5 ΧΡΟΝΙΑ ΥΠΝΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ! ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΘΑΝΑΤΟ


Για ένα πράγμα μονάχα ανησυχούν οι αγορές. Και μαζί με αυτές ανησυχούν και οι πολιτικές συμμορίες των μαφιόζων της Ευρώπης, αλλά και τα ντόπια ανδρείκελα που συνεχίζουν να σε εξαπατούν, για να υπηρετήσουν απρόσκοπτα το βρώμικο σχέδιο σε βάρος της χώρας...


Και θα στο αποκαλύψουμε, κόντρα στις διάφορες κατευθυνόμενες αηδίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, περί δήθεν ανησυχίας των «αγορών» γα τις εξελίξεις και την επόμενη μέρα στην Ελλάδα 

Κοινός τόπος όλων αυτών είναι ένας: Ο ευνουχισμός της συνείδησης του μαλάκα που συνεχίζει να παίρνει στα σοβαρά αυτές τις γελοιότητες…

Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα αυτονόητα…

  • Η Ελλάδα δε σώθηκε. Έχει μετατραπεί σε μια χώρα – βαμπίρ ή οποία είναι καθηλωμένη σε έναν ελεγχόμενο αναπνευστήρα.
  • Η σωτηρία της δεν υπήρξε ποτέ το ζητούμενο.  Ένα παραπλανητικό επικοινωνιακό πυροτέχνημα ήταν, πάνω στο οποίο σκαρώθηκαν εγκληματικές πολιτικές εδαφικού διαμελισμού και εθνοκτονίας.
  • Σωτήρες και εταίροι δεν υπήρξαν ποτέ. Μια μαφιόζικη συμμορία αδίστακτων υπήρξε, που... με εργαλείο το δόλιο δανεισμό, χρηματοδότησε με ελάχιστο τίμημα την καθολική κατάσχεση της χώρας.
  • Πολιτικοί σωτήρες σ αυτή τη χώρα δεν υπήρξαν ποτέ. Δυο βρώμικες μήτρες αναπαραγωγής πολιτικών απατεώνων και λαμογιών υπήρξαν, που τροποποίησαν τα μπαστάρδια τους γεννώντας δωσίλογους και εφιάλτες, οι οποίοι μόνο με το ερώτημα της Εσχάτης προδοσίας θα πρέπει να δικαστούν και να οδηγηθούν στην παραδειγματική τιμωρία.
  • Ανησυχία των αγορών δεν υπήρξε ποτέ για την επόμενη μέρα της Ελλάδας.Διότι την επόμενη μέρα της Ελλάδας, την καθορίζουν οι ίδιες οι αγορές, σε μια κακοστημένη παράσταση με θύμα τη συνείδηση του πολίτη.

Για ένα πράγμα μονάχα ανησυχούν οι αγορές. Και μαζί με αυτές ανησυχούν και οι πολιτικές συμμορίες των μαφιόζων της Ευρώπης, αλλά και τα ντόπια ανδρείκελα που συνεχίζουν να σε εξαπατούν, για να υπηρετήσουν απρόσκοπτα το βρώμικο σχέδιο σε βάρος της χώρας.

Ανησυχούν για την πιθανότητα να αφυπνιστείς από το κώμα. Τρέμουν στην ιδέα πως θα μπορούσες να πετάξεις τον αναπνευστήρα στον οποίο τεχνηέντως ε καθήλωσαν, και να συνειδητοποιήσεις πως είσαι ακόμη ζωντανός. Δυστυχισμένος αλλά ζωντανός.

Τρέμουν, γιατί ξέρουν καλά, πως αν τους βάλεις στον κώλο τον αναπνευστήρα, τότε το ντόμινο που θα ξεσπάσει σε όλη την Ευρώπη, θα σαρώσει και θα ανατρέψει τη βρωμιά που έστησαν.

Αυτό είναι το μόνο που τρέμουν οι αγορές, και όχι τις συνέπειες στη μοίρα σου από τις δικές τους αποφάσεις. Γι αυτό τις ήραν. Ήξεραν τι έκαναν και τι θα ακολουθούσε.

Σήκω λοιπόν και κάνε τον τρόμο τους εφιάλτη. Σήκω και ανάδειξε τους δικούς σου ηγέτες που θα φωτίσουν το δρόμο σου και θα σκοτεινιάσουν τη ζωή τους.

Βάλτους στον κώλο τον αναπνευστήρα στον οποίο σε καθήλωσαν, και τρίψε τους στα μούτρα τους «ηγετίσκους» που κατασκεύασαν για να σου ευνουχίσουν τη σκέψη, τη δράση και τη ζωή.

Αφυπνίσου και σταμάτα να μασάς το παραμύθι της «αβεβαιότητας» που σου σερβίρισαν.Δεν υπάρχει τίποτε πιο βέβαιο για την επιτυχία του δόλιου σχεδίου τους, από την ετοιμότητά σου να καταπιείς την «αβεβαιότητα» που σου σερβίρουν.

Κανείς και με κανέναν δε διαπραγματεύεται. Πάρτο απόφαση. Το μόνο που κάνουν είναι να παίζουν με την ελεγχόμενη ανασφάλειά σου, για να καταπιείς το χάπι αμάσητο.

Ξύπνα επιτέλους μαλάκα. Πέντε χρόνια ύπνου, είναι χειρότερα κι από θάνατο.

Οι νεολαίοι γενίτσαροι του Γιώργου Παπανδρέου

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΕΙ Ο ΣΩΤΗΡΑΣ ΣΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΜΟΥΡΗ ΤΣΟΓΛΑΝΕ ΜΑΣ ΠΗΓΕ... ΕΛΑ ΤΩΡΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΕΛΕΕΙΝΕ

Στα σκατά κι ακόμα παραπέρα να πάτε τσογλάνια πασοκομπεμπέκια με την επανάσταση του facebook για την στήριξη του Γεωργίου Παπανδρέου...


του ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΖΑΡΟΥ

Τελικά, όχι μόνο δεν βάζετε μυαλό, όχι μόνο η βόλεψή σας έχει φθάσει μέχρι και την τελευταία τρίχα της άδειας κεφαλής σας, αλλά τα γεννοβολήματά σας στηρίζουν τον άεργο πολιτικάντη που έχωσε με μία υπογραφή σε κατοχή 200 χρόνων μια ολόκληρη χώρα. Με σύνθημα “Εμείς πάμε. Εσύ θα έρθεις;” τα παιδιά (τρολοπασοκάκια) του διαδικτύου μας καλούν σε εκδρομή. Πού να έρθουμε, ρε κτηνάκια; Πού ακριβώς να έρθουμε; Εκεί που ήταν να μας πάει ο σωτήρας σου, πρασινομούρη νεολαίε μου, μας πήγε. Μάς πήγε στα σκατά αλλά εσείς...
δεν ήρθατε, τρώγατε και τρώτε και πίνεται τον "ιδρώτα" του μπαμπά. Και δεν πήγαμε ηθελημένα. Με το ζόρι μάς έχωσε στα σκατά όσο εσείς βυζαίνατε τις “σοσιαληστρικές” ιδέες των πρασινοσπιτιών που σας “τίναζε”. 
Βέβαια, αν βρίσκονταν καμιά δεκαριά να σας αρχίσουν στα χαστούκια η δημοκρατία των Πασοκόσπορων θα τούς χαρακτήριζε ως φασίστες. Δεν θα είχαν την τιμητική θέση του αντιπρύτανη ΑΠΘ, Τζιφόπουλου, που όταν αναφέρετε στα μη βολεμένα παιδιά προτείνει να τους ρίχνει η εξουσία χαστούκια όπως είθισται στις προηγμένες χώρες. Εκείνες τις χώρες όπως ο Καναδάς του Γιώργου Παπανδρέου και η Γερμανία του υπουργού Παπακωνσταντίνου. Το παράδειγμα των αγαπημένων χωρών του Γιώργου Παπανδρέου έφερε ο Τζιφόπουλος, τον τρόπο που αυτές οι χώρες αντιμετωπίζουν την νεολαία όταν αντιδρά: Με χαστούκια. Εκεί θέλετε να μας πάτε, νεολαίοι γενίτσαροι του Γιώργου Παπανδρέου; Να τρώμε τα χαστουκάκια μας όσο εσείς θα γλύφετε τον αρχηγό και την εξουσία παίρνοντας το δημοκρατικό δικαίωμα να βαράτε τους αντιδραστικούς;
 
Να μας πάτε πού; Θέλετε μήπως να σάς πάμε εμείς μια βόλτα κατά τις Σκουριές ή μια βόλτα δίπλα από τις μεζονέτες που μεγαλώνετε με τα λεφτά του βολεμένου μπαμπά; Μέχρι την Νίκαια να δείτε πώς είναι να περιμένεις για ένα δωρεάν εμβόλιο για το παιδί σου σε κοινωνικό ιατρείο. Μέχρι το Ιπποκράτειο και τον Ευαγγελισμό να δείτε πώς είναι να ψάχνεις γάζα και καθετήρα για τον άρρωστο που συνοδεύεις; Θέλετε να δείτε πώς είναι η πραγματική ζωή που μας έχωσε ο Γιώργος Παπανδρέου και τα τσιράκια του που ακόμα κυβερνούν; Όχι δεν θέλετε, γιατί και να τα δείτε στα λιλιπούτεια "τέτοια" σας. Δεν σας αφορά, δεν σας ενδιαφέρει. Αντιθέτως το καταδιασκεδάζετε, όπως ο αγαπημένος του Παπανδρέου, Δήμαρχος Αθηνών Καμίνης, που δήλωσε ότι “δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα. Εμείς διασκεδάζουμε, χορεύουμε, μάς αρέσει η νύχτα”. 
Νομίζετε πως επειδή η Ελλάδα ακόμα γυρίζει οφείλεται στις πολιτικές αυτών που γλύφετε; Αυτό σάς μαθαίνουν στις κομματικές οργανώσεις; Ότι ακόμα ζούμε επειδή μάς κυβερνάνε αυτοί που οι μπαμπάδες σας ψηφίζουν; Επικίνδυνα παράσιτα της κοινωνίας, πρέπει να ξέρετε ότι ακόμα είμαστε ζωντανοί και εσείς έχετε στόμα και μιλάτε σε αυτό τον τόπο λόγω της κράσης μας. Αυτός ο τόπος ακόμα ζει όχι λόγω των δανείων, αλλά εξαιτίας της αντοχής αυτού του λαού. Λόγω των πολλών εξετάσεων που έδωσε και στις ημέρες που έρεαν τα γάλατα και τα μέλια, εποχές που δεν υπήρχε μυρουδιά χρεοκοπίας στον αέρα. Σαν τα πλαδαρά μούτρα σας, οι Έλληνες του μόχθου έχουν δει χιλιάδες. Έχουν αντιμετωπίσει εκατομμύρια κομματικές κατσαρίδες με αντίτιμο πολλές φορές και το ίδιο τους το μεροκάματο. Έχουν προσβληθεί άπειρες φορές και έχουν απειληθεί άλλες τόσες. Ξέρετε που έγραφε ο λαός τις απειλές και τα χαστούκια; Σε αυτά που εσείς δεν θα αποκτήσετε ποτέ.
 
Βρήκαν τρύπα και σάς σπρώχνουν οι σοσιαλδημοκράτες να κάνετε παιχνίδι, όπως κάνουν και οι νεολαίοι όλων των βρωμοκομμάτων που κι αυτοί νομίζουν ότι όταν αυτοί θα χαθούν, θα χαθεί και η Ελλάδα. Έχετε την εντύπωση ότι Ελλάδα είναι αυτά που πουλάει το ΤΑΙΠΕΔ, τα σύνορα που ταλαντεύονται τα τελευταία χρόνια έντονα και η ελληνική σημαία στον ιστό των κρατικών υπηρεσιών. Τον κακό σας τον καιρό. Αυτά είναι για να κάνουν παιχνίδι οι πολιτικοί σας και κομματικοί σας εργοδότες. Αυτά είναι για να νιώθει ο μπαμπάς και η μαμά σας ευτυχισμένοι όταν εισπράττουν τα μισθά και νιώθουν υπερήφανοι για τις υπηρεσίες τους.
 
Η χώρα που εσείς, τσογλανάκια, και οι πασοκολήσταρχοι σύντροφοί σας παρελθόντων ετών θεωρούν ότι ελέγχουν, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την χώρα των Ελλήνων. Αλίμονο αν ο λαός σκιάζονταν από τα φασιστοειδή τύπου υπαλλήλων Τζιφόπουλου και Φορτσάκη, πολιτικών Βορίδη και Βενιζέλου και όλων των άλλων συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων. Έχουν περάσει καθίκια από αυτόν τον τόπο, που ούτε καν τα φαντάζεστε. Κι όμως με εκείνα και με τα τωρινά ο λαός αντέχει. Μπορεί να μην τραγουδά και να γλεντά επιδεικτικά όπως ο αρεστός σε σας Καμίνης και όμοιοί σας σε χορούς με αφορμή την κατάντια του διπλανού, αλλά σιγοτραγουδάει. Μπορεί να μην γλεντά αναρτώντας φωτογραφίες στο facebook ελπίζοντας ότι θα βρει παράλληλα και ένα οn line πήδημα, αλλά ακόμα χαμογελάει.
 
Να πάτε, λοιπόν, στα σκατά παρέα με τον σκ@τοκέφαλο στοχαστή της επανάστασης του αυτο-Ανόητου και να θυμάστε ότι ακόμα υπάρχετε επειδή αυτοί που δεν θα έρθουν εκεί που πάτε , σάς επιτρέπουν να υπάρχετε.-
 
ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΗΡΙΧΤΕΙ ΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ



Εκτύπωση

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΚΑΛΥΒΗ* ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ Ν. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
---kalivis_alekos* Διανύουμε άτυπη προεκλογική περίοδο. Έχετε κάποια εξήγηση γιατί η τρόικα δεν προσφέρει κάποια... διευκόλυνση, έστω τώρα, στην κυβέρνησή «της»;
Η τρόικα και οι αγορές έχουν απέναντί τους μια κυβέρνηση παραδομένηκαι αναλώσιμη και επιδιώκουν να εξασφαλίσουν όσα περισσότερα μπορούν τώρα και επιπλέον να δημιουργήσουν νέα τετελεσμένα για να δυσκολέψουν το έργο της επόμενης κυβέρνησης.
* Κάποιοι θα πουν όμως ότι η άτεγκτη στάση των δανειστών βοηθά αντικειμενικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι απαντάτε;
Η άτεγκτη στάση των δανειστών βοηθά πρώτα από όλα τον εαυτό τους. Η σκληρή στάση δεν απευθύνεται τόσο στην κυβέρνηση, όσο κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ.
* Θα βλέπατε οφέλη από μια συνάντηση Σαμαρά - Τσίπρα;
Όχι. Στην Ελλάδα υπάρχει μια πραγματική πόλωση γύρω από δύο σχέδια που συγκρούονται με όρους κυβερνητικής εξουσίας. Από τη μια είναι το Μνημόνιο και ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός της συγκυβέρνησης και της τρόικας και από την άλλη η ανατροπή, η πολιτική και κοινωνική αλλαγή που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Περιθώριο συναίνεσης δεν υπάρχει, δυνατότητα λύσης από την παρούσα Bουλή δεν υφίσταται. Συνεπώς, το μόνο στο οποίο θα μπορούσε να υπάρξει συνεννόηση είναι για τους "κανόνες του παιχνιδιού" που έχουν σχέση με την ομαλή και άμεση προσφυγή στις κάλπες. Αλλά αυτό δεν το θέλει ο πρωθυπουργός.
* Τη δήλωση Ντράγκι, ότι ούτε αναγκαία ούτε χρήσιμη είναι η αναδιάρθρωση του χρέους, πώς την ερμηνεύσατε;
Ο κ. Ντράγκι, όπως και οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες σκληραίνουν τη στάση τους γιατί έχουν απέναντί τους έναν Σαμαρά από "βούτυρο", μια κυβέρνηση πρόθυμη να τους κάνει όλα τα χατίρια. Μια κυβέρνηση που ισχυρίζεται ότι το χρέος είναι βιώσιμο, όταν γνωρίζει πολύ καλά ότι όχι μόνο δεν είναι εξυπηρετήσιμο με οικονομικούς και κοινωνικούς όρους, αλλά και ότι την τελευταία πενταετία έχει υπονομευτεί κάθε κινητήρια δύναμη που θα βοηθούσε τη χώρα να ορθοποδήσει στο μέλλον. Ωστόσο, αυτή είναι η μία πλευρά.

Η ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη ηγεσία χρησιμοποιεί το χρέος ως μοχλό ομηρείας, ελέγχου και εξάρτησης της χώρας. Παρά τις μεγάλες δυσκολίες, συνυπάρχουν σημαντικές δυνατότητες για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, με συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με μια επιθετική διαπραγμάτευση που δεν θα επαιτεί λύση, αλλά θα ζητά και τα ρέστα για τη ζημιά που έγινε στη χώρα από τις πολιτικές τους. Που θα θέτει συγχρονισμένα στη ζυγαριά και το γερμανικό χρέος προς την Ελλάδα, ως απαίτηση καταγεγραμμένη στον προϋπολογισμό. Που ο εκβιασμός του ισχυρού θα συναντά και τον "εκβιασμό" του πιο αδύνατου. Ξέρουμε ότι ο κ. Ντράγκι και οι άλλοι απευθύνονται κυρίως σε μας, διότι τους άλλους τους έχουν στο χέρι. Όμως εμείς είμαστε.. από άλλο ανέκδοτο κι αυτό θα τους δώσουμε να το καταλάβουν. Η δύναμή μας δεν θα είναι μόνο η πολιτική μας βούληση, αλλά κυρίως η δύναμη του λαού και ο πόθος του να ξεφύγουμε από το σημερινό τέλμα.
* Η μετεκλογική πολιτική αριθμητική μοιάζει δεδομένη. Σε περίπτωση μη επίτευξης αυτοδυναμίας, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένης και της άρνησης της ηγεσίας του ΚΚΕ, θα συνεργαστεί με μνημονιακά (ή φιλομνημονιακά) κόμματα; Κι αν ναι, πόσο επηρεάζει αυτό το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ;
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια ποιο θα είναι το μετεκλογικό τοπίο. Εμείς ζητάμεκοινοβουλευτική πλειοψηφία για τον ΣΥΡΙΖΑ και πιστεύουμε ότι είναι και εφικτή, και απαραίτητη για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Είτε την εξασφαλίσουμε, είτε όχι, θα επιδιώξουμε συνεργασία με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις και κυρίως θέλουμε αυτή η κυβέρνηση της Αριστεράς να στηριχτεί σε ένα ρωμαλέο μαζικό κίνημα, διότι οι συγκρούσεις θα είναι αναπόφευκτες. Σήμερα η προοπτική συνεργασίας μοιάζει ουτοπική, λόγω της στάσης άλλων δυνάμεων της αριστεράς, οι οποίες εμφανίζουν το σύνδρομο του σκαντζόχοιρου και μια στρατηγική αμηχανία και απαισιοδοξία μπροστά στην ιστορική πρόκληση μιας κοινοβουλευτικής νίκης της αριστεράς, για πρώτη φορά, στη χώρα μας. Δεν ξέρουμε όμως αν αυτή η άρνηση συμπόρευσης θα επικρατήσει μέχρι το τέλος. Διότι δεν θα είναι καθόλου εύκολο σε δυνάμεις της Αριστεράς να καταψηφίσουν στη Βουλή ένα αντινεοφιλελεύθερο - αντιμνημονιακό πλαίσιο προγραμματικών δεσμεύσεων και να στοιχιστούν με μνημονιακές δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού. Μου φαίνεται επίσης εξαιρετικά παρακινδυνευμένο να συνταχθούν δυνάμεις της Αριστεράς με τις επιδιώξεις του αστικού συστήματος για "αριστερή παρένθεση". Άρα, ας μην προτρέχουμε όσο κι αν ακούμε ανιστόρητες πολεμικές κραυγές από ορισμένες ηγεσίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, δεν θα στηριχτεί σε μνημονιακές δυνάμεις όχι μόνο γιατί δεν πρέπει, αλλά και γιατί δεν θα χρειαστεί να μπούμε σε αυτό το δίλημμα. Η δυναμική ανόδου του, όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, θα λαμβάνει τη μορφή τεράστιου κύματος.
* Βρεθήκατε, προ ημερών, στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Ανεξαρτήτως του χαρακτήρα του σημειώματος που αποστείλατε στην Π.Γ., υπάρχει σε αυτό ένας πυρήνας προβληματισμού. Ποια ανάγκη σάς έφερε στη διατύπωσή του;
Δεν επιδίωξα καμία δημοσιότητα. Εγώ έστειλα ένα εσωτερικό σημείωμα που έγινε δημόσιο χωρίς δική μου ευθύνη. Ως υπεύθυνος του Πολιτικού Σχεδιασμού έχω υποβάλλει πολλές φορές ανάλογα, εισηγητικού χαρακτήρα, σημειώματα με συλλογικές σκέψεις της επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού ή και προσωπικές για πρωτοβουλίες που πρέπει να αναληφθούν για ζητήματα τακτικής και στρατηγικής. Επί της ουσίας, αυτό που ήθελα να υπογραμμίσω είναι ότι όλες οι κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταδεικνύουν την ειλικρίνεια, τη συνέπεια και την αξιοπιστία του, την επιμονή στις ριζοσπαστικές του θέσεις, την εμμονή στις ταξικές του αναφορές, τον πλήρη διαχωρισμό του από το σημερινό σάπιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Να τον πολιτογραφούν ως τη μόνη πραγματικά νέα δύναμη που μπορεί και θέλει, να αλλάξει προς το καλύτερο τη μίζερη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, να δώσει ένα νέο περιεχόμενο στην πολιτική με τη λαϊκή συμμετοχή, να εμπνεύσει ένα νέο όραμα ριζικής αλλαγής.
* Σε λίγες μέρες έχουμε τη γενική απεργία. Τι θα λέγατε αφενός σε έναν άνεργο, αφετέρου σε έναν εργαζόμενο, με τα χαρακτηριστικά που έχει πάρει η εργασία σήμερα;
Θα τους έλεγα ότι χωρίς τη συμμετοχή τους στον αγώνα δεν πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση. Η κινητοποίηση αυτή πρέπει να γίνει ένα κεντρικό γεγονός που θα σηματοδοτήσει την επιστροφή των αγώνων και του μαζικού κινήματος, που θα τοποθετήσει πάλι τους εργαζόμενους στο προσκήνιο. Είναι εκ των πραγμάτων μια πολιτική απεργία που στρέφεται κατά των Μνημονίων, της τρόικας και της συγκυβέρνησης της υποτέλειας. Αυτή τη στιγμή διακυβεύεται το μέλλον της χώρας, αν δηλαδή θα πάμε σε νέα Μνημόνια με άλλη ονομασία, σε νέες αντεργατικές ανατροπές ή θα ανοίξουμε νέους δρόμους για να βελτιωθεί η θέση των εργαζομένων. Γνωρίζουμε πολύ καλά τη δεινή θέση στην οποία έχουν βρεθεί οι άνεργοι που έχουν χάσει τα πάντα και οι εργαζόμενοι που εξαθλιώνονται. Όμως ουδεμία θετική διέξοδος θα προκύψει από την απάθεια, την αναμονή και την ακινησία, από την ισοπεδωτική άποψη ότι όλοι ίδιοι είναι ή ότι δεν θα πετύχουμε τίποτα με τους αγώνες. Σωτηρία δεν υπάρχει αν δεν βρει πολιτικό στόχο η οργή μας. Η μάχη για να αλλάξουμε τη ζωή μας, για να κερδίσουμε το μέλλον που μας κλέβουν είναι υπόθεση όλων μας και του καθενός από μας χωριστά.  
* Ο Αλέκος Καλύβης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ISKRA

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα... η δημοκρατία!




180: O λαός δεν δικαιούται δια να αποφασίζει.. 
Hσυγκυβέρνηση, παρότι κυβερνά χάρις -και μόνο- στο bonus των 50 εδρών (στο πρώτο έστω και με μια ψήφο κόμμα) και όχι ως πραγματικά πλειοψηφούσα συμμαχία, δεν θέλει εκλογές. Η δεδηλωμένη της έστω και έτσι, είναι ισχνή - στις δημοσκοπήσεις ΝΔ ΠΑΣΟΚ μαζεύουν δεν μαζεύουν ένα 20-25% μαζί - αλλά κάνουν ότι μπορούν να μην ψηφίσουν οι πολίτες αυτό που θέλουν. Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από αυτήν την Βουλή μοιάζει όνειρο θερινής νυκτός, παρόλα αυτά κάνουν ότι μπορούν να συγκεντρώσουν τον μαγικό αριθμό των 180 βουλευτών για να παραμείνουν μέχρι τον Ιούνιο του 2016 (και τότε ίσως κάτι να σκεφτούν...).

Η τρόικα δεν επιθυμεί "πολιτικές εκκρεμότητες" αλλά ούτε και εκλογές...
προτιμά έναν υπάκουο συνεργάτη από έναν διαπραγματευτή με λαϊκή εντολή...
Οι αγορές πάλι προτιμούν "σταθερότητα" - δεν τους αρέσουν οι εκλογές, τους είναι κάτι απεχθές να ανακατεύονται οι Πολίτες στην οικονομική πολιτική. Προτιμούν δοτούς πρωθυπουργούς, μη εκλεγμένους τεχνοκράτες, παρά φύσιν συμμαχίες όπως εκείνη με το ΛΑΟΣ επί Παπαδήμου, οτιδήποτε - αλλά όχι δημοκρατικά εκλεγμένους εκπροσώπους της πλειοψηφίας...

Υπάρχει πρόβλημα προφανώς με τον άτακτο λαό και την επικίνδυνη δημοκρατία.

Αν μπορούσαν θα καταργούσαν τις εκλογές αφού όλες τους οι μεθοδεύσεις κατασκευής συναίνεσης έχουν και τα όριά τους: κανείς δεν ξέρει πότε ο σιωπηλός λαός, ο υπομονετικός λαός, ο αποσυνδικαλισμένος λαός που δεν συμμετέχει συχνά σε πορείες και διαμαρτυρίες, θα ξεσπάσει - και θα στείλει το παλιό πολιτικό σύστημα στον αγύριστο.
Η τρόικα εκβιάζει αυτήν την κυβέρνηση αλλά δεν θέλει άλλη να την αντικαταστήσει - εδώ περνούν οι εκβιασμοί, με τους άλλους δεν ξέρεις...
Οι αγορές ετοιμάζουν άνοδο των spreads, βουτιά του χρηματιστηρίου σε περίπτωση που πλησιάσουν και μόνο εκλογές...
Η συγκυβέρνηση εκβιάζει βουλευτές, τραπεζώνει βουλευτές, παρακαλάει βουλευτές - έχει υποσχεθεί το μαγικό νούμερο των 180 στην Μέρκελ έναντι "πολιτικής λύσης" για το μνημόνιο που δεν βγαίνει... κι αν δεν της φέρει τους 180 κινδυνεύει να δει την ...πλάτη της αντί για "πολιτική λύση".

Ποιο είναι το πρόβλημα; Η δημοκρατία!

Η δημοκρατία απειλεί το status quo των προτεσταντικών πολιτικών λιτότητας που έχει επιβάλλει ο γερμανικός οικονομικός εθνικισμός, απειλεί τις φούσκες χρέους, απειλεί την αποικιοποίηση των χρεοκοπημένων. Η δημοκρατία απειλεί τις δήθεν μεταρρυθμίσεις, την απορρύθμιση δλδ κάθε δημόσιου θεσμού προστασίας, παιδείας, υγείας, την ιδιωτικοποίηση των πάντων ως ιδεολογική εμμονή ακόμη και όταν δεν είναι ευκαιρία κερδοσκοπίας. Η δημοκρατία φέρνει το πόπολο στο προσκήνιο, καταστρέφει τον προγραμματισμό των πολιτικών παρασίτων και των γυπών της οικονομικής κερδοσκοπίας.

Γι αυτό αφαιρώντας ένα ένα τα δικαιώματα των πολιτών, στην δίκαιη φορολόγηση, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στο νερό και το ρεύμα, στην εκπαίδευση και το φυσικό περιβάλλον, έφτασαν στην καρδιά των δικαιωμάτων: στο δικαίωμα του αποφασίζειν.

Φθονεί το "σύστημα" τις δημοκρατικές συμμετοχικές διαδικασίες - προτιμά κλειδωμένα πανεπιστήμια και ψήφο από το σπίτι, χωρίς αληθινή συζήτηση, από αγνώστους μεταξύ αγνώστων. Προτιμά συνδικάτα αδύνατης απαρτίας και απόφασης - δλδ να αποφασίζουν οι απέχοντες.

Το επικίνδυνο είναι ότι οι συστημικές επιδιώξεις φτάνουν πλέον και στα νέα κόμματα όπως το Ποτάμι, μεταμφιεσμένες ως καινοτομία και μεταρρύθμιση: να εκλέγεις δλδ όλα τα όργανα αλλά εκείνα να μην αποφασίζουν για τίποτα... - μόνο να συμβουλεύουν τον αυτοπρόβλητο ηγέτη (δες  ). Και φτάσαμε άνθρωποι της αριστεράς, σοσιαλιστικών, φιλελεύθερων και οικολογικών δημοκρατικών πεποιθήσεων να αρνούνται εθελοντικά τα δικαιώματά τους!
Είναι και αυτό ένα είδος εκπαίδευσης - πως να εκχωρείτε δικαιώματα στους εκ των ελίτ, αρμοδίους - πως να δεχόσαστε Παπαδήμους στην θέση των εκλεγμένων ηγετών σας - πως να εκχωρείτε στους δανειστές το δικαίωμά σας να αποφασίσετε για τον εαυτό σας - πως εν τέλει να δεχόσαστε εθελοντικά να αποφασίζουν άλλοι για σας!

Η ολιγαρχία επιδιώκει να πάρει ρεβάνς από την αποσταθεροποιητική δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα

Ήταν που ήταν η δημοκρατία μετέωρη, τηλεοπτική, ανεπαρκής και συχνά ατελέσφορη, τώρα επιδιώκεται και η επίσημη κατάργησή της. Από τους κομματικούς μηχανισμούς προχωράμε στην παύση του συναποφασίζειν. Από τα καπελώματα των μειοψηφιών στην κατάργηση της πλειοψηφίας. Από την πασαρέλα των εκλογών στην αναβολή τους επ΄αόριστον.

Μα ποιοι μας κυβερνούν; Πως και γιατί βρίσκονται σε αυτές τις θέσεις; Είναι πιο έξυπνοι, πιο σοφοί, πιο ικανοί από την πλειοψηφία των πολιτών;
Όχι βέβαια...

Κυβερνούν τη χώρα με καλπονοθευτικά bonus που καταργούν την αρχή της αναλογικότητας στην αντιπροσώπευση και κάνουν το Σύνταγμα κουρελόχαρτο.
Κυβερνούν τα κόμματά τους καταργώντας τα μέλη και τις ενοχλητικές δεσμευτικές αποφάσεις τους.
Κυβερνούν την ΕΕ όχι με το ευρωκοινοβούλιο αλλά με εξωθεσμικά όργανα, διακυβερνητικές διασκέψεις και τρόικες.

Κι όμως: είναι η ώρα της δημοκρατίας

Χωρίς αυτήν όλα τα δικαιώματα του Πολίτη που κατακτήθηκαν τον περασμένο αιώνα θα χαθούν και το 1% του πλούτου θα πάρει την ρεβάνς και στην πολιτική σφαίρα - στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία αλλά και στην κάθε χώρα ξεχωριστά. Οι αγορές στην θέση της δημοκρατίας.

Γι αυτό όλο το παλιό πολιτικό σύστημα φρικάρει στην ιδέα των "πρόωρων" εκλογών στην Ελλάδα.

Μιλούν τα παπαγαλάκια για αστάθεια, αναταραχή, αβεβαιότητα... με εντολή της πλειοψηφίας!
Δλδ ο λαός δεν δικαιούται δια να ομιλεί και κυρίως δια να αποφασίζει. Είναι επικίνδυνος για την κανονικότητα μιας νόθα διαμορφωμένης κυβερνητικής πλειοψηφίας και μιας εξωθεσμικής τρόικας που δεν ελέγχεται δημοκρατικά. Όσο είναι αναλογικά επικίνδυνο και το ευρωκοινοβούλιο (δλδ ο ευρωπαϊκός λαός) για την ευρωπαϊκή ολιγαρχία γι αυτό και συμβουλεύει αλλά δεν κυβερνά.

Δεν είναι λοιπόν το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη - είναι το φάντασμα της δημοκρατίας!
Και οι εκλογές στην Ελλάδα έχουν ήδη αργήσει πολύ. Επικίνδυνα πολύ.

Σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου
Γιώργος Παπασπυρόπουλος από tvxs

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΦ΄ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ


τετάρτη 26-11-2014
Με την φράση "Ο αγώνας για τα γεωπολιτικά συμφέροντα οδηγεί μια χώρα είτε να γίνει ισχυρότερη, αποτελεσματικότερη, λύνοντας τα χρηματοπιστωτικά, αμυντικά, οικονομικά και, μαζί με αυτά, τα κοινωνικά της προβλήματα, είτε να διολισθήσει στη τρίτη, πέμπτη κατηγορία, χάνοντας τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του λαού της" περιέγραψε άθελά του απόλυτα τηνελληνική γεωστρατηγική πραγματικότητα και μαζί με πολλά άλλα που είπε παρέδωσε μαθήματα real politic σε μία συνέντευξη που θα μείνει στην ιστορία για το περιεχόμενό της
Αλλά πραγματικά θα αδικήσουμε το περιεχόμενο της εφ'ολης της ύλης συνέντευξης του Ρώσου προέδρου περιοριζόμενοι σε μία φράση που αφορά άμεσα την Ελλάδα, ενώ αυτός μιλάει -κυριολεκτικά - για όλα: Από την γεωστρατηγική σύγκρουση με την Δύση, τον ενεργειακό πόλεμο στις τιμές του πετρελαίου, τις ΜΚΟ κλπ.
Ας δούμε τα κυριότερα σημεία της συνέντευξης:
-Πριν 25 χρόνια η Ρωσία ξεκίνησε από το "μηδέν", με εχθρικές σχέσεις με την Δύση αρχικά, αλλά εν συνεχεία οι σχέσεις βελτιώθηκαν, μέχρι τα τελευταία χρόνια που χειροτέρεψαν πάλι. Γιατί συνέβη αυτό;
Κάνατε ήδη λόγο σχετικά με το ξεκίνημά μας από το μηδέν. Δεν έχω λησμονήσει πώς συνέβησαν όλα αυτά. Τότε η αξιολόγηση της δραστηριότητάς μας από τη Δύση ήταν, ίσως, ακόμη πιο σκληρή απ’ ότι είναι σήμερα. Απ’ όλα αυτά πέρασα και όλα τα θυμάμαι.
Τελικά, τι συμβαίνει; Μόλις η Ρωσία στέκεται στα πόδια της, ισχυροποιείται και διεκδικεί το δικαίωμά της να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της στο εξωτερικό, η σχέση προς το κράτος μας και προς την ηγεσία του αμέσως αλλάζει. Θυμηθείτε τι συνέβη με τον Μπορίς Νικολάγιεβιτς (Γιέλτσιν).
Στην πρώτη φάση, στον κόσμο ανταποκρίθηκαν θετικά σε όλα. Ό,τι και να έκανε ο Γιέλτσιν, στη Δύση γινόταν δεκτό με ζητωκραυγές. Μόλις ύψωσε τη φωνή του για την υπεράσπιση της Γιουγκοσλαβίας, στα μάτια των δυτικών, στιγμιαίως, έγινε ένας αλκοολικός, ο έτσι, ο αλλιώς.
Όλοι ξαφνικά έμαθαν ότι ο Μπορίς Νικολάγιεβιτς αγαπούσε το πιοτό. Και τι, αυτό πριν ήταν μυστικό;
Όχι, αλλά αυτό δεν εμπόδιζε τις επαφές του με τον έξω κόσμο. Μόλις τα πράγματα έφθασαν στο σημείο υποστήριξης των ρωσικών συμφερόντων στα Βαλκάνια, για τα οποία ο Γιέλτσιν μίλησε ευθέως, έγινε σχεδόν εχθρός της Δύσης. Αυτά συνέβησαν, και δεν έχει περάσει καιρός από τότε. Και τα θυμάμαι θαυμάσια.
Σήμερα, μιλάμε για τα γεγονότα στην Ουκρανία, και οι εταίροι μας κάνουν λόγο για την αναγκαιότητα σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Όπως και ότι όλοι όσοι πολεμούν για τα δικαιώματά τους και τα συμφέροντά τους στην ανατολική Ουκρανία είναι φιλορώσοι αποσχιστές.
Και αυτοί, που πολέμησαν εναντίον μας στον Καύκασο -μεταξύ αυτών και όσοι ήσαν υπό την ηγεσία της Αλ-Κάιντα, με τα χρήματά και με τα όπλα της στα χέρια, αλλά και τα ίδια τα μέλη της Αλ-Κάιντα, που πήραν μέρος στις μάχες- αυτοί βεβαίως είναι μαχητές της δημοκρατίας. Είναι απίστευτο, αλλά είναι γεγονός!
Μας έλεγαν τότε για δυσανάλογη χρήση βίας. Ας πούμε, ότι είναι έτσι, πυροβολείτε από τανκς, χρησιμοποιείτε πυροβολικό. Απαράδεκτο, απαράδεκτο!
Και στην Ουκρανία; Και αεροπορία και τανκς και βαρύ πυροβολικό και πολλαπλοί εκτοξευτές πυραύλων.
Επιπλέον, βόμβες διασποράς και –να τρελαίνεσαι δηλαδή!– βαλλιστικοί πύραυλοι. Σε αυτή την περίπτωση κανείς δεν μιλά για δυσανάλογη χρήση βίας.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όπως αφήνετε να υπονοείται, στον ουκρανικό Στρατό αντιπαρατίθεται η Ρωσία.
Υπονοείται, ότι εκεί υπάρχουν ρωσικά συμφέροντα, αλλά μας στερούν το δικαίωμα να τα υπερασπιστούμε. Και τους ανθρώπους να υπερασπιστούμε, οι οποίοι ζουν σε αυτά τα εδάφη. Εσείς νομίζω είσθε από το Χάρκοβο, έτσι δεν είναι;
Από το Λουγκάνσκ.
Από το Λουγκάνσκ. Γνωρίζετε, λοιπόν, ότι ακόμη και όταν σε έναν από τη δική σας περιοχή είναι γραμμένο στο διαβατήριο «Ουκρανός», αυτό δεν λέει τίποτε ιδιαίτερο για τον ίδιο.
Εκεί όλοι θεωρούν τους εαυτούς τους ως τμήμα του μεγάλου ρωσσικού κόσμου. Βεβαίως, στον ουκρανικό λαό υπάρχει μια ιδιαίτερη κουλτούρα και γλώσσα ιδιόμορφη, μοναδική, και κατά την άποψή μου, με εκπληκτικό ήχο, πολύ όμορφη.
Πριν λίγο καιρό, ένας συνάδελφος μου έδειξε κάποια ντοκουμέντα του 1924. Στο διαβατήριο ήταν γραμμένο «Μεγαλορώσσος». Και τους σημερινούς Ουκρανούς τους έγραφαν «Μικρορώσσους».
Εκεί δεν υπήρχε επί της ουσίας διαφορά. Μας λένε: ξεδιπλώνετε όλη την ώρα την ιδέα του ρωσσικού κόσμου, μπορεί, όμως, οι άνθρωποι να μην θέλουν στο δικό σας κόσμο. Κανείς, όμως, δεν το επιβάλλει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός δεν υπάρχει!
Όταν μιλώ με ανθρώπους από την Κριμαία, ας πούμε, ή από την ίδια την ανατολική Ουκρανία, τους ρωτώ: «Τι εθνικότητα έχετε;». Κάποιοι απαντούν: «Δεν υπάρχει διαφορά».
Αλλά εάν η Ρωσία ξεκινά να μιλά γι’ αυτό, να υπερασπίζεται τους ανθρώπους και τα συμφέροντά της, αμέσως γίνεται κακιά. Σκεφτείτε, το ζήτημα είναι με τη θέση μας για την ανατολική Ουκρανία ή την Κριμαία; Σε καμία περίπτωση! Κι αυτό να μην ήταν, θα έβρισκαν άλλη αιτία. Και αυτό συνέβαινε πάντα.
Κοιτάξτε την χιλιετή ιστορία μας. Μόλις η Ρωσία πάει λίγο να ανυψωθεί, αμέσως πρέπει να την μετακινήσουν προς τα πίσω, να τη βάλουν στη θέση της, να την επιβραδύνουν.
Η «θεωρία της ανάσχεσης», πόσα χρόνια είναι σε ισχύ; Υπάρχει η εντύπωση ότι γεννήθηκε στη σοβιετική περίοδο, αν και υπάρχει εκατοντάδες χρόνια.
Για τις ΜΚΟ:
Υπάρχουν κάποιοι, οι οποίοι μπορεί να μη συμφωνούν μαζί σας στο ένα ή στο άλλο ζήτημα. Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι αναγκαστικά ανήκουν στη πέμπτη φάλαγγα ή είναι εχθροί.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι, βεβαίως, όχι. Όμως αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι στη Ρωσία εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα. Τέτοιοι, επίσης, υπάρχουν. Και ποιοι είναι; Αυτοί που στην εσωτερική πολιτική κάνουν χρήση χρημάτων που λαμβάνουν από άλλα κράτη, αντί να τα περιφρονούν.
Και αυτό το κάνετε όλο και πιο δύσκολο, χάριν της «φροντίδας» για την πατρίδα μας. Είναι αρκετό να αναφέρουμε τους νόμους, που εξισώνουν ΜΚΟ με τους ξένους πράκτορες, που περιορίζουν τη συμμετοχή υπηκόων άλλων χωρών στην ιδιοκτησία ρωσσικών ΜΜΕ…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι. Εξωτερικά, ίσως, είναι πιο δύσκολο, αλλά, όπως και πριν, είναι δυνατό. Πάντα υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι για να λαμβάνεις και να ξοδεύεις χρήματα για το σκοπό που έχουν δοθεί. Βεβαίως, οι τελευταίες αποφάσεις περιορίζουν τη χρήση ξένων κεφαλαίων για τον πολιτικό αγώνα μέσα στη Ρωσσία. Μπαίνουν ορισμένοι φραγμοί, αλλά αυτοί πάντοτε μπορεί να παρακαμφθούν. Πρέπει να τηρούνται όλα προσεκτικά ώστε να αποτραπεί αυτό το ενδεχόμενο.
Κανένα κράτος, όμως, που σέβεται τον εαυτό του δεν επιτρέπει να χρησιμοποιούνται ξένα κεφάλαια για τον εσωτερικό πολιτικό αγώνα. Δοκιμάστε να το κάνετε αυτό κάπου στις ΗΠΑ – θα βρεθείτε αμέσως πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.
Εκεί οι κρατικές δομές είναι πολύ πιο αυστηρές από τις δικές μας. Εξωτερικά όλα είναι κόσμια, δημοκρατικά, αλλά μόλις λίγο τα πράγματα φθάσουν σε ανάλογο σημείο δεν έχεις καμία πιθανότητα! Σε εμάς είναι πολύ πιο φιλελεύθερα.
Αλλά πρέπει να το καταλάβουμε: δεν υπάρχει η δημοκρατία χάριν της δημοκρατίας. Για χάρη του λαού, για να ζήσουν οι άνθρωποι καλύτερα, θα πρέπει να υπάρχει πραγματική πρόσβαση στους μοχλούς διακυβέρνησης.
Δεν είναι δυνατόν να δημιουργούμε τέτοιες συνθήκες, ώστε τα ξένα κράτη να μας κάνουν πιο αδύναμους, να μας υποτάξουν στη δική τους θέληση και να επιδιώκουν να μας πιέσουν από μέσα, επηρεάζοντας τη πολιτική μας προς όφελός τους.
Όταν μας πίεζαν, εμείς θα συμφωνούσαμε για τη Συρία, το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, για τη διευθέτηση του Μεσανατολικού, να αλλάξουμε την αμυντική μας πολιτική. Γι’ αυτούς τους λόγους χρησιμοποιούν και αυτά τα εργαλεία και τα χρήματα…
Η γεωστρατηγική σύγκρουση με την Δύση
Εμείς δεν πρέπει να κλιμακώνουμε, να δραματοποιούμε καταστάσεις. Πρέπει να καταλάβουμε: ο κόσμος έτσι είναι φτιαγμένος.
Αυτός είναι ο αγώνας για τα γεωπολιτικά συμφέροντα, και πίσω από αυτά η σημασία της χώρας, η ικανότητά της να δημιουργήσει μια νέα οικονομία, να λύσει τα κοινωνικά της προβλήματα, να βελτιώσει το επίπεδο ζωής των πολιτών. Εμείς δεν έχουμε καθόλου επιθετική πολιτική. Αλλά έχουν οι ΗΠΑ, οι Αμερικανοί φίλοι μας…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: "Φίλοι", Βλαδίμηρ Βλαδιμήροβιτς;
Βεβαίως. Όλοι είναι φίλοι μας… Οι Αμερικανοί τυπώνουν δολάρια, μετέτρεψαν το εθνικό τους νόμισμα σε παγκόσμιο, αν και πριν μερικές δεκαετίες εγκατέλειψαν την ισοτιμία του χρυσού. Αλλά διαθέτουν τη μηχανή, και προφανώς με αυτή δουλεύουν.
-Μπράβο τους;
Μπράβο τους! Αλλά γιατί συνέβη αυτό; Οι ΗΠΑ πέτυχαν μια ορισμένη θέση μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Γιατί το λέω αυτό; Ο αγώνας για τα γεωπολιτικά συμφέροντα οδηγεί τη χώρα είτε να γίνει ισχυρότερη, αποτελεσματικότερη, λύνοντας τα χρηματοπιστωτικά, αμυντικά, οικονομικά και, μαζί με αυτά, τα κοινωνικά της προβλήματα, είτε να διολισθήσει στη τρίτη, πέμπτη κατηγορία, χάνοντας τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του λαού της.
Και η προσπάθειά μας να ανταγωνιστούμε με τη Δύση;
Δεν χρειαζόμαστε να την ανταγωνιστούμε.
Επαρκούν οι δυνάμεις μας;
Δεν χρειαζόμαστε να ανταγωνιστούμε. Απλώς δεν χρειαζόμαστε να ανταγωνιστούμε!
Δηλαδή τι κάνουμε τώρα;
Πρέπει να εφαρμόσουμε ήσυχα την ατζέντα μας. Πολλοί λένε, ότι οι τιμές του πετρελαίου πέφτουν και από την πιθανή κρυφή συνεννόηση μεταξύ των παραδοσιακών παραγωγών, μεταξύ αυτών της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΠΑ. Ότι αυτό έχει γίνει εσκεμμένα για να αδυνατίσει η ρωσική οικονομία. Εάν μιλήσετε τώρα με ειδήμονες, όχι όπως εγώ, αλλά με πραγματικούς…
Αν δεν είσθε εσείς τότε ποιος είναι;
Του Υπουργείου Ανάπτυξης, Οικονομικών, της Κεντρικής Τράπεζας – έχουμε τέτοιους ειδήμονες. Τι θα σας πουν; Κάποια πράγματα είναι προφανή. Έπεσε η τιμή του πετρελαίου.
Λοιπόν, γιατί έπεσε; Η προσφορά αυξήθηκε. Η Λιβύη παράγει περισσότερο, όπως παραδόξως και το Ιράκ, παρ’ όλα τα προβλήματα… Εμφανίστηκε παράνομο πετρέλαιο στα 30 δολάρια το βαρέλι, που το Ισλαμικό Κράτος το πωλεί ακατέργαστο. Η Σαουδική Αραβία αύξησε την άντληση.
Και η κατανάλωση μειώθηκε αυτή την περίοδο της στασιμότητας, ή μειώθηκε σε σχέση με τις προβλέψεις για την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη. Υπάρχουν θεμελιώδεις παράγοντες. Ας πούμε, ότι λαμβάνουν χώρα στοχευμένα βήματα από τους εταίρους στην παγκόσμια αγορά ενέργειας. Μπορούμε να το υποθέσουμε; Ασφαλώς.
Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Η υποτίμηση του ρουβλίου, του εθνικού μας νομίσματος. Ένας από τους παράγοντες, όχι ο μοναδικός, αλλά ένας από αυτούς. Και τι σημαίνει αυτό για το ρωσικό προϋπολογισμό; Εμείς δεν τον υπολογίζουμε σε δολάρια. Έπεσε η αξία του ρουβλίου, λίγο υποτιμήθηκε.
Κατά το ένα τρίτο.
Κατά 30%… Αλλά προσέξτε: πριν πουλούσαμε ένα προϊόν, το οποίο στοίχιζε ένα δολάριο, και παίρναμε 32 ρούβλια. Και τώρα γι’ αυτό το προϊόν αξίας ενός δολαρίου παίρνουμε 45 ρούβλια.
Τα έσοδα του προϋπολογισμού αυξήθηκαν και δεν μειώθηκαν. Πράγματι υπάρχουν περιορισμοί, που συνδέονται με το ότι για τομείς της βιομηχανίας και των επιχειρήσεων, που είναι προσανατολισμένοι στις αγορές με συνάλλαγμα από το εξωτερικό η κατάσταση χειροτερεύει.
Αλλά για τον προϋπολογισμό δεν είναι έτσι, και με αυτοπεποίθηση λύνουμε τα κοινωνικά προβλήματα.
Αυτό ισχύει και για τα ζητήματα της αμυντικής βιομηχανίας. Η Ρωσία διαθέτει το υπόβαθρο για την υποκατάσταση των εισαγωγών. Δόξα τω Θεώ, πήραμε πολλά από τις προηγούμενες γενιές, και τη τελευταία δεκαπενταετία και εμείς κάναμε πολλά για τον εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας.
Θα υποστούμε ζημία; Εν μέρει ναι. Αλλά όχι μοιραία.
Αν η μείωση των τιμών της ενέργειας συμβαίνει εσκεμμένα, αυτό έχει επιπτώσεις και σε αυτούς που προωθούν αυτούς τους περιορισμούς. Ο σύγχρονος κόσμος είναι αλληλοεξαρτώμενος.
Δεν υφίσταται η υπόθεση ότι οι κυρώσεις, η μεγάλη πτώση των τιμών στο πετρέλαιο, η υποτίμηση του εθνικού μας νομίσματος, θα οδηγήσουν σε αρνητικά αποτελέσματα ή καταστροφικές συνέπειες εμάς αποκλειστικά.
Τέτοιο πράγμα δεν θα συμβεί!
Προβλήματα προκύπτουν, υπάρχουν και θα αυξάνονται, καθώς η κατάσταση θα χειροτερεύει, αλλά και στους εταίρους μας, μεταξύ αυτών και στις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες, όπως και αυτές που παράγουν φυσικό αέριο.
Να, μιλάμε για μείωση τιμών στο πετρέλαιο. Αυτό, συμβαίνει και επειδή στις ΗΠΑ άρχισαν να βγάζουν σχιστολιθικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Οι ΗΠΑ σε σημαντικό βαθμό εξυπηρετούν τις ανάγκες τους με τις δικές τους πηγές ενέργειας. Όχι ακόμη εντελώς, αλλά σε σημαντικό βαθμό.
Αλλά πόσο αποδίδει αυτή η παραγωγή; Διαφορετικά στις διάφορες περιφέρειες των ΗΠΑ. Από 65 δολ. το βαρέλι έως 83 δολ. Τώρα η τιμή του βαρελιού του πετρελαίου έπεσε κάτω από 80 δολ. Η παραγωγή σχιστολιθικού φυσικού αερίου γίνεται μη αποδοτική. Μπορεί, οι Σαουδάραβες, εσκεμμένα να θέλουν να «εξοντώσουν» τους ανταγωνιστές τους.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Πέφτει ο Σαμαράς: Εκλογές τον Ιανουάριο;



“ Στην κρισιμότερη φάση της πολιτικής του καριέρας, από τότε τουλάχιστον που ανέλαβε τα πρωθυπουργικά καθήκοντα, βρίσκεται πλέον ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει τρία «μέτωπα» και να δώσει απαντήσεις  ”
Του Κώστα Καπνίση

ΑΠΟ ΤΟ PERIODISTA

Τρίτη, 25 Νοεμβρίου 2014 


Στην κρισιμότερη φάση της πολιτικής του καριέρας, από τότε τουλάχιστον που ανέλαβε τα πρωθυπουργικά καθήκοντα, βρίσκεται πλέον ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει τρία «μέτωπα» και να δώσει απαντήσεις. 

Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει κλυδωνιστεί αρκετές φορές τα τελευταία δυόμισι χρόνια, αλλά τα Μνημόνια σε συνδυασμό με τις καταιγιστικές πολιτικές εξελίξεις αναγκάζουν τον πρωθυπουργό να απαντήσει τώρα και όχι αργότερα σε διλήμματα, τα οποία δεν παίρνουν άλλη αναβολή. 

Τα τρία «μέτωπα» 

Το πρώτο «μέτωπο» είναι η απαίτηση της τρόικα για «εδώ και τώρα» υπογραφή νέας συμφωνίας, δηλαδή ένα νέο Μνημόνιο, κάτι που η κυβέρνηση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντέξει πολιτικά. Η τρόικα αρνείται επίμονα να έρθει στην Αθήνα αν προηγουμένως δεν γίνουν δεκτές οι απαιτήσεις της στο σύνολό τους. Με πιο απλά λόγια, οι εταίροι δανειστές δείχνουν να εγκαταλείπουν την συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις πολιτικές εξελίξεις. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το μοναδικό αποκούμπι Σαμαρά – Βενιζέλου ήταν η στήριξη του Βερολίνου. Στο ίδιο μέτωπο εντάσσεται και η έντονη αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά μέσα στο ίδιο του το κόμμα πλέον.

Το δεύτερο «μέτωπο» δεν είναι άλλο από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο σπαράσσεται εσωτερικά, ενώ στις δημοσκοπήσεις φαίνεται να κατρακυλά ακόμα περισσότερο. Και εκεί υπάρχει έντονη αμφισβήτηση, στο εσωτερικό του κόμματος, προς το πρόσωπο του Ευάγγελου Βενιζέλου, μετά και από την επιστολή του πρώην πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται και δηλώσεις στελεχών της ΝΔ ότι το ΠΑΣΟΚ δεν διαφωνεί στην κυβερνητική πολιτική, αφήνοντας υπονοούμενα ότι οι αντιδράσεις στελεχών του, κυρίως στα ΜΜΕ, είναι για να διασωθεί δημοσκοπικά, εν όψει των εκλογών, όποτε και αν αυτές γίνουν. 

Το «τρίτο μέτωπο» και το πλέον σημαντικό δεν είναι άλλο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πέρα από το εσωτερικό της χώρας, όπου έχει πείσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, κάτι που αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, υπάρχει και το εξωτερικό. Θεσμικοί παράγοντες στο εξωτερικό, όπως πολιτικοί, ΜΜΕ, αλλά και οικονομολόγοι αποδέχονται  πλέον τις προτάσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, σχετικά με το χρέος. Ότι δηλαδή το χρέος είναι ζήτημα ευρωπαϊκό και όχι μόνο ελληνικό. Ταυτόχρονα το ζήτημα του χρέους αποτελεί «βόμβα» στα θεμέλια της Ευρώπης. 

Το συμπέρασμα

Ο Αντώνης Σαμαράς, βλέπει πλέον ότι ο πολιτικός χρόνος της κυβέρνησής του έχει ήδη τελειώσει. Ούτε οι καθυστερήσεις δεν παίζονται πια, ενώ το ζήτημα της εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, η ανεύρεση δηλαδή των 180 βουλευτικών ψήφων που απαιτούνται, μοιάζει πλέον ανέφικτος στόχος. Το μοναδικό που απομένει στα χέρια του Αντώνη Σαμαρά είναι το πότε θα προκηρύξει τις εκλογές. Αυτό είναι το τελευταίο που μπορεί πια να διαχειριστεί. Το τελευταίο, για το οποίο καλείται να αποφασίσει. Ο πρωθυπουργός καταλαβαίνει ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να φτάσει μέχρι τον Μάρτιο, για αυτό και η τελευταία του ευκαιρία να διασώσει κάτι για τη μελλοντική πολιτική του διαδρομή είναι ο προσεκτικός χειρισμός της πτώσης. 

Τα πράγματα μοιάζουν να είναι «απλά». Οι ημερομηνίες πιέζουν και στον πρωθυπουργό δίνονται δύο πολιτικές «ευκαιρίες». Η πρώτη είναι η συνάντηση του κυβερνητικού κλιμακίου με τους δανειστές στο Παρίσι, η οποία ξεκινά σήμερα και ολοκληρώνεται αύριο. Ο Αντώνης Σαμαράς, ενώ η κυβέρνηση έχει καταθέσει ήδη τον προϋπολογισμό του 2015 στην Βουλή, χωρίς την έγκριση της τρόικα, μπορεί να εκμεταλλευτεί καθαρά επικοινωνιακά την συνάντηση του Παρισιού και να πει στους εταίρους – δανειστές ένα πρώτο πολιτικό «όχι», το οποίο ούτως ή άλλως θα είναι το τελευταίο του ως πρωθυπουργός. Αν δεν το πει μετά από το Παρίσι, μπορεί να το πει μετά από μια «δραματική» συνεδρίαση του Eurogroup, στις 8 Δεκεμβρίου. 

Είναι προφανές ότι ο Αντώνης Σαμαράς άλλη ευκαιρία δεν πρόκειται να έχει. Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση Σαμαρά «πέφτει». Είναι καθαρά θέμα χρόνου. Είναι πλέον πολύ πιθανό να προκηρύξει τώρα ή σε δύο περίπου εβδομάδες τις πρόωρες εκλογές για τον Ιανουάριο και σε αυτό το διάστημα μέχρι τις εκλογές να προσπαθήσει να χειριστεί επικοινωνιακά κάποιες καταστάσεις. Όχι για να κερδίσει τις εκλογές βέβαια, αλλά για να μην υπάρξει τέτοια εκλογική συντριβή μέσα από τις κάλπες, η οποία δεν θα του επιτρέψει πιθανή επιστροφή στο πολιτικό στερέωμα.