ΡΩΣΟΣ ΓΕΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ: "ΚΙΝΑ ΚΑΙ ΙΡΑΝ ΕΝΩΘΗΚΑΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"

 - ΔΕΙΤΕ ΤΑ SU-30SM, SU-24 ΣΕ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ


25/09/2015
του Βασίλη Καπούλα
Αλλάζει ολόκληρη η ισορροπία δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής αφού σύμφωνα με διεθνή ΜΜΕ, η Κίνα έχει στείλει πολεμικό πλοίο με κατεύθυνση τη Συρία μαζί με Κινέζους κομάντο της περίφημης δύναμης «Snow Leopard», τη στιγμή που φορτηγά πλοία της ξεφορτώνουν εξοπλισμό ενώ ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών του Ιράν ανακοίνωσε ότι η Τεχεράνη θα πολεμήσει στο πλευρό της Ρωσίας παρέχοντας ουσιαστικά αυτό που ο αμερικανικός συνασπισμός δεν είχε: χερσαίες δυνάμεις!
 
Σύμφωνα με τον Ρώσο Γερουσιαστή Igor Morozov, η Κίνα αποφάσισε να λάβει ενεργά μέρος στην αντιτρομοκρατική συμμαχία της Ρωσίας εναντίον των ισλαμιστών του ISIL και των υπόλοιπων εξτρεμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων (όπως άλλωστε είχαμε γράψει και εδώ) αφού στόχος της είναι οι Ουιγούροι ισλαμιστές που δημιούργησαν βάση στη Συρία!
 
Ήδη ένα πολεμικό πλοίο της Κίνας πλέει με κατεύθυνση τις ακτές της Συρίας. Ο Ρώσος Γερουσιαστής πρόσθεσε: "Είναι γνωστό ότι η Κίνα ενώθηκε μαζί μας στην αντιτρομοκρατική μας εκστρατεία στη Συρία, το Κινεζικό ναυτικό μπήκε κιόλας στη Μεσόγειο...".
 
Και προσθέτει ότι "και το Ιράν θα ακολουθήσει στην κοινή μας στρατιωτική επιχείρηση".
 
Φαίνεται πράγματι ότι η Ρωσία είχε ένα σχέδιο στο οποίο εμπλέκεται και άλλη παγκόσμια δύναμη που απείχε από τον αμερικανικό συνασπισμό κατά του ISIL: Την Κίνα!
 
Την Τρίτη το πρωί, ένα κινεζικό πολεμικό πλοίο πέρασε δια μέσου της διώρυγας του Σουέζ και εισήλθε στη Μεσόγειο με τον προορισμό του να παραμένει ακόμη αδιευκρίνηστος!
 
Παρόλ' αυτά, σύμφωνα με ανώτερο αξιωματούχο του στρατού της Συρίας που διαμένει μέσα στη πόλη της Λαττάκειας, κινεζικό στρατιωτικό προσωπικό και εξοπλισμός αναμένεται να φτάσουν τις επόμενες έξι εβδομάδες στη Ταρτούς!
 
Ήδη κινεζικά εμπορικά πλοία μεταφέρουν εξοπλισμό σύμφωνα με διεθνή ΜΜΕ.
 
Η Κινεζική στρατιωτική εμπλοκή δείχνει  ότι υπάρχει σχέδιο Ρωσίας-Κίνας αλλά και Ιράν για την ευρύτερη περιοχή. Πρόκειτα για ένα νέο συνασπισμό ισχύος που θα πολεμήσει τον ISIS μόνο που τώρα θα εμπλακούν και χερσαίες δυνάμεις με την Ρωσία να παρέχει "no fly zone"...
 
Σε συνέντευξη Τύπου στο «Russia Today» ο Ιρανός Αναπληρωτής Εξωτερικών, Husein Amir Abdollahiyan, δήλωσε ότι "το Ιράν θα πολεμήσει τον «ισλαμικό στρατό μαζί με τη Ρωσία" και τονίζει ότι "δεν πρόκειται για μια απλή ένωση αλλά για έναν ευρύτερο στρατιωτικό συνασπισμό"
 
«Χαιρετίζουμε την πρόταση του Ρώσου Προέδρου για τη δημιουργία ενός κοινού μετώπου για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και είμαστε πρόθυμοι να εφαρμόσουμε αυτήν την πρωτοβουλία για επιτευχθεί γενική δράση και να συνεργαστούμε όλοι μαζί», δήλωσε ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών του Ιράν.
 
Φυσικά ο λόγος που η Κίνα στέλνει και αυτή στρατεύματα στη Συρία είναι οι υποστηριζόμενοι από τον Ρ.Τ.Ερντογάν Ουιγούροι ισλαμιστές.
 
Κοινός τους αντίπαλος είναι ο Ρ.Τ.Ερντογάν και η φιλοδοξία του να ανασυγκροτήσει τον "Τουρκικό κόσμο από την Αδριατική μέχρι το Σινικό Τείχος" όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν.
 
Αυτό που προκάλεσε και αποτέλεσε απειλή για την Κίνα ήταν η πολεμική στολή του Ουιγούρου που φόρεσε ο Τούρκος στρατιώτης κατά την υποδοχή του Παλαιστινίου Προέδρου Αμπάς στο νέο παλάτι του Ερντογάν.
 
Oι Ουιγούροι Τούρκοι τρομοκράτες που υποστηρίζονται από τον Ερντογάν και ευθύνονται για αμέτρητες τρομοκρατικές επιθέσεις σε επαρχίες της Κίνας, κερδίζουν συνεχώς έδαφος στη Συρία όπου έχουν δημιουργήσει βάση και από εκεί μπορούν να εξαπολύσουν επιθέσεις στην Κίνα.
 
Προς το παρόν Su-30, Su-24 προκαλούν πανικό στους ισλαμιστές της Συρίας....Δείτε εικόνες και βίντεο
 
 
 
Embedded image permalink
 
 
 

Τμήμα ειδήσεων pronews.gr

Η Χεζμπολάχ χαιρετίζει την ανάπτυξη ρωσικών δυνάμεων στη Συρία


 Η Χεζμπολάχ χαιρετίζει την ανάπτυξη ρωσικών δυνάμεων στη Συρία
H σιιτική οργάνωση Χεζμπολάχ του Λιβάνου χαιρέτισε σήμερα την ανάπτυξη ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Συρία που θα προσφέρουν στήριξη στον κοινό σύμμαχό τους, τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ.
Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ του Λιβάνου Χασάν Νασράλα δήλωσε σε μια συνέντευξη που παραχώρησε στο τηλεοπτικό δίκτυο Al- Manar ότι η εκστρατεία που διεξάγει ο διεθνής συνασπισμός υπό τις ΗΠΑ έχει αποτύχει καθώς δεν έχει οδηγήσει στην ήττα της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος, ένα γεγονός που ώθησε τη Ρωσία να εμπλακεί άμεσα στη σύρραξη.
Ο Νασράλα επιβεβαίωσε επιπλέον ότι μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός διάρκειας 6 μηνών επιτεύχθηκε μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών σε τρεις περιοχές της Συρίας.
Πρόκειται για την πόλη Ζαμπάντανι, που τελεί υπό τον έλεγχο των ανταρτών και βρίσκεται κοντά στον Λίβανο και δύο σιιτικά χωριά στο βορειοδυτικό τμήμα της χώρας. Η συμφωνία επιτεύχθηκε υπό την αιγίδα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και χάρη στη διαμεσολάβηση της Τεχεράνης.
Η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός προβλέπει «την απομάκρυνση των μαχητών και των τραυματιών από την πόλη Ζαμπάντανι προς την επαρχία Ιντλίμπ (...) με αντάλλαγμα την απομάκρυνση 10.000 αμάχων από τα χωριά αλ Φούα και Κεφράγια (...) προς περιοχές που ελέγχουν οι κυβερνητικές δυνάμεις» εξήγησε ο Νασράλα στη συνέντευξη στο Al- Manar.


«Βόμβα» Ζωής κατά Καμμένου:

Δεν μου έδωσε τα στοιχεία για τα εξοπλιστικά

«Βόμβα» Ζωής κατά Καμμένου: Δεν μου έδωσε τα στοιχεία για τα εξοπλιστικά
Λίγα δευτερόλεπτα ήταν αρκετά, για να «βουλιάξει» η Ζωή Κωνσταντοπούλου το «καραβάκι» του Πάνου Καμμένου και το προεκλογικό «αφήγημα» που είχε στήσει ο τελευταίος γύρω από την υπόθεση των εξοπλιστικών.
Όπως φαίνεται, μέσα στις «σκοτεινές» δυνάμεις που εμπόδισαν τα στοιχεία για τις μίζες και τα υποβρύχια που γέρνουν, να έρθουν στο φως, ήταν και ο ίδιος ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων και υπουργός Εθνικής Άμυνας, τόσο στην προηγούμενη όσο και στη νέα θητεία της κυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Κατά τη  συνέντευξη Τύπου της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, η τέως πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου επεφύλασσε βόμβες για τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, ο οποίος κατά τα φαινόμενα απέφυγε να συνεργαστεί με την Επιτροπή για θέματα που αφορούσαν στο χαρτοφυλάκιό του, όπως άλλωστε έκανε με άλλον τρόπο και λόγο, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας.
Συγκεκριμένα, η κ. Κωνσταντοπούλου ανέφερε: «Ειδικότερα, δεν έχουν διαβιβαστεί τα στοιχεία που έχουν ζητηθεί από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, στις 16 Ιουνίου του 2015 και αφορούν τις έρευνες εν σχέσει με τις συμβάσεις εξοπλιστικών».
Πρόκειται για τη σαφή απάντηση της τέως προέδρου της Βουλής στις προεκλογικές αιτιάσεις του κ. Καμμένου περί ποινικών δικογραφιών, τις οποίες η κ. Κωνσταντοπούλου φερόταν με υπονοούμενο δόλο να κρατούσε κρυμμένες στα συρτάρια της.
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας είναι πλέον έκθετος, καθώς θα πρέπει να δώσει πειστικές απαντήσεις, γιατί δεν διαβίβασε τα στοιχεία τα οποία είχε ζητήσει η Επιτροπή, έργο της οποίας ήταν να ερευνήσει ποιο μέρος τους χρέους είναι επαχθές και δεν πρέπει να πληρώσει ο ελληνικός λαός. Καθώς οι μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων είναι σίγουρα μέσα σε αυτό, προκαλεί απορία η στάση του κ. Καμμένου, ο οποίος εδώ και καιρό έχει κάνει σημαία την πάταξη της διαφθοράς και την αποκάλυψη των σκανδάλων που έφεραν τη χώρα στο σημείο της χρεοκοπίας.
Αναλυτικά, η κ. Κωνσταντοπούλου ανέφερε: «Η επιτροπή εκτός από διαδικασίες δημόσιας συνεδρίασης αποφάσισε να διεξάγει έρευνες σε πολλαπλά επίπεδα και έτσι πραγματοποίησε αφενός διαδικασίες συλλογής στοιχείων. Συνέλλεξε στοιχεία που υπήρχαν στη Βουλή, και ειδικότερα της διαβιβάστηκαν από εμένα ως πρόεδρο όλες οι ποινικές δικογραφίεςπου αφορούσαν την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο, της διαβιβάστηκε η ποινική δικογραφία που αφορούσε την αλλοίωση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, της διαβιβάστηκαν ακόμη στοιχεία του κοινοβουλευτικού ελέγχου τα οποία δεν έχουν ακόμη καταστεί αντικείμενο επεξεργασίας, στοιχεία κοινοβουλευτικού ελέγχου που αφορούν την αποπληρωμή του χρέους και αφορούν τη σύναψη των δανειακών συμβάσεων τα τελευταία πέντε χρόνια. Η Επιτροπή αποτάθηκε σε δημόσιες αρχές και υπουργεία προκειμένου να συλλέξει στοιχεία. Ειδικότερα ζήτησε στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδος, όχι με επιτυχία καθότι ο διοικητής της ΤτΕ αρνήθηκε να χορηγήσει πολύ σοβαρά, σημαντικά στοιχεία που αφορούν την κίνηση των τραπεζικών λογαριασμών και των δανείων. 
Μολονότι είχαμε τη δέσμευση πολλών υπουργείων και πολλών παραγόντων για τη διαβίβαση στοιχείων μέχρι ώρας δεν έχουν διαβιβαστεί τα στοιχεία που αφορούν το αντικείμενο της επιτροπής και ειδικότερα δεν έχουν διαβιβαστεί τα στοιχεία που έχουν ζητηθεί από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, στις 16 Ιουνίου του 2015 και αφορούν τις έρευνες εν σχέσει με τις συμβάσεις τωνεξοπλιστικών».
Το newsbomb.gr, στο πλαίσιο της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας θα συνεχίσει να πιέζει δημοσιογραφικά - όσο ψηλά κι αν χρειαστεί - μέχρι όλες αυτές οι υποθέσεις να πάρουν το δρόμο της δικαιοσύνης και να μάθει ο λαός την αλήθεια για τα σκάνδαλα που συντάραξαν το πανελλήνιο. 
Τα «παραμύθια» διαφόρων επικοινωνιακών πυροτεχνημάτων και βερμπαλισμών έχουν 
Newsbomb.gr
τελειώσει. Ή θα πράξουν το καθήκον τους οι κυβερνώντες ή θα μας βρουν απέναντί τους... 

Το Εθνικό Νόμισμα ως Μόνη Λύση


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  25/09/2015 







Να γιατί θα έχουμε ανάπτυξη με το εθνικό νόμισμα
Το παιχνίδι προπετάσματος καπνού και καθρεπτών
[JACOB ROTHSCHILD]
«Ας μου επιτραπεί να εκδώσω και να ελέγξω το χρήμα του έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος θεσπίζει τους νόμους» 
Η διαδικασία με την οποία το χρήμα δημιουργείται στη σύγχρονη εποχή είναι πλήρως εσφαλμένως αντιληπτό από το ευρύ κοινό. Υπάρχει ένας καλός λόγος γι αυτό: οι κυβερνήσεις σήμερα αντί να εκδίδουν οι ίδιες το εθνικό τους νόμισμα, με το ισχύον νομισματικό σύστημα και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, το χρήμα το δημιουργούν οι τράπεζες από το τίποτε και το δανείζουν με τόκο στις κυβερνήσεις για να καλύψουν τις δημοσιονομικές τους ανάγκες.
Σήμερα η συζήτηση γύρω από το θέμα ποιος πρέπει να δημιουργήσει την προσφορά του χρήματος στην οικονομία ενός κράτους σπανίως κάνει την εμφάνιση της, διότι είναι η εστία ενός υψηλού βαθμού εκλεπτυσμένης καμπάνιας μιας μακροχρόνιας παραπληροφόρησης που διαπερνά την ακαδημία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους εκδοτικούς οίκους. Ως συνέπεια, πολύ λίγοι πολίτες συνειδητοποιούν ότι η έκδοση του εθνικού νομίσματος απευθείας από την κυβέρνηση- ελεύθερο από χρέος- είναι πράγματι ένα σοβαρό θέμα για δημόσια συζήτηση.
Ωστόσο, σε μια μακρινότερη εποχή στις αρχές του 19ου αιώνα στη νεαρή δημοκρατία των Ηνωμένων Πολιτειών το θέμα ήταν καυτό και οι πολιτικοί ανήσυχοι για το τραπεζικό σύστημα. Οι τραπεζίτες που κινούσαν τα νήματα της προσφοράς του χρήματος ήταν πιο ορατοί, καθώς δεν είχαν κατορθώσει ακόμη να ασκήσουν σημαντική επιρροή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και να φέρουν σε δύσκολη θέση την κοινή γνώμη την οποία τόσο αναίσχυντα παραπλάνησαν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ορισμένοι από τους προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών με σθένος πολέμησαν τις απατηλές πρακτικές των τραπεζών και επισήμαναν τους κινδύνους για τη Δημοκρατία. Μάλιστα ο κύριος συντάκτης της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας (1776), Thomas Jefferson- 3ος πρόεδρος της νεαρής δημοκρατίας - είχε ενδεικτικά δηλώσει « εάν ο Αμερικανικός λαός επιτρέψει ποτέ τις ιδιωτικές τράπεζες να ελέγξουν την έκδοση του νομίσματος, πρώτα μέσω πληθωρισμού και εν συνεχεία μέσω αποπληθωρισμού, οι τράπεζες και οι εταιρίες που θα αναπτυχθούν γύρω από αυτές θα αποστερήσουν το λαό από όλη την περιουσία του, έως ότου τα παιδιά του θα ξυπνήσουν άστεγοι στην ήπειρο που οι πατέρες τους έχουν κατοικίσει».
Αξίζει λοιπόν να αναλύσουμε, γιατί οι εξέχοντες πολιτικοί είχαν σοβαρές υποψίες για τις αληθινές προθέσεις των τραπεζών και τον κίνδυνο που διέτρεχαν οι δημοκρατικοί θεσμοί και η εθνική κυριαρχία του κοινοβουλίου. Επίσης, αξίζει να δούμε γιατί η δημιουργία του χρήματος είναι μια πράξη μαγείας, μια ταχυδακτυλουργία που το κοινό μυαλό στην κυριολεξία την απωθεί.
Η λειτουργία της μηχανής του χρήματος βασίζεται στη μετατροπή του Χρέους σε Χρήμα. Το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος μέσω των τραπεζών μετατρέπεται σε χρήμα απλώς με μια άυλη λογιστική εγγραφή. Η πράξη είναι απλή αλλά αποτελεί μια αντινομία, διότι επί αιώνες το χρήμα ήταν αντιληπτό ως κάτι το συμπαγές, το οποίο το βλέπεις, το πιάνεις, το μεταφέρεις και το αισθάνεσαι στα χέρια σου, όπως ο χρυσός και ο άργυρος, και προϋπάρχει του χρέους. Στην ουσία οι έννοιες είναι αντίθετες, όπως η φωτιά και το νερό, διότι το χρήμα σβήνει το χρέος. Πώς είναι δυνατόν ο κοινούς νους να αντιληφθεί αυτή την πράξη ταχυδακτυλουργίας του σύγχρονου τραπεζικού συστήματος που δημιουργεί το χρήμα ταυτόχρονα με τη σύναψη δανείων.
Ας προχωρήσουμε λοιπόν βήμα προς βήμα για να δούμε πως το χρέος μεταμορφώνεται σε χρήμα. Αφετηρία της μηχανής του χρήματος αποτελεί ο μεγαλύτερος χρήστης του χρήματος, το κράτος. Υπό το ισχύον νομισματικό σύστημα το κράτος δεν μπορεί να εκδώσει χρήμα για να καλύψει τις ανάγκες του δημοσίου, μπορεί όμως να δανειστεί χρήμα για να τις καλύψει. Έτσι, η κυβέρνηση εκδίδει κρατικές ομολογίες και τις θέτει σε ανοικτό διαγωνισμό όπου η κεντρική της τράπεζα αγοράζει τις ομολογίες που δεν καλύφθηκαν από το κοινό. Έναντι του ποσού της αξίας των αγορασθέντων ομολογιών εκδίδει μια επιταγή ή μεταφέρει ηλεκτρονικώς το αντίτιμο της αξίας σε λογαριασμό του υπουργείου οικονομικών. Δεν υπάρχει στην κεντρική τράπεζα κανένα αντίκρισμα του ποσού πληρωμής, αυτό δημιουργείται από το τίποτε, ex nihilo. Απλώς απορρέει από το δικαίωμα να εκδίδει χρήμα. Αυτό είναι το νομισματικό σύστημα που εμείς έχουμε.
Με άλλα λόγια, το χρήμα που δημιούργησε η κεντρική τράπεζα δεν στηρίζεται σε τίποτε. Είναι fiat money, χρήμα το οποίο δημιουργείται μέσω διατάγματος, δια νόμου: Let it be done (ας γίνει αυτό). Το χρήμα αυτό είναι το «ζεστό χρήμα» το «κολλαριστό» κατά τη λαϊκή διάλεκτο διότι έρχεται σε ύπαρξη αμέσως, στη στιγμή, on the spot, σύμφωνα με το αγγλικό ιδίωμα. Τώρα, οι κρατικές ομολογίες που αγόρασε η κεντρική τράπεζα μετονομάζονται σε «αποθεματικά» (reserves) στους λογαριασμούς της. Έτσι, με το ισχύον σύστημα των κλασματικών αποθεματικών οι κρατικές ομολογίες τίθενται ως «εγγύηση» (collateral) για την έκδοση πολλαπλού αριθμού χρημάτων, τουλάχιστον εννέα φορές πιο πάνω από την αξία των ομολόγων που αγόρασε.
Πρέπει λοιπόν να έχει γίνει εμφανές ότι το χρήμα σήμερα δημιουργείται από το χρέος κι αυτή η αυταπάτη στηρίζεται σε ένα λογιστικό τέχνασμα παρά σε ένα εκτυπωτικό επινόημα. Βεβαίως, η αυταπάτη που περιβάλλει την κεντρική τράπεζα μιας χώρας ξεκινά ευθύς αμέσως με το όνομα της, είτε αυτή ονομάζεται Ομοσπονδιακή Τράπεζα (Federal Reserve) είτε Τράπεζα της Ελλάδος. Καμία από τις συγκεκριμένες κεντρικές τράπεζες δεν είναι κρατικές. Είναι αμφότερες ιδιωτικές και ιδίως η περίοπτη Τράπεζα της Ελλάδος είναι Ανώνυμος Εταιρία, με τη συντριπτική πλειοψηφία των μετόχων μετά από 87 έτη λειτουργίας να παραμένει άγνωστη στον ελληνικό λαό. Και όχι μόνο είναι ιδιωτική, αλλά δεν εκδίδει καν το εθνικό νόμισμα από την ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη. Έκτοτε, δεν δανείζει ούτε στο κράτος αλλά είναι Τράπεζα της Ελλάδος!(1)
Το ρεζουμέ είναι ότι οι κυβερνήσεις και το χρηματοπιστωτικό σύστημα έχουν συστήσει ένα συνεταιρισμό στον οποίο το καρτέλ των τραπεζών με επικεφαλής τις κεντρικές τους τράπεζες έχουν το κυριαρχικό δικαίωμα να δημιουργούν το χρήμα -αντί τα ίδια τα κράτη- από το τίποτε και να εισπράττουν τόκο με τους δικούς τους όρους στα χρήματα που έρχονται σε ύπαρξη από το τίποτε. Και οι κυβερνήσεις ως αντάλλαγμα για την εκχώρηση του εκδοτικού προνομίου έχουν απεριόριστη πρόσβαση σε χρηματοδότηση με επακόλουθο να ξεφαντώνουν στη δημοσιονομική σπατάλη χωρίς να είναι αναγκασμένες να πουν στους ψηφοφόρους ότι οι φόροι θα αυξηθούν.
Η αποκλειστική δημιουργία του σύγχρονου χρήματος από τις ιδιωτικές τράπεζες μέσω της χορήγησης δανείων υπαινίσσεται ότι το χρήμα δημιουργείται πρώτα και μετά περιμένει κάποιον να το δανειστεί. Όμως, η ταχυδακτυλουργία της δημιουργίας του χρήματος από το χρέος είναι μια ταυτόχρονη πράξη, που λαμβάνει χώρα ακριβώς τη στιγμή που εγκρίνεται το δάνειο. Τότε ο τραπεζικός λογαριασμός του δανειολήπτη πιστώνεται με το αντίστοιχο ποσό του δανείου που ονομάζεται «κατάθεση» για να παραπλανηθεί η κοινή γνώμη και να πιστέψει ότι συνιστά «πρωταρχική» κατάθεση, νέο «ζεστό χρήμα» και συνεπώς «πλούτο», ενώ είναι δάνειο που αθροίζεται στις υπάρχουσες καταθέσεις. Κι από την άλλη πλευρά του καθολικού, η τράπεζα ισοσκελίζει το λογαριασμό με την εγγραφή δάνειο και το ονομάζει περιουσιακό στοιχείο (asset), διότι της προσπορίζει εισόδημα υπό μορφή σταδιακών πληρωμών τόκων από το «τίποτε». Η πράξη λοιπόν της χορήγησης του δανείου είναι αυτή που προκαλεί την ύπαρξη του χρήματος.
Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι πως οι δημοκρατικές κυβερνήσεις εκχώρησαν το προνόμιο της δημιουργίας του χρήματος αποκλειστικά σε ένα καρτέλ ιδιωτικών τραπεζών, που ο αντικειμενικός τους σκοπός είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους και όχι του κοινωνικού συμφέροντος. Πως συνάδει αυτός ο θεσμός με το θεμέλιο του Δημοκρατικού Πολιτεύματος που είναι η λαϊκή κυριαρχία και σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδος : «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα» (2) Η απάντηση δίδεται στο Άρθρο 80 του Συντάγματος, παράγραφος 2: « Νόμος ορίζει τα σχετικά με την κοπή ή την έκδοση του νομίσματος.» Έτσι ρίξανε οι πολιτικοί το παιδί μαζί με το νερό εκτός κολυμβήθρας για να αλωνίζει το χρηματοπιστωτικό σύστημα υπεράνω των θεσμών του κράτους.
Κι ακολουθεί η ερμηνευτική δήλωση της 'ασάφειας' για την κάλυψη του Συνταγματικού κενού αναφορικά με τον προσδιορισμό της δημιουργίας του εθνικού νομίσματος: «η παράγραφος 2 δεν κωλύει τη συμμετοχή της Ελλάδος στις διαδικασίες της οικονομικής και νομισματικής ένωσης».
Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι το ισχύον νομισματικό σύστημα της ζώνης του ευρώ που επεβλήθη στον ελληνικό λαό από την πολιτική ηγεσία είναι μια απόκρυφη απάτη. Όταν εμείς πράγματι αφυπνιστούμε και δούμε κατάματα αυτή την σκληρή πραγματικότητα, τότε η προσωπική μας θεώρηση όχι μόνο της Ευρωζώνης, αλλά ολόκληρης της παγκόσμιας οικονομικής τάξης θα πρέπει να αναθεωρηθεί. Όπως ακριβώς συνέβη με τη φυσική και την αστρονομία τον 16ο - 17ο αιώνα, όταν ο άνθρωπος αναθεώρησε την εσφαλμένη άποψή του για τον κόσμο, συνειδητοποιώντας μέσω της επιστήμης, ότι η γη δεν είναι ακίνητος ούτε το κέντρο του κόσμου, αλλά γυρίζει και μάλιστα με εκπληκτική ταχύτητα, με δύο ταυτόχρονες περιφορές ως ένας απλός πλανήτης του ηλιακού συστήματος. Η εξαπάτηση είναι ότι δεν υπάρχει κατ' ουσία καθόλου πραγματικό χρήμα στο οικονομικό σύστημα έτσι όπως το φαντάζεται ο κόσμος, 'κολλαριστό', που το 'τυπώνουν', το 'στοιβάζουν' και το 'μεταφέρουν' «ζεστό - ζεστό».
Εκτός από τα κέρματα που η παραγωγή και νομισματοκοπή γίνεται από τις εθνικές κυβερνήσεις και συνιστούν ένα αμελητέο ποσό, το σύνολο της προσφοράς του χρήματος σε κυκλοφορία αποτελείται από δημόσια και ιδιωτικά χρέη στις τράπεζες. Όπως προαναφέρθηκε, το χρήμα δημιουργείται με λογιστικές εγγραφές στους λογαριασμούς των ιδιωτικών τραπεζών. Αυτή η λογιστική εγγραφή αποτελεί μια ταχυδακτυλουργία, που πρέπει να τη δούμε πολλές φορές για να αντιληφτούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Κι αυτό το τέχνασμα που ακριβώς συμβαίνει είναι αδύνατον να το κατανοήσουμε, εάν δεν γνωρίζουμε το ισχύον σύστημα των κλασματικών αποθεματικών του νομισματικού μηχανισμού.(3) Ως απόρροια των κλασματικών αποθεματικών, που έντεχνα έχει αποκρυφτεί από τη δημόσια θέα, το χρήμα που οι τράπεζες δανείζουν δεν συνιστά ανακύκλωση των προϋπαρχόντων καταθέσεων των πελατών, αλλά νέο χρήμα.
Αποτελεί στην κυριολεξία νοητικό άθλο να κατανοήσει κάποιος ότι το χρήμα, που τόσο δύσκολο είναι να αποκτηθεί στη ζωή, δημιουργείται από τις τράπεζες με μια λογιστική εγγραφή. Είναι φυσικό, το μυαλό του απλού πολίτη να τελεί υπό σύγχυση, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται το φαινόμενο της «γνωστικής δυσαρμονίας» (cognitive dissonance), όπου κάποιος μπορεί να διαβάζει τις λέξεις μιας φράσης, αλλά αμφιβάλει εάν τις διαβάζει σωστά. Όμως, για να είμαστε σίγουροι ότι τις διαβάζουμε απολύτως σωστά, παρατίθεται η ακόλουθη δήλωση του πρώην πρώτου διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας του Καναδά (Bank of Canada), Graham Towers: «Οι τράπεζες δημιουργούν χρήμα. Η διαδικασία παραγωγής του χρήματος αποτελείται από μια λογιστική εγγραφή σ' ένα βιβλίο. Αυτό είναι όλο. Κάθε φορά που η τράπεζα χορηγεί ένα δάνειο, νέα τραπεζική πίστωση δημιουργείται, εντελώς καινούργιο χρήμα (brand new money)». (4)
Αυτή η απόκρυφη μαγεία της δημιουργίας του πιστωτικού χρήματος από το τίποτε και της είσπραξης τόκου έχει διαστρεβλωθεί από τον τύπο και έχει συγκαλυφθεί από τις τράπεζες, ενώ ορισμένοι από τους πολιτικούς το γνωρίζουν, αλλά απαντούν έντρομοι με χαμηλή φωνή: «ε, τι θέλεις τώρα να κάνουμε επανάσταση». Έτσι, το ευκολόπιστο κοινό επί μακρόν υπνωτίστηκε και παρέμεινε παραπλανημένο σε λάθος μονοπάτια από τον συνεχή βομβαρδισμό των εγκωμίων και των 'εικονικών' βραβείων των τραπεζών έχοντας εμπεδώσει λανθασμένες εντυπώσεις και τραπεζικές απόψεις. Γι αυτό η διαδικασία της απόρριψης εσφαλμένων ιδεών και αντιλήψεων που έχουν αιχμαλωτίσει το μυαλό και τη φαντασία του, είναι πράγματι επίπονος.
Το μοναδικό χαρακτηριστικό της επινόησης των κλασματικών αποθεματικών, μέσω των οποίων οι σημερινές τράπεζες δημιουργούν το πολυπόθητο χρήμα, είχε ανακαλυφθεί αρκετούς αιώνες νωρίτερα από τους χρυσοχόους (goldsmiths).(5) Ειδικά, με την πάροδο του χρόνου οι χρυσοχόοι ανακάλυψαν ότι μπορούν να εκδώσουν χάρτινες πιστωτικές αποδείξεις (γραμμάτια) και να δανείσουν με τόκο, τα πολύτιμα μέταλλα που φύλαγαν στα χρηματοκιβώτια τους, πολλές φορές πιο πάνω από την ποσότητα που είχαν στην κατοχή τους. Η πρακτική αυτή ήταν εφικτή εφόσον είχαν επαρκή αποθεματικά χρυσού και αργύρου σε «φύλαξη» για να εξαργυρώσουν οτιδήποτε ποσά οι κάτοχοι των γραμματίων επιθυμούσαν σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Αυτή η κατεργαριά συνιστά τη «γέννηση» του μυστηρίου που έμελε διαχρονικά να γίνει γνωστό, ως « το κλασματικό σύστημα αποθεματικών» του σύγχρονου χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Έτσι οι χρυσοχόοι έγιναν οι πρώτοι τραπεζίτες τον 17ο αιώνα στην Ευρώπη, όταν το εμπόριο διεξάγονταν κυρίως με χρυσά κι αργυρά νομίσματα. Εντούτοις τα μεταλλικά νομίσματα ήταν πρακτικώς δύσκολο να μεταφερθούν σε μεγάλες ποσότητες και εύκολο να κλαπούν. Ως συνεπεία, οι χρυσοχόοι αρχικώς παρείχαν μόνο υπηρεσίες ασφάλειας (safekeeping) και με τις προμήθειες που έπαιρναν ως «τέλη αποθήκευσης» των πολύτιμων μετάλλων, απεκόμιζαν ένα μικρό κέρδος. Σε ανταλλαγή των κατατεθέντων νομισμάτων του χρυσού κι αργύρου, εξέδιδαν αποδείξεις κατάθεσης (deposit receipts) στους δικαιούχους, οι οποίες αντιπροσώπευαν την αξία του χρυσού κι αργύρου που ήταν κατατεθειμένα στα θησαυροφυλάκια τους. Αυτές οι αποδείξεις κατάθεσης, συν τω χρόνο βρέθηκαν να είναι πιο βολικές για τους εμπόρους ως μέσο πληρωμών. Έτσι άρχισαν να διαδίδονται ευρέως και έγιναν γνωστές ως «γραμμάτια» αποδεκτά ως χρήμα, δεδομένου ότι όποιος τα είχε στην κατοχή του μπορούσε να τα ανταλλάξει στο χρυσοχόο-τραπεζίτη με την αναγραφόμενη αξία σε μεταλλικό νόμισμα. Οι χρυσοχόοι όμως παρατήρησαν ότι σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή μόνο το 10% με 20% από τα γραμμάτια που εξέδιδαν, επέστρεφαν για εξαργύρωση σε χρυσό ή άργυρο που κρατούσαν για φύλαξη στα vault τους.
Ως επακόλουθο, οι χρυσοχόοι διαλογίστηκαν ότι μπορούν και αυτοί να γίνουν πλούσιοι με μία μόνο ζαβολιά χωρίς κανείς να τη γνωρίζει, εκτός και εάν «σπάσει ο διάολος το πόδι του» και αθετήσει ένας σημαντικός πελάτης, όπως ο βασιλιάς Charles II. Ο βασιλιάς αρνήθηκε να πληρώσει το £ 1 εκατομμύριο που δανείστηκε από τους χρυσοχόους και εν συνεχεία κατάλυσε το Αγγλικό Κοινοβούλιο για να μην πληρωθεί ποτέ! Εντούτοις, οι χρυσοχόοι ανέλαβαν τον ενδεχόμενο κίνδυνο με αντάλλαγμα να γίνουν πλούσιοι και το πέτυχαν με την έκδοση γραμματίων με τόκο που δεν καλύπτονταν από τα πολύτιμα μέταλλα που είχαν στα θησαυροφυλάκια τους.
Έτσι γεννήθηκε το πρωταρχικό συμβολικό χρήμα (paper money) αξίας 5 με 10 φορές άνω της αξίας των πολύτιμων μετάλλων που κατείχαν στα θησαυροφυλάκια τους. Πράγματι, είναι εντυπωσιακό ότι με τον ίδιο πολλαπλασιαστή του νομίσματος δημιούργησαν το τοκοφόρο κεφάλαιο από το τίποτε όπως ισχύει σήμερα, από αέρα κοπανιστό, που έμελε με την πάροδο του χρόνου να καταδυναστεύει οικογένειες και ολόκληρες κοινωνίες. Είναι εμφανές ότι με ένα επιτόκιο της τάξεως του 10% τα ίδια αποθεματικά χρυσού και αργύρου δανειζόμενα 10 φορές πάνω από την άξια των μετάλλων, παρήγαγε 100% απόδοση ετησίως σε περιουσιακά στοιχεία που οι ίδιοι οι χρυσοχόοι δεν ήταν ιδιοκτήτες και νομικά δεν είχαν το δικαίωμα να τα δανείσουν.
Στην επινόηση των χρυσοχόων της χορήγησης δανείων μέσω γραμματίων με κάλυμμα μόνο ένα κλάσμα των πολυτίμων μετάλλων που είχαν σε φύλαξη στα θησαυροφυλάκια τους, θεμελιώθηκε το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα, που έγινε παγκοσμίως γνωστό ως «κλασματικό σύστημα αποθεματικών.» Με βάση αυτό το μοντέλο τραπεζικών εργασιών, που δημιουργεί το χρήμα από το χρέος σχεδιάστηκε η πρώτη κεντρική τράπεζα, η ξακουστή Bank of England.
Η Τράπεζα της Αγγλίας ιδρύθηκε το 1694 την εποχή της πρωτοκαθεδρίας της Μεγάλης Βρετανίας, ως αμιγώς ιδιωτική εταιρία (joint stock company).Παρά το μεγαλοπρεπή τίτλο είναι αυτή που εισήγαγε τον ιδιόμορφο συνεταιρισμό μεταξύ των τραπεζών και των πολιτικών.
Συγκεκριμένα, ο βασιλιάς William ΙΙΙ βρίσκονταν σε σοβαρή ανάγκη χρημάτων για τη διεξαγωγή ενός νέου πολέμου με τον Louis XIV, για να αποτρέψει την ηγεμονία της Γαλλίας στην ηπειρωτική Ευρώπη. Παγιδευμένος μεταξύ της αδυναμίας επιβολής νέων φόρων και της προσφυγής σε δανεισμό, σε συνεργασία με το Κοινοβούλιο απεδέχθη το σχέδιο του Σκωτσέζου William Paterson, της ίδρυσης μιας ανώνυμης πολυμετοχικής εταιρίας. Το πλάνο όριζε ότι η εταιρία θα είναι τράπεζα που θα φέρει το όνομα Bank of England, της οποίας οι μετοχές θα πωληθούν σε ιδιώτες επενδυτές με αντίτιμο το ποσό των £ 1,200,000. Η ολοσχερής είσπραξη του μετοχικού κεφαλαίου θα προσφερθεί ως δάνειο στο βασιλιά William με επιτόκιο 8% ! Αυτό είναι το πρώτο σκέλος του σχεδίου που η σύλληψή του έγινε στο παρεκκλήσι Mercer's Chapel του Λονδίνου σε σύσκεψη εκπροσώπων των επενδυτών και μελών του Αγγλικού Κοινοβουλίου.
Η σύσκεψη που έγινε με απόλυτη μυστικότητα σφυρηλάτησε ένα σχέδιο λειτουργίας επτά σημείων τα οποία θα εξυπηρετούσαν τα αμοιβαία συμφέροντα τους: 1) η κυβέρνηση θα χορηγήσει άδεια στους επενδυτές να δημιουργήσουν μια τράπεζα 2) Η Τράπεζα θα έχει το μονοπώλιο έκδοσης χαρτονομίσματος που θα κυκλοφορεί ως τραπεζογραμμάτιο της Αγγλίας 3) Η Τράπεζα θα έχει το δικαίωμα να δημιουργήσει χρήμα από το τίποτε με κάλυμμα μόνο ένα κλάσμα της συνολικής ποσότητας του νομίσματος (coin) 4) Οι επενδυτές θα διαθέσουν στο κράτος όσο χρήμα αυτό χρειασθεί 5) Το χρήμα που θα δημιουργηθεί για κρατικά δάνεια θα έχει ως κάλυμμα (collateral) κατεξοχήν χρεόγραφα του κράτους 6) Αν και το χρήμα θα δημιουργηθεί από το τίποτε και θα στοιχίσει σχεδόν τίποτε να παραχθεί, το κράτος θα πληρώσει επιτόκιο 8% στο χρήμα που θα δανειστεί 7) Τα χρεόγραφα του κράτους θα θεωρηθούν ως « αποθεματικά» (reserves) για τη δημιουργία επιπρόσθετου πιστωτικού χρήματος υπό μορφή δανείων για το ιδιωτικό εμπόριο τα οποία επίσης θα κερδίζουν τόκο από τη στιγμή που χορηγούνται. (6)
Η αρχική επινόηση του σχεδίου της ίδρυσης της Τράπεζας της Αγγλίας πιστώνεται στο μέλος του Αγγλικού Κοινοβουλίου Charles Montagu, ο οποίος παρουσίασε στο Κοινοβούλιο το πλάνο της ίδρυσης της Τράπεζας ως χρηματοδότη και εντολοδόχο του δημοσίου με βάση τον σχεδιασμό του Paterson. Παρ' όλη την έξαψη της ζήτησης μεταξύ των μελών του κοινοβουλίου, ιδίως των συντηρητικών, που αντετίθεντο στη δημιουργία της έκδοσης εθνικού νομίσματος από «χαρτί» ως διαβρωτικό στοιχείο της οικονομικής διαδικασίας, η πρόταση του Charles Montagu υπερψηφίστηκε. Έτσι, την 27η Ιουλίου 1694 με βασιλικό διάταγμα πήρε «σάρκα και οστά» η τράπεζα των τραπεζών με την μεγαλοπρεπή επωνυμία: « Ο Κυβερνήτης και η Εταιρία της Τράπεζας της Αγγλίας» (The Governor and the Company of the Bank of England), που κυριάρχησε με τις ταχυδακτυλουργίες της για 300 χρόνια το τραπεζικό σύστημα. Υπήρξε το μοντέλο των κεντρικών τραπεζών του δυτικού ημισφαιρίου, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας, της περίοπτης Τράπεζας της Ελλάδος. Μ' αυτό το επιβλητικό όνομα και τη θεσμική ιερότητα του Βασιλιά και του Κοινοβουλίου να συμβαδίζουν αρμονικά χέρι- χέρι, πώς να μην παραπλανηθεί ο απλός λαός από τη ραδιουργία ενός cabal (κλίκας) σε μυστική συνδιάσκεψη σε ένα παρεκκλήσι.
Tο ενημερωτικό δελτίο της αρχικής δημόσιας προσφοράς μετοχών που εκδόθηκε για να ελκύσει επενδυτές γνωστοποιηθεί: «Η Τράπεζα επωφελείται του τόκου σε όλα τα χρήματα που δημιουργεί από το τίποτε». (7) Με αυτό τον ιδιόρρυθμο τρόπο δημιουργήθηκε η πρώτη κεντρική τράπεζα του κόσμου, κατοχυρώνοντας το δικαίωμα της δημιουργίας του χρήματος από το τίποτε και ευκρινώς γραμμένο μέσα στον καταστατικό της χάρτη! Ήταν λοιπόν φυσικό από τους πρώτους μετόχους, πλην του Paterson και της παρέας του, να είναι ο ίδιος ο βασιλιάς William ΙΙΙ και μαζί ο Δούκας και η Δούκισσα του Marlborough και πιο πίσω ορισμένα πρωτοκλασάτα μέλη του Αγγλικού Κοινοβουλίου. Έτσι ξεκίνησε η πολυσυζητημένη Πιστωτική Επανάσταση (Credit Revolution) στο Λονδίνο, που είχε ως δομικό λίθο της δημιουργίας του χρήματος το τραπεζογραμμάτιο, το οποίο παράγεται μέσου δανεισμού από αέρα κοπανιστό, είναι fiat χρήμα, στο par excellence εργοστάσιο χρήματος, την ξακουστή Τράπεζα της Αγγλίας.
Σύμφωνα με όσα έχουν διατυπωθεί έως τώρα αναφορικά με τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, που μέσω των κλασματικών αποθεματικών οι τράπεζες δημιουργούν νέο χρήμα από «ζεστό αέρα», δηλαδή από το τίποτα, γίνεται πλέον κατανοητό γιατί είναι αδύνατον να υπάρξει ένας κοινώς αποδεκτός ορισμός του χρήματος. Οι ακαδημαϊκοί μάλιστα, την περίοδο της δεκαετίας του 1960, της αποκαλούμενης εποχής των «καλών χρόνων», όπου το κίνητρο του ατομικού συμφέροντος είχε αντικατασταθεί από ένα κοινωνικό ιδεώδες, βάζανε θέματα προς συζήτηση στους φοιτητές τους- που θεωρούνται ριψοκίνδυνα σήμερα - με την ακόλουθη μορφή:
Η παράξενη εντύπωση ότι η συνολική δημιουργία του χρήματος από ιδιωτικούς οργανισμούς είναι ένα είδος παραχάραξης νομίσματος, μεθοδευμένη κλοπή και ληστεία, ίσως μετριαστεί από τη γνώση ότι η αύξηση της προσφοράς του χρήματος μπορεί να είναι ωφέλιμη για την οικονομία. Συζητήστε την παραπάνω άποψη. (8)
Το φαινόμενο του κλασματικού χρήματος, που είναι μείζονος σημασίας στην οικονομική διαδικασία, επισημαίνεται και από τον James Tobin με την ακόλουθη δήλωση : «Η αρχή της σοφίας στη νομισματική οικονομία ξεκινά από την παρατήρηση, ότι το χρήμα είναι όπως μία καυτή πατάτα (hot potato) σ' ένα παιδικό παιχνίδι, όπου ένα άτομο μπορεί να την περάσει στο άλλο, αλλά η ομάδα στο σύνολό της δεν μπορεί να απαλλαχτεί από αυτήν». (9)
Είναι λοιπόν φανερό, ότι η μακρά σειρά αιρετικών κατά τον Tobin, σωστά διαμήνυε ότι το χρήμα δημιουργείται ενδογενώς από έναν «κονδυλοφόρο χρήματος» του τραπεζίτη και όχι εξωγενώς μέσω της χορήγησης κεφαλαίων δανειοδότησης της κεντρικής τράπεζας. Η κεντρική τράπεζα ως δανειστής εσχάτης ανάγκης (lender of last resort) παρέχει πιστώσεις στις τράπεζες με ατροφικούς ισολογισμούς και επισφάλειες για να μην πτωχεύσουν και συμπαρασύρουν μαζί στη δίνη της ρουφήχτρας των επισφαλειών και τις καταθέσεις απλών πολιτών. Το χρήμα όπως διαπιστώσαμε, δημιουργείται από τη χορήγηση πιστωτικού χρήματος από τις τράπεζες προς τους οικονομικούς φορείς, οι οποίοι τοποθετούν εμπράγματη ασφάλεια (collateral) ως εγγύηση του δανείου. Η σύμβαση του δάνειου δεν απαιτείται να υποστηριχθεί από χρηματοδότηση της κεντρικής τράπεζας: το χρήμα δημιουργείται από την υποσχετική που ενσωματώνεται στο δάνειο και όχι από τη δανειοδότηση ή επαναδανειοδότηση της κεντρικής τράπεζας. Η πίστωση είναι προγενέστερο στοιχείο των αποθεματικών (reserves) των τραπεζών. Όταν ένα τραπεζικό δάνειο εξοφλείται, το δημιούργημα του πιστωτικού χρήματος καταστρέφεται, αλλά η τράπεζα δημιουργεί αποθεματικά μέσω των τόκων, το κέρδος που απορρέει από το δάνειο.
Το πιστωτικό χρήμα που αποτελεί την κινητήριο δύναμη του σύγχρονου νομισματικού συστήματος είναι απλώς ένας «άυλος» αριθμός, μια εγγραφή σε ένα τραπεζικό λογαριασμό, που δεν καλύπτεται ούτε από πολύτιμα μέταλλα ούτε από κέρματα ή από μετρητά (χαρτονόμισμα). Επί παραδείγματι, η αγορά ενός αγαθού μέσω της πιστωτικής κάρτας αφαιρεί χρήμα από τον λογαριασμό του αγοραστή και το προσθέτει στο λογαριασμό του πωλητή του αγαθού, είτε αυτό είναι προϊόν είτε υπηρεσίες. Μια χρηματική συναλλαγή, λόγω χάριν, η αγορά ενός ζευγαριού παπούτσια με αντάλλαγμα την πληρωμή σε ευρώ στη σημερινή εποχή, δεν είναι μια διπλή συναλλαγή όπως στην εποχή του χρήματος που ήτανε εμπόρευμα (commodity), o χρυσός και άργυρος. Αντίθετα, είναι μια τριπλή συναλλαγή, που περιλαμβάνει τον αγοραστή, τον πωλητή και τον ενδιάμεσο, το πιστωτικό ίδρυμα - τον κάπηλο κατά τον Αριστοτέλη. Ο αγοραστής δεν ανταλλάσει κανένα εμπόρευμα ή υπηρεσία με ένα άλλο αγαθό του πωλητή. Αυτό το οποίο στην ουσία ανταλλάσσεται, είναι μία εγγραφή χρέωσης στον τραπεζικό λογαριασμό του αγοραστή, με μία πιστωτική εγγραφή αντίστοιχης αξίας στο λογαριασμό του πωλητή. Η τράπεζα απλώς διαμεσολάβησε μεταφέροντας πιστωτικό χρήμα από τον ένα λογαριασμό στον άλλο για την περαίωση της συναλλαγής, και γι αυτή την επίπονη προσπάθεια, απαιτεί τόκο 16-18 % ετησίως!
Συνεπώς, στην ανωτέρω απεικόνιση της χρήσης πιστωτικών καρτών ως μέσο συναλλαγών, οι τράπεζες επίσης δημιουργούν το χρήμα από το τίποτε απαιτώντας υπερβολικό τόκο σε άυλα κεφάλαια αφού δεν απαιτείται να διατηρούν αποθεματικά έναντι της πιστωτικής γραμμής. Ο υπέρμετρος τόκος σε εικονικά κεφάλαια υπήρξε ο βασικός λόγος που οι σύγχρονοι τραπεζίτες προωθούσαν με τόσο ζήλο και επιμέλεια το μάρκετινγκ των πιστωτικών καρτών την τελευταία δεκαετία. Αγνοώντας μπροστά στο είδωλο του βραχυπρόθεσμου κέρδους, ότι αυτή η πρακτική μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει σε επισφάλειες, λόγω του ανατοκισμού του τόκου. Με περισσή αλαζονεία παρέβλεψαν τον κανόνα των χρηστών ηθών, προχωρώντας σε μια πράξη ανελέητης τοκογλυφίας, παραβιάζοντας τις ιερές αρχές των αρχαίων, οι οποίες θεωρούσαν την επιβάρυνση τόκου άνω του 6 % ετησίως επί των νομισμάτων κι όχι επί του αέρος, ως πράξη ιεροσυλίας.
Οι εμπορικές τράπεζες χορηγούν πρόθυμα πιστωτικές γραμμές (credit lines) σε εταιρίες και ιδιώτες. Αυτές συνιστούν μονομερείς τραπεζικές συμβάσεις «υπόσχεσης» της χορήγησης δάνειου στο δικαιούχο μέχρι ενός προκαθορισμένου ποσού και εντός συγκεκριμένου χρόνου, εφ' όσον o κάτοχος επιθυμεί να χρησιμοποιήσει την πιστωτική γραμμή. Όμως, η «υπόσχεση» της χορήγησης του δανείου, δεν θεωρείται χρήμα από τους ρυθμιστικούς κανονισμούς των κεντρικών τραπεζών. Έτσι, όταν η πιστωτική γραμμή χρησιμοποιείται και το δάνειο χορηγείται, τότε bona fide πιστωτικό χρήμα δημιουργείται και αποθεματικά πρέπει εξ ανάγκης να βρεθούν για να το εξυπηρετήσουν. Είναι λοιπόν φανερό, ότι και σ' αυτή την περίπτωση, το πιστωτικό χρήμα συνιστά προγενέστερο στοιχείο των αποθεματικών (reserves), αφού η χορήγηση του δανείου δημιουργεί τη ρυθμιστική απαίτηση της άντλησης κεφαλαίων αποθεματικού. Το έκδηλο συμπέρασμα του νομισματικού μηχανισμού στην πράξη, είναι σαφώς σε πλήρη αντίθεση με το ορθόδοξο μοντέλο που διδαχθήκαμε ως φοιτητές, όπου η προώθηση των αποθεματικών από την κεντρική τράπεζα ωθεί με την σειρά της, τη δημιουργία νέων τραπεζικών δανείων. Η εμπειρία υποδεικνύει ότι όταν οι οικονομικές συνθήκες είναι ευδόκιμες για την επέκταση του πιστωτικού χρήματος, οι τραπεζίτες εύκολα βρίσκουν επιτήδειους τρόπους να δημιουργήσουν reserves.
Συνεπώς, η περιβόητη θεωρία του Μονεταρισμού, (10) που ισχυρίζεται ότι η προσφορά του χρήματος (money supply) καθορίζεται από την κεντρική τράπεζα μέσω παροχής αποθεματικών στις εμπορικές τράπεζες για τη χορήγηση δανείων, είναι εσφαλμένη. Η θεωρία διαμορφώθηκε από τον ακαδημαϊκό Milton Friedman. Ο αρχιερέας του νεοφιλελευθερισμού και η ακολουθία του, οι «οικονομολόγοι της Σχολής Σικάγου», άσκησαν μεγάλη επιρροή στις πανεπιστημιακές αίθουσες και στην οικονομική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και της Αγγλίας. Ιδίως, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, επί των Κυβερνήσεων Reagan και Thatcher. Η θεωρία είναι ανυπόστατη, διότι υπαινίσσεται ότι οι ιδιωτικές τράπεζες είναι απλώς χρηματοπιστωτικά ιδρύματα διαμεσολάβησης που δεν δημιουργούν χρήμα μέσω των κλασματικών αποθεματικών. Απλώς διαμεσολαβούν μεταξύ των αποταμιευτών και των δανειοληπτών και εξισορροπούν την αγορά χρήματος. Και στη διενέργεια αυτή επιτυγχάνουν το equilibrium της προσφοράς και ζήτησης του χρήματος. Με άλλα λόγια, οι ιδιωτικές τράπεζες ανακυκλώνουν τις υπάρχουσες καταθέσεις των πελατών τους και τις χορηγούν ως δάνεια στους οφειλέτες. Όπως έχουμε ήδη αναλύσει, αυτή η θεώρηση αποτελεί ένα μύθο, είναι αβάσιμη και παραπλανητική.
Εν κατακλείδι, ο θεσμός της εκχώρησης από την πολιτεία του προνομίου της δημιουργίας του χρήματος σε ιδιωτικές τράπεζες αποτελεί εμπαιγμό, διότι ως νευραλγικοί σύνδεσμοι μεταξύ της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και των πολιτών, δεν έχουν ως βασικό κίνητρο την επίτευξη του δημοσίου συμφέροντος που αποβλέπει στη γενική ευημερία της κοινωνίας. Ο πρωταρχικός σκοπός των τραπεζών είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους, ο οποίος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τα bonus των αξιωματούχων των τραπεζών και τα μερίσματα των μετόχων. Κατά συνέπεια, το ισχύον νομισματικό σύστημα των «κλασματικών αποθεματικών» μεταμορφώνει τις τράπεζες σε «υβριδικά ιδρύματα», τα οποία στην προσπάθεια να αυξήσουν το κέρδος τους δημιουργούν επίσης χρήμα. Ήτοι είναι γόνοι διασταύρωσης ετερογενών στοιχείων, παρετυμολογία της λέξης «ύβρις» της αρχαίας τραγωδίας. Της απρεπούς έκφρασης, που προσβάλει την τιμή και την αξιοπρέπεια και χαρακτηρίζει την αλαζονική συμπεριφορά του ανθρώπου, η οποία οδηγεί στην υπέρβαση του ηθικού και θεϊκού νόμου, με συνέπεια την τελική του καταδίκη.
Η καταδίκη δεν άργησε να έρθει και «ο διάολος έσπασε το ποδάρι του» με το ξέσπασμα της καταιγίδας της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2008, που συμπαρέσυρε στους θυελλώδεις ανέμους της τις δήθεν «εύρωστες» ελληνικές τράπεζες με τα γυάλινα πόδια. Αυτές βρέθηκαν εκτεθειμένες με υπέρμετρο δανεισμό και μόχλευση κερδοσκοπικών κεφαλαίων, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν σαν τραπουλόχαρτα. Η πανωλεθρία που υπέστη το θεωρούμενο ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, μπορεί εύστοχα να συγκριθεί με την πανωλεθρία που υπέστη ο Αλκιβιάδης - και τον θρήνο και κοπετό που επακολούθησαν στην αρχαία Αθήνα- από το όραμα της κατάκτησης της Σικελίας. Οι κολοσσιαίες ζημίες των ελληνικών τραπεζών, που κυρίως προήλθαν από την αλόγιστη και επικίνδυνη χρήση των κλασματικών αποθεματικών, ξεπερνούν τα όρια της φαντασίας. Αυτή η παραφροσύνη μπορεί να εξηγηθεί μόνο με τη ρήση του ποιητή: «εκείνους που οι θεοί αποφάσισαν να καταστρέψουν πρώτα τους τρελαίνουν».
Όμως, ο παραλογισμός μετετράπη σε ύβρις, με την μεταβίβαση των κολοσσιαίων ζημιών των τραπεζών στους προϋπολογισμούς του κράτους και να επωμιστεί ο έλληνας φορολογούμενος το δυσβάστακτο βάρος τους. Η μετακύληση των ζημιών των τραπεζών για τη διάσωσή τους στο διάτρητο από τα υπερβολικά χρέη δίκτυ του δημοσίου, αποτέλεσε τη «χαριστική βολή», το coup de grace της χρεοκοπίας. Η ολέθρια πολυετής σύμπραξη των πολιτικών και των τραπεζών, με το αίολο επιχείρημα ότι είναι πολύ μεγάλες για να αποτύχουν (too big to fail), κατέληξε να ρίξει σύσσωμο τον ελληνικό λαό στην απόγνωση και τη δυστυχία. Έτσι, η ιστορική σχέση κράτους και τραπεζών που υπήρξε στενότατη μέσω της χρηματοδότησης των αναγκών του κράτους, έχει οριστικά αντιστραφεί. Το κράτος μετετράπη σε δανειστή εσχάτης ανάγκης, καθώς η αιτιώδης συνάφεια έχει αντιστραφεί με τις τράπεζες τώρα να απειλούν τη βιωσιμότητα του κράτους.
Γι' αυτό, δεν πρέπει να ξεχνάμε τι είναι χρήμα στη σημερινή εποχή και πως δημιουργείται από αέρα κοπανιστό από τις ιδιωτικές τράπεζες. Αυτά τα υβριδικά ιδρύματα, παραβιάζοντας γραπτούς και άγραφους ηθικούς νόμους - όπως πρόσφατα έχει τεκμηριωθεί - έχουν τη δύναμη να καταστρέψουν τον πλούτο των ιδίων των κρατών, που τα ανάθρεψαν με τόση οικειότητα και θαλπωρή. Η κατάσταση είναι φοβερή όταν οι κυβερνήσεις για να αυξήσουν τον εθνικό πλούτο, πρέπει αναγκαστικά να χρεωθούν και να υποστούν τοκογλυφικές επιβαρύνσεις. Ας δούμε όμως τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία. Γιατί οι ελληνικές τράπεζες για τη διάσωση τους χρησιμοποίησαν ως κάλυμμα τις εγγυήσεις του κράτους; Ποιος είναι πίσω από το κράτος; Οι πολίτες. Δηλαδή, είναι οι πολίτες που συνιστούν τη βάση της πίστης του κράτους. Τότε γιατί οι ίδιοι οι πολίτες δεν καρπούνται το όφελος της δικής τους πίστης με το να αποκτήσουν ελεύθερο από τόκο χρήμα; Τουναντίον, οι τραπεζίτες καρπούνται το όφελος της πίστης των πολιτών.
Μήπως έφτασε η χρονική στιγμή να γίνει η μεταστροφή και οι πολίτες να διεκδικήσουν το δίκαιο όφελος που αφαιρέθηκε προ πολλού αυθαίρετα από την εξουσία τους; Το θεμέλιο του πολιτεύματος της Ελλάδος είναι η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Το Σύνταγμα ρητά αναφέρει ότι «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους.» Τότε γιατί οι εξουσίες της έκδοσης του νομίσματος και της δημιουργίας του χρήματος, που συνιστούν ένα μεγάλο προνόμιο της κυβέρνησης, έχουν εκχωρηθεί σε ένα αλλότριο ιδιωτικό μονοπώλιο και σ' ένα καρτέλ τραπεζών; Και η κυβέρνηση εξαναγκάζεται να δανείζεται αυτό που μπορεί η ίδια να δημιουργήσει -ελεύθερο από χρέος- σε σημείο που τελικά επέφερε τη χρεοκοπία του έθνους;
Η ιστορία διδάσκει ότι εάν ένα κράτος δεν εκδίδει το δικό του νόμισμα και δεν ελέγχει την πίστωση, τότε πληρώνει το κόστος της σκλαβιάς του στους τραπεζίτες που τα ελέγχουν.
Υποσημειώσεις:
(1) Άρθρο 46 του Καταστατικού της Τραπέζης της Ελλάδος, Έκδοση Θ', Αθήνα 2000. « Η Τράπεζα δεν δύναται να παρέχη ευκολίας εις το Δημόσιον ή τας Δημόσιας Επιχειρήσεις αμέσως ή εμμέσως δια προεξοφλήσεων, δανείων, προκαταβολών ή υπερβάσεων πιστώσεων. Επίσης η Τράπεζα δεν δύναται να εγγυάται γραμμάτια του Δημοσίου Ταμείου ή άλλας υποχρεώσεις του Δημοσίου ή των Δημοσίων Επιχειρήσεων.»
(2) Σύνταγμα της Ελλάδος, όπως αναθεωρήθηκε την 27η Μαΐου 2008, Μέρος Πρώτο, Άρθρο 1.
(3) Επειδή το χρήμα δημιουργείται τόσο άνετα από τις ιδιωτικές τράπεζες, οι κεντρικές τράπεζες για να εμποδίσουν την υπερβολική πιστωτική επέκταση των εμπορικών τραπεζών θεσπίσανε κανόνες κεφαλαιακής επάρκειας οι οποίοι βασίζονται σε ποσοστά επί των καταθέσεων και χρεογράφων τους. Μια τράπεζα πρέπει να διατηρεί νόμιμα απαιτούμενα αποθεματικά (α) υπό μορφή μετρητών χρηματοκιβωτίου (vault cash) και (β) υπό μορφή αποθεματικών στην κεντρική τράπεζα ίσα με ένα προκαθορισμένο ποσοστό επί των καταθέσεων της. Με τις ισχύουσες διατάξεις, το απαιτούμενο ελάχιστο ποσοστό είναι 2% για μετρητά και καταθέσεις μιας μέρας (όψεως και απλού ταμιευτηρίου), καταθέσεις προθεσμίας έως δύο έτη και έκπτωση 30% σε χρεόγραφα διαρκείας μέχρι δύο έτη. Για καταθέσεις προθεσμίας άνω των δύο ετών, και συμφωνίες επαναγοράς (repos) ο συντελεστής είναι 0% και 30% για μακροπρόθεσμα χρεόγραφα. Αυτά τα ποσοστά όμως μεταβάλλονται.ECB Minimum Reserves
(4) Graham Towers (1897-1975). Υπήρξε ο πρώτος Διοικητής της Bank of Canada.Την διοίκησε 20 χρόνια (1934 -1954) και έδωσε τις πιο σαφείς και ειλικρινείς μαρτυρίες των λειτουργιών των τραπεζών στη διάρκεια της θητείας του.
(5) Πριν την ίδρυση της Bank of England (1694), oι χρυσοχόοι ήταν οι ανεπίσημοι τραπεζίτες της οικονομίας και του εμπορίου, αλλά τα αποθεματικά τους σε χρυσό και άργυρο θεωρούντο ανεπαρκή για την χρηματοδότηση των πολεμικών δαπανών. Η αξιοπιστία τους κλονίστηκε έντονα, όταν υπέστησαν μαζική χρεοκοπία, κατόπιν αθέτησης δανείου £ 1 εκατ. από τον βασιλιά Charles II (1660-1685), που οδήγησε στον αφανισμό των νομισμάτων περίπου 10,000 καταθετών. Η κύρια απασχόληση των χρυσοχόων την εποχή του Μεσαίωνα, ήταν η χάραξη ανάγλυφων σχεδίων στις λαβίδες των πιστολιών και η διακόσμηση αργυρών αγκραφών, αλλά στη διαχρονική τους εξέλιξη μετατράπηκαν σε τραπεζίτες - αργυραμοιβούς. Ο λόγος, η κατοχή μεγάλων χρηματοκιβωτίων απρόσβλητα από φωτιά και κλοπή, όπου οι εύποροι και οι βιοτέχνες τοποθετούσαν τα τιμαλφή, πολύτιμα είδη και μέταλλα.
(6) Edward Griffin, The Creature from Jekyll Island, American Media, 5th edition, 2010 p. 176
(7) Carroll Quigley, Tragedy and Hope, A History of the World in our Time, p. 49, " The Bank hath benefit of interest on all moneys which it creates out of nothing".Επίσης, ο Quigley αναφέρει ότι « αυτό που επέτυχε ο William Paterson με την Τράπεζα της Αγγλίας, επαναλήφτηκε από τον Sir Edward Holden, ιδρυτή της Midland Bank στις 18 Δεκεμβρίου του 1907, και είναι βεβαίως, γενικώς αποδεκτό σήμερα».
(8) George Halm, Economics of Money and Banking, Irwin 1961 p.57.
(9) James Tobin, "Commercial Banks as Creators of Money", in Readings in Money, National Income and Stabilization Policy, Edited by W. Smith and R. Teigen, Irwin, 1965, p.156
(10) Ο όρος αναφέρεται στη νομισματική θεωρία της ορθόδοξης laissez - faire οικονομίας, η οποία διατείνεται ότι η προσφορά του χρήματος(money supply)καθορίζεται από την κεντρική τράπεζα και επιφέρει σημαντικές επιρροές στο εθνικό εισόδημα βραχυπρόθεσμα και στο γενικό επίπεδο των τιμών μακροπρόθεσμα. Θεμελιώδη αρχή του μονεταρισμού αποτελεί η θεώρηση ότι : «οι αλλαγές της προσφοράς του χρήματος συνιστούν τον καθοριστικό παράγοντα της οικονομικής δραστηριότητας.» Η βασική υπόθεση της θεωρίας ότι η προσφορά του χρήματος σε κυκλοφορία καθορίζεται από τις διοικητικές αρχές (κεντρική τράπεζα), οδηγεί στην αποδοχή ενός νομισματικού κανόνα, που ο Friedman τον ονόμασε ποσοστιαίο κανόνα Κ, όπου η προσφορά του χρήματος υπολογίζεται με βάση τη μεταβολή του ΑΕΠ, συν το επιθυμητό εύρος του πληθωρισμού. Έτσι, ο μηχανισμός της προσφοράς του χρήματος στην οικονομία καθορίζεται εξωγενώς, και η διαχείριση μπορεί να γίνει είτε από την κεντρική τράπεζα είτε από έναν υπολογιστή, ισχυρίστηκε ο πασίγνωστος Milton Friedman. Η αποδοχή της σφαλερής αυτής θεωρίας οδηγεί στην απόρριψη της δημιουργίας του χρήματος μέσω της μαγείας των κλασματικών αποθεματικών των ιδιωτικών τραπεζών, στην πλήρη φιλελευθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος και την κατάργηση του Federal Reserve μαζί με τους ρυθμιστικούς του κανόνες, που παρεμποδίζουν 'βάναυσα' την κερδοφορία των τραπεζών.
* Ο κ. Σπύρος Λαβδιώτης είναι οικονομολόγος, πρώην διοικητής της Τράπεζας Καναδά
- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/i-drahmi-os-moni-lysi#sthash.RMVv7FiI.dpuf

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η Επιτροπή Χρέους θα συνεχίσει το έργο της


Παρ, 25/09/2015 
Τον απολογισμό του έργου της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος παρουσίασε την Παρασκευή η Ζωή Κωνσταντοπούλου, υποστηρίζοντας για ακόμη μία φορά ότι το χρέος μπορεί και πρέπει να αποκηρυχθεί, ενώ προανήγγειλε τη συγκρότηση δομών «που θα επιτρέπουν να μην πεθάνει το έργο της επιτροπής ακόμη κι αν κάποιοι προσπαθήσουν να την σκοτώσουν».
«Το χρέος μπορεί και πρέπει να αποκηρυχθεί. Αυτή είναι η μόνη βιώσιμη εναλλακτική λύση για τη χώρα. Αυτό στοιχειοθετεί η Επιτροπή Αλήθειας Δημόσιου Χρέους. Το προκαταρκτικό πόρισμα του λογιστικού ελέγχου αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη που αφήνει η Επιτροπή στον ελληνικό λαό και τις επόμενες γενιές, προκειμένου κάποτε να χρησιμοποιηθεί».
Αυτό δήλωσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, διαβεβαιώνοντας ότι «το έργο και το αντικείμενο της Επιτροπής θα συνεχιστεί, όσο και αν κάποιοι ενοχλούνται», χωρίς να διευκρινίζει ωστόσο με ποιον τρόπο, ενώ κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι προχωρώντας στην υπογραφή του τρίτου μνημονίου παραιτήθηκε από κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Η κ. Κωσταντοπούλου υποστήριξε για άλλη μια φορά ότι η Επιτροπή κατασυκοφαντήθηκε και λοιδορήθηκε σκόπιμα, διέψευσε ταυτόχρονα τις κατηγορίες περί υπέρογκων δαπανών όσων συμμετείχαν στις εργασίες της, αντιτείνοντας ότι ούτε ένα ευρώ αμοιβή δεν πήρε κανείς τους και επεσήμανε ότι στη δική της 9μηνη θητεία εξοικονομήθηκαν συνολικά 12,5 εκατ. ευρώ από τον προϋπολογισμό του Κοινοβουλίου.
Παρουσιάζοντας μαζί με τον ειδικό οικονομολόγο Ερίκ Ντουσέν και με παρόντα όλα τα μέλη, το τελικό συμπέρασμα των εργασιών της Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους, η πρόεδρος της Βουλής, επέμεινε στους χαρακτηρισμούς για επονείδιστο, επαίσχυντο και μη βιώσιμο χρέος.
«Η Επιτροπή στους πέντε μήνες λειτουργίας της απέδωσε στη Βουλή και στον ελληνικό λαό αυτά που δεν έγιναν ποτέ στη χώρα ή στην Ευρώπη. Απέδωσε την πρώτη δημόσια και επίσημη καταγραφή όλων των νομικών επιχειρημάτων για αποκήρυξη του χρέους ως παράνομου, επονείδιστου, επαχθούς και μη βιώσιμου χρέους», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ταυτόχρονα η κ. Κωνσταντοπούλου μίλησε για απροθυμία των υπουργείων να ανταποκριθούν στο αίτημα της Επιτροπής για να της διαβιβαστούν στοιχεία που αφορούν το αντικείμενο της έρευνας της. 
«Παρότι αρχικά είχαμε την δέσμευση των υπουργείων για να στείλουν στην Επιτροπή στοιχεία, μέχρι τώρα δεν έχουν διαβιβαστεί. Ειδικότερα αυτά τα στοιχεία που ζητήθηκαν από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στις 16 Ιουνίου και αφορούν τις έρευνες για τις συμβάσεις των εξοπλιστικών», σημείωσε.
Η κ. Κωνσταντοπούλου έκανε λόγο για γεγονότα που δυστυχώς μεσολάβησαν από τον Ιούνιο και μετά, αλλά και για διαδικασίες που δρομολογήθηκαν από τότε, «με τις οποίες απορρίφθηκε η διαγραφή του χρέους», καθώς και για «μνημόνιο τρία, που εξουσιοδότησε τους δανειστές με ρήτρες διάλυσης του κοινωνικού ιστού».
«Τα συμπεράσματα της Επιτροπής δεν έγιναν καν αντικείμενο επίκλησης για διαγραφή του χρέους. Αντίθετα, υπήρξε από την κυβέρνηση, με την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου, παραίτηση από κυριαρχικά θεμελιώδη και αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα της χώρας», ανέφερε χαρακτηριστικά η πρόεδρος της Βουλής. 
«Η Επιτροπή είναι ένα πρόβλημα για αυτούς που δεν ξέρουν τι να την κάνουν. Εμείς θα συνεχίσουμε όμως το έργο της όσο και αν ενοχλούνται. Είναι βέβαιο ότι το έργο και το αντικείμενο της Επιτροπής θα συνεχιστεί. 
» Είμαστε στη διαδικασία συγκρότησης εκείνων των δομών που θα επιτρέψουν να μην πεθάνει το έργο της, ακόμα και αν κάποιοι θελήσουν να σκοτώσουν την Επιτροπή» συμπλήρωσε.
Η κ. Κωνσταντοπούλου, απέρριψε παράλληλα κατηγορίες περί σπατάλης και υπέρογκα έξοδα της Επιτροπής, διαβεβαιώνοντας ότι κανείς από τους συμμετέχοντες στις εργασίας δεν πήρε ούτε ένα ευρώ για αμοιβή, ενώ έκανε λόγο για σκόπιμη κατασυκοφάντηση και λοιδορία από εκείνους που ενοχλούνται και ανησυχούν από το έργο της.
«Για να τελειώνουμε με τις άμεσες και έμμεσες απειλές γιατί η επιτροπή λοιδορήθηκε και συκοφαντήθηκε αρκετά. Μάλιστα δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και σήμερα ενοχλούνται κάποιοι και ανησυχούν από το έργο της. Τελευταία κάποιοι, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, επιτίθενται και μιλάνε για το κόστος.
» Κανένα από τα μέλη της Επιτροπής δεν δέχθηκε ούτε ένα ευρώ σε αμοιβή. Όλοι αυτοί που συμμετείχαν άφησαν τα σπίτια, τις ζωές τους, τις οικογένειες τους, την καθημερινότητα τους, προκειμένου να επικουρήσουν τη χώρα μας, να δημιουργήσουμε ένα εργαλείο που θα επιτρέψει να αποτινάξουμε το χρέος. 
» Δεν τα άφησαν για να μένουν σε πολυτελή ξενοδοχεία, να τρώνε και να πίνουν και να 'καναλαναρχούν' τους υπουργούς πως θα πάρουν μέτρα κατά της κοινωνίας», υπογράμμισε και συμπλήρωσε:
«Κανένας δεν έλαβε με οποιοδήποτε τρόπο αμοιβή. Τα μόνα έξοδα που έγιναν αφορούσαν μετάβαση, διαμονή, διατροφή και διερμηνεία».
Ειδικότερα, όπως ανέφερε δαπανήθηκαν 112.000 ευρώ, από αυτά τα 25.000 αφορούσαν τη διερμηνεία, 50.000 διαμονή και σίτιση και 5.500 ευρώ τις μεταφράσεις.
Στο σημείο αυτό, τόνισε ότι από τον απολογισμό πορείας του προϋπολογισμού της Βουλής, που ζήτησε και πήρε για το τελευταίο εννεάμηνο, δηλαδή από τον Ιανουάριο μέχρι τον Σεπτέμβριο, εμφανίζεται να έχουν εξοικονομηθεί 12,5 εκατ. ευρώ σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2014.
«Δεν έχει υπάρξει πουθενά υπέρβαση του προϋπολογισμού της Βουλής ούτε έγιναν οποιεσδήποτε άλλου είδους υπερβάσεις. Υπάρχουν μάλιστα κονδύλια που έγινε 100% εξοικονόμηση. Η Βουλή και όχι το ίδρυμα της, πλήρωσε ακόμα και το κόστος της Βουλής των Εφήβων. 
» Όπου υπάρχει μεγαλύτερο κονδύλι δαπανών οφείλεται σε προηγούμενες πάγιες τιμολογήσεις που έχει η Βουλή και σε συμφωνίες που έγιναν σε προηγούμενες περιόδους. Αυτά για τους κακόπιστους», σημείωσε.
Κληθείς να ξεκαθαρίσει με ποιο τρόπο θα συνεχίσει η Επιτροπή το έργο της και το αντικείμενο της η κ. Κωνσταντοπούλου απάντησε:
«Θα φανεί από τη διαχείριση της επόμενης κοινοβουλευτικής περιόδου και τις προθέσεις της. Ανεξάρτητα από την βούληση, τις πράξεις ή τις παραλείψεις της επόμενης ηγεσίας της Βουλής, τα μέλη της Επιτροπής θα συνεχίσουν να υπηρετούν τον σκοπό για τον οποίο συγκροτήθηκε, και με άλλες νομικές μορφές και μέσα».
Tags: 
- See more at: http://www.drachmi5.gr/ellada/konstantopoyloy-i-epitropi-hreoys-tha-synehisei-ergo-tis#sthash.wcU8Fu2G.dpuf

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ




Οι χλιαρές αντιδράσεις για τη στρατιωτική υποστήριξη της Ρωσίας στη Συρία δείχνουν ότι η Ουάσινγκτον είχε ενημερωθεί και ότι ο προβληματισμός της δεν …
σχετίζεται τόσο με την αποστολή των μαχητικών αεροσκαφών  νέας γενιάς  που επιχειρούν μέρα και νύχτα, ούτε με τα ρουκετοφόρα ή νέα άρματα μάχης , αλλά  με το ίδιο το γεγονός της ρωσικής απόφασης για  στρατιωτική υποστήριξη στη Συρία με μυστικό σχεδιασμό ώστε να επέλθει μια πολιτική λύση.Στη Δαμασκό, λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν τις λεπτομέρειες του νέου Ρωσικού σχεδίου , παρά το γεγονός ότι οι Σύριοι πολιτικοί εκφράζουν την εμπιστοσύνη τους στη ρωσική ηγεσία. Στις 20/09 ο Σύριος Υπουργός Εξωτερικών, Ουαλίντ αλ-Mοαλέμ,επιβεβαίωσε  ότι ο αυξανόμενος στρατιωτικός ρόλος της Ρωσίας θα αποδειχθεί καταλυτικός για την καταπολέμηση των εξτρεμιστικών ομάδων, ιδιαίτερα της Ισλαμικού Κράτους (ISIS ή Daesh) και της Αλ Νούσρα, κατηγορώντας  τις Ηνωμένες Πολιτείες για έλλειψη σαφούς στρατηγικής  για την καταπολέμηση των τρομοκρατικών ομάδων.
Η εμπιστοσύνη  στην όποια ρωσική απόφαση, εδράζεται  και στην κοινή οπτική  μεταξύ Μόσχας και Τεχεράνης , δηλαδή την επιστροφή της σταθερότητας στην διακυβέρνηση της Δαμασκού η οποία επί χρόνια λειτουργούσε ως αναχαιτιστική δύναμη μιας πολιτικής αστάθειας σε όλη τη Μέση Ανατολή. Επίσης, μετά από πέντε χρόνια σκληρού πολέμου κατά της τρομοκρατίας, αναγνωρίζεται πλέον από τις πρωτεύουσες της Δύσης ότι τώρα αποτελεί προτεραιότητα η καταπολέμηση της τρομοκρατίας καθώς αρχίζει να επιστρέφει στα ευρωπαικά εδάφη το παγκόσμιο τζιχάντ μετά τη σθεναρή συριακή αντίσταση .
Στο πλαίσιο αυτό, η τουρκική εφημερίδα « Χουριέτ » εφιστά την προσοχή στο ότι η Μόσχα έχει ανακοινώσει την πρόθεσή της να παράσχει αυξημένη στρατιωτική βοήθεια στη Συρία, χωρίς να αποκλείει και την ανάπτυξη των στρατευμάτων της στο συριακό έδαφος, να ενισχύσει τη ναυτική της βάση με πιο εξελιγμένα συστήματα και ως εκ τούτου καθιστά  σαφές ότι  »θα συνεχίσει να αμφισβητεί το διεθνή συνασπισμό υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας’‘.
Η τουρκική πλευρά εκτιμά ότι η ρωσική κίνηση στη Συρία έρχεται ως απάντηση στην πρόσφατη συμφωνία μεταξύ  Τουρκίας και ΗΠΑ, για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους, η οποία επιδιώκει να επιφέρει και την πτώση του  »συστήματος Μπασάρ αλ-Ασάντ ».Η εφημερίδα  σημειώνει ότι ο πραγματικός στόχος πίσω από την ρωσική κινητικότητα για επέμβαση στη Συρία, είναι μια προσπάθεια να καλύψει το κενό, πριν τον πλήρη έλεγχο της χώρας από τη Δύση, και την  » πρόοδο στον αγώνα εναντίον του προέδρου Λιονταριού ».
Η  Ρωσική ανάληψη δράσης είναι προφανές ότι θα οδηγήσει σε αλλαγή των κανόνων του παιχνιδιού. Προηγμένα συστήματα επικοινωνίας θα χρησιμοποιηθούν για την εφαρμογή του σχεδίου και τα νέα όπλα θα επιβάλουν μια διαφορετική πραγματικότητα καθώς οι τζιχαντιστικές διάσπαρτες ομάδες αλλά και οι κατά χιλιάδες οργανωμένοι στρατιωτικά τζιχαντιστές  θα στοχεύονται πλέον με ακρίβεια.

Τί συμφώνησαν Ρωσία-Συρία-Αίγυπτος

46 MIG-35 ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΚΑΪΡΟ - H ΡΩΣΙΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΩΝ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΩΝ

25/09/2015
του Βασίλη Καπούλα
50 ελικόπτερα Ka-52 Alligator, τα περισσότερα εκ των οποίων θα είναι της ναυτικής έκδοσης, δίνει η Ρωσία στην Αίγυπτο για να επανδρώσει τα ελικοπτεροφόρα Mistral για επιχειρήσεις καταρχήν στη Συρία ενώ  το Κάιρο θα πάρει και 46 μαχητικά MiG-35. Σε αντάλλαγμα η Ρωσία θα κάνει χρήση των Αιγυπτιακών αεροδρομίων και του εναέριου χώρου από ρωσικά μαχητικά και μεταφορικά αεροσκάφη!
 
Δεδομένο πρέπει να θεωρείται, επίσης, ότι πάνω στα Mistral θα βρίσκονται και Ρώσοι στρατιωτικοί σύμβουλοι αφού σε τριμερής συνάντηση αξιωματούχων από Συρία-Αίγυπτο και Ρωσία συμφωνήθηκε κοινό σχέδιο επιχειρησιακής δράσης κατά των ισλαμιστών εξτρεμιστών!
 
Είναι φανερό ότι σε μεταγενέστερο χρόνο τα Mistral, αν μέχρι τότε η Ρωσία δεν κατασκευάσει δικά της αφού πλέον έχει την τεχνογνωσία, θα επιστρέψουν στη Ρωσία! Τεράστιο το κόλπο γκρόσο της Μόσχας...
 
Τώρα, όσον αφορά και πάλι στα Mistral, είναι πλοία που έχουν πολύ μεγάλες δυνατότητες, μεταφέροντας 16 ελικόπτερα, 4 αποβατικά σκάφη, 70 τεθωρακισμένα οχήματα και 450 στρατιώτες, ενώ και τα οπλικά συστήματα με τα οποία είναι εφοδιασμένα είναι σύγχρονα και ισχυρά. 
 
Πιο συγκεκριμένα, Ρωσία και Αίγυπτος συμφώνησαν στην υπογραφή σύμβασης για προμήθεια του Καΐρου 50 υπερσύγχρονων ελικοπτέρων Κa-52 Alligator, της ναυτικής έκδοσης, τα οποία θα εξοπλίσουν τα ελικοπτεροφόρα Mistral σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων TASS
 
"Η σύμβαση για την προμήθεια 50 ελικοπτέρων Ka-52 έχει υπογραφεί" είπε ο εκπρόσωπος και πρόσθεσε: " Αν οι Αιγύπτιοι το θεωρήσουν αναγκαίο τα ελικόπτερα που θα παραλάβουν θα είναι της ναυτικής έκδοσης".
 
Πηγές του Ρωσικού ναυτικού ανέφεραν στο TASS τον Αύγουστο ότι το Ναυτικό αναμένει να παραλάβει το πρώτο Kamov Ka-52K (Katran) το 2017-2018 ενώ τα ελικόπτερα αυτά προορίζονταν για τα δύο ελικοπτεροφόρα Mistral. Η παράδοση αυτή ;όμως αναμένεται να επιταχυνθεί εξαιτίας των εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή.
 
To Ka-52K είναι η ναυτική έκδοση του Ka-52 Alligator και είναι ειδικά κατασκευασμένα για τα Mistral!
 
Σύμφωνα με ανώτερο αξιωματούχο του Συριακού στρατού, ο επικεφαλής της συριακής υπηρεσίας πληροφοριών Στρατηγός ‘Ali Mamlouk, ταξίδεψε στην Βηρυττό την περασμένη εβδομάδα για συνάντηση με τον επικεφαλής της Αιγυπτιακής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών.
 
Η συνάντηση κλείστηκε από ανώτερο Ρώσο αξιωματούχο και ο σκοπός ήταν η συμμαχία μεταξύ Συρίας και Αιγύπτου και ο στρατιωτικός συντονισμός τους.
 
Σύμφωνα με πληροφορίες, η τριμερής συνάντηση κατέληξε σε ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης σχετικά με τη ρωσική παρουσία μέσα στη δυτική Συρία: Το σχέδιο περιελάμβανε χρήση του Αιγυπτιακού εναέριου χώρου και αεροδρομίων για τω ρωσικά μαχητικά!
 
Η παρουσία της Ρωσίας στην Αίγυπτο θα είναι καταστρεπτική για το ISIL και το Αl-Sham καθώς το Κρεμλίνο κατέχει πανίσχυρο στρατιωτικό οπλοστάσιο για να αντιμετωπίσει τους θρησκευτικούς εξτρεμιστές.
 
Αν και οι σχέσεις Συρίας-Αιγύπτου είχαν πληγεί εξαιτίας της αποβολής της από τον Αραβικό Σύνδεσμο, οι προσπάθειες Ρωσία και Ιράν για στρατιωτική συμμαχία με τις δύο αυτές χώρες απέδωσαν καρπούς!
 
Πλέον ανταλλάσουν στρατιωτικές πληροφορίες και συντονίζονται στον πόλεμο κατά των ισλαμιστών με την Σαουδική Αραβία να είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένη από την εξέλιξη αυτή!
 
Η μεταστραφή 180 μοιρών του προέδρου της Αιγύποτυ Αλ Σίσι απέναντι στο Συριακό στρατό οφείλεται σε Ρωσία-Ιράν και πλέον η θέση του Μ.Άσαντ είναι πολύ ισχυρή.
 
Τέλος, η Αίγυπτος όπως έχουμε πει και εδώ βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την Ρωσία και για την αγορά 46 μαχητικών αεροσκαφών MiG-35, μια συμφωνία που θα αγγίξει τα 2,2 δισ δολάρια!
 
Σύμφωνα με ρωσικά ΜΜΕ, ο διευθύνων σύμβουλος της MiG, Sergei Korotkov, είπε ότι η εταιρεία είναι έτοιμη να δώσει τα τελευταίας τεχνολογίας MiG-35 στην Αίγυπτο!
 
Είναι προφανές ότι η Ρωσία δημιουργεί ένα ισχυρό περιφερειακό παίκτη αποδυναμώνοντας έτσι την Τουρκία και τον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή!

Τμήμα ειδήσεων pronews.gr