Kαληνύχτα κ.Τσίπρα , με το νανούρισμα του Βαρδάρη…

12-9-2016









ΣΧΕΔΙΟ Β – ΔΗΛΩΣΗ του Κώστα Παπουλή , υπεύθυνου Οικονομικής Πολιτικής
Ο πρωθυπουργός, χωρίς καμία Τσίπα συνεχίζει την παράδοση των ψεμάτων και της απεγνωσμένης (πιά) προσπάθειας εξαπάτησης του λαού, στα «βήματα» των παραμυθιών που είχε εξαγγείλει με το «περίφημο» και ανερμάτιστο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Και τι δεν είπε εχτές. Ότι πέτυχε στις επικουρικές και ας κλαίνε οι συνταξιούχοι στα ΑΤΜ, ότι έστειλε τους ανασφάλιστους να κάνουν εξετάσεις στα Νοσοκομεία (αν κάποιος το επιχειρήσει, θέλει αναμονή δυο χρόνων, ενώ ακόμη και επί Σαμαρά μπορούσαν να τις κάνουν στα ιδιωτικά εργαστήρια), ότι μειώθηκε η ανεργία, ότι προστατεύει την πρώτη κατοικία, ενώ ο κόσμος χάνει μαζικά τα σπίτια του, κλπ, μαζί με τα τετριμμένα, το κτύπημα της φοροδιαφυγής, και διάφορα άλλα μαργαριτάρια. Μας είπε μάλιστα, ότι το δεύτερο τρίμηνο του 2016 υπάρχει ανάπτυξη σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο 0,2%, ενώ και ο τελευταίος φοιτητής οικονομικών, γνωρίζει, ότι σημασία έχει η σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους, που το αποτέλεσμα ήταν -0,9%, πράγμα που δείχνει, ή ότι ο πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο του είναι παντελώς άσχετοι, ή ότι  είναι κοινοί απατεώνες. Με τον ίδιο τρόπο απαρίθμησε νούμερα (μελλοντικών) διορισμών στο δημόσιο, αποφεύγοντας να τα συγκρίνει με νούμερα πραγματικών ελλείψεων, συνταξιοδοτήσεων ή παραιτήσεων λόγω φυγής στο εξωτερικό κλπ.
Εφαρμόζοντας μια μνημονιακή υποχρέωση που σέρνεται χρόνια (από το πρώτο μνημόνιο για είσπραξη 300 εκ. ευρώ) και ορίζεται ρητά και στο τρίτο μνημόνιο (άρθρο 3, παρ. 2.1.ε του Νόμου 4336/2015), για διαγωνισμό τηλεοπτικών αδειών που με τα έσοδά του θα καλυφτεί μια τρυπούλα του χρέους και των   πρωτογενών πλεονασμάτων, με γκαιμπελικό τρόπο ισχυρίζεται, ότι τα έσοδα αυτά θα κατευθυνθούν στους φτωχούς και στις ευπαθείς ομάδες. Είναι περίπου το ίδιο, σαν να λέει ότι η αύξηση της φορολογίας των αγροτών, ή η αύξηση των εισφορών στο ΤΕΒΕ, θα διατεθεί υπέρ των απόρων και αστέγων, ή για την αποκατάσταση του ΕΚΑΣ. Αντί να μας λέει ότι έκανε ένα καλό «συμβιβασμό» με τον ξένο παράγοντα, επικαλούμενος με περίσσεια θράσους και τη δημοκρατικότητά του, με το δημοψήφισμα της ντροπής,   ας μας εξηγήσει πως θα βρεθεί το 1,75%, και το 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα για το 2017 και 2018, και πόσο «αίμα» χρειάζεται για αυτό. Ας μας πει αν θα χρεοκοπήσει άτακτα και χωρίς προετοιμασία η Ελλάδα και ας αφήσει τα ανέκδοτα περί εξόδου στις αγορές.
Το Σεπτέμβρη του 2014, περίμενε, πως η Ε.Κ.Τ., και η Ε.Ε., η Μέρκελ και οι δανειστές, θα ανοίξουν τα πουγκιά τους, για να τον χρηματοδοτήσουν, ώστε να εφαρμόσει κάποιο πρόγραμμα αναιμικής ανάκαμψης και κοινωνικής πολιτικής. Τώρα Σαμαρικότερος του Σαμαρά μιλάει για δίκαιη ανάπτυξη, για την ανάκαμψη που «έρχεται»……, ποντάροντας στις Ξένες και Εγχώριες Επενδύσεις και άλλα τραγελαφικά.
Το να περιμένει κανείς (δίκαιη ή άδικη) ανάπτυξη από τις Ξένες Επενδύσεις, δείχνει ότι δεν έχει ιδέα για το πώς αναπτύσσονται οι οικονομίες. Είναι οι εγχώριοι πόροι που μπορούν να παίξουν τον μοχλό της ανάπτυξης και αυτοί προϋποθέτουν θετική αποταμίευση, γιατί χωρίς αποταμίευση δεν μπορούν να υπάρξουν επενδύσεις (εκτός αν υπάρξει εξωτερικός δανεισμός, κάτι που αποκλείεται στην σημερινή Ελλάδα). Όμως από την είσοδο στην Ε.Ε. η αποταμίευση μειώνεται συνεχώς, ενώ με την είσοδο στο ευρώ η καθαρή αποταμίευση καθίσταται αρνητική, πράγμα που αντανακλάει το τεράστιο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της χώρας, που χρησιμοποιεί ως νόμισμα το σκληρό ευρώ. Από εδώ προέκυψαν τα τεράστια εξωτερικά και δημόσια ελλείμματα και η συσσώρευση του υπέρογκου εξωτερικού χρέους. Συνεπώς, χωρίς αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας και της αποταμίευσης, που βραχυχρόνια προϋποθέτει υποτίμηση, ενώ μεσοχρόνια βιομηχανική και εμπορική πολιτική, τα αναπτυξιακά ταμεία και όλα τα σχετικά, αποτελούν σαπουνόφουσκες και αερολογίες, όσον αφορά τη δημιουργία επενδύσεων.
Στην Ελλάδα, οι ακαθάριστες επενδύσεις βρίσκονται στο 1/3 του 2008 (τότε στηρίζονταν στον εξωτερικό δανεισμό), οι καθαρές είναι αρνητικές, ενώ οι επενδύσεις πάγιου κεφαλαίου έχουν εξαερωθεί. Αυτό δείχνει ότι το κεφάλαιο καταστρέφεται μαζί με τους ανθρώπους, η χώρα βρίσκεται σε φάση αποεπένδυσης, και συνεχής πτώσης στο διεθνή καταμερισμό εργασίας. Μισό εκατομμύριο έλληνες και πλέον βγήκαν τα μνημονιακά χρόνια στην σύνταξη, ενώ άλλο μισό εκατομμύριο από τους πιο παραγωγικούς έφυγε στο   εξωτερικό. Τον τελευταίο χρόνο που κυβερνάει βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ, το 55% των νέων θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαν ήταν θέσεις μερικής απασχόλησης. Αν δεν είχαμε τους νέους συνταξιούχους, τους μετανάστες, και τη μερική απασχόληση, η ανεργία θα καταγραφόταν στο 40%, σπάζοντας το ρεκόρ της Ν. Αφρικής. Έτσι μειώνεται η αλχημιστικά μετρούμενη ανεργία, κ. Τσίπρα. Μαζί με αυτές τις τάσεις, που ενίσχυσε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αύξησε ακόμη φόρους και εισφορές, διαλύοντας επιχειρήσεις, επιδεινώνοντας την ανταγωνιστικότητα, εξαφανίζει ελεύθερους επαγγελματίες και επιστήμονες, βοηθάει τη συγκέντρωση του κεφαλαίου και τις μεγάλες επιχειρήσεις, αφελλήνισε τις τράπεζες παραδίδοντάς τες σε ξένα αρπακτικά κεφάλαια αντί πινακίου φακής, ενώ ξεκίνησε τις μαζικές δημοπρασίες κατοικιών.
Η χώρα είναι ουσιαστικά χωρίς τράπεζες (μια που δεν έχουν ρευστότητα για να χρηματοδοτήσουν επιχειρήσεις, ενώ είναι τοις πάσι γνωστό ότι ακόμη και αν μπει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, ψίχουλα θα κατευθυνθούν στην πραγματική οικονομία, και ας πουλάει ελπίδες ο Τσίπρας), χωρίς συναλλαγματική πολιτική, χωρίς δυνατότητα επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής, λόγω συμμετοχής στην ΟΝΕ, και χωρίς εμπορική και βιομηχανική πολιτική λόγω συμμετοχής στην Ε.Ε..
Σε αυτήν την Ελλάδα,η πικρή αλήθεια είναι, ότι καμία ανάπτυξη (δίκαιη ή άδικη) δεν μπορεί να υπάρξει στο πλαίσιο του ευρώ και των αλυσίδων του. Το μόνο που μπορεί να γίνει, είναι αυτό που γίνεται τα τελευταία χρόνια, η παράταση της λιτότητας, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων και η περαιτέρω μείωση των μισθών ως μέτρο για να μειωθεί το κόστος παραγωγής και να ενισχυθεί η διεθνής ανταγωνιστικότητα, χωρίς όμως αποτέλεσμα, πράγμα που οδηγεί -όπως έχει αποδειχτεί- σε μεγαλύτερη βύθιση της οικονομίας και της χώρας. Είναι αυτή η πολιτική που θα εφαρμόσει η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα, η ίδια πολιτική που εφαρμόστηκε στις ανατολικές χώρες. Τους επόμενους μήνες θα έχουμε μια κυβερνητική πολιτική που θα είναι εστιασμένη ιδιαίτερα στην αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, όπως προβλέπει η δεύτερη αξιολόγηση.
«Καληνύχτα», κ. Τσίπρα.  

Ένα Όραμα για τον Ελληνισμό


12-9-2016
Ένα Όραμα για τον Ελληνισμό της παρακμής
Του Γιώργου Καραμπελιά, δημοσιεύτηκε στο www.huffingtonpost.gr
Επαναλαμβάνω αδιάκοπα -ad nauseam- πως ποτέ άλλοτε ο ελληνισμός, από την άποψη του συνόλου των μεγεθών του, -δημογραφία, οικονομική και πνευματική παραγωγή, ρόλος στο παγκόσμιο γίγνεσθαι- δεν βρισκόταν σε κατώτερο σημείο από σήμερα. Πράγματι το ελληνικό κράτος κινδυνεύει πλέον να μη διαθέτει τα απαραίτητα μεγέθη για την αναπαραγωγή του ως αυτόνομο ιστορικό υποκείμενο. Γιατί αν, επί παραδείγματι, μετά την Άλωση του 1453 χάσαμε και κράτος και πληθυσμούς, ωστόσο ο ελληνισμός παρέμεινε αποφασιστικός πνευματικός παράγοντας για την ίδια τη δυτική Αναγέννηση και μέχρι το 1922 αποτελούσε καθοριστικό οικονομικό και γεωπολιτικό παράγοντα της καθ’ ημάς Ανατολής, σε αντίθεση με τη σημερινή δραματική συρρίκνωση μας. Και παρά το ότι έχουμε ιστορία 3.000 ή 4.000 χρόνων, κανείς δεν έχει κερδίσει την ιστορική αθανασία, ιδιαίτερα σε ένα, γεωπολιτικό σταυροδρόμι όπου η παραμικρή υποχώρηση πληρώνεται με ακριβό αντίτιμο.
Καλούμαστε, λοιπόν, να απαντήσουμε σε μια τιτάνια πρόκληση. Να βάλουμε, έστω ως ένα μικρό έθνος πλέον, τέλος σε μια μακρά καθοδική πορεία. Και η πρόκληση εμφανίζεται τόσο «ασήκωτη» ώστε κάποτε φαντάζει τελεσίδικο εκείνο το finis Greciae -του Χρήστου Γιανναρά- σε πολλούς και ίσως τους πλέον σκεπτόμενους συμπολίτες μας. Από πού να αντλήσουμε κουράγιο και αισιοδοξία, αν το ιστορικό διακύβευμα είναι τόσο επισφαλές ή η έκβαση προδιαγεγραμμένη;
Παρότι δεν τρέφουμε αυταπάτες και αντικρίζουμε κατάματα την πραγματικότητα, επειδή γνωρίζουμε τον βαθμό αποσύνθεσης των ελίτ και την βαθειά παρακμή του ίδιου του λαϊκού σώματος, επειδή ξέρουμε πως είμαστε «πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα», ωστόσο, ισχυριζόμαστε πως ακόμα και σήμερα ο αγώνας δεν είναι χαμένος. Αρκεί να αποκτήσουμε επί τέλους ένα συνεκτικό όραμα και μέσα από έναν «εκσυγχρονισμό της παράδοσής» μας, να διασώσουμε την πρόταση πολιτισμού που φέρει ακόμα αυτή η παράδοση για τον σύγχρονο κόσμο.
greece illustration
Η ιστορία του 20ου αιώνα σφραγίστηκε από μια πολλαπλή αποτυχία, την αποτυχία του δυτικού εργαλειακού λόγου, που θα καταλήξει στο Άουσβιτς και την Χιροσίμα, ή θα πνιγεί στους παγωμένους βάλτους του Γκουλάγκ. Και η ανθρωπότητα έμεινε κυριολεκτικώς χωρίς κανέναν όραμα πέρα από την απλή επιβίωσή της «μέσα στην ευρωστία της σαρκός». Ως εκ τούτου ανοίγεται εκ νέου μια περίοδος αναζήτησης για τον ανθρώπινο πολιτισμό και την πορεία του. Σε μια τέτοια αναζήτηση, ο «ελληνικός δρόμος», της σύνθεσης συναισθήματος και διανοίας, – που είχε εκφραστεί τόσο στην αρχαία Ελλάδα, όσο σε ένα κατ’ εξοχήν ελληνικό δημιούργημα, τον χριστιανισμό-, εμφανίζεται και πάλι ως η μοναδική απάντηση πέραν της δυτικής νοησιαρχίας και του ανατολικού ανορθολογισμού.
Συχνά, η γραμμική αντίληψη, την οποία μας κληροδότησε ο καπιταλισμός, ο δυτικός ρωμαιο-διαφωτιστικός λόγος, και η μαρξιστική τους παραλλαγή, μας εμποδίζουν να αντιληφθούμε πως οι «πολιτισμικοί» δρόμοι, δεν ταυτίζονται ούτε περιορίζονται στις ιστορικές μορφές με τις οποίες εμφανίζονται. Δηλαδή, παρά την εναλλαγή των παραγωγικών συστημάτων και των κοινωνικών μορφών, από την αρχαία Αίγυπτο, την Περσία, την αρχαία Ελλάδα ή την Ρώμη και την Κίνα, μέχρι σήμερα, οι μεγάλοι πολιτισμοί αφήνουν το «ίχνος» τους πάνω στις διαδοχικές ιστορικές μορφές για χιλιάδες χρόνια. Ο «ελληνικός δρόμος» συνεθλίβη μεν ανάμεσα στη ρωμαϊκή εργαλειακή αποτελεσματικότητα και την ανατολική θεοκρατία, ωστόσο εξακολουθεί να επιβιώνει ως ο κατ’ εξοχήν αιμοδότης των δημοκρατικών θεσμών, του χριστιανισμού, της φιλοσοφίας του 20ου αιώνα, από τον Χάϊντεγκερ έως τον Καστοριάδη και τον Παπαϊωάννου…
Και οι σύγχρονοι Έλληνες, παρότι στο επίπεδο της κουλτούρας, των παραγωγικών δομών, της φιλοσοφικής επεξεργασίας, των εκπαιδευτικών δομών, των γνώσεων, βρίσκονται όντως σε κατώτερο επίπεδο από άλλους κληρονόμους της ελληνορωμαϊκής παράδοσης, δηλαδή τους δυτικούς, εντούτοις ως προς την «αυθόρμητη ιδεολογία» τους, τον τρόπο του βίου, τον ψυχισμό τους, βρίσκονται πιο κοντά από οποιονδήποτε άλλον με τον «ελληνικό δρόμο». Γι’ αυτό και η προτίμηση στις μικροϊδιοκτητικές δομές, στο εμπόριο και τη ναυτοσύνη· η άρνηση της νοησιαρχίας και του άτεγκτου εβραϊκού προφητισμού, η εμμονή στη σύνθεση νόησης και συναισθήματος, φύσης και πνεύματος, η ισορροπία μεταξύ μυστικισμού και ορθολογισμού, η «σωματική» σχέση με τη δημοκρατία, από την αρχαιότητα μέχρι τις κοινότητες, η απόρριψη του ολοκληρωτισμού, κ.λπ. κ.λπ.
Σήμερα, καθώς ο δυτικός δρόμος οδηγεί στον βαθμό μηδέν του πολιτισμού του μετανθρώπου και του… Γιαν Φαμπρ και ο ανατολικός στο Ισλαμικό Κράτος, η ελληνική σύνθεση αποκτά μια δραματική επικαιρότητα για την ίδια τη διάσωση του πλανήτη και του ανθρώπινου πολιτισμού.
Προφανώς, δεν ισχυριζόμαστε πως αυτός ο δρόμος μπορεί να «εκπροσωπηθεί» από την Ελλάδα αποκλειστικά, που δεν διαθέτει ούτε τα μεγέθη, ούτε τα μέσα για έναν τέτοιο ρόλο, παρά μόνο μαγικο-απατεωνίστικα αλά Αρτέμη Σώρρα. Αυτός ο δρόμος προσλαμβάνει πολλαπλές μορφές και συσσωματώσεις, σε όλο τον πλανήτη, στην οικολογική μέριμνα, σε κοινωνικά κινήματα, χώρες και περιοχές, φιλοσοφικά και πνευματικά ρεύματα, κ.ο.κ. Η Ελλάδα όμως ως η ζωντανή έκφραση μιας συνέχειας θα μπορούσε να αποκτήσει ένα όραμα στα μεγέθη μιας κυριολεκτικά παγκοσμίας «αποστολής», να μεταβληθεί σήμερα σε ένα σημείο πύκνωσης μια πρότασης με παγκόσμιες διαστάσεις και σημασία, να περάσει από το σημερινό ναδίρ της καταισχύνης σε μια νέα ακμή.
Η Ελλάδα όμως ως η ζωντανή έκφραση μιας συνέχειας θα μπορούσε να αποκτήσει ένα όραμα στα μεγέθη μιας κυριολεκτικά παγκοσμίας «αποστολής», να μεταβληθεί σήμερα σε ένα σημείο πύκνωσης μια πρότασης με παγκόσμιες διαστάσεις και σημασία, να περάσει από το σημερινό ναδίρ της καταισχύνης σε μια νέα ακμή.
Γιατί άραγε έρχονται εκατομμύρια προσκυνητές στους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας, αν όχι για να έρθουν σε μια άμεση επαφή με την κοιτίδα του ευρωπαϊκού και του σύγχρονου πολιτισμού; Γιατί η Ολυμπιακή φλόγα εγκαινιάζει κάθε τέσσερα χρόνια το ταξίδι της από τη Ολυμπία και οι Έλληνες αθλητές παρελαύνουν πρώτοι κατά την έναρξη των αγώνων; Για ποιο λόγο εκατοντάδες χιλιάδες προσκυνητές, ο ίδιος ο Πούτιν και ο πατριάρχης της Μόσχας ταξιδεύουν στο ιερό όρος του Άθω αν όχι για να κοινωνήσουν με μια ζωντανή ακόμα και σήμερα πνευματική παράδοση;
greece illustration
Μπορούμε άραγε να συστηματοποιήσουμε αυτή την υπαρκτή παράδοση και να τη μεταβάλλουμε σε πρόταγμα για τη σημερινή Ελλάδα ως υλοποίηση αυτού του «εκσυγχρονισμού της παράδοσης» που ευαγγελιζόμαστε;
Η νεοελληνική Αναγέννηση (1700-1922) έθετε ως αίτημα της την ανασύσταση, στην Ευρώπη, ενός κράτους συνεχιστή του Βυζαντίου («πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ΄ναι») με ένα κράτος αρκετά ισχυρό ώστε να ηγεμονεύσει πολιτισμικά και πολιτικά στον ιστορικό χώρο δράσης του ελληνισμού. Σε περίπτωση επιτυχίας αυτού του εγχειρήματος ο νεώτερος ελληνισμός θα μπορούσε να ξαναστείλει «στην Κόκκινη Μηλιά» τους παρείσακτους Οθωμανούς και να συνεχίσει από εκεί που είχε μείνει η ελληνική ιστορία το 1204. Ο «ελληνικός δρόμος» θα αποκτούσε μια ισχυρή οικονομική και πολιτειακή βάση και θα μπορούσε να τοποθετηθεί, ως ο κληρονόμος του ιστορικού και βυζαντινού ελληνισμού, ισότιμα με τις άλλες δυνάμεις στην ευρωπαϊκή κονίστρα.
Η Μικρασιατική Καταστροφή έθεσε τέλος σε μια τέτοια αξίωση. Το ελληνικό κράτος δεν απέκτησε τα μεγέθη και τις προϋποθέσεις για να λειτουργήσει ως αυτόνομος γεωπολιτικός και πολιτισμικός πόλος. Και οι ιστορικές περιπέτειες που ακολούθησαν, η Κατοχή, ο Εμφύλιος και η απώλεια της Κύπρου, επιδείνωσαν αυτή την γεωπολιτική αδυναμία. Έτσι ο ελληνισμός που ως τα 1922 ζούσε με την «Μεγάλη Ιδέα», βρέθηκε πια χωρίς ουσιαστικά νέο όραμα και εν συνεχεία θα περιπέσει σε μια ατελείωτη διελκυστίνδα εσωτερικών διενέξεων και εμφυλίων συγκρούσεων.
smyrna 1922
Ο Πόλεμος του 1940 και ο Εμφύλιος που ακολούθησαν, έθεσαν στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης όχι πλέον τη διαμόρφωση ενός ελληνοκεντρικού οράματος, αλλά την επιλογή στρατοπέδου (αμερικανική Δύση ή σοβιετική Ανατολή) και την εσωτερική παραταξιακή και ταξική αντιπαράθεση. Έτσι για εβδομήντα χρόνια, μέχρι την μεγάλη κρίση του 2010, θα πάψει να υπάρχει κάποιο συνεκτικό και καθολικό όραμα μεγάλης πνοής, για τον ελληνικό λαό, η δε «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» θα ιδωθεί με τρόπο παρασιτικό και επομένως χωρίς καθολικότητα. Αντίθετα θα κυριαρχούν οι αποκλίνουσες κατευθύνσεις και οράματα στενά, «παραταξιακά».
Το αποτέλεσμα είναι πως σήμερα, μετά από έναν μεγάλο ιστορικό κύκλο, κατεξοχήν εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα, αντιμετωπίζουμε για πρώτη φορά τον κίνδυνο της οριστικής έκπτωσης. Γι’ αυτό και η γενίκευση της απογοήτευσης, η εθνική κατάθλιψη, η φυγή στον ανορθολογισμό ή τον παρασιτικό εκσυγχρονισμό.
Σε αυτή την ιστορική στιγμή κατά την οποία οι Έλληνες κινδυνεύουν να απολέσουν την δυνατότητα της συγκρότησης ενός στοιχειωδώς ανεξάρτητου κρατικού πολιτικού υποκειμένου, ξαναμπαίνει και πάλι , ίσως για τελευταία φορά, το ζήτημα της διαμόρφωσης ενός καθολικού οράματος ικανού να επανενώσει τους Έλληνες. Και σε αυτό δώσαμε τον γενικό ορισμό «εκσυγχρονισμός της παράδοσης». Δηλαδή ανατρέχοντας στην μακρά ιστορική παράδοσή μας να διατυπώσουμε μία σύγχρονη πρόταση για το σήμερα η οποία να διαθέτει μια όντως πλανητική εμβέλεια και να επιτρέψει μια ισότιμη παρουσία στην Ευρώπη.
Για εβδομήντα χρόνια, μέχρι την μεγάλη κρίση του 2010, θα πάψει να υπάρχει κάποιο συνεκτικό και καθολικό όραμα μεγάλης πνοής, για τον ελληνικό λαό, η δε «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» θα ιδωθεί με τρόπο παρασιτικό και επομένως χωρίς καθολικότητα. Αντίθετα θα κυριαρχούν οι αποκλίνουσες κατευθύνσεις και οράματα στενά, «παραταξιακά».
 
Πράγματι ο «ελληνικός δρόμος», ως σύνθεση ανάμεσα στην τεχνόσφαιρα και τη φύση, ανάμεσα στον νου και την καρδιά, μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στη διαμόρφωση μιας πρότασης για τα αδιέξοδα του σημερινού κόσμου. Και επειδή οι Έλληνες δεν διαθέτουν τα μεγέθη, όπως η Κίνα π.χ., για να εκφράσουν αυτή την πρόταση αυτόνομα, είναι υποχρεωμένοι να το πράξουν ως κατεξοχήν πολιτισμικό υποκείμενο – και δεν έχουν τίποτα άλλο να πράξουν επί ποινή εξαφανίσεως.
Εξηγήσαμε ήδη πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να το κάνουμε μόνοι μας, αλλά αποτελεί μία κίνηση με παγκόσμιες διαστάσεις, η οποία εκφράζεται μέσα από οικολογικά κινήματα, οικονομικές προτάσεις για την χαλιναγώγηση και επανένταξη της οικονομικής διάστασης στην κοινωνία, κ.λπ, κ.λπ. Απλώς, εμείς μπορούμε και πρέπει να μεταβληθούμε σε ένα εργαστήρι αυτού του δρόμου. Πράγμα που σημαίνει για παράδειγμα τη δημιουργία μιας Διεθνούς Φιλοσοφικής Περιπατητικής Σχολής στην πατρίδα του Αριστοτέλη στα Στάγειρα, ενός Παγκόσμιου Ιατρικού συνεδριακού κέντρου στην πατρίδα του Ιπποκράτη την Κω. Ένα Ορθόδοξο Διεθνές Πανεπιστήμιοθα έπρεπε να εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη συνδεδεμένο με το Άγιο Όρος, και να διαδραματίζει για τις Ορθόδοξες σπουδές έναν ρόλο ανάλογο με αυτόν που είχε άλλοτε το Ινστιτούτο του Αγίου Σέργιου στο Παρίσι. Για τι όχι η δημιουργία ενός κέντρου για την συνεταιριστική ιδέα στα Αμπελάκια, για τη ναυτοσύνη στην Ύδρα ή τον Πειραιά, για την μηχανουργία και τη ναυπηγική στην Ερμούπολη, για την οικολογική αρχιτεκτονική στα Ζαγοροχώρια κ.λπ…
acropolis museum
Κάτι τέτοιο προϋποθέτει βεβαίως την ανάδειξη της παιδείας σε κύρια μέριμνα του ελληνικού κράτους (αντ’ αυτού τα ελληνικά Πανεπιστήμια έχουν μεταβληθεί σε αχούρια, και οι Έλληνες φοιτητές συνεχίζουν να φεύγουν στο εξωτερικό αντί η Ελλάδα να συγκεντρώνει φοιτητές από όλα τα Βαλκάνια και τη Μ. Ανατολή). Σημαίνει έναν διαφορετικό προσανατολισμό της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, όπου το επίκεντρο μπαίνει στην παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής ειδίκευσης και όχι βέβαια στην παραγωγή προϊόντων με ανειδίκευτο εισαγόμενο εργατικό προσωπικό.
Σε μια τέτοια κατεύθυνση είναι δυνατό να αναδιαμορφωθεί ριζικά ακόμα και ένας τομέας τόσο εξωστρεφής και εξαρτώμενος από την διεθνή συγκυρία, όπως ο τουρισμός, εάν συνδεθεί αποφασιστικά με την ιστορική παράδοση της χώρας από την Κνωσό έως το Άγιον Όρος όπως ήδη γίνεται εμβρυακά, και έτσι να μετασχηματιστεί σ’ έναν πολλαπλασιαστή της πολιτισμικής πυκνότητας. Δεν είναι δυνατόν για παράδειγμα, ή Ζακύνθος, -που κάποτε είχε το υψηλότερο πολιτισμικό επίπεδο της Ελλάδας, πατρίδα του Σολωμού και του Κάλβου-, να είναι σήμερα μια πολιτισμική έρημος και ο τουρισμός να συνίσταται σε μεθυσμένες αγέλες νεαρών και κραυγαλέα μπιτς μπαρ.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μας έμεινε καμία άλλη δυνατότητα, αλλά ήδη αυτή είναι τεράστιας σημασίας. Προϋπόθεση όμως είναι να ξεφύγουμε από τον στενό οικονομισμό και τον ψευδοταξικισμό της ιδεολογίας της μεταπολίτευσης, κατ’ εξοχήν της αριστεράς, και να κατανοήσουμε πως ο εκσυγχρονισμός της παράδοσής μας, αποτελεί εγχείρημα όχι απλώς εγχώριο αλλά διεθνές. Ίσως αυτό εκφράζουν με διεστραμμένο και ανορθολογικό τρόπο οι Έλληνες που καταφεύγουν στο κλέος των προγόνων, ακολουθώντας ακόμα και απατεώνες όπως ο Σώρρας. Το ζητούμενο είναι να μετατρέψουμε το ανορθολογικό σε όραμα και ρεαλιστική πρόταση.
Αυτή η πρόταση είναι όντως ρεαλιστική, δεν απαιτεί τεράστιες δαπάνες και πόρους, δεν απαιτεί καν να έχουμε ξεφύγει από την εποχή των μνημονίων, απαιτεί απλώς(sic!)… έναν αναπροσανατολισμό του φαντασιακού των Ελλήνων, οι οποίοι θα πρέπει να επιβάλουν και σε θεσμούς και κόμματα αυτόν τον νέο προσανατολισμό. Απαιτεί δηλαδή μια Πολιτιστική Επανάσταση μεγάλης κλίμακας που θα στραφεί πριν απ’ όλα ενάντια στο εμφυλιοπολεμικό υπόστρωμα του νέου ελληνισμού, που μετά το 1915 καθίσταται κυρίαρχο και ακυρώνει κάθε μεγάλη συλλογική προσπάθεια.
Εξάλλου στην ύστερη μεταπολιτευτική περίοδο, από τη δεκαετία του 1990, η εμφύλια διαμάχη καθίσταται ουσιαστικά άνευ αντικειμένου και διακυβεύματος, μετά την αποτυχία του υπαρκτού σοσιαλισμού, τη σύγκλιση σοσιαλδημοκρατίας και δεξιάς στην Ευρώπη και την διασφάλιση, ακόμα και μέσω της Πασοκικής κοινωνικοποίησης της διαφθοράς, της… ισότητας αριστεράς και δεξιάς στην Ελλάδα! Γι’ αυτό και η εμφυλιοπολεμική ροπή επιβιώνει πλέον αποκλειστικά ως μηδενισμός. Προνομιακός χώρος εκδήλωσής του η κυριαρχία των κάθε είδους μηδενιστικών ρευμάτων στη νεολάια και η μεταβολή του εθνομηδενισμού σε κυρίαρχη ιδεολογία των ελίτ.
Μιαν κατεξοχήν μηδενιστική εξέγερση, εκείνη του Δεκεμβρίου του 2008, θα την ακολουθήσει και η εξίσου μηδενιστικού χαρακτήρα υποστροφή του κινήματος των «αγανακτισμένων». Οι ενυπάρχουσες σε αυτό το κίνημα δυνατότητες μιας επανεδαφικοποίησης της ελληνικής -κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής- πραγματικότητας, κατακλύστηκαν από τον κυρίαρχο μηδενισμό που ανέδειξε στο πολιτικό προσκήνιο την Χρυσή Αυγή, τον Πάνο Καμμένο, ή τον… Βασίλη Λεβέντη και, προπαντός, επέτρεψαν στον ΣΥΡΙΖΑ να αναρριχηθεί στην κυβέρνηση.
athens riots
Σήμερα λοιπόν, μετά την ολοκλήρωση ενός ιστορικού κύκλου, πραγματικά και φαντασιακά, μια και όλες οι παρατάξεις του εμφυλίου βρέθηκαν στην εξουσία κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, με γλίσχρο απολογισμό, η δε αριστερά απεδείχθη η χειρότερη απ’ όλες, πιστεύουμε πως ο εμφυλιοπολεμικός μηδενισμός έχει εξαντλήσει την όποια δυναμική διέθετε. Το δημοψήφισμα αποτέλεσε, κυριολεκτικώς, το κύκνειο άσμα του και έκτοτε αρχίζει η άμπωτις. Και τα πρώτα συμπτώματά της είναι η αποστράτευση, ο στρουθοκαμηλισμός, η κατάθλιψη. Δεν ξεφορτώνεσαι εύκολα μνήμες ή έστω φαντασιώσεις, για τους νεωτέρους, συμπεριφορές, αυτοματισμούς, που σφράγισαν τα τελευταία εκατό χρόνια της εθνικής ζωής. Πόσω μάλλον, δε, να αναζητήσεις ή να ενστερνιστείς μια νέα οραματική πρόταση για τον ελληνισμό που βρίσκεται σε κατατονία.
Και όμως δεν υπάρχει καμία άλλη διέξοδος καμία άλλη προοπτική. «Ή όλα ή τίποτε».Είτε θα σβήσουμε ως αυτόνομο πολιτειακό υποκείμενο είτε θα συνεχίσουμε δημιουργικά, με έναν νέο ρόλο, την μεγάλη παράδοση του ελληνισμού.
*Προδημοσίευση από το βιβλίο «Πέραν της Αριστεράς και της Δεξιάς, η Υπέρβαση» που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο (Εναλλακτικές Εκδόσεις)
Περιοδικό Άρδην – Εφημερίδα Ρήξη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ think tank ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ!

12-9-2016


Aπό την Επίσκεψη Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ, 21-26 Ιανουαρίου 2013

όπου μίλησε  στο ινστιτούτο Brookings με θέμα ''Greece and the Economic Challenges Ahead''... Μια επίσκεψη που έδωσε το πράσινο φως των ΗΠΑ στον Τσίπρα! και της υποταγής αυτού στη απάνθρωπη νεοφιλελεύθερη νέα τάξη!!
Σχετικό: 
Το μυστικό οικονομικό δίκτυο πίσω από τον George Soros!

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΥΜΝΕΙ ΤΟ ΜΗΜΟΝΙΟ! 
Προκαλεί σάλο... "σίβυλλα"

H κυρία Ράνια Αντωνοπούλου, εγκατέλειψε τη Νέα Υόρκη για την "αριστερά" και την "κοινωνία των πολιτών"...

Από την καρδιά των think tank του Σόρος, διορισμένη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας (πως στο διάβολο ο Αλέξης κι ο Γιωργάκης, ανακαλύπτουν όλα τα διαμάντια; 
Λες κι έχουν πάει στο ίδιο "κρυφό σχολειό") για να "σώσει την πατρίδα" και  στο υπουργείο εργασίας!
Στο Αμέρικα της δημοκρατίας γνώρισε τον άνθρωπο που επρόκειτο να είναι ο σύντροφός της μέχρι σήμερα, τον ελληνοαμερικανό Δημήτρη Παπαδημητρίου. Δεν είναι τυχαίο ο κύριος... είναι προέδρος του γνωστού σιωνιστικού Ινστιτούτου Levy κι έτσι μπορούν να προσφέρουν πολλά στην...

"αριστερά", τους Έλληνες πολίτες και την "πατρίδα"...

Από το "PRESS-GR"
Σάλο έχει προκαλέσει  άρθρο  στην Αυγή με τίτλο “Το τρίτο Μνημόνιο βελτίωσε τη θέση της χώρας”, κάτι σαν ευλογία δηλαδή που χαρακτήριζαν τα δύο προηγούμενα μνημόνια στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. 
Την ώρα που επίσημη γραμμή της κυβέρνησης είναι ότι εκβιάστηκε για το μνημόνιο αυτό και ότι δεν το ήθελε, οι δημόσιες τοποθετήσεις της αναπληρώτριας υπουργού Εργασίας, Ράνιας Αντωνοπούλου δίνουν άλλη εικόνα.
Το άρθρο της στην  Αυγή με  αυτόν τον τίτλο “Το τρίτο Μνημόνιο βελτίωσε τη θέση της χώρας” συγκεντρώνει ήδη πυρά εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. μπορεί μόνο αντιδράσεις να προκαλέσει.
Η υπογραφή του τρίτου Μνημονίου, τον Αύγουστο του 2015 ήταν τόσο βαριά για τον ΣΥΡΙΖΑ που  χαρακτηριζόταν ακόμα  και “ήττα” της κυβέρνησης, ο Αλέξης Τσίπρας έχει μιλήσει ακόμα και για “αυταπάτες” που διατηρούσε μέχρι τότε, όμως η “γραμμή” μοιάζει ξαφνικά να αλλάζει!

Η υπουργός μεταξύ άλλων γράφει:
“Οι μέρες των εκδηλώσεων της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης πλησιάζουν και η αντιπολίτευση αναμένεται να επαναφέρει στο προσκήνιο την υποτιθέμενη επιχειρηματολογία περί “καταστροφής της χώρας” από την κυβέρνησή μας. Σε πρόσφατο άρθρο μας στον Τύπο, εξηγήσαμε ότι η ανεργία τον τελευταίο ενάμιση χρόνο όχι μόνο δεν εκτοξεύτηκε, όπως ανακριβώς επιμένουν κορυφαία στελέχη της ΝΔ, αντιθέτως μειώνεται αργά, αλλά σταθερά. Αυτό καταγράφει η ΕΛΣΤΑΤ.
Η αντιπολίτευση όμως, συνειδητά αγνοεί αυτά τα δεδομένα και επιλέγει τα στοιχεία του ΟΑΕΔ που δείχνουν όχι την πορεία της ανεργίας, αλλά τον αριθμό των ανέργων που εγγράφονται στα μητρώα του οργανισμού προκειμένου να έχουν πρόσβαση στις παροχές και τα προγράμματα απασχόλησης που υλοποιούνται. Όσο πιο ελκυστικά για τους άνεργους είναι τα προγράμματα, τόσο περισσότεροι άνεργοι εγγράφονται στον ΟΑΕΔ.
{…}
Εκτός της διασποράς ψευδών πληροφοριών για την απασχόληση και την ανεργία, στην κινδυνολογική αφήγηση της αντιπολίτευσης περίοπτη θέση καταλαμβάνει το δήθεν δυσβάστακτο κόστος που επέφερε στην ελληνική κοινωνία η υπογραφή του τρίτου Μνημονίου. Ας το ξαναδούμε λοιπόν, τελικώς, πόσο είναι το πραγματικό κόστος του τρίτου Μνημονίου;
{…}
Πέρυσι, την ίδια εποχή, με άρθρο μου στην “Αυγή”, στο οποίο γινόταν σύγκριση των τριών Μνημονίων, είχα προβλέψει πως με το τρίτο Μνημόνιο θα είχαμε την περίοδο 2015-2018 μια εξοικονόμηση κόστους, ύψους 19,3 δισεκατομμυρίων, λόγω των χαμηλότερων πρωτογενών πλεονασμάτων και χωρίς να συμπεριλάβουμε το όφελος από την αναδιάρθρωση του χρέους. Με άλλα λόγια η μελέτη του γερμανικού πανεπιστημίου επιβεβαιώνει τις αρχικές μας εκτιμήσεις ότι υπήρξε καθαρό όφελος από την τελευταία διαπραγμάτευση της κυβέρνησης και όχι ζημία, όπως διατείνονται αντιπολίτευση και αναλυτές των Μέσων Ενημέρωσης.

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΣΙΝΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ



12/09/2016
      
του Πάνου Σπαγόπουλου
Ο ρωσικός Στόλος του Ειρηνκού έκανε σήμερα την εμφάνισή του για πρώτη φορά στη Νότιο Σινική Θάλασσα, το πιο  "καυτό" σημείο του Ειρηνικού, όπου Κίνα και ΗΠΑ ερίζουν για κυριαρχία και η εμφάνισή του συνοδεύεται από την επισημοποίηση της συμμαχίας με την Κίνα καιι σε αυτό το περδίο: Ξεκινούν αύριο κοινές ναυτικές ασκήσεις με τον στόλο της Κίνας με την επωνυμία «Joint Sea-2016»!
 
Δύο αντιτορπιλικά και ένα αντιτορπιλικό του ρωσικού Στόλου έφτασαν στην περιοχή. Είναι η πρώτη φορά που ενωμένοι οι Στόλοι Κίνας και Ρωσίας θα "αντιμετωπίσουν" τον αμερικανικό Στόλο που είναι πολύ ισχυρότερος, στα "χαρτιά" τουλάχιστον ακόμα και από τους δύο ενωμένους Στόλους, αλλά μακριά από τις βάσεις του.
 
Το "κτίσιμο" νησιών επάνω σε υφάλους και η συνεχής αναμέτρηση του κινεζικού Ναυτικού με το πανίσχυρο αμερικανικό Ναυτικό του Ειρηνικού έχουν δημιουργήσει ίσως την εντονότερη αντιπαράθεση σε παγκίσμια κλίμακα και όχι τυχαία: Στην επίμαχη Νότια Σινική Θάλασσα, στα ανοιχτά της περιφέρειας Γκουαντόνγκ, διέρχεται παγκόσμιο εμπόριο ύψους 5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων!
 
Η ναυτική εκπαιδευτική δραστηριότητα ανάμεσα στις δυο χώρες λαμβάνει ιδιαίτερη σημασία μετά την απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης αναφορικά με τις κινεζικές διεκδικήσεις, μετά από προσφυγή των Φιλιππίνων, η απόφαση του οποίου ήταν αρνητική για το Πεκίνο, που δήλωσε ότι δεν δεσμεύεται από αυτή, για να έρθει πριν λίγες μέρες η υποστήριξη από την πλευρά του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, να δημιουργήσει νέα δεδομένα στην υπόθεση.
 
Στις ασκήσεις θα λάβουν μέρος πλοία επιφανείας διαφόρων τύπων, υποβρύχια, αεροσκάφη διαφόρων τύπων, ελικόπτερα που θα επιχειρούν από πλοία, καθώς επίσης και δυνάμεις Πεζοναυτών, όπως ενημέρωσε η κινεζική πλευρά.
 
Θα εκτελεστούν σενάρια στον τομέα των ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων, επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης (SAR), καθώς επίσης και αποβατική ενέργεια για την κατάληψη νήσου…
 
Η Κίνα προσανατολίζεται στην κήρυξη ΑΖΑΑ και στη Νότια Κινέζικη Θάλασσα (όπου ήδη υπάρχουν εδαφικές διεκδικήσεις νησιωτικών συμπλεγμάτων από Βιετνάμ και Φιλιππίνες) και στην Κίτρινη Θάλασσα (στον κόλπο μεταξύ Κίνας και Κορέας, όπου η σύγκρουση μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας οδήγησε στις αρχές του 2013 σε μια οξυμένη κρίση, που συμπεριέλαβε μια εντυπωσιακή επίδειξη δύναμης από ΗΠΑ και Ιαπωνία).
 
Μαζί με τις εδαφικές διεκδικήσεις της απέναντι σε Ινδία, Μαλαισία, Μπρουνέι και Ινδονησία, πρόκειται για μια συστηματική προσπάθεια εξασφάλισης της περιμέτρου των κινέζικων χωρικών υδάτων. 14.500 χλμ. των θαλάσσιων συνόρων της αποτελούν ισάριθμα σημεία δυνητικών κρίσεων!
 
Η Κίνα, όμως, αφού εξασφαλίσει την «πράσινη γραμμή» των αβαθών υδάτων σε Ανατολική και Νότια Κίνα, θέλει να βγει στη «μπλε γραμμή» των ωκεανικών υδάτων, όπου περιπολεί ο 7ος Αμερικανικός Στόλος, σε μια λεκάνη που εκτείνεται απ’ την Ιαπωνία ως την Ινδονησία και περνάει απ’ την αμερικανική βάση–κλειδί των ΗΠΑ στο Δυτικό Ειρηνικό στο νησί Γκουάμ.
 
Θέλει να εξασφαλίσει τους δρόμους του εμπορίου, της ενέργειας και των πρώτων υλών που τροφοδοτούν την παραγωγική της μηχανή. Υποσκελίζοντας σταδιακά Ευρώπη και Ιαπωνία, δεν μπορεί να μείνει «εγκλωβισμένη» πίσω απ’ τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στον Ειρηνικό.
 
Έτσι, η κινεζική στρατιωτική ηγεσία υιοθετεί το γνωστό δόγμα ότι «… ένα πραγματικά ισχυρό έθνος πρέπει να διαθέτει ένα εξαιρετικό διεθνές εμπόριο, ένα ισχυρό εμπορικό στόλο για να μεταφέρει τα αγαθά και ένα παντοδύναμο ναυτικό για να προστατεύει τις θαλάσσιες οδούς…»!
 
Τπ 2013 ξεπέρασε τις ΗΠΑ καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση στο παγκόσμιο εμπόριο και βέβαια το 90% του εμπορίου της γίνεται μέσω θάλασσας!
 
Παρά την προσπάθειά της μέσω της συνθήκης της Σαγκάης (Ρωσία, Καζακστάν, Κίνα) αλλά και των σχεδιαζόμενων αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Βιρμανία, η θάλασσα παραμένει η κύρια έξοδός της.
 
Έτσι, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’80, έχει αυξήσει σημαντικά τον στρατωτικό της προϋπολογισμό, ρίχνοντας μεγάλο βάρος στο πολεμικό της ναυτικό. Το πρόβλημα αφορά και την εξασφάλιση της μεταφοράς πρώτων υλών από την Αφρική (όπου η Κίνα δραστηριοποιείται άμεσα).
 
Το Πεκίνο δημιουργεί ένα «μαργαριταρένιο κολιέ», μια σειρά μόνιμων βάσεων στις ακτές του Ινδικού Ωεκανού και στις θαλάσσιες οδούς που οδηγούν στον πορθμό της Μαλάκας, και φτάνει μέχρι τις ακτές της Αφρικής (κινέζικα πλοία περιπολούν στον κόλπο του Άντεν, αφού το κινεζικό πολεμικό ναυτικό αποτελεί τμήμα της Διεθνούς Δύναμης για την καταπολέμηση της πειρατείας!).
 
Το Ναυτικό των ΗΠΑ είναι μακράν το ισχυρότερο του πλανήτη- και οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών/ think tanks/ αναλυτές παρατηρούν παράλληλα και αναλύουν με προσοχή τις επιδιώξεις και εξελίξεις στον χώρο σε όλο τον κόσμο, με έμφαση στην Κίνα (η οποία δρομολογεί εδώ και καιρό την αναβάθμιση του ναυτικού της σε πραγματικό «blue water navy») και στη Ρωσία (που έχει ούτως ή άλλως την «κληρονομιά» του πάλαι ποτέ κραταιού Κόκκινου Στόλου).
 
Όπως αναφέρεται σε πρόσφατη εκτενή ανάλυση του ONI (Οffice of Naval Intelligence) σχετικά με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του ρωσικού πολεμικού ναυτικού, η ρωσική ηγεσία αναγνωρίζει τις μέλλουσες ναυτικές ανάγκες και έχει εγκρίνει και χρηματοδοτήσει ένα ευρύ πρόγραμμα ναυπήγησης που θα οδηγήσει σε ένα νέο ναυτικό, του 21ου αιώνα. «Οι κύριες μονάδες μάχης θα είναι κυρίως υποβρύχια πολλαπλών ρόλων και πλοία επιφανείας ικανά για αεροδιαστημική άμυνα, επιχειρήσεις κατά πλοίων και κατά υποβρυχίων, εν αντιθέσει με τις παλαιές, απόλυτα εξειδικευμένες σοβιετικές μονάδες», σημειώνεται σχετικά. 
 
Τα υποβρύχια χαρακτηρίζονται ως «ναυαρχίδες» του ρωσικού ναυτικού, όπως υπαγορεύεται από τη γεωγραφία της Ρωσίας, ενώ υπογραμμίζεται ότι η ίδια τους η φύση βελτιώνει τις δυνατότητες επιβίωσης, όπου και αν επιχειρούν. Παράλληλα, δίνει έμφαση στην προτεραιότητα που φαίνεται να έχει δοθεί στην πυρηνική αποτροπή, μέσω υποβρυχίων βαλλιστικών πυραύλων.
 
Όσον αφορά στις μονάδες επιφανείας, γίνεται αναφορά τόσο στις σύγχρονες μικρές ταχυκίνητες μονάδες (κλάσεις Astrakhan, Sviyazhsk), όσο και σε μεγαλύτερα σκάφη κατευθυνόμενων πυραύλων (Bykov, Steregushchiy, Grigorovich, Gorshkov, Lider), αλλά και τις φιλοδοξίες για νέο, βαρύ αεροπλανοφόρο, υπό την κωδική ονομασία «Shtorm».
 
Ωστόσο, η ναυπήγηση νέου αεροπλανοφόρου (υπογραμμίζεται ότι το μόνο που είναι σε υπηρεσία αυτή τη στιγμή είναι το «Kuznetsov»), θα αποτελούσε μεγάλη πρόκληση για τη Ρωσία, καθώς τα ναυπηγεία όπου είχαν κατασκευαστεί τα παλαιά σοβιετικά αεροπλανοφόρα (κλάσεων Kuznetsov και Kiev) πλέον ανήκουν στην Ουκρανία.
 
Τα δύο ναυπηγεία που θα μπορούσαν να αναλάβουν κάτι τέτοιο βρίσκονται στην Αγία Πετρούπολη και το Σεβεροντβίνσκ, ωστόσο απαιτείται γενικότερη αναβάθμισή τους (ενώ θεωρείται ότι το ναυπηγείο στην Αγία Πετρούπολη ίσως να κλείσει στην επόμενη δεκαετία). Σε κάθε περίπτωση, θεωρείται ότι εάν αρχίσει η ναυπήγηση του αεροπλανοφόρου τελικά, αυτό θα συμβεί κατά τα μέσα της δεκαετίας του 2020.
 
Παράλληλα, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στη δουλειά που γίνεται πάνω στον τομέα των πυραύλων, τόσο βαλλιστικών όσο και cruise για χρήση κατά εχθρικών πλοίων, με σκοπό την αντικατάσταση του (σε μεγάλο βαθμό σοβιετικής προέλευσης) παρόντος οπλοστασίου, αλλά και την αύξηση των δυνατοτήτων προσβολής εχθρικών στόχων επιφανείας με σύγχρονα βλήματα cruise.
 
Τα νέα σχέδια επικεντρώνονται στην αύξηση της ταχύτητας, της εμβέλειας, της ευελιξίας όσον αφορά στη χρήση (με προοπτική εξαγωγών) αλλά και στη δυνατότητα να υπερνικώνται τα αμυντικά συστήματα των αντιπάλων. 
 
Κλείνοντας, γίνεται αναφορά στις έρευνες πάνω σε αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα, αλλά και στα πιο «εξωτικά» προγράμματα όπλων λέιζερ και rail guns (ηλεκτροδυναμικά συστήματα): Όπως σημειώνεται, το πρόγραμμα όπλων κατευθυνόμενης ενέργειας της Ρωσίας χρησιμοποιεί ραδιοσυχνότητες για τη χρήση ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας προκειμένου να προκαλούνται ζημιές ή προβλήματα στα ηλεκτρονικά των στόχων. «Ο μακροπρόθεσμος στόχος της Ρωσίας είναι ένα όπλο υψηλής ενέργειας, με δυνατότητες χρήσης εναντίον δορυφόρων και πυραύλων».
 
Επίσης, στα railguns, αναπτύσσονται συστήματα που χρησιμοποιούν ηλεκτρική ενέργεια για ταχύτητες 2.000 m/s και άνω. 
 
«Στα επόμενα 10-15 χρόνια, το ρωσικό ναυτικό θα συνεχίσει την ιστορική μετάβασή του σε ένα νέο ναυτικό του 21ου αιώνα...το μελλοντικό ρωσικό ναυτικό του 21ου αιώνα προορίζεται να είναι πιο ικανό σε επίπεδο μονάδας από ό,τι σήμερα, αλλά όχι πολύ μεγαλύτερο από άποψης αριθμών», εκτιμάται.
 
Όσον αφορά στο κινεζικό πολεμικό ναυτικό, σε αντίστοιχη μελέτη σημειώνεται πως μια πρόβλεψη σχετικά με τη σύνθεσή του μέσα στα επόμενα 10-15 χρόνια είναι δύσκολη, τόσο λόγω του ομιχλώδους τοπίου όσον αφορά στις απαιτήσεις και τα προγράμματα της κινεζικής ηγεσίας σε αυτό τον τομέα, όσο και λόγω της πορείας της κινεζικής οικονομίας- σημειώνεται πως, παρά την επιβράδυνση της οικονομίας, οι αμυντικές δαπάνες συνεχίζουν να αυξάνονται, και κάποια στιγμή ενδεχομένως η κινεζική ηγεσία να έρθει αντιμέτωπη με δύσκολες αποφάσεις. 
 
«Πρέπει να θυμόμαστε ότι η Κίνα είναι μόνο στη μέση του στρατιωτικού εκσυγχρονισμού, με συνεχιζόμενες βελτιώσεις υπό σχεδιασμό μέσα στις προσεχείς δεκαετίες. Όπως βλέπουμε τα τελευταία 20 χρόνια εκσυγχρονισμού του πολεμικού ναυτικού της Κίνας, τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά, αλλά στον πυρήνα της πρόκειται για μια δύναμη η οποία έχει παραμείνει στην ουσία ίδια- μία δύναμη φτιαγμένη γύρω από αντιτορπιλικά, φρεγάτες και συμβατικά υποβρύχια.
 
Καθώς βλέπουμε μπροστά στην επόμενη δεκαετία, η εισαγωγή αεροπλανοφόρων (σημειώνεται πως είναι ήδη σε υπηρεσία ένα, το «Liaoning» (το πρώην σοβιετικό «Varyag»), υποβρυχίων βαλλιστικών πυραύλων και πιθανώς ενός μεγάλου αμφίβιου σκάφους, θα αλλάξουν θεμελιωδώς το πόσο το πολεμικό ναυτικό της Κίνας – PLA(N)- λειτουργεί και αντιμετωπίζεται από τον υπόλοιπο κόσμο».
 
Η Κίνα δίνει προτεραιότητα στη βελτίωση της ποιότητας του ναυτικού της παρά στην αύξηση των αριθμών επί της παρούσης: Πέρα από τα αεροπλανοφόρα και τα υποβρύχια που προαναφέρθηκαν, σε εξέλιξη είναι ο εκσυγχρονισμός των «παραδοσιακών» μονάδων, με όλο και πιο σύγχρονα σκάφη, όπως τα αντιτορπιλικά κλάσης Luyang III και οι κορβέτες Jiangdao.
 
Σε κάθε περίπτωση πάντως, το 2014 και μόνο, πάνω από 60 σκάφη άρχισαν να ναυπηγούνται/ καθελκύστηκαν/ ανέλαβαν υπηρεσία, με αντίστοιχος να θεωρείται πως είναι ο αριθμός στα τέλη του 2015.
 
Σημαντικά βήματα γίνονται στη ναυτική Aεροπορία και τα υποβρύχια, με την υποβρύχια δύναμη της Κίνας να είναι όλο και ικανότερη να πλήξει στόχους μακριά από την κινεζική ενδοχώρα.
 
Επίσης, αξίζει να σημειωθεί πως στο διάστημα μεταξύ του 1995 και του 2005, η Κίνα έχει κατασκευάσει ή αγοράσει μεγάλες μονάδες επιφανείας και υποβρύχια από τουλάχιστον 15 διαφορετικές κλάσεις, μειώνοντας το τεχνολογικό χάσμα που τη χώριζε από τα σύγχρονα ναυτικά – με τη Λαϊκή Δημοκρατία να δίνει έμφαση στην επέκταση των δυνατοτήτων της όσον αφορά σε επιχειρήσεις στη Θάλασσα Νότιας Κίνας και στη Θάλασσα των Φιλιππίνων.
 

Γιατί ο Τσίπρας θα πάει σε πρόωρες εκλογές μέσα στο 2017;

12-9-2016

Γιατί ο Τσίπρας θα πάει σε πρόωρες εκλογές μέσα στο 2017;
Του Κώστα Τσιτούνα – Δημοσιογράφου
AdTech Ad
Όπου κι αν βρεθείς, όπου κι αν σταθείς, το ερώτημα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία είναι ένα: «Πότε θα γίνουν εκλογές;», χωρίς βεβαίως κάτι τέτοιο να σημαίνει ότι η πλειονότητα του λαού επιθυμεί πρόωρες εκλογές.
Όλοι όμως έχουν την αίσθηση ότι τα... νούμερα δε βγαίνουν, όπως και οι συνεχείς υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα οι οποίες κινούνται τα όρια της επιστημονικής φαντασίας.
Από τη φετινή παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ γίνεται πλέον σαφές ότι το σενάριο των πρόωρων εκλογών εντός του 2017 είναι το επικρατέστερο, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού.
Και τούτο διότι ο κ. Τσίπρας ξεπέρασε ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό σε επίπεδο ψεύτικων δεσμεύσεων και εξαγγελιών.
Την ώρα που η χώρα εξακολουθεί να βουλιάζει στο σπιράλ της ύφεσης για 6 χρονιά, την ώρα που ο κ. Κατρούγκαλος πετσοκόβει μισθούς και συντάξεις, ο κ. Τσίπρας υποσχέθηκε αυξήσεις μισθών, πάγωμα οφειλών στα ασφαλιστικά ταμεία, προσλήψεις και περισσότερες κάρτες σίτισης για τους φτωχούς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Διαπραγμάτευση: Διαφθορά και νέο Ταμείο στην ατζέντα της Δευτέρας

Διαπραγμάτευση: Διαφθορά και νέο Ταμείο στην ατζέντα της Δευτέρας

Πρόκειται για ένα πρωτοφανές θέατρο του παραλόγου που κανείς δεν μπορεί να πιστέψει... Ο κ. Τσίπρας και οι σύμβουλοί του «χαϊδεύουν αυτιά» και απλά υπόσχονται στον ελληνικό λαό, αυτά που θέλει να ακούσει.
Ξέρουν όμως πολύ καλά ότι ανάπτυξη με συσσίτια δεν γίνεται.
Οι επιτελείς του πρωθυπουργού, γνωρίζουν πολύ καλά πως δεν μπορούν να κοροϊδεύουν τους πάντες για πάντα.
Το παραμύθι της... ελπίδας πλησιάζει στο τέλος του.
Τα χρήματα του κράτους για να μπορεί να πληρώνει τους πενιχρούς μισθούς και τις συντάξεις επαρκούν μέχρι τον Απρίλιο του 2017 και αυτό είναι γνωστό τοις πάσι.
Μετά τέλος.
Και δυστυχώς κανείς δεν είναι διατεθειμένος να δώσει επιπλέον πίστωση χρόνου και νέα δανεικά στον Αλέξη Τσίπρα.
Δεν μπορεί να υπόσχεται ελαφρύνσεις και προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας και την ίδια ώρα να δηλώνει ότι μας περιμένει άλλη μια δύσκολη πενταετία μέχρι το 2021!
Ο σημερινός πρωθυπουργός δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε καν τα εσωτερικά μέτωπα που ο ίδιος έχει ανοίξει και τα οποία χρησιμοποίησε ως σανίδα πολιτικής επιβίωσης.
Ο περίφημος και πολυδιαφημισμένος πόλεμος του ιδίου και του Πάνου Καμμένου με τη διαπλοκή, τους νταβατζήδες και τους καναλάρχες αναμένεται να εξελιχθεί σε πρωτοφανές φιάσκο.
Η κατάληξη των 246 εκατομμυρίων υπό μορφή αέρα που «έριξαν» οι 4 καναλάρχες και τα οποία ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε να τα μοιράζει χωρίς να έχει πάρει ούτε καν την πρώτη δόση αναμένεται να εξελιχθούν σε πρωτοφανές φιάσκο.
Οι εκτιμήσεις των πολιτικών αναλυτών είναι πως κανείς δεν πρόκειται να δώσει αυτά τα λεφτά αφού όλοι οι ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης θα προσφύγουν στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια καταγγέλλοντας ως αντισυνταγματική την όλη διαδικασία των τηλεοπτικών αδειών.
Και μόνον αυτή η εμπλοκή θα καθυστερήσει για πάρα πολλούς μήνες την καταβολή των χρημάτων, τα οποία ο κ. Τσιπρας μοίρασε από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Οι επιτελάρχες του μεγάρου Μαξίμου θα έπρεπε να γνωρίζουν πολύ καλά ότι η περίεργη σιωπή των καναλαρχών και του εκδοτικού κατεστημένου είναι περιστασιακή.
Προς ώρας, οι μεγαλοπαράγοντες της διαπλοκής πάνε την κυβέρνηση «πρίμα» μέχρι να κατοχυρωθούν νομικά ότι δεν θα δώσουν δεκάρα.
Όταν εξασφαλίσουν τη δική τους προστασία, τότε θα ξεκινήσουν οι ίδιοι τον πόλεμο. Και θα είναι τόσο σφοδρός και ανηλεής που ο κ. Τσίπρας δεν θα μπορέσει να σταθεί ούτε μέρα στην εξουσία.
Ακόμα και η πρόσφατη συμμαχία που χτίζει με τον Βασίλη Λεβέντη και την Ένωση Κεντρώων καταδεικνύει το μέγεθος της κατάντιας στην οποία έχει περιέλθει το κυβερνών κόμμα.
Το θανατηφόρο δυστύχημα για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θα είναι ο αυτόματος κόφτης.
Δυστυχώς όταν έρθει η ώρα της αυτόματης περικοπής μισθών και συντάξεων ο κ. Τσίπρας δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί επικοινωνιακά την κρίση.
Το χειρότερο όλων είναι ότι το ισοδύναμο που θα του προτείνουν οι δανειστές για να αποφευχθεί ο κόφτης, θα είναι το κούρεμα καταθέσεων!
Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή.
Το πολιτικό τέλος της αριστερής κυβέρνησης - που τελικά δεν ήταν διόλου αριστερή – είναι προδιαγεγραμμένο και θα είναι άδοξο.
Μέχρι τότε ο κ. Τσίπρας μπορεί να ζει με την ψευδαίσθηση ότι είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, όπως ακριβώς νόμιζε το καλοκαίρι του 2015.
Κυρίαρχος με... άδειες τσέπες δεν υπάρχει.
Ούτε βεβαίως ισότιμος εταίρος.
Όταν έχεις άδειες τσέπες, λέγεσαι: φτωχός συγγενής.


Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/727033/giati-o-tsipras-tha-paei-se-proores-ekloges-mesa-sto-2017#ixzz4K14TaKA5

Παραποίηση ντροπής


Κάποτε στην Ελλάδα αν σε τσάκωναν για αντιποίηση ή παραποίηση πήγαινες σούμπιτος στην ψειρού. Δεν μπορούσε ο πάσα εις να παριστάνει τον δικηγόρο, τον γιατρό και πάει λέγοντας, ούτε ο πάσα ένας να σου μοστράρει την κορμοστασιά του ενδεδυμένη  με στολή στρατηγού, ναυάρχου, πτέραρχου κ.λπ. Ο μοναδικός που γλύτωσε την τιμωρία ήταν ο Χατζηχρήστος στην ταινία "Ο κύριος πτέραρχος" επειδή όλες οι ταινίες έχουν happy end για να γλυκαίνεται ο θεατής.
Ο νόμος όλα αυτά τα χρόνια δεν μπορούσε να τσακώσει όλους αυτούς που κυκλοφορούσαν και κυκλοφορούν στην κοινωνία με αντιποιημένη και παραποιημένη προσωπικότητα διαλύοντας τα πάντα. Αντίθετα ο νόμος είναι φτιαγμένος για να τους προστατεύει διότι οι ίδιοι τον φτιάχνουν.
Ήρθε κάποια στιγμή που και ο νόμος τα έφτυσε, μπαΐλντισε, έσκασε κι αυτός από τους υδραυλικούς που έκαναν εγχειρήσεις εγκεφάλου, τους τυφλούς ταξιτζήδες, τους επιδαύρειους ξεβράκωτους καλλιτέχνες, τα άχρηστα κομματικά σαπάκια που κυβερνάνεκ.α.
Τι να σου κάνει ακόμη και ο δικός τους νόμος; Πήγε κι αυτός για ξεκωλιασμό στη Μύκονο να πιει καμία σαμπάνια να χαλάσει κανένα φράγκο να κουνηθεί και η οικονομία, κι ας πάει και το παλιάμπελο. Να βγάλει, ρε αδερφέ, σέλφι με καμιά ξεβράκωτη "παίρνονταςφαΐ" για το σπίτι λόγω του επερχόμενου χειμώνα.
Τελευταία κάποιοι θυμήθηκαν τον ταλαίπωρο νόμο με αφορμή τον ΠάνοΡάμπο και βάλθηκαν να του χαλάσουν το άραγμα. Κι όλα αυτά γιατί; Διότι ο ΠάνοΡάμπος φοράει στολές και φόρμες του στρατεύματος. Ε, είσαστε για τα μπάζα. Είσαστε αναχρονιστικοί και εμπαθείς, είσαστε για τα σιμπιτιχαΐμια γενικώς. Δεν καταλάβατε γρι από την κίνηση του αγοριού γι' αυτό και η Ελλάδα δεν πρόκειται να δει προκοπή με λαό σαν τα μούτρα σας.
Τι πα να πει ζει το παιδικό του όνειρο. Τι πα να πει το "όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια". Αυτά τα λέτε γιατί δεν ξέρετε πως ο ΠάνοΡάμπος είχε τέτοια μέσα που μπορούσε να γίνει μέχρι στρατάρχης του ΝΑΤΟ. Ακόμη και τον Σταλόνε μπορούσε αντικαταστήσει στις ταινίες όλες εκτός από την ταινία "Ράμπο, το πρώτο αίμα", διότι απεχθάνεται γενικά το κόκκινο. Όλα μπορούσε να τα κατακτήσει με την αξία του, απλά αποφάσισε να γίνει υπηρέτης σου μέσω της Ελληνικής πολιτικής. Τόσο απλά.
Η κίνηση που κάνει ντυμένος στρατιωτικά και μετακινούμενος με τανκς, ελικόπτερα, αεροπλάνα έχει βαθύτερο νόημα που δεν μπορεί να εκφράσει στον κυβερνητικό συνεταίρο του επειδή κατά βάθος τον θεωρεί μπουχέσα. Έχει νόημα η κίνηση.

Το νόημα
Ο ΠάνοΡάμπος θέλει να δείξει πως ο κάθε κυβερνητικός για να εμπνέει την μερίδα του λαού που εμπίπτει στο υπουργείο του πρέπει να ενδύεται αλλά και να κυκλοφορεί με τα ίδια μέσα, δείχνοντας στην πράξη πως συμμετέχει στην πραγματική ζωή του λαού.
Σκεφτείτε πόσα προβλήματα θα είχαν λυθεί από την σκέψη του Πάνου αν για παράδειγμα ο υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Φίλης φόραγε ράσα και κυκλοφορούσε με νεκροφόρα, αν ο υπουργοί Υγείας Ξανθός και  Πολάκης κυκλοφορούσαν με ιατρική ρόμπα και έκαναν σούζες με ασθενοφόρα για να προλάβουν να σώσουν τον άρρωστο κοσμάκη. Φανταστείτε τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Αποστόλου αλλά και τον Μπόλαρη να κυκλοφορούν με τρακτέρ και τσαπιά στην πλάτη με αγροτικές φόρμες και τραγιάσκα. Δεν θα είχε μείνει χωρίς σπορά ούτε η παραλία του ΝΑΜΟΣ.
Αν ο Τόσκας φόραγε στολή ματατζή και κυκλοφορούσε  με κλούβα των ΜΑΤ θα είχαν χεστεί όλοι οι παράνομοι αφού η ετοιμότητα για την προστασία του πολίτη θα χτύπαγε κόκκινο. Αν ο Μουζάλας φόραγε πακιστανική kurta με σωσίβιο από πάνω και κυκλοφορούσε με φουσκωτό μέχρι και ο Σόιμπλε θα δάκρυζε. Ποιος δεν θα έβαζε τα στήθη του μπροστά αν έβλεπε την Μαρία Κόλια-Τσαρουχά ντυμένη με στολή Θρακιώτισας κυκλοφορώντας με αραμπά που τον σέρνουν βόδια εκτός από ψηφοφόρους. 
Υπάρχει ζωντανός που δεν θα πήγαινε να συναντήσει τον δημιουργό του αν ο Κουρουμπλής ήταν ντυμένος εξολοθρευτής με μια Harley-Davidson βάζοντας στο μάτι τους διεφθαρμένους δήμους; 
Η Κουντουρά να  γδυθεί ξεβράκωτη κυκλοφορώντας με γαϊδουράκι, εκτοξεύοντας τον τουρισμό στα ύψη και κάνοντας όλους τους ασχολούμενους με τα τουριστικά επαγγέλματα να κόβουν αποδείξεις εκτός από το μπανιστήρι. 
Δεν θα υπήρχε κοινωνική αδικία αν η Θεανώ Φωτίου ήταν ντυμένη ντομάτα κρατώντας ρύζι γλασέ για γεμιστά. Τα έσοδα των αγροτών από την πώληση ντομάτας και ρυζιού για πάσα χρήση θα ξεπλήρωναν ακόμη και το επονείδιστο χρέος. 
Αν η Όλγα ως υπουργός Τύπου ντυθεί Χ. Λαμπράκης και κυκλοφορεί στα μέγαρα μουσικής με λίμο, μπορεί ακόμη και να επαναφέρει το πολυτονικό που κατάργησε ο σιδερένιος με εντολή Χ. Λαμπράκη.
Ο πρόεδρος της βουλής ο Βούτσης θα είναι ο μόνος που θα αλλάζει στολή κάθε μέρα λόγω θέσης. Την μια θα ντύνεται Μιχαλολιάκος, την άλλη Κουτσούμπας την παρ' άλλη Φωφώ, την παραπαρ' άλλη Λεβέντης κ.λπ. 
Καταλάβετέ το επιτέλους, η σημειολογική κίνηση του ΠάνοΡάμπου λύνει όλα τα προβλήματα της κοινωνίας. 

Επίλογος 
Όταν μιλάμε και γράφουμε γι' αυτά τα προσώπατα δεν υφίσταται λόγος να χρησιμοποιούμε λέξεις με έννοια που την καταλαβαίνουμε.  Ας πούμε, αν χαρακτηρίσειςκάποιον από αυτούς ως ανάλγητο, τι εκφράζει το ανάλγητος και πως το εισπράττει ο καθένας; 
Δεν υπάρχουν πλέον στην ελληνική γλώσσα λέξεις να τους χαρακτηρίσεις. Αυτοί δεν κάνουν αντιποίηση και παραποίηση στολής ή επαγγέλματος, απλά κάνουν αντιποίηση ντροπής γιατί εμείς συνεχίζουμε να κοκκινίζουμε από ντροπή.-

στον Τοίχο