Δοσίλογοι των μνημονίων κατά Αγροτών!

Κόψτε μας στα δύο


Ας βάλουμε λίγο στην άκρη τις κομματικές υποκινήσεις που κρύβονται πίσω από την έξαρση των αγροτών. Αυτή την στιγμή μέχρι και το τελευταίο χαλικάκι της χώρας έχει καταλάβει ότι η κυβέρνηση πρέπει να περάσει τον μεγάλο σκόπελο, που λέγεται αγρότες,  γι' αυτά που θα αρχίσουν να επιβάλλονται στην χώρα το πολύ σε έξι μήνες σε όλους μας ανεξαιρέτως. 
Οι αγρότες ήταν πάντα η τελευταία τάξη για όλους τους Έλληνες, ακόμα κι αν κυκλοφορούσαν με Καγιέν ή πήγαιναν στα μπουρδελομάγαζα της επαρχίας ξοδεύοντας χιλιάδες ευρώ κάθε βράδυ. Όσα λεφτά και να είχε ο αγρότης για όλους τους υπόλοιπους ήταν αυτό που ήθελαν να αποφύγουν ως χαρακτηρισμό. Ήταν ο κρίμα, ο αγράμματος, ο δεξιών πεποιθήσεων, το λαμογάκι, αυτός που μύριζε κοπριά και τυρί και που τα ελληνικά του έμοιαζαν με μουγκανητά παρά με γλώσσα. Ήταν αυτός που ένιωθε άβολα στην παρέα όταν η συζήτηση γυρνούσε στις οικονομικές αναλύσεις και στην κουλτούρα του νεοευρωπαϊσμού.  
Ήταν αυτός που δεν τελείωσε το σχολείο, που το πανεπιστήμιο είναι ταξίδι στην Σελήνη ακόμη και σήμερα, που η ζωή του κινούταν μεταξύ χωραφιού και καφενείου, που μέσω πολλών ψήφων της οικογενείας  κατάφερνε να βολέψει τα παιδιά του από το '80 και μετά μέσω των κατά τόπους βουλευτών σε δημόσια υπηρεσία. Ήταν το εργαλείο της κομματικής δημοκρατίας για όλους τους άλλους που ψήφιζαν κόμματα και διοριζόταν πάντα ως γραμματείς και διευθυντές κρατικών υπηρεσιών!
Ο αγρότης και κτηνοτρόφος ήταν ο μαλάκας της ελληνικής κοινωνίας. Το εύκολο παράδειγμα για όλες τις υπόλοιπες τάξεις όταν ερχόταν η ώρα να ψαχτούμε πού πήγαν τα λεφτά από ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και πόσα έτρωγαν οι αγράμματοι αγρότες όταν η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου άρχισε να κάνει φυσιολογικό την επιδότηση για χωματερές και για πεταμένο γάλα  αφού η ΕΟΚ χρηματοδοτούσε το πλάνο καταστροφή της ελληνικής αγροτικής οικονομίας. 
Το επάγγελμα αγρότης και κτηνοτρόφος για τους Έλληνες ήταν η μεγαλύτερη κατάρα που θα μπορούσε να δώσει ο πατέρας στο παιδί του. 
Ωραία μέχρι εδώ, ο αγρότης ήταν το κωλόπαιδο και όλοι οι άλλοι ήταν οι έντιμοι, πτυχιούχοι, κυριλάτοι, αριστερόστροφοι πολίτες που δεν έκαναν ούτε ένα κακό στην πατρίδα. Φτάσανε σοβαροί πολιτικοί και αναλυτές τις τελευταίες ημέρες να γράφουν με παχιά γράμματα σε άρθρα όλων των εφημερίδων ότι από την αγροτική οικονομία μόνο το 10% αντιστοιχεί στο ΑΕΠ άρα δεν χρειάζονται οι αγρότες στην Ελλάδα εφόσον δεν συμφέρουν αφού μπορούμε να εισάγουμε φτηνά προϊόντα και έτσι να εξαφανίσουμε αυτή την τάξη που μάς γυρίζει αιώνες πίσω, μάς στοιχίζει μέσω ΟΓΑ ενώ η Ευρώπη και ο πολιτισμός είναι μπροστά και πρέπει να τον ακολουθήσουμε.
Φτάσαμε στο σήμερα όπου η κυβέρνηση με εντολή της Ε.Ε θέλει να εξαφανίσει την τάξη των αγροτών και οι αγρότες θέλουν να δώσουν την τελευταία τους μάχη μπαίνοντας στην Αθήνα. Άγνωστο αν οι κομματοσυνδικαλιστές τους θα τούς τραβήξουν πίσω ή θα τους αφήσουν να κάνουν την είσοδο στην πρωτεύουσα διότι ΜΑΤ, αστυνομίες και χημικά τους αγρότες δεν πρόκειται να τους σταματήσουν.
Οι νόμοι που επικαλείται η επαρχιώτισσα κυβερνητική εκπρόσωπος όταν βλέπει την τάξη της καταγωγής της να οδεύει εναντίον των ανακτόρων της είναι για την "χαμηλή" τάξη των αγροτών ανέκδοτο. Διότι το χωράφι και το κοπάδι έχει κανόνες και δεν έχει νόμους. Η κυβέρνηση μαζί με τους φιλοευρωπαϊστές όλων των κομμάτων έχει καταστρατηγήσει τους  βασικούς κανόνες επιβίωσης και αξιοπρέπειας, σεβασμού της ύπαρξης εκατοντάδες φορές. Όχι μόνο οι αγρότες πρέπει να καταλάβουν την Αθήνα και το βουλευτικό ανάκτορο αλλά να το κάνουν μαντρί για αγελάδες που σίγουρα θα προσφέρουν πολύ περισσότερα από ό,τι προσέφεραν 40 χρόνια όλα τα "ζώα" που έπιαναν έδρα βελούδινη για το κωλαράκι τους και όταν βρίσκουν τα δύσκολα φωνάζουν την αστυνομία να τους προστατέψει.
Εμείς οι υπόλοιποι αφού δεν έχουμε τα ανάλογα κότσια που έχει αυτή η χαμηλή και για πέταμα τάξη των αγροτών, αν δεν μπορούμε να τους συνδράμουμε καλό θα ήταν να το βουλώσουμε και να κάνουμε υπομονή όσο κι αν τα μπλόκα καθυστερούν την ρουτίνα μας. 
Η ελληνική αστυνομία έχει ήδη φτιάξει στρατηγικό σχέδιο άμυνας φύλαξης των Αθηνών. Οι καρικατούρες της αριστερής λαμογιάς συγκρίνουν τα τρακτέρ που θα εισβάλλουν στην Αθήνα με τα τανκς των συνταγματαρχών της χούντας.  Έφτασαν να μιλάνε οι δοσίλογοι των Μνημονίων και για κίνδυνο ανατροπής της δημοκρατίας. Ποιοι; Αυτοί που κυβερνάνε με το 17% του εκλογικού σώματος της Ελλάδας!
Κι όμως  αυτή η εισβολή μοιάζει πιο πολύ με το ντου των κολίγων στα Ανάκτορα του Τσάρου Νικόλαου και της βρωμοπαρέας του. Θυμίζει εκείνα τα "ζώα" της Ρωσίας που ήταν το παράδειγμα προς αποφυγή εκείνης της άρχουσας τάξης. 
Τόσα χρόνια γίναμε όλοι μας εκείνη η άρχουσα τάξη, που όταν πέθαιναν χιλιάδες αγρότες σε ράντζα νοσοκομείων (διότι ο αγρότης μόνο στο νοσοκομείο επιτρεπόταν να μπει όταν τα βιβλιάρια του δημοσίου είχαν ελευθέρας σε σουίτες ιδιωτικών κλινικών) ο δικός μας κόσμος δεν είχε την αγωνία της απόγνωσης. Εκείνοι θα πάλευαν τους καρκίνους ήσυχα στα ντιβάνια των σπιτιών τους λόγω των χημικών λιπασμάτων που τους επέβαλλαν να ρίχνουν στο χωράφι τους οι επιστήμονες! Θα έπρεπε να παλεύουν τις χρόνιες καρδιοπάθειες λόγω ραντισμάτων κάνοντας χωράφι και πίνοντας μόνο νερό παρακαλώντας η ανακοπή να μην έρθει πριν το θερισμό και την συγκομιδή.
Εκείνες τις εποχές εμείς πίναμε καφέ στο κυριλέ Κολωνάκι της κάθε επαρχίας και μεγαλούπολης κάνοντας σχέδια πώς θα γίνουμε μικροί τσάροι,  δημοκράτες της πορδής και αριστεροί του κώλου που θα φυτεύαμε τους σπόρους της αλλαγής και της ευημερίας χωρίς όμως να λερώσουμε τα χέρια μας με χώμα. 
Κόψτε μας την έπαρση,  λοιπόν, όπως κόβετε τα στάχια και σηκώστε την ψηλά, διότι τις παντιέρες της επανάστασης δικαίωμα έχουν να τις σηκώνουν μόνο όσοι αναμετρήθηκαν με τα πραγματικά ζόρια, κι εμείς δεν ζοριστήκαμε ακόμη τόσο για να καταλάβουμε την χρόνια υποτίμησή σας  αλλά ούτε αξίζουμε να σάς ακολουθήσουμε.

στον Τοίχο

Το σχέδιο Σόιμπλε για Grexit


by ΤΕΤΑΡΤΗ 10-2-2016
5r05eeBXLbuqNToECaCg
Αναδημοσιεύουμε το άρθρο της Καθημερινής για να φωτιστεί όσο είναι δυνατόν τι περιλαμβάνει το σχέδιο Σόιμπλε περί Grexit. Η αφήγηση μπορεί να είναι από την πλευρά του Βενιζέλου (και γι’ αυτό το ύφος είναι φλύαρο και εξοργιστικό), αλλά αυτό δεν αλλοιώνει το βασικό, που είναι η αποκάλυψη τι θα επέφερε το grexit για την χώρα και τους πολίτες της. 
Του Βασίλη Νέδου από την Καθημερινή
[…] Ο κ. Βενιζέλος εξομολογείται σήμερα στην «Κ» ότι το πρωί της 16ης Σεπτεμβρίου 2011 δεν υπήρχε καμία ένδειξη για τον τρόπο που θα εξελισσόταν εκείνη η ημέρα. Ο τότε υπουργός Οικονομικών είχε ήδη συμφωνήσει με τον Γερμανό ομόλογό του κ. Σόιμπλε να συναντηθούν στο Βρότσλαβ. Επρόκειτο για εκδήλωση της πολωνικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία θα συνεδρίαζε πρώτα το άτυπο Ecofin, με τη συμμετοχή των 28 κεντρικών τραπεζιτών της Ε.Ε. (την Ελλάδα εκπροσωπούσε τότε ο κ. Γ. Προβόπουλος), ενώ είχε κληθεί και ο τότε υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ.
[…]
Εκεί αποφασίστηκε η μορφή του δεύτερου πακέτου, δηλαδή η χρηματοδότηση και η ελάφρυνση του χρέους (PSI). Ο κ. Βενιζέλος θυμάται ότι έκτοτε μεσολάβησαν –μεταξύ άλλων– τα stress tests των ελληνικών τραπεζών, η επίσημη διατύπωση της συμφωνίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (21 Ιουλίου) και η επίσκεψη της τρόικας στις 29 Αυγούστου, όταν και προέκυψε η ανάγκη για νέα μέτρα. Τότε, όπως είναι γνωστό, επινοήθηκε το ΕΕΤΗΔΕΕ, δηλαδή η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας διά του, άμεσου και αποδοτικού, λογαριασμού της ΔΕΗ.
Όταν ο κ. Βενιζέλος περνούσε το βράδυ της 16ης Σεπτεμβρίου 2011 την υπερπολυτελή, ανακαινισμένη νεομπαρόκ πρόσοψη του ξενοδοχείου «Μόνοπολ», γνώριζε ότι στο περιθώριο των συνεδριάσεων θα συναντηθεί με τον κ. Σόιμπλε. Εκείνο που δεν γνώριζε ήταν ο τρόπος με τον οποίο θα πραγματοποιούνταν αυτή η συνάντηση.[…]
Ένας απεσταλμένος του κ. Σόιμπλε τούς μετέφερε ότι ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας είναι έτοιμος να τους συναντήσει. Οι δύο άνδρες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, καθώς γνώριζαν ότι κάποια στιγμή το συγκεκριμένο ραντεβού έπρεπε να πραγματοποιηθεί και άκουσαν τον νεαρό που είχε αναλάβει να τους ειδοποιήσει να λέει: «Ακολουθήστε με».
Οι κ. Βενιζέλος και Ζανιάς κατέβηκαν δύο επίπεδα και έφτασαν στο δεύτερο υπόγειο του ξενοδοχείου. Εκεί υπήρχε ένα παλιό μπαρ-ρεστοράν το οποίο ήταν κλειστό, δεν λειτουργούσε. Τα φώτα ήταν κλειστά. Τα περισσότερα τραπέζια είχαν μαζευτεί στην άκρη, ενώ οι καρέκλες ήταν στοιβαγμένες σε διάφορα σημεία του ρεστοράν, το οποίο παρά το ημίφως ανέδιδε τον κεντροευρωπαϊκό χαρακτήρα που σίγουρα έχει όταν είναι σε λειτουργία. Σε ένα τραπέζι στο βάθος του ρεστοράν, το οποίο ήταν φωτισμένο, κάθονταν ήδη ο κ. Σόιμπλε και ο κ. Γεργκ Ασμουσεν, τότε υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. […]
 Ακολούθησαν οι τυπικοί χαιρετισμοί ανάμεσα στους τέσσερις άνδρες, ενώ ήταν απολύτως σαφές ότι ο κ. Σόιμπλε είχε ευχάριστη διάθεση. Με δική του εντολή έφυγαν και οι άνδρες της ασφάλειας. Ο κ. Ζανιάς, συνηθισμένος στα ουκ ολίγα «θερμά επεισόδια», βρήκε την ατμόσφαιρα ελαφρώς απόκοσμη, αλλά πιο ανακουφιστική από τις προηγούμενες φορές που είχε βρεθεί απέναντι σε Γερμανούς τεχνοκράτες, όπως ο αυστηρός και συνοφρυωμένος κ. Ασμουσεν. Η αίσθησή του θα άλλαζε πολύ σύντομα…
«Έχω να σας κάνω μια πρόταση, η οποία δεν είναι ευρωπαϊκή, αλλά δική μας, της Γερμανίας», είπε ο κ. Σόιμπλε, ο οποίος ξέμπλεξε τα δάκτυλά του και εναπόθεσε στο τραπέζι έναν ανοικτόχρωμο φάκελο και ορισμένα τυπωμένα χαρτιά. Αμέσως οι παριστάμενοι αντιλήφθηκαν ότι η συνάντηση δεν επρόκειτο να έχει τον τυπικό χαρακτήρα της συμφωνίας για τις λεπτομέρειες που εκκρεμούσαν στην πορεία προς τη νέα συμφωνία.
Ο κ. Σόιμπλε, κατά τη συνήθη πρακτική του, δεν εισήλθε καθόλου στις τεχνικές λεπτομέρειες και είπε στον κ. Βενιζέλο ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε ποτέ να συνέλθει οικονομικά δίχως υποτίμηση. Και επειδή η εσωτερική υποτίμηση που είχε υποστεί ώς εκείνη τη στιγμή η ελληνική οικονομία δεν είχε φέρει αποτελέσματα, ίσως είχε έρθει η ώρα για κάτι πιο δραστικό: την εθελούσια έξοδο της χώρας από το ευρώ.
[…] Τι περιείχε εκείνη η πρόταση; Προβλεπόταν η άμεση έξοδος από το ευρώ με επιβολή capital controls. Θα επιτρεπόταν η εκταμίευση 50 ευρώ την εβδομάδα για κάθε πολίτη. Ολες οι καταθέσεις πάνω από 3.000 θα μετατρέπονταν άμεσα από ευρώ σε δραχμές. «Είχαμε 200 δισ. ευρώ καταθέσεις στις τράπεζες τότε. Αν συνέβαινε αυτό, θα είχε διαλυθεί η οικονομία», σχολιάζει στην «Κ» ο κ. Βενιζέλος εκείνες τις προτάσεις. […]
Τρόφιμα – φάρμακα
Ο κ. Σόιμπλε γνώριζε, βέβαια, ότι οι πρώτοι μήνες θα οδηγούσαν σε ραγδαία υποτίμηση του νομίσματος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις εισαγωγές σε τρόφιμα και φάρμακα. Γι’ αυτό και προσέφερε στον κ. Βενιζέλο ένα πλήρες πρόγραμμα βοήθειας σε τρόφιμα, καύσιμα και φάρμακα, αλλά και μια ενισχυμένη πρόσβαση στα ευρωπαϊκά κονδύλια. Ο κ. Βενιζέλος αντιλαμβανόταν, την ίδια στιγμή, ότι η πρόταση Σόιμπλε θα ήταν «βούτυρο στο ψωμί» των προυχόντων του κόμματος της δραχμής που είχαν «τις ζημιές μέσα και τα λεφτά έξω».
Έπειτα από 90 λεπτά επαφής με αυτή την εμπειρία Αποκαλύψεως, ο κ. Βενιζέλος επανέλαβε την άρνησή του στον κ. Σόιμπλε και τον αποχαιρέτισε. «Δεν συζητάω το σενάριο αυτό. Ούτε και έχω να συμβουλευθώ κανέναν», φέρεται να είπε χαρακτηριστικά ο κ. Βενιζέλος. Ο κ. Σόιμπλε δέχθηκε την άρνηση του Έλληνα ομολόγου του και αποχώρησε.
Από άλλο ρεπορτάζ εφημερίδας διαβάζουμε ότι η πρόταση Σόιμπλε είχε ακόμα μια διάσταση “τη μορφή επενδύσεων με την έννοια της εύκολης εξαγοράς του ελληνικού εθνικού πλούτου από ξένα funds ή ελληνικά συμφέροντα που θα διέθεταν ευρώ εκτός Ελλάδος”, δηλαδή το ξεπούλημα όσο του εθνικού πλούτου.
Αυτό λοιπόν είναι το σχέδιο Σόιμπλε που εδώ και έξι χρόνια προσπαθεί να μας επιβάλλει και για να μην έχουμε αυταπάτες αν κάποια στιγμή γίνει το grexit, με αυτούς τους όρους θα γίνει (ίσως πια και χειρότερους) και όχι κάποιους άλλους καλύτερους.
Περιοδικό Άρδην – Εφημερίδα Ρήξη

Πόσες μέρες ακόμη θα αντέξει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;

ΤΕΤΑΡΤΗ 10-2-2016

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ 
 
«Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτό τον τόπο;» είχε αναρωτηθεί ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος το 1963. 
Σήμερα το ερώτημα μάλλον είναι: «Ποιος επιτέλους θέλει να κυβερνήσει αυτό το τόπο;» και η πιθανότερη απάντηση «Κανείς». 
Για πρώτη φορά μετά το 2012, η Ελλάδα της «ανάθεσης» φαίνεται να έχει μεταμορφωθεί.

Και αυτή η μεταμόρφωση έχει σημεία θετικά, έχει όμως και σημεία σκοτεινά, που οφείλει η Αριστερά να προσέξει ιδιαίτερα. 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κατάφερε, ακολουθώντας με συνέπεια το δικό της «ρόλο» στην εφαρμογή των «μνημονιακών πολιτικών» ότι δεν μπόρεσαν οι προηγούμενες: δημιούργησε την αντικειμενική βάση μιας μεγάλης συνάντησης ανάμεσα στο εργατικό κίνημα και τα ευρύτερα μικροαστικά στρώματα. 
Από την άλλη,και με δεδομένες τις υποκειμενικές και αντικειμενικές αδυναμίες της Αριστεράς, κατάφερε να αναστήσει το πολιτικό μέτωπο του Ναι αλλά και να δώσει τη δυνατότητα στη Χρυσή Αυγή, από περιθωριακή, ουσιαστικά και όχι με βάση τα ποσοστά της δύναμη, να μετατραπεί σε πραγματική πολιτική δύναμη, με προσβάσεις δηλαδή σε πραγματικούς κοινωνικούς χώρους (αγρότες, τοπικές κοινωνίες με βάση το προσφυγικό) 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κινδυνεύει να μετατραπεί στη λιγότερο νομιμοποιημένη στη κοινωνική συνείδηση κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ουσιαστικά ένα κόμμα του 3%. Δεν έχει, παρά τη «διεύρυνση» σε επίπεδο μηχανισμού που θα είχε κάθε κόμμα εξουσίας, την λαϊκή αποδοχή και τη κοινωνική βάση που είχε το ΠΑΣΟΚ. 

ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ; 

Όσο και εάν φαίνεται περίεργο, κανείς, από τα διάφορα κέντρα και ιερατεία, δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο. Εντός και εκτός χώρας καταλαβαίνουν ότι η πτώση μιας κυβέρνησης, σαν άμεση συνέπεια κινηματικών διαδικασιών και θα δημιουργούσε ένα «αρνητικό» προηγούμενο και θα οδηγούσε σε ένα καθεστώς μεγαλύτερης πολιτικής και οικονομικής αποσταθεροποίησης. Και παρ όλο που υπάρχουν και δυνάμεις που ποντάρουν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι συσχετισμοί, προς το παρών, δεν είναι υπέρ τους. 

Από την άλλη, πτώση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, χωρίς προηγουμένως να έχει ολοκληρώσει το δικό της, πρώτο, «μέρος» του σχεδίου σε δύο φάσεις που έχει εκπονηθεί για την οριστική αποικιοποίηση της χώρας, θα ανέτρεπε το σχέδιο αυτό και θα μετέθετε ακόμη πιο μακριά το χρονικό ορίζοντα υλοποίησης του. 

Με αυτά τα δεδομένα, το πιο πιθανό είναι να επιλεγεί μια «ενδιάμεση» λύση: μια «οικουμενικού τύπου», (στην ουσία και πιθανά με πρωτότυπη μορφή) μεταβατικού τύπου κυβέρνηση, με χρονικό ορίζοντα εκλογές το Σεπτέμβριο, που θα κληθεί να διαχειριστεί όχι μόνο την «κοινωνική αναστάτωση» της περιόδου, αλλά και τις επόμενες συμπληγάδες (αξιολόγηση, 4ο μνημόνιο και νέα δανειακή σύμβαση, πίεση από οικονομικοπολιτικά κέντρα για χρεωκοπία). 

Αυτό το σενάριο φιλοδοξεί και να δημιουργήσει το μέγιστο περιβάλλον συναίνεσης που απαιτεί η περίοδος-Κόλαση που έρχεται και να περισώσει, ότι είναι εφικτό, από το νέο δικομματικό – και τόσο απαραίτητο για τη συγκυρία – σκηνικό. 

Όμως η πραγματική ιστορία δε γράφεται με σενάρια. 

Ειδικά όταν ο λαϊκός παράγοντας εισβάλει στο προσκήνιο. Και οι δυνάμεις εκείνες που αναφέρονται στην Ανεξαρτησία και τη κοινωνική Απελευθέρωση αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί.
 



ΠΗΓΗ: 
http://iskra.gr/index.php?

Οι ξεφωνημένοι δικαιούνται μονάχα τη χλεύη μας

ΤΕΤΑΡΤΗ 10-2-2016

Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ διάγουν τη φάση της μετάβασης από το “είμαστε μαζί σας στις διαμαρτυρίες κατά του ασφαλιστικού” στην ολομέτωπη, δυσφημιστική επίθεση εναντίον όσων κατεβαίνουν στο δρόμο, τσουβαλιάζοντάς τους ως δήθεν “κίνημα της κατσαρόλας”...
Αποτέλεσμα εικόνας για φιλησ τσακαλωτοσ βουτσης
του ΘΕΜΗ ΤΖΗΜΑ         
Μέσα σε αυτή τη φάση του πανικού και του προδιαγεγραμμένου τέλους, η αλαζονεία και ο κυνισμός της εξουσίας από τη μια, εναγκαλίζονται τη συγκαταβατικότητα προς το λαό και τις δήθεν καλοπροαίρετες παραινέσεις από την άλλη. Εξ' ου και η κυβέρνηση έχει επιστρατεύσειό,τι διαθέτει από...
καριερίστες του αντιμνημονίου και νυν αυλικούς της εξουσίας, που ανακάλυψαν μετά την 6η Ιουλίου την αναγκαιότητα όσων πριν κατήγγειλαν.  
Δεν είναι μόνο οι λογής “Λαζόπουλοι”, ούτε και προκύπτει από διάθεση προσωπικής αντιπαράθεσης η αναφορά σε πρόσωπα. Απλά όσοι καλώς ή κακώς- κακώς κατά το γράφοντα - στην προηγούμενη φάση επιφύλασσαν για τον εαυτό τους το ρόλο αντιμνημονιακού σημείου αναφοράς, δικαίως δέχονται ακόμα μεγαλύτερη χλεύη στη μνημονιακή στροφή τους.  
Είναι πολλοί τελευταία εκείνοι που “ανησυχούν” μήπως παρασυρθούν από τα “θέλγητρα” του Μητσοτάκη και της ακροδεξιάς, όσοι διαδηλώνουν για να μην περάσει το ασφαλιστικό και για να φύγει το 3ο μνημόνιο μαζί με τα προηγούμενα και με όλους τους μνημονιακούς συνενόχους.  
Μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι ωστόσο. Η μεγάλη πλειοψηφία όσων διαδηλώνουν και απεργούν, γνωρίζουν καλά ότι οι εξωνημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες του “ναι”, οι ολιγάρχες των ΜΜΕ του “ναι”, η ΝΔ του “ναι”, η Χρυσή Αυγή του μνημοσύνου υπέρ των ναζιστών στρατιωτών που ρήμαξαν τη χώρα μας δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στα θύματα των μνημονίων.  
Θυμούνται ότι ήταν απέναντι σε αυτούς τους πυλώνες της εξουσίας που έδωσε ο λαός στην πλειοψηφία του τη νικηφόρα μάχη του “όχι”, την ίδια δηλαδή μάχη στην οποία ο Αλέξης Τσίπρας ποτέ δεν πίστεψε, εξ' ου και την πρόδωσε. Δεν ξεχνούν οι ίδιοι αυτοί πολίτες και δυνάμεις, ότι τα ΜΜΕ της ολιγαρχίας έχρισαν εθνικό ηγέτη, τον Τσίπρα του “ναι σε όλα”, χωρίς τότε εκείνοι που σήμερα τόσο ανησυχούν μήπως παρασυρθούμε να νοιάζονταν αν η επίθεση φιλίας της ολιγαρχίας σήμαινε κάτι για την πορεία του πρωθυπουργού.  
Πράγματι, υπάρχουν πολίτες που για πρώτη φορά κατεβαίνουν στο δρόμο και που πρόσκεινται είτε στη δεξιά, είτε στην ακροδεξιά. Πέραν όμως του ότι πρόκειται για προφανή μειοψηφίαπόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα στις πλατείες, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκθείαζε; Δεν υπήρχε και τότε στο μυαλό πολλών συμμετεχόντων μια εθνικιστική θολούρα ή ένας καιροσκοπικός, δεξιός “αντί- πασοκισμός”; Και λοιπόν; έπρεπε ο κόσμος να μείνει σπίτι του ή να βάλει face control σε ένα μαζικό κίνημα; Oι ίδιοι οι συμμετέχοντες ήταν που διασφάλισαν προοδευτικό πρόσημο, το οποίο η τότε ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πήρε και μετέτρεψε σε μονοδιάστατη και άνευρη εκλογική ανάθεση, προς την ίδια.  
Βεβαίως, δε θα γίνουν από μόνα τους τα πράγματα. Χρειάζονται νέα σχήματα μάχης για να υπάρξει προοδευτική και από “τα κάτω” ανατροπή της κυβέρνησης και των συνενόχων της - ΝΔΠοτάμι,ΠΑΣΟΚΕ. Κ., ΧΑ. Επιτροπές αγώνα που να αγκαλιάζουν και να συντονίζουν όλους τους μαζικούς χώρους και κλάδους. Εναλλακτικό πρόγραμμα. Σταδιακή ανάδειξη των εσωτερικών αντιθέσεων, απέναντι σε συμβιβασμένες και ξεπερασμένες εκπροσωπήσεις που μόνο ήττες έχουν να φέρουν, κοινωνικό αυτοματισμό και απαράδεκτους συμβιβασμούς.  
Ανοιχτή και ανοιχτόμυαλη συζήτηση και διεργασία από τον ίδιο τον κόσμο που κινητοποιείται προκειμένου να κατακτήσουμε τη δυνατότητα να βγούμε μόνοι μας, ως λαός, από την παρακμή, όπως πάντοτε ιστορικά γινόταν σε κάθε επιτυχημένη απελευθερωτική προσπάθεια. Όποιος νοιάζεται να δει την αλήθεια μπορεί να διαπιστώσει ότι είναι ακριβώς τέτοια σχήματα μάχης που φουντώνουν παρά τις αντιφάσεις, απέναντι σε κατεστημένες νοοτροπίες, σε κομματικά παιχνίδια και στο στημένο από το σύστημα εξουσίας, κίβδηλο δίπολο των μνημονιακών συνενόχωνΤσίπρα και Μητσοτάκη.  
Πρόκειται για έναν κόσμο που αποφάσισε ότι δε διεκδικεί το ρόλο, ούτε του γελωτοποιού, ούτε του παπαγάλου της εξουσίας, παρούσας ή - ενδεχομένως κατά φαντασία - εν αναμονή. Που ξέρει ότι ηανατροπή του εφαρμοσμένου νεοφιλελευθερισμού και της νεοαποικιακής εξάρτησης θέλειυπομονή και επιμονή, ότι έχει κόστος και συνέπειες. Ενός κόσμου που απέρριψε εκείνον τον καριερισμό, στον οποίο οι “ανησυχούντες φίλοι” του από το ΣΥΡΙΖΑ ή στα πέριξ της εξουσίας, προσχώρησαν με πρωτοφανή ευκολία.  
Το αν θα επικρατήσουν αυτές οι δυνάμεις ή εκείνες που επιδιώκουν μια αλλαγή φρουράς εντός του μνημονίου, με δεξιό - ακροδεξιό (Μητσοτάκης - Γεωργιάδης) ή ναζιστικό πρόσημο μένει να κριθεί. Ας μην ανησυχούν ωστόσο οι καριερίστες του αντιμνημονίου και πλέον μνημονιακοί, “Ηρακλείς του στέμματος”: εμείς την κάνουμε τη δουλειά μας.  
Αν μάλιστα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, της κυβέρνησης και οι ίδιοι δεν κατέφευγαν στο κυνικό ψεύδος, αν δεν προσπαθούσαν να ταυτιστούν με την αριστερά, δυσφημώντας τη με τρόπο που ιστορικά ποτέ δεν ξαναϋπήρξε στην Ελλάδα, αν δεν έστηναν ψεύτικα δίπολα για να τρομοκρατήσουν και να αποπροσανατολίσουν, τα πράγματα θα ήταν πολύ ευκολότερα. Δε θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε πέραν όλων των άλλων και ένα αντί- αριστερό κλίμα.  
Αν έστω τώρα το Μαξίμου και η Κουμμουνδούρου έδειχναν την ελάχιστη ιστορική ευαισθησία, το έργο της διάσωσης της προοπτικής μέσα στο λαό θα ήταν ευκολότερο. Αλλά έστω κι έτσι να μην ανησυχούν, όσοι δήθεν νοιάζονται μην τυχόν και παρασυρθούμε: έχουσιν γνώσιν οι φύλακες και δεν ξεχνούν το ρόλο κανενός.

ΤΑ ΤΡΑΚΤΕΡ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ


E-mailΕκτύπωσηPDF
Τετ. 10/2/16 
Του ΣΤΑΘΗ*
«Πίσω από τις κινητοποιήσεις των αγροτών κρύβονται ακραίες δυνάμεις που τις υποκινούν», ΠΑΣΟΚ 1996...  
«Πίσω από τις κινητοποιήσεις των αγροτών κρύβονται ακραίες δυνάμεις που τις υποκινούν», Ν.Δ. 1974-2016...  
«Πίσω από τις κινητοποιήσεις των αγροτών κρύβονται ακραίες δυνάμεις που τις υποκινούν», ΣΥΡΙΖΑ 2016...
Αντε γεια, φεύγω για το 1916...
Χαριεντιζόταν ο κ. Κατρούγκαλος στη Βουλή με τα περί τανκς που ξεστόμισε ο κ. Νεφελούδης, παρομοιάζοντας τα τρακτέρ των αγροτών με τα τανκς που έστελναν τον πατέρα του και τους συντρόφους του στις φυλακές και στα ξερονήσια! Τι διάολο
κουβαλάνε μέσα τους κάτι τέτοιοι τύποι απ’ το έπος της Αριστεράς, μάλιστα της κομμουνιστικής Αριστεράς; Σοσιαλισμός, κομμουνισμός, Τρίτη Διεθνής, ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, εμφύλιος, ΚΚΕ, ΚΚΕ εσωτ., εξορίες, εκτελέσεις, βασανισμοί, Ευρωκομμουνισμός, ΕΣΣΔ, τι είναι όλα αυτά για ανθρώπους που υποτίθεται ότι εννόησαν την Ιστορία και την ποιητική της πολιτικής;
Το μεγαλείο των σοβιετικών τανκς που χόρεψαν στο Βερολίνο και η τραγωδία των σοβιετικών τανκς που χόρεψαν στην Πράγα, πότε ξέπεσαν μέσα τους σε πολιτικάντικες ατάκες για ντατσούν που παρκάρουν παράνομα; Τι διάολο είδος είναι τούτο; Να με συγχωρείτε για σήμερα, κυρίες και κύριοι, δεν έχω τι άλλο να πω και να σχολιάσω. Επιτρέψτε μου την κούραση μιας μέρας να με καταβάλει...
Με μια ανάμνηση: στα χωριά της παιδικής μου ηλικίας, στα καφενεία, τσίγκινες διαφημιστικές αφίσες στους τοίχους για τρακτέρ -Ζετόρ και Φέργιουσον και Μπελαρούς- μικρούλης εγώ, τα ξανασυνάντησα νεαρός στα ποιήματα του Μαγιακόφσκι και τις φουτουριστικές αφίσες που αναστήθηκαν στη μεταπολίτευση. Τότε όμως,
στα καφενεία των γεωργών έπαιζαν χαρτιά, έπιναν ξινά αλκοόλ, έφτυναν κι ακουμπούσανε τα όπλα τους στους τοίχους τα ΤΕΑ. Τα Τάγματα Εθνικής Ασφαλείας, που είχαν εκκαθαρίσει όλα τα ακραία στοιχείααπ’ τα χωριά των γεωργών
κι όλους τους κατεχόμενους καφενέδες της επικράτειας...
Βρωμούσαν χυδαιότητα εκείνοι οι αγροίκοι σμπίροι, ντυμένοι ακόμα με ρούχα που τους είχαν ξεμείνει απ’ τη θητεία τους στον εθνικιστικό στρατό, μια χλαίνη, ένα ζευγάρι, βρωμούσαν τα άρβυλα στέμματα και οι κορώνες απ’ την ίδια την πείνα και τη μιζέρια εκείνων που τα προσκυνούσαν, βρωμούσαν φτηνό καπνό -στούκας τσιγάρα- και κούφιες κουβέντες τάχα μάγκικες και μοβόρικες, βλάσφημες και πονηρές,
«εξαπατημένοι άνθρωποι παιδί μου» μου έλεγε για αυτούς χρόνια αργότερα ο θείος μου ο Μιχάλης, Σπαρτακιστής στη σκληρή Γερμανία του Μεσοπολέμου, στο ΕΑΜ ύστερα, και παρ’ ότι λεπτός σαν κλαράκι, ένας γίγαντας του καλού. Πιο πολύ απ’ όλους τον αγαπούσαν οι δεξιοί (οι αριστεροί είχαν μεταξύ τους τις αντιθέσεις τους) για τα λόγια και τις πράξεις του. Μιχάλης Μάρας, να τον μνημονεύσω...
...κι ας μείνω σήμερα σ’ αυτό.
*Δημοσιεύθηκε στο e-nikos.gr την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016
http://www.iskra.gr/index.php