Σε λίγο και ο ΓΑΠ θα ωχριά μπροστά στον Τσίπρα…



Γράφαμε το Μάιο του 2012 στο άρθρο: «Το «ρεύμα»-ΣΥΡΙΖΑ: Η κολυμπήθρα του Σιλωάμ…»: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το νέο «μεταμφιεσμένο» ΠΑΣΟΚ, πολύ χειρότερο από το παλιό ΠΑΣΟΚ, διότι αποτελεί τη «χωματερή» των ακαθαρσιών του νεοταξικού ΠΑΣΟΚ: Του ΠΑΣΟΚ της νέας ύπουλης και μοχθηρής “δεξιάς”…».

Δείχναμε τότε τις διαδικασίες ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ των πασοκικών υλικών, ανακύκλωση που αναπαλαίωνε τη σήψη και την ΑΠΑΤΗ στη νέα κολυμπήθρα του Σιλωάμ: Το ΣΥΡΙΖΑ…

Εκείνη την εποχή οι διαδικασίες πασοκοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ είχαν πάρει επιδημική μορφή. 

Επισημαίναμε τότε: «Κορυφαία, λοιπόν, στελέχη του ΠΑΣΟΚ, παλιές καραβάνες και νεότερα του πασοκικού κομματισμού, τα οποία ΟΛΑ νομιμοποίησαν τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και τα «συμβόλαια θανάτου» του Γιωργάκη, ψήφισαν και το πρώτο Μνημόνιο, όλα αυτά τα στελέχη της πασοκικής αχρειότητας, σήμερα «πολεμούν» από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ για τη …σωτηρία μας». 

Διαβάστε πιο αναλυτικά και για τα πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ που εισβάλανε, τότε, στο ΣΥΡΙΖΑ, εδώ: 
http://resaltomag.blogspot.gr/2015/05/blog-post_31.html 
Διαβάστε ακόμα και το άρθρο: «ΣΥΡΙΖΑ: Η πασοκική αναπαλαίωση έχει παγιωθεί» 
Εδώ: 
http://resaltomag.blogspot.gr/2014/01/blog-post_5.html
 

Σήμερα οι διαδικασίες πασοκοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ολοκληρωθεί. 

Φυσικά είναι να απορεί κανείς το πώς οι «μαρξιστές» του ΣΥΡΙΖΑ και γενικά οι αριστεροί αντιπολιτευόμενοι, ανακάλυψαν σήμερα την πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ: Σήμερα που γράφτηκε το τελευταίο της κεφάλαιο και δεν είχαν πάρει χαμπάρι τους προγενέστερους ταχύτατους ρυθμούς πασοκοποίησης, που βοούσαν… 

Όταν τρέχεις πίσω από τα γεγονότα καταϊδρωμένος, όταν φωτογραφίζεις τα οπίσθιά τους, πάντα πιάνεσαι στον ύπνο. Πώς, τότε, να πείσεις, για την ΠΟΛΙΤΙΚΗ σου, τον ελληνικό λαό και μάλιστα με οπορτουνιστικά κοινοβουλευτικά κατασκευάσματα, μακριά από τις ανάγκες και τη λογική των λαϊκών κινημάτων; 

Υπερτιμήσαμε τη «ΛαΕ» διότι κάναμε τις επιθυμίες μας πραγματικότητα. Η τύχη της ήταν προδιαγεγραμμένη διότι δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπιστεί, από τον ελληνικό λαό, σαν αξιόπιστη και σοβαρή αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ, όταν είχε νομιμοποιήσει, επί χρόνια, όλες τις καθεστωτικές και «πασοκικές» μεταλλάξεις του, όταν μέχρι την τελευταία στιγμή τον στήριζε ως κυβέρνηση, όταν απλώς έδινε δονκιχωτικές μάχες και ανεξαρτητοποιήθηκε μόνο όταν ο Τσίπρας τους έθεσε, με τις εκλογές, εκτός ΣΥΡΙΖΑ… 

Τέτοιες νωθρές, αμήχανες και τραγελαφικές πολιτικές οι λαοί δεν τις εμπιστεύονται: Τις θεωρούν μία από τα ίδια… 

Σήμερα, πολύ εκ των υστέρων, διαπιστώνουν τη συντελεσμένη πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι χθες ήταν στο ΣΥΡΙΖΑ και δεν είχαν βγάλει άχνα… 

Σήμερα η ίδια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει την πασοκοποίησή της με κραυγαλέο τρόπο, ο οποίος καταγράφεται στην κυβερνητική σύνθεση: 

1). Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής. 
2). Ο Χρήστος Σπίρτζης. 
3). Ο Νίκος Τόσκας. 
4). Ο Δημήτρης Μάρδας. 
5). Η Θεοδώρα Τζάκρη. 
6). Ο Μάρκος Μπόλαρης 
7). Ο Παναγιώτης Σγουρίδης των ΑΝΕΛ 
8). Νίκος Κοτζιάς. Λίγο έλειψε να ξεχάσουμε και το διαβόητο Νίκο Κοτζιά, στενό συνεργάτη του Γιώργου Παπανδρέου από το 1999!!!
 

Έχει υπουργοποιηθεί ένα μέρος από τη «χωματερή» των ακαθαρσιών του νεοταξικού ΠΑΣΟΚ και ο Τσίπρας μας λέει για το «νέο που θα αντικαταστήσει το παλιό»: Τέτοιος μακάβριος ιστορικός μορφασμός… 

Σε λίγο ακόμα και ο ΓΑΠ θα ωχριά μπροστά στο μακάβριο «νέο» του Τσίπρα…


 Διαβάστε και εδώ: 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9911
ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΡΕΣΑΛΤΟ

Από το 62% ΟΧΙ στο 35,5% ΣΥΡΙΖΑ


Ηλίας Ιωακείμογλου 
Τέτοιες ερμηνείες, που βρίσκονται σε μεγάλο αριθμό διάσπαρτες και με διάφορες παραλλαγές στα κοινωνικά δίκτυα, συνοψίζονται στην ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι υπάρχει αντίθεση μεταξύ του 62% του Ιουλίου και του 35,5% των εκλογών της 20-9-2015 του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει, όμως πράγματι μια τέτοια αντίθεση; 
Σε αμφότερες τις περιπτώσεις οι υποτελείς κοινωνικές τάξεις εξέφρασαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αποστροφή τους προς τη μνημονιακή πολιτική, τη βαθιά επιθυμία τους να μην υποστούν τις συνέπειες ενός τρίτου μνημονίου. 
Στην περίπτωση του δημοψηφίσματος, ψηφίζοντας ΟΧΙ δήλωσαν ότι αποστρέφονται τη μνημονιακή πολιτική και μάλιστα τόσο πολύ, ώστε είναι έτοιμοι να αναλάβουν και κάποια ρίσκα γι’ αυτό (με δεδομένες τις κλειστές τράπεζες, την επιθετικότητα του ταξικού μπλοκ εξουσίας και των λοιπών συνθηκών των ημερών εκείνων). Στη δε περίπτωση των χθεσινών εκλογών, ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσαν ότι επιθυμούν να αποφύγουν πάση θυσία τις συνέπειες του Μνημονίου 3, «δίνοντας εντολή» στον Αλέξη Τσίπρα να είναι επιεικής στην εφαρμογή του μνημονίου, με τον πολύ συγκεκριμένο τρόπο που εκείνος υπόσχεται, δηλαδή αναπτύσσοντας το περίφημο «παράλληλο πρόγραμμά» του για την αντιμετώπιση των συνεπειών του Μνημονίου 3.
Οι υποτελείς κοινωνικές τάξεις δεν έδωσαν «καθαρή λαϊκή εντολή» στον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει το αντικοινωνικό περιεχόμενο του μνημονίου Τσίπρα, αλλά να εφαρμόσει «παράλληλο πρόγραμμα» αντισταθμιστικό προς το μνημόνιο. Το κίνητρο γι’ αυτή τη στάση των εργαζόμενων τάξεων είναι η αποστροφή προς τη μνημονιακή πολιτική και τα δεινά που ρημάζουν την καθημερινή τους ζωή. Είναι η ίδια αποστροφή που εκφράστηκε με δύο διαφορετικούς τρόπους απέναντι σε δύο διαφορετικά διλήμματα: Άλλη απάντηση έδωσαν οι εργαζόμενες τάξεις στο δημοψήφισμα, όταν θέλησαν να αποφύγουν να μπει ξανά το μαχαίρι στο λαιμό, και άλλη έδωσαν χθες, όταν το μαχαίρι είχε ήδη αρχίσει να πληγώνει, πλην όμως και στις δύο περιπτώσεις το κίνητρο ήταν το ίδιο. Η απαλλαγή από το μνημόνιο ή έστω η απάλυνση των δεινών που επιφέρει.
Αυτά βεβαίως δεν αφορούν το σκληρό πυρήνα ανεγκέφαλων οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το νέο είδος μετα-πασοκικού ανθρώπου που αναδύθηκε από τη στιγμή που άρχισε η μνημονιακή μετάλλαξη του Αλέξη Τσίπρα, ούτε τη γραφειοκρατία του κόμματος, τους καρεκλοκένταυρους, ούτε τους σοσιαλφιλελεύθερους ιδεολόγους του κόμματος και τα δορυφορικά τους παπαγαλάκια, αφορούν όμως τη μεγάλη μάζα των εργαζόμενων τάξεων που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Υποταγή του «αντιμνημονιακού λαού»;
Δεν υπάρχει, λοιπόν, συναίνεση και υποταγή του αντιμνημονιακού λαού που εκφράστηκε τον Ιούλιο με το δημοψήφισμα, ούτε υπάρχει εξοικείωσή του, εν μια νυκτί, με τη μνημονιακή κανονικότητα –και γι’ αυτό το λόγο η ήττα της 20ής Σεπτεμβρίου ήταν μόνο πολιτική, δεν ήταν κοινωνική. Μπορεί η ήττα να βύθισε τους πολιτικούς αντιμνημονιακούς σχηματισμούς στα όρια της ανυπαρξίας, αλλά δεν αποδιάρθρωσε την κοινωνική βάση τους που είναι το συγκρότημα κοινωνικών τάξεων, μερίδων τάξεων και κοινωνικών ομάδων που αναδύθηκε στην επιφάνεια του πολιτικού με το δημοψήφισμα του Ιουλίου απέναντι και ενάντια στο κυρίαρχο αστικό κοινωνικό μπλοκ. 
Σε αυτό το σημείο ανακύπτει το κρίσιμο ερώτημα, γιατί οι υποτελείς κοινωνικές τάξεις θεώρησαν ότι η λιγότερο κακή επιλογή τους ήταν να ψηφίσουν τον επιεικέστερο (ίσως) των υποψήφιων βασανιστών τους, τη στιγμή που υπήρχε και η επιλογή της αντιμνημονιακής Λαϊκής Ενότητας; Η σκληρή αλήθεια είναι ότι οι υποτελείς κοινωνικές τάξεις θεώρησαν ως ανύπαρκτη εναλλακτική λύση τη Λαϊκή Ενότητα –αλλιώς δεν εξηγείται το εκλογικό ποσοστό της. Είναι προφανές, λοιπόν, τώρα ότι πρέπει να ανοίξει αμέσως μια μεγάλη συζήτηση για τη νέα πολιτική οργάνωση που πρέπει να χτίσουμε από μηδενική βάση, με όλα τα ζητήματα ανοιχτά, από το πολιτικό μας σχέδιο και τις λεπτομέρειες του προγράμματος έως τη μορφή της οργάνωσης και την εσωκομματική δημοκρατία, το ιδεολογικό μας πρόσημο και όλα τα άλλα, εκτιμώντας ορθά τα επίδικα αντικείμενα της ιστορικής στιγμής και αξιοποιώντας τα διδάγματα από την συντριπτική ήττα της Λαϊκής Ενότητας.  

Το... φάντασμα της Ζωής θα τους "στοιχειώνει" για καιρό:

Πέμπτη, 24 Σεπτεμβρίου 2015


Η απίστευτη ατάκα Τσίπρα σε Βούτση για την ορκωμοσία!


Αξέχαστη φαίνεται πως έχει μείνει η Ζωή Κωνσταντοπούλου στον Αλέξη Τσίπρα.

Όλοι άλλωστε θυμόμαστε το φούξια παντελόνι και το λαχανί παλτό που φόρεσε η κ. Κωνσταντοπούλου στην ορκωμοσία της κυβέρνησης τον Ιανουάριο, η οποία σημειωτέον πήγε στην τελετή χωρίς να είναι απαραίτητο καθώς δεν ήταν υπουργός.

Χθες, λοιπόν, ο Νίκος Βούτσης, ο οποίος αναμένεται να είναι ο επόμενος πρόεδρος της Βουλής αποφάσισε να παρακολουθήσει την ορκωμοσία από την Κουμουνδούρου. Ωστόσο, όπως λέγεται, ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε λίγο πριν την ορκωμοσία με τον κ. Βούτση και μεταξύ σοβαρού και αστείου του είπε: «Μήπως να ρίξεις τίποτα περίεργο πάνω σου και να έρθεις κι εσύ εκεί;».

Βούρκωσε η Κωνσταντοπούλου στη βουλή για τα χρεωμένα παιδιά μας!



Βούρκωσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου χρέους στη βουλή. Η πρόεδρος της βουλής διηγήθηκε μια ιστορία σχετικά με όσα της είχε πει για το χρέος ένας φοιτητής και μετέπειτα συνεργάτης της: 
«Όταν ξεκινούσαμε τη διαδικασία της Επιτροπής ένας νέος παιδί φοιτητής, ο Σταύρος Παπαϊωάννου, που τον γνώρισα εδώ μέσα ως έναν άνθρωπο που συμμετείχε στο κίνημα για το λογιστικό έλεγχο του χρέους και που τον κάλεσα να δουλέψει μαζί μου στην προεδρία της βουλής, έκανε μια συγκλονιστική αφήγηση.
Περιέγραψε το δημόσιο χρέος και την κατάσταση των λαών που εκβιάζονται από το χρέος ως την κατάσταση κάποιου που ξυπνά και βρίσκεται στη μέση του πουθενά. Είναι σκοτάδι, είναι στο πέλαγος, σε μια βάρκα με κουπιά, δεν ξέρει πως βρέθηκε εκεί, ούτε γιατί, το μόνο ξέρει είναι ότι πρέπει να κάνει κουπί. Και είπε ο Σταύρος «τι άλλο είναι αυτό από δουλεία».
Αναφέρθηκε στα παιδιά αυτής της χώρας που γεννιούνται χωρίς να έχουν επιβαρύνει το δημόσιο προϋπολογισμό και με την πρώτη τους αναπνοή τότε καλούνταν να πληρώσουν 32.000 ευρώ το καθένα. Κάθε μωρό είναι χρεωμένο με 32.000 ευρώ».
Σε αυτό το σημείο βούρκωσε και συγκινημένη συνέχισε: «Σήμερα , λυπάμαι που το λέω, αλλά κάθε μωρό αυτής της χώρας είναι χρεωμένο με 40.000 ευρώ γιατί με την εξουσιοδότηση υπογραφής του τρίτου μνημονίου η χώρα μας φορτώθηκε με άλλα 86 δις ευρώ σε δάνεια. 40.000 ευρώ για ένα μωρό δεν μπορεί να είναι δικαιοσύνη και δικαιούμαστε και υποχρεούμαστε να προστατεύσουμε και αυτά τα παιδιά και τις επόμενες γενιές και την αλήθεια και τη δημοκρατία».

Το βάρος των αλυσίδων (Μέρος 2ο) (πολύ καλό)

Την στρατιωτική επέμβαση στην Γιουγκοσλαβία  την ακολουθεί η οικονομική επέμβαση. Η συνθηκολόγηση οδήγησε στην κατάληψη του εδάφους από στρατεύματα του ΝΑΤΟ και στη δημιουργία του Καμπ Μπόνστιλ, τη δεύτερη σε μέγεθος στρατιωτική βάση εκτός Γερμανίας. 
Αμέσως ακολούθησε ο νομικός «στρατός» της Παγκόσμιας Τράπεζας με σκοπό τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για την έλευση του ξένου κεφαλαίου προς «ανασυγκρότηση» της περιοχής. Ίδρυσαν με νομοθεσίες οργανισμό για την διαχείριση της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων υπηρεσιών χωρίς να σεβαστούν καμιά νομική κυριότητα. Έκλεισαν τις τράπεζες, το μάρκο έγινε το εθνικό νόμισμα και η οικονομική διαχείριση πέρασε στα χέρια γερμανικών τραπεζών (Commerzbank AG).
Το μέρος ήταν πλούσιο σε μεταλλεύματα και η αποίκιση και εκμετάλλευσή τους άρχισε με ενορχηστρωτή τον γνωστό μας Σώρος. Όμως η εκμετάλλευση άνηκε ακόμα σε Σέρβικη εταιρία (Trepsa). Με πρόσχημα την περιβαλλοντολογική μόλυνση ξεκίνησε η επιχείρηση «Ελεήμων Άγγελος» (από ονόματα σκίζουμε) που την έφερε εις πέρας η βαριά οπλισμένη (με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου) ειρηνευτική δύναμη της KFOR. Με τα γνωστά, ήδη από το Ιράκ, αποτελέσματα υψηλού ποσοστού καρκίνου, θανάτου και τερατογεννήσεων σε νέους και ζώα. 
Έτσι ο ΟΗΕ παρέδωσε τη διαχείριση των μεταλλείων στη Morrison Knudsen ενώ η Washington Group ανέλαβε την ανοικοδόμηση. 

Απόδοση ευθυνών και περεταίρω διάσπαση της πρώην Γιουγκοσλαβίας  
Για να «βρούνε» τον ένοχο οι σύμμαχοι «εμπιστεύτηκαν» ένα δικαστήριο που οι ίδιοι (ΟΗΕ) είχαν δημιουργήσει το 1993 στη Χάγη της Ολλανδίας βασισμένο σε πολιτικές και όχι νομικές αρχές. Ως γνωστόν οι κατηγορούμενοι σε μια αποικία είναι πάντα οι αντιφρονούντες και επομένως ο ένοχος βρέθηκε. Ο Σ. Μιλόσεβιτς, που το 1995 ανακηρύχθηκε άνθρωπος της ειρήνης επειδή παρέδωσε τη Βοσνία, έγινε εγκληματίας πολέμου επειδή αρχικά είχε αρνηθεί να παραδώσει και το Κοσσυφοπέδιο.  
Με χρηματοδότηση των αντιπολιτευτικών κομμάτων για την προεκλογική τους εκστρατεία οι σύμμαχοι κατάφεραν να διώξουν από την εξουσία τον Σ. Μιλόσεβιτς στις εκλογές του 2000. Οι καινούργιοι σωτήρες αναλώθηκαν σε κατηγορίες και ύβρεις μέσα στη βουλή αντί να ασχοληθούν με τα σημαντικά προβλήματα του λαού, επιτρέποντας έτσι την περαιτέρω διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας που εντωμεταξύ άλλαξε όνομα το 2003 από το διάσημο ΟΑΣΕλόγο και βομβαρδολόγο πρόεδρο του ΟΗΕ, Χαβιέ Σολάνα.  
Ο σκοπός με την αλλαγή του ονόματος σε Σερβία και Μαυροβούνιο δεν άργησε να καταστεί σαφής: η δύση υποστήριξε ανοιχτά την ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου. Το 2006 μετά από ένα αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα (55,4%) το Μαυροβούνιο έγινε το νεότερο κράτος του κόσμου. Αυτό άνοιξε την όρεξη στο Κοσσυφοπέδιο να κάνει ακριβώς το ίδιο. Μια μια διαπραγμάτευση φάρσα αφού όλες οι χώρες της δύσης υπόσχονταν την ανεξαρτησία του το Κόσσοβο ανακήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία του. 

Ανεξαρτησία με υποστήριξη = υποδούλωση 
Το 2008 οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου πίστευαν στην ανεξαρτησία τους. Το ότι εξαπατήθηκαν φαίνεται από την τεράστια στρατιωτική βάση, τους ελάχιστους πλέον πολίτες και φυσικά από το γεγονός ότι οι «δημοκρατικές» τους αποφάσεις περιορίζονται στα συμφέροντα ΗΠΑ και ΕΕ. Με απόλυτη εξουσία απ’ αυτές τις δυνάμεις στα πολιτικά και οικονομικά κέντρα αποφάσεων η ανεξαρτησία αποδείχτηκε μια μάλλον καλοστημένη φάρσα. Με εξουσιοδοτημένο τον Διεθνή Πολιτικό Εκπρόσωπο να έχει την εξουσία να απορρίπτει οποιοδήποτε εκλεγμένο αξιωματούχο ή νόμο ψηφισμένο από τη βουλή μάλλον μοιάζει περισσότερο με κακόγουστη φάρσα. Με χορηγίες δε γίνεσαι ανεξάρτητος: απλά υποδουλώνεσαι.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπους με τον πρόεδρο του ψευδοκράτους του Κοσόβου, Φατμίρ Σεντγιού και το πρώην μακελάρη και νυν πρωθυπουργό του Κοσόβου, Χασίμ Χάτσι το 2008 στον Λευκό Οίκο.

ΕΕ το άλλο τέρας  
Γιατί υπήρξαν όμως τόσο λίγες αντιδράσεις από όλα τα νέα κράτη; Γιατί υπάρχει ένας απλός τρόπος να πείσεις τους πολίτες: τους λες ότι έτσι θα έρθουν πιο κοντά στην αγκαλιά της ΕΕ. 
Η ΕΕ είναι μια πολιτική και οικονομική σύμπραξη κρατών που παρέχει στα κράτη-μέλη του ανταλλαγή αγαθών, ανθρώπων και ιδεών σε μια κοινή μεγάλη αγορά (από την επίσημη διαφήμιση της ΕΕ). Είναι όμως έτσι; Καταρχήν η ΕΕ είναι ένα δημιούργημα της ελίτ της Ευρώπης με αξίες και ιδεολογίες του φασισμού. Πρώτα δέχεται μέλη τα οποία είναι «φτωχοί συγγενείς» και τους υποχρεώνει να ανοίξουν τις αγορές τους σε όλα τους τα προϊόντα. Μετά τους υποχρεώνει να πουλήσουν μεγάλο μέρος ή και όλες τις τράπεζές τους, δηλαδή όλη την οικονομική τους ανεξαρτησία. Με αυτόν τον τρόπο η εγχώρια βιομηχανία, γεωργία και χρηματαγορά καταρρέουν. Αυτό βοηθά τις ξένες αγορές να αποκτήσουν σε εξευτελιστικές τιμές τα πιο προσοδοφόρα περιουσιακά στοιχεία μιας χώρας. Τα πάντα ιδιωτικοποιούνται και βιομηχανοποιούνται στο όνομα του μεγαλύτερου κέρδους, οι ζημιά στο περιβάλλον αυξάνεται όπως και η ανεργία και το φυσικό επακόλουθο είναι η μείωση του βιοτικού επιπέδου του λαού. 
2006: Ο Χαβιέ Σολάνα ως εκπρόσωπος της Ε.Ε, του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ με τον πρώτο ευρωστρατό 7,000 στρατιωτών που "φυλούσε" την Βοσνία-Ερζεβοβίνη από πιθανά αντιστασιακά-τρομοκρατικά "στοιχεία"
Άρα δεν μιλάμε για μια ένωση ισότητας, αδελφότητας και αλληλεγγύης των λαών αλλά για μια ένωση που έχει σκοπό να επεκτείνει το καταναλωτικό κοινό μεγάλων εταιριών σε νέους καταναλωτές, να αποκτήσει φτηνά εργοστάσια, γη και εργατικά χέρια. Οι επιδοτήσεις των πλουσιότερων κρατών καθιστούν άνισο τον ανταγωνισμό με συνέπεια ο «φτωχός συγγενής» να φτωχαίνει κι άλλο καταστρέφοντας όλη την παραγωγική του βάση. 
Ταυτόχρονα τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί επιδοτούνται για την διαφήμιση της ΕΕ, ενώ παράλληλα κάθε φωνή κριτικής εν τη γενέσει, προδικάζεται ως αντι-ευρωπαϊκή με μια χροιά αντι-ανάπτυξης, οπισθοδρόμησης, συντηρητισμού και εθνικισμού. Και η προπαγάνδα ότι χωρίς ΕΕ θα καταστραφείς καλά κρατεί. Χωρίς νομισματική και φορολογική πολιτική, με πλαφόν παραγωγής ορισμένα από την ΕΕ, και αθέμιτο ανταγωνισμό λόγω επιδοτήσεων δεν έχεις καν χώρα. Μετά το κοινό νόμισμα (2002) οι τιμές διπλασιάστηκαν, η ανεργία αυξήθηκε, τα κοινωνικά δικαιώματα χαθήκανε. Και είναι φυσικό αφού η ΕΕ έχει τη δομή μιας εταιρίας και όχι μια πολιτική δομή που να νοιάζεται και να εξασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι μια εταιρία που εφαρμόζει αυτό που έχει ονομαστεί ως «ληστρικός καπιταλισμός» ο οποίος έχει ήδη εφαρμοστεί στον Τρίτο κόσμο και τις συνέπειες του τις γνωρίζει και ο τελευταίος πολίτης. Βασίζεται στο παράλογο και αδύνατο να πραγματοποιηθεί επ’ άπειρον οικονομικό μοντέλο της ετήσιας ανάπτυξης του 3% ανεξαρτήτως περιβαλλοντικού και κοινωνικού κόστους. 

 Τα νέα όπλα εθνοκάθαρσης είναι τα δάνεια
Ένας ακόμη τρόπος αποδυνάμωσης είναι τα δάνεια που αυξάνουν εκθετικά το χρέος καθιστώντας κάθε χώρα υποχείριο «οικονομικών δολοφόνων». Το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα δανείζουν με επιτόκιο αλλά τα λεφτά πηγαίνουν για την «διάσωση» τραπεζών, οι οποίες με τη σειρά τους δανείζουν με νέο επιτόκιο. Όλα αυτά τα επιτόκια ξεπληρώνονται με νέο δάνειο. Εντωμεταξύ τα λίγα ψίχουλα που φτάνουν στο λαό εξαφανίζονται σε σκάνδαλα διαφθοράς που ποτέ δεν φτάνουν στις δικαστικές αρχές και πλουτίζουν τους πολιτικούς και τους χρηματοδότες τους. Έτσι η πίστη του λαού στις δυνατότητές του καταστρέφεται ενώ ταυτόχρονα παραδόξως πιστεύει ότι αυτοί που τον δανείζουν θέλουν και το καλό του. 
Με λαούς που έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου και ενδιαφέρεται μόνο για υλικά αγαθά (που επικράτησε να τα ονομάζει και βιοτικό επίπεδο), που εισέρχεται στην πολιτική συνειδητά για να αποκτήσει περισσότερα και που θεωρεί ότι τα δημοκρατικά του καθήκοντα περιορίζονται σε μία ψήφο κάθε 4 χρόνια είναι φυσικό να μην υπάρχει αντίδραση. Μια αντίδραση που όταν και αν σημειωθεί καταστέλλεται με βία από τους ανθρωποφύλακες των πολιτικών ή με νέες φρούδες υποσχέσεις από «νέα» κόμματα. Ο τρόπος ελέγχου γνωστός από παλιά: μίσος και φόβος. Οι δυο πιο εντέχνως καλλιεργημένες επίκτητες «αρετές» του πολιτισμένου και δημοκρατικού κόσμου. Διαίρει και βασίλευε… 

Λύση; 
Στην ιστορία υπάρχουν τα παραδείγματα ανθρώπων που είπαν «όχι» σ’ αυτήν την τρέλα και συνειδητά αποφάσισαν να φερθούν σαν ανθρώπινα όντα σε απάνθρωπους καιρούς. Όταν κάποιος απομακρύνεται από την ομπρέλα μιας συλλογικότητας που τον οδηγεί στο κακό μπορεί να γίνει ευγενής, καλός και γενναίος. Η άγνοια πρέπει να τερματιστεί και οι άνθρωποι να αυτοπροσδιοριστούν μαθαίνοντας καλά την ιστορία τους. Όσο αργούμε να σταθούμε στα δικά μας πόδια το βάρος από τις αλυσίδες που μας έχουνε περάσει (αποικίες, θύματα μιας βίαιης και ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης, χωρίς οικονομική και κοινωνική ανεξαρτησία) θα γίνεται ολοένα και πιο ανυπόφορο και στο τέλος θα είναι αδύνατο να τις αποτινάξουμε. Αρκετά! 


Όλα τα παραπάνω ακόμα πιο αναλυτικά με εικόνες και σπάνια ντοκουμέντα στο ντοκιμαντέρ «Το βάρος των αλυσίδων» με ελληνικούς υπότιτλους εδώ.

ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΛΥΣΙΔΩΝ (1) Μέρος (πολύ καλό)

του Τρύφωνα Λιώτα  
Η Ε.Ε είναι ικανή να κάνει τα πάντα έχοντας σύμμαχο στο πλευρό της τις ΗΠΑ εφόσον απώτερος σκοπός αυτής της Ένωσης δεν είναι κανένας άλλος εκτός από το κέρδος. Έχει αποδείξει εμπράκτως ότι δεν σέβεται καμία εθνική κυριαρχία, καμία εθνική ιδιαιτερότητα τις οποίες μάλιστα τις χρησιμοποιεί ως φιτίλι που ανάβει για να δυναμιτίσει τα θεμέλια χωρών ύπουλα και μεθοδικά. 
Πάντα τα καταφέρνει και έχει στο βιογραφικό της τον πιο αιμοσταγή πόλεμο μετά από αυτόν του Β' Παγκοσμίου μέσα στην καρδιά της Ένωσής της. Όταν δεν καταφέρνει μέσω κυρώσεων, πολιτικής αποσταθεροποίησης, χρεοκοπίας και ένδειας των πολιτών μιας χώρας να αρπάξει τα πάντα, τότε έχει τον τρόπο να τελειώνει το θέμα όσο αίμα κι αν χυθεί, όσα εθνικά σύνορα κι αν εξαφανιστούν από τον χάρτη. 
Το πρώτο παράδειγμα ήταν η χώρα Γιουγκοσλαβία, το πρώτο πειραματόζωο κι αφού το πείραμα πέτυχε, η Ένωση που δημιουργήθηκε για την δήθεν ειρήνη των κρατών, δεν έχει κανέναν απολύτως ενδοιασμό να εξαφανίσει όποια χώρα επιθυμεί με σίγουρη επιτυχία. Εις το όνομα της ειρήνης, της ευημερίας μα πάνω απ' όλα του κέρδους και της εξουσίας.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η ...Γιουγκοσλαβία
Μετά από την ήττα τους στο Κοσσυφοπέδιο (1389 - εθνική γιορτή των Γιουγκοσλάβων) οι σλάβοι των Βαλκανίων υποδουλώθηκαν στους Οθωμανούς. Η νέα θρησκεία που εισήχθη αποτέλεσε και την πρώτο σπόρο διάσπασης των αυτόχθονων. Το 1912 κέρδισαν την ανεξαρτησία τους που όμως δεν κράτησε πολύ. Ακολούθησε ο Α' παγκόσμιος πόλεμος που η αφορμή του δόθηκε από τη δολοφονία του αρχιδούκα της Αυστρίας στο Βελιγράδι. 
Ακολούθησε μια περίοδος ηρεμίας που διακόπηκε από το Β' Παγκόσμιο πόλεμο, όπου η χώρα υποδουλώθηκε στους Γερμανούς με την συγκυβέρνηση των καθολικών Κροατών. Στον αγώνα κατά της κατοχής πρωτοστάτησαν οι παρτιζάνοι και στην πορεία ήρθε ο Τίτο ο οποίος επεδίωξε με διάφορα πολιτικά παιχνίδια την ένωση όλων των σλαβόφωνων φυλών. 
Το ισχυρό χαρτί του Τίτο ήταν ότι δεν δέχθηκε να υποταχθεί ούτε σε Ανατολή, ούτε σε Δύση προσπαθώντας παράλληλα να παίξει ένα ρόλο μεσολαβητή κρατώντας σε ασφαλή απόσταση και τις δύο πλευρές και ιδρύοντας ένα σοσιαλιστικό μοντέλο που εξυπηρετούσε τις ανάγκες του κράτους και διατηρούσε με ισορροπίες την απόλυτη ανεξαρτησία του από τις δύο υπερδυνάμεις. Τα αποτελέσματα αυτής της διακυβέρνησης ήταν ορατά σε πολλά επίπεδα αλλά αποτέλεσαν και το «αγκάθι στο λαιμό» όλων των μεγάλων δυνάμεων της εποχής.

Η πτώση της ΕΣΣΔ και η διατάραξη των ισορροπιών
Με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης άλλαξαν οι ισορροπίες και κατ' επέκταση τα συμφέροντα των ΗΠΑ για την ευρύτερη περιοχή. Ιδρύθηκαν Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΝΕD) και η CIA άρχισε να αναμιγνύεται διακριτικά στην πολιτική της χώρας με δωροδοκίες δημοσιογράφων, πολιτικών και οικονομολόγων ώστε να οδηγήσουν την Γιουγκοσλαβία στη ελεύθερη αγορά. 
Οι υπερδανεισμοί του ΔΝΤ οδήγησαν στη χρεοκοπία του 1989 την οποία οι «νέοι» πολιτικοί (σε ομοιωματικά γιατί οι περισσότεροι ήταν παλιοί συνεργάτες των Γερμανών) βιάστηκαν να παραδεχτούν και να χρεώσουν στο λαό τους με μια τζίφρα. Στη συνέχεια ήρθε ο εξωτερικός έλεγχος της οικονομίας που είχε ως προτεραιότητα την μείωση των κοινωνικών παροχών, την μείωση των μισθών και την πτώχευση όλων των δημοσίων και ιδιωτικών επιχειρήσεων με σκοπό να αγοραστούν κοψοχρονιά από ξένα οικονομικά συμφέροντα. 
Οι πρώτες συνέπειες στο λαό της Γιουγκοσλαβίας ήταν η ανεργία και η μείωση του βιοτικού επιπέδου. Οι πιο κρυφές συνέπειες ήρθαν από την αντίδραση στις πρώτες: αύξηση κοινωνικών και εθνικών εντάσεων, δημιουργία εθνικιστικών κομμάτων λόγω του θρησκευτικού και εθνικού χαρακτήρα της Γιουγκοσλαβίας. Οι αμόρφωτοι άνθρωποι ψάχνουν για ενόχους και αισθάνονται καλύτερα όταν τους λένε ότι φταίει κάποιος άλλος και όχι αυτοί οι ίδιοι.

Το χρέος και ο ρόλος του στην απόσχιση
Το 1991 το χρέος της Γιουγκοσλαβίας έφτασε το 200% του ΑΕΠ και η Γιουγκοσλαβία αποκλείστηκε διεθνώς από τον δανεισμό. Παράλληλα όμως ψηφίστηκε νόμος στις ΗΠΑ για δανεισμό και βοήθεια με την προϋπόθεση της απόσχισης. Η κρίση, η αδυναμία να αποπληρωθούν οι τόκοι των χρεών και να αγοραστούν πρώτες ύλες για να δουλέψει η βιομηχανία οδήγησαν στην κατάρρευση της εμπιστοσύνης στο κράτος και στη δημιουργία πολλών κομμάτων. 
Οι εκλογές ήταν πολυκομματικές, με έντονο τον εθνικό χαρακτήρα και τις πολιτικές μικρότητες. Οι άνθρωποι που πήραν την εξουσία σε αυτές τις εκλογές ήταν πολύ μικροί, λάτρευαν την εξουσία και ήταν πλήρως ελεγχόμενοι από ξένες δυνάμεις. Με αυτό το αποτέλεσμα επιτεύχθηκε και ο απώτερος σκοπός των ΗΠΑ που ήταν η αποφυγή κάθε ελπίδας για ειρήνη. Ας συγκρατήσουμε τρία ονόματα: Σ. Μιλόσεβιτς, Φ. Τούζιμαν (Κροατία) και Α. Ιζεμπέγκοβιτς (Βοσνία).
Πολλοί άνθρωποι που μεγάλωσαν μαζί, παντρευτήκαν μεταξύ τους, ήταν φίλοι και γείτονες αντιστάθηκαν στο φιλοπόλεμο χαρακτήρα των πολιτικών. Οι διαδηλώσεις τους όμως πνίγηκαν στο αίμα και οι τελευταίες ελπίδες τους έλαβαν οριστικό τέλος μετά τις μονομερείς διακηρύξεις ανεξαρτησίας της Κροατίας και της Σλοβενίας (1991). Ακολούθησε το 1992 η Βοσνία. Όλες φυσικά αναγνωρίστηκαν από τη δύση με πρωτοστάτες τις ΗΠΑ και τη Γερμανία. Αλλά ο πόλεμος και ο λαός έπρεπε να περιμένουν λίγο ακόμα.

Ο ρόλος των ΜΜΕ και ξένων δυνάμεων για τον πόλεμο
Τα Μέσα Μαζικής πλύσεως Εγκεφάλου ανέλαβαν δράση: η πόλωση που επέβαλλαν (στη Σερβία λέγανε ότι όλοι οι Κροάτες είναι φασίστες και κάνουν αποτρόπαιες πράξεις ενάντια στο λαό της Σερβίας και το αντίστοιχο κάνανε στην Κροατία) Σκληροπυρηνική προπαγάνδα και οι φίλοι γίνονται εχθροί κυριολεκτικά «μέσα σε λίγες μέρες». Έτσι άρχισε η «εθνική εκκαθάριση» όρος και νοοτροπία ναζιστική. Άρχισαν οι διακρίσεις και οι απειλές εμφυλίου με όπλα τα οποία εισάγονταν από την Ανατολική Γερμανία. 
Η πλύση εγκεφάλου συνεχίστηκε με εθνικές κορώνες «επιφανών» αχυρανθρώπων στην πολιτική και στο δημόσιο βίο. Κάποιοι «ξύπνησαν» λόγω λανθασμένων και ανήθικων εντολών αλλά και γιατί ένα δίκαιο και ηθικό έθνος δεν μπορεί να ανοικοδομηθεί πάνω σε άδικες και ανήθικες «στρατηγικές». Το πληρώσανε με το αίμα τους. Όλες οι δολοφονίες όμως συγκαλύφτηκαν ή βρέθηκαν κάποιοι αποδιοπομπαίοι τράγοι που όμως «έπεσαν στα μαλακά».

Το πεντάγωνο, ο εμφύλιος και η οικονομική κατάσταση
Εντωμεταξύ το πεντάγωνο με σκοπό την παγκόσμια κυριαρχία υποδαύλιζε την κατάσταση. Ο εμφύλιος (ο χειρότερος πόλεμος) συνεχίστηκε στη Βοσνία την οποία τροφοδοτούσαν με όπλα οι ΗΠΑ που όχι μόνο δεν επέβαλλε εμπάργκο αλλά έστελνε και μουτζαχεντίν στρατιώτες για βοήθεια. Ταυτόχρονα επέβαλλε κυρώσεις στο στρατό και το λαό της Σερβίας. Με ελλείψεις σε φάρμακα και τροφή (1,5 εκ. Σέρβοι υποσιτισμένοι) ανεργία στο 60% και μείωση μηνιαίου εισοδήματος από τα 500 στα 15 δολάρια το αντίκτυπο ήταν μεγαλύτερο (όπως ήταν και αναμενόμενο) στις ασθενέστερα κοινωνικές τάξεις. Ενώ την ίδια στιγμή οι ανώτερες όχι μόνο δεν χτυπήθηκαν αλλά ανθούσαν κιόλας λόγω της μαύρης αγοράς. Οι απατεώνες κερδοσκόποι έφαγαν τα υπόλοιπα λεφτά υποσχόμενοι λαγούς με πετραχήλια. Όλα αυτά έφτασαν τον πληθωρισμό σε ύψη ρεκόρ για την παγκόσμια ιστορία 1,8 δισ.% (τυπώθηκαν χαρτονομίσματα των 500 δισ. Δηναρίων). Η παρανομία και η μαφία άνθισαν.

Η αποικιοποίηση της Γιουγκοσλαβίας μέσω του ΝΑΤΟ
Το ΝΑΤΟ από αμυντική συμμαχία (το αντίβαρο του συμφώνου της Βαρσοβίας) έγινε μέσο δύναμης και επέκτασης. Τα ΜΜΕ της Αμερικής δίνοντας βήμα σε Αμερικανούς με επιρροή δαιμονολόγησαν το λαό της Γιουγκοσλαβίας με απώτερο σκοπό να τη βγάλουν από τη μέση στο δρόμο τους για τον στρατιωτικό αποκλεισμό της Ρωσίας καταπατώντας ολοφάνερα και χωρίς αιδώ τις συμφωνίες που είχαν υπογράψει με τον Γκορμπατσώφ. 
Ο παλιός εχθρός ήταν εντελώς αδύναμος και χρειάζονταν έναν κοινό νέο εχθρό. Έτσι άρχισε η στρατιωτική επέμβαση στην Κροατία με το όνομα «Καταιγίδα», η μεγαλύτερη εθνοκάθαρση μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο. Ακολούθησε η Βοσνία που όμως χρειαζόταν μια άλλη δικαιολογία γιατί επρόκειτο καθαρά για εμφύλιο πόλεμο και έπρεπε να αιτιολογηθεί γιατί παίρνουν το μέρος κάποιου. Η δικαιολογία βρέθηκε και είχε το όνομα Σεμπρένιτσα. 
Η Σεμπρένιτσα ήταν ανακηρυγμένη ως ασφαλή ζώνη για τους Βόσνιους μουσουλμάνους αλλά δεν αφοπλίστηκε ποτέ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι μουσουλμάνοι στρατιώτες να συνεχίζουν να προκαλούν ζημιές (με τις ευλογίες της δύσης) στα γειτονικά χωριά των Σέρβων. Ο στρατηγός Μλάντιτς αναγκάστηκε να επέμβει σκοτώνοντας πιθανόν λιγότερους απ' ότι οι μουσουλμάνοι στα γύρω χωριά αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον Ο.Η.Εγκληματιών να ονομάσουν την επέμβασή του γενοκτονία και να βρουν την αφορμή για επίθεση. 

Ο Κλίντον και ο Κροάτης πρόεδρος Ιζεμπέγκοβιτς στην Τούζλα το 1997
Είναι πλέον γνωστός ο ρόλος του Κλίντον καθώς και ότι οι Βόσνιοι αρχηγοί θυσίασαν τη Σεμπρένιτσα ως αντίτιμο για την αμερικανική βοήθεια. Έτσι ο «αμυντικός» μηχανισμός του ΝΑΤΟ επιτέθηκε σε χώρα που δεν επιτέθηκε σε μέλος τους. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Φυσικά ο τύπος και οι πολιτικοί της δύσης συνέχισαν να παραπλανούν τον κόσμο τονίζοντας την «ειρηνευτική» προσπάθεια της επέμβασης. Αυτή η επέμβαση οδήγησε την ανταλλαγή πληθυσμών η οποία εντέχνως αποσιωπήθηκε από την πλειοψηφία του διεθνούς τύπου. Τα ντοκουμέντα του αποχωρισμού φίλων και γειτόνων είναι ακόμη και σήμερα συνταρακτικά.

Ανασυγκρότηση = απώλεια ανεξαρτησίας
Εντωμεταξύ με την βοήθεια των διαιρέσεων και τη συσσώρευση εξωτερικού χρέους η αποικιοκρατία ανθούσε διαμέσου ιδιωτικών επιχειρήσεων με ξένους ιδιοκτήτες και τη στρατιωτική κατοχή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Μια τέτοια προσοδοφόρα επιχείρηση δεν μπορούσε να σταματήσει εκεί. Το επόμενο θύμα ήταν το Κοσσυφοπέδιο. Περιοχή τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας που θα επέτρεπε την εγκαθίδρυση αμερικάνικων στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή. 

Έτσι το 1999 με τις ευλογίες του Γενικού Γραμματέα του Συμβουλίου της Ε.Ε, Χαβιέ Σολάνα, άρχισε η από αέρος επίθεση που αποτέλεσε μια κατάφωρη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Εδώ δεν είχαμε να κάνουμε με έθνη και θρησκεία (όπως στην περίπτωση της Βοσνίας και της Κροατίας – μουσουλμάνοι και καθολικοί εναντίον ορθοδόξων) και δεν μπορούσαν να δικαιολογηθούν ότι μια χώρα επιτέθηκε στον εαυτό της. Εξάλλου σχολεία, νοσοκομεία, τηλεοπτικοί σταθμοί, ενέργεια, νερό, βιομηχανία ακόμη και ξένες πρεσβείες αποτέλεσαν νόμιμους στόχους. 
Η φρικαλεότητα του πολέμου σε όλο της το μεγαλείο με τις γνωστές «παράπλευρες» απώλειες που όμως ήταν προσεκτικά προμελετημένες. Φυσικά όλες οι βομβαρδισμένες επιχειρήσεις αγοράστηκαν επί πινακίου φακής από τις αντίστοιχες αμερικάνικες και γερμανικές. Σκοτώνοντας τον ανταγωνισμό και συνεχίζοντας την οικονομική αποίκιση της χώρας. Παραδείγματα αποτελούν η καπνοβιομηχανία, η βιομηχανία αυτοκινήτων, τσιμέντα πετρέλαια και οι τηλεπικοινωνίες. Απόδειξη του προμελετημένου εγκλήματος η έκθεση της παγκόσμιας τράπεζας ένα χρόνο πριν την έναρξη του πολέμου.

Ο ρόλος της Αλβανίας και του UCK
Η ένωση της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο διέπονταν από ορισμένες αρχές. Την πλήρη ελευθερία και ισονομία των μειονοτήτων με δικά τους σχολεία, εκκλησίες και υψηλότερο βιοτικό επίπεδο απ' ότι στα πραγματικά τους κράτη. 
Όμως οι Αλβανοί φασίστες ήδη από τον Β' παγκόσμιο πόλεμο με την ιδέα τους περί μεγάλης Αλβανίας είχαν αρχίσει με τρομοκρατία και κυνηγητό την αποίκηση του Κοσόβου. Οι πολλοί Έλληνες φοιτητές που πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια από την Πρίστνα μπορούν να το επιβεβαιώσουν. UCK, Μαντλίν Ολμπράι, Τόνι Μπλερ, NATO, Κλίντον και ο αρχηγός των αμερικάνικων δυνάμεων Κλαρκ σε μια αγαστή συνεργασία συνέχισαν και ολοκλήρωσαν το σχέδιο. 

Ο αρχηγός του Απελευθερωτικού Μετώπου του Κοσόβου, Χασίμ Θάτσι με τον Αμερικανό στρατηγό Κλαρκ το 1999
Το 1998 το αμερικάνικο υπουργείο εξωτερικών ανακήρυξε τον UCK ως τρομοκρατική οργάνωση χρηματοδοτούμενη από το εμπόριο ηρωίνης και τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Το κοινό συμφέρον όμως εναντίον του κοινού εχθρού οδήγησε σε μια ανίερη συμμαχία. Ο ανεφοδιασμός του UCK με όπλα και προμήθειες και η εκπαίδευση των στρατιωτών από τη CIA και τις αγγλικές ειδικές δυνάμεις άρχισε ήδη πριν τον πόλεμο. Όλα αυτά φυσικά δεν μπορούσαν να μείνουν αναπάντητα από την πλευρά των Σέρβων που ήθελαν να υπερασπιστούν μια νομοτελειακά δική τους περιοχή. Φυσικά και πάλι εντέχνως ο διεθνής τύπος το παρουσίασε ως παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να πάρουν με το μέρος τους την κοινή γνώμη της δύσης ώστε να δικαιολογήσουν την επέμβαση. Μια κοινότατη κοντόφθαλμη γνώμη που δεν μπορούσε να δει ότι αυτά που είχαν προηγηθεί σε Ιράκ και Αφγανιστάν ήταν τρισχειρότερη παραβίαση δικαιωμάτων από την ίδια τη δύση. 

Ο Σ. Μιλόσεβιτς ενδίδει στις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ 
Επειδή όμως μια «νομιμόφρων» επέμβαση απαιτεί γραπτά κείμενα, η προσπάθεια εύρεσης λύσης με τη συμφωνία του Ρουμπουγιέ (στα πρότυπα της ανάλογης συμφωνίας του Ντέιτον για τη Βοσνία) απαιτούσε τρελές υποχωρήσεις από την πλευρά των Σέρβων επειδή η πλευρά των Αμερικανών ήθελε η συμφωνία να ναυαγήσει. 
Έτσι «αναγκαστικά» και λόγω της «αδιαλλαξίας» των Σέρβων (ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος Τζωρτζ Μπους ήταν αυτός που έλεγε ότι οι Σέρβοι θα υπογράψουν τη συμφωνία θέλουν δε θέλουν) άρχισε οι βομβαρδισμοί που φυσικά δε βοηθούν κανένα λαό και έχουν παράπλευρες απώλειες και από τις δύο μεριές αφού ζούσανε κυριολεκτικά κάτω από την ίδια στέγη (βλ. Σφαγή του Ράσακ που αποκαλύφθηκε αργότερα από τη Φιλανδή ιατροδικαστή Έ. Ράντα). 
Ο Σ. Μιλόσεβιτς αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει στις 2 Ιουνίου του 1999 σε μια συνάντηση όπου ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ, Μάρτι Αχτισάαρι, απείλησε με πλήρη βομβαρδισμό το Βελιγράδι. Έτσι κατάφερε αυτός ο διαπραγματευτής να κερδίσει το Νόμπελ Ειρήνης το 2008.
                                                                                                              
                                                                                                             ....συνεχίζεται

“Γεια σου ΠΑΣΟΚ μεγάλε”!

Γράφει: Νίκος Μπογιόπουλος

Πασοκισμός είναι να βαφτίζεις το κρέας – ψάρι. Να λες ότι θα φέρεις το σοσιαλισμό και να φέρνεις τα νέα τζάκια. 
    
Να υπόσχεσαι καλύτερες μέρες, πριν τις εκλογές, και μετά τις εκλογές να παγώνεις μισθούς, να μειώνεις συντάξεις και να κάνεις πραξικοπήματα στη ΓΣΕΕ, όπως συνέβη το 1985.

    Να λες«διώχνω τις ΝΑΤΟικές βάσεις», να φέρνεις συμφωνία παραμονής των βάσεων, κι όμως να συνεχίζεις να ισχυρίζεσαι ότι φεύγουν οι βάσεις που… μένουν.
    Πασοκισμός δεν είναι κομματική ιδιότητα. Είναι συμπεριφορά. Είναι στάση. Είναι πολιτική πρακτική.
    Για παράδειγμα, Πασοκισμός είναι να πουλάς παραμύθια περί «εθνικής κυριαρχίας» την ώρα που έχεις υπογράψει Μνημόνιο που λέει ότι θα συντάσσεις, θα υπογράφεις και θα ψηφίζεις ό,τι νομοσχέδιο σου πει η τρόικα (και μόνο εφόσον το εγκρίνει η τρόικα).
    Πασοκισμός είναι να λες θα σκίσω το Μνημόνιο, και να παριστάνεις τον ήρωα την ώρα που όχι μόνο δεν έσκισες τα προηγούμενα αλλά έφερες και νέο Μνημόνιο που δεσμεύεσαι ότι θα το εφαρμόσεις κατά γράμμα μαζί και με εκείνα που θα έσκιζες…
    Πασοκισμός είναι να ποζάρεις σαν Αριστερός λέγοντας θα καταργήσω τον ΕΝΦΙΑ και να συνεχίσεις να ποζάρεις σαν Αριστερός όταν αντί να καταργήσεις τον ΕΝΦΙΑ τον πολλαπλασιάζεις επί τρία!
    Να λες ότι εκπροσωπείς το λαό και όχι τους τραπεζίτες, την ώρα που στο λαό «χαρίζεις» φόρους και στους τραπεζίτες ανακεφαλαιοποιήσεις. 
    Να λες ότι θα πρωτοτυπήσεις απέναντι στους ισχυρούς, ότι δεν θα υποκύψεις στις υποδείξεις τους, κι όταν υποκύπτεις να παριστάνεις ότι είσαι αξιαγάπητα πρωτότυπος στις… κωλοτούμπες.
    Να διαμαρτύρεσαι ότι αυτό που σε βάλανε να υπογράψεις ήταν προϊόν πραξικοπήματος, κι ένα μήνα μετά να διαφημίζεις σαν «καλή συμφωνία» εκείνο που εσύ αποκαλούσες «πραξικόπημα»…
    Πασοκισμός είναι να ζυγίζεις την αξιοπρέπεια, το φιλότιμο, την τσίπα, την φερεγγυότητα, την αξιοπιστία, όχι ως αυταξίες, όχι σύμφωνα με το περιεχόμενο αυτών των εννοιών, αλλά συγκριτικά με την αναξιοπρέπεια, την αφιλοτιμία, την ξετσιπωσιά, την αφερεγγυότητα και την αναξιοπιστία των άλλων
    Να εξωραΐζεις την δική σου δημαγωγία επιλέγοντας ως μέθοδο για να επιπλεύσεις τον συμψηφισμό της με την δημαγωγία των άλλων και μετά να επιδεικνύεις σαν έπαθλο ότι τους νίκησες στο μακιγιάρισμα της ψευτιάς και της δηθενιάς. 
    Πασοκισμός είναι να περνάς από τις διακηρύξεις για το καλύτερο στην αποθέωση του «μη χειρότερα», να παρουσιάζεις και μάλιστα στο όνομα της Αριστεράς (!) το «μη χειρότερα» σαν «καλυτέρευση» της ζωής του λαού, και όταν το «μη χειρότερα» οδηγεί (πάντα) στο «χείριστα» να καμώνεσαι τον «ειλικρινή» και τον «φιλαλήθη».  
    Πασοκισμός είναι να κατεβάζεις τα πάντα στον χαμηλότερο δυνατό παρονομαστή.
    Να ζητάς «δεύτερη ευκαιρία» όχι για να διορθώσεις το λάθος, αλλά για να εφαρμόσεις το έγκλημα.
    Να σερφάρεις πάνω στην παραποίηση και την παραχάραξη των εννοιών.
    Να αποκαλείς «επένδυση» και «ανάπτυξη» ό,τι εσύ ο ίδιος πριν από λίγο το αποκαλούσες «ξεπούλημα» και μαρασμό.
    Να υποδύεσαι το «νέο» και το διαφορετικό, όταν υπογράφεις, ψηφίζεις και κάνεις τα ίδια χέρι – χέρι με το «παλιό».
    Να εκμεταλλεύεσαι την ανημπόρια των ανθρώπων που κι εσύ την επέτεινες.
    Να περπατάς με την γίδα στην πλάτη κι όμως να φωνάζεις για να φοβηθεί ο νοικοκύρης.
    Να βαφτίζεις την καταισχύνη σου σε προτέρημα, να φωνάζεις «λύκος στα πρόβατα» την ώρα που τα ‘χεις κάνει πλακάκια με τους λύκους, να πουλάς εμπόριο χρηστής διαχείρισης της απελπισίας όταν έχεις πιαστεί στα πράσα ως υπονομευτής και λαθρέμπορος της ελπίδας.
    Ως εκ τούτου, μετά και τα αποτελέσματα της Κυριακής, υπό τύπον χαιρετισμού προς τη νέα μας κυβέρνηση,
-την κυβέρνηση που λίγο μετά την ορκωμοσία της εστάλη η Ασφάλεια για να σφραγίσει την ERTopen (ούτε ο Σαμαράς δεν το τόλμησε αυτό επί δυο χρόνια),
-την κυβέρνηση που μετά τα μακαρόνια του κυρίου Φίλη μας πρότεινε δια της κυρίας Φωτίου την αντιμετώπιση της πείνας μέσω της… οικονομικής επινόησης των γεμιστών,
-την κυβέρνηση που στα επίλεκτα στελέχη της για την προώθηση του «νέου» ανήκουν ο κ.Μπόλαρης, ο κ.Παπαγγελόπουλος, η κυρία Τζάκρη,
-την κυβέρνηση που σύμφωνα με τον κ.Τσίπρα (εξάδελφο) πορεύεται με πυξίδα ότι η ψήφος της Κυριακής «νομιμοποιεί το μνημόνιο πολιτικά»,
ως άνθρωποι και ως κοινωνία, ας αναφωνήσουμε με πάθος:
 «Γεια σου ΠΑΣΟΚ μεγάλε»! 

 ***  
    Είπανε  ότι ήταν ανιδιοτελής. Ηθικός. Σεμνός. Διανοούμενος. Εργάτης. Αγωνιστής. Ότι ήταν «κύριος» με κεφαλαίο «Κ». Ότι διέψευσε πανηγυρικά όσους διακηρύσσουν ότι η ένταξη ενός διανοούμενου στον οργανωμένο αγώνα, στον αγώνα του λαού, στον κομμουνιστικό αγώνα, οδηγεί στην ισοπέδωση της προσωπικότητας.
    Όλα όσα ειπώθηκαν για τον Λέων ήταν έτσι. Τίποτα παραπανίσιο. Τίποτα ψεύτικο. Γιατί ο Αυδής ήταν Κομμουνιστής. Αυτός ήταν ο μεγάλος τίτλος για έναν άνθρωπο που απεχθανόταν όσο τίποτε τα πολλά και κυρίως τα «μεγάλα» λόγια.
    Σήμερα συμπληρώνονται 15 ολόκληρα χρόνια από τον θάνατο του Λέων. Αυδή. Αλλά ο Λέων είναι και θα είναι πάντα εδώ για να μας θυμίζει:
«Ο άνθρωπος είναι μια αξία, μόνο επειδή υπάρχει, και η ζωή
είναι ωραία. Δεν πρέπει να ξοδεύεται και να γίνεται αντικείμενο
εκμετάλλευσης από την ολιγαρχία. Ούτε να σπαταλιέται σε στάσεις φυγής, σε στάσεις εξαφάνισης, αποχής από την κοινωνική ζωή».

ΠΗΓΗ: 
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/341793,Geia-soy-PASOK-megale---.html

Τώρα ξεκινάει το πανηγύρι, ήσυχε συμπολίτη μου

Τώρα ούτε να τρέξεις, ούτε να κρυφτείς δε μπορείς. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της ήσυχης αποδοχής σου για όλα τα μέτρα που σου επέβαλλαν. Σού πήραν όλα τα όπλα ενώ τα είχες στα χέρια σου. Τα παρέδωσες εσύ εις το όνομα της ειρήνης και της νοικοκυροσύνης... 


του SIMPLE MAN

Να μην τρέξει σταγόνα αίμα αλλά ας χυθούν εκατομμύρια δάκρυα. Τα δάκρυα δεν πονάνε...έτσι νόμιζες. Τώρα ξεκινάει το πανηγύρι, ήσυχε συμπολίτη μου. Οι κακές Κασσάνδρες δεν ήταν για τα γούστα σου γιατί σου χαλούσαν την καθημερινότητά σου, τις κανονισμένες διακοπές σου, τις απλωτές και... τις ξαπλωτές σου, το σίγουρο μέλλον σου. 

Άκου λοιπόν, τι θα έχει ήδη γίνει την ώρα που εσύ θα ξυπνήσεις από τον λήθαργό σου. Το σπίτι σου είτε το χρωστάς είτε όχι, ανήκει πλέον αλλού. Αν το χρωστάς δε σε κάποια τράπεζα τότε θα πληρώνεις δύο δόσεις ανά μήνα: Μία στην τράπεζα, μία στο κράτος. Και βέβαια θα σε αφήνουν να ζεις σε αυτό μέχρι την στιγμή που θα το χρειαστούν και θα σου κάνουν έξωση με το έτσι γουστάρω ή με μία απόφαση δικαστηρίου που θα ορίζει την έξωση συνταγματική. 

Αν αρρωστήσεις μία ασπιρίνη θα σου είναι αρκετή, κι αυτή αγνώστου κατασκευής και συστατικών. Εκτός αν ανήκεις στην πάνω τάξη όπου με τον παρά σου θα έχεις όλα τα κομφόρ. Ασθενείς δύο ταχυτήτων αφού πάλευες χρόνια για την Ευρώπη της μίας ταχύτητας. Η λίστα του εκάστοτε ευρωτσολιά υπουργού θα ορίζει για το τι εξετάσεις θα χρειάζεσαι και όχι το είδος ή η πορεία της ασθένειάς σου. Το κορμί σου έτσι κι αλλιώς ανήκει κι αυτό στην περιουσία του παρακράτους αφού εκ γενετής είσαι πλέον αναγκαστικός δότης οργάνων και δε πα να στείλεις εσύ χιλιάδες αιτήσεις άρνησης προς τον αρμόδιο Οργανισμό (είναι τελικά αρμόδιος αυτός ο Οργανισμός;). Ανάλογα με τις ανάγκες των ιατρικών εταιρειών θα είσαι κλινικά νεκρός ή όχι. Βέβαια με τον ιατρικό τουρισμό που σου ετοιμάζουν μπορείς άνετα να δίνεις ένα νεφρό ή ένα ωάριο σε μία πλούσια γριά τουρίστρια για μία χούφτα ευρώ. 

Ο μισθός, που τώρα τον θεωρείς μικρό - αν τον έχεις ακόμα- , θα καθορίζεται σύμφωνα με την οικονομική πορεία και τις ανάγκες της χώρας. Να θυμάσαι ότι από εδώ και στο εξής οι ανάγκες της χώρας θα είναι πάντα μεγάλες (ακόμα και αν δεν είναι) γιατί όσο πέφτει το μεροκάματό σου τόσο εγχώριοι και εισαγόμενοι “επενδυτές” θα βρίσκουν φθηνά χέρια, οι δείκτες ανεργίας θα πέφτουν και όλοι θα είναι χαρούμενοι ακόμα κι εσύ που θα εργάζεσαι για 200 (το πολύ) ευρώ το μήνα φθάνει να μην είσαι άνεργος. Αν εξαντληθείς δε από το 12ωρο σε βάζουν σε μία κλινική και γίνεσαι ξαφνικά “κλινικά νεκρός”. Και η οικογένεια σου δεν θα δει ένα ευρώ από την ασφάλεια και οι ιατρικές εταιρείες θα κονομήσουν από τα συκωτοπνεύνονά σου. 

Τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα υπάρχουν πια. Θα τα ορίζουν οι εταιρείες στις οποίες θα εργάζεσαι για τον ποιο ιδιωτικό ασφαλιστικό φορέα θα έχουν για όλους τους εργαζόμενους. Αυτό σημαίνει ότι πρώτα θα ασφαλίζεται ο εργοδότης για την αρρώστια σου ή το εργατικό "ατύχημά" σου και μετά εσύ. Αν πεθάνεις κιόλας καλύτερα, θα κονομήσουν τόσα όσα δεν θα τους έδινε η εργασία σου ακόμα και αν ζούσες 500 χρόνια. 
Είχες στο πίσω μέρος του μυαλό σου ότι αν δεν θα τα καταφέρεις στην πόλη, θα μετακομίσεις στο χωριό, στο πατρικό και θα είσαι άνετος. Πριν το κάνεις αυτό πάρε τις λίστες για το πού θα γίνουν στο μέλλον αναπτυξιακά έργα ιδιωτικών συμφερόντων όπως η El Dorando. Για το δημόσιο συμφέρον το παρακράτος έχει βάση νόμου το δικαίωμα να βάζει σε ισχύ αναγκαστική απαλλοτρίωση υπέρ της οποιαδήποτε ιδιωτικής επένδυσης. Αυτός είναι βάση νόμου ο επιφανειούχος που δεν θα τον κουνάει κανένας εις τον καιρό τον άπαντα. Μαζί με το χωράφι, θα σου πάρουν το πατρικό σπίτι και σε μία βραδιά εκεί που ήταν το χωριό σου ξαφνικά θα δεις μία απέραντη έρημο. Και πονηρούλη, μην σκεφθείς ότι θα τα κονομήσεις από την απαλλοτρίωση διότι από 1 έως 3 ευρώ το πολύ το τετραγωνικό θα είναι η ανταμοιβή σου, κι αυτή αν τα οικονομικά του κράτους τυχαία δεν είναι σε ύφεση. 

Οι υπόλοιποι που τα χωριά τους δεν θα βγουν σε πλειστηριασμό μην νομίζουν ότι θα φυτέψουν την πατάτα για να ζήσουν γιατί τα μαντάτα έρχονται γρήγορα και λένε ότι με την αμερικανο-ευρωπαϊκή συμφωνία γεωργικών προϊόντων, θα μπαίνεις μέχρι και φυλακή για το ελεύθερο φύτεμα πατάτας όπως μπαίνει σήμερα κάποιος για το φύτεμα ινδικής κάνναβις. Διότι ο σπόρος, το χώμα και η ανάπτυξη του φυτού είναι προϊόν. Και μην ξεχνάς ότι ο σπόρος θέλει νερό για να ανθίσει. 

Όσο μπορείς ακόμα, κάνε άφθονα λουτρά, πιες πολύ νερό, πλύνε ό,τι δεν έπλυνες διότι είναι θέμα μηνών να πεις το νερό νεράκι. Το καταλληλότερο νερό της Ευρώπης έχει η Ελλάδα, λες να μην το ξέρουν οι εταίροι σου; Αυτό το δεδομένο αγαθό σε πολύ λίγο θα είναι προϊόν. Νόμιζες ότι τζάμπα έδιναν εδώ και 15 χρόνια πιστοποιήσεις πηγών και πήγαινε ο καθένας να κάνει εμφιαλωτήριο; Νομίζεις ότι για οικολογικούς λόγους άρχισαν οι χαρτογραφήσεις πηγών, ποταμών ακόμα και αγροτικών αποταμιευτήρων νερού ανά την επικράτεια με διαταγή της Ε.Ε; Νομίζεις ότι οι εναπομείνασες εταιρείες εμφιάλωσης θα μείνουν σε ελληνικά χέρια; Θα αλλάξουν χέρια και μαζί με αυτές όλες οι δημοτικές επιχειρήσεις (που καθόλου τυχαία δεν είναι επιχειρήσεις ανεξάρτητου προϋπολογισμού από τους Δήμους από τότε που δημιουργήθηκαν) θα πουληθούν γιατί τα οικονομικά των Καλλικρατικών Δήμων και πάλι εντελώς τυχαία θα είναι σε ύφεση. 

Όσο για την “Πράσινη Ανάπτυξη”, όσοι τσιμπήσατε στο παραμύθι, αρχίσατε να νιώθετε ήδη στο πετσί σας τι σημαίνει “δουλεύει ο ήλιος για μένα”. Μαζί με το φωτοβολταϊκό που φύτεψες χαιρέτα το χωράφι και το σπίτι που έβαλες υποθήκη για το πράσινο δάνειο. Σε έναν άντε σε δύο θα καταλήξουν και τα χωράφια και ο ήλιος. Μα ήταν δυνατόν να νομίζεις ότι θα άφηναν γη και ήλιο σε έναν κακομοίρη χρεωμένο όπως εσύ; Για να μην θεωρείς ότι θα πας στο νησί και θα ψαρεύεις την τροφή σου τώρα με την “Γαλάζια Ανάπτυξη” μπορεί να φαντάζει επιστημονική φαντασία αλλά ακόμα και τον γαύρο που δεν τον είχες σε εκτίμηση θα τον βλέπεις πλέον στα όνειρά σου. 

Για το τι είναι αυτή την στιγμή η Ελλάδα φαίνεται από το νόμο όπου ξένες επιχειρήσεις που θα δραστηριοποιούνται στην χώρα θα έχουν φοροαπαλλαγές αλλά και φορολογικά κίνητρα. Μόνο οι νόμιμοι πολίτες της οποιαδήποτε χώρας έχουν αυτά τα προνόμια, άρα εσύ που θα σταθείς για έλεγχο μπροστά στον εφοριακό ο οποίος θα σε απειλεί με δήμευση περιουσίας και φυλάκιση θα έχει απέναντι του έναν παράνομο και παρείσακτο κάτοικο αυτής της χώρας που θες να το καταλάβεις είτε όχι αυτός είσαι εσύ, Έλληνά μου. 
Είναι κι άλλα, πολλά, αμέτρητα που είτε είναι σε ενέργεια την ώρα που εσύ αγανακτείς με το "μαύρο της ΕΡΤ" ή για την απόλυση 100,000 δημοσίων υπαλλήλων που λείαν συντόμως θα γίνουν 450,000, είτε έχουν μπει σε λειτουργία και εσύ δεν παίρνεις μυρωδιά. Η φίμωση της δήθεν ελευθερίας και η αγανάκτηση για το χαμένο σίγουρο μεροκάματο πουλάνε. Εγκλωβίζουν το οπτικό σου πεδίο εκεί ακριβώς που θέλουν. Δεν θα πάρεις μυρωδιά για το τι σου έχουν έτοιμο το επόμενο πρωί του τελευταίου σου ήσυχου ύπνου. 

Δεν ήταν η Ελλάδα η πρώτη χώρα που έγινε υποτελής σε δάνεια. Είναι όμως η πρώτη χώρα παγκοσμίως που δεν έχει χάσει απλά την εθνική της κυριαρχία αλλά την ελευθερία σωματική και συναισθηματική των πολιτών της υπό δημοκρατικό καθεστώς. Έπαιξαν πάρα πολύ έξυπνα οι αντίπαλοι γνωρίζοντας καλά ότι αυτόν τον λαό δεν του κάνεις κατά μέτωπο επίθεση αλλά τον διασπάς χρόνια πριν σε συναισθηματικούς μαλάκες και υλιστές λαμόγια και του γκρεμίζεις σιγά-σιγά και σταθερά όλα τα γεφύρια. Δημιούργησαν μία τεράστια φάκα στην οποία πέσαμε όλοι ανεξαιρέτως κοιτώντας ο καθένας μας ό,τι θεωρούσε ιερό. Άλλος τις αξίες και άλλος τον κώλο του. 

Συμπολίτευση και "συμπολιτευομένη αντιπολίτευση" ήταν τα όπλα των αιωνίων εχθρών σου, των γνωστών και ανελέητων “Φιλελλήνων”. Σιγά μην άλλαζαν την συνταγή για το τελευταίο τους χτύπημα μετά από 200 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στον χώρο. Μηδενίζουμε και πάμε από την αρχή. Το επόμενο στάδιο των διεθνών κοτζαμπάσηδων είναι εν δράσει. 

Και μην περιμένεις κανέναν Μαρίνο Αντύπα να σε ξυπνήσει. Το κόμμα του Αντύπα ήταν η Ελλάδα, όχι ως έννοια άυλη αλλά ως άνθρωποι που αποτελούσαν την έννοια , ενώ το δικό σου κόμμα....άσε να μην το πω.


Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: Η «Εθνική Ελλάδας» της αστικής πολιτικής και των μνημονίων

Από ΒΑΘΥ , Τετάρτη, 23 Σεπτεμβρίου 2015 

Άγρια ταξικά μέτρα που απαιτούν νέο δόγμα εσωτερικής ασφάλειας για να επιβληθούν!

Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έρχεται με φόρα για να εφαρμόσει το 3ο αριστερό-ακροδεξιό Μνημόνιο που ψήφισε η ίδια, έχοντας την «εθνική» υποστήριξη όλων των αστικών καθεστωτικών δυνάμεων –ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ-, αλλά και την συμφωνία του γραφικού Λεβέντη μαζί με τους ΝΑΖΙ της Χρυσής Αυγής.

Η επόμενη μέρα των εκλογών που σημαδεύτηκαν από την πρωτοφανή Αποχή των λαϊκών στρωμάτων, σημαντικότατη παράμετρο των μετεκλογικών πολιτικών εξελίξεων αφού εκεί μετρούν οι Τσίπρας-Καμμένος αλλά και συνολικά το αστικό σύστημα εξουσίας την αποτυχία νομιμοποίησης της μνημονιακής-ταξικής τους πολιτικής,βρίσκει την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να επιχειρεί να συστρατεύσει όλο το φάσμα των εκφραστών της αστικής πολιτικής. Ώστε να παρουσιαστεί ως θεματοφύλακας της νέας εθνικής-αστικής εκστρατείας εναντίον του κόσμου της εργασίας, για τον νέο γύρο αστικής κερδοφορίας.

Η Χριστοδουλοπούλου και ο Κουράκης πετάγονται στην άκρη για να μπουν στην κυβέρνηση οι ΠασόκοιΤζάκρη-Μπόλαρης, ο πρύτανης του ΕΣΠΑ Θεόδωρος Πελεγρίνης για να ξεπλύνει τον απεχθή Νίκο Φίλη στο Υπουργείο Παιδείας, αλλά και ο Δημήτρης Καμμένος για να ενσωματωθεί το ακροδεξιό υπερεθνικιστικό ακροατήριο, στο οποίο επένδυσε ο Πάνος Καμμένος με την ανοχή-συνενοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, Τσίπρας-Καμμένος έκαναν ανοίγματα σε Φώφη Γεννηματά και στον Ευριπίδη Στυλιανίδη, θέλοντας να εντάξουν οργανικά στην νέα κυβερνητική διαχείριση το ΠΑΣΟΚ και την καραμανλική τάση της ΝΔ!

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση στέλνει μήνυμα σε όσους συνεχίζουν να αμφισβητούν την ταξική της πολιτική:
«ή μαζί μου ή εχθροί μου», κραυγάζουν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΜΜΕ.

Έχοντας εδώ και μήνες επαναφέρει στο προσκήνιο «τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και εφαρμόσει ήδη τα δόγματα άμυνας-ασφάλειας (ποιος ξεχνά την κυβερνητική αθλιότητα όταν χρεώθηκαν στις ασύμμετρες απειλές η φωτιά στον Υμηττό και η κρατική ανεπάρκεια στην κατάσβεση, με ευθύνη και της κυβέρνησης των Τσίπρα-Καμμένου που αντί να ενισχύσει τον απαρχαιωμένο αεροπορικό πυροσβεστικό στόλο χάρισε σε αμερικανική πολεμική βιομηχανία 500 εκατ. δολάρια για τα άχρηστα αεροσκάφη ORION,  στο πλαίσιο της Διπλωματίας των Εξοπλισμών).
Φέρνει επικεφαλής στο υπουργείο ΠΡΟΠΟ έναν Πασόκο στρατηγό, τον εκλεκτό του Κοτζιά, Νίκο Τόσκα!

Έτσι λοιπόν «αδειάζουν τη γωνιά» στο Υπουργείο Άμυνας από τον άνθρωπο που είχε χρεωθεί την ανασυγκρότηση των Ενόπλων Δυνάμεων και είχε δεσμευτεί για το κλείσιμο των άχρηστων στρατοπέδων, για να μπορεί  ο Πάνος Καμμένος, ηγέτης των ακροδεξιών ΑΝΕΛ να διατηρήσει το άθλιο καθεστώς πελατειακών σχέσεων με τα τοπικά οικονομικά συμφέροντα και τους ανώτατους στρατιωτικούς. Επίσης, ο Πάνος Καμμένος βρίσκει ευκαιρία να τονώσει τον πανερναλιστικό του ρόλο απέναντι στους στρατιωτικούς δηλώνοντας ότι πρώτη του πράξη μόλις ορκιστεί ξανά ΥΕΘΑ θα είναι η υπογραφή χορήγησης επιδόματος παραμεθορίου, ενώ πολλοί μιλούν για δώσε πάρε μιλιταριστικών ψήφων και συντεχνιακών απαιτήσεων.

Φυσικά όλα αυτά συμβαίνουν καθώς η κυβέρνηση ανακοινώνει τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, νέες περικοπές στις συντάξεις και νέους φόρους, οι εργοδότες προχωρούν σε νέες απολύσεις και στους οικότροφους φοιτητές κόβουν ακόμη και την σίτιση, ενώ τους φαντάρους που πληρώνουν με 8,7 ευρώ μηνιαίως «τους γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια», φορολογώντας ξανά την λαϊκή οικογένεια φορτώνοντας της το κόστος της υποχρεωτικής στράτευσης.

Όμως η μετακίνηση του Νίκου Τόσκα στο υπουργείο ΠΡΟΠΟ, σε μια περίοδο έντασης του προσφυγικού ζητήματος και επιβολής ακραίων αντεργατικών-αντικοινωνικών μέτρων αποτελεί μια ακόμη απόδειξη της στρατιωτικοποίησης της Αστυνομίας και της ετοιμότητας της κρατικής καταστολής εναντίον του εσωτερικού εχθρού. Ο Νίκος Τόσκας έρχεται να ηγηθεί στα ένστολα στρατιωτικοποιημένα Τάγματα Εφόδου της ΕΛ.ΑΣ, στους ενσωματωμένους ναζί βασανιστές Χρυσαυγίτες των ΜΑΤ-ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ, σε όλους αυτούς που στρατολογούνται ως Πραιτοριανοί του συστήματος εξουσίας κάνοντας τη θητεία τους στις Ειδικές Δυνάμεις και εξαγοράζονται με Μόρια ως Μπράβοι του συστήματος εξουσίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι σε σημερινή του παρέμβαση στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (που αλλού;) ο Θάνος Ντόκος, Γενικός Διευθυντής στο ΕΛΙΑΜΕΠ, όπου υπογράφει το κείμενο «ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ», αφού εκθέσει τα βασικά ζητήματα της αστικής πολιτικής από τα Βαλκάνια μέχρι την Συρία, από το ΝΑΤΟ έως τους μετανάστες, επισημαίνει την ανάγκη συζήτησης «των πιθανών επιλογών στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας» και τονίζει:
«στον τομέα της δημόσιας τάξης επείγει η επεξεργασία ενός δόγματος εσωτερικής ασφάλειας»!

Εμείς καλούμε τον κόσμο της εργασίας, να σηκώσει το κεφάλι και να αντισταθεί. Οι εργαζόμενοι –ανεξάρτητα την εθνικότητα, το θρήσκευμα, τη φυλή και τη γλώσσα- δε θα γίνουν οι Αναλώσιμοι της νέας αστικής ανάπτυξης των κερδών τους. Πρέπει τώρα να συμβάλλουμε στην συγκρότηση ενός σύγχρονου εργατικού κινήματος Αντίστασης-Ρήξης-Ανατροπής της αστικής κυριαρχίας, της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και εκμετάλλευσης.

Κοινός εργατικός διεθνιστικός αγώνας για τα σύγχρονα κοινά δικαιώματα του κόσμου της εργασίας και για την κοινωνική απελευθέρωση.