Η στιγμή του Αλέξη Τσίπρα στην Ευρωπαϊκή ιστορία





Πάμε για εκλογές με δυο κεντρικά συνθήματα τα οποία υποτίθεται συνοψίζουν τις λύσεις στα προβλήματα και στις απαιτήσεις του Ελληνικού Λαού.Από την μια μεριά είναι τα συνθήματα της ΝΔ, των δυο ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και του νεόκοπου Ποταμιού, κόμμα του βαθέως κατεστημένου και της εσχάτης συντήρησης, που αξιώνουν στην ουσία την συνέχιση των μνημονίων και την δικαίωση του ευρώ.
Από την άλλη είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, που δεν αμφισβητούν μεν το ευρώ προς το παρόν, αλλά απαιτούν τον τερματισμό των μνημονίων με βάση την αναθεώρηση των δανειακών συμβάσεων.
Με άλλα λόγια τα επαχθή προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας θα επιλυθούν είτε με την συνέχιση των μνημονίων με οποιαδήποτε μορφή, με ευρώ ή από την αναθεώρηση των δανειακών συμβάσεων με ευρώ επίσης.Με άλλα λόγια πάση θυσία λύσεις εντός ευρώ.Αυτή είναι όλη η πολιτική στην Ελλάδα. Πολύ απλή και σαφέστατη.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ, γραμμή που ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια ΝΔ, τα ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ,  η Ελλάδα βρίσκεται σε βαθειά κρίση και καταχρεωμένη επειδή στην αγορά αγαθών και υπηρεσιών, στην αγορά εργασίας, στην αγορά χρήματος οι τιμές, μισθοί επιτόκια δεν είναι εύκαμπτα, η δε λειτουργία του κράτους είναι καταστροφική αφού τα ελλείμματα οδηγούν σε περαιτέρω φορολογία που  αποστερεί τον ιδιωτικό τομέα από κεφάλαια για επενδύσεις.
Αυτή είναι η πεμπτουσία της ερμηνείας της κρίσης σύμφωνα ‘με τα νεοφιλελεύθερα  οικονομικά του ευρώ’ που οδηγούν στην εφαρμοσμένη οικονομική πολιτική που ονομάζεται ‘λιτότητα’ με την παρακάτω λογική.
Οι πηγές του ευρώ, ως ιδιωτικό νόμισμα, είναι οι εξαγωγές, ο δανεισμός και οι ξένες επενδύσεις. Η εξίσωση ως προς τις δαπάνες και έσοδα του δημοσίου τομέα, του ιδιωτικού τομέα και του εξωτερικού εμπορίου κάθε χώρας είναι αμείλικτη, ασχέτως οικονομικής θεωρίας και καθεστώτος: Δημόσιος Τομέας + Ιδιωτικός Τομέας + Εξωτερικό Εμπόριο = 0. Αυτό σημαίνει, με την κοινή λογική, ότι το πλεόνασμα του ενός τομέα είναι έλλειμμα τουλάχιστον του ενός από τους άλλους δυο τομείς. Εφ όσον η ΕΕ επιθυμεί ο δημόσιος τομέας να έχει πλεόνασμα, ή να είναι εξισωμένος στο ελάχιστο δυνατόν,  αντιλαμβάνεται κάποιος πόσο θα πρέπει να ματώσουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις για να έχει πλεόνασμα ο εξωτερικός τομέας για να βρίσκουν τα κράτη ευρώ και να αποπληρώνουν τα χρέη τους.
Από την άλλη επειδή η πραγματική αξία του ευρώ δεν μπορεί να στηριχτεί στην δαπάνη του για να παράγει πλούτο, αλλά στον αποθησαυρισμό του, η αξία του ευρώ είναι αντίστροφη του επιπέδου απασχόλησης. Έτσι η χρήση του ευρώ απαιτεί διαρκή λιτότητα και υψηλή ανεργία.
Κατά συνέπεια οι μισθοί πείνας είναι δεδομένοι. Και αυτό ισχύει για όλη την Ευρώπη. Γιατί κάθε μέλος της ευρωζώνης προσπαθώντας να βρει ευρώ, προσελκύει επενδύσεις με χαμηλούς μισθούς -Κίνα- και με βάση αυτούς προσπαθεί να αυξήσει τις εξαγωγές του, στις χώρες της ΕΕ και στον υπόλοιπο κόσμο, και έτσι να γίνει παραγωγός χαμηλού κόστους.
Αλλά δεν μπορούν όλα τα κράτη στην ευρωζώνη και στον κόσμο όλο να είναι πλεονασματικά. Το έλλειμμα του ενός θα είναι πλεόνασμα του άλλου και αντιστρόφως, εδώ στη Γη, εδώ στην Ευρώπη. Δεν πουλάμε στον πλανήτη Άρη.  Δηλαδή το όλον οικοδόμημα της ΕΕ είναι φτιαγμένο έτσι που το ένα κράτος να κάνει το άλλο ζητιάνο. Σκέτος παραλογισμός.
Οι φωστήρες-ελίτ οικονομολόγοι της ΕΕ έχουν ξεχάσει την απλή γνώση ότι το ελεύθερο εμπόριο είναι επωφελές για όλους όταν πριν και μετά το εμπόριο στις χώρες έχει επικρατήσει πλήρης απασχόληση στα συναλλασσόμενα κράτη.
Έτσι λοιπόν αν από την αγορά απομακρυνθεί το κράτος, οι αποταμιεύσεις θα μετατραπούν σε επενδύσεις επειδή το επιτόκιο θα πέσει. Αν στην αγορά εργασίας οι μισθοί μειωθούν δραστικά, ακόμα πιο πολύ,  τότε η προσφορά των εργατικών χεριών θα δημιουργήσει την δική της ζήτηση. Αν στην αγορά αποκατασταθεί ο πλήρης ανταγωνισμός, τότε  ικανοποιούνται όλες οι προϋποθέσεις της οικονομικής ανάπτυξης. Η ανάπτυξη  θα κάνει την εμφάνιση της. Σπέρνεις φτώχεια, παίρνεις πλούτο! Ιστορικά αυτό ποτέ δεν έγινε, επιστημονικά Απλά δεν στέκει. Τι κατάφεραν; Να φέρουν τον κανόνα χρυσού στον 21ο αιώνα και να βάλουν τους Λαούς σε φτώχεια και σε κινδύνους πολέμου.Συνοψίζοντας η ΝΔ, τα ΠΑΣΟΚ, Το Ποτάμι και η ΔΗΜΑΡ δεν έχουν να μας προσφέρουν τίποτα εκτός από ανεργία, θλίψη, αγνωσία, υποδούλωση στις Τράπεζες και στη Γερμανία και να βλέπουμε τα αντιαισθητικά τους πρόσωπα, που εκπροσωπούν 50 οικογένειες, να μας κυβερνούν.
Αυτή η θρασύτητα διανοητική στάση και πράξη που συνεχίζεται 5 χρόνια τώρα και έχει διαλύσει την χώρα, συνιστά πολιτικό παραλογισμό και πρέπει να καταπολεμηθεί. Ως εδώ, φτάνει, σπίτια σας. Αυτή δεν είναι Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) αλλά Ευρωπαϊκή Εχθρική Ένωση Ετοιμοπόλεμων Εθνών(ΕΕΕΕΕ).

Τα παραπάνω ισχύουν και για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ αφού έχουν αποδεχτεί το ευρώ. Κατά συνέπεια ας μην περιμένουμε δραματικές αλλαγές από την νέα διακυβέρνηση. Είμαστε στο ευρώ, οι πηγές του  ευρώ είναι δεδομένες, οι πολιτικές που καθορίζει το ευρώ είναι και αυτές δεδομένες. Προς το παρόν δεν αλλάζουν.
Γι αυτό οι οικονομολόγοι του Σύριζα ας καταστήσουν προσεκτικούς τους πολιτικούς τους στο τι λένε και τι υπόσχονται και να μην παίζουν με την φορολογία ως πανάκεια.
 Αλλά αυτά περί καταστροφής της Ελλάδας, αν έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, βεβαίως είναι φαιδρά. Έχει μεριμνήσει τόσο καλά η καθεστηκυία τάξη της Ελλάδος για την καταστροφή της χώρας και της μεσαίας τάξης, όταν μας έβαζε στο ευρώ, που δεν χρειάζεται τον ΣΥΡΙΖΑ για να καταστραφεί.
Η ελπίδα όμως έρχεται από αλλού. Όλος ο πλανήτης ασχολείται με την Ελλάδα. Ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι θα θέσει ερωτήματα, κεϋνσιανής έμπνευσης και κριτικής, και χωρίς να  κάνει ακόμα τίποτα, η ανησυχία αμέσως ζωγραφίστηκε στους τραπεζίτες της Ευρώπης, στους πολιτικούς του ευρώ και στους νεοφιλελεύθερους κύκλους. Στην Ευρώπη επικρατεί ταραχή για το μέλλον του ευρώ.
Επιτέλους ο Αλέξης Τσίπρας, ως  Πρωθυπουργός  Χώρας της Ευρωζώνης, πρώτα ο Θεός,  θα είναι ο πρώτος ηγέτης ευρωπαϊκής χώρας που θα εγείρει ερωτήματα χρέους, σε επίπεδο αρχηγών κρατών, πράγμα που ποτέ δεν έχει γίνει, που θα πρέπει επισήμως να απαντηθούν και το περιεχόμενο τους θα πρέπει να είναι επαρκώς τεκμηριωμένο.
Όταν επίσημα λοιπόν  θα τεθεί το θέμα του χρέους, δηλαδή πως οι χώρες του νότου βρεθήκαν χρεωμένες, και όταν τεθεί το ερώτημα αν οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν στην ανάκαμψη και στην αποπληρωμή των χρεών μετά από 5 χρόνια σκληρής λιτότητας χωρίς καμία ελπίδα,  ουσιαστικά ανοίγεται μια νέα σελίδα στην ιστορία της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Τα ερωτήματα αυτά θα έπρεπε να είχαν τεθεί και απαντηθεί από το 2008 όταν κατέρρευσε επί της ουσίας το οικοδόμημα της ΕΕ, όταν γκρεμιστήκαν οι τρεις πυλώνες της ΕΕ. Ο πρώτος που μας έλεγε ότι το σύστημα αυτόματα προσαρμόζει στην πλήρη απασχόληση όλους τους πόρους της οικονομίας, ο δεύτερος που μας διαβεβαίωνε ότι είναι αδιανόητο  να υπάρξει χρέος νοικοκυριών και χωρών αφού οι αγορές-τράπεζες τιμολογούν έχοντας υπόψη κάθε κίνδυνο, και ο τρίτος ότι το χρήμα επανέρχεται πάντα στην παραγωγή καίτοι ουδέτερο.
Η πραγματικότητα τους διέψευσε. Το 2008 κατέρρευσαν οι τράπεζες εις πείσμα των παραπάνω νεοφιλελεύθερων απόψεων και οι χώρες της ΕΕ βρέθηκαν στη δεινή  θέση να πληρώσουν, χωρίς να φταίνε, το  μεγαλύτερο ποσό ιδιωτικού χρέους στην ιστορία της ανθρωπότητας που μετατράπηκε, εν μια νυκτί, σε δημόσιο. Τι έγινε; Απλά οι αποταμιεύσεις, από την αρπακτικότητα των τραπεζών, ήσαν μεγαλύτερες από τις επενδύσεις και ως εκ τούτου η  κρίση επηλθε. Το οικοδόμημα του ευρώ καταβαραθρώθηκε. Τελεία.
Η δικαιολογία ότι η κρίση του 2008, που ακόμα συνεχίζεται, ήταν αποτέλεσμα της ανήθικης συμπεριφοράς του νότου, που όλοι οι ηγέτες της ΕΕ αποδέχτηκαν αδιαμαρτύρητα, προσκυνημένοι της Γερμανίας και των τραπεζιτών και οι φοβισμένοι λαοί, ήταν ανεπίτρεπτη πολιτικά και επιστημονικά απαράδεκτη .
Επίσης η επί  πέντε χρόνια θεραπεία, η λιτότητα, κατέδειξε ότι η ελεύθερη αγορά της ΕΕ δεν μπορεί να εξασφαλίσει πλήρη απασχόληση σε αυτούς που επιθυμούν να εργαστούν, η δε διανομή του εισοδήματος γίνεται αυθαιρέτως και άνισα και άρα είναι πηγή υπονόμευσης των επενδύσεων. Αποτέλεσμα είναι η ανεργία να συνεχίζεται και η ηθική εξαθλίωση λόγω αδυναμίας αποπληρωμής χρεών πολιτων και κρατων.
Έτσι θα ανοίξει επιτέλους, ελπίζουμε, ένας διάλογος για το πώς θα πρέπει να πορευτεί η Ευρώπη των Λαών και όχι των Τραπεζιτών από εδώ και μπρος.
Οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να μάθουν υπό ποιους οικονομικούς όρους ζουν και ποίων τα συμφέροντα αυτοί οι όροι ικανοποιούν. Πρέπει να μάθουν ότι το ευρώ υπήρξε διανοητική αποτυχία, επανέφερε τον βαρβαρισμό του χρυσού στον 21ο αιώνα ενάντια στα συμφέροντα των λαών, ενάντια στην παιδεία και τον πολιτισμό των Ευρωπαϊκών Εθνών
Ο στόχος είναι ένας, ασχέτως τι μορφή θα πάρει μια μελλοντική Ευρώπη.Θέλουμε ένα νέο ευρώ, μια αφηρημένη αξία, που θα το εκδίδει μια αρχή που θα εκπροσωπεί τους Ευρωπαϊκούς Λαούς, που η αξία του θα καθορίζεται από την δυνατότητα που έχει να απαιτεί δικαιώματα κάποιος επί της μελλοντικής παραγωγής, που η παραγωγή θα πραγματοποιείται ακριβώς επειδή το χρήμα θα έχει αυτή την εξωτερική αξία και που  αξία του χρήματος θα είναι τόσο πιο μεγάλη όσο η απασχόληση θα τείνει προς την πλήρη απασχόληση.Χωρίς ένα τέτοιο νόμισμα η Ευρώπη είναι αδύνατον να ενοποιηθεί, τα Κράτη της Ευρώπης να αναπτυχτούν και η Ελλάδα να προχωρήσει.
Με βάση τα παραπάνω ο Αλέξης Τσίπας αυτή την στιγμή για την Ελλάδα και την Ευρώπη είναι ο εκλεκτός της Ιστορίας. Αν την παραπάνω λογική αποφασιστικά την πάει στην έσχατη  συνέπεια της, θα έχει προσφέρει. Αν τίποτα δεν αλλάξει και πάλι θα έχει προσφέρει στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, αφού θα την επαναφέρει κατ ανάγκη στο εθνικό νόμισμα και στην ανάπτυξη, και ίσως τότε η προσφορά του στην Ευρώπη να εκτιμηθεί ακόμα πιο πολύ.
Ο Λαός ας τον στηρίζει και ο Θεός ας τον φωτίζει.

Ο Σπύρος Στάλιας Οικονομολόγος, ΜΑ, Ph.D,πρ. Διευθύνων Σύμβουλος ΟΛΠ, Αν. Γραμματέας της Κίνσης ΔΡΑΧΜΗ
- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/i-stigmi-toy-alexi-tsipra-stin-eyropaiki-istoria#sthash.2J8WHHqn.dpuf

Αδιέξοδο Σαμαρά μπροστά στη δυναμική Τσίπρα


Μοναδικό διακύβευμα η αυτοδυναμία... 
ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΓΚΟΥΤΖΑΝΗ

Στον... από μηχανής θεό έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στο εσωτερικό της «γαλάζιας» παράταξης για ανατροπή της πρωτιάς στην κούρσα των εκλογών. Παρά τις ενέσεις αισιοδοξίας του πρωθυπουργού σε κάθε του δημόσια εμφάνιση, τα στελέχη του κόμματος θεωρούν ότι η μάχη των εκλογών –πλην συνταρακτικού απροόπτου, που όμως δεν διαφαίνεται– έχει κριθεί. Κατά την εκτίμησή τους, το μόνο που παίζεται είναι το εύρος της διαφοράς, όπως και η αυτοδυναμία ή μη του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που βλέπουν ότι έπειτα από μια μικρή μείωση της διαφοράς στο ξεκίνημα, που προκλήθηκε κι από την αναμενόμενη αύξηση της συσπείρωσης της «γαλάζιας βάσης», η ψαλίδα ανοίγει ξανά και φοβούνται ακόμη και κατάρρευση της Νέας Δημοκρατίας τις τελευταίες μέρες πριν από την Κυριακή των εκλογών, όταν πλέον θα έχει εγκαταλειφθεί κάθε ελπίδα.
Στρατηγικά αλλά και στο επίπεδο των κινήσεων τακτικής ο Αντώνης Σαμαράς έχει εξαντλήσει το οπλοστάσιο του φόβου, εν αντιθέσει με τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ακολούθησε μια σαφώς πιο μετριοπαθή τακτική, αφήνοντας τον αντίπαλο να επιδιώκει μόνος την πόλωση. Όλη η εκστρατεία του Μεγάρου Μαξίμου αποσκοπούσε στη δαιμονοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και στον εκφοβισμό του εκλογικού σώματος από τα «δεινά» που περιμένουν τη χώρα στην περίπτωση που εκλεγεί. Η αξιωματική αντιπολίτευση, από την άλλη, υιοθέτησε μια εντελώς διαφορετική τακτική, περιόρισε στο αναγκαίο την υπογράμμιση των πολιτικών ευθυνών για τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες –η πραγματικότητα, άλλωστε, μιλά από μόνη της– και εστίασε την καμπάνια της στα θετικά μηνύματα, στην προοπτική και την ελπίδα που διανοίγεται για την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη μετά τις εκλογές.
Ο Αλέξης Τσίπρας οικοδομεί προφίλ πρωθυπουργού χτίζοντας την εικόνα του με σοβαρότητα και αποφεύγοντας το λάθος που μπορεί να του κοστίσει. Στον πόλεμο που εξαπολύει η Νέα Δημοκρατία ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, την επιμονή ότι στο ευρωπαϊκό πλαίσιο θα κάνει διαπραγμάτευση προς όφελος και της Ελλάδας και της Ευρώπης και με μεταρρυθμιστικές προτάσεις, όπως η μείωση των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου
ΠΗΓΗ ΕΠΙΚΑΙΡΑ

ΜΜΕ: Το σύγχρονο «παρακράτος»…



Όπως έχουμε αναλύσει πολλές φορές οι βιομηχανίες του Τύπου και των καναλιών αποτελούν τους πλέον θηριώδεις και μοχθηρούς προπαγανδιστικούς μηχανισμούς του κεφαλαίου… Και όλα αυτά τα ηχηρά περί «ελευθερίας έκφρασης» και «πλουραλισμού» είναι παραμύθια για μωρά παιδιά: δόλια άλλοθι του δημοσιογραφικού κατεστημένου και των «αριστερών» άλλοθι…

Ο δημοσιογραφικός κλάδος, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, αποτελούσε τον εξωθεσμικό και «παρακρατικό» μηχανισμό των «νταβάδων», του νεοταξικού καθεστώτος και των υπηρεσιών του. 

Ήταν τα ΜΜΕ που εξωράιζαν και δικαιολογούσαν όλα τα εγκλήματα και τα ψεύδη του καθεστώτος και των κυβερνητικών ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ. 

Ήταν αυτά που αποτελούσαν τον υστερικό ΤΡΟΜΟΚΡΤΑΤΗτου καθεστώτος και τον διεστραμμένο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ του τρόμο-θεάματος και των ποικίλων τρόμο-σήριαλ… 

Σήμερα τόσο το ψεύδος, όσο και η τρομοκρατική, τελετουργική λειτουργία των ΜΜΕ (τρόμο-θεάματα, κινδυνολογίες, εκβιαστικά διλλήματα κ.λπ) έχουν πάρει αποκρουστικές διαστάσεις: Αναπαράγουν τα ΜΜΕ όλο το φαιό οπλοστάσιο της κυβερνητικής συμμορίας και όλα τα τρομοκρατικά κατασκευάσματα της ακροδεξιάς κακουργίας των ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ… 

Θεωρούμε, λοιπόν, σκόπιμο
 να αναδημοσιεύσουμε ένα παλιό μας κείμενο σχετικό με τη φύση, το χαρακτήρα και τη λειτουργία των ΜΜΕ… 
Είναι γραμμένο το Δεκέμβριο του 2010 και βρίσκεται εδώ: 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5172
 

ΜΜΕ: Η «σύνθεση» της ιμπεριαλιστικής αχρειότητας 

Ο άμεσος καρπός της χρεοκοπίας της αστικής δημοκρατίας είναι ο ολοκληρωτισμός της «δημοκρατίας» της αγοράς, δηλαδή ο ολοκληρωτισμός του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου. Ο φασισμός δεν είναι τίποτε άλλο από τη «σύνθεση» αυτής της ιμπεριαλιστικής αχρειότητας και βαρβαρότητας. 
Οι σύγχρονες βιομηχανίες των ΜΜΕ δεν είναι μόνο πλήρως υποταγμένες στους νόμους της αγοράς, συνακόλουθα και στους «νονούς» της αγοράς (πλανητικούς και εγχώριους), αλλά είναι και οι μήτρες της ιδεολογίας αυτής της αγοράς και των «νονών» της. Τα ιμπεριαλιστικά αυτά συγκροτήματα των ΜΜΕ αποτελούν το μακάβριο πρόσωπο της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, τη «σύνθεση» της πλανητικής ιμπεριαλιστικής αχρειότητας: το φασισμό του πλανητικού ιμπεριαλισμού. 

Μέσα σ’ αυτό το προπαγανδιστικό καθεστώς που «συνθέτει» την ιμπεριαλιστική αχρειότητα οι δημοσιογράφοι αποτελούν τα «γρανάζια» του. Το διευθυντικό προσωπικό, οι παραγωγοί των «ειδήσεων», των εκπομπών και των «ψυχαγωγικών» προγραμμάτων, καθώς και οι τηλεστάρ (ιδιαίτερα αυτοί) αποτελούν τα ακριβοπληρωμένα «όργανα» των αφεντικών τους: Εκτελούν, σαν στυγνοί μπράβοι, τις εντολές των αφεντικών τους. 

Όλοι αυτοί, ανεξάρτητα το πώς εμφανίζεται ο καθένας έχουν τη βαθιά ψυχολογία του λακέ και του «μπράβου».
 

Το τι προβάλλουν, όλοι αυτοί και ποιους καλούνε στις εκπομπές τους αποτελεί την πιο αυθεντική καταγραφή των σκοπών και των σχεδίων των αφεντικών: αποτελεί το αποτύπωμα αυτής της «σύνθεσης» της ιμπεριαλιστικής αχρειότητας. 

Όταν π.χ. προβάλλουν τόσο σκανδαλωδώς προκλητικά και αφηνιασμένα τον Καρατζαφέρη και τον θίασό του, αυτό αποκαλύπτει και δείχνει πολλά. Όταν για κάθε ζήτημα και σε όλα τα ΜΜΕ (τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά και έντυπα) και σχεδόν σε όλες τις εκπομπές (ακόμα και στα «κόπρανα» των μεσημεριάτικων παραθύρων) παρελαύνει ο θίασος του ΛΑ.Ο.Σ., το γεγονός αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη σχετικά με το τι είναι ο ΛΑ.Ο.Σ. ποιο ρόλο και ποια διατεταγμένη υπηρεσία εκτελεί. 

Η «σύνθεση» της ιμπεριαλιστικής αχρειότητας (ΜΜΕ) τα τέκνα της και τους διατεταγμένους «πράκτορές» της προωθεί και προβάλλει με τέτοια παθολογική εμμονή: Όλους αυτούς που εκτελούν τις εντολές της ιμπεριαλιστικής αχρειότητας… 

Κάποια από αυτά τα Μέσα της ιμπεριαλιστικής αχρειότητας το παρακάνουν ή πλασάρουν τις «εντολές» με «λακέδες» πολυτελείας(Χατζηνικολάου π.χ) ή «λακέδες» με «προοδευτικά» προσωπεία ηθικού εισαγγελέως: Τριανταφυλλόπουλος, Χαρδαβέλλας και άλλοι… 

Ο «αριστερός» Χαρδαβέλλας π.χ., καλεί σε κάθε εκπομπή του, για κάθε θέμα και έναν του ΛΑ.Ο.Σ για να δημαγωγεί. Ο αγαπημένος του είναι ο Βελλόπουλος. Συχνά χωρίς κανένα από άλλο κόμμα. Και μετά ποζάρει για «ανεξάρτητος». Τόσο μυαλό διαθέτει μέσα στον οίστρο του λακεδισμού του… 

Από την άλλη τα συνδικαλιστικά όργανα του δημοσιογραφικού κλάδου, όλοι αυτοί οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές κρύβονται πίσω από το επιχείρημα του «εργαζόμενου δημοσιογράφου». Ταυτίζουν δηλαδή το δημοσιογράφο με τον «προλετάριο», με το «μισθωτό δούλο». Με αυτή την ταχυδακτυλουργία ξεγελούν τους εαυτούς τους και εξαπατούν τον ελληνικό λαό. Φυσικά δεν τον εξαπατούν, αγωνίζονται να τον εξαπατήσουν. Ο ελληνικός λαός τους έχει κατατάξει εκεί που ανήκουν και δεν θέλει ούτε ζωγραφιστούς να τους δει… 

Με τέτοια απλοϊκά σχήματα του «εργαζόμενου δημοσιογράφου» παρακάμπτεται το πιο ουσιαστικό: η φύση και η λειτουργία της δημοσιογραφικής εργασίας, καθώς και ο κοινωνικός και πολιτικός ρόλος του δημοσιογράφου. 

Όταν παρακάμπτεις και παρασιωπάς αυτά τα ουσιώδη δεν μπορείςΠΟΤΕ να αντιταχθείς και να αντισταθείς στο ελάχιστο απέναντι στη φασιστική δικτατορία και λειτουργία των ΜΜΕ. 

Το έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές. Το πεδίο της δημοσιογραφίας έχει ιδιαιτερότητες. Είναι εξαρτημένο και υποταγμένο στους νόμους της αγοράς περισσότερο από κάθε άλλο πεδίο πολιτισμικής παραγωγής. Είναι ένα πεδίο που συμμορφώνεται ακαριαία με την επικύρωση της αγοράς και ολοκληρωτικά υποταγμένο στους «νονούς» της αγοράς. 

Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό το γεγονός: Δηλαδή ότι το δημοσιογραφικό πεδίο είναι ολοκληρωτικά υποταγμένο στους οικονομικούς και καθεστωτικούς εξαναγκασμούς. 

Είναι και κάτι άλλο που συντελεί (χωρίς καταναγκασμούς) στη διάβρωση και στη δουλεία των δημοσιογράφων: Η σπουδαιότητα και η εξουσία που αποκτούν και οι ίδιοι μέσα στην κοινωνία από το γεγονός ότι κατέχουν το μονοπώλιο στα εργαλεία παραγωγής και διάδοσης της πληροφορίας και της ψυχαγωγίας. 

Δια μέσου αυτών των εργαλείων οι δημοσιογράφοι αποκτούν το μονοπώλιο στην πρόσβαση των πολιτών, καθώς και των άλλων πολιτισμικών παραγωγών, επιστημόνων, πολιτικών, διανοουμένων κ.λπ.

Έτσι, αν και «κατέχουν μια κατώτερη (όπως λέει ο Πιερ Μπουρτιέ), κυριαρχημένη θέση μέσα στα πεδία πολιτισμικής παραγωγής, ασκούν μια εξαιρετική μορφή κυριαρχίας, έχουν εξουσία πάνω στα μέσα της δημόσιας έκφρασης, δημόσιας ύπαρξης, δημόσιας γνωστοποίησης, πρόσβασης στη δημόσια φήμη (πράγμα που, για ορισμένους πολιτικούς και ορισμένους διανοούμενους αποτελεί κεφαλαιώδες διακύβευμα). Γι’ αυτό το λόγο και περιβάλλονται (τουλάχιστον οι πιο ισχυροί) από μια ευυποληψία η οποία συνήθως είναι δυσανάλογη με τις διανοητικές τους ικανότητες…» 
Με δύο λόγια. Οι άνθρωποι που συμμετέχουν μέσα στο δημοσιογραφικό πεδίο (δημοσιογράφοι) ασκούν εξουσία και χειραγωγούνται ως μεταπράτες της εξουσίας των ισχυρών οικονομικών ελίτ. Δηλαδή, είναι εξίσου χειραγωγούμενοι, όσο και χειραγωγοί. Χειραγωγούμενοι από τον οικονομικό και πολιτικό εξαναγκασμό και χειραγωγοί (εξουσιαστές) της κοινωνίας. «Χειραγωγούν μάλιστα πολύ καλύτερα, συνήθως, όσο περισσότερο χειραγωγούμενοι είναι οι ίδιοι και όσο μικρότερη επίγνωση έχουν ότι χειραγωγούν» (Μπουρτιέ). 

Χωρίς να συνειδητοποιηθεί αυτός ο ρόλος του δημοσιογράφου, ο ρόλος του ανδρεικέλου της καπιταλιστικής εξουσίας, ο ρόλος του «μπράβου» του καθεστώτος, τότε αυτά περί «εργαζόμενου» είναι κοπανιστός αέρας για την επιβίωση των ποικίλων συνδικαλιστών. 

Γιατί ο συνδικαλισμός που δεν θέτει αυτά τα ουσιώδη και δεν οργανώνεται εναντίον αυτού του ρόλου και της λειτουργίας της δημοσιογραφικής εξουσίας, είναι κρατικός συνδικαλισμός, συνδικαλισμός των «νονών» των ΜΜΕ…

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΡΕΣΑΛΤΟ

Το κινδυνολογικό φαιό παραλήρημα της ΝΔ…



Το οπλοστάσιο ΠΑΝΤΑ της Δεξιάς ήταν η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ: Της κινδυνολογίας, της καταστροφολογίας, των εκβιαστικών διλημμάτων, των απειλών κ.λπ… 
Να θυμίσουμε για την ιστορία: 
1963-1964: Η Δεξιά μετά από έντεκα χρόνια που μονοπωλούσε την εξουσία κατέρρεε.

Η απειλή ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, ένα καθαρόαιμο κόμμα του μεγάλου κεφαλαίου. 

Τα βασικά συνθήματα τότε της Δεξιάς: 

α) Αυτή η δραχμή είναι δική σου- Μην αφήσεις τον Γεώργιο Παπανδρέου να σου την πάρει! 
β). Αν ο Παπανδρέου ανέλθει στην εξουσία, θα αναβιώσουν κατοχικά φαινόμενα πληθωρισμού!
 

1981: Η απειλή ο Ανδρέας Παπανδρέου. 

Και τι δεν ακούστηκε τότε εναντίον του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα: 

«Καταστροφή για τη χώρα» 
«Με το ΠΑΣΟΚ θα βρεθούμε φυλακισμένοι» 
«Κίνδυνος αλλαγής καθεστώτος, αν το ΠΑΣΟΚ διαδεχθεί τη Νέα Δημοκρατία» 
«Τάγματα εργασίας και πλύση εγκεφάλου στην Εκπαίδευση» 
«Ο Ανδρέας θέλει κατάργηση της ιδιοκτησίας» 
«Σε πόλεμο θα μας οδηγήσει ο Ανδρέας» 


Και πολλά άλλα παρόμοια… 

Και στις δύο περιπτώσεις η Δεξιά καταποντίστηκε: 
Το 1963-64 η Ένωση Κέντρου πήρε το 52,71% και η ΕΡΕ το 35,26%. 
Το 1981: ΠΑΣΟΚ 48,70%, ΝΔ 35,87%. 

Πιο αναλυτικά για την κινδυνολογία της Δεξιάς, τα ψεύδη της και την αβυσσαλέα υποκρισία της, διαβάστε τα άρθρο μας, εδώ: 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9136
 

Σήμερα ο Σαμαράς και η κυβερνητική συμμορία του 4ου Ράιχ, έχουν ξεπεράσει κατά πολύ την τρομοκρατική κινδυνολογία του παρελθόντος: Έχουν καταληφθεί από ΑΜΟΚ φαιάς κινδυνολογίας, ασύστολου ψεύδους και φρενοβλαβούς εμπαιγμού μας… 

Έχουν ρίξει τον ελληνικό λαό στα τάρταρα της πείνας, της καταστροφής, της εξαθλίωσης, της κατάθλιψης, της απελπισίας και των αυτοκτονιών και μιλούν για πείνα και καταστροφή όταν θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ!!! 

Μας δολοφονούν χωρίς έλεος και κτηνωδώς εδώ και χρόνια και κατηγορούν για «δολοφόνο» εκείνον που θα έλθει (ΣΥΡΙΖΑ):Τέτοιος αποτρόπαιος και κακουργηματικός χλευασμός της νοημοσύνης μας!!! 

Αυτά είναι τα σημάδια της νέας συντριβής τους.
 Όπως και στο παρελθόν, έτσι και σήμερα θα συντριβούν. Το ΑΜΟΚ της φαιάς κινδυνολογίας τους το καταγράφει ολοκάθαρα…
 

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΡΕΣΑΛΤΟ

Προβάδισμα ΣΥΡΙΖΑ 6,5 μονάδων

Σε δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ, με 6,5 ποσοστιαίες μονάδες έναντι της Ν.Δ. δίνει δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ και διενεργήθηκε το διήμερο 17-18 Ιανουαρίου σε δείγμα 1041 ατόμων.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, στην εκτίμηση πρόθεσης ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 33,5 (31,5 στην προηγούμενη έρευνα, 10-12/1) έναντι 27% (27%).
Τρίτο κόμμα αναδεικνύεται το Ποτάμι με 7,5% (6,5%) και ακολουθούν το ΚΚΕ με 5,5% (6%), η Χρυσή Αυγή με 5,5% (6%), το ΠΑΣΟΚ με 4,5% (3%), οι ΑΝΕΛ με 3% (3%), το ΚΙΔΗΣΟ με 1,5% (2%), η ΔΗΜΑΡ με 0,5% (0,5%) και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με 0,5% (1%).
Άλλο κόμμα επιλέγει ένα 3% (4,5%), αποχή το 4,5%, άκυρο/λευκό το 2%, ενώ οι αναποφάσιστοι αποτελούν το 8% (9% στην προηγούμενη έρευνα).
ΑΠΟ LEFT

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΥΠΕΡΠΛΟΥΣΙΟΙ


Εκτύπωση
Του ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ
Ξέρετε ποιοι ευθύνονται για τη φτώχεια; «Οι ίδιοι οι φτωχοί, γιατί… δεν κάνουν τίποτα για να ξεφύγουν από τη φτώχεια τους» ισχυρίζεται προκλητικά το 46% των πολύ πλουσίων Αμερικανών –σχεδόν ο ένας στους δύο δηλαδή– σύμφωνα με δημοσκόπηση της εφημερίδας Γουόλ Στριτ Τζέρναλ. Την άποψη αυτή πιστεύει μάλιστα το 61% των πλουσίων που ψηφίζουν Ρεπουμπλικάνους και μόνο το 29% όσων δηλώνουν Δημοκρατικοί.
Ακούστε κι αυτό: Το 54% των πολύ πλουσίων Αμερικανών πιστεύει ότι «οι φτωχοί τη  βγάζουν καλά γιατί εξασφαλίζουν επιδόματα από την κυβέρνηση χωρίς να δίνουν τίποτα σε αντάλλαγμα» σύμφωνα με άλλη δημοσκόπηση του Ερευνητικού Κέντρου Πιού. Στην ίδια δημοσκόπηση το 60% των πλουσίων δικαιολογούν την κυβέρνηση λέγοντας ότι το κράτος δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά για να βοηθήσει τους φτωχούς! 

Και όλα αυτά τα προκλητικά τη στιγμή που… λεφτά υπάρχουν, αλλά τα καρπώνονται όλο και λιγότερα χέρια. Η περιουσία των 400 πλουσιοτέρων ανθρώπων στον κόσμο αυξήθηκε το 2014κατά… 92 δισ. δολάρια και ανήλθε στο αστρονομικό ποσό των 4,1 τρισ. δολαρίων. Είναι λοιπόν εξαιρετικά προκλητικό να ακούμε αυτή την εποχή της μαζικής εξαθλίωσης κάποιους να ισχυρίζονται ότι «η κρίση είναι ευκαιρία». Ακόμη πιο εκνευριστικό όμως είναι όταν διαπιστώνει κανείς με αδιάσειστα στατιστικά στοιχεία ότι πραγματικά «η κρίση είναι ευκαιρία» περαιτέρω πλουτισμούαλλά για το «κλαμπ των δισεκατομμυριούχων».
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το πρακτορείο Μπλούμπεργκ, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων σε όλον τον κόσμο… διπλασιάστηκε τα τελευταία πέντε χρόνια που διαρκεί η κρίση. Από 793 που ήταν τον Μάρτιο του 2009 οι δισεκατομμυριούχοι έφτασαν τους 1.645 τον Μάρτιο του 2014. Η συνολική περιουσία των 85 πλουσιοτέρων ανθρώπων του κόσμου είναι ίση με εκείνη του… μισού πληθυσμού της γης, δηλαδή πάνω από 3 δισ. ανθρώπων. Η περιουσία των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη αυξάνεται κατά 500 εκατ. δολάρια κάθε… λεπτό. Αν θέλανε μάλιστα οι πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου να ξοδέψουν όλα τους τα χρήματα θα χρειάζονταν…220 χρόνια. Τουλάχιστον τρεις ζωές δηλαδή.
Την ώρα λοιπόν που η Άνγκ. Μέρκελ έχει εξαπολύσει λαίλαπα λιτότητας και λεηλατεί τους μισθούς των εργαζομένων, τις συντάξεις των ηλικιωμένων, τα εισοδήματα των μικρομεσαίων, τα επιδόματα κοινωνικής αλληλεγγύης προς τους αδύναμους, η Γερμανία είναι τέταρτη στον κόσμο σε δισεκατομμυριούχους. Συνολικά διαθέτει 123 δισ. Αλλά και οι Γερμανοί εκατομμυριούχοι αυξήθηκαν μέσα σε ένα χρόνο κατά 7,2% και ανέρχονται σε 19.095, σύμφωνα με έκθεση της ελβετικής τράπεζας UBS. Τα περιουσιακά τους στοιχεία αυξήθηκαν κατά 10% και έφτασαν τα 2,6 τρισ. δολάρια. «Ο ρυθμός αύξησης των γερμανών πολυεκατομμυριούχων είναι πολύ υψηλότερος από τους υπόλοιπους συναδέλφους τους στην Ευρώπη και τον άλλο κόσμο» παραδέχεται ηΦρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ. «Οι γερμανοί υπερπλούσιοι ελέγχουν μάλιστα το 23% του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων της Γερμανίας.
Να λοιπόν πού πάνε τα λεφτά, μέσω μιας ανακατανομής του κοινωνικού πλούτου σε τεράστια κλίμακα. Σε απλά ελληνικά δηλαδή, οι κυβερνήσεις της Γερμανίας αλλά και της υπόλοιπης Ευρώπης πήραν τρισεκατομμύρια ευρώ από τους φτωχούς και μέσω των μέτρων που εφάρμοσαν τα έδωσαν στους πλούσιους. Και την ίδια ώρα κραυγάζουν ότι «έχουμε ελλείμματα, έχουμε χρέηκαι απειλούμαστε με χρεοκοπία», για να δικαιολογήσουν την επιβολή μέτρων λιτότητας εναντίον του πληθυσμού των χωρών τους.
*Πηγή: «ΠΡΙΝ» (18/1/15)    ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΙΣΚΡΑ            

«ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΡΕΥΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣ ΣΥΝΕΧΩΣ ΔΙΟΓΚΩΝΕΤΑΙ»



Εκτύπωση
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ, ΥΠΟΨ. ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΥΡΙΖΑ Β' ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΗΝ "ΑΥΓΗ" (18/1)
EΡ.: Ποιο είναι το πολιτικό κλίμα και τα μηνύματα που λαμβάνετε στην περιοχή σας. Ποιες προτεραιότητες θέτετε ως υποψήφιος βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Στα λαϊκά στρώματα και κυρίως στις εργατογειτονιές έχει διαμορφωθεί ένα συνεχώς διογκούμενο πολιτικό ρεύμα ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών.
Αυτό οφείλεται στο ότι η συντριπτική πλειοψηφία εργαζόμενων, συνταξιούχων, άνεργων, νέων, μικρομεσαίων, εμπόρων, βιοτεχνών και ελεύθερων επαγγελματιών έχουν οδηγηθεί από τις μνημονιακές κυβερνήσεις σε φτωχοποίηση, έχουν χάσει μισθούς, σπίτια, μαγαζιά, καταθέσεις, παιδιά που έφυγαν στο εξωτερικό για δουλειά, ακόμα και ανθρώπινες ζωές με αυτοκτονίες φίλων και συγγενών τους.
Επίσης, στα λαϊκά στρώματα έχει δημιουργηθεί η βεβαιότητα ότι, εάν με την ψήφο τους δοθεί η δυνατότητα στη ΝΔ και στις άλλες μνημονιακές δυνάμεις να συνεχίσουν να κυβερνούν, θα προωθήσουν τις δεσμεύσεις τους προς την τρόικα για νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, αυξήσεις εμμέσων φόρων, οριστική κατάργηση της προστασίας από πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας και για ακόμα μεγαλύτερο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Η εξαγγελία από τον ΣΥΡΙΖΑ, ως πρώτο μέρος του αντιμνημονιακού – προοδευτικού προγράμματός του, ενός πακέτου άμεσων κυβερνητικών μέτρων για την στήριξη των θυμάτων των μνημονιακών πολιτικών, την επανεκκίνηση της οικονομίας, την αποκατάσταση της εργατικής νομοθεσίας, την δημιουργία θέσεων εργασίας, τον εκδημοκρατισμό του κράτους και το χτύπημα της διαπλοκής και της διαφθοράς έχει ενισχύσει στο λαό το αίσθημα της ελπίδας, ότι μπορεί να υπάρξουν με αριστερή - αντιμνημονιακή κυβέρνηση καλύτερες μέρες. Με την ακύρωση των μνημονίων και εφαρμοστικών νόμων τους, με τη διεκδίκηση της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του δημοσίου χρέους και την προώθηση ενός αναπτυξιακού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Οι προτεραιότητές μου ως υποψήφιου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αναδείξω τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα (μείωση εισοδημάτων, ανεργία κλπ), τις αιτίες τους και τις προγραμματικές προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπισή τους, ώστε να συμβάλλω στην ακόμα μεγαλύτερη ανάπτυξη του λαϊκού ρεύματος ανατροπής και ελπίδας.

ΕΡ.: Ποια πρέπει να είναι τα πρώτα μέτρα και οι πρωτοβουλίες, που πρέπει να πάρει μία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ;
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα προωθήσει άμεσα για ψήφιση στη Βουλή τα νομοσχέδια που αυτός έχει ήδη έτοιμα για την επαναφορά του μηνιαίου μικτού κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και των αρμοδιοτήτων του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας. Για την επαναχορήγηση της 13ης σύνταξης, δηλαδή του δώρου Χριστουγέννων, για όσους παίρνουν μηνιαία σύνταξη λιγότερο από 700 ευρώ, ως πρώτο βήμα για την σταδιακή αποκατάσταση των απωλειών που είχαν οι συνταξιούχοι τα 5 χρόνια του μνημονίου. Επίσης τα νομοσχέδια για την κατάργηση των μνηνονιακών νομοθετικών ρυθμίσεων, που θέσπισαν τις διαθεσιμότητες - απολύσεις στον δημόσιο τομέα, και την επαναπρόσληψη των απολυμένων εξ αυτού του λόγου. Επιπλέον την επαναφορά της προστατευτικής από τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα εργατικής νομοθεσίας, τηνκατάργηση της χουντικής έμπνευσης δυνατότητας των κυβερνήσεων για πολιτική επιστράτευση απεργών, την θέσπιση αφορολόγητου εισοδήματος 12.000 ευρώ και την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.
Επιπλέον η αριστερή κυβέρνηση θα προωθήσει νομοσχέδια για ρύθμιση, ευνοϊκότερη από την σημερινή, των οφειλών φυσικών προσώπων και μικρομεσαίων επιχειρήσεων στο δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία, η οποία θα παίρνει υπόψη και το εισόδημά τους, καθώς και των οφειλών υπερχρεωμένων νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε τράπεζες, που θα προβλέπουν ακόμα και διαγραφή τμήματός τους ανάλογου με τις απώλειες που είχαν τα εισοδήματά τους τα χρόνια του μνημονίου.
Ταυτόχρονα θα δρομολογήσει τα άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης για τους φτωχούς, άνεργους, άστεγους, ανασφάλιστους κλπ.
Το πιο βασικό όμως, για να προωθήσουμε το συνολικό αντιμνημονιακό αλλά και αντινεοφιλελεύθερο πρόγραμμά μας και για να αντιμετωπίσουμε τις πιέσεις και τις αντιδράσεις του οικονομικού και κοινωνικού κατεστημένου, είναι αφενός να μην κάνουμε βήμα πίσω από αυτό και να επιδιώξουμε, την ενεργοποίηση του λαού και ενός αναγεννημένου λαϊκού κι εργατικού κινήματος, την συνεργασία ή τουλάχιστον την ανοχή των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς, την διασφάλιση της διεθνούς αλληλεγγύης και σταθερά διεθνή στηρίγματα μέσα και έξω από την ΕΕ.
ΕΡ.: Ποια είναι η αποτίμησή σας για το έργο σας τόσο στη Βουλή όσο και στους τομείς ευθύνης σας στο κόμμα;
Από τον Ιούνιο 2012 ήμουν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Β’ Αθήνας, μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων και της Επιτροπής για την Παρακολούθηση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης της Βουλής και Υπεύθυνος της ΕΕΚΕ Εργασίας της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Κατάθεσα ή συνυπέγραψα 1166 ερωτήσεις, επερωτήσεις, αναφορές, αιτήσεις κατάθεσης εγγράφωνασκώντας στην κυβέρνηση κοινοβουλευτικό έλεγχο κυρίως για εργασιακά, ασφαλιστικά, μισθολογικά προβλήματα. Μαζί με άλλους συντρόφους βουλευτές/τριες της ΕΕΚΕ Εργασίας και της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρώ ότι εργάστηκε με σχέδιο, προγραμματισμό, αλληλεγγύη και διαρκή επαφή με τον λαό και τα κινήματα,συνυπογράψαμε 40 Τροπολογίες, καθώς και επτά προτάσεις νόμου σχετικές με τα θέματα εργατικής και κοινωνικής πολιτικής
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

ΑΡΘΡΟ 120 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ