Οι ανίκανοι βυθίζουν τη χώρα


13-4-2016
AppleMark
Η δήθεν εξέγερση του Τσίπρα θα στοιχίσει 500 εκατ. έως 1 δισ. στους φορολογούμενους
Του Γιάννη Ξένου από τη Ρήξη φ. 122
Μετά την πολυδιαφημισμένη συζήτηση στη Βουλή για τη διαφθορά, που εξελίχθηκε σε μέγα φιάσκο για την κυβέρνηση, αφού, και στον μόνο τομέα που πίστευε ότι υπερείχε από την αντιπολίτευση, αποδείχθηκε η γύμνια της, και μετά τη φαρσοκωμωδία «Γιαν Φαμπρ», η κυβέρνηση ζητούσε εναγωνίως μία επικοινωνιακή ρελάνς. Το προηγούμενο Σάββατο, λοιπόν, ο Τσίπρας, πάνω στην τσαντίλα του που τίποτα δεν πάει όπως το είχε «σχεδιάσει», θυμήθηκε τον προ 12ης Ιουλίου εαυτό του και την έπεσε στους «οικονομικούς δολοφόνους» του ΔΝΤ.
Για τριάντα έξι ώρες, μέχρι η Λαγκάρντ να του απαντήσει με μια ειρωνική και προσβλητική και για τη χώρα επιστολή, ο Τσίπρας (και ο Σύριζα) θύμισε τον περσινό εαυτό του, του δήθεν σκληρού διαπραγματευτή, και δώστου τα τηλεφωνήματα σε Μέρκελ, Ολάντ, Μπάιντεν κ.λπ. για να τους μεταφέρει τα «φοβερά» λεγόμενα του Τόμσεν. Το αποτέλεσμα της μίνι «εξέγερσης» είναι ανάλογο της μέχρι τώρα διακυβέρνησης του Τσίπρα: η Μέρκελ την Τρίτη, 5 Απριλίου, συναντήθηκε με τη Λαγκάρντ (που είχε μαζί της και τον Τόμσεν για να είναι σαφές το μήνυμα ότι τον στηρίζει απόλυτα) και αποφάσισαν ότι το ΔΝΤ πρέπει να παραμείνει πάση θυσία στην Ελλάδα. Επανέλαβαν ότι κούρεμα χρέους δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει και παρεμπιπτόντως ανέφεραν ότι κάποια στιγμή μπορεί να γίνει ελάφρυνση του χρέους. Άλλωστε αυτά είπε την ίδια μέρα στη Γερμανία και ο Σταθάκης, που ευθυγραμμίστηκε πλήρως με τη θέση Σόιμπλε ότι το ελληνικό χρέος μέχρι το 2022 είναι απολύτως ρυθμισμένο και δεν χρειάζεται να γίνει καμιά παρέμβαση.
Συμπεραίνουμε, επομένως, ότι ο Τόμσεν ενόχλησε τόσο τον Τσίπρα γιατί στον διάλογό του με τη Βελκουλέσκου αναφέρει ότι το 2018 το πρωτογενές πλεόνασμα δεν μπορεί να είναι 3,5% του ΑΕΠ, αλλά να μειωθεί στο 1,5%, δηλαδή να γλιτώσει η χώρα περίπου 3,5 δισ. ευρώ και ότι η συζήτηση για τη ρύθμιση του χρέους πρέπει να ξεκινήσει στα μέσα Απριλίου!
Στο πρακτικό μέρος της σύγκρουσης, η κυβέρνηση ζήτησε «ανακωχή» με το ΔΝΤ με την πρόταση που κατέθεσε την Τετάρτη 6 Απριλίου για μέτρα 1,8 δισ. ευρώ από έμμεσους φόρους την επόμενη τριετία. Στα μέτρα αυτά περιλαμβάνονται:
• αύξηση του Φόρου Κατανάλωσης σε βενζίνη, ντίζελ και αέριο
• αύξηση της φορολογίας σε καπνικά προϊόντα και οινοπνευματώδη
• αύξηση στο τέλος ταξινόμησης και αύξηση φορολογίας στα μεταχειρισμένα οχήματα.
• αύξηση του ειδικού τέλους στην κινητή τηλεφωνία και επιβολή τέλους σe συνδρομητική τηλεόραση
• επιβολή τέλους περίπου 10 λεπτών στις τραπεζικές επιταγές
• τέλος διανυκτέρευσης στα ξενοδοχεία, ανάλογα με τα «αστέρια» και αύξηση της φορολογίας στα τυχερά παιχνίδια.
Πέρα απ’ αυτούς τους έμμεσους φόρους, στην πρόταση της ελληνικής πλευράς έχουμε ακόμα δύο ενδιαφέροντα στοιχεία, τις «νέες παρεμβάσεις στους συντελεστές του ΕΝΦΙΑ προκειμένου να αυξηθούν τα έσοδα από τα ακίνητα», δηλαδή ο ΕΝΦΙΑ όχι μόνο δεν θα καταργηθεί, αλλά θα γίνει ακόμα πιο σκληρός. Δεύτερον, η περικοπή δαπανών του Δημοσίου μέσω της μείωσης των αμυντικών δαπανών κατά 100 εκατ. ευρώ (αντί 500 εκατ. ευρώ, όπως αναφέρει ο προϋπολογισμός, με την κυβέρνηση να επικαλείται την εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων στην προσφυγική κρίση) και την αυστηρή εφαρμογή του κανόνα «μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις» στο Δημόσιο, προκειμένου να μειωθεί η μισθολογική δαπάνη. Το τελευταίο είναι ισχυρό πλήγμα για την κυβέρνηση, γιατί ήθελε το 2016 να χαλαρώσει αυτή η αρχή προκειμένου να κάνει προσλήψεις στην εκπαίδευση1 (κυρίως) και σε άλλους τομείς.
Δεν ήθελε πολύ μυαλό για να εκτιμήσει κανείς ότι οι Γερμανοί και οι λοιποί Ευρωπαίοι στη διαμάχη Ελλάδα-ΔΝΤ θα συντάσσονταν με το ΔΝΤ και αφού η κατάληξη της «εξέγερσης» ήταν βέβαιη, το ερώτημα είναι γιατί ο Τσίπρας τράβηξε το σκοινί με αποτέλεσμα να χειροτερεύσει κατά τι τη θέση της χώρας; Μια εξήγηση είναι ότι έστησε πάλι το γνωστό κόλπο, ότι «έπεσε μαχόμενος». Ότι τα έβαλε με τους «οικονομικούς δολοφόνους» του ΔΝΤ, αλλά αυτοί οι άκαρδοι δεν υποχώρησαν, άρα είναι αναπόφευκτο να ψηφίσουμε μέχρι το Πάσχα νέα δέσμη μέτρων συνολικού ύψους 5,4 δισ. ευρώ. Έτσι τα εναπομείναντα στελέχη του και τα κομματικά ραδιόφωνα και εφημερίδες θα έχουν να λένε και να γράφουν για μια δυο εβδομάδες ότι «τουλάχιστον αυτοί το παλεύουν».
Το συνολικό πακέτο μέτρων 5,4 δισ. ευρώ που προτείνει η κυβέρνηση είναι για την τριετία ’16-’19 και θα προέρχεται κατά 1,8 δισ. από αλλαγές στο φορολογικό, 1,8 δισ. στο ασφαλιστικό και 1,8 δισ. έμμεσους φόρους και περιστολή δαπανών. Αλλά και αυτή η πρόταση είναι δύσκολο να περάσει, μιας και το ΔΝΤ, που βγήκε ενισχυμένο από την αντιπαράθεση, ζητά με μεγαλύτερη επιμονή μείωση κύριων συντάξεων, μείωση στους μισθούς των δημόσιων υπαλλήλων και περαιτέρω «φιλελευθεροποίηση» των εργασιακών σχέσεων. Είναι αβέβαιο αν η κυβέρνηση θα διατηρήσει την ελάχιστη ανοχή από την ελληνική κοινωνία από τη νέα φορολογική λαίλαπα που αναμένεται μετά το Πάσχα.
Η πραγματική οικονομία βουλιάζει
Η κατάσταση στην οικονομία από την επιβολή των κάπιταλ κοντρόλ είναι αποπνιχτική. Το τρίμηνο Ιανουαρίου – Μαρτίου είχαμε νέο ρεκόρ στα λουκέτα επιχειρήσεων, αφού αυξήθηκαν κατά 78% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο πέρυσι. Το τρίμηνο έκλεισαν 9.812 επιχειρήσεις, ενώ άνοιξαν μόλις 5.988 επιχειρήσεις. Για πρώτη φορά τα λουκέτα είναι περισσότερα κατά σχεδόν 4.000 από τις ενάρξεις επιχειρήσεων. Η ίδια τραγική εικόνα ως προς τη δανειοδότηση των επιχειρήσεων, τον Φεβρουάριο του 2016 δόθηκαν μόλις 291 εκ. ευρώ ως δάνεια σε επιχειρήσεις εκ των οποίων οι μικρές (μέχρι 250 χιλ.) ήταν μόλις 23 και οι μεσαίες (από 250 χιλ έως 1 εκατ.) 61. Το 2015 τον ίδιο μήνα οι δανειοδοτήσεις προς επιχειρήσεις έφτασαν τα 408 εκατ. ευρώ και το 2014 τα 937 εκατ. ευρώ για να μη γυρίσουμε στο μακρινό 2011, που τα νέα δάνεια τον Φεβρουάριο ξεπερνούσαν τα 3 δισ.! Τα επιτόκια με τα οποία δανείζονται οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι τρεις φορές πάνω από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά.
Οι καταθέσεις, παρά τα κάπιταλ κοντρόλ, συνεχίζουν να μειώνονται, τον Φεβρουάριο μειώθηκαν κατά 550 εκ. ευρώ και διαμορφώθηκαν στα 121,7 δισ. ευρώ, μειωμένες κατά 19 δισ. ευρώ σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρισυ, ενώ με την νέα φοροεπιδρομή που έρχεται αναμένεται να μειωθούν κι άλλο. Γι’ αυτό και τα κάπιταλ κοντρόλ ήρθαν για να μείνουν, παρότι ο Τσίπρας πολλές φορές είχε επαναλάβει ότι θα είναι προσωρινά, το πιθανότερο είναι να παραμείνουν για χρόνια, καθώς με το υπάρχον κλίμα, αν αρθούν οι περιορισμοί στις αναλήψεις, οι τράπεζες  θα καταρρεύσουν μέσα σε λίγες μέρες. Φτάσαμε να παρατηρούνται φαινόμενα μαυραγοριτισμού, αφού πέρα από τη γνωστή ιστορία με τα 500ευρα που επιτήδειοι τα «σπάνε» κρατώντας 20-30 ευρώ, παρατηρείται και νέος τρόπος συναλλαγής, αγοράζουν μετρητά, πληρώνοντας με καταθέσεις. Παράδειγμα, για να λάβει κάποιος 5.000 ευρώ μετρητά μεταβιβάζει μέσω τραπέζης έως και 5.500 ευρώ. Για κερασάκι, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, μόνο το 2015 αυξήθηκαν κατά 7 δισ. ευρώ. Με τέτοιες συνθήκες επανέρχονται τα σενάρια για ανάγκη νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, οι οποίες δεν διαθέτουν άλλα ενέχυρα και αναγκαστικά η ανακεφαλαιοποίση θα γίνει με κούρεμα καταθέσεων. Υπενθυμίζουμε πως οι τράπεζες ξεπουλήθηκαν άρον άρον τον Νοέμβριο σε ξένα φαντς για να μην προχωρήσουν σε κούρεμα καταθέσεων.
Η οικονομία και η κοινωνία βουλιάζει εξαιτίας της καταστροφικής διαχείρισης των Σύριζα-Ανέλ και οι ανίκανοι που περιφέρονται στο Μαξίμου έχουν διάθεση για «στημένες κόντρες» με το ΔΝΤ.
Σημειώσεις
1. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της εκπαιδευτικής ιστοσελίδας www.alfavita.gr, που αν και υποτίθεται αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση, παραμύθιαζε όλο το προηγούμενο διάστημα τους εκπαιδευτικούς ότι έρχονται 13.000 προσλήψεις στην εκπαίδευση με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.
Περιοδικό Άρδην – Εφημερίδα Ρήξη

Μεταλλάξεις και μαθήματα περί δημοσιογραφικής δεοντολογίας…

13-4-2016


Κάποιοι έχουν εγκαταλείψει τα αγωνιστικά μετερίζια… Βεβαίως το να στέκεσαι όρθιος, ακλόνητος στο χρόνο, σε τέτοιες εποχές τρομοκρατικά ισοπεδωτικές και καταιγιστικά οπισθοδρομικές, δεν είναι και τόσο εύκολο. Θέλει μεγάλο κουράγιο, γενναιότητα και προπαντός Πίστη στις Ιδέες και τις Αξίες, Πίστη στον Άνθρωπο…

Κατανοούμε, συνεπώς, το ΓΙΑΤΙ πολλοί λιγοψυχούν και λυγίζουν… 

Αυτό, όμως που είναι ασυγχώρητο, αν και αυτό κατανοητό, είναι ΟΧΙ το «σπάσιμο» (αυτό είναι ανθρώπινο), αλλά η κουτοπόνηρη μετάλλαξη… 

Μετάλλαξη που εκφράζεται είτε με τη ΣΙΩΠΗ πάνω στα ζητήματα ζωής και θανάτου που μας κατακλύζουν καθημερινά, είτε με τη διακριτική προσχώρηση στις απόψεις εκείνων τους οποίους έφτυνες μέχρι χθες, είτε με τη δόλια …υιοθέτηση των κροκοδείλιων δακρύων του «ανθρωπισμού»: Του «ανθρωπισμού» των ληστών και δημίων της ανθρωπότητας…
 

Μετάλλαξη που χρησιμοποιεί για τη συγκάλυψή της τα γνωστά κουτοπόνηρα τεχνάσματα των «άλλοθι», αυτά που χρησιμοποιεί και η βιομηχανία των ΜΜΕ: Χρησιμοποιούμε, δηλαδή, κάποια ΓΕΝΙΚΑ κείμενα αριστερών για να θολώσουμε τα νερά και να επικαλύψουμε τη σκανδαλώδη ΣΙΩΠΗ μας πάνω στα μεγάλα στρατηγικά ζητήματα της εποχής μας, ζητήματα που μέχρι χθες τα είχαμε στην πρώτη γραμμή… 

Αυτά που μέχρι χθες τα είχαμε στην πρώτη γραμμή εξαφανίζονται και αρχίζουν να προβάλλονται αστικές ειδησούλες και δειλά-δειλά αντίθετες απόψεις από αυτές που μέχρι χθες είχαμε… 

Ακόμα, γινόμαστε και θαυμαστές των πράξεων της «λεπρής καμαρίλας» των εργατοπατέρων της δημοσιογραφίας: Γίνανε και αυτοί διδάκτορες της «δημοσιογραφικής δεοντολογίας» και μας διδάσκουν το τι είναι «είδηση», το τι είναι «σχόλιο», το τι είναι «ψευδείς ειδήσεις»… 

Ξέχασαν το σπουδαιότερο: Ότι όλο το σύστημα της δημοσιογραφίας παράγει και αναπαράγει ψεύδη ασύστολα, αλλοιώνοντας και πλαστογραφώντας άγρια την πραγματικότητα… 

Θα έπρεπε, λοιπόν, η ΕΣΗΕΑ που το παίζει εισαγγελέας, με το σκεπτικό της «ψευδούς είδησης» να διαγράψει τους ΠΑΝΤΕΣ και τους εαυτούς της, μια και συμμετέχει σε συγκροτήματα παραγωγής ψευδών ειδήσεων… 

Αλήθεια ο Ψυχάρης και οι κορυφές του λαμπρακιστάν, όπως και του μπομπολιστάν, γιατί μένουν στο απυρόβλητο: Βιομηχανία παραγωγής ψευδών ειδήσεων δεν είναι;;; 

Να θυμίσουμε ότι όλα αυτά τα συγκροτήματα είχαν φέρει στο παρελθόν, ΨΕΥΔΩΣ, τον Ερντογάν στην Αθήνα (σε πρωτοσέλιδο); 

Δεν είδαμε τους γραφειοκράτες εργατοπατέρες της ΕΣΗΕΑ, που τώρα μας διδάσκουν τα περί «ψευδών ειδήσεων», να εξεγείρονται για τέτοια χοντρά κρούσματα ψευδών ειδήσεων, να εξεγείρονται εναντίον των δικών τους αφεντικών… 

ΤΩΡΑ με τις εισαγγελικές τους επιλεκτικές πολιτικές διώξεις θυμήθηκαν τη «δημοσιογραφική δεοντολογία» και αυτά τα περί «ψευδών ειδήσεων»… 

Και βρήκαν υποστηρικτές κάποιους πρώην ορκισμένους «εχθρούς»… 
  Στο παρακάτω άρθρο  σκιαγραφούμε τη διαλεκτική του συμβιβασμού και της καθεστωτικής ενσωμάτωσης:Το πώς, δηλαδή, οι παλιές σου ανατρεπτικές Ιδέες και Αξίες αρχίζουν να ξεθωριάζουν και να γίνονται ενοχλητικές, ενοχικά απωθητικές. 

Όταν θέλεις να είσαι αρεστός στα κυρίαρχα περιβάλλοντα…


Η «δημοσιογραφική φιλοσοφία» έχει δύο χαρακτηριστικά τα οποία την εντάσσουν και την ενσωματώνουν στο κυρίαρχο καθεστώς: 
α). Την τυπική, στατική και φορμαλιστική λογική: Αυτή εξ ορισμού είναι η λογική του αστικού καθεστώτος. 
β). Το χαρακτηριστικό των δημοσίων σχέσεων, δηλαδή της «ατομικής προβολής» που υλοποιείται πρακτικά στο να γίνω αρεστός στο περιβάλλον μου…


Ο συμβιβασμός ενός ανθρώπου και η ενσωμάτωσή του στο κυρίαρχο περιβάλλον ξεκινάει με το να προσπαθεί να γίνει αρεστός σε αυτό το κυρίαρχο (καθεστωτικό) περιβάλλον. 

Το κυρίαρχο, βεβαίως, περιβάλλον δεν είναι μονοσήμαντο, δηλαδή μόνο των καθαρόαιμων καπιταλιστών, των κυρίαρχων «νταβάδων» και των δεξιών πολιτικών τους εκφραστών… 

Το κυρίαρχο περιβάλλον είναι πολυεδρικό: στους κόλπους του υπάρχουν όλα τα χρώματα της ίριδας και ιδιαίτερα τα χρώματα της σημερινής «αριστεράς», η οποία αποτελεί τον «οργανικό διανοούμενο» των νεοταξικών ιδεολογημάτων και «αξιών».
 

Και αυτό το «αριστερό περιβάλλον» σε επίπεδο ιδεών, προπαγανδιστικών μύθων και ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ είναι πολλαπλά δόλιο και κυρίαρχο, διότι είναι μασκαρεμένο και λειτουργεί με αντικαπιταλιστικές και αντικαθεστωτικές ομοβροντίες (κούφιες). 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την πιο κραυγαλέα απόδειξη τού τι εστί αυτό το «αριστερό περιβάλλον»… 

Εδώ δοκιμάστηκε κυβερνητικά η «αριστερά» και έδειξε το πρόσωπό της. 

Αποτελεί, όμως, θανάσιμη αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι και τα «αριστερά περιβάλλοντα» ΕΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ είναι διαφορετικά: Απλώς έχουν το πλεονέκτημα της ΜΗ δοκιμασίας… 

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ δεν διαφέρουν. Στα σοβαρότερα ζητήματα (εθνικά, κοινωνικά, πολιτικά κ.λπ) έχουν ΚΟΙΝΕΣ Ιδέες και «Αξίες». Αυτές που παράγει και επιβάλλει η πλανητική, χρηματιστηριακή εξουσία: Η Νέα Τάξη… 

Το να θέλουμε, συνεπώς, να είμαστε αρεστοί 
σ’ αυτά τα κυρίαρχα και πολυεδρικά αστικά περιβάλλοντα (και της «αριστερής» ΑΠΑΤΗΣ), αυτό αποτελεί το πρώτο βήμα και της δικής μας ενσωμάτωσης. 

Να γιατί πολλοί αριστεροί γραφιάδες δεν καταπιάνονται ΠΟΤΕ με τα πολύ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ προβλήματα της Παγκοσμιοποίησης. Μιλούνε γενικά και αφηρημένα εναντίον του καπιταλισμού και της εξουσίας των αστικών κομμάτων, εναντίον των Μνημονίων και της «αριστερής» αλητείας που μας κυβερνά, αλλά καταπίνουν κορυφαία και συγκεκριμένα ζητήματα: Τον «προσφυγικό» εφιάλτη, τα παιχνίδια της «τρομοκρατίας», τα «Σύμφωνα Συμβίωσης», τα προπαγανδιστικά νοσήματα της Νέας Τάξης («αντιρατσισμούς» και CIA), το εμπόριο «ανθρωπισμού» και «φιλαμθρωπίας», όλο αυτό το «αριστερό» παρακμιακό τέλμα και πολλά άλλα… 

Οι αριστεροί αρθρογράφοι για να μην γίνουν δυσάρεστοι στα «αριστερά» τους περιβάλλοντα τα καταπίνουν ΟΛΑ αυτά και σιγά-σιγά ασπάζονται τις κυρίαρχες «αριστερές» ιδέες: Τις νεοταξικές… 

Θα εξαιρέσουμε μόνο το Στάθη. Αυτός ως ανοικτό, καλλιτεχνικό και ατίθασο πνεύμα που είναι, έστω δειλά και διακριτικά θίγει και αυτά τα ζητήματα: Γι αυτό έχει κατηγορηθεί και ως «εθνικιστής»… 

Ο Στάθης ρίχνει συχνά κάποιες τουφεκιές και στα «εθνικά» ζητήματα και στα «Σύμφωνα Συμβίωσης» και στο «Προσφυγικό»: «Το προσφυγικό – ένα πρόβλημα που, αν δεν αντιμετωπισθεί αμέσως, θα οδηγήσει την κοινωνία σε διάλυση και την πατρίδα σε διαμελισμό».  

Όταν, λοιπόν, καθορίζεσαι από το περιβάλλον σου, μοιραία ασπάζεσαι και την κυρίαρχη ιδεολογία, τα «αξιώματα» και τη ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ αυτού του περιβάλλοντος… 

Οι παλιές σου ανατρεπτικές Ιδέες και Αξίες αρχίζουν να ξεθωριάζουν και να γίνονται ενοχλητικές, ενοχικά απωθητικές. Στην αρχή νιώθεις ένοχος γι αυτό, αλλά σιγά-σιγά εξοικειώνεσαι και ξεπερνάς τις ενοχές σου: Έχεις ήδη ενσωματωθεί… 

Είναι να μη βρέξεις τα παπούτσια σου…


Όταν αρχίσεις να βρέχεις τα παπούτσια σου, να μπαίνεις, δηλαδή, στο δρόμο του συμβιβασμού και της ενσωμάτωσης, τότε ο πάτος δεν έχει τέλος… 

Σε αυτούς, λοιπόν, όσο ακόμα είναι καιρός και η αμυχή δεν έχει γίνει γάγγραινα, να θυμίσουμε τους παρακάτω στίχους του Καβάφη: 

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, 
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον 
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις…»


ΡΕΣΑΛΤΟ - Περιοδικό Πολιτικής και Πολιτισμικής Παρέμβασης

ΠΡΟ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΩΝ…



E-mailΕκτύπωσηPDF
13/4/2016 
Του ΣΤΑΘΗ*
Όταν ο κ. Τσίπρας υπέγραφε πέρσι το καλοκαίρι αυτά που υπέγραψε, πίστευε ότι θα μπορούσε σήμερα να μην υπογράψει αυτά που του ζητούν να υπογράψει; Προς τι λοιπόν τώρα ο ψευτοκαβγάς; μόνον για το θεαθήναι μιας χαμένης υπόθεσης!
Μήνες τώρα ο επικεφαλής του αντι- ΣΥΡΙΖΑ κωλυσιεργεί για να μη φανεί πόσο γυμνός ήταν από την πρώτη στιγμή – τη στιγμή που γονάτισε.  Ο κ.Γιώργος Παπανδρέου και ο κ. Αντώνης Σαμαράς έθεσαν τη χώρα υπό καθεστώς ανωτέρας βίας – καθεστώς το οποίο νομιμοποίησε ο κ. Τσίπρας, αποτελειώνοντας τη διαδικασία καθήλωσης των Ελλήνων σε αισχρά δεσμά. Προς τι λοιπόν οι
ψευτοπαλικαρισμοί όταν ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να φορολογήσει ούτε καν τον νόμιμο τζόγο (μιλάμε για 1,5 δισ) και αντιθέτως τρέχει να ληστέψει χήρες και ανάπηρους;
Δεν ξέρει ο κ. Τσίπρας ότι την αισχρή συμφωνία που πρέπει να υπογράψει τώρα, αν την υπογράψει τον Ιούλιο , όσα σήμερα στην οικονομία παραπατάνε και παραμιλάνε, θα σωριασθούν κάτω ξέπνοα; Σε ποιους πουλάει τρέλα; Ξεπουλάει το λιμάνι στην COSCO  και υποδέχεται τους Κινέζους καρχαρίες στο Μαξίμου, όπως οι βλαχοσυμπέθεροι του περασμένου αιώνα τους πρίγκιπες του Μεγάλου Δουκάτου της Κρακοβίας. Κυνηγάει
ο κ. Πρωθυπουργός να βγάλει την ψυχή απ΄ τους ξεψυχισμένους και τα 35 δισ του πακέτου Γιούνκερ μνέσκουν και χάσκουν. Μάχεται , λέει, κατά της διαπλοκής ο επικεφαλής του κ. Καρανίκα και πρώτης γραμμής υπουργοί που πάνε και συντρώγουν στο Χίλτον με απαστράπτοντες κι απαστράπτουσες εκπροσώπους των ντόμπερμαν της δημοσιογραφίας. Και την
ίδια ώρα οι δικοί του βαλέδες στον Τύπο , αλλά και πλείστοι όσοι βουλευτές και στελέχη  του ΣΥΡΙΖΑ , προσπαθούν να επιβάλουν άκρα του τάφου σιωπή σε όσους διαμαρτύρονται για τους τάφους που ανοίγονται παντού γύρω μας. Δεν θα πάει μακριά αυτή η ιστορία. Οι ανάλγητοι που παίζουν με τη ζωή του κοσμάκη θα φύγουν νύχτα. Κι ορισμένοι απ αυτούς δεν θα έχουν σπίτι να πάνε να κοιμηθούν τα βράδια. Αν κλέψουν τα σπίτια του κοσμάκη , αν πετσοκόψουν κι άλλο μισθούς και συντάξεις, αν κάνουν το Ασφαλιστικό τέτοιο τέρας που θα τρόμαζε και τη Θάτσερ, αν συνεχίσουν να ξεπουλάνε τους πόρους της πατρίδας , όπως ξεπούλησαν τις ιδέες τους, δεν θα έχουν από πού να φύγουν.
Αυτοί που φταίνε για τους καρκινοπαθείς  στην εικοσάμηνη αναμονή και για τα παιδιά στην ασιτία, είναι άχθος αρούρης και η γη δεν θα τους αντέχει.
Ο κ. Τσίπρας εστράφη κατά των τάξεων, των εργαζόμενων τάξεων. Οι πολίτες πληρώνουν ένα απάνθρωπο χρέος που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι. Και το πληρώνουν με έναν τρόπο, που καθιστά τους ίδιους σκλάβους και την πατρίδα άθυρμα. Η Τουρκία κατουράει στο Αιγαίο γκρίζες ζώνες και η Ελλάδα χλευάζεται και από τους έσχατους και αίσχιστους , εκείνους που στήνουν φράχτες στα σύνορά μας και πάνω τους κρεμάνε σφαχτάρια τους πρόσφυγες.
Οι Έλληνες πρέπει να ανασυγκροτηθούμε. Η νίλα που ζούμε απλώνεται σε όλη την Ευρώπη. Οι άνθρωποι κατ΄ αντίδρασιν αρχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους και τις πλατείες. Απέναντι τους υπάρχει πανέτοιμο ένα όλο και πιο αυταρχικό σύστημα κρατών, με ένα όλο και πιο ενδυναμούμενο σύστημα παρακρατικών μηχανισμών.
Οι αναδυόμενοι δικτάτορες χρειάζονται όλο και λιγότερο τους χατζατζάρηδες. Για λεμονόκουπες τους έχουν. Στην υπόθεση της Ελλάδας προσπάθησαν να αποδείξουν ότι ο λαός (και συνεπώς οι λαοί) είναι σε αδιέξοδο, ότι μπορούν να εκλέγουν είτε ανδρείκελα (ευθύς εξαρχής) των Δυνατών, είτε μαριονέτες.
Στους λαούς απομένει να αποδείξουν το αντίθετο , αλλιώς ο πόλεμος , η οικονομική δικτατορία και η πολιτική ολιγαρχία θα τους αφανίζουν έναν – έναν…  
*Δημοσιεύθηκε στο e-nikos.gr τη Δευτέρα 11 Απριλίου 2016

Το φιλικό Grexit με συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή είναι η μόνη λύση


Δευ, 13/04/2016 

Το μαρτύριο της σταγόνας που μας επιβάλλουν οι δανειστές για την παροχή ρευστότητας με το σταγονόμετρο σε αντάλλαγμα την επιβολή ολοένα και σκληρότερων μέτρων λιτότητας,  οδηγεί την ελληνική οικονομία σε τραγικά αδιέξοδα. Ήδη η αγορά έχει αποστεωθεί από ρευστότητα και αυτή η κατάσταση επιδεινώνεται καθημερινά. Τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο η χώρα μας υποχρεούται να αποπληρώσει χρέη ύψους  11 δις (και 19 δις για ολόκληρο το 2016.

Με το δεδομένο αυτό, σε συνδυασμό και με την απόφαση για το Brexit της Μ.Βρετανίας, είναι πολύ πιθανό, προς τα τέλη Ιουλίου,  το ελληνικό δημόσιο και  οι ελληνικές τράπεζες να μη διαθέτουν ρευστότητα και η χώρα να βρεθεί σε πλήρες αδιέξοδο. Στην περίπτωση αυτή,  το τελευταίο που μας χρειάζεται είναι το λεγόμενο Grexident,  η απότομη δηλ. αναγκαστική στάση πληρωμών λόγω έλλειψης ρευστότητας, η οποία θα  μας οδηγήσει είτε σε παράδοση άνευ όρων σε ακραία σκληρές απαιτήσεις των δανειστών, ή σε μια άναρχη έξοδο χωρίς σχέδιο έξοδο από το ευρώ με  συνακόλουθο πανικό και πιθανές τραγικές οικονομικές και γεωπολιτικές προεκτάσεις.
Γι αυτό οφείλουμε να έχουμε έτοιμες εναλλακτικές λύσεις για την άρση του αδιεξόδου.  Πολύ φοβάμαι ότι το σχέδιο ενός Grexident βρίσκεται μέσα στους σχεδιασμούς του Βερολίνου και αυτό διαφαίνεται από συνδυαστικές πληροφορίες και ενέργειες.

Με ρεαλισμό και γνώμονα το συμφέρον της χώρας, μια μέση εφικτή, έξυπνη λύση είναι η συντεταγμένη, προσωρινή ή μόνιμη, έξοδος της χώρας από το ευρώ. Η πρόταση αυτή παραμένει στο τραπέζι από το ίδιο το κέντρο της σημερινής καταστροφής, το Βερολίνο, που στην περίπτωση του φιλικού Grexit  μας προικοδοτεί με 50 δις και στήριξη του νέου εθνικού μας νομίσματος με εγγυημένη υποτίμησή του μέχρι 25%, καθώς κα με αναδιάρθρωση και επιμήκυνση των δανειακών μας υποχρεώσεων.
Το φιλικό αυτό Grexit, η συντεταγμένη και όχι άναρχη μετάβαση στη δραχμή, με νοικοκύρεμα και αναπτυξιακή κατεύθυνση της οικονομίας, μπορεί να συνυπάρξει με τη χρήση του ευρώ όπως γίνεται σε πολλές χώρες της ΕΕ αλλά και εκτός αυτής, όπως μεταξύ άλλων, η Πολωνία, Τσεχία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, Ισραήλ, κλπ.
Για την ίδια πρόταση έχουν τοποθετηθεί  πολλοί διαπρεπείς οικονομολόγοι και ειδικότερα ο Χανς Βέρνερ Ζιν, ο κορυφαίος Γερμανός οικονομολόγος και πρώην σύμβουλος της Αγκέλας Μέρκελ. Με το προσωρινό Grexit, θα αποφευχθεί το φαινόμενο ντόμινο που μπορεί να οδηγήσει στη διάλυση της ευρωζώνης, κάτι που το Βερολίνο δεν πρόκειται να δεχτεί αμαχητί.

Σήμερα, η  αντίσταση στις Βερολινέζικες συνταγές της ακραίας λιτότητας, διογκώνεται παντού. Όμως, αν η πολιτική αυτή ανατραπεί από την  Ελλάδα, θα πέσουν τα προκεχωρημένα "φυλάκια" του Βερολίνου σε Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και αλλού και στο τέλος το ίδιο κεντρικό "κάστρο" των Μερκελ-Σόιμπλε. Στην περίπτωση αυτή, το δάγκωμα του θηρίου στην Ελλάδα πριν ξεψυχήσει θα είναι πολύ οδυνηρό.

Οι διεθνείς γεωπολιτικές ισορροπίες αλλάζουν με τις χώρες των BRICS, να ισχυροποιούνται στη διεθνή σκακιέρα. Οι ΗΠΑ, επιθυμούν μια ισχυρή Ευρώπη ως προμαχώνα απέναντι στη Ρωσία, αλλά όχι μια πανίσχυρη Γερμανία. Και κάθε άλλο παρά αδιαφορούν για την πιθανή απώλεια της χώρας μας από τη δική της σφαίρα επιρροής.
Στη σημερινή χρονική συγκυρία, το προσωρινό Grexit και η συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή, με παράλληλη χρήση του ευρώ και έλεγχο στη διακίνηση κεφαλαίων, είναι  ένα βελούδινο διαζύγιο, που δε θα τραυματίσει τη χώρα μας, εφ' όσον υπάρχει αμοιβαία συνεννόηση και κατανόηση και ληφθούν έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα. Είναι πολύ προτιμότερο από "κολοτούμπες", την επιβολή ακραίων συνταγών λιτότητας που οδηγούν σε απέραντη φτωχοποίηση, μόνιμη οικονομική εξάρτηση και καταστροφή, όπως και από τους ισχυρούς γεωπολιτικούς κινδύνους από ένα άναρχο Grexit.

Στα περιθώρια του παρόντος σύντομου άρθρου δεν μπορεί να γίνει διεξοδική ανάλυση ζητημάτων του χρέους και άλλων πολυποίκιλων θεμάτων που έχουμε παρουσιάσει σε μελέτες, βιβλία και άρθρα μας, όπως και στο πιο πρόσφατο πρόγραμμα των 26 σημείων για τη συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή που διαφέρει από την επικίνδυνη άναρχη μετάβαση.
Επισημαίνονται εδώ, βασικές αρχές του φιλικού Grexit όπως, η υποτίμηση  της δραχμής κατά 25%, η προστασία των καταθέσεων και των δανειοληπτών  σε αναλογία 1: 1, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, το νοικοκύρεμα της οικονομίας, η στοχευμένη ανάπτυξη, η ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης με αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτώχειας, η πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, η εξυγίανση της δημόσιας διοίκησηw με επιβολή κανόνων αξιοκρατίας και αποτελεσματικότας κλπ..


Η αρχική περίοδος χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για τον έλεγχο του πληθωρισμού, Γι΄αυτό, απαιτείται διαχειριστική σύνεση με έκδοση χρήματος που δε θα ξεπερνά ένα ορισμένο μέγεθος σε επίπεδα της τάξης του 15-20% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τους γνωστούς δείκτες Μ2. Απαραίτητη προϋπόθεση, είναι οι αυστηροί έλεγχοι στη διακίνηση κεφαλαίων, με απαγόρευση της εξαγωγής συναλλάγματος χωρίς εύλογη αιτιολογία.
Επί μέρους ζητήματα που θα προκύψουν, μπορεί να αντιμετωπιστούν κατά περίπτωση σύμφωνα με οργανωμένο σχέδιο. Τα μέτρα αυτά με πολλά άλλα ,μπορούν να οδηγήσουν σε ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, σε μια αναπτυξιακή τροχιά για την ανατροπή του μνημονίου της φτώχειας, της ανεργίας και της υποτέλειας, του απόλυτου οικονομικού αδιεξόδου.  


Το Μνημόνιο, ας το εκλάβουμε ως ένα τρανταχτό χαστούκι, ως ένα χρήσιμο μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα δικά μας τραγικά λάθη του παρελθόντος και να βγούμε από την πλαστή ευημερία της εύφορης κοιλάδας των δανεικών που μας οδήγησε στην υποτέλεια και η ανευθυνότητα. Απαράβατη προϋπόθεση είναι, η χώρα να κυβερνάται, με την αίσθηση του μέτρου και του δικαίου, με αποτελεσματικότητα, ικανότητα και εντιμότητα, από τους άριστους και όχι τους αρεστούς.
Ίσως κάπου μας χρειαζόταν ο Γερμανός μας. Αλλά όχι οι Γερμανοί με κατοχική προοπτική. Η ανατροπή του μνημονίου με συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή, προσωρινή ή μόνιμη, με αυτοδύναμη ανάπτυξη και νοικοκύρεμα του κράτους, με εθνική αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη, είναι σήμερα η πλέον εφικτή και αποτελεσματική επιλογή που δεν επιφέρει γεωπολιτικούς κινδύνους. Το προσωρινό βελούδινο διαζύγιο με προσωρινό ή μόνιμο φιλικό Grexit και συνύπαρξη διπλού νομίσματος ευρώ και δραχμής, είναι η μόνη λύση στα σημερινά τραγικά αδιέξοδα. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε και το κάνουμε πράξη, τόσο το καλύτερο για τη χώρα.
- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/filiko-grexit-me-syntetagmeni-metavasi-sti-drahmi-einai-i-moni-lysi#sthash.GnQaw2K6.dpuf

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΤΟΧΗΣ!!

Ποια κυρίαρχη κυβέρνηση; Οι δανειστές προειδοποιούν να μην κατατεθούν τα δυο νομοσχέδια!

13-4-2016

Ποια κυρίαρχη κυβέρνηση; Οι δανειστές προειδοποιούν να μην κατατεθούν τα δυο νομοσχέδια!

ΔΝΤ ΚΑΙ ΜΟΣΚΟΒΙΣΙ ΑΔΕΙΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο άδειασε τον κ. Τσακαλώτο, καθώς κύκλοι από την Ουάσινγκτον προειδοποίησαν την Αθήνα να μην καταθέσει κανένα νομοσχέδιο αν δεν υπάρξει συμφωνία με τους Θεσμούς, αλλιώς θα θεωρηθεί μονομερής ενέργεια, ενώ αργά το βράδυ, o Ευρωπαίος Επίτροπος Μοσκοβισί κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος με δηλώσεις του στη Le Monde
AdTech Ad
Νωρίτερα, το απόγευμα της Τρίτης 12 Απριλίου, στη συνέντευξη Τύπου του οικονομικού επιτελείου, ο κ. Τσακαλώτος είχε αναγγείλει ότι θα φέρει στη Βουλή άμεσα τα νομοσχέδια για το ασφαλιστικό και το φορολογικό.
Είναι η δεύτερη φορά που οι δανειστές «τρίζουν τα δόντια» στην κυβέρνηση: Υπενθυμίζεται ότι στις 17 Δεκεμβρίου είχε αποσυρθεί με συνοπτικές διαδικασίες το λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα» με το οποίο διαφωνούσε η τρόικα.
Την ίδια στιγμή, το ΔΝΤ επιμένει ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και καλεί την Ευρώπη να ξανασκεφτεί τη στάση της. 
Το Ταμείο, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Reuters, σημειώνει σε προσχέδιο μνημονίου ότι το χρέος της Ελλάδας χρειάζεται ελάφρυνση.
Σε αυτή την έκθεση, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Reuters, το ΔΝΤ καλεί τους Ευρωπαίους να αναλάβουν δράση για να δοθεί ελάφρυνση του χρέους στην Ελλάδα.
Ακόμη επαναλαμβάνει τις ίδιες προβλέψεις για πρωτογενές έλλειμμα 0,5% φέτος, πλεόνασμα 0,25% το 2017 και πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% το 2018.
Ζητά επίσης μετ’ επιτάσεως να επιτραπεί η πώληση των «κόκκινων δανείων» και όχι μόνο. Θέλει να πωλούνται σε hedge funds.


Read more: http://www.newsbomb.gr/oikonomia/news/story/687383/poia-kyriarxi-kyvernisi-to-dnt-proeidopoiei-na-min-katatethoyn-ta-dyo-nomosxedia#ixzz45fiEpF6N

Φοροδιαφυγή μέσω offshore

13-4-2016


ΕΙΚΟΝΑ - γενική, offshore, φοροδιαφυγή.
Η ίδρυση μίας τέτοιας εταιρίας σε οποιονδήποτε φορολογικό παράδεισο του πλανήτη είναι πια πανεύκολη, αφού γίνεται ηλεκτρονικά – ενώ υπάρχουν λεπτομερείς κατάλογοι των υπηρεσιών που προσφέρονται, αναρτημένοι στο διαδίκτυο

.
Ο τρόπος, με τον οποίο κάποιος μπορεί να αποφύγει τη φορολόγηση των περιουσιακών του στοιχείων μέσω μίας παράκτιας εταιρείας (offshore), δεν είναι τόσο δύσκολος όσο ακούγεται. Ειδικότερα, όποιος έχει αγοράσει προϊόντα από ένα διαδικτυακό κατάστημα, έχει τη δυνατότητα να ιδρύσει μέσα σε λίγα μόλις λεπτά μία εταιρεία, σε έναν φορολογικό παράδεισο – η οποία προσφέρεται ακόμη και σε ιστοσελίδες τύπου «Web Shops». Ακριβώς όπως ένα προϊόν (παράδειγμα) που αγοράζει κανείς ορισμένες φορές τοποθετώντας το απλά στο καλάθι εμπορευμάτων – μαζί με τους διευθυντές, τους μετόχους και τον ανώνυμο τραπεζικό λογαριασμό!
Το κόστος ίδρυσης, συμπεριλαμβανομένων των επιβαρύνσεων (τελών) για το πρώτο έτος, υπολογίζεται στα 790 € στις Σεϋχέλλες και στη Μπελίζε, στα 990 € στον Παναμά (πηγή), από 1.090 έως 1.199 € στις βρετανικές Παρθένες Νήσους (παράδειγμα) και στην Ανγκουίλα, καθώς επίσης 4.200 € στη Σιγκαπούρη. Ο τραπεζικός λογαριασμός, ανώνυμος φυσικά, κοστίζει από 320 € στη Λετονία και 750 € στο Γιβραλτάρ, έως 1.700 € στη Σιγκαπούρη – ενώ ένας διευθυντής (Director) ή ένα μέτοχος, πίσω από τους οποίους κρύβεται ο πραγματικός ιδιοκτήτης που δεν φαίνεται πουθενά, περί τα 350 € έκαστος.
Μεταξύ του ιδιοκτήτη και του διευθυντή υπογράφεται φυσικά μία σύμβαση, η οποία εγγυάται πως ο διευθυντής θα ενεργεί μόνο μετά από συμφωνία με τον ιδιοκτήτη – ενώ πρέπει κανείς να αποφασίσει τον τύπο του γραφείου, τον οποίο προτιμάει. Οι τιμές εδώ κυμαίνονται μεταξύ 400 € και 1.800  € – όπου η απλούστερη μορφή περιορίζεται σε μία ταχυδρομική διεύθυνση, ενώ η ακριβότερη συμπεριλαμβάνει μία εταιρική πινακίδα, έναν αυτόματο τηλεφωνητή με εκτροπή σε κάποιο κινητό ή μία γραμματέα/τηλεφωνήτρια για πολλές εταιρείες μαζί (τιμοκατάλογος υπηρεσιών).
Εάν θέλει τώρα κανείς να ενημερωθεί για περισσότερες λεπτομέρειες, τις οποίες δεν βρίσκει στην ιστοσελίδα, οι μεσάζοντες παρέχουν προσωπικές συνομιλίες μέσω ειδικών τηλεφωνικών συνδέσεων (hotlines) και διαδικτυακών καναλιών συζητήσεων (chat). Όσον αφορά τα ιδρύματα, όπως στην περίπτωση του Παναμά, τα οποία προτείνονται συνήθως για μεγάλες κληρονομιές, είναι λίγο πιο ακριβά – ενώ μπορεί να απευθυνθεί κανείς σε ένα δικηγορικό γραφείο στο Λιχτενστάιν, το οποίο θα σχεδιάσει ενδεχομένως ένα ίδρυμα στη Μπελίζε, με έναν ανώνυμο τραπεζικό λογαριασμό στην Κύπρο ή στη Λετονία (η οποία έχει πάρει πλέον πολλούς πελάτες της Μεγαλονήσου, μετά την υπαγωγή της στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, έχοντας φορολογικό συντελεστή 15% και 0% για Holdings – πηγή).
.

Το καθεστώς των Offshore

Περαιτέρω, η ίδρυση μίας offshore ή ενός ιδρύματος είναι νόμιμη, η φορολογία μηδενική και η δήλωση τους στην εφορία της χώρας διαμονής αποτελεί επιλογή του ιδιοκτήτη της – ενώ κανένας δεν μπορεί να πληροφορηθεί ποιός βρίσκεται πίσω από την εταιρεία, εκτός εάν διαρρεύσουν στοιχεία, όπως στην περίπτωση του Λουξεμβούργου ή του Παναμά. Από τον ανώνυμο λογαριασμό της δε, μπορεί κανείς να προβεί σε αναλήψεις μετρητών χρημάτων ή σε αγορές, χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος.
Βέβαια, η κατοχή μίας offshore δεν σημαίνει αυτόματα πως ο ιδιοκτήτης της φοροδιαφεύγει – αφού συνήθως εξυπηρετεί στη βελτιστοποίηση των φορολογικών του επιβαρύνσεων, έτσι όπως αυτή επιτρέπεται από τους νόμους. Άλλωστε, εάν τα κράτη δεν ήθελαν να υπάρχουν αυτές οι δυνατότητες, θα τις είχαν απαγορεύσει – κάτι που φυσικά δεν το κάνουν, επειδή οι πολιτικοί, καθώς επίσης οι επιχειρηματίες που τους χρηματοδοτούν, έχουν οι ίδιοι ανάγκη και χρησιμοποιούν αυτού του είδους τις «διευκολύνσεις».
Όσον αφορά τώρα τους μεγάλους ομίλους, όπως η Apple, η Starbucks, η Amazon κλπ, διαθέτουν ένα ολόκληρο δίκτυο τέτοιου είδους εταιρειών, μέσω του οποίου μεταφέρουν δισεκατομμύρια κέρδη και κεφάλαια, έτσι ώστε να μην πληρώνουν καθόλου φόρους – ενώ οι τρόποι που χρησιμοποιούν περιγράφονται σε ένα ανάλογο άρθρο μας .
Το γεγονός αυτό σημαίνει δυστυχώς ότι, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καθώς επίσης τα αντίστοιχα νοικοκυριά, καλούνται να αναπληρώσουν τους διαφυγόντες φόρους – με αποτέλεσμα να αυξάνονται συνεχώς οι φορολογικοί συντελεστές τους, να μειώνονται οι συντάξεις τους και να περιορίζεται το κοινωνικό κράτος.
Την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις απαιτούν φορολογική συνείδηση από τα μεσαία και χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, τα οποία δεν έχουν τη δυνατότητα ή τις γνώσεις για να χρησιμοποιήσουν τέτοιου είδους τεχνάσματα – ενώ παράλληλα ελέγχουν αυστηρά τα σουβλατζίδικα και τα υπόλοιπα δύστυχα φορολογικά υποζύγια, κατηγορώντας τα για φοροδιαφυγή, χωρίς φυσικά να ψηφίζουν νόμους που θα εμπόδιζαν την αποφυγή της φορολογίας από τους εισοδηματικά ισχυρούς.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει επίσης με εκείνες τις μικρές χώρες, οι οποίες δεν διαθέτουν τέτοιου είδους παραδείσους ή/και χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές του ύψους αυτών της Κύπρου, της Λετονίας ή της Ιρλανδίας – πόσο μάλλον μηδενικούς, όπως το Λιχτενστάιν ή το Μονακό, το οποίο λέγεται πως βρίσκεται πλέον στο στόχαστρο των ερευνητών δημοσιογράφων της ICIJ που έφερε στο φως το σκάνδαλο του Παναμά. Εντός της Ευρωζώνης πάντως υπάρχουν πολλές χώρες που εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες που τους παρέχει η φορολογική νομοθεσία – κυρίως η Ολλανδία, η βασίλισσα της φοροδιαφυγής, το Λουξεμβούργο και η Γερμανία .
.

Το μέγεθος της αγοράς και οι μέθοδοι των υπεράκτιων εταιρειών 

Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται το ελάχιστο (σκούρο μπλε) και μέγιστο (ανοιχτό) ύψος των περιουσιακών στοιχείων που βρίσκονται σε φορολογικούς παραδείσους ανά τον πλανήτη, σε τρισεκατομμύρια δολάρια – καθώς επίσης η εξέλιξη τους, από το 2004 έως το 2010 (σήμερα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα). Είναι περίπου ίσα με το 50% του παγκόσμιου ΑΕΠ – ένα μέγεθος κυριολεκτικά εξωπραγματικό, εάν σκεφθεί κανείς ότι ένα μεγάλο μέρος τους τοποθετείται μοχλευμένο, πολλαπλασιασμένο τεχνητά δηλαδή στα διεθνή χρηματιστήρια,παράγοντας τεράστια κέρδη.
.
ΓΡΑΦΗΜΑ - κόσμος, φορολογικοί παράδεισοι
.Συνεχίζοντας, εάν αγοράσει κανείς μέσω του διαδικτύου μία offshore στις Σεϋχέλλες με έναν ανώνυμο λογαριασμό στη Λετονία ή στην Κύπρο, χωρίς διευθυντή και μετόχους, κοστίζει περίπου 1.150 € με ανανέωση 690 € ετήσια (πηγή)- ενώ θα διαπιστώσει από τον αύξοντα αριθμό της εταιρείας του πως στις Σεϋχέλλες, με πληθυσμό μόλις 90.000 ανθρώπους, είναι καταχωρημένες πάνω από 125.000 offshore.
Τα ιδρυτικά έγγραφα στέλνονται ταχυδρομικά, συμπληρώνονται από τον ιδιοκτήτη και επιστρέφονται στο μεσάζοντα – ενώ μετά από ελάχιστες ημέρες λαμβάνεται η επίσημη κατοχύρωση της εταιρείας μέσω τηςDHL, από την οποία δεν μπορεί κανένας να βρει τον πραγματικό της μέτοχο.
Βέβαια, οι περισσότεροι δεν ιδρύουν τις εταιρείες αυτές διαδικτυακά, αλλά με τη βοήθεια μεγάλων τραπεζών, όπως διαπιστώθηκε από την υπόθεση του Παναμά – οι οποίες διαχειρίζονται τα καταπιστεύματα, τα ιδρύματα και γενικότερα τις offshore εκείνων των πλουσίων πελατών τους, η περιουσία των οποίων υπερβαίνει πάντοτε το 1 εκ. $, αφού διαφορετικά δεν τις συμφέρει.
Ο κίνδυνος εν προκειμένω επικεντρώνεται στους εκάστοτε διαχειριστές – οι οποίοι κάποιες φορές, όταν συγκρούονται με την τράπεζα/εργοδότη τους, υποκλέπτουν τα εσωτερικά στοιχεία των πελατών, στέλνοντας τα στις κρατικές υπηρεσίες ή στα Wikileaks. Όλοι γνωρίζουν τις υποθέσεις με τα κλεμμένα CD στη Γερμανία, τις λίστες της HSBC που δόθηκαν στην Ελλάδα κοκ. – γεγονότα που έχουν οδηγήσει στην απομάκρυνση πολλών πλουσίων από την  Ελβετία, από το Λιχτενστάιν και το Λουξεμβούργο, με προορισμό τη Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ κοκ.
Περαιτέρω, οι φοροφυγάδες με μεγάλους μαύρους λογαριασμούς επιλέγουν τα ιδρύματα – τα τραστ όπως συνήθως ονομάζονται. Τα τραστ αυτά ιδρύουν με τη σειρά τους νέα ή συμμετέχουν σε εταιρείες ταχυδρομικής θυρίδας – με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα αδιαπέραστο πλέγμα συμμετοχών, το οποίο είναι αδύνατον να ερευνήσει κανείς. Αυτό που θεωρείται εν προκειμένω μεγάλο πρόβλημα είναι η μεταφορά των χρημάτων σε αυτά τα τραστ – τα οποία είτε καταθέτονται ως ίδια κεφάλαια τους, είτε επενδύονται σε ακίνητα, σε μετοχές κοκ.
Για τη μεταφορά χρησιμοποιούνται εξειδικευμένες τράπεζες, δήθεν χρηματιστηριακοί σύμβουλοι, δικηγόροι ή άλλου είδους μεσάζοντες και συχνοί ταξιδιώτες – ενώ είναι εφικτή ακόμη και όταν υπάρχουν έλεγχοι στη διακίνηση των κεφαλαίων, παράνομα ή νομότυπα μέσω ναυτιλιακών και άλλων εταιρειών που έχουν διεθνή παρουσία και γραφεία στην εκάστοτε χώρα, με δαπάνες εγχωρίου προσωπικού κοκ.
Τέλος, για τέτοιου είδους «κατασκευές» υπάρχει ένας καταμερισμός εργασίας μεταξύ του «οικογενειακού γραφείου» (Family Office), το οποίο διαχειρίζεται τα περιουσιακά στοιχεία, καθώς επίσης των δικηγόρων ή των άλλων εξωτερικών συνεργατών – όπου, όταν το «οικογενειακό γραφείο» καθορίζει τη στρατηγική, οι τράπεζες ανήκουν στους συνεργάτες του, οι οποίοι την εφαρμόζουν στην πράξη.
.

Η CPI και η ICIJ

Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνονται ορισμένοι φορολογικοί παράδεισοι εκτός Ευρώπης ανά τον πλανήτη,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, πρέπει κανείς να ταξιδέψει σε οποιονδήποτε από αυτούς για να ιδρύσει μίαoffshore ή για να μεταφέρει χρήματα – αφού έχουν γραφεία σε πολλές χώρες, κυρίως στη Γενεύη, στο Λονδίνο, στην Ολλανδία και αλλού, καθώς επίσης τοπικούς αντιπροσώπους σε πολλά άλλα κράτη, οι οποίοι υπόσχονται πλήρη εχεμύθεια και φυσικά δεν διαφημίζονται για να μην κινήσουν την προσοχή των Αρχών.
.ΓΡΑΦΗΜΑ - κόσμος, Ορισμένοι φορολογικοί παράδεισοι εκτός Ευρώπης ανά τον πλανήτη
.
Περαιτέρω, όσο πιο πολλοί συμμετέχουν στη διαδικασία, τόσο πιο επικίνδυνο είναι να αποκαλυφθεί – ειδικά μετά την ίδρυση της ICIJ το 1997, ένα εγχείρημα του κέντρου δημόσιας ακεραιότητας (Center for Public Integrity – CPI), το οποίο όμως φαίνεται να αποφεύγει το μεγαλύτερο φορολογικό παράδεισο των Η.Π.Α.(Delaware), για λόγους που μπορεί εύκολα να υποθέσει κανείς.
Το CPI είναι ένας κοινωφελής οργανισμός στις Η.Π.Α., ο οποίος έχει ως αντικείμενο την καταπολέμηση της κατάχρησης εξουσίας, της διαφθοράς, καθώς επίσης της παράβασης καθήκοντος εκ μέρους των ισχυρών δημοσίων και ιδιωτικών Θεσμών – ενώ είναι γνωστός από την πολυετή σύγκρουση του με τα λόμπι της βιομηχανίας καπνού, όπου έδωσε πολλά κρυφά έγγραφα των συγκεκριμένων επιχειρήσεων στη δημοσιότητα.
Ο οργανισμός χρηματοδοτείται από μία σειρά ιδρυμάτων (!), μεταξύ των οποίων τα «Knight Foundation» και «Ford Foundation» – ενώ ο G. Soros του δώρισε συνολικά πάνω από 1 εκ. $ από το 2000 έως το 2002. Με την ίδρυση της ICIJ, η οποία αποκάλυψε την υπόθεση του Παναμά εξυπηρετώντας προφανώς άλλες σκοπιμότητες (άρθρο), ο οργανισμός ήθελε να επεκτείνει τις δραστηριότητες του σε ολόκληρο τον πλανήτη, με τη βοήθεια των ερευνητών δημοσιογράφων (ανάλυση) – ενώ στο κλειστό αυτό κλαμπ μπορεί να γίνει κανείς μέλος, μόνο μετά από ειδική πρόσκληση του.
Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ICIJ είναι το ονομαζόμενο «Offshore Leak» από το 2013, όπου δόθηκαν στη δημοσιότητα 130.000 λογαριασμοί υπεράκτιων εταιρειών από 170 χώρες (προηγούμενο γράφημα) – ενώ έλαβαν μέρος 100 δημοσιογράφοι από 60 περίπου κράτη (πηγή). Σε σχέση με την Ελλάδα βρέθηκαν 130 εταιρείες, εκ των οποίων μόνο οι 4 ήταν γνωστές στο δημόσιο.
Λέγεται δε πως συνολικά υπάρχουν 6.500 Offshore εταιρίες (πηγή) που έχουν σχέση με τη χώρα μας – ενώ μέσω αυτών το κράτος χάνει ετήσια 6 δις € φόρους (πάνω από δύο ΕΝΦΙΑ). Μέρος του δικτύου προώθησης εγγράφων της ICIJ είναι η ελληνική εφημερίδα «Τα Νέα» (πηγή), η οποία ανήκει στο δημοσιογραφικό οργανισμό ΔΟΛ – ο βασικός μέτοχος του οποίου ερευνάται από την κυβέρνηση, ενώ φέρεται να είναι ιδιοκτήτης κάποιας Offshore (πηγή).
.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας υπενθυμίζουμε πως όταν τα κράτη υπερχρεώνονται ή πτωχεύουν, οι Πολίτες τους ενοχοποιούν συνήθως την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, εγκαλώντας την για ανεπάρκεια, για ανικανότητα και για διαφθορά – ενώ οι διαμαρτυρίες τους μετατρέπονται σε όπλο της αντιπολίτευσης, η οποία προσπαθεί με τη βοήθεια του να ανέλθει στην εξουσία: για να «ηρεμήσουν τα πλήθη» και να επαναληφθεί το έργο, με άλλους ηθοποιούς.
Συχνά οι Πολίτες δεν κατανοούν, επειδή δεν ενημερώνονται σωστά και αντικειμενικά, πως οι βασικοί υπεύθυνοι, οι οποίοι βέβαια «υπηρετούνται έμμισθα» τόσο από την εθνική, όσο και από τη διεθνή πολιτική, είναι αφενός μεν το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αφετέρου οι πολυεθνικές επιχειρήσεις – οι οποίες, με τη μέθοδο της νόμιμης φοροδιαφυγής, μειώνουν τα φορολογικά έσοδα του δημοσίου σε επικίνδυνο βαθμό, χρεοκοπούν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αυξάνουν την ανεργία και οδηγούν τα κράτη σε αδιέξοδα. Συχνά πολεμούν επίσης μεταξύ τους, «καρφώνοντας» η μία την άλλη ή τις λιγότερο ισχυρές, με αποκαλύψεις φορολογικών σκανδάλων κοκ.
Στη συνέχεια, στα πιο αδύναμα κράτη, όπως η Ελλάδα, εισβάλλει το ΔΝΤ, στην περίπτωση της Ευρωζώνης μαζί με την ευρωπαϊκή Τρόικα (Κομισιόν, ΕΚΤ, ESM), αποτελειώνοντας την καταστροφή – ένα μέρος της οποίας είναι η λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας από τους εντολείς του, οι οποίοι δεν είναι άλλοι από το χρηματοπιστωτικό τέρας, καθώς επίσης από τα αχόρταγα πολυεθνικά μεγαθήρια.
.
Υστερόγραφο: Σε σχέση με τη δικηγορική εταιρία «Mossack-Fonseca» του Παναμά, από την οποία «κλάπηκαν» τα δεδομένα των πελατών της, έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι, ο πατέρας του ενός ιδρυτή, ο Ε. Mossack, ήταν κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου στρατιώτης των SS – μέλος της πλέον αιμοχαρούς ομάδας «Νεκροκεφαλές», από τους οποίους προέρχονταν οι ομάδες περιφρούρησης των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, μεταξύ των οποίων του Άουσβιτς.
Ο «κύριος» αυτός μετανάστευσε το 1948 μαζί με την οικογένεια του στον Παναμά – όπου ο γιός του και συνιδρυτής της δικηγορικής εταιρείας εργαζόταν για τη CIA, σύμφωνα με τους Times του Ισραήλ (πηγή). Εύλογα λοιπόν υποθέτει κανείς ότι, πίσω από το σκάνδαλο ευρίσκονται οι μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α. – πολύ περισσότερο αφού δεν βρέθηκαν σημαντικοί αμερικανοί στα δεδομένα της εταιρίας (πηγή).
.
Black-Strip
Vassilis Viliardos
Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας. Έχει  εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ενώ έχει δημοσιεύσει πάνω από 2.500 αναλύσεις σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, με κέντρο βάρους την εθνική και διεθνή μακροοικονομία, καθώς επίσης το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΗΤΑΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ!

Τετάρτη, 13 Απριλίου 2016



ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΙΔΗΣΗ: Ο ΠΑΛΙΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Ο ΠΡΩΗΝ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΟΤΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΗΤΑΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ!



Ο κ. Mervyn King, πρώην Διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας. Η εικόνα είναι από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο


Σε μια δήλωση που έκανε την 1η Μαρτίου στο μεγάλης επιρροής site του London School of Economics στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο Λόρδος Mervyn King, πρώην Διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, επιβεβαίωσε ότι η οικονομική κρίση που πλήττει την Ευρώπη από το 2009 είναι ουσιαστικά το αποτέλεσμα μιας 
"εσκεμμένης" πολιτικής πράξης. 

Ήταν ιδιαίτερα επικριτικός για τις καταστροφικές οικονομικές στρατηγικές τηςΕΕ στις Βρυξέλλες και είπε ξεκάθαρα ότι, προκειμένου να ελευθερωθούν οι πιο αδύναμες χώρες-μέλη της ΕΕ από το συνδυασμό των στραγγαλιστικών μέτρων λιτότητας και της υψηλής ανεργίας από τα οποία πάσχουν, θα πρέπει να διαλυθεί η ευρωζώνη. 



Επικαλούμενος το παράδειγμα της Ελλάδας, όπου το ποσοστό ανεργίας είναι σήμερα σχεδόν 25 % , ο Mervyn King περιγράφει όσα έχουν συμβεί τα τελευταία 7 χρόνια ως "αποκρουστικό" παράδειγμα της αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής της ΕΕ στις Βρυξέλλες.

 Πρόσθεσε δε ότι, για τις φτωχότερες χώρες της ευρωζώνης, τα μακροπρόθεσμα οφέλη από την διάλυση του ευρώ και την επιστροφή στα εθνικά τους νομίσματα, αντισταθμίζουν το βραχυπρόθεσμο κόστος.


O επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Βρυξελλών  προέβλεψε την ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική κρίση το 2001




Ο Romano Prodi, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Βρυξελλών 1999-2004 
Εικόνα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 

Αλλά ο Mervyn King δεν είναι ο πρώτος επίσημος υψηλού επιπέδου που επιβεβαιώνει ότι η οικονομική δυσπραγία της Ευρώπης έχει επιβληθεί στους πολίτες της σκόπιμα...

Σε ένα άρθρο του στους Financial Times,το οποίο πέρασε σχεδόν απαρατήρητο το 2001, ο τότε πρόεδρος της Κοινοτικής Επιτροπής της ΕΕ, Ρομάνο Πρόντι, δήλωσε ότι ήταν βέβαιος ότι «το ευρώ θα μας υποχρεώσει να εισαγάγουμε ένα σύνολο από νέα "εργαλεία" οικονομικής πολιτικής».

«Είναι πολιτικά αδύνατο να τα προτείνω τώρα», συνέχισε. "Αλλά κάποια μέρα θα υπάρξει μια κρίση και θα δημιουργηθούν νέα "εργαλεία" »

Από την εισαγωγή του στις παγκόσμιες χρηματαγορές το 1999, οι παρατηρητές έχουν επανειλημμένα επισημάνει ότι το ευρώ ήταν εσφαλμένο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμη και ο αρχιτέκτονάς του ο Jacques Delors, τελικά παραδέχθηκε ότι αυτό το νόμισμα ήταν καταδικασμένο από την αρχή, δηλώνοντας ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες επέλεξαν να κάνουν τα στραβά μάτια στις θεμελιώδεις αδυναμίες και ανισορροπίες των οικονομιών των κρατών μελών.

Αν δούμε υπό το ιστορικό πρίσμα τη δήλωση Ρομάνο Πρόντι το 2001, ασφαλώς, είναι πλέον σαφές γιατί το έκαναν αυτό.

Με λίγα λόγια, η οικονομική κρίση στην Ευρώπη έχει δημιουργηθεί σκόπιμα για να δώσει την δυνατότητα στην ευρωπα:ική ελίτ των Βρυξελλών να την χρησιμοποιήσει ως το σκεπτικό για να φέρει νέους νόμους που ωθούν το οικοδόμημα (της Ε.Ε.) πιο κοντά σε μια πολιτική δικτατορία, πράγμα που επεδίωκαν πάντα. 

Η ΕΕ των Βρυξελλών είναι ανίκανη να μεταρρυθμιστεί


Σε όλη την Ευρώπη, ανώτεροι αξιωματούχοι έρχονται όλο και περισσότερο στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι η ΕΕ των Βρυξελλών δεν είναι σε θέση να μεταρρυθμιστεί. Το πιο πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι όσα ακολούθησαν την πρόσφατη παραίτηση του John Longworth από τη θέση του ως γενικός διευθυντού των ισχυρών βρετανικών Επιμελητηρίων του επιχειρηματικού ομίλου Εμπορίου.

Μετά τη λήψη της απόφασης να παραιτηθεί από τη θέση του για να μπορέσει να μιλήσει ελεύθερα για το θέμα του επικείμενου δημοψηφίσματος της Βρετανίας σχετικά με το Brexit από την ΕΕ, ο Longworth περιγράφει ανοιχτά το κατασκεύασμα των Βρυξελλών ως "ανίκανο για ουσιαστική μεταρρύθμιση". Κατηγορώντας τον Βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον ότι προσπαθεί να ενσπείρει τον πανικό στον βρετανικό λαό ώστε να ψηφίσει υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε., είχε προβλέψει ότι η Βρετανία θα μπορούσε να έχει ένα λαμπρό οικονομικό μέλλον αν εγκαταλείψει την Ευρωπαΐκή Ένωση. 

Λόγω της θεμελιωδώς αντιδημοκρατικής δομής της - η Επιτροπή της ΕΕ που κατέχει όλη την εκτελεστική εξουσία και το Κοινοβούλιο της ΕΕ και τα χρησιμοποιεί απλώς ως ένα φύλλο συκής - η ΕΕ των Βρυξελλών πρέπει να απορριφθεί δημοσίως από τους πολίτες τηςνα διαλυθεί , και τελικά αντικατασταθεί από ένα πραγματικά δημοκρατικό σύστημα εκπροσώπησης: 

Μια Ευρώπη για το Λαό, από το Λαό .

 Ωστόσο, μέχρι να συμβεί αυτό, οι 500 εκατομμύρια πολίτες της Ευρώπης θα εξακολουθούν να υπόκεινται στην οικονομική δικτατορία, την εκτεταμένη ανεργία, και ένα πολιτικό μοντέλο στο οποίο η δημοκρατία γίνεται όλο και περισσότερο ένα πολίτευμα του παρελθόντος.