Ο Μεγάλος Δεκέμβρης του ’44 (6ο μέρος)









Ο Εργατικός Αγώνας δημοσιεύει σήμερα το 6ο μέρος της σειράς των ιστορικών δημοσιευμάτων στο Μεγάλο Δεκέμβρη με αφορμή την συμπλήρωση των 70 χρόνων από τότε. Στόχος μας είναι να δώσουμε όσο το δυνατό ολοκληρωμένα το ιστορικό γεγονός αλλά και να απαντήσουμε σε μια σειρά διαστρεβλώσεις της ιστορίας του εργατικού - λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος που δεν εμφανίστηκαν μόνο στο παρελθόν αλλά με διάφορους τρόπους επανέρχονται και σήμερα.

Πώς φτάσαμε στον Δεκέμβρη (Β)
Το κύριο πρόβλημα για τους Άγγλους από τη στιγμή που πάτησαν σε ελληνικό έδαφος ήταν πως είχαν να αντιμετωπίσουν ένα πανίσχυρο λαϊκό κίνημα το οποίο εκτός των άλλων διέθετε και στρατό. Συνεπώς το ζήτημα του στρατού και του ελέγχου πάνω σ’ αυτόν ήταν ζήτημα καθοριστικής σημασίας για την εξουσία που θα επικρατούσε στη μεταπολεμική Ελλάδα.
Το στρατιωτικό ζήτημα, ο Παπανδρέου και οι Άγγλοι
Πρώτη νύξη για το στρατιωτικό ζήτημα και τη λύση του έγινε στο συνέδριο του Λιβάνου. Λίγο αργότερα, στις 18/10/1944, μιλώντας στο λαό της Αθήνας στο Σύνταγμα, ο Γ. Παπανδρέου περιέγραψε ως εξής τη λύση του στρατιωτικού ζητήματος[1]«Εν τη μερίμνη προς αποκατάστασιν του Ελευθέρου Ελληνικού κράτους, η κυβέρνησις θα επιδιώξη την ανασύνταξιν των ενόπλων δυνάμεων του Έθνους, με κριτήρια αποκλειστικώς εθνικά και Στρατιωτικά, όπως προσδιορίζει το Εθνικόν Συμβόλαιον του Λιβάνου. Θα αποδοθούν αι δίκαιαι τιμαί εις τους γενναίους αγωνιστάς των ανταρτικών μας δυνάμεων και τα στελέχη των θα εύρουν την πρέπουσα θέσιν εις τον ανασυντασσόμενον τακτικόν μας Στρατόν. Βάσει του εθνικού μας Στρατού δια το μέλλον, όπως συνέβαινε ανέκαθεν εις την Ελλάδα και όπως συμβαίνει εις όλους τους Ελευθέρους λαούς θα είναι η τακτική στρατολογία. Ολόκληρος ο ελληνικός λαός διεκδικεί την τιμήν να είναι υπερασπιστής της Πατρίδος».
Ο Παπανδρέου, λέγοντας τα παραπάνω, γνώριζε άριστα πως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Διότι είναι ηλίου φαεινότερον πως ένας νέος στρατός που θα δημιουργούνταν με τακτική στρατολογία- με το ΕΑΜ να έχει την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού- και με την δυνατότητα να υπηρετήσουν σ’ αυτόν τα στελέχη του αντάρτικου κινήματος θα ήταν στην πράξη ένας στρατός στον οποίο θα πλειοψηφούσαν οι ΕΑΜίτες και οι ΕΛΑΣίτες.
Όπως έχουμε ήδη προαναφέρει ο Γ. Παπανδρέου μία γνώμη είχε για την λύση του στρατιωτικού ζητήματος κι αυτή την ήταν άλλη από την «πάση θυσία» διάλυση του ΕΛΑΣ. Σ’ ένα άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, το Μάρτη του 1948, ο Γ. Παπανδρέου ήταν απολύτως σαφής πάνω σ’ αυτό το θέμα. Διαβάζουμε[2]«Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή ‘‘δώρον του Υψίστου’’. Αλλά δια να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχομεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνον με την συμμετοχήν του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και δια να ευρεθούν εδώ οι βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι δια την Νίκην, έπρεπε προηγούμενως να είχεν υπογραφή το σύμφωνο της Καζέρτας. Και δια να γίνη Στάσις- το ‘‘δώρον του Υψίστου’’- έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμό του, ή να επιχειρήση την Στάσιν υπό συνθήκας όμως πλέον, αι οποίαι οδήγουν εις την συντριβήν του… Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια».
Απ’ όλα αυτά είναι πλέον αναμφισβήτητο το συμπέρασμα πως ο ΕΛΑΣ εμπειροπόλεμος και ετοιμοπόλεμος όπως ήταν- με μάχιμη και εφεδρική δύναμη περίπου 130.000 ανδρών-, αποτελούσε τον πλέον ανασταλτικό παράγοντα στα αντιλαϊκά σχέδια της αστικής τάξης και των Βρετανών. Χωρίς τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ και την συγκρότηση ενός άλλου στρατού που θα τον έλεγχαν απόλυτα οι Εγγλέζοι και η ντόπια αντίδραση, τα σχέδια αυτά ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Κι ακριβώς αυτό, η επιδίωξη τους δηλαδή να αφοπλίσουν το λαϊκό κίνημα για να μπορέσουν στη συνέχεια να το καθυποτάξουν, έφερε ως αποτέλεσμα τα Δεκεμβριανά. Η σημασία που είχε για τους Εγγλέζους το στρατιωτικό ζήτημα και οι προθέσεις τους απέναντι στο λαϊκό κίνημα φαίνονται ξεκάθαρα από το γράμμα του Τσόρτσιλ προς τον Ηντεν στις 7/11/44: «Ελπίζω- έλεγε ο Τσόρτσιλ- ότι η ελληνική ταξιαρχία (σ.σ. πρόκειται για την περιβόητη ορεινή ταξιαρχία) θα φτάσει σύντομα και ότι δεν θα διστάσει να ανοίγει πυρ, όπου είναι αναγκαίο... Χρειαζόμαστε άλλες 8 με 10 χιλιάδες στρατιώτες για να κρατήσουμε για λογαριασμό της ελληνικής κυβερνήσεως, την πρωτεύουσα και τη Θεσσαλονίκη. Το θέμα επεκτάσεως της ελληνικής εξουσίας πρέπει να το εξετάσουμε αργότερα»[3].
Ας δούμε, όμως πως επιχειρήθηκε να λυθεί το στρατιωτικό ζήτημα μετά την απελευθέρωση.

Το στρατιωτικό ζήτημα και η ρήξη
Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, ως πρώτη λύση, πρότειναν την διάλυση όλων των στρατιωτικών δυνάμεων της χώρας (αντάρτικα στρατιωτικά σώματα, ορεινή ταξιαρχία και ιερός λόχος) και δημιουργία εθνικού στρατού μέσω της κλήσης κλάσεων, δηλαδή μέσω της τακτικής στρατολογίας. Ο Παπανδρέου αρχικά δέχτηκε αλλά στη συνέχεια αρνήθηκε αυτή τη λύση με το επιχείρημα ότι διαφωνούσαν οι Άγγλοι. Έτσι σε μια ύστατη προσπάθεια να αποτραπεί η ρήξη το ΚΚΕ και το ΕΑΜ πρότειναν τη συγκρότηση τμήματος ενιαίου εθνικού στρατού που θα αποτελείτο από την «Ορεινή Ταξιαρχία», τον «Ιερό Λόχο», τμήματα του ΕΔΕΣ και μια ταξιαρχία του ΕΛΑΣ «ίση προς το άθροισμα των άνω δυνάμεων και με ίσον οπλισμόν».
Ο Γ. Παπανδρέου αποδέχτηκε και αυτή την πρόταση για να την αναιρέσει στη συνέχεια ύστερα από εντολή του στρατηγού Σκόμπυ και του Βρετανού πρεσβευτή Λήπερ. Στις 28/11/44, μάλιστα, ανακοίνωσε ένα αλλοιωμένο κείμενο ως δήθεν συμφωνία με το ΕΑΜ και το ΚΚΕ που αν εφαρμοζόταν έδινε τη δυνατότητα στους Εγγλέζους και τους ντόπιους συνεργάτες τους να αφοπλίσουν το λαϊκό κίνημα. Καταρχήν δινόταν η δυνατότητα στον ΕΔΕΣ να συμμετέχει στο τμήμα του εθνικού στρατού με δύναμη ανάλογη αυτής που θα συμμετείχε ο ΕΛΑΣ πράγμα που ήταν έξω από τη συμφωνία. Επίσης έμεναν ανέπαφα τα στρατιωτικά τμήματα του ιερού λόχου και της ορεινής ταξιαρχίας με αποτέλεσμα οι στρατιωτικές δυνάμεις της αντίδρασης να είναι υπέρτερες του ΕΛΑΣ, αν αυτό γινόταν αποδεκτό. Ακόμη, το τμήμα στρατού που θα συγκροτούνταν δεν θα ήταν ενιαίο αλλά θα αποτελείτο από ασύνδετες μεταξύ τους δυνάμεις. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας λογικής, αν γινόταν αποδεχτή, δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί. Στο όνομα του δήθεν εθνικού στρατού οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ θα στέλνονταν στα σύνορα και το λαϊκό κίνημα θα βρισκόταν έρμαιο κάτω από τις λόγχες των βρετανών και των ντόπιων πραιτοριανών. Φυσικό επόμενο ήταν το ΚΚΕ και το ΕΑΜ να μην πέσουν στην παγίδα που τους έστηναν ο Παπανδρέου και οι Εγγλέζοι.
Για το πώς φτάσαμε στο Δεκέμβρη και για το ποιοι ευθύνονταν για τη ρήξη ο Αλ. Σβώλος δημοσίευσε τον Δεκέμβρη του 1945 μια σειρά άρθρων στην εφημερίδα «Η ΜΑΧΗ». Στο δεύτερο άρθρο αυτής της σειράς που φέρει τον τίτλο «Τα Όπλα» και αναφέρεται στο στρατιωτικό ζήτημα, ο Σβώλος- ανάμεσα σε άλλα- σημειώνει[4]:
«Στο σχέδιο συμφωνίας με την Αριστερά- λέει ο Σβώλος- που μονόγραψε ο κ. Παπανδρέου στις 22 Νοεμβρίου, όρισε ο ίδιος ρητά ότι θα διελύετο ουσιαστικά και η ορεινή ταξιαρχία με τη χορήγηση αορίστου αδείας στους άνδρες της. Δυστυχώς ο Παπανδρέου μετέβαλε τη συμφωνία, γιατί όπως εξήγησε ο ίδιος πολλές φορές, η βρετανική κυβέρνηση (ειδικότερα η επιθυμία του Τσόρτσιλ) και η απόφαση των εδώ βρετανικών στρατιωτικών αρχών δεν επέτρεψαν τη διάλυση της ταξιαρχίας...Λαμβάνοντας υπόψη την επιθυμία του πρωθυπουργού ν' ανταποκριθεί, όπως έλεγε, στην απαίτηση του κ. Σκόμπυ για τη διατήρηση της ορεινής ταξιαρχίας... Υποβάλαμε, ο σ. Ζέβγος, ο Τσιριμώκος κι εγώ στον Παπανδρέου, συνεννοημένοι με τον Σαρηγιάννη, ένα σχέδιο δημιουργίας μικτού στρατιωτικού τμήματος που θ' απαρτίζετο από την υφισταμένη τότε ορεινή ταξιαρχία, τον ιερό λόχο, ένα τμήμα του ΕΔΕΣ και μια ταξιαρχία του ΕΛΑΣ που συμφωνήθηκε να έχει δύναμη και οπλισμό, ίσα με το σύνολο όλων των άλλων δυνάμεων που θα διατηρούνταν. Το τμήμα αυτό θα ήταν κάτι σαν μεραρχία, θα είχε όπως επίσης συμφωνήσαμε, ενιαία διοίκηση. Αναφέρθηκαν μάλιστα και ονόματα υποψηφίων μεράρχων...Δυστυχώς ο Παπανδρέου ενώ συμφωνήσαμε στη βάση αυτή, δημοσίευσε την άλλη μέρα εντελώς αλλιώτικο το μέρος αυτό του σχεδίου μας, έτσι που εματαιώνετο ο σκοπός του...Το ξέσπασμα της δυσπιστίας από την πλευρά της Αριστεράς ήταν δικαιολογημένο και ευεξήγητο. Επιμείναμε ακόμα στη συνεννόηση. Ζητήσαμε από τον Παπανδρέου να επανέλθει στο αρχικό που είχε συμφωνηθεί, αλλά στο μεταξύ το ΚΚΕ ζητώντας ριζικώτερες λύσεις ξαναγύρισε σ' εκείνο που και ο Παπανδρέου θεωρούσε λογικό, αλλ' αδύνατο, επειδή δεν το επέτρεπαν οι Άγγλοι, στην ιδέα της αποστράτευσης όλων, ορεινής ταξιαρχίας, ιερού λόχου και ανταρτών. Ο Παπανδρέου στο σχέδιο που του ανέπτυξε ο Σιάντος δεν αντέταξε παρά μόνο την άρνηση των Άγγλων και την αδυναμία του να μεταβάλει τις αντιλήψεις τους».
Έτσι ακριβώς είχαν τα πράγματα για χάρη των Εγγλέζων και των πραιτοριανών τους φτάσαμε στο Δεκέμβρη. Την αλήθεια αυτή ομολόγησε κι ένας άλλος πολιτικός του Κέντρου, ο Γ. Καφαντάρης. Μιλώντας στην πολιτική σύσκεψη των παρατάξεων, στις 26/12/444, όταν ο Τσόρτσιλ ήρθε στην Αθήνα, ο Καφαντάρης είχε πει χαρακτηριστικά: «Αν ο κ. Παπανδρέου ενόμιζε ότι έπρεπε να οδηγηθούμε σε σύρραξη θα όφειλε να διαλέξει άλλες αφορμές και όχι το ζήτημα των 2000 πραιτοριανών, όταν μάλιστα είχε δεχτεί την διάλυση τους και κατόπι υπαναχώρησε»[5].
                
Η Αθήνα κατεχόμενη πόλη
Από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι ένοπλες συγκρούσεις του Δεκέμβρη, η Μ. Βρετανία πέταξε από πάνω της το πέπλο της συμμάχου και άρχισε να συμπεριφέρεται ανοικτά και απροκάλυπτα ως κατακτητής που θέλει να διατηρήσει τις κτήσεις του. Η Ελλάδα ήταν γι' αυτούς μια χώρα που έπρεπε να κατακτηθεί αλλά προηγουμένως έπρεπε να κατακτηθεί η Αθήνα. Στις 5/12/1944- όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο σημείωμα- ο Τσόρτσιλ τηλεγραφούσε στον Σκόμπυ: «Είσθε υπεύθυνος για την τήρηση της τάξεως στην Αθήνα και πρέπει να εξουδετερώσετε ή να συντρίψετε όλες τις ομάδες του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, που θα πλησιάσουν προς την πόλη...Μη διστάζετε, πάντως, να ενεργείτε σαν να βρίσκεστε σε κατεχόμενη πόλη, όπου έχει ξεσπάσει τοπική εξέγερση»[6].
Μέσα σ’ εκείνο τον πυρετό της σύγκρουσης, ανάμεσα στο λαό και την αντίδραση, αξίζει να σημειωθεί και τούτο το επεισόδιο. Το βράδυ της 4ης Δεκεμβρίου ο Γ. Παπανδρέου- που ήταν κλεισμένος στο ξενοδοχείο Μ. Βρετανία μαζί με το εγγλέζικο στρατιωτικό επιτελείο- υπέβαλλε την παραίτηση του στο Βρετανό πρεσβευτή Λήπερ. Η παραίτηση έγινε αρχικά αποδεχτή και άρχισε να προετοιμάζεται η λύση πρωθυπουργός να αναλάβει ο Θ. Σοφούλης. Τη λύση αυτή απέτρεψε ο Τσόρτσιλ με τηλεγράφημα του, την επομένη, προς τον Λήπερ. «Πρέπει- έλεγε το τηλεγράφημα- να υποχρεώσετε τον Παπανδρέου να κάνει το καθήκον του και να τον διαβεβαιώσετε ότι, αν το κάνει, θα υποστηριχθεί με όλες τις δυνάμεις μας. Αν παραιτηθεί, φυλακίστε τον έως ότου συνέλθει, όταν πια θα έχουν τελειώσει οι μάχες. Θα μπορούσε το ίδιο καλά να αρρωστήσει και να μην μπορεί να τον πλησιάσει κανείς. Έχει περάσει ο καιρός που η οποιαδήποτε ομάδα Ελλήνων πολιτικών θα μπορούσε να επηρεάσει αυτή την εξέγερση του όχλου. Η μόνη του ελπίδα είναι να βγει απ' αυτή την κατάσταση, τασσόμενος ανεπιφύλακτα στο πλευρό μας»[7].
Να τι χρειάζεται για να ανακηρυχθεί κάποιος σε «Γέρο της Δημοκρατίας».

Στο επόμενο: Η προετοιμασία του ΕΑΜ για τον Δεκέμβρη.

Κείμενα – Επιμέλεια: Γιώργος Πετρόπουλος

[1] Γ. Παπανδρέου: «Η Απελευθέρωσις της Ελλάδος», εκδόσεις ‘‘ΑΛΦΑ’’ Ι. ΣΚΑΖΙΚΗ, Αθήνα 1945, σελ. 165.
[2]ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 2/3/1948
[3] Γιάννης Ανδρικόπουλος: «1944 Κρίσιμη Χρονιά», εκδόσεις Διογένης, Αθήνα 1974, τόμος Β', σελ. 201
[4] Εφημερίδα "Η ΜΑΧΗ", 5/12/1945
[5] Π. Ρούσου: «Η Μεγάλη Πενταετία», Τρίτη έκδοση, Αθήνα 1986 , τόμος Β', σελ. 367 και πρώτη «Λευκή Βίβλος ΕΑΜ», σελ. 61.
[6] Γιάννης Ανδρικόπουλος: «1944 Κρίσιμη Χρονιά», εκδόσεις Διογένης, Αθήνα 1974, τόμος Β', σελ. 257
[7] Γ. Ανδρικόπουλος, στο ίδιο, τόμος Β', σελ. 258

Τώρα, ο Ανδρεάδης… ελπίζει στον Τσίπρα


Αν υπάρχει ένας «κοινωνικός εταίρος» με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν προσπάθησε να τα βρει, αλλά δεν κρύβει και τις φοβερές διαφωνίες μαζί του, αυτός είναι ο ΣΕΤΕ.
sete
Μάλιστα, πριν μερικούς μήνες που συναντήθηκε το προεδρείο του Συνδέσμου Τουριστικών Επιχειρήσεων με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, η Κουμουνδούρου δεν έκρυψε πως το κλίμα ήταν κακό και δεν τα βρήκαν σχεδόν σε τίποτα. Εξάλλου, πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν, κατά καιρούς, στοχοποιήσει τον πρόεδρο του ΣΕΤΕ, Ανδρέα Ανδρεάδη, κατηγορώντας τον πως έχει υπάρξει «ψιθυριστής» της τρόικας, δηλαδή ένας από εκείνους που «ζητούν» από τους τροϊκανούς κατά καιρούς να περάσουν συγκεκριμένα μέτρα –και δη στον τομέα των εργασιακών δικαιωμάτων.
Σε κάθε περίπτωση, χθες ο Αλέξης Τσίπρας βίωσε μία έκπληξη. Καίτοι στην συνάντησή τους, ούτε ο Ανδρεάδης είχε κρύψει ότι… αντιπαθεί τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, χθες, στην εκδήλωση της Κουμουνδούρου για την παρουσίαση των προτάσεων του κόμματος για τον τουρισμό, ο Ανδρεάδης όχι μόνο ήταν θερμός, αλλά έδειξε να… στηρίζει τις ελπίδες του  στον Αλέξη Τσίπρα. «Θα συναντηθούμε μαζί σας» και «σε σας στηρίζουμε τις ελπίδες μας να μην περάσει η αύξηση του ΦΠΑ στα ξενοδοχεία», ήταν μερικές μόνο από τις φράσεις του Ανδρεάδη όταν απευθυνόταν προς τον Αλέξη Τσίπρα. Βλέπετε, στο μεταξύ είχαν δημοσιευθεί τα σχέδια της κυβέρνησης να αυξήσει τον ΦΠΑ στα ξενοδοχεία και ξαφνικά, ο ΣΕΤΕ είδε με άλλο μάτι το  ΣΥΡΙΖΑ.
Matrix24 logo

Δημοσκόπηση (PULSE / Action24). Προβάδισμα 5% για ΣΥΡΙΖΑ


Προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ με 5% έναντι της ΝΔ στην πρόθεση ψήφου και μεγάλη διαφορά (63% έναντι 24%) στην παράσταση νίκης, δείχνει δημοσκόπηση της εταιρείας PULSE για το Action24, που πραγματοποιήθηκε μεταξύ της 5ης και 6ης Δεκεμβρίου.   
Συγκεκριμένα, στην πρόθεση ψήφου:
ΣΥΡΙΖΑ 27% , ΝΔ 22% , ΠΑΣΟΚ 6,5%, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 6,0% , ΠΟΤΑΜΙ 6,0%, ΚΚΕ 5,5%, ΑΝΕΛ 3,5%, ΔΗΜΑΡ 1% 
 

Εκτίμηση ψήφου με αναγωγή επί των εγκύρων:

ΣΥΡΙΖΑ 29% 
ΝΔ 24% 
ΠΑΣΟΚ 7%  
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 6,5% 
ΠΟΤΑΜΙ 6,5%
ΚΚΕ 6%
ΑΝΕΛ 4% 
ΔΗΜΑΡ 1% 




Αναρτήθηκε από ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ

Προεκλογική πρόβα του Μαξίμου με ανωμαλία;

Aνατριχιαστική είναι η συμπεριφορά της Ν.Δ. απέναντι στην περιπέτεια του Νίκου Ρωμανού, που η ζωή του απειλείται με ανήκεστο βλάβη ή και με θάνατο. Ο Σαμαράς, ο Βορίδης, ο Αθανασίου συμπεριφέρονται αδιάφορα για την τύχη του 22χρονου. Σαν να επιδιώκουν να προκαλέσουν τυφλή ένταση.
Σε μια περίοδο με ανοιχτές πολιτικές εξελίξεις, με τις ψηφοφορίες για την Προεδρία της Δημοκρατίας και τις βουλευτικές εκλογές που έρχονται, ο Σαμαράς επιλέγει να αλλοιώσει την πολιτική ατζέντα, με την κρυφή ελπίδα να ξεχαστούν τα e-mail της ντροπής και η κατάντια των Μνημονίων και να αναστηθούν το φάντασμα της τρομοκρατίας και η θεωρία των "δύο άκρων". Δεν το κρύβουν. Την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή ανέσυραν αυτή την "επιχειρηματολογία" επιτιθέμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ επειδή έφερε το θέμα του Ρωμανού. Άλλωστε το Σάββατο, στη διαδήλωση για την επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, όπου ήταν παρούσα η απειλή ζωής του Ρωμανού, η αστυνομία διέπρεψε σε πράξεις αυταρχισμού. Προεκλογική πρόβα τζενεράλε; Έξω "χτυπάνε" οι αγορές και μέσα τα ΜΑΤ;
Η ακροδεξιά ροπή Σαμαρά ήδη προκαλεί αντιδράσεις, ακόμη και μέσα στην κυβερνητική πλειοψηφία. Είναι χαρακτηριστική η χθεσινή πρόταση οκτώ βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, του Γ. Πανούση της ΔΗΜ.ΑΡ. και της ανεξάρτητης Ραχήλ Μακρή, πρόταση την οποία ουσιαστικά υποστήριξε το ΠΑΣΟΚ, φέρνοντας σε αμηχανία τον υπ. Δικαιοσύνης. Είναι χαρακτηριστική η ομιλία του Απ. Κακλαμάνη ότι "δεν θα πάμε με κάσες στις εκλογές", που αποκαλύπτει τις επικίνδυνες μεθοδεύσεις του Μαξίμου.
Η ακροδεξιά συνιστώσα της κυβέρνησης συμπεριφέρεται ως Πόντιος Πιλάτος. Κρύβεται πίσω από την ευθυνοφοβία δικαστικών οργάνων, που εξηγείται από την απροκάλυπτη κυβερνητική παρέμβαση σε άλλες υποθέσεις χορήγησης αδειών σε κρατουμένους, όπως εκείνη με την απόδραση του Χρ. Ξηρού. Ο Άρειος Πάγος συμπεριφέρεται τυπολατρικά και νομικιστικά. Το Μαξίμου στήνει βεντέτα με έναν 22χρονο απεργό πείνας, τον οποίο ο πρωθυπουργός στη Βουλή ταμπέλαρε ως "ληστή τράπεζας με καλάσνικοφ". Στήνει βεντέτα με ένα παιδί, το οποίο, ανεξάρτητα από τις πράξεις που το έχουν οδηγήσει στη φυλακή, μετατρέπεται σιγά - σιγά σε σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη γενιά που καθημερινά ζει τους "πυροβολισμούς" εναντίον των δικαιωμάτων της -κοινωνικών και δημοκρατικών. Η εύφλεκτη κοινωνική ύλη υπάρχει και η κυβέρνηση παίζει με τη φωτιά.
Η συμπαράσταση στον νεαρό αντιεξουσιαστή απεργό πείνας, που ζητεί να του αναγνωριστεί το δικαίωμα στη μόρφωση, διευρύνεται. Χθες, στο πρωτοσέλιδο άρθρο της εφημερίδας "Τα Νέα" διατυπώνεται η άποψη: "Αρκεί μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου, η οποία θα υιοθετεί ένα από τα συστήματα που ισχύουν διεθνώς σε ανάλογες περιπτώσεις. Και μπορεί να εκδοθεί άμεσα, κυρουμένη με νόμο αργότερα. Είναι τόσο απλό, αρκεί οι φορείς της εξουσίας να το θέλουν...".
Η τροπολογία που κατέθεσαν οι οκτώ βουλευτές είναι συγκεκριμένη (δημοσιεύεται ολόκληρη στη σελίδα 13) και δίνει πολιτική - νομοθετική λύση, αλλά και ανθρωπιστική διέξοδο σε ένα πρόβλημα που δεν είναι στενά προσωπικό, αλλά στην παρούσα φάση η κυβερνητική αναλγησία το αντιμετωπίζει με κυνισμό, εγκληματική αδιαφορία και ανατριχιαστική κομματική ιδιοτέλεια. Το Μαξίμου νομίζει ότι μπορεί να ψαρέψει στα βρόμικα νερά της Ακροδεξιάς. Προκαλεί όμως τις αντοχές ακόμη και του κυβερνητικού εταίρου του, του ΠΑΣΟΚ. Η υπόθεση του Ρωμανού μπορεί να αποδειχθεί καταλύτης εξελίξεων, που θα προσημάνουν το τέλος της ανάρμοστης κυβερνητικής σχέσης.
Το πολιτικό θέμα θα κριθεί και θα λυθεί στις εκλογές. Τώρα προέχει η ευρύτερη δυνατή συγκέντρωση δυνάμεων ώστε να ακυρωθεί η βεντέτα του Μαξίμου εις βάρος ενός νέου, μια βεντέτα που συμβολοποιεί τη μνημονιακή εξόντωση μιας ολόκληρης γενιάς. Να αποδιοργανωθεί ο συμβολισμός της "τάξης" που μυρίζει αίμα και, αν επιβληθεί, μπορεί να δημιουργήσει ανεξέλεγκτη έλικα πολιτικής έντασης και ανωμαλίας. Να νικηθούν η αδιαλλαξία και οι ανομολόγητες κομματικές σκοπιμότητες της καταρρέουσας κυβέρνησης Σαμαρά. Να εκφραστεί εγκαίρως η αλληλεγγύη των πολιτών, ώστε να επιζήσει ο 22χρονος, ο οποίος από σήμερα το πρωί σπρώχνεται σε απεργία δίψας...
Περιμένουμε με αγωνία τη σημερινή ψηφοφορία στη Βουλή.
Νίκος Φίλης από την εφημερίδα ΑΥΓΗ

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ Προετοιμάζουν την ήττα τους


                     ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

                          ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΕ ΚΟΡΜΟ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ

                                        Δεν θα  συνεχίσουμε να ήμαστε γονατισμένοι 
                                 Εμείς ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ-ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Η υποψηφιότητα Δήμα για την Προεδρία της Δημοκρατίας που προβάλλουν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος σηματοδοτεί την προσπάθειά τους να διαχειριστούν την άκαρπη προεδρική εκλογή με όρους "αξιοπρεπούς ήττας". Η πρόταση δεν διεισδύει σε άλλους χώρους, ενώ με το ζόρι την υποστηρίζει ο Βενιζέλος, ο οποίος μίλησε για "πρόσωπο ευπαρουσίαστο διεθνώς". Πρόκειται για αμυντική κίνηση του Σαμαρά με στόχο να ενοποιήσει τις διιστάμενες πτέρυγες του κόμματός του, παραμονή της επικείμενης εκλογικής συντριβής του.
Δεν γνωρίζουμε αν η υποψηφιότητα Δήμα θα παραμείνει και στις τρεις ψηφοφορίες, όπως έσπευσε να προαναγγείλει ο Σαμαράς. Δεν είναι ασυνήθιστο, στην τρίτη ψηφοφορία, αναλόγως της έκβασης των δύο πρώτων, να κατατεθεί άλλη υποψηφιότητα, προερχόμενη από τον χώρο του καταρρέοντος δικομματισμού. Άλλωστε, σε αυτή τη φάση, το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου είναι αναγκασμένο να διαφοροποιείται από τη Ν.Δ., χωρίς βεβαίως να διαταράσσει την... "κυβερνητική σταθερότητα"!
Η προεδρική εκλογή, με την έμφαση στο όνομα του υποψηφίου, προβάλλεται ως πρόκριμα για την επομένη των εκλογών. Προδιαθέτει για τις αποδιαρθρωτικές τάσεις που θα απλωθούν στα δύο συγκυβερνώντα κόμματα ως λογική συνέπεια της εκλογικής καταδίκης τους. Επίσης η έμφαση στο όνομα του υποψηφίου αποσκοπεί στην παράκαμψη των ουσιαστικών πολιτικών διλημμάτων, που αφορούν τα σκληρά μέτρα, που ήδη έχει αποδεχτεί η κυβέρνηση με το περιβόητο e-mail Χαρδούβελη, για το οποίο οι νεοδημοκράτες φωστήρες κάνουν την πάπια και το υποβαθμίζουν ως ένα... οποιοδήποτε χαρτί διαπραγμάτευσης!
Η κυβέρνηση δεν μπορεί να συγκροτήσει πολιτικά την προεδρική πλειοψηφία, καθώς πάνω της πλανάται το βάρος των παλαιών και του νέου Μνημονίου. Είναι λαϊκά απονομιμοποιημένη, αλλά και απομονωμένη μέσα στη Βουλή. Ο ένας μετά τον άλλον οι ανεξάρτητοι βουλευτές ξεκαθαρίζουν ότι δεν πρόκειται να συμπράξουν στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας απ' αυτή τη Βουλή. Επίσης οι διαδικασίες διάλυσης των ΑΝ.ΕΛΛ. και της ΔΗΜ.ΑΡ., που προς στιγμήν φάνηκε να πυροδοτούνται από το κυβερνητικό παρασκήνιο, δεν επιβεβαιώνονται.
Σαμαράς και Βενιζέλος μοιάζει να οδηγούνται σε παράδοση, υπολογίζοντας μόνο στον περιορισμό της ήττας τους. Τις κρίσιμες μέρες μέχρι τις εκλογές είναι πιθανό να επιχειρήσουν να αλλοιώσουν την ατζέντα του δημόσιου διαλόγου, με ένταση και αυταρχισμό (πώς να εξηγήσουμε τη στάση τους στην υπόθεση του Ρωμανού;), ενώ προσβλέπουν πάντοτε στην ωμή παρέμβαση των αγορών, αλλά και τα συχαρίκια του Σόιμπλε. Επιχειρούν να ανασυνταχθούν, καραδοκούν μετεκλογικά. Θα διαψευστούν όπως και τώρα!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ

ΓΙΑ ΤΡΟΪΚΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΔΥΝΑΜΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΔΥΝΑΤΟ

Εκτύπωση

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ TOY ΑΛΕΚΟΥ ΚΑΛΥΒΗ* ΣΤΗΝ ΕΦ. ''ΕΠΟΧΗ'' ( ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΔ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
Ποια είναι η εκτίμησή σας για τις διαπραγματεύσεις κυβέρνησης - τρόικας;
Για να γίνουν ουσιαστικές διαπραγματεύσεις χρειάζονται δύο μέρη με διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις και διαφορετικά σχέδια. Αυτό δεν συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση καθώς σε όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων η καρέκλα του διαπραγματευτή, από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, ήταν κενή. Η στρατηγική του υπάκουου μαθητή ήταν καθοριστική καθώς έδινε τη δυνατότητα στην τρόικα να βάζει στο τραπέζι περισσότερα πράγματα και στη μεγάλη τους πλειοψηφία να τα κερδίζει. Η κυβέρνηση εγκλωβίστηκε, λόγω της τακτικής της, αλλά και γιατί υπάρχει συναντίληψη με την τρόικα.
Αυτήν τη στιγμή γίνεται η τελευταία διαπραγμάτευση και θέλουν να διασφαλίσουν πρόσθετο ασφυκτικό έλεγχο, έχουν εμπλακεί και άλλοι παράγοντες, όπως η παραμονή ή όχι του ΔΝΤ στην Ευρώπη. Επίσης, υπάρχει το ζήτημα της πολιτικής απονομιμοποίησης της κυβέρνησης και οι δανειστές θέλουν να κερδίσουν όσα περισσότερα μπορούν αλλά και να προκαθορίσουν καταστάσεις για μια νέα κυβέρνηση. Επιπλέον, είναι ενδεικτικό ότι το χρέος έχει βγει εντελώς από το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης. Συζητιούνται μόνο θέματα όπως η προληπτική γραμμή πίστωσης και η αξιολόγηση. Αν υπάρχει ένα στοιχείο που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση αυτό είναι το θέμα της πολιτικής της επιβίωσης, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν αφορά το λαό και την κοινωνία. Η ουσία πάντως παραμένει ότι η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί ένα πρόγραμμα πρόσθετων περικοπών της τάξης των 2 δισ., περισσότερο από αυτά που προβλέπει ο προϋπολογισμός, το οποίο θα βαρύνει πάλι τα λαϊκά στρώματα, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά το σκληρά ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής της.
Η αδιαλλαξία της τρόικας δεν είναι κάτι νέο. Από την αρχή δεν δείχνει πρόθεση να «βοηθήσει» τον Σαμαρά με κάποια χαλάρωση των απαιτήσεων. Σας προβληματίζει καθόλου αυτό;
Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν πολιτικοί συναισθηματισμοί. Οι δανειστές θέλουν να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους και αυτό είναι που καθορίζει τη στάση τους. Προφανώς θα ήθελαν να διευκολύνουν μια φιλική προς αυτούς κυβέρνηση. Το γεγονός ότι δεν το κάνουν, οφείλεται κυρίως στο ότι πιστεύουν πως αυτή η κυβέρνηση είναι τελειωμένη. Γνωρίζουν ότι έρχεται ένας νέος διαπραγματευτής, μια νέα κυβέρνηση, που προσπαθούν να την υπονομεύσουν βάζοντάς της νέα εμπόδια. Επιπλέον, δεν θέλουν να δημιουργούνται προηγούμενα χωρίς αυτά να έχουν γίνει αναπόφευκτα.

Για ποιο λόγο, λοιπόν, μια κυβέρνηση της αριστεράς να είναι πιο αποτελεσματική στη διαπραγμάτευση; Με δεδομένο και όσα είπατε περί αποφυγής παραδείγματος.
Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ εισάγει μια τομή. Δεν πρόκειται ούτε να διαχειριστούμε την υπάρχουσα κατάσταση ούτε και να διαπραγματευτούμε σε αυτό το πλαίσιο. Αυτό είναι πολύ κατανοητό στους δανειστές και πρέπει να γίνει ακόμα πιο πιεστικό με τη δημιουργία ενός λαϊκού κινήματος στήριξης των θέσεων μιας αριστερής κυβέρνησης. Εάν δεν υπάρχει λαϊκή στήριξη και κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα θα είναι αρκετά δύσκολα. Εμείς όμως έχουμε μια τεράστια διαφορά σε σχέση με την παρούσα κυβέρνηση: Εκπροσωπούμε τασυμφέροντα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων και όχι της ολιγαρχίας και έχουμεεναλλακτικό σχέδιο. Δεύτερον, έχουμε την αποφασιστικότητα να επιμείνουμε στις θέσεις μας. Τρίτον, αξιοποιούμε τις αλλαγές που γίνονται στην Ευρώπη όπου παντού διατυπώνονται αιτήματα υπέρβασης της λιτότητας. Όλα αυτά δημιουργούν νέα δεδομένα αλλά και ρωγμές στον αντίπαλο. Μια πολιτική δύναμη με επιμονή, προγραμματικές αρχές και έχοντας τη λαϊκή στήριξη μπορεί να έχει καλύτερα αποτελέσματα. Δεν θα είναι εύκολο, θα μας βάλουν εμπόδια, αλλά όπως υπάρχει ο εκβιασμός του δυνατού υπάρχει και ο εκβιασμός του αδύναμου.
Δηλαδή;
Θα σκεφτούν πολύ να δημιουργήσουν μια μείζονα κρίση στην Ευρώπη. Αρκεί εμείς να εμφανιστούμεαποφασισμένοι να εφαρμόσουμε, σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από εκβιασμούς, το πρόγραμμά μας, να δώσουμε προτεραιότητα στις ανάγκες της κοινωνίας και όχι των δανειστών, όπως άλλωστε έχουμε αποφασίσει και στο συνέδριό μας.
Θα ήθελα ένα σχόλιο για τη στάση του ΚΚΕ και κυρίως για τις τελευταίες δηλώσεις του κ. Κουτσούμπα ότι δεν θα δοθεί καθόλου περίοδος χάριτος σε μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι καθαρό ότι με το ΚΚΕ υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές και άλλη στρατηγική στόχευση. Όταν, όμως, υπάρχει αυτή η κοινωνική καταστροφή είναι παράλογο να μην αναζητούνται κάποιες λύσεις ενιαίας παρέμβασης της αριστεράς. Πιστεύω ότι, εκ των πραγμάτων, θα υπάρξουν βήματα που κυρίως θα αφορούν το ίδιο το ΚΚΕ, διότι αυτό θέλει ο κόσμος της αριστεράς. Αν, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ υποβάλει στη Βουλή τις προγραμματικές του δηλώσεις οι οποίες θα καταργούν το μνημόνιο, θα αντιμετωπίζουν την ανθρωπιστική κρίση, θα βάζουν το θέμα της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, θα ενισχύουν τη θέση των εργαζομένων, τότε και τοΚΚΕ θα βρεθεί μπροστά σε μεγάλα διλήμματα. Προφανώς και ο κόσμος της αριστεράς θα είναι στους δρόμους και θα διεκδικεί. Η κοινωνική διεκδίκηση δεν τελειώνει με κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο τρόπος, όμως, που ο κ. Κουτσούμπας αντιμετωπίζει σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ, ως μια ακόμα αστική πολιτική δύναμη, είναι ανιστόρητος. Η ανάλυσή του είναι πέρα για πέρα λάθος και το ΚΚΕ οφείλει να ξαναδεί τη στάση του διότι εμφανίζεται ως ο αριστερός ψάλτης του συστήματος. Εμείς προωθούμε ένα μεταβατικό πρόγραμμα που θα συνδέει τις μεγάλες προοδευτικές-αντινεοφιλελεύθερες αλλαγές με την προοπτική του σοσιαλισμού. Σε αυτή την πορεία πρέπει να συναντηθούμε κρατώντας τις διαφωνίες μας.
Έχουν αναφερθεί σε ρεπορτάζ δύο ομάδες «υποψηφίων» για τις λίστες του ΣΥΡΙΖΑ. Η μία αφορά συνδικαλιστικά στελέχη και η άλλη ανεξάρτητους βουλευτές ή πολιτικούς προερχόμενους από άλλα κόμματα. Πρέπει να αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ και με ποιόν τρόπο; Διαχωρίζεται η μία κατηγορία από την άλλη;
Εγώ μένω στη θέση που έχει διατυπωθεί στο Συνέδριο περί συμμαχιών που εκκινούν, όπως πολλές φορές λέει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, από «αριστερά της αριστεράς» και φτάνουν μέχρι τα «αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας». Επιπλέον, έχουμε αποφασίσει ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούμε με ανθρώπους που έπαιξαν ενεργό ρόλο και από θέση ευθύνης στην εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής. Υπάρχουν όμως τρία επίπεδα. Το πρώτο είναι η αποτροπή των 180, το δεύτερο είναι η συγκρότηση των ψηφοδελτίων και το τρίτο είναι οι συνεργασίες. Έχουν τη σχετική τους συνάφεια αλλά και την αυτοτέλειά τους. Προσωπικά, δεν κατανοώ γιατί πρέπει να εντάσσεται κάποιος στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ μόνο και μόνο επειδή δεν ψηφίζει για πρόεδρο Δημοκρατίας, ενώ έχει ψηφίσει όλα σχεδόν τα μνημόνια. Αλλά αυτό θα λυθεί με συλλογική απόφαση. Η αναγκαία αποτροπή σχηματισμού προεδρικής πλειοψηφίας έχει πιο πολύ να κάνει με την κινητοποίηση του κόσμου. Αν δημιουργηθεί ένα μεγάλο μαζικό πολιτικό κίνημα με στόχο να φύγουν άμεσα, θα ασκηθεί πολύ μεγαλύτερη πίεση από διεργασίες κορυφής.
Προφανώς και θέλουμε ανοιχτά ψηφοδέλτια και οφείλουμε να δουλέψουμε για αυτό καλώνταςλαϊκούς αγωνιστές ανεξάρτητα από την προέλευσή τους. Θέλουμε ψηφοδέλτια νίκης αλλά χρειαζόμαστε και μια κοινοβουλευτική ομάδα νίκης που θα έχει συνοχή και θα δίνει την απαραίτητη σταθερότητα σε μια κυβέρνηση της αριστεράς. Πρέπει εδώ να πούμε ότι η κρίση του πολιτικού συστήματος έχει επηρεάσει και τα συνδικάτα. Συνεπώς, ιδιαίτερα μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα, πρέπει να δούμε στελέχη που έχουν μια πορεία η οποία δεν ενοχλεί τον κόσμο της αριστεράς. Τέλος, εμείς πρέπει να επιμείνουμε στην αναγκαιότητα μετεκλογικής συνεργασίας με τις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς -που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές από ανοχή μέχρι συμμετοχή-γιατί πιστεύουμε ότι αυτό θα δώσει πρόσθετες εγγυήσεις επιτυχούς διακυβέρνησης.    
*Ο Αλέκος Καλύβης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ  
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ISKRA

ΕΠΙΛΟΓΗ ΗΤΤΑΣ! Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΗΜΑΣ

ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΔΗΜΑ ΕΠΕΛΕΞΕ Ο Α. ΣΑΜΑΡΑΣ

 ΩΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΘΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Εκτύπωση

ΣΕ ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΤΙΚΗ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΟΔΕΥΟΥΝ ΣΑΜΑΡΑΣ - ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
Την κοινή απόφαση του ιδίου και του Ευ. Βενιζέλου να προτείνουν ως υποψήφιο για την Προεδρία της Δημοκρατίας τον Σταύρο Δήμα, ανακοίνωσε με διάγγελμά του ο Αντώνης Σαμαράς το μεσημέρι της Τρίτης, λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της επίσπευσης των διαδικασιών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Στο διάγγελμα του , που αποτελεί μνημείο τρομολαγνείας, πολιτικού εκβιασμού και εμπαιγμού του χειμαζόμενου λαού, ο Αντ. Σαμαράςισχυρίστηκε προκλητικά ότι ''με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας έως το τέλος του μήνα, θα καθαρίσουν τα σύννεφα της πολιτικής αβεβαιότητας και η χώρα θα είναι έτοιμη να συζητήσει για την μετά το μνημόνιο εποχή, σταθερή πλέον πολιτικά και οικονομικά''.
ΕΠΙΛΟΓΗ ΗΤΤΑΣ!
Κατά τον υπό απόσυρση πρωθυπουργό, ''η υποψηφιότητα του Σταύρου Δήμα είναι η καλύτερη, καθώς πρόκειται για πρόσωπο που ενώνει και εμπνέει''. Ο Αντ. Σαμαράς σημείωσε, επίσης, ότι ο Στ. Δήμας θα είναι υποψήφιος και για τις τρεις ψηφοφορίες.
Πολιτικοί παρατηρητές τόνιζαν στην Iskra ότι στο πρόσωπο του Σταύρου Δήμα αποτυπώνεται μια ξεκάθαρη επιλογή ήττας του μαύρου μνημονιακόυ μπλοκ, ενώ οι ίδιοι παρατηρητές υπογράμμιζαν ότι αυτή η υποψηφιότητα μπορεί να μην σταθεί, τελικά, ικανή να συσπειρώσει ούτε καν τησυμπολίτευση και τους κάθε λογης "προθύμους" της μνημονιακής συναίνεσης!
Η απόφαση, εξάλλου, για την επίσπευση της Προεδρικής εκλογής ελήφθη τη Δευτέρα (8/12), σε μυστική συνάντηση που είχαν οι δύο κυβερνητικοί εταίροι, μετά τη συμφωνία στο Eurogroup για δίμηνη παράταση του υπάρχοντος προγράμματος και επέκτασης της μνημονιακής κηδεμονίας και λεηλασίας, μέσω της προληπτικής πιστωτικής γραμμής ECCL και των μέτρων που απαιτούνται προκειμένου αυτή να τεθεί σε ισχύ. Πρόκειται δε για μια απόφαση πλήρως ενταγμένη στουςαντιλαϊκούς σχεδιασμούς που απεργάζεται η συγκυβέρνηση, σε συμπαιγνία με τουςδανειστές .
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΛΟΓΗΣ ΠτΔ ΚΑΤΑ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Σύμφωνα με το Σύνταγμα η πρώτη και η δεύτερη ψηφοφορία απαιτούν 200 ψήφους, ενώ στηντρίτη ο Πρόεδρος Δημοκρατίας εκλέγεται με 180 ψήφους. Εάν και από την τρίτη ψηφοφορία δεν προκύψει Πρόεδρος, τότε η Βουλή θα διαλυθεί μετά από δέκα ημέρες και θα προκηρυχθούν εθνικέςεκλογές.
Μετά το πέρας των εκλογών, η Βουλή συνέρχεται αμέσως και διεξάγει νέα ψηφοφορία στην οποία απαιτείται αρχικά πλειοψηφία των 3/5 του συνόλου, δηλ.180 έδρες. Αν δεν επιτευχθεί ούτε αυτή η πλειοψηφία, προβλέπεται πέμπτη ψηφοφορία με την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών, δηλ151 έδρες.
Στην περίπτωση που δεν αναδειχθεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας ούτε και τότε, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μεταξύ των δύο επικρατέστερων, δηλαδή αυτών που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους και εκλέγεται αυτός που θα συγκεντρώσει τη σχετική πλειοψηφία. Αν οι δύο αυτοί ισοψηφήσουν, τότε πραγματοποιείται κλήρωση.
ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΔΗΜΑ
Ο Σταύρος Δήμας είναι Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, αντιπρόεδρος σήμερα της Νέας Δημοκρατίας.
Διετέλεσε Υπουργός Εμπορίου, Υπουργός Γεωργίας ,Υπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας & Τεχνολογίας και Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, καθώς και Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Περιβάλλον, ενώ σήμερα κατέχει θέση Αντιπροέδρου στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Απριλίου 1941. Σπούδασε νομικά και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και της Νέας Υόρκης και έχει εργαστεί ως δικηγόρος για την νομική εταιρεία της Wall Street, «Sullivan & Cromwell» (1969-1970) και για τη νομική υπηρεσία της Διεθνούς Εταιρείας Οικονομικών στην Παγκόσμια Τράπεζα (1970-1975). Την περίοδο 1975-1977 ήταν Αναπληρωτής Διευθυντής της Ελληνικής Τράπεζας Βιομηχανικής Ανάπτυξης.
Έχει εκλεγεί μέλος του Ελληνικού κοινοβουλίου επί δέκα συνεχείς φορές, από το 1977 μέχρι το 2004 εκπροσωπώντας το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Διατέλεσε Υπουργός Εμπορίου (1980-1981), Υπουργός Γεωργίας (1989-1990), Υπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας (1990-1991). Την περίοδο 1985-1989 ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, και μεταξύ 1995-2000 ήταν Γενικός Γραμματέας του κόμματος.
Τον Μάρτιο του 2004 διορίστηκε Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρχικά ως Επίτροπος για την Απασχόληση και τις Κοινωνικές Υποθέσεις και από τον Νοέμβριο 2004, Επίτροπος της ΕΕ για το Περιβάλλον, θέση την οποία κατείχε μέχρι τη λήξη της 1ης θητείας της επιτροπής Μπαρόσο το 2009.
Μετά την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Παπανδρέου στις 4/11/2011 και μετά την συνάντηση και καταρχήν συμφωνία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, το πρόσωπό του αναφέρθηκε στον Τύπο ως προτεινόμενο για την θέση του πρωθυπουργού ή για την θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης στο νέο συμμαχικό κυβερνητικό σχήμα που διαφαινόταν ότι θα υπάρξει στην Ελλάδα.
Ορίστηκε Υπουργός εξωτερικών στη κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου το Νοέμβριο του2011.
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ISKRA

Ο ΒΕΡΟΛΙΝΟ "ΤΕΛΕΙΩΣΕ" ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΑΠΙΑΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΟΙ 180 ΓΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟ



Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έδειξε στον Αντώνη Σαμαρά ποιο θα είναι το μέλλον του: Αυτό του Γιώργου Παπανδρέου. Το έκανε παρομοιάζοντας την περίοδο του 2011 με το φιάσκο των Κανών, όπου ο ΓΑΠ ήθελε δημοψήφισμα και έφυγε κακήν κακώς (όχι μόνο από τις Κάνες αλλά και από την εξουσία) με την τρέχουσα κατάσταση και την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας μέσα στα Χριστούγεννα.
Όπως δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών η εσωτερική πολιτική κατάσταση του σήμερα στην Ελλάδα δεν έχει απολύτως καμία διαφορά με αυτή του 2011, προφανώς απαντώντας στον Αντώνη Σαμαρά που προ ημερών δήλωσε ότι το 2014 δεν είναι το ίδιο με το 2012 ή και το 2010.
Εκείνο που πραγματικά ήθελε να πει ο κ. Σόιμπλε με τη φράση «αυτό που γίνεται τώρα το είχαμε ζήσει όταν διαπραγματευτήκαμε με τον Παπανδρέου το δημοψήφισμα», είναι πώς ο νυν πρωθυπουργός έχει απλά «τελειώσει». Ούτως ή άλλως οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ ήταν αυτοί που οδήγησαν την ελληνική κυβέρνηση σε εκλογές προκειμένου να διαπραγματευτούν με την επόμενη.
«Μας είχε ενημερώσει ο κ. Σαμαράς», σημείωσε ο κ. Σόιμπλε δείχνοντας ότι στην εποχή του μνημονίου πρώτα ερωτώνται οι Βρυξέλλες αν θα γίνουν εκλογές και αν εγκρίνουν ενημερώνεται και ο ελληνικός λαός.
Όσο για τον κ. Βενιζέλο ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών τον εγκωμίασε τόσο πολύ που του έδωσε χαρακτηριστικά σύγχρονου «Εφιάλτη». Την περίοδο του 2011, όπως είπε ο κ. Σόιμπλε ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε πίσω στο δημοψήφισμα μετά από παρέμβαση του Ευάγγελου Βενιζέλου, ενώ σήμερα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν αυτός που ζήτησε επίσπευση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας για να διασωθεί πολιτικά ο ίδιος.
Το αντάλλαγμα ήταν να δεχθεί τον Σταύρο Δήμα για υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, του οποίου η επιλογή, όπως φαίνεται δεν αποσκοπεί στην εκλογή, αλλά στη συσπείρωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας την ΝΔ εν’ όψει των εκλογών που έρχονται.
Ο Α. Σαμαράς επιχειρεί να κάνει μία ηρωική έξοδο με το μικρότερο δυνατό κόστος (σ.σ. λέμε τώρα) και ήθελε να έχει μαζί του και τους «Καραμανλικούς» προκειμένου να μην καταρρεύσει πλήρως το κόμμα. Σε αυτό αποσκοπούσαν τα ραντεβού με τον Κώστα Καραμανλή και η επιλογή του Σταύρου Δήμα.
Το αν θα το πετύχει είναι αλλού παπά ευαγγέλιο. Όπως δείχνει η κατάσταση η κυβέρνηση οδεύει προς μία Χριστουγεννιάτικη συντριβή όσον αφορά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και όλοι πλέον συζητούν τις πιθανές ημερομηνίες των εθνικών εκλογών. Θα είναι μία από τις δύο πρώτες Κυριακές του Φεβρουαρίου.
Αυτό φαίνεται κυρίως από τη στάση που κρατούν οι ανεξάρτητοι βουλευτές. Η κυβέρνηση χάνει ακόμη και αυτούς που θεωρούσε δεδομένους, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από τον χθεσινό απολογισμό στάσεων και δηλώσεων την περίπτωση της Κατερίνας Μάρκου.
Η κ. Μάρκου ενώ ψήφισε τον προϋπολογισμό και η κυβέρνηση την ενέταξε στα «Ναι» και για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δήλωσε το βράδυ χθες πώς θα ψήφιζε μία πολιτική επιλογή αλλά όχι μία κομματική όπως αυτή του Σταύρου Δήμα.
Άρα, η κυβέρνηση μετράει άλλο ένα «Όχι» και όλα δείχνουν πώς η 180 είναι άπιαστο όνειρο.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr