υποσιτισμού μόλις το 2012. Σε συνεργασία με την Αρχιεπισκοπή Αθηνών (για την αποστολή δεμάτων με τρόφιμα σε 2.000 άπορα παιδιά) και το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, μέσω του Ινστιτούτου Προληπτικής Περιβαλλοντικής και Εργασιακής Ιατρικής (Prolepsis), έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό, δημιουργήθηκε πρόγραμμα σίτισης για μαθητές δημοσίων σχολείων –δημοτικών και γυμνασίων– σε υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας. Το 2012-13 στο πρόγραμμα εντάχθηκαν 25.349 μαθητές, ενώ το 2013-14 συμμετείχαν 61.876 μαθητές και μαθήτριες (σε σύνολο 152.397 αιτήσεων).

Πάγιο αίτημα των δασκάλων και των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων είναι η αποφυγή της διείσδυσης του ιδιωτικού τομέα στα σχολεία, μέσω χορηγών και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, και η διανομή ενός δωρεάν γεύματος στα παιδιά με έξοδα του κράτους — όπως γινόταν ήδη τον 19ο αιώνα και εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα σε πολλές χώρες της Ευρώπης και στην Αμερική. Στις αρχές του 2013 εκπονήθηκε μελέτη στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών με θέμα την παροχή σχολικών γευμάτων από τους δημόσιους πόρους, τα οποία θα παρέχονται δωρεάν στους άπορους και φτωχότερους μαθητές, ενώ οι πιο ευκατάστατοι θα καταβάλουν ένα κόστος τροφείων (ενδεικτικά, 50 ευρώ τον μήνα).[5]

Οι αριθμοί των παιδιών που ζουν σε επισιτιστική ανασφάλεια συνεχίζουν να εκτοξεύονται προς τα πάνω, χωρίς όμως να γίνονται γνωστοί με βεβαιότητα οι πραγματικοί αριθμοί, τα πραγματικά πρόσωπα, η συνολική εικόνα των συνθηκών, φυσιολογικών και παθολογικών, της πείνας. Μέρα με τη μέρα τα ποσοστά των ανέργων και των οικογενειών τους σημειώνουν επίσης αυξητική τάση. Σε αυτή την κινούμενη άμμο της φτώχειας δεν έχω συμπεριλάβει ούτε τα οργανωμένα συσσίτια της Εκκλησίας για τους ενήλικες (της Αρχιεπισκοπής και των περιφερειακών μητροπόλεων) ούτε τη συλλογή αγαθών και τροφίμων προς διανομή από επώνυμους φορείς και χορηγούς (που δυστυχώς συνοδεύεται συνήθως με άκομψη –αν μη τι άλλο– διαφημιστική καμπάνια από τα ΜΜΕ). Πάντως, μέσα στο 2013 πολλαπλασιάστηκαν και συστηματοποιήθηκαν οι δομές κοινωνικής αλληλεγγύης στις πληττόμενες γειτονιές των πόλεων, ιδίως της Αθήνας, από τους ίδιους τους κατοίκους (κοινωνικά παντοπωλεία, τακτική διανομή βασικών τροφίμων, «καροτσάκια αλληλεγγύης», κοινωνικές κουζίνες κλπ.).

Ο φακός της τηλεόρασης: απειλή και όπλο για τους αδύναμους

Συνοψίζοντας, ορισμένα ζητήματα προς περαιτέρω σκέψη. Είναι γεγονός πως στις προηγούμενες, προ της κρίσης, δεκαετίες, οι αλλαγές (και) στις διατροφικές συνήθειες υπήρξαν ραγδαίες, αφού η διατροφή συνδέεται άμεσα με την κατανάλωση και την ταξική ένταξη (το προσωπικό γούστο σε σχέση με το κοινωνικό στάτους, αλλά και το λαϊφστάιλ). Η κρίση έφερε ανατροπές στην καθημερινότητα των μεσαίων και λαϊκών τάξεων, οι οποίες τώρα οδηγούνται σε νέες στρατηγικές επιβίωσης, που δεν έχουν πλήρως διαμορφωθεί και επομένως μελετηθεί ως προς τις κοινωνικές, διατροφικές και ψυχολογικές επιπτώσεις τους.

Η κρίση φέρνει επίσης μια νέα, ολοένα και πιο αυταρχική κρατική βιοπολιτική, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με τη διαχείριση των καθημερινών αναγκών των ανέργων, των μεταναστών, των περιθωριοποιημένων, των υποσιτισμένων παιδιών και ενηλίκων, όλων αυτών που συχνά γίνονται θέαμα, πολλές φορές με τα πρόσωπα γεμάτα ντροπή, καθώς προσπαθούν να κρυφτούν από τον φακό της τηλεόρασης που ζουμάρει πάνω τους στις ουρές των συσσιτίων. Από την άλλη, ο φακός είναι το όπλο της αποτύπωσης, ο καλύτερος μάρτυρας μιας πραγματικότητας που δύσκολα μπορεί να περιγραφεί, αλλά και να αμφισβητηθεί ή να αγνοηθεί. Οι πιο συγκλονιστικές μαρτυρίες για την πείνα του 1941-1942 στην Κατοχή υπήρξαν οι φωτογραφίες: η Βούλα Παπαϊωάννου και άλλοι φωτογράφοι απομνημείωσαν τις κουκκίδες του «πύρινου κύκλου της δοκιμασίας» των ανθρώπων της εποχής και ιδίως των μικρών παιδιών.

Ακόμα και σήμερα, η φωτογραφία συνεχίζει να αποτυπώνει αλήθειες, προκαλώντας τις εφησυχασμένες συνειδήσεις όσων δεν βλέπουν, αφού δεν θέλουν να δουν. Αναφέρομαι στη γνωστή εικόνα (αρχές του 2013) των ανθρώπων με τα απλωμένα χέρια για μια σακούλα με ντομάτες από δωρεάν διανομή απεγνωσμένων παραγωγών λαϊκών αγορών. Μια εικόνα που έκανε τον γύρο του κόσμου και θεωρήθηκε από πολλούς ότι παρουσιάζει με τρόπο πλαστό και επικίνδυνο (για λόγους τουρισμού και εθνικού γοήτρου) την ελληνική κοινωνία. Μόνο που, όπως έγραψε ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, η εικόνα αυτή δεν «είναι φτιαχτή. Τα απλωμένα χέρια δεν είναι μόνο πραγματικά. Είναι εξίσου ριζικά αληθινά με την Γκερνίκα του Πικάσο»… «Στην πραγματικότητα δεν μπορεί να υπάρξει αξιοπρέπεια πέραν της αλήθειας. Και την αλήθεια αυτή δεν δικαιούμαστε να την αποκρύπτουμε, για μας τους ίδιους».[6]

Δημόσια χρηματοδότηση για τα συσσίτια

Δυστυχώς εξακολουθεί, και για τη φετινή δύσκολη σχολική χρονιά, η επείγουσα ανάγκη να αντιμετωπιστεί η παιδική φτώχεια και πείνα με τα καθημερινά συσσίτια στα σχολεία. Οι νηπιαγωγοί, οι δασκάλες και οι δάσκαλοι που έρχονται καθημερινά τόσο άμεσα σε επαφή με τους –ευφάνταστους και ντελικάτους, ντροπαλούς ή ζαβολιάρηδες– κόσμους των παιδιών έχουν και πάλι την ευθύνη ώστε κανένα παιδί να μη δοκιμάσει την πείνα και το άγχος της πείνας, αλλά και τον κοινωνικό στιγματισμό της φτώχειας, τον ευτελισμό της φιλανθρωπίας ή της επώνυμης χορηγίας, την καθημερινή ανασφάλεια. Και έχει, πιστεύω, εδώ τη θέση της μια αναφορά στη βιωματική καταγραφή του έφηβου, στα χρόνια της Κατοχής, Γιώργου Ιωάννου για την τεράστια σημασία που απέκτησαν γι’ αυτόν τα συσσίτια των κατηχητικών στη Θεσσαλονίκη. Η ένταξή του στα συσσίτια της Εκκλησίας σημάδεψε ανεξίτηλα τον βιολογικό, ψυχικό και νοητικό κόσμο του.[7]

Γιατί, βέβαια, όσο η οργάνωση των σχολικών γευμάτων δεν καλύπτεται από τη δημόσια χρηματοδότηση ή τις δημοτικές αρχές, και οι υλικοί πόροι θα παραμένουν περιορισμένοι (και ολοένα θα περιορίζονται εφόσον η ανεργία εξακολουθεί να υφίσταται), αλλά και τα υποκείμενα, τα ίδια τα παιδιά και οι γονείς τους, θα συνεχίζουν να υπομένουν το καθεστώς της φτώχειας και της πείνας, καθώς και τις επιπτώσεις τους: το άγχος, την ντροπή, την ταπείνωση, τη βουλιμία, τον πανικό, κάποτε και πιο έντονες ψυχικές διαταραχές, με τεράστιες επιπτώσεις για την υπόλοιπη ζωή τους. Και βέβαια όλες και όλοι γνωρίζουμε πως αυτά μπορούν να οδηγήσουν σε σκληρά κι επικίνδυνα ατομικά ή συλλογικά διαβήματα. Στην τωρινή συγκυρία, πάντως, παρότι οι αντικειμενικές συνθήκες εξακολουθούν να είναι ιδιαίτερα σκληρές, μοιάζει να έχει ματαιωθεί –ας ελπίσουμε για πάντα– ο εφιάλτης των συσσιτίων της Χρυσής Αυγής.

Τελειώνοντας, παραθέτω τα λόγια των τεσσάρων ψυχιάτρων-συγγραφέων της Ψυχοπαθολογίας της πείνας, του φόβου και του άγχους (1947): «Περισσότερο ίσως από την τρομοκρατία, η πείνα επέδρασε πάνω στην ψυχή και στο σώμα του πληθυσμού τον καιρό της Κατοχής. Εκείνη είναι που έφερε μπροστά στα μάτια του καθένα την εικόνα του αφανισμού του»… «Η πείνα αποδείχτηκε το πιο αποτελεσματικό τρομοκρατικό μέτρο και γι’ αυτό συστηματικά οι κατακτητές την εφάρμοσαν σ’ όλη την Ευρώπη»… «Για ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού η πείνα υπήρξε ένα βίωμα, ένα ερέθισμα, εντελώς νέο και άγνωστο, που φυσικό ήταν να ταράξει βαθύτατα ολόκληρο το ψυχικό εποικοδόμημα. Σύγχρονα όμως η πείνα δρούσε άμεσα στη βαθύτερη ενστικτώδικη ζωή μας, στα βιολογικά μας θεμέλια».

Η Άννα Ματθαίου διδάσκει ιστορία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΕΚΗ

Οι Γερμανοί βλέπουν τον Τσίπρα πρωθυπουργό


Ηεκλογή νέου Προέδρου Δημοκρατίας πυκνώνει τις ενδείξεις ότι η Ελλάδα οδεύει σε εκλογές και βλέπουν τον Α. Τσίπρα πρωθυπουργό. Το Βερολίνο προετοιμάζεται και εμπειρογνώμονες διερωτώνται τί θα σήμαινε αυτό.

«Νέες προοπτικές για την Ελλάδα»; Με αυτό τον ερωτηματικό τίτλο το Ίδρυμα Χανς- Ζάιντελ και η Εταιρεία Νοτιοανατολικής Ευρώπης προσκάλεσαν το περασμένο Σαββατοκύριακο Έλληνες και Γερμανούς πολιτικούς, ακαδημαϊκούς και ειδήμονες στο Μόναχο για να ανταλλάξουν...
απόψεις γύρω από την Ελλάδα της κρίσης, των ευκαιριών αλλά και των εκλογών που διαφαίνονται στον ορίζοντα με αφορμή την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.

«Τα πράγματα σοβαρεύουν τους ερχόμενους μήνες»
"Τα πράγματα κινδυνεύουν τους επόμενους μήνες"
Ο αρθρογράφος της Frankfurter Allgemeine Zeitung που παρακολούθησε τη διημερίδα υποστηρίζει ότι η Ελλάδα πορεύεται σε εκλογές, αρχές του 2015. «Τους τελευταίους μήνες επικράτησε ησυχία γύρω από την Ελλάδα, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει το αργότερο μέχρι τον Φεβρουάριο του 2015, οπότε και θα αποφασιστεί εάν θα γίνουν πρόωρες εκλογές», γράφει στο σχετικό άρθρο. Και υπενθυμίζει ότι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτο σε δύναμη κόμμα, θα έχει, όπως είχε και η ΝΔ στις εκλογές του 2012, το μπόνους των 50 εδρών. Σε αυτή την περίπτωση θα γίνει πρωθυπουργός ο Τσίπρας; 

Κωστής Χατζηδάκης: Την απόφαση των ελλήνων θα την πληρώσουν και οι Ευρωπαίοι

 Οι εκτιμήσεις κυρίως των προσκεκλημένων από την Αθήνα συνοψίστηκαν στις προειδοποιήσεις του πρώην υπουργού Οικονομίας Κωστή Χατζηδάκη: “Οι λαϊκιστές”, είπε, “θέλουν να ακυρώσουν τις μεταρρυθμίσεις και υπόσχονται πράγματα που καμιά χώρα του κόσμου δεν μπορεί να υλοποιήσει σε περίοδο κρίσης. Τα θύματα είναι οι Έλληνες, αλλά θα την πληρώσουν και οι Ευρωπαίοι”. Ο κοινός παρονομαστής και από άλλες παρεμβάσεις είναι ότι η ελληνική κρίση δεν πέρασε, τα πράγματα γίνονται και πάλι σοβαρά τους επόμενους μήνες. Ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης, υπουργός Εσωτερικών μέχρι το 2013, απέδωσε τα αυξημένα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στο ότι η μιζέρια έχει ρίξει τους ψηφοφόρους στην αγκαλιά του κόμματος. Όπως τόνισε, η μεσαία τάξη υφίσταται τη μεγαλύτερη αύξηση φόρων και ένα τμήμα της στρέφεται προς τις λαϊκιστικές και εθνικιστικές δυνάμεις.

Προετοιμάζεται το Βερολίνο για τον Α. Τσίπρα πρωθυπουργό. 

“Κινδυνεύουν οι μεταρρυθμίσεις”
Το ζήτημα είναι ότι το Βερολίνο προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο ότι κάποια στιγμή θα έχει να κάνει με τον Τσίπρα ως πρωθυπουργό. Ο αρθρογράφος αναφέρεται σε πρόσφατες συναντήσεις αντιπροσωπείας πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ με στελέχη των υπουργείων Οικονομίας και Οικονομικών. Το ενδιάμεσο πρόσωπο αυτής της προσεκτικής προσέγγισης, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, είναι ο Γιεργκ Άσμουσεν, υφυπουργός στο υπουργείο Εργασίας και πρώην μέλος του διευθυντηρίου της ΕΚΤ, ο οποίος έχει συναντηθεί με τον Τσίπρα πολλές φορές, στη Φραγκφούρτη, στην Αθήνα και στο Βερολίνο. Επικρατεί η εντύπωση μάλιστα ότι σε προσωπικές συζητήσεις ο Τσίπρας και οι άνθρωποί του δείχνουν πιο πραγματιστές από δηλώσεις που επιλέγουν για δημόσια χρήση. «Αυτό δεν είναι καινούργιο», παρατηρεί ο γερμανός αρθρογράφος υπενθυμίζοντας ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου πριν από τις εκλογές του 1981 σκέφτονταν δυνατά για έξοδο της Ελλάδας από την τότε ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, μετά την εκλογική του νίκη όμως τα ξέχασε όλα.

DW μέσω  papaioannou-giannis

Οι πλούσιοι Έλληνες δεν έκαναν καμία θυσία για να βοηθήσουν

 Την κρίση πλήρωσαν οι πολίτες με τη μύωση των μισθών & συντάξεων από 35-50%!! & με υπερβολική υπερφορολόγηση των φορολογουμένων πολιτών, αποτέλεσμα να γονατίσουν 7.000.000 Έλληνες!! Να κλείσουν 300.000 επιχειρήσης ! & η ανεργία να φτάσει στο 27% κάπου 2.000.000 άνεργοι! & 6000 αυτοκτονίες!
Ακολουθεί το δημοσίευμα των Financial Times:

Την εκτίμηση ότι οι πελατειακές πρακτικές και η δωροδοκία θα επιμείνουν στην Ελλάδα εκφράζει ο αρθρογράφος των Financial Times Τόνυ Μπάρμπερ, προσθέτοντας ότι οι πλούσιοι Έλληνες παρακολουθούσαν απαθείς την καταστροφή της χώρας.

Ο Μπάρμπερ, ο οποίες έχει σπουδάσει σύγχρονη ιστορία στο Κολέγιο St John’s του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, είναι ειδικός σε θέματα ευρωπαϊκής πολιτικής και οικονομίας και πριν τους Financial Times, είχε εργαστεί στον Independent και στο Reuters.

Ο αρθρογράφος των FT υποστηρίζει πως το πρόγραμμα στήριξης της τρόικας θυμίζει στους Έλληνες πως οι μεγάλες δυνάμεις συχνά ασκούσαν τον έλεγχο στη χώρα τους, από την επανάσταση του 1821 ενάντια στην Οθωμανική κυριαρχία, ενώ για τους μεγαλύτερους σε ηλικία Έλληνες θυμίζει την κατοχή των Ναζί την περίοδο 1941-44 καθώς και την επιρροή των Βρετανία και ΗΠΑ στη μεταπολεμική Ελλάδα. Στη  βάση αυτή υποστηρίζει πως το «αίτημα για αυτοδιάθεση είναι κεντρικής σημασίας για την ελληνική ταυτότητα».

Ο ίδιος σημειώνει πως αυτό που έχει σημασία για την Ελλάδα δεν είναι εάν θα παραμείνει στην κυβέρνηση ο κ. Σαμαράς ή εάν θα τον αντικαταστήσει ο κ. Τσίπρας, αλλά το εάν η πενταετία κακουχιών και υποταγής στην τρόικα οδήγησαν στον εκσυγχρονισμό της πολιτικής κουλτούρας και της στάσης του κόσμου προς το κράτος.

Όπως υπογραμμίζει, η κρίση επέφερε πλήγμα στο σύστημα των πελατειακών σχέσεων, των δωροδοκιών, ωστόσο η διαφθορά στο δημόσιο τομέα και οι πελατειακές σχέσεις παραμένουν.  Για τον ιδιωτικό τομέα, υποστηρίζει πως οι πλούσιοι Έλληνες δεν έκαναν καμία θυσία για να βοηθήσουν τη χώρα τους με αποτέλεσμα η κρίση να πλήξει τις μεσαίες και φτωχές τάξεις.

«Οι πελατειακές σχέσεις και ο εγωισμός των πλουσίων επιβίωσαν όλα τα δεινά του 20ού αιώνα, δύο παγκόσμιους πολέμους, ξένη κατοχή, εμφύλιο πόλεμο και χούντα. Μην απορείτε εάν επιβιώσουν και την τρόικα, αφού φύγουν οι τελευταίοι ξένοι ηγεμόνες της χώρας», σημειώνει ο αρθρογράφος των FT.

Ο Μπάρμπερ, περιγράφοντας στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter το άρθρο του στους FT, αναφέρει πως «οι παλιές συνήθειες θα πεθάνουν δύσκολα στην Ελλάδα ακόμη και μετά την αποχώρηση της τρόικας».

Πηγή: Το Βήμα

ΖΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ!

Αυτό το χάρτη έχουν στο μυαλό τους οι γείτονες!! Ο κίνδυνος ελοχεύει από πιθανή κοινή επίθεση, Τούρκων,Αλβανών,Σκοπιανών! Είναι άλλωστε εποχή που επαναχαράσονται τα σύνορα στην Ευρώπη & όχι μόνο!!


Γράφει ο Ανδρέας Ν. Αθανασιάδης 

Το πέρασμα της Τουρκίας σε μια διεκδικητική στρατηγική δεν είναι καινούργιο. Ξεκίνησε (1973) με την εκχώρηση αδειών έρευνας για υδρογονάνθρακες στην περιοχή της ελληνικής αιγαιακής υφαλοκρηπίδας, συνεχίστηκε (1974) με την απειλή πολέμου σε περίπτωση επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων, κορυφώθηκε (1974) με την εισβολή στην Κύπρο, πήρε νέες διαστάσεις με τις απόπειρες τετελεσμένων στο Αιγαίο (1976 και 1987), διευρύνθηκε (1996) με τη διεκδίκηση ακαθόριστου αριθμού νησίδων και φτάνει τώρα στην πειρατική δράση του Μπαρμπαρός.
Κατέγραψε έκτοτε η Τουρκία σημαντικές επιτυχίες σε βάρος του Ελληνισμού: εξαναγκασμό της Ελλάδας να κρατά ανενεργά τα δικαιώματά της για επέκταση των χωρικών υδάτων, ανακήρυξη Συνορεύουσας Ζώνης στο Αιγαίο, αποχή από κάθε έρευνα και γεώτρηση σε ολόκληρη την αιγαιακή υφαλοκρηπίδα, «γκρίζες ζώνες».
Και βέβαια, κατοχή, εποικισμό, εθνοκάθαρση και εκτουρκισμό της κατεχόμενης Κύπρου.
Αλλά και επιβολή της αξίωσης για νέο ομόσπονδο κράτος, άρνηση αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας και αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της.
Μία πορεία που συνεχίζει με όσα πειρατικά επιχειρεί σήμερα στην Κυπριακή ΑΟΖ.

Μείζονος σημασίας ζήτημα εγείρεται, στο μεταξύ, και με την απόπειρα της τουρκικής πολιτικής να περάσει, από την έγερση του μειονοτικού ζητήματος, στην υποκίνηση αυτονομιστικού κινήματος στη Θράκη. Με πρωταγωνιστές το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή και τους αυτο-αποκαλούμενους «τουρκικούς συλλόγους», αναπτύσσονται, την ώρα αυτή, συντονισμένες κινήσεις στην ίδια κατεύθυνση.
Προετοιμάζεται για το πρώτο εξάμηνο του χρόνου, σύναξη στην Κομοτηνή των αυτονομιστικών κινημάτων της Ευρώπης.
Υποβάλλονται διαμαρτυρίες σε ξένες πρεσβείες για δήθεν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μουσουλμάνων.
Συντελείται, με την αρωγή τουρκικών τραπεζών, μεταβίβαση μεγάλων εκτάσεων γης από τον χριστιανικό στον μουσουλμανικό πληθυσμό.
Μεθοδεύεται ενόψει των επόμενων εθνικών εκλογών, μαζική μεταφορά από τη γείτονα, μουσουλμάνων με ελληνική ιθαγένεια, προκειμένου να αναδείξει η Θράκη αποκλειστικά και μόνο μουσουλμάνους βουλευτές.

Ακριβώς παραδίπλα, το κράτος των Σκοπίων, αφενός αντιμετωπίζει την απειλή των Αλβανών εθνικιστών που θέλουν ένα μέρος του στους κόλπους της «Μεγάλης Αλβανίας» και αφετέρου επιμένει στις ανιστόρητες αλυτρωτικές εμμονές και την εχθρότητα απέναντι στην Ελλάδα.
Με κατασκευάσματα μικρομεγαλισμού και μία μάταιη απόπειρα να διαγράψουν, να παραγράψουν και να ξαναγράψουν την ιστορία αιώνων, αποδεικνύουν στείρα αντιπαλότητα και υπονομεύουν την προοπτική ένταξης στους ευρωατλαντικούς θεσμούς.

Το ενδιαφέρον των Αμερικανών, των Γερμανών και άλλων για ταχεία ένταξη, όχι μόνο των Σκοπίων, αλλά γενικότερα των Δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, επιφυλάσσει ένταση των πιέσεων προς την Αθήνα.
Η Ελλάδα, ωστόσο, είναι οχυρωμένη στην ομόφωνη απόφαση που πήρε το ΝΑΤΟ το 2008 στο Βουκουρέστι και η θέση αυτή δεν εγκαταλείπεται.
Παρ’ όλα αυτά, η εκκρεμότητα δεν παύει να συνιστά πίεση στη χώρα.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, επανεμφανίζονται παραδίπλα, όπως φάνηκε με το πρόσφατο συμβάν στο Βελιγράδι, οι Αλβανοί εθνικιστές, που επισείουν απειλή αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή, ανεβάζουν την ένταση Αλβανίας – Σερβίας, τροφοδοτούν τις αποσχιστικές τάσεις στα Σκόπια και επιβαρύνουν τις ελληνο-αλβανικές σχέσεις.
Δεν είναι άλλωστε, μόνο ο χάρτης της «Μεγάλης Αλβανίας» με τις επεκτατικές βλέψεις στη Δυτική Μακεδονία, την Ήπειρο και την Κέρκυρα. Είναι και η εισβολή των εξτρεμιστών στο μειονοτικό χωριό Δερβιτσάνη, σαν συνέχεια πολλών άλλων επιθέσεων εναντίον του εκεί Ελληνισμού.
Είναι προπάντων η πολιτική και διπλωματική ένταση που προκαλείται από τα Τίρανα, καθώς παρά τη θετική ψήφο της Ελλάδας για την πορεία τους προς την Ε.Ε., αρνούνται να αποδεχτούν τη συμφωνία Καραμανλή – Μπερίσα για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, απαιτούν την ανατροπή της και αφήνουν να εννοηθεί πως δεν αποκλείουν προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Πηγή «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»

Χωρίζουν οι δρόμοι ΗΠΑ – Τουρκίας στο Κουρδιστάν


Η κρίση του Κομπάνι βάζει τα θεμέλια για νέες συμπράξεις, δυνάμει καθοριστικές για την «επόμενη ημέρα» της περιοχής 

Γράφει ο Κώστας Ράπτης

Οι αμερικανοί αρέσκονται στους νεολογισμούς. Διαθέτουν, επίσης, μακρά πείρα στη διαχείριση δύστροπων ή διπρόσωπων περιφερειακών πελατών. Εξ ου και έπλασαν τον όρο «frenemies» για εκείνες τις δυνάμεις που είναι δυσδιάκριτο αν κατατάσσονται στους φίλους (friends) ή στους εχθρούς (enemies). Η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν αποδίδεται επακριβώς από τη λέξη αυτή, όπως τουλάχιστον καταδεικνύουν οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών σχετικά με την πολιορκία από τους τζιχαντιστές της κουρδικής πόλης Κομπάνι στα συρο-τουρκικά σύνορα.

Πρόκειται για την κορύφωση μίας πολυετούς απόκλισης των επιλογών των δύο πλευρών, όσο και αν Άγκυρα και Ουάσιγκτον ομνύουν στη στρατηγική συμμαχική τους σχέση, την οποία διαρκώς επιχειρούν να αναζωογονήσουν. Όμως η πολιορκία του Κομπάνι λειτούργησε καταλυτικά, καθώς εξέθεσε την Τουρκία ως οιονεί συνεργό των τζιχαντιστών, ενώ έφερε για πρώτη φορά την Ουάσιγκτον να ανοίγεται δημοσίως προς τις παραφυάδες του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (ΡΚΚ).

Ήδη την περασμένη εβδομάδα η εκπρόσωπος του State Department, Τζεν Ψάκι, είχε επιβεβαιώσει ότι αμερικανός διπλωμάτης ήρθε σε επαφή με το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας (PYD) του συριακού Κουρδιστάν (την αδελφή οργάνωση του ΡΚΚ, που δίνει τη μάχη υπεράσπισης του Κομπάνι), αιφνιδιάζοντας δυσάρεστα την Άγκυρα. Εξ ου και το Σάββατο ο Τούρκος πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν, δήλωσε προς τους δημοσιογράφους κατά την πτήση της επιστροφής του από το Αφγανιστάν: «Για εμάς το PYD είναι ό,τι και το ΡΚΚ, ήτοι τρομοκρατική οργάνωση. Αν μία φίλη χώρα και σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, όπως οι ΗΠΑ, παραδέχεται ανοιχτά τη στήριξή της προς μία τέτοια τρομοκρατική οργάνωση, δεν μπορεί να περιμένει θετική απάντηση από εμάς».

Ωστόσο, η προσγείωσή του στα πάτρια ήταν και μία απότομη προσγείωση στη γεωπολιτική πραγματικότητα, καθώς ο τούρκος πρόεδρος δέχτηκε την ίδια ημέρα τηλεφώνημα του Μπάρακ Ομπάμα, με το οποίο ο αμερικανός ομόλογός του τον προϊδέαζε για ό,τι θα ακολουθούσε την επομένη, δηλαδή την ρίψη από αμερικανικά αεροσκάφη ελαφρού οπλισμού, πολεμοφοδίων και ιατρικού υλικού (που διέθεσε το αυτόνομο Ιρακινό Κουρδιστάν) στους υπερασπιστές του Κομπάνι.

Το σχετικό ανακοινωθέν που εξέδωσε τη Δευτέρα η Κεντρική διοίκηση των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ, εκτάσεως μόλις τεσσάρων γραμμών, αποτέλεσε για τους τούρκους ιθύνοντες πραγματική ψυχρολουσία.

Μέχρι τότε, η τουρκική πλευρά όχι απλώς παρακολουθούσε απαθής τα τεκταινόμενα στην άλλη πλευρά των συνόρων, αλλά παρεμπόδιζε και τη διέλευση οποιουδήποτε ήθελε να συνδράμει τους πολιορκούμενους, ενώ ο Ερντογάν είχε δημοσίως προεξοφλήσει την άλωση του Κομπάνι, πυροδοτώντας αιματηρές διαδηλώσεις του κουρδικού στοιχείου της Τουρκίας με 48 νεκρούς. Επιπλέον η Άγκυρα αξιοποιούσε την κρίση για να παζαρέψει σκληρά την επιχειρησιακή συνδρομή της στον διεθνή συνασπισμό κατά του «Ισλαμικού Κράτους» (π.χ. με τη διάθεση της αεροπορικής βάσης του Ινσιρλίκ), διεκδικώντας τον αναπροσανατολισμό της προσπάθειας για την «αλλαγή καθεστώτος» στη Δαμασκό, αρχής γενομένης με τη δημιουργία μίας «ασφαλούς ζώνης» στη Βόρεια Συρία. «Δεν θέλουμε στην άλλη πλευρά των συνόρων μας με τη Συρία ούτε το «Ισλαμικό Κράτος» ούτε τον Άσαντ», δήλωνε ο Ερντογάν, επαιρόμενος ότι απορρίπτει το ερώτημα «και μετά τι;» κάθε φορά που τίθεται από ξένους ηγέτες, όπως λ.χ. τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Όμως, η Ουάσιγκτον ούτε ήταν πρόθυμη να αναπροσαρμόσει τις προτεραιότητες της εκβιαζόμενης ούτε είχε λόγους για να συνδράμει τις νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες της Άγκυρας για όλη την περιοχή, σε μία φάση που αφενός είναι υποχρεωμένη να λαμβάνει υπόψιν την αντίθεση άλλων καθεστώτων της Μέσης Ανατολής (π.χ. Σαουδική Αραβία) σε μία τέτοια προβολή τουρκικής ισχύος και αφετέρου αποκτά μεγαλύτερη γκάμα επιλογών για την επανασταθεροποίηση της περιοχής, δυνάμεις της εν εξελίξει εξομάλυνσης των σχέσεών της με το Ιράν. Ούτε πάλι μπορούσε πια η υπερδύναμη να παραβλέπει την επιχειρησιακή (και επικοινωνιακή) σημασία μιάς κοσμικής δύναμης, όπως είναι οι μαχητές του PYD, αποφασισμένης να αντισταθεί αποτελεσματικά στους τζιχαντιστές.

Πηγή εφημ. «Κεφάλαιο» ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Οι γενναίοι χτίστες των αμερικάνικων ουρανοξυστών…αεροβάτες του θανάτου -photos


Η Αμερική δεν θα ήταν ίδια χωρίς τέτοιους χτίστες…Πιθανόν ο μόνος γενναιότερος αυτού του εργάτη, να είναι αυτός που τράβηξε την φωτογραφίαConstruction81e02a4d08a7440553951650de212040f5d7bfe1fe6dde9fcc275bd1def7e35822d87169e6f27a617f6d51e69d6bbe216b27ba427c37eb1a5a93c4e20735d7a1fd521d9bf58239245e1a03b188cbb1d48ad873d0c262e7e9546c98ef3709b59d
9ac2cc1a0a3da4f590e8c2861af06739

article-2047853-0059AA091000044C-592_964x534
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΑΝΟΙΧΤΟΜΥΑΛΟΣ

Ο σχεδιασμός του ξεπουλήματος της χώρας ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1980!




Ο σχεδιασμός του ξεπουλήματος της χώρας ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του '80, όταν οι Αμερικανοί και οι Εβραίοι είχαν αντιληφθεί το τέλος του κομμουνιστικού "δράκου" και έτρεχαν να προλάβουν τις εξελίξεις. 

Ο βενιζελικός Ανδρέας έκανε μια πρώτη "αρπαχτή" με τον Κοσκωτά και κατόπιν παρέδωσε τη σκυτάλη στον βενιζελικό Μητσοτάκη.

Πήρε μια προκαταβολή από "pampers", για να έχει να πορεύεται, αλλά παρέδωσε την εξουσία στον παλιό του "συνέταιρο". 

Γιατί; 

Για να νομοθετήσει η "παλατιανή" Δεξιά και άρα να χρεωθεί η ίδια αυτά, τα οποία θα εισέπραττε στη συνέχεια το "σοσιαληστρικό" καθεστώς των βενιζελικών. 

Συνέβη για άλλη μια φορά αυτό, το οποίο συμβαίνει πάντα από την Αποστασία κι εντεύθεν.
Η "παλατιανή" Δεξιά παίρνει την εξουσία μόνον όταν πρόκειται να εξυπηρετήσει την "παρακατιανή". 
Συνήθως "εγκληματεί", για να επωφελείται η "παρακατιανή". "Εγκληματεί" η ίδια εις βάρος της και αυτοπαγιδεύεται, ώστε να μην υπάρχει ποτέ αντίδραση. 

Όταν ο εγκληματίας αυτοπληγώνεται, δεν μπορεί ούτε καν να φωνάξει για βοήθεια.
Αυτό παθαίνει μόνιμα η "παλατιανή" Δεξιά καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. 
Επειδή εξουσιάζεται από τους προδότες της ή από "παρακατιανούς", κάνει πάντα ό,τι βολεύει τους "απέναντι". 

Οι "παλατιανοί" εγκληματούν εις βάρος του λαού και "αυτοτραυματίζονται". Μετά αναλαμβάνουν οι "παρακατιανοί" να μας "σώσουν" και να επωφεληθούν, έχοντας ατράνταχτο άλλοθι, εφόσον οι "παλατιανοί" ήταν εκείνοι, που έκαναν τις ηλιθιότητες. 

Η "παλατιανή" Δεξιά στήνει Χούντες που καταστρέφουν την ίδια και συμφέρουν την "παρακατιανή".
Η "παλατιανή" Δεξιά καίει τους φακέλους των εγκληματιών, που συμφέρουν την "παρακατιανή" …
Η "παλατιανή" Δεξιά, η οποία ήταν κι εξακολουθεί να είναι το "γαϊδούρι" της μεταπολίτευσης. 

Το ίδιο θα γινόταν και τώρα. 

Η "παλατιανή" Δεξιά θα νομοθετούσε, για να "κονομήσουν" τα μέλη της "παρακατιανής" Δεξιάς. Αυτή ήταν μόνιμα ο εύκολος στόχος του Ανδρέα, για να "ξεφορτώνεται" τις πολιτικές, οι οποίες θα είχαν κόστος γι' αυτόν. Έβαζε άλλους να κάνουν τη "βρόμικη" δουλειά.

Ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ θα έπαιρναν μόνον τα κέρδη των πολιτικών και όχι τα κόστη τους. 

Το κόστος της αθλιότητας, που μας οδήγησε στη σημερινή χρεοκοπία, το φορτώθηκε η "παλατιανή" Δεξιά, γιατί της το φόρτωσε ο πρώην φίλος και σύντροφος του βενιζελικού Ανδρέα …ο βενιζελικός Μητσοτάκης. 

Ο προδότης Καραμανλής ο πρεσβύτερος είχε παροπλιστεί και την αυτοκτονική μεθόδευση της "παλατιανής" Δεξιάς θα την αναλάμβανε ένας αυθεντικός "παρακατιανός".  Ο Μητσοτάκης. 

Από τότε μεθοδευόταν αυτό, το οποίο βιώνει σήμερα ο λαός ως απόλυτη καταστροφή. Από τότε σχεδίαζαν να μας βάλουν στο ΔΝΤ, για να μας τ' αρπάξουν όλα. 

Απλά αυτό δεν έπρεπε να το "φορτωθεί" το ΠΑΣΟΚ, αλλά η ΝΔ. 

Δεν έπρεπε να το "φορτωθεί" το φιλοαμερικανικό "μαγαζί", αλλά το παλαιοδεξιό "μαγαζί". 

Το ΠΑΣΟΚ θα "φορτωνόταν" μόνον το χρήμα. 

Θα "φορτωνόταν" μόνον τις προμήθειες από αυτό το ξεπούλημα. 

Θα φορτωνόταν μόνον τις βαλίτσες με τα χρήματα. 

Γι' αυτόν τον λόγο τούς ήταν απαραίτητος ο βενιζελικός Μητσοτάκης. 
Ο "φουνταριστός" του βενιζελισμού. 
Ο πιο αδίστακτος βενιζελικός της ιστορίας. 

Ποιον άλλον θα χρησιμοποιούσαν και βεβαίως θα πλήρωναν, για να κάνει τη βρόμικη δουλειά; …
Τη βρόμικη δουλειά, για ν' ανοίξει τον δρόμο στον Ανδρέα; 

Αυτόν, τον οποίο τον γνώριζαν, τον είχαν ξαναπληρώσει και βέβαια τον εμπιστεύονταν …
Αυτόν, που είχε ξανακάνει την ίδια δουλειά. Αυτός, ο οποίος μας πέρασε από την PAX BRITANNICA στην PAX AMERICANA, θα ήταν ο ίδιος, που θα μας έβαζε στην PAX HEBRAICA

Ο αμερικανόφιλος Αποστάτης του Κέντρου, που, ως "φουνταριστός", είχε κατορθώσει στο μεταξύ να καταλάβει την ηγεσία της παραδοσιακής Δεξιάς. 

Ξανά τα ίδια κόλπα μέχρι να γίνει η δουλειά τους. 

Πρόκληση αστάθειας μέσω "τρομοκρατίας", πράκτορες μυστικών υπηρεσιών, πιστόλια, σφαίρες …αλλά και αίμα. 

Χάρη στη θυσία του Μπακογιάννη τελικά γίνεται ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός και τα πάντα δρομολογούνται όπως βόλευε τους Αμερικανούς. 

Αυτό, το οποίο λέμε, δεν απαιτεί κάποιες μυστικές πληροφορίες, για να το καταλάβει κάποιος. 

Όλοι οι νόμοι, οι οποίοι οδήγησαν στη "χαλαρότητα" του συστήματος, στο ξεπούλημα των στρατηγικών ΔΕΚΟ και στις σκανδαλώδεις προμήθειες του δημοσίου, είναι μητσοτακικής εμπνεύσεως. 

Ποιοι ήταν τότε επικεφαλής των οικονομικών επιτελείων της "παλατιανής" Δεξιάς; 
Ο Στέφανος Μάνος και ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος …

Κατά σύμπτωση καί οι δύο απόφοιτοι του βενιζελικού Κολεγίου Αθηνών. 

Τότε απελευθερώθηκε η ενημέρωση από τον Έβερτ και άρα από έναν δεξιό "ανακουφισμένο" από τους Αμερικανούς. 

Τότε "άνοιξε" το χρηματιστήριο στον "λαό". 

Στην ουσία τότε δημιουργήθηκε η Διαπλοκή …

Η Διαπλοκή, η οποία σήμερα έχει λεηλατήσει τα πάντα και μας έβαλε στο ΔΝΤ. 

Τότε μετατράπηκαν οι φτωχομπινέδες σε μεγιστάνες με χρήματα του λαού, ταΐζοντάς τον νεοταξικά και φιλελεύθερα "φούμαρα" από τα κανάλια τους …Κατά σύμπτωση και πάλι στο σύνολο τους από τον βενιζελικό χώρο. 

Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι είχαν δημιουργηθεί από τη Χούντα και είχαν προοδεύσει στη "σοσιαλιστική" μεταπολίτευση, έγιναν μεγιστάνες της νεοταξίτικης Διαπλοκής. 

Όλοι τους σχεδόν με "αγωνιστικό" παρελθόν και βέβαια βενιζελικής "καταγωγής". Βαρδινογιάννηδες, Λάτσηδες, Μπομπολαίοι, Λαμπράκηδες, Τεγόπουλοι κλπ.. . . . . . . .





Πηγή