ΤΟ ΕΥΡΩ, Ο ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ, Ο STIGLITZ ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΙΕΞΟΔΟΥ



E-mailΕκτύπωσηPDF
2-9-2016  
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Γ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ ΣΤΟΝ STIGLITZ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦ. ΣΥΝ.  
Με απορία διάβασα το κείμενο του Γ. Βαρουφάκη στην ΕΦ.ΣΥΝ. Του Σαββάτου (27/8), με το οποίο διατυπώνει με ένα όλως περίεργο τρόπο τη διαφωνία του με την πρόταση Stiglitz για να χωριστεί η ευρωζώνη σε δύο ευρώ, το ευρώ του “Βορρά” και το ευρώ του “Νότου”, για να το πω απλά και σχηματικά.
Και η απορία μου έγκειται στο γεγονός ότι το κείμενο του Βαρουφάκη έμοιαζε να αποθεώνει τη “λογική του παραλόγου” και να καταλήγει σε ένα συμπέρασμα απολύτως ακατανόητο.
Στη δική μου λογική η πρόταση Sttiglitz είναι αδιέξοδη για τον ίδιο λόγο που είναι αδιέξοδο το ευρώ και η ευρωζώνη. Εκεί που απέτυχε το ευρώ, δεν θα πετύχουν για τις ίδιες αιτίες ούτε το ευρώ του Βορρά, ούτε το ευρώ του Νότου.
Η νομισματική ένωση απαιτεί πολιτική ένωση, δηλαδή πολιτική ενοποίηση και πολιτικό κράτος και μάλιστα χωρίς μεγάλες περιφερειακές ανισότητες. Ενιαίο νόμισμα σε διαφορετικές πολιτικά χώρες και με διαφοροποιημένα επίπεδα ανάπτυξης και παραγωγικότητας, δεν μπορεί να μακροημερεύσει.
Το παράδοξο με τον Βαρουφάκη είναι πως προσπαθεί να απορρίψει την πρόταση Stiglittz λέγοντας πως στο δρόμο για να σχηματιστεί το “αδύνατο” ευρώ του Νότου θα έχουμε φυγή κεφαλαίων προς τον Βορρά, φυγή η οποία για να ελεγχθεί θα χρειαστούν capital control και η εγκαθίδρυση τους θα καταργήσει (!) την απρόσκοπτη μετακίνηση ανθρώπων εντός της Ένωσης και αν φτάσουμε έως εκεί τότε γιατί “να κρατήσουμε ζωντανή τη φαντασίωση της νομισματικής ένωσης με τη λύση των δύο ευρώ;”.
Ράβδος εν γωνία άρα, κατά τον Βαρουφάκη, βρέχει!
Τι σχέση έχουν τα capital control με την απρόσκοπτη μετακίνηση ανθρώπων και προϊόντων, θα πρόσθετα, στην ΕΕ; Καμία! Η Ελλάδα έχει “capital control” αλλά η ελεύθερη μετακίνηση ζει και βασιλεύει.
Τελικά ο Stiglitz στο μεταξύ τους διάλογο έθεσε ένα θέμα που αξίζει κάποιας προσοχής.
Αν σε μια χώρα του ευρώ το ποσοστό των ψηφοφόρων που θέλει εθνικό νόμισμα ανεβαίνει και τείνει να γίνει πλειοψηφικό, τότε ενδεχομένως (ο Stiglitz το θεωρεί βέβαιον) να υπάρξει φυγή κεφαλαίων από τη χώρα και ίσως να χρειαστεί να επιβληθούν capital control πριν ανέλθει στην εξουσία το κόμμα που πρεσβεύει και θέλει να διαχειριστεί την έξοδο από την ευρωζώνη.
Κατ' αρχάς δεν είναι καθόλου βέβαιον ότι θα συντελεστεί οπωσδήποτε σε μια τέτοια περίπτωση φυγή κεφαλαίων και θα πρέπει να υπάρξει αποτελεσματική προσπάθεια για να αποτραπεί κάτι τέτοιο. Στη Βρετανία, για παράδειγμα, αν και δεν είναι ακριβώς το ίδιο, δεν είδαμε μαζική διαρροή κεφαλαίων.
Σε περίπτωση, όμως, που αρχίσει κάποια φυγή, τότε πράγματι τα capital control είναι αναγκαία και αναγκαία η άμεση διενέργεια εκλογών.
“Άλλωστε, μια τέτοια απόφαση για capital control θα υποχρεωθεί πάραυτα να την πάρει η κυβέρνηση, ότι και να πιστεύει, πρώτον για να αυτοπροστατευθεί και δεύτερον, ίσως, για να χρεώσει στους οπαδούς της εξόδου το “πρόβλημα”.
Επομένως δεν καταλαβαίνω γιατί θα υπάρξει ανυπέρβλητο ζήτημα και γιατί θα πρέπει ναφουσκώνονται οι καταστάσεις για λόγους τρομοκρατικής προπαγάνδας.
Πολύ περισσότερο δεν καταλαβαίνω το παράλογο άλμα του Βαρουφάκη ότι τελικά την “αναπόφευκτη” κατάρρευση του ευρώ “θα κληθούν να διαχειριστούν εκείνοι που δεν μπορούν ή δεν θέλουν ούτε να τη διανοηθούν”.
Καλό το λογοπαίγνιο αλλά δεν έχει καμία σχέση με τα πράγματα.
Και αν αγαπητέ Βαρουφάκη η κατάρρευση του ευρώ, όπως αναγνωρίζεις, είναι αναπόφευκτη, τότε τι νόημα έχει η εμμονή μέχρι της τελευταίας ρανίδας στην παραμονή στην ευρωζώνη, που προτείνεις;
Αναρωτιέται, λοιπόν, παραδόξως ο Γ. Βαρουφάκης: “Την ώρα που το ευρώ καταρρέει, επειδή το ευρωπαϊκό κατεστημένο στερείται της βούλησης να το διασώσει (σ.σ. εγώ θα έλεγα ότι η διάσωση του είναι αδύνατη), εμείς τι προτείνουμε;”.
Κάθε λογικός άνθρωπος θα απαντούσε χωρίς δεύτερη σκέψη πως η πρόταση είναι άμεση αποχώρηση της χώρας μας από το καταρρέον νόμισμα και εναλλακτική πορεία.
Κοιτάξτε, όμως, το παράλογο της σκέψης και της πρότασης Βαρουφάκη: “Παραμένουμε ανυποχώρητοι στις προτάσεις μας για εξορθολογισμό του ευρώ, αψηφούμε την απειλή έξωσης από την ευρωζώνη (απορρίπτοντας νέες ανθρωποθυσίες υπέρ ενός -έτσι κι αλλιώς- καταρρέοντος ευρώ) και ετοιμαζόμαστε να διαχειριστούμε ορθολογικά την αποδόμηση του κοινού νομίσματος που φέρνουν οι πολιτικές Βερολίνου-Φρανκφούρτης-Βρυξελλών”.
Το τι σημαίνει “ορθολογική διαχείριση της αποδόμησης του κοινού νομίσματος”¨δεν μπορεί να το καταλάβει κανένας. Πολύ περισσότερο αν αυτή η αποδόμηση, πράγμα πολύ πιθανό, είναι αργή και βασανιστική και κρατήσει χρόνια.
Η πρόταση Βαρουφάκη μάλλον είναι: να πέσουμε υπέρ του ευρώ τελευταίοι και μέχρι του ενός.
Αυτό σημαίνει η αναγόρευση ενός νομίσματος, περίπου, σε θρησκεία.  
Ν.Ζ.  
ΥΓ. Η κριτική μου στον Βαρουφάκη δεν έχει τίποτα προσωπικό. Βλέπω την αγωνία του αλλά απορώ με την κατάληξή της!  

ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Η ISKRA ΠΑΡΑΘΕΤΕΙ ΑΥΤΟΥΣΙΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Γ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦ.ΣΥΝ. (27/8)  
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΕΥΡΩ  
ΤΟΥ Γ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ  
Με τον Τζόζεφ Στίγκλιτς συμφωνούμε, κατ’ ιδίαν και δημοσίως(*), ότι:
  • (1)το ευρώ ήταν εκ γενετής προβληματικό νόμισμα, ως εάν σχεδιασμένο να προκαλέσει μεγάλη οικονομική κρίση αφού πρώτα στερήσει από τις ευρωπαϊκές οικονομίες τα «αμορτισέρ» που θα μπορούσαν να απορροφήσουν τους κραδασμούς μιας... μεγάλης κρίσης
  • (2)το ευρώ μπορεί να μετεξελιχθεί σε βιώσιμο νόμισμα (το οποίο θα πάψει να απαιτεί απάνθρωπες θυσίες των πιο αδύναμων Ευρωπαίων για να κρατιέται εν ζωή) εφόσον όμως γίνουνουσιαστικές παρεμβάσεις εξορθολογισμού της διαχείρισής του
  • (3)οι πιθανότητες να διασωθεί το ευρώ μέσω ενός τέτοιου εξορθολογισμού είναι απελπιστικά μικρές λόγω της σθεναρής άρνησης Βερολίνου-Φρανκφούρτης-Βρυξελλών να διανοηθούν καν τις απαιτούμενες παρεμβάσεις εξορθολογισμού της νομισματικής ένωσης
  • (4)η πλήρης ψηφιοποίηση των συναλλαγών, του χρήματος, θα αποτελέσει σημαντικό μέρος της επίλυσης του προβλήματος με το ευρώ.
Πρόσφατα, σε άρθρο του στους «Financial Times», ο Τζόζεφ Στίγκλιτς, απελπισμένος με την τρόικα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ευρώ αποτελεί πληγή για την Ευρώπη και πως το μόνο που μπορεί πλέον να γίνει είναι ένα συναινετικό διαζύγιο πλεονασματικών και ελλειμματικών χωρών, μια σχετικάβελούδινη μετάβαση μέσω της διαίρεσης του ευρώ σε δύο νομίσματα – ένα «σκληρότερο» ευρώ για τις πλεονασματικές χώρες κι ένα υποτιμημένο ευρώ για τις ελλειμματικές.
Αμέσως αφού διάβασα το άρθρο του, του έστειλα μήνυμα στο οποίο, μεταξύ άλλων, έγραφα τα εξής:
«Ο λόγος που δεν πείθομαι με την πρόταση διαίρεσης του ευρώ στα δύο είναι ότι με το που θα αρχίσει μια τέτοια συζήτηση (Σημ. π.χ. στο Eurogroup), την ίδια στιγμή θα έχουμε ένα τσουνάμι καταθέσεων από τις τράπεζες της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας κ.λπ. κατευθυνόμενο προς τις τράπεζες τηςΦρανκφούρτης (Σημ. καθώς εκεί θα μετατραπούν σε σκληρό ευρώ).
»Οπερ μεθερμηνευόμενον, πριν καν συζητηθεί η πρότασή σου για διαίρεση του ευρώ στα δύο, θα πρέπει να εισαχθούν περιορισμοί στη μεταφορά κεφαλαίων αλλά και στην απόσυρση καταθέσεων σε μετρητά – δηλαδή capital controls α λα ελληνικά παντού, συν επί πλέον έλεγχοι στις βαλίτσες όσων ταξιδεύουν μεταξύ ευρωπαϊκών κρατών.
»Αυτό θα ισοδυναμούσε με επίσημη κατάργηση της ήδη παραπαίουσας Σένγκεν και ουσιαστικό τέλος της νομισματικής ένωσης.
»Οπότε, τι νόημα έχει το να διατηρήσουμε δύο ευρώ; Αν φτάσουμε εκεί, ας πάμε καλύτερα στα εθνικά νομίσματα
Η άμεση απάντηση του Στίγκλιτς ήταν, μεταξύ άλλων, η εξής:
Ως προς την ανάγκη για capital controls για χώρες που σκέφτονται να φύγουν, έχεις απόλυτο δίκιο ότι απαιτούνται... Δεν πιστεύω όμως ότι τα capital controls είναι αναγκαστικά ιδιαίτερα προβληματικά για μια οικονομία, ιδίως για οικονομίες που δεν βασίζονται πολύ στην εισαγωγή κεφαλαίων.
Σε αυτό το σημείο ανταπάντησα ότι εδώ έχουμε ένα παράδοξο: Αν στόχος μας είναι η μεταρρύθμιση (αντί για την κατάργηση) της νομισματικής ένωσης (ακόμα και στο πλαίσιο της διαίρεσης του ευρώ στα δύο), τα capital controls που (συμφωνούμε ότι) είναι προαπαιτούμενα για τη διαίρεση του ευρώ στα δύο καταργούν επί της ουσίας τη νομισματική ένωση!
Επί πλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον πολιτικό-πολιτισμικό αντίκτυπο των capital controls: εν προκειμένω, όπως έγραφα πιο πάνω, καταργούν ίσως το πιο σημαντικό επίτευγμα της Ε.Ε. – τηνκατάργηση των συνόρων και την απρόσκοπτη μετακίνηση εντός της Ενωσης.
Αν φτάσουμε εκεί, τότε ποιος ο λόγος να κρατήσουμε ζωντανή τη φαντασίωση της νομισματικής ένωσης με τη λύση των δύο ευρώ;
Ο Στίγκλιτς τότε μου είπε:
Στο βιβλίο μου, παρέμεινα ουδέτερος ως προς τις λύσεις του ενός ή των πολλών νομισμάτων.
»Ενας λόγος που η λύση των δύο νομισμάτων φαντάζει χρήσιμη είναι ότι αποτελεί πιο ήπια αναδίπλωση από το ευρώ σε σχέση με τη λύση της επιστροφής σε εθνικά νομίσματα – και εξασφαλίζει κάποια συνεργασία την ώρα που μειώνει τη γερμανική επικυριαρχία...
Σε αυτό το σημείο επέστησα την προσοχή του σε δύο λόγους για τους οποίους θεωρώ ότι το σπάσιμο του ευρώ στα δύο δεν μπορεί να αποτελέσει τη λύση:
Η ιδέα των δύο ευρώ σκοντάφτει σε ένα μεγάλο ζήτημα – τη Γαλλία.
Από οικονομικής σκοπιάς, η Γαλλία θα πρέπει να ενταχθεί στο υποτιμημένο ευρώ, ως χώρα ελλειμματική. Από πολιτικής όμως σκοπιάς, οι ελίτ των Παρισίων δεν θα το δεχθούν αυτό, με αποτέλεσμα η Γαλλία να παραμείνει στη ζώνη, ουσιαστικά, του μάρκου με απαίσια οικονομικά αποτελέσματα στην Κεντρική Ευρώπη, τα οποία θα τορπιλίσουν την ανοικοδόμηση της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Γενικότερα, επίτρεψέ μου να επιμείνω ότι η νέα νομισματική ζώνη του υποτιμημένου ευρώ των Νοτίων θα αποδειχθεί, αργά ή γρήγορα, εξίσου προβληματική με το σημερινό, ενιαίο ευρώ, εφόσον δεν συνοδευτεί με μηχανισμούς ανακύκλωσης πλεονασμάτων μεταξύ Ιταλίας, Ισπανίας, Ελλάδας κ.λπ.
Στην απάντησή του επ’ αυτού, κρατώντας αποστάσεις από την ιδέα των δύο ευρώ, ο Στίγκλιτς μου μήνυσε:
Εν τέλει, θεωρώ ότι είναι σχεδόν αναπόφευκτο οι ψηφοφόροι κάποιας χώρας να ψηφίσουν υπέρ της εξόδου από το ευρώ.
Η φυγή κεφαλαίων προφανώς θα γίνει νωρίς, όταν θα διαφαίνεται η εκλογική νίκη κόμματος που προτείνει την έξοδο μέσω δημοψηφίσματος. Οπότε, την ανάγκη επιβολής capital controls θα την αντιμετωπίσει μια προηγούμενη κυβέρνηση που είναι υπέρ του ευρώ. Αν δεν το πράξει, αναμένοντας τις εκλογές, η χώρα θα καταρρεύσει. Το μέλλον της Ευρώπης δεν φαντάζει όμορφο.
Ο πιο πάνω διάλογος μπορεί να συνοψιστεί ως «Τα δύο παράδοξα του ευρώ».
Παρόδοξο πρώτο: Εκείνοι που έχουν την ισχύ να σώσουν το ευρώ νιώθουν ότι, αν το σώσουν, θα απολέσουν προσωπική ισχύ έναντι των υπόλοιπων.
Παράδοξο δεύτερο: Την αναπόφευκτη κατάρρευση του ευρώ μάλλον θα κληθούν να τη διαχειριστούν εκείνοι που δεν μπορούν ή δεν θέλουν ούτε να τη διανοηθούν.
Την ώρα, λοιπόν, που το ευρώ καταρρέει επειδή το ευρωπαϊκό κατεστημένο στερείται της βούλησης να το διασώσει, εμείς τι προτείνουμε;
Τι θα κάνουμε μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο;
Ως DiEM25, ως το πανευρωπαϊκό κίνημα για τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης, η θέση μας είναι σαφής:
Προτείνουμε μετριοπαθείς πολιτικές η εφαρμογή των οποίων θα καθιστούσε το ευρώ βιώσιμο καισυμβατό με τα συμφέροντα των πολλών, αρνούμενοι να υιοθετήσουμε ως στόχο μας την κατάργηση του ευρώ.
Προβλέπουμε ότι Βερολίνο-Φρανκφούρτη-Βρυξέλλες θα απαντήσουν σε αυτές τις προτάσεις εχθρικά και με την απειλή της έξωσης από την ευρωζώνη, με αποτέλεσμα το τέλος του ευρώ.
Παραμένουμε ανυποχώρητοι στις προτάσεις μας για εξορθολογισμό του ευρώ, αψηφούμε την απειλή έξωσης από την ευρωζώνη (απορρίπτοντας νέες ανθρωποθυσίες υπέρ ενός -έτσι κι αλλιώς- καταρρέοντος ευρώ) και ετοιμαζόμαστε να διαχειριστούμε ορθολογικά την αποδόμηση του κοινού νομίσματος που φέρνουν οι πολιτικές Βερολίνου-Φρανκφούρτης-Βρυξελλών.
Με λόγια απλά και ξεκάθαραΚοιτάζουμε τις διάφορες τρόικες στα μάτια και τους λέμε:
Το ευρώ καταρρέει λόγω των πολιτικών σας. Εμείς προτείνουμε τη λύση. Το αν η λύση είναι συμβατή με τη διατήρηση του ευρώ, θα εξαρτηθεί από το εάν θα κάνετε πίσω και θα αποδεχθείτε τα αυτονόητα που σας προτείνουμε.
Ολόκληρη η επιχειρηματολογία παρουσιάζεται στα βιβλία:
► Γ. Βαρουφάκης, And the Weak Suffer What They Must? - Europe, America and the Threat to Global Stability, Penguin Απρίλιος 2016 (ελληνική έκδοση από τις Εκδόσεις Πατάκη, με τίτλο Η Αρπαγή της Ευρώπης Redux – Οι ρίζες της καταστροφικής διαχείρισης μιας αναπόφευκτης κρίσης)
► Τζόζεφ Στίγκλιτς, The Euro and Its Threat to the Future of Europe (Το ευρώ ως απειλή για το μέλλον της Ευρώπης), Allen Lane  

ΝΕΑ ΣΦΑΓΗ ΣΤΙΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

 


Εκτύπωση
---000_Stratoulis_Dimitris2-9-2016
ΛΗΣΤΕΙΑ: 3 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ ΑΦΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΟ 2016 – 2019
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ*
    Η κυβέρνηση, συνεχίζοντας τις μειώσεις με 20 τρόπους των κύριων και επικουρικών συντάξεων, των εφάπαξ παροχών και των μερισμάτων, που ψήφισε με τον πρόσφατο αντιασφαλιστικό νόμο 4387/2015, προχωρά στις 2 Σεπτέμβρη στη μείωση άλλων 150.000 επικουρικών συντάξεων.
    Είναι ο δεύτερος γύρος περικοπών στις επικουρικές συντάξεις (ο πρώτος έγινε για 70.000 συνταξιούχους τον Αύγουστο), ενώ θα ακολουθήσει και ο τρίτος γύρος τον Οκτώβριο, που θα αφορά σε περίπου 120.000 συνταξιούχους. Παράλληλα, τον Οκτώβριο, και οι συνολικά 340.000 συνταξιούχοι, στους οποίους η κυβέρνηση θα έχει μειώσει τις επικουρικές συντάξεις, εκτός από τις περικοπές, θα έχουν να επιστρέψουν, ως αχρεωστήτως καταβληθέν, και το ποσό της πρώτης δόσης των αναδρομικών. Επειδή οι μειώσεις στις επικουρικές ξεκίνησαν από τις συντάξεις του Ιουνίου, με βάση τον ''νόμο Κατρούγκαλου'', θα πρέπει να γίνει αναδρομική επιστροφή των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών σε τρεις δόσεις (τον Οκτώβριο, τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο).
    Για τον εκ νέου υπολογισμό των επικουρικών συντάξεων, από τον οποίο θα προκύψουν οι περικοπές, χρησιμοποιείται νέος, πολύ χαμηλότερος συντελεστής, 0,45%. Ως ''δίχτυ ασφαλείας'' υπάρχει το συνολικό ύψος των 1.300 ευρώ μεικτά (1.120 ευρώ καθαρά) από κύριεςκαι επικουρικές συντάξεις. Για όσους λαμβάνουν συντάξιμες αποδοχές κάτω από αυτό το όριο, η διαφορά μεταξύ παλαιού και νέου ποσού διατηρείται και εγγράφεται ως ''προσωπική διαφορά''. Για τους υπολοίπους, η διαφορά μεταξύ της νέας και της παλιάς επικουρικής κόβεται αυτόματα.
    Στους 150.000 συνταξιούχους, στους οποίους κόβεται η επικουρική σύνταξη στις 2/9, περιλαμβάνονται πρώην υπάλληλοι ναυτικών και τουριστικών πρακτορείων (ΤΕΑΥΝΤΠ),πρώην εμποροϋπάλληλοι (ΤΕΑΥΕΚ), καθώς και συνταξιούχοι της πρώην Τράπεζας Πίστεως(ΤΑΠΤΠ), οι οποίοι λόγω των υψηλών κύριων συντάξεων δεν προστατεύονται από το όριο των1.300 ευρώ. Μειώσεις θα δουν και χιλιάδες συνταξιούχοι από το πρώην επικουρικό του ΙΚΑ(ΕΤΕΑΜ).
    Οι μεγάλοι χαμένοι των νέων μειώσεων στις επικουρικές συντάξεις θα είναι οι συνταξιούχοι:
    1)Toυ IKA (κύρια) και του ΕΤΕΑΜ (επικουρική), με 25ετια και άνω, οι οποίοι, εάν έχουν ''αποχωρήσει'' από την 22η Ασφαλιστική Κλάση και πάνω, αντιμετωπίζουν μειώσεις στις επικουρικές από 5% έως και 35%.
    2) Του ΙΚΑ (κύρια) και ΤΡΑΥΝΤΠ (ναυτιλιακοί πράκτορες), που θα χάσουν 10% 40%.
    3) Του ΙΚΑ (κύρια) του ΤΕΑΥΕΚ (εμποροϋπάλληλοι), που θα χάσουν πάνω από 10%.
    4) Της ΔΕΗ, που θα χάσουν από 5% έως 10%.
    5) Των τραπεζών, των οποίων το προσυνταξιοδοτικό έχει μετατραπεί σε επικουρική, που θα χάσουν από 5% έως 12%.
    Έως τον Οκτώβριο θα έχει ολοκληρωθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης και Εφάπαξ Παροχών (ΕΤΕΑΕΠ) ο εκ νέου υπολογισμός επιπλέον 120.000 συντάξεων με ειδικά καθεστώτα. Όπως εκτιμάται από τους παράγοντες της κοινωνικής ασφάλισης, πρόκειται για αυτές που καταβάλλονται από τα ταμεία των αρτοποιών και των πρατηριούχων υγρών καυσίμων (ΤΕΑΑ &ΤΕΑΠΥΚ του ΟΑΕΕ), τους τομείς επικουρικής ασφάλισης μηχανικών και εργοληπτών δημόσιων έργωνσυμβολαιογράφων και δικηγόρων (ΕΤΑΑ), τους τομείς επικουρικής ασφάλισης του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, το ΚΕΑΝ τωνναυτικών, των ΤΕΑΕΧ και ΕΑΥΑΠ της πρώην χωροφυλακής και της αστυνομίας πόλεων, καθώς και του ΤΕΑΠΕΤΕ των συνταξιούχων της Εμπορικής Τράπεζας.
    Στο πρώτο κύμα του επανυπολογισμού και των περικοπών είχαν περιληφθεί συντάξεις από τοΤΕΔΥ των δημοσίων υπαλλήλων, το ΤΕΑΠΟΚΑ των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία τοΤΑΔΚΥ των δημοτικών υπαλλήλων, το ΤΕΑΧ των χημικών, το ΤΕΑΕΙΓΕ των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, τα επικουρικά του ΟΤΕ, των ΕΛΤΑ, της ΕΡΤ και της ΕΤΒΑ, τον ΕΛΕΜ του προσωπικού της πρώην Αγροτικής Τράπεζας και του ΤΕΑΥΠΣ των πυροσβεστών. Συνολικά, μέσω των τριών γύρων θα υπολογιστούν εκ νέου 1,23 εκατομμύριο επικουρικές συντάξεις.
    ΑΦΑΙΡΟΥΝ 3 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ ΣΕ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ
    Από την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που συνόδευε το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο Κατρούγκαλου, η περικοπή στις επικουρικές θα ανέλθει φέτος στα 174 εκατ. ευρώ, το 2017 στα 291 εκατ. ευρώ, το 2018 στα 284 εκατ. ευρώ και το 2019 στα 277 εκατ. ευρώ. Συνολικά, δηλαδή θα φτάσει τα 1,026 εκατ. ευρώ.
    Ωστόσο, ταυτόχρονα, θα υποστούν μειώσεις και οι νέες επικουρικές συντάξεις, που θα εκδίδονται μετά την ψήφιση του Ν.4387/2016, δηλαδή μετά τις 12 Μαϊου του 2016, οι οποίες θαυπολογίζονται με τους νέους συντελεστές (0,45% για κάθε έτος ασφάλισης). Οι απώλειες στις νέες επικουρικές συντάξεις που θα εκδοθούν, υπολογίζονται για την ίδια τετραετία στα 123 εκατ.ευρώ, ενώ προβλέπονται και επιπλέον 36 εκατευρώ ως «κόφτης» στη δαπάνη των επικουρικών για το 2019.
    Σε αυτές τις απώλειες θα πρέπει να προσθέσουμε αυτές που προέκυψαν  πριν από ένα χρόνομε την ψήφιση του 3ου μνημονίου από όλα τα μνημονιακά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ), όταν για πρώτη φορά επιβλήθηκε στις επικουρικές συντάξεις εισφορά για τον κλάδο Υγείας 6%, οι οποίες ανέρχονται στα 150 εκατ. ευρώ και συνολικά στην τετραετία 2016 – 2019 στα 600 εκατομμύρια ευρώ.
    Επίσης η κυβέρνηση με το «πρόσχημα» της διάσωσης των επικουρικών και του ΕΤΕΑ παράλληλα με τις περικοπές στις επικουρικές συντάξεις, προχώρησε με τον νόμο 4387/2016 σεαύξηση των εισφορών των ασφαλισμένων (όπου προβλέπεται επικουρική ασφάλιση) υπέρ του ΕΤΕΑ από το 6% στο 7% (3,5% μισθωτοί και 3,5% επιχειρήσεις). Βάσει της παραπάνωΈκθεσης του ΓΛΚ, η συνολική πρόσθετη επιβάρυνση των ασφαλισμένων υπέρ ΕΤΕΑ την τετραετία 2016 – 2019 θα ανέλθει στα 1,251 δισ. ευρώ.
    Το ανατριχιαστικό συμπέρασμα το οποίο προκύπτει από όλα τα παραπάνω είναι ότι η συνολική επιβάρυνση σε βάρος συνταξιούχων και ασφαλισμένων της επικουρικής ασφάλισης θα ξεπεράσει στην τετραετία τα 3 δισ. ευρώ, τα οποία θα διατεθούν, όχι για τη στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης, αλλά για την αποπληρωμή στους δανειστές ενός υπέρογκα διογκωμένου, μη βιώσιμου και άδικου δημοσίου χρέους.
    Οι νέες μειώσεις στις επικουρικές θα δημιουργήσουν νέο σοκ και απόγνωση στους συνταξιούχους μπροστά στα ΑΤΜ και στα γκισέ των τραπεζών. Το μεγάλο ζητούμενο είναι, το πώς η απόγνωση των εκατομμυρίων συνταξιούχων και ασφαλισμένων θα μετατραπεί σε μαζική αντίσταση και δράση, για να ανατραπούν οι μνημονιακές πολιτικές που τους εξαερώνουν τα εισοδήματα και όσοι τις εφαρμόζουν ή τις στηρίζουν. Διαφορετικά αυτό το μνημονιακό καθεστώς θα παγιωθεί και οι συντάξεις τους θα μετατραπούν σε παιδικά φιλοδωρήματα.
    διαδήλωση, που διοργανώνουν τα συνδικάτα, η ΛΑΕ και άλλες δυνάμεις της Αριστεράς στη ΔΕΘ, μπορεί και πρέπει να είναι με τη συμμετοχή χιλιάδων ασφαλισμένων και συνταξιούχωνη  αφετηρία για ένα «θερμό» φθινόπωρο για την κυβέρνηση, τους δανειστές και τις δυνάμεις του κεφαλαίου, και για μία νικηφόρα αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος και της Αριστεράς, για την αντιμνημονιακή ανατροπή και για μία θετική διέξοδο για το λαό και τη χώρα μας.
    *Μέλος Π.Γ. ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, πρώην Αν. Υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης.

    Αλλάζουν οι όροι στη Συρία



    2-9-2016
    8c32c2cf232e4184bdaef6a3a9a4ba3d
    Αλλάζουν οι όροι της εξίσωσης στη Συρία
    Του Κώστα Ράπτη από το capital.gr 
    Οι διαχύσεις του Tayyip Erdoğan προς τον Vladimir Putin κατά τη συνάντησή τους στην Αγία Πετρούπολη στις 9 Αυγούστου δεν επέτρεπαν να αντιληφθεί κανείς κατά πόσον μεταξύ των δύο πλευρών υπήρξε σύγκλιση στα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα που τις χωρίζουν, με κυρίαρχη τη συριακή κρίση. Άλλωστε, οι κοινές δηλώσεις των δύο προέδρων προηγήθηκαν της “κλειστής” συνάντησής τους – εξ ού και αφιερώθηκαν κυρίως στα θέματα οικονομικής συνεργασίας.
    Έκτοτε είμαστε σε θέση να έχουμε καλύτερη εικόνα. Μεσολάβησε άλλωστε η πρώτη συνάντηση του ρωσοτουρκικού “μηχανισμού” διπλωματών, στρατιωτικών και ανθρώπων των μυστικών υπηρεσιών, που πρότεινε ο Τούρκος πρόεδρος στον Ρώσο ομόλογό του. Από τουρκικής πλευράς συμμετείχε μάλιστα ο επικεφαλής της ΜΙΤ Hakan Fidan.
    Ο Τούρκος πρωθυπουργός παρουσίασε την Δευτέρα έναν “οδικό χάρτη” τριών σταδίων για την επίλυση του προβλήματος της Συρίας. Σε πρώτο στάδιο ο Binali Yıldırım προβλέπει την αποκατάσταση (κατά το προηγούμενο της επαναπροσέγγισης με το Ισραήλ και τη Ρωσία) των σχέσεων Άγκυρας-Δαμασκού που έχουν διακοπεί. Σε δεύτερο στάδιο, την εξασφάλιση της ανάδυσης μιας ενιαίας, κοσμικής Συρίας στην οποία καμία εθνοθρησκευτική ομάδα του πληθυσμού δεν θα έχει πλεονέκτημα έναντι των άλλων. Και σε τρίτο στάδιο, την επιστροφή στις εστίες τους των Σύρων προσφύγων που έχουν καταφύγει στην Τουρκία.
    Τα όσα είπε ο Binali Yıldırım συνιστούν μείζονα στροφή. Διότι σηματοδοτούν την διακριτική υποχώρηση της Άγκυρας από τον στόχο της άμεσης απομάκρυνσης του Bashar al Assad από την εξουσία, αλλά και την πολιτική εγκατάλειψη των ένοπλων ισλαμιστών που δρούν στην πολύπαθη χώρα. Ειδικότερα, η “κοσμική” Συρία, την οποία πλέον οραματίζεται ο Τούρκος πρωθυπουργός, θα αποτελεί την απάντηση στην “αιτία” του αιματηρού εμφυλίου πολέμου (υπονοείται η κυριαρχία της αλαουιτικής κοινότητας επί της σουνιτικής πλειοψηφίας) και θα συνιστά μία δομή στην οποία ο Assad δεν θα έχει θέση “μακροπρόθεσμα”.
    Μπορεί να διακρίνει κανείς στις αμφίσημες αυτές τοποθετήσεις μια σαφή προσπάθεια της Άγκυρας να πλησιάσει τις θέσεις της Μόσχας (και της Τεχεράνης) ότι η διαμόρφωση του πολιτικού μέλλοντος της Συρίας είναι υπόθεση αποκλειστικά των Σύρων πολιτών. Είναι σαφές ποιά θα είναι η “συγκολλητική ύλη” αυτής της επιχειρούμενης σύμπραξης: η αποτροπή της εμφάνισης μια διακριτής κουρδικής οντότητας στη βόρεια Συρία.
    Ο Binali Yıldırım στάθηκε ιδιαίτερα στην διατήρηση της “εδαφικής ακεραιότητας” της Συρίας, αποκλείοντας κάθε ενδεχόμενο δημιουργίας “κρατικής δομής” από το PYD, την αδελφή οργάνωση του ΡΚΚ μεταξύ των Κούρδων της Συρίας. Το ότι η Άγκυρα είναι έτοιμη να εγκαταλείψει μπροστά στον “κουρδικό κίνδυνο” την μακρόχρονη επένδυσή της στην “αλλαγή καθεστώτος” στη Δαμασκό, λέει πολλά για τις πραγματικές προτεραιότητες και αδυναμίες της γείτονος.
    Άλλωστε, η κατάληψη της πόλης Μάνμπιτζ από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (δηλ. το ευρύτερο μέτωπο που συγκροτήθηκε με αμερικανική ενθάρρυνση για να “καλύψει” τον πρωταγωνιστικό ρόλο των πολιτοφυλάκων του PYD) δίνει την αίσθηση του κατεπείγοντος στις προσπάθειες της Άγκυρας. Η τουρκική πλευρά υπενθύμισε στη Ουάσιγκτον την παλαιότερη δέσμευσή της ότι μετά την εκδίωξη των τζιχαντιστών από την Μάνμπιτζ οι Κούρδοι πολιτοφύλακες θα αποσυρθούν παραχωρώντας τη θέση τους στο αραβικό στοιχείο της περιοχής. Όμως, αντί για επάνοδο στην ανατολική όχθη του Ευφράτη (την υποτιθέμενη “κόκκινη γραμμή” που έχει θέσει η Άγκυρα) οι πληροφορίες φέρουν τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις έτοιμες να προελάσουν δυτικότερα, προς την στρατηγικής σημασίας πόλη Al-Bab.
    Η προοπτική δημιουργίας μιας ενιαίας ελεγχόμενης από το κουρδικό στοιχείο ζώνης σε όλο το μήκος της νότιας πλευράς των τουρκοσυριακών συνόρων είναι ορατή. Η αμερικανική πλευρά δείχνει μάλιστα να έχει κάνει τις επιλογές της και να μην αντιδρά.
    Το θέμα προφανώς κυριάρχησε στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε την Τρίτη ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Mevlut Çavuşoğlu με τον Αμερικανό ομόλογό του John Kerry, όπου, σύμφωνα με τουρκικές διπλωματικές πηγές συζητήθηκε και το ενδεχόμενο έκδοσης του ιεροκήρυκα Fethullah Gülen από τις ΗΠΑ στην Τουρκία.
    Η διγλωσσία είναι εμφανής. Η Άγκυρα συνεχίζει να πιέζει τη Ουάσιγκτον λέγοντας “Gülen”, αλλά πιθανότατα εννοεί “Μάνμπιτζ”. Η επίσκεψη του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Joe Biden στην γείτονα στις 24 Αυγούστου θα δείξει πού καταλήγει όλο αυτό το παζάρι.
    Την ίδια στιγμή, πάντως, μία άλλη εξέλιξη που επίσης αλλάζει τους όρους της εξίσωσης στην περιοχή είναι η πραγματοποίηση την Τρίτη αεροπορικών βομβαρδισμών στην Συρία από ρωσικά αεροσκάφη TU-22M3 και SU-34 τα οποία απογειώθηκαν από την βάση του Χαμαντάν στο Ιράν. Πρόκειται πρωτίστως για κίνηση πολιτική και όχι υπαγορευόμενη από επιχειρησιακή αναγκαιότητα (αν και ασφαλώς πολλαπλασιάζει τις επιλογές της ρωσικής αεροπορίας, που ως τώρα εκτελεί αποστολές με αφετηρία τις βάσεις της νότιας Ρωσίαςκαι Αμπχαζίας ή τη, μόνιμη πλέον, βάση του Χμέιμιμ στη Λατάκια).
    Παραμονές των αμερικανικών προεδρικών εκλογών Μόσχα και Τεχεράνη σηματοδοτούν τη διάθεση να βαθύνουν τη συνεργασία τους, όπως άλλωστε δείχνει το γεγονός ότι το επόμενο έτος το Ιράν αναμένεται να γίνει δεκτό στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης. Σημειώνεται ότι μία ημέρα πριν από την συνάντηση Putin-Erdoğan διοργανώθηκε τριμερής των ηγετών της Ρωσίας, του Ιράν και του Αζερμπαϊτζάν στο Μπακού, ενώ και η Τουρκία αναθερμαίνει τις σχέσεις της με την Ισλαμική Δημοκρατία. Την περασμένη Παρασκευή πραγματοποίησε επίσκεψη-αστραπή στην Άγκυρα ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Mohammad Javad Zarif ο οποίος δέχθηκε καταιγισμό εγκωμίων για το ότι η χώρα του πρώτη από όλες καταδίκασε το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.
    Περιοδικό Άρδην – Εφημερίδα Ρήξη

    Μαρί Λεπέν κατά Χίλαρι

    ΣΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ Η ΔΗΜΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΥΠΟΨΗΦΙΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ


    02/09/2016
    Translate this page: EN FR DE ES RU AR
    Η Μαρίν Λεπέν, πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία, του δεξιού κόμματος που συνεχώς κερδίζει έδαφος και “χτυπάει” την εξουσία, χαρακτήρισε την υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον για την προεδρία των ΗΠΑ ως καταστροφική, συνώνυμο του πολέμου και υποστήριξε πώς μια ενδεχόμενη εκλογή της σημαίνει αποσταθεροποίηση σε όλον τον κόσμο.
    Μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο CNN η Μαρίν Λεπέν ανέφερε πώς “σε ότι αφορά στο συμφέρον της Γαλλίας η θέση μας είναι οποιοσδήποτε εκτός από την Χίλαρι Κλίντον”. Σε ερώτηση απάντησε ότι “πιστεύω ότι Χίλαρι Κλίντον σημαίνει πόλεμος, καταστροφή, αποσταθεροποίηση στον κόσμο, οικονομικές επιλογές που θα είναι ολέθριες για τον λαό μου, γεωστρατηγικές επιλογές που θα οδηγήσουν σε παγκόσμιες συγκρούσεις".
    Εξέφρασε την ίδια στιγμή τη στήριξη της στον υποψήφιο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος Ντόναλντ Τράμπ σημειώνοντας πώς η υποψηφιότητα του, όπως και η δική της είναι “αντισυστημικές”. "Αυτό που έχουμε κοινό είναι ότι δεν συμμετέχουμε στο σύστημα, δεν βασιζόμαστε σε κανέναν και δεν δεχόμαστε εντολές από κανένα χρηματοπιστωτικό οργανισμό", τόνισε στην συνέντευξη της η επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου.
    Η Μαρίν Λεπέν δεν είναι η μόνη ηγέτης κόμματος στην Ευρώπη που τάχθηκε κατά της υποψηφιότητας Κλίντον, καθώς η υποψήφια των Δημοκρατικών θεωρείται από αρκετούς ότι εξυπηρετεί “σκοτεινά” συμφέροντα που προάγουν τον πόλεμο ανά το κόσμο ως μέσο επίτευξης διαφόρων στόχων.
    Στο μεταξύ, η δημοτικότητα της παρουσιάζει τις τελευταίες ημέρες καθίζηση με συνέπεια ο Ντ. Τράμπ να την πλησιάζει στις δημοσκοπήσεις.
    Συγκεκριμένα, η Χίλαρι Κλίντον παρότι συνεχίζει να προηγείται στις δημοσκοπήσεις ενόψει των προεδρικών εκλογών της 8ης Νοεμβρίου, εν μέσω επικρίσεων για το σκάνδαλο με τα email και για τα πεπραγμένα του Ιδρύματος Κλίντον, εισέπραξε ένα 59% αρνητικών απόψεων για το πρόσωπό της μεταξύ των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, ενώ ο ρεπουμπλικάνος αντίπαλός της ένα 60%, σύμφωνα με δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό της εφημερίδας Washington Post και του τηλεοπτικού δικτύου ABC News.
    Το ποσοστό των θετικών γνωμών για την Κλίντον περιορίζεται στο 38% και για τον Τραμπ στο 37%, με βάση την ίδια δημοσκόπηση. Στο σύνολο του ενήλικου πληθυσμού στις ΗΠΑ, οι αρνητικές γνώμες για την Κλίντον φθάνουν το 56% και οι θετικές ένα 41%. Πρόκειται για μια πτώση του ποσοστού της κατά έξι εκατοστιαίες μονάδες μέσα σε τρεις εβδομάδες, αλλά και για το χειρότερο ποσοστό που έχει καταγράψει ποτέ τα 25 χρόνια που συμμετέχει στον δημόσιο βίο.
    Η Κλίντον και ο Τραμπ είναι οι λιγότερο δημοφιλείς υποψήφιοι για την προεδρία στην αμερικανική ιστορία: πριν από αυτούς, η τιμή αυτή ανήκε στον Τζορτζ Χέρμπερτ Ουόκερ Μπους, με τις αρνητικές γνώμες για το πρόσωπό του να φθάνουν το 53% το 1992, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση των Washington Post-ABC News.
    Αμέσως μετά το συνέδριο των Δημοκρατικών, η Κλίντον είχε δει τις θετικές γνώμες να αυξάνονται στιγμιαία στο 48%, αλλά το ζήτημα που συνεχίζει να απασχολεί τη δημοσιότητα και αφορά τον τρόπο που χειριζόταν το ηλεκτρονικό της ταχυδρομείο όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, όπως και το ζήτημα του Ιδρύματος Κλίντον, που ο Τραμπ επιμένει να χαρακτηρίζει μια εστία διαφθοράς, μετέστρεψαν αυτή την τάση.
    Το πιο ανησυχητικό για την Κλίντον πιθανόν είναι ότι τα ποσοστά της πέφτουν και στις ομάδες όπου ήταν αξιοζήλευτα. Μεταξύ των γυναικών, οι θετικές γνώμες γι' αυτήν μειώθηκαν από το 54% στο 45%, ενώ μεταξύ των ισπανόφωνων από το 71% στο 55%, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση.

    Αλλάζει άρδην το τηλεοπτικό τοπίο

    ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΧΩΡΙΣ ΑΔΕΙΑ
    2-9-2016

    Από τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες προέκυψαν κερδισμένοι και χαμένοι. Οι κερδισμένοι έχουν κάθε λόγο να χαίρονται, ενώ οι χαμένοι απειλούν με προσφυγές στη Δικαιοσύνη. Σε κάθε περίπτωση πάντως το τηλεοπτικό τοπίο αλλάζει. Μπαίνουν νέοι "παίκτες", παραδοσιακοί "καναλάρχες" αποσύρονται, αν και υπάρχουν οι θεματικές και οι περιφερειακές άδειες που θα δημοπρατηθούν στη συνέχεια.
    Ο Ιωάννης Καλογρίτσας φάνηκε επίσης αποφασισμένος να πάρει μία τηλεοπτική άδεια και παρά το γεγονός ότι δέχθηκε τα πυρά του κυβερνητικού εταίρου Πάνου Καμμένου πώς δεν μπορεί εργολάβος να λαμβάνει άδεια τηλεοπτική κατάφερε να μπει στον χώρο των media δίδοντας 52,6 εκατομμύρια ευρώ.
    Στο τέλος φάνηκε να γίνεται μία "τιτανομαχία" για την τρίτη και τέταρτη άδεια σε μία διαδικασία που διήρκεσε περισσότερο, έφτασε ακόμη και τους 117 γύρους και άγγιζε το ποσό των 75,9 εκατομμυρίων ευρώ (τα έδωσε ο Κυριακού για την τρίτη άδεια). Την τέταρτη εξασφάλισε ο Βαγγέλης Μαρινάκης που έδειξε αποφασισμένος να μην φύγει με άδεια χέρια, αν και του έφυγαν 73,9 εκατομμύρια ευρώ.

    Αυτοί λοιπόν είναι οι κερδισμένοι. Υπάρχουν και οι χαμένοι. Κατ' αρχήν ο Ιβάν Σαββίδης έφτασε να προσφέρει έως και 61,5 εκατομμύρια ευρώ, αλλά δεν κατάφερε να εξασφαλίσει μία άδεια, όπως και ο ALPHA που προσέφερε έως και 61 εκατομμύρια ευρώ.
    Ο ALPHA λοιπόν είναι ο τρίτος τηλεοπτικός σταθμός από τους ήδη υπάρχοντες που δεν εξασφαλίζει άδειας συνέχισης της λειτουργίας του μετά το Mega και το "E". Τα τρία λοιπόν αυτά κανάλια βρίσκονται στον αέρα και κανείς δεν γνωρίζει, ιδίως οι εργαζόμενοι τί τους επιφυλάσσει το μέλλον.
    Ο Όμιλος Βαρδινογιάννη φαίνεται πώς εξ αρχής είχε θέσει όρια στα ποσά που θα προσέφερε για να πάρει μία τηλεοπτική άδεια ειδησεογραφικού καναλιού και έμεινε σε πολύ χαμηλές προσφορές σε σχέση με την εξέλιξη της δημοπρασίας. Μέσω της Κυπριακής εταιρείας κατέθεσε προσφορά 18 εκατομμυρίων ευρώ και μέσω του Star μόλις 13 εκατομμυρίων ευρώ.




    Το Star λοιπόν είναι το τέταρτο κανάλι που δεν εξασφάλισε άδεια αν και υπάρχει και η συνέχεια των θεματικών αδειών. Τα τέσσερα αυτά κανάλια λοιπόν, ALPHA, Star, Mega και "Ε" δεν εξασφάλισαν τηλεοπτική άδεια (τα δυο τελευταία αποκλείστηκαν από την διαδικασία) και έτσι, όπως προβλέπεται από το νόμο και έχει προαναγγείλει η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη, σε 90 ημέρες η Digea θα πρέπει να διακόψει το σήμα τους.
    Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που θα πρέπει να διαχειριστεί η κυβέρνηση αφού αν πέσει «μαύρο» σε αυτούς τους σταθμούς αυτό δεν θα έχει προηγούμενο. ηλεοπτικοί σταθμοί με ιστορία χρόνων που απασχολούν εκατοντάδες εργαζόμενους θα βάλουν λουκέτο.
    Οι επόμενες ημέρες θα κρίνουν πολλά τόσο για την ενημέρωση και την πολυφωνία όσο και για το μέλλον και την δουλειά χιλιάδων ανθρώπων και των οικογενειών τους. Δεν αποκλείεται να υπάρξουν και συνεργασίες μεταξύ των "καναλαρχών" πρώην και νυν και τελικώς να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο στο οποίο κάποιοι εργαζόμενοι να γλιτώσουν. Αυτά όμως θα φανούν στη συνέχεια.
    Το βέβαιο είναι πώς το τηλεοπτικό τοπίο αλλάζει άρδην.