Αλέξης Τσίπρας: Πόσες ακόμη ψεύτικες υποσχέσεις;


Αλέξης Τσίπρας: Πόσες ακόμη ψεύτικες υποσχέσεις;
Ο Αλέξης Τσίπρας εξελέγη για πρώτη φορά πρωθυπουργός στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου του 2015 και για δεύτερη φορά στις 21 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Οι δύο αυτές εκλογικές αναμετρήσεις σηματοδοτήθηκαν από τελείως διαφορετικά προεκλογικά συνθήματα και... πεποιθήσεις.
«Το δίλημμα στον ελληνικό λαό. Το δίλημμα είναι μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ. Το δίλημμα είναι υποταγή ή αποφασιστική, σκληρή διαπραγμάτευση. Το δίλημμα είναι λιτότητα ή ανάπτυξη», καθόριζε την επόμενη μέρα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου στις προεκλογικές του ομιλίες.
Με την «αφοσίωση» σε έξι δεσμεύσεις ζητούσε την ψήφο των πολιτών ο τότε προέδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και σημερινός πρωθυπουργός:
-Αγώνας να αλλάξει πορεία η Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη.
-Εγγύηση της αξιοπρέπειας για όλους. Εγγύηση για τις καταθέσεις. Αξιοπρεπείς συντάξεις. -Εγγύηση για τις αγροτικές επιδοτήσεις.
-Τέλος στους πλειστηριασμούς στην πρώτη κατοικία.
-Δίκαιη φορολογία. Με αφορολόγητο στα 12000 ευρώ. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και αντικατάστασή του με Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας.
-Τέλος στην διαπλοκή.
-Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Δεν χρειάστηκε ούτε καν ένας χρόνος κυβέρνησης, αλλά μόλις λίγοι μήνες, ώστε να καταπέσουν η μία μετά την άλλη, οι δεσμεύσεις.
Αντί για την επαναφορά της 13ης σύνταξης, οι συνταξιούχοι έζησαν την... «ολική επαναφορά»!
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε δεσμευθεί για πολλά, όπως την επαναφορά του δώρου Χριστουγέννων, την επαναφορά της 13ης σύνταξης κάτω από 700 ευρώ και την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ!
Ενας μήνας μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και είχε ξεκαθαρίσει σε πολύ μεγάλο ποσοστό η προεκλογική... πλάνη.
Ηταν εφιαλτικές εκείνες οι μέρες για την Ελλάδα.
Ο αρχισυντάκτης του Breaking Views του πρακτορείου Reuters συνιστούσε στον Αλέξη Τσίπρα «ψυχραιμία» και μεταξύ άλλων, υποστήριζε για τον έλληνα πρωθυπουργό: «Διάβηκε τον Ρουβικώνα ζητώντας επέκταση του μισητού, στη χώρα του, προγράμματος, εγκαταλείποντας προεκλογικές υποσχέσεις. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει γυρισμός...»
Οσο περνά ο καιρός και η απειλή ενός Grexit με χαρακτηριστικά… Ελ Νίνιο σκιάζει την ελληνική ζωή και δη την πολιτική, ο έλληνας πρωθυπουργός αρχίζει να συμπεριφέρεται ως ο «Κόπερφιλντ» της Ελλάδας.
Η αποκορύφωση έρχεται το καλοκαίρι με το δημοψήφισμα της 28ης Ιουνίου του 2015.
Το κείμενο είναι σαφές, τουλάχιστον όπως πιστεύει τότε ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας: «Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25-06-2015 και αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία συγκροτούν την ενιαία προότασή τους: Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται: «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» («Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού») και το δεύτερο «Preliminary Debt sustainability analysis» («Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους». Οσοι από τους πολίτες της χώρας απορρίπτουν την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν: ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ/ΟΧΙ. Οσοι από τους πολίτες της χώρας συμφωνούν με την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν: ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ/ΝΑΙ».
Το «ΟΧΙ»υπερίσχυσε του «ΝΑΙ» με ποσοστό 61,31%. Αλλά στο τέλος υπερίσχυσε το «ΝΑΙ»
Βέβαια, ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είχε χαιρετήσει με υπερηφάνεια από το Σύνταγμα το «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού:
Χρειάστηκαν μόλις λίγες ημέρες ώστε να «κλείσει» μία ακόμη επαίσχυντη συμφωνία με τους δανειστές, ένα νέο Μνημόνιο το οποίο προέβλεπε έναν ακόμη οικονομικό στραγγαλισμό της ελληνικής κοινωνίας.
Ακόμη και το πλέον «νευραλγικό» προεκλογικό σύνθημα-δέσμευση: «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», βρέθηκε και αυτό στην αγχόνη με το τσουνάμι των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας να είναι πλέον όχι απλά ορατό, αλλά να το νιώθουμε ήδη στον… «σβέρκο» μας.

Βρισκόμαστε πια μόλις λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τις τελικές αποφάσεις για το κλείσιμο μιας ακόμης συμφωνίας που θα ξεκλειδώσει την δόση των 2 δισ. ευρώ και όλα να δείχνουν πως θα μειωθεί το όριο προστασίας της πρώτης κατοικίας.
Αναρωτιόμαστε πως άραγε θα νιώθει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας βλέποντας ή ακούγοντας τον παλιό του εαυτό…


Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/641321/alexis-tsipras-poses-akomi-pseytikes-yposxeseis#ixzz3rAFPudPa

Πούτιν: Η Ρωσία θα αναπτύξει σύστημα σοκ που θα μπορούσε να ξεπεράσει οποιοδήποτε σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας

11-11-2015



© Μιχαήλ Metzel / TASS Ο πραγματικός σκοπός της πυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ – ασχολείται με την εξουδετέρωση του  πυρηνικού  δυναμικού  της Ρωσίας, δήλωσε ο πρόεδρος Πούτιν.

 Σότσι, 10 Νοεμβρίου. / TASS /. Η Ρωσία θα αναπτύξει σύστημα σοκ που θα μπορούσε να ξεπεράσει  κάθε πυραυλική άμυνα. Αυτό δήλωσε ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν.


 «Θα εργαστούμε πάνω στα  συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας, αλλά σε πρώτη φάση, όπως επανειλημμένα έχουμε πει, θα εργαστούμε πάνω από το σοκ και τα συστήματα που είναι σε θέση να ξεπεράσουν  οποιοδήποτε σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας," - είπε στην  συνάντηση σχετικά με την ανάπτυξη των Ενόπλων Δυνάμεων.

 Σύμφωνα με τον ίδιο, ο πραγματικός σκοπός της πυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ – είναι η  εξουδετέρωση του πυρηνικού  δυναμικού  της Ρωσίας. Υπενθύμισε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί της συνεχίζουν να οικοδομούν  μια παγκόσμια πυραυλική άμυνα. "Ούτε  τις ανησυχίες μας, ούτε οι   αγγελίες συνεργασίας, δυστυχώς, δεν έχουν ληφθεί υπόψη», - δήλωσε. Ο Πούτιν δήλωσε ότι στην  Ρωσία έχουν  επανειλημμένως διαβεβαιώσει  ότι το ευρωπαϊκό τμήμα του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ αναπτύσσεται ως απάντηση στην απειλή των ιρανικών βαλλιστικών πυραύλων. "..

Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι η κατάσταση με το ιρανικό πυρηνικό ζήτημα επιλυθεί, οι σχετικές συμφωνίες  έχουν υπογραφεί Επιπλέον, έχουν εγκριθεί από τα αντίστοιχα κοινοβούλια οι  εργασίες σχετικά με την αντιπυραυλική άμυνα, ωστόσο, εξακολουθεί," - τόνισε. Έτσι, οι αναφορές στο Ιράν και στην  Βόρεια Κορέα  ως πυρηνικές  απειλές είναι μια διασκευή των πραγματικών σχεδίων  των Ηνωμένων Πολιτειών, δήλωσε ο Πούτιν.

"Και ο αληθινός σκοπός τους – είναι να εξουδετερώσουν  το στρατηγικό πυρηνικό δυναμικό άλλων πυρηνικών κρατών, εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους. - Κυρίως, φυσικά, της  χώρας μας, της Ρωσία και έτσι έχει την  επιθυμία να αποκτήσει ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα με όλες τις επακόλουθες συνέπειες», - δήλωσε ο επικεφαλής του κράτους.

«Έχουμε επανειλημμένα δηλώσει ότι η Ρωσία θα λάβει τα αναγκαία μέτρα για την ενίσχυση της ικανότητας των στρατηγικών πυρηνικών δυνάμεων», - δήλωσε ο πρόεδρος. Ο Πούτιν είπε ότι στην  συνάντηση θα συζητήσουν την ανάπτυξη των οπλικών συστημάτων που θα διαμορφώσουν τις ένοπλες δυνάμεις κατά τις επόμενες δεκαετίες και θα είναι μια απάντηση στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ρωσία.

Η βαλλιστική πυραυλική άμυνα (ABM) δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τους Ρωσικούς  στρατηγικούς πυραύλους Νωρίτερα, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Ντμίτρι Rogozin, δήλωσε ότι το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει  τους ρωσικούς στρατηγικές πυραύλους. "Καμιά τρέχουσα  ή ακόμα  και  υποψήφια αντιπυραυλική άμυνα των ΗΠΑ  δεν είναι σε θέση να σταματήσει ή να αμφισβητήσει το  δυναμικό  των ρωσικών  στρατηγικών πυραύλων», - δήλωσε ο Rogozin.

Την ίδια στιγμή ο αναπληρωτής πρωθυπουργός αρνήθηκε να διευκρινίσει τυχόν τεχνικά χαρακτηριστικά των ρωσικών στρατηγικών πυραύλων.

 Θυμηθείτε τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να δημιουργούν ένα ολοκληρωμένο σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας στην Ευρώπη, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων θα πρέπει να είναι  χερσαία συστήματα Aegis με νέους πυραύλους αναχαίτισης το SM-3. Μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, τα εν λόγω συστήματα θα πρέπει να αναπτυχθούν  στη Ρουμανία, και το 2018 - στην Πολωνία.

  Με το Αμερικανικό πρόγραμμα ABM Οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν  να αναπτύσσουν  ένα σύστημα πυραυλικής άμυνας το 2002. Στη συνέχεια, έλαβε ένα επίσημο όνομα -  Εθνικής Πυραυλική  Άμυνα  (NMD). Το πρόγραμμα είχε ανακοινωθεί για την προστασία των ΗΠΑ και των συμμάχων της  από τους βαλλιστικούς  πυραύλων του Ιράν και της Βόρειας Κορέας. Με την άφιξη του Προέδρου Ομπάμα στον Λευκό Οίκο  το το 2009, το πρόγραμμα  αναθεωρήθηκε.

Η νέα αρχιτεκτονική, γνωστή ως το προσαρμοσμένο μη-στρατηγικό ABM χρησιμοποιεί και τα δύο  συγκροτήματα και σταθερούς  και κινητούς  πυραύλους  μικρού   και μεσαίου  μέγεθος κυρίως με βάση τη θάλασσα. Το σύστημα είχε αρχικά προγραμματιστεί να υλοποιηθεί σε τέσσερα στάδια. Το πρώτο έχει ήδη υλοποιηθεί: Οι  ΗΠΑ έχουν  30 πυραύλους αναχαίτισης  που βρίσκονται  στο Κατάρ, στο Κουβέιτ, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στο Μπαχρέιν
Το σύστημα έχει τοποθετηθεί στην Γη και στην θάλασσα (συγκροτήματα Patriot),
 στην Τουρκία βρίσκεται το  ραντάρ του συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης, στην περιοχή της Μεσογείου  υπάρχουν   πλοία εξοπλισμένα με συμπλέγματα Aegis και πυραύλους αναχαίτισης Προτύπου 3.

Στην δεύτερη και η τρίτη φάση του Προτύπου 3 θα αναβαθμιστούν. Το τέταρτο στάδιο θα υλοποιηθεί  το 2020. Θεωρήθηκε ότι από τη στιγμή που εκσυγχρονιστεί  το  πρότυπο 3 θα πρέπει να αντικατασταθεί από πιο εξελιγμένα βλήματα. Ωστόσο, τον Μάρτιο 2013, η κυβέρνηση των ΗΠΑ απέρριψε τα σχέδια, αλλά  σχεδιάζει  την  τοποθέτηση επιπλέον 14 πυραύλων  αναχαίτισης στην Αλάσκα και την εγκατάσταση ενός δεύτερου ραντάρ στην Ιαπωνία. Επιπλέον, σχεδιάζει την εγκατάσταση των πυραύλων αναχαίτισης στη Ρουμανία (2015) και στην Πολωνία (2018). Πηγή: http://tass.ru/politika/2423417

http://politikus.ru/

Ο λαός πληρώνει για «ένα βαρέλι δίχως πάτο»


11.11.2015 | από Σύνταξη
Ο λαός πληρώνει για «ένα βαρέλι δίχως πάτο»
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Δημοσίευση: Φύλλο 285 - 07/11/2015
       
Απαντήσεις σε κρίσιμα ζητήματα για την 3η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών
 Του Παύλου Δερμενάκη*

Τις μέρες αυτές ένα από τα κομβικά θέματα της Ελληνικής οικονομίας είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Το θέμα αυτό αντιμετωπίστηκε από πλευράς «κυβέρνησης» με το νέο νόμο που αφορά το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) και τη συμμετοχή του στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών και την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για τον τρόπο συμμετοχής του ΤΧΣ σε αυτές. Παράλληλα, ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των τεστ αντοχής των τραπεζών (stress tests) από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και οι νέες κεφαλαιακές ανάγκες των 4 συστημικών τραπεζών που πρέπει να καλυφθούν.
Ορισμένα βασικά θέματα που προκύπτουν από τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τις συνέπειές τους για το λαό, θα προσπαθήσουμε να σχολιάσουμε στο παρόν άρθρο.

  1. Τέταρτος εφαρμοστικός νόμος (για ΤΧΣ και ανακεφαλαιοποίηση) από την κυβέρνηση Τσίπρα πέρασε «νύχτα» με διαδικασία κατεπείγοντος. Για μία ακόμα φορά η κυβέρνηση Τσίπρα, που θα καταργούσε τα μνημόνια και τις εξευτελιστικές διαδικασίες που επέβαλαν στη χώρα συνεχίζει στην ίδια πεπατημένη με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ψηφίζοντας μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους με μορφή κατεπείγοντος. Έτσι, για ένα τόσο σημαντικό θέμα που αφορά τη διαχείριση των χρημάτων του ελληνικού λαού (το ΤΧΣ διαχειρίζεται κεφάλαια περίπου 65 δισ.) το νομοσχέδιο «συζητήθηκε» με τη μορφή του κατεπείγοντος, άρα ούτε διάλογος έγινε ούτε αλλαγές, βεβαίως. «Ψηφίστηκε» όπως προτάθηκε, δηλαδή, όπως το είχαν εγκρίνει προκαταβολικά οι δανειστές.

  1. Παραδόθηκε το τραπεζικό σύστημα στους δανειστές. Το τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο βαθμό συγκέντρωσης μεταξύ όλων των χωρών της Ευρωζώνης, σύμφωνα με έκθεση της ΕΚΤ. Το ενεργητικό των 4 συστημικών τραπεζών αντιστοιχούσε, στο τέλος του 2014, στο 94% του συνολικού ενεργητικού των τραπεζών στη χώρα. Αυτές, λοιπόν, τις 4 τράπεζες, που λόγω θέσης έχουν τεράστια σημασία για την οικονομία της χώρας, η κυβέρνηση τις παρέδωσε με συνοπτικές διαδικασίες στους δανειστές.
Το καθοριστικό όργανο για τη λειτουργία του ΤΧΣ είναι η Επιτροπή Επιλογής που επιλέγει το Γενικό Συμβούλιο του ΤΧΣ και την Εκτελεστική του Επιτροπή. Η Επιτροπή Επιλογής αποτελείται από 6 μέλη με 3 εκπροσώπους των «θεσμών» εκ των οποίων ο ένας θα είναι ο πρόεδρος, 2 του υπουργείου Οικονομικών και 1 της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ). Σε περίπτωση ισοψηφίας (ας κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε ότι και η ΤτΕ είναι συνέχεια της ΕΚΤ) υπερισχύει η άποψη του προέδρου… Παράλληλα η Επιτροπή έχει το δικαίωμα να παύει και να διορίζει τα μέλη του ΤΧΣ ανάλογα με την απόδοσή τους σύμφωνα φυσικά με τα δικά της κριτήρια.
Στη συνέχεια, η διορισμένη και πλήρως ελεγχόμενη από τους δανειστές Διοίκηση του ΤΧΣ θα αξιολογεί, με τη βοήθεια εξωτερικού συμβούλου, τα Δ.Σ. των τραπεζών και θα κάνει αλλαγές. Στο νόμο περιλαμβάνονται όροι για την επιλογή των Διοικήσεων που βάζουν σημαντικούς περιορισμούς και «φωτογραφίζουν» την έλευση ξένων τραπεζικών στελεχών (π.χ. ζητείται δεκαετής διεθνής εμπειρία).
Ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος από τους δανειστές έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο από την πλευρά της χρηματοδότησης και ανάπτυξης της οικονομίας αλλά και στατικά λόγω της σημερινής κατάστασης υπερχρέωσης των πάντων. Ουσιαστικά, περνούν στον έμμεσο έλεγχο των δανειστών τα υποθηκευμένα περιουσιακά στοιχείων των επιχειρήσεων, τα υποθηκευμένα ακίνητα επιχειρήσεων και νοικοκυριών και φυσικά η υποθηκευμένη αγροτική γη.
Συνεπώς, οι αλλαγές που γίνονται στον τρόπο λειτουργίας του ΤΧΣ και τον τρόπο συμμετοχής του στις Διοικήσεις των τραπεζών δεν διασφαλίζουν ότι θα λυθεί κανένα πρόβλημα, σύμφωνα με τις ανάγκες του λαού. Θα συνεχίζουν να λειτουργούν με τη γνωστή «καραμέλα» των κανόνων της αγοράς για να δικαιολογούν την εφαρμογή των ίδιων κριτηρίων, όσον αφορά τη διαχείριση των κόκκινων δανείων και τη χορήγηση νέων δανείων. Όλα αυτά, φυσικά, σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση με τις ανάγκες της χρηματοδότησης της παραγωγικής ανασυγκρότησης που έχει ανάγκη η χώρα για να ανακάμψει και της σεισάχθειας με κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια για να ανασάνει ο λαός.

  1. Κάποιες «βελτιώσεις», συγκριτικά με το παρελθόν, που αφορούν θέματα εταιρικής διακυβέρνησης δεν αναιρούν το συμπέρασμα της παράδοσης των τραπεζών στους δανειστές. Έτσι, αυτό το ΤΧΣ που ελέγχεται από τους δανειστές, θα εκπροσωπείται με ένα μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο κάθε τράπεζας που συμμετέχει. Το μέλος αυτό θα έχει δικαίωμα να ζητά σύγκλιση της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων, να βάζει veto σε σημαντικά θέματα που μπορούν «να θέσουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα των καταθετών ή να επηρεάσουν σοβαρά τη ρευστότητα ή τη φερεγγυότητα ή την εν γένει συνετή και εύρυθμη λειτουργία του πιστωτικού ιδρύματος», καθώς και σε θέματα παροχών προς τα μέλη του Δ.Σ.

  1. Είναι αξιόπιστα τα αποτελέσματα των stress test; Από την ΕΚΤ ανακοινώθηκε μετά τα stress test ότι οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών ανέρχονται σε 4,4 δισ. ευρώ το βασικό σενάριο και 14,4 δισ. ευρώ το δυσμενές σενάριο. Το αποτέλεσμα αυτό κρίθηκε θετικό, αφού τα απαιτούμενα κεφάλαια φαίνεται ότι είναι λιγότερα από τα 25 δισ. ευρώ που έχουν συμπεριληφθεί στο 3ο Μνημόνιο ή τα 18 δισ. ευρώ που ανέφεραν, μέχρι πρόσφατα, διάφορα δημοσιεύματα και εκτιμήσεις.
Το κατά πόσον είναι αξιόπιστα τα αποτελέσματα αυτά αμφισβητείται από τρία στοιχεία:
    • Πρώτον οι υποθέσεις πάνω στις οποίες βασίστηκαν τα σενάρια. Τα σενάρια «έτρεξαν» με βάση τα στοιχεία Ιουνίου 2015. Η κατάσταση, όμως, της οικονομίας έχει επιδεινωθεί σημαντικά από τότε και αναμένεται περαιτέρω επιδείνωση λόγω των ολοένα και πιο σκληρών μέτρων του 3ου Μνημονίου, που ακόμα δεν έχουν δείξει «αποτελέσματα» στην οικονομία. Έτσι, η Επιτροπή της Ε.Ε. στην ανακοίνωσή της στις 4/11/2015 προβλέπει για το 2015 ύφεση -1,5% και για το 2016 -1,3% και αντίστοιχα αύξηση της ανεργίας από 25,7% το 2015 στο 25,8% το 2016. Συγκριτικά, δε, αυτά με τις προηγούμενες εκτιμήσεις της Επιτροπής (Μάιος 2015) για αύξηση 0,5% το 2015 και 2,9% το 2016.
    • Δεύτερον, οι αναβαλλόμενοι φόροι[[i]] που δεν έχουν ληφθεί όπως θα έπρεπε υπ’ όψιν και αποτελούν ένα τεράστιο ποσό στο σύνολο των κεφαλαίων της τράπεζας. Να σημειώσουμε ότι από σύνολο των ιδίων κεφαλαίων των 4 τραπεζών που είναι περίπου 25 δισ. ευρώ τα 15,5% δισ. ευρώ, δηλαδή το 62% των κεφαλαίων τους, είναι από αναβαλλόμενους φόρους. Φυσικά, για να έχουν «αξία» αυτές οι λογιστικές εγγραφές των αναβαλλόμενων φόρων πρέπει οι τράπεζες να έχουν κέρδη κάτι που δεν μπορεί να φανεί επί του παρόντος στον ορίζοντα λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας. Παράλληλα, βέβαια, έχει ξεκινήσει και μια διαδικασία γενικότερης αμφισβήτησης του θέματος με τον αναβαλλόμενο φόρο σε επίπεδο Ευρωζώνης, καθώς η μέθοδος αυτή έχει αξιοποιηθεί κυρίως από τις τράπεζες των χωρών του Νότου (βασικά Ελλάδα και Πορτογαλία).
    • Τρίτον, η προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες. Το 2011-2012 «έτρεξαν» τα σενάρια της BlackRock για την Τράπεζα της Ελλάδος και έγινε η 1η ανακεφαλαιοποίηση (άνοιξη 2013) που κόστισε στον ελληνικό λαό 40,5 δισ. ευρώ. Τότε είχαν πει όλοι οι αρμόδιοι ότι με αυτό το ποσό και τα λίγα που έβαλαν οι ιδιώτες περίπου 2,5 δισ. ευρώ (για τις 4 συστημικές) οι τράπεζες εξυγιάνθηκαν. Διαψεύστηκαν ένα χρόνο μετά, όταν χρειάστηκε και έγινε 2η ανακεφαλαιοποίηση με τη συμμετοχή των ιδιωτών της τάξης των 8 δισ. για να περάσουν οι τράπεζες άμεσα στα χέρια τους. Επίσης, την ίδια περίοδο (άνοιξη 2014) έγιναν τα πρώτα θεσμοθετημένα πανευρωπαϊκά stress tests από την ΕΚΤ. Οι ελληνικές τράπεζες, αν και στην πράξη δεν τα είχαν περάσει, με διάφορες «αλχημείες» έλαβαν το σχετικό «πιστοποιητικό» επάρκειας.
Συνεπώς, κάθε άλλο παρά μπορούμε να είμαστε «ήσυχοι» ότι με αυτή τη νέα ανακεφαλαιοποίηση το πρόβλημα των τραπεζών θα λυθεί, πολύ δε περισσότερο όταν ανακοινώνεται επίσημα η επιδείνωση της κατάστασης της οικονομίας.

  1. Από τα 14,4 δισ. ευρώ τι θα πληρώσει ο λαός; Όπως πάντοτε τη «μερίδα του λέοντος», δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος. Ειδικότερα, προβλέπεται ότι αν οι ιδιώτες καλύψουν το βασικό σενάριο (4,4 δισ. ευρώ) τότε το ΤΧΣ δεν αναλαμβάνει άμεσα τη Διοίκηση των τραπεζών αλλά θα συμμετέχει με ένα μόνο εκπρόσωπο (όπως προαναφέραμε). Συνεπώς, οι σημερινές Διοικήσεις των τραπεζών, που είναι οι παλαιοί κύριοι μέτοχοι που τις χρεοκόπησαν, έχουν κάθε συμφέρον να βρουν ιδιώτες επενδυτές και να τα «βρουν» μαζί τους. Αν καλυφθεί το βασικό σενάριο από ιδιώτες, το ΤΧΣ εγγυάται ότι θα καλύψει το υπόλοιπο, δηλαδή τα 10 δισ. ευρώ. Πώς θα γίνει αυτό; Ένα 25% με κοινές μετοχές με ψήφο και ένα 75% με ομολογίες (CoCos)[[ii]] που θα έχουν ετήσιο επιτόκιο 8%. Με αυτά τα δεδομένα τα σενάρια που δημοσιοποιούνται στην αγορά λένε ότι το ποσοστό του δημοσίου θα μειωθεί γύρω στο 10% στην Eurobank (έχει και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) από 40% περίπου που είναι σήμερα και στις άλλες τρεις θα κυμανθεί μεταξύ 30-35% από περίπου 60% που είναι σήμερα. Συνεπώς, παρά το ότι ο λαός, για μια ακόμα φορά, θα καταβάλλει πολλαπλάσια συγκριτικά με τους ιδιώτες οι τράπεζες θα περάσουν και με τη «βούλα» στους ιδιώτες και στον έλεγχο – εποπτεία των δανειστών.

  1. Ο ελληνικός λαός χρηματοδοτεί ένα «βαρέλι δίχως πάτο». Την περίοδο 2008-2014 οι τράπεζες έχουν λάβει από το υστέρημα του ελληνικού λαού 146,35 δισ. ευρώ είτε άμεσα μετρητά είτε ως εγγυήσεις για να δανείζονται από την ΕΚΤ και τον ELA[[iii]]. Στο ποσό αυτό θα πρέπει να προστεθούν και τα περίπου 10 δισ. ευρώ που δοθούν με την 3η ανακεφαλαιοποίηση. Την ίδια στιγμή οι τράπεζες ετοιμάζονται για κατασχέσεις και πλειστηριασμούς της περιουσίας του λαού για να «επιβιώσουν»…

  1. Τι αξία έχουν τα χρήματα αυτά που πληρώνει ο λαός; Στην 1η ανακεφαλαιοποίηση του 2013 το ΤΧΣ άμεσα ή έμμεσα συνεισέφερε 40,2 δισ. ευρώ. Η σημερινή αξία των χρημάτων αυτών, σύμφωνα με τις τρέχουσες χρηματιστηριακές τιμές, είναι γύρω στα 2 δισ. ευρώ. Δηλαδή, η ζημιά για τον Έλληνα φορολογούμενο ανέρχεται σε -95%! Την ίδια περίοδο οι Διοικήσεις που παρέμειναν στις θέσεις τους και ο τρόπος που λειτουργούσε το ΤΧΣ επέτρεπαν να συνεχίζεται το «πάρτι» σε βάρος του λαού, με δανειοδοτήσεις και ρυθμίσεις ημετέρων, για να οδηγηθούν ξανά οι τράπεζες στην ανάγκη της ανακεφαλαιοποίησης με τη συνεισφορά και πάλι του λαού.

  1. Και με την ανάπτυξη τι θα γίνει; Σε όλες τις ανακεφαλαιοποιήσεις ή τις παροχές βοήθειας εκ μέρους του Δημοσίου η μόνιμη επωδός των κυβερνώντων είναι ότι «θα αποκτήσουν ρευστότητα οι τράπεζες και θα ξεκινήσουν τις χρηματοδοτήσεις για να αρχίσει η ανάπτυξη». Σε αυτή την «καραμέλα» δεν μπόρεσε να αντισταθεί και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έτσι, διαβάζουμε στο δελτίο Τύπου του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ της 2/11/2015 για την ανακεφαλαιοποίηση: «Το στοίχημα είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας με παροχή ρευστότητας». Τι έγινε όλα τα χρόνια, από το 2008 που ξεκίνησε η κρίση και άρχισαν οι κρατικές ενισχύσεις προς τις τράπεζες; Μια ματιά στα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος αποδεικνύουν ότι υπάρχει συνεχής μείωση της χρηματοδότησης. Δηλαδή, οι τράπεζες παρά τα 150 δισ. που πήραν, αντί να δίνουν δάνεια εισπράττουν από τα ήδη χορηγηθέντα και συνεχώς μειώνουν το υπόλοιπο δανείων… Αυτά λένε η πραγματικότητα και οι αριθμοί. Και αυτά στηλίτευε ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν από τη μνημονιακή του μετάλλαξη.
Αντί για χρηματοδότηση, μετά την ολοκλήρωση της αναλεφαλαιοποίησης, και με αναβαπτισμένη εντολή οι ιδιώτες ιδιοκτήτες θα ξεκινήσουν το «κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού». Δηλαδή, την επιδρομή στις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις. Μεθοδολογία; Κεφαλαιοποίηση χρεών, έλεγχος διοίκησης (management), συγχωνεύσεις, πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων, πωλήσεις δανειακών χαρτοφυλακίων σε ξένα funds (τα γνωστά «κοράκια»). Αυτοί που παρακολουθούν από κοντά την αγορά κάνουν λόγο για σημαντικές αλλαγές (συνηθίζουν να τα λένε «deals») και αφορούν επιχειρήσεις λιανεμπορίου, αλλαντικών, ασφαλιστικές, υγείας, φαρμακευτικές κ.λπ. Η τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης με τη δημιουργία όλο και μεγαλύτερων μονοπωλίων θα ενταθεί, χιλιάδες θέσεις εργασίας θα χαθούν, ενώ θα αναμένουμε… την ανάπτυξη.

  1. Τέλος, η 3η ανακεφαλαιοποίηση συνοδεύεται και από την υποστολή της «σημαίας» της «ελληνικής» τραπεζικής εξάπλωσης στη Βαλκανική. Το πωλητήριο που έβγαλε η Εθνική Τράπεζα στο σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο που έχει, την Finansbank, αποτελεί τους τίτλους τέλους της ιδέας του «πολιτικού εκσυγχρονισμού» για τραπεζική επέκταση στη Βαλκανική, συνδεδεμένη με επιχειρηματική επέκταση. Οι τράπεζες πουλάνε σταδιακά τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν στο εξωτερικό και αποχωρούν….

Συμπερασματικά, για μία ακόμα φορά ο ελληνικός λαός θα βάλει χρήματα για να επιβιώσουν οι τράπεζες, αλλά οι τράπεζες δεν θα περάσουν στον έλεγχο ούτε της «κυβέρνησης» ούτε φυσικά του λαού. Θα συνεχίσουν να λειτουργούν όπως μέχρι σήμερα, στα χέρια των ιδιωτών ως εργαλεία κερδοσκοπίας, μακριά από τις ανάγκες του λαού και υπό το στενό πλέον έλεγχο των δανειστών.

* Ο Παύλος Δερμενάκης είναι M.Sc. οικονομολόγος-ερευνητής


[i] Αναβαλλόμενος φόρος είναι μελλοντικές φορολογικές ελαφρύνσεις των τραπεζών (έναντι των φόρων που θα καταβάλλουν όταν θα έχουν κέρδη) και προέρχονται από το «κούρεμα» των ομολόγων του Δημοσίου του 2012 (PSI), τις ζημιές από τα δάνεια που διαγράφουν από το χαρτοφυλάκιό τους και γενικότερα τις ζημιές που εμφανίζουν στον ισολογισμό τους. Τον Σεπτέμβριο 2014 με νόμο επί υπουργείας Γκ. Χαρδούβελη δόθηκε στις τράπεζες η δυνατότητα να λογιστικοποιούν ως κεφάλαιο μέρος του αναβαλλόμενου φόρου. Στην ουσία πρόκειται για τη «δωρεά» (απαλλαγή) εκ μέρους του κράτους προς τις τράπεζες των μελλοντικών τους φόρων.

[ii]Μετατρέψιμες ομολογίες υπό αίρεση (Contingent Convertible Bonds-CoCos), ομολογίες που εκδίδονται από τις τράπεζες, θεωρούνται ίδιο κεφάλαιο και μπορούν υπό τις προϋποθέσεις που αναφέρονται κατά την έκδοσή τους (τα βασικά σημεία ήδη έχουν θεσμοθετηθεί από την Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου της 4/11/2015) να μετατραπούν σε κοινές μετοχές με ψήφο.

[iii] ELA, (Emergency Liquidity Assistance) Έκτακτος δανεισμός, παροχή ρευστότητας, σε μία τράπεζα που αντιμετωπίζει μεγάλες εκροές καταθέσεων, από την Κεντρική Τράπεζα της Χώρας με ενημέρωση της ΕΚΤ. Το επιτόκιο είναι σημαντικά υψηλότερο από το επιτόκιο δανεισμού από την ΕΚΤ. Η ρευστότητα παρέχεται έναντι κατάθεσης στην Κεντρική Τράπεζα επαρκών εγγυήσεων. Οι συναλλαγές αυτές δεν καταγράφονται στον ισολογισμό της ΕΚΤ αλλά της Εθνικής Κεντρικής Τράπεζας.
- See more at: http://www.e-dromos.gr/o-laos-plhronei-gia-ena-vareli-dixos-pato/#sthash.0tBDbxMK.dpuf

Επίθεση στη δυνατότητα της χώρας να παράγει


11.11.2015 | από Σύνταξη
Επίθεση στη δυνατότητα της χώρας να παράγει
ΘΕΜΑ
Δημοσίευση: Φύλλο 285 - 7/11/2015
       
Ποια είναι βαθύτερη στόχευση των νέων μέτρων που απειλούν να αφανίζουν τον πρωτογενή τομέα –
Του Δημήτρη Κοδέλα*

Στα προαπαιτούμενα του 3ου Μνημονίου περίοπτη θέση έχουν μέτρα που χτυπούν τους αγρότες και την πρωτογενή παραγωγή της χώρας, με την κυβέρνηση έτοιμη να νομοθετήσει με περισσή άνεση και προθυμία όσα δεν θα μπορούσαν να περάσουν οι προκάτοχοί της.

Στην κυβερνητική στάση κυριαρχεί η εξαπάτηση, σε σχέση με τις μόλις προ κάποιων μηνών δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ προς τους αγρότες, ο χειρισμός που περιλαμβάνει και καρότο (υποτιθέμενη διαπραγμάτευση, συζήτηση περι ισοδυνάμων, παράλληλων προγραμμάτων, εισροές από ΚΑΠ κ.λπ.) και μαστίγιο («κρατάτε μικρό καλάθι», «η συμφωνία θα εφαρμοστεί») καθώς και η πυροδότηση κοινωνικών αυτοματισμών ως μια σταθερή πολιτική διαίρεσης της κοινωνίας και απομόνωσης της κάθε κοινωνικής ομάδας. Έτσι, το υπ. Οικονομικών διαρρέει non paper με τους φόρους τον αγροτών το έτος 2014, ισχυριζόμενο ότι δεν πληρώνουν αρκετούς και η κυβερνητική εκπρόσωπος δηλώνει ότι «η φορολόγηση των αγροτών έπρεπε να αντιμετωπιστεί και χωρίς τη συμφωνία» η οποία «θα εφαρμοστεί».

Μεταμορφισμοί
Έχει την αξία της η υπενθύμιση ότι τα μέτρα του 3ου Μνημονίου που αφορούν τον αγροτικό χώρο είναι ακριβώς τα μέτρα της πρότασης Γιούνκερ που καταψηφίστηκαν στο Δημοψήφισμα και τα οποία -τότε- η κυβέρνηση και οι βουλευτές χρησιμοποιούσαν για να επιχειρηματολογήσουν υπέρ του «όχι». Μάλιστα, non paper του τότε ΣΥΡΙΖΑ τα παρουσίαζε υπο τον τίτλο Οι δανειστές ζητούν αίμα.
Αντίστοιχα, η αντιπολίτευση που σήμερα οδύρεται για τους αγρότες είναι αυτή που τότε έκανε καμπάνια υπέρ του «ναι» στην πρόταση Γιούνκερ που περιείχε αυτά ακριβώς τα επώδυνα μέτρα.
Η πολιτική διαστροφή και αντιστροφή στο μεγαλείο της, με κάθε κόμμα να αλλάζει φορεσιά και να υποδύεται νέους ρόλους ανάλογα με τη στιγμή και τους μικροκομματικούς του σχεδισμούς.

Σε κλοιό ασφυξίας η παραγωγή
Όσον αφορά την ουσία των μέτρων. πρόκειται για μια συνδυασμένη, ολομέτωπη επίθεση σε ό,τι συγκροτεί τη δυνατότητα πρωτογενούς παραγωγής και συνέχειας της παραγωγικής διαδικασίας. Τα μέτρα που προβλέπονται στο 3ο Μνημόνιο οδηγούν στην περαιτέρω αύξηση του κόστους παραγωγής (κατάργηση της έκπτωσης στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης (ΕΦΚ) πετρελαίου, αύξηση στο αγροτικό ρεύμα, ΦΠΑ 23%), στην αύξηση του κόστους ζωής και ασφάλισης, όταν περισσότεροι από 250.000 αγρότες έχουν ήδη ληξιπρόθεσμες οφειλές στον ΟΓΑ, στην υπερφορολόγηση του αγροτικού εισοδήματος και της περιουσίας (26% φορολογία εισοδήματος, προκαταβολές φόρου, ΕΝΦΙΑ σε κατοικίες και αγροτεμάχια) σε μέτρα που, καταφανώς, ευνοούν τις εισαγωγές (π.χ. απελευθέρωση διάρκειας ζωής αγελαδινού γάλακτος).
Τα παραπάνω μέτρα έρχονται να προστεθούν στο ήδη αυξημένο κόστος παραγωγής στη χώρα μας, στις επιβαρύνσεις από μέτρα των προηγούμενων μνημονίων τα οποία αποκρύπτονται (περικοπές συντάξεων ΟΓΑ, αύξηση εισφορών ΟΓΑ, μείωση επιστροφών ΦΠΑ, μείωση επιδότησης ΕΦΚ, αυξήσεις στο αγροτικό ρεύμα κ.ά.) στα δομικά και διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής γεωργίας (μικρός κλήρος, ηλικιακή διάρθρωση, ανάγλυφο κ.ά.), στην απαξίωση των συνεταιριστικών και συνεργατικών δομών, στην αδύναμη διαπραγματευτική θέση των παραγωγών στην αλυσίδα παραγωγής/εμπορίας, στον έλεγχο του αγροδιατροφικού χώρου από καρτέλ και ολιγοπώλια, στις αθρόες εισαγωγές και ελληνοποιήσεις, στην αποδιάρθρωση της Διοίκησης και στην απαξίωση ερευνητικών και υποστηρικτικών δομών, στα κάθε λογής νέα χαράτσια από τις αιτήσεις ΟΣΔΕ έως τα έξοδα για το πιστοποιητικό ορθολογικής χρήσης γεωργικών φαρμάκων, στην υποθηκευμένη αγροτική γη, είτε στην Πειραιώς είτε στον εκκαθαριστή της ΑΤΕ.
Τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά, αν συνυπολογίσει κανείς τη συνεχώς μειούμενη αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών που πιέζει και από την πλευρά της ζήτησης τις τιμές προς τα κάτω, με αποτέλεσμα οι τιμές των προϊόντων για να είναι προσιτές στους εξαντλημένους οικονομικά καταναλωτές να γίνονται μη βιώσιμες για τους παραγωγούς.
Όλα τα παραπάνω διαμορφώνουν έναν κλοιό ασφυξίας στον αγροδιατροφικό κλάδο, οδηγώντας μεγάλο μέρος των μικρών και μικρομεσαίων παραγωγών στην φτωχοποίηση, στην υπερχρέωση, στην αδυναμία καλλιέργειας και στην εγκατάλειψη και συνολικά την αγροτική οικονομία στην αποεπένδυση και στην αφυδάτωσή της από την όποια ρευστότητα. Οι συνέπειες, όμως, είναι πολύ πιο γενικευένες και αφορούν στην ένταση της διατροφικής εξάρτησης, στο διευρυμένο αποκλεισμό κοινωνικών στρωμάτων από την κατανάλωση εγχώρια παραγόμενων και ποιοτικών αγροδιατροφικών προϊόντων, δημιουργώντας όρους επισιτιστικής κρίσης και ευνοώντας την υποκατάστασή τους από φθηνότερα, εισαγόμενα και συχνά χαμηλής ποιότητας προϊόντα.

Έλεγχος της γης, της παραγωγής και της τροφής
Τα μέτρα «για τους αγρότες» δεν χτυπούν μόνο μια τάξη, χτυπούν ό,τι είχε απομείνει όρθιο στην παραγωγή αυτής της χώρας, χτυπούν τη δυνατότητα ο τόπος αυτός να παράγει αλλά και τον έλεγχο του τι και από πού καταναλώνει. Κι αυτή είναι η κρίσιμη διάσταση του ζητήματος, για την οποία το οικονομικό επιτελείο και η κυβέρνηση (λειτουργώντας ως λογιστές της τρόικας και απολογητές του μνημονίου) επιδεικνύουν επικίνδυνη άγνοια και αδιαφορία.
Τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά. Αφορούν τον έλεγχο της γης, της παραγωγής και της τροφής. Γιατί πλάι σε αυτούς που δεν μπορούν και δεν θα μπορούν να τα βγάλουν πέρα, υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα του αγροδιατροφικού κλάδου που εποφθαλμιούν την γόνιμη ελληνική γη, που διαθέτουν αρχικό κεφάλαιο και πρόσβαση στις τράπεζες, που έχουν άμεση πρόσβαση και δυνατότητες σε δίκτυα μεταποίησης και εμπορίας και οι οποίοι γνωρίζουν καλύτερα από τους ιθαγενείς πολιτικούς τόσο την αξία ελέγχου της τροφής όσο και τις δυνατότητες του τόπου μας.
Άλλωστε, πολλοί είναι εκείνοι που μιλούν για αγροτο-ιμπεριαλισμό ή για μια νέα μορφή αποικιοκρατίας παρακολουθώντας το αυξανόμενο ενδιαφέρον από hedge funds, κρατικά και ιδιωτικά επενδυτικά σχήματα για εξαγορά αγροτικής γης. Σύμφωνα, μάλιστα, με την Deutsche Bank από το 2000 στη γεωργία καταγράφονται συναλλαγές επενδυτών που υπερβαίνουν τα 830 εκατ. στρ. γης και αντιστοιχεί στο 1,7% της γεωργικής έκτασης του πλανήτη. Ίσως, λοιπόν, η στοχοποίηση του αγροτικού χώρου από την πρόταση Γιουνκέρ και όσα περιγράφονται στο 3ο Μνημόνιο να μην είναι απλά εισπρακτικές εμμονές τεχνοκρατών, αλλά να ανοίγουν το δρόμο για τις πολυπόθητες «επενδύσεις» στη χώρα, αφού βέβαια πάρουν τη γη μας…

* Ο Δημήτρης Κοδέλας είναι γεωπόνος, πρώην βουλευτής Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ





Τι διαπραγματεύονταν;


Η κυβέρνηση πριν λίγες μέρες ψήφισε τη σταδιακή κατάργηση της επιστροφής του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο. Στον παρακάτω πίνακα φαίνεται η τεράστια επιβάρυνση των Ελλήνων αγροτών συγκριτικά με τους αγρότες άλλων χωρών της Ε.Ε. και του Ευρωπαϊκού Νότου. Αλήθεια, τι διαπραγματεύτηκε η κυβέρνηση;

ΧώραΜειωμένος ΕΦΚ
Πετρελαίου κίνησης Αγροτικού Τομέα
(€/1000 lt)
Ποσοστό % του
Μειωμένου ΕΦΚ σε σχέση με τον πλήρη ΕΦΚ
Ελλάδα*330,0020
Ισπανία78,7124
Γαλλία108,4023
Ιρλανδία102,2821
Πορτογαλία90,1122
Σλοβενία167,9237
Αγγλία129,5919
* τελική διαμορφώμενη τιμή με την εφαρμογή των μέτρων
- See more at: http://www.e-dromos.gr/epi8esh-sth-dynatothta-ths-xoras-na-paragei-2/#sthash.uxNbCg86.dpuf

GREXIT: ΜΠΛΟΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΓΙΑ ΚΟΥΤΟΦΡΑΓΚΟΥΣ Η ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ;


Εκτύπωση

11/11/15
ΣΧΟΛΙΟ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΔΥΟ ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΦΙΛΟΞΕΝΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ISKRA
 Του ΠΑΝΟΥ ΛΕΟΝΤΑΡΑΚΗ*
Την προηγούμενη εβδομάδα, με αφορμή την προβολή του γνωστού πλέον γαλλογερμανικού ντοκιμαντέρ για τις μέρες της διαπραγμάτευσης, δημοσιεύτηκαν στον τύπο οι απόψεις των πολιτικών προσώπων που έπαιξαν κεντρικό ρόλο την περίοδο εκείνη, ιδίως το τελευταίο τριήμερο πριν τη συμφωνία. Οι αποκαλύψεις αυτές είναι χρήσιμες στο βαθμό που μπορούν να εξαχθούν πολιτικά συμπεράσματα, ιδίως για αυτούς που θεωρούν όλη την προηγούμενη περίοδο και ιδίως αυτή του 7μηνου της διαπραγμάτευσης, ιδιαίτερα διδαχτική. Κάποια θέματα είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά, όπως η δήλωση του Γιούνκερ για τον Τσίπρα. Λέει ο Γιούνκερ: “από την μια οι Έλληνες με φόντο μια αντιευρωπαική προπαγάνδα απέρριψαν ένα κείμενο και ένα μήνα μετά η Ελληνική κυβέρνηση πρότεινε ένα κείμενο πολύ πιο σκληρό απ' αυτό που απέρριψε ο ελληνικός λαός. Είναι ένα πραγματικό κατόρθωμα". Μια άλλη σημαντική αποκάλυψη έρχεται από τον Μοσκοβισί, ο οποίος δηλώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση νόμιζε πως θα τρομάξει τους δανειστές ένα Grexit, λέγοντας χαρακτηριστικά πως "ήθελαν να μας οδηγήσουν έως το τέλος Ιουνίου με το ρολόι στο χέρι ελπίζοντας ότι το Grexit να μας τρομάξει αρκετά ώστε να κάνουμε υποχωρήσεις στο χρέος και σε κάποιες εμβληματικές μεταρρυθμίσεις". Το σημείο όμως που παρουσιάζει πιο ουσιαστικό ενδιαφέρον, είναι το ζήτημα γύρω από την περιβόητη διπλή πρόταση Σόιμπλε, το δεύτερο σκέλος της οποίας αφορούσε στο πενταετές timeout της Ελλάδας από την ευρωζώνη, με συναλλαγματική ισοτιμία, αναδιάρθρωση του χρέους και παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. (Ολόκληρο το κείμενο εδώ).
Η iskra φιλοξένησε τις τελευταίες μέρες δύο άρθρα με παρόμοιο περιεχόμενο. Το πρώτο είναι του Γιώργου Τσέλιου με τίτλο «Η μπλόφα Σόϊμπλε με το Grexit και η αθλιέστατη συνθηκολόγηση ΤσίπραGrexit και η αθλιέστατη συνθηκολόγηση Τσίπρα» και το δεύτερο του Αλέξανδρου Ζέρβα με τίτλο «Ταΐζοντας τους κουτόφραγκους θεωρίες GrexitGrexit». Τα δυο άρθρα λίγο-πολύ υποστηρίζουν ότι το Grexit δεν ήταν και δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία απειλή, μία μπλόφα από την πλευρά των δανειστών, ένας εκβιασμός για να περνάνε μέτρα εσαεί, ένα -εν τέλει- μη ρεαλιστικό σενάριο. Ο Γιώργος Τσέλιος, μετά από μια όντως ενδιαφέρουσα ανάλυση, γράφει χαρακτηριστικά: «Η αλήθεια, όμως είναι διαφορετική. Όλη η κατεστημένη ΕΕ, πιθανότατα και στην πραγματικότητα και ο Σοϊμπλε,τρέμουνκυριολεκτικά το Grexit». O Αλέξανδρος Ζέρβας σε παρόμοιο μήκος κύματος για το σενάριο Grexit: το «παραμύθι δεν έχει δράκο» και καταλήγει «στο τέλος, οι κουτόφραγκοι πάλι θα το φάνε το παραμύθι». Ορισμένα σχόλια:  
1. Όντως το Grexitδεν υπήρχε στις επιλογές των δανειστών τα πρώτα χρόνια του μνημονίου (2010-11), όταν η ευρωζώνη δεν ήταν προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο. Έκτοτε όμως, διανύθηκε πολύς δρόμος προετοιμασίας που την προστατεύει πλέον από ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όπως το «δέσιμο» μεγάλου μέρους του ελληνικού χρέους στο αγγλικό δίκαιο (ώστε σε περίπτωση εξόδου το μέρος αυτό του χρέους να παραμείνει σε ευρώ) και επίσης, το «ξεφόρτωμα» των ελληνικών τοξικών ομολόγων, μέσω του PSI. Άρα σήμερα, στο οικονομικό τουλάχιστο επίπεδο, η ΕΖ είναι προετοιμασμένη περισσότερο από ποτέ για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, ανεξάρτητα αν θα γίνει με όρους δανειστών ή με δικούς μας όρους. Οι μόνοι λόγοι διατήρησης της χώρας στην ΕΖ που παραμένουν αρκετά ισχυροί είναι πολιτικοί και γεωπολιτικοί, ωστόσο ένα Grexit με όρους δανειστών, όπως είναι φυσικό, θα φροντίσει την συνέχιση της αποικιοκρατικής εξάρτησης της χώρας. 
2. Όταν υποστηρίζεις -και δικαίως- ότι 3ο μνημόνιο είναι το χειρότερο, τότε αυτόματα οφείλεις να υποστηρίξεις ότι το πρόγραμμα αυτό δεν «βγαίνει», όπως άλλωστε δεν «βγήκαν» και τα δύο προηγούμενα. Για να «βγει» το πρόγραμμα, σύμφωνα με τα κριτήρια των δανειστών πάντα, πρέπει τουλάχιστο να υπάρχουν ικανά πρωτογενή πλεονάσματα ώστε να αρχίσει η αποπληρωμή του χρέους. Ελάχιστοι πλέον πιστεύουν ότι σε τέτοιες συνθήκες δημοσιονομικής ασφυξίας είναι δυνατόν κάτι τέτοιο. Εκτός αν πιστεύουμε ότι το χρέος είναι βιώσιμο. Προσωπικά, δε θα υποστηρίξω τον Βαρουφάκη διότι διακατέχεται από ένα σχεδόν δογματικό ευρωπαϊσμό, θα υποστηρίξω όμως ότι η άποψη που λέει ότι το πρόγραμμα σχεδιάστηκε για να μη «βγεί», άρα ένα Grexitπαραμένει ένα πολύ πιθανό (για πολλούς σίγουρο) σενάριο, είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα από την άποψη ότι η Ευρώπη «τρέμει» το Grexit και ότι «είναι παραμύθι που ταΐζουν σε κουτόφραγκους».  
3. Οι απόψεις που υποστηρίζουν ότι οι δανειστές δεν εννοούν το Grexit δεν μας εξηγούν ωστόσο γιατί ο Τσίπρας απέτυχε και τελικά συνθηκολόγησε και αφήνουν μάλλον να εννοηθεί ότι το «παιχνίδι» ήταν στημένο από την αρχή. Γιατί, αν δεν υιοθετήσεις αυτή την ευκολόπεπτη εξήγηση, τότε πρέπει να υποβληθείς στην βάσανο της πολιτικής σκέψης η οποία περιλαμβάνει μια ορισμένη πολιτική ανάλυση εκτιμήσεων, ταχτικών και κινήσεων. Αν λοιπόν βάλεις το μυαλό σου στον δύσκολο δρόμο, τότε θα συμπεράνεις ότι από την πλευρά Τσίπρα υπήρχε ένα πολιτικό σχέδιο που γκρεμοτσακίστηκε γιατί έλεγε ότι θα καταργήσει τα μνημόνια μέσα στο ευρώ. Ωστόσο, η διαπραγματευτική ταχτική που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αποτυχία του σχεδίου, βασιζότανε στην εκτίμηση ότι οι Eυρωπαίοι το Grexitόχι μόνο δεν το εννοούν, αλλά δεν το θέλουν με τίποτε. Αυτή του την εκτίμηση άλλωστε την είχε κάνει ευρέως γνωστή και νωρίτερα στο παρελθόν. Ο Τσίπρας λοιπόν πόνταρε στο ότι η ΕΖ θα έκανε πίσω για να μην υπάρξει Grexit. Και εκεί ακριβώς ήταν το μεγάλο αδύνατο σημείο. Προχωρούσε στην διαπραγμάτευση χωρίς σχέδιο, με μόνο του μέλημα να ροκανίσει χρόνο υπέρ της ελληνικής κυβέρνησης και κορυφώνοντας την αντιπαράθεση, με το δημοψήφισμα, στα όρια της ρήξης. Με μοναδική εκτίμηση και μπούσουλα ότι οι Ευρωπαίοι «τρέμουν» το Grexit. Ήταν μάλιστα τόσο σίγουρος για αυτό, που δεν μπήκε καν στον κόπο να φτιάξει το PlanB. Στη σύνοδο κορυφής, όταν διαπιστώθηκε ότι η Γερμανία αλλά και άλλοι, το Grexit τελικά το εννοούν και χωρίς φυσικά να διαθέτει PlanB, επέλεξε τη μοναδική ουσιαστικά «λύση», αυτή του 3ου μνημονίου, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου περιγράφεται στο πρώτο σκέλος της πρότασης Σόιμπλε. Αυτή η ανάλυση, που μάλλον απλή παράθεση γεγονότων είναι, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την άποψη ότι Σόιμπλε και Ευρωπαίοι μπλοφάρουν με το Grexit αλλά στην πραγματικότητα το «τρέμουν». Και για να το πούμε διαφορετικά: αν οι Ευρωπαίοι «έτρεμαν» το Grexit, που αυτό πραχτικά σημαίνει ότι δεν θα σε έβγαζαν ποτέ από την ΕΖ με δική τους πρωτοβουλία, τότε προς τί η αναγκαιότητα ύπαρξης Σχεδίου Β;
4. Aν κάποιος θεωρεί ότι το Grexit δεν είναι παρά μία μπλόφα, ένας εκβιασμός, ένα μή ρεαλιστικό σενάριο, τότε αυτό εν ολίγοις σημαίνει ότι οι δανειστές δεν πρόκειται να σε αναγκάσουν να εγκαταλείψεις το ευρώ, ακόμη και αν δεν τηρήσεις τους όρους του μνημονίου. Αυτό λοιπόν σημαίνει με τη σειρά του ότι προφανώς θα μπορέσεις να καταργήσεις τα μνημόνια μέσα στο ευρώ! Με αυτή όμως τη λογική, η επόμενη κυβέρνηση που θα θελήσει να καταργήσει τα μνημόνια θα καταλήξει με μαθηματική ακρίβεια εκεί που κατέληξε και ο Τσίπρας.   Το παρόν σημείωμα δεν έχει σκοπό να βγάλει συμπεράσματα για το παρελθόν. Θέλει να δείξει πώς τελικά αυτά τα συμπεράσματα βοηθούν σε μια μελλοντική τακτική. Μια ψύχραιμη εκτίμηση για το επόμενο διάστημα είναι ότι το Grexit θα χρησιμοποιείται κάθε φορά που οι επιμέρους πολιτικές του μνημονίου δεν θα «βγαίνουν», οι ευρωλάγνοι θα σκύβουν το κεφάλι και θα παίρνουν και άλλα μέτρα ώστε το πρόγραμμα να «βγεί» και έτσι θα ανατροφοδοτείται ο φαύλος κύκλος της ύφεσης, άρα το πρόγραμμα δεν θα «βγαίνει» ακόμη περισσότερο. Μέχρις οι δανειστές να καλύπτουν τους σκοπούς τους με το Μνημόνιο, θα το επιλέγουν. Όταν δουν ότι αυτό δεν είναι αρκετό ή στην περίπτωση που υπάρχουν αντιστάσεις, μπορούν να επιλέξουν το δικό τους PlanB, δηλαδή το Grexit με τους δικούς τους όρους, που προφανώς θα συνεχίζουν το ειδικό καθεστώς που βρίσκεται η χώρα από το 2010. Άλλωστε, από τότε περίπου υπάρχει η άποψη ότι είναι η μέρα με τη νύχτα αν η έξοδος γίνει με πρωτοβουλία των δανειστών ή με πρωτοβουλία της ίδιας της Ελλάδας.  
http://www.iskra.gr/index.php