"Κεραυνοί" Β.Πούτιν κατά ΗΠΑ:

ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΟΣ Ο Β.ΠΟΥΤΙΝ ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΣΕ ΤΙΣ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΟΥΣ

01/10/2015
του Βασίλη Καπούλα
Ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, σε συνέντευξη του προς τους δημοσιογράφους εξηγεί πως οι ΗΠΑ και σύμμαχοι τους δημιούργησαν την ISIS και τους αφήνει άφωνους . Συγκεκριμένα, ο Β.Πούτιν κατακεραυνώνει τις ΗΠΑ λέγοντας τα εξής:
Άλλη μια απειλή που ανέφερε ο πρόεδρος Ομπάμα είναι η ISIS...Ποιος λοιπόν τους έδωσε τα όπλα; Ποιος έδωσε τα όπλα στους Σύρους που πολεμούσαν κατά του Άσαντ; Ποιος δημιούργησε το απαραίτητο πολιτικό-πληροφοριακό κλίμα που εξυπηρέτησε αυτή την κατάσταση; Ποιος πίεσε για παράδοση όπλων στην περιοχή;
Στα αλήθεια δεν καταλαβαίνετε ποιος πολεμάει στη Συρία; Είναι κατά κύριο λόγο μισθοφόροι.
Καταλαβαίνετε ότι πληρώνονται; Οι μισθοφόροι πολεμούν για όποια πλευρά πληρώνει περισσότερα. Οπότε τους εξοπλίζουν και τους πληρώνουν με συγκεκριμένα ποσά...Γνωρίζω κιόλας τα ποσά...
Πολεμούν, έχουν όπλα φυσικά στο τέλος δεν πρόκειται να τα επιστρέψουν. Μετά διαπιστώνουν ότι κάποιοι άλλοι πληρώνουν λίγο παραπάνω και πάνε να πολεμήσουν εκεί. Μετά καταλαμβάνουν τις περιοχές εξόρυξης πετρελαίου..οπουδήποτε...στο Ιράκ, στη Συρία και αρχίζουν να βγάζουν πετρέλαιο...Αυτό κάποιος το αγοράζει...Που είναι οι κυρώσεις γι αυτούς που αγοράζουν αυτό το πετρέλαιο;
Πιστεύετε ότι οι ΗΠΑ δεν γνωρίζουν ποιος το αγοράζει; Οι σύμμαχοι τους δεν αγοράζουν πετρέλαιο από την ISIS; Δεν πιστεύεται ότι οι ΗΠΑ μπορούν να επηρεάσουν τους συμμάχους τους; Ή μήπως στην πραγματικότητα δεν μπορούν να τους επηρεάσουν; Tότε γιατί να βομβαρδίσουν την ISIS; Σε περιοχές που άρχισαν να βγάζουν πετρέλαιο και να πληρώνουν πιο πολύ τους μισθοφόρους...Σε αυτές τις περιοχές οι αντάρτες από την "πολιτισμένη" αντιπολίτευση της Συρίας κατατάχθηκαν αμέσως στην ISIS.
Επειδή πληρώνονται περισσότερο!
Αυτό το θεωρώ απολύτως αντιεπαγγελματική πολιτική!
Δεν βασίζονται σε γεγονότα στον πραγματικό κόσμο. Πρέπει να στηρίξουμε την πολιτισμένη δημοκρατική αντιπολίτευση στη Συρία όπως λέτε.. οπότε τους στηρίζετε, τους εξοπλίζετε και αύριο κατατάσσονται στην ISIS!
Δεν μπορείτε να σκεφτείτε ένα βήμα πιο μπροστά;
Δεν είμαστε υπέρ αυτού του είδους πολιτικής που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ! Τη θεωρούμε λανθασμένη! Βλάπτει τους πάντες και εσάς (ΗΠΑ)!
Όταν μπαίνει το θέμα των εθνικών μας συμφερόντων θα ήθελα πολύ εσείς οι δημοσιογράφοι των ΗΠΑ που θέσατε τα ερωτήματα να ηγηθείτε μια μέρα της κυβέρνησης σας. Ίσως τότε να βρεθεί τρόπος που θα αντιστρέψει την κατάσταση.
Αν δεν γίνει αυτό, σας ζητώ τουλάχιστον να παραδώσετε τα μηνύματα μου στην κυβέρνηση σας, στον πρόεδρο των ΗΠΑ, στον Αντιπρόεδρο και σε όλους όσουας σχετίζονται...Πείτε τους ότι σε καμιά περίπτωση δεν πιθυμούμε ούτε αποζητούμε τη σύγκρουση...Όταν αρχίσετε να σκέφτεστε τα εθνικά μας συμφέροντα στις πράξεις σας, θα ρυθμιστούν από μόνες τους όλες οι διαφωνίες που μπορεί να έχουμε.
Αυτό πρέπει να γίνει, όχι απλά να το συζητάμε!
Πρέπει να σκεφτείται τα συμφέροντα των άλλων και να σεβαστείτε τους υπόλοιπους.
Δεν μπορείτε να "στίβετε" τους άλλους με μόνο γνώμονα τα οφέλη σας, στις οικονομικές, στις στρατιωτικές δραστηριότητες στα πάντα...
Koιτάξτε το Ιράκ, η κατάσταση είναι τρομερή! Δείτε τη Λιβύη και τι κάνατε εκεί! Γι αυτό δολοφονήθηκε ο Πρέσβης σας! Εμείς το κάναμε αυτό;
Mέχρι απόφαση από το ΣΑ πήρατε για ζώνη απαγόρευσης πτήσεων! Για πιο λόγο όμως;
Για να μην πετούν οι δυνάμεις του Καντάφι και αν βομβαρδίζουν τους αντάρτες!
Αυτή δεν ήταν και η εξυπνότερη απόφαση... Εσείς τι κάνατε στη συνέχεια; Αρχίσατε να βομβαρδίζετε την περιοχή!
Αυτό ήταν κατάφωρη παραβίαση της απόφασης του ΣΑ!
Είναι πασιφανής επιθετικότητα απέναντι σε μια χώρα!
Εμείς το κάναμε αυτό; Εσείς το κάνατε με τα ίδια σας τα χέρια! Και κατέληξε με τη δολοφονία του Πρέσβη σας!Ποιος φταίει γι αυτό;
Mην ψάχνετε να ρίξετε το φταίξιμο σε κάποιον όταν εσείς κάνετε όλα αυτά τα λάθη!
Πρέπει να ξεπεράσετε το διαρκή πόθο σας να κυριαρχήσετε!Πρέπει αν σταματήσετε να έχετε ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες!
Μην δηλητηριάζετε τις συνειδήσεις εκατ. ανθρώπων λέγοντας ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά μόνο ιμπεριαλιστική πολιτική!


Τμήμα ειδήσεων pronews.gr

ΣΑΦΕΣ ΜΗΝΥΜΑ ΡΩΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΗΠΑ





01/10/2015
Μετά τη no-fly-zone που δημιούργησαν οι Ρώσοι στη Συρία ζητώντας μάλιστα από τους Αμερικανούς να αποσύρουν κάθε αεροσκάφος το οποίο εμπλέκεται στην περιοχή προς αποφυγήν κατάρριψης του, έχει επιβληθεί παράλληλα και ένας ναυτικός… αποκλεισμός στα ανοιχτά της Συρίας, μέχρι την Κύπρο, με τα πλοία του ρωσικού Στόλου να ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής Μεσογείου.
 
Το καταδρομικό Moskva έχει λάβει θέση στην περιοχή και συντονίζει όλες τις ναυτικές δυνάμεις. Πληροφορίες αναφέρουν πώς τα πλοία του ρωσικού Στόλου που βρίσκονται μαζεμένα ανοιχτά της Συρίας και εντός της βάσης της Ταρτούς μπορεί να ξεπερνούν και τα 20, ενώ εκτιμάται πώς τις επόμενες ημέρες θα σπεύσουν και άλλα, μεταφέροντας νέες δυνάμεις. 
 
Μόνο η ισχύ πυρός που διαθέτει το Moskva είναι τεράστια για να κάνει οποιονδήποτε να σκεφτεί να πλησιάσει στην περιοχή. Οι 8 συστοιχίες της ναυτικής έκδοσης πυραύλων S-300v με ακτίνα δράσης των 400 χλμ ασφαλίζουν τα θαλάσσια σύνορα της Συρίας. 
 
Η Μόσχα έχει συγκεντρώσει ισχυρές ναυτικές δυνάμεις στην περιοχή για να μην αφήσει περιθώριο στις ΗΠΑ να κάνουν οποιαδήποτε κίνηση η οποία σταθεί εμπόδια στην υλοποίηση των σχεδίων της. 
 
Για το σκοπό αυτό μάλιστα τις επόμενες ημέρες σχεδιάζονται μεγάλες ναυτικές ασκήσεις με την εκτόξευση ακόμη πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς. Έχει ζητηθεί εδώ και αρκετές ημέρες από τη Λευκωσία να απαγορεύσει τις κινήσεις πλοίων, αλλά και αεροσκαφών σε συγκεκριμένα σημεία του FIR της και για μακρύ χρονικό διάστημα.
 
Στις ναυτικές ασκήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο θα συμμετάσχουν εκτός από το καταδρομικό Moskva, περιπολικά σκάφη, μεγάλα αμφίβια σκάφη, σκάφη εφοδιασμού, αλλά και υποβρύχια. Συνολικά θα εκτελέσουν δεκάδες ασκήσεις μάχης, συμπεριλαμβανομένων, όπως ειπώθηκε ήδη εκτόξευσης πυραύλων, ανίχνευσης στόχου στον αέρα, στην επιφάνεια της θάλασσας και κάτω από αυτή.
 
Θεωρείται δεδομένο πώς θα υπάρξει συνεργασία των πλοίων με τις αντιαεροπορικές δυνάμεις που έχουν στηθεί στη Συρία και βεβαίως με τις αεροπορικές δυνάμεις που βρίσκονται στη Λαττάκεια και όχι μόνο.
 
Με λίγα λόγια η Ρωσία έχει αναπτύξει μία «ομπρέλα» προστασίας από αέρα και θάλασσα στη Συρία που κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί να την σπάσει για να παρέμβει στις επιχειρήσεις που ήδη έχουν ξεκινήσει και επίσημα με βομβαρδισμούς στρατοπέδων, αποθηκών πυρομαχικών και θέσεων των τζιχαντιστών σε πολλές περιοχές της Συρίας. 
 
Όπως έχει ανακοινωθεί από τον ίδιο τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν χερσαίες επιχειρήσεις, τουλάχιστον επί του παρόντος, δεν πρόκειται να αναληφθούν και θα περιοριστούν οι επιχειρήσεις σε αεροπορικά πλήγματα. Το ίδιο ισχύει και για το Ναυτικό. Δεν υπάρχουν πληροφορίες που να θέλουν πυραύλους να εκτοξεύονται από πλοία ή υποβρύχια της Ρωσίας που βρίσκονται στη Μεσόγειο. 
 
Στο παιχνίδι μάλιστα το αεροπορικό δεν αποκλείεται να μπει τις επόμενες ημέρες και η Κίνα, δίδοντας και αυτή το δικό της στίγμα, ότι δηλαδή στηρίζει τη Ρωσία και δεν θέλει την ανατροπή του Μπασάρ αλ Άσαντ, όπως επιδιώκουν οι ΗΠΑ, οι Δυτικοί γενικότερα, αλλά και η Τουρκία. 
 
Θυμίζουμε πώς το κινεζικό αεροπλανοφόρο Liaoning βρίσκεται ανοιχτά της Συρίας μεταφέροντας μαχητικά αεροσκάφη J-15 Flying Shark. Οι αρχικές πληροφορίες έκαναν λόγο για ένα σμήνος αεροσκαφών, εκ των οποίων τα μισά θα επιχειρούσαν από το κατάστρωμα του αεροπλανοφόρου και τα υπόλοιπα από τη βάση της Λαττάκειας που έχουν διασφαλίσει οι Ρώσοι.
 
Επίσης, οι Κινέζοι θα αναπτύξουν ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα Z-18F και ελικόπτερα Z-18J έγκαιρης προειδοποίησης, ενώ για τις επόμενες εβδομάδες, όπως αναφέρουν πληροφορίες έχει προγραμματισθεί η άφιξη και άλλων κινεζικών πλοίων στην ανατολική Μεσόγειο, καθώς επίσης και η μεταφορά συνολικά 1.000 Κινέζων πεζοναυτών. 
 
Οι Ρώσοι λοιπόν με τη βοήθεια της Κίνας, της Αιγύπτου, του Ιράκ, και τη στήριξη άλλων χωρών έχουν αποφασίσει λοιπόν πως θα τελειώνουν με τους τζιχαντιστές στην περιοχή, κόβοντας το βήχα και όσων τους χρησιμοποιούν για να αλλάξουν υπερ τους τις ισορροπίες στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ο Βλάντιμιρ Πούτιν έδειξε ευθέως και ευθαρσώς από το βήμα του ΟΗΕ τις ΗΠΑ, δημιούργημα των οποίων, όπως είπε, είναι οι τζιναντιστές.
 
Τμήμα ειδήσεων pronews.gr

Επέμβαση της Ρωσίας στην Συρία


Από ΒΑΘΥ , Πέμπτη, 1 Οκτωβρίου 2015 .

Γράφει ο mitsos175

Είχαμε αναφέρει σε προηγούμενες αναλύσεις μας ότι η Ρωσία ήταν αποφασισμένη να επέμβει δυναμικότερα στη Συρία καθόσον έχει τεράστια στρατηγική σημασία γι αυτή. Οι λόγοι που επιτάχυναν τις εξελίξεις ήταν: Οι αποδείξεις πως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ γενικότερα βοηθούν το ISIS.

Η αντιπολίτευση στον Πρόεδρο Άσαντ είναι η βιτρίνα του Ισλαμικού Κράτους. Οι ίδιοι οι Αμερικάνοι παραδέχτηκαν πως το 1/4 από τον οπλισμό που έδιναν στους "Σύριους αντικαθεστωτικούς" κατέληγε στους Ισλαμιστές φανατικούς. Στην πραγματικότητα το ποσοστό είναι σχεδόν 100%.

Γιατί έγινε αυτή η παραδοχή; Ο ISIS παρά τις δεκάδες χιλιάδες απώλειες του, αναπληρώνει με την βοήθεια των Δυτικών και των Σεΐχηδων τις δυνάμεις του. Μισθοφόροι, θρησκόληπτοι, εγκληματίες, τυχοδιώχτες και άλλα αποβράσματα, φθάνουν στη Σύρια καθημερινά ταξιδεύοντας κανονικότατα χωρίς καμία ενόχληση. Προέρχονται κυρίως από την Ευρώπη, το 34%, από την πρώην ΕΣΣΔ το 10%, ακόμα και από τις ΗΠΑ (1%)*.

Από τους υπόλοιπους ελάχιστοι είναι από τη Συρία ή το Ιράκ (20%), αφού προέρχονται από γειτονικές χώρες ή χώρες μουσουλμανικές της Αφρικής, της Ασίας αλλά και μερικοί από την Κίνα. Περισσότερο ελευθέρα όμως είναι τα κεφάλαια που διακινούνται, από τη λεηλασία, τις απαγωγές, το εμπόριο σκλάβων, την πορνεία, τα ναρκωτικά, τις δολοφονίες από κάθε λογίς εγκληματική πράξη και φυσικά το πετρέλαιο. Οι Αμερικάνοι δημιούργησαν ένα τέρας που όπως ακριβώς η Αλ Κάιντα είναι εντελώς απρόβλεπτοι.

Εντούτοις εξακολουθούν βλακωδώς να χτυπούν τον Άσαντ. Οι Γάλλοι δε, είπαν ψέματα. Η περιοχή που βομβάρδισαν μετά την αφορμή που τους έδωσε η άνανδρη δολοφονική επίθεση στο Charlie Hebdo, ήταν μεν στο "κέντρο" του Ισλαμικού Κράτους αλλά υπό τον έλεγχο του συριακού στρατού, πιστού στον πρόεδρο. Για την ακρίβεια δυτικά της Deir ez Zur υπάρχει θύλακας τον οποίο οι μισθοφόροι πολιορκούν με μεγάλες δυνάμεις και προσπαθούν ανεπιτυχώς να εξαλείψουν. Οι μαχητές του Άσαντ αμύνονται γενναία έχουν υψηλό ηθικό και τους προκαλούν τεράστιες απώλειες.

Οι δηλώσεις των Γάλλων εναντίον του Σύριου Προέδρου δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το ποιούς έπληξαν οι βομβαρδισμοί.

Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα δεν πρόκειται να αναδεχθούν έμπειρους, εκπαιδευμένους, ασυνείδητους δολοφόνους να γυρίσουν στην επικράτειά τους και να κάνουν επιθέσεις σε αμάχους, όποτε διαπραγματεύονται με τις ΗΠΑ. Πιστεύουν ότι οι Αμερικάνοι βρίσκουν ευκαιρία με τον ISIS για να κάνουν "βρώμικες δουλειές", όπως αποσταθεροποίηση στις χώρες τους. Όπως αντιλαμβάνεστε αυτός είναι ο άλλος πολύ σοβαρός λόγος για να μη μείνουν αδρανείς. Ο πρώτος είναι φυσικά τα πετρέλαια που είναι τo αίμα της οικονομίας και που γι αυτά ρέει άφθονο ανθρώπινο αίμα.

Όμως άλλο η αλήθεια κι άλλο η διπλωματία. Δεν θέλουν να πουν ευθεία τι πιστεύουν, αν και έχουν αφήσει πολλά υπονοούμενα. Οι επιθέσεις που έγιναν είναι μόνο η αρχή. Δυο συμμαχίες διασταυρώνουν τα ξίφη τους. Πολεμούν μέσω αντιπροσώπων. Κανένα μεγάλο κράτος δεν νοιάζεται για το λαό της Συρίας, παρά μόνο για τα δικά του συμφέροντα. Η Συρία εξελίσσεται σε νέο Βιετνάμ για το ΝΑΤΟ, αφού ο λαός στηρίζει όλο και περισσότερο τον Άσαντ κατανοώντας τον ύπουλο ρόλο του ISIS.

Δυστυχώς θα έχουμε ακόμα περισσότερους νεκρούς, εγκλήματα και καταστροφές, μέχρι οι φανατικοί δολοφόνοι να συντριβούν. Τα νέα μηνύματα είναι πως οι υπηρέτες των Σεΐχηδων και του ΝΑΤΟ βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Οι Αμερικάνοι στριμώχθηκαν καλά κι αυτή τη φορά.

*Τα στατιστικά προκύπτουν από τις απώλειες των Ισλαμιστών και άλλες πηγές. 

Ασφαλιστικό: Όλες οι αλλαγές στο ασφαλιστικό

  Τι προβλέπει η νέα εγκύκλιος


Στην δημοσιότητα έδωσε το υπουργείο Εργασίας, την πρώτη εγκύκλιο με τις αλλαγές στο ασφαλιστικό.
Με βάση την εγκύκλιο, αυξάνονται σταδιακά τα όρια ηλικίας πλήρους και μειωμένης συνταξιοδότησης, έτσι ώστε το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης για πλήρη σύνταξη από 01.01.2022 να είναι το 62ο έτος με 40 χρόνια, ή το 67ο έτος με 15 χρόνια.
Από τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις εξαιρούνται οι υπαγόμενοι σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, καθώς και οι μητέρες και οι χήροι πατέρες, ανίκανων για κάθε βιοποριστική εργασία τέκνων.

Σύμφωνα πάντα με την νέα εγκύκλιο «θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα στους Οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένης της Τράπεζας της Ελλάδος, λόγω συμπλήρωσης των προϋποθέσεων του απαιτούμενου χρόνου ασφάλισης και ορίου ηλικίας, όπου αυτό προβλέπεται, δεν θίγονται και δύνανται να ασκηθούν οποτεδήποτε».


Αναλυτικά η εγκύκλιος του υπουργείου Εργασίας:


« Σας γνωρίζουμε ότι στο ΦΕΚ 94, τεύχος Α΄/14.8.2015 δημοσιεύτηκε ο νόμος 4336/2015 «Συνταξιοδοτικές διατάξεις - Κύρωση του Σχεδίου Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και ρυθμίσεις για την υλοποίηση της Συμφωνίας Χρηματοδότησης». Με την περίπτωση 1 της υποπαραγράφου Ε2 της παραγράφου Ε του άρθρου 2 του ανωτέρω νόμου αντικαθίσταται από τότε που ίσχυσε η παράγραφος 27 του άρθρου 1 του ν.4334/2015 (ΦΕΚ 80, Α΄).
 Έτσι, με την ανωτέρω διάταξη επέρχονται μεταβολές ως προς τα καταβαλλόμενα ποσά σύνταξης λόγω γήρατος για όσους συνταξιοδοτούνται από 1.7.2015 και μετά, οι οποίοι είναι δικαιούχοι των κατωτάτων ορίων σύνταξης, και τροποποιείται η πρώτη περίοδος της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του ν.3863/2010 (ΦΕΚ 115, Α΄).
Επίσης, με την περίπτωση 3 της υποπαραγράφου Ε2 της παραγράφου Ε του άρθρου 2 του ν.4336/2015 (ΦΕΚ 94, Α΄) αντικαθίσταται από τότε που ίσχυσε η παράγραφος 30 του άρθρου 1 του ν.4334/2015 (ΦΕΚ 80, Α΄).
Ειδικότερα: α. Με την περίπτωση 1α της υποπαραγράφου Ε2 της παραγράφου Ε του άρθρου 2 του ν.4336/2015 προβλέπεται ότι όσων η συνταξιοδότηση λόγω γήρατος από τους Οργανισμούς Κύριας ή Επικουρικής Ασφάλισης αρχίζει από την 1.7.2015 και εφεξής, λαμβάνουν μόνον το ποσό της σύνταξης που προκύπτει βάσει των οικείων καταστατικών και γενικών διατάξεων 2 (οργανικό ποσό).
Εάν το προκύπτον οργανικό ποσό σύνταξης είναι κατώτερο του εκάστοτε προβλεπόμενου κατωτάτου ορίου, τότε χορηγείται το οργανικό αυτό ποσό σύνταξης.
Μετά τη συμπλήρωση του 67ου έτους της ηλικίας, με την επιφύλαξη των διατάξεων της παρ. 3 του άρθρου 11 του ν. 3863/2010, καταβάλλεται το εκάστοτε προβλεπόμενο ποσό του κατωτάτου ορίου σύνταξης.
Σε περίπτωση, βέβαια, που το οργανικό ποσό σύνταξης υπερβαίνει το ποσό του κατωτάτου ορίου σύνταξης, τότε εξ' αρχής καταβάλλεται το οργανικό ποσό σύνταξης.
β. Με την περίπτωση 1β της υποπαραγράφου Ε2 της παραγράφου Ε του άρθρου 2 του ν.4336/2015 τροποποιείται η πρώτη περίοδος της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του ν.3863/2010 (Α΄115) .
Έτσι, ο υπολογισμός της σύνταξης βάσει του άρθρου 4 του ν. 3863/2010 ισχύει για τους υπαχθέντες σε οποιοδήποτε φορέα κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο έως και την 31.12.2010 των οποίων η συνταξιοδότηση λόγω γήρατος ή αναπηρίας αρχίζει από 1.1.2015 .γ.
Με την περίπτωση 3 της υποπαραγράφου Ε2 της παραγράφου Ε του άρθρου 2 του ν.4336/2015, με την οποία αντικαθίσταται, αφ' ης ίσχυσε, η παράγραφος 30 του άρθρου 1 του ν.4334/2015, προβλέπεται ότι τα ποσά κατωτάτων ορίων σύνταξης λόγω γήρατος, αναπηρίας ή θανάτου, που καταβάλλονται από τους οργανισμούς κύριας ή επικουρικής ασφάλισης, όπως αυτά προβλέπονται από τις οικείες καταστατικές και γενικές διατάξεις, διατηρούνται μέχρι και 31.12.2021 στο ύψος που ισχύει την 31.7.2015. Δ.
Με την υποπαράγραφο Ε3 προβλέπεται η σταδιακή σύμφωνα με τους πίνακες 1 και 2 αύξηση των ορίων ηλικίας πλήρους και μειωμένης συνταξιοδότησης . Ειδικότερα, ορίζεται ότι από 01.01.2022 ως όριο ηλικίας συνταξιοδότησης για πλήρη σύνταξη λόγω γήρατος για τους ασφαλισμένους όλων των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης συμπεριλαμβανομένης της Τράπεζας της Ελλάδος, το 62ο έτος της ηλικίας (με 12.000 ημέρες ασφάλισης ή 40 έτη) και το 67ο έτος της ηλικίας (με 15 έτη ή 4.500 ημέρες ασφάλισης), με την επιφύλαξη των διατάξεων της παρ. 3 του άρθρου 11 του ν. 3863/2010 (11,Α).
Επιπλέον, από την ίδια ως άνω ημερομηνία, προβλέπεται ως όριο ηλικίας συνταξιοδότησης για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος μειωμένης σύνταξης λόγω γήρατος, όπου αυτή προβλέπεται σύμφωνα με τις ισχύουσες γενικές, ειδικές ή καταστατικές διατάξεις, για όλους τους ασφαλισμένους των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένης της Τράπεζας της Ελλάδος, το 62ο έτος της ηλικίας με 4.500 ημέρες ή 15 έτη ασφάλισης.
Στις περιπτώσεις που δεν έχει θεμελιωθεί δικαίωμα πλήρους ή μειωμένης σύνταξης, τα όρια ηλικίας αυξάνονται σταδιακά έως την 01.01.2022 στα προβλεπόμενα από τις ανωτέρω παραγράφους 1α και 1β, με την επιφύλαξη των διατάξεων της παραγράφου 3 του άρθρου 11 του ν.3863/2010 (115, Α΄), σύμφωνα με τους πίνακες του άρθρου αυτού.
Από τις ανωτέρω ρυθμίσεις εξαιρούνται οι υπαγόμενοι σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα καθώς και οι μητέρες και οι χήροι πατέρες ανίκανων για κάθε βιοποριστική εργασία τέκνων.


Τέλος, ορίζεται ότι θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα στους Οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένης της Τράπεζας της Ελλάδος, λόγω συμπλήρωσης των προϋποθέσεων του απαιτούμενου χρόνου ασφάλισης και ορίου ηλικίας, όπου αυτό προβλέπεται, δεν θίγονται και δύνανται να ασκηθούν οποτεδήποτε. Οι υπηρεσίες του Υπουργείου είναι στη διάθεσή σας για κάθε περαιτέρω ενημέρωση ή διευκρίνιση επί των ανωτέρω διατάξεων».
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Οι γελωτοποιοί ως επαγγελματίες πολιτικοί


οι Γελωτοποιοί ως Επαγγελματίες Πολιτικοί μπροστά σε μια κάλπικη κάλπη
 
Κλεάνθης Γρίβας 
Και έτσι μας προέκυψαν ανεπάγγελτοι, ανεπαρκείς και ατάλαντοι Γελωτοποιοί, φορείς μιας τουρκο-μπαρόκ «κουλτούρας», με μοναδικό τους προσόν τη «θητεία» τους στον αστερισμό του Κενταύρων και των 15μελών, αποδεικνύοντας ότι ενώ στο AncientRegime κάθε «σοβαρός» άρχοντας είχε στην Αυλή του ένα Γελωτοποιό, στο σύγχρονο Regime του «δήθεν» (που έχει έντονα φεουδαρχικά χαρακτηριστικά) κάθε «σοβαρός» Γελωτοποιός διαθέτει μια Αυλή… 

 Πριν από 162 χρόνια, ο Καρλ Μαρξ σκιαγράφησε με εκπληκτική ακρίβεια το πορτραίτο κάθε (ανεπάγγελτου) επαγγελματία πολιτικού που ισχύει στο διηνεκές. (Κ. Μαρξ, Για τον Πάλμερστον, 22/10/1853) 

«Αυτός που υποκύπτει σε κάθε ξένη επίδραση, ενώ της αντιστέκεται με τα λόγια... Καταφέρνει να συνδυάζει τη δημοκρατική φρασεολογία με τις ολιγαρχικές ιδέες... Έχει την ειδικότητα να φαίνεται πως επιτίθεται όταν υποχωρεί, και πως υπερασπίζεται αυτούς που προδίδει. Ξέρει να χειρίζεται δεξιοτεχνικά έναν επιφανειακό αντίπαλο και να σπρώχνει σε απελπισία έναν υποτιθέμενο σύμμαχο. Ξέρει να παίρνει στην αποφασιστική στιγμή το μέρος του δυνατού απέναντι στον πιo αδύνατο, και να το βάζει στα πόδια αλαλάζοντας όλο θάρρος και στόμφο... Και μέχρι σήμερα, η φιλία του υπήρξε πάντοτε το προμήνυμα σίγουρης καταστροφής...» 

 Όπως είναι γνωστό «όταν το δάκτυλο δείχνει το φεγγάρι, ο βλάκας κοιτάζει το... δάκτυλο». Αλλά όταν το χέρι του Αρτούρο Ούι κάθε κομματικής συμμορίας δείχνει τη διαχείριση της εξουσίας και τα οφέλη της, ο βλάκας εξακολουθεί να ατενίζει το χέρι, ο καιροσκόπος επικεντρώνει τη σωληνοειδή όρασή του στα προνόμια από τη νομή της, και ο εθελότυφλος συνεχίζει να μη βλέπει τίποτε. Και τότε, σημαίνει η Ώρα του Γελωτοποιού… 

Οι επαγγελματίες πολιτικοί, αυτοί οι παράδοξοι Ειδικοί του Τίποτα που επιμένουν να επιβιώνουν παρασιτικά σε μια ταραγμένη εποχή («υψηλής ειδίκευσης», υποτίθεται), έχουν ως κύριο όπλο τους μια διανοητική εμβέλεια και ένα δείκτη νοημοσύνη που τους στερεί (μεταξύ άλλων και) από τη στοιχειώδη αυτοπροστασία που παρέχει στον καθένα η αίσθηση του γελοίου. 

Και στην προσπάθειά τους να αντισταθμίσουν την φοβία που τους διακατέχει από το ενδεχόμενο της απώλειας της διαχείρισης της (μικροκομματικής ή πολιτειακής) εξουσίας, ενεργοποιούν το εργαλείο της μαζικής εξαπάτησης, στηριγμένοι στην Αυλή τους που αποτελείται από πλείστα όσα προσωπικά ανύπαρκτα και ετερόφωτα σαπρόφυτα (από «γιές-μαν» και «γιές-γούμαν») που -από κοινωνικο-πολιτική και ψυχοσεξουαλική άποψη- είναι καθηλωμένα στη βρεφική φάση της «εξέλιξής» τους. 

Θλιβερό το κατάντημα όλων των διαχειριστών της εξουσίας. Και τραγικές οι άμεσες, αλλά κυρίως οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της αρχανθρωπικής εισβολής και κυριαρχίας τους στο δημόσιο βίο. 

Ο πολιτικός κανιβαλισμός και η ακόρεστη πείνα για προνόμια που επιβλήθηκε ως τρόπος διαχείρισης της εξουσίας επί 4 δεκαετίες, με στόχο τη μεθοδευμένη, μαζική και συστηματική υπεξαίρεση και διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, καθιστούν όλο και περισσότερο σκοτεινό και δυσοίωνο το παρόν και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας. 

Γιατί κάποτε τα οικονομικά «ελλείμματα» της κλεπτοκρατικής τους δραστηριότητας θα καλυφθούν (όχι φυσικά από εκείνους που τα δημιούργησαν, μετασχηματίζοντας τη λεηλασία των δημόσιων ταμείων σε απόρρητους ιδιωτικούς τραπεζικούς λογαριασμούς). 

Εκείνο που δεν πρόκειται να ξεπεραστεί είναι η πλήρης ανατροπή των πολιτικών, ηθικών και ψυχοδιανοητικών δομών που συνεπάγεται η πολύχρονη συστηματική καταστρατήγηση και διαστροφή της σκέψης και της γλώσσας ενός λαού. 

Η κάθε πληβεία «ελίτ» που διαχειρίζεται την εξουσία (ακολουθώντας τον ιστορικά δοκιμασμένο δρόμο όλων των διαχειριστών της εξουσίας), διέστρεψε το περιεχόμενο των εννοιών και βίασε ανενδοίαστα τις λέξεις, για να εκφράσει μια πραγματικότητα που υπάρχει μόνο στο χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, στην ανορθόλογη διάνοια και την ασταθή κοινωνική της υπόσταση. 

Και μέσα από αυτή τη μεθοδική καταστροφή της γλώσσας, συμβάλλει στην επί δεκαετίες στη μεθοδική αλλοίωση των ψυχοδιανοητικών μας δομών που διευκολύνει την κυριαρχία του Γελωτοποιού και τη μετατροπή των πολιτών σε υπηκόους. 

Αν η έννοια του πολίτη νοηματοδοτείται από την επιθυμία και τη δυνατότητά του να έχει αποφασιστικό λόγο στις αποφάσεις που τον αφορούν και να αντιδρά στην αυθαιρεσία της εξουσίας (σ' αντίθεση με τον υπήκοο που δεν διανοείται και δεν επιθυμεί να αντιδράσει σ' αυτή), τότε οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι σ' ολόκληρη την περίοδο της δικομματικής κλεπτοκρατίας της μεταπολίτευσης (η οποία δεν έπαψε να υφίσταται ούτε στις συνθήκες της κρίσης): 

• Είμαστε πολίτες μόνο όταν και όσο υπερασπιζόμαστε αυτή την ιδιότητα, αντιστεκόμενοι σε κάθε παραβίαση των ορίων και των κανόνων του κοινωνικο-πολιτικού παιχνιδιού από τους Γελωτοποιούς που διαχειρίζονται κάθε φορά την εξουσία. Και 

• Είμαστε δούλοι όσο ανεχόμαστε τους όποιους νεο-βάρβαρους διαχειριστές της εξουσίας να κακοποιούν τη γλώσσα μας, να εμπορεύονται τα οράματά μας, να εμπαίζουν τις ελπίδες και τις αγωνίες μας, να κάνουν πολιτικά πραξικοπήματα (από τα πολύχρωμα ψηφοδέλτια μέχρι τις οβιδιακές μεταμορφώσεις των δημοψηφισματικών «όχι» σε «ναι»), να μας εμπαίζουν διαρκώς («διώχνοντας» τις βάσεις κρατώντας τες ή καταγγέλλοντας τα «μνημόνια», αποδεχόμενοι άλλα επαχθέστερα), να κάνουν «μπίζνες» αδειάζοντας τα δημόσια ταμεία και διογκώνοντας τους ιδιωτικούς τραπεζικούς λογαριασμούς τους. 

Επί 4 δεκαετίες, υποτιμούσαμε το δικαίωμά μας σε μια πολιτική αρχών και, σταδιακά, μετασχηματιστήκαμε σε υπήκοους, παραδίνοντας αδιαμαρτύρητα τη διαχείριση της τύχης μας σε έναν εσμό πολιτικών χωρίς αρχές, σε μια (ημι)ντόπια διαχειριστική Κόζα Νόστρα που ενδιαφέρονταν μόνο για τη διαιώνιση της επικυριαρχίας της στην ελληνική κοινωνία. 

Αρνούμενοι να αναλάβουμε την ευθύνη της ύπαρξής μας εμείς οι ίδιοι, θεοποιούσαμε τον κάθε τυχάρπαστο Γελωτοποιό-«σωτήρα», επιλήσμονες της προειδοποίησης του Samuel Johnnson ότι «πίσω από κάθε σωτήρα βαδίζει ένας δήμιος».

«Μετά τη θεοποίηση του Στάλιν, η βραδινή προσευχή κατέστη περιττή», σάρκαζε ο Μπέρτολτ Μπρέχτ. Μετά τη θεσμοποίηση της ξύλινης κομματικής γλώσσας των Γελωτοποιών, ο πολιτικός λόγος αποδείχθηκε περιττός. Όμως, τί μπορεί να είναι μια κοινωνία χωρίς πολιτικό λόγο, εάν όχι ένα άθυρμα ανιστορικών (και ανιστόρητων) ανθρωποειδών που στερούνται οποιασδήποτε προοπτικής; 

Ο κοινωνικός και πολιτικός ορίζοντας μας είναι σκοτεινός, «το μέλλον (μας) έχει πολλή ξηρασία». Και δυστυχώς, δεν φροντίσαμε για αποθέματα νερού. Τώρα «είναι πολύ αργά να σώσεις το κεφάλι σου, όμως υπάρχει ακόμα καιρός για να εξευτελιστείς, για να καταντήσεις να πιστεύεις στα μάγια και στο διάβολο, για να πιστεύεις τα πάντα και να συναινείς. Ακόμα και τούτη τη στερνή ώρα». (Jan Kott, Σαίξπηρ ο σύγχρονός μας) 

Αφήνoντας πίσω του «παλιοσίδερα και το υπόκουφο κοροιδευτικό γέλιο των γενεών» (Τ. Μπορόφσκι), ο εσμός των ιδιόμορφων «θιάσων ποικιλιών» που διαγκωνίζονταν για τη συμμετοχή τους στη διαχείριση της εξουσίας σε όλη την –ολέθρια- μεταπολιτευτική περίοδο, ενισχύθηκε και «ανανεώθηκε» με ένα κομματικό σχηματισμό ο οποίος επί δεκαετίες φυτοζωούσε στο όριο του 3% για να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και ο οποίος τώρα παίζει τη «Γκόλφω» διακηρύσσοντας με στόμφο ότι ερμηνεύει τον «Βασιλιά Ληρ».

Υπό την ηγεσία ενός ατάλαντου και ανεπαρκούς επαγγελματία πολιτικού που τώρα αρχίζει να συνειδητοποιεί πανικόβλητος ότι ποτέ δεν υπαγόταν στην αρμοδιότητα της πολιτικής κριτικής. Γιατί ήταν και είναι ένας αξιολύπητος Γελωτοποιός. Ο οποίος (θυμηθείτε): 

«υποκύπτει σε κάθε ξένη επίδραση, ενώ της αντιστέκεται με τα λόγια... Καταφέρνει να συνδυάζει τη δημοκρατική φρασεολογία με τις ολιγαρχικές ιδέες... Έχει την ειδικότητα να φαίνεται πως επιτίθεται όταν υποχωρεί, και πως υπερασπίζεται αυτούς που προδίδει. Ξέρει να χειρίζεται δεξιοτεχνικά έναν επιφανειακό αντίπαλο και να σπρώχνει σε απελπισία έναν υποτιθέμενο σύμμαχο. Ξέρει να παίρνει στην αποφασιστική στιγμή το μέρος του δυνατούαπέναντι στον πιo αδύνατο, και να το βάζει στα πόδια αλαλάζοντας όλο θάρρος και στόμφο... Και μέχρι σήμερα, η φιλία του υπήρξε πάντοτε το προμήνυμα σίγουρης καταστροφής...» (Κ. Μαρξ) 


Κοινός εργασιακός μεσαίωνας


Η κυβέρνηση Τσίπρα αγγελιοφόρος του Γιούνκερ - Άνεργοι και πρόσφυγες σε ένα κοινό ευρωπαϊκό τσουβάλι- Η Γερμανία "κλείνει" για τους οικονομικούς μετανάστες.
 
Ο υπουργός Εργασίας, κ. Κατρούγκαλος, μάλλον έχει τον ρόλο του διαβιβαστή των Βρυξελλών και όχι του εκπροσώπου της κυβέρνησής του. Στην συνάντηση που είχε με την ΓΣΕΕ ο υπουργός ούτε λίγο, ούτε πολύ, ξεκαθάρισε ότι τα εργασιακά θα αλλάξουν σύμφωνα με το υπογεγραμμένο Μνημόνιο και τόνισε ότι σκοπός της κυβέρνησης είναι να αναγάγει το εθνικό εργασιακό σε ευρωπαϊκό. "Πρόθεση της κυβέρνησης είναι το εργασιακό να μην αποτελέσει απλώς διμερές θέμα μεταξύ της χώρας μας και των δανειστών, αλλά ευρωπαϊκό", τόνισε ο υπουργός.
Κάπου στην μέση της ομιλίας του άφησε μία αιχμή που ίσως είναι η σημαντικότερη από όλες για το εργασιακό που μπαίνει σε ισχύ από το 2016: Ο υπουργός υποστήριξε ότι το μνημόνιο δεν περιέχει ποιες θα είναι οι ρυθμίσεις στον τομέα αυτό, προβλέπει απλώς να ληφθούν υπόψη οι καλές ευρωπαϊκές πρακτικές. Έτσι, ουδείς γνωρίζει τι ξημερώνει με το 2016 για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα αλλά το σίγουρο είναι ότι θα είναι ευρωπαϊκών προδιαγραφών.

 Γιούνκερ και Κατρούγκαλος επικοινωνούν με μέντιουμ
Τι σύμπτωση κι αυτή. Την ίδια στιγμή που  κ. Κατρούγκαλος μιλούσε  για ευρωπαϊκό εργασιακό θέμα ο πρόεδρος της Κομισιόν, κ. Γιούνκερ, στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικαλιστικών Οργανώσεων (ΕΣΣΟ) το οποίο διεξάγεται στο Παρίσι, έκανε πρόταση για κοινή εργασιακή νομοθεσία σε όλα τα μέλη-κράτη της Ε.Ε, την οποία θα υποβάλλει προς συζήτηση-ψήφιση την Άνοιξη του 2016. Συμπίπτουν και οι ημερομηνίες κυβέρνησης-Βρυξελλών.
Επειδή στην πολιτική δεν υπάρχουν συμπτώσεις η ελληνική κυβέρνηση παίζει τον ρόλο που της έχουν δώσει οι δανειστές να προτείνουν ως δικές τους ιδέες αυτά που οι Βρυξέλλες έχουν βάλει σκοπό να υλοποιήσουν. Η καταλληλότερη χώρα για ένα ακόμη πείραμα, το εργασιακό αυτή την φορά, είναι η Ελλάδα.
Ο κ. Γιούνκερ στην πρότασή του νοιάστηκε ξαφνικά για τους αδυνάτους. Ο άκρως συντηρητικός, φιλελεύθερος και φεντεραλιστής πολιτικός ξαφνικά είδε ότι υπάρχει μία ανωμαλία στα εργασιακά με πρώτη και κύρια αδικία τις συμβάσεις αορίστου χρόνου, την τάση σύναψης συμβάσεων ορισμένου χρόνου, μικρής και πολύ μικρής διάρκειας, και την μερική απασχόληση.
Το χαμόγελο που ίσως σχηματίστηκε στα χείλη όσων εργαζομένων άκουσαν τον κ. Γιούνκερ να τους υπερασπίζεται πάγωσε όταν δήλωσε: "Εμείς, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θα προτείνουμε την Άνοιξη του 2016 έναν πυλώνα ελάχιστων κοινών εργασιακών δικαιωμάτων, ένα προστατευτικό δίχτυ στην αγορά εργασίας". 
Ολοκληρώνοντας την "φιλοεργατική" του ομιλία, ο κ. Γιούνκερ έκανε την μεγάλη παρένθεση και αυτή δεν ήταν άλλη από το προσφυγικό θέμα.  509 σύνεδροι από 90 συνδικαλιστικές οργανώσεις 39 χωρών, περιλαμβανομένων των 28 της ΕΕ που συμμετέχουν στο 13ο συνέδριο της ΕΣΣΟ άκουσαν τον κ. Γιούνκερ μέσα σε λίγα λεπτά να μιλά για "ελάχιστα κοινά εργασιακά δικαιώματα" και να γυρίζει την κουβέντα στους πρόσφυγες αναφωνώντας "Καλωσορίζω τους πρόσφυγες!". Αντί εύλογων ερωτημάτων από τους Ευρωπαίους συνδικαλιστές ο κ. Γιούνκερ καταχειροκροτήθηκε με την φράση του αυτή διότι η φιλανθρωπία πουλάει στις ημέρες της κατάντιας.

Πίσω από όλα πάλι η Γερμανία
Πώς συνδέονται το ευρωπαϊκό εργασιακό που θέλει να προτείνει η ελληνική κυβέρνηση με τον κ. Γιούνκερ που ήδη το ανακοίνωσε και με το προσφυγικό θέμα; Την απάντηση για άλλη μια φορά την δίνει το Βερολίνο. Η Γερμανία έχει ήδη κλείσει 1,000,000 εργατικά χέρια με το προκάλυμμα της ανθρώπινης αλληλεγγύης που δείχνει στους πρόσφυγες και στους μετανάστες εξ ανατολών. Σύριοι πρόσφυγες και μετανάστες από το Αφγανιστάν και το Ιράκ μέχρι τον ερχόμενο Αύγουστο θα πάρουν το άσυλο και βέβαια μια θέση εργασίας στις τιμές που θα ορίσουν "τα ελάχιστα κοινά εργασιακά δικαιώματα" που ανακοίνωσε ήδη ο κ. Γιούνκερ.
Η Γερμανία όμως έχει ένα πρόβλημα συσσωρευμένο και το λύνει ναζιστικά, όπως γνωρίζει πολύ καλά να κάνει άλλωστε. "Κλείνει" τα σύνορά της καταρχάς για οικονομικούς μετανάστες από τα Βαλκάνια. Ασφαλείς χώρες προέλευσης κηρύσσει η γερμανική κυβέρνηση την Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο και το Μαυροβούνιο για την επιτάχυνση των διαδικασιών εξέτασης αιτήσεων και απέλασης, στο πλαίσιο γενικευμένης μεταρρύθμισης των κανόνων χορήγησης ασύλου για ορισμένες κατηγορίες αιτούντων προκειμένου το Βερολίνο να ανταποκριθεί καλύτερα στην προσφυγική κρίση.
Η Γερμανία προτιμά αυτούς που δεν έχουν πού να γυρίσουν από αυτούς που έχουν καλύβα και ένα κομμάτι ψωμί να φάνε στο τόπο τους. Με έναν απίστευτο τρόπο εξισώνει τους οικονομικούς μετανάστες φτωχών ευρωπαϊκών χωρών με τους πρόσφυγες πολέμου. Για να μην φανεί ότι κλείνει τα σύνορα στους οικονομικούς μετανάστες μειώνει το ποσό οικονομικής βοήθειας έτσι ώστε να γίνει η χώρα λιγότερο ελκυστική για όσους θέλουν να ζητήσουν εργασία στην Γερμανία. Να μην ξεχνάμε ότι η Μ. Βρετανία έχει απειλήσει την Ε.Ε με έξοδό της από την Ε.Ε  θέλοντας να αλλάξουν οι συνθήκες της εφόσον θέλει να απελάσει  οικονομικούς μετανάστες  της Ε.Ε αν αυτοί μείνουν άνεργοι για πάνω από 6 μήνες.

Πιο δεξιοαριστερά δεν γίνεται
Αν δεν το έχει καταλάβει ακόμη η ελληνική κυβέρνηση αυτή την στιγμή με τις εξαγγελίες περί "εργασιακού ευρωπαϊκού προβλήματος" του κ. Κατρούγκαλου συμβάλλει όσο καμία άλλη χώρα στην απόπειρα ενός νέου εργασιακού μεσαίωνα που τα συνδικάτα των κρατών-μελών δεν θα μπορούν να υπερασπιστούν κανένα δικαίωμα που είναι παραπάνω από το κοινό εργασιακό καθεστώς που ανακοινώνει η Κομισιόν με εντολές του Βερολίνου. 
Αυτό μάλιστα γίνεται την στιγμή που η κυβέρνηση προσπαθεί από τη μία άκρη του πλανήτη μέχρι την άλλη να κάνει ελκυστική την χώρα για επενδύσεις με 1,5 εκατομμύριο εγγεγραμμένους ανέργους και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες να έχουν "κολλήσει" εξαιτίας του Βερολίνου στην Ελλάδα. Το κοινό ευρωπαϊκό προσφυγικό πρόβλημα και το κοινό ευρωπαϊκό εργασιακό πρόβλημα συγκλίνουν επικίνδυνα στο να φθάσουν όλοι οι εργαζόμενοι, μετανάστες, πρόσφυγες και μη, να δουλεύουν για το "κοινό ελάχιστο μεροκάματο" που συγκλίνει με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα που έχει μπει σε ισχύ στην Ελλάδα με τον φερετζέ της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και στους άνεργους. 

Κυβέρνηση υπαλλήλων
Η ειρωνεία είναι ότι την ερχόμενη εβδομάδα ο κ. Κατρούγκαλος θα έχει συνάντηση με το γενικό διευθυντή της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, η οποία, βάσει μνημονίου, αποτελεί τον θεσμικό σύμβουλο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. 
Η γελοιότητα είναι ότι στις 12 Οκτωβρίου ο Ελληνας υπουργός θα παρουσιάσει στην Επιτροπή Απασχόλησης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τις απόψεις της ελληνικής κυβέρνησης. Αυτές δηλαδή που ανακοίνωσε ήδη ο πρόεδρος της Κομισιόν η ελληνική κυβέρνηση τα παρουσιάζει ως δικές της προτάσεις.  
Η μεγάλη προδοσία είναι ότι ο κ. Κατρούγκαλος θα ζητήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Απασχόλησης να έχει χαρακτήρα συνολικής εποπτείας της διαπραγμάτευσης για τα εργασιακά. Να γίνει ο 5ος Θεσμός, κάτι που έκανε ήδη ο πρωθυπουργός με τη δική του επιστολή στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Όσο κι αν ο κ. Ντάισελμπλουμ κάνει τον ανένδοτο σε μια τέτοια προοπτική, το να παίρνει αποφάσεις το Ευρωκοινοβούλιο αντί της μαριονέτας ελληνικού θα έλυνε εντελώς τα χέρια της Γερμανίας για μια κοινή κυβέρνηση της Ευρώπης αφού έχει τόσα πολλά κοινά ευρωπαϊκά προβλήματα αλλά και τόσα κοινά ευρωπαϊκά εφιαλτικά οράματα.

«ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ»: ΜΕΤΩΠΟ Ή ΚΟΜΜΑ;



Εκτύπωση
ΠΕΜΠΤΗ 1-10-2015
Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*
ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ
Ο εσπευσμένος τρόπος δημιουργίας της «Λαϊκής Ενότητας» δεν έδωσε τον αναγκαίο χρόνο για όσμωση απόψεων μεταξύ διαφόρων συλλογικοτήτων στο χώρο των αντιμνημονιακών δυνάμεων για τη δημιουργία ενός πολιτικού φορέα που θα μπορούσε εν δυνάμει να «στεγάσει» όλες τις αντιμνημονιακές (αριστερές, ριζοσπαστικές, πατριωτικές, δημοκρατικές) δυνάμεις. Ωστόσο κάτω από τη πίεση του χρόνου έγινε ένα μεγάλο βήμα με τη δημιουργία της «Λαϊκής Ενότητας», στην οποία ήδη συμμετέχουν πολλές συλλογικότητες ευρέως φάσματος, ενώ συγκροτήθηκαν ήδη προσωρινά όργανα (Πολιτικό Συμβούλιο και Γραμματεία), καθώς και εκατοντάδες τοπικές και κλαδικές επιτροπές ΛΑΕ σε όλη τη χώρα.
Ήλθε λοιπόν η στιγμή και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών, τα οποία ασφαλώς δημιουργούν πρόσθετες δυσκολίες, να προχωρήσουμε τόσο σε αναλυτική διατύπωση των προγραμματικών θέσεων της ΛΑΕ, όσο και στην αποσαφήνιση του οργανωτικού πλαισίου συγκρότησης και λειτουργίας της. Παρ' ότι στην «Ιδρυτική Διακήρυξη» είναι σαφές ότι πρόκειται για «μετωπικό» σχήμα, απουσιάζει η αναλυτική αναφορά για τον τρόπο εσωτερικής οργάνωσης και λειτουργίας. Ασφαλώς η κεκτημένη αριστερή «κουλτούρα» των συλλογικοτήτων που συμμετέχουν στην ΛΑΕ, διευκόλυνε να λυθούν επείγοντα οργανωτικά ζητήματα της εκλογικής μάχης. Ωστόσο είναι καιρός να προσδιορίσουμε το οργανωτικό πλαίσιο της συνεργασίας, ώστε να ενισχυθεί η δυναμική του εγχειρήματος, τόσο σε οργανωτικό, όσο κυρίως σε πολιτικό και κινηματικό επίπεδο.
Ειδικότερα εκτός από τον πολυπληθή αριθμό «συλλογικοτήτων» (πολιτικών οργανώσεων) που συμμετέχουν στο εγχείρημα, χρειάζεται να λάβουμε υπ' όψιν, ότι στις επιτροπές βάσης της ΛΑΕ έχει ενταχθεί σημαντικός αριθμός μελών που δεν είναι ενταγμένοι σε καμιά από τις «συλλογικότητες» την ΛΑΕ. Επίσης υπάρχει άμεση ανάγκη ανάδειξης οργάνων με δημοκρατικές διαδικασίες σε όλα τα επίπεδα (από κάτω προς τα πάνω), καθώς και σε βοηθητικές επιτροπές (τμήματα). Όλα αυτά απαιτούν τη διατύπωση οργανωτικών αρχών στα πλαίσιο ενός κανονισμού ή καταστατικού της ΕΛΕ.
Το κρίσιμο ζήτημα που προκύπτει είναι πως θα συναρθρωθούν οι αυτοτελείς οργανώσεις (συλλογικότητες), με τους ανένταχτους/τες πολίτες-μέλη, καθώς την εφαρμογή δημοκρατικών διαδικασιών ανάδειξης οργάνων, σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις της κινηματικής δράσης. Δηλαδή χρειάζεται να βρούμε τη «χρυσή τομή» ανάμεσα στη «δημοκρατική λειτουργία» του νέου πολιτικού φορέα και στην «αποτελεσματικότητα δράσης». Ωστόσο υπάρχει μια ακόμα παράμετρος που αφορά το στρατηγικό στόχο της ΛΑΕ ο οποίος επηρεάζει το οργανωτικό σχήμα. Η μορφή συγκρότησης της θα πρέπει να διευκολύνει τη συσπείρωση ευρέως κοινωνικού φάσματος δυνάμεων που έχουν ζωτικό συμφέρον από την επίλυση της «κυρίαρχης αντίθεσης» («μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» δυνάμεων), ενώ για την επίλυση της «βασικής αντίθεσης» (εργασίας και κεφαλαίου), είναι ζήτημα που αφορά πρωτίστως την εργατική τάξη η οποία παρ' ότι είναι πολυπληθέστερη είναι πολιτικά διασπασμένη. Η επίλυση της «κυρίαρχης αντίθεσης» ανοίγει αντικειμενικά το δρόμο για την επίλυση και της «βασικής». Κατά συνέπεια οι εναλλακτικές επιλογές συγκρότησης της ΛΑΕ είναι δύο: είτε ως «πολυκομματικός» φορέας, είτε ως «πολυτασικό» κόμμα.
Πριν αξιολογήσουμε την πρόσφατη εμπειρία μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ από πολυκομματικό φορέα των «συνιστωσών», σε ενιαίο «πολυτασικό» κόμμα, θα ήταν χρήσιμο να δούμε έστω και συνοπτικά, συγκεκριμένες ιστορικές εμπειρίες του αριστερού κινήματος στην Ελλάδα, στη συγκρότηση και λειτουργία «μετωπικών» σχημάτων και την αξιοποίηση των διδαγμάτων διαλεκτικά και όχι μεταφυσικά, στις σημερινές συνθήκες.
Ιστορικές εμπειρίες συγκρότησης «Μετώπου» αριστερών, ριζοσπαστικών, πατριωτικών, προοδευτικών δυνάμεων
Α. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΕΑΜ 
Η συγκρότηση του «Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου» (ΕΑΜ) το 1941, έγινε ως γνωστόν με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και τη συμμετοχή του «Σοσιαλιστικού Κόμματος», της «Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας» και του «Αγροτικού Κόμματος». Βασικός κορμός των δυνάμεων του ΕΑΜ και των «θυγατρικών» του οργανώσεων (ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, Εθνική Αλληλεγγύη, Εργατικό-ΕΑΜ και ΟΠΛΑ) ήταν το ΚΚΕ, το οποίο διατηρώντας την αυτοτελή οργανωτική του συγκρότηση και λειτουργία, περνούσε την εξωστρεφή πολιτική του δράση κυρίως μέσω του ΕΑΜ, έχοντας κομματικούς «πυρήνες» σε όλα τα επίπεδα και εξασφαλίζοντας την ενιαιομετωπική δράση και την οργανωτική συνοχή του «Μετώπου». Στην ΚΕ του ΕΑΜ και στα διάφορα σώματα (πανελλαδικές και περιφερειακές συνδιασκέψεις) συμμετείχαν εκπρόσωποι όλων των ΕΑΜικών κομμάτων, ενώ από τις χιλιάδες απλά μέλη του ΕΑΜ, μόνο ένα μέρος ήταν μέλη του ΚΚΕ (στην απελευθέρωση το ΕΑΜ είχε γύρω στα 2 εκατ. μέλη από τα οποία 450.000 ήταν και μέλη του ΚΚΕ). Στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες, υπό τον ηγεμονικό (πολιτικό και οργανωτικό) ρόλο του ΚΚΕ, το συγκεκριμένο «Μέτωπο» λειτούργησε αποτελεσματικά, ανεξάρτητα από τις μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις.
Β. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΔΑ 
Η συγκρότηση της ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά) έγινε το 1951 με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και τη συμμετοχή του «Σοσιαλιστικού Κόμματος» (Γιαν.Πασαλίδης), του «Αγροτικού Κόμματος» (Κ.Γαβριηλίδης), του «Ριζοσπαστικού Κόμματος» (Μ.Κύρκος), καθώς ανένταχτες προσωπικότητες της αριστεράς (Στ.Σαράφης, Μ.Αυγερόπουλος, κά). Το ΚΚΕ μετά τον εμφύλιο σημαντικό μέρος των ηγετικών του στελεχών ήταν σε φυλακές και εξορίες και μέρος στις Ανατ. Χώρες, ενώ διατηρούσε παράλληλα παράνομες οργανώσεις στην Ελλάδα. Με τη δημιουργία της ΕΔΑ τα μέλη του ΚΚΕ εντάχτηκαν στις γραμμές της και με μορφή «κομματικών πυρήνων» συμμετείχαν σε όλα τα όργανα, ενώ περνούσαν την εξωστρεφή πολιτική του δράση κυρίως μέσα από την ΕΔΑ. Το 1956 αποφασίστηκε η μετατροπή της ΕΔΑ σε ενιαίο κόμμα, ενώ το 1958, μετά τη μεγάλη εκλογική νίκη της ΕΔΑ (24,6%), το ΚΚΕ αποφάσισε τη διάλυση των παράνομων οργανώσεων και τη διάχυση των μελών του μέσα στην ΕΔΑ. Αυτή η επιλογή εκτιμήθηκε μεταγενέστερα από την ηγεσία του ΚΚΕ ως σοβαρό λάθος, διότι οδήγησε σε ουσιαστική αυτοδιάλυση του, με σοβαρές πολιτικές και ιδεολογικές παρενέργειες, οι οποίες έγιναν ιδιαίτερα εμφανείς με την επιβολή της δικτατορίας του '67.
Γ. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ 
 Στα τέλη της δεκαετίας '80, στην προσπάθεια υπέρβασης της διάσπασης των αριστερών δυνάμεων στη χώρα, ξεκίνησαν προσπάθειες συγκρότησης ενός νέου «μετωπικού» αριστερού σχήματος. Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ (Χ.Φλωράκη) έγινε συνάντηση με την ΕΑΡ (Λ.Κύρκο) για δημιουργία «μετωπικού» φορέα της Αριστεράς. Στην πρωτοβουλία προσχώρησαν η ΕΔΑ (Α.Λεντάκης), η «Νέα Πορεία» (Ν.Κωνσταντόπουλος), η ΕΣΠΕ (Στ.Παναγούλης), το ΚΟΔΗΣΟ (Χ.Πρωτόπαπας), το «Αγροτικό Κόμμα» (ένα μέρος), καθώς και ανένταχτες προσωπικότητες της ευρύτερης αριστεράς (Μ.Δρετάκης, Απ.Λάζαρης, Στ.Γιώτας, Ρ.Κακλαμανάκη, κά).
Στις εκλογές Ιουνίου '89, ο «Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου» έλαβε 13,2% και άνοιξε ο δρόμος για ουσιαστική παρέμβαση της Αριστεράς στην πολιτική ζωή της χώρας. Ωστόσο η κρίση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και εν συνεχεία η εσωτερική κρίση στο ΚΚΕ, οδήγησαν σε αποχώρηση του ΚΚΕ από το ΣΥΝ (1991), με παραμονή ωστόσο μεγάλου μέρους των στελεχών και μελών του στο ΣΥΝ, οι οποίοι ίδρυσαν την πολιτική «Κίνηση Νέας Αριστεράς». Ο ΣΥΝ προχώρησε σε πανελλαδικό σώμα και στην εκλογή ΚΠΕ με πολυκομματική εκπροσώπηση. Ωστόσο στο συνέδριο του 1992 αποφασίστηκε η μετατροπή του ΣΥΝ σε ενιαίο πολυτασικό κόμμα. Μια επιλογή που αργότερα αξιολογήθηκε ως βεβιασμένη διότι δεν είχαν αποσαφηνισθεί θεμελιώδεις στρατηγικοί προσανατολισμοί, οι οποίοι διαφάνηκαν με αφορμή τη Συμφωνία του Μαάστριχτ, ενώ υπήρχαν και μεγάλες ασάφειες στο ρόλο και στη λειτουργία των τάσεων. Στις εκλογές Σεπτέμβρη '93, ο ΣΥΝ δεν μπήκε στη Βουλή. Ωστόσο με την αλλαγή ηγεσίας επέστρεψε το 1995, χωρίς ωστόσο να ξεφύγει λόγω της αμφίσημης πολιτικής του φυσιογνωμίας, από τα όρια της κοινοβουλευτικής πολιτικής επιβίωσης, ως τις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Δ. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
Στις αρχές δεκαετίας 2000 με πρωτοβουλία του ΣΥΝ, δημιουργήθηκε ο «Χώρος Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς», με πρώτο άτυπο βήμα, τη διεύρυνση των ψηφοδελτίων του ΣΥΝ στις εκλογές 2000. Η συνεργασία πήρε επίσημο χαρακτήρα στις εθνικές εκλογές και ευρωεκλογές του 2004, με δημιουργία «μετωπικού» σχήματος «Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ). Τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα οδήγησαν στην επίσημη συγκρότηση πολυκομματικού φορέα, ο οποίος στις εκλογές 2007 πέτυχε ενίσχυση των δυνάμεων του, ενώ έκανε αισθητή την παρουσία του στο κοινωνικό πεδίο. Στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπούνταν όλες οι «συνιστώσες» (συλλογικότητες), οι αποφάσεις παίρνονταν με βάση την αρχή της μέγιστης δυνατής «συναίνεση», ενώ οι τοπικές επιτροπές είχαν πολυκομματική σύνθεση.
Ωστόσο με το ξέσπασμα της κρίσης και την αντιμνημονιακή στάση και αγωνιστική παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ, πέτυχε στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 να γίνει εκτίναξη της πολιτικής του επιρροής στο 26%. Ταυτόχρονα υπήρξε έντονη πίεση από τη βάση (μεγάλος αριθμός ανένταχτων) αλλά και αναστοχασμοί στην ηγεσία, για υπέρβαση του ΣΥΡΙΖΑ των «συνιστωσών» και τη δημιουργία ενιαίου πολυτασικού ΣΥΡΙΖΑ. Στην πανελλαδική συνδιάσκεψη (Δεκέμβρης '12) συγκροτήθηκε σε ενιαίο κόμμα, ενώ στο πρώτο ιδρυτικό συνέδριο (2013) ολοκληρώθηκε η διαδικασία μετεξέλιξης από πολυκομματικό σε πολυτασικό φορέα, με αποκλίνουσες ωστόσο στρατηγικές στοχεύσεις μεταξύ πλειοψηφίας και μειοψηφίας, κυρίως στο θέμα τα συμμετοχής της χώρας στην ευρωζώνη.
Από την άλλη το υφιστάμενο «δημοκρατικό έλλειμμα» (απουσία ουσιαστικού ρόλου της κομματικής βάσης στις επιλογές της ηγεσίας), με τη μετατροπή του σε κόμμα αντί να κλείσει διευρύνθηκε. Ο προεδρο-κεντρικός χαρακτήρας του νέου κόμματος και η συμπεριφορά της ηγετικής ομάδας να αγνοεί συστηματικά τα θεσμικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ (ΚΕ και ΠΓ), οδήγησαν ιδιαίτερα μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας το Γενάρη '15, σε ουσιαστική αποξένωση της ηγεσίας από το κομματικό σώμα, με αποκορύφωμα τη συμφωνία με τους «θεσμούς» και την υπογραφή του Γ' Μνημονίου. Στις κρίσιμες επιλογές, ούτε η ΚΕ, ούτε η ΠΓ, ούτε τα στελέχη, ούτε και μέλη του κόμματος ρωτήθηκαν ποτέ, κατά παράβαση των αποφάσεων του Συνεδρίου και του Καταστατικού, για ΣΥΡΙΖΑ «κόμμα των μελών» του.!
Προκύπτουν κατά συνέπεια κρίσιμα ερωτήματα; Α) πως και με ποιες ασφαλιστικές δικλείδες, θα αποτρέπεται η παραχάραξη της βούλησης των μελών και των αντιπροσωπευτικών οργάνων; Β) κάτω από ποιες προϋποθέσεις ένας «μετωπικός» φορέας μπορεί να μετεξελίσσεται σε ενιαίο πολιτικό κόμμα (πολυτασικό ή μη); Ασφαλώς το ζήτημα δεν είναι απλά οργανωτικό αλλά πρωτίστως πολιτικό, διότι τα οργανωτικά σχήματα ως πολιτικά υποκείμενα, εξυπηρετούν κατά προτεραιότητα πολιτικούς στόχους. Τα συγκεκριμένα ερωτήματα, όσο και οι ιστορικές εμπειρίες από τη δημιουργία αριστερών «μετωπικών» σχημάτων στην Ελλάδα, αποκτούν με αφορμή τη δημιουργία της «Λαϊκής Ενότητας» μια επικαιρότητα. Από τη σωστή απάντηση των ερωτημάτων στις σημερινές συνθήκες, θα εξαρτηθεί «εν πολλοίς» και η μελλοντική πορεία της ΛΑΕ.
Ε. Η ''ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ'',  ''ΜΕΤΩΠΟ'' Ή ΚΟΜΜΑ 
Η «Λαϊκή Ενότητα» δημιουργήθηκε ως «Μέτωπο» αντιμνημονιακών (αριστερών, ριζοσπαστικών, πατριωτικών, δημοκρατικών) δυνάμεων και ως τέτοιο θα πρέπει να προχωρήσει τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον. Πρώτον, διότι οι «συλλογικότητες» που συμμετέχουν επιθυμούν κατά κανόνα τη διατήρηση της οργανωτικής, πολιτικής και ιδεολογικής τους αυτοτέλειας. Δεύτερον, το «μετωπικό» σχήμα διευκολύνει ένταξη νέων «συλλογικοτήτων» στο εγχείρημα και τρίτον, διότι ο «στρατηγικός στόχος» για επίλυση της «κυρίαρχης αντίθεσης» αντί της βασικής, ενδιαφέρει όλες τις συλλογικότητες του «μετώπου». Κατά συνέπεια ο «κοινός τόπος» σε πολιτικό επίπεδο είναι η «Προγραμματική Διακήρυξη» και οι προγραμματικές θέσεις προϊόν συλλογικών αποφάσεων. Σε οργανωτικό επίπεδο η ΛΑΕ ως «μετωπικός» (πολυκομματικός) φορέας θα πρέπει να εξασφαλίζει την αντιπροσωπευτική και αναλογική εκπροσώπηση στα κεντρικά όργανα (Πολιτικό Συμβούλιο και Γραμματεία), ενώ οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται με βάση την αρχή της ομοφωνίας ή τουλάχιστον της μέγιστης δυνατής συναίνεσης. Επίσης πρέπει να διασφαλίζεται η συλλογικότητα και ο σεβασμός των αποφάσεων και να καταπολεμούνται φαινόμενα παραγοντισμού, αρχηγισμού και γραφειοκρατικού συγκεντρωτισμού.
Η «Λαϊκή Ενότητα» πρέπει να είναι ανοικτή στην ένταξη και άλλων αντιμνημονιακών «συλλογικοτήτων», με βάση ορισμένα κριτήρια (πολιτικής αξιοπιστίας και κινηματικής παρουσίας) και όχι μόνο φραστικών αντιμνημονιακών διακηρύξεων. Η στελέχωση των οργάνων σε όλα τα επίπεδα, πρέπει να γίνεται με δημοκρατικές διαδικασίες και αξιοκρατικά κριτήρια. Ο κανόνας της περιορισμένης σταυροδοσίας στη διαδικασία εκλογής των οργάνων, μπορεί να διασφαλίσει την πλουραλιστική εκπροσώπηση των «συνιστωσών» (συλλογικοτήτων). Για μεγαλύτερη διασφάλιση της πλουραλιστικής εκπροσώπησης θα πρέπει να προηγούνται διαδικασίες διαβούλευσης και συναίνεσης, ώστε να λαμβάνονται υπόψη οι διαθεσιμότητες και η δυνατότητα αποτελεσματικής προσφοράς. Αναλυτικότερες ρυθμίσεις μπορούν να γίνουν στα πλαίσια ειδικού κανονισμού ή του καταστατικού.
ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ 
Η διαφορά με όλες τις άλλες «συλλογικότητες» που συμμετέχουν στη ΛΑΕ, είναι ότι το «Αριστερό Ρεύμα» (ΑΡ), είχε ως τώρα χαρακτήρα «τάσης», αρχικά στο ΣΥΝ και αργότερα στο ΣΥΡΙΖΑ. Στις νέες συνθήκες, με τη «μετωπική» συγκρότηση της ΛΑΕ, θα πρέπει να συγκροτηθεί σε αυτοτελή πολιτικό οργανισμό και συγκεκριμένα σε πολιτικό κόμμα. Μια τέτοια εξέλιξη θα έχει θετικά αποτελέσματα τόσο για τη ΛΑΕ, όσο και για τις στρατηγικές στοχεύσεις που επιδιώκει ως συλλογικότητα. Η συγκρότηση του ΑΡ σε κόμμα, με οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική αυτοτέλεια, με καταστατικό, μέλη, εσωτερική κομματική ζωή, εκλεγμένα όργανα, συλλογική λειτουργία και έχοντας ως στρατηγική επιδίωξη το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας, θα ενισχύσει αντικειμενικά (αριθμητικά και πολιτικά) τη ΛΑΕ και την αποτελεσματική της δράσης. Είναι προφανές ότι η εξωστρεφής του παρέμβαση, θα περνάει βασικά μέσα από τη ΛΑΕ, χωρίς να αποκλείεται σε εδικές περιπτώσεις, η αυτοτελής παρουσία του ως πολιτικού κόμματος.
Ασφαλώς οι παράλληλες διαδικασίες «κόμματος» και «μετώπου», θα «φορτώνουν» σε πρόσωπα και όργανα πρόσθετα καθήκοντα και συνεδριάσεις, που συνεπάγονται πρόσθετο κόπο και απώλεια χρόνου. Ωστόσο οι συγκεκριμένες διαδικασίες θα είναι εξ' αντικειμένου περιορισμένες (σε κρίσιμα ζητήματα) αφού η πλατιά πολιτική δράση θα περνάει από τη ΛΑΕ. Από την άλλη το αποτέλεσμα της «θυσίας» χρόνου θα προσμετράται θετικα από πλευράς συνοχής και αποτελεσματικής δράσης της ΛΑΕ. Σε κάθε περίπτωση, όπως έχει δείξει και η ιστορική εμπειρία των «μετωπικών» σχημάτων, το κρισιμότερο ζήτημα δεν είναι «αυτό καθ' εαυτό» το οργανωτικό, αλλά οι πολιτικές επιλογές και η επιτυχής ενεργοποίηση των κοινωνικών δυνάμεων που το «μέτωπο» εκφράζει για την υπεράσπιση και την προαγωγή των ζωτικών τους συμφερόντων. Η δημιουργία από τις δυνάμεις του «Αριστερού Ρεύματος», ενός κόμματος «πυλώνα» στα πλαίσια της ΛΑΕ, θα συμβάλλει αποφασιστικά στην προώθηση των επιδιώξεων της, ενώ θα αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για τη σοσιαλιστική προοπτική και για ένα ελπιδοφόρο μέλλον της ελληνικής κοινωνίας.
ΑΠΟ ΤΗΝ 'ΙΣΚΡΑ"