“ΕΥΡΩ-ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ”. ΆΡΑ;…



Εκτύπωση
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20-3-2015
Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*    
«Ευρω-δικτατορία». «Ευρω-χούντα». «Εκβιαστές». «Αποικιοκράτες». Αυτοί είναι μερικοί από τους πιο… διακριτικούς τίτλους σε ρεπορτάζ των κάθε άλλο παρά αντισυστημικών ΜΜΕ, που περιγράφουν τις σχέσεις της Ελλάδας με τους «εταίρους» της.
Είναι μερικοί από τους πιο… επιεικείς χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούν κυβερνητικοί παράγοντες για να περιγράψουν την τρόικα (σσ: «θεσμοί»…)  και την τακτική της να εγκρίνει ή να απορρίπτει νομοσχέδια στην κατά τα άλλα ανεξάρτητη και λαϊκά κυρίαρχη Ελληνική Δημοκρατία.
Αλλά αν είναι έτσι τα πράγματα τότε το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: Την «δικτατορία», την «χούντα», τους «εκβιασμούς» την «αποικιοκρατία» τα «διαπραγματεύεσαι»; Η’ τα απορρίπτεις ασυζητητί; Την «υποτέλεια», την «επιτροπεία», την «εξόντωση του λαού» τα συζητάς; Η’ τα απορρίπτεις, τα καταγγέλλεις και τα ακυρώνεις;

Και τους «δικτάτορες», τους «χουντικούς», τους «εκβιαστές», τους «αποικιοκράτες» πώς τους αντιμετωπίζεις; Τους χωρίζεις σε «καλούς» και σε «κακούς»; Διαχωρίζεις τα «τεχνικά» τους κλιμάκια από τα «πολιτικά» τους κλιμάκια και προστρέχεις στα δεύτερα, στα πολιτικά, για να βρεις το δίκιο σου έναντι των πρώτων, των τεχνικών κλιμακίων, που όμως ενεργούν βάσει των εντολών που λαμβάνουν από τους πολιτικούς προϊσταμένους τους;
Η θεωρία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενο να φτάσει στα όριά της. Η αυταπάτη και η ψευδαίσθηση ότι η ΕΕ είναι το «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι» όπου ο ελληνικός λαός θα τύχει ευμενούς μεταχείρισης – αρκεί να έχει έναν καλό διαπραγματευτή για να θέσει τα αιτήματά του – έφτασε στο τέλος της.
Το παραμύθι ότι μπορούν να υπάρξουν φιλολαϊκές λύσεις με μια πολιτική που έχει ως προμετωπίδα της ότι «η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ δεν αμφισβητείται» έληξε.
Όχι φιλολαϊκές λύσεις δεν μπορούν να υπάρξουν, αλλά ούτε καν κι αυτός ο «μετριοπαθής κευνσιανισμός» που προέβλεπε το λεγόμενο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Ένα πρόγραμμα «άμεσων βοηθειών» που όμως κι αυτό «παγώνει», «αναστέλλεται» και που η όποια εφαρμογή του ακόμα και για τα ψίχουλα ξυπνά τα αντανακλαστικά της προκρούστιας κλίνης της τρόικας (σσ: «θεσμών»)…
Η ΕΕ που δήθεν θα άλλαζε, προφανέστατα παραμένει ίδια με την ΕΕ της εποχής των εγχώριωνανδρείκελων των Καννών. Είναι ίδια με την ΕΕ που οι επίτροποι της μας εύχονταν… «καλό κουράγιο Έλληνες». Είναι ίδια με την ΕΕ που πριν είχε τρόικα και τώρα έχει «θεσμούς». Αυτά δεν άλλαξαν επειδή στη θέση του πρωθυπουργού έπαψε να είναι ο κ.Σαμαράς και τώρα βρίσκεται ο κ.Τσίπρας.
Επομένως ισχύει ό,τι και πριν. Και συγκεκριμένα: Η λυδία λίθος της πολιτικής κάθε κόμματος και κάθε κυβέρνησης, είτε αφορά στους μισθούς και στις συντάξεις, είτε στις εργασιακές σχέσεις, είτε έχει να κάνει με την οικονομία, είτε με την εξωτερική πολιτική, είτε με τις δημοκρατικές ελευθερίες, είτε αναφέρεται στα «μικρά» είτε στα «μεγάλα», η λυδία λίθος για να κρίνουμε όχι μόνο το τι λέει, αλλά και το τι στην πραγματικότητα εννοεί το κάθε κόμμα και η κάθε κυβέρνηση, είναι μία και μόνη: Η στάση της απέναντι στην ΕΕ.
Θα πει κάποιος: «Μα δεν βλέπετε ότι η σημερινή κυβέρνηση λέει “όχι”  στις απαιτήσεις των εταίρων, πώς μπορείτε να την τσουβαλιάζεται με την προηγούμενη κυβέρνηση;».
Απαντάμε: Μα δεν βλέπεις ότι η τακτική της ΕΕ τσουβαλιάζει τον ελληνικό λαό ανεξαρτήτως κυβερνήσεων; Μα δεν βλέπεις ότι ανεξαρτήτως των «ναι» των προηγούμενων και των «όχι» των σημερινών, το θυσιαστήριο των Βρυξελλών συνεχίζει να εμφανίζεται σαν «μονόδρομος»;
Απαντάμε: Είναι ασύγγνωστη αφέλεια η θέση πως η ΕΕ μπορεί να μετατραπεί σε «Ευρώπη των λαών». Κι όταν δεν είναι πολιτική αφέλεια, μια τέτοια θέση πως υπάρχουν περιθώρια «βελτίωσης» της ΕΕ, είναι καραμπινάτη απάτη. Είναι καραμπινάτη απάτη (ή ουρανομήκης αφέλεια) ότι η ΕΕ αποτελεί πεδίο «διαπραγμάτευσης». Γιατί η ΕΕ είναι, ήταν και θα είναι ο «λάκκος των λεόντων»,όπως ακριβώς την αποκαλούσε η ΕΔΑ από τη δεκαετία του '50.
Το ζητούμενο, επομένως, για το λαό δεν είναι η προσδοκία μιας λιτότητας με «ανθρώπινο πρόσωπο» μέσα στο λάκκο. Δεν είναι η αναζήτηση της «εθνικής ανεξαρτησίας» κάπου μεταξύ του Άννα (των τεχνικών κλιμακίων) και του Καϊάφα (των πολιτικών κλιμακίων). Δεν είναι η αναζήτηση της λαϊκής κυριαρχίας με διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη Σκύλλα (των «Κοστέλο») και την Χάρυβδη (των Γιούγκερ, Μέρκελ, Σόιμπλε και Νταισελμπλουμ). 
Με άλλα λόγια: Μετά από την εμπειρία σχεδόν 35 χρόνων παραμονής στην ΕΕ, η έξοδος από την ΕΕ προκύπτει ως αναγκαία προϋπόθεση αναδημιουργίας της Ελλάδας προς όφελος του λαού της.
Δεν μιλάμε, βέβαια, για μια έξοδο σαν την «έξοδο από το ΝΑΤΟ», όπως την πλάσαρε το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως αναγκαστική επιλογή του κατεστημένου και ως «τρίπλα» ανασύνθεσης του συστήματος. Μιλάμε για έξοδο από την ΕΕ με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων. Για την έξοδο και την αποδέσμευση από την ΕΕ με προοπτική να πάρει στα χέρια του την εξουσία ο λαός.
Στην τοποθέτηση αυτή δεν υπάρχει «τρίτος δρόμος». Ειδικά, μάλιστα, στις σημερινές συνθήκες. Σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης που τόσο σε παγκόσμιο όσο και - ειδικότερα - στο ευρωπαϊκό επίπεδο σαρώνει με τη σφραγίδα των Βρυξελλών ό,τι έχει απομείνει να θυμίζει λαϊκό δικαίωμα, το να μην αναγνωρίζεις αυτήν την αυτονόητη αλήθεια, τον καθοριστικό ρόλο, δηλαδή, της ΕΕ και το πώς το κάθε κόμμα τοποθετείται απέναντί της, συνιστά είτε πολιτική αυταπάτη είτε ξεκάθαρη πολιτική απάτη.
Συνεπώς: Αφού η ΕΕ δεν είναι παρά το γήπεδο ενός σικέ παιχνιδιού, αφού δεν είναι  τίποτα λιγότερο από μια ζούγκλα από γύπες κι από ύαινες, από σαρκοφάγα και από παχύδερμα που εναλλάσσονται σε ρόλους «καλού και κακού ασφαλίτη», τότε:
  • Είναι δικαίωμα του ελληνικού λαού και κάθε λαού να στείλει την ΕΕ στον αγύριστο.
  • Είναι δικαίωμα του ελληνικού λαού να αρνηθεί να πληρώνει στην ΕΕ χρέη που δεν του αναλογούν.
  • Είναι δικαίωμά του αντί να πληρώνει λύτρα σε εκβιαστές και τρομοκράτες, να οργανώσει την άμυνά του απέναντι στην ΕΕ και να χρηματοδοτήσει ο ίδιος τους όρους της ύπαρξής του.
Κι εδώ είναι που τίθεται το μέγα ερώτημα: Πώς θα γίνουν όλα αυτά; Μπορούμε να φύγουμε από την ΕΕ; Μπορεί η «μικρή Ελλάδα» να τα βάλει με τέτοιες δυνάμεις; Μην είναι προτιμότερο να περισώσουμε κάτι μέσα από τις διαπραγματεύσεις με τις ύαινες και να διατηρήσουμε τη χώρα και το λαό στην ευρω-αρένα προσδοκώντας την συνεννόηση με τα παχύδερμα;
Θα το επαναλάβουμε: Ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο, ισοδυναμεί με το να πιστεύεις ότι παίζοντας με τους κανόνες του Κύκλωπα και ζώντας μέσα στη σπηλιά του Κύκλωπα, θα καλοπιάσεις τον Κύκλωπα. Ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο αφοπλίζει, ακινητοποιεί και αποδυναμώνει τον μόνο παράγοντα που μπορεί να σφραγίσει με θετικό τρόπο τις εξελίξεις: Τον λαϊκό παράγοντα.
Όλα βοούν: Εδώ και τώρα απαιτείται η οργάνωση ενός σχεδίου άμυνας, και ταυτόχρονα λαϊκής αντεπίθεσης απέναντι στα σαρκοφάγα και τους Κύκλωπες, χωρίς ψευδαισθήσεις και αυταπάτες.
Απαιτείται να σημάνει κοινωνικός συναγερμός για την προώθηση και υπεράσπιση ενός πολιτικού σχεδίου με βασικά χαρακτηριστικά:
  • Την ανυπακοή στους εκβιαστές και την «ιχνηλάτηση» της πορείας αποδέσμευσης από την αρένα τους.
  • Τον σχεδιασμό μιας οικονομίας που δεν θα επιτρέπει τον πλούτο που παράγεται σε αυτόν τον τόπο να τον οικειοποιούνται τρίτοι.
  • Την διαμόρφωση ενός οικονομικού προγράμματος που θα αξιοποιεί όλο το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό της χώρας στο πλαίσιο της παραγωγικής αναγέννησης του τόπου.
  • Την ένταξη της παραγωγικής βάσης, από τον ορυκτό πλούτο και τις βιομηχανικές δυνατότητες μέχρι τον τραπεζικό τομέα και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας σε ένα σχεδιασμό με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και με πολιτική πυξίδα οι παραγόμενες αξίες να μην γίνονται κέρδη ή τοκοχρεολύσια για τους λίγους αλλά κοινωνικό όφελος που θα διανέμεται στους πολλούς.
  • Την οικοδόμηση διεθνών σχέσεων όπου ο δανεισμός και οι κάθε λογής σχέσεις της χώρας στο «παγκόσμιο χωριό» θα αποφασίζονται στη βάση του κοινού οφέλους και όχι στη βάση της υποταγής στο δίκιο του εκμεταλλευτή.
Ήδη ακούμε τον αντίλογο στα παραπάνω. Έναν αντίλογο που άλλοτε διατυπώνεται με όρους απροσχημάτιστου και άλλοτε ραφιναρισμένου ραγιαδισμού: «Μα όλα αυτά που προτείνετε είναι αδιανόητα διότι θα επιφέρουν τη σύγκρουση με την ΕΕ και με τα πολιτικοοικονομικά τους στηρίγματα εντός και εκτός Ελλάδας».
Υποκλινόμαστε στην αντιληπτική ικανότητα των «ρεαλιστών» μας και απαντάμε: Μα, ναι! Αυτό ακριβώς λέμε!    
*Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' την Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015 ANARTHSH APO "ISKRA"

Το κοινό ανακοινωθέν της συμφωνίας των επτά στη μίνι Σύνοδο

 

Λευκός καπνός


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20-3-2015
Την κοινή αποδοχή του περιεχομένου της συμφωνίας του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου επιβεβαίωσαν ο πρωθυπουργός και οι ευρωπαίοι εταίροι στη μαραθώνια επταμερή μίνι Σύνοδο Κορυφής που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες. 
Σύμφωνα με το ανακοινωθέν που εκδόθηκε μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης, που ξεκίνησε λίγο μετά τις 11.30 το βράδυ της Πέμπτης και ολοκληρώθηκε στις 3.30 τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας, η κυβέρνηση καλείται να παρουσιάσει έναν κατάλογο μεταρρυθμίσεων που θα εφαρμοστούν άμεσα.
Οι εταίροι από την πλευρά τους, δεσμεύονται για την αξιολόγηση των προτάσεων αυτών, σε μια έκτακτη σύνοδο του Eurogroup, ώστε με την εφαρμογή τους να επιτραπεί η εκταμίευση ενός μέρος της οικονομικής βοήθειας, στο πλαίσιο του προγράμματος.
Το κοινό ανακοινωθέν
«Παραμένουμε προσηλωμένοι στη συμφωνία του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου 2015. Μέσα σε πνεύμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης, δεσμευόμαστε όλοι να επιταχύνουμε τις εργασίες και να τις ολοκληρώσουμε το συντομότερο δυνατόν.
Μέσα στο πλαίσιο της συμφωνίας του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, οι ελληνικές αρχές θα έχουν την ιδιοκτησία των μεταρρυθμίσεων και θα παρουσιάσουν έναν πλήρη κατάλογο συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων τις επόμενες ημέρες.
Επαναβεβαιώνουμε το πρακτικό μέρος της συμφωνίας για την διαδικασία: Οι πολιτικές συνομιλίες διεξάγονται στις Βρυξέλλες. Οι αποστολές για την πιστοποίηση των στοιχείων θα βρεθούν στην Αθήνα.
Το συμβούλιο Eurogroup παραμένει σε ετοιμότητα για να συνεδριάσει το συντομότερο δυνατόν». 
Ικανοποίηση Τσίπρα
Σε δηλώσεις του μετά τη συνάντηση, ο Έλληνας πρωθυπουργός τόνισε πως «είναι σαφές ότι η Ελλάδα δεν έχει υποχρέωση να υλοποιήσει υφεσιακά μέτρα, ούτε τα μέτρα από το mail Χαρδούβελη». «Η κυβέρνηση θα καταθέσει τις δικές της διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, τις οποίες θα υλοποιήσει» σημείωσε χαρακτηριστικά ο Αλέξης Τσίπρας ενώ δήλωσε αισιόδοξος επισημαίνοντας ότι όλες οι πλευρές στη συνάντηση επιβεβαίωσαν τη βούλησή τους να εργαστούν για να αποκατασταθεί η ομαλή χρηματοδότηση της χώρας.
ΑΠΟ TVXS

Η ρήξη της Ευρωζώνης με την Ελλάδα


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20-3-2015
Με αγωνία αλλά και με απάθεια, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει, παρακολουθεί ο Ελληνικός Λαός τους καθημερινούς διαξιφισμούς μεταξύ της νέας Κυβέρνησης και της Γερμανίας. Η οποία, ως γνωστόν, ομιλεί και αποφασίζει τώρα εκ μέρους και της Ευρωζώνης. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς γνώστης της πολιτικής ιστορίας, αλλά ούτε και γνώστης της εκάστοτε συμπεριφοράς των ηγετών διαφόρων κρατών κατά τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση διαφόρων θεμάτων π.χ. προβλημάτων.
Ο κάθε απλός άνθρωπος και ο κάθε Έλληνας αντιλαμβάνεται από μόνος του, από όλα αυτά τα οποία βλέπει και ακούει καθημερινώς, αλλά και βγάζει και τα δικά του συμπεράσματα, ότι το επίπεδο εις το οποίο έχουν φθάσει οι εξελίξεις, δεν έχει καμία σχέση με διαπραγματεύσεις. Είναι τώρα μία γενικευμένη εικόνα προσωπικών επιθέσεων, προσβολών πολιτικών ηγετών, οι οποίοι με την συμβολή και των ΜΜΕ συμπαρασύρουν Λαούς και Κράτη της Ευρωζώνης και Ε.Ε. σε ένα τώρα ακήρυκτο πόλεμο, με απρόβλεπτες συνέπειες..
Εις το Eifel, μόλις μερικά χιλιόμετρα μακριά από την πρώην πρωτεύουσα της Γερμανίας Βόννη, υπάρχει η Eichholz Akademie του ΙδρύματοςKonrad Adenauer. Εκεί διδάσκεται κανείς να αναλύει διάφορα παγκόσμια γεγονότα, συμπεριφορές πολιτικών και λαών, και ειδήσεις των ΜΜΕ, σε τελική ανάλυση να διαβάζει κανείς και πίσω από τα ψιλά γράμματα, τα οποία ούτε βλέπει κανείς, αλλά ούτε και καταλαβαίνει.
Εδώ και μερικές εβδομάδες, μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, γίνεται ο λόγος περί μίας ρήξης με την Ευρώπη. Μια ετεροχρονισμένη και πολύ ήπια ερμηνεία και διατύπωση, διότι εις την πραγματικότητα η Ευρωζώνη ευρίσκεται ήδη σε ρήξη με την Ελλάδα από το 2009/10. Εις την χρονική περίοδο της οποίας η Πατρίδα μας γνώρισε και μία 2η χρεοκοπία μετά το PSI του Μαρτίου 2012, με νέους δανεισμούς ύψους 230 δις Ευρώ, οι οποίοι εκτίναξαν το χρέος της χώρας και πάλιν εις τα 340 δις και πέραν του 184% του ΑΕΠ.
Αλλά επιδείνωσε εις το πολλαπλάσιο την κατάσταση της χώρας και επέφερε την μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση, πρωτόγνωρη εις τα παγκόσμια χρονικά. Αλλά και διότι και το χρέος αυτό, το οποίο ουδέποτε πρόκειται να αποπληρωθεί, χρησιμοποιείται τώρα από τους δανειστές οι οποίοι εκπροσωπούνται από μερικούς «Εταίρους» μας, όχι μόνον για την υποβάθμιση του Ελληνικού Λαού, αλλά και για τον έλεγχο της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδος και του πλούτου της.
Όποιος υποφέρει και αγωνιά για την κατάστασή του, αλλά και για την Πατρίδα του, αδυνατεί να καταλάβει την διαφορά μεταξύ της προς της 25ης Ιανουαρίου 2015 περιόδου και της μετά των εκλογών δημιουργηθείσης κατάστασης. Αλλά και για πιο λόγο συμβαίνουν όλα αυτά, και για το βαθύ νόημα της ρήξης. Η χρεοκοπία της χώρας, ως πραγματικό συμβάν, δεν χρησιμοποιείται από τους Ευρωπαίους για να τιμωρήσουν μόνον την Ελλάδα, για λόγους δήθεν αντίθετους προς την «προτεσταντική ηθική» και Αρχές της Ευρώπης.
Η έκδηλη εμμονή, αλλά πιέσεις, απειλές και εκβιασμοί των γνωστών κύκλων της Ευρώπης, ως εκπρόσωποι των δανειστών, να εγκλωβίσουν την Ελλάδα σε νέους υπέρογκους και δυσβάστακτους δανεισμούς και να στραγγαλίσουν μέχρις εσχάτως τους Έλληνες. αποσκοπεί εις τον ταυτόχρονο έλεγχο της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδος και εκμετάλλευση του πλούτου της. Μετατρέποντας την χώρα μας σε μία παρία χείριστης μορφής και εθνικής υποδούλωσης. Ένα σατανικό σχέδιο, το οποίο ευρίσκεται σε εξέλιξη από την περίοδο της προηγούμενης κυβέρνησης, η οποία ευρισκότανε προ του σταδίου υποχώρησης, υποταγής και υπογραφής σε περίπτωση επικράτησης της εις τις τελευταίες εκλογές. Με την παράλληλο, ως γνωστόν, τρομοκράτηση του Ελληνικού Λαού.
Η αντιπολίτευση και νυν κυβέρνηση ήταν ενήμερη για τον εθνικό κίνδυνο που διατρέχει η χώρα. Εκ του λόγου αυτού έπρεπε να πείσει τους ψηφοφόρους, ακόμη και με διάφορες υποσχέσεις, όπως αυτό συνέβαινε ανέκαθεν και εις το παρελθόν, για να κερδίσει τις εκλογές, και ως κυβέρνηση να αποσοβήσει την ολοκληρωτική υποταγή της χώρας. Ήταν όντως εις τις προθέσεις και σχέδια της, ως Κυβέρνηση, να αντισταθεί εις τις πιέσεις των δανειστών, για μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές, η εφαρμογή των οποίων συνδέονται με νέα προαπαιτούμενα και νέα δάνεια τα οποία μέσω Συμφωνιών επιδεινώνουν το συνολικό χρέος της Ελλάδος, αλλά και την ανθρωπιστική κρίση του Ελληνικού Λαού. Και ότι η μοναδική λύση για την σωτηρία της Ελλάδος είναι η μερική ή ολική διαγραφή του χρέους.
Δεν είναι οξύμωρο ότι η σημερινή κυβέρνηση αντιλαμβάνεται την θέση της Ευρωζώνης, η οποία ευρισκόμενη υπό τον έλεγχο της Γερμανίας, φοβάται την διάλυση της, εάν η Ελλάδα δεν ενδώσει εις τις πιέσεις της Γερμανίας. Αλλά και η οποία Γερμανία είχε υπό το έλεγχο της την προηγούμενη κυβέρνηση εις την Αθήνα, η οποία ως γνωστόν τρομοκρατούσε τον Ελληνικό Λαό με την χρεοκοπία και την έξοδο της Ελλάδος από το Ευρώ και την Ευρωζώνη.
Παράλληλα η Ελληνική Κυβέρνηση γνωρίζει το δυσεπίλυτο πρόβλημα χρέους της χώρας μας, το οποίο ουδέποτε πρόκειται να αποπληρωθεί, όσες Συμφωνίες υπογραφούν και όσα Μνημόνια επιβληθούν εις τον Ελληνικό Λαό. Γνωρίζει επίσης, και αισθάνεται για αυτό την εθνική ευθύνη, ότι όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα όχι μόνον την επιδείνωση της κατάστασης του Λαού μας, αλλά ως προαναφέρθηκε και την εκχώρηση εις τους δανειστές τον έλεγχο της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας μας και την εκμετάλλευση του πλούτου της.
Εκ των λόγων αυτών, τις τελευταίες εβδομάδες ως Λαός βιώνουμε τις βίαιες συμπεριφορές, πιέσεις, απειλές, εκβιασμούς μερικών ηγετών της Ευρωζώνης και της Γερμανίας, οι οποίες δεν στρέφονται μόνον κατά της Ελληνικής Κυβέρνησης, αλλά και κατά των Ελλήνων. Όμως η Γερμανία, η οποία κυριαρχεί εις την Ευρώπη, ερχόμενη σε ρήξη με την Ελλάδα, παίρνει υπό την ευθύνη της τα κάτωθι ρίσκα. Ανεξαρτήτως εάν διατηρηθεί η Ευρωζώνη, ο πειθαναγκασμός εξόδου της Ελλάδος θα έχει τεράστιες πολιτικές εξελίξεις εις το εσωτερικό σκηνικό της χώρας μας. Διότι θα προκαλέσει μία τεράστια αναστάτωση εις την Ελληνική Κοινωνία με ανατροπή εκ βάθρων του Πολιτικού Συστήματος της χώρας.
Αλλά παράλληλα, τώρα και σε μία αναζήτηση ευθυνών από όλους εκείνους οι οποίοι τις 3 τελευταίες δεκαετίες δια της συμπεριφοράς των χρεοκόπησαν την Πατρίδα μας. Θα αποκαλυφθούν σημεία και τέρατα για τις διασυνδέσεις όλων των ντόπιων υπαιτίων με πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους χωρών της Ευρωζώνης, ακόμη και με τους ίδιους τους δανειστές, οι οποίοι συμμετείχαν εις το πάρτι του αιώνα και την χρεοκοπία της Ελλάδος. Αυτό το τελευταίο είναι που φοβίζει ιδιαίτερα το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και την ΕΚΤ, αλλά παράλληλα ενισχύει την θέση και το διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδος.
Πηγή :www.press.gr.com

Χάρβαρντ: Αναγκαία η εθελοντική έξοδος της Ελλάδας και της Κύπρου απο το ευρώ


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20/03/2015 
Η εθελοντική αποχώρηση από την ευρωζώνη θα ήταν προτιμητέα για την Ελλάδα και την Κύπρο, εάν επιθυμούν την ανάπτυξη, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και η οποία δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Harvard Business Review.
«Οι μάχες μπορεί να τελείωσαν, αλλά ο πόλεμος μόλις ξεκίνησε. Αν και οι 19 υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης προσφάτως έδωσαν την πολυπόθητη οικονομική ανάσα ζωής στην Ελλάδα και η τελευταία εξόφλησε την πρώτη από τις τέσσερις δόσεις του δανείου στο ΔΝΤ, δεν υπάρχει μακροπρόθεσμη ανακούφιση στον ορίζοντα για την προβληματική οικονομία», επισημαίνει στην ανάλυσή του ο καθηγητής Λοϊζος Ηρακλέους.
«Η Ελλάδα κατάφερε μόνο να λάβει μία τετράμηνη παράταση ενός προγράμματος σταθερότητας. Σύντομα, η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θα πρέπει να αρχίσει να εφαρμόζει μέτρα περικοπών, τα οποία είχε υποσχεθεί προεκλογικά στο λαό ότι θα αποφύγει. Το ερώτημα είναι αν το πρόγραμμα λιτότητας θα βοηθήσει ή θα πληγώσει την Ελλάδα», προσθέτει.
«Λαμβάνοντας ως παράδειγμα μία άλλη πολύπαθη οικονομία της Ευρωζώνης, την Κύπρο, το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου βέβαιο. Δύο χρόνια πριν, η πολυμίσητη τρόικα (ΕΚΤ, Κομισιόν και ΔΝΤ) παρείχαν 10 δισ. ευρώ στην Κύπρο. Αν και το πακέτο ήταν μικρότερο σε σχέση με αυτό που δόθηκε στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιρλανδία, και η τελευταία ήταν μία ισχνή προσφορά του νησιού στο ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Ωστόσο οι Κύπριοι πολιτικοί αποδέχθηκαν το πρόγραμμα, καθώς η εναλλακτική λύση ήταν η οικονομική κατάρρευση», τονίζει.
Στη συνέχεια ο καθηγητής υπογραμμίζει ότι το πρόγραμμα λιτότητας απειλεί να μετατραπεί περισσότερο σε κατάρα, παρά σε πανάκεια, με την κυπριακή οικονομία να συρρικνώνεται κατά 2,4% το 2012, 5,4% το 2013 και 2,8 κατ' εκτίμηση το 2014. Στην πραγματικότητα, η οικονομία του νησιού έχει πέσει κάτω από τον παγκόσμιο μέσο όρο το 2009, με το χάσμα να διευρύνεται από το 2012. Η ανεργία στην Κύπρο άγγιξε το 16% πέρυσι με το 35,5% των νέων να είναι χωρίς δουλειά.
Αναφερόμενος στην Ελλάδα, εκτιμά ότι η κατάσταση μπορεί να γίνει χειρότερη. Ενώ η Τρόικα έχει αρνηθεί να εγκαταλείψει την πολιτική λιτότητας, το ΑΕΠ της Ελλάδας συρρικνώνεται κάθε χρόνο από το 2008 με τη μεγαλύτερη μείωση να καταγράφεται το 2011, στο 9%. Με την ανεργία των νέων να ξεπερνά το 50% και τη συνολική στο 25%, το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων έχει πέσει κατακόρυφα.
«Ορισμένοι αναλυτές θεωρούν ότι τα προγράμματα λιτότητας έχουν χάσει την αξιοπιστία τους. Όταν οι χώρες μειώνουν τα φορολογικά κίνητρα, τείνουν να οδηγούνται σε βαθύτερη ύφεση. Οι νομοθέτες πρέπει να αντιμετωπίσουν διαρθρωτικά ζητήματα, όπως ο διογκωμένος δημόσιος τομέας και το υψηλό χρέος, στην Ελλάδα και την Κύπρο. Παρόλα αυτά, θα πρέπει να γίνει σε βάθος χρόνου, και ιδανικά όταν αυτές οι οικονομίες θα είναι αρκετά δυνατές για να συμφωνήσουν σε μειώσεις δαπανών, παρά όταν είναι ευάλωτες. Σαφώς, η έξοδος της Ελλάδας και της Κύπρου από την ευρωζώνη είναι μία ξεχωριστή δυνατότητα. Οι φόβοι για το τι θα συμβεί εάν φύγουν από το ενιαίο νόμισμα είναι αδικαιολόγητοι, ειδικά μεσοπρόθεσμα», σημειώνει.
Ο καθηγητής εξηγεί ότι «η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα προσφέρει τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κϋπρο τον έλεγχο βασικών οικονομικών μέσων από το να κουβαλήσουν τη δημοσιονομική ακαμψία και τους στόχους που απαιτούνται από το κοινό νόμισμα. Στην πραγματικότητα, η Κύπρος και η Ελλάδα, μάλλον, δεν χρειάζεται να είναι μέλη της ευρωζώνης για να αναπτυχθούν. Η ανάπτυξη στην Κύπρο ήταν υψηλότερη μεταξύ των ετών 1980 και 2004, πριν από την ένταξή της στην Ευρωζώνη, σε σχέση με τη δεκαετία 2004-2014 που εντάχθηκε στην Ευρωζώνη. Δεν υπάρχει λόγος γιατί η οικονομία της να μην μπορεί να είναι ισχυρή χωρίς να αποτελεί μέρος της ευρωζώνης».
«Εναλλακτική οδός μπορεί να είναι η αυξημένες κρατικές δαπάνες για την υποβοήθηση των ευάλωτων ατόμων, η χορήγηση δανείων σε επιχειρήσεις, ώστε να φέρουν χρήματα στην οικονομία και παράλληλα το κράτος να προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με σταδιακή μέιωση του δημόσιου τομέα, αύξηση της ευελιξίας στον τομέα της εργασίας, βελτίωση των φορολογικών εσόδων και προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Το φθηνό εθνικό νόμισμα θα βοηθήσει τις εξαγωγές, το real estate, τον κατασκευαστικό τομέα, τη γεωργία και τον τουρισμό», σημειώνει ο κ.Ηρακλέους
Και καταλήγει: «Πρέπει να γίνει μια σωστή διαχείριση εξόδου από το κοινό νόμισμα. Μόνο έτσι οι τοπικές επιχειρήσεις θα επικεντρωθούν σε στρατηγικές εξαγωγών και παγκοσμιοποίησης. Την ίδια στιγμή ξένες επιχειρήσεις θα δουν την ελκυστική ευκαιρία για να προχωρήσουν σε επενδύσεις στην Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτά τα αποτελέσματα είναι σαφώς πιο επιθυμητά από την εποχή της λιτότητας που δεν έχει τέλος. Είναι καιρός, λοιπόν, η Ελλάδα και η Κύπρος να αποχωρήσουν από το ευρώ. Σε αντίθετη περίπτωση δεν θα μπορούν να αντιμετωπίσουν μελλοντικές κρίσεις».
Tags: 

Να φύγουμε από το Ευρώ - Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ για να σωθεί η Ελλάδα!




Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, με την αδιαλλαξία της (γερμανικής) 
Ευρωπαϊκής Ένωσης 
απέναντι στην Ελλάδα και την απαίτησή της για τήρηση όλων των 
προηγουμένων αλλά και εφαρμογή 
νέων (!!!) δυσβάστακτων οικονομικών μέτρων, επαναφέρει στο προσκήνιο 
μια θέση που, δυστυχώς,
 για λόγους μικροπολιτικής, ψηφοθηρίας και λαϊκισμού, παραμένει 
αναξιοποίητη.
Ποια είναι αυτή; 
Μα φυσικά, η Έξοδος της χώρας μας από την Ευρωζώνη 
και η Επιστροφή της σε Εθνικό Νόμισμα! Πρόκειται για τη μόνη αξιοπρεπή
 και ωφέλιμη λύση για την αντιμετώπιση  της οικονομικής κρίσης. 
Και εξηγούμε αμέσως γιατί:
Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως η παρούσα κυβέρνηση διαπραγματεύεται σκληρά, 
όπως δηλώνουν οι ίδιοι και οι οπαδοί τους
 (προσωπική άποψη: όλα γίνονται για το θεαθήναι, 
άνευ ουσιαστικού αποτελέσματος), η «απέναντι» πλευρά δεν πρόκειται να υπαναχωρήσει 
σε τίποτα, όπως έχει δηλώσει ήδη.
- Το αντίθετο μάλιστα: Προχωρά (και θα προχωρήσει ακόμα περισσότερο)
 σε ωμούς εκβιασμούς
 με διακοπή τραπεζικής ρευστότητας, ακόμα και απειλές σε θέματα εξωτερικής
 πολιτικής (π.χ Τουρκία).
- Αν όμως «μας δώσουν κάτι», αυτό θα είναι τόσο ακριβοπληρωμένο, 
για μας και τις επόμενες γενιές
 (!!!) που καλύτερα θα είναι να το αφήσουμε! Διότι ο τοκογλύφος δεν χάνει
 ούτε...λεπτό από
 τα υπερκέρδη του: Αντίθετα, αφροντίζει να τα εξασφαλίσει και ει δυνατόν να 
τα διαιωνίσει, προκειμένου
 να εισπράττει ακόμα περισσότερα από τους τόκους!
- Έτσι λοιπόν, οποιαδήποτε συμφωνία για νέα επιμήκυνση αποπληρωμής 
του δυσβάστακτου χρέους,
 ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ! Διότι απλά μετακυλίει το βάρος στα επόμενα χρόνια 
και...αιώνες!
- Μόνη λύση, όσο συνεχίζονται οι όποιες διαπραγματεύσεις: 
Η απαίτηση για ΔΙΑΓΡΑΦΗ μέρους του
 χρέους που θα κριθεί απεχθές και επονείδιστο, ΚΑΤΟΠΙΝ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ
 ΕΛΕΓΧΟΥ. 
- Φυσικά κάτι τέτοιο, είναι εξαιρετικά απίθανο να δεχθούν οι δανειστές. Διότι, 
όπως λένε, «αφού επέλεξες
 να είσαι στην Ευρωζώνη, πρέπει να ακολουθήσεις τους κανόνες της»!
Κι εδώ ερχόμαστε στην ουσία: Πώς θα γίνει λοιπόν μια χώρα να είναι 
πραγματικά ανεξάρτητη και κυρίαρχη,
 όταν τις αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον της θα λαμβάνουν
 ΑΛΛΟΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ;;;
Ας μην εθελοτυφλούμε: Όπως έγραψα και παραπάνω, ακόμα κι αν γίνει 
η παραμικρή υποχώρηση εκ μέρους
των δανειστών, αυτή πρώτον θα την πληρώσουμε πανάκριβα και δεύτερον 
το όλο ζήτημα του χρέους όχι
 απλά δεν θα λυθεί, αλλά αντίθετα θα διογκωθεί ακόμα περισσότερο!

ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΜΟΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΛΥΣΗ: ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ 
ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ!

Και μας κάνει εντύπωση, που σχεδόν κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα δεν
 μιλά γι' αυτό! Μόνο το ΚΚΕ 
έχει δηλώσει σαφώς πως επιθυμεί έξοδο και από το Ευρώ και από την Ε.Ε.
 Όλοι οι υπόλοιποι 
(δεν εννοούμε φυσικά τους ευρωλιγούρηδες νεοφιλελεύθερους που κυβερνούσαν
 μέχρι πρόσφατα), ελπίζουν άραγε σε τι; 
Αντιμνημονιακή πολιτική σε χώρα με Ευρώ, 
ΔΕΝ μπορεί να ασκηθεί! Ας μην κοροϊδευόμαστε!
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό: Ο ίδιος ο Λαός, ενώ αφενός δείχνει εξοργισμένος
 από την στάση των δανειστών,
 αφετέρου τάσσεται συντριπτικά υπέρ (αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις) υπέρ
 της παραμονής στην Ευρωζώνη!!! 
Πώς θα γίνει όμως αυτό, όταν η κατάσταση οδηγεί σε πλήρες αδιέξοδο, όπως
 περιγράψαμε παραπάνω; 
Να μας...λυπηθούν οι ξένοι, δεν υπάρχει περίπτωση. Ούτε να μας χαρίσουν κάτι.
 Επίσης, καλύτερα 
να μην έχουμε μεγάλες προσδοκίες σε ΗΠΑ, Ρωσία και άλλους, διότι πολύ απλά 
ο καθένας κοιτάζει  τα συμφέροντά του.
Άρα, είναι ευθύνη όλων μας που εδώ και χρόνια, τουλάχιστον από τότε που
 ξεκίνησε η κρίση, δεν συζητάμε 
καν για έξοδο από το Ευρώ! Κανείς δεν μίλησε στον κόσμο για το ποια θα είναι
 η κατάσταση αν συμβεί αυτό:
 Θα έχουμε να φάμε; Θα μπορούμε να ζήσουμε; Θα καταστραφούμε; 
Δεν θα...έχουμε ούτε χαρτί υγείας;
 Τι, τέλος πάντων, θα γίνει; Γιατί τόσο καιρό οι διάφορες κυβερνήσεις δεν 
προετοίμασαν τον Λαό για ένα
 τέτοιο ενδεχόμενο;

Προσωπική άποψη: Θα μπορέσουμε να ζήσουμε χωρίς πρόβλημα,
βασιζόμενοι στην εγχώρια παραγωγή. 
Θα στερηθούμε τα εισαγώμενα προϊόντα. Ηλεκτρονικά είδη, αυτοκίνητα, 
ρούχα και ό,τι άλλο έρχεται 
απ' έξω θα είναι πανάκριβο και δυσεύρετο. ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΦΑΪ, ΔΟΥΛΕΙΑ 
ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ  ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Ας αποφασίσουμε λοιπόν τι θέλουμε: Διαιώνιση της σκλαβιάς και φτώχεια 
με Ευρώ ή απελευθέρωση και ανάπτυξη με Εθνικό Νόμισμα...;
- See more at: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/02/blog-post_0.html#sthash.FCp6jIcs.dpuf

Μόνη λύση η τήρηση της συμφωνίας

Πολιτικοί ηγέτες ή Ηρακλείς της λιτότητας 
Κρίσιμη συνάντηση κορυφής το βράδυ στις Βρυξέλλες 
ΑλΤσίπρας: Δεν κάνουμε πίσω, σεβόμαστε τις δεσμεύσεις μας 
και απαιτούμε το ίδιο από τους εταίρους μας Σε μονόδρομο για την Ελλάδα αλλά και την Ευρωζώνη αναδεικνύεται η τήρηση της συμφωνίας του Eurogroup της 20 ής Φεβρουαρίου από όλες τις πλευρές, καθώς εμφανείς και υπόγειες προσπάθειες υπονόμευσής της, κατά κοινή -πλέον- εκτίμηση, αποτελούν επικίνδυνα "παιχνίδια υψηλού ρίσκου". Ανοιχτός στον διάλογο, αλλά και αποφασισμένος να μην δεχθεί πισωγυρίσματα στις μνημονιακές πολιτικές λιτότητας, δήλωσε στη Βουλή ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, ο οποίος θα έχει κρίσιμη συνάντηση το βράδυ στις Βρυξέλλες με τους 

επικεφαλής των ευρωπαϊκών θεσμών, τον Φρ. Ολάντ και την Άν. Μέρκελ. 
Ανήσυχοι, αλλά και πρόθυμοι να συνεργαστούν για "πρόοδο" στη διαπραγμάτευση εμφανίστηκαν οι κ. Γιούνκερ και Μοσκοβισί.

Πολιτικοί ηγέτες ή Ηρακλείς της λιτότητας 


Μία ημέρα πριν από τη σύνοδο κορυφής και την εξαμερή συνάντηση στις Βρυξέλλες, ο πρωθυπουργός έστειλε μήνυμα στους εταίρους από τη Βουλή ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν κάνει πίσω σε όσα έχει εξαγγείλει, ότι τηρεί τη συμφωνία στο Eurogroup και προχωρεί στις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα και πως είναι ανοικτός σε προτάσεις και στον διάλογο
Η ίδια η Βουλή διατράνωσε τη στήριξή της στο σχέδιο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και έστειλε μήνυμα ενότητας στο εξωτερικό μετά τις άτοπες αιτιάσεις που εκφράστηκαν από τον τεχνοκράτη εκπρόσωπο της Κομισιόν Ντ. Κοστέλο πως δήθεν η ψήφισή του συνιστά μονομερή ενέργεια.


Όλοι, όμως, γνωρίζουν πως το σχέδιο αυτό, όπως και η ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων με τις 100 δόσεις που ακολουθεί, ήταν μέσα στις βασικές θέσεις που πρότεινε η ελληνική κυβέρνηση στο Eurogroup
Προς τι, επομένως, ορισμένοι κύκλοι εγείρουν θέμα μονομερών ενεργειών κινητοποιώντας τα παπαγαλάκια τους στα εγχώρια και διεθνή μέσα ενημέρωσης με πρόσχημα τον υποτιθέμενο δημοσιονομικό τους αντίκτυπο, αφού και αυτό το θέμα είχε απαντηθεί στην ίδια την πρόταση όταν έγινε αποδεκτή από το Eurogroup; 
Πολύ περισσότερο, είναι ακατανόητες οι αιτιάσεις αυτές, καθώς τα πρώτα μέτρα ψηφίστηκαν από τη Βουλή μετά τη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ και τη συμφωνία τους για την αξιοποίηση ευρωπαϊκών κονδυλίων προκειμένου να επουλωθούν οι πληγές της ανθρωπιστικής κρίσης.


Η ελληνική κυβέρνηση, με τα μέτρα που υλοποιεί, στηρίζει τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα και τα θύματα των μνημονιακών πολιτικών, ενώ με την εφαρμογή της ρύθμισης για τα ληξιπρόσθεσμα θα φέρει χρήματα στα δημόσια ταμεία
Προς τι, λοιπόν, οι αντιδράσεις των τεχνοκρατών; 
Συντηρητικές δυνάμεις, στο εξωτερικό και το εσωτερικό, με όπλο τη χρηματοπιστωτική ασφυξία, επιχειρούν να εγκλωβίσουν την ελληνική κυβέρνηση και να τη σύρουν στην υλοποίηση μιας πολιτικής που θα ήταν η συνέχεια των πολιτικών της προηγούμενης κυβέρνησης. 
Επιχειρούν, δηλαδή, να την ευτελίσουν πολιτικά, να πλήξουν την αξιοπιστία της και να περιορίσουν την ακτινοβολία του εναλλακτικού της παραδείγματος. 
Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. 
Η νεκρανάσταση του Μνημονίου είναι πιθανώς ευσεβής πόθος της Ευρωδεξιάς, δεν πρόκειται, όμως, να γίνει αποδεκτή από την ελληνική κυβέρνηση.


Η ελληνική κυβέρνηση εφαρμόζει την απόφαση της 20ής Φεβρουαρίου, προωθεί τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία
Ζητεί από τους εταίρους να κάνουν το ίδιο και να σταματήσουν τη χρηματοπιστωτική ασφυξία της χώρας συναισθανόμενη όχι μόνο τους οικονομικούς, αλλά και τους γεωπολιτικούς λόγους.

Η νέα παρέμβαση Ομπάμα στη Μέρκελ να εργαστεί για την εξεύρεση ρεαλιστικής συμφωνίας με την Ελλάδα, στη βάση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και της ανάπτυξης, δείχνει τον δρόμο της πολιτικής οξυδέρκειας που οφείλει να διαθέτει όποιος θέλει να τον εκλαμβάνουν ως σοβαρό ηγεμόνα.

Η Ευρώπη χρειάζεται πολιτικούς ηγέτες με κύρος και αίσθηση του ιστορικού τους ρόλου, όχι Ηρακλείς της λιτότητας, λογιστές που είναι δέσμιοι των αντιλήψεων του τιμωρητικού προτεσταντισμού
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν...

ΔΥΟ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ


10:07
19/03/2015
Η πλειονότητα των πολιτών εγκρίνει τη στρατηγική που ακολουθεί η κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους και ζητάει από τον Αλέξη Τσίπρα να μην σκύψει το κεφάλι στις απαιτήσεις και στις αξιώσεις των Βρυξελλών και του Βερολίνου, όπως έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. 
 
Η θετική άποψη για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προκύπτει και από νέα δημοσκόπηση που δείχνει το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα να προηγείται με σχεδόν 20% σε σχέση με τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά που επιμένει να υπερασπίζεται την πολιτική του μνημονίου και να προχωράει σε κινήσεις διάλυσης του κόμματος με αστείες επιλογές σε κρίσιμες θέσεις.
 
Όπως προέκυψε από νέα δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, το 56,5% των πολιτών θεωρεί «σωστή» τη διαπραγματευτική στρατηγική της Αθήνας, το 9,5% απάντησε (αυθόρμητα) ότι «δεν είναι σταθερή, συνεπώς είναι κάποτε σωστή και κάποτε λανθασμένη» και το 7% δεν απάντησε. Μόνο το 27% των πολιτών θεωρεί «λανθασμένη» την πολιτική της κυβέρνησης.
 
Εξάλλου, το 60% κρίνει πως ήταν επιτυχία της κυβέρνησης «η πρόσφατη συμφωνία της με τα όργανα της ΕΕ να παραταθεί η δανειακή σύμβαση της χώρας με τους δανειστές έως τον προσεχή Ιούνιο» (η συμφωνία της 20ης Φλεβάρη που ζητάει η κυβέρνηση από τους εταίρους να εφαρμοστεί), ενώ το 19,5% αποτιμά πως πρόκειται για αποτυχία. «Ούτε επιτυχία, ούτε αποτυχία» απάντησε το 20,5% αυθόρμητα.
 
Το 56,5% των ερωτηθέντων εκτιμούν ότι «η κυβέρνηση Τσίπρα δείχνει αποφασισμένη να εφαρμόσει το σύνολο των προεκλογικών της υποσχέσεών». Ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό (72,5%) δηλώνει ότι συμφωνεί με την άποψη πως «η κυβέρνηση θα καθυστερήσει την εφαρμογή των προεκλογικών εξαγγελιών ώστε να δημιουργήσει κλίμα εμπιστοσύνης με τους Ευρωπαίους».
 
Σε ένα άλλο ωστόσο ερώτημα η απόφαση της κυβέρνησης έχει σχεδόν την καθολική αποδοχή των πολιτών. Κι αυτό είναι το ζήτημα των αποζημιώσεων που πρέπει να διεκδικηθούν από τη Γερμανία για τις θηριωδίες που προκάλεσαν οι Ναζί κατά την κατοχική περίοδο στην Ελλάδα. 
 
Συγκεκριμένα, σε ποσοστό 82% κρίθηκε θετικά η σύσταση της επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων. Το υπόλοιπο ποσοστό (το 18%) διαφώνησε κυρίως ως προς τη διαδικασία που ακολουθείται και όχι ως προς την ουσία του θέματος.
 
Υπάρχει, όμως, και ένα ζήτημα στο οποίο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παίρνει βαθμό κάτω από τη βάση και αυτό είναι το θέμα των μεταναστών. Στο 63% των πολιτών η απελευθέρωση μεταναστών από το κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας έκανε αρνητική εντύπωση. Είναι ένα θέμα που έχει αναδείξει το defencenet.gr ως «μελανό» της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
 
Η ικανοποίηση για την στρατηγική της κυβέρνησης των Αλέξη Τσίπρα και Πάνου Καμμένου αποτυπώνεται και στη δημοσκόπηση της Marc που διενεργήθηκε για τον Aplha. Στο ερώτημα «αν γίνονταν σήμερα εκλογές τι θα ψηφίζατε», ΣΥΡΙΖΑ απάντησε το 40,2% των ερωτηθέντων και ΝΔ το 21%.
 
Ακολουθούν το ΚΚΕ με 4,9%, η Χρυσή Αυγή με 4,8%, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 4,5%, το Ποτάμι με 4,3%, το ΠΑΣΟΚ με 2,5%, το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών με 1,8%, η Ένωση Κεντρώων με 1,8%, η Τελεία με 1% και Άλλο Κόμμα με 3,3% των ερωτηθέντων.
 
Σε ερώτηση σχετικά με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών το 94,2% των ερωτηθέντων απαντάει ότι δεν τις επιθυμεί, ενώ μόνο το 4,8% βλέπει θετικά αυτό το ενδεχόμενο. 
 
Αυτό μεταφράζεται στο ότι η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλο τη φτώχια, την ανεργία και την εξαθλίωση που έφεραν οι πολιτικές των μνημονίων και εξουσιοδοτεί την κυβέρνηση να τις ανατρέψει τερματίζοντας τη λιτότητα και δίδοντας την ελπίδα στους νέους ανθρώπους. Κι αυτό δεν μπορεί να συμβεί αν δεν πει «όχι» σε όσους εκβιάζουν και απειλούν. 
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr