Σε παρατεταμένη αστάθεια το πολιτικό σύστημα


27.01.2016 | από Σπυρος Παναγιωτου
Σε παρατεταμένη αστάθεια το πολιτικό σύστημα
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Δημοσίευση: Φύλλο 296 - 23/1/2016
       
Σοβαρές αναταράξεις στον κεντρώο χώρο
Του Σπύρου Παναγιώτου

Μέσα σε κλίμα νέων τροϊκανών πιέσεων και εκβιασμών με αφορμή το Ασφαλιστικό, με διαρροές και σενάρια πιθανής παράτασης των συζητήσεων για την αξιολόγηση του Ελληνικού Προγράμματος (όλοι γνωρίζουν ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει) και αντίστοιχη αναβολή της εκταμίευσης των δόσεων, οδηγούμαστε ξανά με βήμα ταχύ στο σημείο μηδέν. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας επαρκούν μέχρι τον Μάρτιο και οι εξυπηρετήσεις των δανείων, την ίδια περίοδο, απαιτούν κεφάλαια ύψους 4 δισ. Έτσι, κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει επανάληψη όσων ζήσαμε το περασμένο καλοκαίρι, δηλαδή εξαναγκασμό σε νέες οδυνηρές παραχωρήσεις σε όλα τα μέτωπα, που θα αποτελέσουν τη χαριστική βολή στην ήδη εξαντλημένη ελληνική κοινωνία.
Οι εξελίξεις αυτές βρίσκουν το ελληνικό πολιτικό σύστημα χωρίς στοιχειώδη στρατηγική και σχέδιο, παραδομένο στις διαθέσεις ΔΝΤ και Ε.Ε., βυθισμένο σε βαθιά αστάθεια και κρίση.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, κυρίως όμως η μαζικότητα των κινητοποιήσεων των επιστημόνων και η συσσωρευμένη οργή στα μπλόκα των αγροτών, μαρτυρούν το μεγάλο πολιτικό κόστος και καταγράφουν ορατά τη φθορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ. Γίνεται φανερό ότι με αυτές τις πολιτικές επιλογές και μπροστά σε αυτή την ατζέντα που επιβάλλουν Βρυξέλλες και Βερολίνο δεν αρκεί η πλειοψηφία των 153 εδρών ούτε θα αντέξει στο χρόνο πιθανή σύμπραξη της κυβέρνησης με την Ένωση Κεντρώων του Β. Λεβέντη. Όλοι έχουν ανάγκη να επαναχαράξουν την πολιτική τους, καθώς πολλά σενάρια προβάλλουν, πλέον, ως πιθανά.

Ν.Δ.: αντιπολίτευση για εδραίωση δύναμης
Η εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ. πυροδότησε πολλαπλές εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό. Παρά το γεγονός ότι δεν είναι απόλυτα ξεκαθαρισμένο το σχέδιο κίνησης της νέας ηγεσίας, είναι φανερό ότι η Ν.Δ. θα εντείνει την αντιπολιτευτική της ρητορική και θα κρατήσει αποστάσεις από τις γέφυρες συνεννόησης και ήπιας αντιπαράθεσης που θεωρητικά πριμοδοτούσε η καραμανλική πτέρυγα, με τον Β. Μεϊμαράκη στο τιμόνι της Ν.Δ. Ο Κυριάκος επιλέγει ένα δρόμο που αποσκοπεί να αφήσει τον ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει μόνος του όλες τις μνημονιακές δεσμεύσεις που ανέλαβε και κατά συνέπεια να χρεωθεί ο ίδιος το πολιτικό κόστος. Θα αρκεστεί να παρουσιάζει τις αδυναμίες και τις καθυστερήσεις της σημερινής κυβέρνησης, ως αποκλειστικά υπεύθυνες για τις οδυνηρές επιπτώσεις της τροϊκανής πολιτικής και θα παρουσιάζει ως λύση του «δράματος» την πρόταση για περικοπές των δημόσιων δαπανών (βλ. απολύσεις και μειώσεις μισθών και συντάξεων) έναντι της αύξησης των εσόδων μέσω φόρων που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ότι και οι δύο επιλογές έχουν το ίδιο και αυτό αποτέλεσμα θα συνεχίσει να κρύβεται μέσα στη αχλή των ειδικών των ΜΜΕ που το στηρίζουν. Στόχος της πολιτικής δεν είναι άλλο παρά η εδραίωση και ενδυνάμωση της Ν.Δ. ώστε να καθορίσει τις εξελίξεις από θέση ισχύος. Σε περίπτωση που οι εξελίξεις οδηγήσουν στην επιβολή μιας μορφής οικουμενικής κυβέρνησης, να απαιτήσει για πρωθυπουργό άνθρωπο εκτός του Α. Τσίπρα. Έτσι, σε περίπτωση εκλογών να στοχεύσει στην πρωτιά και την διεκδίκηση της πρωθυπουργίας. Όσο και αν το πολιτικό DNA του Κυρ. Μητσοτάκη τον καθιστούν ικανό να κατανοήσει ότι η πορεία των πραγμάτων θα καθοριστεί κυρίως από τις επιδιώξεις του Βερολίνου τον καθιστούν παράλληλα αρκούντως κυνικό να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις ευκαιρίες ενδυνάμωσης που προσφέρει η συγκυρία.

Φυγόκεντρες τάσεις σε ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι
Η επιθετική πολιτική Μητσοτάκη και η πιθανότητα απόσπασης σημαντικών ερεισμάτων στο χώρο του κέντρου από την Ν.Δ. φέρνουν σοβαρούς πονοκεφάλους στο χώρο της λεγόμενης Κεντροαριστεράς. Πρώτη η Φ. Γεννηματά έσπευσε να δηλώσει ότι «μας χωρίζει άβυσσος από τη Ν.Δ.» και να ανακοινώσει πρωτοβουλία συνένωσης του κεντροαριστερού χώρου και την ανάγκη δημιουργίας φορέα αντίστοιχου με την Ελιά. Χωρίς δεύτερη σκέψη, και μπροστά στο κίνδυνο αποδυνάμωσης της πρότασης της, πριν καν εκτεθεί δημόσια, διέγραψε τον βουλευτή Λ. Γρηγοράκο (δεξί χέρι του Ε. Βενιζέλου) που είχε προτείνει την στενή συνεργασία ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. Τη συνέχεια έδωσε ο ίδιος ο Βενιζέλος που σε δηλώσεις του εξέφρασε επιφυλάξεις για την πρόταση Γεννηματά και σε απάντηση της ξεκαθάρισε ότι «άβυσσος μας χωρίζει από τη Χ.Α., από τις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις και τους οπαδούς του Grexit, από τον λαϊκισμό, τη συνωμοσιολογία και τους ψεκασμένους», επιβεβαιώνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο ότι είχαν προχωρήσει οι αμοιβαίες δεσμεύσεις από την περίοδο Σαμαρά. Η πρόταση της Φ. Γεννηματά παραμένει στον αέρα, καθώς και το Ποτάμι εξέφρασε αντιρρήσεις, μιλώντας για τη σημασία εξεύρεσης λύσεων για το προβλήματα της χώρας, πριν συζητηθούν οι πιθανές συνεργασίες. Άλλωστε, ο ίδιος ο Στ. Θεοδωράκης έχει τα δικά του εσωκομματικά προβλήματα. Αρχικά όταν ο βουλευτής Χ. Θεοχάρης αμφισβήτησε την ικανότητα του «αρχηγού» να εξασφαλίσει την πολιτική επιβίωση του κόμματος. Έπειτα, όταν η πρόταση του Ι. Φωτήλα για συνεργασία με την Ν.Δ. βρήκε θερμή υποστήριξη μεταξύ των βουλευτών του. Έτσι, όλα παραπέμπονται στο συνέδριο του κόμματος, την προσεχή άνοιξη, αν και δεν αποκλείεται οι εξελίξεις να επιταχυνθούν.

Πονοκέφαλοι και στον ΣΥΡΙΖΑ
Όλα αυτά δεν αφήνουν ανεπηρέαστη την κυβέρνηση. Η εποχή που πολιτευόταν χωρίς αντιπολίτευση φαίνεται ότι πέρασε ανεπιστρεπτί. Τρεις μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές αισθάνεται το πολιτικό κόστος να τη βαρύνει αλλά και υπαρκτούς κινδύνους ως συνέπεια των επιλογών της. Η εκλογή Μητσοτάκη και η πρωτοβουλία άλωσης του κεντρώου χώρου από την Ν.Δ. συνιστά για τον ΣΥΡΙΖΑ πηγή σοβαρών ανατροπών. Αντιλαμβάνεται, έτσι, σαν μοναδική οδός διαφυγής να επαναφέρει στο προσκήνιο μια αντιδεξιά ρητορική, έτσι ώστε να συγκρατήσει τους ψηφοφόρους του κέντρου. Η πλήρης ενσωμάτωσή της στις μνημονιακές πολιτικές και η γελοιοποίηση του λεγόμενου παράλληλου προγράμματος ωθεί σε αμφίβολης αποτελεσματικότητας αναπαλαίωση της πολιτικής αντιπαράθεσης. Επενδύει, παράλληλα, σε μια κεντροαριστερή συσπείρωση, επιχειρώντας ανοίγματα στο Φ. Κουβέλη και στα σπαράγματα του ΠΑΣΟΚικού και κεντροαριστερού δυναμικού που βρίσκεται διάσπαρτο σε ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι και δεν συναινεί στη συνεύρεση με την Ν.Δ. Η κατάντια της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ είναι τέτοια που καθιστά τον Κυρ. Μητσοτάκης, έναν ακραία νεοφιλελεύθερο πολιτικό, ικανό να αλώσει το κέντρο. Αυτό το γεγονός αποτελεί και την πιο οδυνηρή απόδειξη των ευθυνών της μνημονιακής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της κυβέρνησης συναμα.
Δρόμος της Αριστεράς - logo
- See more at: http://www.e-dromos.gr/se-paratetamenh-asta8eia-to-politiko-systhma/#sthash.C8wwpRTw.dpuf

Είναι η Ευρώπη, Τσίπρα


του Γιάννη Λαζάρου 

ΤΕΤΑΡΤΗ 27-1-2016

Το ότι απευθύνθηκε στον Τσίπρα η παραφρασμένη ρήση «είναι η εφαρμογή, ανόητε» το ένιωσε και το τελευταίο μπρόκολο στην υφήλιο. Το έδειχνε η χαιρεκακία στο στυγνό πρόσωπο του φασίστα Σόιμπλε αλλά και η γλώσσα του σώματος του κατά τα άλλα αξιοπρεπούς πρωθυπουργεύοντος διορισμένου υπαλλήλου του ιδίου φασίστα στην αποκαλούμενη ακόμη Ελλάδα. 
Κάτι έπρεπε να απαντήσει και το κουρδιστό λούτρινο της αριστεράς, έτσι αφού αερολόγησε μέσα στον εξευτελισμό του ζήτησε περισσότερη Ευρώπη. Θα μπορούσε βέβαια στα πλαίσια της διπλωματίας να απαντήσει ως ελεύθερος άνθρωπος πολύ απλά παραφράζοντας κι αυτός την παράφραση του ναζιστή: «Είναι η Ευρώπη, ανόητε».
Ως ελεύθερος και σκεπτόμενος θα μπορούσε να του θυμίσει την ανοιχτή πληγή του πλανήτη που ονομάζεται Ευρώπη. Μια πληγή που αιώνες τώρα δεν αφήνει σε ησυχία τον οποιονδήποτε λαό από την Ασία μέχρι την Αφρική και την Νότια Αμερική μόνο και μόνο για το κέρδος. Από όπου και να την πιάσεις την «πολιτισμένη» Ευρώπη βρωμάει σαπίλα και αίμα. Πουλώντας «πολιτισμό» και Θεό, σκότωσε λεηλάτησε διέλυσε και σκλάβωσε λαούς και ηπείρους. 
Αν ήθελε και για να μην μπλέξει με την αιματοβαμμένη ιστορία της Ευρώπης θα μπορούσε να προσθέσει στην παράφραση το «Είναι η Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία, ηλίθιε». Να του κάνει μια ανασκόπηση με λίγα λόγια για την πορεία και τα θέλω αυτής της χώρας από τον Α' παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα. Να του θυμίσει πόσο αίμα και πόνος στον βωμό της κυριαρχίας ενός λαού που κάθε λίγο και λιγάκι σκοτώνει, σφάζει, λεηλατεί. διότι θέλει τον πλούτο για πάρτη του. Όλον τον πλούτο, όλων των λαών. Αυτή ήταν είναι και θα είναι η πολιτική της Γερμανίας έστω κι αν σήμερα ο ναζίστας Σόιμπλε αντί για την σβάστικα φοράει γραβάτα. 
Αντ' αυτού ζήτησε περισσότερη Ευρώπη. Δεν χόρτασαν θάνατο οι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα, δεν χόρτασαν δυστυχία, θέλουν κι άλλα συνεπικουρούμενοι από στρατιές Ευρωπαϊστών ελληνόφωνων ανδρείκελων. Αν ήταν θέμα πολιτικής ή ιδεολογίας θα μπορούσες να τους αντιπαλέψεις. Όμως δεν είναι τίποτε από αυτά. είναι απλά θέμα δουλοπρέπειας και ραγιαδισμού. Είναι θέμα κουκουλοφορίας. Τόσο απλά όπως έδιναν τους αγωνιστές την περίοδο της Ναζιστικής κατοχής, έτσι σήμερα συντάσσονται με τα Ευρωπαϊκά κόμματα (ναι, υπάρχουν) στην Ελλάδα και προσκυνάνε τους πάντες για το τομάρι τους. 
Η Ελλάδα δεν μπορεί να καυχηθεί πως τα τελευταία διακόσια χρόνια υπήρξε ανεξάρτητο κράτος, όμως όλα αυτά τα χρόνια υπήρχαν και τα προσχήματα που κρατούσαν τόσον οι εξουσιαστές όσο και οι εντόπιοι εντολοδόχοι. Οι λόγοι ήταν πολλοί, από την χρησιμοποίηση του στρατού της (λέγε με ΑΝΤΑΝΤ) μέχρι και την εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής θέσης. Από την στιγμή που εξέλειπαν οι λόγοι αυτοί τα προσχήματα δεν έχουν θέση στο αλισβερίσι κατακτητών και υπόδουλων. 
Είναι ο έβδομος χρόνος που ο κάθε «πολιτισμένος» Ευρωπαίος βγαίνει και λοιδορεί ένα λαό που μπορεί να ζήσει και να μεγαλουργήσει όπως κάθε λαός άλλωστε, αν δεν έχει στο κεφάλι του κεχαγιά ή θεσμούς όπως τους αποκαλεί ο Τσίπρας. 
Ποια Ευρώπη, ρε Τσίπρα; Αυτή που σου δίνει δώρο ένα Μικελάντζελο και σφάζει ανελέητα έναν λαό; Αυτή που θέλει να έχει ρυθμό η δυστυχία που σπέρνει και ξεχνιέται με ένα Βιενέζικο βάλς; Αυτή που μπορεί να πουλήσει και δέκα εκατομμύρια δολάρια  την δυστυχία της Γκέρνικα αποτυπωμένη σε ένα καμβά; 
Ποια Ευρώπη ρε Τσίπρα; Αυτή που μεγαλούργησε στην Αλγερία; Αυτή που ταύτισε την ομορφιά ενός Εντελβάις με το αίμα αδικοχαμένων; Αυτή που έσφαξε τους Σέρβους συνεπικουρούμενη από την πέραν του Ατλαντικού κορασίδα της;  
Ποια Ευρώπη ρε Τσίπρα; Αυτή που με βασιλείες ή αυτοκρατορίες από Ναπολέοντες μέχρι Χιτλεράδες δεν αφήνει ανάσα ποτέ για κανέναν λαό; 
Αυτά φυσικά δεν μπορεί να τα σκεφτεί ένα δουλικό. Γι αυτό και μέσα στον συρφετό της πανευρωπαϊκής δουλικότητας υπήρξε και ένας Ντα Βίντσι και οι όμοιοί του, ένας Θερβάντες και οι όμοιοί του και πάει λέγοντας. Στο τέλος η πλειοψηφία των άχρηστων αιμοδιψών  αυτούς πουλάει χωρίς να καταλαβαίνει ποτέ την αξία τους. Όπως ακριβώς πουλάς εσύ και οι όμοιοί σου αυτό που δεν θα καταλάβετε ποτέ. Την Πατρίδα.
στον Τοίχο

Τουρκία: Κουρδικό σήμα κινδύνου για πιθανό εμφύλιο…

Τετάρτη, 27 Ιανουαρίου 2016


Οι συνεχιζόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας, που πλειοψηφούν οι Κούρδοι, στοχεύουν στη σύνθλιψη του αιτήματος των Κούρδων για αυτο-διακυβέρνηση αλλά και των προϋποθέσεων για οποιαδήποτε δημοκρατική συζήτηση για το ζήτημα, σύμφωνα με τον συναρχηγό του “Δημοκρατικού Κόμματος των Περιφερειών” (DBP), Kamuran Yuksek σε συνέντευξή στο Αλ-Μόνιτορ (δημοσιογράφος Mahmut Bozarslan)...

Ο Yuksek σπούδαζε ηλεκτρονικές επικοινωνίες στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας από το 1997 έως το 2000, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του για να συμμετάσχει στο κουρδικό πολιτικό κίνημα. Το 2009 συνελήφθη κατά τη διάρκεια μιας μαζικής επιχείρησης καταστολής εναντίον Κούρδων ακτιβιστών, κατηγορήθηκε για συνεργασία με το παράνομο ΡΚΚ και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκιση.

Μετά την αποφυλάκισή του, εκλέχθηκε συμπρόεδρος του DBP, του δεύτερου φιλοκουρδικού κόμματος μετά το “Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών” (HDP). Περισσότεροι από 100 Κούρδοι Δήμαρχοι στα νοτιοανατολικά ανήκουν στο DBP, κύριος στόχος του οποίου είναι να προετοιμάσει την τελική αυτοδιοίκηση της περιοχής.
Η συνέντευξη που δόθηκε στις 12 Ιανουαρίου έχει ως εξής:
Αλ-Μόνιτορ: Τι συνεπάγεται το αίτημα του DBP για αυτονομία;
Kamuran Yuksek: Το ΗDP, επίσης έχει το ζήτημα της αυτονομίας στο πρόγραμμά του αλλά εμείς είμαστε εκείνοι που...

εργαζόμαστε πιο ενεργά προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεν υπάρχει σήμερα σχεδόν καμία δημοκρατία στον κόσμο χωρίς κάποιου είδους αποκεντρωμένη διακυβέρνηση, ένα μοντέλο που τείνει προς την αυτονομία, αυτοδιοίκηση, ομοσπονδία ή ομόσπονδα κράτη. Σ’ όλες τις χώρες με υψηλό το επίπεδο της δημοκρατίας η εξουσία έχει αποκεντρωθεί, και αυτός είναι ο τρόπος που λύνονται τα οικονομικά και τα κοινωνικά προβλήματα. Ζητούμε την αποκέντρωση της εξουσίας και τη δημιουργία τοπικών μοντέλων διακυβέρνησης. Το αποκαλούμε αυτό «δημοκρατική αυτοδιοίκηση» και προσβλέπει στη δημιουργία αυτοδιοικούμενων περιφερειών.

Έχετε συγκεντρώσει επαρκή κοινωνική υποστήριξη υπέρ αυτού του στόχου;
Το ΑΚΡ έχει σε μεγάλο βαθμό ποινικοποιήσει αυτό το αίτημα. Εμποδίζοντάς το να συζητηθεί ως ένα πολιτικό σχέδιο. Το παρουσιάζει ως μια τρομοκρατική δραστηριότητα και το μεταφέρει σε ένα πεδίο σύγκρουσης, ώστε να μην επιτρέψει την εμφάνιση μιας πλατειάς κοινωνικής στήριξης. Είμαστε αντιμέτωποι με μια κυβέρνηση που εμφανίζει όποιον υποστηρίζει την τοπική δημοκρατία ως προδότη και εξαπολύει δικαστικές διώξεις εναντίον του.
Πώς αυτό το ζήτημα της αυτοδιοίκησης μετατράπηκε σε πρόβλημα συγκρούσεων σε χαρακώματα;
Το πρόβλημα δημιουργήθηκε από την κυβέρνηση. Το κόμμα μας παρακολουθεί από την αρχή το ζήτημα στενά. Το αίτημα της αυτοδιοίκησης δεν προβλήθηκε έπειτα από τα χαρακώματα ή τις συγκρούσεις. Τα λαϊκά συμβούλια των γειτονιών είχαν ξεκινήσει να υποστηρίζουν τη μετάβαση σε ένα μοντέλο αυτονομίας. Δήλωσαν πως το μοντέλο της κεντρικής εξουσίας δεν μπορεί πλέον να γίνει αποδεκτό με τη τρέχουσα μορφή του και ότι η εξουσία θα έπρεπε να μεταφερθεί στις τοπικές διοικητικές δομές. Η κυβέρνηση αντέδρασε πολύ σκληρά, εξαπολύοντας μια εκστρατεία καταστολής. Σε όσους αντιστέκονταν ασκείτο άγρια βία.
Έτσι ξεκίνησε το πρόβλημα. Τότε η κυβέρνηση κινήθηκε ταχύτατα για να παρουσιάσει το πρόβλημα ως πρόβλημα τρομοκρατίας και αποσχιστικού κινήματος. Αυτό σήμαινε ότι απονομιμοποιούσε τα αιτήματα για αυτοδιοίκηση, και τα παρουσίαζε στην τουρκική κοινή γνώμη ως αιτήματα τρομοκρατών. Θα έλεγα ότι, ο λαός θα ήταν απίθανο να καταφύγει σε βίαια μέσα εάν η κυβέρνηση δεν είχε αντιδράσει τόσο σκληρά. Η κυβέρνηση ανησυχούσε ότι το σχέδιο θα μπορούσε να συγκεντρώσει την λαϊκή υποστήριξη και το μετέτρεψε σε σύγκρουση.
Γιατί να το κάνει αυτό η κυβέρνηση;
Η διαδικασία είχε επιβραδυνθεί από τις συμπεριφορές που επεδείκνυαν ο Ερντογάν και η κυβέρνηση, και την προώθηση του οδικού χάρτη για τη διευθέτηση του προβλήματος. Η αυτοδιοίκηση, η τοπική δημοκρατία, όλα αυτά ήταν εκτός διαπραγματεύσεων. Η κυβέρνηση κατέφυγε σε πολιτικές που στόχευαν στο να εμποδίσουν τους Κούρδους –και στη Συρία και στη Τουρκία- να πετύχουν την όποια αναγνώριση. Επέλεξαν την αντιπαράθεση επειδή ήθελαν να θάψουν το ζήτημα.
Στη σύσκεψη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, στις 30 Οκτωβρίου 2014, πάρθηκε η απόφαση για πόλεμο κατά των Κούρδων. Άρχισαν να ψάχνουν για προφάσεις για να σταματήσουν τις διαδικασίες διευθέτησης και τελικά το πέτυχαν. Το σχέδιό τους προβλέπει ένα προεδρικό σύστημα, που επιχειρεί να συγκεντρώσει τις τοπικές εξουσίες στα χέρια ενός και μόνου προσώπου στο κέντρο. Το ΑΚΡ προσπαθεί να κάνει την εξουσία απόλυτα συγκεντρωτική, ενώ τα δικά μας σχέδια είναι ακριβώς το αντίθετο. Ως εκ τούτου, αυτή η σύγκρουση είναι μεταξύ του προεδρικού συστήματος και ενός μοντέλου αυτοδιοίκησης.
Πιστεύετε ότι η αυτοδιοίκηση θα μπορούσε να επιτευχθεί σκάβοντας χαρακώματα;
Όχι, δεν είναι αυτός ο τρόπος για να πετύχεις μια αυτοδιοικούμενη διακυβέρνηση και να επιλύσεις τα προβλήματα. Ωστόσο, ο οποιοσδήποτε αντιλαμβάνεται ότι τα χαρακώματα εντάσσονται στο πλαίσιο μιας σχέσης αιτίου-αποτελέσματος. Εννοώ ότι, για χρόνια, όλοι έτειναν να κατηγορούν τους Κούρδους για φιλοπόλεμη διάθεση. Αλλά αν πάτε στην ρίζα του προβλήματος θα δείτε ότι οι Κούρδοι έχουν αντιμετωπίσει την άρνηση από τη δημιουργία της Τουρκικής Δημοκρατίας (το 1923), και ότι η ταυτότητά τους και τα δικαιώματά τους ποτέ δεν αναγνωρίστηκαν.
Κάποιοι Κούρδοι εξεγέρθηκαν ενάντια σε αυτή την κατάσταση. Δεν μπορείς να επιλύσεις ένα πρόβλημα όταν βλέπεις μόνον τα αποτελέσματα του αλλά όχι τις αιτίες του. Έτσι, τα χαρακώματα είναι το αποτέλεσμα της απόρριψης από την κυβέρνηση του αιτήματος των Κούρδων για αυτοδιάθεση, μια συνέπεια του προβλήματος. Τα χαρακώματα ή τα οδοφράγματα είναι μια μορφή άμυνας που φαίνεται ως μια αντίδραση.
Η δημοκρατική συζήτηση ως μέσον επίλυσης του προβλήματος έχει αποκλειστεί. Όταν εγείρουμε ως κόμμα το θέμα μας πηγαίνουν στα δικαστήρια. Θέλουν να άρουν τη ασυλία των βουλευτών του HDP. Γιατί; Επειδή υποστηρίζουν τη δημοκρατική αυτοδιοίκηση. Επειδή δεν υπάρχει δημοκρατική συζήτηση, το ζήτημα παραμένει στην ημερήσια διάταξη, στο πλαίσιο των χαρακωμάτων και των οδοφραγμάτων.
Κάποιοι λένε ότι το ΡΚΚ καταφεύγει σε αυτήν την μέθοδο με σκοπό να κρατά τη Τουρκία απασχολημένη και να μην αναμιχθεί στη Συρία. Τι θα λέγατε γι’ αυτό;
Η όλη διαδικασία έχει γίνει αλληλένδετη. Μια περιφερειακή διευθέτηση βρίσκεται σε εξέλιξη. Εντούτοις, εδώ δεν πρόκειται για μια αναταραχή που προκλήθηκε ως προσπάθεια να σταματήσει η Τουρκία να βάζει εμπόδια στους Κούρδους της Ροτζάβα, του συριακού Κουρδιστάν, να πετύχουν κάποια αναγνώριση: η Ροτζάβα βρίσκεται στη διεθνή ατζέντα, ενώ το κουρδικό πρόβλημα δεν είναι μόνον ένα πρόβλημα των Κούρδων της Συρίας αλλά και των Κούρδων της Τουρκίας. Η λύση του προβλήματος στη Ροτζάβα δεν θα λύσει το πρόβλημα των Κούρδων της Τουρκίας. Εάν όλη η περιφέρεια πρόκειται να επανασχεδιασθεί, εάν η Μέση Ανατολή πρόκειται να αναδομηθεί, η κατάσταση των Κούρδων της Τουρκίας, της Συρίας και του Ιράν θα πρέπει αντιμετωπισθεί από κοινού.
Πού νομίζετε ότι θα μπορούσαν να οδηγήσουν οι συγκρούσεις που λαμβάνουν χώρα τώρα στη Τουρκία.
Αν η κυβέρνηση αρνηθεί να αλλάξει τις πολιτικές της και συνεχίσει έτσι, η χώρα θα μπορούσε να διολισθήσει σε έναν εμφύλιο πόλεμο. Λίγο πολύ, είμαστε ήδη σε μια τέτοια κατάσταση. Ένα μέρος του πληθυσμού του Ντιγιαρμπακίρ δεν μπορεί να κυκλοφορήσει εδώ και 41 ημέρες (12.1.16) λόγω της απαγόρευσης της κυκλοφορίας, πολιορκημένο από δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες και αστυνομικούς. Οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Πώς θα έπρεπε να το αποκαλέσουμε όλο αυτό; Τανκς κινούνται στους δρόμους των πόλεων. Αν αυτό συνεχιστεί η χώρα θα μπορούσε να συρθεί σε έναν εμφύλιο πόλεμο. Η ευθύνη βαραίνει την κυβέρνηση του ΑΚΡ.
Πιστεύετε ότι η σύγκρουση θα μπορούσε να επεκταθεί στη δυτική Τουρκία;
Δυστυχώς, ναι. Οι Κούρδοι δολοφονούνται στους δρόμους και αισθάνονται ταπεινωμένοι. Ο αριθμός των αμάχων που σκοτώθηκαν έχει φθάσει του 230, και όλοι δολοφονήθηκαν από το στρατό ή την αστυνομία. Αυτό έχει ενοχλήσει τους Κούρδους της δυτικής Τουρκίας, και η συγκέντρωση της οργής θα μπορούσε να ξεσπάσει σύντομα.
Πώς θα μπορούσε να ανασταλεί αυτή η τάση;
Εμείς δεν θέλουμε το πρόβλημα να μετατραπεί σε εμφύλιο πόλεμο. Θέλουμε μια διευθέτηση μέσω δημοκρατικών μεθόδων. Αυτό που ζητάμε δεν είναι κάτι αδύνατο για τη Τουρκία. Θέλουμε οι παγκόσμια αποδεκτοί κανόνες της Δημοκρατίας να εφαρμοστούν και εδώ.
Τι θα πρέπει να γίνει για να σταματήσουν οι συγκρούσεις στο άμεσο μέλλον;
Θεωρούμε ότι είναι αναγκαία η διεθνής και η εσωτερική κοινωνική πίεση. Η κυβέρνηση έχει απορρίψει κάθε πρότασή μας για το τερματισμό των συγκρούσεων. Ως πρώτο βήμα, θα πρέπει να αρθούν οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας. Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ευνοϊκή ατμόσφαιρα για να καθίσουμε και να μιλήσουμε. Η κυβέρνηση ωστόσο βρίσκεται προς το παρόν πολύ μακριά από μια τέτοια κίνηση επειδή δεν δέχεται πίεση. Έχει νομιμοποιήσει την κατάσταση, παρουσιάζοντας τον πόλεμο που διεξάγει ως μια μάχη κατά της τρομοκρατίας.
Πήγατε στη Ρωσία το Δεκέμβριο ως μέλος μιας κουρδικής αντιπροσωπείας. Συζητήσατε κι αυτό το ζήτημα εκεί;
Τα εσωτερικά προβλήματα της Τουρκίας δεν αποτέλεσαν μέρος των συζητήσεών μας εκεί. Αλλά η Ρωσία παρακολουθεί τις εξελίξεις. Δεν ζητήσαμε από τη Ρωσία να πιέσει την Τουρκία. Οι προσδοκίες που εκφράσαμε απέναντι στη Ρωσία ήταν σύμφωνα με τις ακόλουθες κατευθυντήριες γραμμές: Η Ρωσία είναι μια σημαντική δύναμη επιρροής για την περιοχή, ιδιαίτερα στη Συρία, και οι Κούρδοι θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι στην πατρίδα τους σε αυτήν την περιοχή.

Παράλληλα, οι Ρώσοι έπρεπε επίσης να ανανεώσουν την οπτική τους για το ζήτημα και να αναγνωρίσουν το καθεστώς των Κούρδων. Δεν αιτηθήκαμε τίποτε το συγκεκριμένο για τους Κούρδους της Τουρκίας. Παρακολουθούμε το σινο-ρωσο-ιρανικό μπλοκ, αλλά δεν έχουμε πρόθεση να γίνουμε μέρους του ή να επιδιώξουμε τη διευθέτηση των προβλημάτων μας μέσω αυτού του μπλοκ.

ΟΡΣΕ ΤΑ “ΕΥΡΩΙΔΕΩΔΗ” ΣΑΣ - ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ!



E-mailΕκτύπωσηPDF
TETARTH 27/1/2016  

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Ανήμερα της ψήφισης από την βουλή της Δανίας του ανατριχιαστικού μέτρου της υπεξαίρεσης, της κατάσχεσης των τιμαλφή των προσφύγων που εισέρχονται στο έδαφός της, λίγες μέρες μετά την ανάλογη απόφαση που λήφθηκε από το θησαυροφυλάκιο της Ευρώπης, την Ελβετία, στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ακούστηκε ότι η Ελλάδα πρέπει να συγκροτήσει στρατόπεδα 400.000 προσφύγων στην Αττική!  
Εδώ πια είναι προφανές ότι η κομψότητα των διατυπώσεων δεν έχει κανένα νόημα. Και τούτο διότι είναι εξίσου προφανές ότι απέναντί μας έχουμε κατ’ εξακολούθηση δολοφόνους. Το ευρωπαϊκό ιδεώδες τους, όσον αφορά τους πρόσφυγες, ξεκίνησε με την μετατροπή του Αιγαίου σε Άουσβιτς. Τώρα θέλουν να το ολοκληρώσουν μετατρέποντας την Ελλάδα σε Νταχάου!  
Μην ξεχνάμε: Εκείνοι που πνίγουν μωρά, γυναίκες, παιδιά, γέροντες κάθε μέρα στις ελληνικές θάλασσες είναι οι ίδιοι που «πνίγουν», που εξοντώνουν, που ρημάζουν τον ελληνικό λαό.  
Είναι οι ίδιοι που δια στόματος του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος λένε ότι δεν αναγνωρίζουν στην Ελλάδα εθνική κυριαρχία από την στιγμή που πλήττονται τα δικά τους σύνορα!  
Είναι οι ίδιοι με τους οποίους τα έχουν κάνει πλακάκια οι μπλε, οι πράσινοι, οι τιρκουάζ και οι ροζ Έλληνες κυβερνώντες.  
Αυτοί που θέλουν την Ελλάδα προσφυγικό Νταχάου είναι οι ίδιοι που σε συνεργασία με δεξιούς και «αριστερούς» εγχώριους ταγούς έχουν μετατρέψει τον τόπο μας σε μνημονιακό νεκροταφείο.  
Αλλά στην περίπτωση των προσφύγων έχουν πλέον πετάξει και κάθε φύλλο συκής.  
Γι’ αυτό και είναι η ώρα να σταματήσουν τα δάκρυα για τα πνιγμένα παιδιά, είναι η ώρα τη θέση της οργής να πάρει η ψύχραιμη αποτίμηση για να δούμε ολοκάθαρα το ρόλο των φονιάδων.   Ο φονιάς είναι η ΕΕ που, μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, πρωταγωνιστεί σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις κατά χωρών όπως η Συρία, η Λιβύη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν.  
Αυτοί είναι που δημιούργησαν το ισλαμοφασιστικό τέρας των «τζιχαντιστών». Είναι η ΕΕ που με την πολιτική της πνίγει χιλιάδες πρόσφυγες στη Μεσόγειο.  
Τα κύματα των απελπισμένων ανθρώπων φτάνουν στην Ελλάδα εξαιτίας της φτώχειας, των πολέμων και των αντιδραστικών καθεστώτων που προκαλούν οι «σύμμαχοί μας» και δεν μπορούν να τα σταματήσουν ούτε οι «φράχτες», ούτε η Frontex, ούτε άλλα μέτρα καταστολής που το μόνο που κάνουν είναι να αυξάνουν τον αριθμό των νεκρών και την τιμή των δουλεμπόρων.  
Πάνω από 4.000 οι νεκροί στις θάλασσές μας μέσα στο 2015. Πάνω από 250.000 οι νεκροί λόγω του πολέμου στη Συρία. Πάνω από 4 εκατομμύρια οι πρόσφυγες εξ αυτού και μόνο του λόγου.  
Ποιος μπορεί να αμφιβάλει: Είναι η πολιτική της ΕΕ που από τη μια προκαλεί τα προσφυγικά ρεύματα με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που από την άλλη αφήνει τους πρόσφυγες να πνίγονται για να «παραδειγματίσει» και να αποτρέψει νέες ροές και που στο τέλος καλεί τη χώρα μας, την Ελλάδα, να γίνει ένας απέραντος καταυλισμός ψυχών με αντίτιμο τρία ευρώ το κεφάλι!  
Είναι αυτοί οι άθλιοι που γυρίζουν την Ευρώπη στην εποχή του μεσοπολέμου, που φτάνουν στο σημείο, όπως έγραφαν χτες οι «Financial Times», να παζαρεύουν την μετατροπή της Ελλάδας σε τόπο εξορίας, σε μια απέραντη «Γυάρο», σε ένα «Μακρονήσι» της Ευρώπης έναντι… αμοιβής και με αντάλλαγμα την περίφημη «ρύθμιση του χρέους»! Αλήθεια «πόσο πάει» ένα νεκρό παιδί, πόσο πάει ένας φυλακισμένος άνθρωπος στο χρηματιστήριο των «αξιών» τους;  
Είναι δολοφόνοι! Δολοφονούν με κάθε μέσο. Ακόμα και με το «βαμβάκι».  
Έχουμε αναφερθεί ξανά στην έκθεση της Διεθνούς Κοινοπραξίας των Δημοσιογράφων. Εκεί καταγράφεται αναλυτικά ότι η Παγκόσμια Τράπεζα εκτόπισε τον απίστευτο αριθμό των 3,4 εκατομμυρίων ανθρώπων την τελευταία 5ετία χωρίς να λερώσει καθόλου τα χέρια της.  
Πώς; Με την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, με την αρπαγή της γης, υποστηρίζοντας τις πολυεθνικές και τις κυβερνήσεις που κατηγορούνται για πολιτικά και κοινωνικά εγκλήματα, προσφέροντας  περί τα 50 δισ. δολάρια για «επενδύσεις» που προκαλούν «αμετάκλητες και άνευ προηγουμένου» κοινωνικές επιπτώσεις, η Παγκόσμια Τράπεζα συνέβαλε μαζικά στη ροή μετανάστευσης των φτωχών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. 
Πολλοί και διάφοροι μιλούν για τους λαθρέμπορους. Όμως πίσω από τους λαθρέμπορους βρίσκεται η «μαφία»: Οι εταιρείες πετρελαίου, τα μονοπώλια στο χώρο της ενέργειας, οι βιομηχανίες όπλων και τα όργανά τους: Το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η ΕΕ.  
Αλλά:
  • Η Ευρωπαϊκή Ένωση,αυτή που στο εσωτερικό της έχει οδηγήσει 26 εκατομμύρια «δικά της παιδιά» στην φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, πώς θα ήταν δυνατόν να ενδιαφέρεται για τα «άλλα παιδιά»;
  • Η ΕΕ που έχει νομιμοποιήσει τα ναζιστικά κτήνη που καίνε ζωντανούς ανθρώπους στην Ουκρανία, πως θα ήταν δυνατόν να «πονάει» για τους ανθρώπους που πνίγονται στα ελληνικά νησιά;
  • Η πολιτική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και της καταλήστευσης των λαών που ακολουθεί η ΕΕ είναι που οδηγεί απελπισμένους ανθρώπους στον ξεριζωμό.
  • Οι «πολιτισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες», αυτοί που προκαλούν τα μεταναστευτικά ρεύματα, είναι οι ίδιοι που με τα μέτρα καταστολής και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των προσφύγων έχουν μετατρέψει το Αιγαίο και ολόκληρη τη Μεσόγειο σε «λεκάνη» δουλεμπορίου και σε ένα νεκροταφείο θαλασσοπνιγμένων ανδρών, γυναικών και παιδιών που πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθεια να αποδράσουν από τον πόλεμο και τη φτώχεια.
  • Η ΕΕ της αναβίωσης του φασισμού και του σιδερόφρακτου ρατσισμού είναι δυο φορές υπεύθυνη για το έγκλημα. Τη μία γιατί δολοφονεί με την πολιτική των κλειστών συνόρων, την άλλη γιατί εξωθεί εκατομμύρια κατατρεγμένους να ακολουθήσουν το δρόμο της προσφυγιάς.
  • Η ΕΕ είναι ένας μηχανισμός ρατσισμού και πολέμου ενάντια στους φτωχούς, είτε αυτοί βρίσκονται εντός των συνόρων της, είτε εκτός. Η πάλη ενάντια στην ΕΕ είναι ταυτόχρονα και πάλη ενάντια στις δολοφονίες στο Αιγαίο.
  Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ αναλαμβάνει τεράστια ευθύνη. Η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει συμμετοχή σ’ αυτό το έγκλημα. Είναι αδιανόητο να δέχονται να ακούνε και μόνο την προστυχιά για την μετατροπή του ελληνικού λαού σε «δεσμοφύλακα» προσφύγων!  
Η κυβέρνηση και όλο το μπλοκ του λεγόμενου «ευρωμονόδρομου» δεν έχουν καμία εξουσιοδότηση να παζαρεύουν την εθνική κυριαρχία και να «κουβεντιάζουν» με όρους ραγιά ή με όρους ζητιάνου της τρόικας το ζήτημα της διαχείρισης των συνόρων της χώρας.  
Η απειθαρχία στον Κανονισμό του Δουβλίνου είναι μονόδρομος για την αντιμετώπιση του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος.  
Απαιτούνται:
  • Μέτρα, εδώ και τώρα, παρά και ενάντια στην ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία και τις διατάξεις του Δουβλίνου για να μπορούν να μετακινηθούν εκτός Ελλάδας, όπως ζητούν.
  • Μέτρα, εδώ και τώρα, ενίσχυσης των μέσων διάσωσης των ανθρώπων που πνίγονται στο Αιγαίο, διεκδίκηση και εξασφάλιση πόρων από τους υπαίτιους του εγκλήματος για δημιουργία ανθρώπινων χώρων προσωρινής φιλοξενίας για τους πρόσφυγες και μετανάστες που φτάνουν στη χώρα.
  • Κατηγορηματική άρνηση κάθε σκέψης για μετατροπή της Ελλάδας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων με ταυτόχρονη λήψη όλων των μέτρων για τη γρήγορη και δίκαιη απονομή ασύλου στους πρόσφυγες, καθώς και για τη χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων για να φτάσουν στις χώρες του πραγματικού προορισμού τους.
  • Απόδοση και κατοχύρωση όλων των κοινωνικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων στους μετανάστες που εργάζονται ώστε να μην πέφτουν θύματα ανείπωτης εκμετάλλευσης και αυθαιρεσίας αλλά και να μην αξιοποιούνται ως πολιορκητικός κριός ενάντια στα δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων.
  • Τσάκισμα των κυκλωμάτων λαθρεμπορίας και εκμετάλλευσης μεταναστών τσάκισμα - με πυγμή παραδειγματική και αμείλικτη - των εγκληματικών κυκλωμάτων Ελλήνων, μεταναστών και «μεικτών» που στρατολογούν καθάρματα από την μεταναστευτική χοάνη.
  Και φυσικά: Διατράνωση από τον λαό μας της θέσης ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι συνεργός, αλλά φωνή και δύναμη αντίστασης ενάντια στα εγκλήματα που διαπράττονται στις χώρες των μεταναστών.  
Πράγμα που σημαίνει:
  • Άμεση αποχώρηση όλων των ελληνικών στρατευμάτων από ιμπεριαλιστικές αποστολές.
  • Καμία συμμετοχή και καμία συνδρομή στις συνεχείς ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
  • Καμία νομιμοποίηση των προσχημάτων που άλλοτε «λόγω» των Μπιν Λάντεν, άλλοτε «λόγω» των Σαντάμ κι άλλοτε «λόγω» των «τζιχαντιστών», πολλαπλασιάζουν τα κύματα των προσφύγων.
  Όλα βοούν! Η αποδέσμευση της Ελλάδας από το ευρωενωσιακό Κολοσσαίο είναι προϋπόθεση ύπαρξης για το λαό της, είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση ώστε να μπει ένα τέλος στην μετατροπή της χώρας σε σάκο του μποξ, είναι βασικός όρος ώστε ο τόπος μας να πάψει να αποτελεί θύμα και θύτη ενός ειδεχθούς εγκλήματος που έχει όλα τα χαρακτηριστικά της γενοκτονίας.  
*Δημοσιεύθηκε στο e-nikos.gr την Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016
http://www.iskra.gr/index.php

ΓΙΑΤΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ



Εκτύπωση
TETARTH 27/1/2016       
Της ΜΑΡΙΑΣ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ ΔΕΛΙΒΑΝΗ*
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η αρνητική αντιμετώπιση του εθνικού μας νομίσματος από την  πλειονοψηφία των Ελλήνων,  μπορεί να δικαιολογηθεί, μόνο,   αν πιστεύουν πρώτον, ότι  η σωτηρία μας είναι εντός τωνΜνημονίων και δεύτερον ότι οι δανειστές μας πασκίζουν για τη σωτηρία μας, την ανάπτυξή μας και την ταχεία έξοδό μας από την κρίση.
Θεωρώ και τις δύο αυτές υποθέσεις αυταπόδεικτα αστήρικτες και θα πρόσθετα και παρανοϊκές. Αλλά, αν έτσι είναι τότε η  μοναδική λύση στο ελληνικό δράμα βρίσκεται εκτός Μνημονίων και τότε  το εθνικό μας νόμισμα εμφανίζεται, πράγματι, ως μονόδρομος.
Την παράλογη απέχθεια των Ελλήνων  προς το εθνικό τους νόμισμα, θα την αποδώσω  στην απεριόριστη  εξουσία των  ΜΜΕ, και στη δυνατότητά τους να μεταβάλλουν την πραγματικότητα,   δημιουργώντας μέσω της επανάληψης,   εσφαλμένες εντυπώσεις και πεποιθήσεις. Ωστόσο, αυτή φαίνεται να τελειώνει, αφού η τελευταία ευρωπαϊκή έρευνα δίνει 44% υπέρ της δραχμής και μόνον42% υπέρ του ευρώ, ενώ ταυτόχρονα περισσότερο από 60% των Ελλήνων πιστεύουν ότι τα αποτελέσματα του ευρώ ήταν βλαβερά για την Ελλάδα.
ΜΕΡΟΣ Ι. Στον μνημονιακό αστερισμό δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας
Το πόσο ουτοπική είναι η υπόθεση προσμονής θετικών αποτελεσμάτων, από την εφαρμογή των Μνημονίων τώρα και στο διηνεκές, προκύπτει  από την μέχρι σήμερα τραυματική  εξαετή  εμπειρία από αυτά, αλλά και από το σύνολο των  λογικών προβλέψεων για το μέλλον.
Α. Οι συνέπειες των Μνημονίων  μέχρι σήμερα
Η εφαρμογή των Μνημονίων επιδείνωσε όλους ανεξαιρέτως τους βασικούς οικονομικούς, κοινωνικούς και ψυχολογικούς δείκτες, έτσι που να είναι αυτόχρημα φαιδρές όλες οι κατά καιρούς διαβεβαιώσεις  κυβερνητικών, που  δήθεν διαπιστώνουν success stories, άμεση έξοδο στις αγορές, καταγραφή θετικών αναπτυξιακών ρυθμών και άλλα παρόμοια.
Ενδεικτικά θα υπενθυμίσω κάποιες κραυγαλέες περιπτώσεις  καθολικής επιδείνωσης  στην Ελλάδα και εν συνεχεία θα αναφερθώ σε προβλέψεις για τις εξελίξεις στο μέλλον.  Από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα προκύπτει, αναμφίβολα, ότι  οι μαχαιριές στην οικονομία και κοινωνία της χώρας στόχευσαν με ακρίβεια στο σύνολο των ζωτικών διαρθρώσεων και λειτουργιών της, έτσι που η ανόρθωσή της να αποτελεί όνειρο θερινής  νυκτός.  Σε πρόσφατη δήλωση ο πρόεδρος των Ελλήνων βιομηχάνων είπε  ότι θα χρειαστούν  γύρω στα100δις ευρώ για να ξανασταθεί στα πόδια της η οικονομία. Τα θεωρώ ανεπαρκή, γιατί η οικονομία μας έχει διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Αυτή η καταστροφή που συνεχίζεται, και μάλιστα με εντεινόμενους ρυθμούς, είναι παρανοϊκό να υποστηρίζεται ότι αποβλέπει  στη σωτηρία μας.
*Μακροοικονομικά δεδομένα1.
Στην αρχή της κρίσης το χρέος  αντιπροσώπευε περίπου 100%  του τότε ΑΕΠ, και ήταν βιώσιμο.  Σήμερα, και παρά το αποτυχημένο, επειδή ανεπίτρεπτα αργοπορημένο "κούρεμα", το ποσοστό  του χρέους  έχει περίπου διπλασιαστεί, στο  ΑΕΠ. Και συνεχίζει να σκαρφαλώνει  ακάθεκτο έτσι που  σε απόλυτους αριθμούς, από 324 δις ευρώ το 2014,  θα  φθάσει το 2016 στα 337,6  αντίστοιχα.  Για την περίοδο  2007-2015 διαπιστώνεται δραματική και χωρίς προηγούμενο, για οικονομία σε ειρήνη, πτώση του κατά κεφαλή ΑΕΠ κατά 27,6%, που αντιστοιχεί σε 70 δις ευρώ και  σε απώλεια εισοδήματος, για κάθε Έλληνα πολίτη, ίση με 6.100 ευρώ το χρόνο. Το ελληνικό κατά κεφαλή ΑΕΠ αναλογούσε στο 84,4% του αντίστοιχου Μ.Ο. των κρατών-μελών της ΕΕ, και τώρα εκτιμάται μόνο στο 53,6%2. Η επίσημη  ανεργία  έφθασε στο 27%, ενώ  η ανεπίσημη  αγγίζει εφιαλτικά ύψη, αν ληφθεί υπόψη και η σημαντική υποχώρηση της πλήρους απασχόλησης προς όφελος αβέβαιων και ανασφαλών μορφών της. Πριν από την έναρξη της κρίσης η ανεργία ήταν μόνον 7.8%. Η ιδιωτική κατανάλωση, που αποτελεί την ατμομηχανή της οικονομικής ανάπτυξης έχει δραματικά συρρικνωθεί  κατά περίπου 47 δισεκατομμύρια ευρώ. Ούτε και οι φετινές γιορτές  μπόρεσαν να την ανακάμψουν,  αφού ο τζίρος έπεσε κατά 8% σε σχέση με  τον αντίστοιχο περυσινό, και σε σύγκριση με την έναρξη της κρίσης κατά περίπου 50%3.  Εικόνα πανωλεθρίας εμφανίζει η επένδυση, δημόσια και ιδιωτική, αφού οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου από 57,2 δις ευρώ πριν από την κρίση,  ελαχιστοποιήθηκαν  στα 18,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Μισθοί και συντάξεις έχουν καταποντιστεί. Και στον χώρο των επιχειρήσεων η τελευταία έκθεση της Price Water House Coopers (PwC) που αφορά σε 2.824 ελληνικές επιχειρήσεις με έσοδα άνω των 10 εκατ. ευρώ, καταλήγει στο εφιαλτικό συμπέρασμα ότι  το 40%, περίπου, από  αυτές είναι υπερδανεισμένες, χωρίς καμιά  πιθανότητα επιβίωσης.  Ο δείκτης των αυτοκτονιών4, έχει  αυξηθεί, από 3,35 ανά 100.000 για την περίοδο 2003-2010 σε 4,56 το 2012 αντίστοιχα. Όπως θα ήταν αναμενόμενο, το 44% των Ελλήνων κατακλύζονται  από αρνητικά συναισθήματα, όπως φόβο, ανασφάλεια, αγωνία, απογοήτευση, αγανάκτηση  και θυμό. Αλλά  και η υγεία των Ελλήνων με  χαμηλά εισοδήματα  εμφανίζει τάση επιδείνωσης, αφού το  25% αδυνατεί να εξασφαλίσει  τα φάρμακα και τη θεραπεία που  έχει ανάγκη. 42% των ερωτηθέντων αντιμετωπίζουν χρόνια νοσήματα5. Η πιο καταστρεπτική, γιατί γενικά μη αντιστρέψιμη εξέλιξη της κρίσης είναι, αναμφίβολα, η μαζική φυγή εγκεφάλων, προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Το κόστος αυτής της φυγής εκτιμάται στο αστρονομικό ποσό των 170 δισεκατομμυρίων ευρώ6.
*Δημοσιονομικά.και χρηματοπιστωτικά
Η φοροκαταιγίδα, στην οποίαν κατέφυγαν οι προηγούμενες και η παρούσα κυβέρνηση, απέβλεπε στην ικανοποίηση των ολοένα πιο απάνθρωπων απαιτήσεων των δανειστών. Λησμόνησαν, ωστόσο, ότι σε περίοδο  συνεχώς μειούμενων εισοδημάτων, η φοροκαταιγίδα είναι καταδικασμένη να καταλήξει σε αποτελέσματα διαμετρικά αντίθετα από τα επιδιωκόμενα, καθώς  ολοένα μεγαλύτερο ποσοστό των φορολογουμένων βρίσκεται σε αντικειμενική αδυναμία εκπλήρωσης των  υποχρεώσεών του. Έτσι, ενώ το 2009 τα δηλωθέντα εισοδήματα φυσικών προσώπων  ήταν 100,3 δις ευρώ,  το 2014 δεν ήταν παρά μόνο 73 αντίστοιχα. Αναφορικά, με το σύνολο των φορολογικών εσόδων της χώρας, αυτά  ήταν το 2009 51.266 δις ευρώ και το 2015 εκτιμάται ότι θα είναι μόνο 43.162 αντίστοιχα. Το κράτος αδυνατεί   να εκπληρώσει  τις υποχρεώσεις του. Και σε αυτόν  τον κρανίου τόπο, κάποιοι αναζητούν πρωτογενές πλεόνασμα, που  για το 2015 αναγγέλλεται της τάξεως  του 4,3 δις ευρώ7 και, φυσικά, βουτηγμένο στο αίμα. Ωστόσο, ο τραγικός τρόπος δημιουργίας του, ουδόλως εμποδίζει το κουαρτέτο, αλλά  και την Κυβέρνηση να το εξαγγέλλει θριαμβευτικά.   Οι φόροι, που πληρώθηκαν το 2014 έφθασαν στο, όντως, αδιανόητο ποσοστό του 53,3% των εισοδημάτων των πολιτών. Κάτω από αυτές τις δραματικά ανθυγιεινές συνθήκες πως  να υποστηριχθεί, σοβαρά, η ανάκαμψη της οικονομίας; Να πάμε και στην τραγωδία των καταθέσεων, που τελικά οδήγησε στα capital controls8. Το διαθέσιμο χρήμα  έχει μειωθεί από 262 δις  ευρώ το 2009  σε  153 τώρα. Ακόμη, η  Ελλάδα  έχει, ουσιαστικά, μείνει χωρίς τράπεζες. Πράγματι, αφού από την αρχή της κρίσης χάθηκαν 3.500 καταστήματα και 50.000 θέσεις εργασίας εντός και εκτός της χώρας, τελικά η  αξία τους μηδενίστηκε, και από περίπου 215 δις ευρώ σταθμισμένο ενεργητικό, τελικά,  καταληστεύτηκαν  από ξένα funds, που τις  άρπαξαν για το εξευτελιστικό ποσό των 750 εκατομμυρίων ευρώ, και έτσι χάθηκαν και τα 40 δισεκατομμύρια ευρώ που δανείστηκαν οι Έλληνες για την ανακεφαλαιοποίησή τους.
Β. Οι προοπτικές για το μέλλον
Παρά  τα συντρίμμια, που έφερε η  εσφαλμένη πολιτική των Μνημονίων, οι αρμόδιοι τολμούν να υπόσχονται  ότι το μέλλον μας θα είναι καλύτερο. Δυστυχώς, όμως, θα είναι χειρότερο, και μάλιστα στο διηνεκές. Ιδού μερικά συντριπτικά στοιχεία όχι μόνο για την παρούσα, αλλά και για τις επερχόμενες γενιές αρχίζοντας με  τις  προβλέψεις   της παγκόσμιας έκθεσης του 2015 από την εταιρία PROGNOS ΑG9. Σύμφωνα με αυτές, και με την υπόθεση ότι  η Ελλάδα θα παραμείνει  στην Ευρωζώνη, το χρέος στο ΑΕΠ, αναμένεται να αναρριχηθεί στο 245%  του ΑΕΠ το 2022,  ενώ παράλληλα και μέχρι το 2020 η οικονομία θα συρρικνώνεται με ετήσιο ρυθμό 0,8%. Υπολογίζεται, εξάλλου ότι η ανεργία θα χρειασθεί 25 χρόνια για να πέσει κάτω από το 10% του ενεργού πληθυσμού και μόνο το 2034 η Ελλάδα θα επιστρέψει στο επίπεδο που βρισκόταν πριν από την κρίση. Για το 2016 προβλέπεται, ακόμη, συνέχιση της πτώσης των εσόδων του Κράτους, κυρίως από την άμεση φορολογία, αλλά και πτώση  δραματική των εσόδων κοινωνικής ασφάλισης που θα περιοριστούν στα 19 δισεκατομμύρια ευρώ από 26 που ήταν αντίστοιχα πριν από την κρίση. Δεκάδες  πολίτες, που έπρεπε να είναι στην εντατική,  δεν μπορούν να εξασφαλίσουν κρεβάτι στα νοσοκομεία. Για το 2016 αναμένεται περαιτέρω πτώση του κατά κεφαλή εισοδήματος, που θα φθάσει συνολικά στο 30% και η επίσημη ανεργία θα ανέλθει  σε 30% επίσης. Σε πείσμα της αφανισμένης οικονομίας μας, οι δανειστές απαιτούν μέχρι το 2018,   επιπλέον 7,5 δις ευρώ. Τέλος, συχνά, ακούμε διαβεβαιώσεις της μορφής, ότι αξίζει να υποστούμε και αυτήν την τελευταία θυσία, για να βγούμε από την επιτήρηση. Αυτές είναι εντελώς παραπειστικές, εφόσον η αλήθεια είναι ότι  θα είμαστε, αναγκαστικά,  υπό  επιτήρηση ώσπου να  αποπληρώσουμε το 75% του χρέους.
Β. Παντελώς αδικαιολόγητες  οι υποθέσεις ότι τα Μνημόνια θα σώσουν την Ελλάδα
Η Ελλάδα είναι τελειωμένη αν παραμείνει στη φαρμακερή αγκαλιά του κουαρτέτου. Η πραγματικότητα αυτή, αναγνωρίζεται εδώ και καιρό από εκπροσώπους  διεθνών οργανισμών, αλλά και  από πολυάριθμους οικονομολόγους-ερευνητές, όχι όμως από τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Πράγματι, η αποτελεσματικότητα  προγραμμάτων, που περιστρέφονται γύρω από την  εσωτερική υποτίμηση, την ελαχιστοποίηση των μισθών, και τον ανθυγιεινό πανικό εναντίον του πληθωρισμού,  αμφισβητήθηκε, σχεδόν από την αρχή της εφαρμογής τους. Εντελώς, ενδεικτικά  αναφέρομαι στις επόμενες δηλώσεις/αναγνωρίσεις  σφαλμάτων:
-Η πιο σημαντική ομολογία του ότι το ελληνικό πρόγραμμα ήταν, εξαρχής, εσφαλμένο και ανίκανο να έχει θετική έκβαση, προέρχεται από τον, κατά κάποιο τρόπο πατέρα του, τον πρ. επικεφαλής οικονομολόγο του ΔΝΤ Olivier Blanchard, που στις αρχές του 2013,  δήλωσε ότι "η εκτίμηση των πολλαπλασιαστών δεν ήταν ορθή, με αποτέλεσμα να αναμένεται πολλαπλάσια  ύφεση  αυτής που αρχικά επιδιωκόταν"10. Αλλά, υπάρχει και δεύτερη πρόσφατη και συντριπτική έκθεση του ΔΝΤ11στην οποία αναγνωρίζεται  το έγκλημα, που διαπράχθηκε  εναντίον της Ελλάδας, με την  ομολογία:"Δεν υπολογίσαμε την αναδιάρθρωση χρέους-Παραβιάσαμε το καταστατικό".  Είχαν προηγηθεί ανάλογες αντιδράσεις, από την κυρία Christine Lagarde, τον πρώην Γενικό Διευθυντή του ΔΝΤ Dominique Strauss-Kahn,  τον καθηγητή Assoka Monti, το γνωστό οικονομολόγο Martin Wolfκαι εντελώς πρόσφατα με επιστολή τους  προς ΗΠΑ και ΕΕ, 15 Η έκθεση αφήνει αιχμές για το εσφαλμένο πρόγραμμα που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από  την Τρόϊκα.  Νομπελίστ  ζητούν να εφαρμοστούν πολιτικές που να εξασφαλίσουν ανάπτυξη στην Ελλάδα. Πως αντέδρασαν οι ελληνικές κυβερνήσεις τότε και τώρα; Η απάντηση, όσο απίστευτη και αν είναι, είναι  ότι απλώς δεν αντέδρασαν, αλλά δέχθηκαν πειθήνια την περιφρονητική δήλωση/προτροπή του Γερμανού ΥΠΟΙΚ ότι   "το πρόγραμμα είναι άριστο, αλλά οι ανίκανοι Έλληνες δεν το εφαρμόζουν σωστά, και δεν έχουν παρά να εξακολουθήσουν τις μεταρρυθμίσεις". Ένα ειδεχθές έγκλημα που κατάστρεψε ένα ολόκληρο έθνος, και παραμένει χωρίς τιμωρία, αλλά και χωρίς αλλαγή της εξαρχής λανθασμένης πολιτικής.
Έγινε, τελικά, πιστευτή   αυτή η  εκδοχή του Γερμανού ΥΠΟΙΚ, που διαψεύδει το ΔΝΤ; Μα φυσικά  όχι, και μια από τις πολλές αποδείξεις είναι η απάντηση του  ίδιου υπουργού Οικονομίας της Γερμανίας στον πρ. Έλληνα υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη,  όταν   του επέστησε την προσοχή ότι  "αυτό το πρόγραμμα  δεν θα επιτύχει",  απάντησε με κυνισμό; " Το γνωρίζω"12.
Και να συνεχίσω με τον γνωστό Γερμανό οικονομολόγο Hans Werner Sinn του Ινστιτούτου ΙFO και σύμβουλο του Wolfgang Schäuble , ο οποίος   δήλωσε :13 "Η Ελλάδα θα επανέλθει σε δύο χρόνια στη σημερινή κατάσταση, και τότε θα βγει από την Ευρωζώνη με διπλό νόμισμα", δεδομένου ότι "το συμφωνημένο πρόγραμμα θα ναυαγήσει, και θα χρειαστεί και τέταρτο Μνημόνιο". Και  εμείς, ως "πρόβατα για σφάξιμο" τι άραγε περιμένουμε;
* Οι  δανειστές, φυσικά, δεν θέλουν το καλό μας,  και αν και αυταπόδεικτο, ιδού μερικές κραυγαλέες αποδείξεις:
α) Αφού εξόντωσαν μισθωτούς και συνταξιούχους, οι δανειστές προχωρούν αδίστακτα στον αφανισμό των αγροτών και των επιχειρηματιών, που κατόρθωσαν, μέχρι στιγμής να επιβιώσουν. Η χαριστική βολή στην οικονομία μας που πνέει τα λοίσθια.
β)Απελευθερώνεται η πρόσβαση  των λεγόμενων funds (άλλως, κοράκια ), που θα αγοράζουν τα κόκκινα δάνεια των δανειοληπτών, που δεν μπορούν να τα ξεπληρώσουν στο 5%-50% της αξίας τους. Εξανεμίζονται, έτσι,  περιουσίες της τάξεως των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ , που εκπροσωπούν τους  κόπους και τα όνειρα  ζωής περίπου 420.000 νοικοκυριών, και πολλά  από αυτά θα πυκνώσουν τις τάξεις των αστέγων.
γ) Με  συνοπτικές διαδικασίες προχωρεί το αναίσχυντο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. 14 αεροδρόμια, ουσιαστικά, χαρίστηκαν σε Γερμανούς, και αγνοήθηκε πολυτελώς το 72% του ΟΧΙ των Επτανησίων σε σχετικό δημοψήφισμα. Είναι, παράλληλα, έκδηλη η ανυπομονησία των δανειστών για την επιτάχυνση της εκποίησης της χώρας, προτού καταρρεύσει πλήρως η χώρα.   Τι είδους ανάπτυξη μπορεί, άραγε, να γίνει όταν δεν θα υπάρχει πια τίποτε για να αναπτυχθεί;
δ) Οι δανειστές έχουν το θράσος (και γιατί όχι, αφού γίνονται ασμένως αποδεκτά όσα παράλογα μας ζητούν )  να απαιτήσουν  από τη Γενική Γραμματεία εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών την πλήρη καταγραφή  με κάθε λεπτομέρεια, κάθε στοιχείου που βρίσκεται στην κατοχή των 10 εκατομμυρίων Ελλήνων. Και αυτά για αρπαγή.
Συμπέρασμα Μέρους Ι
Παρανοϊκό να πιστεύει κανείς  ότι το περιεχόμενο των Μνημονίων αποβλέπει στη σωτηρία μας. Πού είναι λοιπόν το αίσθημα αυτοσυντήρησής  μας;
Μέρος ΙΙ. Υπάρχει ελπίδα μόνον αν επανέλθουμε στο εθνικό μας νόμισμα
Δεν θα επεκταθώ σε τεχνητής φύσης λεπτομέρειες για το πως θα πρέπει να γίνει αυτή η μετάβαση, αλλά θα παραπέμψω στην πράγματι εξαιρετική εισήγηση του καλεσμένου μας καθηγητή Gerard Lafay με τίτλο "Έξοδος από το ευρώ", που πιστεύω ότι πρέπει να έχει μια όσο γίνεται  ευρύτερη κυκλοφορία. Να σας πληροφορήσω ακόμη ότι ο  καθηγητής  Gerard Lafay  έχει εκδώσει ένα βιβλίο για την Ελλάδα, που μόλις κυκλοφόρησε στο Παρίσι, με άρθρα Ελλήνων και Γάλλων υπέρ της επανόδου στο εθνικό μας νόμισμα, είναι αυτό και το συνιστώ σε  όσους διαβάζουν γαλλικά. Θα  αναφ, αναφερθώ απλώς,  στο  τι σημαίνει κυρίαρχο εθνικό νόμισμα και τι μπορούμε λογικά να αναμένουμε από την πιθανότητα εισαγωγής του.
Α. Που έγκειται η σπουδαιότητά του
Συχνά, όσοι είναι εναντίον μιας νέας δραχμής αμφισβητούν τις  δυνατότητές της με το επιχείρημα "τι περισσότερο θα κάνει η δραχμή που δεν το κατορθώνει το ευρώ"; Είναι, φυσικά, τραγικά λανθασμένη αυτή η άποψη. "Όχι μόνο επειδή το ευρώ είναι δανειζόμενο χρήμα, που μας δίνεται με το σταγονόμετρο, και συνεπώς δεν μπορεί να στηρίξει τις αναπτυξιακές ανάγκες μιας κατεστραμμένης οικονομίας, όχι μόνο γιατί η ΕΚΤ μπορεί να διακόψει  την παροχή του όποτε και για οποιανδήποτε αιτία το αποφασίσει, προκαλώντας μας ασφυξία, όπως το βιώσαμε ήδη. Αλλά, και επειδή  το χρήμα, εκτός από το ότι  είναι μέτρο αξίας, μέσο ανταλλαγής και μέσο εξόφλησης υποχρεώσεων, αποτελεί επιπλέον και  ισχυρότατο μέσο κατεύθυνσης  της οικονομίας. Το ευρώ κατασκευάστηκε ως  ουδέτερο νόμισμα, ως  νόμισμα φάντασμα ή νόμισμα ατελές και γι’ αυτό δεν έχει τη δυνατότητα να επηρεάζει τα πραγματικά μεγέθη της ευρωπαϊκής οικονομίας.  Είναι, απλώς, προγραμματισμένο για να εξασφαλίζει στα κράτη-μέλη της ΕΕ νομισματική ισορροπία, αδιαφορώντας για την πορεία των πραγματικών οικονομικών μεγεθών.  Οι σχετικές προδιαγραφές των εμπνευστών του, που ήταν πανικόβλητοι στη σκέψη  του πληθωρισμού, στους κόλπους της Ευρωζώνης, κατασκεύασαν  ένα νόμισμα   απολύτως  θωρακισμένο εναντίον του πληθωρισμού, αλλά φευ όχι και εναντίον της ύφεσης. Το Σύμφωνο Σταθερότητας  απαιτεί από τα κράτη-μέλη την τήρηση όρων, όχι μόνον εξωπραγματικών, αλλά και βλαβερών, δεδομένου ότι καταλήγουν σε στραγγαλιστική λιτότητα,  σε μόνιμο περιορισμό της οικονομικής δραστηριότητας, σε  υψηλή ανεργία, αλλά και σε κραυγαλέες ανισότητες. Πρόκειται για τους  μη παρεμβατικούς  οικονομολόγους, που πιστεύουν στην αυτορρύθμιση των αγορών κτλ., σε αντίθεση με τούς  παρεμβατικούς που επικρατούν το 1936 με τον  J.M. Keynes.  Οι παρεμβατικοί, λοιπόν, οικονομολόγοι αναγνωρίζουν, ως τον  κυρίαρχο ρόλο του χρήματος, τη δυνατότητα επηρεασμού της οικονομίας.  Κάθε μορφή ή βαθμός  οικονομικού προγραμματισμού,  για  να καταλήξει σε συνθήκες  ισορροπίας  οφείλει να εξασφαλίσει   κατευθυντήριο ρόλο στο χρήμα, καθώς και στη νομισματική πολιτική.  Π.χ. η αναπτυξιακή προσπάθεια χρειάζεται  κατάλληλη νομισματική πολιτική, με  επαρκή ρευστότητα, ακόμη και  κάποιο ποσοστό ελεγχόμενου πληθωρισμού, μέχρι το σημείο που η  επιπλέον προσθήκη ποσότητας χρήματος   δεν επηρεάζει το επίπεδο  των τιμών, διότι εξαντλείται στη σταδιακή απορρόφηση της ανεργίας. Η πραγματοποίηση της πλήρους απασχόλησης σηματοδοτεί το σημείο, πέραν του οποίου η προσθήκη ποσότητας χρήματος αυξάνει τις τιμές, σύμφωνα με τη θεωρία του J.M. Keynes, αλλά όχι πριν. Εξάλλου, στις ιδιότητες του χρήματος, ο Keynes προσθέτει και αυτήν της προφύλαξης, αναμένοντας στο μέλλον καλύτερες ευκαιρίες. Η σπουδαιότητα του χρήματος έγκειται στο γεγονός ότι από την ποσότητά του εξαρτάται η ένταση της οικονομικής δραστηριότητας, ο ρυθμός ανάπτυξης, ο τρόπος κατανομής του εισοδήματος  και ο όγκος της απασχόλησης. Είναι, συνεπώς, σαφές ότι η ισχύς ανήκει σε αυτούς που δημιουργούν το χρήμα και σε αυτούς που το ελέγχουν. Το χρήμα είναι δύναμις. Και  αναφέρω  τη σχετική ρήση του M.A. Rothschild׃ "Αφήστε με ελεύθερο να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιού".
Β. Τι μπορούμε να επιτύχουμε με τη νέα δραχμή
Από αυτές τις απεριόριστες  δυνατότητες του χρήματος έχει δραματική ανάγκη η κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, για να αρχίσει σχεδόν από το μηδέν την ανασυγκρότηση της παραγωγικής της βάσης, για να αναγεννήσει το διαλυμένο κράτος Πρόνοιας, για να περιορίσει τις χωρίς προηγούμενο ανισότητες κατανομής της, για να επικεντρωθεί στις μεταρρυθμίσεις από τις οποίες έχει  πράγματι ανάγκη και όχι σε αυτές που συνίστανται στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, και στη δημιουργία συνθηκών ζούγκλας στην αγορά εργασίας, για να αποκτήσουν και πάλι οι Έλληνες αυτοεκτίμηση και αξιοπρέπεια, για να ξαναγίνουν κυρίαρχοι  της χώρας τους. Και, τελικά, για   να πληρώσουν το χρέος τους, μέσω της ανάπτυξης και όχι της συρρίκνωσης της οικονομίας τους, όταν αυτό πάψει να είναι λερναία Υδρα, και βέβαια αφού  συμψηφιστεί με τα χρέη των Γερμανών από το κατοχικό δάνειο και από τις καταστροφές  της κατοχής.
Με την εκτύπωση  του εθνικού μας νομίσματος, και χωρίς πανικό απέναντι σε έναν ελεγχόμενο  πληθωρισμό, που  περιορίζει το  χρέος και είναι επιθυμητός,  θα αρχίσει η ανασυγκρότηση.  Και  ας  εγκαταλείψουμε, όσο πιο γρήγορα γίνεται,  τις ουτοπίες, που άλλοτε οραματίζονται συρροή ξένων επενδύσεων, που δήθεν εξασφαλίζουν  την ανάπτυξη και άλλοτε διαπιστώνουν δήθεν την έναρξή της. Στο σημείο μηδέν που βρίσκεται η Ελλάδα, οι ξένοι προσελκύονται μόνον για να συμμετάσχουν στο γενικό ξεπούλημα.
Να επισημάνω, ακόμη,  την άμεση ανάγκη μιας κυβέρνησης, οικουμενικής ή σωτηρίας, που να θέσει τέρμα στην εφαρμογή της κατά συρρ οή  εγκλημάτων εναντίον του ελληνικού λαού και να επικεντρωθεί  στην προσπάθεια εξεύρεσης του λιγότερου οδυνηρού τρόπου, για τη μετάβαση της χώρας στο εθνικό της νόμισμα.
Το τελικό συμπέρασμα της εισήγησής μου είναι μια  ευχή: δηλαδή, αυτό το τόσο ηθελημένα παρεξηγημένο GREXIT, που χρησιμοποιείται, ως Αρμαγεδδών, να γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται η αρχή της αναγέννησης της Ελλάδας.
*Από το Συνέδριο του ΜΑΧΩΜΕ 15-17/1.2016 στην πρ.ΑΣΟΕΕ
Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016
http://www.iskra.gr/index.php