Η αποτυχία του ευρώ και η ελπιδοφόρα προοπτική της δραχμής


Δευ, 31/08/2015 
Ως νέος ΄Αμλετ , ο ΄Ελλην ψηφοφόρος καλείται να επιλέξει στις  εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου μεταξύ μνημονικών και αντιμνημονικών κομμάτων .Δηλ. εν τελική αναλύσει , «να μπή κανείς ή να μη μπή» (στην δραχμή) δοθέντος ότι η ενδεχομένη αποδοκιμασία των ευρωφίλων κομμάτων σημαίνει αυτομάτως χρεοκοπία και επάνοδο εις κάποιου είδους εγχώριο νόμισμα. 
Το δίλημμα ,εν τούτοις , δραχμή ή ευρώ είναι παραπειστικόν. Απλοποιεί μία σύνθετη υπόθεσιν: Εάν συμφέρει την ανάπτυξι της οικονομίας (ΑΕΠ) η χρήσι ξένου νομίσματος και δανεικών διά την αποτροπή  της χρεοκοπίας και όχι διά επενδύσεις ή εάν την εξυπηρετεί η επάνοδος στην εθνική νομισματική πολιτική και η αναστολή εξυπηρετήσεως του άλλως αδιατηρήτου δημοσίου χρέους οπότε η εισροή ιδιωτικού επενδυτικού κεφαλαίου και η ενίσχυσι των εξαγωγών δύνανται ν’ αυξήσουν υ γ ι ώ ς το ΑΕΠ και να μειώσουν την ανεργία.
Η παρελθούσα συμπεριφορά του ευρώ και η μεταπολεμική εμπειρία της δραχμής είναι ένας ασφαλής οδηγός της προτιμήσεως του ενός ή του άλλου νομίσματος, ενώ η οικονομική ανάπτυξις  είναι το επιδιωκόμενο μέσον , δια την καταπολέμησι της ανεργίας ,που υποσκάπτει τα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας και δημογραφίας.
Η απόφασι παραμένει πολιτική επιλογή και υπ’αυτή την έννοια δεν έχει τόση σημασία ποίο κόμμα θα κερδίσει τις προσεχείς εκλογές αλλά υπό ποίαν μορφή του πολιτεύματος θα εφαρμόσει την μία ή την ετέρα λύσιν. Είναι προφανές ότι το κοινοβουλευτικό σύστημα αδυνατεί να εφαρμόσει ακόμη και τα προαπαιτούμενα της ευρωχρηματοδοτήσεως του χρέους ενώ εκφράζονται ζωηρές αμφιβολίες  εάν  μία αριστερή κυβέρνησι δύναται να διαχειρισθή την νέα δραχμή , υπό την πίεσι του λεγομένου «πολιτικού κόστους» (πχ. η φορολόγησι των αγροτών) και της διευρύνσεως του δημοσίου (Σοβιετικό μοντέλο) στην οικονομία.
Η αποτυχία του ευρώ.
Όταν το 2002 κυκλοφόρησε το ευρώ (ίσο περίπου με 2 Γερμανικά μάρκα ) ,η Ελληνική οικονομία διήρχετο μίαν περίοδο σταθερότητος και σχετικής αναπτύξεως , αποτέλεσμα δύο υποτιμήσεων της δραχμής επί ΠΑΣΟΚ.Ο πληθωρισμός ήταν ανεκτός και η ανεργία υπό έλεγχο  ,παρά το αντιεπιχειρηματικό πνεύμα των… σοσιαληστρικών κυβερνήσεων μετά το 1974 (βλ.άρθρ. 106 του Καραμανλικού συντάγματος που δημεύει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις χωρίς αποζημίωσι)
Η επιλογή  του ευρώ υπήρξε μία καθαρώς πολιτική πράξι που δεν είχε καμμία απολύτως σχέσι με την οικονομική πραγματικότητα. Εστηρίζετο εις μαγειρευμένα στατιστικά στοιχεία και ανταλλαγές επιτοκίων (swap) ,διά την απόκρυψι του δημοσίου χρέους , από την οποία απόκρυψι η μεσολαβήσασα Γκόλντμαν Ζαξ έβγαλε μερικές εκατοντάδες εκατομμυρίων δολλαρίων κέρδος και ο τότε πρωθυπουργός Κ.Σημίτης επεδείκνυε  τα πρώτα ευρωνομίσματα λίαν υπερηφάνως στον Αμερικανό πρόεδρο Τζώρτζ Μπούς , ο ποίος απορούσε με το μέγεθος της εθελοδουλίας των γραικύλων.
Το ευρώ προεκάλεσε τρομακτικές παρενέργειες ειδικώς στην Ελλάδα : από της βαθείας μεταβολής της αντιλήψεως περί των τιμών στην αγορά (Price perception ,  λόγω  διαστολής της πιστωτικής επέκτασης) μέχρις  αφανών εκ πρώτης όψεως αλλ’ λίαν οδυνηρών αποτελεσμάτων διά τον ΄Ελληνα παραγωγό ,καταναλωτή και φορολογούμενο (εξ αιτίας του αφειδούς δανεισμού του δημοσίου στο εξωτερικό και της εν συνεχεία αγρίας φορολογίας των δια των τριών μνημονίων). 
Το γενικό επίπεδο των τιμών  του ευρώ υπερδιπλασιάσθη στην Ελλάδα  απ’ την αύξησι της συνολικής ζητήσεως που παρέσχεν η ανεξέλεκτη Τραπεζική χρηματοδότησι .Ο Ελληνικός πληθωρισμό  απεκρύβη απ’ την κρατικοδίαιτη στατιστική υπηρεσία και η απώλεια ανταγωνιστικότητος έφθειρε συν τω χρόνω την συγκρισιμότητα της Ελληνικής παραγωγής με τις συναγωνίστριες χώρες στην διεθνή αγορά (ακόμη και στον Τουρισμόν όπου η χώρα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα) ενώ ο γνωστός στην εφορία φορολογούμενος… εκληθη να επωμισθή το τεράστιο δημόσιο χρέος που το 2014 υπερέβη το 172% του ΑΕΠ ενώ η παραδοσιακή φοροδιαφυγή έλαβε κολοσσιαίες διαστάσεις.
Τ’ αποτελέσματα της νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής του ευρώ , η οποία βασικώς εξυπηρέτει την Γερμανία , που εξήγαγε την ανεργία της στο Ευρωπαϊκό νότο ,εφάνησαν στην χώρα μας πολύ ενωρίτερον της διεθνούς κρίσεως του 2008.
Η οικονομική ανάπτυξι , που αρχικώς είχε επιτυχυνθή λόγω της διοργανώσεως του Ολυμπιακών Παιγνίων (Olympic Games) το 2004, επεβραδύνθη ταχέως μέχρις εκμηδενήσεως το επόμενον έτος. Από του 2009 άρχισε μία πρωτοφανής ύφεσι να πλήττει την Ελληνική οικονομία με απώλεια συνολικώς μέχρις σήμερον του 40% του διαθεσίμου εισοδήματος και την ανεργία να πλησιάζει το τρίτο του ενεργού πληθυσμού (το άλλο 1/3 «ασχολείται» στο …δημόσιον λόγω πελατειακών σχέσεων των κομμάτων της κοινο-βολευτικής δημο-ακρατίας).
Η αδυναμία  εξυπηρετήσεως του δημοσίου χρέους έφερε το 2012 τα  Τρωηκά μνημόνια και το ΔΝΤ με τιμωρητική ουσιαστικώς διάθεσι και όχι με αναπτυξιακή προοπτική .Το μοιραίον λάθος επέτεινε την φθοροποιό δράσι του ξένου νομίσματος εις όλους τους τομείς της Ελληνικής οικονομίας σύν της προσελκύσεως δύο εκατομμυρίων λαθρομεταναστών λόγω του μετατρεψιμότητος  του ευρώ .
Η ψυχολογία της μάζης. 
-Πώς εξηγείται , εν τοιάτη περιπτώσει , η σημερινή δημοτικότης του ευρώ στην Ελληνική κοινή γνώμη;
Η απάντησι δεν είναι οικονομική αλλά της ψυχολογίας της μάζης του πληθυσμού: Αφ’ενός μεν το αίσθημα (τουλάχιστον μέχρι πρότινος) ότι οι ΄Ελληνες προήχθησαν εις …Ευρωπαίους (μαζί με τις δραχμικές καταθέσεις που μετεβλήθησαν εν μια νυκτί εις σκληρό συνάλλαγμα) αφ’ ετέρου δε η απέχθεια της μεταβολής  των συνηθειών και η πνευματική ραστώνη της ακαδημαϊκής κοινότητος , μαζί με την συνεχή κινδυνολογία των μαζικών μέσων …παραπληροφορήσεως , επέτρεψαν τον σχηματισμό ενός λαϊκού ερείσματος υπέρ του ευρωπαϊκού νομίσματος .
Εν τούτοις , το λαϊκό ρεύμα του ευρώ ήδη εξασθενεί όχι μόνον στους ριζοσπάστες οπαδούς (το τρίτο κόμμα είναι αντιμνημονικό) αλλά και διά πολλούς συντηρητικούς ψηφοφόρους που έχουν εθνική συνείδησι και καλούνται να πληρώσουν υπερόγκους φόρους. Τα Capital controls , το κλείσιμο και η κεφαλαιακή εξάχνωσι των Τραπεζών (που υπολειτουργούν επί 8 εβδομάδες !), τα αναλήψιμα 420 ευρώ ανά καταθέτη εβδομαδιαίως και  οι νέοι φόροι (+25%) του τρίτου μνημονίου αραιώνουν τους οπαδούς του ευρώ. Η αγωνία  μεταφέρεται τώρα στον Αλέξη Τσίπρα μήπως και δεν προλάβει τις εκλογές προτού επιπέσουν τα νέα εκκαθαριστικά της εφορίας επί της κεφαλής των ψηφοφόρων.
Εάν ‘όμως ο ΣΥΡΙΖΑ περιοριστεί στις 120 έδρες στην Βουλή , η πιθανότης επιστροφής στην δραχμή θα ενισχυθή όχι μόνον δι’εκείνους που έχουν μνήμη αλλά και δι’ όσους την απεχθάνονται ως όψιμοι «Ευρωπαίοι».
Στην εποχή της Δραχμής
Αντιθέτως προς την ευρωμνημονική , η εποχή της δραχμής εχαρακτηρίζετο από χαμηλή φορολογία , αύξησι της απασχολήσεως , δυναμική άνοδο των εξαγωγών στα Βαλκάνια , σταθερότητα και εξωστρέφεια του Τραπεζικού συστήματος και ευέλικτη συναλλαγματική πολιτική για τον Τουρισμό και την  ναυτιλία , που εκάλυπταν το 40% του ΑΕΠ ενώ σήμερα μόλις το 25%. 
Ως συνέπεια της ευελίκτου συναλλαγματικής πολιτικής της Τραπέζης της Ελλάδος προ του 1998, χιλιάδες νέες θέσεις μονίμου απασχολήσεως δημιουργήθησαν από  εφοπλιστικές ,νεοπαγείς και ξενοδοχειακές επιχειρήσεις στην χώρα. Η δραχμή είχε διεθνοποιηθή και μάλιστα ανατιμηθή στα Βαλκάνια.Το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών εκαλύπτοντο με «εξισορροπητικό δανεισμό» του μακαρίτου Ζολώτα 350-400 εκατομ. δολλάρίων  ετησίως και το δημόσιον χρέος ήταν κάτω του 60% του ΑΕΠ.
Το 2002 , με δημόσιον χρέος εις ευρώ άνω του 100% του ΑΕΠ, τίποτε δεν εδικαιολόγει την εγκατάληψι της δραχμής παρά μόνον η δολία προαίρεσι της κυβερνήσεως Σημίτη , η οποία  ενήχετο και στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου.  Δι’ ενός άλματος εις τα πρόσω  ,ο  Κ. Σημίτης («καθ’εξιν συνωμότης» κατά τον προφητάνακτα του ΠαΣοΚ) προσεπάθησε να αποσείσει το αμαρτωλό παρελθόν του ΠαΣοΚ και με την υπογραφείσα συμφωνία Σένγκεν , να εξυπηρετήσει τα Γερμανικά συμφέροντα. 
Η εν συνεχεία  συμφωνία του Δουβλίνου  μετέβαλε την χώρα  εις χωματερή ανθρώπων ήδη από του 2003 ,όταν άρχισε να δέχεται ελευθέρως ξένους εργάτες και εν συνεχεία τους λαθρομετανάστες από την… «ηνωμένη Ευρώπη»! Όταν ο πρωθυπουργός Σημίτης όλως αντισυνταγματικώς παρέδωσε το «δακτυλίδι της εξουσίας» στον αιωνίως αιθεροβάμωνα «πρόεδρο» Γιώργο Α. Παπανδρέου («Λεφτά υπάρχουν» 2010 και «Κίνημα» το 2015) άρχισε η επιτάχυνσι του εκλογικού κύκλου που παρέλυσε την δημοσία διοίκησι και την χώρα με 13 ψηφοθηρίες από του 2009.
Υπάρχει βάσιμος υποψία ότι εάν το 2010 η χώρα είχε επανέλθη  στο εθνικό νόμισμα πολλά από τα σημερινά δεινά θα είχαν αποφευχθή και θα ευρίσκετο εις τροχιάν αναπτύξεως με  αναπόφευκτη την αναδιάρθρωσι του δημοσίου χρέους που είναι εξ ορισμού αδιατήρητο (ΔΝΤ). Αλλ’ απέλειπεν το πολιτικόν θάρρος και η γνώσις.
Με την εμμονή μέσα στην ευρωζώνη απωλέσθησαν 5 έτη αναπτύξεως και εξυγιάνσεως της οικονομίας  στα οποία έρχονται τώρα να προστεθούν αλλά τρία , υφεσιακά της συμφωνίας του Ιούλιου (17) Τσίπρα-Μέρκελ. Το ΑΕΠ θα μειωθή εφέτος 3% και Κύριος οίδεν πόσο του χρόνου. Η επανάληψις του πειράματος λιτότητος ουδένα εδίδαξε – ούτε τους οικονομολόγους του ΔΝΤ! 
Είναι εν τούτοις γνωστόν από την Φυσική ότι το ίδιο πείραμα με τα ίδια συστατικά δεν μπορεί να επιφέρει διαφορετικό αποτέλεσμα. Η οικονομική ανάπτυξι της Ελλάδος  μέσα στο ευρώ είναι ματαιοπονία. Η αναζήτησι εναλλακτικού νομίσματος είναι ζήτημα χρόνου όχι πολιτικής επιλογής.
Το πολιτικό πρόβλημα
Παρά ταύτα το ζήτημα της υιοθεσίας δραχμής μετατίθεται από το οικονομικό στο πολιτικό πεδίο. Με κοινο-βολευτικές κυβερνήσεις χαμηλής ισχύος και 300 «βολευτές» στο α-βούλιο , τελείως ανευθύνους (222 εψήφισαν το τελευταίο μνημόνιο άνευ αναγνώσεως του) είναι ηλίου φαϊνώτερον ότι ο πληθωρισμός θα καλπάσει με την δραχμή. Πολύ ενωρίτερον οι οίκοι πιστωτικής ανυποληψίας MOODY’S , S+P , FITCH θα έχουν υποτιμήσει την Ελλάδα κάτω του σημερινού CC. Οπότε κάθε αξιοπιστία θα έχει χαθή.
Το εθνικό νόμισμα «θέλει –όχι- τον Γερμανό του» αλλά ένα ενάρετο και κυρίως αποτελεσματικό πολιτικό καθεστώς ,χωρίς συχνές προσφυγές στις κάλπες που αποδιοργανώνουν της οικονομική ζωή. Ένα τέτοιο είναι της Προεδρικής δημοκρατίας , με σαφή διάκρισι των τριών εξουσιών. Η εκτελεστική υπό 5ετή πρόεδρον ,εκλεγόμενο εις δύο Κυριακάς μεταξύ των δύο επικρατεστέρων στην πρώτη Κυριακή και με ολιγομελή κυβέρνησι. Το νομοθετικό σώμα 150 αντιπροσώπων ανανεουμένων ανά διετίαν δεν ανατρέπει την κυβέρνησι εις περίπτωσιν απορρίψεως νομοθετήματος. Με την  δυνατότητα δημοψηφισμάτων δια της απ’ευθείας προσφυγή στον λαό και με την δικαιοσύνη και τις νομισματικές αρχές πλήρως ανεξάρτητες,  είναι μάλλον βέβαιον ότι το νέο δραχμικό καθεστώς θα είναι σταθερό. Κίνδυνος πληθωρισμού με ύφεσι 30% υπάρχει μόνο διά  τους αγνωστικιστάς της Οικονομικής – καθηγητάς και Κουϊσλινγκς
Το βασικό πλεονέκτημα του εθνικού νομίσματος είναι ότι εξασφαλίζει την ρευστότητα του Τραπεζικού συστήματος και συνδυάζει την εισοδηματική πολιτική με την τιμή του συναλλάγματος ,μείον τις αυτόνομες εισροές κεφαλαίου.
Η Ελλάς δεν έχει ανάγκη ξένου δανεισμού εάν χρησιμοποιήσει τα κεφάλαια των Ελλήνων στο εξωτερικό και τον δημόσιο πλούτο αντί να τον εκχωρήσει στο German Looting  ( Market Watch 25.8) θα χρηματοδοτήσει την ανάπτυξι .Μπορεί να εκχωρήσει στο ιδιωτικό μανατζμεντ το 1/5 της δημοσίας περιουσίας και να εισπράξει 20 δις. εις διαστημα 2 ετών παρακρατώντας το 51% των Κοινοπρακτικών Εταιριών του δημοσίου , χωρίς εξωτερικό δανεισμό.
Η προσέλκυσι ιδιωτικών κεφαλαίων απαιτεί χαμηλή , σταθερή-αμετάβλητη- φορολογία και σοβαρή-αποτελεσματική κυβέρνησιν. Όχι καραγκιόζηδες στα υπουργεία (κι’αυτά όχι περισσότερα από 7 έως 8) και όχι στρατιές υπαλλήλων στο δημόσιον .Οι 800.000 δημ.υπάλληλοι πρέπει ν’αξιολογηθούν πλήρως από πλευράς αποδόσεως και ο αριθμός των να μειωθή δραστικώς συν τω χρόνω κι’ οι αρμοδιότητες του κράτους-δυνάστη  να περιορισθούν εις αυστηρώς κατασταλτικές και όχι προληπτικές παρεμβάσεις (δεκάδες οι υπογραφές και τ’απαιτούμενα πιστοποιητικά που ζητούνται διά την σύστασιν ανωνύμου εταιρίας ,την οποία ο Αντώνης Σαμαράς -όχι ο ΣΥΡΙΖΑ- μετέβαλε εις «ομόρρυθμο» με απεριόριστη ευθύνη των… μετόχων!).
Απομένει το δημόσιον χρέος που είναι άνω των 500 δις. ευρώ. Μετακυλισθησόμενο το χρέος με 1% ετησίως επί 50 χρόνια –οπότε η παρούσα εξυπηρέτησι περιορίζεται  στα 5 δις. ετησίως - όσο το επιτρεπόμενο  πρωτογενές πλεόνασμα , μπορεί να πληρωθή στο τέλος. Οπότε η Ελλάς δεν γίνεται χρεοκόπος ως η Γερμανία που δεν πλήρωσε δύο φορές το εξωτερικό της χρέος (1932 και 1950). 
Τούτων ούτως εχόντων , η επάνοδος στην εθνική νομισματική πολιτική με σθεναρό έλεγχο των  Τραπεζών από Νομισματική Επιτροπή (Currency Committee) , διά την έγκρισι μόνο των επωφελών πιστώσεων  προστιθεμένης , με επαναφορά των «περιθωρίων» στις εισαγωγές και με δύο προϋπολογισμούς του κράτους , τον ένα τακτικό ισοσκελισμένο και το άλλον των επενδύσεων από πιστωτικά ,εγχώρια έσοδα (ομολογιακά λαχειοφόρα 5ετή δάνεια),η Ελληνική οικονομία μπορεί να επαναλειτουργήσει ασφαλώς και αποδοτικώς δια εξαλείψει την ανεργία , πράγμα βεβαίως ουδόλως εύκολον μετά την καταστροφή της Ελληνικής ιδιωτικής επιχείρησης ελέω ευρώ και Γερμανών.
Έσχατον είναι ένα μακροπρόθεσμο μέτρον: η αλλαγή νοοτροπίας του λαού που πρέπει να αγαπήσει την δημιουργία του πλησίον και η  πλήρης αναμόχλευσι του εκπαιδευτικού συστήματος ,με έμφασι στην τεχνική-επαγγελματικήν εκπαίδευσι ,που θ’απαλλάξει τους νέους από τα φροντιστήρια ,τα «πτυχία» και τον διορισμό στο δημόσιο.
 Μετεκπαίδευσι χρειάζεται και το εκπαιδευτικό προσωπικό , που σήμερα είναι σχεδόν αναχρονιστικό. Η επιστροφή στα θρανία είναι υποχρεωτική στους «πολιτικούς» που για εκλογικούς λόγους, όπως ο  πρωθυπουργός «με το ωραίο χαμόγελο» , κλείνουν επιχειρήσεις.

* Δική μας σημείωση : Ο Κώστας Κόλμερ είναι ένας απο τους διαπρεπέστερους συντηρητικούς οικονομολόγους αναλυτές, έγκυρος αρθρογράφος και συγγραφέας πολλών σημαντικών βιβλίων οικονομικής σκέψης. Η υποστηρικτική αρθρογραφία του στο εθνικό μας νόμισμα, εδώ και καιρό τον έχει αποβάλλει απο την προβολή που επιφυλάσσει το κατοχικό μιντιακό σύστημα στους χρήσιμους εθελόδουλους οικονομολογούντες, έτοιμους πάντα να υπηρετήσουν την εκάστοτε εξουσία.Ο Κώστας Κόλμερ, με τον οποίο έχουμε ιδεολογικές διαφορές,αλλά πάντα εκτιμούσαμε την άποψη και τις αναλύσεις του, δεν ανήκει στην κατηγορία των προσκυνητών του συστήματος. Είναι σοβαρός και πατριώτης. Το τιμούμε και τον εκτοιμούμε
Tags: 
- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/i-apotyhia-toy-eyro-kai-i-elpidofora-prooptiki-tis-drahmis#sthash.ZuQdTTCn.dpuf

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ


Εκτύπωση
ΔΕΥΤΕΡΑ 31/8/15 
ΕΝΑΣ ΠΡΩΤΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Του ΑΝΤΩΝΗ ΝΤΑΒΑΝΕΛΟΥ*
Η υπο­γρα­φή του Μνη­μο­νί­ου 3 από τον Αλέξη Τσί­πρα και την κυ­βέρ­νη­σή του, η σύ­μπλευ­ση με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Πο­τά­μι στη Βουλή, είναι ολο­φά­νε­ρα το τέλος επο­χής για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ο ισχυ­ρι­σμός ότι χά­θη­κε μια μάχη αλλά συ­νε­χί­ζε­ται ο πό­λε­μος είναι δη­μα­γω­γι­κός: Η ηγε­σία της κυ­βέρ­νη­σης -και όσοι, τε­λι­κά, την ακο­λου­θή­σουν από το κόμ­μα- θα συ­νε­χί­σουν να «μά­χο­νται», αλλά υλο­ποιώ­ντας την κα­τά­πτυ­στη συμ­φω­νία της 13ης Ιου­λί­ου θα μά­χο­νται πλέον ενά­ντια στο κοι­νω­νι­κό μπλοκπου στή­ρι­ζε την πο­λι­τι­κή ανα­τρο­πή της 25ης Ια­νουα­ρί­ου και υπέρ των κοι­νω­νι­κών δυ­νά­με­ων που -μέ­χρι χθες!- μι­σού­σαν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και πά­λευαν να τον δια­λύ­σουν. Αυτό το άδοξο τέλος δεν ήταν, ασφα­λώς, ανα­πό­φευ­κτο.
Πριν από 15 χρό­νια, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ιδρύ­θη­κε ως μια από­πει­ρα να εκ­φρα­στεί στο πο­λι­τι­κό πεδίο η τάσηελ­πι­δο­φό­ρας επα­νεκ­κί­νη­σης της Αρι­στε­ράς που είχε δη­μιουρ­γή­σει το κί­νη­μα ενά­ντια στην κα­πι­τα­λι­στι­κή πα­γκο­σμιο­ποί­η­ση. Η τάση να αντι­στα­θού­με απο­τε­λε­σμα­τι­κά, να επι­διώ­ξου­με να ανα­τρέ­ψου­με την επί­θε­ση του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού. Η συ­γκρό­τη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ υπήρ­ξε φαι­νό­με­νο ανά­λο­γο με τη συ­γκρό­τη­ση του Μπλό­κο της Αρι­στε­ράς στην Πορ­το­γα­λία, του Die Linke στη Γερ­μα­νία και (με μια έν­νοια) του NPA στη Γαλ­λία.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην Ελ­λά­δα ιδρύ­θη­κε ως μια συμ­μα­χία με­τα­ξύ του ενός ρεύ­μα­τος της με­ταρ­ρυθ­μι­στι­κής Αρι­στε­ράς -του ΣΥΝ, που βρι­σκό­ταν σε ιδιό­μορ­φη κα­τά­στα­ση με­τα­ξύ φθο­ράς και αφθαρ­σί­ας- των πιο πα­ρα­δο­σια­κών εκλο­γι­κών συμ­μά­χων του (ΑΚΟΑ, ΚΕΔΑ, Μ. Γλέ­ζος) και ενός τμή­μα­τος της επα­να­στα­τι­κής Αρι­στε­ράς (ΔΕΑ, αρ­γό­τε­ρα ΚΟΕ, Ρόζα...). Αυτή συμ­μα­χία λει­τούρ­γη­σε ως ισχυ­ρός πόλος έλξης ανέ­ντα­χτων δυ­νά­με­ων, αγω­νι­στών-τριών που είχαν νω­ρί­τε­ρα συ­να­ντη­θεί στις γραμ­μές του Ελ­λη­νι­κού Κοι­νω­νι­κού Φό­ρουμ. Προ­ϋ­πό­θε­ση για αυτήν τη «διεύ­ρυν­ση» υπήρ­ξε η σαφήςαπόρ­ρι­ψη της κε­ντρο­α­ρι­στε­ρής στρα­τη­γι­κής -του «ανοίγ­μα­τος» προς το ΠΑΣΟΚ και τις ιδέες του, που ήταν μέχρι τότε ισχυ­ρό ρεύμα μέσα στον ΣΥΝ- και ένας «ανοι­χτός» χα­ρα­κτή­ρας στη συ­γκρό­τη­ση, που απο­τε­λού­σε κλη­ρο­νο­μιά του «αντι­πα­γκο­σμιο­ποι­η­τι­κού» κι­νή­μα­τος. Η ίδρυ­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δη­μιούρ­γη­σε τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις για την «αρι­στε­ρή στρο­φή» στον ΣΥΝ, που με τη σειρά της ενί­σχυ­σε τη δυ­να­μι­κή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.
Η εκτί­να­ξη που ακο­λού­θη­σε οφεί­λε­ται, σε με­γά­λο βαθμό, στο κοι­νω­νι­κό κί­νη­μα, στην τα­ξι­κή πάλη στην Ελ­λά­δα που πα­ρέ­μει­νε σε υψη­λό­τε­ρα επί­πε­δα από ό,τι στην υπό­λοι­πη Ευ­ρώ­πη. Όμως και αντί­στρο­φα, από ένα ση­μείο και μετά, η ύπαρ­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απο­τε­λού­σε ένα «ερ­γα­λείο» ενί­σχυ­σης της κοι­νω­νι­κής αντί­στα­σης. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ λει­τούρ­γη­σε πράγ­μα­τι ως πόλος της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς -για με­γά­λο διά­στη­μα-, ως σκλη­ρή αντι­πο­λί­τευ­ση στη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή, ζυ­μώ­νο­ντας τα μέλη και τις ορ­γα­νώ­σεις του με τις απερ­γί­ες, με τις δια­δη­λώ­σεις, με τις κα­τα­λή­ψεις, με όλες τις μορ­φές αντί­στα­σης «από τα κάτω». Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οι­κο­δο­μή­θη­κε ως πιο ρι­ζο­σπα­στι­κό εγ­χεί­ρη­μα από το Μπλό­κο (που τότε συμ­με­τεί­χε στη διερ­γα­σία της ευ­ρω­παϊ­κής αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς) και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο από το Die Linke. Γι’ αυτό άλ­λω­στε δεν ήταν δυ­να­τόν η «κω­λο­τού­μπα» του Α. Τσί­πρα να πε­ρά­σει τε­λι­κά στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ χωρίς μια μεί­ζο­να κρίση, χωρίς μια με­γά­λη διά­σπα­ση. Η δια­δι­κα­σία ανά­πτυ­ξης απο­γειώ­θη­κε στην πε­ρί­ο­δο των με­γά­λων μα­ζι­κών αγώ­νων μετά το ξέ­σπα­σμα της κρί­σης, αλλά και ενι­σχύ­θη­κε μέσα από τη στρα­τη­γι­κή της «κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς» που ει­σή­γα­γε ο Α. Αλα­βά­νος και κλη­ρο­νό­μη­σε ο Α. Τσί­πρας.
Σε αυτή την πε­ρί­ο­δο είναι προ­φα­νής ο προ­ω­θη­τι­κός ρόλος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ως προς την κλι­μά­κω­ση της τα­ξι­κής πάλης, αλλά και την κλι­μά­κω­ση της πο­λι­τι­κής σύ­γκρου­σης με το μνη­μο­νια­κό μπλοκ. Γι’ αυτό ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ νί­κη­σε στις εκλο­γές του 2012, λύ­νο­ντας αρ­χι­κά και με ευ­κο­λία το ζή­τη­μα του αντα­γω­νι­σμού των δυ­νά­με­ων μέσα στην ευ­ρύ­τε­ρη Αρι­στε­ρά, αλλά και απει­λώ­ντας πλέον τηνπο­λι­τι­κή στα­θε­ρό­τη­τα του δι­κομ­μα­τι­κού συ­στή­μα­τος, της εναλ­λα­γής στην εξου­σία με­τα­ξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Σε αυτό το διά­στη­μα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προ­κα­λεί το μίσος των κα­θε­στω­τι­κών δυ­νά­με­ων και συ­γκε­ντρώ­νει το σύ­νο­λο των πυρών από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και ασφα­λώς από το σύ­νο­λο των ΜΜΕ.
Σε αυτή την πε­ρί­ο­δο τέ­θη­κε το ζή­τη­μα της με­τα­τρο­πής του σε ενιαίο κόμμα. Ασφα­λώς η κλι­μά­κω­ση της σύ­γκρου­σης απαι­τού­σε έναν βαθμό υψη­λό­τε­ρης συ­γκρό­τη­σης και πει­θαρ­χί­ας (συ­γκρό­τη­ση ΟΜ πα­ντού, αρχή «1 μέ­λος-1 ψήφος», απο­φά­σεις διά πλειο­ψη­φί­ας, κα­τάρ­γη­ση του βέτο των συ­νι­στω­σών). Τα μέτρα αυτά τα απο­δε­χθή­κα­με και τα τη­ρή­σα­με με εντι­μό­τη­τα. Όμως ήταν ήδη φα­νε­ρό ένα «και­νούρ­γιο» πρό­βλη­μα: το πρό­βλη­μα της εμπι­στο­σύ­νης στην ηγε­τι­κή ομάδα που δια­μορ­φω­νό­ταν γύρω από τον Α. Τσί­πρα. Πρό­βλη­μα που είχε στοι­χεία πο­λι­τι­κής γραμ­μής (τον τα­κτι­κι­σμό και κυ­ρί­ως την έμ­φα­ση στη συ­ναι­νε­τι­κή «ευ­ρω­στρα­τη­γι­κή»), αλλά και στοι­χεία κομ­μα­τι­κής συ­γκρό­τη­σης (μια βο­να­παρ­τι­κή τάση που ήταν ήδη φα­νε­ρή πίσω από τις υπο­κρι­σί­ες για το «κόμμα των μελών»).
Γι’ αυ­τούς τους λό­γους η ΔΕΑ δεν απο­δέ­χτη­κε την αυ­το­διά­λυ­σή της στο ιδρυ­τι­κό συ­νέ­δριο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Κυ­ρί­ως, όμως, γι’ αυ­τούς τους λό­γους συμ­με­τεί­χα­με στην έγκαι­ρη συ­γκρό­τη­ση της Αρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας, θέ­το­ντας από τότε το ζή­τη­μα της ανά­γκης ορ­γα­νω­μέ­νης αρι­στε­ρής πτέ­ρυ­γας στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Η επι­λο­γή αυτή δι­καιώ­θη­κε σε πολ­λές «στρο­φές» που ακο­λού­θη­σαν, αλλά κυ­ρί­ως δι­καιώ­θη­κε με την ετοι­μό­τη­τα ενός με­γά­λου τμή­μα­τος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να αντι­δρά­σει στις τρα­γι­κές συν­θή­κες του Ιού­λη-Αυ­γού­στου 2015.
Οι ηγε­τι­κές ευ­θύ­νες ήταν κα­θο­ρι­στι­κές για τις εξε­λί­ξεις μετά τον Γε­νά­ρη του 2015. Αυτές κα­θό­ρι­σαν τον χα­ρα­κτή­ρα της κυ­βέρ­νη­σης, που απέ­κλει­σε κάθε μο­νο­με­ρή ενέρ­γεια σύ­γκρου­σης με το κα­θε­στώς στο εσω­τε­ρι­κό. Αυτές κα­θό­ρι­σαν την τρα­γι­κή υπο­τα­γή στους δα­νει­στές που, με εν­διά­με­σο σταθ­μό την 20ή Φλε­βά­ρη, οδή­γη­σαν στο Μνη­μό­νιο 3 του Ιούλη. Αυτές διέ­λυ­σαν το κόμμα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αντι­με­τω­πί­ζο­ντάς το ως «εσω­τε­ρι­κό εχθρό».
Η τρα­γω­δία της 13ης Ιου­λί­ου «έκλει­σε το βι­βλίο» για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Η αντί­δρα­ση της Αρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας και κά­ποιων άλλων συ­γκε­κρι­μέ­νων τμη­μά­των και στε­λε­χών έσωσε την τιμή όσων συμ­με­τεί­χα­με σε αυτήν τη μακρά πο­ρεία. Ένα νέο ξε­κί­νη­μα ήταν και είναι ξανά ανα­γκαίο. Που από την επι­τυ­χία του θα κρι­θεί και ο τε­λι­κός απο­λο­γι­σμός του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.
*Πηγή: rproject.gr

Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ : Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΡΙΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ


Εκτύπωση
Δευτ. 31/8/15 
«Άλλη λύση για τη χώρα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, ένα προοδευτικό πρόγραμμα ανόρθωσης και ανασυγκρότησης της Ελλάδας, το οποίο για να εφαρμοστεί χρειάζεται την έξοδο από την ευρωζώνη και το πέρασμα στο εθνικό νόμισμα» είπε στα Παραπολιτικά 90,1 και στην εκπομπή ΠΑΡΑΦΙΛΟΛΟΓΙΕΣ με τον Νίκο Ευαγγελάτο, ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας, Παναγιώτης Λαφαζάνης.
«Αν περιμένουμε από τρίτες χώρες, όπως η Ρωσία, η Κίνα κλπ, να βγάλουν το φίδι από την τρύπα για μας είναι πολύ μεγάλο λάθος. Θα βρούμε συμμάχους και χρηματοδοτήσεις εάν κάνουμε εμείς το βήμα. Εμείς πρώτα απ' όλα πρέπει να το κάνουμε και να βγούμε μπροστά σε νέους εναλλακτικούς δρόμους. Αν δεν το κάνουμε εμείς, κανείς δεν θα το κάνει για μας», είπε χαρακτηριστικά.
Ταυτόχρονα άσκησε κριτική στον Αλέξη Τσίπρα τονίζοντας πως ήταν απαράδεκτη η μνημονιακή του στροφή. Χαρακτήρισε πολιτικό λάθος το να λέγεται πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος και τρομοκρατία το να λέγεται πως αν ακολουθήσουμε άλλους δρόμους θα πηγαίναμε σε εμφύλιο.
«Δυστυχώς ο Αλ. Τσίπρας με την πολιτική του αποφάσισε να συνομολογήσει το τρίτο μνημόνιο και πέρασε στην αντίπερα όχθη, εμείς δεν μπορούσαμε να συνυπάρχουμε στο ίδιο το σχήμα» ανέφερε.

Διερωτήθηκε μάλιστα «εάν όποιος βγαίνει από τη γερμανική φυλακή ύψιστης ασφαλείας του ευρώ καταστρέφεται;» και απάντησε πως αυτό είναι τρομοκρατία.
«Στόχος μας είναι να είμαστε η τρίτη πολιτική δύναμη στη Βουλή. Είναι ρεαλιστικός στόχος», εκτίμησε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και συμπλήρωσε ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταφέρουν να συγκεντρώσουν μεγάλα ποσοστά και το μετεκλογικό τοπίο θα αλλάξει ριζικά.
ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ
Ο Π. Λαφαζάνης εμφανίστηκε ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και στην πολιτική του σημειώνοντας ότι «είχαμε συμφωνήσει να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας την τελευταία στιγμή έκανε την στροφή» και συμπλήρωσε: Οι αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη δική μας διαφωνία, ήταν να μείνουμε στην ευρωζώνη, όχι όμως πάση θυσία. Το να μείνουμε στο ευρώ ήταν η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν είχαμε θέση την παραμονή στο ευρώ πάση θυσία. Το "ευρώ ή θάνατος" δεν ήταν άποψη του ΣΥΡΙΖΑ».
Ο Π. Λαφαζάνης εκτίμησε ότι οι καταθέσεις αυτή τη στιγμή χάνονται από τις τράπεζες και δεν θα χαθούν όταν θα πάμε σε εθνικό νόμισμα. «Κι αν συνεχίσουμε με τα μνημόνια, θα εξανεμιστούν όλες οι καταθέσεις. Ο λαός πληρώνει για τις τράπεζες. Ό,τι μας δίνουν οι δανειστές για να δώσουμε στις τράπεζες, κάποια στιγμή θα τα επιστρέψουμε στους δανειστές. 50 δισεκατομμύρια δώσαμε πριν από λίγο στις τράπεζες και τώρα θα δώσουμε άλλα 20 ή 30 δισεκατομμύρια δημόσιο χρήμα για να ανακεφαλαιοποιηθούν και πάλι οι τράπεζες. Πληρώνει ο πενόμενος λαός για να πηγαίνουν τα δις στη "μαύρη τρύπα" των τραπεζιτών. Τα μνημόνια είναι καταστροφικά. Δεν θα μείνει τίποτα».
ΜΝΗΜΟΝΙΟ
«Η Λαϊκή Ενότητα δεν θα αποσπάσει ούτε ένα ευρώ από τον πολίτη. Αντίθετα θα στηρίξει τις αποταμιεύσεις, τις καταθέσεις και τα περιουσιακά στοιχεία των πολιτών. Τώρα ξεπουλιούνται όλα. Και ο δημόσιος πλούτος και τα χρήματα του κάθε νοικοκυριού. Στόχος τους είναι να μην μείνει τίποτα. Αν δεν ανακοπεί η μνημονιακή πορεία, δεν έχουμε μέλλον», ανέφερε χαρακτηριστικά για το Μνημόνιο, αλλά και για την τακτική που θα ακολουθήσει η Λαϊκή Ενότητα.
«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ»
Αναφερόμενος στο πρόγραμμα της Λαϊκής Ενότητας ο κ. Λαφαζάνης τόνισε πως: «Μαγικά ραβδιά, το ξεκαθαρίζω, δεν έχουμε. Δεν πρέπει να λέμε ψέματα στον κόσμο. Όμως θα πρέπει να μην τρομοκρατούμε και τον κόσμο με δηλώσεις τύπου «δεν υπάρχει ζωή έξω από το ευρώ». Πόσες χώρες υπάρχουν στην Ευρώπη που δεν είναι στο ευρώ; Είναι απομονωμένες; Είναι κατεστραμμένες ; Όχι φυσικά. Η ευρωζώνη βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Γιατί πρέπει ντε και καλά να μείνουμε και να ακολουθήσουμε το πείραμα της ευρωζώνης προς το αδιέξοδο; Εμείς θέλουμε να διευρύνουμε τις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας, κι όχι να τις περιορίσουμε. Θέλουμε να καταστήσουμε την χώρα μας πιο ισχυρή και ανεξάρτητη, με μια πολυδιάστατη πολιτική εξωτερικών και πολιτικών σχέσεων. Δεν είπαμε, όμως, ότι ο δρόμος έξω από την ευρωζώνη θα είναι εύκολος. Εδώ που φτάσαμε και όχι με ευθύνη της Λαϊκής Ενότητας , δεν υπάρχουν ανθόσπαρτες επιλογές. Ο δρόμος που προτείνουμε θα έχει δυσκολίες αλλά είναι ο μόνος που προσφέρει ελπίδα και θετική προοπτική για τον τόπο.
Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

Το μαγαζί του ΣΥΡΙΖΑ βούλιαξε στο ψέμα και στον εθνομηδενισμό


Το καινούργιο και ελπιδοφόρο που είχε φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι θα κρατούσε τις υποσχέσεις του, όσα έλεγε δεν θα ήταν προεκλογικές φούσκες. Αποδείχθηκε ψέμα. Στο ψέμα προστίθεται κι άλλο ψέμα ότι θα διορθώσει ή μετριάσει όσα δυσμενή προβλέπει το μνημόνιο για τους αδύναμους. Αλλά το μνημόνιο προβλέπει δυσμενή μέτρα για να ισοφαρίσει κάθε ελάφρυνση, θα δίνει από δω και θα παίρνει από εκεί. Υπάρχουν κι άλλα:...
Αποτέλεσμα εικόνας για πιασαμε πατο
του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι αλήθεια ότι το όχι στο δημοψήφισμα δεν ήταν ναι στην έξοδο από το ευρώ. Απορρίφθηκε η λιτότητα, όχι το ευρώ. Το μνημόνιο επιδείνωσε τη λιτότητα και διατήρησε το ευρώ.
Είναι ψέμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάχθηκε. Στον ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε πλήρως η συντηρητική συνιστώσα, μονόχνωτη στις φιλοευρωπαϊκές ιδεοληψίες της, τυφλή στον εθνομηδενισμό της, έμπλεη ψευδαισθήσεων. Νομίζουν στην ΕΕ και διάφοροι μεγαλόσχημοι εγχώριοι ότι...
απόκτησαν σοσιαλδημοκρατία αλά ευρωπαϊκά ή νεκρανάσταση του παλαιού Κέντρου ή του Σημιτισμού. Παράδοση σοσιαλδημοκρατίας δεν υπάρχει και το «Κέντρο/Σημιτισμός» έχουν πεθάνει. Νεκρανάσταση έκανε μόνο ο Ιησούς, ούτε ο ΔΟΛ ούτε ο Τσίπρας.
Είναι αλήθεια ότι η συντηρητική συνιστώσα στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ρίζες στον κρατικό μηχανισμό, στα Πανεπιστήμια και γενικά στη διανόηση, έχει άκρες και στο χώρο της Οικονομίας. Όλοι αυτοί, ως σύνολο, αποτελούν, στον Δυτικό Κόσμο, εξαρτώμενο, βοηθητικό εργαλείο στην άρχουσα ελίτ. Στην Ελλάδα, κατ’ εξαίρεση, ο χώρος αυτός είχε αυτόνομη πολιτική εκπροσώπηση, με το ΚΚΕ εσωτ, αλλά, στην πλειοψηφία του, ανήκε ψυχή τε και σώματι στο Σημιτισμό. Μετά το Μνημόνιο οι εκλογές ήταν προϋπόθεση για να αποτραπεί η διάλυσή του και ελπίδα ότι θα ενισχυθεί η συνοχή του. Με συγκολλητική ουσία την Εξουσία. Και με όλες τις μοιραία απορρέουσες συνέπειες, πχ αθέμιτοι ανταγωνισμοί και ομαδοποιήσεις (κοινώς φράξιες) για την κατοχή μεριδίου της κυβερνητικής εξουσίας, πελατειακές σχέσεις με τον κόσμο και τελικώς διαφθορά και ποικίλα σκάνδαλα, ενίοτε πιπεράτα.
Είναι αλήθεια ότι στον (παλαιό) ΣΥΡΙΖΑ δεν δόθηκε καμία σημαντική μάχη ιδεολογική και πολιτική, εκτός από αψιμαχίες, ήσσονος εμβέλειας. Ενώπιον της νίκης οι διαφωνίες παραμερίζονται, μετά τη νίκη όλοι είναι ευτυχισμένοι. Αλλά σε χρόνο μηδέν ήρθε η διαπραγμάτευση, η μεταστροφή και το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε. Τα πράγματα έφεραν τη ρήξη, δεν την προετοίμασαν οι άνθρωποι. Οι αντιφρονούντες ήταν γνωστοί αλλά είχαν αυτοσυγκράτηση είτε για λόγους πειθαρχίας είτε επειδή είχαν/έχουν διαφορετική οπτική αλλά όχι διαμορφωμένη, ολοκληρωμένη και πειστική, πρόταση.
Είναι αλήθεια ότι το ισχυρό χαρτί των αντιφρονούντων στις εκλογές είναι η εμπιστοσύνη και η συνέπεια ως προς τις δοθείσες υποσχέσεις. Ο πρωθυπουργός δίνει άπελπι αγώνα να πείσει ότι και αγωνίστηκε και εκβιάστηκε και υπόκυψε αλλά και θα μας βγάλει από το βούρκο παρά το ότι υπόγραψε τη βαριά καταδίκη μας σε φόρους, φόρους, φόρους, μειώσεις μισθών και συντάξεων κλπ. Οι υποσχέσεις δόθηκαν μόλις προχθές και αθετήθηκαν χθες, τι να πρωτοξεχάσουμε;
Είναι ψέμα ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση «έκαναν ότι μπορούσαν αλλά ηττήθηκαν από ισχυρότερο αντίπαλο». Ο αντίπαλος ήταν και είναι ισχυρότερος, το ξέραμε. Αλλά αν είχε γίνει η στοιχειώδης προετοιμασία για να ανοίξουμε σουβλατζίδικο (τόσα έχω, ποιοι θα με βοηθήσουν να ξεπληρώσω, τι θα μου ζητήσουν για αντάλλαγμα κλπ), τότε θα ξέραμε αν οι Ρώσοι, οι Κινέζοι, οι Ιρανοί ή οι εξωγήινοι θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν, με ποιους όρους, αν έχουμε συμμάχους κλπ. Αυτά δεν έγιναν ή αν έγιναν σταθμίστηκαν λάθος, η απόλυτη ανικανότητα. Αν έγιναν και σταθμίστηκαν σωστά τότε η κυβέρνηση μας πήγε ως πρόβατα επί σφαγή, ενσυνείδητα. Το επιχείρημα της απειρίας δεν ισχύει. Υπήρχαν διάσημοι (αλλά και άγνωστοι…) σύμβουλοι, έμπειροι.
Είναι ψέμα ότι η έξοδος από το ευρώ είναι το κλειδί για τον «Παράδεισο», έστω με σκληρές θυσίες βραχείας διάρκειας-πόσο βραχείας και πόσο σκληρές; Το Νόμισμα είναι εργαλείο άσκησης Πολιτικής Εξουσίας και Ηγεμονίας, ένα άλλο είναι τα Όπλα. Στο επίκεντρο είναι η Ανεξαρτησία της χώρας, όχι το Νόμισμα. Συνεπώς πριν από τα οικονομικά πλεονεκτήματα του εθνικού νομίσματος πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα ποιοι θα ήθελαν και θα μπορούσαν να βοηθήσουν και με ποιους όρους/ανταλλάγματα στον αγώνα για Ανεξαρτησία και ποιοι «θα χύσουν αίμα», το δικό μας, για να την αποτρέψουν. Η θεωρία ότι πρώτα εμείς ξεκινάμε και οι σύμμαχοι ακολουθούν, αν εμείς είμαστε αποφασισμένοι, θεωρητικά δεν είναι λάθος. Αλλά δεν είναι πασπαρτού, ανεξάρτητα από τη συγκυρία. Κανείς πχ δεν μπορεί να θεωρήσει «λεπτομέρεια» τη διευκρίνιση της Μόσχας στους Έλληνες συνομιλητές της πως μας θέλει στην ευρωζώνη, όπως και το Πεκίνο. Ούτε να παραβλέψει την πρόσφατη επισήμανση των Αμερικανών στον Κοτζιά ότι «η Γιάλτα ισχύει». Το αγνοήσαμε τότε και μας κόστισε τον Εμφύλιο. Μερικοί θεωρούν, ανόητα, ότι αυτά είναι δηλώσεις υποταγής ή υπόδειξη αδράνειας. Καμία λαϊκή ηγεσία δεν δικαιούται, όμως, να μιμηθεί και να επαναλάβει τον Τσίπρα, ξεκινώντας ένα αγώνα χωρίς να ζυγίσει όσα θα υπολόγιζε ένας απλός σουβλατζής, με αποτέλεσμα να βουλιάξει το μαγαζί. Όποιος καεί στο χυλό…

Δ. Καζάκης: Δε λυγίζουμε...Το κατοχικό καθεστώς θα πέσει!

 


Τηλεφωνική επικοινωνία του οικονομολόγου - αναλυτή, ιδρυτικού μέλους και Γ.Γ. του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.) Δημήτρη Καζάκη με τον Π. Ιωάννου στην εκπομπή "Ακροβάτες του Ονείρου", στον Σπορ News 90.1 FM (Λάρισα). 28 Αυγούστου 2015.




ΕΓΩ, Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ



Εκτύπωση
(Δευ. 31/8/15 - 09:15)        
Του ΣΤΑΘΗ*
Το όχι είμαι εγώ!
Το όχι δεν το χαρίζω σε κανέναν. Μόνο στον κ. Σόϊμπλε.
Το όχι είμαι εγώ, διότι μόνον εγώ μπόρεσα να το κάνω ναι.
Η αντίσταση στο προηγούμενο μνημόνιο είμαι εγώ.
Το νέο μνημόνιο είμαι εγώ.
Ο αντιμνημονιακός Σαμαράς είμαι εγώ.
Ο μνημονιακός Σαμαράς είμαι εγώ.
Ο καλύτερος διαχειριστής  του χειρότερου μνημονίου είμαι εγώ.
Εγώ είμαι οι γκαουλάϊτερ στα υπουργεία.
Εγώ είμαι η σύνταξη των 300 Ευρώ.
Εγώ είμαι ο μισθός των 400 Ευρώ.
Εγώ είμαι οι τριάντα χιλιάδες νέοι άνεργοι μετά τα κάπιταλ κοντρόλς.
Διότι εγώ ήμουν οι διαπραγματεύσεις,
Εγώ είμαι η αντίσταση στους εκβιασμούς που επέτρεψα να μου ασκηθούν.
Εγώ είμαι η υποταγή σ΄ αυτούς τους εκβιασμούς.
Εγώ παραδέχθηκα την ήττα, διότι δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Και μόνον εγώ , θα μπορούσα να κάνω αυτήν την ήττα , σημαία της νίκης που διεκδικώ.
Εγώ παραδέχθηκα , όπως ο Παπανδρέου, όπως ο Σαμαράς,
το αξίωμα του Έλληνα Πρωθυπουργού μπορεί να καθαιρεθεί σε επίπεδοτοποτηρητή του Βερολίνου, σε επίπεδο ανδρείκελου των δανειστών.
Εγώ είμαι η κάθε λέξη του Συντάγματος που υπέταξα στο μνημόνιο.
Εγώ έγινα η Αριστερά που γονάτισε.
Εγώ νομιμοποίησα το διεφθαρμένο παλιό πολιτικό σύστημα που υπερψήφισε μαζί μου τα μνημόνια. Εγώ το ξανάφερα στη ζωή.
Όμως εγώ ο ίδιος δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη σε αυτούς που μου έδωσαν ψήφοεμπιστοσύνηςκαι τώρα τους πάω σε αιφνιδιαστικές εκλογές.
Διότι εγώ είμαι πιο έξυπνος από εκείνους στους οποίους έδινα τον λόγο μου ότι δεν θα αιφνιδιάσω.
Οι εκλογές είμαι εγώ.
Διότι, όπως σας είπα σε συνέντευξή μου, είχα πάρει την απόφαση να πάω σε εκλογές ήδη από τις 12 Ιουλίου. Κι έτσι οι αποστάτες από την υπερψήφιση του μνημονίου, δεν μπόρεσαν να με ρίξουν.
Έριξα την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς από μόνος μου.
Διότι θέλω την ανανέωση της εμπιστοσύνης σας για να υπερασπισθώ τη δημόσια περιουσία, πουλώντας τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, την ενέργεια, τα ορυκτά κι όλους μας τους πόρους. Όμως σε ευρώ κι όχι σε δραχμές. Ευρώ που θα ανακεφαλαιώσουν τις τράπεζες για να σας πάρουν αύριο τα σπίτια
Διότι εγώ είμαι ο καλύτερος διαχειριστής όσων έλεγα ότι δεν θα κάνω
Εγώ εξαπάτησα τους γεωργούς.
Εγώ είμαι οι φωτοτυπίες των βιβλίων με τις οποίες θα ανοίξουν φέτος τα σχολεία.
Εγώ είμαι οι γιατροί που νοσηλεύονται από υπερκόπωση στα ίδια τους τα νοσοκομεία.  
Εγώ είμαι το αποτέλεσμα των εκλογών, διότι τα γκάλοπ ποτέ δεν πέφτουν έξω. Εγώ είμαι το αποτέλεσμα των εκλογών, διότι η διαπλοκή με την οποία δεν συγκρούσθηκα λέει αποστάτες όσους συντρόφους δεν μπόρεσε να μεταμορφώσει.
Εγώ είμαι η σκιά του εαυτού μου.
Και καλύτερος από μένα είμαι μόνον εγώ.
Εγώ είμαι ο πρώτος Έλληνας Πρωθυπουργός από τη μεταπολίτευση που μίλησα ελαφρά τη καρδία για «εμφύλιο» πόλεμο. Για κίνδυνο εμφυλίου στη χώρα, αν δεν έκανα ό,τι μου έλεγε ο Σόιμπλε.
Εγώ ξεσκέπασα το σχέδιο του Σόιμπλε για επιστροφή στη δραχμή κι από τότε κάνω ό,τι μπορώ για να μας ληστεύουν σε Ευρώ.
Μόνον εγώ μπορώ να διαπραγματευθώ στο μέλλον το χρέος., Όπως διαπραγματεύθηκα το μνημόνιο.
Ή εγώ ή το χάος.
Μπορεί το μνημόνιο να οδηγεί στο χάος και μάλιστα στο εγγύς μέλλον, αλλά με πέντε δέκα ισοδύναμα μέτρα που δεν μπορούμε να πάρουμε, θα αντέξουμε αυτό το χάος ως το απώτερο μέλλον, το 2072 και βλέπουμε…
Ως τότε θα είμαστε ασφαλείς μέσα στη λιτότητα και χωρίς Σύνταγμα - θα έχουμε μνημόνιο.
Ούτε προεκλογικό πρόγραμμα χρειάζομαι – έχω το μνημόνιο.  
Σ’ αυτές τις εκλογές λοιπόν, κυρίες και κύριοι, σύντροφοι και συντρόφισσες δεν υπάρχουν διλήμματα. Εγώ είμαι η απάντηση στο δίλημμα που σας θέτω.
Εγώ, ο αντιμνημονιακός μνημονιακός.
Εγώ, ο αριστερός που ασκεί δεξιά πολιτική καλύτερα απ’ τους δεξιούς.
Εγώ, ο πρόμαχος των φτωχών που το δικό μου μνημόνιο κάνει φτωχότερους.
Εγώ που χωρίς εμένα δεν θα έχω πια να κάνω τίποτα…
* Δημοσιεύτηκε στο enikos.gr τη Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

Π.Λαφαζάνης: ''Λύση η έξοδος από την Ευρωζώνη




31/08/2015



Σφοδρή επίθεση στις εταιρίες δημοσκοπήσεων εξαπέλυσε 
ο Παναγιώτης Λαφαζάνης σημειώνοντας ότι «είναι εκτός τόπου 
και χρόνου» και χαρακτηρίζοντάς τις «παντελώς αναξιόπιστες».
«Δεν αξίζουν ούτε στο χαρτί που γράφονται. Ο κόσμος πολλές φορές 
απαντά ψεύτικα και ειρωνικά και τους γυρίζει την πλάτη» σημείωσε 
ο κ. Λαφαζάνης σε συνέντευξη.
Ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας σημείωσε ότι δεν τοποθετεί σε κάποιο 
συγκεκριμένο ποσοστό τον πήχη, τονίζοντας ότι «ένας από τους στόχους 
μας είναι να είμαστε η Τρίτη πολιτική δύναμη. Είναι ένας ρεαλιστικός στόχος
. Θα είμαστε η ευχάριστη έκπληξη των εκλογών. Η τάση που έχει η Λαϊκή Ενότητα 
είναι να πάει πολύ ψηλά».
Σε ερώτηση για τον Αλέξη Τσίπρα και τα όσα είπε στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη 
του ΣΥΡΙΖΑ το Σαββατοκύριακο, ο κ. Λαφαζάνης, επανέλαβε ότι «η μνημονιακή 
στροφή του Αλέξη Τσίπρα είναι απαράδεκτη. Είχαμε αποφασίσει ότι θα τελειώσουμε 
με τα Μνημόνια και θα τα ακυρώσουμε. Αυτή ήταν η βασική μας κατεύθυνση. 
Δυστυχώς ο Αλέξης Τσιπρας με την πολιτική του απόφαση πέρασε στην άλλη όχθη. 
Δεν μπορούσαμε να συνυπάρχουμε σε ένα πολιτικό σχήμα του οποίου η ηγεσία
 ψήφισε το Μνημόνιο. Αυτό ήταν απαράδεκτο και αποτέλεσε την ουσία 
του διαχωρισμού μας».
«Η ηγεσία έβαζε το ευρώ πάνω από το συμφέρον της χώρας», πρόσθεσε
 ο κ. Λαφαζάνης, τονίζοντας ότι «η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν να φύγουμε από
 το ευρώ αλλά δεν ήταν και το «πάση θυσία παραμονή στο ευρώ». 
Όχι το ευρώ πάνω από την αντιμνημονιακή μας κατεύθυνση όχι το ευρώ πάνω από τη χώρα.
 Εμείς δεν είχαμε ποτέ αποφασίσει να βάλουμε το ευρώ πάνω από τη νεολαία.
Εμείς, ήμασταν σταθεροί και μένουμε σταθεροί στις απόψεις και τις δεσμεύσεις μας».
«Άλλη λύση υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Η άλλη λύση δεν είναι ούτε εμφύλιος, 
ούτε διχασμός. Η άλλη λύση είναι μια δημοκρατική λύση, η έξοδος από την ευρωζώνη.
 Το πέρασμα στο εθνικό νόμισμα για να εφαρμόσουμε ένα πρόγραμμα ανόρθωσης
 και ανασυγκρότησης της Ελλάδας. Αν περιμένουμε από τρίτους να βγάλουν 
το φίδι από την τρύπα είναι λάθος. Θα είναι δική μας επιλογή η έξοδος από την ευρωζώνη».

Τμήμα ειδήσεων pronews.gr