Ακέφαλη και ασώματη χώρα, απορημένη κοινωνία


2.03.2016 
Ακέφαλη και ασώματη χώρα, απορημένη κοινωνία
ΘΕΜΑ
Δημοσίευση: Φύλλο 301 του δρόμου της αριστεράς - 27/2/2016
       
Του Ρούντι Ρινάλντι
Σκέψεις για το ζήτημα πολύπλευρης συγκρότησης του υποκειμένου στην Ελλάδα του 2016

Το επίθετο «ακέφαλο» που χρησιμοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης για να προσδιορίσει το κοινωνικό μέτωπο που αυθόρμητα αναπτύσσεται, μπορεί να ωθήσει τη σκέψη ώστε να εντοπιστούν κι άλλες κρίσιμες διαστάσεις έλλειψης «κεφαλής» στην παρούσα πολιτική πραγματικότητα. Η έλλειψη αυτή δεν πρέπει να ταυτιστεί σε έναν πρώτο χρόνο με αυτό της «ηγεσίας», όσο με εκείνο του νοήματος, των αξιών και των στόχων που συγκροτούν μια κοινωνία, ένα λαό, μια χώρα. Το ζήτημα της διαμεσολάβησης ή ακόμα της υπηρέτησης αυτών των πλευρών από μια «ηγεσία», ένα κόμμα (όχι σαν οργανωτική υπόσταση, αλλά κάτι που να πλησιάζει την έννοια του «συλλογικού διανοουμένου») έπεται ή δεν έχει (ακόμη) τόση σημασία αφού απουσιάζει το περιεχόμενο, δηλαδή το νόημα.
Το ουσιαστικό, κατά συνέπεια, αυτή τη στιγμή, έγκειται στο ότι η χώρα είναι ασώματη, ασυγκρότητη, χωρίς συνοχή και ρευστοποιημένη. Ασώματη χώρα σημαίνει πρωταρχικά πως ο λαός, το έθνος και η κοινωνία δεν μπορούν να συναισθανθούν τους όρους ύπαρξής τους, την ιδιαιτερότητα και ιστορικότητα που έχουν -όχι μόνο σαν παρελθόν- αλλά σαν επίκεντρο πειραματισμών και δοκιμών που γίνονται στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης. Η ανάγκη διεξόδου δεν μπορεί να οριστεί με νοσταλγική διάθεση ενός παρελθόντος, αλλά με όρους σύγχρονους που θα αντιμετωπίζουν τα καίρια ζητήματα που έχουν τεθεί απέναντί μας. Ας προσέξουμε τα λόγια του ποιητή: «Μια μέρα το παρελθόν θα μας αιφνιδιάσει με τη δύναμη της επικαιρότητάς του. Δεν θα ’χει αλλάξει εκείνο αλλά το μυαλό μας. Ένα ψήλωμα νοητό, που θα χρειαστεί να το ξανανεβούμε για να εκτιμήσουμε σωστά τις διαστάσεις των πραγμάτων γύρω μας». (Ο. Ελύτης, Εν λευκώ, Eκδόσεις Ικαρος, 1992).
Ασώματη… χώρα
Η Ελλάδα βρίσκεται, εδώ και χρόνια, στη δίνη ενός οικονομικού στραγγαλισμού και μόλις τώρα εισέρχεται στη ζώνη των πολέμων, ως προγεφύρωμα, ως υποδοχέας των προσφυγικών ροών, ως χώρος στρατιωτικών βάσεων και επιχειρησιακών κόμβων. Αυτή η «τανάλια» οικονομικού στραγγαλισμού και εισόδου στη ζώνη του πολέμου, δημιουργεί τρομακτικό σοκ στο λαό και την κοινωνία. Τα σχήματα ηγεμονίας του συστημισμού θρυμματίζονται, οι όροι που συνάπτονται κοινωνικά συμβόλαια ανάμεσα σε τμήματα της αστικής ελίτ και των μεσοστρωμάτων τινάζονται, η κρίση αντιπροσώπευσης αποκτά μόνιμα χαρακτηριστικά. Το κυριότερο όμως στοιχείο είναι η απόλυτη αδυναμία του πολιτικού κόσμου, να χαράξει μια «γραμμή» διεξόδου από τη δίνη αυτή, να κατανοήσει στοιχειωδώς σε τι κατάσταση βρίσκεται (αυτό επιτείνεται στην περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ). Όλα τα ισχυρά χαρτιά που διέθετε το σύστημα καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα. Η απεγνωσμένη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίσει την Ελλάδα ως τον θετικό εκφραστή των ευρωπαϊκών ιδεωδών, καταρρίπτεται από τον κυνισμό, την αποικιοκρατική αντίληψη, την ιμπεριαλιστική, εθνικιστική και ρατσιστική πρακτική όλων των χωρών της Ευρώπης. Μέρα με την μέρα αφού είπαν «ναι σε όλα» βλέπουν ότι ο σχεδιασμός των Ευρωπαίων για την Ελλάδα είναι να την μετατρέψουν σε γκρίζα μη ευρωπαϊκή ζώνη. Χώρα-παραπέτασμα απόκρουσης και επιβράδυνσης των προσφυγικών ροών, με περιορισμένη κυριαρχία και με παρουσία ξένων στρατιωτικών δυνάμεων. Tο σύστημα δεν έχει πρόταση πέρα από την διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης και των τετελεσμένων που πέφτουν κατά ριπάς. Αδυνατεί να διατυπώσει κάποιο νόημα, κάποια ιδέα, κάποιον στόχο. Μόνο γελοία σχήματα λόγου, τύπου Τσακαλώτου «είμαστε κοντά, στην αρχή του τέλους του κακού» ή τύπου Τσίπρα «το 2016 η Ελλάδα θα αποτελέσει την έκπληξη».
Η Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της δεν μπορεί να δώσει κι αυτή πειστικές απαντήσεις. Η διάσταση της έννοιας «χώρα» δεν την απασχολεί, δεν μπορεί να δει την Ελλάδα ως θύμα μιας ιμπεριαλιστικής στην ουσία πολιτικής. Αντίθετα, θεωρεί την Ελλάδα ιμπεριαλιστική, άρα δεν βλέπει την κρισιμότητα που έχει η ποιότητα «αποικία-χρέους» και η χώρα παραπέτασμα-αποθήκη εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων-μεταναστών. Δεν αισθάνεται ότι η χώρα απειλείται, ότι συρρικνώνεται η κυριαρχία της, δεν υπάρχει για την Αριστερά θέμα τουρκικού επεκτατισμού και αμφισβήτησης των συνόρων. Όλα αυτά είναι ανύπαρκτες φαντασιώσεις. Απομένει μόνο ο αμυντικός αγώνας για το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό (σαν απόηχος του αντιμνημονιακού αγώνα) ενώ λείπουν τελείως οι πολιτικοί στόχοι. Όμως, έτσι δεν οικοδομείται μια εναλλακτική στην καθολική κρίση. Η Αριστερά ασχολείται βασικά με τα ποσοστά της και τη συμμετοχή της στο συστημικό παιχνίδι, χωρίς να συμβάλει σοβαρά, χωρίς να νοιάζεται όπως θα έπρεπε για μια πολιτική διεξόδου.

Απορημένη κοινωνία
Η κοινωνία βρίσκεται σε μια περίεργη κατάσταση. Αφού πέρασε τα σοκ του καλοκαιριού, αφού έδειξε έμπρακτα την αλληλεγγύη της στα κύματα προσφύγων, αφού άρχισε να ξαναπαίρνει μπρος με τους αγώνες αγροτών, επιστημόνων και τις γενικές απεργίες, παραμένει σε μια κατάσταση σοβαρής απορίας και διερώτησης για το πού πάμε ως χώρα, ως κοινωνία, ως λαός.
Διαισθητικά, αντιλαμβάνεται ότι τα ζητήματα έχουν χοντρύνει, ότι δεν πρόκειται απλά για κάποια οικονομική διευθέτηση ή δυσμενή οικονομικά μέτρα, αλλά για ζητήματα ιστορικών διαστάσεων και σημασίας που υπερβαίνουν τη συνήθη πολιτική αντιπαράθεση όπως και τους αγώνες που έγιναν μέχρι σήμερα. Τώρα, πλέον, μπαίνουν ερωτήματα σχετικά με τον πόλεμο, την υπόσταση, την ύπαρξη της χώρας, τη διάλυση της κοινωνίας, την ανημποριά ατομικής λύσης και επιβίωσης. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι συμβαίνει κάτι μεγάλο, ότι πλησιάζουμε σε εθνική και κοινωνική καταστροφή, άσχετα αν δεν μπορεί να το εκφράσει με αυτούς τους όρους. Εκατοντάδες χιλιάδες (αν όχι και εκατομμύρια) άνθρωποι σε ολόκληρη την χώρα αναρωτιούνται για το πού πάμε, αν θα έχει τέλος ή όχι το κακό, για το πού τελικά θα φθάσουμε. Έτσι, όμως, από την απορία (πού πάμε;) και την διαπίστωση (εθνική και κοινωνική καταστροφή) προχωράμε στην περιοχή του υποκειμένου όπου τίθεται πάλι με μια σειρά ερωτημάτων: τι μπορεί να βάλει τέλος στην καταστροφή ή να την αντιμετωπίσει; Πώς μπορεί να υπάρχει η χώρα και η κοινωνία στις συνθήκες που δημιουργούνται; Υπάρχει διέξοδος και πώς οικοδομείται;
Το κύριο ερώτημα σήμερα, το κεντρικό ζήτημα είναι το πώς η κοινωνία και ο λαός μπορούν να συγκροτηθούν σε ενεργό υποκείμενο. Μέσα από μια πολύπλευρη διαδικασία κι όχι με τα στερεοτυπικά σχήματα του παρελθόντος. Αυτό το ζήτημα πρέπει να ανοίξει διάπλατα, να γίνει το κυρίαρχο, να διατρέξει όλες τις διεργασίες, να εισβάλει σε όλους τους κοινωνικούς χώρους, να απαιτηθεί από τη διανόηση να πάρει θέση απέναντί του, να μιλήσει ο απλός κόσμος για τις ανησυχίες και τον πόνο του, να έρθουν σε επαφή οι ζωντανές δυνάμεις του τόπου. Ο Δρόμος ανοίγει τις στήλες του σε αυτήν την διερεύνηση-συζήτηση.
- See more at: http://www.e-dromos.gr/akefali-kai-asomati-xora-aporhmeni-koinonia/#sthash.9gSLNTXg.dpuf

Η Ευρωπαϊκή ελίτ και τα ελληνόφωνα ανδρείκελα

2-3-2014

Ραγδαίες και εθνικά επικίνδυνες οι εξελίξεις που δρομολογούνται στο λαθρομεταναστευτικό λίγο πριν την απρόβλεπτη έκρηξη

Την ίδια στιγμή που το λαθρομεταναστευτικό ξεφεύγει πλέον από κάθε έλεγχο, ένας ιδιότυπος μα πάνω απ όλα επικίνδυνος διχασμός παγιδεύει με τρόπο νοσηρό την Ελληνική κοινωνία…


Οι Συμπληγάδες του νεοταξίτικου ιδεολογήματος που επιχειρεί να διαχωρίσει έναν λαό που δέχεται πολλαπλά χτυπήματα, σε«ρατσιστές κι αντιρατσιστές», φαίνεται πως κάνουν καλά τη δουλειά τους, κι αυτή η βρωμερή αντίληψη ενσωματώνεται πλέον και στην καθημερινότητα των πολιτών.

Δεν είναι τυχαία, αλλά απόλυτα κατευθυνόμενη και πλήρως χορογραφημένη αυτή η ιδιότυπη αντίληψη των πολιτών απέναντι στον ίδιο τον εαυτό τους. Είναι μια αντίληψη πίσω από την οποία επιχειρείται να συγκαλυφθούν και εν τέλει να ευνουχιστούν, συγκεκριμένες αλήθειες που αφορούν, και στη φύση του προβλήματος, και στις στρατηγικές επιδιώξεις που το συνθέτουν, και στην ανεπάρκεια όλων αυτών που υποτίθεται ότι το διαχειρίζονται, αλλά πρωτίστως στον εθνικά επικίνδυνο ρόλο των κυβερνώντων.

Η δικαίωση όλων όσων επιμέναμε πως η μονομερής επίκληση της ανθρωπιστικής διάστασης του λαθρομετανστευτικού, δεν ήταν ούτε ειλικρινής ούτε αθώα, δυστυχώς υπήρξε πανηγυρική. 

Η πραγματική φυσιογνωμία του προβλήματος, που αποτελεί ισχυρό γεωπολιτικό εργαλείο, για την επιβολή συγκεκριμένων στρατηγικών σχεδιασμών, αποκαλύπτεται με τρόπο τραγικό καθημερινά, κι απέναντι σ αυτό, δυστυχώς υπάρχει ένα πολιτικό σύστημα, που παραδέρνει στα ιδεολογήματα και στην προσχηματική υποκρισία, άρα και εξ ορισμού ανίκανο όσο και...
ακατάλληλο να το διαχειριστεί. 

Ακόμη και σήμερα, κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι «αντιπαρατίθενται» προσχηματικά υιοθετώντας ή καταγγέλοντας συνθήκες και πρωτόκολλα (πχ Δουβλίνο ΙΙ, Συνθήκη Σένγκεν κλπ),αρνούμενοι να συνειδητοποιήσουν ότι το πρόβλημα εκ των πραγμάτων ξεπερνά τις προβλέψεις αυτών των συνθηκών.

Το σύνολο της Ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ και ο φτωχοπρόδρομος Τσίπρας, επιχειρούν να προσδιορίσουν τον τρόπο με τον οποίο θα αποτελέσει η χώρα μας το εξιλαστήριο θύμα ολέθριων επιλογών, και όλοι μαζί επιχειρούν να αντιστοιχίσουν εμμονικά ένα πρωτόγνωρο γεωστρατηγικό πρόβλημα, σε πρωτόκολλα, διεθνείς προβλέψεις και διάφορους άλλους νεοτραξίτικους νεολογισμούς.

Η αθλιότητα αυτής της κυβέρνησης, βρίσκεται στο ότι ενώ εξαπατά την κοινωνία με την υποτιθέμενη προσπάθειά της να διαχειριστεί το πρόβλημα ανθρωπιστικά και πολιτισμένα, στην πράξη λειτουργεί ως δεκανέας του σουλτάνου, σπέρνοντας καθημερινά στα σωθικά της Ελλάδας από τη μία άκρη μέχρι την άλλη, καταυλισμούς που σύντομα θα μετασχηματιστούν σε δολοφονικά στρατόπεδα εφόρμησης των ισλαμιστών σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας.


Η υγιής, η αυθόρμητη, η ενστικτώδης και πρωτογενής αντίδραση των Ευρωπαϊκών κοινωνιών αφορίζεται ως ακροδεξιά, ως ρατσιστική, ως μισάνθρωπη… Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται και στη χώρα μας κάθε φωνή που αντιδρά σ αυτό τον εφιάλτη… Και μέσα σ αυτό το καθεστώς της ιδιότυπης ιδεολογικής και επικοινωνιακής τρομοκρατίας, υλοποιείται σχεδόν ανεμπόδιστα, ένα επικίνδυνο σχέδιο από τους ελληνόφωνους εφιάλτες.

Τα ερωτήματα όμως που προκύπτουν είναι αμείλικτα. 
Ας τα θέσουμε… ας επιχειρήσουμε να τα απαντήσουμε… Και ας προσπαθήσουμε να συνειδητοποιήσουμε ποια ακριβώς θα είναι η επόμενη μέρα για την Ελλάδα, για τα Βαλκάνια και για ολόκληρη την Ευρώπη.

Από τη στιγμή που το πρόβλημα, δεν είναι μονάχα ανθρωπιστικό αλλά είναι εξόχως γεωστρατηγικό, μπορεί ο πρωθυπουργός αλλά και το σύνολο των πολιτικών κομμάτων να μας εξηγήσει: Ποιος το σχεδίασε… Ποιος το χορογραφεί… Τι ακριβώς επιδιώκεται μέσα από αυτό… Και εν τέλει ποιού τα συμφέροντα και οι επιδιώξεις εξυπηρετούνται μέσα από αυτή την πρωτοφανή ιστορικά μετακίνηση ισλαμικών πληθυσμών στην «άπιστη Ευρώπη»???

Αν το συγκεκριμένο πρόβλημα, βρεθεί κάποιος τρόπος – ο όποιος τρόπος – να διευθετηθεί διαχειριστικά στα πλαίσια του συμβουλίου κορυφής της Ε.Ε ή ακόμη και στα πλαίσια του ΟΗΕ όπως φιλοδοξεί η Ελληνική κυβέρνηση, θα έχει ακυρωθεί ο γεωστρατηγικός του χαρακτήρας, ή απλά θα κληθεί ολόκληρος ο μηχανισμός να δουλέψει – και μάλιστα αφιλοκερδώς - προκειμένου να οργανώσει για λογαριασμό του χορογράφου, το ύπουλο και αυτοκτονικό σχέδιο χωροθέτησης ισλαμικών θυλάκων σε ολόκληρη την Ελλάδα και την ευρώπη???

Το αίτημα για άνοιγμα των συνόρων, ένα αίτημα που προσωρινά φαίνεται να ανακουφίζει τη στενάζουσα Ελλάδα, αντιμετωπίζει το πρόβλημα ή διευκολύνει την υλοποίηση του πιο ύπουλου και καλοστημένου γεωστρατηγικού σχεδίου όλων των εποχών???
  • Η Ελλάδα, έχει συνειδητοποιήσει με τι ακριβώς βρίσκεται αντιμέτωπη σε σχέση με το λαθρομεταναστευτικό??? Έχει απέναντί της δαιμονοποιημένες και ακροδεξιές Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μόνο??? Μήπως έχει και λαούς που έχουν τη δική τους εμπειρία συμβίωσης με ισλαμικές κοινότητες και έχουν πλήρη επίγνωση των ωφελημάτων που ανακύπτουν από αυτή τη συμβίωση??? Μήπως έχει επίσης απέναντί της μια Τουρκική ηγεσία, που δε βαδίζει ποτέ στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, αλλάκινείται στη βάση συγκεκριμένων γεωστρατηγικών σχεδιασμών και έχει τη μαεστρία αλλά και την αποφασιστικότητα να υλοποιεί με κάθε τίμημα τα σχέδια της???
  • Έχει συνειδητοποιήσει άραγε, πως επειδή ακριβώς  η Τουρκία προεξοφλεί στρατηγική ήττα τόσο στη Συρία όσο και στο Κουρδικό, σχεδιάζει ήδη επιμελώς ένα ισχυρό γεωστρατηγικό αντιστάθμισμα κι αυτό δεν είναι άλλο από την ακύρωση του στάτους στο Αιγαίο και την εδραίωση της παρουσίας της σε ολόκληρη την Ευρώπη???
  • Έχει άραγε σκεφτεί ολόκληρος ο ανθρωπιστικά ευαίσθητος πολιτικός κόσμος της χώρας, τι ακριβώς θα συμβεί αν τα στρατεύματα του Άσαντ ανακαταλάβουν το Χαλέπι??? Πόσες εκατοντάδες χιλιάδες νέοι πρόσφυγες θα μετακινηθούν στην τουρκική επικράτεια, πόσες χιλιάδες θα είναι οι τζιχαντιστές μαχητές ανάμεσά τους, και που θα καταλήξουν όλοι αυτοί σε τελευταία ανάλυση???

Δυστυχώς, η συνειδητά ένοχη νεοταξίτικη περί των πραγμάτων αντίληψη, και τα εμμονικά ιδεολογήματα του ψευδο-ουμανισμού, καθιστούν το σύνολο του πολιτικού κόσμου ακατάλληλο να συνειδητοποιήσει το πραγματικό εύρος του προβλήματος, την πραγματική του ταυτότητα και φυσιογνωμία, και φυσικά τον καθιστούν ακατάλληλο όσο δεν απεμπλέκεται από αυτά, να υπερασπιστεί αποτελεσματικά την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας.

Όποια και αν είναι λοιπόν η εξέλιξη… Με κλειστά η ανοικτά τα σύνορα των Σκοπίων… Με περισσότερο ή λιγότερο διεθνοποιημένο το πρόβλημα στους διεθνείς οργανισμούς… Με περισσότερη η λιγότερη παρουσία του ΝΑΤΟ και της FRONTEX στο Αιγαίο… Ένα πράγμα είναι βέβαιο.

Ολόκληρη η Ευρώπη… Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί… Με την ανοχή και δυστυχώς με την πρωτοκαθεδρία των ελληνόφωνων εφιαλτών… Όλοι δουλεύουν σήμερα για να εξυπηρετήσουν με τον καλύτερο τρόπο το βρώμικο γεωστρατηγικό σχέδιο της Τουρκίας και το κάνουν συνειδητά ή ασυνείδητα.

Η οριστική και σωστά στοχευμένη λύση για την αποτροπή αυτού του σχεδίου, έξω από ανθρωπισμούς και τρισάθλια ιδεολογήματα, είναι και μοναδική. Και σ αυτήν ακριβώς τη λύση ώφειλε να πρωτοστατήσει η Ελλάδα.

Να απαιτήσει δηλαδή, ολόκληρη η Ευρώπη, και οι διεθνείς οργανισμοί, να συμφωνήσουν σε ένα και μόνο πράγμα.

Την οργάνωση μιας γενικευμένης επιχείρησης απέλασης των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών που εισέβαλαν τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, στο φυσικό περιβάλλον από το οποίο ξεκίνησαν.

Η μοναδική λύση είναι η οργανωμένη διεθνής επιχείρηση απέλασης όλων αυτών στην ομόδοξη και ασφαλή γι αυτούς Τουρκία.

Αυτή είναι η μοναδική λύση που ξεχειλίζει ΚΑΙ ρεαλισμό… ΚΑΙ ανθρωπισμό… ΚΑΙ την καταλληλότερη απάντηση που θα ανακόψει και θα ακυρώσει οριστικά το βρώμικο σχέδιο για την ισλαμική κατάληψη της Ευρώπης.

Κάθε άλλη επιλογή… Όσους ανθρωπισμούς και αν επικαλείται… Με όσα αντιϊμπεριαλιστικά συνθήματα και αν επενδυθεί… 

Θα είναι μια υποκριτική επιλογή… Μια αντιουμανιστική επιλογή… Μια εθνικά επικίνδυνη επιλογή… Μια δόλια επιλογή που μόνο το νεοταξίτικο σχέδιο υπηρετεί και θέτει εαυτόν στην εξυπηρέτηση του Τουρκικού Ιμπεριαλισμού που δρομολογεί τη ραγδαία αναβίωση ενός επικίνδυνου IMPERIOUM το οποίο απειλεί να καταπιεί και την πατρίδα μας και την Ευρώπη.

ΤΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΕΥΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ STAR

ΟΥΤΕ ΜΥΓΑ ΣΤΟ... ΞΥΛΙΝΟ ΣΠΑΘΙ ΤΟΥ!


Εκτύπωση
2/3/16 

του ΑΡΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ
Μη σας ξεγελούν οι μνημονιακοί νόμοι, τα φληναφήματα με τη Μέρκελ και τον Ολάντ, η παράδοση του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ. Πέρα από όλα τα επιφαινόμενα, αυτή η μεγάλη καρδιά χτυπάει πάντα αριστερά. Κι αν χρειάστηκε να πέσει στο βούρκο της συνθηκολόγησης, το έκανε για καλό σκοπό, χωρίς να πάψει να κοιτάει τα άστρα. Αυτό ήταν σε χοντρές γραμμές το κεντρικό μήνυμα της συνέντευξης που παραχώρησε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο STAR και τον Νίκο Χατζηνικολάου. Μια συνέντευξη που απευθυνόταν λιγότερο στο ευρύ κοινό και περισσότερο στον πυρήνα των στελεχών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν μια προσπάθεια του πρωθυπουργού να ανεβάσει καταρρακωμένο το ηθικό του στρατεύματος και να αναστείλει τις τάσεις αποσυσπείρωσης, εν όψει των κρίσιμων νομοσχεδίων για το ασφαλιστικό και το φορολογικό, τα οποία, όπως ο ίδιος προανήγγειλε, θα εισαχθούν για ψήφιση στη Βουλή αυτό το μήνα.
Τα νέα που μας έφερε δεν ήταν, βέβαια, και τόσο ευχάριστα, καθώς διαβεβαίωσε για άλλη μια φορά τους δανειστές ότι θα εφαρμόσει μέχρι κεραίας τις μνημονιακές δεσμεύσεις του, συμπεριλαμβανομένης της περικοπής της συνολικής ασφαλιστικής δαπάνης κατά 1,8 δισ ευρώ. Αναζητώντας εναγωνίως να κλείσει, το συντομότερο δυνατό, την αξιολόγηση, ο πρωθυπουργός προανήγγειλε, ουσιαστικά, αναθεώρηση του σχεδίου Κατρούγκαλου... επί τα χείρω, ανοίγοντας το παράθυρο για μείωση των κύριων συντάξεων άνω των 1.200 ευρώ. Ωστόσο, τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να χάνουν την ελπίδα τους. Ακόμη τούτη η άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες, αλλά το Πάσχα θα φέρει την ποθητή σταθεροποίηση και ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, μας διαβεβαίωσε ο Αλέξης Τσίπρας. Αμήν!
Τέλος πάντων, μπορεί στο οικονομικό πεδίο να μας έχετε υποτάξει, αλλά στο προσφυγικό, όλα κι όλα, δεν θα μας μετατρέψετε σε αποθήκη ψυχών, διεμήνυσε στους Ευρωπαίους εταίρους του ο πρωθυπουργός, απειλώντας ότι δεν θα διστάσει να ασκήσει βέτο στις επόμενες συνόδους κορυφής. Μόνο που δε μας είπε σε τι ακριβώς θα ασκήσει βέτο; Και γιατί δεν το άσκησε στην τελευταία σύνοδο κορυφής, όταν υπήρχε στην ημερήσια διάταξη κάτι πολύ απτό και πολύ κρίσιμο για τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων- το σχέδιο συμβιβασμού με τον Κάμερον για να αποτραπεί το Brexit. Άλλωστε, οι Ευρωπαίοι έχουν διαπιστώσει στο πρόσφατο παρελθόν τι αξίζουν οι κόκκινες γραμμές και οι απειλές για βέτο από την πλευρά του Αλέξη Τσίπρα. Όσο για το ΝΑΤΟ, ε ναι, δεν είναι και τόσο αριστερό να το κουβαλάς στο Αιγαίο για να πνίγει τους πρόσφυγες, αλλά το έκανε για το συμφέρον της χώρας, για την Ελλάδα ρε γαμώτο, που θάλεγε και ο Πάνος Καμμένος.
Αλλά εκεί που άστραψε και βρόντηξε ο πρωθυπουργός ήταν όταν εκλήθη να απαντήσει στην καταγγελία Βαρουφάκη ότι επιθυμούσε να επικρατήσει το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα που ο ίδιος είχε αποφασίσει. Και στο ερώτημα ενός τηλεθεατή, που εξέφραζε την πικρία πάρα πολλών αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων, “με ποιο δικαίωμα μετέτρεψες το δικό μου ΟΧΙ σε ΝΑΙ, Αλέξη”; Εδώ ο πρωθυπουργός ήταν αποστομωτικός. Ο Βαρουφάκης είναι “ανόητος” και φταίω εγώ που τον έκανα υπουργό. Όσο για το άλλο, “πρέπει να τελειώνει αυτή η πλάκα, ότι εγώ μετέτρεψα το ΟΧΙ σε ΝΑΙ”! Πλάκα; Ναι, πλάκα! Γιατί όπως μας είπε ο Αλέξης Τσίπρας, πάλεψε με νύχια και με δόντια μέχρι το τέλος κι αν τελικά συνθηκολόγησε, τόκανε για την Ελλάδα, πάλι για την Ελλάδα και μόνο για την Ελλάδα, γιατί συνειδητοποίησε ότι δεν έχει το δικαίωμα “να παίξει τη χώρα στα ζάρια”. Δηλαδή, επί επτά μήνες έπαιζε τη χώρα στα ζάρια, μέχρι να το πάρει απόφαση να κόψει αυτή την κακή συνήθεια, αλλά κάλιο αργά, παρά ποτέ...
Αναπόφευκτα, η συζήτησε έφτασε και στο ψυχόδραμα Τσίπρα- Ψυχάρη- γάτας των Ιμαλαίων. “Μπορώ να συναντηθώ και με τον διάβολο, αλλά δεν πρόκειται να του παραδώσω την ψυχή μου”, μας διαβεβαίωσε ο πρωθυπουργός. Δεν απάντησε όμως γιατί χρειάστηκαν τέσσερις συναντήσεις για να εξηγήσει στον “διάβολο” ότι αυτή η αγνή ψυχή δεν είναι για πούλημα (σε αντίθεση με άλλα, υλικότερα κεφάλαια που διαθέτει αυτός ο τόπος) και γιατί έπρεπε και οι τέσσερις συναντήσεις να μείνουν κρυφές από την κοινή γνώμη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση με άλλες συναντήσεις του με εκδότες και οικονομικούς παράγοντες. Όσο για τις στεντόρειες ιαχές του ότι “για θέματα ηθικής τάξης δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του”, όπως λέει η παροιμία... γάτος ερωτοτροπεί, γάτος σκούζει!

http://www.iskra.gr/index.php

Το χρήμα και τα Έθνη (β Μέρος)


2-ΜΑΡΤΙΟΤ 2016
Print Friendly
ΕΙΚΟΝΑ-Ευρώ
Εάν το ευρώ εξελισσόταν στο νούμερο ένα αποθεματικό νόμισμα, με τη σταδιακή συμμετοχή της Ρωσίας και με την ένωση των δύο χριστιανικών Θρησκειών, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός θα επικρατούσε ειρηνικά σε ολόκληρο τον πλανήτη   

.
«Θα μπορούσε να ντραπεί κανείς, να απογοητευθεί και να χάσει την τελευταία του ελπίδα, βλέποντας τη χθεσινή συνέντευξη του θλιβερά πανικοβλημένου πρωθυπουργού, στο στούντιο ενός ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού. Πόσο μάλλον όταν προσπαθούσε απεγνωσμένα να παρουσιάσει το μαύρο ως άσπρο, τόσο όσον αφορά την οικονομική καταστροφή που προκάλεσε με τη σειρά του στη χώρα μας, όσο και τη μητροκτονία της αριστεράς – όπου δεν δίστασε καν να ισχυριστεί πως σεβάσθηκε το «ΟΧΙ» των Ελλήνων!  
Πολύ εύκολα πάντως θα έλεγε κάποιος «Καληνύχτα Ελλάδα» μεταναστεύοντας, όταν αναφέρθηκε στα μελλοντικά του σχέδια – εάν δεν γνώριζε πως οι περισσότεροι πολιτικοί της χώρας, οι οποίοι αποκαλούνται συνήθως «κωμικοτραγικοί Αδώνιδες», δεν είναι τίποτε άλλο από τα φυσιολογικά υποπροϊόντα της κρίσης. Ως εκ τούτου, θα έπρεπε να αναζητούνται οι αιτίες που τους παρήγαγαν– καθώς επίσης οι λύσεις, οι οποίες δεν είναι πλέον θέμα της Ελλάδας, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης.
Εκτός εάν αποφάσιζε η Ελλάδα να αναλάβει το ρίσκο της μονομερούς αποχώρησης από τη νομισματική ένωση, αρνούμενη την εξυπηρέτηση του συνόλου των χρεών της – κάτι που δεν είναι σε καμία περίπτωση συνώνυμο με το τέλος του κόσμου, αλλά μία επώδυνη ασφαλώς διαδικασία για την πλειοψηφία των Ελλήνων, χωρίς καμία εγγύηση επιτυχίας. Στα πλαίσια αυτά κινούνται τα κείμενα μας, με την ελπίδα πως οι ηγέτες της Ευρωζώνης θα συνειδητοποιήσουν τελικά το μέγεθος του προβλήματος, καθώς επίσης τις μεγάλες προκλήσεις – αλλάζοντας πορεία στον Τιτανικό, προτού συντριβεί στα βράχια» (Ι.Ι.).
.

Άρθρο

Στο πρώτο μέρος του άρθρου μας (πηγή) αναφέραμε πως το θηριώδες χρέος της Ελλάδας είναι εκπεφρασμένο σε ένα νόμισμα, στο ευρώ, η αξία του οποίου πιθανότατα θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο, σε σχέση με τα ελληνικά εισοδήματα – μεταξύ άλλων λόγω του αποπληθωρισμού. Για την καλύτερη κατανόηση του θέματος, το δημόσιο χρέος μας στα τέλη του 2009 ήταν 299,7 δις € ή στο 129,7% ενός ΑΕΠ ύψους 231,1 δις € – έχοντας επιβαρυνθεί με ένα έλλειμμα της τάξης του 15,7% του ΑΕΠ το 2009 ή κατά 36,2 δις € σε σχέση με το 2008. Έλλειμμα για ένα κράτος είναι ότι ακριβώς οι ζημίες για μία επιχείρηση – προκαλώντας αντίστοιχα προβλήματα.
Υποθετικά τώρα, εάν το μέσο εισόδημα των Ελλήνων εκείνη την εποχή είχε το δείκτη 100, τότε το δημόσιο χρέος θα ισοδυναμούσε με το εισόδημα Χ 3 (300%). Επί πλέον, εάν οι τιμές των ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων το 2009 είχαν ξανά το δείκτη 100, τότε το δημόσιο χρέος θα ισοδυναμούσε επίσης με την τιμή των παγίων Χ 3 (300%).
Για παράδειγμα, εάν ένα νοικοκυριό έχει ετήσια εισοδήματα 10.000 € και χρωστάει 30.000 €, τότε τα χρέη του είναι όσο το εισόδημα του Χ 3 – ενώ εάν έχει περιουσιακά στοιχεία (σπίτι κλπ.) αξίας 10.000 €, τότε τα χρέη του είναι όσο η περιουσία του Χ 3.
Σήμερα, το δημόσιο χρέος μας έχει φτάσει στα περίπου 330 δις €, ενώ τα εισοδήματα έχουν μειωθεί στα 50 (πτώση 50% σε σχέση με το 2009, λόγω των μειώσεων των μισθών, των συντάξεων, της αύξησης των φόρων κοκ.).Επομένως, το δημόσιο χρέος είναι όσο τα εισοδήματα των Ελλήνων Χ 6,6 (660%) – έχει δηλαδή υπερδιπλασιαστεί. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τα πάγια περιουσιακά στοιχεία μας (ακίνητα, οικόπεδα, μετοχές κλπ.), οι τιμές των οποίων έχουν καταρρεύσει τουλάχιστον κατά 50% – οπότε το δημόσιο χρέος είναι όσο τα πάγια στοιχεία μας Χ 6,6, έχοντας επίσης υπερδιπλασιαστεί.
Στο παράδειγμα του νοικοκυριού, εάν τα ετήσια εισοδήματα του μειώνονταν στις 5.000 €, ενώ τα χρέη του αυξάνονταν στα 33.000 €, τότε θα χρωστούσε τα εισοδήματα του επί 6,6 φορές αντί επί 3. Το ίδιο θα συνέβαινε εάν οι τιμές των ίδιων περιουσιακών του στοιχείων που είχε μειώνονταν στις 5.000 € – κάτι που διαπιστώνεται σήμερα σε πάρα πολλούς Έλληνες, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους, ακόμη και αν ξεπουλήσουν τα πάντα (οπότε αυξάνονται οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις τους στο κράτος, στις τράπεζες και στα ασφαλιστικά ταμεία, διογκώνοντας το πρόβλημα χωρίς να φταίνε οι ίδιοι).
Με κριτήριο τώρα το γεγονός ότι, δεν χρεοκοπεί ποτέ μία χώρα αλλά οι Πολίτες της, αφού αυτοί καλούνται τελικά να πληρώσουν τα χρέη μέσω των μειώσεων των μισθών τους, του κοινωνικού κράτους και της αύξησης των φόρων, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας οφείλει να υπολογίζεται ως προς τα εισοδήματα – καθώς επίσης σε σχέση με τα πάγια περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων.
Στα πλαίσια αυτά, έχει υπερδιπλασιαστεί συγκριτικά με το 2009, φτάνοντας σε επίπεδα που δεν είναι πλέον δυνατόν να εξυπηρετηθούν από τα εισοδήματα των Ελλήνων – οπότε αυτό που απομένει είναι η πληρωμή του από τα πάγια περιουσιακά στοιχεία τόσο του κράτους, όσο και των Πολιτών του. Το κόστος όμως αυτής της πληρωμής σήμερα είναι υπερδιπλάσιο σε σχέση με το 2009, επειδή οι τιμές έχουν μειωθεί κατά 50% – πιθανότατα πολύ μεγαλύτερο, όταν ξεκινήσουν οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί, αφού σε αυτήν την περίπτωση οι τιμές βυθίζονται στο ναδίρ.
Κάτι σχετικά ανάλογο συμβαίνει με τα ιδιωτικά χρέη των Ελλήνων – τα οποία έχουν επίσης υπερδιπλασιαστεί, σε όρους εισοδημάτων και περιουσιακών στοιχείων, παρά το ότι δεν πήραν νέα δάνεια. Επομένως, η εξυπηρέτηση τους μέσω των εισοδημάτων είναι αδύνατη, οπότε επιδιώκεται με την κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων – όπου όμως θα απαιτηθούν πολύ περισσότερα, σε σχέση με το εάν κάτι τέτοιο συνέβαινε το 2009.
Η μοναδική λογική λύση λοιπόν της Ελλάδας, εάν η Ευρωζώνη δεν λύσει συνολικά το πρόβλημα, δεν είναι άλλη από τη μονομερή στάση πληρωμών – έτσι ώστε να επιδιώξει την ονομαστική διαγραφή του χρέους της, εν πρώτοις του δημοσίου και στη συνέχεια του ιδιωτικού. Προφανώς σε ένα ποσοστό, το οποίο να πλησιάζει τις ζημίες που έχουν υποστεί οι Έλληνες μετά το 2009 – με υπαιτιότητα αυτών που τους επέβαλλαν τααυτοκαταστροφικά μνημόνια, όπως τα αποκάλεσε ο Βρετανός κεντρικός τραπεζίτης.
Οι ζημίες αυτές, με κριτήριο τη σημερινή σχέση του δημοσίου χρέους ως προς τα εισοδήματα, καθώς επίσης ως προς την ακίνητη περιουσία των Ελλήνων, είναι κυριολεκτικά τρομακτικές – εκτός του ότι έχει καταστραφεί σχεδόν εξ ολοκλήρου ο παραγωγικός ιστός της χώρας. Εάν δε προσθέσει κανείς την αύξηση της ισοτιμίας του ευρώ στην Ελλάδα, με την ευρεία έννοια του όρου, λόγω του αποπληθωρισμού, τότε θα κατανοήσει πως οι διαγραφές είναι μονόδρομος – αφού η εναλλακτική λύση τους είναι κυριολεκτικά ο θάνατος όλων των εισοδηματικών τάξεων, εκτός ίσως από την ανώτατη.

Η ιστορική αμνησία της Γερμανίας

Περαιτέρω στο θέμα μας, μετά το τέλος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, οι νικητές επέβαλλαν μέσω της συνθήκης των Βερσαλλιών αποζημιώσεις στους ηττημένους – κυρίως στη Γερμανία αλλά, επίσης, στην Αυστρία, στην Ουγγαρία, στη Βουλγαρία και στην Τουρκία. Ορισμένες από αυτές ήταν σε είδος, όπως για παράδειγμα σε λιγνίτη, αλλά στην περίπτωση της Γερμανίας οι περισσότερες ήταν σε χρυσό ή σε ξένο νόμισμα – όπου η επιτροπή όρισε ένα ποσόν της τάξης των 132 δις χρυσών μάρκων.
Επειδή τώρα η Γερμανία καθυστερούσε τις πληρωμές, η Γαλλία και το Βέλγιο κατέλαβαν ορισμένα εδάφη της τον Ιανουάριο του 1923 – με στόχο να την πιέσουν. Το γεγονός αυτό οδήγησε τελικά σε μία συμφωνία μεταξύ των συμμάχων (σχέδιο Dawes του 1924, σχέδιο Young του 1929-30), μέσω της οποίας μειώθηκαν και αναδιαρθρώθηκαν οι αποζημιώσεις – οι οποίες όμως πληρώνονταν με δάνεια της Γερμανίας από τις Η.Π.Α. που τελικά δεν μπόρεσαν να εξυπηρετηθούν.
.
ΓΡΑΦΗΜΑ - Το χρηματοπιστωτικό σύστημα Dawes & Young
.
Συνεχίζοντας, οι αποζημιώσεις ακυρώθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τη συνθήκη της Λωζάννης το 1932 – ενώ συνολικά η Γερμανία πλήρωσε ένα ελάχιστο μέρος τους. Το σημαντικότερο όμως στοιχείο, σε σχέση με την Ελλάδα σήμερα, ήταν η δήλωση του υπουργού οικονομικών της το 1934 (H. Schacht), σύμφωνα με την οποία: «Μία χώρα μπορεί να πληρώσει τότε μόνο τα χρέη της, όταν έχει πλεονάσματα στο εμπορικό της ισοζύγιο«.
Με δεδομένα λοιπόν τα ελλείμματα της Ελλάδας αλλά και άλλων κρατών (γράφημα σύγκρισης με την Πορτογαλία), τα οποία έχουν μεν σε κάποιο βαθμό περιορισθεί όχι λόγω της αύξησης των εξαγωγών αλλά ένεκα της μείωσης των εισαγωγών, εξαιτίας της οικονομικής της αδυναμίας, η εξυπηρέτηση των χρεών της είναι αδύνατη – αφού ο οικονομολόγος του ναζισμού δεν αμφισβητήθηκε ποτέ.
.
ΓΡΑΦΗΜΑ - Ελλάδα, Πορτογαλία, εμπορικό ισοζύγιο, σύγκριση
.
Ολοκληρώνοντας, θα υπενθυμίσουμε επί πλέον την αντιμετώπιση της Γερμανίας το 1953, όπου διαγράφηκε το μεγαλύτερο μέρος των χρεών της, ενώ τα υπόλοιπα αναδιαρθρώθηκαν με ρήτρα αύξησης των εξαγωγών της – έτσι ώστε ουσιαστικά να πληρώνονται από τους εμπορικούς της εταίρους.
Ως εκ τούτου, το να ξεχνάει η Γερμανία το παρελθόν της, οπότε να απαιτεί από την Ελλάδα την εξόφληση όλων των υποχρεώσεων της, παρά το ότι γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα πως είναι αδύνατον, δεν οδηγεί πουθενά – ενώ θα προκαλέσει τη διάλυση της Ευρωζώνης, αφού τα ίδια προβλήματα έχουν πολλές άλλες χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία κοκ.
.

Τα αδιέξοδα της Ευρωζώνης

Ανεξάρτητα τώρα από τη μη αλληλέγγυα, ιδιοτελή και απολύτως εγωιστική συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα, οι χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας έχουν ήδη ξεκινήσει το μακρύ και αργό ταξίδι της επιστροφής τους στην πλήρη απασχόληση – οπότε τα εξωτερικά τους ελλείμματα θα αρχίσουν ξανά να αυξάνονται. Ως εκ τούτου, δεν είναι καθόλου βέβαιη η εξυπηρέτηση των δημοσίων χρεών τους – πόσο μάλλον όταν με κάθε νέο δανεισμό τους κλιμακώνονται, ενώ προστίθεται το κόστος του μεταναστευτικού.
Όταν μία χώρα οφειλέτης τώρα αντιμετωπίζει δυσκολίες, όσον αφορά την εξυπηρέτηση των χρεών της, επιλέγεται η παράταση της περιόδου αποπληρωμής τους – μία απολύτως ψευδαισθησιακή κατάσταση, η οποία είναι αδύνατον να συνεχίζεται στο διηνεκές. Μοιάζει με την προσφιλή τακτική των τραπεζών, όσον αφορά τα επισφαλή τους δάνεια – με την έννοια πως είναι απρόθυμες να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, την απώλεια τους δηλαδή, διαγράφοντας τα, έως ότου υποχρεωθούν τελικά να το κάνουν.
Από την άλλη πλευρά, με κριτήριο την ιστορία, η πολιτική ένωση των χωρών της Ευρωζώνης (η οποία θα έλυνε αυτόματα τα προβλήματα της ύπαρξης πλεονασματικών και ελλειμματικών κρατών στο εσωτερικό της, καθώς επίσης δανειστών και οφειλετών όπως στο παράδειγμα των ομοσπονδιακών κρατιδίων της Γερμανίας), είναι απίθανο να επιτευχθεί γρήγορα – μέσα από την υποστήριξη ενός τέτοιου σχεδίου από τους Πολίτες.
Ακόμη χειρότερα, η νομισματική ένωση έχει δημιουργήσει δύο βασικά αντίπαλα στρατόπεδα, τα οποία συγκρούονται μεταξύ τους: μία κεντρική ελίτ από τη μία πλευρά, υπηρέτη του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου σε μεγάλο βαθμό, καθώς επίσης τις δυνάμεις της δημοκρατίας σε εθνικό επίπεδο από την άλλη.
Το γεγονός αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για τη βιωσιμότητα της Ευρωζώνης – ενώ η πρόθεση της ελίτ να δρομολογήσει τη δημοσιονομική ένωση, εν πρώτοις μέσω της ίδρυσης ενός ενιαίου υπουργείου οικονομικών, άρα με τη μεταβίβαση εξουσιών σε ένα μη εκλεγμένο κέντρο, θα συναντήσει μεγάλες λαϊκές αντιστάσεις.
Την ίδια χρονική στιγμή, η Γερμανία ευρίσκεται απέναντι σε ένα μεγάλο δίλημμα: είτε να στηρίξει τις αδύναμες χώρες της Ευρωζώνης με απροσδιόριστα ποσά, για ένα ασαφές χρονικό διάστημα, είτε να διαλύσει τη νομισματική ένωση – ενδεχομένως αποχωρώντας η ίδια, κάτω από τις πιέσεις των Πολιτών της. Κάτι τέτοιο όμως θα της προκαλούσε μεγάλες ζημίες – ισχυρή ανατίμηση του νομίσματος της, ραγδαία μείωση των εξαγωγών της, ανεργία, χρεοκοπίες, απώλειες των πιστώσεων του Target II κοκ.
Ένα σχετικά αντίστοιχο δίλημμα έχουν οι χώρες της περιφέρειας – αφού δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της ανεργίας, της μαζικής μετανάστευσης των νέων, της ύφεσης, των ελλειμμάτων κοκ. παραμένοντας μέλη της νομισματικής ένωσης. Εν τούτοις, γνωρίζουν πολύ καλά πως η έξοδος τους από το ευρώ, ακόμη και αν δεν θα τις οδηγούσε στο χάος, θα μείωνε σημαντικά το βιοτικό τους επίπεδο, ενώ θα συνοδευόταν από πλήθος άλλες παρενέργειες – οπότε δεν είναι καθόλου εύκολο να την αποφασίσουν.
.

Επίλογος

Συμπερασματικά λοιπόν, είτε παραμείνει τελικά η Ευρωζώνη ενωμένη, είτε επιλεχθεί η από κοινού επιστροφή όλων των κρατών μαζί στην αφετηρία, στην προ ευρώ εποχή δηλαδή (άρθρο), η ιδανικότερη λύση φαίνεται να είναι η δημιουργία ενός ειδικού μηχανισμού – μέσω του οποίου να είναι δυνατή η αναδιάρθρωση ή/και η διαγραφή μέρους των χρεών ορισμένων χωρών της νομισματικής ένωσης. Έτσι θα υπάρξει τουλάχιστον ένα χρονικό διάστημα αναπροσαρμογής – ενώ θα αποφευχθούν οι εξευτελιστικές συμφωνίες που δεν οδηγούν πουθενά, όπως αυτή που υπέγραψε η Ελλάδα τον Ιούλιο του 2015.
Ο μηχανισμός αυτός θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα μίας πανευρωπαϊκής σύσκεψης με θέμα την αντιμετώπιση των χρεών – όπως αυτή του Bretton Woods μετά το δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, από την οποία προέκυψαν το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα. Στο σημείο αυτό είναι σωστό να υπενθυμίσουμε πως η λειτουργία του ΔΝΤ έως τη δεκαετία του 1970, όπου δυστυχώς εξελίχθηκε σε ένα «ληστρικό» όργανο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, ήταν υποδειγματική – αφού βοήθησε πάρα πολλές χώρες να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα τους, ακόμη και τη Μ. Βρετανία.
Σε κάθε περίπτωση, η διαγραφή χρεών ορισμένων κρατών, όπως της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας, είναι αναπόφευκτη – χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι, θα έλυνε όλα τα προβλήματα της Ευρωζώνης.
Αντίθετα, θα παρέμεναν άλυτα τα βασικότερα, λόγω των οποίων θα δημιουργούνταν ξανά βουνά ελλειμμάτων και χρεών: οι διαφορές στην ανταγωνιστικότητα και η αδυναμία εφαρμογής μίας αποτελεσματικής κοινής νομισματικής πολιτικής από μία κοινή κεντρική τράπεζα, σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Πόσο μάλλον όταν αυτή η κεντρική τράπεζα είναι υποχείριο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κτήνους – ενώ στηρίζει αποκλειστικά και μόνο το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα, εις βάρος των φορολογουμένων Πολιτών.
Εν τούτοις, ίσως οι λύσεις αυτές προκύψουν αφού προηγηθεί η ρύθμιση των χρεών και ιδρυθούν σε σωστές βάσεις οι δύο νέοι Θεσμοί: το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (ΕΝΤ), καθώς επίσης η Πανευρωπαϊκή Τράπεζα.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα καθιστούσε το ευρώ σταδιακά κυρίαρχο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, το οποίο θα είχε ως αποτέλεσμα τη διάχυση του ευρωπαϊκού πολιτισμού σε ολόκληρο τον πλανήτη – όπως συνήθως συμβαίνει με τα παγκόσμια αποθεματικά (ανάλυση), τεκμηριώνοντας πως υπάρχει πράγματι μία σχεδόν απόκοσμη σχέση μεταξύ των Εθνών και των νομισμάτων τους. Η συμμετοχή της Ρωσίας, καθώς επίσης η ένωση των δύο μεγάλων χριστιανικών Θρησκειών θα βοηθούσε ενδεχομένως ακόμη περισσότερο – καθιστώντας την Ευρώπη ενεργειακά και στρατιωτικά ανεξάρτητη.

Η ΥΠΟΔΟΥΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΡΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΩΣΙΛΟΓΟΥΣ

Τετάρτη, 2 Μαρτίου 2016


 ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΣΑΝ ΖΗΤΙΑΝΟΣ


ΤΟ ΔΙΑΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΚΡΙΣΗ-ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ:ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ




Α) ΤΟ ΔΙΑΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΣΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ

Σαν να μην έφτανε η άμεση απειλή της μετατροπής της Ελλάδας σε ένα μόνιμο και απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών ή «Hot Spots», η οποία εντείνει τη γενική κοινωνική οικονομική και πολιτισμική υποβάθμιση της Πατρίδας μας από τις ντόπιες και ξένες ελίτ…έρχεται και το χοντρό ξεπούλημα του αγώνα των αγροτών από τα «αριστερά και δεξιά αμορτισέρ» του συστήματος.

Διότι μόνον αφελείς πλέον δεν βλέπουν στην προτροπή «Περιμένουμε πότε θα κατατεθούν τα νομοσχέδια φορολογικό/ασφαλιστικό» το χοντρό ξεπούλημα και των δύο ομάδων μπλόκων που επισκέφθηκαν τον Τσίπρα, αφού το αρχικό αίτημα όλων ήταν η απόσυρση κάθε σκέψης για αλλαγές στο φορολογικό και ασφαλιστικό με βάση το νέο Μνημόνιο που ψήφισε η «Αριστερή» Κυβέρνηση των πολιτικών απατεώνων. Εκτός αν οι αγροτοπατέρες που αποπροσανατολίζουν τη μικρομεσαία αγροτιά πιστεύουν ότι έπεισαν την κυβέρνηση αυτή και δεν θα εφαρμόσει το Μνημόνιο που υπέγραψε..!

Και μόνο αηδία προκάλεσαν βέβαια στους σκληρά αγωνιζόμενους αγρότες τα τσίπουρα και οι –σε «κουτσαβάκικο στυλ»– δηλώσεις Μπούτα έξω από το Μέγαρο Μαξίμου όταν παρουσίαζε τα λεγόμενα «αιτήματα αιχμής» [Βλ.Δηλώσεις Μπούτα μετά από τη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου]

Γράφαμε όμως προειδοποιώντας τους αγρότες σε σχέση με το εξ αρχής διαφαινόμενο ξεπούλημα του Αγροτικού Κινήματος από τα «αριστερά και δεξιά» γρανάζια του καθεστώτος.

«Οι αγρότες πρέπει να επαγρυπνούν και να έχουν τα μάτια και τα αυτιά τους ανοιχτά. Δεν πρέπει να επιτρέψουν σε κανέναν να τους εξαπατήσει ..μέσα από κινήσεις φτηνού εντυπωσιασμού (π.χ. ανώδυνες για το σύστημα παρελάσεις μπρος απ’ τη Βουλή). Ούτε πρέπει να συρθούν πίσω από ελιγμούς-ξεφούσκωμα του αγώνα, όπως .. διήμερες κατασκηνώσεις και λοιπά πανηγυράκια…Όλοι αυτοί προσπαθούν με διάφορους τρόπους να τους μαντρώσουν και να τους παραδώσουν αμαχητί στους πολιτικούς απατεώνες τους ΣΥΡΙΖΑ και στην Υ/Ε που διαχειρίζεται την νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και απαιτεί την καταστροφή του αγροτικού μας τομέα.»


Και από ότι φαίνεται τα κατάφεραν!!

Δεν γνωρίζουμε εάν οι «παλιοί» κόκκινοι αγροτοπατέρες –ως μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ– απηχούν τις θέσεις του κόμματος. Ελπίζουμε το ΚΚΕ να μην έχει φθάσει στο επίπεδο να στηρίζει τον Μπούτα που ουσιαστικά έκανε το μνημόσυνο των κινητοποιήσεων τη στιγμή που άλλοι αγρότες δεν αφήνουν να βγουν στο δρόμο οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ο πολιτικός απατεώνας Αποστόλου!

Με ποιους είναι το ΚΚΕ; Με αυτούς τους αγρότες που θελουν να συνεχίσουν τα μπλόκα ή με τους βολεμένους αγρότες τύπου Μπούτα που σαν νέος …Ζαπάτα (από την ανάποδη!), μετά την πανελλαδική αγροτική εξέγερση και τα μπλόκα χαριεντιζόταν με τον Τσίπρα και ένα μπουκάλι τσίπουρο πεσκέσι, λες και ο Τσίπρας δεν ήταν ο πρωταγωνιστής της υπογραφής του τρίτου και χειρότερου Μνημονίου, αλλά κάποιος…αντικειμενικός παρατηρητής!

Εκτός και εάν υποθέσουμε ότι η μη ανοικτή καταδίκη των δηλώσεων Μπούτα και το κατάχωμα του «αγροτικού» στις πίσω σελίδες του φύλλου της Παρασκευής στον Ριζοσπάστη (μια μέρα δηλαδή μετά τη συνάντηση με τον Τσίπρα) δίνει το σύνθημα της γενικής υποχώρησης.

Ως Μέτωπο για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση:
Καταγγέλλουμε απερίφραστα τα συνδικαλιστικά “αμορτισέρ” των αγροτοπατέρων(μπλέ και κόκκινων) που αρχικά με τα εκτός τόπου και χρόνου πανηγυράκια με Μαργαρίτη και Μπακαλάκο στο Σύνταγμα και στη συνέχεια με την δήθεν «ξεχωριστές» λόγω…διαφορετικών αιτημάτων συναντήσεις με τον Τσίπρα τώρα ολοκληρώνουν το έργο της Γεροβασίλη , των ΜΜΕ και των ΜΑΤ.
Καλούμε τους αγρότες να εγκαταλείψουν οριστικά τα συστημικά αριστερά και δεξιά δεκανίκια του συστήματος και να δημιουργήσουν άμεσα «από τα κάτω» ένα συνειδητοποιημένο και αποφασιστικό αγροτικό κίνημα, το οποίο θα είχε και την συμπαράσταση όλου του Ελληνικού Λαού αν είχε ως βασικά αιτήματα και στόχους αυτούς του ΜΕΚΕΑ: έξω από τις “4 ελευθερίες” της Παγκοσμιοποίησης και τους θεσμούς της Υπερεθνικής Ελίτ (ΕΕ, ΔΝΤ, ΠΟΕ κλπ.). [http://www.mekea.org/oxi-stin-koroidia-twn-epanastatikwn-events/] Και αυτό, γιατί θεωρούμε ότι η ένταξη μας στην ΕΟΚ/ΕΕ και μέσω αυτής στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης είναι αυτή που κατέστρεψε τον παραγωγικό ιστό της χώρας και ιδιαίτερα τον αγροτικό τομέα, γιατί μας στέρησε κάθε ίχνος οικονομικής και επομένως εθνικής κυριαρχίας.

Δηλαδή:
Άμεση Μονομερής Έξοδος από την ΕΕ (και όχι μόνο το ΕΥΡΩ, όπως υποστηρίζουν οι νέοι δήθεν “εναλλακτικοί” υποστηρικτές τους που φιλοδοξούν να συνεχίσουν το έργο ΣΥΡΙΖΑ με την ευλογία και του…Σόιμπλε!)
Μονομερής Διαγραφή όλου του Χρέους για το οποίο ποτέ δεν ρωτηθήκαμε
Κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων και θυγατρικών Πολυεθνικών, καθώς και των Τραπεζών
Κοινωνικοποίηση της διανομής των αγροτικών προϊόντων
Παραγωγικοί συνεταιρισμοί άμεσα ελεγχόμενοι από τις συνελεύσεις των αγροτών για τον συντονισμό της παραγωγής με βάση τις ανάγκες του ελληνικού λαού, όπως θα προκύπτουν από ενδεικτικό Σχεδιασμό
Αναδιάταξη της Αγροτικής, Βιοτεχνικής και Βιομηχανικής Παραγωγής στη Βάση της Οικονομικής Αυτοδυναμίας, σε αλληλεγγύη και διμερείς ανταλλαγές με άλλους λαούς στο ίδιο επίπεδο Ανάπτυξης, έξω από τις “4 ελευθερίες” της Παγκοσμιοποίησης και τους θεσμούς της Υπερεθνικής Ελίτ (ΠΟΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ κλπ.).

Β) Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΜΕ ΑΛΛΑ ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΤΗΝ «ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ»

Δυστυχώς όμως οι χειρότεροι φόβοι μας οδεύουν προς πλήρη επαλήθευση και σε σχέση με ένα άλλο ζήτημα που δεν είναι όμως καθόλου άσχετο με το αγροτικό, αφού επίσης αφορά την οικονομική και εθνική μας κυριαρχία:

Αυτό του ρόλου της «αριστερής κυβέρνησης» στο ζήτημα της «προσφυγικής κρίσης», δηλαδή της «μαζικής εισαγωγής φτηνών εργατών στην ΕΕ», πέρα βέβαια από τα πολιτικά παιχνίδια που κάποιοι παίζουν με τους πρόσφυγες (π.χ. οι νεο-Οθωμανοί στην Τουρκία, οι Σιωνιστές που δεν διανοούνται βέβαια να πάρουν κανένα πρόσφυγα ενώ ο Σόρος οδύρεται για την ανάγκη ανοιχτών συνόρων κλπ.!)

Είναι όμως πλέον ξεκάθαρο όπως καταδείξαμε σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας ότι πρόκειται για συντονισμένη και οργανωμένη μετακίνηση πληθυσμών προς την Ευρωπαϊκή ήπειρο (που απλά τους ξέφυγε στον σχεδιασμό χάρη κυρίως στους νεο-Οθωμανούς της Τουρκίας που έχουν άλλα κίνητρα, και κυρίως την καθυπόταξη των Κούρδων) έτσι ώστε να εξυπηρετηθούν οι στρατηγικές επιδιώξεις της Υπερεθνικής Ελίτ και του Ευρωπαϊκού της τμήματος (ΕΕ). [http://www.mekea.org/]

Σε αυτό το βρώμικο παιχνίδι που ξεκινά από τις ανάγκες του πολυεθνικού κεφαλαίου για φτηνή εργατική μάζα και φθάνει ως τις ύποπτες εξαφανίσεις χιλιάδων μικρών «ασυνόδευτων» παιδιών, συμμετέχει σύσσωμη η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» που όταν δεν ουρλιάζει από το πρωί ως το βράδυ για ανοιχτά σύνορα (βλ.ΣΕΚ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ), τότε προτείνει τη μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων, ταλαίπωρων και μη, στον «προορισμό» τους με πτήσεις τσάρτερ (βλ. δηλώσεις ΓΓ ΚΚΕ Κουτσούμπα), ή παρακαλά τους …«εταίρους» μας να ανοίξουν διόδους για να πηγαίνουν όπου θέλουν και να μην τους εγκλωβίζουν στην Ελλάδα [βλ. Διακήρυξη της ΛΑΕ , Ίσκρα 25/2/2016]

Ούτε που πέρασε από το μυαλό όλων αυτών των «μαρξίζοντων» φωστήρων και των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ότι σε μία συγκυρία που η Μέση Ανατολή φλέγεται μία τέτοια εξέλιξη μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Ούτε πέρασε από το μυαλό των «αριστερών» φωστήρων ότι οι ΗΠΑ και η Τουρκία ψάχνουν εναγωνίως την ευκαιρία να επιβάλλουν συνδιαχείριση στο Αιγαίο με την ντε φάκτο παρουσία τους εκεί …και με αφορμή τις λεγόμενες ροές προσφύγων που αυτοί και οι μηχανισμοί τους επιβλέπουν και επιτηρούν καθημερινά, και που οι ίδιοι δημιούργησαν με τον βρώμικο πόλεμο απέναντι στο καθεστώς Ασαντ.

Για αυτό τον λόγο σήμερα που ξεκινά μία ακόμα εθνική καταστροφή με αυτουργό αυτή τη φορά την «αριστερή κυβερνητική εκδοχή» του «ανήκομεν εις την Δύσιν», δεν βρίσκεται κανείς από όλους αυτούς να καλέσουν το λαό σε ανένδοτο αγώνα με στόχο την ανάκτηση της Εθνικής και Οικονομικής μας Κυριαρχίας (ως απαραίτητη προϋπόθεση και για την Οικονομική μας Αυτοδυναμία) και για να γίνει ο λαός μας «νοικοκύρης στον τόπο του», όπως λέγανε παλιότερα.

Έτσι με «πάσο» από την «Αριστερά» και ισχνές λεκτικές αντιδράσεις από την ΝΑΤΟϊκή Δεξιά, ο Τσίπρας μεταβλήθηκε εύκολα σε καρπαζοεισπράκτορα της Τουρκίας μέσα στο ΝΑΤΟ.

Και βέβαια δεν περιμένει κανείς από την κυβέρνηση του «δεν έχει σύνορα η θάλασσα» και του «δεν αμφισβητείται η ένταξή μας στο ΝΑΤΟ» να εγείρει θέμα Εθνικής Κυριαρχίας, πράγμα που φάνηκε ξεκάθαρα στο ταξίδι του υπάκουου Τσίπρα στην Τεχεράνη όταν η Τουρκία αξίωσε αλλαγή δρομολογίου, καθώς «η Ρόδος είναι αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη». Και όλα αυτά όταν ακόμα και ο Καραμανλής αποχώρησε από το ΝΑΤΟ όταν χάσαμε την μισή Κύπρο. Εμείς τι περιμένουμε άραγε και παραμένουμε στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ (το ίδιο συνδικάτο), που μας καταστρέφουν κάθε οικονομική, πολιτική και πολιτιστική κυριαρχία, δηλαδή την ίδια τη λαϊκή κυριαρχία; Θα είχαμε ποτέ το σημερινό πρόβλημα αν δεν είχαμε ανοίξει τα σύνορα μας στις πολυεθνικές, αλλά και σε εκατομμύρια μετανάστες, πολλοί εκ των οποίων ενώ μπορούν να παλέψουν στη χώρα τους για ένα καλύτερο αύριο, πάνε να το βρουν στα σκλαβοπάζαρα της Δύσης; Οι δικοί μας βέβαια οικονομικοί μετανάστες στο εξωτερικό, όπως και οι δικοί μας πρόσφυγες (π.χ. Μικρασιάτες) είναι εντελώς διαφορετικό θέμα, παρόλο που ολόκληρο το σύστημα και η Παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» δόλια τα συγχέουν. Οι οικονομικοί μας μετανάστες, τόσο παλιότερα όσο και τώρα δεν πήγαιναν βέβαια «στη ζούλα» (με βάρκες κλπ.) να μπουν σε άλλες χώρες κρυφά για να βρουν δουλειά. Ούτε βέβαια οι πολιτικοί πρόσφυγες που δεχτήκαμε μαζικά ήταν από άλλους λαούς. Ήταν ο δικός μας λαός που τον έδιωξαν από τις πατρογονικές εστίες του (δεν εξετάζουμε τώρα τα αίτια της Μικρασιατικής Καταστροφής). Φυσικά η Ελλάδα δεν έχει το επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης για να δέχεται οικονομικούς μετανάστες, ούτε βέβαια έχει καμία υποχρέωση να δέχεται τους πρόσφυγες που δημιούργησαν με τους πολέμους τους οι υπερεθνικές ελίτ. Ακόμα και η οποιαδήποτε ηθική υποχρέωση που έχεις όταν βλέπεις κάποιον να πνίγεται, είναι βέβαια να τον σώσεις, αλλά όχι και να τον φιλοξενήσεις στο σπίτι σου, όταν με την κρίση που σε έχουν καταδικάσει οι ίδιοι που δημιούργησαν την προσφυγιά, δεν μπορείς να θρέψεις ούτε τα παιδιά σου. Πολύ περισσότερο όταν οι ίδιοι οι μετανάστες μάς βλέπουν σαν απλό διαμετακομιστικό κέντρο επειδή ξέρουν ότι δεν έχουμε την παραμικρή εθνική κυριαρχία, αφού ως γνωστό ακόμα και τα σύνορα μας τα φυλούν το ΝΑΤΟ και η Frontex!

Αναρωτιόμαστε λοιπόν αν και πότε η «Αριστερά» θα θέσει θέμα άμεσης εξόδου της χώρας από τους εγκληματικούς υπερεθνικούς οργανισμούς (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ κλπ.) που είναι και οι βασικοί ενορχηστρωτές των λυσσαλέων πολέμων που εξαπέλυσε η Υπερεθνική Ελίτ στην Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Ουκρανία με στόχο την ενσωμάτωση αυτών των κρατών και των οικονομιών τους στην Νέα Διεθνή Τάξη. Kαι όχι μόνο! Πώς μπορεί να υπάρξει εθνική κυριαρχία όταν δεν ελέγχεις τα σύνορα σου (συνθήκη Λισσαβόνας, Σένγκεν κλπ.) – εκτός βέβαια αν δεχτούμε την αρχή του Σόρος και του προστατευόμενού του Βαρουφάκη για κατάργηση των συνόρων. Όμως ο Σόρος και οι Βαρουφάκηδες έχουν βέβαια τους λόγους τους να γίνουν «αναρχικοί» της πλάκας, αλλά η κατάργηση των συνόρων σε μια παγκοσμιοποιημένη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς σημαίνει ασύδοτη κίνηση κεφαλαίου, εμπορευμάτων και ανθρώπινης εργασίας, που επίσης είναι εμπόρευμα στο σύστημα αυτό.

Μάλλον ποτέ, επομένως, η «Αριστερά» αυτή δεν θα θέσει θέμα άμεσης εξόδου από την ΕΕ και την παγκοσμιοποιημένη καπιταλιστική οικονομία. Ιδιαίτερα όταν ακόμα ηχούν στα αυτιά μας οι κατηγορίες της Παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς» για τους κακούς δικτάτορες που πρέπει να φύγουν (ΣΕΚ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ή στην καλύτερη περίπτωση οι αφορισμοί για τις…περιπέτειες του διεθνούς καπιταλισμού που προφανώς δεν μας αφορούν καθώς, με βάση μια εντελώς ανιστόρητη, αν όχι αντιδραστική, «μαρξιστική» λογική (που ενστερνίζεται δυστυχώς εν πολλοίς και το μόνο αντι-ΕΕ κόμμα με σημαντική εκλογική απήχηση στην Ελλάδα, το ΚΚΕ), δεν είναι οι λαοί και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα Μπάαθ κ.λπ. που αντιστέκονται στις μισθοφορικές ορδές της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, αλλά οι αστικές τάξεις της Συρίας, της Ρωσίας κλπ. που ανταγωνίζονται τις ΗΠΑ στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων!!!

Kαι βέβαια δεν περιμένει κανείς από τους πολιτικάντηδες της ΛΑΕ (που ενώ είχε συμφωνηθεί το 3ο μνημόνιο αυτοί ωστόσο αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο όταν κατάλαβαν ότι θα είναι εκτός εκλογικής λίστας) να μπορούν να πείσουν κανέναν ότι θα πετύχουν Εθνική Κυριαρχία και Οικονομική Αυτοδυναμία, μέσα από ένα προεκλογικού τύπου «μανιφέστο» που ενώ αναμασά τις γνωστές «αντιφασιστικές» ανοησίες για 3ο Ράιχ κ.λπ. και για 6,5 εκατομμύρια Έλληνες που βρίσκονται στο εξωτερικό (χωρίς να εξετάζει πώς πήγαν αυτοί εκεί, όπως αναφέραμε παραπάνω) δεν τολμά ωστόσο σε καμία περίπτωση να θέσει θέμα άμεσης εξόδου από την ΕΕ, περιμένοντας ίσως το πράσινο φως από όσους, όπως ο Σόιμπλε, ονειρεύονται ένα «εκτός Ευρώ» Προτεκτοράτο στην Ελλάδα.

Το Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης
Καταγγέλλει τη, μεθοδευμένη από τις προδοτικές «αριστερές» ντόπιες πολιτικές ελίτ,μετατροπή της χώρας μας σε απόλυτο προτεκτοράτο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, καρπαζοεισπράκτορα της Τουρκίας.
Καλεί τον Ελληνικό Λαό, κάθε τίμιο κοινωνικό Αγωνιστή κάθε γνήσιο Πατριώτη σε άμεση σύμπηξη Μετώπου για:
Την ανάκτηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας με άμεση και μονομερή έξοδο από τους θεσμούς της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης (ΕΕ,ΝΑΤΟ,ΠΟΕ κλπ.)
Την πολιτική και οικονομική αυτοδυναμία μας που συνεπάγεται την εθνική και οικονομική κυριαρχία μας και το κλείσιμο (δηλαδή κυριαρχικό έλεγχο) των χερσαίων και θαλασσίων συνόρων μας.
Για μια νέα Δημοκρατική Διεθνή Τάξη και έναν πραγματικό Διεθνισμό που θα θεμελιώνεται σε μια Κοινότητα εθνικά κυρίαρχων κρατών, σαν αναγκαία προϋπόθεση για να οδηγηθούμε σε πραγματική συστημική αλλαγή, σε αντίθεση με τον ψευτο-«Διεθνισμό» της Υπερεθνικής Ελίτ και των οργάνων της, Δεξιών και «Αριστερών», που θεμελιώνεται στο κέρδος και την εκμετάλλευση ή τον ψευτο-διεθνισμό της παγκοσμιοποιητικής «αριστεράς» μέσα στην ΕΕ και τους θεσμούς της ΝΔΤ!

ΟΧΙ ΣΤΑ HOT SPOTS

ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΕΛΙΤ ΓΙΑ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΕ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ «ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΩΝ» ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΛΛΑΡΗΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΙΚΗ «ΑΡΙΣΤΕΡΑ»

ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΕΕ ΚΑΙ ΝΑΤΟ

ΌΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ