Το ρίσκο, η εθελοδουλία, ο ηγέτης και ο δημαγωγός

«Τι να ’κανε το παιδί;»

18.02.2016 | από Σύνταξη
«Τι να ’κανε το παιδί;»
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Δημοσίευση: Φύλλο 299 - 13/2/2016
       

Του Αλέξανδρου Μπίστη*

Ένα χρόνο μετά την ιστορική νίκη της 25ης Ιανουαρίου, η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχωρά αταλάντευτα στην εφαρμογή των σχεδίων των «αντιπάλων» της, θυσιάζοντας τον ελληνικό λαό στο βωμό της 1ης αξιολόγησης, παρ’ ότι τα παρελκόμενα της καλοκαιρινής συνθηκολόγησης είναι πλέον ορατά ακόμα και στους πιο αισιόδοξους και η αποσταθεροποίησή της είναι τόσο εμφανής, που οδηγεί μέχρι και σε σενάρια περί «ηρωικής εξόδου».
Το πολιτικό προσωπικό αυτής της κυβέρνησης γνωρίζει πολύ καλά πως καμία μνημονιακή κυβέρνηση δεν μακροημερεύει στην εξουσία, αφού «το πρόγραμμα δεν βγαίνει». Αλλά, παρά τη γνώση αυτή, φαίνεται να υποτίμησε τις λαϊκές αντιδράσεις απέναντι στο επιχείρημα «μας ψηφίσατε, ας προσέχατε!».
Τα παραπάνω, μαζί ασφαλώς με το Προσφυγικό και τα κυνικά πολιτικά παιχνίδια που παίζονται στην Ευρώπη με επίκεντρο τη Σένγκεν, σηματοδοτούν την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης προς το άδοξο τέλος για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό.
Με τη νηφαλιότητα της χρονικής απόστασης από την πρώτη περίοδο της διαπραγμάτευσης, αλλά και με νωπό το βίωμα της ταπεινωτικής έκβασής της, δεν χρειάζεται η έκθεση του Χάρβαρντ (1) για να αποτιμηθεί η τακτική της κυβέρνησης: η ακραία αναντιστοιχία διακηρύξεων και πράξεων, το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει τόσο σύντομα περιέλθει και η συνακόλουθη «παλινόρθωση» του πολιτικού «ερειπίου» της Ν.Δ., αρκούν για να περιγράψουν το μέγεθος της αποτυχίας.
Ωστόσο, ακόμη και σήμερα, προκύπτει συχνά καλοπροαίρετα και με συμπάθεια το ερώτημα «και τι να ’κανε το παιδί;», ως προς τις επιλογές που είχε στη διάθεσή του ο Έλληνας πρωθυπουργός (και η διαπραγματευτική ομάδα) στα διάφορα στάδια της διαπραγμάτευσης.
Κι όμως, η απάντηση είναι τόσο προφανής, όσο η κοινωνική ανάταση που δημιούργησε ο πρώτος μήνας της διακυβέρνησης (μέχρι τη «συμφωνία γέφυρα» της 20ής Φεβρουαρίου) και οι μέρες πριν από το δημοψήφισμα του Ιουλίου: να έλεγε την αλήθεια και να μην έστρεφε την πλάτη στον κόσμο που τον στήριξε και τον οδήγησε σ’ αυτή τη θέση.
Έχοντας μόλις κερδίσει τις εκλογές, πάνω στο κύμα της Ιστορίας και της ελπίδας ενός λαού που τόλμησε να σηκώσει κεφάλι, με σχεδόν πάνδημη αποδοχή, με όλη την Ευρώπη να κρατά την ανάσα της και μ’ ένα «τι είναι ετούτοι» να πλανάται στην ατμόσφαιρα, όφειλε με αποφασιστικότητα και πίστη στο δίκιο της πολιτικής του, να είχε προχωρήσει από την αρχή σε κινήσεις που να δείχνουν στους δανειστές πως εννοεί στα σοβαρά αυτά που λέει.
Ενδεικτικά (και με τους προφανείς περιορισμούς του παρόντος σημειώματος), να είχε προχωρήσει εξαρχής σε έλεγχο κεφαλαίων και πάγωμα πληρωμών, προκειμένου να αντισταθμίσει τη μειονεκτική θέση απ’ την οποία ξεκινούσε παραλαμβάνοντας ρευστότητα 12 ημερών. Να ενημέρωνε διαρκώς και δημόσια όλον τον πλανήτη για το κλίμα των διαπραγματεύσεων και τους εκβιασμούς των δανειστών, αντί να καλλιεργεί τον εφησυχασμό ότι «έρχεται συμφωνία» με τους «εταίρους». Να καλούσε σε ξεσηκωμό συμπαράστασης και αλληλεγγύης όλα τα προοδευτικά κινήματα από όλο τον κόσμο, αντί να εκλιπαρεί για κατανόηση μέσα στη γιάφκα του νεοφιλελευθερισμού. Να έθετε τον κομματικό μηχανισμό σε θέσεις κοινωνικής μάχης, ενισχύοντας δίκτυα αλληλεγγύης, συντονίζοντας πρωτοβουλίες αντιστάσεων και κοινωνικής συσπείρωσης, αντί να τον απαξιώνει ως άβουλο μηχανισμό επικύρωσης προειλημμένων αποφάσεων. Και, φυσικά, να νομοθετούσε μονομερώς υπέρ των αδύναμων και να επεξεργαζόταν έως και την τελευταία στιγμή διαφορετικά εναλλακτικά σχέδια ενώπιον του λαού, καθιστώντας τον συμμέτοχο σ’ αυτό το εγχείρημα.
Τέλος, ακόμα και μετά την αλληλουχία λαθών και κακών εκτιμήσεων που οδήγησαν στο δημοψήφισμα, να μη νομιμοποιούσε το πραξικόπημα που υπέστη, συνεργαζόμενος «αρμονικά» με τους πραξικοπηματίες και να μην προσέβαλλε τη νοημοσύνη του κόσμου αναμασώντας τα περί «επιτυχίας» και «σωτηρίας της χώρας από την απόλυτη καταστροφή» διά της διαιώνισης της μνημονιακής καταστροφής.
Όλα αυτά σκιαγραφούν, βέβαια, μια τακτική υψηλού ρίσκου. Όμως, η μόνη επιλογή χωρίς ρίσκο είναι η εθελοδουλία. Ακόμη και η ίδια η αλήθεια είναι ρήξη, μέσα σε ένα διεθνές πολιτικό σύστημα βασισμένο στο ψέμα. Μια τέτοια τακτική θα είχε πιθανότητες να διατηρήσει μέχρι τέλους τον λαό ως ασπίδα της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Αλλά η διαφορά του ηγέτη από τον δημαγωγό είναι ότι ο πρώτος αναλαμβάνει ρίσκα που μπορεί να αποβούν προς όφελος του λαού του, ενώ ο δεύτερος προσαρμόζεται σε κάθε περίσταση, ακόμα και αν διαφωνεί με τον εαυτό του, προκειμένου να παραμείνει στη θέση του.
Το πρόβλημα για τον Αλ. Τσίπρα είναι πως έχοντας οδηγήσει το κόμμα του σε διάσπαση και έχοντας αποκοπεί από το λαό του, δεν θα βρίσκει κανέναν σύμμαχο (πέραν των γνωστών προθύμων) να τον υποστηρίξει στο νέο επερχόμενο και τελεσίδικο πραξικόπημα των Θεσμών σε βάρος του. Η τελευταία υπηρεσία που προλαβαίνει να προσφέρει είναι να παραδεχθεί με παρρησία ότι η πολιτική που ακολουθεί δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά και να σταματήσει να την ασκεί στο όνομά της.
Στη χώρα μας σπαταλήθηκε μια σπάνια ευκαιρία για αξιοποίηση μιας παγκόσμιας δυναμικής, με ψήγματα δημιουργίας νέου παραδείγματος, το οποίο (αν πιστεύουμε ότι μπορεί να προκύψει κάποτε!) από κάπου θα ξεκινήσει. Το να θεωρούμε αυτονόητο πως αποκλείεται να ξεκινήσει από εδώ, από εμάς, ειδικά όταν έχουμε βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα και να περιμένουμε απλώς να δούμε πού/πότε/ποιοι/πώς θα το ξεκινήσουν, είναι μια άλλα μορφή ανάθεσης.
Και η ανάθεση για την Αριστερά είναι όνειδος.

(1) Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ: Στην Ελλάδα η χειρότερη διαπραγμάτευση του 2015 [http://goo.gl/uJXJ5F]

* Ο Αλέξανδρος Μπίστης είναι πολιτικός επιστήμονας (twitter: @albist)
Δρόμος της Αριστεράς - logo
- See more at: http://www.e-dromos.gr/ti-na-kane-to-paidi/#sthash.uwRuMyug.dpuf

Σε ποιον ανήκει το Αιγαίο;


18.02.2016 | από Ρούντι Ρινάλντι
Σε ποιον ανήκει το Αιγαίο;
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Δημοσίευση: Φύλλο 299 - 13/2/2016
       
Με πρόσχημα την προσφυγική κρίση οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ κάνουν απόβαση και αποκαλύπτουν τους βαθύτερους σχεδιασμούς
Του Ρούντι Ρινάλντι

Οι απαντήσεις στο ερώτημα σε ποιον ανήκει το Αιγαίο ποικίλλουν. Ορισμένοι αφελείς απαντούν ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» και δεν έχουν σκοτούρες. Άλλοι λιγότερο αφελείς λένε ότι είναι μια θάλασσα που πρέπει να είναι ανοικτή στην ελεύθερη διέλευση όλων των πλοίων. Κοσμοπολίτες απαντούν ότι το Αιγαίο ανήκει στον ανθρώπινο πολιτισμό. Σχεδόν κανείς από όσους αναφέραμε δεν νοιάζεται για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, κανείς δεν αναφέρεται στο πώς η κατάσταση γίνεται όλο και πιο ρευστή από μεριάς κυριαρχίας, συνόρων, υπόστασης της χώρας.
Αυτά μοιάζουν με λεπτομέρειες. Την απάντηση τη δίνουν οι δυνατοί και την επιβάλλουν με τη δύναμη (έτσι τουλάχιστον νομίζουν). Το Αιγαίο, μάλλον, ανήκει στο ΝΑΤΟ. Αυτό πρέπει σιγά-σιγά να εμπεδωθεί. Η NATOϊκή επικυριαρχία προχωρά με άλματα ετούτες τις μέρες. Με πρόσχημα την προσφυγική κρίση και τον πόλεμο στη Συρία εφαρμόζονται σχεδιασμοί που προϋπήρχαν στο συρτάρι των ισχυρών. Το παλιό σχέδιο ότι το Αιγαίο θα το συνεκμεταλλευτούν Ελλάδα και Τουρκία με όριο τον 25ο Mεσημβρινό (περίπου στη μέση του Αιγαίου) υπό αμερικανο-NATOϊκή επικυριαρχία, έχει τεθεί σε εφαρμογή με την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας από την Τουρκία σε σειρά ζητημάτων, αρχής γενομένης από το «γκριζάρισμα» περιοχών, νησίδων κ.λπ.
Το καινούργιο στην υπόθεση είναι διττό. Πρώτον, ανατίθεται μετά από αίτηση 3 χωρών (Γερμανίας, Τουρκίας και Ελλάδας) ιδιαίτερος ρόλος στο ΝΑΤΟ στην περιοχή για τον έλεγχο των προσφυγικών ροών. Κανείς, όμως, δεν πιστεύει ότι ο ρόλος των NATOϊκών δυνάμεων θα περιοριστεί σε αυτό. Δεύτερον, πλησιάζουν μια εμπόλεμη περιοχή, μια περιοχή όπου κλιμακώνεται η σύγκρουση μεγάλων δυνάμεων, οπότε η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο θα έχει ρόλο αποτρεπτικό και απέναντι στη ρώσικη παρουσία και την εμπλοκή της στην περιοχή.

Πώς φτάσαμε στη ΝΑΤΟϊκή εμπλοκή
Ο αιφνιδιασμός και τα αλλεπάλληλα… γκελ που νιώθει η Ευρωπαϊκή Ένωση φάνηκαν περίτρανα με την προσφυγική κρίση και τις άμεσες απειλές της Τουρκίας να αυξήσει τη ροή προσφύγων προς τη Δύση. Η Ευρώπη, ζώντας στη φαντασίωση που της πρόσφερε η οικονομική της δύναμη, αντιλαμβάνεται ότι είναι τελείως μικρή και ανίκανη σε μεγάλα γεωπολιτικά ζητήματα, εντελώς αδύναμη να αντιμετωπίσει ένα σύνθετο νέο γεωπολιτικό όπλο που είναι οι προσφυγικές ροές. Η Μέρκελ αναγκάστηκε να ταξιδέψει δύο φορές στην Τουρκία, να συνάψει ειδικές συμφωνίες που πριμοδοτούν την Τουρκία -αιφνιδιάζοντας τις λοιπές ευρωπαϊκές δυνάμεις, οι οποίες στη συνέχεια αναγκάζονται να επικυρώσουν τα τετελεσμένα. Στο πρόσφατο ταξίδι, στην «αθώα» επίκληση του Νταβούτογλου για εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην περιοχή και στο θέμα των προσφύγων, η Μέρκελ φάνηκε πρόθυμη και ανακοινώθηκε το νέο δόγμα για τα «ύδατα του ΝΑΤΟ».
Ολόκληρο το Αιγαίο ανήκει στο ΝΑΤΟ αφού οι δύο χώρες, Ελλάδα και Τουρκία, ανήκουν στην εν λόγω συμμαχία. Μετά το πρώτο σοκ στην Ελλάδα, κι αφού «έπεσαν» τα σχετικά τηλέφωνα, ευθυγραμμίστηκε και η Αθήνα στην ΝΑΤΟϊκή διαχείριση του Αιγαίου. Οι «διευκρινήσεις» που δίνονται για τα όρια της δράσης των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων απευθύνονται στους αφελείς. Οι ΗΠΑ έσπευσαν να δηλώσουν ότι συμφωνούν απολύτως στο σχεδιασμό (για να μην έχουμε αμφιβολίες, ότι προτού κινηθεί η Μέρκελ ή ρίξει την πρόταση ο Νταβούτογλου, είχαν προηγηθεί συνεννοήσεις με τις ΗΠΑ). Η διοίκηση της ΝΑΤΟϊκής δύναμης -μέχρι νεοτέρας- ανατίθεται σε Γερμανό επικεφαλής…
Το Αιγαίο δεν είναι πλέον μια θάλασσα ειρήνης και πολιτισμού. Δεν είναι τμήμα της ελληνικής επικράτειας. Η εθνική κυριαρχία αμφισβητείται σε μεγάλο βαθμό. Καταλήγει να είναι μια θάλασσα εμπόλεμης ζώνης, με ευρωατλαντική επικυριαρχία, με έντονη την τουρκική παρουσία και την αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Στα ελληνικά νησιά που βρίσκονται κοντά στα τουρκικά παράλια, αλλάζει ο χαρακτήρας τους με τις προσφυγικές ροές, την παρουσία δυνάμεων της Frontex και τώρα τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις.

Ποιος ο σχεδιασμός για την Ελλάδα
Αν το Αιγαίο ονομάζεται επίσημα από τη Μέρκελ, ως «ύδατα του ΝΑΤΟ» η Ελλάδα βρίσκεται υπό διπλή μέγγενη: από Δυσμάς οι δανειστές (κομψή έκφραση) διαλύουν την οικονομία και την κοινωνία διαμοιράζοντας την δημόσια και ιδιωτική περιουσία της χώρας (αυτό που περιγράφεται ως μνημόνια και αποικία χρέους) και από Ανατολικά με τις προσφυγικές ροές η χώρα μετατρέπεται σε τεράστιο δίχτυ εγκλωβισμού των προσφύγων, ώστε να μη φτάσουν στη Δύση και τις μεγάλες χώρες της Ευρώπης. Μετατρέπεται σε ένα απέραντο γκέτο στάθμευσης και «αποθήκευσης» εκατοντάδων χιλιάδων ίσως και εκατομμυρίων προσφύγων και μεταναστών. Μια μετανεωτερική αποικία, δηλαδή, που θα ελέγχεται από τους «δανειστές» και τις επιτόπιες ειδικές στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις που συγκροτούνται. Ένας χώρος «αποθήκης», μια ειδική ζώνη, που δεν θα είναι ακριβώς Ευρώπη.
Αυτός ο σχεδιασμός εντείνεται με προτάσεις και σκέψεις (που δεν διαψεύδονται αλλά θεωρούνται πιθανές για υλοποίηση) να κλείσουν τα βόρεια σύνορα, στην πΓΔΜ, με αποστολή στρατού ευρωπαϊκών χωρών(!), ώστε να κοπεί το πέρασμα για πρόσφυγες και μετανάστες. Στην περίπτωση αυτή ο εγκλωβισμός των προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα είναι σίγουρος και ο σχεδιασμός που αναφέρουμε θα πραγματοποιηθεί. Γι’ αυτό όσα λέγονται για να δικαιολογηθεί η δημιουργία των κέντρων υποδοχής και φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών δεν ευσταθούν. Οι δομές αυτές κατασκευάζονται όχι μόνο για να ταυτοποιηθούν όσοι θέλουν να πάνε στην Ευρώπη, αλλά κυρίως για να παραμείνουν στην Ελλάδα. Η Ελλάδα πρέπει να προσαρμοστεί στο νέο σχεδιασμό που ετοιμάζουν οι ισχυροί και οι μεγάλες δυνάμεις.

Κινητοποιήσεις-αντιδράσεις
Από την άποψη αυτή οι αντιδράσεις που αναπτύσσονται ενάντια στη δημιουργία των δομών αυτών (Διαβατά, Κως, Σάμος, Σχιστό κ.λπ.) είναι πλήρως δικαιολογημένες. Αν σε αυτές γίνεται προσπάθεια από ακροδεξιά στοιχεία και την Χ.Α. να τις εκμεταλλευτούν, αυτός δεν είναι λόγος για να δικαιολογηθεί η δημιουργία τους και η προώθηση του ευρωενωσιακού και νατοϊκού σχεδιασμού. Ο αστισμός (ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ, Ε.Κ. και το σύνολο των ΜΜΕ) ευθυγραμμίζονται στην υλοποίηση του σχεδιασμού. Η Αριστερά σιωπά συστηματικά, δεν αναλαμβάνει καμιά πρωτοβουλία για το ζήτημα αυτό. Δεν είναι στην ατζέντα της. Κι όσοι κινούνται στην Αριστερά αυτό γίνεται ανεξάρτητα από τους σχεδιασμούς, ως επίδειξη μονάχα μιας ορισμένης αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες. Επομένως, η Αριστερά αφήνει όλο το έδαφος κενό για να το εκμεταλλευτούν άλλες δυνάμεις και έχει τεράστιες ευθύνες για αυτό.

Μια διαχωριστική γραμμή
Ο αστισμός ευθυγραμμίζεται και γίνεται μέρος του σχεδιασμού της «μέγγενης» που σφίγγει, βουλιάζει και ρευστοποιεί τη χώρα και τη μετατρέπει σε κουφάρι. Τόσο ο αστισμός όσο και το πολιτικό σύστημα είναι ανίκανοι να χαράξουν μια κατεύθυνση διεξόδου από την καθολική κρίση. Η κυβέρνηση του Hilton (τρόικα, κουαρτέτο) θα κυβερνά σε αγαστή συνεργασία με τα ΝΑΤΟϊκά στρατηγεία.
Η κατανόηση και συνειδητοποίηση του κλοιού στον οποίο βρίσκεται η χώρα, η κατανόηση πως το γεωπολιτικό συνδέεται άμεσα με το κοινωνικό και την ίδια την υπόσταση της χώρας και ότι από αυτή τη διαπίστωση απορρέουν καθήκοντα και στόχοι που διαφέρουν με όσα σχεδιάζουν τα υπάρχοντα αστικά και αριστερά κόμματα, αποτελεί κομβικό σημείο εκκίνησης μιας διαφορετικής πορείας και προσπάθειας.
Το να μην περάσει ο διπλός σχεδιασμός μνημονιακής ερήμωσης και γκετοποίησης της χώρας, το να τεθεί ως στόχος ότι δεν θέλουμε την χώρα μας διαλυμένη κοινωνικά και πολιτικά και στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφυγικών ροών έχει τεράστια σημασία για τον προσανατολισμό των αντιστάσεων και την ίδια την ύπαρξη του τόπου. Μια τέτοια διαχωριστική γραμμή μπορεί να αποκρούσει τη διαφαινόμενη εθνική και κοινωνική καταστροφή που συντελείται.
Δρόμος της Αριστεράς - logo
- See more at: http://www.e-dromos.gr/se-poion-anhkei-to-aigaio/#sthash.WRnlob5d.dpuf

Δυσωδία σκανδάλων από παντού

  Στο σφυρί η χώρα με το κατοχικό ΤΑΙΠΕΔ σε βρώμικες κολεγιές

Ενα δαιδαλώδες δίκτυο τραπεζών και εταιρειών, οι οποίες λειτουργούν ταυτόχρονα σαν σύμβουλοι ιδιωτικοποιήσεων αλλά και σαν αγοραστές της δημόσιας περιουσίας, με τις ευλογίες και τη στήριξη της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, φέρνει στο φως έκθεση του διεθνούς κέντρου ερευνών Transnational Institute...

18-2-2016
Αποτέλεσμα εικόνας για στο σφυρι η χωρα
του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ
Στην έκθεση, την οποία η «Εφ.Συν.» έλαβε κατ’ αποκλειστικότητα πριν από την επίσημη κυκλοφορία της, γίνεται εκτενής αναφορά σε  παραδείγματα ελληνικών ιδιωτικοποιήσεων και κυρίως...
τις ιδιωτικές εταιρείες συμβούλων που μεσολάβησαν στη διαδικασία.  
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Deutsche Bank η οποία, όπως αναφέρεται, συμβούλευσε την ελληνική κυβέρνηση να πουλήσει τις μετοχές του ΟΠΑΠ στο 50% της αξίας τους.  
Οι συντάκτες δεν κρύβουν την έκπληξή τους τόσο για την «απίστευτα» χαμηλή τιμή όσο και για το γεγονός ότι η συμφωνία επικυρώθηκε ακόμη και όταν έγινε γνωστό ότι ο τότε επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔΣτέλιος Σταυρίδηςπαραιτήθηκε όταν έγινε γνωστό ότι ταξίδευε με αεροσκάφος του Μελισσανίδη.  
Εκπληκτοι φαίνεται να έχουν μείνει οι ερευνητές του Transnational Institute και για τo γεγονός ότι το ΤΑΙΠΕΔ χρησιμοποίησε ως σύμβουλο την Eurobank Equities Investment Firm (θυγατρική της Eurobank) προκειμένου να πουλήσει σε μια άλλη θυγατρική της Eurobank (Eurobank Properties14 ακίνητα του Ελληνικού Δημοσίου – συμφωνία από την οποία οι Ελληνες φορολογούμενοι ζημιώθηκαν, αντί να ωφεληθούν, κατά 135 εκατ. ευρώ.
Η έκθεση δεν παραλείπει φυσικά την απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝ.ΕΛΛ. να πουλήσει τα 14 κερδοφόρα αεροδρόμια της χώρας κρατώντας μόνο τα επιδοτούμενα.  
Οι ερευνητές επισημαίνουν τη σύγκρουση συμφερόντων που προκύπτει από το γεγονός ότι το ΤΑΙΠΕΔ χρησιμοποίησε ως σύμβουλο τη Lufthansa Consulting GmbH, θυγατρική της Lufthansa, η οποία με τη σειρά της είναι μέτοχος της Fraport που αγοράζει τα αεροδρόμια.  
«ΠΟΥΛΗΣΤΕ ΧΑΜΗΛΑ...»
Με ανάλογα παραδείγματα από άλλες έξι χώρες, η έκθεση (την οποία η Efsyn.gr θα παρουσιάσει το Σάββατο μεταφρασμένη στα Ελληνικά) αποκαλύπτει ένα δαιδαλώδες δίκτυο ιδιωτικώνεπιχειρήσεων, οι οποίες λειτουργούν ταυτόχρονα ως σύμβουλοι πώλησης και αγοραστές δημόσιας περιουσίας – συχνά υπό το καθεστώς απειλών και πιέσεων της τρόικας προς τις υπερχρεωμένες χώρες τη Ε.Ε.  
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στον κολοσσό Lazard (σύμβουλο της Ελλάδας για το καταστροφικό PSI, που επέστρεψε επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ) ο οποίος, σύμφωνα με την έκθεση, συμβουλεύει κυβερνήσεις να πουλήσουν σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές τις επιχειρήσεις του Δημοσίου προκειμένου στη συνέχεια να τιςαγοράζει μέσω θυγατρικών της.  
Η δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία που ειδικεύεται στις ιδιωτικοποιήσεις είναι η NM Rothschild (θυγατρική της Rothschild & Co), η οποία ουσιαστικά φέρεται να συνδιαμόρφωσε την πολιτική μαζικών ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης Θάτσερ πριν ανοίξει τα φτερά της σε άλλες 30 χώρες του κόσμου.  
Αποτέλεσμα πολυετούς έρευνας σε ολόκληρη την Ευρώπη, η έκθεση καταρρίπτει με ατράνταχτα επιχειρήματα σειρά διαδομένων μύθων για την «υψηλότερη αποδοτικότητα» των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων, τις χαμηλότερες τιμές για τα νοικοκυριά αλλά και τα κέρδη που υποτίθεται ότι προσφέρουν στα κρατικά ταμεία.  
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι σε 34 χώρες του ΟΟΣΑ η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας οδήγησε σε αυξήσεις των τιμολογίων κατά 23,1% κατά μέσον όρο.  
Για τους ερευνητές του T. I. η Ελλάδα φαίνεται να αποτελεί και σε αυτή την περίπτωση παγκόσμιοπαράδειγμα προς αποφυγή λόγω της τεράστιας ζημιάς που προκαλούν στην εθνική οικονομία οι ιδιωτικοποιήσεις των πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων του δημοσίου τομέα.

ΟΥΤΕ ΤΟ ΨΕΜΑ ΟΥΤΕ ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΣΩΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ



E-mailΕκτύπωσηPDF
18-2-2016
ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ: ΕΩΣ 50% ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ – ΕΩΣ 23% ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΛΟΒΕΡΔΟΥ – ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΑΜΗΛΕΣ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΩΣ 70%!!!
Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ*
Ο εκτροχιασμός την κυβέρνησης - με την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και την προσχώρησή του στο νεοφιλελευθερισμό - δεν σώζεται, ούτε με απειλές εξόδου από το ευρώ, ούτε με το ψέμα, που το έκανε επιστήμη.  
Έχουν γίνει αδίστακτοι. Χρησιμοποιούν τη μαύρη προπαγάνδα, για να πείσουν ότι δήθεν προστατεύουν τους ποιο φτωχούς, και είναι αυτοί, που με το νομοσχέδιο αυτό, ρίχνονται στην πυρά.  
Το γνωρίζουν και οι ίδιοι. Η νέα «μεταρρύθμιση» φέρνει εξοντωτικές μειώσεις στις συντάξεις όλων των μισθωτών και ελεύθερων επαγγελματιών με πάνω από 1.050 ευρώ μισθό, ταυτόχρονα, φέρνει ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις, στα ποιο φτωχά λαϊκά στρώματα.  
Για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε όλους τους συντελεστές συντάξεων, και των τριών περιπτώσεων χωριστά και για όλα τα έτη.
ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ  
Στην πρώτη στήλη είναι τα έτη ασφάλισης. Στην δεύτερη, τα προβλεπόμενα από την ισχύουσα νομοθεσία (στην μια των ασφαλισμένων του ΙΚΑ και στην άλλη των υπολοίπων Ταμείων). Στην Τρίτη τα προβλεπόμενα του Νόμου Λοβέρδου, και στην τέταρτη του Νομοσχεδίου Κατρούγκαλου.


ΣΥΝΤΑΞΙΜΟΣ ΜΙΣΘΟΣ
Ως συντάξιμος μισθός από την ισχύουσα νομοθεσία θεωρείται, ο μέσος μισθός της καλύτερης 5ετιας τη τελευταίας 10ετίας. Στον οποίο υπολογίζεται και η σύνταξη.
Ενώ, τόσο από τον Νόμο Λοβέρδου όσο από το νομοσχέδιου Κατρούγκαλου, ως συντάξιμος μισθός θεωρείται, ο μέσος μισθός των συνολικών αποδοχών όλου του εργάσιμου βίου. Με τον τρόπο αυτό μειώνεται και ο συντάξιμος μισθός.  
ΑΝΩΤΑΤΟ ΟΡΙΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΕΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ
Για το ΙΚΑ, το ανώτατο όριο ασφαλιστέων αποδοχών είναι 2.432,25 ευρώ. Σε αυτά τα ποσά (με κατηγορίας) κυμαίνονται και του ΟΑΕΕ, ενώ του ΟΓΑ έως τα 1.400 ευρώ. Εξαίρεση αποτελούν τα Ταμεία πρώην ΔΕΚΟ – Τραπεζών που δεν υπάρχει πλαφόν, και οι (νέοι) του ΙΚΑ που ασφαλίζονται έως το ποσό των 5.543,55 ευρώ.  
Με το Νομοσχεδίου Κατρούγκαλου, για όλους τους εργαζόμενους το πλαφόν ανεβαίνει στα 5.543,55 ευρώ, ενώ για τους επαγγελματίες και αγρότες θα είναι χωρίς πλαφόν δηλαδή στο σύνολο αποδοχών.  
ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ
Στην πρώτη στήλη είναι τα έτη ασφάλισης και στην δεύτερη ο τρέχον – τελευταίος μισθός. Στην Τρίτη στήλη είναι οι σημερινές συντάξεις, με συντάξιμο μισθό, βάση της καλύτερης 5ετιας στην τελευταία 10ετία.Στην τέταρτη, ο συντάξιμος μισθός με βάση όλον τον εργάσιμο βίο. Στην πέμπτη και την έκτη βλέπουμε την εξέλιξη των συντάξεων, στην μια του Νόμου Λοβέρδου και στην άλλη του Νομοσχεδίου Κατρούγκαλου. Τέλος στην έβδομη στήλη βλέπουμε και την εξέλιξη του ποσοστού αναπλήρωσης, με βάση την 35ετία και το 70% του μισθού που ισχύει για όλα τα ασφαλιστικά Ταμεία:
 
 
ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ


ΚΟΛΑΦΟΣ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΤΩΝ
Αντί για προστασία λοιπόν, που διατυμπανίζει η κυβέρνηση, έρχεται ο κόλαφος στα ποιο αδύναμα και ευάλωτα κοινωνικά στρώματαΜε την κατάργηση των κατωτάτων ορίων που προωθεί, οι συντάξεις αυτών μειώνονται έως και 70%. Και με την προσομοίωση της δήθεν «εθνικής σύνταξης» με τα κατώτατο όρια, μειώνονται έως και 1.432%!!!!  
Και για να δώσουμε την ανάλογη διάσταση, το 56% των συντάξεων του ΙΚΑ υπολογίζονται με τα κατώτατα όρια. Από τους νέους συνταξιούχους (αναπηρίας - θανάτου) του ΙΚΑ ποσοστά 48,17% και 29,08% αντίστοιχα συνταξιοδοτήθηκαν με λιγότερα από τα 15 έτη ασφάλισης. Το 25% των εργαζομένων αμείβεται κάτω από 500 ευρώ και το 40% κάτω από τα 700 ευρώ. Η μερική απασχόληση στο 28%. Για το 2015, επί του συνόλου των προσλήψεων, το 55,51% ήταν με μερική και εκ περιτροπής απασχόλησης και μόνο το 44,49% πλήρους απασχόλησης. Και δεν σταματάει εδώ.  
ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΡΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ
Οι άποροι αγρότες, οι οποίοι έπαιρναν την σύνταξη ανασφάλιστων υπερήλικων των 360 ευρώ, από το 1998, ασφαλίζονται υποχρεωτικά (ως αγρότες) στο ΟΓΑ, με εισφορές κατά 7%. Σε 7 διαφορετικές κατηγορίες σε ποσά, από 487 ως 1400 ευρώ. Το υπόλοιπο 14% το καταβάλει το κράτος. Όπως δηλαδή και στους εργαζόμενους, με το 6,67% ( για τον κλάδο σύνταξης) που το καταβάλουν οι ίδιοι και 13,33% οι εργοδότες. 
Με το Νομοσχέδιο, φορτώνεται και το 27% στους αγρότες (πλούσιους και φτωχούς), και σε νοητά εισοδήματα και τα όποια δεν υπάρχουν. Και είναι άλλο το 7% σε νοητές αποδοχές και άλλο με το27%.  
Δηλαδή σαν να αποσύρονται οι εργοδότες …..και το σύνολο των εισφορών 27% του κλάδου σύνταξης και υγείας…. θα τον καταβάλουν οι εργαζόμενοι!! Αλλά και όταν είναι άνεργοι ….θα χρεώνονται με εισφορές …..υπολογισμένες στον κατώτατο μισθό!!! Τι δεν καταλαβαίνουμε;;;  
ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΔΥΟ ΣΤΑΘΜΑ  
Από την μια, ο κ. Κατρούγκαλος ως υπουργός εργασίας, συνεχίζει την ασυλία και το ελεύθερο στις επιχειρήσεις, να ασφαλίζουν του εργαζόμενους, για όσες ημέρες και για όσα ποσά αυτοί θέλουν. Ακόμα και να μην τους ασφαλίζουν εάν το επιθυμούν, πότε με αδήλωτη εργασία, ή με το λεγόμενο «μπλοκάκι» ή ακόμη και το «εργόσημο» έχουν να επιλέξουν.  
Και από την άλλη, υποχρεώνει με νόμο, όλους τους ελευθέρους επαγγελματίες και τους αγρότες, να ασφαλίζονται στο σύνολο των αποδοχών όταν έχουν δουλειά, και σε νοητά – ανύπαρκτα εισοδήματα, όταν δεν έχουν. Οι λόγοι είναι προφανείς.  
ΕΧΘΡΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ  
Με την κατάργηση του πλαφόν, με συνυπολογισμό εισφορών έως τα 5.543,55 ευρώ και στο σύνολο των αποδοχών, και χωρίς καμία αναλογία στις συντάξεις για ποσά πάνω από τα 1050 ευρώ, σε συνδυασμό, με την κατάργηση των κατωτάτων ορίων, ως ελαχίστη προστασία των ποιο φτωχών ευάλωτων και ανήμπορων κοινωνικών στρωμάτων, εχθρεύεται τους πάντες. Αυτό δεν λέγεται ασφαλιστικό. Είναι φορομπηχτικό και τίποτα άλλο.  
ΘΕΜΑ ΕΙΣΡΟΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΚΡΟΩΝ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ  
Κανένας λόγος για νέο ασφαλιστικό. Μόνο από την μη τήρηση της ασφαλιστικής νομοθεσίας και την μη εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, χάνονται περί τα 10 δις ευρώ κάθε χρόνο.  
Τεράστια η περιουσία των Ταμείων, στα 120 δις ευρώ θα ήταν τα αποθεματικά δηλώνει ο ίδιος ο κ. Κατρούγκαλος.  
Εμείς συμπληρώνουμε, τα αποθεματικά είναι εδώ. Αξιοποιήθηκαν, έγινα δημόσιος πλούτος, έγιναν περιουσία και των Ταμείων και ζητάμε να επιστρέψουν σε αυτά. Και υπενθυμίζουμε, πως 167 δις ευρώείναι οι συνολικές διαχρονικές οφειλές του κράτους και εργοδοτών σε αυτά.  
Παρά ταύτα, η κυβέρνηση μεταλλάσσεται, συνεχίζει το ψέμα, ξεπουλά όσο-όσο δημόσιο πλούτο – περιουσία και των Ταμείων.    
Το ψέμα λοιπόν …όπως λέει και ο λαός …έχει κοντά ποδάρια!
Ή, ο ψεύτης και ο κλέφτης …τον πρώτο χρόνο χαίρονται!!  
*Ο Κώστας Νικολάου είναι μέλος Διοικούσας Επιτροπής ΚΕ.Π.Ε.Α./ΓΣΕΕ - nikolaou@kepea.gr
http://www.iskra.gr/index.php