Η Σύνοδος του Πάτου



Για το τι είναι η Ε.Ε το νιώθουμε σαν άνθρωποι ενός κράτους υπό κατοχή από το 2010. Αυτό που δεν είχαμε δει, και επιτέλους το βλέπουμε να συμβαίνει, είναι το σκλαβοπάζαρο των προσφύγων που κάνει η πολιτισμένη Ευρώπη με τον ισλαμοφασίστα Ερντογάν. Φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε φυσιολογικό η Ε.Ε να δίνει χρήμα στην Τουρκία για κάθε κεφάλι πρόσφυγα. Φτάσαμε στο σημείο να γίνονται παζάρια που αφορούν ανθρώπους. 3 δις προσφέρει η Γερμανία, 20 δις ζήτησε ο Νταβούτογλου, θα κλείσουν κάπου στα 7 δις για πρώτη δόση. 
Έγινε η Σύνοδος Κορυφής ένα τεράστιο σκλαβοπάζαρο όπου πέφτουν προσφορές για το πόσες λίρες αντί κεφαλιών θα πάρει η Τουρκία, τι θα στείλει πίσω η Ελλάδα, πώς θα χωρίσουν το ποσό διά των 28 κρατών-μελών της Ε.Ε. και τι θα κονομήσουν από τις κατασκευές προσφυγικών καταυλισμών που θα γίνουν στη μέση του πουθενά ή εντός της Συρίας υπό τουρκική σημαία για τον φόβο...των Κούρδων.
Κατά τα άλλα οι Έλληνες νιώθουν ανακουφισμένοι που δεν θα τους πάρουν τις δουλειές 200,000 πρόσφυγες και δεν θα γίνουν τζαμιά δίπλα από τις χρυσοποίκιλτες χριστιανικές εκκλησίες. Δύο Χομεϊνί σε ένα Κράτος πάει πολύ! Το βάρος πλέον μεταφέρεται στην Τουρκία και αφού πετάξουμε από πάνω μας το "κακό που βρήκε τους άμοιρους πρόσφυγες" η ζώη μας θα κυλήσει και πάλι.....μνημονιακά. 
Εδώ είναι να μειδιά κανείς που η Ευρώπη της δημοκρατίας, της ελευθερίας σκέψης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλείνει συμφωνία με έναν Ερντογάν που έχει κηρύξει εθνοκάθαρση εναντίον των Κούρδων, έχει βουλώσει το στόμα όλων των δημοσιογράφων που τολμούν να κάνουν κριτική στην φασιστική πολιτική, εκτελεί εν ψυχρώ πολίτες που αντιδρούν στην καταπίεση ενώ παράλληλα απειλεί ότι θα κάνει πόλεμο και εκτός των συνόρων της Τουρκίας αν καταλάβει ότι βάλλονται τα παιδιά της "Μητέρας Τουρκίας" όπου κι αν αυτά ζούνε.
Φτάσαμε στο σημείο όπου τα εθνικιστικά καθεστώτα της Πολωνίας, Ουγγαρίας, Τσεχίας και Σλοβακίας να λένε στην Σύνοδο Κορυφής ότι η Τουρκία δεν είναι ασφαλής χώρα για επαναπροώθηση των μεταναστών και προσφύγων αφού τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι άγνωστα για τον Ερντογάν και ο "αριστερός" Τσίπρας να λέει ότι ή θα ανοίξουν οι χώρες του Βίσεργκραντ τα σύνορα ή θα τους στείλουμε τους πρόσφυγες στην Τουρκία. Δηλαδή οι πρόσφυγες από την Ελλάδα έχουν δύο οδούς διαφυγής: Ή θα περάσουν καλά στα χέρια των φασιστικών κυβερνήσεων του Βίσεργκραντ ή θα περάσουν καλύτερα στα χέρια του φασίστα Ερντογάν. Τόσο αριστερό, ανθρωπιστή και αλληλέγγυο πολιτικό σαν τον Τσίπρα δεν έχει ματαξαναδεί η υφήλιος. 
Σαν να μην έφτανε όλο αυτό η ξεδιάντροπα απάνθρωπη συνδιαλλαγή που έλαβε χώρα στην Σύνοδο Κορυφής μπήκε και η πρόταση Τούρκοι απεσταλμένοι να κάνουν έλεγχο στις "μονάδες παράτυπων μεταναστών" στην Χίο, την Λέσβο, την Σάμο, την Λέρο και την Κω. Η ξεφτίλα της ελληνικής αντιπροσωπείας δεν έχει πάτο διότι αυτή την πρόταση την έχουν ξανακάνει οι Τούρκοι τον Δεκέμβριο και δεν ασκήθηκε ούτε ένα βέτο να μην συζητηθεί ξανά κάτι τέτοιο. Από την άλλη πλευρά με ποιο δικαίωμα να μιλήσει ο Τσίπρας επ' αυτού αφού το Αιγαίο βρίσκεται κάτω από γερμανική διοίκηση; Η Γερμανία θα αποφασίσει αν η φίλη της Τουρκία θα βάλει υπαλλήλους σε ελληνικά εδάφη γιατί μάλλον οι Έλληνες υπάλληλοι δεν κάνουν καλά την δουλειά τους. 
Το σκλαβοπάζαρο συνεχίστηκε και έπεσε πρόταση φοβερή: Για κάθε Σύριο πρόσφυγα που η Ε.Ε θα στέλνει στην Τουρκία θα παίρνει από την Τουρκία έναν άλλον πρόσφυγα άγνωστης εθνικότητας. Δηλαδή σκοπός τους είναι οι Σύροι πρόσφυγες να μετοικήσουν σε κλειστά στρατόπεδα στην Τουρκία ή να είναι πρόσφυγες εγκλωβισμένοι στην πατρίδα τους την Συρία, ενώ πρόσφυγες άλλων κρατών να έρθουν στην Ευρώπη. Και ο αριστερός Τσίπρας καθόταν όλα αυτά και τα άκουγε χωρίς αντίδραση καμία. Ρατσισμό στον ρατσισμό των προσφύγων μόνο η Ευρώπη θα μπορούσε να κάνει. 
Παρακολουθώντας την Σύνοδο Πάτου της Ε.Ε με τα δις ευρώ να απλώνονται στο τραπέζι και να παζαρεύουν ζωές ανθρώπων που οι ίδιοι κατέστρεψαν για τον "εκδημοκρατισμό" των χωρών τους σκέφτεται κανείς ότι το βάρος των Ελλήνων είναι σαφώς μεγαλύτερο των Σύριων, Αφγανών, Ιρακινών. Πολύ εύκολα θα μπορούσαν να μάς είχαν στείλει σε στρατόπεδα φιλοξενίας τύπου Τουρκίας. 
Με 3 δις "καλύπτονται" τρία εκατομμύρια άνθρωποι με 9 δις δέκα εκατομμύρια άνθρωποι. Έτσι κοστολογεί την ανθρώπινη ζωή η Ε.Ε και έτσι καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο θεωρεί απαράδεκτο πως υπάρχουν ακόμη Έλληνες που έχουν στόμα και μιλάνε για τα σκληρά μέτρα των Μνημονίων. Έτσι επίσης, καταλαβαίνουμε ότι κερδίζουν από την δήθεν ελευθερία μας περισσότερα από όσα θα κέρδιζαν αν είχαν μετατρέψει την Ελλάδα σε Συρία. 
Όμως ας μην κοιμόμαστε ήσυχοι διότι η Ε.Ε σε αυτή την Σύνοδο μάς είπε ξεκάθαρα ότι όταν παύει να κερδίζει με την ελευθερία των κρατών τότε βάζει μπροστά τον μηχανισμό πολέμου.

στον Τοίχο

Tσίπρας ο Παραμυθάς

8-3-2016

Όποτε ο πρωθυπουργός βρίσκεται μπροστά στα επίχειρα της πολιτικής του και της υπογραφής του ανακαλύπτει το νέο «αντίπαλο» της εβδομάδας. Η δε πολεμική του εναντίον του ΔΝΤ τείνει να καταστεί νούμερο επιθεώρησης...

Πριν λίγους μήνες «έφευγε», μετά βγήκε ο υπουργός οικονομικών και διαβεβαίωσε ότι δε θέλουμε να πάει πουθενά και τώρα που η διαπραγμάτευση «παραχώρηση κυριαρχίας στο Αιγαίο και αποδοχή του κλεισίματος των συνόρων για μείωση χρέους» αποτυγχάνει όπως ήταν αναμενόμενο, ο Αλέξης Τσίπρας θυμήθηκε και πάλι ότι... 
το πρόβλημα είναι- όχι τα μνημόνια αλλά - το ΔΝΤ.
Είναι περιττό να θυμίσουμε βεβαίως ότι το ΔΝΤ βρίσκεται μετά το καλοκαίρι στην Ελλάδα ως μέλος του κουαρτέτου με υπογραφή Τσίπρα, όπως και ότι μέχρι πρότινος ήταν από τους «καλούς», δεδομένου ότι θέτει το ζήτημα της διαγραφής μέρους του χρέους. Αυτό που είναι σημαντικότερο να θυμόμαστε έχει να κάνει με το ότι από το 2010, η Ελλάδα δεν είχε ποτέ μια κυβέρνηση που να μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας: η χώρα βρίσκεται σε απανωτά προγράμματα που είναι αδύνατο να βγάλουν το λαό από την κρίση, είτε συμμετέχει το ΔΝΤ είτε όχι, διότι βασίζονται στην υπόθεση ότι η ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας θα βελτιωθεί μέσω εσωτερικής υποτίμησης, δηλαδή φτωχοποίησης και προσέλκυσης επενδύσεων μέσω εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων, οι οποίες στην πραγματικότητα συνιστούν αποεπενδύσεις εξαιτίας των συνθηκών συρρίκνωσης των αξιών και διαφυγής υπαρκτών ή εν δυνάμει κερδών από την εθνική οικονομία, που οι ιδιωτικοποιήσεις αν δεν προκαλούν, τουλάχιστον επιτείνουν.
Αντί δηλαδή η εθνική οικονομία να μπει σε ένα πρόγραμμα ενίσχυσης της εσωτερικής ζήτησης και σχεδιασμένης ανασυγκρότησης που αναγκαστικά απαιτεί ισχυρές δημόσιες επενδύσεις και δημόσια εργαλεία, γίνονται τα ακριβώς αντίθετα. Η απάντηση στο γιατί ακολουθείται μια καταφανώς αντίθετη προς τα συμφέροντα της εθνικής οικονομίας πολιτική, είναι διότι η ελληνική οικονομία- και όχι μόνο- δεν προορίζεται να παραμείνει μια εθνική οικονομία ενταγμένη σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αλλά να καταστεί μια περιφερειακή οικονομία με γεωγραφικό σημείο αναφοράς τον ελλαδικό χώρο, παράρτημα ενός υβριδικού, ανισομερούς, εθνικό- υπερεθνικού σχηματισμού. Τα μνημόνια συμπυκνώνουν ακριβώς αυτό το δομικό μετασχηματισμό που είναι ταυτόχρονα εξωγενής- η νεοαποικιακή εξάρτηση- και ενδογενής- ένα τμήμα της εγχώριας ολιγαρχίας κερδίζει χάρη στον εφαρμοσμένο νεοφιλελευθερισμό, δηλαδή χάρη στον κρατικό[1] καπιταλισμό που ασκείται προς όφελος των κυρίαρχων μερίδων του κεφαλαίου. Η διπλή αφετηρία με κυρίαρχους τους εξωγενείς λόγους, συναντιέται στην υποστήριξη των μνημονίων και του ευρώ ως εργαλείου μονιμοποίησης της μνημονιακής κατάστασης, ακόμα και μετά το τυπικό τέλος τους, αν ποτέ αυτό έρθει.
Ο δημοσιονομισμός δε, ως εμμονική προσήλωση στο χρέος πέρα από ευρωπαϊκό φετίχ λόγω Γερμανίας, συνιστά το πρόσχημα μεταφοράς κυριαρχίας εξαιτίας άκαμπτων υποτίθεται κανόνων. Εξ ου και προβάλλεται διαρκώς είτε σαν καρότο είτε σα μαστίγιο, προκαλώντας εμμονές και σε τμήματα της αριστεράς ή της προοδευτικής διανόησης δυστυχώς.
Όλα αυτά είναι γνωστά και σαφή σε όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις από το 2010 και μετά. Κάθε μία εξ αυτών ωστόσο, όταν βρέθηκε μπροστά στο δύσκολο δρόμο της σύγκρουσης και στον εύκολο για την ίδια της υποταγής, που διασφαλίζει τη διετή σύμβαση πρωθυπουργικής εργασίας και τα αντίστοιχα οφέλη από τη νομή της εξουσίας επέλεξε το δεύτερο δρόμο. Φαντάζει απλοϊκό αλλά δεν είναι: πήρε πάνω από 20 χρόνια προκειμένου να διαμορφωθεί ένα σύστημα εξουσίας τόσο ολοκληρωτικό και ολοκληρωμένο ώστε να μπορεί να ελέγξει με πολλούς τρόπους ένα ευρύτατο φάσμα πολιτικών δυνάμεων, με τόσο διαφορετικές αφετηρίες. Έτσι φτάσαμε για παράδειγμα, έξι πολιτικοί αρχηγοί και ένας πρόεδρος της δημοκρατίας να συμφωνούν ότι η Ελλάδα δε θα χρησιμοποιήσει το μοναδικό όπλο που διαθέτει, αυτό του βέτο για να προασπίσει τα συμφέροντά της, τον ανθρωπισμό και τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Έτσι καταλήξαμε σε έναν πρωθυπουργό που από το σκίσιμο των μνημονίων ορκίζεται στην πιστή εφαρμογή τους με όποιο κόστος και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Το πρόβλημα εν τέλει  στον πυρήνα του δεν είναι πολύ διαφορετικό από αυτό σε πολύ πιο αναπτυγμένες οικονομίες και χώρες: μια ελίτ κατέχει τα ΜΜΕ, τα μέσα παραγωγής, την πολιτική και κρατική εν γένει εξουσία και αναπαράγεται βάσει αυτών των εργαλείων εις βάρος της πλειοψηφίας, διαμορφώνοντας συνθήκες εντεινόμενης ανισότητας και ανορθολογισμού. Βεβαίως σε κάθε περίπτωση είναι διαφορετικής αξίας τα απομεινάρια που πέφτουν από το τραπέζι της ελίτ. Όμως το πρόβλημα και της δικής μας χώρας είναι πρόβλημα εξουσίας, που στην ελληνική περίπτωση και στο σήμερα, συμπυκνώνεται στην εξακολούθηση της εφαρμογής των μνημονίων. Αυτά αναπαράγουν και εντείνουν το χάσμα μεταξύ της εξουσίας που ολοένα περισσότερο φεύγει από τα χέρια των πολλών υπέρ των λίγων. Των μέσα υπέρ των έξω.
Ο κος Τσίπρας το ξέρει αυτό. Παλιότερα το έλεγε. Σήμερα πια δεν τολμά να το πει γιατί είναι συνένοχος. Εξ ου και προτιμά το ρόλο του τροχονόμου εντός της εξουσίας των ελίτ. Ψυχάρης ή Κουρής; Πρετεντέρης ή Χατζηνικολάου; Σόιμπλε ή Τόμσεν; ΕΚΤ ή ΔΝΤ; Τα ψευτοδιλήμματα και οι δήθεν μάχες όσων εγκατέλειψαν την αλήθεια και περιφέρονται σαν κύμβαλα αλαλάζοντα της εξουσίας. Όποιος θέλει να κρύψει μια εικόνα και δεν μπορεί να τη συσκοτίσει πλήρως, εμμένει σε μια λεπτομέρειά της. Δεν είναι το ΔΝΤ λοιπόν. Το πρόβλημα κε Τσίπρα ήταν και παραμένουν τα μνημόνια.
[1] Δε χρησιμοποιώ τον όρο κρατικός καπιταλισμός για να περιγράψω έναν καπιταλισμό με απουσία ιδιωτικής πρωτοβουλίας αλλά τον καπιταλισμό εκείνο όπου το κράτος παρεμβαίνει δραστικότατα και πολύπλευρα, ως εξουσιαστικός και αναδιανεμητικός μηχανισμός προκειμένου να διασφαλίσει την κυριαρχία των ελίτ και την αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων, οι οποίες δεν προκύπτουν φυσικά, δηλαδή ως ιστορική αναγκαιότητα αλλά επιβάλλονται, πνίγοντας την ιστορική εξέλιξη. Εξ ου και ο εφαρμοσμένος νεοφιλελευθερισμός συνιστά εν τέλει ένα παρά φύσιν σύστημα.

'ΜΠΟΥΡΔΑ'' Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ

PDF
E-mailΕκτύπωση
Tου ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
8-3-2016
Φιάσκο αποδείχτηκε τελικά η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων που έγινε προχτές Παρασκευή στο Προεδρικό Μέγαρο. Η Φώφη Γεννηματά και ο Βασίλης Λεβέντης πήγαν στη σύσκεψη για να απαιτήσουν θρασύτατα να σχηματιστεί… οικουμενική κυβέρνηση (!) χωρίς τον Τσίπρα πρωθυπουργό. Δύο αρχηγοί κομμάτων που εκπροσωπούν η μεν Φώφη το 6% των ψηφοφόρων και ο Λεβέντης το 3 και κάτι τοις εκατό, θεώρησαν ότι μπορούν να αλλάξουν τον πρωθυπουργό της χώρας! Μιλάμε για σούργελα!
Όσο για τον Σταύρο Θεοδωράκη, αυτός πρότεινε …υπερυπουργό κοινής αποδοχής για το προσφυγικό, θέλοντας να έχει λόγο ένα κόμμα του 4% στο χειρισμό ενός ζητήματος καίριας σημασίας, όπως έχει αναδειχθεί! Εδώ δεν πρόκειται να μπει στην επόμενη Βουλή το Ποτάμι, όταν γίνουν εκλογές και φαντασιώνεται ο Σταύρος ότι μπορεί να διορίζει ακόμη και υπουργούς! Τι να του πει κανείς του ανθρώπου. Αναφορικά δε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον άνθρωπο που είχε «ξεχάσει» να πληρώσει το τηλεφωνικό κέντρο στη Ζίμενς, αφού οι Γερμανοί είχαν πει να βοηθήσει την κυβέρνηση η αντιπολίτευση, τι να κάνει, ήπιε το πικρό ποτήρι, διαπιστώνοντας όμως ότι «έστω και με καθυστέρηση, η κυβέρνηση αρχίζει να προσαρμόζει τη στρατηγική της στο ρεαλισμό»! Ο Κυριάκος δεν παρέλειψε φυσικά να μην άρει τις επιφυλάξεις του αναφορικά με την ικανότητα της κυβέρνησης να φέρει σε πέρας το έργο που της έχουν αναθέσει οι Γερμανοί. «Διατηρώ έντονες επιφυλάξεις για το κατά πόσο η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός μπορούν να ανταποκριθούν», δήλωσε περισπούδαστα. Ο επί χρόνια αποδέκτης …παραγγελιών πίτσας Β. Λεβέντης, ο οποίος ξαφνικά μετεβλήθη σε …μέντορα της ελληνικής πολιτικής ζωής από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, για να κάνει σόου αρνήθηκε να υπογράψει το κοινό ανακοινωθέν αφού κι ο Τσίπρας δεν δέχτηκε να παραιτηθεί, όπως ζήτησε ο Λεβέντης!
Η Φώφη υπέγραψε τελικά το ανακοινωθέν, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Σταύρος Θεοδωράκης άρχισαν να της εξηγούν ότι εντάξει, αυτή είπε τις ανοησίες της να παραιτηθεί ο Τσίπρας για να καταγραφεί στα πρακτικά, αλλά ότι θα συνιστούσε μέγιστη πολιτική ηλιθιότητα αν επέμενε κιόλας να ικανοποιήσει οπωσδήποτε ο Τσίπρας πανικόβλητος τις απαιτήσεις της. Όσο για το ΚΚΕ, το οποίο δεν διστάζει καθόλου να συνεργαστεί κυβερνητικά με τη ΝΔ, όπως απέδειξε η κυβέρνηση Τζαννετάκη, αλλά είναι εντελώς ανυποχώρητο στα ιδεολογικά θέματα όταν αυτά δεν έχουν πρακτικές συνέπειες, πολύ καλά έκανε που σηκώθηκε ο Δημήτρης Κουτσούμπας και αποχώρησε από τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών μετά από ένα πεντάωρο. Τι να υπέγραφε το ΚΚΕ, ότι η Ελλάδα «συνεργάζεται πλήρως στο πεδίο των συμπεφωνημένων αποστολών του ΝΑΤΟ» για να το «κράζει» στη συνέχεια όλη η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά; Αφήστε που αντινατοϊκό ήταν πάντα το ΚΚΕ.
Είναι δυνατόν το ΚΚΕ για υπέγραφε ότι η Ελλάδα «φυλάσσει και τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ» και ότι «υπ’ αυτό το πνεύμα όχι μόνο συνεργάζονται με τη Φρόντεξ, αλλά επιζητεί και να επιδιώκει τη δραστική ενίσχυσή της και την τελική μετεξέλιξή της σε Ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή»; Να υπογράψει το ΚΚΕ ότι η Ελλάδα «δηλώνει πρόθυμη να φιλοξενήσει την έδρα της Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής»; Να υπογράψει το ΚΚΕ ότι «η ΕΕ οφείλει να επιβάλει σε όλα ανεξαιρέτως τα κράτη-μέλη τον πλήρη σεβασμό των υποχρεώσεών τους ως προς το δίκαιο και αναλογικό επιμερισμό των προσφύγων, καθιστώντας σαφές ότι μονομερείς ενέργειες δεν είναι επιτρεπτές και ότι όσοι τις επιλέγουν θα έχουν τις ανάλογες συνέπειες»; Το ΚΚΕ μπορεί να είναι αναφανδόν υπέρ του ευρώ όσο δεν έχει το ιδιο ως κόμμα την εξουσία για να μας βγάλει από την Ευρωζώνη, αλλά άλλο αυτό και άλλο η πολιτική ιδεολογία του. Εν πάση περιπτώσει, επιτυχία ήταν για τον Τσίπρα το γεγονός ότι ανάγκασε τον Μητσοτάκη, τη Φώφη και τον Σταύρο Θεοδωράκη να συνυπογράψουν ένα κοινό ανακοινωθέν – εννοείται μαζί με τον Πάνο Καμμένο, αφού αυτός είναι έτσι κι αλλιώς κυβερνητικός εταίρος. Φυσικά ο Αλέξης Τσίπρας αδιαφορεί παντελώς για το γεγονός ότι αυτό το κυριολεκτικά κατάπτυστο ανακοινωθέν αποκαλύπτει την πλήρη ενσωμάτωσή του στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, την αδιαφορία του για την τεράστια ζημιά που αυτό προκαλεί στα ελληνοτουρκικά θέματα. Αποκόπτουν τον Τσίπρα, την κυβέρνησή του και τον ΣΥΡΙΖΑ από την Αριστερά οι εξελίξεις αυτές, αλά αυτό καθόλου δεν τον ενδιαφέρει για την ώρα.
Κανένα στοιχείο αριστερής πολιτικής δεν εμπεριέχει πλέον η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Καμιά αριστερή πρόταση με οικονομικό αντίκτυπο δεν υλοποίησε ο Τσίπρας. Ούτε καν αυτές που εμπεριέχονταν στον καθαρά αστικού πλαισίου λόγο που είχε εκφωνήσει το 2014 στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, οι οποίες αποτελούσαν και τη βάση των προγραμματικών δηλώσεων της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα, μετά την εκλογική του νίκη τον Ιανουάριο.
*Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ την Κυριακή 6 Μαρτίου 2016
http://www.iskra.gr/index.php

Ανοικτά σύνορα: Ο δρόμος προς τη νέα εθνική υποδούλωση…

7-3-2016


Η Ιστορία δεν βαδίζει πάντα προς τα εμπρός. Η οπισθοδρόμηση στη βαρβαρότητα είναι κι αυτή μια εναλλακτική προοπτική… Η διαλεκτική σκέψη του Λένιν είχε επισημάνει την πιθανότητα να ξαναγυρίσει η ανθρωπότητα στους «εθνικούς πολέμους»: Να τεθούν δηλαδή ξανά για τους λαούς της Ευρώπης, ζητήματα, ΟΧΙ Σοσιαλιστικής Επανάστασης, αλλά Εθνικής Απελευθέρωσης. 
Χαρακτηριστικό και άκρως προφητικό είναι το παρακάτω απόσπασμα:

«Αν το προλεταριάτο της Ευρώπης γινόταν ανίσχυρο για καμιά εικοσαριά χρόνια, αν ο σημερινός πόλεμος τελείωνε με νίκες σαν τις ναπολεόντειες και με την υποδούλωση μιας σειράς βιώσιμων εθνικών κρατών, αν ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός (ο ιαπωνικός και ο αμερικάνικος κατά πρώτο λόγο) διατηρούνταν επίσης καμιά εικοσαριά χρόνια χωρίς να περάσει στο σοσιαλισμό, λογουχάρη ύστερα από ένα ιαπωνοαμερικανικό πόλεμο, τότε θα ήταν δυνατός ένας μεγάλος εθνικός πόλεμος στην Ευρώπη. Αυτό θα σήμαινε γύρισμα της Ευρώπης προς τα πίσω για αρκετές δεκαετίες. Αυτό είναι απίθανο. Δεν είναι όμως αδύνατο, γιατί είναι αντιδιαλεκτικό, αντιεπιστημονικό και θεωρητικά όχι σωστό να φαντάζεται κανείς ότι η παγκόσμια ιστορία τραβάει ομαλά και κανονικά προς τα μπρος, χωρίς να κάνει κάποτε γιγάντια άλματα προς τα πίσω» («Για την μπροσούρα του Γιούνιους», Ιούλης 1916). 

Αυτό ακριβώς το γιγάντιο «άλμα προς τα πίσω» το ζούμε σήμερα με την κυριαρχία του πλανητικού, ΥΠΕΡ-εθνικού ιμπεριαλισμού (Νέα Τάξη), που διαλύει εθνικά κράτη και δημιουργεί προτεκτοράτα, νέες μορφές αποικίας. 

Μόνο οι τυφλοί πλέον δεν βλέπουν και οι επιδοτούμενοι «διεθνιστές», καθώς και εκείνοι «αριστεροί» που είναι σεχταριστικά αγκυλωμένοι σε νεκρά σχήματα ταξικών αφαιρέσεων, τη νέα μορφή της αποικιοκρατικής βαρβαρότητας. 

Δεν βλέπουν τον οργουελικό εφιάλτη που επελαύνει και θεμελιώνει μια νέα εθνική, θρησκευτική και πολιτιστική υποδούλωση των λαών, αν όχι και τον εθνικό και πολιτιστικό τους αφανισμό. 

Τα «ανοικτά σύνορα» αποτελούν το «όχημα» αυτού του εφιάλτη της νέας αποικιοκρατίας. 

Κι αυτά τα «ανοικτά σύνορα» είναι η «αριστερά» (ιδιαίτερα οι σεχταριστικές της αποστεώσεις) που τα έχουν θεοποιήσει: Έχουν θεοποιήσει το «όχημα» της σιδερένιας φτέρνας της Νέας Τάξης για την υποταγή των λαών, τη διάλυση των εθνών, την ισοπέδωση και αποτέφρωση της Ιστορίας και του Πολιτισμού. 

Το «εργαλείο» αυτής της νέας αποικιοκρατικής ΥΠΟΤΑΓΗΣ και ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ των λαών, της διάλυσης των εθνικών κρατών και της πολυπολιτισμικής πολτοποίησης, είναι η λαθρομετανάστευση: Η κατασκευή νέων δούλων, η εισβολή και ο εποικισμός τους στην Ευρώπη. 
Όλη αυτή η ξαφνική καταιγίδα της λεγόμενης προσφυγικής έκρηξης είναι ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ και ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΗ από τους διεθνείς μαφιόζους του χρήματος και τα υποτελή τους κράτη. 

Μόνο όσοι φορούν τεράστιες παρωπίδες δεν μπορεί να το διακρίνουν αυτό. Και φυσικά οι επαγγελματίες του είδους… 

Διανύουμε μια από τις τελευταίες φάσεις αυτής της αποικιοκρατικής διαδικασίας: Της νέας εθνικής υποδούλωσης των λαών… 
Για την Ελλάδα αυτή η φάση της λαθρομεταναστευτικής έκρηξης («προσφυγική» τη λένε) αποτελεί και τη ληξιαρχική πράξη του θανάτου της, τη χαριστική βολή. 


Αυτό το τεράστιο βήμα προς τα πίσω, η νέα εθνική μας υποδούλωση, η οποία μπορεί και να μας αφανίσει, ως εθνική και ιστορική οντότητα, θα αποτελέσει και το πιο μελανό στίγμα της «αριστεράς»: Ένα στίγμα που θα κολλήσει, σαν στάμπα, σε όλες τις Αριστερές δυνάμεις (τις αυθεντικές), που θα ακυρώσει όλες τις κατακτήσεις των αγωνιστικών κινημάτων και των παραδόσεων της Αριστεράς: Θεωρητικές και πολιτικές… 

Έτσι η Νέα Τάξη με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια: Καταστρέφει, ισοπεδώνει και υποδουλώνει έθνη και λαούς από τη μια, και από την άλλη ακυρώνει και αποτεφρώνει την αγωνιστική ιστορία των λαών και την Αριστερά: Τη θεωρητική και πολιτική πρωτοπορία των λαϊκών αγώνων… 

Και όλα αυτά με τεκμήριο και άλλοθι τη νεοταξική «αριστερά», την «αριστερά» των πολιτικών απατεώνων (τύπου Τσίπρα), την «αριστερά του Σόρος (των ΜΚΟ), των επιδοτούμενων «αριστεριστών» και των λοιπών «χρήσιμων ηλιθίων»… 

Με θεοποιημένο «όχημα», όπως είπαμε τα «ανοικτά σύνορα». 

Πάνω σ’ αυτό θα θέλαμε να θέσουμε στους «αριστερούς» παπαγάλους των αφηρημένων ταξικών κλισέ κάποια ερωτήματα: 

α). Εφόσον θεωρούν επαναστατικό το αίτημα των ανοικτών συνόρων (ο Λένιν φυσικά το θεωρούσε αντιδραστικό μέσα στον καπιταλισμό), ΓΙΑΤΙ η Οκτωβριανή Επανάσταση δεν άνοιξε τα σύνορα σε κάθε κυνηγημένο ή στους εργάτες άλλων χωρών; 

Φαίνεται οι μπολσεβίκοι δεν είχαν ανακαλύψει τον Σόρος… 

β). Αλήθεια πιστεύουν αυτοί οι «ντούροι αριστεροί» των «ανοικτών συνόρων» ότι αν οι Μπολσεβίκοι άνοιγαν τα σύνορα, θα άντεχαν παραπάνω από μερικούς μήνες; 
Το παγκόσμιο καπιταλιστικό κατεστημένο θα τους γκρέμιζε αστραπιαία. Αυτό το αντιλαμβάνεται και ο πλέον ηλίθιος… 

γ). Πώς λοιπόν τα «ανοικτά σύνορα» αποτελούν ΟΛΕΘΡΟ για ένα εργατικό κράτος (Σοβιετική Ένωση) και επαναστατικό αίτημα σε ένα καπιταλιστικό κράτος: Δύο μέτρα και δύο σταθμά. 

Στην πραγματικότητα τα «ανοικτά σύνορα» αποτελούν καταστροφή και για τις καπιταλιστικές χώρες, ιδιαίτερα τις μικρές. Διότι δεν καταστρέφεται το κράτος (αυτό μετατρέπεται σε προτεκτοράτο), αλλά καταστρέφονται και αφανίζονται τα έθνη, και τα εθνικά κράτη μετατρέπονται σε νέες πολυπολιτισμικές αποικίες: Αποικίες που ισοπεδώνουν και πολτοποιούν όλες τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, που κερδήθηκαν μέσα σ’ αυτά τα εθνικά πλαίσια:Κατακτήσεις ιστορικές, πολιτικές, οργανωτικές, ταξικής συνείδησης κ.λπ… 

Τα «ανοικτά σύνορα» δεν γκρεμίζουν τον καπιταλισμό, αντίθετα ανοίγουν το δρόμο στη νέα αποικιοκρατική βαρβαρότητα και κλείνουν ερμητικά το δρόμο προς το Σοσιαλισμό… 

Αυτό το έργο επιτελούν οι σημερινοί «αριστεροί», υπογράφοντας, έτσι, τη ληξιαρχική πράξη θανάτου της Αριστεράς, ΓΕΝΙΚΑ… 

Θα ακούει «αριστερά» ο κόσμος και θα αηδιάζει, θα οργίζεται, με ό,τι αυτά συνεπάγονται… 

ΡΕΣΑΛΤΟ - Περιοδικό Πολιτικής και Πολιτισμικής Παρέμβασης

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΛΕΕΙ ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ,

Δευτέρα, 7 Μαρτίου 2016


 ΓΚΡΙΖΑΡΕΙ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΜΕΓΙΣΤΟ ΚΙΝΔΥΝΟ:OI TOKOΓΛΥΦOI ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΜΑΣ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΖΗΤΑΝΕ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΟΥΝ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ ΣΥΝΟΜΙΛΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΝΟΥΝ



Το κλείσιμο του λεγόμενου «διαδρόμου των Βαλκανίων» για τους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες επιβεβαίωσε  σε τηλεοπτική του συνέντευξη το βράδυ της Κυριακής ο υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας.

Η συμφωνία επετεύχθη το βράδυ της Κυριακής για ακραία μέτρα στην Ευρώπη, δηλαδή στην Ελλάδα!

 Η δωσίλογη ψευτοαριστερή κυβέρνηση συμφώνησε σαν δούλος των τοκογλύφων που είναι και ο λεγόμενος βαλκανικός διάδρομος κλείνει ερμητικά. 

Αυτή θα είναι μια από τις αποφάσεις του σημερινού συμβουλίου κορυφής των Βρυξελλών με την Τουρκία και η χώρα του δεν θα κάνει πίσω ούτε χιλιοστό. Τόνισε επίσης ότι ο ίδιος θα πιέσει έτσι ώστε να σταματήσει η τακτική της προώθησης προσφύγων από τη μια χώρα στην άλλη.

Ο επικεφαλής της αυστριακής διπλωματίας δικαιολόγησε αυτήν τη στάση με το γεγονός ότι χώρες όπως η Αυστρία, η Γερμανία ή η Σουηδία δεν είναι δυνατόν να δεχθούν όλους του πρόσφυγες που έρχονται στην Ελλάδα με μοναδικό σκοπό να προχωρήσουν βορειότερα.

 Σε αναφορά στους πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στην ελληνική μεθόριο με την ΠΓΔΜ ο Κούρτς είπε ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να αναζητήσουν προστασία στην Ελλάδα, αφού η Ελλάδα έχει δεχθεί πολύ λιγότερους πρόσφυγες από ό,τι η Αυστρία κατ' αναλογία πληθυσμού και επί πλέον θα λάβει μεγάλη βοήθεια από την ΕΕ.

Την ίδια ώρα ο Τούρκος πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου ως μόνη διέξοδο για να λυθεί το προσφυγικό πρόβλημα "βλέπει" να σταθούμε "αλληλέγγυοι δηλαδή να του δώσουμε "ανταλλάγματα" για να σταματήσει η Τουρκία να "πλημμυρίζει" την Ελλάδα με λάθρομετανάστες.

Παράλληλα ο τουρκικός στρατός συγκεντρώνει μεγάλες δυνάμεις στα παράλια και απέναντι από τα ελληνικά νησιά δήθεν για την αντιμετώπιση του προσφυγικού, αλλά με δεδομένο ότι η Τουρκία έχει αμφισβητήσει έντονα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, δεν αποκλείεται να επιχειρήσει κάποια προβοκάτσια ή ακόμη και να στήσει το θέατρο μιας κρίσης, προκειμένου να νομιμοποιήσει τις παράνομες και παράλογες θέσεις της στο Αρχιπέλαγος.

Σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο, έχει δοθεί εντολή επιστράτευσης σε  22.000 άνδρες συνολικά, οι οποίοι θα τοποθετηθούν σε μονάδες των παραθαλάσσιων περιοχών στο Αιγαίο. Το στοιχείο αυτό από μόνο του είναι ανησυχητικό ενώ παράλληλα με το προσωπικό η Άγκυρα φέρεται να έχει μεταφέρει απέναντι από τα ελληνικά νησιά μεγάλο αριθμό σκαφών, ελικοπτέρων και αεροσκαφών.

Με όλα αυτά τα δεδομένα ο Τσίπρας κάνει πως δεν καταλαβαίνει και συνομιλεί με τον Νταβούτογλου σαν δύο φίλοι που συναντιούνται μετά από καιρό και έχουν τόσα πολλά να πουν!

Η Ελλάδα είναι σε μέγιστο κίνδυνο και αντί να είμαστε στους δρόμους κοιμόμαστε στον καναπέ μας και περί άλλων τυρβάζουμε ενώ η ΑΔΕΔΥ θα κάνει μεθαύριο την καθιερωμένη περατζάδα της για να "διαμαρτυρηθεί" για το ασφαλιστικό!

Φανταστείτε οι καταδικασμένοι σε εκτέλεση από τους Γερμανούς να κάνανε πορεία διαμαρτυρίας πρίν την εκτέλεσή τους! Κάτι αντίστοιχο είναι κι αυτή η περατζάδα, αλλά αυτή θα μας απασχολήσει μεθαύριο...