Στην υγειά του Σπύρου Λάτση!


ΠΕΜΠΤΗ 24-12-2015

Στην υγειά του Σπύρου Λάτση!
Ποιοι και πώς έθαψαν το σκάνδαλο με το ξέπλυμα μαύρου χρήματος πελατών της EFG και πώς ο Σπύρος Λάτσης κατάφερε να διασώσει την τράπεζά του με λεφτά του ελληνικού λαού!
Τελικά σε αυτή τη χώρα δεν πρόκειται να αλλάξει απολύτως τίποτα, αφού το σύστημα εξουσίας συνεχίζει να ευνοεί τους ίδιους επιχειρηματίες που επί σειρά δεκαετιών έβγαλαν ένα… σκασμό λεφτά στις πλάτες του ελληνικού λαού.
Την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεων βάζουν λουκέτο λόγω οικονομικής ασφυξίας, με την πραγματική ανεργία να ξεπερνά το 30% και εκατομμύρια συνταξιούχων να κινδυνεύουν να χάσουν τις συντάξεις τους, το ελληνικό κράτος συνεχίζει να βάζει το κεφάλι του στον… ντορβά για «εκλεκτούς» επιχειρηματίες, οι οποίοι «σαρώνουν» όλες τις δουλειές, από τα πετρέλαια μέχρι το real estate.
Η κυβέρνηση των «αδιάφθορων» αριστερο-δεξιών που δήθεν ψάχνει ισοδύναμα για να μην κόψει τις κύριες συντάξεις των Ελλήνων, μπαίνει ως εγγυήτρια για να μην χρειάζεται φίλοι επιχειρηματίες (ακόμα και αν αυτοί, τύποις, έχουν αποχωρήσει από το μετοχικό κεφάλαιο) να βάζουν το χέρι στην τσέπη κατά τη διάσωση των τραπεζών τους. 
«Σοσια-ληστικά» πράγματα δηλαδή!
Μόλις πριν από λίγους μήνες και ενώ η χώρα βρίσκεται στην κυριολεξία στο γκρεμό, οι «αδιάφθοροι» Τσίπρας και Καμμένος αποφάσισαν με συνοπτικές διαδικασίες να μπει το ελληνικό δημόσιο ως εγγυητής για κάλυψη ομολογιακού δανείου της Eurobank, ύψους 900 εκατ. ευρώ!
Η υπόθεση είναι βεβαίως γνωστή στην πολιτική και στη δημοσιογραφική πιάτσα. Πλην όμως κανένα ΜΜΕ δεν τόλμησε να αναδείξει έστω και το παραμικρό.
Και όλα τα παραπάνω βεβαίως λαμβάνουν χώρα επί κυβερνήσεως «πρώτης φοράς Αριστερά».
Αξίζει να σημειωθεί πως στην απόφαση ρητώς αναφέρεται ότι σε οποιαδήποτε κατάπτωση της εγγύησης, αυτή οφείλει να καταβληθεί από το Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή από τους έλληνες φορολογουμένους!
Η Σχετική Απόφαση έχει ημερομηνία 24-07-2015 και φέρει την υπογραφή του τότε Αναπλ. Υπουργού Οικονομικών, Δημήτρη Μάρδα.
Δείτε την απόφαση:
APOFASH EUROBANK

Κι όλα αυτά για τον «εκλεκτό» μεγιστάνα Σπύρο Λάτση. Ναι, τον κύριο που έχτισε το Mall χωρίς άδειες, που θα πάρει το Ελληνικό έναντι πινακίου φακής, που ελέγχει τις τιμές του πετρελαίου στην Ελλάδα και που έσωσε και την τράπεζά του χωρίς να βάλει δεκάρα τσακιστή.
Ποια τράπεζα;
Αυτή που βρέθηκε στο στόχαστρο των Βρετανικών αρχών πριν από λίγα χρόνια για ξέπλυμα μαύρου χρήματος!!!
Ούτε αυτό το γνωρίζετε;
Στ’ αλήθεια κανείς δεν γνωρίζει τι απέγινε η εμπλοκή 94 πολιτικών προσώπων – πελατών της EFG που μπήκαν στο στόχαστρο για πιθανό ξέπλυμα μαύρου χρήματος από Βρετανική αρχή;
Κανείς δεν γνωρίζει για τους ελέγχους που έκανε το 2013 ο Βρετανικός FCA (Finance Contact Authority) και κατά τον οποίο βρέθηκαν 17 μυστήριοι φάκελοι από το Δεκέμβρη του 2007 έως τον Γενάρη του 2011 από τους 36 που ελέχθηκαν δειγματοληπτικά;
Κανείς δεν άκουσε τίποτα για το πρόστιμο 4,2 εκατομμυρίων στερλινών για την EFG και την εταιρεία CMA η οποία εξαγοράστηκε από τον Σπύρο Λάτση;
Προφανώς τα πρόστιμα πληρώθηκαν και η υπόθεση «έκλεισε», όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις ξεπλύματος μαύρου χρήματος.
Άλλως πώς μπορεί να εξηγηθεί τέτοια σιωπή;
Ο έλεγχος πάντως του FSA έδειξε σημεία και τέρατα, όπως θα δείτε και από τα ντοκουμέντα που ξεσκεπάζει το Newsbomb.gr
Από τους 3.342 πελάτες, οι 400 χαρακτηρίζονται «υψηλού ρίσκου» για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, εκ των οποίων 94 είναι πολιτικά πρόσωπα ή πρόσωπα που σχετίζονται με την πολιτική (συγγενείς κ.λπ)!!
Υπάρχουν περιπτώσεις ακόμα και «νονού» του οργανωμένου εγκλήματος που κατηγορείται και για δολοφονίες του οποίου ο γιος έγινε «πελάτης» της EFG χωρίς να γίνουν οι προβλεπόμενοι έλεγχοι.
Τα ευρήματα αφορούσαν μόνο την Βρετανία. Υπάρχει ακόμα και το Λουξεμβούργο, η χώρα – σκάνδαλο στην οποία η EFG έχει τεράστια δραστηριότητα. Κάποιοι μιλούν και για κινήσεις στην δευτερογενή αγορά.
Βεβαίως πρέπει να συμπληρώσουμε ότι κανένας αρμόδιος ελληνικός κρατικός μηχανισμός δεν ζήτησε να παραλάβει τον εν λόγω έλεγχο του Βρετανικού οργανισμού, όπως κανείς δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για τις λίστες Λαγκάρντ, Φαλτσιανί κ.λπ.
Δείτε την ανακοίνωση από την επίσημη ιστοσελίδα του Αγγλικού οργανισμού και θα καταλάβετε για τι σκάνδαλο μιλάμε!!!
skandalo efg

FCA fines EFG Private Bank £4.2m for failures in its anti-money laundering controls
Published: Yesterday
The Financial Conduct Authority (FCA) has fined EFG Private Bank Ltd (EFG) £4.2 million for failing to take reasonable care to establish and maintain effective anti-money laundering (AML) controls for high risk customers. The failings were serious and lasted for more than three years.
EFG is the UK private banking subsidiary of the EFGI Group, a global private banking group, based in Switzerland. EFG provides private banking and wealth management services to high net worth individuals including some from overseas jurisdictions recognised as presenting a higher risk of money laundering and/or bribery and corruption. At the end of 2011 around 400 of EFG’s 3,342 customer accounts were deemed by the firm to present a higher risk of money laundering or reputational risk, and of these 94 were held by politically exposed persons (PEPs).
As part of a thematic review of how UK banks were managing money laundering risk in higher risk situations, the Financial Services Authority (FSA) visited EFG in January 2011. That visit and further investigation caused serious concern to the FSA. The investigation found that EFG had not fully put its AML policies into practice. Of particular concern was that 17 of 36 reviewed customer files, opened between December 2007 and January 2011, contained customer due diligence that highlighted significant money laundering risks, but insufficient records of how the bank’s senior management had mitigated those risks.
Of these 17 files, the FSA found that the risks highlighted in 13 files related to allegations of criminal activity or that the customer had been charged with criminal offences including corruption and money laundering.
For example in one account, EFG’s due diligence highlighted that a prospective client had acquired their wealth through their father, about whom there were allegations of links with organised crime, money-laundering and murder. However there was insufficient information on file to explain how the bank concluded that this risk was acceptable or how it was mitigating the risks.
EFG also failed to appropriately monitor its higher risk accounts. Of the 99 PEP and other high risk customer files reviewed by the FSA, 83 raised serious concerns about EFG’s monitoring of the relationship.
As a result of these failures, EFG breached FSA Principle 3, requiring it to take reasonable care to organise and control its affairs responsibly and effectively.
Tracey McDermott, head of enforcement and financial crime, said:
«One of the FCA’s objectives is to protect and enhance the integrity of the UK financial system. This includes ensuring money in the UK system is clean.
«Banks are the first line of defence to make sure that proceeds of crime do not find their way into the UK. In this case while EFG’s policies looked good on paper, in practice it manifestly failed to ensure that it was addressing its AML risks. Its poor implementation of its agreed policies risked the bank handling the proceeds of crime. These failures merited a strong penalty from the FCA.
«Firms that accept business from high risk customers must have systems, controls and practices to manage that risk. The FCA will continue to focus on high risk customers and business.»
EFG settled at an early stage of the investigation and qualified for a 30% discount on its fine. Without the discount the fine would have been £6 million.
Notes for editors
The Final Notice for EFG Private Bank Ltd.
On 22 June 2011, the FSA published its findings from a thematic review, which focused on how banks manage money laundering risk in higher risk situations. The FSA published a Policy Statement PS11/15 Financial crime: a guide for firms on 9 December 2011. This contains guidance on steps firms can take to reduce their financial crime risk, including in their dealings with high risk and PEP customers.
EFG breached Principle 3 of the FCA’s Principles for Businesses. Principle 3 is set out in the FCA Handbook and states: a firm must take reasonable care to organise and control its affairs responsibly and effectively, with adequate risk management systems.
The FSA fined Coutts and Habib Bank for similar AML failings.
On the 1 April 2013 the Financial Conduct Authority (FCA) became responsible for the conduct supervision of all regulated financial firms and the prudential supervision of those not supervised by the Prudential Regulation Authority (PRA).
The FCA has an overarching strategic objective of ensuring the relevant markets function well. To support this it has three operational objectives: to secure an appropriate degree of protection for consumers; to protect and enhance the integrity of the UK financial system; and to promote effective competition in the interests of consumers
You can find more information about the FCA, as well as how it is different to the PRA.

Newsbomb.gr
Read more: http://www.newsbomb.gr/ellada/apokalypseis/story/654391/stin-ygeia-toy-spyroy-latsi#ixzz3vCmEpXph

ΣΥΡΙΑ: ΝΕΟ ΤΡΟΜΕΡΟ ΡΩΣΙΚΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΚΤΥΠΗΜΑ

ΝΕΚΡΟΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΜΙΤ ΣΤΟ ΙΡΑΚ

24/12/2015
Translate this page: EN FR DE ES RU AR
του Βασίλη Καπούλα
Οι ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις μετά από σφοδρές μάχες εξόντωσαν δεκάδες Tουρκμένους και Τούρκους στην περιοχή της Λαττάκειας.
 
Οι τραυματίες Τούρκοι και Τουρκμένοι όπως θα δείτε και σε εικόνες παρακάτω μεταφέρθηκαν σε τουρκικά νοσοκομεία μεταξύ αυτών και ο Amir Siho, διοικητής τους που πολεμούσε στο πλευρό της αλ-Κάιντα στη Λαττάκεια.
 
Την ίδια στιγμή η  Τουρκία υπό τον φόβο ενώσεως των δυνάμεων του PKK με το YPG χτίζει τείχος στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας όπως θα δείτε σε εικόνες και βίντεο παρακάτω!
 
Μάλιστα τουρκικός Στρατός σφυροκόπησε θέσεις των Κούρδων εντός της Συρίας στην περιοχή Tall Abyad. Στη περιοχή σπεύδουν μαχητές από την πολιτοφυλακή Sotoro στο Κομπάνι και δυνάμεις SDF. 
 
Οι Κούρδοι του YPG είναι στενοί σύμμαχοι των Κούρδων του PKK που πολεμούν στην ΝΑ Τουρκία.
 
Το σφυροκόπημα των θέσεων των Κούρδων ξεκίνησε χτες βράδυ στις 19:30 τοπική ώρα Δαμασκού χωρίς να υπάρξει καμία πρόκληση.
 
Οι εντάσεις μεταξύ Τουρκίας και Κούρδων έχουν αυξηθεί από τη στιγμή που οι Κούρδοι απελευθέρωσαν την πόλη Tall Abyad από το ISIS τον περασμένο Ιούλιο μετά από μαζική αντεπίθεση που ξεκίνησε από το Κομπάνι. 
 
Tαυτόχρονα ο Mahmut Ghazi Tatar, ισλαμιστής αιχμάλωτος από το ISIS σε ανάκριση του την οποία το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας έδωσε στην δημοσιότητα αποκάλυψε τους δεσμούς της ISIS με την Τουρκία.
 
Ο 24χρονος Mahmut Ghazi στρατολογήθηκε στο ISIS από την τουρκική πόλη Adıyaman.
 
Αυτός μαζί με 27 άλλους Τούρκους πέρασε τα σύνορα με τη Συρία με βοήθεια (από την τουρκική κυβέρνηση) για να καταταχθεί στους ισλαμιστές του ISIS.
 
"Αφού περάσαμε τα σύνορα μετακινηθήκαμε σε στρατόπεδο εκπαίδευσης 5 χλμ από τα σύνορα. Λάβαμε στρατιωτική εκπαίδευση και θρησκευτική κατήχηση. Πριν την αρχή της εκπαίδευσης καθένας από μας  ρωτήθηκε αν θέλουμε να γίνουμε "μάρτυρες" (βομβιστής αυτοκτονίας). Αρνήθηκα.
 
Αυτοί που συμφώνησαν μέσα σε έξι μήνες έλαβαν θρησκευτική εκπαίδευση. Από τη στιγμή που αρνήθηκα, η μόρφωση μου και η εκπαίδευση μου διήρκησε 70 ημέρες. Διδαχθήκαμε από τουρκικά βιβλία. Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, λίγοι άνθρωποι από την Τουρκία ήρθαν να μας ελέγξουν. Δεν είχαν γένια και δεν ήταν μέλη του ISIS" είπε Mahmut Tatar.
 
"Αυτοί που έλαβαν εκπαίδευση, τα 27 μέλη που ήταν όλοι Τούρκοι στάλθηκαν στην πόλη Tel Abaid όπου ζούσαν σε σπίτια και η εκπαίδευση τους συνεχίστηκε εκεί. Τα ονόματα τους κρατήθηκαν μυστικά και δεν τους επιτράπηκε να επικοινωνήσουν με τις οικογένειες τους για έξι μήνες".
 
"Μόλις ειδοποιηθήκαμε για την παρουσία Κούρδων στρατιωτών από άλλα μέλη του ISIS, εγώ με 12 ακόμα μέλη, τρέξαμε μακριά από το Tal Abaid.
 
"Κρυφτήκαμε σε κοντινό χωριό. Το επόμενο πρωινό προσπάθησα να ξεφύγω αλλά πιάστηκα αιχμάλωτος".
 
"Οι Κούρδοι συμπεριφέρονται καλά στους αιχμαλώτους, τους δίνουν νερό ακόμη και τσιγάρα. Κρατήθηκα σε ένα δωμάτιο μαζί με αρκετούς άλλους ανθρώπους. Δεν πίστευα ότι θα μου φέρονταν τόσο καλά, φοβόμουν βασανισμούς. Σκέφτηκα ότι θα σκοτωθώ αλλά αποδείχτηκε ότι οι Κούρδοι δεν σκοτώνουν αιχμαλώτους".
 
"Άκουσα κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης μου τον Μάϊο του 2015,  από τον διοικήτη του ISIS, Abu Talha, ότι πουλάμε πετρέλαιο στην Τουρκία και τα λεφτά από την Άγκυρα μας βοηθάνε να επιλύουμε όλες τις οικονομικές δυσκολίες".
 
Τα βυτιοφόρα είχαν αργό πετρέλαιο, πετρέλαιο θέρμανσης και βενζίνη. Aυτή είναι η κύρια πηγή εισοδήματος για το ISIS"...
 
"Το πετρέλαιο πωλείται στη Τουρκία με τη μεσολάβηση αριθμού επιχειρηματιών και εμπόρων. Το ISIS λαμβάνει πολλά προϊόντα από την Τουρκία και άλλες Αραβικές χώρες" είπε ο Mahmut Ghazi.
 
"Ανέφερε ότι οι Αμερικανικοί βομβαρδισμοί δεν τους έπληξαν καθόλου. Πίστευαν ότι οι ΗΠΑ προσποιούνται"...
 
Όταν ρωτήθηκε γιατί το ISIS δεν πολεμά εναντίον του Ισραήλ o  Abu Talha είπε:
 
“Πρώτα πρέπει να σπάσουμε ένα μικρό τοίχο και μετά να καταστρέψουμε ένα μεγάλο".
 
Τέλος είπε ότι: 
 
"οι ισλαμιστές που θέλουν να καταταχθούν περνάνε τα σύνορα με Τουρκία. Οι μαχητές από Ευρώπη, Αμερική, Σαουδική Αραβία, Τυνησία, Υεμένη, Κατάρ, Λίβανο και Αίγυπτο ακολουθούν όλοι τον ίδιο δρόμο..."
 
"Οι διοικητές μας είπαν ότι προετοιμάζουν μεγαλύτερη τρομοκρατική επίθεση από την 11 Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ"...
Ταυτόχρονα, βρέθηκε κινητό ενός πράκτορα της ΜΙΤ που έπεσε νεκρός, γεγονός που αποδεικνύει πως η Τουρκία παρέχει υποστήριξη στους ισλαμιστές του ISIS και στο Ιράκ.
"Το κινητό τηλέφωνο βρέθηκε πάνω σε μέλος του ISIS που έπεσε νεκρό μετά από σφοδρές μάχες δύο ημέρες πριν"...
"Το κινητό περιέχει μηνύματα από την ΜΙΤ που αναφέρουν τους διαδρόμους που είναι ασφαλείς για να περάσουν οι ισλαμιστές"..
"Επίσης περιέχει και άλλες σημαντικές πληροφορίες που δεν μπορούν να αποκαλυφθούν τώρα και έχουν δοθεί σε ειδικές υπηρεσίες ασφαλείας για περαιτέρω ανάλυση"...
H επίθεση των Κούρδων
Tell Abyad offensive (2015).png
 
Ο Τούρκος που πολεμούσε μαζί με την Αλ-Κάιντα
 
Embedded image permalink
 
Embedded image permalink
 
Νεκροί Τούρκοι και Άραβες ισλαμιστές. Ανάμεσα τους και πράκτορες της ΜΙΤ
 
Embedded image permalink
 
Embedded image permalink
 
Embedded image permalink
 
 
Embedded image permalink
 
 
 
 
 
Embedded image permalink
 
Embedded image permalink
 
Embedded image permalink
 
 
Σπεύδουν ενισχύσεις στο Κομπάνι
 
 
 
Embedded image permalink
 
Embedded image permalink
 
Το τείχος που κατασκευάζει η Τουρκία στα σύνορα με Συρία
 
Embedded image permalink
 
Embedded image permalink
 
Embedded image permalink
 
Embedded image permalink
 

Ο Ζουράρις και η «επανάσταση» των διαστροφών…


 
Όταν τέτοιες εικόνες κοινωνικού βούρκου 
γίνονται «πολιτικό δικαίωμα», τότε 
προελαύνει ο νέος φασισμός: Του 4ου Ράιχ
 
ΠΕΜΠΤΗ 24-12-2015

Για μία ακόμη φορά ο Ζουράρης υπερψήφισε ένα επαίσχυντο νομοσχέδιο. 
Είχε υπερψηφίσει και το νομοσχέδιο για την απόδοση ελληνικής ιθαγένειας σε παιδιά λαθρομεταναστών. 
Τότε στο άρθρο μας,«Ζουράρις: Οι μάσκες πέσανε», γράφαμε μεταξύ άλλων:


«Ο Ζουράρις ΠΑΝΤΑ ένας κάλπικος παράς ήταν. Ένας επιτήδειος έμπορας των εθνικών ζητημάτων και απέραντα καιροσκόπος και νάρκισσος. 
Θορυβούσε «πατριωτικά» αλλά ΠΑΝΤΑ κρατούσε πεισματικά το στόμα του κλειστό πάνω στις πολιτικές αιχμές των εθνικών και κοινωνικών ζητημάτων: Μεταναστευτικό, Ιθαγένεια, Καλλικράτης, άλωση της Ορθοδοξίας, μουσουλμανική κατοχή και τα παιχνίδια που παίζονται με το μουσουλμανικό στοιχείο, Κάρτα του Πολίτη και πολλά άλλα… 
Έχει αποδεχτεί ακόμα και την «αξιοποίηση της Εκκλησιαστικής περιουσίας για την εξόφληση του χρέους» ΚΑΙ τη ΣΥΝΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ του Αιγαίου με τον τούρκικο επεκτατισμό… 
Γνωστές ακόμα και οι πολιτικές του πτήσεις: Υποψήφιος το 2000 με το ΚΚΕ, υμνητής του τηλεοπτικού κόμματος Αβραμόπουλου («θα έσπαγε το δικομματισμό»), συνύπαρξη με τον Παπαθεμελή, μετά στη «Σπίθα» του Μίκη και τελευταίως με τους ΑΝΕΛ: Εδώ …πέτυχε το στόχο, βγήκε βουλευτής…».
  

Υπογραμμίζουμε ιδιαίτερα τα εξής: 

«Ο Ζουράρις είναι και αυτός ένας θορυβώδης χαμαιλέοντας που κατά περίσταση και …μελετημένα το παίζει λέοντας…».
 

Αυτή η Βουλή των χαμαιλεόντων βαπτίζει την ΠΑΡΑΚΜΗ και τη ζωώδη λύσσα των διαστροφών …πρόοδο!!! 

Η «επανάσταση», όμως, των διαστροφών (κάθε είδους) και του κοινωνικού βούρκου είναι ΦΑΣΙΣΜΟΣ…
 

ΦΑΣΙΣΜΟΣ είναι η θορυβώδης βαρβαρότητα και τρομοκρατία των γκέι και των λεσβιών: Είναι τα εκκρίματα του καπιταλιστικού πολιτισμού που δεν χωνεύονται και ξερνιούνται από το λαρύγγι της Νέας Τάξης, με ανεξάντλητα αποθέματα αγριότητας και σκοταδισμού…

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΡΕΣΑΛΤΟ"-http://resaltomag.blogspot.gr/


 

Η «επανάσταση» της νεοταξίτικης παρακμής, με ηγέτη τον Βαλλιανάτο…



Η κατοχική Βουλή συναινετικά υπερψήφισε το Σύμφωνο Συμβίωσης. Αυτό τα λέει όλα… 

ΠΕΜΠΤΗ 24-12-2015

Ο ξεφτιλισμός δεν είναι αμαρτία
Όταν το σύνολο, σχεδόν, των δωσίλογων ανδρεικέλων των μαφιόζων του χρήματος και του 4ου Ράιχ «εκτελεί» με τόση προθυμία τις «εντολές» (Σύμφωνο Συμβίωσης), τα λόγια περιττεύουν. Και μόνο αυτό το γεγονός της συναινετικής δωσίλογης ομοψυχίας καταδεικνύει, με τον πλέον κατηγορηματικό και...
τελεσίδικο τρόπο, τον «προοδευτικό» χαρακτήρα του Συμφώνου Συμβίωσης…Και ό,τι είναι «προοδευτικό» για την «ελεύθερη αγορά» και τους μηχανισμούς της πλανητικής χρηματιστηριακής κακουργίας, είναι μαύρη ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ για τις...κοινωνίες και ΕΦΙΑΛΤΗΣ για τους λαούς… 
Ό,τι είναι «προοδευτικό» για τους δωσίλογους υπαλλήλους των νέων αποικιοκρατών, είναι καταστροφή και διάλυση των εθνών, των κοινωνιών και των Ανθρώπων… 
Και μόνο, συνεπώς, ότι κι αυτό το «Συμβόλαιο Θανάτου» (Σύμφωνο Συμβίωσης) το υπερψήφισαν όλες οι δωσίλογες κατοχικές δυνάμεις τα λέει ΟΛΑ… 
Κάποιες απ’ αυτές θέλησαν να κρυφτούν πίσω από το δάκτυλό τους: Με την απουσία τους από την ψηφοφορία… 
Αυτοί ουσιαστικά ψηφίζουν ΝΑΙ στο Σύμφωνο Συμβίωσης και με κουτοπόνηρο τρόπο επιχειρούν να διαφοροποιηθούν, κοροϊδεύοντας τους ψηφοφόρους τους… 
Το πώς ψήφισε η κατοχική Βουλή διαβάστε εδώ: 
http://www.enikos.gr/politics/360399,Me-eyreia-pleioyhfia-perase-to-Symfwno-Symviwshs-.html 
Η κατοχική, συνεπώς, Βουλή υπερψήφισε, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, την εντολή των «νταβάδων» του χρήματος, με πρωτοπόρους τους υστερικούς του νεοφιλελευθερισμού και του «αριστερού» δωσιλογισμού: ΣΥΡΙΖΑ, ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ και Λεβέντη!!! 
Υπάρχει, αλήθεια, μεγαλύτερη απόδειξη από αυτό, για το πόσο «προοδευτικό» είναι αυτό το «Σύμφωνο»;;; 
Αλήθεια οι «αριστεριστές», αυτοί οι εραστές των πολιτικών δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, τι έχουν να πούνε;;; 
Και αν αυτά τα κραυγαλέα πολιτικά δεδομένα δεν τους προβληματίζουν, οι εικόνες του μπουρδέλου της Βουλής (που υπερψήφισε το Σύμφωνο Συμβίωσης), ούτε αυτές τους προβληματίζουν;;; 
Οι εικόνες του διαλόγου μεταξύ Κατσίκη και Αμυρά, αλλά και οι εικόνες της ομοφυλόφιλης πολιτικής και ηθικής ασυδοσίας και ισοπέδωσης στα θεωρεία της Βουλής, δικαιώνουν και νομιμοποιούν το λαϊκό σύνθημα: «Να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή»…  Από μια τέτοια Βουλή μπορεί να βγει τίποτα το προοδευτικό; 
Το ερώτημα απευθύνεται στους ντούρους «αριστεριστές»…

sibilla

Η κατάληξη της «αραβικής άνοιξης» 5 χρόνια μετά

ΠΕΜΠΤΗ 24-12-2015

Πέντε περίπου χρόνια έχουν περάσει από τη 18η Δεκεμβρίου του 2010, που θεωρήθηκε ημερομηνία εκκίνησης της «αραβικής άνοιξης». Ο τόπος ήταν η Τυνησία και το γεγονός που πυροδότησε τις εξελίξεις ήταν η αυτοπυρπόληση του Μοχάμετ Μπουαζίζι, ενός πλανόδιου πωλητή στον οποίο φέρθηκε υπερβολικά αυστηρά η δημοτική αστυνομία. Οι ταραχές που ακολούθησαν έδωσαν φαινομενικά ορατό πολιτικό αποτέλεσμα... 

Αποτέλεσμα εικόνας για ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ

Με τίμημα περίπου τετρακόσιους νεκρούς και με πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς και πισωγυρίσματα, τα αιτήματα των διαδηλωτών θεωρητικά ικανοποιήθηκαν. Χρησιμοποιούμε τον όρο «θεωρητικά» γιατί τα αιτήματα αυτά ήταν... εξαιρετικά αόριστα και σχεδόν φιλοσοφικά στις διαστάσεις τους. Το αίτημα για «ανθρώπινα δικαιώματα», για «ελευθερία» ή «ελευθερία του λόγου», για «πάταξη της αυθαιρεσίας και της διαφθοράς» των κυβερνώντων δεν συνοδευόταν από οποιοδήποτε συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα και έθιγε μόνο επιφανειακά την ίδια την κοινωνική ανισότητα και την εκμετάλλευση της εργασίας, που ήταν ακριβώς οι πηγές και οι αιτίες της γενικευμένης δυσπραγίας που διέτρεχε τη χώρα.
Γενικά, η πρώτη αυτή γενική δοκιμή της «αραβικής άνοιξης» αποδείχθηκε επιτυχημένη. Τον Οκτώβρη του 2011 η χώρα απέκτησε ένα πολυφωνικό Κοινοβούλιο και στις αρχές του 2014 ένα «δυτικό» Σύνταγμα, όπου κατοχυρώνονταν η «ανοικτή διακυβέρνηση» (open government), τα «ανθρώπινα δικαιώματα», η «ισότητα των φύλων», ενώ η καταστολή ονομάστηκε «προστασία του πολίτη». Αν ψάχνετε για κάτι ισοδύναμο και πιο κατανοητό στα καθ' ημάς, η όλη εξέλιξη ήταν κάτι σαν την άνοδο του Γιωργάκη Παπανδρέου στην εξουσία. Παρ' όλα αυτά, η επιρροή των ισλαμιστών φάνηκε - εκλογικά τουλάχιστον - να περιορίζεται και «δυτικότροπες» πολιτικές δυνάμεις ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας. Η επιτυχία θεωρήθηκε δεδομένη, γεγονός που αποτυπώθηκε με την απονομή του βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη του 2015, στο «Κουαρτέτο για τον Εθνικό Διάλογο» της χώρας, θεσμός που οδήγησε - κατά το σκεπτικό της απονομής - στη δημιουργία μιας πλουραλιστικής δημοκρατίας στην Τυνησία.
Αίγυπτος: Διαδήλωση ενάντια στον Μόρσι το 2013
Αίγυπτος: Διαδήλωση ενάντια στον Μόρσι το 2013
Το βραβείο Νόμπελ έσπευσε να ενθαρρύνει τις δυνάμεις εκείνες που οδήγησαν στη φαινομενική επιτυχία τη μόνη πετυχημένη εφαρμογή της «αραβικής άνοιξης». Λέμε να ενθαρρύνει καθότι οι εξελίξεις του 2014 - 2015 αποκάλυψαν δυσλειτουργίες, στίγματα και κινδύνους. Η κοινωνική δυσπραγία παρέμεινε έντονη και οι αρχικές πολύνεκρες επιθέσεις ισλαμιστών σε τόπους τουριστικής δραστηριότητας (αρχαιολογικό μουσείο, ξενοδοχεία) κλιμακώθηκαν με την πρόσφατη επίθεση στην εκλεκτή προεδρική φρουρά της χώρας. Είναι προφανές ότι η χώρα - πρότυπο των φιλοδυτικών «ανοίξεων» δεν βρίσκεται στην καλύτερή της κατάσταση.
Η εφαρμογή της συνταγής
Συγκριτικά, όμως, θα μπορούσε να είναι και χειρότερα. Η συνταγή της «αραβικής άνοιξης» εφαρμόστηκε στη συνέχεια στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στην Υεμένη και τη Συρία. Στο πρώτο από αυτά τα κράτη οι μαζικές κινητοποιήσεις στην πλατεία Ταχρίρ ή στην Αλεξάνδρεια, παρά τη βιαιότητα των συγκρούσεων (περίπου 900 θύματα), έδειξαν να οδηγούν σε ανάλογο με την Τυνησία αποτέλεσμα. Το Φλεβάρη του 2011 η κυβέρνηση του Χόσνι Μουμπάρακ ανατράπηκε, αργότερα έγιναν εκλογές, οι εκλογές δεν έβγαλαν αυτό που ο δυτικός κόσμος επιθυμούσε (τις κέρδισε το κίνημα των «Αδελφών Μουσουλμάνων»), οπότε οι νικητές των εκλογών αποπέμφθηκαν από την κυβερνητική εξουσία με μέριμνα και έξοδα του στρατού και ο επικεφαλής των «Αδελφών», ο Μόρσι, βρέθηκε υπόδικος. Σήμερα, καθώς πολλαπλασιάζονται οι επιθέσεις των ισλαμιστών στο Σινά, αλλά και στα αυστηρότατα φρουρούμενα προάστια του Καΐρου, η ανησυχία για το τι θα μπορούσε να σημαίνει μια γενικευμένη αποσταθεροποίηση της Αιγύπτου, μάλλον πρέπει να προκαλεί ρίγη σε όλους - ίσως σε εμάς πρώτους καθότι είμαστε γείτονες της ιστορικής αυτής χώρας.
Από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Συρία
Από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Συρία
Ως προς την «επιτυχία» της «αραβικής άνοιξης» στη Λιβύη, ή στην Υεμένη, είναι μάλλον περιττό να επιμείνουμε. Οι χώρες αυτές πολυδιασπάστηκαν και βυθίστηκαν στη δίνη διαρκών εσωτερικών συγκρούσεων και απόλυτης ανασφάλειας και αναρχίας. Θα ήταν απίθανο να εξέλθουν από αυτήν την κατάσταση σύντομα. Ο άγριος θάνατος του Καντάφι παρουσιάστηκε στα δυτικά μέσα ενημέρωσης ως «θεία δίκη», προσθέτοντας ερωτήματα για τις προοπτικές της επίμονης ιμπεριαλιστικής επέμβασης της Δύσης (των ισχυρών καπιταλιστικών μητροπόλεων της Ευρώπης και των ΗΠΑ, για να προσδιορίζουμε τις έννοιες) στην περιοχή.
Χονδρικά, εάν θέλουμε να καταδείξουμε τις παλιές και νέες εστίες πολέμου που προκάλεσε το πνεύμα της «αραβικής άνοιξης», όπως και οι προγενέστερες ιμπεριαλιστικές εκστρατείες στον αραβικό - μουσουλμανικό κόσμο, μπορούμε πλέον να δημιουργήσουμε έναν εντυπωσιακό κατάλογο: Με επίκεντρο την πολύπαθη Συρία, όπου ο πόλεμος παίρνει νέες διαστάσεις με την επέμβαση της Ρωσίας, και με εστίες ανοιχτές και αιματηρές στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, στην Υεμένη, στη Σομαλία, στο Σινά, στο Μάλι, στο Σουδάν, στο Νίγηρα, στη Νιγηρία, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και τελευταία την έως τώρα φιλοδυτική και «σίγουρη» Τυνησία, η «αραβική άνοιξη» δείχνει να μετεξελίσσεται σε ένα τεράστιο πολεμικό μέτωπο, εξαιρετικά απρόβλεπτο ως προς τη δυναμική και τις προοπτικές του.
Οπωσδήποτε, οι έως τώρα εξελίξεις πιστώνονται με μια σημαντική εξέλιξη στην ίδια την ευρωπαϊκή πολιτική ενδοχώρα. Την επαναφορά του περί πολέμου λόγου στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις. Ο Πρόεδρος της Γαλλίας θεωρεί ότι η χώρα του βρίσκεται σε πόλεμο, η κυβέρνηση του Βελγίου εφαρμόζει μέτρα πολέμου, η γειτονική μας Τουρκία επιδίδεται σε παιχνίδια πολέμου και τα δημόσια οικονομικά των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης επιβαρύνθηκαν με πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ για την εξυπηρέτηση αναγκών του πολέμου. Στο όνομα της «ασφάλειας» η εσωτερική καταστολή γνωρίζει δόξες μεγάλες ενώ οι διαστάσεις των γεγονότων προσαρμόζονται στις πολεμικές ανάγκες της στιγμής. Επιτρέψτε μου να αμφιβάλω για το κατά πόσο η πρόσφατη «μάχη» της παρισινής συνοικίας του Σεντ Ντενί, όπου 800 πάνοπλοι των «ειδικών δυνάμεων» αναμετρήθηκαν με τρία παιδιά εθισμένα στα ναρκωτικά, στις σέλφι, στην αυτοκαταστροφή και στη δολοφονία των γύρω, θα βρει στο πάνθεο της γαλλικής στρατιωτικής ιστορίας θέση ανάλογη με τις μάχες του Μάρνη, του Αούστερλιτζ, της Ιένας ή του Βαγκράμ...
Το αντιδραστικό περιεχόμενο της «άνοιξης»
Αλλά ας αφήσουμε το ζήτημα της τρομοκρατίας για αργότερα.
Η «αραβική άνοιξη» απέκτησε το δεύτερο συστατικό της από τις μακρινές αναμνήσεις των αστικών επαναστάσεων του 19ου αιώνα. Εκείνες του 1830 ή του 1848, όπου ανάμεσα στα πολλά επαναστατικά άσματα του καιρού, ξεχώριζε εκείνο το γαλλικό που έφερε τον τίτλο «Le Temps des Cerises» (ο καιρός των κερασιών) και προφανώς υπονοούσε την άνοιξη. Το ίδιο τραγουδούσαν και στην Κομμούνα του Παρισιού του 1871 αλλά υποθέτουμε ότι η αστική τάξη δεν θα ήθελε να το θυμάται αυτό. Στα πλησιέστερα στην εποχή μας χρόνια ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να προσδώσει «επαναστατικά» χαρακτηριστικά σε κάθε αντικομμουνιστικό κίνημα που εκδηλωνόταν στην Ευρώπη. Στα 1968, ο όρος «έντυσε» το κίνημα της Πράγας, που ονομάστηκε επί τούτου «άνοιξη της Πράγας». Η λέξη «άνοιξη» χρησιμοποιήθηκε έκτοτε πολύ συχνά στις «πορτοκαλί επαναστάσεις», που αποτέλεσαν την πολιτική αιχμή του δόρατος για την παλινόρθωση του καπιταλισμού στις Λαϊκές Δημοκρατίες και εντέλει στην ίδια τη Σοβιετική Ενωση, κλείνοντας τον μεγάλο επαναστατικό κύκλο του 1917.
Από την Ευρώπη ο όρος μεταφέρθηκε στον αραβικό - μουσουλμανικό κόσμο όταν ολοκληρώθηκαν οι πρώτες ιμπεριαλιστικές εκστρατείες ενάντια στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Οι εκστρατείες αυτές θεωρήθηκαν πετυχημένες καθότι κατέστρεψαν τα εκεί καθεστώτα και οδήγησαν στην εγκατάσταση φιλοδυτικών κυβερνήσεων στην Καμπούλ και τη Βαγδάτη. Η τότε εκτίμηση ήταν ότι οι όποιες αντιστάσεις απέμεναν εκεί θα καμφθούν πολύ σύντομα και ως εκ τούτου οι συμμαχίες των προθύμων μπορούσαν να επιδοθούν στην υπόθαλψη ευρύτερων ανατροπών στον ισλαμικό κόσμο.
Η «αραβική άνοιξη» βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στις μεθόδους και τις τακτικές των «πορτοκαλί επαναστάσεων». Η συνταγή ήταν δοκιμασμένη και σε τελευταία ανάλυση εξακολουθούσε να παράγει αποτελέσματα. Η εγκατάσταση φιλοδυτικής και αντι-ρωσικής πολιτικής ηγεσίας στο Κίεβο της Ουκρανίας είχε γίνει εφικτή με τον ίδιο αυτό τρόπο. Ως προς τον αραβικό κόσμο, η τακτική αυτή στόχευε σε μια επανάληψη του 1989 - 1990 στον περίγυρο της ευρωπαϊκής ηπείρου αυτή τη φορά. Το ζητούμενο ήταν ευδιάκριτο: Η καταστροφή των καθεστωτικών κρατικών μηχανισμών (ειδικά των σχετιζόμενων με το κίνημα του «Μπάαθ») θα «απελευθέρωνε», σε όφελος των καπιταλιστικών κέντρων, λαούς, ανθρώπους, αγορές και πλουτοπαραγωγικούς πόρους. Η εγκατάσταση στις αραβικές πρωτεύουσες «κυβερνήσεων» αμερικανοσπουδασμένων νεαρών πολιτικών (του είδους που άνθισε σε βαλκανικές ή σε πρώην σοσιαλιστικές χώρες) θα επισημοποιούσε τη μετατροπή αυτών των πολύ πλούσιων γεωγραφικών ζωνών σε «προτεκτοράτα» ενός νέου τύπου - που δεν θα δεσμεύονται δηλαδή τόσο από τις κυβερνήσεις των κρατών-προστατών αλλά που θα συνεργάζονται άμεσα και αποδοτικά με τις μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, με πιθανή μοναδική «πολιτική» παρεμβολή εκείνη των διεθνών οργανισμών.
Ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και μεθοδική καταστροφή
Αυτοί οι Διεθνείς Οργανισμοί και το φυσικό τους συμπλήρωμα, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, αξίζουν ίσως της προσοχής μας σε αυτό το σημείο. Αναφερόμενοι γενικά σε αυτούς θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι αποτελούν το όχημα διά μέσου του οποίου αφαιρούνται από τους λαούς του κόσμου τα πολιτικά τους δικαιώματα σε τρόπο ώστε να γίνονται αυτοί πιο ευάλωτοι στις επιταγές και στις ανάγκες του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Για να μην πάμε μακριά, μπορούμε να φέρουμε για παράδειγμα τη χώρα μας, όπου οι συνταγματικές εθνικές συμβάσεις - θεμέλιο των όποιων πολιτικών δικαιωμάτων μπορεί να έχει ο κοινωνικά αδύναμος σε μια αστική κοινωνία - ακυρώνονται μεθοδικά διά μέσου σειράς συμφωνιών που υπογράφει η χώρα σε διπλωματικό επίπεδο με ένα ασύλληπτο πλήθος οργανισμών (περίπου 170). Προφανώς οι πιο γνωστοί από αυτούς είναι ο ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ ή η Ευρωπαϊκή Ενωση, πλην όμως η ζωή και τα πολιτικά δικαιώματα των ανθρώπων - ή των χωρών - εξαρτώνται και από πλήθος «ανύποπτων» άλλων (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, Παγκόσμια Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων κ.λπ. κ.λπ.).
Η απόλυτη προσαρμογή στα κελεύσματα αυτών των Οργανισμών είναι το κριτήριο για τη δημοκρατικότητα ή μη ενός καθεστώτος ή ενός κράτους. Τυχόν απείθεια στις παραινέσεις τους ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου και ενίοτε σημαίνει και πραγματικό πόλεμο.
Καθώς το οικουμενικό αυτό σύστημα απεχθάνεται την όποια αντίσταση μπορεί να προβάλουν στην παντοδυναμία του κυβερνήσεις ή απλά και μόνο κρατικές δομές και μηχανισμοί, είναι πρόθυμο να κατεδαφίσει σε βάθος αυτά τα σχήματα. Με την έκφραση σε βάθος υπαινισσόμαστε ότι η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα δεν αρκείται στο να ανατρέψει κυβερνήσεις και καθεστώτα αλλά αποβλέπει στην καταστροφή συλλογικοτήτων και μηχανισμών, του οτιδήποτε μπορεί να σηματοδοτήσει μια οργανωμένη κοινωνία. Η μεθοδική καταστροφή των αστικών μεσοστρωμάτων στις χώρες που δέχονται επίθεση υπηρετεί αυτήν την πολιτική. Τα μεσοστρώματα παράγονται από κρατικούς μηχανισμούς και λειτουργίες (Εκπαίδευση, Υγεία - Πρόνοια, δημόσια έργα, δημόσιες υπηρεσίες κ.λπ.) και έχουν την «τεχνογνωσία» που χρειάζεται μια κρατική μηχανή για να λειτουργήσει. Η καταστροφή τους - όπως μεθοδικά φαίνεται να γίνεται στη Συρία - αποκλείει την επανασύσταση οργανωμένου κρατικού μηχανισμού κάτω από οποιαδήποτε κυβέρνηση και καθεστώς.
Στο σημείο αυτό υπεισέρχονται η αναγκαιότητα και ο ρόλος των «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων», των ΜΚΟ. Δεδομένου ότι οι βασικές ανάγκες μιας κοινωνίας πρέπει να εξυπηρετούνται και ότι για την εξυπηρέτησή τους χρειάζεται κάποιος μηχανισμός που να ασκεί τις ζωτικές τουλάχιστον για την επιβίωση των ανθρώπων κρατικές λειτουργίες, οι «μη κυβερνητικές οργανώσεις» καλούνται να καλύψουν το κενό που προκαλείται. Οι ΜΚΟ, σε στενή επαφή με τους διεθνείς οργανισμούς και τις πολιτικές τους στοχεύσεις, με πλουσιοπάροχη χρηματοδότηση από αυτούς και από τις εθνικές κυβερνήσεις των καπιταλιστικών μητροπόλεων, σπεύδουν να διαδραματίσουν το ρόλο τους στον ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό.
Ως παρένθεση να σημειώσω εδώ ότι η διαρκώς και μεγαλύτερη υποκατάσταση του δικού μας - ελληνικού - κρατικού μηχανισμού από υπηρεσίες και σχήματα «μη κυβερνητικών οργανώσεων» - όπως φάνηκε στο «προσφυγικό» - είναι μέρος της ίδιας και της αυτής διαδικασίας. Για να το πω ωμά - με κίνδυνο να δυσαρεστήσω πολλούς που εθίζονται στο δηλητηριώδες νέφος παραπλάνησης που καλλιεργεί σε όφελος των καπιταλιστικών συμφερόντων η σοσιαλδημοκρατία - η συρρίκνωση και η κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, αμβλύνεται ως προς τις συνέπειες με τη δράση των Γιατρών χωρίς Σύνορα και άλλων παρεμφερών οργανώσεων - και τούτο ανεξάρτητα από τις καλές προθέσεις των όσων στρατεύονται σε αυτά τα σχήματα. Από το σημείο αυτό έως το επιχείρημα της μη αναγκαιότητας ενός συστήματος Υγείας καθώς το κενό καλύπτεται από τη φιλανθρωπική δραστηριότητα του εθελοντισμού, η απόσταση είναι μικρή.
Ρίζες στις αντισοβιετικές τακτικές στο Αφγανιστάν
Αλλά ας επιστρέψουμε στα της Συρίας και της «αραβικής άνοιξης».
Η δημογραφία καθώς και πολλά άλλα πρόδωσαν τους «δυτικούς» σχεδιασμούς. Σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε εκατό χρόνια νωρίτερα - τον καιρό του ύστερου αποικισμού - ετούτη τη φορά οι «δυτικοί» δεν είχαν ούτε το δημογραφικό ούτε το στρατιωτικό βάρος για να κατακτήσουν τα κράτη αυτά και να επιβάλουν - διά της αυτοπρόσωπης παρουσίας τους - τους νέους κανόνες. Το πληθυσμιακό άθροισμα Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρίας, Λιβύης φτάνει τα 100 εκατομμύρια! Με την Αίγυπτο, τη βόρεια Αφρική και την αραβική χερσόνησο ξεπερνά τα 300! Μια στρατιωτική επέμβαση σε ένα τόσο πολυπληθές περιβάλλον θα απαιτούσε μόνιμη παρουσία εκατοντάδων χιλιάδων στρατιωτών - η αυτοοριζόμενη ως «Δύση» απλά δεν τους έχει.
Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις περιορίστηκαν, λοιπόν, στην καταστροφή των κρατών αυτών και πιο ειδικά, όπως είπαμε, των μεσοαστικών στρωμάτων που αποτελούσαν στηρίγματα των εκεί καθεστώτων και των αντίστοιχων κρατικών μηχανισμών. Η εμφανής αδυναμία κατάκτησης αποστέρησε τη Δύση από τη δυνατότητα δημιουργίας σύμμαχων προς την υπόθεσή της δυνάμεων διαμέσου του προσεταιρισμού σημαντικών κοινωνικών - και συνακόλουθα πολιτικών - χώρων. Ο προσεταιρισμός αυτού του τύπου θα προϋπέθετε τη λειτουργία κοινωνικών και κρατικών δομών. Αντίθετα, η προφανής ανάγκη στήριξης των στρατιωτικών επιχειρήσεων με την όποια χερσαία δύναμη μπορούσε να εξοικονομηθεί, ανέδειξε, εξόπλισε, ενίσχυσε περιθωριακούς ως προς τη δομή και την ιεραρχία της εκεί κοινωνίας και εξουσίας χώρους. Η ανάγκη αυτή επέβαλε το παιχνίδι με τις θρησκευτικές διαφοροποιήσεις και τη συναλλαγή όλων σχεδόν των μυστικών υπηρεσιών της Δύσης με πολιτικές και στρατιωτικές εκδοχές του ισλαμικού φαινομένου.
Η υπόθαλψη αυτή, η οποία είχε τις ρίζες της στις αντισοβιετικές τακτικές που εφαρμόστηκαν στο Αφγανιστάν, οδήγησε στην εμφάνιση ενός ενισχυμένου ριζοσπαστικού Ισλάμ. Το τελευταίο αυτό, προέκυψε ως εξαιρετικά βίαιο φαινόμενο καθώς δημιουργήθηκε στο πλαίσιο κοινωνικών χώρων που κατέρρεαν και συλλογικοτήτων που, με την εξάλειψη των κρατικών δομών, βρέθηκαν σε κατάσταση διαρκούς διαμάχης και πολέμου αναμεταξύ τους. Το πολιτικό και κοινωνικό κενό πάντοτε προκαλούσε τέτοια φαινόμενα.
Οι όροι δημιουργίας του ισλαμικού φονταμενταλισμού εκπορεύονταν από τις προθέσεις και τα συμφέροντα των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των διεθνών οργανισμών τους, αλλά ταυτόχρονα συνδέονταν με τη ριζική αναδιαμόρφωση του χώρου μέσα στον οποίο δρούσαν. Στο δεύτερο αυτό επίπεδο η διαπλοκή αυτών των κινήσεων και με πραγματικές πηγές κοινωνικής δυσαρέσκειας δεν ήταν παρά αναμενόμενη εξέλιξη. Οι κινήσεις αυτές βρήκαν πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης όχι μόνο στον εμπόλεμο μουσουλμανικό χώρο αλλά και στις παρυφές των καπιταλιστικών μητροπόλεων, όπου κατοικούν σε κατάσταση γκέτο πλήθος εργατικών εφεδρειών στα υπόψη της διαρκώς επαγγελλόμενης και ουδέποτε ερχόμενης νέας ευρωπαϊκής καπιταλιστικής απογείωσης. Η κοινωνική δυσπραγία στους χώρους αυτούς περισσεύει. Η διασύνδεση της δυσπραγίας αυτής με τις εξελίξεις που προκάλεσε στις γενέθλιες χώρες τους η «αραβική άνοιξη» ήταν επίσης θέμα χρόνου.
Η «αραβική άνοιξη» είναι μηχανισμός διάλυσης κρατών. Τα κράτη που την υπέστησαν απλά διαλύθηκαν - ούτε υποτάχθηκαν, ούτε, πολύ περισσότερο, προσαρμόστηκαν. Στο μεταξύ, ο ασκός του Αιόλου άνοιξε και για να μείνουμε στη μυθολογία συνταυτίστηκε με το άνοιγμα του «κουτιού της Πανδώρας». Το τελευταίο ήταν όλη εκείνη η συσσωρευμένη πολιτική βλακεία που προκάλεσε η έπαρση του καπιταλιστικού στρατοπέδου στη δεκαετία 1990 - 2000. Τότε που η «ιστορία τελείωσε» και εκείνο που απέμενε ήταν ένας απλός «πόλεμος πολιτισμών».
Το αίτημα για ανατροπή της άρχουσας τάξης είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρο
Οι σημερινοί πόλεμοι «αντιποίνων», που συνόδεψαν την «αραβική άνοιξη», σχεδιασμένοι και εκτελεσμένοι από μαθητευόμενους (ή απλά απελπισμένους καπιταλιστές) μάγους οδηγούν σε ένα βαρύ σε συνέπειες ιστορικό ορόσημο. Η σχέση της Ευρώπης με το αραβικό - μουσουλμανικό της περίβλημα, κυριολεκτικά ανατινάχθηκε. Η βίαιη διατάραξη ενός συστήματος που ισορροπούσε δύσκολα για 1.400 χρόνια μάλλον δεν θα περάσει χωρίς συνέπειες. Το «προσφυγικό» είναι απλά ο προάγγελος των εξελίξεων. Το Παρίσι και το επιβατικό ρωσικό «Ερμπάς» έδειξαν τα όρια ενός πολέμου τυφλών «αντιποίνων». Επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά ότι το μπαστούνι έχει δύο άκρες. Μια νέα παράμετρος προστέθηκε σε όσες δημιούργησε η καπιταλιστική κρίση. Η τελευταία έδειξε ότι είναι ικανή να ανατινάξει την ανθρωπότητα καθώς οι ανταγωνισμοί γίνονται ολοένα και πιο έντονοι καθώς η κρίση βαθαίνει. Ο πόλεμος γίνεται συστατικό στοιχείο ετούτης της εφιαλτικής προοπτικής.
Τα αδιέξοδα επιπλέον (να αναφερθούμε περιληπτικά σε αυτό) διασπούν το κυρίαρχο στον κόσμο μας σύστημα δυνάμεων, τον «δυτικό» κόσμο. Το κενό που δημιουργούν τα ίδια αδιέξοδα σπεύδουν να το καλύψουν νέες φιλόδοξες ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις (σήμερα η Μόσχα, αύριο ίσως το Πεκίνο, μεθαύριο ίσως το Νέο Δελχί), ανατρέποντας ισορροπίες και εντείνοντας ανταγωνισμούς. Οι περιφερειακές δυνάμεις - Τουρκία, Ιράν, Σαουδική Αραβία - διεκδικούν και αυτές το μερίδιό τους στο διαφιλονικούμενο τοπίο. Η ρευστότητα γίνεται στοιχείο της πολιτικής ενώ ο πολιτικός χρόνος επιταχύνεται σημαδιακά.
Και μέσα σε όλα αυτά η κυβέρνηση της «δεύτερη φορά αριστεράς», όπως και οι προηγούμενες της «εκατοστή φορά δεξιάς» από κοινού με τους εμπειρογνώμονες του ιμπεριαλισμού, μας υπόσχονται ευτυχία σε τέσσερα - πέντε χρόνια, εάν πρώτα απογυμνώσουμε πλήρως τη χώρα μας από κάθε εφόδιο που θα της επέτρεπε να επιζήσει στον κόσμο που γύρω της διαμορφώνεται!
Από όποια πλευρά και να το δει κανείς, το αίτημα, η ανάγκη για μια βαθιά πολιτική τομή στον τόπο μας, για ενίσχυση του λαϊκού κινήματος, ανατροπή της άρχουσας τάξης και των πολιτικών ελίτ που την εκφράζουν, είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρο. Στις τρικυμίες που διακρίνονται στον ορίζοντα η χώρα μας πλέει ξυλάρμενη με οικονομικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς ταγούς που ενδιαφέρονται μόνο για τη διάσωση των τραπεζών τους, της μαύρης οικονομίας τους και των κερδών τους. Προ πολλού, δε, έχουν πάρει διαζύγιο με αυτό που ονομάζουμε πατριωτισμό, δηλαδή με τα συμφέροντα και τις ανάγκες της συντριπτικής πλειονότητας των συμπολιτών μας.

*Ο Γιώργος Μαργαρίτης είναι καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ    

ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ... 2020 ΚΑΙ ΒΑΛΕ!

Εκτύπωση
---000_hypourgikoΠΕΜΠΤΗ  24/12/15 
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΕΧΝΗΤΗ ΕΝΕΣΗ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ
ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΓΙΑ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ, ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ
Με τη σημερινή, τελευταία για το 2015 συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποχαιρετά μια χρονιά που ξεκίνησε με μεγάλες ελπίδες, για να καταλήξει στην τραγική διάψευσητης μνημονιακής συνθηκολόγησης. Η συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου προσφέρει στον Αλέξη Τσίπρα την ευκαιρία για εκτός τόπου και χρόνου θριαμβολογίες με στόχο την ανύψωση του καταρρακωμένου ηθικού των ψηφοφόρων του και κυρίως τη συσπείρωση της κοινοβουλευτικής του ομάδας ενόψει των πολύ κρίσιμων, αντιλαϊκών νομοσχεδίων με τα οποία η κυβέρνηση θα κάνει “ποδαρικό” στο 2016.  
Αυτόν τον στόχο εξυπηρετεί η αναθέρμανση της φιλολογίας περί “παράλληλου προγράμματος”, μετά το φιάσκο της απόσυρσης του σχετικού νομοσχεδίου, όπως και η ανακοίνωση των νέων,μειωμένων κατά 20% μεσοσταθμικά αντικειμενικών τιμών για τον ΕΝΦΙΑ. Ένα μέτρο που αποτελεί απλώς στάχτη στα μάτια του κόσμου, αφού το συνολικό ποσό που θα μαζέψει η κυβέρνηση από τα νοικοκυριά διατηρείται στο ακέραιο - 2,65 δισ. ευρώ. Ό,τι χάνεται για το δημόσιο, ή μάλλον για τους δανειστές, από τη μείωση των αντικειμενικών αξιών, εξισορροπείται στο ακέραιο από την αύξηση των συντελεστών και τη μείωση του αφορολόγητου. Με άλλα λόγια, απλώς βαφτίζουν το ψάρι κρέας...  
Στο μεταξύ, η κυβέρνηση εργάζεται πυρετωδώς για να περάσει, στα τέλη Ιανουαρίου- αρχές Φεβρουαρίου, δύο κεφαλαιώδεις μνημονιακές δεσμεύσεις της, το νομοσχέδιο για τη φορολογία των αγροτών και εκείνο για το ασφαλιστικό. Στις 28 Δεκεμβρίου συνεδριάζει το Κυβερνητικό Συμβούλιο Κοινωνικής Πολιτικής για τη συγκεκριμενοποίηση του δρομολογημένου ακρωτηριασμού των συντάξεων, με στόχο την περικοπή της συνολικής συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 1,8 δισ., όπως έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση έναντι των δανειστών. Οι πληροφορίες λένε ότι μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας ήδη έχουν “κλειδώσει” μειώσεις επικουρικών κατά 6,5% - 8,5% μεσοσταθμικά, περικοπές εφάπαξ κατά 10% και περιορισμός δικαιούχων του ΕΚΑΣ κατά 20%. Και έπεται συνέχεια...  
Παράλληλα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να καταθέσει γύρω στις 15 Ιανουαρίου το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, σύμφωνα και πάλι με τις μνημονιακές δεσμεύσεις της. Οι σχετικές πληροφορίες αναφέρουν ότι η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει με την τρόικα να παραταθεί το μεσοπρόθεσμο (το οποίο αρχικά προβλεπόταν να λήξει το 2019) μέχρι και το 2020. Η ρύθμιση αυτή θα προβληθεί από την κυβέρνηση ως μία (ακόμη!) “επιτυχία”, που εξασφαλίζει τη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας για ένα ακόμη χρόνο – αν και αναγνωρίζει, ουσιαστικά, ότι τα περί εξόδου της Ελλάδας στις αγορές και “σταθεροποίησης” της οικονομίας είναι απλώς πομφόλυγες.  
Επί της ουσίας, η παράταση του μεσοπρόθεσμου ανοίγει το δρόμο για... τέταρτο μνημόνιο, μετά την υλοποίηση του τρίτου! Το μεσοπρόθεσμο αφορά καινούργια μέτρα, ύψους 1,3 δισ. για το2017 με στόχο την εξασφάλιση πρωτογενούς πλεονάσματος 1,75% για το 2017 και 3,5% για το 2018. Αυτό σημαίνει ότι η συνολική επιβάρυνση των νοικοκυριών μέχρι το 2020 θα ανέβει στο αστρονομικό ύψος των 7,4 δισ. ευρώ. Κατά τα λοιπά, πρόσω ολοταχώς για το “παράλληλο πρόγραμμα”. Καλά Χριστούγεννα!
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ  http://www.iskra.gr/index.php