Και το κράτος του Βατικανού στις «ανθρωπιστικές» φιέστες…


9-4-2016

Μετά τη χολιγουντιανή εκπρόσωπο της ιμπεριαλιστικής αυτοκρατορίας των ΗΠΑ (Αντζελίνα Τζολί), καταφτάνει στη Λέσβο για ανάλογα «ανθρωπιστικά» σώου υπέρ των «προσφύγων», ο Πάπας: Το εκκοσμικευμένο κράτος της Παγκοσμιοποίησης, το πνευματικό ισοδύναμο του πλανητικού ολοκληρωτισμού. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείψει από αυτές τις τελετουργίες το κράτους του Βατικανού και τα «παραρτήματά» του στο κατεστημένο της Ορθόδοξης Εκκλησίας: Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος!!!

Μια «διαπλοκή» η οποία θέλει να αλώσει («οικουμενιστικά») την Ορθοδοξία και να την ενσωματώσει στο νεοταξικό κράτος του Βατικανού. 
Τέτοιο …ξεχείλισμα «ανθρωπισμού» για τους «πρόσφυγες» από όλους τους μηχανισμούς και τα δίκτυα της Παγκοσμιοποίησης, από όλα τα πρακτορεία των ΗΠΑ, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο… 

Από παντού καταιγίδες τα «ανθρωπιστικά» δάκρυ: Από τους ληστές και δήμιους της ανθρωπότητας, από τις μαφίες και τους «νονούς» του αθλητισμού και του ποδοσφαίρου (ντόπιους και ξένους), από τις χρηματιστηριακές μαφίες τύπου Σόρος, από το εκκλησιαστικό κατεστημένο, από σταρ πρακτορεία και προπαγανδιστές της νεοταξικής βαρβαρότητας, από τους «νταβάδες» της «ενημέρωσης», από τους υπόδουλους στοχαστές και φυσικά από την πολύχρωμη ποικιλία των «αριστερών»… 

Και μόνο αυτή η κατακλυσμιαία και ολοκληρωτική ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ των δυνάμεων της πλανητικής εξουσίας αποκαλύπτει, κατηγορηματικά και τελεσίδικα, το ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ και μακάβριο αποικιοκρατικό παιχνίδι που παίζεται με το «προσφυγικό», σε βάρος των λαών και των εθνικών κρατών… 

Τώρα έρχεται και η πνευματική κεφαλή του νεοταξικού κράτους, ο Πάπας, να «ευλογήσει» αυτό το ΕΓΚΛΗΜΑ, των νέων αποικιοκρατών, σε βάρος των λαών και των εθνών… 

Ο Πάπας με τα εξαπτέρυγά του: Τον Βαρθολομαίο και τον Ιερώνυμο… 

Γνωστός ο πρώτος για τους ύμνους προς την αυτοκρατορία των ΗΠΑ, αλλά και για τις διαφημίσεις της κόκα-κόλα… 

Ο δεύτερος, ο Ιερώνυμος, σταθερά στο πλευρό των κυβερνητικών ανδρεικέλων, ευλογώντας όλα τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ τους εναντίον της Ελλάδας, όλα τα «συμβόλαια θανάτου» του 4ου Ράιχ… 

Η «κάθοδος» όμως, του Πάπα με …υποστυλώματα τις δύο κεφαλές της Ορθοδοξίας, εκτός από το νεοταξικό έργο της φιλανθρωπίας, έχει και μια άλλη διάσταση: Την υπονόμευση της Ορθοδοξίας και την υποταγή της στο κράτος του Βατικανού.
 

Αυτό αποτελεί μια στρατηγική του παπισμού και των υπονομευτικών δυνάμεων στο εσωτερικό της Ορθοδοξίας (Οικουμενιστές), χρόνια και σταθερή, με κορυφή τον Βαρθολομαίο και τον Ιερώνυμο… 

ΡΕΣΑΛΤΟ - Περιοδικό Πολιτικής και Πολιτισμικής Παρέμβασης

Οι Ευρωπάιοι φοβούνται ότι με το Grexit η Ελλάδα θα επιστρέψει στην ευημερία

9-4-2016



Brett Arends*
Υπάρχει ένας μυστικός φόβος που διακατέχει τους δυνατούς της Ευρώπης. Έχει αφεντικά της πολιτικής που ξαγρυπνούν στις Βρυξέλες. Έχει τραπεζίτες στο Βερολίνο που στριφογυρίζουν εμπύρετοι στα μεταξωτά τους σεντόνια. Έχει ευρωκράτες που παραμιλάνε μέσα στο κόκκινο κρασί τους. Ποιος είναι ο φόβος ; Δεν είναι το ότι εάν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ οι Έλληνες θα υποφέρουν μία τρομερή οικονομική κατάρρευση. Ο φόβος είναι ότι, εάν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ, η χώρα θα επιστρέψει στην ευημερία και τότε και άλλες χώρες θα μπορούσαν να ακολουθήσουν.


Υπάρχει ένα διάγραμμα με στοιχεία του ίδιου του ΔΝΤ στον σύνδεσμο Opinion: Europe’s secret fear about Greece – MarketWatch στο οποίο μπορεί κανείς να δει ότι η Ελλάδα με την παλιά κακή δραχμή είχε διπλάσια οικονομική ανάπτυξη από ότι με το ευρώ. Και δεν ήταν μόνη, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν να πουν παρόμοιες ιστορίες.

Η οικονομική τους ανάπτυξη στις δεκαετίες του 80 και του 90, που παλεύανε με τη λιρέτα, την πεσέτα και το εσκούδο κοροϊδεύει την απόδοση τους με το γερμανο-κρατούμενο ευρώ. Προφανώς το να έχει κανείς τον έλεγχο του εθνικού του νομίσματος και της δικής του νομισματικής πολιτικής δουλεύει καλύτερα έχοντας την δική σου κυβέρνηση την δική σου εθνική κυριαρχία. Ποιος ξέρει;
Τα ανωτέρω στοιχεία προέρχονται από δεδομένα του ίδιου του ΔΝΤ. Δείχνουν πραγματική οικονομική ανάπτυξη σε τέσσερα νοτιοευρωπαϊκά νομίσματα την περίοδο πριν αποδεχθούν το ευρώ από το 1980 έως το1998 σε σύγκριση με την περίοδο αφού εκδόθηκε το κοινό νόμισμα στις αρχές του 1999. (Οι αριθμοί δείχνουν τη μέση ετήσια ανάπτυξη στο ΑΕΠ, μετρούμενο ανά κάτοικο με την πραγματική αγοραστική του ικανότητα, για να επαλειφθεί ο πληθωρισμός.)

Είχαν πει στους λαούς της Ευρώπης ότι το ευρώ θα έφερνε σταθερότητα, αλλά δεν έφερε. Βεβαίως υπεισέρχονται πολλοί παράγοντες και δεν φταίει μόνο το ευρώ. Όμως το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα πουλήθηκε στους ανθρώπους αυτών των χωρών, όταν το ψήφιζαν, ως το μαγικό μέσο που θα μετασχημάτιζε τις οικονομικές τους τύχες. Τους είπαν να εγκαταλείψουν την κυριαρχία και την ανεξαρτησία τους με αντάλλαγμα τεράστια οικονομικά οφέλη. Αντί αυτού το ευρώ ‘χρηματικοποίησε’ τις οικονομίες τους πνίγοντας τες με τόνους φθηνού, εύκολου χρήματος και δημιουργώντας γιγαντιαίες χάρτινες φούσκες που τώρα έχουν σκάσει. Είπαν στους λαούς της Ευρώπης ότι το ευρώ θα φέρει σταθερότητα, αλλά δεν έφερε, Τους είπαν ότι θα φέρει ευημερία, αλλά δεν έφερε. Τους είπαν ότι θα φέρει ανάπτυξη, αλλά δεν έφερε.

Είναι πράγματι οι Έλληνες ένα τσαμπί από ρέμπελους ουζο-πότες όπως διατείνονται οι ρέμπελοι σαμπανιο-πότες των Βρυξελλών; Πριν αποδεχθούν το ευρώ οι Έλληνες κατάφεραν πραγματική ετήσια ανάπτυξη 4% και μέση ανεργία 7,7%. Από τότε που δέχθηκαν τη θερμή χρηματιστική αγκαλιά των Βρυξελών, της Φραγκφούρτης και του Βερολίνου η ετήσια ανάπτυξη στην Ελλάδα έπεσε στο 2% με μέση ανεργία 14%. Με άλλα λόγια η Ελλάδα με το ευρώ έπεσε στη μισή ανάπτυξη και διπλασίασε την ανεργία σε σχέση με τη δραχμή. Μερικοί επωφελήθηκαν.

Η Ισλανδία πέρασε μία μαζική χρηματο-οικονομική κρίση το 2007-9 όπως και η Ελλάδα, αλλά η Ισλανδία είναι μία κυρίαρχη χώρα με το δικό της νόμισμα. Η ισλανδική κορώνα έπεσε δύο φορές μέχρι τώρα στις νομισματικές αγορές ως προς το ευρώ. Η φθηνή κορώνα βοήθησε την Ισλανδία να σταθεί στα πόδια της. Αυτό μπορεί να το κάνει κανείς όταν έχει το δικό του νόμισμα. Δεν αποτελεί πραγματικά έκπληξη το ότι αντικαθεστωτικές δυνάμεις έχουν ήδη εμφανιστεί στην Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία, όπως και στην Ελλάδα.

Χώρες που ενώθηκαν με το ευρώ έχουν χάσει την κυριαρχία τους όπως και την ανάπτυξη τους. Γιατί πρέπει ο Έλληνας Πρωθυπουργός να ζητά την άδεια της Γερμανίδας Καγκελαρίου πριν να αλλάξει την εθνική πολιτική των συντάξεων; Γιατί θα πρέπει να δεχτεί την επίθεση από διεθνείς πιστωτές που του λένε ότι η Ελλάδα έχει πάρα πολλούς μεταπτυχιακούς φοιτητές; Σήμερα απειλούν τους Έλληνες με χαμό, αποσύνθεση και καταστροφή, εάν προσπαθήσουν να επιστρέψουν πάλι στο δικό τους νόμισμα. Και τι είναι αυτό, έτσι και αλλιώς είχαν χαμό, αποσύνθεση και καταστροφή τουλάχιστον τα οκτώ τελευταία χρόνια. Θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι οι Βρυξέλες είχαν απειλήσει και πρωτύτερα.

Πίσω στη δεκαετία του 90 είπαν στους Βρετανούς ότι θα βρεθούν σε μεγάλο μπελά εάν δεν εγκαταλείψουν την λίρα για το κοινό νόμισμα. Η βρετανική οικονομία θα βουλιάξει και η Βρετανία θα απομονωθεί. Θα έπρεπε μάλιστα να ξεχάσουν ότι το Λονδίνο θα παρέμενε ένα μεγάλο οικονομικό κέντρο. Χωρίς το ευρώ το Λονδίνο θα τελείωνε. Έτσι έλεγαν τότε. Εάν θέλετε να δείτε πόσο τελειωμένο είναι το Λονδίνο προσπαθήστε να αγοράσετε ένα σπίτι εκεί.
......................................................
*Ο Brett Arends είναι ένας βραβευμένος οικονομικός αναλυτής με πολυετή εμπειρία γύρω από θέματα αγορών, οικονομίας και προσωπικής χρηματοδότησης. Το τελευταίο του βιβλίο “Storm Proof your Money” δημοσιεύτηκε από την John Wiley Co.
Μετάφραση άρθρου από Ηλία Σταμπολιάδη**
[Πηγή Άρθρου: Opinion: Europe's secret fear about Greece - MarketWatch, 16 Ιουνίου 2015]

makeleio.gr

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/06/blog-post_4314.html#ixzz453yNjQWH


http://odosdrachmis.blogspot.gr

Αναπολώντας το παρελθόν: "...πού ’ν’ τα χρόνια εκείνα τα παλιά

Παρασκευή, 8 Απριλίου 2016


 πού ’ν’ τα χρόνια που ξηγιόμαστε αλάνικα και που σέρναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα"


Όμορφή μου Αθήνα Αυλές κάτασπρες γραφικές σαν όμορφες ζωγραφικές
μια φωτισμένη γρίλια σκασμένα ρόδια στη ροδιά σεμνές κοπέλλες με ποδιά
χωρίς βαμμένα χείλια Ματάκια μελαγχολικά στενά σοκκάκια γραφικά
γαζίες και ζουμπούλια ξενύχτι δίπλ’ απ’ τη μισή μ’ ανέρωτο ξανθό κρασί
ώσπου να βγει η πούλια Όμορφή μ’ Αθήνα πού `ν’ τα χρόνια εκείνα
που `ν’ τα χρόνια εκείνα τα παλιά λες και σ’ είχαν άχτι και σε κάναν στάχτη
σαν γριά μ’ αχτένιστα μαλιά Που `ν’ τα χρόνια που ξηγιόμαστε αλάνικα
και που σέρναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα Όμορφή μ’ Αθήνα
πού `ν’ τα χρόνια εκείνα που `ν’ τα χρόνια εκείνα τα παλιά

«Ο μορφη Αθήνα, πού ’ν’ τα χρόνια εκείνα, πού ’ν’ τα χρόνια εκείνα τα παλιά. πού ’ν’ τα χρόνια που ξηγιόμαστε αλάνικα και που σέρναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα». Το 1960 το τραγούδι ήταν ήδη παλιό. Μίλαγε για μια Αθήνα που είχε ήδη χαθεί. Ομορφη, ανθρώπινη, με τα λεφτά τόσο αβέρτικα που τα σκυλιά δεν καταδεχόντουσαν να φάνε τα λουκάνικα που τα είχαν δέσει. Πότε ήταν αυτή η Αθήνα;
Το τραγούδι δεν το έλεγε, αλλά όταν ήμουν μικρός πίστευα ότι πρέπει να ήτανε κάπου στο 1920. Την εποχή που περπατούσαν στο Ζάππειο και βλέπανε μακρυμαλλούσες, που ο μπάρμπα-Γιάννης ο κανατάς πρόσεχε να μην τον γελάσει κάποια εύμορφη κυρά και του πάρει το γαϊδούρι και του μείνει η ουρά... Ωστόσο, αν και τότε είχανε απατεώνες που προσπαθούσαν να πάρουν το γαϊδούρι, είμαι σίγουρος ότι είχανε κι ένα τραγούδι που έλεγε ότι σε μια παλιότερη Αθήνα οι κανατάδες μπορούσαν να παρκάρουν το γαϊδούρι χωρίς να φοβούνται ότι θα βρουν την ουρά. Είναι σίγουρο ότι υπήρχε, γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου να σκέφτεται έτσι. Να σκέφτεται ότι υπήρχε μια εποχή χωρίς προβλήματα, που οι δρόμοι ήταν σαν από εικονογράφηση παραμυθιού. Κάτι σαν τη φωτογραφία της Αθήνας τα Χριστούγεννα του 1960 που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο και έχει μαγέψει όλο τον κόσμο. Το 1960 ήμουνα 12 χρονών. Αρκετά μεγάλος για να θυμάμαι.

Εάν η φωτογραφία -όπως αναφέρεται- είναι τραβηγμένη στα Χαυτεία, είναι η πλευρά της Πατησίων προς τη μεριά των Εξαρχείων. Ακριβώς εκεί που ήτανε η «Αλάσκα», δίπλα στο «Ροζικλαίρ», τα δύο λούμπεν σινεμά του κέντρου, όπου ταμπέλες «έλεγαν» στους λούστρους να αφήνουν τα κασελάκια τους στην είσοδο ή άλλες υπενθύμιζαν ότι απαγορεύεται το ψήσιμο της ρέγκας με εφημερίδες. Τότε που οι θεατές της πλατείας δεν καθόντουσαν ποτέ ακριβώς κάτω από τον εξώστη, καθώς δεν ήταν σίγουροι ότι κάποιος δεν θα τους έφτυνε από ψηλά ή δεν θα τον έβγαζε και θα τους κατούραγε. ...



Το πιθανότερο, όμως, είναι να έχει τραβηχτεί από την πρώτη πολυκατοικία της Ομόνοιας επί της Σταδίου, που μόλις είχε γίνει μονόδρομος. Αντίθετα με την Αθηνάς, που ήταν για τους βλάχους, την Αιόλου, που ήταν για τους εργάτες - μικροαστούς, και την Ερμού, που ήταν μόνο για γυναίκες, η Σταδίου ήταν ο πρώτος μοντέρνος εμπορικός δρόμος. Με ανδρική μόδα και κουστούμια prêt a porte, με το βιβλιοπωλείο της «Εστίας» και την «Ατλαντίδα» στην Κοραή, τη στοά του κουρείου του Σολεϊμέζη με 14 καρέκλες και πεντικιουρίστα, το ουζάδικο του Απότσου για το μεσημεριανό ουζάκι και το -ω θεοί του Ολύμπου- μοναδικό παιχνιδάδικο της «Πανελλήνιας Αγοράς», όπου πάντα ζαχάρωνα το κάστρο με τα στρατιωτάκια στη βιτρίνα, γνωρίζοντας όμως ότι ποτέ δεν θα το αποκτούσα.

Γιατί στη Σταδίου του ’60 ο κόσμος πέρναγε, κοίταζε και γύρναγε σπίτι γιατί με το δώρο έπρεπε να πληρώσει το ηλεκτρικό ή το νερό. Και αναπολούσε το παρελθόν κοιτάζοντας φωτογραφίες του ’20, όταν σέρνανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα.

Το δέντρο
Το 1960 τα δώρα -γνωστά σαν μποναμάδες- δεν δίνονταν τα Χριστούγεννα αλλά την Πρωτοχρονιά. Η συνήθεια να δίνονται τα Χριστούγεννα ήρθε με την αμερικανική κουλτούρα. Τα δέντρα όμως είχαν έρθει και με τα φωτάκια τους στήνονταν στα παράθυρα των μονοκατοικιών ως τεκμήριο μόδας και πλούτου

H «Σιβηρία»

Τα Χριστούγεννα -και ιδιαίτερα η Πρωτοχρονιά- ήταν οι μέρες που άνοιγε ένα από τα πιο άγνωστα δωμάτια των σπιτιών του ’60, το σαλόνι, το οποίο δεν υπήρχε για κανέναν άλλο λόγο παρά επειδή κάθε σπίτι έπρεπε να έχει σαλόνι. Αυτό το δωμάτιο άνοιγε σε ονομαστικές εορτές, γάμους, αρραβώνες, Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, ενώ ανάμεσα σε Νοέμβριο και Απρίλιο όποιος επισκεπτόταν το σαλόνι το έκανε έχοντας υπόψη του τους θανάσιμους κινδύνους: να πεθάνει από το κρύο και να τον βρουν στην επόμενη εορτή καταψυγμένο σαν τον Σκοτ στην Ανταρκτική. Στα σπίτια του ’60 η θέρμανση περιοριζόταν στην κουζίνα. Οι κρεβατοκάμαρες θερμαίνονταν με την ηλεκτρική σόμπα στο ένα σπιράλ και δέκα λεπτά πριν από τον ύπνο. Τα σαλόνια είχαν το παρατσούκλι «Σιβηρία» επειδή δεν θερμαινόντουσαν εκτός από τις γιορτές και θεωρούνταν επίσημα σφραγισμένα όταν μετά του Αγίου Δημητρίου στις χαραμάδες από τις πόρτες τους στρώνονταν σεντόνια για να μην πηγαίνει το κρύο και στο υπόλοιπο σπίτι.

Η γαλοπούλα
Μου είναι αδύνατον να θυμηθώ αν πριν από τη γεμιστή γαλοπούλα υπήρχε άλλο παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο πιάτο. Υποθέτω ότι κάποτε υπήρχε. Την ελληνική γαλοπούλα, όμως, όπως τουλάχιστον τη φτιάχναμε σπίτι, θα προτιμούσα να μην τη θυμάμαι. Για κάποιον μυστήριο λόγο, η κυρά Λένη, η μακαρίτισσα η μάνα μου, είχε κατατάξει τη σάλτσα ταξικά. Πίστευε ότι μόνο οι κατώτερες τάξεις τρώνε σάλτσα. Ενώ λοιπόν τα Χριστούγεννα η μπασκλασαρία της εργατικής τάξης απολάμβανε τη γαλοπούλα με τη σάλτσα και τη γέμισή της, εμείς, η ανερχόμενη αστική τάξη, σφίγγαμε τα δόντια, τρώγαμε τη γαλοπούλα αλά κόντρα πλακέ με τη γέμιση στεγνή σε ένα μπολ, να μοιάζει και να έχει τη γεύση από χαρμάνι για μπετόν.
φώτο από Google


==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

ΟΙ «ΑΛΗΤΑΜΠΟΥΡΕΣ» ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΣΤΟΙΧΗΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ SIEMENS

ΟΙ "ΑΛΗΤΑΜΠΟΥΡΕΣ" ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΣΤΟΙΧΗΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ SIEMENS
Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Επικεφαλής της “Ελλήνων Πολιτείας”
Την Τρίτη 29 Μαρτίου 2016 πραγματοποιήθηκε στη Βουλή των Ελλήνων – η πολυθρυλούμενη περί ηχηρών αποκαλύψεων – προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για θέματα της Δικαιοσύνης και της διαπλοκής. Όμως, παρ΄ ότι η συζήτηση διεξήχθη μέχρι λίγο πριν το ξημέρωμα, εν τούτοις όσοι αντέξαμε να την παρακολουθήσουμε, δεν βγήκαμε από αυτή τη συζήτηση σοφότεροι. Εάν δεν υπήρχε και η πολιτική ατραξιόν που λέγεται Ευάγγελος Βενιζέλος – πάντοτε ευαίσθητος και ευέξαπτος σε όσα του καταλογίζουν – τότε τους περισσότερους που άντεξαν ως το τέλος, είναι σίγουρο πως θα τους έπαιρνε ο ύπνος. Κάθε στιγμή, όλοι περιμέναμε να ακούσουμε με κραυγές τον Ε.Βενιζέλο να αποκαλεί, τον Πάνο Καμμένο: “Αλήτη, αλητάμπουρα”. Μου θύμισε τα παιδικά μας χρόνια, όταν θέλαμε στην εποχή μας να πούμε κάποιον ότι είναι πολύ αλήτης, τον αποκαλούσαμε “αλητάμπουρα”.
Όπως, ήταν φυσικό επακόλουθο, δεν μπορούσαν να αφήσουν χωρίς αναφορά το μεγαλύτερο πολιτικο-οικονομικό σκάνδαλο της χώρας. το σκάνδαλο της πολυεθνικής Γερμανικής εταιρείας Siemens ΑΕ.
Ωστόσο στην ομιλία του ο Πρωθυπουργός – που κατά το παρελθόν ως αντιπολίτευση, αλλά και προεκλογικά έβαζε πολύ υψηλά τον πήχη αυτού του πολιτικο-οικονομικού εγκλήματος – ήταν απόλυτα υποτονικός και στην ουσία έπαιξε το παιχνίδι της πολύ καλής του φίλης πλέον, Άγκελας Μέρκελ.
Προανήγγειλε λοιπόν ο Πρωθυπουργός τη σύσταση επιτροπής εμπειρογνωμόνων για την επαναδιαπραγμάτευση του Εξωδικαστικού Συμβιβασμού του ελληνικού Δημοσίου με τη Siemens και κάλεσε τα στελέχη της αντιπολίτευσης να συμμετάσχουν στην επιτροπή.
Μούγκα στη στρούγκα ο Μητσοτάκης.
Βέβαια, όσες φορές δόθηκε ο λόγος στον Κυριάκο Μητσοτάκη, Πρόεδρο της ΝΔ και αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, όχι μόνο δεν σήκωσε το γάντι που του πέταξε ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά δεν τόλμησε να ψελλίσει ούτε το όνομα της Siemens…
Μόνο ο Κουτσούμπας και το ΚΚΕ…
Τα μόνα κόμματα, τα οποία είχαν αποκρυσταλλωμένες θέσεις για το μεγάλο σκάνδαλο της Siemens, ήταν η “Χρυσή Αυγή” και το ΚΚΕ. Ωστόσο, θα σταθώ στον Γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, που είπε στην τοποθέτησή του αυτό που επί χρόνια γράφω και λέω σε τηλεοπτικές παρουσίες μου: “Ο κ. Τσίπρας μίλησε για επαναδιαπραγμάτευση του Εξωδικαστικού Συμβιβασμού με τη Siemens. Γιατί δεν τον καταργεί; Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ευτελίσει την έννοια της επαναδιαπραγμάτευσης”.
Οι Τσιπραίοι είναι περισσότερο απατεώνες των Σαμαραίων.
Και έχει δίκιο ο κ. Κουτσούμπας. Ο επιβλαβής για το ελληνικό Δημόσιο Εξωδικαστικός Συμβιβασμός με τη Siemens, πρέπει να καταργηθεί!!
Γιατί ο Νόμος καταργείται με Νόμο. Εάν λοιπόν ο Πρωθυπουργός θεωρεί ότι η Siemens εμπαίζει το ελληνικό Δημόσιο και δεν τον τηρεί, τότε πρέπει άμεσα να τον καταργήσει. Τα υπόλοιπα είναι καραγκιοζιλίκια για να χαϊδέψει τη γερμανική βιομηχανία, το γόητρο της οποίας έχει τσαλακωθεί με τα σκάνδαλα της Siemens και ταυτόχρονα να καθησυχάσει τις ανησυχίες της κ. Μέρκελ, που έχει υπό την προστασία της τους φυγόδικους αρχιμαφιόζους Χριστοφοράκο και Καραβέλα.
Όσο όμως ο κ. Τσίπρας δεν καταργεί τον Εξωδικαστικό Συμβιβασμό – που ήταν προεκλογική του εξαγγελία – τόσο περισσότερο εκτίθεται και δίνει την εντύπωση ότι κάτι πολύ ύποπτο συμβαίνει…
Γιατί ο κ. Πρωθυπουργός πρέπει να γνωρίζει ότι στην τελευταία σελίδα του Εξωδικαστικού Συμβιβασμού ρητώς και κατηγορηματικώς, αναφέρεται:
«IX. ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΗ ΙΣΧΥΣ. Τα Μέρη (Δημόσιο και Siemens) συμφωνούν ότι η παρούσα Συμφωνία… ανακληθεί ή ακυρωθεί από το ελληνικό κοινοβούλιο, η παρούσα Συμφωνία είναι άκυρη και ανίσχυρη και θα θεωρείται για όλες τις περαιτέρω συζητήσεις και/ή τις σχετικές διαδικασίες ως “χωρίς αναγνώριση”. Στην περίπτωση αυτή τυχόν εκπληρωθείσες παροχές θα επιστραφούν…».
Τι δεν καταλάβατε κε Πρωθυπουργέ;;;
Εν τοις πράγμασι άκυρος από την πρώτη στιγμή ο εξωδικαστικός συμβιβασμός
Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός της Siemens με το ελληνικό Δημόσιο υπογράφηκε από την πλευρά της Γερμανικής εταιρείας στις 2 Μαρτίου 2012 (Από πλευράς Siemens AG με έδρα το Μόναχο, υπέγραψε ο Peter Y. Solmssen. Από πλευράς Siemens ΑΕ με έδρα την Αθήνα, υπέγραψε ο Πάνος Ξυνής). Το ελληνικό Δημόσιο υπέγραψε στις 22 Αυγούστου 2012 με τον Υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα.
Το περίεργο είναι ότι ο κ. Στουρνάρας υπέγραψε μετά από κοντά 6 μήνες, από τη στιγμή που οι προκάτοχοί Ζανιάς και Σαχινίδης αρνούνταν να τον υπογράψουν.
Αναρωτηθήκατε το γιατί; Από τη στιγμή που ο εξωδικαστικός συμβιβασμός, ρητώς αναφέρει: “Σε περίπτωση που η παρούσα Συμφωνία απορριφθεί, δεν κυρωθεί εντός σαράντα πέντε (45) ημερών από την ημερομηνία υπογραφής της από τη Siemens, …η παρούσα Συμφωνία είναι άκυρη και ανίσχυρη…”.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι και η διάθεση του Στουρνάρα ήταν να μην τον υπογράψει, από τη στιγμή που διαπίστωνε πολλές παγίδες. Γι΄ αυτό και δεν τον υπέγραψε όταν ανέλαβε τα καθήκοντα του Υπουργείου Οικονομικών. Τον υπέγραψε όμως, δυο μέρες πριν το πρώτο ταξίδι του Πρωθυπουργού Σαμαρά στο Βερολίνο στις 24 Αυγούστου, στη συνάντηση με την Καγκελάριο της Γερμανίας, Άγκελας Μέρκελ.
Τι είπατε;;; Τους τράβηξε τ΄ αυτιά η Μέρκελ και έκατσαν στα τέσσερα;;;
Σωπάτε καλέ, που θα έλεγε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος!!!
Από την πρώτη στιγμή ήταν ενημερωμένοι οι Παπαδημούλης και Φίλης.
Την εποχή εκείνη ο Σαμαράς είχε αποποιηθεί τη γνωριμία του με τον Χριστοφοράκο, τον Καραβέλα και τον Γεωργίου και διάφοροι εντεταλμένοι του Συστήματος Σαμαρά προσπαθούσαν να εκμαιεύσουν πληροφορίες και να ρίξουν στα μαλακά αποκαλυπτικές ειδήσεις, όπως αυτή της τοποθέτησης του καθηγητή Καράκωστα στο Μέγαρο Μαξίμου ως Νομικός Σύμβουλος του Πρωθυπουργού. Του κ. Καράκωστα που επί δεκαετίες ήταν Νομικός Σύμβουλος – προΐστατο του Νομικού τμήματος – της Siemens και του Χριστοφοράκου, παρ΄ ότι ο ίδιος λέει πως παρατήθηκε όταν ανέλαβε ο Χριστοφοράκος.
Εκείνη την ίδια εποχή ο ΣΥΡΙΖΑ έσκουζε σε όλους τους τόνους ότι οι μετέχοντες του σκανδάλου θα πάνε φυλακή.
Έτσι, κάποιοι αδαείς που γνώριζαν πολλά περί της υποθέσεως Siemens, πίστεψαν αυτές τις καταγγελτικές κραυγές και θεώρησαν ότι θα έπρεπε να εμπιστευθούν υψηλά ιστάμενα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και να τους τροφοδοτήσουν με απαραίτητο υλικό (μέσω e-mail), για να ενεργήσουν τα δέοντα.
Η εκτίμηση και η επιλογή έγινε για δυο εξόχως σημαντικά πολιτικά πρόσωπα του ΣΥΡΙΖΑ την διετία 2010-2012.
Αυτά τα πρόσωπα ήταν:
Ο Δημήτρης Παπαδημούλης, σημερινός Ευρωβουλευτής και Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπου την εποχή εκείνη ήταν Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρούνταν ως ο ισχυρότερος Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Νίκος Φίλης, σημερινός Υπουργός Παιδείας, την εποχή εκείνη ήταν Διευθυντής της εφημερίδας “Αυγή”, πολιτικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ…
Επίλογος.
Η πηγή μου με ενημέρωσε ότι τα παραπάνω στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σιώπησαν και θεωρούν πως δεν θα αναγκασθούν να δώσουν ημερομηνίες αποστολής των e-mail, όπου ενημέρωναν μέσω αυτών για την εξύφανση του σκανδάλου της Siemens, αλλά και για την μη τήρηση όρου του Εξωδικαστικού Συμβιβασμού που αφορούσε τη δέσμευση της Siemens για τη διατήρηση των 600 εργαζομένων!!!
https://hellasforce.com/

Ο βάλτος...Ελλάς!


Παρασκευή, 8 Απριλίου 2016


Ένα ρίγος διατρέχει τις χώρες της Δύσης από την Ευρώπη ως τις ΗΠΑ, προοίμιο υψηλού πυρετού. Οι κοινωνίες δυσφορούν χωρίς, ωστόσο, να αμφισβητούν τους βασικούς θεσμούς λειτουργίας του Συστήματος. Εναντιώνονται στις πολιτικές λιτότητας αλλά δεν αποσκοπούν σε λύσεις ανατροπής..

του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ενδεικτικά, ο κόσμος εμμένει, πλειοψηφικά, στην ΕΕ και στο ευρώ παρά τα όσα γίνονται και παρά την επίγνωση (ή τη διαίσθηση) ότι τα χειρότερα ακολουθούν. Επίσης οι πρόσφυγες/μετανάστες, θύματα του πολέμου της Δύσης εναντίον τους, αναζητούν καταφύγιο σωτηρίας στις χώρες των εχθρών τους και ουδείς επισημαίνει την αντίφαση… Η Επανάσταση δεν βρίσκεται στον ορίζοντα της συνείδησης του κόσμου ως μέθοδος ανατροπής, τουλάχιστον για την ώρα.

Η Παγκοσμιοποίηση, όπως τη διαμορφώνει η αμερικανική ηγεσία, συναντά μικρά ή μεγαλύτερα εμπόδια αλλά το αντίπαλο δέος, ο κόσμος και οι αντιδράσεις του, εμφανίζεται αμήχανο και ανίσχυρο, σε σχέση με τον αντίπαλο. Ικανότητα υπολογίσιμης  αντίστασης σήμερα δεν έχουν οι κοινωνίες και οι Τάξεις και ούτε θα αποκτήσουν για...
όσο καιρό οι πληβείοι δεν διαθέτουν πειστικό όραμα, σχέδιο και στρατηγική για το αύριο.Αντίθετα, αντίσταση στον ιμπεριαλισμό της Παγκοσμιοποίησης υπό την αιγίδα των ΗΠΑ προβάλλουν τα Έθνη-Κράτη, η Ρωσία κατά κύριο λόγο καθώς και η Κίνα. Στο επίκεντρο δεν είναι η διαμάχη για το κοινωνικό καθεστώς αλλά η ίδια η ύπαρξη του κάθε Έθνους και του κάθε Κράτους, αυτή είναι η κύρια όψη των αντιθέσεων για να μιλήσουμε με όρους μαρξιστικούς. Την επιβεβαίωση προσφέρει η πραγματικότητα. 


Μπροστά στα μάτια μας διαλύονται Έθνη-Κράτη, Λιβύη, Ιράκ, Συρία, ενώ η Ρωσία αποτελεί σταθερό στόχο, με Τσάρο, υπαρκτό σοσιαλισμό, καπιταλισμό. Αγκάθι είναι η συνολική ισχύς της χώρας, όχι το κοινωνικό καθεστώς και η ιδεολογία της. Η φύση του κοινωνικού καθεστώτος ενυπάρχει αλλά δεν πρωταγωνιστεί στην πλανητικών διαστάσεων σύγκρουση. Παρά τις αποτυχίες, πχ τη μερική ήττα στη Συρία ή την Ουκρανία, οι ΗΠΑ είναι σε φάση επιθετική με έγχρωμες επαναστάσεις, εσχάτως στη Βραζιλία, με «αποκαλύψεις» περί αθέμιτου πλουτισμού και φοροδιαφυγής διασημοτήτων από δημοσιογραφικούς οργανισμούς χρηματοδοτούμενους από τον Σόρο, τον Ροκφέλερ και ομοίους.

Η Ελλάδα είναι υπόδειγμα καταβαράθρωσης του Κράτους χωρίς χρήση όπλων και εξουθένωσης του Έθνους με τη συμβολή των γηγενών, χρήσιμων ηλίθιων της Αριστεράς και ψευδοπατριωτισμού της κυρίαρχης ελίτ με τις ποικίλες κομματικές αμφιέσεις. Και οι δυο επικαλούνται το «ευρωπαϊκό όραμα», ένα φάντασμα του παρελθόντος, αν ποτέ υπήρξε έστω ως φάντασμα. Η ελίτ, ως κυβερνώσα επί δεκαετίες παράταξη, είχε και έχει απλώς στο μυαλό της την ΕΕ ως αγελάδα που μπορεί αενάως να τρέφει την ίδια και τη χώρα ως παράσιτο, άξιο προστασίας λόγω του μακρινού, πλην ένδοξου παρελθόντος. Τώρα γνωρίζει ότι αυτά τέλειωσαν αλλά δεν μπορεί να αποκοπεί από την ευρωπαϊκή φαντασίωση γιατί είναι δεμένη χειροπόδαρα με πλήθος εξαρτήσεων και σκανδάλων. Το έσχατο όπλο της, προς πώληση, ήταν η γεωπολιτική αξία της χώρας. Λησμονώντας ότι η αξία κάθε πράγματος εξαρτάται από το αν η ιδιοκτησία είναι αναμφισβήτητη και ο κάτοχος/ιδιοκτήτης είναι αποφασισμένος να πουλήσει ακριβά το τομάρι του έναντι οιουδήποτε την αμφισβητεί. Η Αριστερά, ως νεόκοπος της Εξουσίας με τη μορφή του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε ποτέ την αίσθηση ότι είναι συνιδιοκτήτης του Κράτους, μάλλον ως αντίπαλο το αισθάνονταν, όχι αδικαιολόγητα. 

Η άγνοια της τέχνης της διακυβέρνησης, η ανικανότητα και η εμμονή σε ιδεοληψίες φιλοτεχνούν, ως επιπρόσθετα στοιχεία, την εικόνα ενός «αλαλούμ» που αγγίζει άλλοτε το γελοίο πχ η περίπτωση Μπαλτά/ Φάμπρ, και άλλοτε το επικίνδυνο όπως οι «κατασκηνώσεις» προσφύγων στον Πειραιά και στην Ειδομένη όπου  πράκτορες, νταβατζήδες και αχρείοι οργιάζουν, ελλείψει πρόβλεψης και σχεδίου αντιμετώπισης έκτακτων αναγκών. Έναντι του Έθνους η Αριστερά συνολικά, ΣΥΡΙΖΑ και εξωκοινοβουλευτικές ομάδες ποικίλλων αποχρώσεων, υποτίθεται αριστεριστές, ταυτίζεται στην πράξη με την Παγκοσμιοποίηση, όπως την υπαγορεύουν οι ΗΠΑ, ανίκανη να διακρίνει ότι άλλο να διασχίζουν τα σύνορα στίφη τουριστών και άλλο να κατακλύζεται η χώρα από ορδές προσφύγων ή/και μεταναστών με (ή και χωρίς) υποκίνηση προκαλώντας ζητήματα πληθυσμιακής/κοινωνικής συνοχής, ασφάλειας κλπ. Δίχως καν να ενδιαφέρεται για το ότι, χωρίς εξαίρεση, όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες (ακόμα και η Γερμανία) θέλουν να αποτρέψουν το κύμα εισόδου, λες και οι μόνοι φιλάνθρωποι επί της (ευρωπαϊκής) γης είναι οι Έλληνες.

Έχει πλέον ελάχιστη αξία, εκλογική ή άλλη, το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι δίνει ποικίλες μάχες, πχ για τη μείωση του χρέους, εφόσον τις χάνει σωρηδόν. Εφόσον, δηλαδή, δεν μπορεί να αξιολογήσει αν που και πότε μπορεί να χαράξει μια κόκκινη γραμμή και να την τηρήσει ανυποχώρητα. Η αποκάλυψη ότι το ΔΝΤ ετοιμάζει κλίμα χρεωκοπίας ώστε να υποκύψουμε και πάλι στις πιέσεις για νέα επώδυνα μέτρα, πέραν των ήδη συμφωνηθέντων, θα είχε αξία αν, εκθέτοντας τους «συνωμότες»,  ματαίωνε το σχέδιό τους. Παρά τα πικρά παθήματα η κυβέρνηση δεν καταλαβαίνει ότι οι Δανειστές δεν θα διχαστούν επειδή όλοι ένα θέλουν: να παγιώσουν το καθεστώς καταστροφής και πλήρους υποταγής. Και να αποκλείσουν κάθε οδό διαφυγής. Η αποκάλυψη της δολιότητας του ΔΝΤ θα είχε κάποιο αποτέλεσμα αν η κυβέρνηση είχε εναλλακτική λύση. Αλλά δεν έχει.

Η ωμή αλήθεια είναι ότι δεν βρισκόμαστε σε κρίση και κάποτε θα βγούμε. Η ωμή αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε σε νέα κατάσταση, αλλάξαμε επίπεδο ζωής. Όταν γίνει συνείδηση ότι έχουμε βυθιστεί σε λιμνάζοντα ύδατα τότε, ίσως, αρχίσουμε να σκεπτόμαστε σοβαρά τι να κάνουμε για να βγούμε από το βάλτο.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ Ε.Ε. ΓΙΑ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

8-4-2016

  ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ: ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ  ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ  ΕΝΩΣΗ




Όπως είχαμε προειδοποιήσει, ο εγκλωβισμός χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων εντός της ελληνικής επικράτειας ήταν αποτέλεσμα σχεδίου προς υλοποίηση από την Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε). 

Ένα μεγάλο ποσοστό εξ αυτών (όπως έδειξε και σχετική δημοσκόπηση) είναι υποστηρικτές των μισθοφορικών ομάδων που δρούσαν και δρουν στην Συρία για την ανατροπή του καθεστώτος Ἀσαντ (όπου η απελευθέρωση εδαφών από τον Συριακό στρατό φέρνει στο «φως» συνεχώς νέες φρικαλεότητες της ISIS όπως ο ομαδικός τάφος στη πόλη της Παλμύρας με αποκεφαλισμένα πτώματα, μεταξύ αυτών και παιδιά), χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι όλοι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες είναι υποστηρικτές και ίσως μέλη των παραστρατιωτικών δολοφονικών ομάδων που υποστηρίζουν οι μυστικές υπηρεσίες και το ΝΑΤΟ.

Είναι όμως μόνο το παραπάνω ή και παρόμοια γεγονότα ο λόγος που τα κατεστημένα διεθνή και ντόπια ΜΜΕ και όλοι οι βολεμένοι που επωφελούνται από την προτεκτορατοποίηση της χώρας μας, αυτοπαρουσιάζονται ως «φιλάνθρωποι», ή μήπως απλά υιοθετούν μια από τις βασικές αρχές της παγκοσμιοποίησης, αυτής των «ανοιχτών συνόρων», η οποία αναφέρεται βέβαια στο νέο καταμερισμό εργασίας που επιβάλει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση; Προφανώς το δεύτερο! 

Γιατί πώς αλλιώς εξηγείται το ότι το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό των ντόπιων και ξένων ελίτ, όπως είναι σήμερα οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, από τη μία να το παίζουν «αλληλέγγυοι» και «φιλάνθρωποι» και από την άλλη να επιτίθενται λυσσαλέα κατά του αγώνα των αγροτών, λιμενεργατών και άλλων κοινωνικών ομάδων, ή να σαπίζουν στο ξύλο κινήσεις κατοίκων που δεν θέλουν ο τόπος τους να γίνει στρατόπεδο συγκέντρωσης;

Γιατί τέτοια αντιμετώπιση του Ελληνικού Λαού, ο οποίος έκπληκτος, αμήχανος και φοβισμένος βλέπει να ξετυλίγεται μπροστά του ένα θέατρο του παραλόγου –που στην πραγματικότητα βέβαια δεν είναι καθόλου παράλογο αν πάρουμε υπόψη τις δεσμεύσεις που ανέλαβε απέναντι των επικυρίαρχων μας στην ΕΕ και των δανειστών η πολιτική αλητεία που έχει το θράσος να αυτοαποκαλείται «αριστερά»;

Πού οφείλεται η πολιτική αυτή των ελίτ, ντόπιων και ξένων, απέναντι στην Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό που υλοποιούν μειδιώντας οι ξεχασιάρηδες φοροφυγάδες εκατομμυριούχοι Υπουργοί και άλλοι βολεψάκηδες της «πρώτη φορά αριστεράς»;

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το Εθνικό ζήτημα (δηλαδή το ζήτημα της Εθνικής μας Κυριαρχίας–και όχι της «Κοινοτικής Κυριαρχίας» όπως λέει τώρα ο κλόουν τ. υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ και πολιτικός απατεώνας Βαρουφάκης για να θολώσει τα νερά και πάλι) θα γίνεται όλο και πιο καίριο και καθοριστικό σε σχέση με το Κοινωνικό ζήτημα, όσο η διαδικασία της Παγκοσμιοποίησης θα βαθαίνει, όσο δηλαδή η Νέα Διεθνής Τάξη (ΝΔΤ) που επιδιώκει να εγκαθιδρύσει η Υ/Ε καταργεί στο πέρασμά της κράτη-έθνη-πολιτισμούς-συγκροτημένες κοινωνίες.

Ειδικότερα όμως η ΝΔΤ στοχεύει στο να εξαφανίσει-υποτάξει και τα ιστορικά έθνη όπως είναι οι Έλληνες, άλλοι Ευρωπαϊκοί Λαοί, κάποια από τα Αραβικά Έθνη, γιατί απλούστατα, πέρα από τα γεωπολιτικά ζητήματα (π.χ. ενέργεια που θέλει να βάλει στο χέρι η Υ/Ε με το να επιτίθεται λυσσαλέα σε αυτά), ένα ιστορικό έθνος δεν εγκαταλείπει εύκολα τον αγώνα για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση. Ιδιαίτερα όταν τα Αραβικά καθεστώτα που δέχτηκαν την πιο λυσσαλέα επίθεση της Υ/Ε στηρίζονταν σε εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα (βλ. Ιράκ, Λιβύη, Συρία).

Άλλωστε τα «χειρουργικά» χτυπήματα της ΝΔΤ έχουν στόχο να καθυποτάξουν ως και να συντρίψουν αυτούς ακριβώς τους λαούς που τα τελευταία χρόνια βρίσκονται στην πρωτοπορία του αντιπαγκοσμιοποιητικού αγώνα. Και επιχειρούν να τους καθυποτάξουν, πότε χρησιμοποιώντας στρατιωτική βία (Λιβύη-Συρία), πότε οικονομική (Ελλάδα) και πότε και τα δύο (περίπτωση Ρωσίας στην Ουκρανία) ! Στους λαούς αυτούς –καθόλου τυχαία επίσης– υπάρχει ένας βαθμός εθνικής κυριαρχίας ή, έστω, ιστορικής συνείδησης (όπως στην Ελλάδα) ότι πρέπει να παλέψουν για αυτήν.

Γι” αυτό και σήμερα η ΝΔΤ επιδιώκει και τη δική μας εξαφάνιση ως έθνους και μάλιστα ως ενός από τα πιο ιστορικά…άσχετα με την σημερινή παρακμή μας. Γιατί οι ελίτ γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Ελληνικός Λαός μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην ΝΔΤ όπως έχει κάνει στο παρελθόν και πρόσφατα (βλ. Γιουγκοσλαβία-«υποδοχή» Κλίντον στην Αθήνα-Αντιαμερικανισμός κλπ). Γιατί επίσης ο Ελληνικός Λαός, λόγω γεωγραφικής θέσης, έχει πολύ βαθιά ιστορική γνώση του τι εστί Αυτοκρατορία (βλ. Ρωμαϊκή κατάκτηση-Τουρκοκρατία-Φραγκοκρατία-Κατοχή-Αγγλοαμερικάνοι) και έχει δώσει δείγματα γραφής σε τεράστιους και νικηφόρους αγώνες για την Ελευθερία του, την οποία πάντα ταύτιζε με την κοινωνική δικαιοσύνη. Η περίπτωση λοιπόν του Ελληνικού Λαού αποτελεί για την σημερινή ΝΔΤ ένα πολύ επικίνδυνο ιστορικό παράδειγμα που δεν πρέπει να το ακολουθήσουν επουδενί ούτε οι άλλοι λαοί, ούτε βέβαια οι νεότερες γενιές της Πατρίδας μας!

Στην εξαφάνιση αυτή αλλά και στην απάλειψη της ιστορικής μας μνήμης πρωτοστατεί βέβαια η «αριστερή» πολιτική αλητεία μέσω του Τσίπρα, ο οποίος, πιστός στην ιδεολογία της Παγκοσμιοποίησης (την οποία εφαρμόζουν αυτός και η υπόλοιπη πολιτική αλητεία που τον περιβάλλει) δηλώνει ξεδιάντροπα  ότι το μήνυμα της επανάστασης του 1821 δεν είναι ο αγώνας για Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση, αλλά …οι «αντοχές του λαού μας»!!!

Από κοντά και τα διάφορα «αριστερά» παραμάγαζα (πλέον προστέθηκε και το ΚΚΕ) που αντί να αγωνίζονται για την ανάκτηση της οικονομικής και εθνικής μας κυριαρχίας κάνουν ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή σκούζουν ολημερίς και ολονυχτίς για να ανοίξουν τα σύνορα στους μετανάστες, χωρίς ακόμα να έχουν καταλάβει (;) ότι αυτή η θέση οδήγησε σε τραγικές συνέπειες όπως η έλευση του ΝΑΤΟ και οι πνιγμοί στο Αιγαίο, για τα οποία βέβαια μετά κλαίνε και οδύρονται !!! 

Και βέβαια οι μεγάλοι αυτοί «Μαρξιστές» δεν καταλαβαίνουν (στην καλύτερη εκδοχή) ότι ανοιχτά σύνορα στο περιβάλλον της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, δηλαδή των ανοικτών και απελευθερωμένων αγορών (κεφαλαίου, εργασίας, εμπορευμάτων), σημαίνει απλά μεγιστοποίηση της εκμετάλλευσης των θυμάτων της Παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της μεγάλης πλειοψηφίας του παγκόσμιου πληθυσμού! Με άλλα λόγια, τα ανοιχτά σύνορα έχουν νόημα μόνο όταν οι ίδιοι οι πολίτες άμεσα ελέγχουν την κάθε χώρα, και όχι όπως σήμερα οι οικονομικές, πολιτικές και μιντιακές ελίτ, στις παρωδίες «δημοκρατίας» που έχουν στήσει.

Στην ίδια γραμμή και τα συνδικάτα (και τα «ταξικά» και τα «κυβερνητικά» και τα «πουλημένα») έχουν ριχτεί σαν ένας άνθρωπος στη μάχη της συλλογής τροφίμων για τους πρόσφυγες, λες και δεν φτάνει η γενναιοδωρία του Σόρος, της ΕΕ και των ΜΚΟ. Βαρέθηκαν φαίνεται οι εκπρόσωποι των εργατών να «αγωνίζονται» για τα εργατικά και συνταγματικά δικαιώματα των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που είναι άνεργοι-άστεγοι-αυτόχειρες και βιώνουν μια χωρίς τέλος ψυχική οδύνη στις φτωχογειτονιές των μεγάλων πόλεων και στη φτωχή περιφέρεια, και ανακάλυψαν μια πιο εύκολη, ανώδυνη –και ποιος ξέρει, ίσως και πιο προσοδοφόρα– ενασχόληση στο πλάι της Τζολί και της Βαρδινογιάννη!  

Και βέβαια σε λίγες ημέρες ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ θα καλέσουν ξανά τη γονατισμένη ελληνική εργατική τάξη (του ενός εκατομμυρίου απλήρωτων από 1 – 5 μήνες εργαζόμενων , του σχεδόν μισού εκατομμύριου υποαπασχολούμενων , των 1,5-2εκατ. αμειβόμενων με «μαύρα»  και των 1.205.000 ανέργων –από τους οποίους οι 867.855 αναζητούν, αλλά, δεν βρίσκουν απασχόληση) να κατέβει στην 48ωρη απεργιακή «κηδεία» του ασφαλιστικού.

 Ως και στη νέα μονοετή Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση της ΓΣΕΕ μπήκε πρόβλεψη…για τους πρόσφυγες, όχι όμως και για τον νομοθετημένο μνημονιακά κατώτατο μισθό των εργατών, ο οποίος θα επανακαθοριστεί αν και εφόσον αρθούν οι περιορισμοί (δηλαδή αν είμαστε καλά παιδιά και αφήσουμε να περάσουν τα «μέτρα» του 3ου μνημονίου μετά θα μας αφήσουν οι θεσμοί να διαπραγματευτούμε ελεύθερα με τον ΣΕΒ ), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα αυξηθεί κιόλας !!! Και αυτό ενώ η Γαλλία καίγεται κυριολεκτικά από τη μαζική αντίσταση του λαού της σε πολύ πιο ελαφρά νεοφιλελεύθερα μέτρα από τα κτηνώδη μέτρα που επιβάλλει στην Ελλάδα η Υ/Ε, μέσα από τα όργανα της στον ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τα υπόλοιπα κόμματα εξουσίας…

Πρόκειται συνεπώς για κάτι πολύ καλά συντονισμένο από όλες τις κατεστημένες (οικονομικές-πολιτικές-συνδικαλιστικές) δυνάμεις που βολεύονται προφανώς με την Προτεκτορατοποίηση της χώρας, χωρίς να ενδιαφέρονται από την άλλη μεριά για τις οδυνηρές, ίσως και καταστροφικές συνέπειες, Εθνικές και Κοινωνικές, του «μεταναστευτικού-προσφυγικού» ζητήματος.
Έτσι βλέπουμε σήμερα τις ελίτ παρέα με την παγκοσμιοποιητική «αριστερά», όχι μόνο να προωθούν το άνοιγμα των συνόρων, έτσι ώστε να περνούν οι μετανάστες ως φτηνή καύσιμη ύλη στη θέση των ατίθασων ντόπιων εργατών που δεν λένε ακόμα να χωνέψουν ότι η εργασία ως τα 67 και τα 72 είναι…φυσιολογική, αλλά ταυτόχρονα να διαπράττουν με τη στάση τους αυτή και εθνικό έγκλημα.

Διότι αυτό που σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι προφανές, παρά την εκκωφαντική σιωπή όλων των πολιτικών δυνάμεων, είναι ότι η κατάσταση στο Προσφυγικό είναι μεν τραγική αλλά θα γίνει τραγικότερη όσο παραμένουμε μέσα στην ΕΕ.
Διότι κανένας και τίποτα δεν θα σταματήσει τα «μιλιούνια» των μεταναστών και των προσφύγων που είναι αποτέλεσμα της Παγκοσμιοποίησης και της Στρατιωτικής – Οικονομικής Βίας της Υ/Ε από το να βυθίζουν την χώρα μας όλο και περισσότερο στην Εθνική και Κοινωνική καταστροφή!
Να γιατί σε αντιδιαστολή με τις ανώδυνες και αποπροσανατολιστικές προτάσεις της Αριστερο-Δεξιάς για λύσεις μέσα στην ΕΕ:

Μόνο η άμεση και μονομερής έξοδος από την ΕΕ είναι η λύση για να αποφύγουμε την Εθνική μας καταστροφή:
Γιατί όταν αποχωρήσουμε από την ΕΕ τότε κανείς άλλος μετανάστης ή πρόσφυγας δεν θα περνούσε πια από την Ελλάδα, απλούστατα γιατί θα ήξερε ότι δεν θα υπάρχει πιά καμιά ελπίδα να περάσει στην Ευρώπη.

Γιατί είναι απόφαση των ελίτ η μόνιμη παραμονή εκατοντάδων χιλιάδων απρόσκλητων και αγνώστων λοιπών στοιχείων αλλοδαπών στη χώρα μας, που σημαίνει βέβαια ότι με την παράλληλη μείωση του ελληνικού πληθυσμού λόγω φτώχειας (όπως έγινε και στη Ρωσία κατά τη δεκαετία του ’90, πριν ανέβει ο Πούτιν στην εξουσία), η οριστική διάλυση μας ως έθνους είναι προ των πυλών.
Καλούμε όλες τις υγιείς δυνάμεις της Πατρίδας μας σε αντίσταση ενάντια στην μετατροπή της Ελλάδας και της Ευρώπης σε μία α-λά «Σόρος» πολυπολιτισμική «κοινωνική σούπα»… εύκολο θύμα στις ορέξεις της Υπερεθνικής Ελίτ.

ΜΕ ΑΜΕΣΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ


Άμεση έξοδος από την ΕΕ και επομένως αποδέσμευση από τη Συνθήκη Σένγκεν, Δουβλίνου κλπ. και το ΝΑΤΟ

Άμεσο κλείσιμο (δηλαδή κυριαρχικό έλεγχο) των συνόρων μας και επιστροφή των προσφύγων στην Τουρκία ή ακόμη και στις χώρες προέλευσης τους αν αυτή δεν τους δέχεται. Ειδικές ρυθμίσεις για τους πραγματικούς Σύριους πρόσφυγες πολέμου.

Όχι στα ΣΤΑ HOT SPOTS και στα σχέδια των ελίτ για μετατροπή της Ελλάδας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης

Άμεση έναρξη διαπραγματεύσεων με άλλες χώρες εκτός ΝΑΤΟ για να εξασφαλίζουμε τη προστασία των συνόρων μας από τους γκάνγκστερς του ΝΑΤΟ


ΕΣΗΕΑ: Οι εισαγγελείς της «αριστερής» κερδοσκοπίας και του ξεπλύματος…

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 8 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2016



Η οργή είναι κακός κλειδούχος. Το γεγονός ότι το ιερατείο της δημοσιογραφικής πορνείας και αλητείας μας προκαλεί οργή και αηδία αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κλείνουμε τα μάτια και να δικαιώνουμε πρακτικές δίωξης και φίμωσής τους. Και μάλιστα από ένα συνδικαλιστικό όργανο (ΕΣΗΕΑ) που ο ρόλος του δεν είναι αυτός του εισαγγελέα και της δίωξης… Κάποιοι δεν θέλουν αυτό να το καταλάβουν και υποκαθιστούν τους εισαγγελείς και το καθεστωτικό Δίκαιο.

Δεν θέλουν να καταλάβουν ότι τέτοιες πρακτικές διαγραφών και διώξεων από το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων, το οποίο κλείνει τα μάτια στη ΣΥΝΟΛΙΚΗ τρομοκρατική παραπληροφόρηση των ΜΜΕ και επιχειρεί να ξεπλυθεί με την επιλεκτική καρατόμηση κάποιων πυωδών φουσκαλών, τέτοιες πρακτικές προσφέρουν ΜΕΓΑΛΕΣ υπηρεσίες στο καθεστώς. 

Καταρχήν, στρώνουν το έδαφος για την ποινικοποίηση των πολιτικών απόψεων και αντιθέσεων. Στρώνουν το έδαφος της φίμωσης του Λόγου. Στρώνουν δηλαδή το έδαφος, οι «διαχειριστές» του Λόγου, για την προώθηση των πηγαίων τάσεων και επιδιώξεων της εξουσίας: Αυτές της δίωξης και φίμωσης των αντίθετων απόψεων. 

Είναι γνωστό ότι στο αίμα και στο μεδούλι κάθε εξουσίας βρίσκεται το δηλητήριο της φίμωσης των αντιπάλων. Δηλητήριο το οποίο εκτοξεύεται με ορμή όταν το καθεστώς βρίσκεται σε αδιέξοδο και προ των πυλών της κατάρρευσης. 

Όταν λοιπόν οι «διαχειριστές» του δημοσιογραφικού Λόγουγίνονται εισαγγελείς λύνουν τα χέρια των εισαγγελέων και των πολιτικών ανδρεικέλων που διαχειρίζονται το προτεκτοράτο-ΕΛΛΑΣ και βρίσκονται σε οικτρό αδιέξοδο. 

Κτυπάει σήμερα η ΕΣΗΕΑ κάποια μισητά πρόσωπα, ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ (το δημοσιογραφικό καθεστώς των «νταβάδων» παραμένει στο απυρόβλητο), και δεν θέλει να αντιληφτεί ότι αυτό είναι μια μικροαστική, αριστερίστικη αυθάδεια, η οποία ΟΧΙ μόνο στηρίζει το κατοχικό καθεστώς, αλλά παρέχει και το άλλοθι για κάθε αυριανή δίωξη… 

Και όταν ανοίγεις τέτοιους δρόμος δεν κτυπάς την εξουσία, αλλά προλειαίνεις το έδαφος στην εξουσία για μαζικές διώξεις εναντίον των εχθρών της εξουσίας. 

ΟΤΑΝ νομιμοποιείς τις διώξεις των απόψεων, ακόμα και των φασιστικών, όταν δικαιώνεις πρακτικές φίμωσης του Λόγου, τότε ανοίγεις τους δρόμους στους κυρίαρχους: Αυτό αποτελεί ιστορικό δίδαγμα… 

Πάντα αυτοί που την πληρώνουν με τέτοιες πρακτικές είναι εκείνοι που αντιστέκονται στην εξουσία, διότι είναι οι κυρίαρχοι που καθορίζουν τη σημασία των πράξεων και τη σημασία των εννοιών και λέξεων.
 

Το «ΝΑΙ» ή το «ΟΧΙ» έχει άλλη σημασία στο λαό και άλλη στο καθεστώς και τα πολιτικά και δημοσιογραφικά του ανδρείκελα.

Όταν ανοίγεις το δρόμο των διώξεων κάποιων δημοσιογράφων με βάση το «ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, παρέχεις μεγάλες υπηρεσίες στο κατοχικό καθεστώς να στήσει αύριο, όσους αντιστέκονται στην ΕΕ και το ευρώ, στο εδώλιο με ανάλογες κατηγορίες, σαν και αυτές που η ΕΣΗΕΑ καταδίκασε κάποια μαντρόσκυλα των «νταβάδων»… 

Και εδώ ερχόμαστε στο δεύτερο σκέλος της εισαγγελικής απόφασης της ΕΣΗΕΑ. 

Η ΕΣΗΕΑ, ουσιαστικά, ξεπλένει το κυρίαρχο καθεστώς της δημοσιογραφίας, με το να εστιάζει τα πυρά της σε κάποια μοχθηρά εκτελεστικά του όργανα. 

Γνωστή η δόλια καθεστωτική συνταγή: Τρυπάμε κάποιες εξωτερικές, πυώδεις φουσκάλες για να συγκαλύψουμε τον σάπιο οργανισμό και τη νοσηρή εστία: Δηλαδή το συνολικό καθεστώς των «νταβάδων» και τη λειτουργία σήμερα της δημοσιογραφίας. 

Ήταν το ΟΛΟΝ καθεστώς και το ΟΛΟΝ σύστημα των «νταβάδων» της «ενημέρωσης» που είχε τρομοκρατικά αφηνιάσει υπέρ του «ΝΑΙ». 

Γράφαμε τότε:
 

«Τα κανάλια των «νταβάδων» έχουν ξεπεράσει κάθε ιστορικό προηγούμενο δωσίλογης αλητείας. Ο ολοκληρωτισμός της τρομοκρατικής τους πορνείας έχει πάρει μακάβριες διαστάσεις. Οι δημοσιογραφικές πόρνες του 4ου Ράιχ τρομοκρατούν, ψευδολογούν, παραπληροφορούν και προβοκάρουν από το πρωί μέχρι το βράδυ… 
Και μόνο αυτή η αβυσσαλέα λύσσα των «νταβάδων» και των τρομοκρατών παπαγάλων τους εναντίον του δημοψηφίσματος αποτελεί το πλέον κατηγορηματικό και αλάθευτο κριτήριο για το ποια πρέπει να είναι η λαϊκή θέση στο δημοψήφισμα της Κυριακής: Ένα βροντώδες «ΟΧΙ»!!!»
 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ: 
http://resaltomag.blogspot.gr/2015/06/mme.html
 

Με το να περιορίζουμε το «κακό» σε κάποια επιλεγμένα πρόσωπα που προσφέρονται για πολιτική κερδοσκοπία και «ξέπλυμα» των ίδιων των εργατοπατέρων της ΕΣΗΕΑ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ αθωώνουμε τους «νταβάδες» και το ΣΥΝΟΛΙΚΟ καθεστώς της δημοσιογραφίας:Καθεστώς, ΠΛΗΡΩΣ υποταγμένο στο σύστημα και στις λειτουργίες της νέας αποικιοκρατίας… 

Πότε αλήθεια, η ΕΣΗΕΑ μίλησε για αυτό το καθεστώς της δημοσιογραφίας; 

Πότες αλήθεια μίλησε για το ΦΑΣΙΣΜΟ της σύγχρονης ενημέρωσης, τα σύγχρονα τανκς, πότε μίλησε για τη δουλεία των δημοσιογράφων σ’ αυτό το καθεστώς, πότε στηλίτευσε το «παρακράτος» των ΜΜΕ; 

Διαβάστε στο ίδιο παραπάνω λινκ τα άρθρα: 
α). ΜΜΕ: Το σύγχρονο «παρακράτος»… 
β). ΜΜΕ: Η «σύνθεση» της ιμπεριαλιστικής αχρειότητας
 

Οι εργατοπατέρες χαρακτηρίζονται για τη δολιότητά τους.Βρίσκουν κάποια κραγμένα πρόσωπα, κυρίως από «νταβάδες» που βρίσκονται σε «πόλεμο» με την «αριστερή» κυβέρνηση και επιχειρούν να ξεπλύνουν τις ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ακαθαρσίες του προτεκτοράτου, καθώς και τις δικές τους… 

Οι εργατοπατέρες με «αριστερό» επίχρισμα, όπως της ΕΣΗΕΑ, είναι οι πλέον κουτοπόνηροι και μοχθηροί. Επιχειρούν να εμπορευτούν, όπως και η «αριστερή» κυβέρνηση, το «ΟΧΙ» του λαού. Το ΟΧΙ που το ίδιο βράδυ το μετέτρεψαν σε «ΝΑΙ»… 

Δεν αντιλαμβάνονται, μέσα στην επαρμένη τύφλωσή τους, ότι νεκρανασταίνουν τη Δεξιά και την ακροδεξιά. Δώσανε έδαφος, με τη σταλινική καρατόμηση διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεων, σε όλους αυτούς τους βρικόλακες να μιλούν για «ελευθερία της άποψης», για «διώξεις» κ.λπ: Προλειαίνοντας έτσι το δρόμο των αυριανών, μαζικών διώξεων όλων εκείνων που «βγάζουν γλώσσα» στους νέους αποικιοκράτες και στα ανδρείκελά τους…

ΡΕΣΑΛΤΟ - Περιοδικό Πολιτικής και Πολιτισμικής Παρέμβασης

Τα ερωτηματικά της δραχμής


8-4-2016


ΕΙΚΟΝΑ---Ελλάδα,-δραχμή
Η Ελλάδα κινδυνεύει να λεηλατηθεί παραμένοντας εντός της Ευρωζώνης, ενώ ο στόχος των δανειστών είναι τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου και των Ελλήνων, αφού έχουν εξαντληθεί τα εισοδήματά τους. Υπάρχει άλλος δρόμος;
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
«Υπάρχει κάποιο κόμμα στην Ελλάδα, τόσο καλά στελεχωμένο, ικανό και εκπαιδευμένο, ώστε να επιθυμεί, καθώς επίσης να μπορεί να δρομολογήσει ένα εθνικό νόμισμα υπό τις σημερινές οικονομικές συνθήκες;
Ένα κόμμα που θα είχε τη δυνατότητα να ηγηθεί μίας επανάστασης αντίστοιχης με τη ρωσική του 1918 (!), στέλνοντας στα δικαστήρια όλους όσους υπέγραψαν μνημόνια, αφού διαφορετικά δεν θα μπορούσε να τεκμηριωθεί η άρνηση πληρωμής του δημοσίου χρέους, εάν υποθέσουμε πως πράγματι έτσι επιτυγχάνεται;»
.

Ανάλυση

Έχουμε γράψει πάρα πολλά για το θέμα του εθνικού μας νομίσματος, το οποίο ήταν το δεύτερο παγκόσμιο αποθεματικό στον πλανήτη μετά το κινεζικό – κείμενα που  μπορεί να βρει κανείς γράφοντας τη λέξη «Δραχμή» στο επάνω μέρος της σελίδας μας, κάτω από τα περιεχόμενα (Αρχική, Οικονομία κλπ.), στη θέση «Google προσαρμοσμένη αναζήτηση». Εκτός αυτού έχουμε τονίσει πως το νόμισμα ισοδυναμεί με την ταυτότητα, με τον πολιτισμό και με τη σημαία ενός Έθνους – οπότε είναι πολύ σημαντικό για την επιβίωση του.
Έχουμε επί πλέον τεκμηριώσει πως ήταν εφικτή η υιοθέτηση του πριν από την υπογραφή του PSI, το οποίο είχαμε χαρακτηρίσει ως «Πύρρειο χρεοκοπία», ενώ θα είχε ίσως συμβεί εάν είχε επιτραπεί το δημοψήφισμα στην τότε κυβέρνηση – η οποία καταδίκασε μεν την Ελλάδα με την υπαγωγή της στο ΔΝΤ, αλλά στο θέμα του δημοψηφίσματος είχε δίκιο.
Η βασική αιτία ήταν το ότι, εκείνη την εποχή η χώρα μας θα μπορούσε να μετατρέψει τα χρέη της, δημόσια και ιδιωτικά, σε δραχμές, οπότε θα είχε τη δυνατότητα να τα εξυπηρετεί τυπώνοντας πληθωριστικά χρήματα – με όλους τους κινδύνους φυσικά που θα συνεπαγόταν κάτι τέτοιο. Εκτός αυτού, δεν είχαν υπαχθεί τα δάνεια της στο αγγλικό δίκαιο, δεν είχε υποθηκεύσει ακόμη τη δημόσια περιουσία της, οι τράπεζες της δεν είχαν χρεοκοπήσει, ενώ ο ιδιωτικός της τομέας δεν είχε υπερχρεωθεί – γεγονότα που φυσικά έχουν αλλάξει εντελώς σήμερα.
Εν τούτοις, το παρελθόν δεν επιστρέφει, ενώ το θέμα συνεχίζει να απασχολεί αρκετούς Έλληνες, οπότε πρέπει να συζητείται – γεγονός που σημαίνει ότι, δεν είναι σωστό να έχει κανείς προκαταλήψεις, ούτε να επιμένει δογματικά πως κάτι τέτοιο δεν είναι ρεαλιστικό σήμερα, αφού οφείλει να είναι ανοιχτός σε όλες τις απόψεις.
Ειδικά επειδή το ευρώ, μετά την κρίση του 2008, έχει μετατραπεί στο νόμισμα των σκλάβων – το οποίο όμωςείναι αδύνατον να επιβιώσει εάν η Ευρωζώνη που έχει εξελιχθεί πια σε φυλακή δεν ενωθεί τραπεζικά, δημοσιονομικά και πολιτικά. Μπορεί δε η Ελλάδα να είναι πράγματι εγκλωβισμένη, υπάρχουν όμως άλλες χώρες, οι οποίες δεν είναι – ενώ θα ήταν ασφαλώς προτιμότερη για αυτές η επιστροφή στα εθνικά τους νομίσματα (Ιταλία, Γαλλία κλπ.).
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είχε προφανώς ως αποτέλεσμα τη διάλυση της νομισματικής ένωσης – για την οποία πρέπει όλες οι χώρες, οπότε και η Ελλάδα, να είναι προετοιμασμένες. Εκτός αυτού, ίσως αποτελεί μία κρυφή πρόθεση ορισμένων βασικών στελεχών της σημερινής κυβέρνησης – αφού ασφαλώς δεν μπορεί να υπάρξει μία αμιγώς αριστερή διακυβέρνηση εντός της νεοφιλελεύθερης Ευρωζώνης.
Στα πλαίσια αυτά, θα αναφερθούμε στα βασικά ερωτηματικά που συνδέονται με τη δυνατότητα επιστροφής της Ελλάδας στη δραχμή σήμερα – χωρίς να επιχειρήσουμε να δώσουμε εμείς απαντήσεις, αφού δεν ανήκουμε στους υποστηρικτές της άποψης. Έτσι θα δοθεί ίσως η ευκαιρία σε όλους όσους τάσσονται υπέρ να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις, παρακαλώντας τους όμως να συνοδεύονται από πραγματικά παραδείγματα – να μην είναι δηλαδή θεωρητικές, αλλά να στηρίζονται σε γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί σε άλλες χώρες.
Κυρίως όμως να αποφευχθούν οι αυθαιρεσίες, όπως, για παράδειγμα το ότι, μία χώρα με ισχυρή παραγωγή δεν απειλείται με υποτίμηση – αφού η Ελλάδα δεν έχει σήμερα έναν ανάλογο παραγωγικό μηχανισμό, οπότε είναι εντελώς ανόητο να επικαλείται κανείς κάτι τέτοιο. Εμείς πάντως θα φροντίσουμε να δημοσιεύσουμε όσα άρθρα-απαντήσεις μας σταλθούν, αρκεί να είναι σωστά τεκμηριωμένα και σοβαρά. Μερικά από τα ερωτηματικά τώρα είναι τα εξής:
.

Το ύψος των δημοσίων και ιδιωτικών εξωτερικών χρεών

Όλοι οι υποστηρικτές της δραχμής υιοθετούν ως απαραίτητη προϋπόθεση την άρνηση της πληρωμής του δημοσίου χρέους – γνωρίζοντας φυσικά πως, παρά το ότι η χώρα θα επέστρεφε στο εθνικό της νόμισμα, τα εξωτερικά της χρέη θα παρέμεναν σε ευρώ, οπότε θα ήταν αδύνατον να πληρωθούν.
Εν πρώτοις, δυστυχώς δεν αναφέρονται στα ιδιωτικά εξωτερικά χρέη (των τραπεζών, των επιχειρήσεων κλπ.), τα οποία φυσικά δεν μπορούν να διαγραφούν μονομερώς, αφού τότε οι ξένοι δανειστές τους θα μπορούσαν να ζητήσουν δικαστικά την εξόφληση τους – χωρίς να τους εμποδίζει κανένας να προβούν σε κατασχέσεις, σε πλειστηριασμούς, σε χρεοκοπίες κοκ.
Εν προκειμένω οφείλει βέβαια να απαντηθεί εάν τα ενυπόθηκα ιδιωτικά χρέη θα μετατραπούν σε εξωτερικά, όταν πουληθούν από τις ελληνικές τράπεζες στους ξένους κερδοσκόπους – επίσης αυτά που έχουν στο παρελθόν εκχωρηθεί, μέσω των τιτλοποιήσεων. Το συνολικό εξωτερικό χρέος πάντως (γράφημα) υπολογίζεται στα 420 δις $ (375 δις €) – οπότε, αν αφαιρέσουμε το δημόσιο εξωτερικό χρέος, θα απομείνουν περί τα 80 δις € ιδιωτικό τα οποία, σε περίπτωση υποτίμησης, θα αυξανόταν ανάλογα.
.
ΓΡΑΦΗΜΑ - Ελλάδα, εξωτερικό χρέος
.
Ανεξάρτητα όμως από το ιδιωτικό εξωτερικό χρέος, είναι δυνατόν να αρνηθεί η χώρα μας την τήρηση όλων όσων έχουν υπογράψει οι κυβερνήσεις μας, με τις δανειακές συμβάσεις που ακολούθησαν τη χρεοκοπία της και το PSI; Μπορεί να μη σεβαστεί, χωρίς να έχει σοβαρές συνέπειες, το αγγλικό δίκαιο; Πώς ακριβώς θα συμπεριφερόταν ανά ομάδα ξένων δανειστών, όπως είναι το ESM, το EFSF, τα διακρατικά δάνεια, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ; Θα μπορούσε να διαγράψει μονομερώς τα δάνεια όλων αυτών των ομάδων και πώς θα το έκανε;
Είναι σε θέση νομικά να επικαλεστεί τον εκβιασμό και την εθνική της κυριαρχία, οπότε να προστατευτεί από τις δικαστικές ενέργειες (κατασχέσεις κλπ.) των δανειστών της; Εάν ναι, πώς θα απέφευγε τις ενδεχόμενες κυρώσεις τους, οι οποίες «γονάτισαν» ακόμη και μία χώρα με σχεδόν μηδενικό χρέος, καθώς επίσης με πολύ μεγάλες ενεργειακές δυνατότητες, όπως τη Ρωσία;
Για παράδειγμα, δεν θα πρότειναν όλες οι χώρες-δανειστές μας την αποφυγή της Ελλάδας όσον αφορά τις διακοπές των Πολιτών τους, με στόχο να μας πιέσουν; Δεν θα κατέρρεε τότε ο τουρισμός, ο οποίος θα αποτελούσε τη βασικότερη πηγή ξένου συναλλάγματος (ακολουθούν οι εξαγωγές και οι μεταφορές), για τη χρηματοδότηση των υπερβολικά μεγάλων εισαγωγών μας; Δεν θα μπορούσαν να απαγορεύσουν τις εισαγωγές ελληνικών προϊόντων;
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνονται τα χρέη της χώρας στα μέσα του 2015 ανά ομάδα δανειστών – συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών τραπεζών, της Τράπεζας της Ελλάδας, καθώς επίσης των υπολοίπων εγχωρίων ομολογιούχων.
.
ΓΡΑΦΗΜΑ - Ελλάδα, Οικονομική βοήθεια για την Αθήνα - Μάιος 2010
.
Με βάση το γράφημα θα έπρεπε να αναλυθεί πώς ακριβώς θα συμπεριφερόταν η Ελλάδα ανά ομάδα δανειστή –ενώ φυσικά οφείλει κανείς να αναφερθεί στην έννοια του επαχθούς χρέους, όταν (α) τα δάνεια έχουν μεταφερθεί πλέον σε άλλους πιστωτές, οι οποίοι δεν ευθύνονται για τους αρχικούς και (β) τα χρέη της Ελλάδας δεν ήταν το προϊόν δικτατορικών καθεστώτων.
Εδώ ακούγεται πως απαραίτητη προϋπόθεση για να ακολουθήσει η «νομότυπη» άρνηση του χρέους στο σύνολο του ως επαχθούς, είναι η δικαστική κατηγορία για εσχάτη προδοσία όλων όσων υπέγραψαν τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις – κάτι που όμως θα απαιτούσε την αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και την ΕΕ, αφού τέτοιου είδους κατηγορίες δεν επιτρέπονται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία (η αποχώρηση από την ΕΕ είναι απαραίτητη, αφού διαφορετικά δεν μπορεί μία χώρα να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη – άρθρο).
Σε μία τέτοια περίπτωση, θα βρισκόταν στη θέση του κατηγορουμένου σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της χώρας μας – γεγονός που θα ισοδυναμούσε με μία επανάσταση, αντίστοιχη της ρωσικής του 1918. Ποιός όμως και πώς θα δρομολογούσε αυτήν τη «λαϊκή επανάσταση» στην Ελλάδα; Ακόμη και αν υποθέσουμε πως θα διεξαγόταν δημοψήφισμα, μέσω του οποίου οι Έλληνες θα τοποθετούνταν πλειοψηφικά εναντίον του ευρώ, ποιός θα ήταν αυτός που θα αναλάμβανε τα ηνία, στέλνοντας όλους τους «προδότες», αυτούς δηλαδή που υπέγραψαν τα μνημόνια, στη φυλακή;
Τέλος όσον αφορά την άποψη, σύμφωνα με την οποία τα δημόσια χρέη προέρχονται από τοκογλυφικούς τόκους, δεν ισχύει δυστυχώς μόνο για τη χώρα μας, αλλά για όλες τις άλλες – ενώ ιστορικά, για παράδειγμα, όσον αφορά τη Γαλλία ήδη από την εποχή του Λουδοβίκου XIV, η οποία πλήρωνε τόκους μεγαλύτερους των εσόδων της, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στη λύση του J. Law (έκδοση κρατικών χρημάτων, κεντρική τράπεζα κλπ. – δημιουργία της φούσκας του Μισισιπή).

Ο δανεισμός από τις αγορές

Εάν υποθέσουμε τώρα πως η Ελλάδα κατάφερνε τελικά να διαγράψει μονομερώς το δημόσιο χρέος της εξερχόμενη από την ΕΕ και επαναστατώντας, πώς θα κάλυπτε στη συνέχεια τα εξωτερικά της ελλείμματα, έως ότου τουλάχιστον ισοσκέλιζε το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της; Προφανώς όχι από τις διεθνείς αγορές, αφού δεν θα τη δάνειζαν πλέον – ενώ φυσικά δεν ισχύει η αναφορά ενός συμπαθούς πολιτικού που τάσσεται υπέρ της δραχμής (πηγή), σύμφωνα με την οποία η χώρα μας θα έμενε εκτός των αγορών για 5 έως έξι έτη.
Αυτό τουλάχιστον συμπεραίνεται από την εμπειρία της Αργεντινής η οποία, μετά από 15 χρόνια που πέρασαν από τη χρεοκοπία της, τώρα προσπαθεί να δανειστεί – αφού πλήρωσε τους ομολογιούχους αγγλικού δικαίου, οι οποίοι κατέφυγαν δικαστικά εναντίον της, ενώ έχει βυθιστεί ξανά στην κρίση, συμπεριλαμβανομένου του πληθωρισμού.
Η αδυναμία δανεισμού σε συνάλλαγμα βέβαια δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στις εισαγωγές, από τις οποίες εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό μία χώρα με κατεστραμμένο παραγωγικό μηχανισμό, όπως η Ελλάδα – ειδικά όσον αφορά τα είδη βασικής ανάγκης που δεν διαθέτει, όπως τα φάρμακα, τα ανταλλακτικά και η ενέργεια.
Υπολογίζεται δε πως οι «ανελαστικές εισαγωγές», αυτές δηλαδή που είναι απολύτως απαραίτητες, ανέρχονται σε αρκετά δις € ετησίως – τα οποία φυσικά θα έπρεπε να διαθέτει η χώρα μας σε συναλλαγματικά αποθεματικά, αφού δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τα 25 δις € περίπου που κυκλοφορούν στο εσωτερικό της.
Στα πλαίσια αυτά, η απάντηση που κυκλοφορεί είναι πως θα χρησιμοποιούνταν τα αποθέματα της Τράπεζας της Ελλάδας, τα οποία είναι ύψους 42 δις € – επίσης τα χρεόγραφα Λουξεμβούργου και Βρετανίας, ύψους 56 δις €, που λέγεται πως διαθέτουν οι τέσσερις μεγάλες τράπεζες στα χαρτοφυλάκια τους και μπορούν να πουλήσουν στη δευτερογενή αγορά!
Εν προκειμένω, εκτός του ότι θα έπρεπε να προηγηθεί η επαναστατική εθνικοποίηση ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος, στα προβλήματα της οποίας θα αναφερθούμε στη συνέχεια, υπάρχουν πράγματι 42 δις € δικά μας στο θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Ελλάδας; Εάν υποθέσουμε πως υπάρχουν, πώς αποδεικνύεται ότι μπορεί η Ελλάδα να τα χρησιμοποιήσει, χωρίς να διενεργήσει πραξικόπημα εναντίον της ΕΚΤ;
Τα ίδια ακριβώς ερωτήματα ισχύουν και για τα χρεόγραφα των μεγάλων τραπεζών, εάν υποθέσουμε πως υπάρχουν, αφού οι ισχυρισμοί που δεν τεκμηριώνονται με κάθε λεπτομέρεια, είναι ασφαλώς εγκληματικά παραπλανητικοί – ενώ σε τόσο σοβαρά ζητήματα είναι σωστό να αποφεύγονται τα σχέδια επί χάρτου, τα οποία συνήθως δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Περαιτέρω ο ίδιος πολιτικός ισχυρίζεται ότι, οι επενδύσεις θα γίνουν εφικτές από τα χρήματα που θα εκτυπώνει τότε η Ελλάδα, έχοντας πλέον τη νομισματική της κυριαρχία – η οποία είναι ασφαλώς πολύτιμη, αλλά δεν αποτελεί μαγικό ραβδί. Γιατί όμως δεν κάνουν το ίδιο όλες εκείνες οι χώρες που έχουν το δικό τους νόμισμα; Γιατί αλήθεια δανείζονται ξένο συνάλλαγμα, εάν ήταν τόσο εύκολο να τυπώνουν δικό τους, να το μοιράζουν στον πληθυσμό, να επενδύουν και να αναπτύσσονται στο διηνεκές;
Σε κάθε περίπτωση, είναι προφανές πως οι συνθήκες της οικονομίας σήμερα δεν είναι οι ίδιες με αυτές της μεταπολεμικής εποχής – όπου η ανοικοδόμηση εξασφάλιζε την ανάπτυξη, δρομολογήθηκε το σχέδιο Marshall, η παγκοσμιοποίηση δεν είχε ακόμη επικρατήσει, ενώ η Ελλάδα ήταν σε μεγάλο βαθμό αυτάρκης, με βάση βέβαια τις τότε ανάγκες των ανθρώπων.
.

Το χρηματοπιστωτικό σύστημα

Προφανώς η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα θα είχε επιπτώσεις για τις υπερχρεωμένες εάν όχι χρεοκοπημένες ελληνικές τράπεζες – εκτός του ότι οι καταθέσεις (ανύπαρκτες ουσιαστικά σήμερα) θα έπρεπε να μετατραπούν από ευρώ σε δραχμές με την ισοτιμία που θα καθοριζόταν, τουλάχιστον κατά την ανάληψη τους.Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, οι τράπεζες θα έπρεπε να κρατικοποιηθούν, έτσι ώστε στη συνέχεια να ανακεφαλαιωθούν από το δημόσιο.
Πώς όμως θα κατάφερνε να εθνικοποιήσει κανείς τράπεζες, οι οποίες μόλις πουλήθηκαν σε ξένους, ενώ ανήκουν κατά το υπόλοιπο στο ΤΧΣ που έχει εκχωρηθεί στους δανειστές μέσω του ΤΑΙΠΕΔ; Με τη βίαιη κατάληψη τους; Θα μπορούσε βέβαια να ιδρυθούν καινούργιες από το δημόσιο – κάτι που όμως δεν είναι τόσο απλό, όσο ακούγεται, ειδικά όταν υπάρχουν ήδη οι τέσσερις μεγάλες, για τις οποίες το κράτος έχει εγγυηθεί στο παρελθόν με 203 δις €.
Από την άλλη πλευρά, ξανά σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, η οποία είναι φυσικά λογική, θα έπρεπε να εθνικοποιηθεί επίσης η Τράπεζα της Ελλάδας, στην οποία το δημόσιο συμμετέχει μόλις με 6%. Πώς όμως θα δρομολογούταν κάτι τέτοιο, όταν πριν από λίγο χρονικό διάστημα (2013) παρατάθηκε η σύμβαση της ως κεντρική κατά 20 χρόνια, εάν δεν κάνουμε λάθος;
Εκτός αυτού, δεν θα ακολουθούσε μία κατά μέτωπο σύγκρουση με τους μετόχους της, ορισμένοι από τους οποίους είναι ισχυρότατοι τοκογλύφοι; Επίσης με το διεθνές χρηματοπιστωτικό κτήνος, το οποίο δεν θα ανεχόταν προφανώς μία τέτοια ήττα; Εάν ήταν τόσο απλό, δεν θα το επιχειρούσε η Ρωσία, η κεντρική τράπεζα της οποίας δεν ανήκει στην ίδια, ενώ θεωρείται ως η Αχίλλειος πτέρνα της; Εμπιστεύεται αλήθεια κανείς κάποιο πολιτικό κόμμα της πατρίδας μας, όσον αφορά την άσκηση αυτόνομης νομισματικής πολιτικής; Πόσο μάλλον σε μία χρεοκοπημένη χώρα, η οποία θα έχει απομονωθεί εντελώς από τις διεθνείς αγορές;
.

Η ισοτιμία της νέας δραχμής

Εδώ ο ισχυρισμός είναι το ότι, μία χώρα με σθεναρή οικονομία δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, όσον αφορά την υποτίμηση του νομίσματος της. Έχει όμως η Ελλάδα μία ισχυρή οικονομία; Δεν θα είναι ακόμη πιο αδύναμη τουλάχιστον το πρώτο χρονικό διάστημα, όταν φύγει από την Ευρωζώνη και την ΕΕ, έχοντας αρνηθεί να πληρώσει τα χρέη της; Ακόμη και αν τελικά η υποτίμηση διαμορφωνόταν κάτω του 30%, αφού έχει βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, δεν θα έφτανε στην αρχή στο 80-90%, σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία;
Ο επόμενος ισχυρισμός, σύμφωνα με τον οποίο η ενδεχόμενη υποτίμηση δεν επηρεάζει καθόλου την οικονομία μίας χώρας, είναι ακόμη πιο προβληματικός – ειδικά όταν χρησιμοποιείται ως παράδειγμα η υποτίμηση της νορβηγικής κορώνας! Μίας χώρας δηλαδή που χαρακτηρίζεται από μία πανίσχυρη παραγωγική μηχανή, έχει μεγάλες εξαγωγές, δική της ενέργεια και πλεονάσματα στο ισοζύγιο της (ανάλυση).
Η αιτία είναι το ότι, οι εισαγωγές της γίνονται ακόμη πιο ακριβές, οπότε δεν μπορεί να αγοράσει εκείνα τουλάχιστον τα προϊόντα που δεν παράγει, ενώ λογικά θα αργήσει να το επιτύχει (αυτοκίνητα, φάρμακα, καύσιμα κλπ.) – όπως στο παράδειγμα της Βενεζουέλας στην οποία, παρά το ότι διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου, τα ράφια των σούπερ μάρκετ είναι άδεια, επειδή δεν μπορεί να εισάγει, ενώ δεν παράγει η ίδια αυτά που της λείπουν.
Εκτός αυτού, η υποτίμηση πλήττει σε μεγάλο βαθμό τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, τους ανέργους και τους συνταξιούχους – επειδή τα εισοδήματα τους δεν αυξάνονται όπως αυτά των εργαζομένων, οι οποίοι συνήθως απαιτούν ανάλογες αυξήσεις. Οι αυξήσεις όμως αυτές, τις οποίες σπάνια εμποδίζουν οι κυβερνήσεις, τροφοδοτούν νομοτελειακά το ανοδικό σπιράλ «μισθών-τιμών» – όπου όταν αυξάνονται οι μισθοί ακολουθούν οι τιμές των προϊόντων, οπότε η χώρα οδηγείται στον υπερπληθωρισμό.
Όταν βέβαια χρησιμοποιεί κανείς το παράδειγμα της Νορβηγίας, αντί της Ρωσίας ή της Ουκρανίας, τότε εύλογα οδηγείται σε λανθασμένα συμπεράσματα – αν και ο πληθωρισμός δεν ακολουθεί αμέσως, σε μία χώρα με υψηλή ανεργία, όπως είναι η Ελλάδα.
Βέβαια, εάν με το απλό τύπωμα χρημάτων επιτευχθεί μεγάλη ανάπτυξη, κατά τους ισχυρισμούς, δεν θα μειωθεί γρήγορα η ανεργία; Δεν θα αυξηθούν οι μισθοί και οι τιμές, πόσο μάλλον όταν δεν θα υπάρχει ο ανταγωνισμός των ξένων προϊόντων, ενώ το αρχικό κόστος παραγωγής των αντίστοιχων ελληνικών θα είναι νομοτελειακά ακριβότερο; Πώς θα εμποδιστεί τότε ο πληθωρισμός; Ειδικά εάν χαριστούν όλα τα ιδιωτικά χρέη (!) και δοθεί επί πλέον εισόδημα στον πληθυσμό, όπως αναφέρεται από ορισμένους πολιτικούς;
.

Η διακυβέρνηση της χώρας

Συνεχίζοντας, αν και θα προσθέσουμε επί πλέον ερωτήματα σε επόμενα άρθρα μας, ας υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει κανένα από τα παραπάνω προβλήματα – πως όλα μπορούν δηλαδή να λυθούν σωστά.
Σε μία τέτοια υποθετική περίπτωση έχουμε αλήθεια την άποψη ότι, υπάρχει κάποιο κόμμα στην Ελλάδα, τόσο καλά στελεχωμένο, ικανό και εκπαιδευμένο, ώστε να επιθυμεί, καθώς επίσης να μπορεί να δρομολογήσει ένα εθνικό νόμισμα υπό τις σημερινές οικονομικές συνθήκες; Ένα κόμμα που θα είχε τη δυνατότητα να ηγηθεί μίας επανάστασης αντίστοιχης με τη ρωσική του 1918, στέλνοντας στα δικαστήρια όλους όσους υπέγραψαν μνημόνια, αφού διαφορετικά δεν θα μπορούσε να τεκμηριωθεί η άρνηση πληρωμής του δημοσίου χρέους, εάν υποθέσουμε πως πράγματι έτσι επιτυγχάνεται;
Από την άλλη πλευρά, πιστεύει κανείς πως θα επέτρεπαν η ΕΚΤ και η Γερμανία την επιτυχία του,γνωρίζοντας πως έτσι θα άνοιγαν οι ασκοί του Αιόλου στην Ευρωζώνη; Πόσο μάλλον οι Η.Π.Α., οι οποίες προωθούν την ίδρυση του οικονομικού ΝΑΤΟ, επί πλέον στο στρατιωτικό;
Είναι η Ελλάδα γεωπολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά σε θέση να προβεί σε τέτοιου είδους ενέργειες, χωρίς να υποστεί σοβαρότατες απώλειες, όσον αφορά την εδαφική της ακεραιότητα; Μπορεί να επιβιώσει η χώρα μας εντελώς απομονωμένη από το δυτικό περιβάλλον, ακόμη και αν υποθέσουμε πως θα κατάφερνε να αλλάξει στρατόπεδο, προσχωρώντας ίσως σε αυτό της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν;
Τέλος, υπάρχει μία σειρά τεχνικών προβλημάτων όπως, για παράδειγμα, οι συμβάσεις σε ευρώ, τα νομίσματα που κυκλοφορούν, τα δάνεια κοκ., τα οποία δεν είναι καθόλου αμελητέα – ενώ λύνονται πολύ δύσκολα μονομερώς, αφού τότε δεν εξασφαλίζεται ο απαιτούμενος χρόνος για την ομαλή διευθέτηση τους.
.

Επίλογος

Γνωρίζουμε ασφαλώς πως η Ελλάδα κινδυνεύει να λεηλατηθεί παραμένοντας εντός της Ευρωζώνης, λόγω του τεράστιου δημοσίου χρέους της – το οποίο δεν είναι δυνατόν να εξυπηρετηθεί, ακόμη και αν κατάφερνε με κάποιο μαγικό τρόπο να επιστρέψει σε πορεία ανάπτυξης (κάτι μάλλον απίθανο με τα μέτρα που της επιβάλλονται, ειδικά με τον τρόπο που τα εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση, επιμένοντας στην αύξηση των φόρων αντί στη μείωση των δημοσίων δαπανών).
Γνωρίζουμε επίσης πως ο στόχος των δανειστών είναι τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων, αφού έχουν πλέον εξαντληθεί τα εισοδήματα τους – γεγονός που ερμηνεύει τη συσσώρευση των ιδιωτικών χρεών μέσω της επιβολής φόρων, έτσι ώστε κάποια στιγμή να επιδιωχθεί η κατάσχεση και ο πλειστηριασμός του πλούτου της μεσαίας και ανώτερης κοινωνικής τάξης, η οποία δεν έχει ακόμη λεηλατηθεί εντελώς (άρθρο).
Έχουμε όμως την άποψη ότι, η μοναδική μας ρεαλιστική λύση δεν είναι άλλη, από τη στάση (αναστολή) πληρωμών εντός της Ευρωζώνης (ανάλυση) – έτσι ώστε μετά να εισέλθουμε στις διετείς συζητήσεις εξόδου από την ΕΕ, η οποία είναι προϋπόθεση της εξόδου από την Ευρωζώνη, εάν κριθεί απαραίτητο. Εάν, τότε με ελεγχόμενο τρόπο, έτσι ώστε να μην υπάρξουν σοβαρές απώλειες – καθώς επίσης για να εξασφαλισθεί ο χρόνος ομαλής κυκλοφορίας της δραχμής, ο οποίος υπολογίζεται στους οκτώ μήνες.
Παράλληλα, ελπίζουμε πως το αργότερο τότε θα αντιδρούσαν όλες εκείνες οι χώρες, οι οποίες καταστρέφονται σταδιακά από τη γερμανική πολιτική – ιδίως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία, για τις οποίες η έξοδος από την Ευρωζώνη είναι πολύ πιο ανώδυνη.
Σε μία τέτοια περίπτωση, ίσως να δρομολογούταν η επιστροφή όλων μαζί στην προ ευρώ εποχή, μετά από μία πανευρωπαϊκή συνδιάσκεψη χρέους – όπου θα επιδιωκόταν από κοινού η διαγραφή εκείνου του μέρους του χρέους, το οποίο είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί χωρίς να βυθιστεί ολόκληρη η ήπειρος μας στην ύφεση, στον αποπληθωρισμό και στο χάος.
Φυσικά υπάρχει η εναλλακτική λύση του μονεταρισμού των υπερβαλλόντων χρεών από την ΕΚΤ (άρθρο) – με την οποία μάλλον δεν πρόκειται ποτέ να συμφωνήσει η Γερμανία, όσο και αν θα το επιθυμούσαμε. Όλα αυτά όμως δεν σημαίνουν πως αρνούμαστε τις συζητήσεις που αφορούν τη δραχμή – αρκεί να είναι τεκμηριωμένες, μη ουτοπικές και να στηρίζονται σε πραγματικά παραδείγματα άλλων χωρών που τελικά τα κατάφεραν, αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν.
Ολοκληρώνοντας, θα συνεχίσουμε τις δικές μας αναφορές στο θέμα, ελπίζοντας να λάβουμε απαντήσεις από αυτούς που τις έχουν – τις οποίες θα δημοσιεύουμε στη σελίδα μας, έτσι ώστε να προωθηθεί ένας τεκμηριωμένος με άρθρα δημόσιος διάλογος, ο οποίος είναι απαραίτητος για τη σωστή και αντικειμενική ενημέρωση των Ελλήνων.
.
Δημοσιεύσεις άρθρων: Εμπεριστατωμένα και τεκμηριωμένα άρθρα στο θέμα της δραχμής (δεν νομίζουμε ότι θα έπρεπε να επιλεχθεί ένα άλλο όνομα στη θέση του εθνικού μας νομίσματος, το οποίο αποτελεί αναμφίβολα ένα σημαντικότατο περιουσιακό μας στοιχείο, με πολύτιμη και μεγάλη ιστορική αξία), θα δημοσιεύουμε ευχαρίστως, με αποστολή στο e-mail: viliardos@analyst.gr ή στο dv@analyst.gr. Προφανώς επώνυμα, με ένα μικρό βιογραφικό του αποστολέα.
.
Black-Strip
Vassilis Viliardos
Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας. Έχει  εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ενώ έχει δημοσιεύσει πάνω από 2.500 αναλύσεις σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, με κέντρο βάρους την εθνική και διεθνή μακροοικονομία, καθώς επίσης το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.