«ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΗΛΙΘΙΟΙ!!!»

Δευτέρα, 29 Φεβρουαρίου 2016


ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΕΝΟΣ ΕΙΣΑΓΟΝΤΑΣ ΜΟΥΣΟΥΜΑΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΒΑΣΕΙ ΣΧΕΔΙΟΥ







Γράφει ο Οδυσσέας Τηλιγάδας




Ζητάω ταπεινά συγνώμη από τα εκατομμύρια των από  αιώνων ηρωικών ψυχών του ελληνισμού που δώσανε τα πάντα για το Έθνος των Ελλήνων και σιωπώντας, δηλώνω γονυπετής ντροπή για όλους αυτούς τους δήθεν επώνυμους και σκάρτους περιώνυμους απάτριδες λήσταρχους που με τα «χέρια λερωμένα» παρέλαυναν και παρελαύνουν παριστάνοντας τους Θεούς και τους πλανητάρχες επιβάλλοντας τον κοινοβουλευτικό φασισμό. 

Αυτός όμως ο ιδιότυπος φασισμός έχει όνομα, επώνυμο και μορφή. Έχει τα ονοματεπώνυμα των Καραμανλήδων, των Παπανδρέϊδων, του Ράλλη, του Τζανετάκη, του Γρίβα, του Ζολώτα, του Μητσοτάκη, του Σημίτη, του Παπαδήμου, του Πικραμένου, του Σαμαρά, του Τσίπρα και φωλιάζει στο άντρο της Βουλής που, ως εκτροφείο διαφθοράς, στεγάζει τις εγκληματικές οργανώσεις της παραγωγής και αναπαραγωγής σκανδάλων. 

Ο φασισμός είναι η εξουσία των νεογενιτσάρων πολιτικών απατεώνων που με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους, πεσμένοι στα τέσσερα, έδωσαν γη και ύδωρ στους επιβήτορές τους, είναι οι ορδές των βαρβάρων του κοινοβουλευτισμού που ασελγούν στο σεπτό σώμα της Ελλάδος, είναι οι αριβίστες μισθοφόροι της Νέας Τάξης Πραγμάτων, είναι οι ληστές ελπίδων, οραμάτων, εισοδημάτων και ζωών πάνω δε απ' όλα είναι τα εγκληματικά μυαλά, οι σκέψεις και οι αποφάσεις, μόνο και μόνο για να συνεχίζει να υπάρχει η εξουσία γιά να αρμέγει τα οφέλη γιά να επιβιώσει ο φασισμός με τρομονόμους αντίθετους στη συνοχή της κοινωνίας, νόμους που τερματίζουν την ελευθεροπρεπή σκέψη, την μόρφωση, το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή και την ύπαρξη του ελληνισμού. 

Η μάχη βέβαια της εξουσίας δεν έχει όρια και φραγμούς ειδικά για κάποιους που αναπαύονται σε δάφνες δόξας για ένα-δυό φυλλάδια που σκόρπισαν, για ένα αστυνομικό αυτοκίνητο που έκαψαν, για μια κροτίδα που τοποθέτησαν, για ένα κατάστημα που κατέστρεψαν, για κάποια τράπεζα που πυρπόλησαν, για μερικές άναρθρες κραυγές που ξεστόμισαν, για μερικούς τοίχους που λέρωσαν, αναμένοντας να εισπράξουν σε καρέκλες και χρήμα τα επινίκια και κατάφεραν να γονατίσουν την Ελλάδα. 

Μια χώρα που είχε πλήθος από μικρομεσαίες επιχειρήσεις και μια πολύ καλή βάση για ανάπτυξη βαρύτερης παραγωγής. Θυμόσαστε τα μπακάλικα στις γειτονιές; Τα ψιλικατζίδικα; Τα εμπορικά καταστήματα με κάθε είδους προϊόντα; Θυμόσαστε τα πολυκαταστήματα της εποχής; Κάπα Μαρούσης, Μινιόν, Κατράντζος Σπόρ, Ατενέ [Αφοί Τσιτσόπουλοι], Κλαουδάτος, Δραγώνας, Αφοί Λαμπρόπουλοι; Θυμόσαστε τις «τυχαίες» φωτιές στις οποίες κάηκαν αδέρφια μας; Θυμόσαστε πότε άρχισαν να χάνονται τα μπακάλικα και τα απλά μαγαζιά και τη θέση τους να καταλαμβάνουν πολυεθνικές, μούλτι στόρς, σούπερ-μάρκετ με χαμηλής ποιότητας προϊόντα; 

Όταν το Αμερικάνικο Όνειρο δικαιωνόταν στη ταπεινή Ελλάδα των Βαλκανίων, δεν ήταν εύκολο να ξεχωρίσει κανείς τους πεινασμένους λύκους που περιφέρονταν με την προβιά του προβάτου σκορπώντας κάλπικες ιδέες και πουλώντας πατριωτισμό έμπηξαν το μαχαίρι πισώπλατα στο κορμί της πατρίδας μας. 

Για τη δολοφονία σου μάννα Ελλάδα δεν έγιναν ακόμα  συλλήψεις. Δεν στήθηκαν κρεμάλες. Δεν πλήρωσε κανείς. Οι φονιάδες σου είναι εκεί έξω και κυκλοφορούν ελεύθεροι… ενώ ο Λαός σου καθημερινά χλευάζεται από τα σκύβαλα που παριστάνουν τους «θεσμούς». Αυτούς τους «θεσμούς», τους οποιουσδήποτε «θεσμούς» τους φτύνω κατάμουτρα γιατί αυτό τους αξίζει. Φτύνω στον βόθρο του συστήματός  τους γιατί αυτό λειτουργεί ως εγκληματική οργάνωση που κάθε μερικά χρόνια περνά τη χώρα από τα ναρκοπέδια της καταστροφής. Φτύνω το σάπιο τους κουφάρι που αποπνέει μπόχα από την μέχρι μυελού οστέων σαπίλα τους και την αποφορά τους. 

Οι διεφθαρμένοι κένταυροι, οι Ρηγάδες, οι Κνίτες, οι ρέιντζερς, τα γεννήματα της Εταιρίας της Θούλης και όλος αυτός ο συρφετός των ανίκανων και εθελόδουλων καιροσκόπων έγιναν πρόεδροι «Δημοκρατίας», πρωθυπουργοί, πρόεδροι της Βουλής, υπουργοί, βο(υ)λευτές, πλιατσικολόγοι διοικητές, καθηγητάδες, υψηλόβαθμοι τσιλιαδόροι και βάλε που επέβαλαν την ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ!!!

Εδώ και αρκετό καιρό έχει κυριαρχήσει μέσα μου η περίσκεψη, η αβεβαιότητα, η απογοήτευση και η σιχαμάρα για την αθλιότητα των παντός είδους δήθεν «θεσμών». Οι «θεσμοί»; Ποιοί «θεσμοί»; Οι άχρηστοι εκάστοτε κομματάνθρωποι που εθελοτυφλούν μπροστά στην τραγωδία της κατάλυσης του Συντάγματος της κατ’ επίφαση Ελληνικής Δημοκρατίας; Ο σάπιος, μέχρι μυελού οστέων, κρατικός μηχανισμός; Η Εκκλησία; Ο στρατός; Η Δικαιοσύνη; Ποιοί «θεσμοί»; Οι «θεσμοί» που κολυμπούν στον βούρκο; Οι «θεσμοί» που σιτίζονται από τα λύματα των υπονόμων; Οι «θεσμοί» που μεθούν από τα απόνερα των οχετών; Ποιοί αλήθεια «θεσμοί»; Οι ανερμάτιστοι πολιτικοί και μη τυχοδιώκτες;

Κατακυριευμένος από έναν ιερό θυμό απευθύνομαι προς όλους αυτούς που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν την πατρίδα μου και με περίσσεια οργή τους θυμίζω ότι θα έρθει η ώρα που θα τους πολεμήσω και ας σκοτωθώ με πλέρια δε καταφρόνια τους γνωρίζω ότι τους μισώ!!! Ναι, τους μισώ!!! 

Τους μισώ γιατί πάνε τώρα μερικές ημέρες που αντίκρισα την φοβερή σκηνή ενός γνωστού μου επιχειρηματία μπροστά στην Τράπεζα «της Ελλάδος» με απλωμένο χέρι να ζητιανεύει και άλλαξα πεζοδρόμιο για μην με δεί και τον προσβάλλει η παρουσία μου.

Τους μισώ γιατί διώξανε το φυτώριο της πατρίδας μου, τον ανθό του έθνους μου των 252.000 νέων επιστημόνων που εκπατρίστηκαν για να επιβιώσουν από το ανθελληνικό κράτος των δοσίλογων και δεν υπάρχει καμία συγκίνηση από κανέναν τους. 

Τους μισώ γιατί γιά τους 8.500 αδελφούς μου που αυτοχειριάσθηκαν μην αντέχοντας την εξαθλίωση και το επερχόμενο κολαστήριο δεν υπάρχει κανείς να συγκινηθεί.

Τους μισώ γιατί γιά τα Ελληνόπουλα που λιποθυμάνε από την πείνα στα σχολεία, ΔΕΝ υπάρχει οικτίρμων κανείς.

Τους μισώ γιατί γιά τις μάνες που εγκαταλείπουν τα παιδιά τους στα ιδρύματα επειδή δεν μπορούν να τα θρέψουν δεν υπάρχει κανένας ελήμων.

Τους μισώ γιατί γιά τους 350.000 αγρότες που θα αντιμετωπίσουν αύριο την αρπαγή της γής τους ΟΥΔΕΙΣ ανησυχεί.

Τους μισώ γιατί γιά την μεγαλύτερη γενοκτονία που συντελείται στην Ελλάδα εν καιρώ «ειρήνης» ΟΥΔΕΙΣ ευαισθητοποιείται.
Τους μισώ γιατί γιά τους 1.500.000 Έλληνες που σύρθηκαν στην ανεργία δεν υπάρχουν φιλεύσπλαχνοι.

Τους μισώ γιατί γιά τους μέχρι σήμερα 216.410 επιχειρηματίες που έβαλαν λουκέτο στα καταστήματά τους ΟΥΔΕΜΙΑ πρόνοια υπάρχει.

Τους μισώ γιατί γιά τους 2.800.000 συνταξιούχους, τα άλλοτε «τιμημένα γηρατειά», ΟΥΔΕΙΣ ΣΥΓΚΙΝΕΙΤΑΙ.

Τους μισώ γιατί γιά το 40% των Ελλήνων που βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αρωγός.

Τους μισώ γιατί δεν είδα κανέναν «ανθρωπιστή» να νοιάζεται για τους δικούς μου ανθρώπους.

Τους μισώ γιατί δεν είδα κανέναν από αυτούς να ανοίξει την αγκαλιά του και το σπίτι του σε ελληνικές οικογένειες που προσπαθούν να γλιτώσουν από τον θάνατο.

Τους μισώ γιατί δεν είδα κανέναν να προσφέρει το βαλάντιό του υπέρ του Έλληνα για να μην κρυώνει τις ημέρες του χειμώνα, για να μην κοιμάται στα χαρτόκουτα, για να μην τρώει από τους κάδους των απορριμμάτων.

 Τους μισώ γιατί γίνανε όλοι ξαφνικά ανθρωπιστές και τούτο με βάζει σε σκέψεις την στιγμή που στην πατρίδα μου γίνεται μία βίαιη αντικατάσταση του πληθυσμού της με πληρωμένους βάρβαρους εισβολείς.
|
"Τους μισώ γιά τα Ελληνόπουλα που σκότωσε η κατάντια των «θεσμών» τότε στα Ίμια και τώρα στην Κίναρο.

Τους μισώ γιατί έγιναν δούλοι και μαριονέτες της παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας και ΟΥΔΕΠΟΤΕ ορθώσανε το ανάστημά τους, ΟΥΔΕΠΟΤΕ είπανε ΟΧΙ στα δολερά σχέδια του Κίσινγκερ και της Νέας Τάξης Πραγμάτων που ξεδιάντροπα επιδιώκουν την εξαφάνιση του Ελληνισμού.

 Τους μισώ γιατί στηρίζοντας την επικράτηση της Πανθρησκείας και της Παγκοσμιοποίησης κατάντησαν οι οδαλίσκες των σκοτεινών Στοών, όντες οι πλείστοι εξ αυτών Μασόνοι, Ναΐτες, Ροδόσταυροι, Μαρτινιστές, Σαϊεντελόγοι, Σατανιστές και «Ιππότες»-πιόνια κάποιου Τάγματος, κάποιας σκοτεινής αδελφότητος, λέσχης ή οργάνωσης που αντιστρατεύεται τα συμφέροντα της πατρίδας μου και επιβουλεύονται την διαχρονικότητα του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.


Τους μισώ και ΟΥΔΟΛΩΣ τους σέβομαι. Γιατί να σεβαστώ έναν πεολείχτη Προκόπη, κατά την έκφραση του πολλά βαρύ Μεϊμαράκη την 27-9-2012, πρόεδρο μιάς υποτιθέμενης Δημοκρατίας που διά της υπογραφής του εκχωρήθηκε η εθνική κυριαρχία της πατρίδας μου οδηγώντας την στο τελευταίο στάδιο ταπείνωσης ως χώρα επαίτη και κάθε περιουσιακό εθνικό μας στοιχείο ξεπουλιέται στοιχειοθετώντας το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας; 

Γιατί να σεβαστώ έναν επίορκο Πάκη που την 13η Μαΐου 2007 ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΣΕ δημόσια τους λαθρομετανάστες που επιλέγουν την χώρα μας για να ζήσουν μαζί μας; Γιατί να σεβαστώ την ανυπόστατη Βουλή των χυδαίων που κατά την 24-09-2015 ρήση της Ραχήλ Μακρή, αποτελεί οίκο ανοχής που έχει στελεχωθεί καθ’ υπόδειξη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε; 

Γιατί να σεβαστώ την αμαρτωλή εκπορνευμένη Δικαιοσύνη ως θεσμό που «..θα έπρεπε να ελέγχεται για κακουργήματα…» και ο οποίος δέχεται «Ωμές κομματικές παρεμβάσεις» κατά την ρήση του αείμνηστου Προέδρου του Αρείου Πάγου Στέφανου Ματθία, με «…δικαστές που δεν έχουν ήθος» κατά τις απόψεις του αείμνηστου εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευάγγελου Κρουσταλάκη; 

Γιατί να σεβαστώ την Εκκλησία με τους χρυσοκάνθαρους αρχιερείς της, αυτά τα ιερά κοράκια των ψυχών, που αποκομμένοι από την αποστολή τους εμπορεύονται την προς τον Θεό μεσιτεία τους για να τιγκάρουν τις φαρδιές τους τσέπες;

 Γιατί να σεβαστώ τους στρατιωτικούς, τους ανίερους κλέφτες των ωνίων, της βενζίνης και των ανταλλακτικών, τους διαπλεκόμενους κλέφτες των οπλικών συστημάτων μερικοί των οποίων έχουν γίνει παράγοντες της οικονομικής ζωής της Ελλάδας; Γιατί να τους σεβαστώ; Γιατί;

Εάν όμως κάποιον εκ των «θεσμών» δεν τον εγγίζουν τα ανωτέρω γραφόμενα, να μην τα λάβει υπ’ όψιν του διότι τα γραφόμενά μου στόχο έχουν τους διεφθαρμένους «θεσμούς» που συναγελάζονται με κάθε είδους μαφιόζικα κυκλώματα, παραδικαστικά, παραθρησκευτικές συμμορίες κ.λ.π. Μήπως υπάρχει κανείς εκ των «θεσμών» που ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ; ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ; Αν ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ας το δηλώσει ευθαρσώς λοιπόν για να του ζητήσω συγγνώμη. 

Την ώρα βέβαια που η πατρίδα μας βρίσκεται στην πιό κρίσιμη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της και ο Ελληνικός Λαός βιώνει την εξαθλίωση, οι διαπιστώσεις περιττεύουν. Και είναι λυπηρό να παρακολουθεί κανείς τους διεφθαρμένους «θεσμούς» των τσαρλατάνων, των ασπόνδυλων, των Δούρειων Ίππων, των προδοτών και των ανθελλήνων να λογομαχούν προκειμένου να διαμοιράσουν τα ιμάτια της Ελλάδας στην συμμορία των διεθνών κανιβάλων καθιστώντας την προτεκτοράτο των εξουσιαστών καταδικάζοντας τις επόμενες γενεές των Ελλήνων σε δουλεία. Και αυτό μας γεμίζει οργή και αγανάκτηση τρανή.

Αυτή η οργή, αυτός ο ιερός θυμός είναι το πιό μεγάλο όπλο μας απέναντι στα τρωκτικά που κατατρώγουν τις σάρκες γύρω μας και προσπαθούν να μας πείσουν να παραδοθούμε αμαχητί, γιατί δήθεν ο αγώνας μας τέλειωσε, ότι δεν έχει πλέον περιεχόμενο και είναι τάχα ανούσιος, μάταιος και «αδύνατος». Τα ίδια, τα αιώνια λόγια προδοτών, αγυρτών, ανίκανων, πουλημένων και συμβιβασμένων οργάνων της υποδούλωσης και του δοσιλογισμού. 

ΕΜΕΙΣ, όλοι εμείς ως, κατά το 1ο άρθρο του Συντάγματος, κυρίαρχος Λαός, είμαστε ο πραγματικός στρατός του Έθνους και η αποφασιστική δύναμη που αγωνιζόμενοι ΜΟΝΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΩΝ θα δώσουμε την μάχη για να αποκοπεί το σάπιο συνονθύλευμα από τον κορμό του Ελληνικού Λαού, αυτή η γάγγραινα που μας κατέστησε υπόλογους στους βαρβάρους. Για να κερδηθεί αυτός ο αγώνας, δεν έχουμε το δικαίωμα να υπαναχωρήσουμε μιά και τα κατοχικά στρατεύματα «των σωτήρων» επιδιώκουν να μας εξαφανίσουν, να μας κόψουν το κεφάλι και να μας ξεριζώσουν την καρδιά.

 Ως ψυχή και σώμα της πατρίδας μας είναι ο ίδιος ο λαός της και αυτός ο λαός οφείλει να σηκώσει ξανά την γροθιά του, να συγκροτηθεί, να συνυπάρξει και αυτή την φορά να είναι τόσο ισχυρός και τόσο αλύπητος απέναντι σε όσα σιχαμερά τρωκτικά επιχειρούν να τον γονατίσουν, να τον υποτάξουν, να καταληστεύσουν τον ίδιο και την πατρίδα που φέρει μέσα στην καρδιά του. 

Η αγωνία του παρόντος, η ανάγκη της επιβίωσης και της αξιοπρέπειας ενός λαού, ενός έθνους πληγωμένου από τις διαδοχικές προδοσίες «αριστερών» και «δεξιών» ηγετών που εμπιστεύτηκε και η ελπίδα του μέλλοντος των Ελλήνων, μας υποχρεώνουν να είμαστε αποφασισμένοι για όλα και για να πάρουμε την Πατρίδα στα χέρια μας οφείλει ο καθ’ ένας μας να δώσει τον αγώνα του από το δικό του μετερίζι! 

Ο μοναδικός πλέον δρόμος επιβίωσης του ελληνισμού είναι ο δρόμος της πολιτικής εξέγερσης. Θυμήσου ότι εσύ είσαι ο σπόρος που θα δώσεις την ιδέα, που θα δημιουργήσεις το όραμα, ότι εσύ είσαι η φωνή, η κραυγή της ζωής. Μην ζητάς την αλλαγή. Γίνε εσύ η αλλαγή που θες να δεις. Μην το αναβάλεις για αύριο, τράβηξε μαζί μας μπροστά και θα σου είμαστε υπόχρεοι αν σε έχουμε παραστάτη μας στον αγώνα μας. Μην σε φοβίζει τίποτε. 

Μην τους φοβάσαι, μην διστάζεις και αν βλέπεις τη βία των πραιτοριανών δυνάμεων καταστολής, τότε θυμήσου ότι εσύ είσαι η δύναμη και ότι η δική σου δύναμη υπηρετεί αξίες και ιδανικά. Εσύ είσαι που θυσιάζει τις προσωπικές του ανάγκες και το εγώ του, εσύ αποτελείς πηγή έμπνευσης για τους άλλους και τους μετατρέπεις σε ταξιαρχία. Εσύ, Εγώ, όλοι ΕΜΕΙΣ που συγκροτούμε το πιο αποφασιστικό και το πιο ισχυρό τμήμα του λαού, ΕΜΕΙΣ που αποτελούμε ομάδα πνευματικά συμπαγή με κοινή συνείδηση σκέψης και επιλογής, ΕΜΕΙΣ που κρίνουμε με γνώμονα το δίκαιο και όχι το συμφέρον, ΕΜΕΙΣ θα αποφασίσουμε και ΕΜΕΙΣ θα ορίσουμε το μέλλον και η απόφασή μας αυτή πρέπει να είναι και ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΑΧΗΣ γιατί ΕΜΕΙΣ πολεμάμε για μιά ιδέα, για έναν καλύτερο κόσμο και αυτή την ιδέα δε θα μπορέσει να τη σταματήσει τίποτα. Ούτε τα όπλα τους ακόμα. Τώρα είναι η ώρα. Ο κύβος ερίφθει: Ή αυτοί ή εμείς!!!

Στο να στρεφόμαστε στην αίθουσα των τροπαίων του ένδοξού μας παρελθόντος για παρηγοριά, δεν αποτελεί δικαιολογία για την απραγία του σήμερα. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων, αυτός ο συρφετός της κλοπής και της απάτης, πρέπει να νιώσει τη μέγγενη να την σφίγγει, πρέπει να νοιώσει την καυτή ανάσα μας στον σβέρκο της, πρέπει να δεχθεί το ηχηρό ράπισμα του Έλληνα ανθρώπου για να θυμηθεί τις δόξες που μας έχει χαρίσει στο παρελθόν.

Εμπρός λοιπόν να τους δώσουμε την απάντηση που τους ταιριάζει, που τους «αξίζει» και τους αρμόζει: «Είναι η Ελλάδα μας ηλίθιοι!!!» 


Οδυσσέας Τηλιγάδας



ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΣΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ!

Δευτέρα, 29 Φεβρουαρίου 2016


Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!








Η προδοσία έχει φτάσει στο απροχώρητο!

Έχουν κάνει την Ελλάδα χωματερή και τα σκουπίδια είμαστε εμείς!

Θέλουν να πνίξουν κάθε μας χαρά και κάθε ανθρώπινο δικαίωμα!

Μας έχουν κάνει μετανάστες στην ίδια μας την πατρίδα!
Επέβαλλαν και επιβάλλουν το δίκαιο της μειοψηφίας για να στερήσουν το δίκαιο από την πλειοψηφία!

Μας λήστεψαν με τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών 
μεταφέροντας το χρέος τους στις πλάτες μας!

Μας ξαναλήστεψαν λέγοντας ότι θα ελαφρύνουν το χρέος με το PSI και πήραν τα λεφτά από τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια!


Μας λήστεψαν κόβοντας μισθούς και συντάξεις, επικουρικά ταμεία και εφ΄άπαξ!

Μας ληστεύουν κάθε χρόνο με φόρο εισοδήματος καπελωμένο με εισφορά αλληλεγγύης, με τον παράνομο ΕΝΦΙΑ που φορολογεί όχι το εισόδημα αλλά την κατοχή ακινήτου και με δεκάδες εισφορές που έχει εφεύρει η ληστρική τους μανία!

Μας ληστεύουν καθημερινά με υπέρογκους φόρους στο πετρέλαιο, στην βενζίνη και σε όλα τα συσκευασμένα προϊόντα! 

Θέλουν να μας ξαναληστέψουν με νέες περικοπές, νέες εισφορές ασφάλισης και νέους φόρους!

Και τώρα αφού μας έκαναν τη ζωή κόλαση και μας άρπαξαν τα χρήματα από δέκα μεριές, θέλουν να μας πάρουν και την πατρίδα!

Έβαλαν εκατομμύρια μετανάστες λαθραία στην χώρα και τώρα αφού οι "γείτονες" έκλεισαν τα σύνορα, την κηρύσσουν "σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης"!

Δεν μπορούμε άλλο να μένουμε απαθείς!

Είναι επιτακτική ανάγκη να κλείσουμε κι εμείς τα σύνορα στον Τσίπρα και την κυβέρνησή του, αλλά και σε όλους τους προηγούμενους σαν τον Τσίπρα, σε Σημίτη, Γ. Παπανδρέου, Παπαδήμ(ι)ο και Σαμαρά, στον Στουρνάρα και σε όλους τους πρώην και νυν ΥΠ.ΟΙΚ., στους παρατρεχάμενους που υπηρέτησαν και υπηρετούν τα μνημόνια και κυρίως στους "δημοσιογράφους" που γκεμπελικά μας "πληροφορούν" καθημερινά ότι δεν γίνεται αλλιώς!


ΤΕΛΟΣ ΠΙΑ Η ΑΝΟΧΗ ΜΑΣ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ!  





7 ολόκληρα χρόνια δεν μπορείς να αντισταθείς στο σφάξιμό σου

Ένας Άνδρας πέντε ετών


Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος... ρίξε μια ροχάλα στον καθρέπτη αφού έχεις τόσο τσαγανό, που μέσα στην ανασφάλεια στην οποία σε έχωσαν οι εκλεγμένοι κυβερνήτες μέσω της δικής σου ψήφου, εσύ μπορείς να αντιστέκεσαι στην καταπάτηση της "ελληνικής" γης από βρομιάρηδες πρόσφυγες και μετανάστες. Είναι τέτοιο το τσαγανό σου που επί  7 ολόκληρα χρόνια δεν μπορείς να αντισταθείς στο σφάξιμό σου αλλά επιθυμείς το σφάξιμο αυτών που απέδειξαν ότι προτιμούν να πνιγούν στο Αιγαίο από το να καθίσουν με τα χέρια σταυρωμένα. 
Καταπατούν την γη σου οι αλλοεθνείς αλλά ξεχνάς ότι την γη εσύ την έδωσες πεσκέσι στην Ε.Ε, στο ΔΝΤ και στην ΕΚΤ για να μπορείς να έχεις σίγουρο το μισθουλάκο σου, την συνταξούλα σου, την ευρωπαϊκή επιδότηση και το 5μηνο κοινωφελούς εργασίας. Με ποιο δικαίωμα άραγε υπερασπίζεσαι κάτι που έχεις ήδη πουλήσει; Ποιανού γη είναι τούτη εδώ τέλος πάντων; Διότι του ιθαγενή Έλληνα δεν είναι, με ενοίκιο ζει εδώ μέσω φόρων και όταν αδειάσει η τσέπη δεν θα έχει τα κουράγια να θαλλασοπνιγεί για να βρει την Γη της Επαγγελίας εκεί που θα του την τάξουν τα αφεντικά του.  Ποια θα είναι η γη που θα χωρέσει εσένα όταν την ελληνική γη  θα την έχουν οι Ευρωπαίοι ως θερινό θέρετρο και ως τεράστια πλατφόρμα μεταφοράς ενέργειας για τα  βορειοευρωπαϊκά τους σπίτια;
Οι λατρεμένοι Ευρωπαίοι παίζουν το παιχνίδι τους που δεν είναι άλλο από το φτηνό μεροκάματο και την αρπαγή του πλούτου πατρίδων μεταναστών και προσφύγων αλλά ουδείς δεν καρφώνει γουρουνοκεφαλές έξω από την Γερμανική, την Γαλλική και την Αμερικανική Πρεσβεία. Να δείξει ότι γνωρίζει ποιος βομβαρδίζει οικονομικά ή πολεμικά τις χώρες αυτών των ανθρώπων. Αλλά μέχρι εκεί είναι η μαγκιά του Έλληνα. Τρομοκρατεί εκεί που τον παίρνει αλλά όταν δεν τον παίρνει κάνει την κότα και φλυαρεί περί νέων επαναστάσεων και περί ελληνισμού. Ο Έλληνας που πρώτα χαράκωσε το κορμί του ο οικονομικός πόλεμος βλέπει εχθρούς αλλού αλλά όχι εκεί από όπου πατάνε το κουμπί για να εκτοξευθούν ειρηνικές και πολεμικές βόμβες εξόντωσης.
Εσύ που τεντώνεις τις φλέβες σου για την καταπάτηση των δικαιωμάτων σου και των εργασιακών σου συνθηκών, του μη δικαιώματος στην δημόσια υγεία, που γράφεις κειμενάρες ανατριχιαστικές  για τις απειλές των υπηρεσιών και τραπεζών ότι θα σου κατάσχουν τα ακίνητά σου, έχεις τα κουράγια να σηκώνεις πανό: "Έξω οι πρόσφυγες και μετανάστες από το σπίτι μας". Ποιανού σπίτι είναι αυτό και εσύ θυμήθηκες να το υπερασπιστείς; 
Δεν σε είδαμε να υπερασπίζεσαι τα σπίτια των 15,000 αυτόχειρων Ελλήνων, ούτε τα σπίτια των δεκάδων χιλιάδων που οι υπηρεσίες του Κράτους έκοβαν το νερό και το ρεύμα.  
Δεν σε είδαμε όλα αυτά τα χρόνια να στήνεις καραούλι έξω από το υπουργείο Υγείας για τους 2,5 εκατ. ανασφάλιστους Έλληνες που πεθαίνουν στα κρεβάτια του σπιτιού τους χωρίς δικαίωμα να παλέψουν την αρρώστια. 
Δεν σε είδαμε καν να κάνεις κατάληψη στα 15 περιφερειακά αεροδρόμια που έδωσες μέσω ψήφου σου στο γερμανικό κράτος, ούτε καν είδαμε ένα πανό στα λιμάνια των νησιών την ώρα που το ΝΑΤΟ κάνει την παρθενική του εμφάνιση υπό γερμανική σημαία. 
Δεν σε είδαμε να κάνεις ντου σε καμία τράπεζα που σου άρπαξε την Ελλάδα για να τσεπώσει 250 δις ευρώ βάζοντας ενέχυρο όλη την ελληνική γη.  Δεν σε είδαμε πουθενά αλλά τώρα που σε χρειάζεται το σύστημα τώρα παίρνεις θέση. Είσαι ένας Ευρωπαίος που φοβάσαι το ξένο. Το σκούρο. Το άγνωστο.
Εσύ, που κλαις και σπαράζεις για το 1,5 εκατ. Έλληνες οικονομικούς μετανάστες και τους 150,000 νέους Έλληνες επιστήμονες που ξενιτεύτηκαν σε βόρειες ευρωπαϊκές χώρες ρίχνοντας κατάρες στην Ε.Ε για το κακό που σε βρήκε, έχεις μούτρα και απαγορεύεις σε οποιονδήποτε άλλο μετανάστη να μην έχει το ίδιο δικαίωμα με σένα γιατί αυτός είναι άραψ ενώ εσύ ευρωπαίος; Αυτός είναι Αφρικανός ενώ εσύ Έλληνας; Και κάτι τρέχει στα γύφτικα της Ινδίας που εσύ είσαι Έλληνας στα χαρτιά διότι στην ψυχή είναι μεγάλο ερώτημα του τι είσαι και το απέδειξες την ώρα  που είχες στα χέρια σου την πολυτιμότερη χώρα στον κόσμο και μέσα σε μια δεκαετία κατάφερες και την έκανες μπουρδελομάγαζο της Ε.Ε, των ΗΠΑ και του Ισραήλ. 
Εσύ, ντε που δεν άφησες κάλπη για κάλπη να πάει χαμένη 40 ολόκληρα χρόνια σηκώνοντας σημαίες κόμματος αλλά βάζοντας στη ναφθαλίνη την σημαία της πατρίδος σου διότι εκείνες τις εποχές ο στόχος σου ήταν να γίνεις Ευρωπαίος και να αφήσεις πίσω την ελληνική σου ταυτότητα λες και ήταν βαρίδι που σε πήγαινε στον πάτο. Ήταν κακό να είσαι Βαλκάνιος, κακό να έχεις κύτταρο Ανατολίτη, κακό να είσαι αυτός που πραγματικά ήσουν. Αυτό που δεν είσαι σήμερα: Ελεύθερος.
Πες μας  τώρα ότι και για τις δημοκρατικές αποφάσεις που εσύ πήρες φταίνε οι Αφγανοί, οι Τυνήσιοι, οι Ιρανοί και οι Σομαλοί. Μόνο αυτό δεν ακούσαμε ακόμα.  Πες ακόμα ότι τα παιδιά των μεταναστών και προσφύγων μπορεί να γίνουν ζευγάρι με τα δικά σου παιδιά και δεν θα έχεις εγγόνια να τα πηγαίνεις βόλτα καμαρώνοντας ότι είναι από σπέρμα δικό σου και μήτρα βορειοευρωπαϊκή και τούμπαλιν. 
Πες μας ακόμα ότι θα γίνουν εδώ τζαμιά και θα φορέσουμε κελεμπίες ενώ θα μάς σφάξουν το βράδυ οι Άραβες ταλιμπάν λες και δεν μάς σφάζουν οι Ευρωπαίοι ταλιμπάν εδώ και εφτά χρόνια. Από τη μια απειλείς ότι θα πάρεις το όπλο και τα βουνά για την ελευθερία αλλά από την άλλη όταν ακούς όπλο φωνάζεις τη μαμά Μέρκελ να βάλει την τάξη με στρατό για την δική σου ασφάλεια. 
Καμιά πατρίδα δεν είναι καλύτερη από την πατρίδα του άλλου. Κανένας άνθρωπος δεν είναι επικίνδυνος όταν θέλει να ζήσει. Επικίνδυνοι είναι μόνο αυτοί που ζυγιάζουν τα πράγματα με την τσέπη. Όταν γίνονται μισθοφόροι με όπλο το σπαθί ή με όπλο την ψήφο. Το ίδιο επικίνδυνη είναι και η Ελλάδα που ως χώρα χάθηκε από τους ψηφοφόρους ταλιμπάν, τους καιροσκόπους πολίτες που είχαν γραμμένη την Ελλάδα στα παλιά τους τα παπούτσια, τους ηλίθιους που για το χρήμα ξερίζωσαν ο,τιδήποτε θύμιζε Ελλάδα. 
Δεν υπάρχει Ελλάδα πια να κατακτήσουν οι Άραβες, οι Αφρικανοί και οι αλλόθρησκοι. Πρόλαβαν να κάνουν πλιάτσικο οι "Ελληνορθόδοξοι" που στα δύσκολα θυμόταν πάντα τις εξαιρέσεις που άφησαν τα κόκαλά τους στα πεδία μαχών πολεμώντας όχι Άραβες αλλά προγόνους "Ελληναράδων" που είχαν κάνει κολιγιά με το Ευρωπαϊκό Έθνος.
Εσύ που κατάπιες το να στήνεται η σημαία της πατρίδος σου δίπλα από το κουρελόπανο της Ε.Ε, δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς περί Ελλάδας. 
Άσε εκείνον τον πιτσιρικά πρόσφυγα να κάνει την πορεία ζωής σε μια εθνική οδό της Ελλάδας τιμώντας  με τον τιμημένο ιδρώτα του αυτή την γη γιατί ο ιδρώτας που ρίχνουμε οι "Έλληνες" είναι μόνο με την χρήση πληκτρολογίων και τηλεκοντρόλ. Ιδρώτας ραδιενεργός.
Άσε τον πιτσιρικά να περπατήσει χιλιάδες χιλιόμετρα με το πείσμα στα μάτια και είναι ευχή να αποφασίσει να μείνει εδώ γιατί εδώ ξεμείναμε χρόνια τώρα από Άνδρες και η ελληνική γη ήταν ελληνική όσο υπήρχαν Άνδρες από τα γεννοφάσκια τους.-  

στον Τοίχο

Φωτο: «περιπλάνηση» Κώστας Γρηγοριάδης 

Γερμανικές Οφειλές: Ο λήθαργος της υποταγής και η αλήθεια της διεκδίκησης

29-2-2016

«Ο λαός που τσακίζεται από την υπέρμετρη βία για μία στιγμή, δεν είναι ακόμη σκλάβος. Σκλάβος γίνεται από τη στιγμή που ψυχικά δέχεται τη σκλαβιά. (…) Όχι! Κανένα είδος συμβιβασμό, κανένα είδος μοιρολατρία δεν αποδέχεται ο λαός ο ελληνικός».
Δημήτρης Γληνός, «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ», 1942.


του ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗ ΣΥΓΓΕΛΑΚΗ


Το ζήτημα της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών, ένα ζήτημα που ενώνει και συνεγείρει, όσο τίποτε άλλο, τους Έλληνες βρίσκεται σε μία εξαιρετικά κρίσιμη καμπή. Εβδομήντα χρόνια μετά τη Διάσκεψη των Παρισίων και μετά από πληθώρα λαθών και μακρά περίοδο αδράνειας έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Το δίλημμα είναι σαφές: ή θα προχωρήσουμε αποφασιστικά με ένα καλά σχεδιασμένο χρονοδιάγραμμα ενεργειών, χωρίς όμως άλλη κωλυσιεργία και αναβλητικότητα, για να κλιμακώσουμε την πίεση στην γερμανική κυβέρνηση ώστε να αναζητηθεί πολιτική λύση στο ζήτημα κι αν αυτό δεν καταστεί δυνατόν να προχωρήσουμε σε στοχευμένες νομικές διαδικασίες ή θα εγκλωβιστούμε σε μια συζήτηση χωρίς τέλος, που μας απομακρύνει περαιτέρω από τον στόχο μας. Με άλλα λόγια το δίλημμα είναι:...
Μεθοδική και αποφασιστική διεκδίκηση ή ατέρμονη και ακίνδυνη για τη Γερμανία συζήτηση; 


Ας μην ξεχνάμε ότι η βασική στρατηγική της μεταπολεμικής Γερμανίας είναι η προσπάθεια να κερδίσει χρόνο, μεταθέτοντας στο μέλλον την επίλυση του ζητήματος, με σαφή επιδίωξη τον ενταφιασμό του. Αξιοποιώντας τη Συνθήκη του Λονδίνου του 1953, που όμως κάθε άλλο παρά απαγόρευε την κοινή συναινέσει διευθέτηση του ζητήματος, αλλά αντίθετα έθετε ένα απώτατο όριο (την επανένωση της Γερμανίας και τη σύναψη συνθήκης ειρήνης) για την υποχρεωτική του επίλυση, οι μεταπολεμικές γερμανικές κυβερνήσεις «κέρδισαν» τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες, καθώς οι ποικίλες προσπάθειες που αναπτύχθηκαν την περίοδο εκείνη, κυρίως από την πλευρά των συλλόγων των θυμάτων, προσέκρουαν στην αρνητική στάση των Γερμανών. Και μπορεί το τείχος του Βερολίνου να έπεσε το 1989 και η Γερμανία να επανενώθηκε το 1990, το τείχος όμως της γερμανικής αδιαλλαξίας παραμένει συμπαγές. Επί 25 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Μόσχας, η Γερμανία πετάει τη μπάλα συνεχώς στην εξέδρα καταφεύγοντας σε ανυπόστατους, νόμω και ουσία, ισχυρισμούς και αβάσιμα επιχειρήματα. 

«Πολύ νωρίς» ή «πολύ αργά»; 
Μέχρι το 1990 η Γερμανία ισχυριζόταν ότι ήταν «πολύ νωρίς» για τη διευθέτηση του ζητήματος, καθώς δεν είχε υπογραφεί ακόμη η Συνθήκη Ειρήνης, που προέβλεπε η Συνθήκη του Λονδίνου. Μετά την επανένωση της Γερμανίας (31.8.1990) δήλωνε ότι «είναι πολύ αργά» (!) καθώς είχε, δήθεν, αποδυναμωθεί το δικαίωμα αποζημιώσεων και επανορθώσεων λόγω παρέλευσης μεγάλου διαστήματος (νομικός ισχυρισμός της «αχρησίας» – “non usus”) από την πραγματοποίηση των απαράγραπτων, όμως, εγκλημάτων. Σε κάποιες δε περιπτώσεις οι γερμανικές μεταπολεμικές κυβερνήσεις επικαλούνταν τη μη σύναψη Συνθήκης Ειρήνης (μη αναγνωρίζοντας ως Συνθήκη Ειρήνης τη Συνθήκη «2+4», που υπεγράφη στη Μόσχα τον Σεπτέμβριο του 1990), ενώ άλλες φορές δήλωναν ότι η έλλειψη αναφοράς στη Συνθήκη της Μόσχας κλείνει οριστικά το ζήτημα! 

Στο ενδιάμεσο διακινούσαν εντέχνως φήμες ότι, δήθεν, η «η Ελλάδα έχει αποζημιωθεί» ή ότι, τάχα, «η Ελλάδα έχει παραιτηθεί» των αξιώσεών της, χωρίς όμως να παρέχεται η παραμικρή τεκμηρίωση των ανυπόστατων αυτών ισχυρισμών. Κι όποτε στριμώχθηκε δικαστικά (δίκες για την αποζημίωση των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας) η Γερμανία οχυρώθηκε πίσω από την απόλυτη εφαρμογή της ετεροδικίας, χωρίς εξαίρεση ούτε για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αντί η πολλαπλώς ευεργετηθείσα δημοκρατική Γερμανία να προσέλθει οικειοθελώς σε διάλογο για τις πολεμικές επανορθώσεις αλλά και να συνδράμει στην τιμωρία των υπευθύνων των ναζιστικών εγκλημάτων, εκμεταλλεύτηκε την εθνικά επιζήμια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, συμπεριφορά των μετακατοχικών ελληνικών κυβερνήσεων και τήρησε μία μονομερή, προκλητικά αδιάλλακτη και ενάντια στις ευρωπαϊκές και διεθνείς της υποχρεώσεις συμπεριφορά εις βάρος μας. 

Εθνική στρατηγική διεκδίκησης το ζητούμενο 
Ο απολογισμός της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, η σύσταση της οποίας αποτέλεσε επίμονο αίτημα του Εθνικού Συμβουλίου, μετά από τρία χρόνια λειτουργίας της είναι φτωχός: πόρισμα δεν έχει μέχρι σήμερα κατατεθεί ενώ η Επιτροπή έχει περιοριστεί σε ρόλο ατέρμονης ενημέρωσης των Βουλευτών κι όχι διεκδίκησης, κίνδυνο που έχει επισημάνει ο Μανώλης Γλέζος από τον Απρίλιο του 2014. Το κεντρικό ζητούμενο να υπάρξει επίσημη αποστολή του ελληνικού Κοινοβουλίου που θα φέρει το ζήτημα στα Κοινοβούλια και στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ευρωπαϊκών χωρών, αρχής γενομένης από τη Γερμανία, δεν έχει ακόμα υλοποιηθεί, αν και η πρόσφατη κοινή συνεδρίαση Κοινοβουλευτικής Επιτροπής και Εθνικού Συμβουλίου είχε αισιόδοξα, υπό προϋποθέσεις, μηνύματα. Η κυβέρνηση, πιασμένη στη μέγγενη του μνημονίου και του μεταναστευτικού, αναβάλλει την ανάληψη οποιασδήποτε πρωτοβουλίας, παρά τις ρητές της δεσμεύσεις, βαδίζοντας σ’ ένα γνώριμο, για τις ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά, δρόμο αδράνειας και μοιρολατρίας. 

Και ο καιρός περνάει, τα σύμβολα της Εθνικής μας Αντίστασης φεύγουν ο ένας μετά τον άλλο (δυσαναπλήρωτη η απώλεια του Ευάγγελου Μαχαίρα) και η θυσία του λαού μας παραμένει αδικαίωτη, ενώ ο Φούχτελ και οι συν αυτώ αλωνίζουν την Ελλάδα και οι υποτελείς και οι ιδιοτελείς … «πάνε Ταμείο …για το Μέλλον». Για την κινητοποίηση του συνόλου των δυνάμεων της πατρίδας και την αποτελεσματική οργάνωση του αγώνα είναι αναγκαία, όσο ποτέ άλλοτε, η ενότητα του λαού και η χάραξη εθνικής στρατηγικής. Η επίδοση ρηματικής διακοίνωσης, η εκτέλεση των αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων (με την επιλογή της πλέον πρόσφορης οδού), η προετοιμασία για την δικαστική διεκδίκηση του συνόλου των αξιώσεών μας, η έγερση του ζητήματος στο Συμβούλιο της Ευρώπης, τον ΟΗΕ και σε άλλα κατάλληλα fora, η περαιτέρω ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης στη Γερμανία σε συνδυασμό με την υπεράσπιση και ανάδειξη της πραγματικής ιστορίας της Κατοχής και της Αντίστασης και την εισαγωγή της στην εκπαίδευση με ολοκληρωμένο τρόπο αποτελούν βασικούς σταθμούς ενός οδικού χάρτη διεκδίκησης. Είκοσι και πλέον χρόνια μετά την επίδοση ρηματικής διακοίνωσης από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου (14.11.1995), που έδωσε ώθηση στο ζήτημα χωρίς όμως ουσιαστική συνέχεια από τις επόμενες κυβερνήσεις, τα περιθώρια έχουν στενέψει και η ανοχή μας έχει στερέψει! 

Ο λαός μας, από κοινού με πολυάριθμους Γερμανούς δημοκράτες, αγωνίζεται και διεκδικεί το δικαίωμά του στη μνήμη, στην ιστορία, στην αποκατάσταση, στη δικαιοσύνη και απαιτεί ανάλογη στάση από το πολιτικό σύστημα. Απέναντι στον λήθαργο της αδράνειας και της υποταγής είναι καιρός να προτάξουμε την αλήθεια της διεκδίκησης. Απέναντι στον ιστορικό αναθεωρητισμό και σε όσους επιμένουν να θεωρούν μάταια την αντίσταση των λαών στους ισχυρούς, το παράδειγμα και το αγωνιστικό ήθος της ΕΠΟΝ μας δείχνει το δρόμο της ελπίδας, του αγώνα και της νίκης.

Κομμάτια και θρύψαλα η Ελλάδα!!

Κο

29-2-2016




by 
Του Γιώργου Καραμπελιά 
Η χώρα θυμίζει πλέον την υπέροχη ταινία του Μονιτσέλι, Μπρανκαλεόνε, την εποχή των Σταυροφοριών, όταν στους δρόμους κυκλοφορούσαν αναρίθμητα καραβάνια ενδεών και απελπισμένων φυγάδων. Ο Μπρανκαλεόνε (Βιτόριο Γκάσμαν), ως νέος ιππότης της ελεεινής μορφής, οδηγούσε την αξιοθρήνητη και ολιγομελή στρατιά του, από τυφλούς, ανάπηρους και ζητιάνους, στους Αγίους Τόπους ως γη της επαγγελίας και με ένα σαρακοφαγωμένο σκαρί ξεκίνησαν από την Ιταλία  για να αποβιβαστούν εν τέλει όχι στην Παλαιστίνη, αλλά σε μια… διπλανή ιταλική ακτή, όπου και συνάντησαν τις ίδιες στρατιές των εξαθλιωμένων να διαγράφονται στον ορίζοντα…  Έτσι και ο Μπρακαλεόνε Τσίπρας με τη στρατιά του –Καμμένος, Φίλης, Χριστοδουλοπούλου, Τσακαλώτος και Μιχελογιαννάκης– «κυβερνά» σε μια χώρα όπου τα καραβάνια των προσφύγων και των μεταναστών συναντιούνται με τα τρακτέρ των αγροτών στις εθνικές οδούς.
Κυβέρνηση και εξουσία έχουν γίνει κυριολεκτικά κομμάτια και θρύψαλα. Κατέλαβαν την κυβερνητική εξουσία υποσχόμενοι να αντιμετωπίσουν τη «δυτική» απειλή των μνημονίων, την οποία εν τέλει όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν αλλά βύθισαν τη χώραακόμα πιο βαθιά, τη χρέωσαν, τη χρεοκόπησαν, έκλεισαν τις τράπεζες. Αδυνατούν να φέρουν σε πέρας αυτά που έχουν υποσχεθεί στους εκλογείς τους, από τη μία αλλά και, από την εντελώς αντίθετη πλευρά, στους δανειστές προστάτες τους.
Όσο όμως ήταν ενεργοποιημένο κυρίως το ένα μέτωπο της χώρας, που αφορούσε την οικονομική κατάσταση, μπορούσαν να πείθουν κάποιους αφελείς ή ιδιοτελείς[1] πως θα κατορθώσουν να το αντιμετωπίσουν. Όμως, οι ίδιοι, μοιραίοι, ανίδεοι και εγκληματικοί, προκάλεσαν το άνοιγμα και του δεύτερου μεγάλου μετώπου που, εδώ και χίλια χρόνια σχεδόν, από τη μάχη του Μαντζικέρτ, το 1071, αντιμετωπίζει η Ελλάδα, παράλληλα με εκείνο της Δύσης. Πυροδότησαν, ανεπίγνωστα και ασύγγνωστα, τη μεγάλη έξοδο των προσφύγων/μεταναστών από την Τουρκία προς την Ελλάδα και την Ευρώπη. Παράλληλα δηλαδή με την επίταση της οικονομικής και πολιτικής υποταγής στην τευτονοφραγκική Ευρώπη, με την εμπλοκή σε ένα τρίτο μνημόνιο, ενεργοποίησαν από μόνοι τους ένα δεύτερο μεγάλο τεκτονικό ρήγμα και μετέβαλαν τη χώρα σε έναν χώρο, τον οποίο διαφεντεύουν οι Γερμανοί, οι Αμερικανοί, οι ΜΚΟ και ο Σόρος.
Το μόνο που κάνει η κυβέρνηση των ανικάνων καταστροφέων είναι να παρακολουθεί και να επιτείνει το βούλιαγμα της χώρας. Η οικονομία διαλύεται, η δικαιοσύνη έχει παραλύσει από τις απεργίες των δικηγόρων, τα φορτηγά μένουν εγκλωβισμένα στα σύνορα από τα μπλόκα των αγροτών. Απέναντι στους αγρότες, που αποτελούν το μεγάλο κοινωνικό μέτωπο της περιόδου, όπως ήταν οι «αγανακτισμένοι» το 2011, ακολουθούν την τακτική «θα μας δείρουν, θα μας δείρουν, όπως δέρνουν τους Συριζαίους βουλευτές, θα… ιδρώσουν και θα εξαντληθούν». Και όμως, οι  αγρότες δεν δείχνουν καθόλου διατεθειμένοι να «αρρωστήσουν»[2]. Ακόμα και εάν σταματήσουν τα μπλόκα, η κινητοποίηση δεν πρόκειται να σταματήσει. Θα μεταφερθεί με ακόμα μεγαλύτερη ένταση στα κέντρα των επαρχιακών πόλεων, όπου οι Συριζαίοι βουλευτές θα κηρυχθούν παντελώς ανεπιθύμητοι.
Ως προς το προσφυγικό, ο τραγέλαφος ξεπερνάει κάθε όριο. Οι πρόσφυγες και οι λαθραίοι μετανάστες κινούνται χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο, η χώρα γεμίζει hot spots, και η ελληνική κυβέρνηση παριστάνει τον καμπόσο στην… Αυστρία,προκειμένου να μην μιλήσει για την Τουρκία, που είναι ο πραγματικός διακινητής και εντολέας των προσφυγικών εισροών. Η Τουρκία εφαρμόζει με σύστημα, εδώ και δεκαετίες, την πολιτική της εξώθησης μουσουλμανικών πληθυσμών προς την Ευρώπη και κατ’ εξοχήν προς την Ελλάδα, έτσι ώστε να ισλαμοποιήσει μεθοδικά το ελληνικό κράτος ως βάση για τη μεταβολή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο της. Και όμως, το ανθρωπάριο που παριστάνει τον πρωθυπουργό ετοιμάζεται να βάλει βέτο στα…Σκόπια, και όχι βέβαια στην Τουρκία όπου, στις 8 Μαρτίου, μαζί με τον υπόλοιπο θίασο, θα μεταβεί για να υποβάλει τα σέβη του στον νέο σουλτάνο. (Συνιστά απίστευτο σκάνδαλο η πραγματοποίηση, αυτή τη στιγμή, «διακυβερνητικής συνάντησης» Ελλάδας-Τουρκίας στη Σμύρνη!)
Στα νησιά, την Ειδομένη και στους καταυλισμούς με τους οποίους έχει γεμίσει ήδη η χώρα, το ελληνικό κράτος απουσιάζει επιδεικτικά και τη διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών εισροών έχουν αναλάβει προσώρας οι περιβόητες ΜΚΟ, συχνά ισλαμιστικού χαρακτήρα. Παράλληλα, μέσω της εισόδου ενός ακόμη παίκτη στο παιγνίδι, του ΝΑΤΟ, οι Τούρκοι, εκτός από την ισλαμοποίηση της χώρας, προωθούν και την εμπέδωση της στρατηγικής των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο, μια και εμείς αποδεικνυόμαστε ανίκανοι να προστατεύσουμε τα σύνορά μας.
Τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά, αν η Ελλάδα και οι Έλληνες ψευτοπροοδευτικοί, αντί να κλαψουρίζουν ανήμποροι για τον θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων στο Αιγαίο, υπεδείκνυαν την αποκλειστική ευθύνη της Τουρκίας σε αυτούς τους θανάτους. Αν πρωτοστατούσαν στη δημιουργία ενός κινήματος καταγγελίας της τουρκικής πολιτικής σε ολόκληρη την Ευρώπη, αν έφερναν το θέμα κυρώσεων προς το τουρκικό κράτος από τον ΟΗΕ και την Ε.Ε., βάζοντας βέτο στις σχέσεις Ε.Ε.-Τουρκίας, αν αυτή δεν συμμορφωθεί. Αν, Αν, Αν… Όλα αυτά θα προϋπέθεταν την ύπαρξη μιας κυβέρνησης ικανής να διασφαλίσει στοιχειωδώς τα συμφέροντα της χώρας, και όχι ενός διεθνούς καρπαζοεισπράκτορα, καταχρεωμένου, εξαρτώμενου, καταγέλαστου στις παλινωδίες του κ.ο.κ.
Και το μαρτυρολόγιο δεν έχει τέλος. Ήδη, μετά το δυτικό και το ανατολικό μέτωπο, ενεργοποιείται εις βάρος μας και το βόρειο μέτωπο.  Κλείνουν τα σύνορα της χώρας και τα Σκόπια, που βρίσκονταν μάλλον σε δεινή θέση τα τελευταία χρόνια, αποκτούν τη δυνατότητα να πλήξουν καίρια την Ελλάδα. Ακόμα και η Αυστρία ονειρεύεται μια νέα κάθοδο στα Βαλκάνια ενάντια στην Ελλάδα, από τη στιγμή και πέρα που οι βαλκανικοί πόλοι ισχύος, αρχικά η διαλυθείσα Γιουγκοσλαβία και τώρα η Ελλάδα, έχουν αποδυναμωθεί δραματικά. Διότι, βέβαια, ούτε τα Σκόπια ούτε η Σερβία κινδυνεύουν από τους διερχόμενους πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά, δίνεται η ευκαιρία του αποκλεισμού της Ελλάδας και από τον Βορρά. Αφού πρώτα, μετά την κρίση των μνημονίων, και εσχάτως με τη διάλυση των τραπεζών από τον ΣΥΡΙΖΑ, η ελληνική οικονομική παρουσία στα Βαλκάνια σχεδόν εξανεμίστηκε, τώρα ακολουθεί και η απομόνωσή μας.
Αν αναχθούμε δε στο ευρύτερο ευρωπαϊκό πεδίο, όλη αυτή η κρίση, για την οποία όλοι οι Ευρωπαίοι ρίχνουν τις ευθύνες στην Ελλάδα, μια και αποδείχθηκε ανίκανη να προστατεύσει τα σύνορά της, κινδυνεύει να οδηγήσει σε κατάλυση της συνθήκηςΣέγκεν και σε έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, πριν αυτή πραγματοποιηθεί στο οικονομικό και νομισματικό πεδίο, ή ίσως ταυτόχρονα.
Και αυτά δεν είναι τα μόνα κατορθώματα του Τσίπρα και της παρέας του, ακολουθούν και άλλα. Ο τουρισμός, τελευταία πηγή εσόδων για το ημικατεστραμμένο ελληνικό κράτος, θα πληγεί ανεπανόρθωτα από την προσφυγική/μεταναστευτική κρίση, και όχι μόνο στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Η εικόνα μιας χώρας με καραβάνια προσφύγων να διασχίζουν τους δρόμους  και να συσσωρεύονται στις πλατείες, αναπόφευκτα, θα πλήξει το σύνολο των τουριστικών εισροών. Όπως γνωρίζουμε, τα μεγάλα τουριστικά πρακτορεία κινούνται πάντοτε με μια λογική απόλυτης «ασφάλειας» και είτε αποκλείουν τους «επισφαλείς» τουριστικούς προορισμούς είτε επιβάλλουν τεράστιες μειώσεις στις τιμές. Έτσι, τη στιγμή που μειώνονται τα έσοδα από φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, από τη μείωση του ΑΕΠ και τους κεφαλαιακούς ελέγχους στις τράπεζες, θα μειωθούν και τα τουριστικά έσοδα που αποτελούσαν τη μόνη ανάσα. Για να μη μιλήσουμε για το επιχειρούμενο ξεπούλημα της Κύπρου με ένα νέο σχέδιο Ανάν.
Το τελικό συμπέρασμα είναι πως, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προκάλεσε ήδη μιαανυπολόγιστη καταστροφή που θυμίζει ή, τηρουμένων των αναλογιών, κινδυνεύει να οδηγήσει σε, ένα νέο ’22 ή ένα νέο 1974 με την καταστροφή της Κύπρου. Και όμως, την ίδια στιγμή που προκαλούν μια ανυπολόγιστη καταστροφή στη χώρα, τα κυβερνητικά ανθρωπάρια ενδιαφέρονται μόνο για διορισμούς και συντήρηση του σκωληκόβρωτου κόμματός τους, αδιαφορώντας για το ότι καταστρέφουν την χώρα.
Η ευθύνη των πολιτικών και ιδεολογικών ελίτ
Και ποιος θα μπορούσε να εκφράσει μια διαφορετική πρόταση; Ο Καραμανλής, που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ και απέτυχε παταγωδώς σε όλα του τα πολιτικά εγχειρήματα; Ελαφρά τη καρδία, από το 2012, θεώρησε πως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας ήταν η ευκαιρία για να εξοντώσει το ΠΑΣΟΚ και… τον Σαμαρά, και, μετά μία «παρένθεση» ΣΥΡΙΖΑ, να έρθει ο ίδιος στην εξουσία ως παράκλητος. Γι’ αυτό και αρνήθηκε να αναλάβει τις ευθύνες του στις προεδρικές εκλογές του 2014 – άφησε τον ΣΥΡΙΖΑ και έσπρωξε τον Καμμένο να αναλάβουν την εξουσία, αγνοώντας τις προφανείς καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα ενώ, με τα τελευταία του κατορθώματα, προσέφερε τη ΝΔ στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Απεδείχθη έτσι ότι, όπως και οι άλλοι, ήταν και αυτός ένας πολιτικάντης. Μήπως ο Κουβέλης, ο οποίος, άγνωστο για ποια οφειλόμενα γραμμάτια, ακολούθησε την καταστροφική και συνάμα αυτοκτονική, και για τον ίδιο, πολιτική της συμπαράταξης με τον ΣΥΡΙΖΑ στις προεδρικές εκλογές; Μήπως ο Σταύρος Θεοδωράκης, που εξάντλησε όλες τις προσδοκίες όσων προσέβλεπαν σε αυτόν, γλείφοντας μέχρι το καλοκαίρι του 2015 τον Τσίπρα για να τον προσλάβει ως κυβερνητικό εταίρο στη θέση του Καμμένου; Μήπως η Φώφη Γεννηματά, που κι αυτή κανοναρχούσε διαρκώς ότι το μεγάλο πρόβλημα στην κυβέρνηση Συριζανέλ δεν ήταν η κεντρική συμμορία, αλλά το μικρό παράρτημά της, δηλαδή ο Καμμένος;
Μήπως η αριστερή διανόηση, η οποία στήριξε ομοθυμαδόν τους σαλτιμπάγκους της πρώτης φοράς Αριστερά; Και όμως, τα πράγματα ήταν σαφή ήδη από τον Μάιο του 2012, όταν ένας απαίδευτος αλλά πανούργος  νεανίας, μέσα στη σύγχυση που είχε προκαλέσει η κρίση, εμφανίστηκε με μια πρωτοφανή έπαρση ως η «κυβερνώσα Αριστερά». Γιατί, άραγε, εμείς τους καταγγείλαμε, από τότε, ως τυχοδιώκτες καιεπικίνδυνους; Μήπως κατείχαμε κάποια προορατική ικανότητα; Ή απλώς δεν είμαστε τυφλωμένοι από κάποιον αντικατοπτρισμό οφικίων και εξουσίας; Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς και δεν μπορούσε να είναι «κυβερνώσα Αριστερά», με τις δυνάμεις που διέθετε  και την κατάσταση των λαϊκών δυνάμεων.
Τα όσα ακολούθησαν έκτοτε ήταν εγγεγραμμένα σε αυτή την αρχική δυναμική. Γι’ αυτό ο υποφαινόμενος και το Άρδην έκαναν ότι μπορούσαν –ατελέσφορα– ώστε να  μην υλοποιηθεί αυτό το εφιαλτικό σενάριο και βρεθεί στην εξουσία ο Τσίπρας και η παρέα του. Διότι και την εθνομηδενιστική ιδεολογία τους γνωρίζαμε, και την ανικανότητάτους και τον αμοραλισμό τους και τον τυχοδιωκτισμό εκείνων που είναι ικανοί να τα παίξουν όλα για όλα, αρκεί να βρεθούν στην εξουσία. Ήταν προδιαγεγραμμένες, λοιπόν, οι επαφές με τους Αμερικανούς και η στήριξή τους από αυτούς, ήταν προδιαγεγραμμένη η συμπόρευση με τα υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ – γιατί πώς αλλιώς από το 3% θα έφθαναν στο 36%; Ήταν προδιαγεγραμμένες και οι «κωλοτούμπες» που ακολούθησαν.
Και όμως, ακόμα και σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των ελίτ της χώρας σφυρίζει αδιάφορα ή προσποιείται τον έκπληκτο: «Δεν το περιμέναμε», «μας απογοήτευσε, αλλά και οι άλλοι ήταν χειρότεροι», «με τον ΣΥΡΙΖΑ θα πληγεί ολόκληρη η Αριστερά», άρα ας μην είμαστε τόσο επικριτικοί, «ο Αλέξης μας πρόδωσε» κλπ. κλπ. Και παραμένουν απαθείς μπροστά στην προϊούσα αποσύνθεση, κρύβουν ως στρουθοκάμηλοι το κεφάλι τους στην άμμο, αρνούνται να κινητοποιηθούν, με επιχειρήματα του τύπου «και τι θέλετε, να έλθει ο Μητσοτάκης;» Γι’ αυτό και όταν οιαγρότες κατέβηκαν στην Αθήνα, αντί να ενωθούν μαζί τους σε μια λαοθάλασσα, που θα μπορούσε να πνίξει κυριολεκτικά την κυβέρνηση, άφησαν τους αγρότες μόνους τους, ή μάλλον τους εγκατέλειψαν στα χέρια του ΚΚΕ, που έκανε το παν για να τους ξαναστείλει άπρακτους στα χωριά τους.
Το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι –ιδίως όσοι συμπορεύτηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το καλοκαίρι του 2015– δεν έχουν ακόμη το θάρρος να αναγνωρίσουν το θεμελιώδες λάθος της επιλογής τους, εκτός από τον Μανώλη Γλέζο, που τουλάχιστον ζήτησε συγνώμη από τους Έλληνες, δεν αποτελεί απλά ζήτημα ηθικής τάξης. Ούτε αποτελεί για εμάς μία εκδικητική εμμονή – του τύπου «εμείς είχαμε δίκιο». Όχι, αποτελεί τηνπροϋπόθεση για την ανάδειξη μιας οποιασδήποτε σοβαρής πρότασης για τη χώρα: Μόνο η αναγνώριση του γεγονότος ότι, από το 2008 τουλάχιστον, με την ασύγγνωστη υποστήριξη μιας μηδενιστικής ψευδοεπανάστασης, αρχίζει μία πορεία η οποία καταλήγει στον Τσίπρα του 2016, μπορεί να επιτρέψει μια νέα αρχή για τα πνευματικά και πολιτικά ζητήματα της χώρας[3].  Η αναγνώριση αυτού του «λάθους» είναι προϋπόθεση για τη συγκρότηση μιας νέας ηθικής και πολιτικής πρότασης που να υπερβαίνει την παλαιά και αποτυχημένη Αριστερά, και την ιδεολογία της.
Σήμερα, που η «κυβερνώσα Αριστερά» απεδείχθη εν τοις πράγμασι καταστροφή για τη χώρα, δεν υπάρχει περιθώριο για κάποια δήθεν «συνεπή» αριστερή πρόταση, τύπου Λαφαζάνη, Ανταρσύας, ή της… συνιστώσας Ζωή/Ραχήλ. Σήμερα, μετά τις τεράστιες καταστροφές που έχουν γίνει, και δυστυχώς δεν έχουν ακόμη τελειώσει, η αρχή θα πρέπει να γίνει με το αίτημα της άμεσης εκδίωξης αυτής της κυβέρνησης και της παράλληλης συγκρότησης ενός αληθινά πατριωτικού, κοινωνικού και δημοκρατικού κινήματος εθνικής σωτηρίας. Όσο αφήνουμε να διαιωνίζεται η σημερινή κατάσταση τόσο πιο δύσκολη θα είναι η ανάταξη της χώρας και τόσο μεγαλύτερο το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσει.
[1] Πολλοί από τους πιο επιτήδειους υποστηρικτές στήριζαν τον ΣΥΡΙΖΑ για να αποφύγουν να πληρώσουν λογαριασμούς και χρέη που μπορούσαν να καταβάλουν και σήμερα βαράνε το κεφάλι τους στον τοίχο.
[2] Και αυτό παρά τις ευγενείς φροντίδες του ΚΚΕ, που έκανε ότι μπορούσε για να στομώσει την αγανάκτησή τους, ιδιαίτερα στο διήμερο της καθόδου τους στην Αθήνα.  Στον ομογάλακτο αδελφό του ΣΥΡΙΖΑ, στο ΚΚΕ, έχουν μάθει από πολύ παλιά, πώς να ελέγχεις και να σπας τη δυναμική μιας κινητοποίησης, πίσω από επαναστατικά φούμαρα, δήθεν σκληρή φρασεολογία και μια στημένη παρέλαση δέκα τρακτέρ, σε συμπαιγνία με τον Κουρουπλή.
[3] Καθόλου τυχαία, μάλιστα, οι πρωταγωνιστές εκείνου του Δεκέμβρη – από τη μία πλευρά οι πολιτικοί υποστηρικτές του, ο Τσίπρας και οι συν αυτώ, και από την άλλη ο αποτυχημένος «διώκτης» του, ο Παυλόπουλος– καταλαμβάνουν τα δύο ανώτερα αξιώματα  της χώρας.

Αποχαιρέτα το Καστελόριζο που χάνεις…



Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ, ΤΗΣ ΕΙΔΟΜΕΝΗΣ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ 
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
 

29-2-2016
 

Η σκηνή είναι πραγματική. Σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων, μεγάλου ιδιωτικού καναλιού. Ο δαιμόνιος Έλλην ρεπόρτερ έχει μεταβεί την Ιταλία για ρεπορτάζ στις βάσεις του ΝΑΤΟϊκού στόλου που θα «περιπολεί» στο Αιγαίο. Φορώντας στολή Top Gun και ανάλογο ύφος, επιβαίνει σε ελικόπτερο και δηλώνει: «Αυτή τη στιγμή συμμετέχουμε σε άσκηση για βύθιση εχθρικού υποβρυχίου»!! 

Προφανώς και δεν κατάλαβε τι έλεγε εκείνη τη στιγμή. 

Προφανώς και ο ΝΑΤΟϊκός στόλος κάνει ασκήσεις για να αντιμετωπίσει (με βύθιση μάλιστα) τα υποβρύχια των Σύρων και Αφγανών προσφύγων. Και εάν η αφέλεια ενός δημοσιογράφου μπορεί να είναι έως και συμπαθής, η «αφέλεια» του κυρίαρχου πολιτικού προσωπικού αγγίζει πλέον το έγκλημα. 

Ο ΝΑΤΟϊκός στόλος δεν έρχεται στο Αιγαίο για να «λύσει» ένα θέμα, που έτσι και αλλιώς δε λύνεται με στρατιωτικό τρόπο. 
Έρχεται για να μετατρέψει το Αιγαίο σε ΝΑΤΟϊκό αρχιπέλαγος, σε απέραντη στρατιωτική βάση. 
Έρχεται για να φέρει τον πόλεμο όχι «ακόμη πιο κοντά στη χώρα», αλλά μέσα στη χώρα. 

Έρχεται για να «ανοίξει» ακόμη περισσότερο το μέτωπο της Συρίας και να μετατρέψει, αντικειμενικά, την Ελλάδα σε σημείο επέκτασης των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή. 

Όμως το σχέδιο αυτό φέρνει το πόλεμο και για ένα επιπλέον λόγο: η Τουρκία έχει «επιβάλει» την εξαίρεση των Δωδεκανήσων από το σχέδιο. 

Ουσιαστικά έχει ήδη κλειδώσει/φωτογραφίσει το χώρο που θα στραφεί, «αυθόρμητα», η προσφυγική ροή το αμέσως επόμενο διάστημα. Και ό,τι αυτό συνεπάγεται. 

3 εκατομμύρια πρόσφυγες έχουν «παγώσει» στη Τουρκία και η ροή τους βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο του κράτους και του παρακράτους της γείτονος χώρας. Ένα κράτος που ήδη ετοιμάζει στρατεύματα για εισβολή στη Συρία, που ήδη διεξάγει εσωτερικό πόλεμο στο Κουρδιστάν, που αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο εξέγερσης στη μεγαλύτερη «κουρδική» πόλη του κόσμου, τη Κωνσταντινούπολη, που δε διστάζει να καταρρίψει ρωσικά μαχητικά. 

Που δε θα διστάσει, μπροστά στα αδιέξοδα που συσσωρεύονται, σε συνεννόηση με ΝΑΤΟϊκά κέντρα, να μετατρέψει το προσφυγικό σε όπλο. 

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση, με μια φαινομενικά ακατανόητη απόφαση, αποφασίζει να «σταματήσει» τη προσφυγική ροή στα σημεία άφιξης, εγκλωβίζοντας στα νησιά του Αιγαίου χιλιάδες πρόσφυγες. Συγκεκριμένα νησιά (Μυτιλήνη, Σάμος, Χίος) θα μετατραπούν προσωρινά σε τεράστια hot spots. Αφέλεια; Ίσως και ναι. 

Και η Αριστερά; 

Έχει τη δυνατότητα να αναδείξει τον εγκληματικό ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Να οικοδομήσει ένα ευρύτατο πατριωτικό, αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο

Που θα συνδέεται άμεσα και με τη προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και με το έμπρακτο διεθνιστικό καθήκον στους πρόσφυγες. Και το επόμενο κινηματικό ραντεβού να μην είναι μόνο στον Έβρο. Αλλά στην Ειδομένη. Γκρεμίζοντας, κυριολεκτικά, τους φράχτες της ΕΕ. 

ΠΗΓΗ: 
http://iskra.gr/index.php?