ΧΤΥΠΗΜΑ ΠΡΟΚΡΙΜΑ ΓΙΑ ΠΙΟ ΣΦΟΔΡΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΣΑΟΥΔΙΚΗΣ ΑΡΑΒΙΑΣ ΚΑΙ ΙΡΑΝ





01/02/2016
Translate this page: EN FR DE ES RU AR
Με βαλλιστικούς πυραύλους Tochka χτύπησαν οι αντάρτες της Υεμένης τη βάση “Αλ Ανάντ” σκοτώνοντας περισσότερους από 200 Αμερικανούς μισθοφόρους της Blackwater και Σαουδάραβες στρατιωτικούς, αλλά και καταστρέφοντας πολύ μεγάλο εξοπλισμό και αποθήκες πυρομαχικών της Σαουδικής Αραβίας.
Οι βαλλιστικοί πύραυλοι Tochka έχουν βεληνεκές μέχρι 300 χιλιόμετρα, μπορούν να φέρουν συμβατικές ή και πυρηνικές κεφαλές και έχουν ακρίβεια χτυπήματος έως και 160 μέτρα. Στην προκειμένη περίπτωση ωστόσο φαίνεται πώς βρήκαν τον απόλυτο στόχο, αν και οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες.
Εκτιμάται πώς δεν εκτοξεύτηκε μόνο ένας πύραυλος αλλά περισσότεροι και αυτός είναι ο λόγος των καταστροφικών αποτελεσμάτων. Όπως ειπώθηκε περισσότεροι από 200 στρατιωτικοί, Αμερικανοί κατά κύριο λόγο μισθοφόροι της Blackwater αλλά και Σουδανοί, όπως και Σαουδάραβες στρατιωτικοί σκοτώθηκαν.
Το χτύπημα, όπως φαίνεται αιφνιδίασε τις στρατιωτικές δυνάμεις της βάσης, Σαουδάραβες και Αμερικανούς αφού δεν έγινε καμία προσπάθεια αποτροπής. Το αντίθετο μάλιστα. Οι αντάρτες της Υεμένης τους έπιασαν κυριολεκτικά στον ύπνο αφού κατάφεραν να καταστρέψουν και ένα πολύ μεγάλο αριθμό επιθετικών ελικοπτέρων AH-64 Apache και μαχητικών αεροσκαφών Typhoon Eurofighter.
Από το τρομακτικό χτύπημα καταστράφηκαν επίσης τεθωρακισμένα οχήματα, αποθήκες πυρομαχικών, βυτιοφόρα οχήματα και εγκαταστάσεις. Εκτιμάται πώς οι αντάρτες της Υεμένης είχαν πολύ καλή πληροφόρηση αφού γνώριζαν και που ακριβώς βρίσκονται τα καταλύματα των Αμερικανών μισθοφόρων της Blackwater, τα οποία και κατέστρεψαν ολοσχερώς.
Η επίθεση πάντως αυτή δείχνει πώς θα υπάρξουν αντίποινα και δεν αποκλείεται να υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη εμπλοκή μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν στον πόλεμο της Υεμένης.
Δείτε το βίντεο από τη στιγμή της εκτόξευσης των βαλλιστικών πυραύλων:

Θέλουν την Ελλάδα στρατόπεδο συγκέντρωσης


1-2-2016 | από Ρούντι Ρινάλντι

Θέλουν την Ελλάδα στρατόπεδο συγκέντρωσης
ΘΕΜΑ
Δημοσίευση: Φύλλο 297 - 30/1/2016
       
Η γεωπολιτική μέγγενη περισφίγγει τη χώρα – Πρόσχημα και εργαλείο εκβιασμών το προσφυγικό για να προωθηθούν συνολικότεροι σχεδιασμοί
του Ρούντι Ρινάλντι

Ας υποθέσουμε ότι είναι σε εξέλιξη μια κολοσσιαία μετακίνηση εκατομμυρίων ανθρώπων, λόγω πολέμων και διάλυσης των χωρών τους από τους αδίστακτους: ιμπεριαλιστές, χρηματιστές, αγορές, ολιγάρχες, Τζιχαντιστές κ.λπ. κ.λπ. Κύριος προορισμός των εκατοντάδων χιλιάδων απελπισμένων και σε απόγνωση ανθρώπων είναι η Ευρώπη. Αποκλειστικό -σχεδόν- πέρασμα η Ελλάδα. Οπότε, τι κάνουμε; Η λογική «ας περιμένουμε να περάσουν από δω και ας πάνε όπου νομίζουν» αποδείχθηκε ρηχή, καταστροφική. Κάποια στιγμή οι στρόφιγγες κλείνουν, τα σύνορα σφραγίζουν και στην Ελλάδα εγκλωβίζονται εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες.
Την ίδια στιγμή από τη μεριά της Τουρκίας συνεχίζονται οι καραβιές προς την Ελλάδα, οι εκβιασμοί και τα παζάρια με την Ε.Ε., και βλέπουμε… Το ότι το προσφυγικό-μεταναστευτικό έχει γίνει γεωπολιτικό πρόβλημα μεγάλου μεγέθους και εργαλείο εκβιασμών και τετελεσμένων, ακόμα δεν θέλουμε να το αντιληφθούμε… Τώρα ανακοινώνεται σχεδόν επίσημα ότι υπάρχουν σχεδιασμοί για τη δημιουργία πόλεων-στρατοπέδων για 300 ή 400 χιλιάδες πρόσφυγες π.χ. στην Αθήνα. Δημοσιεύματα του ξένου Τύπου προϊδεάζουν για όσα σχεδιάζονται και κανείς δεν θέλει να αντιληφθεί.
Την ίδια στιγμή η Ε.Ε. εκβιάζει διπλά τη χώρα. Απαιτεί πρόσθετα μέτρα εξαθλίωσης της κοινωνίας, με αφορμή την αξιολόγηση και επαναφέρει σχέδια εξόδου της χώρας από τη Σένγκεν, γιατί η χώρα δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της. Παράλληλα, κατρακυλά στις πιο άθλιες ναζιστικές πρακτικές του παρελθόντος. Πρώτα η Δανία, και ακολούθησαν Ελβετία και Γερμανία (Βαυαρία) που αποφάσισαν με νόμο να δεσμεύουν τα τιμαλφή και άλλα πράγματα αξίας που έχουν μαζί τους οι πρόσφυγες, έναντι της «φιλοξενίας» που τους παρέχεται. Όχι, ακόμη δεν θέσπισαν νόμο ώστε να αφαιρούνται και τα… χρυσά τους δόντια.

Η μικρή ιστορία του τελευταίου χρόνου
Η πρώτη και δεύτερη φορά Αριστερά παρέβλεπε όλα τα γεωπολιτικά ζητήματα, τα θεωρούσε δευτερεύουσας σημασίας και νόμιζε ότι επικρατώντας στο εσωτερικό, απέναντι κυρίως στη Ν.Δ., θα εξασφάλιζε μια «έντιμη συμφωνία» με τους Γερμανοευρωπαίους. Το σχέδιο απλό: Ολίγη διαπραγμάτευση, με κάτι από κοινωνική ευαισθησία και αρκετές δόσεις υποστήριξης δικαιωμάτων θα αποτελούσαν τη συνταγή διακυβέρνησης και με αυτά θα κερδιζόταν κάποιος χρόνος. Στο πλαίσιο, λοιπόν, του «δικαιωματισμού» δημιούργησε και ένα «υπουργείο» Μεταναστευτικής Πολιτικής, το οποίο ανέλαβε η Τ. Χριστοδουλοπούλου, θέλοντας να δείξει μια άλλη νοοτροπία και πολιτική γύρω από ένα ευαίσθητο θέμα. Την υπουργό αυτή θα τη θυμάται το πανελλήνιο (αν τη θυμάται) για την έκφραση ότι «οι μετανάστες λιάζονται και εξαφανίζονται» και για την πολιτική χαλάρωσης ορισμένων μέτρων για όσους φτάνουν στη χώρα.
Το κακό είναι ότι οι εγκέφαλοι της πρώτη φορά Αριστεράς δεν είχαν αντιληφθεί τι ερχόταν: Ενώ είχε αναγγελθεί ένα τσουνάμι προσφυγικής και μεταναστευτικής ροής δεν το είχαν πάρει χαμπάρι ζαλισμένοι από τα στερεότυπα της «πολυπολιτισμικής κοινωνίας» που διακήρυτταν σε κάθε ευκαιρία τυχαία, τάχα, άνθρωποι που έχουν υπηρετήσει από τον Σημιτισμό μέχρι και τον Σόρος. Δύσκολο να το πιστέψει κανείς καθώς, από τη δεκαετία του ’90 είχε διαφανεί πως η Ελλάδα προοριζόταν για χώρα στάθμευσης και αποθήκευσης προσφυγικών ροών, τότε από Βαλκάνια κυρίως και ανατολικές χώρες. Η συγκυρία, βέβαια, εκείνης της εποχής δεν ήταν κρίσης και μνημονιακής διάλυσης της χώρας. Έτσι θυμόμαστε πώς οι ροές εκείνης της εποχής χρησιμοποιήθηκαν για το «ελληνικό θαύμα» της περιόδου. Τώρα, όμως, το προσφυγικό κύμα είναι άλλης σύνθεσης. Δεν αποτελείται από ειδικευμένο εργατικό δυναμικό και μεταξύ των προσφύγων και μεταναστών ανακατεύονται περίεργοι και ίσως επικίνδυνοι Τζιχαντιστές ή υποψήφιοι τέτοιοι. Οι σχεδιασμοί, επομένως, τροποποιούνται αλλά παραμένει το κύριο. Ότι, δηλαδή, η Ελλάδα θα αποτελέσει το βασικό σημείο απορρόφησης, το βασικό δίχτυ προστασίας και φράχτη της ροής προς την Ευρώπη. Και συνάμα η χώρα θα μετατραπεί σε χώρο αποθήκευσης και εγκατάστασης (για πόσο δεν τους νοιάζει). Όταν είσαι διαμετακομιστικό κέντρο δεν ξέρεις ποτέ μέχρι πότε τα «εμπορεύματα» θα σταθμεύσουν στις αποθήκες σου, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων. Έτσι, το ιδιαίτερο «εμπόρευμα» μπορεί να φτάσει σε αριθμούς πολύ πάνω από τις 400.000 και να παραμείνει σε μια χώρα με 1.500.000 άνεργους και 3.000.000 φτωχούς. Τόσο απλά. Δίπλα σε μια καταστροφή που όλοι την παρομοιάζουν με το ισοδύναμο ενός πολέμου (απότομη πτώση ΑΕΠ 25-30%, 400.000 νέοι και επιστήμονες να έχουν φύγει από τη χώρα και το κακό να συνεχίζεται) προστίθεται και ένας αριθμός ψυχών ξεκληρισμένων από τις χώρες τους και δημιουργείται μια αφόρητη κατάσταση.
Στην περίοδο Χριστοδουλοπούλου της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα λέγονταν ανοησίες του τύπου: «το προσφυγικό μπορεί να μας λύσει μέχρι και το δημογραφικό πρόβλημα», «όλοι οι άνθρωποι είμαστε αδέλφια που λιαζόμαστε παρέα» και άλλα αντίστοιχα. Μετά την άνοιξη, όταν άρχισαν να πυκνώνουν στα νησιά οι πρόσφυγες και μετανάστες, ειπώθηκε ότι «είμαστε σε μια κανονική κατάσταση αφού κάθε χρόνο τέτοια εποχή έχουμε τέτοια φαινόμενα». Όταν άρχισαν να δημιουργούνται όροι ασφυξίας, τα παπαγαλάκια του «υπουργείου» μίλησαν για γρήγορη απορρόφησή τους στα ενδότερα. Ήταν τότε που ο Φλαμπουράρης, με το γνωστό ύφος, κανόνιζε καθυστερημένα έκτακτα δρομολόγια πλοίων. Με το καλοκαίρι τέλειωσε και η χαζοχαρούμενη περίοδος. Το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης ήταν στραμμένο στη συντριβή της «διαπραγμάτευσης» και στην υπερψήφιση του 3ου μνημονίου από την κυβέρνηση που θα το έσκιζε, κι έτσι η πραγματικότητα στα νησιά πέρασε χωρίς να θέλει κανείς να προσθέσει κι άλλους μπελάδες στο ήδη φορτωμένο κεφάλι του.

Η φάση της «υπευθυνότητας»
Η Τ. Χριστοδουλοπούλου συνεχίζει να επιβραβεύεται και τοποθετείται στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και τώρα είναι αντιπρόεδρος της Βουλής. Το υπουργείο αναλαμβάνει ο πιο μετρημένος και σοβαρός Γ. Μουζάλας που έχει σχετική εμπειρία από τέτοια ζητήματα. Το πρόβλημα όμως έχει πάρει γιγάντιες διαστάσεις. Τα επιχειρήματα αναδιατάσσονται: «Από τη στιγμή που τους βρίσκουμε στη θάλασσα τους διασώζουμε» και «δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα» (πρωθυπουργός) – για να διορθωθεί μετά ότι «τα θαλάσσια σύνορα δύσκολα φυλάσσονται». Στην πραγματικότητα, η κυβερνητική πολιτική αποδέχθηκε όσα είχε αποφασίσει η Ε.Ε. για το θέμα, και η ίδια αναγορεύτηκε «ως η καλή πλευρά της Ευρώπης, το πραγματικό της πρόσωπο, ενάντια σε φράχτες». Εκείνη τη στιγμή η Ε.Ε. έχει ορίσει: 5 «καυτά σημεία» (Hot spots) για έλεγχο και ταυτοποίηση στα νησιά, υποχρέωση της χώρας να φιλοξενήσει 80.000 πρόσφυγες και μια μικρή ροή ταυτοποιημένων προσφύγων προς διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Από τότε είχαμε αποδεχτεί να φυλάσσονται τα σύνορα από δυνάμεις της Frontex.
Στη συνέχεια πραγματοποιείται ένα μεγάλο άνοιγμα της Ε.Ε.-Γερμανίας προς την Τουρκία, η οποία… πριμοδοτείται για τη στάση της στο Προσφυγικό και μάλιστα προωθείται η πρόταση για κοινές περιπολίες Ελλάδας-Τουρκίας-Γερμανίας στο Αιγαίο. Κάτι ψελλίζουν οι αρμόδιοι για το Προσφυγικό (π.χ. η ταυτοποίηση να γίνεται στα παράλια της Τουρκίας και όχι στα νησιά, αλλά η ελληνοτουρκική φιλία και τα «Αχμέτ» και «Αλέξης» δεν αφήνουν περιθώριο για καμιά καταγγελία του ρόλου της Τουρκίας στην περιοχή – ούτε καν για το Κουρδικό…).
Στην Αριστερά υπήρχαν δυνάμεις που χαιρέτιζαν σαν νίκη του εργατικού κινήματος την απόφαση της Ε.Ε. να δεχτεί μερικές χιλιάδες προσφύγων, και άλλες που νόμιζαν ότι θα απέφευγαν την εκατόμβη στο Αιγαίο με το να πέσει ο φράχτης στον Έβρο. Κι αυτά, σε πλήρη αδιαφορία για τους σχεδιασμούς που σήμερα κυνικά αποκαλύπτονται για τη χώρα μας. Γιατί η χώρα μας προορίζεται να γίνει το πρώτο ευρωπαϊκό «Νταχάου» για τους πρόσφυγες, να γίνει ολόκληρη ένα «Νταχάου» και για τους κατοίκους της, να γκριζάρουν όχι μόνο τα μισά νησιά του Αιγαίου αλλά και η ίδια η υπόσταση της χώρας. Οι διαστάσεις των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών είναι, και θα γίνουν τέτοιες, που κανένας εθελοντισμός και καμιά δομή δεν θα μπορεί να αντέξει το βάρος της διαχείρισης.
Τα όσα πρόσφερε ο λαός απλόχερα (παρά τα προβλήματά του), διόλου θα επαρκούν στη συνέχεια.
Ας το πάρουμε χαμπάρι: Δεν μας απειλεί απλά μια κακή νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική. Βρισκόμαστε την ίδια στιγμή σε μια γεωπολιτική τανάλια που μας περισφίγγει από δύο τουλάχιστον μεριές και απειλούμαστε και εκβιαζόμαστε σε όλη την γραμμή: ή φτιάχνετε τα hot spots σύντομα ή σας διώχνουμε από τη Σένγκεν. Ή δέχεστε 1-2 εκατομμύρια πρόσφυγες και σας ελαφραίνουμε το χρέος ή σας τους στέλνουμε έτσι κι αλλιώς και σας διώχνουμε από την Ευρωζώνη. Και μνημόνιο και Grexit και αποικία-φράχτης και αποθήκη ψυχών. Η Ελλάδα διαμελισμένη, πρώτο «Νταχάου» στην Ευρώπη, απέραντο γκέτο με ισοπεδωμένη ταυτότητα και υπόσταση για τους ιθαγενείς που θα μένουν στα δικά τους γκέτο και σκλάβους πρόσφυγες μετανάστες σε πολλαπλά γκέτο και σε φυλετικές συγκρούσεις αναμεταξύ τους.
Το πείραμα Ελλάδα συνεχίζεται με εφιαλτικές σκηνές από το μέλλον μιας δυαδικής γκετοποιημένης κοινωνίας, μιας χώρας που θα έχει μετατραπεί σε χώρο με πολύ λιγότερη Ελλάδα. Με διανόηση αποχαυνωμένη να κοιμάται μακάρια στους διαδρόμους και στα γκαλά της εξουσίας, με «αριστερούς» που για μια θέση στο κόμμα και στο κράτος ξεχνούν τα πάντα, με έναν «ευρωπαϊσμό» που ανακηρύσσει τον λαό βάρβαρο και ηλίθιο.

Τι χρειάζεται;
Πρωτίστως αναγνώριση του προβλήματος. Να ιδωθεί στις πραγματικές του διαστάσεις και να χαραχθεί μια στάση απέναντί του. Πλατιά αποκάλυψη – καταγγελία των σχεδιασμών για τη χώρα. Να ονομαστούν συγκεκριμένα όλοι όσοι απεργάζονται και προωθούν αυτούς τους σχεδιασμούς. Δηλαδή Ε.Ε., ΝΑΤΟ, Τουρκία. Να μην παραδοθεί η χώρα στα χέρια των εκβιαστών. Να τελειώνουμε με έναν ευρωπαϊσμό που παραπαίει και είναι υπεύθυνος για πολλά δεινά της χώρας. Είναι αδιανόητο να έχουν πνιγεί πάνω από 3.500 άνθρωποι στη Μεσόγειο –η πλειοψηφία τους στο Αιγαίο– και αυτό να παρουσιάζεται σαν κάτι που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί. Είναι οργανωμένο έγκλημα με υπεύθυνους τους Τούρκους διακινητές, τις τουρκικές Αρχές που συστηματικά χρησιμοποιούν αυτό το χαρτί, και βεβαίως όλες τις ευρωπαϊκές και ΝΑΤΟϊκές χώρες που έσπειραν και έθρεψαν τους πολέμους διάλυσης τόσων χωρών στην περιοχή.
Συνολικά το πολιτικό μας σύστημα και ειδικά το πολιτικό προσωπικό δεν μπορούν καν να διανοηθούν τα βέτο ή και την παραίτηση. Επομένως, η καταγγελία της ενδοτικότητας και του επίσημου ραγιαδισμού είναι σταθερό καθήκον. Ο πολιτικός κόσμος και οι υποταγμένες κυβερνήσεις, και ιδιαίτερα η σημερινή, υποστέλλουν κάθε άμυνα απέναντι στα σχέδια μιας μεγάλης γεωπολιτικής αναδιάταξης στην περιοχή που περιλαμβάνει προσφυγικό, Αιγαίο και Κύπρο.
Σε λίγο κυριολεκτικά θα τρίβουμε τα μάτια μας με όσα σχεδιάζονται. Να οικοδομηθεί ένα κίνημα πολιτικής και οικονομικής ανεξαρτησίας, διεξόδου, αναγέννησης της χώρας και του λαού.
Η χώρα διαλύεται και βυθίζεται. Η κυριαρχία της δεν υπάρχει. Είναι αποικία χρέους και ειδικού σκοπού διαμετακομιστικό κέντρο. Η φιλοϊμπεριαλιστική μνημονιακή κεντροαριστερά (ΣΥΡΙΖΑ) χρεώνεται εξ ολοκλήρου αυτήν την «επιτυχία». Φορτώνεται μια εθνική και κοινωνική καταστροφή!

Ο ξένος Τύπος αποκαλύπτει

Financial Times: Η Ελλάδα να ανταλλάξει χρέος με πρόσφυγες
Η Ελλάδα θα συμφωνήσει να σφραγίσει τα βόρεια σύνορά της με τη βοήθεια της Ε.Ε., διακόπτοντας τη ροή μεταναστών στη Βόρεια Ευρώπη. Σε αντάλλαγμα, η Γερμανία θα συμφωνήσει σε μια μεγάλη διαγραφή του ελληνικού χρέους, καθώς και σε άμεση οικονομική βοήθεια για τη διαχείριση της τρέχουσας κρίσης. Οι πρόσφυγες που θα καταφθάνουν στην Ελλάδα θα φιλοξενούνται στα ελληνικά νησιά, σε καταυλισμούς προσφύγων υπό τη διαχείριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα επιστρέφουν στη Συρία (ή όπου αλλού πηγαίνουν), μόλις αποκατασταθεί η ειρήνη.

Le Monde: Η Κομισιόν εξετάζει την «έξωση» της Ελλάδας από τη Σένγκεν
Η Κομισιόν θα κάνει πρώτα μια επιτόπια αποτίμηση της κατάστασης στα ελληνοτουρκικά σύνορα, που αποτελούν και το εξωτερικό όριο της ζώνης Σένγκεν. Θα υποβάλει στη συνέχεια την έκθεσή της στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής, όπου η εισήγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα πρέπει να εγκριθεί με ενισχυμένη πλειοψηφία.
Από το σημείο αυτό και μετά η Ελλάδα θα έχει περιθώριο τριών μηνών για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Εάν μετά το τρίμηνο κριθεί ότι η φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. παραμένει ανεπαρκής, τότε η Κομισιόν θα εισηγηθεί διετή αναστολή της Σένγκεν και επαναφορά των εσωτερικών συνοριακών ελέγχων από τις άλλες χώρες της Ε.Ε. (Γερμανία, Αυστρία κ.λπ.)

Ζαν Κλοντ Γιούνκερ
«Συμφωνώ πλήρως ότι ρόλο-κλειδί σε αυτό είναι το να δίνεται η ευκαιρία σε μετανάστες να αιτούνται διεθνούς προστασίας και, εάν επιλέξουν να μην το κάνουν ή προκύψει ότι δεν βρίσκονται σε ανάγκη προστασίας, τότε θα πρέπει αμέσως να επιστρέφουν στις χώρες προέλευσής τους – ή σε χώρες transit».

Σκίτσο : «Γεύμα για δύο» του Β.Παπαβασιλείου
Δρόμος της Αριστεράς - logo
- See more at: http://www.e-dromos.gr/theloun-thn-ellada-stratopedo-sygentrwshs/#sthash.ObY6bXlt.dpuf

Το τέρμα της Αριστεράς ή η αφετηρία της Αριστεράς του 21ου αιώνα;



Πηγή: Στέλιος Ελληνιάδης – «Δρόμος της Αριστεράς»

Είναι αισθητό, όχι επειδή το λένε οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ότι ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος ψήφισε παρά φύσιν. Γι’ αυτό, με τόση ευκολία, αμέσως μετά τις εκλογές, τα ποσοστά των κομμάτων είναι πολύ χαμηλότερα των εκλογικών. Γι’ αυτό, με την πάροδο του χρόνου, βρίσκεις όλο και πιο δύσκολα ανθρώπους που υποστηρίζουν με κάποιο σθένος το κόμμα που ψήφισαν. Και για κανένα κόμμα δεν είναι αυτό πιο εμφανές από τον νέο ΣΥΡΙΖΑ. Σπάνια πέφτεις σε πολίτη που ταυτίζεται με πάθος και βεβαιότητα με το κόμμα που μέχρι πριν από λίγους μήνες αποτελούσε τη μόνη ελπίδα για πάρα πολύ κόσμο, ακόμα και για μια σημαντική μερίδα ανθρώπων που για διάφορους λόγους δεν το ψήφιζαν, αλλά είχαν κι αυτοί την κρυφή επιθυμία ότι
κάτι καλύτερο θα κατάφερνε. Πράγμα που φάνηκε πεντακάθαρα στο δημοψήφισμα.

Ήταν μια κορυφαία στιγμή για την κοινωνία και την Αριστερά, που μόνη της εναντίον όλων των κομμάτων και των κέντρων εξουσίας, έπειθε για την ορθότητα της θέσης της, που εκφραζόταν μέσα από το ΟΧΙ, συσπειρώνοντας εκατομμύρια ανθρώπους από την κομμουνιστογεννή Αριστερά μέχρι την άκρα Δεξιά. Ήταν μια εξαιρετική συγκυρία που άνοιγε έναν πέρα από κάθε φαντασία δρόμο στην Αριστερά.
Πολίτες απ’ όλο το πολιτικό φάσμα που ξεπέρασαν τις αντιθέσεις τους, τις πεποιθήσεις και τις αναστολές τους, ακόμα και τις αντικομουνιστικές απόψεις και προλήψεις τους, και συντάχθηκαν με την Αριστερά κάτω από ένα καταιγισμό κινδυνολογίας και καταστροφολογίας. Μια κατάσταση που δεν επέτρεψε σε κανέναν να πάει να ψηφίσει χωρίς να γνωρίζει τι ψηφίζει και τι θα μπορούσε να επιφέρει η αρνητική ψήφος του, η κατηγορηματική απόρριψη των Μνημονίων. Ήταν, ίσως, η πιο συνειδητή ψήφος όλων των εποχών. Που θα ήταν ακόμα πιο ισχυρή, θα ξεπερνούσε αισθητά το εκπληκτικό 62% εάν, πέρα από την πλύση εγκεφάλου, δεν είχαν κλείσει οι τράπεζες σαν ακραία μορφή τρομοκρατίας, πολύ άμεσης και χειροπιαστής.

Αυτή η αποφασιστικότητα κι αυτή η υπέρβαση έδιναν στην Αριστερά, δια του ΣΥΡΙΖΑ, μια τεράστια ώθηση, στην κυριολεξία την εκτόξευαν στην πολιτική στρατόσφαιρα. Από την ώρα, όμως, που αυτή η δυναμική πνίχτηκε σαν μωρό από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος χρησιμοποίησε τη φόρα του κοινωνικού σώματος όχι για να το απογειώσει, αλλά για να το ρίξει κάτω, η κοινωνία αιφνιδιασμένη, απροετοίμαστη και απρόθυμη για ένα αναπάντεχο άλμα προς τα πίσω, ξαναμαζεύτηκε άρον-άρον στο καβούκι της. Μετά το σοκ πολλών ρίχτερ, η κοινωνία που πήγε να ψηφίσει στις εκλογές του Σεπτεμβρίου δεν ήταν η κοινωνία της 4ης Ιουλίου. Είχε λοβοτομηθεί και είχε ξαναγυρίσει τσαλακωμένη στον παλιό τρόπο άμυνας και λειτουργίας

Γιατί, ως γνωστόν, ενός κακού μύρια έπονται. Η ψήφος του πολίτη που αυθαδίασε στην εξουσία βιάστηκε και ξέπεσε στο «αναγκαίο κακό», «το μη χείρον βέλτιστον», το «δεν έχω επιλογή», «να μην ξανάρθει η ξεφτιλισμένη Δεξιά» και σε παρόμοιους κόμπους, με κοινή κατάληξη, ανεξαρτήτως του χρώματος της ψήφου, στο ότι «όλοι ίδιοι είναι», άρα ας δώσουμε «άλλη μια ευκαιρία στους νιόφερτους» μπας και…

Η αλήθεια κρύβεται πίσω από τα εκλογικά ποσοστά

Από μια πρώτη εκτίμηση, σήμερα, το ποσοστό του νέου ΣΥΡΙΖΑ είναι γύρω στο μισό του εκλογικού. Αλλά και από τους 150 χιλιάδες πολίτες που ψήφισαν τη Λαϊκή Ενότητα, οι πραγματικοί και όχι ευκαιριακοί υποστηρικτές της είναι μια μειοψηφία. Αλλά και στη Νέα Δημοκρατία, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Μπορεί ο αριθμός των πολιτών που συμμετείχαν στην εκλογή του νέου προέδρου της να μην είναι αμελητέος, αλλά είναι πολύ μικρός σε σχέση με τη δύναμη και την επιρροή που είχε ανέκαθεν η Δεξιά. Και γίνεται ακόμα μικρότερος εάν λάβει κανείς σοβαρά υπόψη ότι η συμμαχία Μητσοτάκη-ακροδεξιών δεν είναι καθόλου αρεστή μάλλον στην πλειονότητα των δεξιών ψηφοφόρων και δη σε εκείνους που ανήκουν στους υποστηρικτές της παραδοσιακής καραμανλικής δυναστείας.

Στο ΠΑΣΟΚ, τα υπολείμματα του παλιού προσπαθούν με ενέσεις και αλχημείες να σταθεροποιήσουν την παρουσία τους στην πολιτική αρένα χωρίς τίποτα να είναι σταθερό στο εσωτερικό τους και με μια ηγεσία που όλοι αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορεί να πάει το μπαταρισμένο σκάφος πολύ μακριά.

Ίσως μόνο το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή να έχουν την πιο συμπαγή εκλογική βάση, αν και οι αυξομειώσεις των ντεσιμπέλ στην πολιτική ζωή των τελευταίων χρόνων έδειξαν ότι ένα σοβαρό κομμάτι των υποστηρικτών τους, σε κρίσιμες αναμετρήσεις, στράφηκε είτε στον ΣΥΡΙΖΑ είτε στη Νέα Δημοκρατία.

Εάν προσθέσει κανείς σ’ αυτό το κινούμενο πολιτικό σκηνικό τα ανεμομαζώματα-ανεμοσκορπίσματα του Ποταμιού και της Ένωσης Κεντρώων, αντιλαμβάνεται ότι η απόσταση που χωρίζει τους πολίτες-ψηφοφόρους από τα κόμματα στα οποία δίνουν την ψήφο τους, είναι πολύ μεγάλη. Και εάν συνυπολογίσουμε την πελώρια αποχή από τις εκλογές του Ιανουάριου στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, της τάξης των 800.000 ψηφοφόρων, που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποδοθεί σε μη διαγραμμένους θανάτους και άλλους αναχρονισμούς των εκλογικών καταλόγων, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτή η χαώδης απόσταση αφορά τη μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας. Δηλαδή, εν συνόλω, χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες, ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια, συμπολίτες μας βρίσκονται εκεί έξω, άλλοι θυμωμένοι, άλλοι απογοητευμένοι και άλλοι έτοιμοι να ξαναπροσπαθήσουν. Πολλοί μεν, πάρα πολλοί, αλλά κατακερματισμένοι, ο καθένας μόνος του ή με τη μικρή του παρέα.

Υπάρχει, λοιπόν, και είναι μετρήσιμη , μία τεράστια υποεκπροσώπηση του μεγαλύτερου τμήματος της κοινωνίας στο Κοινοβούλιο. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι οι δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις έγιναν με λίστα, αφαιρώντας από το σύνολο των ψηφοφόρων το μίνιμουμ δημοκρατικό τους δικαίωμα να επιλέγουν με σταυρό τους βουλευτές που καλώς ή κακώς τους εκπροσωπούν, αυτή η υποεκπροσώπηση λαμβάνει διαστάσεις φιάσκου.

Υπάρχει, δηλαδή, ένα μεγάλο κενό, που είναι πολύ ευρύτερο του συνηθισμένου κενού που ανέκαθεν υπήρχε και οφειλόταν κυρίως στην αναντιστοιχία των προγραμμάτων των κομμάτων εξουσίας και των κυβερνητικών πολιτικών που εφάρμοζαν, κάτι που ισχύει και σήμερα, και μάλιστα, με την κυβέρνηση του νέου ΣΥΡΙΖΑ, στο πολλαπλάσιο. Μπορεί, όμως, αυτό το κενό να συνεχίσει να μένει κενό επ’ αόριστον;

Πώς προχωράμε;

Υπάρχει, λοιπόν, είτε το βλέπει κανείς είτε όχι, ένα κενό το οποίο, αργά ή γρήγορα, θα κινηθεί κάποια διαδικασία για να καλυφτεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Κι αυτό έχει θέσει ήδη ένα σοβαρό ζήτημα στους ανθρώπους που δεν θεωρούν ότι τελείωσε η ιστορία, ούτε καν ότι τελείωσε η ιστορία της Αριστεράς. Αλλά ποιος θα αξιοποιήσει την ευκαιρία και θα αποτρέψει την απειλή από τα δεξιά;

Τίθεται, λοιπόν, πολύ επιτακτικά η ανάγκη και η υποχρέωση για την ανασυγκρότηση του κινήματος, την ανασύσταση της Αριστερός και την κάλυψη του κενού σε μια κατεύθυνση προοδευτική, ανατρεπτική και προοδευτική, αληθινή και όχι virtual. Κατ’ αρχήν, ταπεινή μου γνώμη, είναι ανάγκη να εντοπίσουμε τι πήγε στραβά μέχρι τώρα, τι υπονόμευσε την κοινή προσπάθεια, τι λάθη έγιναν και τι ευθύνες έχουμε σαν άτομα και σαν ομάδες που συμμετείχαμε. Σε βάθος, με ειλικρίνεια και τόλμη. Όχι με σκοπό να εκμηδενιστούμε, αλλά να αυτοδιορθωθούμε και κυρίως να ενθαρρύνουμε τους νεότερους, πολλοί από τους οποίους και τους πιο άξιους , έχουν ισχυρές τάσεις φυγής στο εξωτερικό και αποχής στο εσωτερικό. Και μαζί, να επαναπροσδιορίσουμε το βασικό πλαίσιο αρχών και τις κύριες κατευθυντήριες μιας πολιτικής που θα μας ενώσει και θα μας δώσει τα αναλυτικά και πρακτικά εργαλεία που χρειαζόμαστε για να επαναχαράξουμε μια πιο γειωμένη και ταυτόχρονα πιο φιλόδοξη προσπάθεια. Απαλλαγμένοι από τα βαρίδια που μας εμπόδισαν να δούμε έγκαιρα ότι ξεστρατίζουμε και να αναβράσουμε σωστά και αποτελεσματικά.

Να ξεκινήσουμε μια φρέσκια πορεία ενισχυμένοι από τα συμπεράσματα μιας ανεπιτυχούς, αλλά πολύ πλούσιας εμπειρίας. Τα Μνημόνια δεν είναι πλέον οι νέες άγνωστες πυρηνικές βόμβες που μας αιφνιδίασαν και μας κατέκαψαν. Οι δε σύντροφοί μας που ευθυγραμμίστηκαν μ’ αυτά δεν είναι πια ανάμεσά μας για να συνεχίσουν να υπονομεύουν την αγωνιστική μας προσπάθεια. Και εμείς δεν μπορούμε πλέον να κλείνουμε τα μάτια στις αδυναμίες μας ούτε να επαναλαμβάνουμε τα λάθη που μας οδήγησαν στο σημερινό -ελπίζω πρόσκαιρο- αδιέξοδο. Ας δούμε το πισωγύρισμα και το σοκ σαν αφορμή για κάτι ποιοτικά καλύτερο. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, έλεγαν οι ένδοξοι και σοφοί προγονοί μας…

Σ’ αυτή την επανεκκίνηση, ας συμφωνήσουμε τουλάχιστον ότι ορισμένα βασικά στοιχεία που παραμελήσαμε, υποτιμήσαμε ή ακυρώσαμε, θα είναι εφεξής μπούσουλας στην ανασυγκρότησή μας.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ηττηθήκαμε από το παλιό που είχε αριστερή ετικέτα. Το παλιό που υπήρχε σε όλους μας. Και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιδιώξουμε να φτιάξουμε έναν υποΣΥΡΙΖΑ, ούτε να επιστρέφουμε σε φράξιες, τάσεις, μηχανισμούς και συνιστώσες, ούτε να ανεχτούμε καιροσκόπους ή να κρεμαστούμε κάτω από αστέρες της επικοινωνίας. Επιτέλους, να στηρίξουμε την προσπάθεια στους καλύτερους πολίτες της χώρας και της διασποράς, αναδεικνύοντας τους πιο έντιμους, πιο ικανούς και πιο αποφασισμένους να αγωνιστούν για να υπηρετήσουν το λαό.

Η αδιάλειπτη συμμετοχή και αμφίδρομη σχέση με την κοινωνία, η πρόταξη της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, η δημοκρατία στους κόλπους μας, η συλλογική διαχείριση, η αξιοκρατία, το ταλέντο, η εντιμότητα και η αγωνιστικότητα σαν απαραβίαστα κριτήρια για όλες τις επιλογές μας, η ειλικρίνεια προς τα μέσα και προς τα έξω, η διαφάνεια σε κάθε μας ενέργεια, η χωρίς εκπτώσεις συνέπεια λόγων και έργων, η αλληλεγγύη , ο διεθνισμός και οι συμμαχίες εντός και εκτός επικράτειας, η υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους και η θωράκιση πρώτα και πάνω απ’ όλα των πιο αδύναμων συμπολιτών μας, αλλά και το άνοιγμα σε ένα νέο πολιτισμό, με ελευθερία και ποιότητα, σύγχρονο και πολυμορφικό, χωρίς παρωπίδες, αποτελούν, ενδεικτικά, τα αφετηριακά σημεία σύγκλισης και συγκρότησης της φυσιογνωμίας μας, με προοπτική όχι απλά να μεταρρυθμίσουμε το καθεστώς, αλλά σε πρώτη φάση να το αποτρέψουμε να ολοκληρώσει την καταστροφή της Ελλάδας και εν συνεχεία, με δυναμισμό και σωφροσύνη, να αποπειραθούμε εκ νέου να συνθέσουμε το πραγματικά καινούργιο, το αληθινά επαναστατικό.

http://klassikoperiptosi.blogspot.gr/

ΝΕΑ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΔΝΤ: ΖΗΤΑ ΜΕΙΩΣΗ ΚΑΤΩΤΑΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ

 ΚΑΙ ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ


Εκτύπωση
----0000kint22  1-2-2016                 
Η ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ ΣΤΟΥΣ ΚΗΔΕΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ  
Το ρόλο του σκληρού στις διαπραγματεύσεις, που ρίχνει στο τραπέζι όλες τις υπερβολικές απαιτήσεις και αναλαμβάνει να πιέσει ασφυκτικά την Αθήνα, παίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Μετά την εξωφρενική απαίτηση για μεσοσταθμική μείωση 15% σε όλες τις συντάξεις, αλλά και μετά τις προτάσεις για νέα μέτρα που θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τα 6 δις ευρώ τα επόμενα χρόνια, το Ταμείο βάζει τώρα στο στόχαστρο και τους μισθούς.
Το εργασιακό άλλωστε θα είναι ένα από τα καυτά θέματα της διαπραγμάτευσης καθώς εκεί υπάρχει και το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων που θέλει να ανοίξει τώρα το Ταμείο.
Σύμφωνα με την Αγορά, η Ντ. Βελκουλέσκου έχει πάρει οδηγίες να είναι ιδιαίτερα πιεστική προς την Αθήνα και παρά την αποκάλυψη ότι το ΔΝΤ θεωρεί ότι έκανε λάθος το 2010 με την αναδιάρθρωση του χρέους. Θεωρώντας το μη βιώσιμο θα ανοίξει τη συζήτηση για να βρεθούν λύσεις, ωστόσο, θα θέσει πολύ σκληρές προϋποθέσεις για να γίνει κάτι τέτοιο.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι θα τεθεί θέμα μείωση του κατώτατου μισθού καθώς και απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων.
Σύμφωνα με το τρίτο μνημόνιο, για τους υπαλλήλους άνω των 25 ετών ο κατώτατος μισθός ορίζεται σήμερα στα 586,08 ευρώ και για τους εργατοτεχνίτες άνω των 25 ετών το κατώτατο ημερομίσθιο ορίζεται στα 26,18 ευρώ. Για τους υπαλλήλους κάτω των 25 ετών ο κατώτατος μισθός ορίζεται στα 510,95 ευρώ και για τους εργατοτεχνίτες κάτω των 25 ετών το κατώτατο ημερομίσθιο ορίζεται στα 22,83 ευρώ.
Το ΔΝΤ θέτει θέμα νέας μείωσης του κατώτατου μισθού. Η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα όπου ο ακαθάριστος ελάχιστος μισθός μειώθηκε το 2015 σε σχέση με το 2008 κατά 14%. Αντιθέτως, στην Πορτογαλία αυξήθηκε κατά 19% (από 497 σε 589 ευρώ), ενώ στην Ιρλανδία παρέμεινε αμετάβλητος στα 1.462 ευρώ.
Αυτό σημαίνει ότι μια νέα μείωση στους μισθούς θα οδηγούσε σε ακόμη περισσότερη φτώχεια,ύφεσημείωση της κατανάλωσης και έκρηξη των απλήρωτων δανείων και εισφορών. Η κυβέρνηση δεν προτίθεται σε καμιά περίπτωση να αποδεχθεί ένα τέτοιο εφιαλτικό σενάριο το οποίο θα δημιουργούσε άλλωστε ευρύτατες κοινωνικές αντιδράσεις και θα «γονάτιζε» ακόμη περισσότερο το νοικοκυριά.  

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ''ΑΙΜΑ'' ΖΗΤΑ ΤΟ ΔΝΤ
Εν μέσω κλιμάκωσης του αγώνα μισθωτών, συνταξιούχων, αγροτών και επαγγελματιών για το ασφαλιστικό, οι εκπρόσωποι του “Κουαρτέτου” επιστρέφουν αύριο, Σάββατο, στην Αθήνα, φέρνοντας στις αποσκευές τους νέες απαιτήσεις για ακόμη βαρύτερα μέτρα από την παραδομένη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ανοίγει το θέμα του εργασιακού, απαιτώντας να “λυθεί” βάσει των δεσμεύσεων που έχει ήδη αναλάβει η κυβέρνηση με το τρίτο μνημόνιο, προτού ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση, που θα επιτρέψει την απελευθέρωση της δόσης των 5,7 δισ ευρώ. Συγκεκριμένα, το ΔΝΤ ζητάει απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, κατοχύρωση του δικαιώματος των εργοδοτών για ανταπεργία (lock out) και αλλαγή της συνδικαλιστικής νομοθεσίας, ώστε η κήρυξη απεργίας να απαιτεί τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των εργαζομένων και όχι απλά των συνδικαλισμένων- κάτι που σημαίνει, ουσιαστικά, νομοθετική ακύρωση των εργατικών συνδικάτων.
Επιπλέον, σύμφωνα με δημοσίευμα του Huffington Post, το ΔΝΤ ζητάει μεσοσταθμικό ακρωτηριασμό όλων των συντάξεων, κύριων και επικουρικών, κατά 15%. Η ωμή τακτική του ΔΝΤ απειλεί να καθυστερήσει επ' αόριστον την πρώτη αξιολόγηση και να δημιουργήσει  και πάλι συνθήκες πιστωτικής ασφυξίας τους επόμενους μήνες, καθώς η κυβέρνηση καλείται να αποπληρώσει χρεωστούμενα της τάξης των τεσσάρων δισ ευρώ μέσα το πρώτο τρίμηνο του 2016.
Οι εξελίξεις που διαγράφονται προοιωνίζονται εκρηκτικά αδιέξοδα της “διαπραγματευτικής” γραμμής της κυβέρνησης Τσίπρα, η οποία προσδοκούσε ότι η πλήρης παράδοσή της στα συμφέροντα του αμερικανικού παράγοντα (ακύρωση του ρωσικού αγωγού, ταύτιση με τον άξονα ΗΠΑ- Ισραήλ στην περιοχή κ.α.) θα ανταμοιβόταν με μια πιο χαλαρή στάση του ΔΝΤ έναντι του ελληνικού προβλήματος.
Όσο για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς του Κουαρτέτου, συμπίπτουν επί της ουσίας με τις αξιώσεις του ΔΝΤ για σκληρότερα μέτρα- άλλωστε και οι ίδιοι διαπιστώνουν “σημαντικές αποκλίσεις” έναντι της μνημονιακής δέσμευσης της κυβέρνησης για μείωση κατά 1,8 δισ της ασφαλιστικής δαπάνης μέσα στο 2016- αλλά δεν έχουν καταλήξει αν ζητήσουν να προωθηθούν τα πρόσθετα, σφαγιαστικά μέτρα στο διάστημα της πρώτης ή τη δεύτερης αξιολόγησης. Κάτι τέτοιο ελάχιστη σημασία θα είχε για τους εργαζόμενους, θα προσέφερε όμως στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να “σαλαμοποιήσει” το σκληρό πακέτο, ελπίζοντας ότι θα το περάσει με τις λιγότερες δυνατές κοινωνικές αντιδράσεις.
Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα: η μεγάλη μάχη που δίνουν οι εργαζόμενες τάξεις για να μην περάσει το σχέδιο- έκτρωμα Κατρούγκαλου έχει καθοριστική σημασία όχι μόνο για αυτό καθ' εαυτό το τεράστιο ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης, αλλά και για το εργασιακό, το φορολογικόκαι το σύνολο των “μεταρρυθμίσεων” που βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, απειλώντας να εγκλωβίσουν μακροπρόθεσμα την Ελλάδα σε συνθήκες εργασιακού- κοινωνικού Μεσαίωνα.  

Δέκα μύθοι και μια μισή αλήθεια για το ευρώ και τη δραχμή


1/2//2016 
Συνεχίζεται και εντάσσεται ως συνήθως πριν πέσει η αυλαία του τέλους, η συστημική παραπληροφόρηση, η τρομολαγνία, η στρέβλωση της πραγματικότητας που στοχεύει στη δημιουργία κλίματος αδιέξοδης φοβίας ενάντια στο εθνικό μας νόμισμα, σε αντιδιαστολή με το ευρώ που όπως υποστηρίζουν οι σύγχρονοι Γκεμπελίσκοι, αποτελεί ένα σίγουρο μονόδρομο! Με λίγα λόγια και συγκεκριμένα στοιχεία που προέρχονται από επιστημονικές μας μελέτες και δημοσιεύσεις, καταρρίπτονται εδώ  οι ατεκμηρίωτοι έως γελοίοι αυτοί ισχυρισμοί, οι δέκα μύθοι για το δήθεν «καλό» ευρώ και την «κακιά» δραχμή. Και προστίθεται μια μόνο μισή αλήθεια.

Μύθος 1ος : Η ελληνική οικονομία παρουσίαζε πάντα αναιμική οικονομική ανάπτυξη

Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική τουλάχιστον για όλη τη μεταπολεμική περίοδο μέχρι την ένταξή μας στην ευρωζώνη τον Ιανουάριο του 2002. Όπως φαίνεται από τα δύο ιστογράμματα  1 και 2 που παρατίθενται εδώ που προέρχονται αυτούσιοι από τους πίνακες του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας ( Pen Tables), στην μεταπολεμική διαδρομή της, η Ελλάδα με τη δραχμή, ακολουθεί μια συγκριτικά ικανοποιητική ή και καλύτερη πορεία σε σχέση με αναπτυγμένες χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία, οι ΗΠΑ

ΙΣΤΟΓΡΑΜΜΑ 1

Αύξηση ΑΕΠ Ελλάδας,Μ. Βρετανίας, Γαλλίας,Γερμανίας, ΗΠΑ μεταξύ των ετών   1951-1979

ΙΣΤΟΓΡΑΜΜΑ 2

Αύξηση ΑΕΠ Ελλάδας,Μ. Βρετανίας, Γαλλίας,Γερμανίας, ΗΠΑ μεταξύ των ετών 1981-1999

Πηγή :  The Pen World Tables, University of Pennsylvania


Μύθος 2ος : Η ευρωζώνη στήριξε την ελληνική οικονομία

Στην αρχική περίοδο της ένταξής μας στην ευρωζώνη, υπήρχε μια πλαστή ευημερία η οποία οικοδομήθηκε πάνω στον εξωτερικό και εσωτερικό τραπεζικό δανεισμό που πιεστικά επέβαλλαν οι Εταίροι και οι εδώ κυβερνητικοί τους αντιπρόσωποι, ενώ παράλληλα, οι πολιτικές της ευρωζώνης υπέσκαπταν τις παραγωγικές βάσεις της ελληνικής οικονομίας. Με την κρίση του 2008, η χώρα κατρακύλησε στα Τάρταρα, με το ΑΕΠ και τα εισοδήματα των Ελλήνων πολιτών να χάνουν περίπου το 1/3 της αξίας τους πριν από την ένταξή  μας στο «σωτήριο» ευρώ.( Ιστόγραμμα 3) 
ΙΣΤΟΓΡΑΜΜΑ 3

Πορεία ΑΕΠ  Ελλάδας, Γερμανίας,Ισπανίας, Πορτογαλίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ιρλανδίας μετά την κρίση του 2008
  
Πηγή :  The Pen World Tables, University of Pennsylvania



Μύθος 3ος : Η ευρωζώνη είναι ισχυρή και μόνο η Ελλάδα παραπαίει

Η αλήθεια είναι ότι, η ευρωζώνη βρίσκεται στον πάτο της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης, με την Ελλάδα να σέρνει το χορό του Ζαλόγκου και να την ακολουθούν  οι άλλες περιφεριακές ευρωζωνικές χώρες, οι λεγόμενες GIPSI ( GreeceItaly,Portugal,Spain.Ireland). Και η Κύπρος μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης πριν από την ένταξή της στο ευρώ, να ακολουθεί από κοντά. Στο  Ιστόγραμμα 4, απεικονίζεται η μέση ετήσια ανάπτυξη μεταξύ των ετών 2010-2015 του ΑΕΠ στην
α) Ελλάδα, σε σχέση με τις  
β) χώρες GIPSI ( (Ελλάδα,Ιταλία,Πορτογαλία,Ισπανία),
γ) με τις χώρες της ευρωζώνης στο σύνολό τους,
δ) με όλες τις χώρες διεθνώς και
στ) όλες τις χώρες διεθνώς χωρίς αυτές της ευρωζώνης.
Στο Ιστόγραμμα 4 αυτό καθώς και στον Πίνακα 1, αναδεικνύεται η  καταστροφική πορεία της Ελλάδας και των άλλων χωρών της περιφέρειας, αλλά και η αναιμική πορεία ολόκληρης της ευρωζώνης σε σχέση με την τρέχουσα διεθνή ανάπτυξη. Την ώρα που χώρες όπως η Αιθιοπία, η Μογγολία, το Τουρκμενιστάν κ.ά., αναπτύσσονται με ρυθμούς άνω του 10%, η Ελλάδα κάθε χρόνο τραβάει την κατηφόρα.

ΙΣΤΟΓΡΑΜΜΑ 4

Μέση ετήσια πορεία ΑΕΠ Ελλάδας, GIPSI, ευρωζώνης, χωρών εκτός ευρωζώνης και υπόλοιπου κόσμου διεθνώς
  
Πηγή  : World Bank, The Global Outlook, 2015.



ΠΙΝΑΚΑΣ 1
Μέση ετήσια πορεία ΑΕΠ επιλεγμένων χωρών διεθνώς μεταξύ 2010-2014

COUNTRIES
GDP Growth
Central African Ρepublic
-4,6
Greece
-4,8
Cyprus
-1,68
Portugal
-0,92
Italy 
-0,52 
The Netherlands 
0,28
Spain 
-0,5
Denmark
0,54
Finland 
0,56
Czech Republic
0,84 
France
1,04
Belgium 
1,12 
Venezuela, 
1,12
Bulgaria
1,2
Iceland 
1,22
Hungary
1,24
Austria 
1,28
Romania
1,42
Ireland
1,44
Norway
1,44
Japan
1,5
United Kingdom
1,7
Switzerland
1,95
Germany
1,96
United States
2,2
Albania
2,22
FYROM
2,34
Luxembourg
2,37
Sweden
2,4
Malta
2,42
Canada
2,56
Slovak Republic
2,58
Australia
2,6
Egypt
2,67
Latvia/
2,7
Egypt
2,67
Latvia/
2,7
Cuba
2,7
Russia
2,82
Poland
3,02
Brazil
3,22
Lithuania
3,54
Israel
3,8
Estonia,
3,84
Argentina
4,42
Nicaragua
4,74
Uganda
5,42
Turkey
5,44
Nigeria
5,74
Indonesia
5,8
Vietnam
5,84
Kazakhstan
6,02
Kenya
6,02
Iraq
6,06
Bangladesh
6,14
Philippines
6,28
Burkina Faso
6,42
Afghanistan
6,56
Bhutan
6,6
Botswana
6,62
Tanzania
6,7
Mozambique
7,2
India
7,26
Sri Lanka
7,42
Papua New Guinea
8
Uzbekistan
8,22
Panama
8,3
Zimbabwe
8,32
Myanmar
8,35
Ghana
8,54
China
8,6
Ethiopia
10,56
Sierra Leone
10,72
Mongolia
11,08
Turkmenistan
11,1

Πηγή : World Bank, The Global Outlook, 2015
Note  : Euro zone countriesE.U.non euro zone  countries



Μύθος 4ος : Προβλέπεται ανάκαμψη

Όλες οι προβλέψεις των λεγόμενων έγκριτων διεθνών οργανισμών, προβλέπουν ότι οι χώρες της ευρωζώνης θα συνεχίσουν να βρίσκονται στην ουρά της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης. Ο πίνακας  2 με  στοιχεία της World Bank που παρατίθενται εδώ μιλά από μόνος του. Σε επίσημη ανακοίνωσή της στα τέλη Οκτωβρίου 2015, η Κομισιόν ανακοίνωσε ότι, για την ευρωζώνη προβλέπεται ανάπτυξη 1,6% το 2015, 1,8% το 2016 και 1,9% το 2017. Για την Ελλάδα προβλέπει μείωση του ΑΕΠ -1,4% το 2015, και -1,3% το 2016. Στο σχέδιο προϋπολογισμού του Ελληνικού Υπουργείου Οικονομικών του 2016, προβλέπεται μείωση του ΑΕΠ κατά -2,3% το 2016 και -1,3% το 2016. Οι εκάστοτε δηλώσεις Υπουργών και Υφυπουργών για αισιόδοξες προβλέψεις που ακούγονται κατά καιρούς, προφανώς αναδεικνύουν το μέτρο της σοβαρότητάς τους.
ΠΙΝΑΚΑΣ 2

Προβλέψεις World Bank για πορεία ΑΕΠ επιλεγμένων περιοχών και χωρών μέχρι το έτος 2017

2015f
2016f
2017f
ΑΕΠ



Κόσμος
2.8
3.3
3.2
Χώρες υψηλού εισοδήματος
2.0
2.4
2.2
ΗΠΑ
2.7
2.8
2.4
Ευρωζώνη
1.5
1.8
1.6
[1]
Ιαπωνία
1.1
1.7
1.2
ΜΒρετανία
2.6
2.6
2.2
Ρωσία
-2.7
0.7
2.5
Αναπτυσσόμενες χώρες
4.4
5.2
5.4
Χώρες Ανατολικής Ασίας και Ερηνικού
6.7
6.7
6.6
Κίνα
7.1
7.0
6.9

Πηγή : World Bank The Global Outlook, 2015

Μύθος 5ος : Η Ελλάδα θα ανακάμψει μετά το 2017

Κανένας έγκριτος φορέας ή σοβαρός οικονομολόγος δεν τολμά να υποστηρίξει πλέον κάτι τέτοιο. Και ειδικότερα μετά το επανειλημμένο φιάσκο των προηγούμενων διεθνών προβλέψεων για ανάκαμψη της χώρας μας στο πρόσφατο παρελθόν. Είναι τουλάχιστον αστείο να υποστηρίζει κανείς ότι, μια χώρα που βρίσκεται σε ορμητικό σπιράλ ύφεσης, θα ανακάμψει με ακόμα περισσότερες πολιτικές ύφεσης και λιτότητας και όταν τα τοκοχρεωλύσια για το χρέος απαιτούν ετήσιες εκταμιεύσεις τουλάχιστον το 10% του ΑΕΠ, δηλ. περίπου 18-20 δις. Είναι σα να λέμε ότι πέντε και πέντε κάνουν δεκατρία. Γεγονός είναι ότι, όλες οι εκάστοτε προβλέψεις ακόμα και υποτιθέμενων σοβαρών διεθνών οργανισμών για ανάκαμψη της Ελλάδας και ειδικότερα αυτές του ΔΝΤ, έπεσαν παταγωδώς έξω. ( Βλ. Ιστόγραμμα 5). Οι ειδήμονες του ΔΝΤ παραδέχτηκαν ότι έκαναν λάθος γιατί δεν υπολόγισαν σωστά τον επιλεγόμενο πολλαπλασιαστή. Εκείνο που έγινε τελικά είναι να πολλαπλασιαστεί η φτώχεια, η μιζέρια, η ανεργία αλλά και τα πολιτικάντικα ψέματα στη χώρα μας.

ΙΣΤΟΓΡΑΜΜΑ 5

Επίσημες προβλέψεις αύξησης του ΑΕΠ σύμφωνα με το πρώτο (2010) και το δεύτερο 2012) πρόγραμμα προσαρμογής και τελική πραγματική αύξηση ΑΕΠ
Πηγή: Darvas,Z.( 2015).Is Greece destined to grow Bruegel, Chionis,D.( 2015).Reform and growth or growth and reform.ICABE, 12-13 November


Μύθος 6ος : Οι διαρθρωτικές αλλαγές που επιβάλλονται θα μας βγάλουν από την κρίση.

Όπως έχει τεκμηριωθεί από σχετική επιστημονική ,μελέτη του ΟΟΣΑ, οι διαρθρωτικές αλλαγές, ( εκσυγχρονισμός δημόσιας διοίκησης, κατάργηση επαγγελματικών προνομίων, μονοπωλίων, φραγών στις εισαγωγές, αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις κλπ.), μπορούν να προσδώσουν θετικό πρόσημο για ποσοστό μόλις 1% του ΑΕΠ. (Buis,R., Duval,R.( 2011). Raising potential growth after the crisis : A quantitative assessment of the potential gains from structural reforms in the OECD area and beyond. OECD Economic Department. Working paper No 35).Αυτό είναι όλο και όλο το κέρδος από την κατακρεούργηση των εργασιακών σχέσεων, του συστήματος υγείας, του κράτους πρόνοιας. Χωρίς να υποστηρίζουμε φυσικά ότι δεν υπήρχαν και ζητήματα που έπρεπε να διορθωθούν.

Μύθος 6ος : Το χρέος το κληρονομήσαμε από το παρελθόν και ειδικότερα πό τη δεκαετία του 1980

Το χρέος της χώρας μας σε αναλογία του ΑΕΠ, κατά μέσο όρο στη δεκαετία του 1980, όπως και στη δεκαετία του 1970, ήταν κάτω από το 50%. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 αυξήθηκε στο 60% , μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990 σε 75% και περίπου σε 100% ύστερα από τα μέσα της ίδιας δεκαετίας.   Όμως, το μεγάλο άλμα του χρέους σε  επίπεδα του 180% γίνεται μέσα στην ευρωζώνη ύστερα από το 2008 και σήμερα ξεπερνάει αισίως το 210%  του ΑΕΠ.

ΙΣΤΟΓΡΑΜΜΑ 6

Πορεία του ελληνικού χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 1970 μέχρι σήμερα

Πηγή : Eurostat and the European Comission

Μέσα στον «παράδεισο» της ευρωζώνης, το χρέος σχεδόν διπλασιάστηκε, συνέχισε  να αυξάνεται και θα αυξάνεται παρ’ όλη την ανακεφαλαιοποίηση ή  κούρεμα ( PSI) το 2012 με αφαίμαξη των ομολόγων ελληνικών δημόσιων φορέων και Ελλήνων πολιτών,την κλοπή και αφελληνισμό των ελληνικών τραπεζών το 2014, το αυθαίρετο ξεπούλημα δημόσιων περιουσιακών στοιχείων, τη ληστρική συρρίκνωση των εισοδημάτων μέσω της φορολογίας, τη μείωση συντάξεων και μισθών. Όλα αυτά φαίνονται ξεκάθαρα από το ιστόγραμμα 6 που προέρχεται από επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Eurostat

Μύθος 7ος : Αν πάμε στη δραχμή δε θα έχουμε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα κλπ.

Οι συστημικοί Γκαουλαίτερ πρέπει να αποφασίσουν τι τους συμφέρει να μεταφέρουν για να χειραγωγούν το ζαλισμένο πλήθος. Ότι το γενικό ισοζύγιο πληρωμών είναι σήμερα ελλειματικό ή πλεονασματικό;  Δεν μπορούν να λένε και τα δύο ανάλογα με την περίσταση.
Πίνακας 3
Ισοζύγιο συνόλου τρεχουσών συναλλαγών Ελλάδας 2014
 

Γεγονός είναι πως, όπως αναφέρουν τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος ( Πίνακας 3 ) αλλά και ο κρατικός προϋπολογισμός του 2015 και 2016, το γενικό ισοζύγιο πληρωμών της χώρας μας είναι ελαφρώς έστω πλεονασματικό, σε επίπεδα της τάξης των 2 δις.  Αυτό οφείλεται κυρίως στην κατακόρυφη πτώση των τιμών του πετρελαίου, του οποίου το κόστος αντιπροσωπεύει περίπου το μισό του εμπορικού μας ελλείμματος, αλλά και στις τεράστιες περικοπές και γενικότερα στις πολιτικές λιτότητας που επικρατούν στη χώρα. Εδώ τερματίζεται  όποια σχετική τρομοκρατία με τις γνωστές έωλες φοβίες ότι, με τη δραχμή δε θα έχουμε να φάμε, θα μας λείψουν τα φάρμακα, τα καύσιμα κλπ.!!! Η αλήθεια είναι ότι, όσον αφορά τα τρόφιμα το ισοζύγιό εισαγωγών - εξαγωγών τροφίμων είναι ισοσκελισμένο, γεγονός που έχει αποδειχτεί και από διάφορες μελέτες και ειδικότερα αυτές της ΠΑΣΕΓΕΣ. Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία, παρ’ όλη την συρρίκνωση της τα τελευταία χρόνια μέσα από τη συμπίεση που υφίσταται από τον αθέμιτο ανταγωνισμό των πολυεθνικών και την κοινοτική και κυβερνητική πολιτική που προωθεί τον αφανισμό της, μπορεί να καλύψει το 60% των φαρμακευτικών σκευασμάτων και περίπου το 90% των ασθενειών.

Για ορισμένα σπάνια νέα φάρμακα  υπάρχει φυσικά επαρκές συνάλλαγμα. Το παράδοξο είναι ότι, τώρα με το ευρώ και όχι παλαιότερα με τη δραχμή, εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια Έλληνες πολίτες, πένονται, δεν έχουν ηλεκτρικό και θέρμανση, δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη γιατί αδυνατούν να καταβάλουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές, ή γιατί δεν έχουν τα απαιτούμενα χρήματα ή γιατί απλώς δεν υπάρχουν πλέον τα αναγκαία φάρμακα στα φαρμακεία και στα νοσοκομεία. Όσον αφορά τα καύσιμα, το μεγαλύτερο μέρος τους  καλύπτεται από τα ελληνικά διυλιστήρια που διαθέτουν ίδιους πόρους και έχουν συνάψει μακροχρόνιες συμφωνίες με πετρελαιοπαραγωγικές χώρες, στις οποίες μάλιστα εξάγουν διυλισμένο πετρέλαιο. Παρ’ όλη τη κατακόρυφη πτώση της τιμής των καυσίμων διεθνώς, η αγοραία τιμή τους έχει μειωθεί πολύ λιγότερο, προφανώς για λόγους υψηλής φορολόγησης. Και υπενθυμίζεται ότι, με τη δραχμή, ποτέ δε μας έλειψαν τα τρόφιμα ή τα φάρμακα. Ούτε είχαμε πρόβλημα ενεργειακής επάρκειας, όπως δεν έχουν και όλες οι άλλες χώρες εκτός Ευρωζώνης ή και εκτός της Ευρώπης, όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Τουρκία, η Αίγυπτος, τα Σκόπια, η Αλβανία, κλπ.


Μύθος 8ος : Με τη δραχμή θα μειωθεί κατακόρυφα η αγοραστική μας δύναμη λόγω του πληθωρισμού

Η πραγματικότητα είναι ότι με την ένταξή μας στο ευρώ και τις μετέπειτα εξελίξεις, η αγοραστική μας δύναμη συρρικνώθηκε κατακόρυφα λόγω της απότομης εκτίναξης των τιμών και της βουτιάς των εισοδημάτων. Πολλοί συμπολίτες μας σήμερα ψάχνουν τρόφιμα στα σκουπίδια, η φτώχεια βρίσκονται σε πρωτοφανή επίπεδα που ποτέ δεν είχαμε ζήσει στο παρελθόν με τη δραχμή. Η Ελλάδα αναγορεύεται σε πρωταθλήτρια της ανεργίας στην Ευρώπη όπως φαίνεται στο Ιστόγραμμα 7. Από 7,8% το 2008, η ανεργία εκτοξεύθηκε στ 26,5 % το 2015, ενώ στους νέους ξεπερνά το 60%. Oι  τιμές καταναλωτή εκτινάχθηκαν στα ύψη αμέσως με την ένταξή μας στην ευρωζώνη τον Ιανουάριο του 2002. Τότε η ΕΣΥΕ σταμάτησε να εκδίδει στοιχεία για τον εσωτερικό πληθωρισμό, γι’ αυτό και δεν υπάρχουν σχετικά επίσημα δεδομένα. Ο  πίνακας 4.που παρατίθεται εδώ, είναι απλώς ενδεικτικός της εκτίναξης των τιμών εκείνης της περιόδου που οφείλεται κυρίως σε προσαρμογή τους στα δεδομένα της ευρωζώνης, σε πληθωριστικές προσδοκίες και στρογγυλοποιήσεις των τιμών προς τα επάνω.
Πίνακας  4
Επιλεγμένες τιμές βασικών προϊόντων καταναλωτή πριν και μετά την ένταξη στο ευρώ


1999

2015
Βασικός Μισθός
170.000δρχ                  €500
-4%
€480                  163.000δρχ
Πετρέλαιο Θέρμανσης (1L)
62δρχ                            €0,18
400%
€0,9                          306δρχ
Βενζίνη (1L)
180δρχ                          €0,52
227%
€1,80                        580δρχ
Τυρόπιτα
100δρχ                          €0,29
383%
€1,4                          477δρχ
Φραπές
500δρχ                          €1,47
104%
€3,00                      1.022δρχ
Τσιγάρα (Πακέτο)
400δρχ                          €1,20
233%
€4,00                      1.363δρχ
Νερό (O,5L)
50δρχ                            €0,15
233%
€0,5                            170δρχ
Τομάτες (1κιλό)
100δρχ                          €0,30
400%
€1,5                            511δρχ
Γάλα Φρέσκο (1L)
240δρχ                          €0,70
86%
€1,3                            443δρχ
Τυρί Φέτα (1 κιλό)
1.700δρχ                       €5,00
100%
€10,00                    3.408δρχ
Εισιτήρια Λεωφορείων
75δρχ                            €0,22
446%
€1,20                          409δρχ
Αυτοκίνητο (HYUNDAI ACCENT & i30)
3.200.000δρχ             €9.391
46%
€13.650        4.651.237δρχ


Επισημαίνεται εδώ ότι, ο πληθωρισμός που αποτελεί τον μοναδικό ορατό κίνδυνο της μετάβασης στη δραχμή, μπορεί και πρέπει να αντιμετωπιστεί με σύνεση και συντεταγμένο σχέδιο. Αυτό είναι εφικτό να γίνει  κυρίως με τον έλεγχο της κυκλοφορίας του χρήματος που δεν πρέπει να υπερβαίνει ένα όριο του γνωστού στα οικονομικά δείκτη Μ2. Ο δείκτης αυτός με τις σημερινές συνθήκες αποπληθωρισμού, ανενεργού οικονομικού δυναμικού και εκτεταμένης ανεργίας, μπορεί να αντιστοιχεί περίπου σε 20% του ΑΕΠ,  δηλ. σε 37 δις ευρώ ετησίως. Για τη συγκράτηση του πληθωρισμού και ειδικότερα των πληθωριστικών προσδοκιών, αναγκαία είναι παράλληλα η συνετή δημοσιονομική πολιτική, με αυξήσεις στα εισοδήματα που δε θα προηγούνται αλλά θα ακολουθούν την άνοδο του ΑΕΠ και της παραγωγικότητας. Η κυβέρνηση οφείλει να ελέγχει κερδοσκοπικές καταστάσεις, να αντισταθεί σε πιέσεις συντεχνιών, επιχειρηματιών και ομάδων πίεσης, να δώσει την εικόνα σοβαρού διαχειριστή και όχι εύπλαστου πολιτικάντη. Σύμφωνα με μελέτες μας και με βάση ότι οι εισαγωγές προϊόντων αναλογούν στο 25,5% του ΑΕΠ, η μέση-σταθμισμένη αύξηση στις τιμές καταναλωτή, υπολογίζεται ότι θα ανέρχεται περίπου σε 8-10% στην αρχική φάση μιας συντεταγμένης μετάβασης στη δραχμή. Αυτό θα λειτουργήσει θετικά για την αναγκαία θέρμανση και αναπτυξιακή ώθηση της ελληνικής οικονομίας ενώ αργότερα, μπορεί να συγκρατηθεί σε επίπεδα κάτω του 6%. Σήμερα ο πληθωρισμός κινείται σε αρνητικά επίπεδα της τάξης του 1-2%, γεγονός που αποδυναμώνει την οικονομία συμβάλλοντας στο σπειροειδή κύκλο της ανακυκλούμενης ύφεσης.

Ιστόγραμμα 7
Η ανεργία στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρώπης
 
Πηγή : Eurostat



Μύθος 9ος : Οι Έλληνες είμαστε τεμπέληδες και ευθυνόμαστε για την καταστροφή μας

Οι Έλληνες όχι μόνο δεν είναι τεμπέληδες αλλά εργάζονται τις περισσότερες ώρες σε όλη την Ευρώπη όπως φαίνεται από το Ιστόγραμμα 8 που παρατίθεται εδώ αλλά και είναι γνωστό σε όλους στο εξωτερικό όπου ζουν, εργάζονται σκληρά  και διαπρέπουν πολλοί συμπατριώτες μας. Σύμφωνα με τα στοιχεία που προέρχονται από τον ΟΟΣΑ, οι Έλληνες δουλεύουν και βρίσκονται τρίτοι στη σειρά του σχετικού πίνακα με 2.060 ώρες το χρόνο έναντι 1.363 των Γερμανών που βρίσκονται στον πάτο του ίδιου πίνακα 

ΙΣΤΟΓΡΑΜΜΑ 8

Συνολικές ώρες ετήσιας απασχόλησης σε διάφορες χώρες διεθνώς
Πηγή : ΟΟΣΑ

Είναι αλήθεια ότι κάποιοι εξυπνάκηδες μεγαλοπαράγοντες στη χώρα μας έφαγαν πολλά, αλλά κάθε άλλο παρά  ισχύει το Παγκάλειο γνωμικό ότι, «όλοι μαζί τα φάγαμε». Ναι, υπήρχαν πολλές στρεβλώσεις ως συνέπεια του πελατειακού κράτους με τη ράθυμη και αναποτελεσματική δημόσια διοίκηση, το πολλές φορές παράλογο, άδικο και πολυέξοδο ασφαλιστικό σύστημα, τις υπέρογκες  δαπάνες για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τις μίζες από τις κρατικές προμήθειες  κλπ. Αλλά όλα αυτά και άλλα τόσα, δε δικαιολογούν την τεράστια οικονομική κατάρρευση της χώρας μας, όπως και των άλλων χωρών, κυρίως αυτών της νότιας ευρωζώνης. Και ενώ οι εδώ αργυρώνητοι Γκαουλάϊτερ μας βομβαρδίζουν συνεχώς για τα σφάλματα ή εγκλήματα που έχουμε διαπράξει σε βάρος μας και μας καλούν να αυτομαστιγωνόμαστε γι’ αυτό, ξεχνούν τις τεράστιες δαπάνες για αγορά εξοπλισμών-μετά μιζών- από τους καλούς μας τους Εταίρους, για να προστατευτούμε από τη «σύμμαχο» και υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ Τουρκία. Όπως λησμονείται από τους Εταίρους ότι, στη  Γερμανία που αιματοκύλισε την Ευρώπη χαρίστηκαν τα τεράστια χρέη της από δύο παγκόσμιους πολέμους. Και στο χάρισμα αυτό το 1953 συμμετείχε και η μικρή πλην έντιμη και γαλαντόμα Ελλάδα. Για να μη μιλήσουμε για τις πολεμικές αποζημιώσεις τις οποίες οι Εταίροι, οι Γερμανοί δηλ., ούτε που τις συζητούν. Τα δικά τους δικά τους και τα δικά μας δικά τους.


Μύθος 10ος : Οι Γερμανοί φοβούνται το Grexit και θα υποχωρήσουν στις απαιτήσεις μας

Αυτός είναι ίσως ο μεγαλύτερος μύθος που κατέρρευσε από μόνος του ύστερα από τη μαραθώνια του  διαδικασία διαπραγμάτευσης διάρκειας έξι μηνών και ένα ιστορικό δημοψήφισμα που έδινε το πράσινο φως στην κυβέρνηση για να φτάσει μέχρι και την έξοδο από το ευρώ. Η χείριστη διεθνώς πολιτική διαπραγμάτευση του έτους, όπως χαρακτηρίστηκε με σχετικό βραβείο τύπου βατόμουρου από το Χάρβαρντ,όχι μόνο δεν μας απάλλαξε από μέρος των μνημονιακών βαρών,  αλλά φόρτωσε τη χώρα με περίπου 70-80 δις επί πλέον χρέος σε δανεικά. Και οδήγησε στον αφελληνισμό και κλοπή των ελληνικών τραπεζών από ξένους οίκους αρπακτικών, την καταλήστευση του ελληνικού δημοσίου με τη δημιουργία του νέου υπερταμίου υπό τον έλεγχο των δανειστών, την περαιτέρω  μνημονιακή επέλαση σε συντάξεις, μισθούς, υπερφολόγηση κλπ. Τελικά οι ξένοι παίζουν τον ζουρνά και εμείς χορεύουμε πεντοζάλι, αντί να γίνει το αντίθετο, όπως μας είχε υποσχεθεί ο ΠΦΑ Πρωθυπουργός μας.

Το Βερολίνο που κρατά τον κουμπαρά της ευρωζώνης και παραγγέλλει τη μουσική, όχι μόνο φοβάται ή απεύχεται το Grexit  αλλά το επεδίωξε και το επιδιώκει. Και αυτό γιατί προωθεί τη δημιουργία μιας  περιχαρακωμένης πανίσχυρης γερμανικής ευρωζώνης με αυστηρούς κανόνες και υπερτιμημένο νόμισμα, με στόχο την απόλυτη κυριαρχία και επεκτατική δυναμική του Βερολίνου. Στα σχέδιά του αυτά δε χωράει σήμερα η Ελλάδα. Αν ανατραπούν οι αυστηροί κανόνες της γερμανικής ευρωζώνης για την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να γίνει το ίδιο για την Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και την ίδια τη Γαλλία. Και οι φιλοδοξίες για τη γερμανική υπερκυριαρχία, που τώρα γίνεται με το υπερόπλο το ευρώ και όχι με ερπυστριοφόρα όπως στο παρελθόν, θα ανατραπούν.  Αφού θέλετε το «ευρώ πάση θυσία», θα υποστείτε και όλες τις βαριές θυσίες που απαιτούνται γι’ αυτό μας λέει ο Βόλφαγκ Σόϊμπλε. Αντίθετα,  η Ουάσιγκτον με τη συνηγορία του Παρισιού, επέμενε και πέτυχε την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, γιατί θέλει μεν μια αρκετά ισχυρή Γερμανία  ως ανάχωμα απέναντι στη Ρωσία, αλλά όχι πανίσχυρη, σε βαθμό που θα αμφισβητήσει τη διεθνή πρωτοκαθεδρία της στο δυτικό κόσμο. Στη βάση αυτού του σκηνικού βρίσκεται ο υπόγειος πόλεμος νομισμάτων ανάμεσα στο δολάριο και το ευρώ, όπου συμμετέχει και το Κινέζικο γουάν. Και η Ελλάδα όπως και οι άλλες χώρες της νότιας ευρωζώνης κυρίως είναι τα θύματα στη μάχη αυτή των θηρίων.


Όπως γράφει ο James Rickards στο αποκαλυπτικό βιβλίο του Currency wars, σήμερα βιώνουμε ένα νέο πόλεμο νομισμάτων με πολύ χειρότερες επιπτώσεις απ’ αυτές που αντιμετωπίστηκαν ως συνέπεια της επιβολής του χρυσού κανόνα ( gold standard), με ορισμένες χώρες να κλέβουν από την ανάπτυξη άλλων χωρών μέσω της υποτίμησης  των νομισμάτων τους. Αυτό συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα όπου η υψηλή ισοτιμία του ευρώ στην οποία επιμένει το Βερολίνο, μαζί με άλλους παράγοντες κόστους όπως η μεγάλη διαφορά των επιτοκίων κλπ., καταστρέφει τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Μέσα στην παραζάλη του νομισματικού αυτού πολέμου, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τη χειρότερη επιλογή για τη χώρα μας, υπακούοντας στις βουλές και τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον, η οποία προσέφερε αόριστες υποσχέσεις υποστήριξης. Γι΄αυτό και το Αμερικανοκρατούμενο ΔΝΤ, πιέζει τη Γερμανία για μερική αναδιάρθρωση του χρέους, κάτι δηλ. σαν τη χορήγηση ασπιρίνης στον άρρωστο. Φτάσαμε στο σημείο όπου το ΔΝΤ,το Πρυτανείο του νεοφιλελευθερισμού, να εγκαλεί το Βερολίνο από τα αριστερά !

Η έξοδος από την ευρωζώνη, προσωρινή ή μόνιμη, με στήριξη για το νέο εθνικό νόμισμα από τους δανειστές, όπως προτάθηκε από το Βερολίνο, με προίκα 50 δις και κλείδωμα της ισοτιμία της νέας δραχμής με υποτίμησής της κατά 25%, μπορεί να μην ήταν η άριστη λύση, αλλά ήταν και είναι αναμφίβολα μια πολύ καλύτερη εναλλακτική διέξοδος απ’ αυτήν που υποχρεώθηκε να επιλέξει ο Αλέξης Τσίπρας, πιεζόμενος σκληρά από την Ουάσιγκτον. Το τρισχειρότερο δηλ. τρίτο μνημόνιο του «πάση θυσία στο ευρώ» που προδικάζει μια πορεία απόλυτης φτωχοποίησης και υποτέλειας της χώρας. Αποδεικνύεται δηλ. το παράδοξο γεγονός ότι, η Ουάσιγκτον και όχι το Βερολίνο μας οδήγησε και μας οδηγεί στο αδιέξοδο.


11. Η μισή αλήθεια : Με το άναρχο Grexit υπάρχουν σοβαροί γεωπολιτικοί κίνδυνοι για τη χώρα μας

Αυτό δυστυχώς είναι μια πραγματική μισή αλήθεια. Και ενώ κάθε άλλο παρά πρέπει να φοβόμαστε το συντεταγμένο Grexit, το άναρχο και μονομερές Grexit μπορεί να μας κοστίσει πολύ ακριβά, με δεδομένο ότι, στα ανατολικά σύνορα παραμονεύει ένας επίβουλος γείτονας.  Οφείλουμε να είμαστε συνετοί και να μην υπερεκτιμούμε τις δυνάμεις μας απέναντι στην πολιτική και οικονομική υπεροπλία των δανειστών. Αν το παρακάνουμε και τραβήξουμε τα πράγματα στα άκρα όπως συμβουλεύουν ορισμένοι αντάρτες του σαλονιού, αν νομίζουμε  ότι θα «χτυπάμε τον ζουρνά και οι δανειστές θα χορεύουν πεντοζάλι», τότε  μπορεί να οδηγήσουμε τη χώρα σε νέα Μικρασιατική καταστροφή. Γι’ αυτό απαιτείται σύνεση και συντεταγμένο σχέδιο μετάβασης στη δραχμή. Οφείλουμε να αξιοποιήσουμε και να ελιχθούμε ανάμεσα στις αντιθέσεις των ισχυρών της γης, να διασφαλίσουμε από πριν στήριξη από διάφορες ισχυρές πλευρές, σε δύση και ανατολή για διάφορα εναλλακτικά σενάρια. Και να προχωρήσουμε σε σκληρές και όχι κούφιες διαπραγματεύσεις, μεγαλόστομους ψευτοηρωϊσμούς και πιστολιές στον αέρα.

Στη μισή αυτή αλήθεια, πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι, η δοκιμασία ή πιο σωστά η τραγωδία που υποστήκαμε ως λαός ήταν και ένα χρήσιμο μάθημα να μην εμπιστευόμαστε του ξένους ..και «δώρα φέροντας». Αλλά επιπλέον να διδαχτούμε από τα λάθη μας από την εποχή της άκοπης ευημερίας, του εύκολου πλουτισμού, της ατιμωρησίας, της κατανάλωσης περισσότερων από όσων παράγουμε, της ανοχής στο λαϊκισμό και τον πολιτικαντισμό, και πολλά άλλα σχετικά, που οφείλουμε να διαγράψουμε στο μέλλον. Το σκληρό μάθημα που πήραμε, δεν μπορεί παρά να μας άφησε και χρήσιμα διδάγματα. 

Τέλος, επειδή θεωρούμε ότι, οι διαπιστώσεις, οι μεμψιμοιρίες, οι  διαμαρτυρίες, οι κινητοποιήσεις, η επαναστατική γυμναστική είναι αδιέξοδες χωρίς προτάσεις, έχουμε καταρτίσει συγκεκριμένο, σαφές ολοκληρωμένο σχέδιο συντεταγμένης μετάβασης στο εθνικό νόμισμα, που απαιτεί, εκτός των άλλων,καλή προετοιμασία, διαπραγματευτικές δεξιότητες, υπομονή και επιμονή. Ναι μπορούμε να τα καταφέρουμε, να σώσουμε τη χώρα από το βάραθρο. Αρκεί να το θέλουμε και να ενεργήσουμε σωστά, έξυπνα και δυναμικά.

- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/deka-mythoi-kai-mia-misi-alitheia-gia-eyro-kai-ti-drahmi#sthash.JxrNQQQn.dpuf