Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΝΤΙΜΗΣ ΡΗΞΗΣ



Εκτύπωση
ΚΥΡΙΑΚΗ 26/4/15 
Του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ*
Η απόφαση της κυβέρνησης να καταστήσει υποχρεωτική, με την ψήφιση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου,την μεταφορά διαθέσιμων των φορέων του δημοσίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Τράπεζα της Ελλάδαςσηματοδοτεί αναμφίβολα σημείο καμπής στις πολιτικές εξελίξεις. Η υψηλού ρίσκου αυτή κίνηση αναδεικνύει με τον πιο σαφή τρόπο την κρισιμότητα της κατάστασης έτσι όπως έχει διαμορφωθεί δύο μήνες μετά την συμφωνία της 20ηςΦλεβάρη. Το βασικό, και στην ουσία το μόνο ουσιαστικό, επιχείρημα που είχε τότε διατυπωθεί υπέρ της συμφωνίας ήταν ότι «αγόραζε χρόνο», έστω και με επώδυνο αντίτημο, έτσι ώστε να προετοιμαστεί με καλύτερους όρους η «μεγάλη διαπραγμάτευση» του καλοκαιριού.
Ο ισχυρισμός ήταν ότι για ένα τετράμηνο η ΕΚΤ θα σταματούσε το «μαρτύριο της σταγόνας» στο οποίο υποβάλλει το τραπεζικό σύστημα, και κατ’επέκταση την οικονομία, από τις 5 Φεβρουαρίου, όταν αποφάσισε να διακόψει τον βασικό μηχανισμό χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών. Διότι όπως είναι πλέον ευρύτερο αποδεκτό, η ελληνική κυβέρνηση σύρθηκε στην υπογραφή αυτής της ετεροβαρούς συμφωνίας υπό το φάσμα της διογκούμενης φυγής καταθέσεων και της απειλούμενης κατάρρευσης των τραπεζών.
Τώρα, με τα δημόσια ταμεία να αδειάζουν για να μην διακοπεί η εξυπηρέτηση του χρέους και ορισμένων ασυμπίεστων υποχρεώσεων του κράτους είναι πλέον σαφές ότι ο μόνος χρόνος που κερδήθηκε είναι αυτός που λειτουργεί υπέρ των Ευρωπαίων, και ότι η ελληνική πλευρά βρίσκεταιεκτεθειμένη στους διαρκώς εντεινόμενους εκβιασμούς τους από μια διαρκώς επιδεινούμενη θέση. Το πρωτοφανές κλίμα του Eurogroup της Ρίγας, με τον Ελληνα ΥΠΟΙΚ να προπηλακίζεται λεκτικά και να λοιδωρείται από τους ομολόγους του (ακόμη κι από αυτούς χωρών του βεληνεκούς της... Σλοβενίας) πιστοποιεί με τον πιο εύγλωττο την έκταση της διολίσθησης που έχει συντελεσθεί εντός διμήνου.
ΕΝΑ «ΛΑΘΟΣ»... ΚΑΙ Η ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ
Σε μια αξιοσημείωτη τοποθέτησή του αυτήν την εβδομάδα, ο αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων Ευκλείδης Τσακαλώτος δήλωσε χαρακτηριστικά: «εμείς κάναμε ένα λάθος, όταν μπήκε η υπογραφή στη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, ότι δεν σιγουρέψαμε πως αυτή η συμφωνία θα ήταν το σήμα προς την ΕΚΤ για να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τη ρευστότητα»[1]. Το "λάθος" όμως αυτό, που δεν αφορά κάποια δευτερεύουσα όψη αλλά το κεντρικό σημείο της συμφωνίας, δεν είναι προϊόν αβλεψίας. Εχει μια συγκεκριμένη αιτία, που είναι πολιτικού και όχι τεχνικού χαρακτήρα. Η ελληνική πλευρά δεν έλαβε υπ'όψη της αυτό που ήταν προφανές εξ'αρχής, ότι η ΕΚΤ και η ΕΕ δεν θα κάθονταν με σταυρωμένα χέρια με μια αριστερή κυβέρνηση απέναντί τους. Το πιο βαρύ όπλο που διαθέτουν είναι αυτό της ρευστότητας, πολύ λογικά και προβλέψιμα λοιπόν προσέφυγαν αμέσως σ’αυτό. Και φυσικά οι δανειστές είχαν και έχουν κάθε λόγο να συνεχίσουν να σφίγγουν τη «θηλειά» (ο όρος είναι του Αλέξη Τσίπρα στην συνέντευξή του στο Der Spiegel στις 7 Μαρτίου[2]) μέχρις ότου οδηγήσουν την ελληνική πλευρά σε πλήρη υποχώρηση – ή στον συντελούμενο στραγγαλισμό.
Για να το πούμε διαφορετικά, εάν με τη συμφωνία της 20 Φλεβάρη οι δανειστές δέχονταν να "εξασφαλίσουν ρευστότητα", εάν δηλαδή αποσυνέδεαν την παροχή της από τους συγκεκριμένους (και εξόχως μνημονιακούς) όρους που θέλουν να επιβάλλουν, τότε θα είχαν απλά παραιτηθεί από το βασικό μέσο πίεσης που διαθέτουν. Το να πιστεύει κανείς κάτι ότι μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο αποτελεί ένδειξη μέγιστης πολιτικής αφέλειας, αν όχι τύφλωσης, όταν μάλιστα σημαντικό τμήμα του ίδιου του κόμματος προειδοποιούσε εξ’αρχής για το αναπόδραστο αυτής της εξέλιξης. Το «λάθος» απορρέει λοιπόν από μια θεμελιακά λανθασμένη υπόθεση εργασίας, που στηρίζει εξαρχής την όλη στρατηγική της κυβέρνησης: ότι "θα τα βρούμε εν τέλει" με τους δανειστές υλοποιώντας το πρόγραμμα του Σύριζα εντός ευρωζώνης, με άλλα λόγια από την λογική του «αριστερού ευρωπαϊσμού».
ΚΑΙ ΤΩΡΑ;
Οσο κι αν έχει γίνει κατάχρηση της λέξης, δεν βρίσκουμε άλλη για να επισημάνουμε ότι η κατάσταση είναι απολύτως οριακή.
Με την μέθοδο και το περιεχόμενο της ΠΝΠ η κυβέρνηση βρίσκεται πλέον σε μια πολύ δύσκολη θέση στο πολιτικό και όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο. Ισως έχουν αρχίσει να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για «κατσαρολάδες» αλά ελληνικά, κατά το πρότυπο των όσων υποκινούν εναντίοντων αριστερών κυβερνήσεων οι αντιδραστικές και ξενόδουλες αντιπολιτεύσεις στις χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Η μόνη οδός διαφυγής από τον κίνδυνο εγκλεισμού στο μνημονιακό κλουβί και την απειλούμενηεκτροπή είναι η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα και η επανασύνδεση με το μαχητικό και ελπιδοφόρο κλίμα που επικρατούσε ως τις 20 Φεβρουαρίου.
Οχι, δεν είναι αργά, αντίθετα τώρα ακριβώς είναι η ώρα για καθαρές κουβέντες, οι μόνες που μπορούν να αγγίξουν και να κινητοποιήσουν τον λαό ακριβώς επειδή τον αντιμετωπίζουν με τον πρέποντα σεβασμό, ως ενήλικα και πρωταγωνιστή των εξελίξεων .
Το στοίχημα για την Ελλάδα είναι η ριζική αλλαγή πορείας και το άνοιγμα δρόμων ανατροπής και χειραφέτησης για τον λαό της, για τις εργαζόμενες τάξεις, αλλά και για το μέλλον των λαών και των εργαζόμενων της Ευρώπης.
Σ’αυτήν την ιστορική προσπάθεια, «το μόνο πράγμα που έχουμε να φοβηθούμε είναι τον ίδιο τον φόβο», όπως είπε ο Ρούζβελτ όταν, αναλαμβάνοντας τα προεδρικά του κάθηκοντα, πρότεινε το «μεγάλο άλμα» (για τα δεδομένα των ΗΠΑ) του New Deal. Τον φόβο με όποιο όνομα κι αν εμφανίζεται σήμερα, και ειδικότερα με αυτό του Grexit.
Είναι λοιπόν η ώρα να ξεκαθαριστεί κατ’αρχήν ότι οι όποιοι πόροι εισρέουν τώρα στα δημόσια ταμεία μέσω της ΠΝΠ προορίζονται για την κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας και όχι για την αποπληρωμή των δανειστών-τοκογλύφων.
Είναι η ώρα να τελειώνουμε με την ξύλινη και αποκοιμιστική γλώσσα περί "διαπραγμάτευσης που πάει καλά" και "συμφωνίας που, ας μην ανησυχούμε, έρχεται».
Είναι η ώρα να σταματήσουν άμεσα οι σουρεαλιστικές αναφορές στις "αμοιβαία επωφελείς λύσεις" και τους «εταίρους» με τους οποίους είμαστε δήθεν «συνιδιοκτήτες της ΕΕ».
Είναι η ώρα να δημοσιοποιηθούν στην ελληνική και διεθνή κοινή γνώμη τα στοιχεία πουαποδεικνύουν τον ανηλεή πόλεμο που δέχεται η κυβέρνηση γιατί αρνείται την υποταγή.
Και είναι, πάνω απ’όλα, η ώρα να προετοιμαστούμε επιτέλους, πολιτικά, τεχνικά και πολιτισμικά, για την μοναδική «έντιμη» διέξοδο, την ρήξη με αυτόν τον εσμό αδίστακτων τοκογλύφων και τζιχαντιστών του νεοφιλελευθερισμού.
Είναι η ώρα να συγκεκριμενοποιηθεί το περιεχόμενο και να εξηγηθεί η βιωσιμότητα τηςαπελευθερωτικής για την κοινωνική πλειοψηφία πορείας που ξεκινά με το δίπτυχο «στάση πληρωμών (έναντι των δανειστών) – εθνικοποίηση τραπεζών» και προεκτείνεται, αν χρειαστεί, στην επιλογή του εθνικού νομίσματος, με την απαραίτητη προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία.
Είναι η ώρα της σκέψης αλλά και της απόφασης,
η ώρα που αναμετριούνται η καταστροφή και η λύτρωση,
η ώρα της μάχης.

ΣΥΡΙΑ:Αυτό το παιδί δεν ήθελε ή δεν πρόλαβε να φύγει από την πατρίδα του


Ίσως γιατί ο δικός του πατέρας έμεινε στη Συρία να πολεμά τους δολοφόνους της Τζιχάντ...

 

σως γιατί πριν από αυτό, σε κάποια άλλη γωνιά αυτής της γης να σκοτώθηκαν ήδη οι δικοί του γονείς, που μαζί με τον υπόλοιπο Συριακό λαό δίνουν μια πραγματική μάχη Εθνικής αξιοπρέπειας. 

Και πάντως σίγουρα, αυτό το παιδί και οι δικοί του γονείς προτίμησαν και έμειναν στη...

γη τους, στην πατρίδα τους.


  • Δεν ήρθαν στην Ελλάδα να βάζουν φωτιές στα κέντρα φιλοξενίας...
  • Δεν έγιναν πιόνια στο άθλιο παιχνίδι της γιαγιάς Τασίας. Και τελικά...
  • Δεν επέλεξαν να πρωταγωνιστήσουν στο άθλιο παιχνίδι του νεοταξίτικου δήθεν "διεθνισμού", παλεύοντας σε μια ξένη γη για τζαμιά και "δικαιώματα".
Εμείς όλους αυτούς τους τιμούμε. Και τους τιμούμε γιατί όλοι αυτοί. Χριστιανοί και μουσουλμάνοι, επέλεξαν να υπερασπιστούν την πατρίδα τους και την αξιοπρέπειά τους.

Και σ αυτό τον αγώνα τους τον ασυμβίβαστο, τον υποδειγματικό, τον πατριωτικό... το δικό μας διεθνισμό έχουν ανάγκη, γιατί αυτός ο διεθνισμός στηρίζει την αξιοπρέπεια του Έθνους τους.

Και δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για τη δική σας νεοταξίτικη ψευτο-διεθνιστική αηδία, γι αυτό το άθλιο θέατρο που παίζετε στις πλάτες του δικού τους και του δικού μας λαού.

Κυριάκος Κυριακόπουλος

Η μάχη των σαλονιών χάθηκε

 Η μάχη της εθνικής αξιοπρέπειας μόνο με το λαό μπροστά μπορεί να κερδηθεί

Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Παράδειγμα: Η ΕΕ δεν είναι ένας ειδυλλιακός τόπος αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης. Ούτε Κόλαση είναι, η προσωποποίηση του κακού. Είναι απλούστατα ένας χώρος μάχης αντικρουόμενων συμφερόντων, εθνικών, κρατικών συμφερόντων. Φυσικά κυριαρχείται από καπιταλιστές... 
Αποτέλεσμα εικόνας για πολεμοσ τερατων
του  ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Αλλά όσοι δεν έχουν πάρει είδηση ότι ο Καπιταλισμός είναι το μοναδικό σύστημα στην Υφήλιο, καιρός να το καταλάβουν. Η ανατροπή του συστήματος είναι άλλο ζήτημα. Ως τότε ο...
συμβιβασμός είναι το ζητούμενο για κάθε διαφορά. Ο συμβιβασμός, ανεξαρτήτως καθεστώτος, είναι αποτέλεσμα του συσχετισμού ισχύος.
Ο Καραμανλής έβαλε την Ελλάδα στην ΕΟΚ κυρίως για λόγους Ασφάλειας, έναντι της Τουρκίας, με την ελπίδα ότι αφού μας έριξε στη θάλασσα θα κολυμπούσαμε. Αντί γι’ αυτό η κυρίαρχη ελίτ προσκολλήθηκε σταδιακά, με τον κυνισμό που διακρίνει τους διεφθαρμένους, στους νέους ευρωπαίους αφέντες δίπλα στους παραδοσιακούς, τους αμερικανούς.
Επί Σημίτη, μαζί με την παλαιά ελίτ, αναδείχθηκαν και όσοι «μεσαίοι/ανώτεροι» πλούτισαν με το χρηματιστήριο και τον καπιταλισμό/ καζίνο. Η ΕΕ ήταν γι’ αυτούς η αγελάδα με το πολύ γάλα σε φτηνή τιμή, την απόλυτη υπακοή στις εντολές των Βρυξελλών/Γερμανίας. Σήμερα οι περισσότεροι κολυμπάνε στο «Ποτάμι». Το καινούργιο που έφεραν ήταν η αντίληψη ότι πρέπει να κοπεί ο ομφάλιος λώρος, ο ψυχικός, ιστορικός και ιδεολογικός δεσμός με το παρελθόν μας. Ως εκείνη τη στιγμή ο (αμερικανός) επικυρίαρχος ήταν αντιληπτός είτε ως φίλος και προστάτης είτε ως ο (ιμπεριαλιστής) αντίπαλος, αλλά πάντως ήταν ξένος. Επί Σημίτη άνθισε η (νέα) αντίληψη ότι η «ελληνικότητα» πρέπει να διαχυθεί στην «ευρωπαϊκότητα».
Η σχολή Κύρκου επικράτησε στο ΚΚΕεσωτ. και η ανανεωτική αριστερά προσχώρησε ολόψυχα στην «ευρωπαϊκότητα» που μετατράπηκε σε ευρωλαγνεία, ακραία εξέλιξη του ευρωκομμουνισμού, εφευρίσκοντας τη (φαντασιακή) «Ευρώπη των λαών». Στην ουσία ήταν, μαζί με τον Εκσυγχρονισμό, δυο αποφύσεις της ιμπεριαλιστικής ιδεολογίας της Παγκοσμιοποίησης περί πτώσης των συνόρων, υποταγής, κατάργησης των πατρίδων. Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά (η υποτίθεται ακραία) συνέπλευσε και αυτή επικαλούμενη τον διεθνισμό. Πουθενά αλλού, εκτός Ελλάδας, οι λαοί και ειδικά η εργατική τάξη, δεν έχει απαρνηθεί την πατρίδα της.
Η σύγκλιση Εκσυγχρονισμού, Ευρωκομμουνισμού και «Διεθνισμού» κατασκεύασε ένα κέλυφος στρεβλών αντιλήψεων για την ΕΕ με βαρύ κόστος όταν έφθασε η ώρα της κρίσης: Τα Μνημόνια αντιμετωπίστηκαν ως στενά οικονομικό ζήτημα και όχι ως θέμα εθνικής ανεξαρτησίας.
Μόνο η εμβάθυνση/παράταση της κρίσης, όταν διαψεύστηκε η αυταπάτη ότι τα οικονομικά μπορεί να διευθετηθούν (με την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ/ΓΑΠ), ο κόσμος άρχισε να υποψιάζεται ότι το οικονομικό πρόβλημα είναι το μικρό τραίνο που κρύβει ένα μεγαλύτερο. Η οικονομίστικη/τεχνοκρατική θεώρηση καλλιεργεί την αίσθηση κατωτερότητας έναντι των «ανώτερων ξένων που μπορούν να μας σώσουν», οι διάφοροι Ράϊχενμπαχ έγιναν αποδεκτοί από κάποιους «νοικοκυραίους», όπως είχαν αποδεχθεί και την Χούντα, με το επιχείρημα «να μπει Τάξη». Οι σωτήρες αποδείχθηκαν ληστές και δυνάστες και οι μεσαίοι καταστράφηκαν. Αλλά μόνο όταν φάνηκε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν αποφασισμένη να αντισταθεί ο κόσμος μετατοπίστηκε μαζικά, όταν είδε δηλαδή ότι μπορούμε να παλέψουμε με το θηρίο. Η διάθεση του κόσμου εκτοξεύθηκε αλλά, όπως και με το ξέσπασμα στις Πλατείες, η αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ σέρνει τα πόδια του. Απροετοίμαστη, η κυβέρνηση εγκλωβίστηκε στην «τεχνική» και νομική πλευρά της διαπραγμάτευσης και μόνο εσχάτως «ανακάλυψε» ότι το καλύτερο χαρτί ήταν η πολιτική πλευρά, η εθνική ανεξαρτησία. Και ότι το GREXIT απειλεί την Αθήνα όσο και το Βερολίνο. Στη μάχη των σαλονιών ήταν φυσικό να βρεθεί σε μειονεκτική θέση. Όταν ο κόσμος έχει μείνει εκτός παιγνίου-η συγκεκριμένη σχέση ΣΥΡΙΖΑ/κόσμου απαιτεί ειδική συζήτηση.
Στο εσωτερικό η αντιπαράθεση, αυτή τη στιγμή, δεν χωρίζει, όπως επιμένουν μερικοί, αστούς και προλετάριους. Αν στόχος (και αντικείμενο της διαπραγμάτευσης) είναι η εθνική ανεξαρτησία, η απαίτηση να διεκδικούμε και να ασκούμε τα ίδια δικαιώματα με όλους τους άλλους Εταίρους, τότε αντίπαλος είναι όποιος αντιστρατεύεται στη θεωρία και στην πράξη αυτή την πολιτική, της εθνικής ενότητας.
Η ανανεωτική αριστερά (και οι «διεθνιστές») έχουν προσφέρει τις χειρότερες υπηρεσίες ακριβώς επειδή συμπορεύθηκαν ιδεολογικά με τον εκσυγχρονισμό και συνεχίζουν. Αντιπροσωπεύουν απειροελάχιστη μειοψηφία στον ΣΥΡΙΖΑ και ποτέ δεν ξεπέρασαν το 3-4% στην κοινωνία. Στο ανώτερο επίπεδο, ωστόσο, πλειοψηφούν αλλά δεν έχουν την ηγεμονία παρά τις ισχυρές θέσεις τους στον τομέα ενημέρωσης/προπαγάνδας. Επιδιώκουν, ωστόσο, ως «Ηρακλείς του Βασιλέως», να κυριαρχήσουν, να επιτηρούν, να ελέγχουν και να καθοδηγούν, παρά να υπηρετούν.
Η κυβέρνηση, παρά τα όσα λέγονται, δεν έχει περιθώριο να παραδώσει τα όπλα, να κάνει τη διαβόητη «κωλοτούμπα» και δεν θα την κάνει. Το κεντρικό διακύβευμα δεν είναι τα όποια δις ευρώ αλλά η ηγεμονία του Βερολίνου στην ΕΕ που εκφράζεται και βασίζεται στη λιτότητα/έλεγχο όλων των άλλων Εταίρων. Ηγεμονία που συναρτάται με τη σχέση Βερολίνου/ Μόσχας και από το τρίγωνο Ουάσιγκτον/ Μόσχα/ Βερολίνο. Η Ελλάδα είναι σπίθα που θα μπορούσε (ακούσια) να βάλει στον κάμπο φωτιά, ανεξέλεγκτη. Αυτή η διαπραγμάτευση όποτε και αν λήξει, τον Ιούνιο ή αργότερα, είναι μόνο η πρώτη πράξη. Νέοι παίκτες πιθανόν να αλλάξουν τους συσχετισμούς και ίσως τους περιπλέξουν. Η μάχη θα είναι μακρά.

Το μεγάλο λάθος του ΔΝΤ για την Ελλάδα


ΚΥΡΙΑΚΗ, 26/04/2015 
Του Ashoka Mody
Τα διογκούμενα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας οδηγούν τη χώρα στο να εξετάσει το μέχρι πρότινος αδιανόητο: την αθέτηση πληρωμής σε δάνεια του ΔΝΤ. Αντί να απαιτεί την αποπληρωμή και περαιτέρω λιτότητα, το ΔΝΤ θα πρέπει να αναγνωρίσει τις ευθύνες του για την κατάσταση της χώρας και να διαγράψει μεγάλο μέρος του χρέους.
Οι επαχθείς υποχρεώσεις της Ελλάδας στο ΔΝΤ, την ΕΚΤ, και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μπορούν να ανιχνευθούν μέχρι τον Απρίλιο του 2010, όταν έκαναν ένα μοιραίο λάθος. Αντί να επιτρέψουν στην Ελλάδα να κηρύξει στάση πληρωμών στα ανυπέρβλητα χρέη της προς τους ιδιώτες πιστωτές, επέλεξαν να της δανείσουν χρήματα για να τα αποπληρώσει στο ακέραιο.
Τότε, πολλοί ζήτησαν να προχωρήσουν αμέσως σε αναδιάρθρωση του χρέους προς ιδιώτες επενδυτές, ως εκ τούτου επιβάλλοντας ζημιές σε τράπεζες και επενδυτές που είχαν δανείσει λεφτά στην Ελλάδα. Μεταξύ αυτών ήταν διάφορα μέλη του συμβουλίου του ΔΝΤ και ο Karl Otto Pohl, πρώην πρόεδρος της Bundesbank και βασικός αρχιτέκτονας του ευρώ. Το ΔΝΤ  και οι ευρωπαϊκές αρχές απάντησαν ότι η αναδιάρθρωση θα προκαλούσε οικονομικό χάος παγκοσμίως. Όπως σημείωσε με ειλικρίνεια ο Pohl, αυτό ήταν απλώς μια κάλυψη για την διάσωση των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, οι οποίες ήταν μεταξύ των μεγαλύτερων παραγόντων για τις ελληνικές σπατάλες.
Τελικά η προσέγγιση των αρχών εν μέρει αντικατέστησε ένα πρόβλημα με ένα άλλο: τα δάνεια του ΔΝΤ  και των Ευρωπαίων χρησιμοποιήθηκαν για την αποπληρωμή των ιδιωτών πιστωτών. Ως εκ τούτου, παρά την καθυστερημένη αναδιάρθρωση το 2012, οι υποχρεώσεις της Ελλάδας παραμένουν αφόρητες, μόνο που τώρα οφείλονται σχεδόν αποκλειστικά σε επίσημους πιστωτές.
Πέντε χρόνια αφότου άρχισε η κρίση, το κρατικό χρέος έχει εκτιναχθεί από το 130% του ΑΕΠ στο σχεδόν 180%. Στο μεταξύ, μια βαθιά οικονομική ύφεση και ο αποπληθωρισμός, έχουν μειώσει σημαντικά την ικανότητα της κυβέρνησης να αποπληρώσει.
Σχεδόν όλοι συμφωνούν τώρα ότι το να πιέζουν την Ελλάδα να πληρώσει τους ιδιώτες πιστωτές της, ήταν μια κακή ιδέα. Η απαιτούμενη δημοσιονομική λιτότητα ήταν απλώς πάρα πολύ μεγάλη, προκαλώντας την κατάρρευση της οικονομίας. Το ΔΝΤ αναγνώρισε το λάθος σε ένα report το 2013 για την Ελλάδα. Σε ένα πρόσφατο staff report, το Ταμείο δήλωσε πως όταν μια κρίση απειλεί να εξαπλωθεί, θα πρέπει να αναζητείται μια συλλογική λύση αντί να υποχρεώνεται η προβληματική οικονομία να επωμιστεί όλο το βάρος. Ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, Olivier Blanchard, έχει προειδοποιήσει ότι η περισσότερη λιτότητα θα συντρίψει την ανάπτυξη.
Παραδόξως, ο τρόπος που συνεχίζει να προτείνει το ΔΝΤ για την Ελλάδα παραμένει αμετάβλητος: δανεισμός περαιτέρω κεφαλαίων (αυτή την φορά από τις ευρωπαϊκές αρχές) για την αποπληρωμή μιας ομάδας πιστωτών (ΔΝΤ) και να παραμείνει εστιασμένη στην λιτότητα. Οι τελευταίες προβλέψεις του Ταμείου υποδηλώνουν ότι το πλεόνασμα της χώρας (χωρίς τους τόκους) θα διαμορφωθεί στο 4,5% του ΑΕΠ, ένα αυστηρό επίπεδο λιτότητας που λίγες κυβερνήσεις έχουν υποστεί ποτέ για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Με μπροστάρη την Γερμανία, αξιωματούχοι του ΔΝΤ έχουν καταθέσει την εμπιστοσύνη τους στις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις»- αλλαγές στην εργασιακή και σε άλλες αγορές που υποτίθεται ότι βελτιώνουν την μακροπρόθεσμη δυναμική ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα. Το τελευταίο World Economic Outlook του Ταμείου ρίχνει «κρύο νερό» στην ιδέα ότι αυτές οι μεταρρυθμίσεις θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα χρέους την Ελλάδα αξιόπιστα και έγκαιρα. Τα πιο πολύτιμα μέτρα ενθαρρύνουν την έρευνα και ανάπτυξη και βοηθούν ώστε να συμβάλλει στην ενίσχυση των κλάδων υψηλής τεχνολογίας. Όλα αυτά είναι για καλό, αλλά τέτοια επιτεύγματα δεν έχουν πολύ σημασία για τα επόμενα πέντε χρόνια. Η προτεραιότητα πρέπει να είναι να αποτραπεί η Ελλάδα να βυθιστεί περισσότερο σε ένα φαύλο κύκλο χρέους-αποπληθωρισμού. Δυστυχώς, ορισμένες μεταρρυθμίσεις στην πραγματικότητα θα επισπεύσουν τον φαύλο κύκλο, αποδυναμώνοντας την ζήτηση.
Στις 9 Απριλίου η Ελλάδα αποπλήρωσε 450 εκατ. ευρώ στο ΔΝΤ, και πρέπει να πληρώσει άλλα 2 δισ. ευρώ τον Μάιο και τον Ιούνιο. Η διευθύντρια του ΔΝΤ, Christine Lagarde, έχει καταστήσει σαφές ότι οι καθυστερήσεις στην αποπληρωμή δεν θα γίνει ανεκτή. «Εγώ, από την πλευρά μου, σίγουρα δεν θα την υποστηρίξω», ανέφερε στην τηλεόραση του Bloomberg.
Αναπόφευκτα, ελάφρυνση του χρέους θα δοθει- αλλά μαζί με αδιάκοπο πόνο. Η ελληνική κυβέρνηση θα χρειαστεί να μην προχωρήσει στην πληρωμή προμηθευτών και υπαλλήλων, και θα κάνει «επιδρομή» στα συνταξιοδοτικά ταμεία. Σε πέντε χρόνια από τώρα, οι οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες της χώρας θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι ακόμη πιο οξείες. Το ερώτημα θα είναι: γιατί δεν διαγράφθηκε περισσότερο χρέος νωρίτερα; Κανένας δεν είναι πρόθυμος να αντιμετωπίσει αυτά τα δυσάρεστα στοιχεία, και θα επικρατούν οι ευσεβείς πόθοι.
Αφού απέτυχε στην πρώτη του ελληνική δοκιμασία, το ΔΝΤ κινδυνεύει να το κάνει ξανά. Παραμένει παγιδευμένο στις προτεραιότητες των μετόχων του, μεταξύ των οποίων το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία. Για να επαναβεβαιώσει την ανεξαρτησία του και να ξαναβρεί την χαμένη του αξιοπιστία, πρέπει να διαγράψει ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους και να υποχρεώσει τα εύπορα μέλη του να αναλάβουν τις ζημιές.
© Copyright Bruegel. Η μετάφραση του κειμένου έγινε από το Capital.gr. Η δημοσίευση της ελληνικής μετάφρασης δεν αποτελεί προϊόν επίσημης συνεργασίας
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://www.bruegel.org/nc/blog/detail/article/1615-the-imfs-big-greek-mi...

οι “τρεις” που κατηγορούνται για την υπονόμευση των οικονομιών της Ευρώπης.

Πέντε έτη “ενίσχυσης”  


RT
Το 2010 , η Ευρωπαϊκή Επιτροπή , η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο περισσότερο γνωστοί  ως " τρόικα " των Ευρωπαίων πιστωτών , αποφάσισε να παράσχει οικονομική βοήθεια σε ορισμένες από τις χώρες που αντιμετώπιζαν ιδιαίτερες δυσκολίες μετά την παγκόσμια κρίση του 2007 - 2008. Ως αντάλλαγμα ζητούσαν από αυτά τα κράτη να λάβουν μια σειρά από μέτρα αυστηρής λιτότητας . Πέντε χρόνια αργότερα η οικονομία της Ελλάδας - μία από τις περισσότερο πληγείσες χώρες - εξακολουθεί να βρίσκεται στα ερείπια , και με τη νέα κυβέρνηση της χώρας να μην επιτρέπει την συνέχιση αυτής της πολιτικής . Ο οικοδεσπότης του “Στο πρόγραμμα Τώρα” Annisa Nauey συζήτησε για την τρέχουσα κατάσταση με τον Γερμανό δημοσιογράφο και συγγραφέα Χάραλντ Σούμαν






Που φαίνεται η διαδικασία της ανάκαμψης της ευρωπαϊκής οικονομίας; Το ευρώ και το δολάριο είναι σχεδόν στο ίδιο επίπεδο; ποια είναι η κατάσταση της ανεργίας; πολλοί σκέφτονται ότι πρέπει να αρχίσουν να ψάχνουν για εργασία εκτός της ΕΕ. 
Ορισμένοι πιστεύουν ότι δεν υπήρξε ανάκαμψη  και, ιδίως εκείνοι που ακολούθησαν την “τρόικα”. Οι πιστωτές θα έπρεπε να βοηθήσουν στην πράξη την οικονομία αλλά μάλλον την κατέστρεψαν.

«Η δομή της" τρόικας "είναι οι εξής: η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ που χρησιμοποιούν το ευρώ - το λεγόμενο Eurogroup –  ανέθεσαν σε αυτά τα τρία θεσμικά όργανα να αναλάβουν τον έλεγχο της κατάστασης της κρίσης: για την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Κύπρο και την Ελλάδα. Έπρεπε να διασφαλιστεί ότι οι χώρες αυτές πληρούν το πρόγραμμα της «τρόικα». Το πρόγραμμα προβλέπει την καταβολή των χρεών και συμμόρφωση των χωρών αυτών σε μια παρωχημένη πολιτική και οικονομικές έννοιες, η ουσία των οποίων είναι να παγιωθεί η ισορροπία της χώρας του οφειλέτη από τις περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων. Ωστόσο, η έννοια αυτή είναι εντελώς λάθος, καθώς δεν είναι βιώσιμη. Όπως είπε στην ταινία ο βραβευμένος με Νόμπελ στα οικονομικά Paul Krugman, « οι δαπάνες σας - είναι το εισόδημά μου, τα έξοδα μου – είναι το εισόδημά σας. Αν κάνω, την προσπάθεια να τα αποθηκεύσω, τότε έχετε μείωση των εσόδων, "- είπε ο δημοσιογράφος Harald Schumann κατά την διάρκεια της εκπομπής του RT.


Σε μια πιθανή ελληνική έξοδο από την ευρωζώνη λένε αρκετά συχνά. Αλλά είναι άγνωστο αν θα επιτρέψουν ποτέ Βερολίνο και οι Βρυξέλλες να συμβεί αυτό.


«Δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον, αλλά βλέπω ότι οι πιστώτριες χώρες, όπως η Γερμανία, μαζί με τα δανειοδοτικά ιδρύματα - η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ – αυτό που ζητάνε από την ελληνική κυβέρνηση είναι να συνεχίσει την ίδια πορεία, που επέβαλαν στην Αθήνα πριν από πέντε χρόνια. Αυτά τα μέτρα δεν βοηθούν τη χώρα, κατέστρεψαν μόνο την οικονομία της. Παρά το λάθος τους, οι πιστώτριες χώρες απαιτούν από τους Έλληνες να συνεχίσουν την πορεία αυτή.
Εξελέγη μια κυβέρνηση για να θέσει τέλος σε μια παρωχημένη αντίληψη και να προσπαθήσει με άλλους τρόπους να σώσει την χώρα. Αυτός είναι ο λόγος για το σημερινό αδιέξοδο.
Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι υπάρχει ελπίδα για ένα συμβιβασμό, ωστόσο, φαίνεται ότι και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν θέλουν να είναι στην Ευρωζώνη, η αριστερή κυβέρνηση η οποία μπορεί να καταφέρει να βρει νέους τρόπους εξόδου από την κρίση και την απόρριψη των μέτρων λιτότητας . Πράγματι, στην περίπτωση αυτή, μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για τους άλλους, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος », κατέληξε ο Σούμαν.

http://russian.rt.com

Ο άγνωστος πόλεμος σε βάρος της κυβέρνησης …


ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ - 25.4.15- ΑΠΟ ISTIOFOROS NEWS / ABOUT AN HOUR AGO 
 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ:  λεπτομέρειες που αφήνουν το στόμα ανοιχτό

ΚΥΡΙΑΚΗ 26-4-2015
Ξένες μυστικές υπηρεσίες-μιντιάρχες.


Ένας άγνωστος, παράλληλος πόλεμος, εξελίσσεται πίσω από αυτό που φαίνεται στα Μέσα Ενημέρωσης και στις δημόσιες δηλώσεις ως μάχη της Ελλάδος για το μεγάλο θέμα της οικονομίας. Ξένες υπηρεσίες, δείχνουν να είναι ενοχλημένες από την είσοδο της Ελλάδας σε ένα ασυνήθιστο ως σήμερα διπλωματικό παιχνίδι. Η δραστηριότητα αυτή δεν αφορά τους αγωγούς και τις διαπραγματεύσεις μόνο, αλλά την απαίτηση του Αλέξη Τσίπρα από τους υπουργούς αλλά και τις ελληνικές υπηρεσίες, να χαράξουν πολιτική «ανάκτησης και αποκατάστασης της εθνικής κυριαρχίας».

Αυτό το οποίο φαίνεται πως έχει θορυβήσει όσους είχαν συνηθίσει να έχουν εξασφαλίσει συγκεκριμένου τύπου σχέσεις με τις ελληνικές Αρχές, είναι πληροφορίες που έχουν φτάσει στο μέγαρο Μαξίμου, σύμφωνα με τις οποίες, αρχεία εθνικής σημασίας με πληροφορίες που αφορούν δραστηριότητες ξένων υπηρεσιών στη χώρα, έχουν εξαφανιστεί. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ομάδα η οποία λειτουργούσε μέσα ή παράλληλα με την ΕΥΠ, είχε προχωρήσει σε παράνομες ή παράτυπες δραστηριότητες, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται ακόμη και παρακολουθήσεις πολιτών ή πολιτικών.

Η απόφαση να διεξαχθεί έρευνα γι αυτές τις πληροφορίες, φαίνεται πως έχει θορυβήσει τους πρωταγωνιστές οι οποίοι ενδέχεται να έχουν αφήσει ηλεκτρονικά ίχνη. Οι ξένες μυστικές υπηρεσίες φαίνεται να έχουν ενημερωθεί από την ελληνική πλευρά πως η χώρα θα διατηρήσει καλές σχέσεις με όσους διώκουν το διεθνές έγκλημα, είτε πρόκειται για τρομοκρατία είτε για οικονομικό έγκλημα, αλλά η κόκκινη γραμμή είναι η διαφύλαξη του εθνικού χώρου. Τις τελευταίες δέκα ημέρες, δημοσιεύματα εμφανίζουν τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες να προσανατολίζονται στην «εσωτερική παρακολούθηση» πράγμα το οποίο δεν ισχύει και σύμφωνα με παράγοντες της κυβέρνησης είναι μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού.

Οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως έχει εντοπιστεί σχέδιο να χρησιμοποιηθεί ο ελληνικός Τύπος, ο οποίος ήδη είναι δυσαρεστημένος από τις πολιτικές αποφάσεις της κυβέρνησης, ως πολιορκητικός κριός και παράγοντας φθοράς. Με τον ίδιο τρόπο που το ελληνικό μιντιακό σύστημα εμφανίζει συνεχώς αδιέξοδα στη διαπραγμάτευση, θα εμφανίσει φθορά σε θέματα ασφάλειας ,αίσθημα ανασφάλειας και ενοχοποίηση μελών της κυβέρνησης .

Βασικός κορμός αυτής της τακτικής θα είναι, να αξιοποιηθούν καταστάσεις ακόμη και δικογραφίες που αφορούν εγκλήματα, και πάνω σε αυτές να δημιουργηθεί ένα ψευδές οικοδόμημα. Πρώην πρωταγωνιστές της «ομάδας αλήθειας» της ΝΔ αλλά και μιντιάρχες, θεωρούν πως μπορούν να δημιουργήσουν πολλές ιστορίες τύπου «Κατρούγκαλου», για να δημιουργήσουν σύγχυση και την αίσθηση πως «όλοι ίδιοι είναι». Αυτή τη φορά όμως το παιχνίδι θα είναι πολύ πιο σοβαρό και με ξένη βοήθεια.

Ένα σενάριο το οποίο σύμφωνα με ισχυρό παράγοντα της κυβέρνησης έχει δρομολογηθεί, είναι να υπάρξουν δημοσιεύματα τα οποία περιγράφουν αληθινά περιστατικά που αφορούν εγκλήματα αλλά εμπλέκουν και μη σχετιζόμενους. Στη συνέχεια κάποιος εισαγγελέας, θα εμφανιστεί πρόθυμος να διατάξει έρευνα με βάση τα δημοσιεύματα. Έτσι οι μιντιάρχες θα έχουν το δικαίωμα να παράγουν δημοσιεύματα που θα περιέχουν ονόματα, που οι ίδιοι ενέπλεξαν, σαν να ήταν πραγματικά εμπλεκόμενοι.

Το σχέδιο αυτό φαίνεται πως έχει αποκαλύψει σε κυβερνητικό αξιωματούχο ένας από τους πρωταγωνιστές της υπόθεσης, υποδεικνύοντας μάλιστα και το όνομα του εισαγγελέα ο οποίος θα φροντίσει να συμπεριλάβει τα ονόματα των μη σχετιζόμενων στην έρευνα για να προσδώσει αξιοπιστία. Αναμένουμε να δούμε αν ο πόλεμος αυτός θα καταλήξει σε μία ακόμη «επιχείρηση μονταζιέρα», ή θα αποκαλύψει μια βρώμικη δραστηριότητα υπηρεσιών τα τελευταία χρόνια.
www.koutipandoras.gr


Read more: http://www.istioforosnews.com/2015/04/blog-post_4498.html#ixzz3YMMvVUFC

Εθνολογικός Αφανισμός της Ελλάδας!

Η πολιτική των ανοικτών συνόρων για τους μετανάστες, οδηγεί τη χώρα σε Λιβανοπoίηση και εθνολογικό αφανισμό

 Γράφει ο Θεόδωρος Κατσανέβας

Η πολιτική των ανοιχτών συνόρων που εγκαινίασε η Αν. Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Υπουργός κα Τασία Χριστοδουλόπουλου, θα οδηγήσει σε Λιβανοποίηση και εθνολογικό αφανισμό τη χώρα μας, όπως πολύ πιθανόν σχεδιάζουν διεθνείς κύκλοι. Με το ανοιχτό προσκλητήριο προς όλους,
προς το 1 δις των αναξιοπαθούντων ανά την Υφήλιο σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ που αναζητούν μια καλύτερη μοίρα στον ήλιο, υπολογίζεται ότι εφέτος θα μας έρθουν τουλάχιστον 300.000 μη αφομοιώσιμοι μουσουλμάνοι μετανάστες, μεταξύ των οποίων υπάρχουν και ακραίοι φονταμελιστές και ακτιβιστές. 

Επί πλέον, οι δουλέμποροι θα ενθυλακώσουν πάνω από 1,5 δις ευρώ, τα νοσοκομεία μας θα βουλιάξουν, τα κυκλώματα του εγκλήματος θα θεριέψουν και η Χρυσή Αυγή θα επανακάμψει δριμύτερη. 

Και ας μη γελιόμαστε. Οι περισσότεροι που καταφθάνουν μαζικά τις τελευταίες μέρες δεν είναι Σύριοι, δηλ. πρόσφυγες αλλά μουσουλμάνοι οικονομικοί μετανάστες που απλώς δηλώνουν πρόσφυγες. Τα λεγόμενα ταξιδιωτικά έγγραφα που λέγεται ότι θα δοθούν στους μετανάστες ή και στους κατά δήλωσή τους πρόσφυγες για να μεταβούν στην Ευρώπη, δεν έχουν καμιά απολύτως ισχύ αν δεν εγκριθούν από την Ε.Ε. 

Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο μέρος τους θα παραμείνει εγκλωβισμένο εδώ, αφού παραμένει παντοδύναμη η καταστροφική για εμάς σύμβαση Δουβλίνο ΙΙ. και ΙΙΙ με τις οποίες όποιοι μετανάστες συλλαμβάνονται οπουδήποτε στην Ευρώπη, μεταφέρονται πίσω στην πρώτη χώρα εισαγωγής τους. 

Αν συνεχιστεί η σημερινή μαζική εισβολή, συνυπολογίζοντας και την υπεργεννητικότητά τους, σε έξι χρόνια θα ανέρχονται σε δύο εκατομμύρια. Και συνολικά μαζί με τα δύο εκατομμύρια των εδώ εγκατεστημένων νόμιμων ή παράνομων σε όλη την Ελλάδα και στη Δ. Θράκη, στα επόμενα έξι χρόνια θα ανέρχονται σε 4,5 εκ. άτομα νεαρής κυρίως ηλικίας . 

Σε 12 χρόνια θα ανέρχονται συνολικά σε 10 εκ. έναντι 9 εκ γερασμένων «Ελλήνων ιθαγενών» που μαστίζονται από υπογεννητικότητα και φυγή των νέων μας ειδικότερα στο εξωτερικό. 

Σε 10-12 χρόνια δηλ. θα είμαστε μειοψηφία στη χώρα μας, έναντι των μη αφομοιώσιμων μουσουλμάνων που θα μας έχουν υπερφαλαγγίσει πληθυσμιακά και πολύ νωρίτερα πολιτικά. 

Αν αυτό δεν αλλάξει, πολύ σύντομα θα δικαιωθεί ο Οζάλ όταν έλεγε ότι, «δε χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αφού αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια μουσουλμάνους» 

ΠΗΓΗ: 
http://www.press-gr.com/2015/04/blog-post_2425.html

Τα όνειρα του Σαμαρά…



Ο Αντώνης Σαμαράς και ως πρωθυπουργός ζούσε σε άλλο πλανήτη… 
Σήμερα, ως αξιωματική αντιπολίτευση, η κατάστασή του έχει επιδεινωθεί. Η πολιτική ιατρική δεν προβλέπει καμία αυτοθεραπεία πλέον… 
Επενδύει, ο άμοιρος, στη χρεοκοπία της χώρας και στην κατάρρευση της «αριστερής» κυβέρνησης, γιατί πιστεύει ότι θα διασωθεί πολιτικά και θα επανέλθει!!!


Τρέφεται με τέτοια όνειρα ο Σαμαράς διότι δεν είναι σε θέση πλέον να αντιληφτεί (δεν χαρακτηριζόταν ποτέ για την πολιτική του οξυδέρκεια και αντικειμενικότητα) ότι ΤΙΠΟΤΑ πλέον δεν μπορεί να τον «ξεπλύνει» και να τον διασώσει: Πολιτικά είναι νεκρός, τελεσίδικα καταδικασμένος από τον ελληνικό λαό… 

Καμία χρεοκοπία και καμία κατάρρευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν διασώζουν τον Σαμαρά. 

Μέσα από κοινοβουλευτικές διαδικασίες δεν υπάρχει εναλλακτική κυβερνητική λύση. Και όχι μόνο δεν υπάρχει πολιτικός φορέας που μπορεί να γκρεμίσει εκλογικά το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αντίθετα είναι τα υπάρχοντα παρακμασμένα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αυτά που πριμοδοτούν πολιτικά το ΣΥΡΙΖΑ, αυτά που …διασώζουν την αξιοπιστία της νέας κυβέρνησης. 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν απειλείται από κανένα κόμμα σ’ αυτήν τη συγκυρία: Δεν υπάρχει εναλλακτική κυβερνητική λύση (εκλογικά). 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ απειλείται από τον εαυτό της, από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ  

Αυτή η κυβέρνηση θα καταρρεύσει μόνο από τα δικά της πολιτικά αδιέξοδα και τις δικές της εκρηκτικές αντιφάσεις.  

Η κατάρρευση, όμως, της κυβέρνησης δεν οδηγεί στη διάσωση και επαναφορά του Σαμαρά ή του Βενιζέλου. Οδηγεί σε άλλα κυβερνητικά σχήματα και νέες τερατογενέσεις, χωρίς τα μισητά, ακροδεξιά σύμβολα του δωσιλογισμού. 

Το σπουδαιότερο, βεβαίως είναι άλλο: Ότι η κατάρρευση της κυβέρνησης θα χρησιμοποιηθεί και θα αξιοποιηθεί για την αναπαλαίωση του πολιτικού σκηνικού, για τη δημιουργία νέων αναπαλαιωμένων κομματικών φορέων… 

Οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι μόνο με ανοικτό πραξικόπημα μπορεί να επανέλθουν. Τα ισχυρά, όμως κέντρα των αποφάσεων αυτά του 4ου Ράιχ (διεθνή και εγχώρια) δεν αυτοκτονούν για να σώσουν τον Σαμαρά. Έχουν λύσεις κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ που έχει τη «λαϊκή εντολή» και τη λαϊκή …συμπάθεια (ακόμα). 

Η οποιαδήποτε κατάρρευση αυτής της κυβέρνησης θα επιδιωχτεί να είναι ελεγχόμενη, για να μην πυροδοτήσει λαϊκές εκρήξεις. 

Οι εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις θα υπάρξουν είτε με νέες επιμειξίες («εθνικές συναινέσεις» λόγω «εκτάκτων αναγκών»), είτε με νέες εκλογές που θα ομογενοποιήσουν το ΣΥΡΙΖΑ, θα ενισχύσουν τις καθεστωτικές και «εκσυγχρονιστικές» δυνάμεις του, «καθαρίζοντας» ή «αποβάλλοντας» , επιπροσθέτως, κάποιες «βλαβερές ουσίες» του… 

Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει …τορναριστεί και θα λειτουργεί χωρίς μεγάλες τριβές στην αποικιοκρατική μηχανή… 

Παράλληλα θα υπάρξει και ο αναγκαίος χρόνος «άνδρωσης» (ρατσιστικό κατά τους υστερικούς του φεμινισμού) νέων πολιτικών φορέων… 

Σε αυτές τις διαδικασίες ο Σαμαράς δεν χωράει. Θα γίνουν από ένα κομμάτι της ΝΔ χωρίς αυτόν. Αυτός μόνο σε ένα κόμμα με τον Μπαλτάκο μπορεί να υπάρξει και αυτό είναι συζητήσιμο…
 
ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΡΕΣΑΛΤΟ

Φτάνουν πιά οι αηδίες!..

ΣΑΒΒΑΤΟ 25-4-2015

     Εμείς γ@@@όμασταν κι αυτοί παίζανε και χαριεντιζόντουσαν με τα μνημόνια και τα βοϊδοκέφαλά τους.

     Κι έχει το θράσος ακόμη ο πολιτικός εγκληματίας του PSI, αυτός που με την υπογραφή του (υπουργός οικονομικών τότε και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Τραπεζίτη), καταλήστευε τα ασφαλιστικά ταμεία και τους δημόσιους οργανισμούς,
     ..να αποφαίνεται τώρα, σαν κατήγορος, πως οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου είναι, λέει, αντισυνταγματικές!

     Και πότε έγιναν ''αντισυνταγματικές'' , ώ συνταγματολόγε της πεντάρας;
     Μετά τις 25 Ιανουαρίου; Πριν δεν ήταν;

     Και είναι άλλο πράγμα να χρησιμοποιείς τέτοια ακραία μέσα ώστε να κάνεις μια προσπάθεια να ξεπεράσεις για κάποιον καιρό την ασφυξία που σου επιβάλλουν οι ''δανειστές'' ώστε να ξεπεράσεις τον σκόπελο και να είσαισυνεπής στους μισθούς και τις συντάξεις,
     ..και άλλο να τα χρησιμοποιείς κατά κόρον ΓΙΑ ΝΑ ΡΗΜΑΞΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, και την κοινωνία ολόκληρη!

     Άντε βλάκα,
     ..που θες να κάνεις και τον βλάκα, 
     ..για να σε περάσουν για έξυπνο!

     Κατά τ' άλλα, το καλαμπουράκι με τους δανειστές-απατεώνες έχει καταντήσει αηδία.
     Εκβιασμοί και απειλές και τελεσίγραφα. Αυτό είναι το νέο τους μοτίβο ''διαπραγμάτευσης''.
     Θέλουν να στραγγαλίσουν την οικονομία για να εξαναγκάσουν την κυβέρνηση να εγκαταλείψει τις προεκλογικές της υποσχέσεις.
     Αν υποχωρήσουμε τώρα στους εκβιασμούς, έχουμε τελειώσει για πάντα.
   
     Θέλουν εκβιασμούς;  Ας τους έχουν
     Δημοψήφισμα, ή εκλογές ΤΩΡΑ με αίτημα την ΕΝΤΟΛΗ ΓΙΑ ΡΗΞΗ!
     Απόφαση λαού και τα σκυλιά δεμένα!

     Η κυβέρνηση έχει υποχρέωση και να μην υποχωρήσει σε εκβιασμούς,
     ..και να τολμήσει ένα βήμα μπροστά!..